Download PDF - de Muse

kaaskrabber
jaargang 7, nr 5 • november 2006 • maandelijks tijdschrift (niet in juli-augustus)
uitgave van gemeenschapscentrum de muse en vzw ‘de rand’
2-3
Gemeenteraadsverkiezingen:
de uitslag
4-5
Peter Lombaert,
Zot van de Zenne
8-9
Een gesprek met
wereldreiziger
Thomas Siffer
10-11
Monique Philippus over
haar passie tafeltennis
afgiftekantoor linkebeek 1
Belgie - Belgique
P.B.
1630 Linkebeek
2/3365

02 geMeenterAADsverkiezingen 08-10-06
verrassende verkiezings-
uitslag stemt tot nadenken
Communautair evenwicht uit balans
De communautaire vrede hangt aan een zijden draadje in Drogenbos. De tweetalige lijst
Drogenbos Plus haalt nog een nipte meerderheid van acht van de vijftien zetels. Alexis
Calmeyn - zoon van - wordt burgemeester. Union des Francophones haalt zes zetels en
behaalt een schepenzetel. Accent haalt slechts één zetel. “We moeten de vrede bewaren”,
klinkt het resoluut bij de drie partijen. Maar nog voor de coalitie is gevormd, rommelt
het al tussen Union en Drogenbos Plus.
De uitslag van de verkiezingen is
verrassend. Niemand had voorspeld dat
de Franstalige lijst Union meteen zes
zetels zou halen. Van de onbetwiste
meerderheid van de Lijst van de Burgemeester
(dertien zetels van de vijftien)
blijft niet veel meer over. Erfgenaam
Drogenbos Plus haalt nog acht zetels.
Accent behaalt één zetel.
Alexis Calmeyn is fier om zijn vader op te
volgen als burgemeester van Drogenbos.
“Het was nipt, zeker, maar de tweetalige
lijst behoudt toch de meerderheid in
Drogenbos”, stelt hij. “We zullen wel
moeten samenwerken met Union, anders
wordt het moeilijk om te besturen. Er zijn
al gesprekken geweest met de Franstalige
lijst en die verliepen prima. Het programma
van Union komt op enkele details na
overeen met ons programma. Ik ben er
zeker van dat we op een constructieve
manier zullen kunnen samenwerken.
De communautaire vrede bewaren, dat is
belangrijk. Ook Drogenbos Plus wil
immers de faciliteiten behouden.
Niemand heeft er baat bij als Franstalige
en Nederlandstalige inwoners ruzie
maken, ook Union niet.”
Zo denkt Corinne François van Union er
ook over. “We hadden dit resultaat niet
verwacht. We zijn heel tevreden,
uiteraard. Ik weet nog niet welke
bevoegdheden we zullen krijgen, maar we
zullen alleszins proberen zo veel mogelijk
punten van ons programma uit te voeren.
Dat zijn punten waar alle inwoners baat
bij hebben, ook de Vlamingen. Mobiliteit,
groene zones, een crèche. Ons
programma stijgt boven de taal uit. We
zullen positief samenwerken met
Calmeyn.”
Signaal
Het is niet louter het programma dat het
succes van Union heeft bepaald, beseft
ook François. “De Franstaligen voelen
zich bedreigd. We zijn geshockeerd door
Vlaamse beleidsbeslissingen, zoals het
decreet dat bepaalt dat huurders van een
sociale woning verplicht Nederlands
moeten kunnen. Dat is bijna crimineel.
Ook de uitspraken van Vlaams ministerpresident
Yves Leterme (CD&V) over de
onkunde van de anderstaligen in de rand
om Nederlands te spreken, hebben kwaad
bloed gezet. Dit kan zomaar niet en
daarom stemmen de mensen op een
uitsluitend Franstalige lijst. Deze
verkiezingsuitslag is dan ook een signaal
voor de Vlaamse autoriteiten. Er moet
met ons, Franstaligen, rekening gehouden
worden.”

De lijst Accent tenslotte, verliest één zetel en blijft met één
verkozene in de gemeenteraad over. Paul Smets moet afscheid
nemen van de raad.
“We hadden gevreesd voor het effect van Union”, vertelt Smets.
“Het is de schuld van de Vlaamse regering. Die blijft maar
maatregelen nemen om de Franstalige kiezers op stang te jagen.
Dit is het resultaat. Het wordt er niet gemakkelijker op om
Drogenbos te besturen. We moeten afwachten wat het wordt,
maar hopelijk blijft er een communautaire vrede. Vader Calmeyn
kon het evenwicht bewaren. De zoon blijkbaar niet.”
Gemeenteraad
Er zetelen vijftien verkozenen in de gemeenteraad. Drogenbos
Plus levert acht raadsleden: Alexis Calmeyn (703 voorkeurstemmen),
Baudouin De Wulf (114), Fatima Boudjaoui (185), Marc
Vettori (175), José Lefever (167), Cédric Peetroons (124), Marie-
Louise Van Schepdael-Wijns (86) en Myriam Claessens (299).
Union des Francophones levert zes raadsleden: Corinne François
(477), Gilbert Leenen (93), Magali Eylenbosch (118), Grégory
Boen (129), Jean-Paul Grenier (112) en Sophie Dedieu (88). Voor
Accent zetelt Marc Verhellen (127).
Bart Claes
geMeenterAADsverkiezingen 08-10-06 03
Discussie over de schepenzetels
Nog voor het nieuwe bestuur van start gaat, is het hommeles tussen
Drogenbos Plus en Union over de schepenzetels. Drogenbos
Plus beweert recht te hebben op de burgemeesterssjerp en twee
schepenzetels. De sjerp is voor Alexis Calmeyn, de schepenen
zouden Myriam Claessens en Fatima Boudjaoui worden. Maar
zover is het nog niet, want ook Union is van mening dat ze twee
schepenen mag leveren. Dat zouden dan Corinne François en
Gilbert Leenen zijn. Maar er vallen maar drie schepenzitjes te
verdelen.
De hele discussie draait rond de vraag wie de schepenzetel van
Calmeyn krijgt als die burgemeester wordt. Drogenbos Plus is
van mening dat zij de vrijgekomen schepenzetel mag innemen.
Maar ook Union claimt de zetel en is van plan om naar de Raad
van State te stappen met de vraag wie de schepenzetel toekomt.
Navraag bij het agentschap Binnenlands Bestuur van de Vlaamse
overheid leert dat het alleszins een ingewikkelde materie is. “De
wet spreekt er zich niet duidelijk over uit”, weten de juristen van
de dienst. “We kunnen zelf geen antwoorden geven. Alleen de
Raad van State kan duidelijkheid brengen.” (BC)

