FOUR QUESTIONS ON MARY - Franciscan Institute Publications
FOUR QUESTIONS ON MARY - Franciscan Institute Publications
FOUR QUESTIONS ON MARY - Franciscan Institute Publications
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
John Duns Scotus: Four Questions on Mary<br />
motion and change, and part upon a curious example of how<br />
a falling millstone will reverse the direction of a bean thrown<br />
against its underside, he attempted to prove this philosophically.<br />
33<br />
From an Aristotelian standpoint, sin and grace represent<br />
contrary forms that cannot coexist in the human soul as their<br />
subject. 34 On the other hand, according to the Philosopher,<br />
contrary forms causally affect one another. 35 Grace expels the<br />
state of sin, and vice versa, since the two cannot coexist as<br />
simultaneous forms of the soul as subject. But if the presence<br />
of grace is what causes the sin to leave, grace must somehow<br />
33 In his Paris lecture, Scotus goes into Henry’s position in more detail<br />
than in either the Lectura or Ordinatio. He sums up this position of Henry<br />
briefly as follows: Dicit unus doctor quod in eodem instanti fuit in peccato<br />
et in gratia, sed in priori signo naturae fuit in peccato et in posteriori in<br />
gratia. Exemplum ad hoc: si faba proiciatur contra molarem, adest et abest<br />
puncto, et tamen non est ibi quies media, sed oportet ponere in priori signo<br />
adesse et in posteriori abesse. (Reportatio Parisiensis III, dist. 3, q. 1 in Ioannes<br />
D. Scotus Doctor Immaculatae Conceptionis, 26.)<br />
34 Henry, op. cit., fol. 585v [X]: Quod autem virgo simul in eodem instanti<br />
quod concepta est mundo, et originali peccato infecta, hoc omnino est<br />
impossibile, quia contraria sunt originali culpa et sanctificationis gratia et<br />
simul fuissent in eodem subiecto. Contraria autem in eodem instanti simplici<br />
secundum rem non possunt inesse eidem subiecto.<br />
35 Henry, ibid., [X]: De esse enim formatum contrariarum distinguitur<br />
secundum duplicem considerationem quam habet quaelibet talium<br />
formarum. Uno enim modo consideratur in ordine sive in comparatione<br />
ad agentem ..., a quo producit in esse et a quo habet suum esse. Considerando<br />
autem primo modo formam et esse eius secundum primam comparationem,<br />
scilicet in origine ad agentem producentem illam, semper in formis<br />
contrariis sibi succedentibus forma posterior habet esse prius natura,<br />
quam corrumpatur prior, quia prior non corrumpitur, nec a subiecto suo<br />
expellitur, nisi per actionem formae alterius introductae posterius in idem<br />
subiectum, et hoc ratione contrarietatis, quam habet ad illam, qua se non<br />
compatiuntur in eodem subiecto, et etiam ratione maioris virtutis et efficaciae,<br />
quam illa forma habet in agendo super minorem virtutem et efficaciam,<br />
quam forma alia habet in patiendo et resistendo, dicente Philosopho<br />
in libro De motibus animalium. Est aliqua multitudo vigoris et virtutem<br />
secundum quam manet quod manet; quemadmodum et secundum quam<br />
movet movens: et est quaedam proportio ex necessitate quemadmodum et<br />
contrariorum motuum, sic et quietum, et aequales quidem impassibiles ad<br />
invicem obtinetur autem secundum excessum, sicut enim pellens pellitur<br />
sic pulsum pellitur similiter secundum virtutem.<br />
12