22. ULUSAL BÄ°YOKÄ°MYA KONGRESÄ° 22th NATIONAL ...

XXII. ULUSAL B‹YOK‹MYA KONGRES‹ 

27 - 30 Ekim 2010 

Anemon Hotel - Eskişehir 

22. Ulusal Biyokimya Kongresi, Eskişehir [22 th National Biochemistry Congress, Eskisehir / TURKEY] 

İÇİNDEKİLER 

CONTENTS 

22. ULUSAL 

BİYOKİMYA KONGRESİ 

27 - 30 Ekim 2010, Eskişehir 

22 th NATIONAL 

BIOCHEMISTRY CONGRESS 

27 - 30 October 2010, Eskişehir 

YER ALDI⁄I 

‹NDEKSLER 

[INDEXED BY] 

Türk Biyokimya Derne€i’nin yay›n organ›d›r. 

[Published by the Turkish Biochemical Society] 

2010 

Cilt [Volume] 35 

Özel Sayı [Special Issue] 1 

SCI Expanded, 

Journal Citation 

Reports/Science 

Edition, 

Chemical 

Abstracts, 

Directory of Open 

Access Journals, 

Index Copernicus, 

Embase, Scopus, 

Ulakbim Türk T›p 

Dizini, Ulrichís 

Periodical 

Directory, 

EBSCO 

Turk J Biochem, 2010; 35 (S) 

http://www.TurkJBiochem.com


27 - 30 Ekim 2010 



SAHİBİ ve YAZI İŞLERİ MÜDÜRÜ 

[OWNED and PUBLISHED BY] 

Nazmi Özer 

nozertbd@gmail.com 

YARDIMCI EDİTÖRLER 

[ASSOCIATE EDITORS] 

N. Leyla Açan 

nla@hacettepe.edu.tr 

Ergun Karaağaoğlu 

ekaraaga@hacettepe.edu.tr 

A. Kevser Pişkin Özden 

kpiskin@hacettepe.edu.tr 

Frank Vella 

f.vella@sasktel.net 

ÖZEL SAYI EDİTÖRLERİ 

[EDITORS OF THE SPECIAL ISSUE] 

Leyla Açık 

leylaacik@gmail.com 

Okhan Akın 

dr.okhanakin@gmail.com 

Ayşe Bilgihan 

ayseb@gazi.edu.tr 

Güler Buğdaycı 

gbugdayci@gmail.com 

Günnur Dikmen 

gunnur@hacettepe.edu.tr 

Nazmi Özer 

nozertbd@gmail.com 

Gül Saydam 

gsaydam@yahoo.com 

Mehmet Şeneş 

mehmetsenes@gmail.com 

Doğan Yücel 

doyucel@yahoo.com 

CİLT 

[VOLUME] 

35 

SAYI 

[NUMBER] 

ÖZEL SAYI 1 

[SPECIAL ISSUE 1] 

www.turkjbiochem.com 

BAŞ EDİTÖR 

[EDITOR-in-CHIEF] 

Yahya Laleli 

editor@turkjbiochem.com 

TEKNİK EDİTÖRLER 

[TECHNICAL EDITORS] 

Ebru Bodur 

bodurebru@yahoo.com 

Özlem Dalmızrak 

ozlemdalmizrak@gmail.com 

Aylin Sepici Dinçel 

asepici@yahoo.com 

Elvan Laleli-Şahin 

elvan@duzen.com.tr 

Samiye Yabanoğlu 

samiye@hacettepe.edu.tr 

Selçuk Tunalı 

tunali@hacettepe.edu.tr 

K. Okhan Akın (etik) 

dr.okhanakin@gmail.com 

YIL 

[YEAR] 

2010 

YAZI İŞLERİ 

[CORRESPONDENCE] 

Nermin Şahan 

Türk Biyokimya Dergisi, Hirfanlı Sokak 9/3 

Gaziosmanpaşa 06700 Ankara 

Tel: +90 312 447 0997 Fax: +90 437 9819 

submission@turkjbiochem.com 

22. Ulusal Biyokimya Kongresi Özel Sayısı [22st National Biochemistry Congress Special Issue] 

Eskişehir, 27-30 Ekim 2010 [27-30 October, 2010] 

Üç ayda bir yayınlanır. Hakemli, Açık Erişim (Open Access) bir dergidir 

Özel sayılar dışındaki tüm sayılar sadece elektronik olarak yayınlanır. 

