Farsi

ف
ف
ش
درس پنجم
ز روی ‏بود و ز روگاری.‏ مردی ‏بود ‏که ‏گوسفندان ز ‏یادی داسش ‏ت . او آ ‏دم ت ردس‏ کاری
‏نبود.‏ امّا ‏چ وپانی داسش ‏ت ‏که ز ا‏ ‏گوسفندهای او ‏نگه​داری می ‏کرد و مرد ت ردس‏ کار و راست ‏​گویی ‏بود.‏
‏چ وپان ز هررو‏ سش ‏یر ‏گوسفندان را می دوسش ‏ید و ‏به ‏خانه ی صاح بِ‏ ‏گوسفندها می ‏برد.‏ او ه م آ ‏ب رد
ی ‏نص‏ می ‏کرد
ی‏ و سش ‏یر را دو ‏برابر می ‏کرد و ‏به مردم می ‏فروحخت . ‏چ وپان هر ‏ب ار او را حت
آ ن م ی ر حخت
‏نیست » امّا او ‏به حر‏ های ‏چ وپان ‏گو‏ ‏نم ی داد و ب لحخندی می ز ‏د
و می ‏گفت : ی ‏»ان کار ردست
و می ‏گفت : ‏»تو ‏چ وپانی​ات را ‏بکن و مر ز دت را ‏بگیر!«.‏
ی
‏یک ز رو‏ ‏که ‏چ وپان،‏ ‏گوسفندان را ‏به ِ چح را ‏ب ‏ُرد،‏ ‏باران ‏ش دیدی ‏ش روع ‏به ‏باریدن ‏کرد و ی سل
ز ‏بررگی ‏به راه افتاد.‏ ‏چ وپان ‏برای ‏نجات ‏خود،‏ ‏باالی ردحختی رفت امّا ی سل همه ی ‏گوسفندان را
ه چ کاری ‏بکند.‏ ‏ناچ ار،‏ ‏پی ش‏ صاحب ‏گوسفندان رفت و ‏گفت :
‏با ‏خود ‏ب ‏ُرد.‏ ‏چ وپان،‏ ت ‏نتوانس‏
« س‏ ی ل ‏گوسفندهای ‏تو را ‏برد«.‏
مرد ‏گفت : ‏»من ‏باور ‏نمی لکنم،‏ آ ‏حخر ی ان همه آ ‏ب ، ‏ناگهان ز ا‏ ک ‏جا آ ‏مد؟«.‏
ن د:‏ « ‏قطره ‏قطره ج ‏مع ‏گردد،‏ وانگهی ردیا ‏ش ود«.‏ ی ان ی سل،‏
‏چ وپان ‏گفت : ‏ش ‏نیده​ای ‏که می ‏گو ‏ی
ی
همان آ ‏ب هایی است ‏که ‏تو رد سش ‏یر م ی ر ‏حختی و ‏به مردم می ‏فروحختی.‏
مرد ‏با ‏ش ‏نیدن
حر‏ های
‏چ وپان رد ‏فکر
‏فُرو رفت .
ت ردس‏ کار
‏چ وپانِ‏
32