04
M/v vAn De MAAnD
zot van de zenne
Peter Lombaert ijvert voor herwaardering van de zenne
De zenne is voor veel inwoners van Drogenbos niet meer dan een onwelriekende waterstroom
door de gemeente. voor Peter Lombaert is de rivier veel meer. Deze ‘zennezot’
richtte de vzw zennesenne op en ijvert onvermoeibaar voor een herwaardering van de
zenne. Met succes, het openleggen van de rivier in Brussel staat op de politieke agenda
en volgend jaar opent het wandel- en fietspad van bron tot monding. “Het is dan ook
de mooiste rivier van het land”, vertelt Peter.
“Een stad zonder stroom of rivier is een
geamputeerde stad. Parijs is ondenkbaar
zonder de Seine. Wat is Londen zonder de
Theems? En kun je je voorstellen:
Boedapest en Wenen zonder de Donau?
Ooit gaf ook de Zenne kleur aan onder
meer Brussel.” Zo staat het te lezen in het
Zennemanifest van de vzw ZenneSenne.
Een van de bezielers van de vereniging is
Peter Lombaert. We zien de journalist al
een tijdje niet meer opduiken in het TV1programmaVlaanderen
Vakantieland.
Geen wonder, want hij heeft loopbaanonderbreking
genomen om zich volledig
toe te leggen op het herwaarderen van de
Zenne. Dat is een passie geworden. “Als
geboren Brusselaar vond ik het altijd
enorm jammer dat we de rivier waarrond
de stad is ontstaan niet konden zien”,
vertelt hij. “Niemand in Brussel weet nog
dat er een rivier is. En het is dan nog de
mooiste rivier van het land. Voor ze
Brussel in stroomt, meandert ze prachtig.
In Beersel is de Zenne op haar mooist.
Ook in Drogenbos mag ze er zijn. Maar
in Brussel werd ze in de negentiende
eeuw overwelfd en vergeten.” Ook in
Halle, Vilvoorde en Soignies werd de
Zenne over de eeuwen heen onder de
grond weggestoken.
Daarom ijvert Peter samen met de vzw
ZenneSenne, beter gekend als ‘De
Zennezotten’, voor het openleggen van
de rivier. “We hebben een ingenieursbureau
aan het werk gezet, en met succes.
De deskundigen hebben aangetoond dat
het haalbaar is om de Zenne terug open te
leggen op sommige plaatsen in Brussel.
Wij hebben alle bevoegde ministers en
burgemeesters geconfronteerd met de
gegevens. Iedereen vond het fantastisch,
maar als puntje bij paaltje komt, schuift
iedereen de bevoegdheid door. Wij
blijven aandringen en we hebben alweer
een vergadering gepland met ministers en
burgemeesters. We hopen ook op
Europese subsidies om de droom waar te
maken.”
Vervuiling
De Zenne is niet de properste rivier van
het land. Van de bron in Henegouwen tot
de monding in de Dijle in Mechelen
vangt ze het afvalwater van 2,5 miljoen
mensen op. De rivier is biologisch dood,
maar daar komt volgens Peter Lombaert
snel beterschap in. “Er zijn de laatste jaren
veel waterzuiveringsinstallaties gebouwd.
Ik schat dat er binnen vijf jaar weer
planten te vinden zijn in de rivier, en dan
komen er ook weer vissen.”
De rivier kan dan ook een toeristische rol
spelen. De Zennezotten hebben alvast een
wandel- en fietsroute uitgestippeld van
bron tot monding. Met de steun van de
Stichting Prins Laurent kregen ze al snel
de medewerking van de gemeenten,
gewesten en provincies. “Het was geen
gemakkelijke bevalling, want elk gewest
heeft een eigen regelgeving. Zo zijn de
bordjes die wandelpaden aanduiden in
Wallonië anders dan in Vlaanderen. Maar
het traject is klaar. Er moeten nog enkele
ingrepen gebeuren, zoals de bouw van een
brug in Tubize. Het traject is alvast
uitgestippeld. In de zomer van volgend
jaar volgt de inhuldiging. Het is een heel
mooi traject, ook in Drogenbos. De rivier
gaat er een stukje door het domein
Calmeyn en daar is ze niet toegankelijk.
Spijtig. Het is het enige stukje groen in de
gemeente en het is in privéhanden. Het
pad gaat wel langs het Museum Felix De
Boeck, dat is ook mooi meegenomen.”
Bart Claes

