GEDICHTEN / Parabels en andere teksten - Sonja Roskamp

GEDICHTEN / Parabels en andere teksten
Een gedicht of parabel kan in plaats van de eerste lezing uit de bijbel.
De parabel van de hand met zand.
Eens was er een jonge vrouw. Op de vooravond van haar huwelijk stond zij bij haar moeder en zij keken samen
naar de zon die over het strand onderging in volle zee.
Toen vroeg zij haar moeder: “Mijn vader houdt van je en is je altijd trouw gebleven.
Wat moet ik doen opdat mijn man mij steeds meer zal beminnen” ?
De moeder zweeg en dacht even na. Toen bukte ze zich en vulde elke hand met zand.
Zo kwam zij bij haar dochter staan. Zonder verder iets te zeggen knelde zij de vingers van één hand steeds
sterker om het zand.
Het zand glipte tussen haar vingers door. Hoe krampachtiger ze haar hand balde, hoe sneller het zand er uit
gleed. Toen zij haar hand opende kleefden er nog slechts enkele vochtige korrels aan haar handpalm. Haar
andere hand had de moeder open gehouden als een kleine schaal. Daar bleven de zandkorrels liggen. Zij
schitterden steeds heerlijker in het licht van de late avondzon.
Ze zei: “Het grote geheim van de trouw aan de ander ligt in het open geven van jezelf aan de ander, niet het
willen hebben van de ander. Want alles wat wij in vrijheid met open handen tegemoet treden, zal met ons
zijn…”.
Ze vervolgde: “Een gesloten krampachtige hand kan geven en ontvangen, in oneindige mate. De kunst van het
vrijlatend geven is de kracht die de ander ons trouw doet zijn…..”
“De Profeet” van Kahlil Gibran
En Almitra sprak opnieuw en zei:
Wat kun je ons zeggen over het huwelijk?
En hij antwoordde:
Tezamen werd je geboren, en tezamen zul je voor immer zijn. Je zult tezamen zijn, als witte vleugelen van de
dood je dagen verstrooien. Ja, je zult zelfs tezamen zijn in Gods stille herinnering.
Maar laten er tussenruimten zijn in je tezamen zijn. Laat de winden des hemels tussen je dansen.
Hebt elkander lief, maar maakt van de liefde geen band; laat zij veeleer zijn een golvende zee tussen de kusten
van je zielen.
Vult elkanders bekers, maar drinkt niet uit dezelfde beker. Geeft elkander van je brood, maar eet niet van
hetzelfde stuk.
Zingt en dans tezamen en weest blij, maar bent ieder alleen, zoals de snaren van een luit op zichzelf zijn, al
doortrilt hen dezelfde muziek.
Geeft je harten, maar geeft ze niet aan elkaar in bewaring. Want alleen de hand des levens kan je harten
bevatten.
En staat tezamen, maar niet te dicht bijeen: want de zuilen van de tempel staan ieder op zichzelf, en de eik en
de cypres groeien niet in elkaars schaduw.”
Dat ik de naam mag zijn van jouw verlangen
Dat ik de naam mag zijn van jouw verlangen
wekt in mij een nog nooit vermoede kracht.
Jij hebt mij bij mijn eigen bron gebracht
en stromen mag ik, vrij en onbevangen.
Jij brak mijn doolhof van gedachten open
en hebt mij stapvoets uit mijzelf ontward.
© 2006, www.sonjaroskamp.nl