Yayın tarihleri: Mart-Haziran-Eylül-Aralık 

BİLİMSEL DANIŞMA KURULU 

[SCIENTIFIC ADVISORY BOARD] 

Nursabah Bascı (TR) 

Cumhur Bilgi (TR) 

Pika Mesko Brguljan (SI) 

Anyla Bulo-Kasneci (AL) 

Georghe Benga (RO) 

Adlija Causevic (BA) 

Nurten Dikmen (TR) 

Guy Dirheimer (FR) 

Miral Dizdaroğlu (US) 

Mustafa B. A. Djamgoz (UK) 

Georgy D. Efremov (MK) 

Joan Guinovart (ES) 

Mustafa Gültepe (TR) 

Gökhan Hotamişlıgil (US) 

Ivan G. Ivanov (BG) 

Baysal Karaca (TR) 

Levent Karaca (TR) 

Michael Karin (US) 

İrfan Küfrevioğlu (TR) 

Semra Koçtürk (TR) 

Valentina Koloska (MK) 

Nada Majkic-Singh (RS) 

Taner Onat (TR) 

İ. Hamdi Öğüş (TR) 

[Peer reviewed open access journal, published quarterly. 

This Journal is published only on-line with the exception of the special issues.] 

[Publication dates: March, June, September, December] 

Asım Örem (TR) 

İnci Özer (TR) 

İsrael Pecht (IL) 

Danica Popovic-Pribilovic (ME) 

Demetrios Rizos (GR) 

George Russev (BG) 

Fahri Saatçioğlu (NO) 

Aziz Sancar (US) 

Muhittin Serdar (TR) 

Engin H. Serpersu (US) 

Önder Şirikci (TR) 

Emin Sofic (BA) 

Ana Stavljenic-Rukavina (HR) 

Uğur Sezerman (TR) 

Adam Szewczyk (PL) 

Bolkan Şimşek (TR) 

Ajlan Tükün (TR) 

Kamen Tzatchev (BG) 

Hamdi Uysal (TR) 

Müjdat Uysal (TR) 

A.Süha Yalçın (TR) 

Doğan Yücel (TR) 

Donald Wiebe (US) 

YERALDIĞI İNDEKSLER 

[INDEXED BY] 

SCI Expanded, Journal Citation Reports/Science Edition, Chemical Abstracts, Directory of 

Open Access Journals, Index Copernicus, Embase, Scopus, Ulakbim Türk Tıp Dizini, Ulrich’s 

Periodical Directory, EBSCO 




27 - 30 Ekim 2010 



İçindekiler 

Contents 

Hoşgeldiniz Mesajı 

Destekleyen Kuruluşlar 

Komiteler 

Bilimsel Program 

27 Ekim 2010, Çarşamba 

28 Ekim 2010, Perşembe 

29 Ekim 2010, Cuma 

30 Ekim 2010, Cumartesi 

Davetli Konuşmac› Özetleri 

Sözlü Sunum Özetleri 

Poster Özetleri 

Sergiye Kat›lan Firmalar›n Listesi 

Firmalar 

Stand Planı 

Welcome Letter 

Sponsor Companies 

Committees 

Scientific Program 

27 October 2010, Wednesday 

28 October 2010, Thursday 

29 October 2010, Friday 

30 October 2010, Saturday 

Abstracts of Invited Lectures 

Abstracts of Oral Presentations 

Poster Abstracts 

List of the Companies with Stand 

Companies 

Stand Area 




27 - 30 Ekim 2010 




Hoşgeldin Mesajı 

Değerli Katılımcılar, 

Sizlere 27 - 30 Ekim 2010 tarihlerinde Eskişehir Anemon Otel’de düzenlenen 22. Ulusal Biyokimya 

Kongresinin Özet kitabını Türk Biyokimya Dergisi’nin Cilt 35 Ek 1’i olarak gururla 

sunuyoruz. Bu verimli Kongre, değerli bilim insanlarının güncel klinik ve moleküler biyokimyadaki 

son gelişmeleri sunup tartışabilecekleri aynı zamanda biyokimyacılar için büyük 

önem taşıyan konuların inceleneceği bir platform oluşturmayı amaçlamaktadır. 