Zennemanifest
De vzw ZenneSenne verantwoordt haar
bestaan in een heus Zennemanifest. Een
bloemlezing:
“Vanaf haar brongebied in Naast, op 123
meter hoogte ten zuiden van Soignies, tot
aan haar monding in het Zennegat ten
noorden van Mechelen, legt de Zenne
103 kilometer af. Eerst meandert ze als
een snelstromend stenig riviertje door
schilderachtige groene contreien met
stroomversnellingen en watermolens, tot
ze ontdubbeld wordt door het kanaal
Brussel-Charleroi, en verder stroomt in
een oud industrieel landschap tot in
Brussel. Maar in de hoofdstad was ze niet
welkom. Brussel droomde van een Seine,
maar moest genoegen nemen met de
Senne. Ze werd dan ook ondergestopt en
boven haar bedding werd een boulevard
naar Parijs’ model aangelegd.
Vermoeid komt de Zenne achter de Van
Praetbrug weer boven en stroomt grondig
vervuild langs fabrieken en zware
industrie tot voorbij Vilvoorde. Boven
Vilvoorde krijgt de rivier weer een kans,
maar daar wordt ze dan weer verborgen
achter hoge Sigmadijken. Uiteindelijk
geeft de zieltogende Zenne het op en
stort zich in het Zennegat, een godvergeten
oord nabij Mechelen, in de Dijle.
Een triest verhaal, maar wij willen het
herschrijven. We willen de Zenne
herbronnen, reanimeren, herwaarderen.
Als wij de Zenne nieuw leven inblazen,
kan deze enige echt Belgische rivier, die
door de drie gewesten stroomt, op haar
beurt hele gebieden weer tot bloei
brengen. En een symbool worden voor de
samenwerking tussen, en de verbondenheid
onder die gewesten.”
Alle informatie op www.sennezenne.be
verbod voor
AAn De POLitieke POLs
vrachtvervoer blijft
grote zorg
Uit de gemeenteraad van 26 oktober
> De gemeenteraad besliste vroeger al dat
vrachtwagens van meer dan 3,5 ton
verboden worden in de Grote Baan, de
Sterstraat, de Fleurbeekstraat, de Kuikenstraat,
de Langestraat, de Brouwerijstraat,
de Oude Molenstraat, de Steenweg op
Drogenbos, de Beersellaan, de Korte
Linkebeekstraat, de Nieuwstraat, de
Langestraat tussen de Paul Gilsonlaan en
de Verlengde Stallestraat, de Weidestraat,
de Vrijheidstraat en de Boomgaardstraat.
Dit blijft zo, maar nu komen er ook
verkeersborden met ‘Uitgezonderd
bussen’. Raadslid Johan Dereymaeker
(Lijst van de Burgemeester) betreurde
nogmaals dat er geen gebruik wordt
gemaakt van een bewegwijzeringsplan.
Nu rijden vrachtwagenbestuurders zich
vast, omdat nergens wordt verwezen naar
de industriezones. Burgemeester Myriam
Claessens wees er op dat de opgelegde
beperkingen alleen gelden voor het
doorgaand vrachtvervoer en niet voor het
laden en lossen.
> De vernieuwing van het buitenschrijnwerk
van de zolderverdieping van het
gemeentehuis kost 50.000 euro. Paul
Smets (Accent) vroeg waarom hiervoor
geen openbare aanbesteding werd
uitgeschreven. Schepen Linda Beirens
(LB) verduidelijkte dat dit pas noodzakelijk
is vanaf 67.000 euro. Paul Smets kon
zich niet van de indruk ontdoen dat de
werken in schijfjes werden verdeeld om
onder dit bedrag te blijven.
> De gemeenteraad keurde een begrotingswijziging
goed waardoor het huis
rechtover het gemeentehuis - het vroegere
Garçon Brasseur - aangekocht kan worden
voor 666.500 euro. De gemeente maakt
hiervoor gebruik van haar ‘voorkooprecht’,
maar omdat dit onvoldoende
gemotiveerd werd, is het de vraag of de
hogere instanties dit zullen aanvaarden. De
bedoeling is dat de gemeentelijke diensten
hier tijdens de renovatie van het gemeentehuis
voorlopig onderdak zouden vinden.
> De gemeenteraad keurde het voorontwerp
van de herzieningen van het BPA
nr. 4 Kuikenpad, het BPA nr. 3 Frankveld
(o.m. met sportvelden) en het BPA nr. 2
Watertoren goed.
De oppositie was positief over de laatste
twee BPA’s, maar niet over de herziening
van het BPA nr. 4 Kuikenpad. Zowel
burgemeester Myriam Claessens als
schepen Baudouin De Wulf (LB) stelden
dat rekening werd gehouden met bijna
alle ingediende bezwaren en opmerkingen.
Met deze herzieningen wordt dan
ook opnieuw vanaf nul gestart.
Zowel Marc Verhellen (Accent) als Paul
Smets (Accent) betwijfelden of er
voldoende rekening werd gehouden met
de ingediende bezwaren. Ook vonden zij
het niet kunnen dat het agendapunt alleen
BPA nr. 4 en niet BPA nr. 4 en nr. 4a
vermeldde; in het besluit was dit wel het
geval. Hierdoor is het onduidelijk
waarover het BPA nu precies gaat. Zij
kondigden aan hiertegen klacht in te
dienen. Schepen Linda Beirens (LB) stelde
voor om het punt toch ongewijzigd ter
stemming voor te leggen en af te wachten
wat de hogere overheid ervan vindt. Een
aanwezige afgevaardigde van de provincie
verzekerde ons dat de klacht van de
oppositie zonder gevolgen zou blijven
voor dit dossier.
> Er vielen enkel positieve commentaren
te horen op de eindnota van het ‘Masterplan
Drogenbos’. Zowel meerderheid als
oppositie waren het er over eens dat dit
eindresultaat mogelijk werd dankzij de
goede samenwerking en gedrevenheid van
alle leden van de betreffende werkgroep.
Het ‘Masterplan Drogenbos’ geeft aan
hoe leefbaar Drogenbos in de toekomst
moet worden en bepaalt ook de noodzakelijke
middelen hiervoor. Er werd de
hoop uitgesproken dat het nieuwe
schepencollege vanaf 2007 rekening zal
houden met dit werkinstrument.
Hugo Devillé
05

06
Uit De geMeente
kunstroute over marie collart
Wie in Drogenbos kent de Marie Collartstraat niet? Maar wie was deze dame? Wat
heeft zij met Drogenbos en met deze straat te maken? Wij zochten het voor jou op en
vertellen je over haar en haar werk in de volgende aflevering van onze ‘kunstroute’.
De familie Collart is afkomstig van
Pondrôme, een dorpje 20 kilometer ten
zuiden van Dinant. De ouders van Marie
komen in Brussel wonen, in de buurt van
de Wolvengracht en de Broekstraat. Daar
wordt Marie op 6 december 1842
geboren. Op 14- à 15-jarige leeftijd gaat
zij naar een pensionaat in Ukkel (Het
Nekkersgat). In 1871 huwt zij met een
legerofficier, Edmond Henrotin, in de
Brusselse Finisterraekerk. Doordat haar
man in Etterbeek was gekazerneerd, en
door haar verleden in het pensionaat van
Ukkel, ontdekt zij zeer snel de schoon-
heid van de landelijke omgeving ten
zuiden van Brussel. In haar eerste werken
schildert zij vooral dieren, nadien legt zij
zich veel meer toe op het schilderen van
landschappen. Zo interpreteert zij op
prachtige wijze de poëzie van de Brabantse
boomgaarden. Zeer jong nog begon ze
te schilderen. Zij kreeg een opleiding van
haar schoonbroer L. Chabry, en daarna
van de kunstschilders A. Stevens en
A. Verwee. In 1864 startte ze in Brussel,
echter zonder noemenswaardig succes,
maar in 1865 exposeerde zij in Parijs met
‘Het meisje van de hoeve’.
Naar Drogenbos
Eerst huren zij in Drogenbos van de
familie De Puysselaer een huis rechtover
de jongensschool. Maar in 1885, onder
het burgemeesterschap van Van Breetwater,
zien zij de mogelijkheid om tijdens
een openbare verkoop in het café ‘In de
Engel’ een deel van het goed Mommaerts
in de Kattestraat te kopen. Collart kocht
vier van de zes loten: het huis, de
moestuin, de boomgaard en twee stukken
grond met kerselaren voor de prijs van
10.800 Belgische frank. Om een idee te
geven van de economische waarde van