Gretig je gangen gravend naar mijn hart
ben jij op wat ik zelf niet wist gestoten.
Het vuur dat smeulde en vergeten brandde
onder de as, riep jij in mij terug.
De vonk herleeft, geeft aan zijn vlammen lucht
en ik ontvang mijn vrijheid uit jouw handen.
Dat ik de naam mag zijn van jouw verlangen
heeft heel het harnas om mijn ziel gekraakt.
Ik weet mij aan mijn naakte huid geraakt
die, niet verborgen meer, nu alle licht wil vangen.
*
Leer ieder moment van geluk
bewust te leven
heb het nooit te druk
om Liefde te krijgen of te geven
Een simpel woord, een handgebaar,
een moment van warmte
ze zijn o zo kostbaar in
dit leven zonder kalmte
Elke seconde zonder zorgen
die je al hebt gehad,
al was het vandaag of komt het morgen,
neemt niemand je ooit af
Hou die momenten vast
zorg dat je ervan geniet
want met liefde als last
ontwijk je veel verdriet
Kennen, trouw zijn en geloven (Dick Groeneboer)
Kennen is nog geen liefde
Kennen in liefde gaat dieper
Kennen in liefde is:
Leven op een rots,
soms dor, soms weids,
soms liefelijk,
altijd: leven op een keiharde, stevige bodem.
Trouw zijn is nog geen liefde.
Een hond is ook trouw
aan zijn baas.
Trouw zijn in liefde is:
liefhebben dóór
© 2006, www.sonjaroskamp.nl

of óndanks alles,
soms in pijn,
soms diep geluk,
altijd: leven in lieflijke geborgenheid.
Geloven in elkaar
is ook nog geen liefde.
Het kan liefde worden,
als de onzekerheid
van het geloof
in ons wortel schiet
tot een woordloze
zekerheid van de liefde,
soms twijfelend,
soms wetend,
soms diepe zekerheid,
altijd: Leven in tastend zoeken naar elkaar.
Hecht en duurzaam
Een hechte vriendschap is een zeldzaam verschijnsel in
deze tijd. We hebben kennissen en
gelegenheidsvrienden, maar slechts weinigen van ons
hebben een duurzame, intieme, leven-veranderende
relatie.
Een echte, duurzame vriendschap komt niet zo maar
uit de lucht vallen, maar wordt opgebouwd. De
kwaliteit van de bouwstenen die we daarbij gebruiken,
is bepalend voor de kwaliteit van de vriendschap.
De eerste onmisbare eigenschap van een duurzame
vriendschap is geven. Een vriend is niet enkel iemand
die in mijn behoefte voorziet, maar ook degene in
wiens behoeften ik kan voorzien. Werkelijke
vriendschap begint met het besluit een vriend te
willen zijn, niet een vriend te willen hebben.
Een tweede eigenschap van duurzame vriendschap is
de omvang van de gemeenschappelijke interesses. Als
we echt bevriend zijn met iemand, zullen we onze
relatie niet laten aantasten door jaloezie of wedijver,
maar ons naast elkaar met een gezamenlijke toewijding
voor dezelfde zaak inzetten.
De derde essentiële eigenschap is aanmoediging. Ik
hoor naast mijn vriend te staan wanneer deze het
moeilijk heeft. Ik behoor hem dan te helpen en te
steunen, maar hem ook aan te moedigen om over de
moeilijke omstandigheden heen naar de almachtige
God te kijken. Doe ik dit niet, dan laat ik hem in de
steek op het moment dat hij mij het meest nodig
heeft.
Dostojevsky schreef: 'Van iemand houden betekent
hem zien zoals God hem bedoeld had te zijn'. Dit is
het criterium van ware vriendschap. En ik moet mijn
vriend niet alleen zo zien, maar me bovendien zo
© 2006, www.sonjaroskamp.nl