Açılış Dersi, Avrupa Klinik Biyokimya Federasyonu Başkanı Prof. Dr. Ian Watson tarafından 

verilen “Zehirlenmiş Hastaya Laboratuvar Desteği‘’ konferansı ile başlayacaktır. Profesör 

Watson’ın vereceği ikinci konferans da “BT Negatif Subaraknoid Kanama Tanısında Ksantokrominin 

Önemi” konusundadır. Kongre’de ayrıca Avrupa Biyokimya Dernekleri Federasyonu 

(FEBS) Genel Sekreteri de FEBS’le ilgili bilgilere ek olarak “Aktifleştirici Reseptör 

Aracılığı ile Bağışıklık Sistemi Hücre Yanıtının Engellenmesi” konusunda bir konferans verecektir. 

Kongre’de, yakın zamanda aramızdan ayrılan, çalışmalarını enzimler konusunda derinleştirmiş 

olan, Prof. Dr. E. Ferhan Tezcan adına özel bir oturum düzenlenmiştir. 

Kongre’nin kapsamı onbir ana konu başlığı altında toplanabilir: Laboratuvar Yönetimi-1 

(Kalite ile ilgili kavramlar), Laboratuvar Yönetimii-2 (Klinik uygulama klavuzları), Vücut 

Sıvıları Analizi, Genel konferanslar, Kanser: Direnç Mekanizmaları ve Tedavideki Yeri, Biyokimya 

Eğitimi, Sağlıkta ve Hastalıkta Sialik Asit, Tıbbi Biyokimyada Özel Konular ve 

Uygulamalar, Koagülasyon ve Tıbbi Laboratuar, İştah Regülasyonu, Yağ Dokusu, Nütrisyon 

Tedavisi ve Tıbbi Laboratuar, Tiroid Paneli, Sözlü ve Poster Sunumları. Ayrıca, Kongre 

öncesinde “Prokaryotik ve Ökaryotik Hücrelere Gen Aktarımı” ve “Bilgisayar Uygulamalı 

Metot Validasyonu (Yöntem Geçerliliğini Kanıtlama)” çalıştayları da düzenlenmiştir. 

Bu Kongre bize, istenirse kırsal iç-batı Anadolu’da bile, Avrupa şehirlerinin güzelliğini aratmayan 

bir güzelliğin ve kültür şehrinin yaratılabileceğini göstermektedir. 

Saygılarımızla 

Welcome Letter 

Dear Participants, 

We are proud to present you this “Volume 35, Supplement 1” of 

the Turkish Journal of Biochemistry as the Abstract Book of the 

22 nd National Biochemistry Congress which is held on 27 - 30 October 

2010, in the Anemon Hotel, Eskişehir. This fruitful Congress 

aims at forming a platform where eminent scientists present and 

discuss recent advances in contemporary Clinical and Molecular Biochemistry as well 

as addressing issues of utmost importance to biochemists. 

Opening Conference “The Laboratory Support of the Poisened Patient” will be presented 

by the President of the European Federation of Clinical Biochemistry (IFCC), Prof. Dr. 

Ian Watson. Prof. Watson’s second conference subject is “Xanthochromia: Its Place in 

the Diagnosis of CT-Negative Sub-Arachnoid Haemorrhage”. Also, Federation of European 

Biochemical Societies (FEBS) General Secretary Prof. Israel Pecht will hold a 

conference on “Inhibiting Immune System Cells’ Response via an Activating Receptor” 

and present the latest information about FEBS. 

