pobierz jako PDF - Biuletyn Informacyjny Studentów AGH

społeczeństwo
Jestem z AGH – to widać?
Wszyscy znają dowcip o tym jak „idą dwie dziewczyny, jedna brzydka, druga brzydka, a trzecia też z
AGH”. Nikt go już jednak nie opowiada, bo się mocno zdezaktualizował. Warto się jednak zastanowić jakby
brzmiał podobny dowcip o chłopakach z Akademii Górniczo-Hutniczej. Z których cech ich wyglądu czy
sposobu bycia można by pożartować?
Karolina Borkiewicz
Artykuł, który czytacie nie jest do
końca obiektywny, bo nie dotyczy
wszystkich chłopaków studiujących
w Akademii Górniczo-Hutniczej.
Ze smutkiem jednak stwierdzam,
że odnosi się do zdecydowanej większości.
Powiem więcej, niektóre opinie i obserwacje
można by przenieść na całą
męską część polskiej populacji. Nie jest
to żaden manifest feministyczny, ale wynik
obserwacji i zasłyszanych opinii. Jaki
jest portret studenta AGH? Czy jest to
inżynier z kulturą? Jak wygląda AGcHłopak
w oczach płci przeciwnej? Czego
nie wie o kobietach? Zachęcam do
lektury!
CZEŚĆ PIERWSZA: to widać?
Zacznijmy od wyglądu zewnętrznego.
Choć teoretycznie nikt nie zwraca na
niego uwagi, bo w człowieku liczy się
tylko wnętrze i charakter, pokuszę się o
stworzenie swoistego portretu pamięciowego
inżyniera z AGH. Okazuje się,
że dziewczyny czasami patrzą… nie tylko
na twarz, ale i na ubranie, paznokcie,
fryzurę i buty. Zwracają też uwagę na
pasek, torbę, plecak, kurtkę i nakrycie
głowy. Próbują się nawet doszukać biżuterii
i dojrzeć lub poczuć ślady użycia
kosmetyków. Patrzą, co macie na talerzu,
w szklance i co zazwyczaj trzymacie w
ręce. Wynik takiej wstępnej syntezy przedstawiam
poniżej w formie analizy przyjętych
przeze mnie kategorii, uzupełnionych
o wypowiedzi moich rozmówczyń,
studentek AGH.
GATUNEK: facet (Oni wszyscy są
tacy sami, a na AGH to potoczne stwierdzenie
trzeba potraktować wyjątkowo
dosłownie! – Kamila)
TYP: chłopek-roztropek (Jak mama
nie da jedzenia to nie jedzą, jak nie upierze
to chodzą w brudnym, myć się myją,
bo mieszkam w akademiku i widzę, ale
co to zmienia skoro chodzą cały tydzień
w tym samym ubraniu? – Agnieszka)
WYSTĘPOWANIE: Akademia Górniczo-Hutnicza
i cała Polski (Jak patrzę
na polskich chłopaków i mężczyzn, to
często się zastanawiam jak to jest genetycznie
możliwe, że Polki są takie ładne?
– studentka przebywająca na wymianie
Erasmus)
GÓRNA CZĘŚĆ GARDEROBY: koszula
w kratę, ewentualnie bluzka bawełniana
z długim rękawem, kurtka
sportowa, u niektórych osobników pojawia
się bluza polarowa lub bawełniana
z kapturem (Oni są strasznie oryginalni!
Normalnie każdy ma swój styl. Mam jednak
wrażenie, że koszulki polo, sweterki z
dzianiny i podobnego rodzaju kamizelki,
płaszczyki zimowe i wiosenne, marynarki
pół sportowe zdają się dla nich nie istnieć
– Magda; Jak to się mówi? Te… no,
to są takie dresiarze – Monika)
DOLNA CZĘŚĆ GARDEROBY: jeansy
lub sztruksy (Zauważyłaś, że praktycznie
wszyscy mają spodnie postrzępione
na nogawce, na dole, tak od tyłu, jakby
od przydeptywania jej butem przy
chodzeniu – Ola)
Obserwatorki zwróciły tu też uwagę
na kolorystyczne ubóstwo stroju. Stereotyp
znajomości sześciu kolorów zostaje
prawie udowodniony. Pojawiają
się: czarny, niebieski, szary, biały, khaki,
brązowy i zgniła zieleń.
