URBANSTYLEMAG #27 "Tabula Rasa"

Ξεκίνησες να ασχολείσαι με τη μουσική πριν από…
15 περίπου χρόνια. Ήμουν γύρω στα 15 όταν συνάντησα στο δρόμο μου
τους δασκάλους μου Τζένη Θεοφανοπούλου και Άγγελο Βελεγράκη και μαζί
τους αγάπησα ειλικρινά και ανιδιοτελώς τη μουσική.
Επέστρεψες στη δισκογραφία με μια ιδιαίτερη κυκλοφορία με
την ονομασία “Homemade Joy”. Μίλησε μου για το υλικό αυτής της
δουλειάς.
Το υλικό της είναι όσο πιο φρέσκο γινόταν. Γράφαμε το δίσκο και
παράλληλα τα νέα τραγούδια. Ήθελα αυτό το άλμπουμ να είναι απόλυτα
αντιπροσωπευτικό του τι είμαι τώρα. Επίσης αφέθηκα απίστευτα στον
παραγωγό μου Θοδωρή Ζευκιλή, σε όλους τους μουσικούς που έπαιξαν στο
δίσκο και πάνω απ΄όλα στη μπάντα μου που υπερεκτιμώ, υπεραγαπώ και
υπερθαυμάζω.
πως προέκυψε ο τίτλος της τελευταίας σου δισκογραφικής εργασίας;
Ήθελα να πω με απλά λόγια πως μέσα σε όλη αυτή τη μαυρίλα που μας
περιτριγυρίζει έχουμε τη δύναμη να ξαναβρούμε την ελπίδα μέσα από τις
σχέσεις μας με τους ανθρώπους που αγαπάμε. Να φτιάχνουμε την χαρά
με τα χέρια μας εκεί που αισθανόμαστε τη μεγαλύτερη ασφάλεια, στο σπίτι
μας, και να τη μοιράζουμε απλόχερα μετά στους άλλους.
ποιες είναι οι μουσικές που σε συγκινούν περισσότερο; ποιους δίσκους
ξεχώρισες τελευταία;
Εμ, δεν είναι συγκεκριμένου είδους οι μουσικές που με συγκινούν. Επίσης
η αλήθεια είναι πως δεν ακούω μουσική στην καθημερινότητά μου, αλλά
σίγουρα έχω ξεχωρίσει πολλούς δίσκους από Έλληνες δημιουργούς που θα
ήταν άδικο να αναφέρω γιατί σίγουρα θα ξεχάσω κάποιους. Αν έπρεπε να
διαλέξω τρεις όμως θα σου έλεγα το “Οι μέρες του φωτός” της Νατάσας,
του Θέμη και του Γεράσιμου, το “In colours” των Minor Project και ο
επερχόμενος της Μαρίζας Ρίζου που θα έρθει στο τέλος της χρονιάς και θα
αποτελέσει πολύ ευχάριστη έκπληξη σε όλους.
Τι αποτελεί πηγή έμπνευσης για σένα και τι σε οδηγεί στο να γράφεις
μουσική;
Το μόνο που με οδηγεί να γράφω μουσική είναι το σώμα μου. Υπάρχει ένας
μαγνητισμός μεταξύ των χεριών μου και του πιάνου μου που με οδηγεί στο να
φτιάχνω πραγματάκια κάθε φορά που παίζω κάτι. Από εκεί και πέρα σίγουρα
όταν είμαι ερωτευμένη, ενθουσιασμένη, θλιμμένη, θυμωμένη θα αναζητήσω
πιο συχνά να βρεθώ στο πιάνο και συνεπώς θα υπάρχει μεγαλύτερος όγκος
σε μουσικούλες που φτιάχνω.
πως θα χαρακτήριζες τη μουσική σου και σε ποιο μουσικό είδος θα την
τοποθετούσες ;
Θα έλεγα πως κάνω ποπ που κύριο συστατικό της είναι η ελπίδα.
Μίλησε μου για τους μουσικούς που συμμετείχαν σε αυτή τη δουλειά
αλλά και για όσους έβαλαν ένα μικρό λιθαράκι ώστε να βγει προς τα
έξω το τελικό αποτέλεσμα.
Αυτό που με έχει συγκινήσει με το Homemade Joy είναι πως κάθε ένας
από τους μουσικούς έβαλε την καρδιά του ολόκληρη σε κάθε τραγούδι.
Δεν μπορώ να σου εξηγήσω με λόγια πόσο θαυμάζω και αγαπώ κάθε έναν
άνθρωπο που συμμετείχε σε αυτό το δίσκο. Και επίσης πόσο η μπάντα μου
έχει συμβάλλει αποφασιστικά σε αυτό που είμαι-είμαστε τώρα. Η Ευαγγελία
Ξυνοπούλου, η Εύη Κουρτίδου, ο Κώστας Χαλιώτης, ο Δημήτρης Σιάμπος,
ο Γιώργος Ζαρέας και φυσικά ο Θοδωρής Ζευκιλής είναι οι άνθρωποι που
εμπιστεύομαι τυφλά πλέον και στους οποίους οφείλω πολλά.
Εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης (sοcιal networking)....πραγματικά
χρήσιμα εργαλεία ή πραγματικά αναγκαίο κακό;
Μόνο καλό έχει κάνει στη δική μου περίπτωση. Ειδικά αν αναλογιστείς πως
δεν θα έμπαινα ποτέ στη διαδικασία να βγάλω δίσκο αν δεν με έβρισκαν από
το myspace ο παραγωγός μου Νίκος Αγγλούπας (aka Ottomo) και η εταιρεία
μου Inner Ear Records.
Τώρα με τη γενικότερη κρίση που επικρατεί και παίρνει μπάλα και τη
δισκογραφία πιστεύεις ότι ο επόμενος τρόπος διανομής της μουσικής
είναι το digital download ξεπερνώντας την παραδοσιακή δομή και
υπόσταση του cd;
Αυτό είναι κάτι που δεν γνωρίζω. Η αλήθεια είναι πως λατρεύω την αίσθηση
του απτού.
Επιλέγεις ξεκάθαρα να εκφραστείς με ξένο στίχο. σε απασχολεί
καθόλου η ... επιλογή της γλώσσας και πως βλέπεις τη χρήση της δικής
μας γλώσσας αλλά και της αγγλικής στο εγχώριο μουσικό περιβάλλον;
Η χρήση της αγγλικής γλώσσας έχει γίνει αποκλειστικά και μόνο για λόγους
ρυθμού. Τα αγγλικά είναι γεμάτα με μονοσύλλαβες και δισύλλαβες λέξεις
πράγμα που σημαίνει πως μπορούν να προσαρμοστούν σε οποιαδήποτε
μελωδία έχω στο μυαλό μου. Οι ίδιες μελωδίες με ελληνικό στίχο θα ήταν
πιο σκληρές. Ωστόσο έχω τεράστια ανάγκη να τραγουδήσω στα ελληνικά.
Μακάρι να έρθουν έτσι τα πράγματα ώστε να τα καταφέρω. Πάντως έχω
μελοποιήσει στην ελληνική γλώσσα πολλά τραγούδια με μεγάλη χαρά.
αν σου έλεγα να κρατήσεις ένα τραγούδι ή ένα στίχο από αυτή τη
δουλειά ποιο θα ήταν αυτό;`
Θα διάλεγα το ρεφρέν του “This is not the end” που αναφέρεται σε όλους
όσους έχουν χάσει την ελπίδα τους. Ουσιαστικά λέει στον κάθε ένα από
εμάς πως ακόμα και αν περνάς δύσκολα, δεν είσαι μόνος. Υπάρχουν άπειροι
άνθρωποι γύρω μας καθημερινά που ζουν τα ίδια και χειρότερα και μέσα
σε όλα αυτά τα άσχημα η μόνη υποχρέωση που έχουμε είναι να βοηθάμε ο
ένας τον άλλον.
“This is not the end, you’re not alone.
Look above the sky, the stars are shinning for your soul.
Hear the sea is whispering your name.
Now your tears are wave just close your eyes and spread their prays.”
πρόσφατα, την Κυριακή 2 σεπτέμβρη μαζί με τους leon & τους penny
& the swingin’ cats ανοίξατε την συναυλία της imany στην «Τεχνόπολις»
του Δήμου αθηναίων. Μίλησε μου για αυτήν την εμπειρία αλλά και το
αν θα σε ενδιέφερε μελλοντικά να συνεργαστείς με ξένους μουσικούς
ή δημιουργούς.
Ήταν μία υπέροχη βραδιά και το χαρήκαμε με την ψυχή μας. Όσο για το
μέλλον, το μόνο που με ενδιαφέρει είναι να κάνω όμορφα πράγματα με
όμορφους ανθρώπους ανεξαρτήτως του που ζουν εκείνοι.
Τα επόμενα σχέδια της Μαριέττας Φαφούτη είναι…
Συναυλίες εδώ και εκεί με τεράστια προσμονή και ενθουσιασμό. Στις 26
Οκτωβρίου θα παίξουμε στα Τρίκαλα, ενώ κάποια από τα Σάββατα του
Νοεμβρίου (σίγουρα 10, 17 και 24) θα είμαστε στο Σταυρό του Νότου.
Παράλληλα φτιάχνω μουσικούλες σαν τρελή ενώ μόλις έμαθα πως θα
συνεχιστεί και η παράσταση για την οποία είχα γράψει στην αρχή της
χρονιάς τη μουσική. Πρόκειται για το “I am my own wife” του Doug Right σε
σκηνοθεσία Σήφη Βαρδάκη.
λΙνΚ
http://www.mariettafafouti.com/
music,echoe
USM 33