haar werk: tussen 1873 en 1881 verkocht zij enkele van haar
werken in Parijs en Londen voor prijzen van 1.200 tot 3.150
Belgische frank. Geleidelijk aan wordt het huis verbouwd en
vanaf 1894 woont de familie hier officieel, al was zij in werkelijkheid
al jaren in Drogenbos.
In dit huis in de Kattestraat, de straat die in 1915 naar haar wordt
genoemd en van dan af Marie Collartstraat heet, blijft zij de rest
van haar leven werken en wonen. Toch is zij niet in Drogenbos
gestorven. Een van haar zonen woonde in Sicilië en toen zij bij
hem op bezoek was, stierf zij er op 18 oktober 1911 op de
leeftijd van 68 jaar. Haar lichaam werd per trein gerepatrieerd en
kwam op 26 oktober 1911 in Drogenbos aan. Zij werd de
volgende dag begraven in het oorspronkelijke familiegraf
Henrotin-Collart, dat zich rechtover de noordelijke zijuitgang
van de kerk bevond. En op Allerzielen 1911 lagen er op haar graf
chrysanten van haar zoon Lucien uit Boedapest.
Marie Collart was een rasechte landschapsschilder. Boomgaarden,
de binnenkoer van een oude hoeve, de kloostertuin, koeien
en paarden, een herder met een kudde schapen, en zeer vele - nu
verdwenen - pittoreske hoekjes van Drogenbos heeft zij op doek
vereeuwigd. Haar hele oeuvre bestaat uit meer dan 150 doeken.
Zij heeft verschillende werken in musea. Een zelfportret bevindt
zich in de wereldberoemde Uffizigalerij in Firenze.
Marie Collart was buiten haar artistieke carrière ook moeder van
zes kinderen. Zij combineerde het schilderen met haar huishoudelijk
werk. Dit bleef niet onopgemerkt. In 1880 werd zij als
eerste vrouw in ons land benoemd tot ridder in de Leopoldsorde.
André Lerminiaux
Met dank aan Sicca Silva Droogenbosch voor het ter beschikking
stellen van hun archief en aan Hugo De Sutter uit wiens werk
wij deze informatie mochten overnemen.
Uit De geMeente 07
rarara
Wie weet waar deze foto werd genomen?
Denk je het goede antwoord te kennen,
schrijf dan een briefje of kaartje met het
antwoord en je naam, adres en telefoonnummer
naar Patricia Motten, p/a
Museum Felix De Boeck, Kuikenstraat 6,
1620 Drogenbos. Je kan je antwoord ook
mailen naar patricia.motten@derand.be
Het juiste antwoord van de opgave in ons
septembernummer vond je op het
schoolgebouw naast de kapel op de hoek
van de Grote Baan met de ’s Herenstraat.
Mevrouw Jenny Vanderrusten uit
Drogenbos is als winnaar uit de bus
gekomen. Zij mag zich weldra aan een
verrassing van de cultuurraad verwachten.

08
verenigingsnieUWs
“de wereld is nog lang
niet kapot”
een gesprek met wereldreiziger thomas siffer
Op 22 oktober bracht thomas siffer in Drogenbos een lezing over zijn wereldreis per boot.
siffer was voor zijn ‘loopbaan’ als zeiler een beetje een duizendpoot. Hij was
journalist, hoofdredacteur van Menzo, televisiemaker, werkte in een reclamebedrijf, …
kortom, hij was niet voor één gat te vangen. en plots besluit hij een zeilreis rond de wereld
te maken, ook al is zijn enige zeilervaring een tochtje van nieuwpoort naar Breskens.
Waarom gaat iemand drie jaar op wereldreis?
“Het was een impulsieve beslissing.
Persoonlijk geloof ik niet in een leven na
de dood. Maar ik geloof wel dat we het
maximum uit ons leven moeten halen. Het
was de angst dat ik misschien niet het
maximale uit dit ene leven zou halen.
Komt daarbij dat Els, mijn echtgenote,
mijn mening helemaal deelt en ook zeer
onthecht is van materiële waarden. Wij
zijn absoluut niet honkvast, zodat wij op
een dag alles konden verkopen en konden
vertrekken, samen met onze dochter Luna,
toen zeven jaar oud. Als zeescout had ik
dikwijls de jachten die op lange reizen
vertrokken uitgewuifd en gegroet.
Misschien is daar het idee om ook ooit eens
een dergelijke reis te maken ontstaan?”
Hoe begin je aan een wereldreis?
“Om te beginnen koop je een boot.
Daarvoor hebben wij ons huis en vele
andere dingen opgegeven. En dan zoek je
sponsoring. Gelukkig wilde verzekeringsmaatschappij
Mercator ons helpen, samen
met anderen natuurlijk. Uiteindelijk
konden wij onze drie jaar durende reis
afsluiten zonder er geld aan te verliezen.
Natuurlijk moesten wij ook denken aan
het onderwijs van onze dochter, want die
was toen al leerplichtig. Maar ook dat
hebben wij geklaard.”
Hoe verliep de communicatie?
“Met Engels en Frans kan je je zowat in
de hele wereld verstaanbaar maken.
Essentiële woorden zoals ja, nee, goed of
slecht verstaat iedereen, waar ook ter
wereld. En zo nodig is er de universele
gebarentaal. Eigenlijk hebben wij nooit
ernstige communicatieproblemen met
lokale inwoners gehad. Wij hadden geen
satelliettelefoon aan boord en eens op de
open zee was communicatie onmogelijk.
Vanaf dat moment waren wij volledig op
onszelf aangewezen. Wij hadden wel een
grote voorraad medicijnen aan boord,
maar of dat ooit zou helpen bij een
eenvoudige appendicitis betwijfel ik.”
En drank en voedsel?
“Een doorsnee Vlaming gebruikt per dag
zowat 150 liter zuiver kraantjeswater,
drinkwater dus. Wij hadden een voorraad
van 600 liter zoet water mee om de hele
Stille Oceaan over te steken, een reis van
30 dagen. En dat lukte! Je moet zuinig en
inventief zijn. Veel voedingswaren
kookten we in zeewater. Dat gaf het
voordeel dat wij geen zout moesten
toevoegen. Voeding was overal te
verkrijgen als wij aan land konden, de
vissen waren een uitstekende bron van
voedsel, en wij leerden eerst op te eten
wat het eerst kon bederven.”
Hoe heeft Luna, een meisje van zeven, dit
avontuur beleefd?
“Zij is een gewoon meisje gebleven die
voor de buitenwereld een fantastische reis
heeft beleefd. Voor haar was dit de wereld