gedragen, dat hij, omdat we vrienden zijn, in de
praktijk steeds beter uit de verf komt.
Voor een dag van morgen
Wanneer ik morgen doodga
vertel dan aan de bomen
hoeveel ik van je hield.
Vertel het aan de wind
die in de bomen klimt
of uit de takken valt
hoeveel ik van je hield.
Vertel het aan een kind
dat jong genoeg is om het te begrijpen.
Vertel het aan een dier
misschien alleen door het aan te kijken.
Vertel het aan de huizen van steen
vertel het aan de stad
hoe lief ik je had.
Maar, zeg het aan geen mens
ze zouden je niet geloven
ze zouden niet willen geloven dat
alleen maar een man
alleen maar een vrouw
dat een mens een mens liefhad
als ik jou.
Huis
Jij loopt op een weg met andere huizen,
met andere bomen langs de kant.
Maar ik weet dat onze wegen zich zullen kruisen
en daarmee reiken wij elkaar de hand.
En wanneer wij dan in de verte kijken
zien we dezelfde horizon en hetzelfde huis
waarin wij gaan wonen,
het huis dat zolang op ons wachten kon.
(Lenny Kuhr)
Over vriendschap
Er zijn dingen die een begin hebben:
het kalenderjaar, een schooldag,
een nieuwe jurk, een huis bouwen.
Dat zijn dingen die de mens zelf maakt
of die je kunt kopen.
Er zijn ook dingen die geen begin
hebben: zaad, dat ontkiemt, een bloem
die opengaat, de lente en de dageraad.
Je kunt niet precies uitmaken wanneer
het begonnen is. Als je het merkt, is
het er al. Dat zijn de dingen die de
mens niet zelf maakt. Hij ontvangt ze.
© 2006, www.sonjaroskamp.nl

Ze zijn hem gegeven en niet te koop.
Vriendschap hoort bij die diepere dingen
die niet beginnen maar die ontspringen.
Hun oorsprong ligt verborgen in het
geheim. Je kunt niet zeggen: dan en daar
is het begonnen; je wordt het je bewust
als het er al is. Een vriendschap maak
je niet, verover je niet, je ontvangt
haar, onverdiend.
Je verklaart haar ook niet. Haar
oorsprong is geheim. Vriendschap heeft
altijd iets van een wonder. Ze overkomt
je. Ze is niet de vrucht van eigen
verlangen alleen, want de ander heeft
een wezenlijke bijdrage. Het is
ontmoeten, onafdwingbaar, ongedwongen,
open, vrij en onverplicht, gegeven en
ontvangen.
Het is genade.
Reisgedicht
Ik ben op reis, al weet ik niet waarheen
maar ergens stond geschreven dat ik deze
weg moest gaan en al aarzel ik soms even
langs deez' eindeloze baan, toch weet ik
iemand ging me voor en daarom ga ik door.
Ik heb geen geld, geen kaart en geen kompas,
maar telkens zie ik tekens,
en die zeggen mij genoeg
en al geeft er niemand antwoord
op de dingen die ik vroeg, toch weet ik
aan het eind vind ik gehoor en daarom ga ik door.
Ik ben een vogel die zijn vleugels spreidt.
Zo wil ik vliegen altijd verder dan de zon.
Ik ben een paard dat zonder teugels rijdt,
maar er is iemand die me leidt en hij zegt: kom!
Ik ben op reis, al weet ik niet waarheen,
maar ik luister naar de stilte
en dan weet ik dat ik gaan moet.
Al verlaat ik al mijn vrienden,
moet ik overal vandaan, toch weet ik
er is geen ander spoor en daarom ga ik door.
(Elly en Rikkert Zuiderveld)
een keer
Een keer moet het begin zijn
of je nu wilt of niet.
Een keer wil je bereiken
© 2006, www.sonjaroskamp.nl