BUTY: koniecznie sportowe! czasami
z elementami odblaskowymi (Często
te wielkie adidasy robią wrażenie o numer
za dużych. Czyżby nasi chłopcy leczyli
w ten sposób jakieś kompleksy,
hmmm…? – Kasia)
OKULARY: zwykłe! (To głupie, ale
zdaje mi się, że nasi chłopcy boją się nowości.
Wstydzą się być oryginalni. A mogłoby
im to wyjść zdecydowanie na dobre!
– Natalia)
FRYZURA: tzw. „cięcie polskie”,
czyli modny nieprzerwanie od 3 lat „irokez”
– krótko po bokach dłużej na górze,
inna opcja to „nie wiem gdzie jest
fryzjer”, czyli włosy przerośnięte, fryzura
nie mająca konkretnego kształtu; obserwatorki
zwróciły też uwagę na często
występujące zjawisko włosów przetłuszczonych
(jedno słowo, trzy sylaby: ma –
sa –kra! – Ania)
WYRAZ TWARZY: zmęczony życiem
(Piękne są oczy inżyniera z AGH,
ale smutne są to oczy i bardzo zmęczone
– Wiola; Gdybym miała w dwóch słowach
określić wyraz twarzy przeciętnego
chłopaka spotykanego na Miasteczku, to
powiedziałabym, że jest ona bez wyrazu
– Kasia)
USPOSOBIENIE: pesymista (Pamiętam,
że to był jeden z pierwszych ciepłych
dni w tym roku. Siedziałam na
ławce na Miasteczku i dosiadło się do
mnie dwóch chłopców. Jeden mówi: „Ty,
ale w *** ciepło dzisiaj”, a drugi na to:”
no tak ***, ale wieje!” – Karolina)
ZNAKI SZCZEGÓLNE: „Perła”
spożywana przez przeciętnego studenta
AGH o każdej porze dnia i nocy – grzechem
byłoby ją nazwać zwykłym piwem
(Moje pierwsze skojarzenie z chłopakiem
z AGH? Zawsze trzyma w ręku „Perłę”!
– Alina)
HOBBY: komputer, internet i grillowanie
z kolegami (Każdego roku w Juwenalia
doznaję szoku, kiedy spotykam nagle
całe stada chłopaków, których widzę
pierwszy raz na oczy… Ma się wrażenie,
że na co dzień pochłonięci przez cyberprzestrzeń,
nagle budzą się do życia i…
nawet zagadać potrafią – Marta)
SPORT: piłka nożna, ale najlepiej w
telewizji
INNE: powszechnie spotykane plucie,
bekanie i przekleństwa
W tym miejscu powinien się znaleźć
błyskotliwy komentarz autora. Ale zakładam,
że piszę dla ludzi inteligentnych,
którzy zrozumieją ten przekaz bez
komentarza. W ramach pointy zadam
pytanie: czy wiecie skąd pochodzą najpiękniejsze
kobiety świata? Tak, macie
rację, z Polski. I Polacy są dumni ze swoich
kobiet. My też chcemy być z Was –
naszych mężczyzn – dumne! Chcemy
się Wami chwalić, a nie tylko powtarzać
między sobą utarte „w sumie spoko, ale
jeszcze sobie go muszę wychować”, albo
„z charakteru fajny, ale jak się bliżej poznamy
to koniecznie muszę go wziąć na
zakupy”.
CZĘŚĆ DRUGA: Co ty wiesz o kobietach?
Amerykański psycholog Alan Lavell
Francis, opierając się na wieloletnich badaniach
i sondażach przeprowadzonych
wśród tysięcy mężczyzn, starał się odpowiedzieć
na pytania, co wiedzą oni o przyjaźni
z kobietami, budowaniu intymnej
relacji, zaspokajaniu potrzeb partnerki,
emocjonalnym zaangażowaniu, pielęgnowaniu
uczuć. Efekt tych dociekań zawarł
w książce pt. Wszystko, co mężczyźni
wiedzą o kobietach, która… zawiera wyłącznie
puste strony. I to jest właśnie
kwintesencja.
Kobiety są z natury dobre, a poza
tym mamy wiosnę i każda z nas marzy,
żeby się zakochać albo przeżyć swoisty
renesans uczuć, chcemy więc Wam –
mężczyznom uchylić rąbka tajemnicy.
Po pierwsze: kobietę należy szanować.