van alledag. Vermoedelijk zal zij later niet verschillen van andere
kinderen die een andere jeugd hebben beleefd en zal dit avontuur
maar een kleine voetnoot zijn in haar levensboek. Zij miste wel
de school, de vriendjes en andere evidente dingen voor kinderen
van haar leeftijd, maar zij heeft haar onderwijs gekregen en zit
nu in het eerste jaar humaniora.”
Wat is jou het meest bijgebleven?
“Zonder enige twijfel de tsunami. Wij lagen op tweede kerstdag
2004 in Pukhet voor anker en hebben met eigen ogen de
verwoestende kracht van deze zeebeving gezien. Maar niet enkel
de ellende is ons bijgebleven. Meer dan ooit hebben wij de moed
van de mensen ter plaatse kunnen bewonderen. De dag na de
overstromingen begonnen zij al aan de opbouw, solidair, allen
samen en ieder volgens zijn capaciteiten. Maar ook de solidariteit
van Vlamingen en Nederlanders die enkele dagen na onze
oproep voor meer dan 100.000 euro aan hulp gaven, die wij
zomaar ter plaatse konden gebruiken.”
“Wat ons enorm heeft getroffen, is de schoonheid van deze
aarde. Met ons jacht kwamen wij in de meest verlaten, maar ook
mooiste delen van de wereld. Dan ontdek je dat de wereld nog
niet helemaal verwoest is, dat er nog onnoemelijk veel ongerepte
en onbeschrijflijk mooie plekken bestaan. Een andere ervaring is
de solidariteit en de vriendelijkheid van de mensen. Op die drie
jaar hebben wij ons jacht nooit op slot gedaan. Bij onze terugkeer
in Nieuwpoort was ons slot volledig verroest door het zeewater!
Waar wij ook aanlegden, wij waren welkom en de mensen
ontvingen ons als vrienden. Zij die bijna niets hadden, deelden
hun bezittingen met ons en zij wilden geen vergoeding. Zij
deelden hun schamele bezit in twee delen, en wij in deze rijke
westerse wereld willen niet eens 1 % van onze onnoemelijke
rijkdom met hen delen.”
Wat zou u vooral als boodschap willen meegeven?
“Eerst en vooral: de wereld is nog niet om zeep. Er zijn veel
meer verdraagzame mensen dan onverdraagzame, alleen zij
komen niet in het nieuws. Ten tweede: solidariteit is geen ijdel
woord. En drie: deze aarde is prachtig. Vele plaatsen zijn nog
ongerept, vele mensen zijn nog niet verdorven door luxe en
overdaad.”
André Lerminiaux
Skiën en dansen
sportregio zuidwest rand
verenigingsnieUWs
De sportregiowerking Zuidwest Rand van de provincie Vlaams-
Brabant bestaat uit de gemeenten Beersel, Halle, Pepingen, Sint-
Genesius-Rode, Sint-Pieters-Leeuw, Linkebeek en Drogenbos.
Samen organiseren zij tal van intergemeentelijke activiteiten.
Skiën in Landgraaf - 19 november
De sportregiowerking Zuidwest Rand biedt haar inwoners
opnieuw de mogelijkheid om twee uur te skiën of te snowboarden
op de overdekte skipiste ‘Snowworld’ in Landgraaf,
Nederland. Zowel beginners als ervaren skiërs kunnen mee.
Beginners kunnen kennismaken met skiën of snowboarden door
een uur les te volgen en een uur vrij te skiën of te snowboarden.
Ervaren skiërs kunnen zich twee uur vrij uitleven in de sneeuw.
De sportregiowerking Zuidwest Rand draagt voor jou een
mooie som bij. Jongeren onder de 13 jaar betalen slechts 20 euro,
vanaf 13 jaar betaal je 25 euro. Hierin zit de toegang, de les, het
busvervoer en de verzekering. Jongeren onder de 14 jaar moeten
vergezeld zijn van een meerderjarige.
Eerste danshappening - 26 november
Ben jij een inwoner van de regio Zuidwest Rand? Dan weet je
vast dat dansen in is in onze regio. Misschien doe je al mee in een
dansvereniging? Misschien ook niet, maar je wil er eigenlijk wel
eens van proeven? Dat kan. Op zondag 26 november kan je de
benen losgooien op de regionale danshappening in Sint-
Genesius-Rode. Opgesplitst in leeftijdsgroepen maak je kennis
met drie verschillende dansstijlen. De dansen worden aangeleerd
door professionele lesgevers. Wil je erbij zijn? Vergeet je dan niet
op voorhand in te schrijven.
Info:
Cindy Van Dijck, 02-381 21 25, cindy.vandijck@derand.be
09

10
vereniging in De kiJker
“tafeltennis is een goedkope
sport die iedereen aankan”
Monique Philippus herleeft na elke intensieve
pingpongtraining
Monique Philippus (54), tafeltennisfreak uit onze gemeente, eindigde dit jaar knap
tweede op het provinciale niveau. “ik verdiende in het verleden al heel wat trofeeën”,
vertelt de fiere speelster.
Afspraak dinsdagavond in de sporthal, na
anderhalf uur intensief trainen. De
kaaskrabber klampt Monique Philippus
aan, badend in het zweet en amper
bekomen van de winst van de zonet
gespeelde wedstrijd. “Ik ben in topvorm
en wil dat zo houden door twee keer per
week intensief te trainen, zelfs al wil ik
dat wel vaker doen, ja zelfs dagelijks. Een
(oefen)wedstrijd waarbij ik niet ferm
gezweet heb, is een verloren wedstrijd,
het signaal dat ik me niet amuseerde. Ik
moet mezelf volledig kunnen geven, daar
heb ik echt nood aan. Een leven zonder
deze sport kan ik me niet inbeelden. Alles