A special session of this congress is dedicated to the recently deceased Prof. E. Ferhan 

Tezcan who focused his studies on enzymes. 

The Congress topics may be grouped under eleven major areas: Laboratory Management-1 

(Terms of Quality), Laboratory Management-2 (Clinical Application Guidelines), 

Bodily Fluids Analysis, General Conferences, Cancer: Resistance Mechanisms 

and Their Role in Treatment, Biochemistry Training, Sialic Acid in Sickness and Health, 

Special Subjects and Applications in Medical Biochemistry, Panel on Thyroid, Oral and 

Poster Presentations. There will also be pre-congress workshops on “Gene Transfer to 

Procaryotic and Eucaryotic Cells” and “Computer Applied Method Validation (Proving 

Procedural Validity)”. 

This congress proves us that a city of such beauty and culture that is comparable to the 

best European cities can be created in the rural mid-west Anatolia. 

CONTENTS 

Best regards, 

Prof. Dr. Nazmi Özer 

Organizasyon Komitesi Başkanı 

Professor Nazmi Özer, PhD, M.S. 

President, Organizing Committee 

22 nd National Congress of Biochemistry 




27 - 30 Ekim 2010 




SPONSOR 

Aşa€›da listelenen kuruluşlara katk›lar›ndan dolay› teşekkür ederiz. 

(We wish to express our thanks to the institutions listed below for their sponsorship) 

DESTEKLEYEN KURULUŞLAR 

Aşa€›da listelenen kuruluşlara katk›lar›ndan dolay› teşekkür ederiz. 

(We wish to express our thanks to the institutions listed below for their sponsorship) 

TÜB‹TAK – TÜRK‹YE B‹L‹MSEL VE TEKN‹K ARAŞTIRMA KURUMU 

CONTENTS 

ESK‹ŞEH‹R BÜYÜKŞEH‹R BELED‹YES‹ 

ESK‹ŞEH‹R TEPEBAŞI BELED‹YES‹ 

ACIBADEM LABMED SA⁄LIK H‹ZMETLER‹ A.Ş. 

ALGEN D‹AGNOST‹K MED‹KAL LTD. ŞT‹. 

AREN TIBB‹ C‹HAZLAR SAN.T‹C. ‹THALAT ‹HRACAT LTD.ŞT‹. 

AS‹S SA⁄LIK ÜRÜNLER‹ SAN.VE T‹C.LTD.ŞT‹. 

AYBER ‹NŞ. MED‹KAL SA⁄LIK H‹ZMETLER‹ ‹Ç VE DIŞ T‹C. LTD. ŞT‹. 

BECKMAN COULTER B‹YOMED‹KAL ÜRÜNLER‹ A.Ş. 

BETAMED TIBB‹ MALZEME ‹TH. ‹HR.TAAH. SAN. VE T‹C.LTD.ŞT‹. 

B‹OBAK LABORATUVAR MALZEMELER‹ SAN. VE T‹C. A.Ş. 

BİO-RAD LABORATUVARLARI 

B‹O-TEK 987 MED‹KAL C‹HAZLAR S‹STEM LTD. ŞT‹. 

CEYLAN MED TIBB‹ ÜRÜNLER ‹Ç VE DIŞ T‹C. PAZ. LTD. ŞT‹. 

D‹AS‹S D‹AGNOST‹K S‹STEMLER T‹C. VE SAN. A.Ş. (DDS) 

DOLUNAY TEKN‹K C‹HAZ VE ‹NŞ.SAN. VE T‹C.LTD.ŞT‹ 

ENGİN TIBBİ ÜRÜNLER 

EKOLMED MED‹KAL 

ENG‹N TIBB‹ ÜRÜNLER VE LAB.MALZ.T‹C.LTD.ŞT‹ 

KROS TEKNOLOJ‹K ÜRÜN.SAN.T‹C.A.Ş. 

MED-K‹M K‹MYA SANAY‹ VE T‹C. LTD. ŞT‹. 

PERA MED‹KAL T‹C. VE SAN.LTD.ŞT‹. 

