Percutane hartklep implantatie bij congenitale en ... - KCE

ii Percutane hartklepimplantatie KCE reports 95A
TOEPASSINGSGEBIED
Samenvatting
Dit Health Technology Assessment rapport geeft een samenvatting van de huidige
wetenschappelijke kennis die het gebruik ondersteunt van percutane hartkleppen bij
degeneratieve aortaklepaandoeningen en bij aangeboren aandoeningen van de
rechterventrikel uitstroombaan, dit in vergelijking met een conservatieve medische
behandeling of een traditionele chirurgische vervanging van de hartklep.
De percutane aortaklepimplantatie is al sinds 2002 in gebruik voor de behandeling van
een degeneratieve aortaklepstenose bij bejaarde patiënten met een onaanvaardbaar
hoog risico voor conventionele chirurgie. Percutane implantatie van een arteria
pulmonalisklep werd voor het eerst gerapporteerd in 2000. De procedure is bedoeld
voor patiënten met een congenitale hartziekte bij wie degeneratie van een voordien
chirurgisch gereconstrueerde rechterventrikel uitstroombaan, is opgetreden.
PERCUTANE AORTAKLEP
Klinische achtergrond
Aortastenose (AS) is de meest voorkomende hartklepaandoening bij volwassenen. Ze is
meestal degeneratief van oorsprong en vloeit voort uit een geleidelijke
leeftijdsgebonden opbouw van kalk in de aortaklep. De prevalentie van deze aandoening
gaat in sterke mate samen met de veroudering van de bevolking. Verwacht wordt dan
ook dat dit een steeds toenemend probleem voor de volksgezondheid zal worden.
Farmacologische behandeling van patiënten met symptomatische AS biedt slechts een
tijdelijke verlichting van de symptomen en voor het genezen van AS is een chirurgische
vervanging van de klep nodig. Dit is een klassieke ingreep waarmee wereldwijd
uitstekende resultaten werden geboekt bij zo’n miljoen patiënten de afgelopen vier
decennia. Ervaren chirurgen kunnen de ingreep uitvoeren met een mortaliteit beneden
de 10%, zelfs bij tachtigers. Door de veroudering van de bevolking komt AS meer voor,
en daarenboven hebben deze patiënten terzelfdertijd veelal ook andere ziekten. Dit
weerhield chirurgen er soms van om over te gaan tot chirurgische correctie van de
hartklepaandoening, niet in het minst omwille van een te verwachten hoge perioperatieve
mortaliteit bij deze fragiele, bejaarde hoogrisico patiënten. Dit heeft geleid
tot de ontwikkeling van de percutane aortaklep (PAV) implantatie, die, doordat ze
minder invasief van aard is, wordt aanzien als een veiliger behandelingsmethode voor
deze bejaarde patiënten.
Het is niet duidelijk hoeveel patiënten baat kunnen hebben bij een PAV implantatie
omdat de selectiecriteria op dit moment nog onduidelijk zijn. In België wordt jaarlijks bij
1100 patiënten een geïsoleerde conventionele chirurgische aortaklepvervanging (“Aortic
Valve replacement”, AVR) uitgevoerd. Belgische deskundigen denken dat op dit moment
PAV zou kunnen worden gerechtvaardigd bij ongeveer 250 patiënten per jaar. Deze
schatting hangt echter af van verdere verbeteringen en verspreiding van de techniek, en
meer nog van de criteria die zouden worden gehanteerd om patiënten te selecteren.
De PAV technologie
Het gebruik van PAV is momenteel beperkt tot (meestal bejaarde) patiënten die als
inoperabel worden beschouwd, of die een zeer hoog chirurgisch risico lopen wegens
algemene fragiliteit of de aanwezigheid van andere bijkomende aandoeningen zoals bv.
chronisch obstructief longlijden of ernstige linkerventrikel disfunctie. De beslissing in
welke mate een patiënt operabel is hangt af van de klinische beoordeling door de arts,
aangevuld met een operatieve risico score, meestal de EuroSCORE, die een
kwantitatieve inschatting geeft van het operatieve mortaliteitsrisico. De validiteit van dit
instrument bij hoogrisico patiënten, staat echter bloot aan hevige kritiek.