Monique Philippus: “Als je een zeker niveau wil halen, moet je oefenen, oefenen
en nog eens oefenen”.
begon zo’n 20 jaar geleden, toen ik een training van mijn zoon
bijwoonde. De lesgever van dienst overtuigde me mee te trainen
met de jeugd, zelfs al had ik toen nog nooit gespeeld. Het kwam
er voor mezelf aanvankelijk op aan het pingpongballetje op de
tafel te houden en de juiste technieken te leren, met vallen en
opstaan. Stilaan kreeg ik de smaak te pakken en van het ene
kwam het andere. Noem het een uit de hand gelopen hobby”,
lacht Monique.
Op naar de top
Tafeltennis geniet in onze contreien een niet al te grote mediabekendheid.
Dat vindt Monique Philippus echt jammer. “Deze
relatief goedkope sport is nochtans een aanrader voor iedereen.
Met een basisuitrusting bestaande uit een pingpongballetje en
een degelijk ‘bat’ kan iedereen die dit wil leren aan de slag.
Onlangs gaf ik een initiatieles aan ruim 25 leden van KAV-
Drogenbos. Men spreekt er nu nog van en er werden alvast een
paar pingpongtafels voor volgend jaar geboekt; een voltreffer
dus, op alle vlakken!”
Monique Philippus blakert van de ambities: “De weg naar de top
houdt drie dingen in: oefenen, oefenen en nog eens oefenen. Ik
zou dolgraag in competitieverband spelen, maar door omstandigheden
is dat niet haalbaar. Jammer, want hogerop geraken is
een van mijn grootste dromen. Men vroeg mij al onnoemelijk
vaak om voor een andere, federale club te spelen. Ach ja, ik krijg
voldoening op dit niveau, en da’s ook goud waard”, troost
Philippus zich, die een blik op haar omwonden kuitbeen werpt.
“Hier is het bewijs dat tafeltennis ook een beetje lijden is.
Opletten is geboden, want door de intensiteit van deze sport zien
voeten en achillespees enorm af. Ik moet hierdoor binnenkort
noodgedwongen onder het mes en durf er niet aan denken een
paar weken buiten strijd te zijn. Dat wordt voor mij ongetwijfeld
een zwarte, moeilijke periode, zeker de momenten waarop hier
in de sporthal een training plaatsvindt. Ik zal mezelf verplichten
niet te komen kijken naar de anderen, hoe graag ik dat ook zou
willen. Mezelf kennende ben ik niet te houden en wil ik zelf
weer spelen”, aldus Philippus.
Niko Lerminiaux
Davidsfonds Drogenbos
verenigingsnieUWs
Op 1 september werd een nieuw werkjaar aangevat. Onze leden
kregen de vraag om hun lidmaatschap te vernieuwen. Het
Davidsfonds heeft een heel speciale formule van lidgeld: je kiest
uit een lijst van zowat 300 titels twee boeken of CD ’s en je bent
een jaar lid! Daarbovenop krijg je een lidkaart die kortingen
geeft op veel culturele evenementen, een tweemaandelijks
ledenblad en de kans om tegen zeer voordelige voorwaarden deel
te nemen aan lokale activiteiten Voor nieuwe leden geldt een
alternatief. Zij betalen 25 euro en krijgen een boekenpakket ter
waarde van 50 euro en hun Davidsfondslidkaart. Wie interesse
heeft, neem contact op met voorzitster Myriam Govers-
Lerminiaux, Kerkstraat 79, 1620 Drogenbos, 02-331 14 41.
Op vrijdag 17 november 2006 gaan wij samen het Herman
Teirlinckhuis bezoeken. Zoals zo dikwijls kennen wij de veraf
gelegen musea en interessante plaatsen om te bezoeken, maar die
in onze eigen buurt niet of veel minder. De conservator
verwacht ons om 20.00 uur. Wij spreken af om 19.45 uur aan de
parking voor het gemeentehuis in Drogenbos. En nadien gaan
wij nog rustig een pintje pakken in een Beerselse afspanning. De
inkom is gratis. Wie graag meegaat neemt contact op met
voorzitster Myriam op 02-331 14 41. Tot dan. Houd ook
zondag 21 januari vrij, want behalve de gewone ingrediënten
van ons familiefeest staat ook een uurtje ‘karting’ op het
programma. Meer informatie volgt!
Jaarprogramma
- 17 november: geleid bezoek Herman Teirlinckhuis in Beersel
- 21 januari: familiefeest
- 2 maart: Davidsfondsquiz
- juni: gespreksvoormiddag
KAV
De voorbije weken hadden we geen tijd om ons te vervelen. We
experimenteerden en genoten samen met onze kok tijdens de
kookdemonstratie, luisterden geboeid naar een wereldreiziger,
gaven al onze spieren een opwarmingsoefening zowel binnen in de
Gemeentezaal als buiten in het Provinciedomein van Huizingen.
En we blijven actief bezig. We nodigen nu al alle belangstellenden
uit, leden en niet-leden om een uurtje yoga-initiatie mee te
volgen. Je hoeft geen ervaring te hebben, want het is juist de
bedoeling dat de lesgeefster ons wegwijs maakt in de wereld van
de yoga. Deze activiteit is echter niet op 14 november, zoals
eerder gepland, maar heeft plaats in januari of februari 2007.
Op 24 november volgt dan het Ontmoetingsfeest in de gemeentelijke
feestzaal. Het wordt een gevarieerde avond met alle
ingrediënten van gezelligheid. De laatste activiteit van 2006 is
onze deelname aan de kerstmarkt op 9 en 10 december. Op
aanvraag van velen staan we er met een standje met ‘Bond
zonder Naam-producten’: allerlei geschenkartikelen met het oog
op de eindejaarsperiode, o.a. hun mooie fotokalender! We hopen
in elk geval dat je eens langskomt.
Myriam
11

12
nieUWs Uit MUseUM FeLix De BOeCk
gaston de mey,
een selectief overzicht in
museum felix de boeck
Van 15 oktober tot 23 december 2006
presenteert het Museum Felix De Boeck
(MuFDB) een selectief overzicht van het
oeuvre van een van de meest compromisloze
kunstenaars van zijn generatie:
Gaston De Mey (°1933, Kaprijke). De
tentoonstelling biedt een selectief
overzicht van de schilderijen gebaseerd op
lettercombinaties. Naast sleutelwerken uit
de persoonlijke collectie, zijn er werken
bij particuliere verzamelaars uitgeleend en
uit diverse collecties bijeengebracht.
Sinds 1968 versplintert De Mey de
geschreven taal tot haar kleinste onderdelen,
de letters van het alfabet. Hierbij
berooft hij de tekens van hun oorspronkelijke
functie en recycleert ze als plastische
elementen. Op de ca. 100 doeken die
tentoongesteld worden, rijgt hij het
lettermateriaal aaneen tot korte of lange,
rechte of gebogen letterbanen, tot het
gebruik van ‘Rorschach’-symmetrie en
het portret toe. Compromisloze eigengereidheid
en creatieve variatie op eenzelfde
thema zijn de fundamenten van dit
eigenzinnige oeuvre.
Veel van zijn letterstructuren maken deel
uit van een kortere of langere reeks.
Structuren uit eenzelfde reeks lijken op
elkaar, maar zijn toch onderling verschillend.
In andere reeksen wordt het verschil
geaccentueerd door variaties in kleur,
schakering of verfbehandeling. Taal en
citaten worden gebruikt als aanleiding
Hippocrates Isaac Newton Louis Pasteur
voor geometrische non-figuratie. Het is
de eerste maal sinds Jan Hoet De Mey in
het voormalige Museum voor Hedendaagse
Kunst in Gent exposeerde (1985)
dat de zevendelige ‘Mandala’s voor het
mediatijdperk’-reeks in haar totaliteit te
bewonderen is.
In navolging van de retrospectieve van
Hilde Van Sumer vorig jaar e wie het
MuFDB elk najaar een selectief en toch
uitgebreid overzicht van ‘vergeten’
meesters in het licht zetten. Binnen ons
‘zappend’ tijdsbestek wordt hier de
ruimte gegeven aan doorgedreven en
standvastig kunstonderzoek dat ‘wiskundige’
schoonheid en evenwicht nastreeft.