wat je in de verte ziet.
Een keer zul je moeten kiezen
uit alles om je heen.
Een keer zul je moeten zeggen:
er is er voor mij maar een.
Een iemand om van te houden.
een voor wie je vecht.
Een plaats om thuis te komen
een thuis maar dan ook echt.
Het klinkt misschien kortzichtig
met al die inspraak om je heen.
Toch is het goed te zeggen:
er is er voor mij maar een.
En soms begint het te rommelen
te scheuren hier en daar.
En heel jouw zekere wereld
die dondert in elkaar.
En toch vanuit de resten
al gebeurt dat niet meteen,
komt toch weer het verlangen:
er is er voor mij maar een.
onze levensreis
Ons leven wordt vaak voorgesteld als een reis:
we komen ergens vandaan en we gaan ergens naar toe.
De kunst is: waar haal je de kracht vandaan steeds verder te gaan ?
Waar leef je eigenlijk voor ?
Wat zijn nu de ware momenten die je de kracht geven verder te gaan ?
Is dit dat je eer en aanzien zoekt ?
Is dit dat je een heleboel moet betekenen en dat je je moet laten gelden ?
Maar je kunt soms alles hebben wat je hart begeert en toch diep ongelukkig zijn.
Of zijn de eigenlijke momenten waarvoor je leeft,
niet meestal de kleine momenten van iedere dag ?
- Dat er iemand is die om je geeft ?
- Dat een ander je neemt zoals je bent ?
- Dat je gewaardeerd wordt ?
- Dat anderen in je geloven ?
- Dat je gezien en gekend wordt ?
- Dat je liefde en vriendschap mag ondervinden ?
- Dat je voor anderen iets mag en kan betekenen ?
- Dat je mensen gelukkig kunt maken door de inzet van heel je persoon ?
Waar leef je van ?
Zijn het ook niet vaak de momenten van samenzijn ?
- Zien hoe geluk en verdriet te delen zijn ?
- Zien hoe je op elkaar kunt bouwen, hoe je elkaar kunt vasthouden en dragen ?
- Zien dat je samen sterker bent dan alleen ?
Vandaag kiezen twee mensen ervoor samen door het leven te gaan.
Sta even stil
Sta even stil
© 2006, www.sonjaroskamp.nl

draai je niet om
en kijk ook niet vooruit
tel de seconden
niet de uren
adem in en uit.
Sta even stil
en leg je armen
langs je eigen lijf
voel je voeten
op de aarde
want dit is je verblijf.
Sta even stil
en weet het weer
leg het nooit iemand uit
aan liefde is niets uit te leggen
adem maar in en uit.
JIJ
Omdat jij wist dat ik het was
en niet je laatste minnaar
de knapste van de klas
omdat je blozend voor me stond
naïef en van de kook
omdat jij smoorverliefd was
daarom was ik het ook
omdat jij bij mij blijven wou
ondanks mijn bot gedrag
die vrijgezellendrift
gepikt hebt elke dag
omdat je maling aan de mensen had
aan geroddel en gestook
omdat jij zo graag trouwen wou
daarom wou ik het ook
omdat jij leven kunt
met mij zoals ik ben
omdat jij altijd anders bent
dan ik denk dat ik jou ken
omdat jij jouw heilig vuur
niet verstikken laat in rook
omdat jij weet wat liefde is
daarom weet ik het ook
(Freek de Jonge)
*
Een huwelijk is een avontuur.
Twee mensen die op wacht staan bij
elkaars eenzaamheid.
Waakzaam,
met alle aandacht voor de ander.
Een huwelijk is
© 2006, www.sonjaroskamp.nl

met open handen en open hart
klaar staan voor de ander.
Een huwelijk is leven met het mysterie
van die andere tegen wie je altijd 'ja'
blijft zeggen.
"Een huwelijk wordt gesloten" zegt men-
"Een huwelijk wordt geopend"
is meer waar.
Het begin is er,-het begin van een
groot groeiproces.
Een huwelijk is niet:
"Nu ben jij van mij",
maar: "Nu ben ik er voor jou,
helemaal en altijd".
Het is vrijheid in gebondenheid,
jezelf zijn,
maar niet ten koste van de ander.
Gehuwden staan samen in een wereld,
waarin de mens traag zich bindt
en snel zichzelf zoekt;
een wereld, die spreekt van geven en
doet van nemen.
Gehuwden zijn een worden baken
van hoe het anders kan.
TUSSEN MAN EN VROUW
Wanneer de bruggen van de liefde breken
ligt tussen hen een diep ravijn,
waarover ook hun onbegrepen spreken
niet koepelt tot nog samenzijn.
Het glazen bruggetje der eerste weken
de bolderbrug van lijfelijke lust,
de noodbrug "goede wil": zij allen breken
door 't lood dat er dagelijks op drukt.
Maar liefde is: een bruggebouwer
herbouwt wat brak en zoekt en vindt
steeds nieuwe peilers van vertrouwen
met hart en ogen van een kind.
LIEFDE ZONDER ANGST
In de liefde is geen angst en vrees.
In de liefde is geen krachtpatserij.
In de liefde mag jij jij zijn.
In de liefde mag je groeien.
Zodat je steeds mooier kunt worden.
In de liefde mag je kwetsbaar zijn.
Je hoeft je niet mooier voor te doen.
Je mag je armoede laten zien.
Juist dan ontdekt de liefde je rijkdom.
© 2006, www.sonjaroskamp.nl

