Weihnachtskonzert „Lieber Himmel“ live mit - De Familich

37 JRAD
EM SCHATTE
Text und Musik: Wolfgang Anton
Et sin 37 Jrad em Schatte, im Schatte
nevven Dir. Wer hätt et jedaach, dat et su
jet noch jitt, ich bestemmp nit.
Fröher hätt ich jelaach, un dann hätt ich
jesaat, nä, Mädche nit mih met mir.
Jetz sin et 37 Jrad em Schatte,
em Schatte nevven Dir.
Saach......... wat für e Jlöck!!!
Saach......... wat für e Jlöck!!!
Nevven Dir es et Levve
esu leicht wie en Fedder em Wind.
Et sin 37 Jrad em Schatte, em Schatte
nevven Dir. Un ich sin et Dir aan, Do häs
Freud dodran he an dem Krößje met mir.
Milliarde vun Zelle springen eröm wie
Jazelle un maachen mich beklopp en d’r
Bier. Et sin 37 Jrad em Schatte,
em Schatte nevven Dir.
Saach......... wat für e Jlöck!!!
Saach......... wat für e Jlöck!!!
Nevven Dir es et Levve
esu leicht wie en Fedder em Wind.
Un et kütt mir esu vör, als jingk ich met
Dir üvver Wolke. Selvs durch Nevvel un
Rähn sinn ich immer nur Stän,
kumm mer rötsche durch d’r Schnie
bes en d’r Himmel erin.
Saach......... wat für e Jlöck!!!
Et jingk op Fastelovend aan un ich hatt
övverhaup kein Loss jehatt,
do reefen mich die Junge aan un sahte:
„Kumm met uns nohm Aldermaat“.
Un ich dann esu, wie ich alt jingk die letzte
Johr, met ner Pürk op dem Kopp
met ruude Hoor, et Kostümche vun der
Tant un die Stöckelschöhcher an, als
Superweib em Fasteleer om Aldermaat.
E besje duure dät et och, bes mer der
Fruhsenn an et Hätzche kroch, op eimol
woodt et mir janz wärm, ich heeldt ne
Superschuss en mingem Ärm.
Un mer zwei mer hatten uns och richtich
leev wie et dat nur zwesche Mädche
manchmol jitt, doch dann fohlt ich met
dem Knee, wo mer dat nur föhle kann,
dä Superschuss en mingem Ärm, dat wor
ne Mann.
Un dann sin mer all de Stroß erav jejange,
jeder met nem schöne Mädche an der
Hand. Un dann han mer och dat ahle Leed
jesunge vun dä Spetzebötzjer met dr lila
Söckche dran.
Un dann sin mer all de Stroß erav jejange,
un die Lück die han jelaach un Freud
jehatt, un se han met uns dat schöne Leed
jesunge vun dä zwei Schüss em Fasteleer
om Aldermaat.
En dem Gewöhl vum Fasteleer,
do trofen mer zwei Mötze vun der Schmier.
Do saht die Schwester nevven mer,
pass op, die zwei, die nemme mer uns jetz
vür. Em rubbididupp, do hatten mer die
Kääls jeschnapp un am Rehme in en stille
Eck verpack, doch dann fohlt ich met dem
Knee, wo mer dat nur föhle kann,
dä Poliziss, dä wor em Levve keine Mann.
ALDERMAAT
Text und Musik: Wolfgang Anton /Bläck Fööss
Verlag BMG Publishing
Un dann sin mer all ......
Dat Naturell vun all dä Kääls es jo
bekannt. Wenn dr Zippel steht,
is nix mih met Verstand.
Jedenfalls leef he die Schau,
un keiner woss nit mih jenau,
wä es he Kääl, un wä es he die Frau.
Un dann sin mer all ......
Un dann sin mer all de Stroß erav jejange.
Wenn ehr dat nit jläuvt, kutt doch bei uns
vorbei. Mer sin jesund, dem Herrjott jot
jelunge. Zwei Superschüss em Fasteleer
om Aldermaat. Zwei staatse Kääls em
Fasteleer om Aldermaat.
Vier kleine Sünderlein em Wieverfasteleer
am Rhing.
4 5