Geologia 38-2.indd - AGH

150 J. Wachowiak, M. Pawlikowski & P. Wilkosz
Zubry i sole ilaste tworz dwa kilkudziesiciocentymetrowe przeawicenia wród
ska chlorkowych cyklotemu PZ-3. Wystpuj w otworze Z-9, na gbokociach 863 m
i 1113 m (Fig. 3). Skadniki ewaporatowo-terygeniczne nie s wymieszane równomiernie.
Halit ma barw biaoszar, róowoszar do brunatno-czerwonej, substancja ilasta jest popielatoszara
i brunatno-szara; wystpuje w formie rozproszonej pomidzy blastami halitu oraz
tworzy kilkunastomilimetrowe koncentracje ilasto-solne (Fig. 7A, B). Proporcja halitu do
nierozpuszczalnego w wodzie residuum wynosi okoo 86% do 14%. Gównymi skadnikami
ska zubrowych s: halit, anhydryt, chloryt, illit, kwarc oraz magnezyt (Tab. 3, Fig. 8).
Anhydryty wystpujce w rejonie otworów Z-9 i Z-17 nie tworz cigych, zwartych
pokadów ani warstw, ich kontakt ze skaami otaczajcymi jest przewanie tektoniczny.
W otworze Z-9 stwierdzono trzy kilkunastocentymetrowe rozczonkowane warstwy, wystpujce
wród ewaporatów cyklotemu PZ-3 (zubrów, soli pomaraczowych zailonych i soli
potasowo-magnezowych). Wiele cech wskazuje, e jest to jedna warstwa dwu- lub trzykrotnie
powtórzona w pro lu. Otwór Z-17 przewierca natomiast kilkunastometrowy blok anhydrytu
gównego, niezgodnie zalegajcy pomidzy solami modszymi dymnymi i starszymi biaoszarymi.
Blasty anhydrytu wyksztacone s euhedralnie, subhedralnie i anhedralnie (Fig. 7C–F),
tworzc czsto tekstury paskorównolege. Skay anhydrytowe zawieraj laminy wglanowe,
zbudowane gównie z magnezytu (Fig. 7E, 9) oraz epigenetyczne gniazda polihalitowo-
-halitowe o zabarwieniu mlecznozielonym (Fig. 10). Badania mikroskopowe wykazay, e
szczelinowato ska ewaporatowych w miejscu wykonania otworów Z-9 i Z-17 jest znikoma
(Tab. 5, 6). W solach kamiennych obserwuje si szczeliny o wielkoci poniej jednego mikrona.
Szczeliny o wielkoci powyej jednego mikrometra stwierdzono gównie w partiach
pro lu w którym znajduje si dua ilo lamin anhydrytowych bd w samych anhydrytach.
W wikszoci przypadków szczelinki s zamknite. Powoduje to, e wdrówka wglowodorów
w solach kamiennych jest w tym rejonie wysadu znikoma lub praktycznie nie istnieje.
Podsumowanie:
– Otwory Z-9 i Z-17 nawiercaj skay ewaporatowe i silikoklastyczne cechsztyskiej serii
solnej cyklotemów PZ-2 i PZ-3. Utwory te s uformowane tektonicznie. Warstwy
zalegaj pod ktem od 60° do 90°. Tylko w niektórych fragmentach pro lu, gównie
w grubych kompleksach soli kamiennych, obserwuje si naturalne (sedymentacyjne)
nastpstwo warstw.
– Obserwowane w pro lach (Fig. 3, 4) nastpstwo warstw jest astratygra czne. W stropowych
i spgowych partiach badanych otworów wystpuj starsze sole kamienne (Na-2),
natomiast w czci rodkowej odsaniaj si cienkie, zredukowane serie soli modszych
(Na-3), rozdzielonych tektonicznie warstwami soli starszych. Wiele ogniw jest zredukowanych
lub wyklinowanych cakowicie. Skay sztywne, takie jak anhydrytowce, upki
czy zubry, s sfragmentaryzowane.
– Ewaporaty cyklotemu PZ-2 reprezentowane s przez sole kamienne biae i biaoszare
oraz nieliczne, cienkie wkadki soli potasowych, wyksztaconych jako sól twarda sylwinowo-kizerytowa.
– Skay cyklotemu PZ-3 buduj sole kamienne pomaraczoworóowe czyste i zailone,
sole kamienne dymne, zubry oraz laminy i cienkie warstewki anhydrytów i soli potasowo-magnezowych
(sól twarda j.w. oraz sole potasowe bezkizerytowe).