In de liefde verlies je je aan elkaar.
Zonder dat je verloren gaat.
Ware liefde laat voor de ander ruimte
Om meer zichzelf te kunnen worden.
Liefde is soms wel 'het einde'
Maar ook steeds weer een nieuw begin.
Trouwen is weggaan,
op-weg-gaan,
op een plaats komen en samen verder gaan.
De liefde wil het pad van de trouw
steeds weer verlichten.
(Marinus van den Berg in: Om levensmoed)
VROEGER SCHREEF IK ...
Vroegen schreef ik: samen leven is voor
ieder tweemaal leven,
maat het is duizendmaal.
Het is ons beiden op genade of ongenade
verliezen aan
alle leven, in iedere ademhaal.
Voor alles van aarde en hemel kiezen
geluk en ongeluk, naam en zonder naam,
durven weten:er is geen schuldloze
liefde
en toch onschuldig in elkaar bestaan.
Kom dichterbij, doe overal de ogen open,
in je ogen, je mond, je borst, je
schoot,
overal worden wij elkaar geboren.
Daartoe heeft het leven ons gekozen,
kijk maar, lees hier staan woorden
van ons hart: de liefde overwint de
dood.
(Gabriël Smit)
*
Als je van het leven houdt
als je je nooit alleen voelt,
als je ontwaakt met de neiging om te zingen,
en alles tegen je praat
- de straatstenen
tegen de sterren aan de hemel.
de hagedissen die hun tijd verbeuzelen
tegen de vissen, de heersers van de zee
- als je de wind begrijpt
en luistert naar de stilte,
spring op van vreugde:
de liefde loopt aan jouw zijde,
hij is jouw compagnon,
jouw broer....
© 2006, www.sonjaroskamp.nl

*
Een middag lang naar elkaar liggen kijken
met niets dan liefde aan. Zijn wat je hebt:
stilte die een schouder voor stilte schept,
lippen en handen die adem aanreiken.
Even soms huiveren, niet van gedachten,
maar van verlangen dat zichzelf niet kent:
een kind van aarde. Hebben wat je bent:
trage honger, klein niemandsland van wachten.
Werkelijkheid proeft aarzelend van droom;
beiden komen tot nieuw verwisseld leven;
vraagtekens die elkander antwoord geven,
buigende oevers van eenzelfde stroom:
de eeuwigheid tussen ons in geschoven.
Dat wij dat zijn, het is niet te geloven.
(Michel van der Plas)
*
Als er iets is, dat dag in dag uit
het leven fijn maakt,
dan is het dit:
Dat mensen van je houden.
Vanaf deze plaats, in deze kerk
willen wij iedereen bedanken.
Onze ouders bedanken wij
voor hun liefde en zorg.
We hopen dat zij zien
hoe ons leven uitgaat, van wat zij ons gaven.
Wij beloven al het goede uit het verleden
te bewaren en de deur van ons huis
en van ons hart
altijd voor hen open te houden.
Wij bedanken ook alle anderen
die langs onze weg stonden
vroeger en nu, thuis of waar ook.
We hopen van harte, dat dit huwelijk,
deze viering, ons hechter aan elkaar bindt
maar ons niet vastbindt;
dat de kring zich sluit
zonder dat zij zich afsluit.
We hopen dat alle dingen
waarvoor we de woorden niet konden vinden
toch gezegd zijn en verstaan.
© 2006, www.sonjaroskamp.nl