Po drugie: ogromnym błędem jest założenie,
że wszystkie jesteśmy takie same!
Możemy oczywiście przyjąć pewną
ogólną charakterystykę statystycznej
Polki. Jest ona ładna, zaradna, inteligentna,
zgrabna, dobrze wykształcona,
zadbana, gustownie ubrana i… jest zupełnie
niedoceniana. A my kochamy
komplementy! Szkoda więc, że słyszymy
je od Was zdecydowanie za rzadko.
Sztampowe „ładnie dziś wyglądasz”, jest
fajne, ale nie jedyne i zbyt ogólne. Nie
podkreśla wyjątkowości, o którą zabiega
każda kobieta. Czasami warto spojrzeć
na twarz swojej wybranki czy koleżanki,
przyjrzeć się jej sylwetce z bliska i z perspektywy
kilku kroków (aprobata wyrażona
spojrzeniem też nam pochlebia).
W wyniku tak poczynionych obserwacji
można łatwo dostrzec, że oto zmieniła
uczesanie albo kolor włosów, ma dziś
ładnie zrobione paznokcie, ubrała spódnicę
i pokazała swoje ładne nogi, że jej
oczy są zielone, albo że się po prostu
uroczo uśmiecha i robią jej się wtedy takie
fajne dołeczki w policzkach… Drodzy
panowie, piękno tkwi w szczegółach!
Postarajcie się je odkryć! Wymarzone,
wysportowane, opalone ciało, o
wymiarach 90/60/60 za kilkanaście lat
zmieni się i zestarzeje. A takie światełko
w oczach?
społeczeństwo
kultura
Jeśli zapraszacie koleżankę czy sympatię
na spotkanie, nie pytajcie proszę:
„Gdzie idziemy?”. Wiele dziewczyn w
takiej chwili chętnie odpowiedziałoby:
„Nie wiem gdzie ty, ale ja do domu!”.
Umiejcie podjąć tzw. męską decyzję! To
prawda, że coraz popularniejsze stają się
feministyczne hasła walki o niezależność.
Kobiety częściej myślą o spełnieniu
zawodowym, dążą do obalenia patriarchatu
i ustalenia relacji partnerskich
w związkach. Ale mimo to, nie znam
chyba żadnej dziewczyny, która chciałaby,
by jej facet zawsze się z nią zgadzał i
miał takie samo zdanie jak ona na każdy
temat. Szczególnie teraz, kiedy musimy
wchodzić w nowe role społeczne, czujemy
się nieco zagubione i potrzebujemy
silnego, prawdziwie męskiego ramienia,
które zapewni nam poczucie bezpieczeństwa.
Lubimy być czasem nie-independent
woman. I dlatego właśnie bardzo
nam się podoba, kiedy odprowadzacie
nas do domu (szczególnie jak jest
ciemno), jak przepuszczacie w drzwiach
czy pomagacie ponieść ciężką walizkę.
Przy okazji warto pamiętać o zakazanych
tematach, czyli mówieniu o swoich
byłych dziewczynach oraz chwaleniu się
tym, ile alkoholu jest się w stanie wypić i
do czego jest się potem zdolnym. W zamian,
jeśli już naprawdę brakuje tematów
do rozmowy – przytul ją, bo lubi to.
Jak się okazało, w trakcie wywiadów
przeprowadzonych na potrzeby tego felietonu,
damsko-męska tematyka poruszona
w artykule wzbudziła wiele emocji
wśród zapytanych o zdanie studentek.
Co to oznacza? Po prostu jest o
czym mówić! Ostatecznie, mimo toczącej
się od zarania dziejów walki płci,
musimy sobie pomagać. Dlatego też
wszystkie uwagi, nawet te najbardziej
złośliwe mają służyć Waszemu – mężczyzn
i naszemu – kobiet, dobru. Poza
tym mam nadzieję, że znacie się na żartach
oraz, że znajdziecie na tyle odwagi,
by spojrzeć krytycznie w lustro. Liczę, że
rady okażą się trafne, z niecierpliwością
czekam na opinie i komentarze, którymi
możecie się podzielić wchodząc na www.
bis.agh.edu.pl.
W kolejnym numerze przeczytacie
co o studentkach AGH sądzą studiujący
tu mężczyźni.
22 BIS - kwiecień fot. KSAF AGH, Marcin Milcarz
BIS - kwiecień 23