Deze overzichten moeten het duurzame karakter van de gepresenteerde
oeuvres bevestigen.
Praktisch
’Gaston De Mey: een selectief overzicht’
van 15 oktober t/m 23 december 2006.
Museum Felix De Boeck
Kuikenstraat 6, 1620 Drogenbos
tel. 02-377 57 22
fax 02-377 29 15
info@MuFDB.org
www.MuFDB.org
Contactpersoon externe communicatie
Sergio Servellón, tel. 02-333 05 62,
sergio.servellon@museumfelixdeboeck.be
Openingsuren winter 2006
Do, vr, za, zo van 10.30 tot 17.00 uur
Op maandag, dinsdag en woensdag reserveren we het museum voor
groepsbezoeken en evenementen.
kalender
WANNEEr WiE / WAT WAAr
NOVEMBEr
17 Davidsfonds
bezoek Herman Teirlinckhuis
18 14.30 Koor Serenata
opendeurnamiddag
24 19.30 KAV
ontmoetingsfeest
DECEMBEr
9-10 KAV
deelname kerstmarkt: verkoop ‘Bond
zonder naam artikelen’
9-10 Ziekenzorg
deelname kerstmarkt: verkoop
zelfgemaakte juwelen
12 14.30 OKRA
ledenvergadering met koffietafel
Sinterklaas- en kerstmissfeer
Beersel
Gem. feestzaal
Gem. feestzaal
Gem. feestzaal
Gem. feestzaal
Gem. feestzaal
23 Ziekenzorg Kerstuitstap
JANUAri
21 Davidsfonds
familiefeest
rAnD-nieUWs
Nederlands spreken bij de handelaars
Wat doe je als handelaar als een
anderstalige klant Nederlands
wil praten, maar moeilijk uit
zijn woorden geraakt? Meteen
overschakelen naar een andere
taal? Welnee, je helpt je klanten
om het juiste Nederlandse
woord te vinden. Zelfs al vraagt
dat een beetje meer geduld.
Veel anderstaligen in de rand
volgen immers Nederlandse les
of hebben op een andere manier een aardig mondje Nederlands
leren spreken. Toch klagen ze soms, omdat het winkelpersoneel
dikwijls naar het Engels, het Frans of het Duits overschakelt. Ze
doen dat natuurlijk met de beste bedoeling: om hun klant zo
goed mogelijk verder te helpen. Maar dat kan dus ook in het
Nederlands… Wie Nederlands leert, zal dat zeker appreciëren.
Op 25 oktober 2006 startten vzw ‘de Rand’ en de provincie
Vlaams-Brabant met een nieuwe campagne. De campagne moet
anderstaligen nog meer kansen geven om hun Nederlands in het
dagelijkse leven te oefenen. Hopelijk verbetert het contact tussen
Nederlands- en anderstaligen er ook door.
Een aantal handelaars in de rand willen anderstaligen die
Nederlands leren of al geleerd hebben een ‘oefenplaats’ bieden.
Anderstalige klanten weten op die manier bij welke bakker,
kruidenier, slager, krantenwinkel, kapper, bloemist, bankier,
schoenmaker, opticien,… ze in hun gemeente terecht kunnen in
het Nederlands. Of in welk restaurant of café ze in het Nederlands
kunnen bestellen. Ook als ze nog niet op alle woorden
komen. Ook als ze hier en daar nog fouten maken. De handelaars
krijgen enkele tips die hen helpen om niet over te schakelen naar
een andere taal als de klant zelf vraagt om in het Nederlands
bediend te worden. Het is soms simpel: een beetje langzamer
spreken, gebaren of synoniemen gebruiken of dingen aanwijzen
helpen de klant soms al een heel eind op weg. Het spreekt voor
zich dat ze daar op erg drukke momenten wel iets minder tijd
voor kunnen uittrekken dan anders.
Wie Nederlands leert in de rand, krijgt een handig boekje met
pictogrammen en woorden die hij kan gebruiken bij het
boodschappen doen. Elke deelnemende handelaar en elke
anderstalige klant maakt bovendien kans op een luxeweekend in
Vlaanderen. Anderstalige klanten krijgen daarvoor een spaarkaart.
De spaarkaarten die vol zijn, gaan bij de deelnemende
handelaars in de bus.
Ben je een handelaar in de rand en spreekt deze actie je aan?
Schrijf je dan op onze website www.oefenhierjeNederlands.be in
om mee te doen. Het kost niet veel moeite en je doet er de
cursisten Nederlands een plezier mee.
Ook in Drogenbos kan je in heel wat zaken terecht om je
Nederlands te oefenen. De juiste snit uitkiezen bij de kapper, een
lekkere taart kopen bij de bakker, zelf je boeket samenstellen bij
de bloemenwinkel, je krant kopen of afrekenen bij de kruidenier:
sinds 25 oktober kan je dat allemaal in het Nederlands! Via je
school krijg je het nodige om te starten. Leer je op eigen houtje
Nederlands en wil je ook een pictogrammenboekje en spaarkaart?
Bezoek de website, vul het contactformulier in en je krijgt
enkele dagen later alles in je bus.
Wil je meer weten? www.oefenhierjeNederlands.be
of info@oefenhierjeNederlands.be.
13

14
rAnD-nieUWs
“niet alleen filosoferen, maar
problemen echt aanpakken”
Orde van den Prince organiseert symposium over de rand
De titel van het symposium van de Orde van den Prince is klaar en duidelijk: ‘Het nederlandstalige
karakter van de rand rond Brussel met zijn maatschappelijke implicaties’.
Belangstellenden kunnen er luisteren naar uiteenzettingen over specifieke subthema’s
en kunnen met elkaar van gedachten wisselen. Amaat Martens, gewestpresident van de
afdeling Brabant-West doet het wat en waarom van het symposium uit de doeken.
“De Orde van den Prince bestaat vijftig jaar.
Het is een apolitieke en pluralistische
organisatie die de Nederlandse taal en
cultuur wil bevorderen. We hebben
inmiddels 2.800 leden uit Vlaanderen en
Nederland. Het is onze bedoeling om
mensen met de meest uiteenlopende
beroepen en verschillende strekkingen
samen te brengen om ideeën en activiteiten
uit te werken.” De naam ‘Orde van den
Prince’ is ontleend aan Willem van Oranje,
die in de zestiende eeuw een belangrijke rol
speelde in de Nederlanden. Temidden van
de godsdienstoorlogen voerde hij een voor
zijn tijd erg tolerant beleid.
Verstrekkende gevolgen
Waarom precies een symposium over de
situatie in de rand? “Een taal al of niet
beheersen kan verstrekkende maatschappelijke
gevolgen hebben”, vindt Amaat
Martens. “In de rand zie je daar enkele
typerende voorbeelden van. Neem nu de
gezondheidszorg. Als je als Nederlandstalige
patiënt verzorgd wordt door een dokter of
verpleger die geen Nederlands begrijpt, zit
je in een lastig parket. Het onderwijs is nog
zo’n domein waar de maatschappelijke
gevolgen van (een gebrek aan) talenkennis
groot zijn. Veel leerlingen uit een sociaal
zwakker milieu starten hun schoolcarrière
met een grote taalachterstand. Ze slagen er
vaak niet in om die te overbruggen en dat
resulteert in een leerachterstand met alle
gevolgen van dien. Vandaar dat we het zo
belangrijk vinden dat dit soort materie
voldoende en gefundeerde aandacht krijgt.”
Het randsymposium van 18 november
concentreert zich op vijf deelterreinen.
Naast gezondheidszorg en onderwijs buigen
panels van deskundigen zich over ‘jongerenbeleid
en -cultuur’, ‘media’ en ‘economie,
mobiliteit en huisvesting’. “Elk panel zal
tijdens het symposium zijn bevindingen aan
het publiek meedelen. Vervolgens kunnen
de aanwezigen vragen stellen en opmerkingen
maken. We willen er een interactief
gebeuren van maken.” Na de uiteenzettingen
en discussies sluiten minister Frank
Vandenbroucke, verantwoordelijk voor de
rand, en Frank Meysman, president van de
Orde van den Prince, de dag af.
Meer dan een klaagmuur
Het symposium wil meer doen dan
problemen aanhalen en uitrafelen. “We
willen geen klaagmuur bouwen. Het is de
bedoeling om samen na te denken over
mogelijke pistes die positieve veranderingen
teweeg kunnen brengen.” Met alleen een
hoop mooie theorieën raak je niet ver, lijkt
het overkoepelende motto van de Orde van
den Prince. Zo zetten zes leden uit
Zaventem zich in om op vrijwillige basis
conversatiegroepen voor anderstaligen te
begeleiden. “Dat is concreet iets doen aan
een bestaand probleem”, vindt Amaat
Martens. Uit het gesprek blijkt dat
onderwijs hem na aan het hart ligt. “Ik
woon dicht bij Mechelen”, legt hij uit. “Zes
op de tien baby’s die er geboren worden,
zijn van allochtone afkomst. Dat betekent
dat de scholen ook erg veel allochtone
leerlingen over de vloer krijgen. Een groot
aantal van hen spreekt thuis geen Nederlands
en gaat veel later dan gemiddeld naar
de kleuterklas. De taalachterstand die ze
tegen het eerste leerjaar hebben, halen de
meeste van die kinderen nooit meer in. Een
directeur vertelde me laatst nog dat hij zo
heel wat kinderen naar het beroepsonderwijs
ziet afvloeien, die de verstandelijke
capaciteiten hebben om universitaire studies
te doen, maar daarin gedwarsboomd
worden door hun gebrekkige kennis van het
Nederlands.” Om zulke situaties uit de wereld
te helpen, steunt de Orde van den Prince
bijvoorbeeld scholen die na de uren lesgeven
aan de moeders van hun allochtone leerlingen.
“We helpen hen onder meer financieel om
geschikte materialen aan te kopen.”
Onnodige handicap
Amaat Martens is sinds 1988 lid van de
Orde van den Prince. “Ik heb als tiener in
het college een sterke Vlaamse reflex
meegekregen”, vertelt hij. “Later werkte ik
in een internationale firma. Daar zag ik dat
er ook op dat gebied nood is om die reflex
te behouden en te verdedigen. Veel
buitenlandse werknemers die er toekwamen,
schreven zich ogenblikkelijk in een
Franse taalcursus in, terwijl ze toch in
Vlaanderen werkten. Ik probeerde hen er
altijd van te overtuigen dat Nederlands leren
in Vlaanderen niet alleen essentieel is, maar
er ook voor kan zorgen dat je carrière
succesvoller verloopt. Geen Nederlands
kennen in Vlaanderen is een handicap voor
de persoon in kwestie. Er is al veel gedaan
om het Nederlandstalige karakter van
Vlaanderen en de rand te bevorderen, maar
we bespeuren nog dagelijks terreinen waar
meer inzet meer dan welkom is.” Vandaar
dat op het randsymposium iedereen welkom
is. “We hebben 500 leden en 800 niet-leden
uitgenodigd. Belangstellenden kunnen zich
nog altijd inschrijven.” Het symposium
wordt georganiseerd in samenwerking met
onder andere vzw ‘de Rand’.
Ines Minten

‘Het Nederlandstalige karakter van de rand rond Brussel met zijn
maatschappelijke implicaties’ - Symposium van de Orde van den
Prince - 18 november 2006 - CC Westrand Dilbeek
Info: www.ovdp.net , pajoprince@pandora.be,
0475-42 36 99 ( Jan Lamote)
Nederlandstalig zijn om meertalig
te worden
speakers’ Corner met Lodewijk De Witte
dinsdag 28 november - 19.30 uur -
koloniënpaleis tervuren
Vzw ‘de Rand’ hervat haar gesmaakte debatten en conferenties
onder de noemer Speakers’ Corner. Gerenommeerde sprekers
doen voor een internationaal publiek hun ideeën over allerlei
aspecten van de rand uit de doeken. Lodewijk De Witte,
gouverneur van Vlaams-Brabant, behandelt in deze Speakers’
Corner de taalsituatie in de rand en geeft zijn visie op eigenheid
en meertaligheid.
Verwelkoming vanaf 19.30 uur, om 20.00 uur conferentie van
gouverneur Lodewijk De Witte. Nadien kan het publiek vragen
stellen en volgt er een afsluitende receptie.
Deze Speakers’ Corner wordt in het Nederlands gegeven en
simultaan vertaald in het Frans, Engels en Duits. De toegang is
gratis. Van harte welkom!
iNHOUD
rAnD-nieUWs
Uit De geMeente 2-3 gemeenteraadsverkiezingen:
de uitslag / 4-5 Peter Lombaert, zot van de zenne
/ 5 Uit de gemeenteraad / 6-7 kunstroute over
Marie Collart / 12 nieuws uit het Museum Felix De
Boeck
verenigingsnieUWs 8-9 een gesprek met
wereldreiziger thomas siffer / 9 sportregio gaat
skiën en dansen / 10-11 Monique Philippus over
haar passie tafeltennis / 11 Davidsfonds - kAv /
13 Activiteitenkalender
rAnD-nieUWs 13 nederlands spreken bij handelaars
/ 14-15 Amaat Martens en de Orde van den
Prince over het randsymposium / 15 speakers’
Corner met Lodewijk De Witte
COLUMn 7 rarara / 16 koppen uit Drogenbos
DE KAASKRABBER is een uitgave van gemeenschapscentrum
de Muse en vzw ‘de Rand’. De kaaskrabber komt
tot stand met de steun van het ministerie van de Vlaamse
Gemeenschap en de provincie Vlaams-Brabant.
REDACTIE
André Lerminiaux, Niko Lerminiaux, Patricia Motten,
Paul Smets, Eric Van der Oost, Jacky Van Kelst
FOTO’S
Jacky Van Kelst, Verenigingen
EINDREDACTIE
Geert Selleslach,
Kaasmarkt 75, 1780 Wemmel,
02-456 97 98
geert.selleslach@derand.be
REDACTIEADRES
Patricia Motten
Kuikenstraat 6, 1620 Drogenbos
tel. 02-333 05 70
fax. 02-333 05 79
patricia.motten@derand.be
VERANTWOORDELIJKE UITGEVER
Eddy Frans
Kaasmarkt 75
1780 Wemmel
15

koppen uit drogenbos