RADMED SA⁄LIK ÜRÜNLER‹ VE C‹HAZLARI PAZ. ‹THALAT SAN. VE T‹C. A.Ş. 

RNA MOLEKULER B‹YOLOJ‹K ÜRÜNLER SAN.T‹C.LTD.ŞT‹ 

ROCHE D‹AGNOST‹K S‹STEMLER‹ T‹C. A.Ş. 

SIEMENS HEALTHCARE D‹AGNOST‹K T‹C. LTD. ŞT‹. 




27 - 30 Ekim 2010 




KURULLAR / COMMIITTEES 

Onursal Başkan/ Honorary President 

Şerafettin Özkurt 

DÜZENLEME KURULU / ORGANIZING COMMITTEE 

Başkan/President: Nazmi Özer 

II. Başkan / Vice President: Doğan Yücel 

Sekreter / Secretary: Günnur Dikmen 

Sayman / Treasurer: Mehmet Şeneş 

Üyeler / Members 

Leyla Açık 

Gül Güner Akdoğan 

K. Okhan Akın 


Ayşe Bilgehan 

Nurten Dikmen 

İ. Hamdi Öğüş 

Gül Saydam 

Arzu Seven 

BİLİMSEL TEKNİK KURUL / SCIENTIFIC TECHNICAL COMMITTEE 

Yahya Laleli 


A. Kevser Pişkin Özden 

Ergun Karaağaoğlu 

Ebru Bodur 

Özlem Dalmızrak 

Aylin Sepici Dinçel 

Elvan Laleli Şahin 

Frank Vella 

Selçuk Tunalı 

Samiye Yabanoğlu 

DANIŞMA KURULU / ADVISORY BOARD 

Lale Afrasyap (MUĞLA), Kıymet Aksoy (ADANA), Yakup Alıcıgüzel (AN- 

TALYA), Arif Altıntaş (ANKARA), Zeki Arı (MANİSA), Aysel Arıcıoğlu 

(ANKARA), Çetin Aslan (MARDİN), Diler Aslan (DENİZLİ), Oktay Arslan 

(BALIKESİR), Abdulkerim Bedir(SAMSUN), Orhan Canbolat (ANKARA), 

Sevtap Bakır (SİVAS), Kadir Batçıoğlu (MALATYA), Aslı Baykal (ANTALYA) 

Kemal Baysal (GEBZE-TUBITAK), Nalan Bayşu (AFYON), Hakan Berkkan 

(İSTANBUL), Cumhur Bilgi (ANKARA), Zeliha Büyükbingöl (ANKA- 

RA), Ferda Candan (SİVAS), Naime Canoruç (DİYARBAKIR), Cemil Celik 

(MALATYA), Erol Çakır (EDİRNE), Sefa Çelik (AFYON), Abdurrahim 

Koçyiğit (HARRAN), Salih Cengiz (İSTANBUL), Erol Çakır (EDİRNE), Ömer 

Çolak (ESKİŞEHİR), Namık Delibaş (ANKARA), Süleyman Demir (DENİZLİ), 

Ediz Demirpençe (ANKARA), Orhan Değer (TRABZON), Melahat Dirican 

(BURSA), Altan Eraslan (KOCAELİ), Füsun Erciyes (İZMİR), Özcan Erel (AN- 

KARA), M.Kemal Erbil (ANKARA), Selma Süer Gökmen (TRAKYA), Mustafa 

Gültepe (İSTANBUL), Saadet Gümüşlü (ANTALYA), Koray Gümüştaş 

(İSTANBUL), Ömer Güzel (İSTANBUL), Münire Hacıbekiroğlu (İSTANBUL), 

Goncagül Haklar (İSTANBUL), Gülşen Hasçelik (ANKARA), Gülay Hergenç 

(İSTANBUL), Yeşim Özarda İlçöl (BURSA), Mine E. İnal (ESKİŞEHİR), Murat 

Kaçmaz (KIRIKKALE), Bünyamin Kaptanoğlu (DENİZLİ), Baysal Karaca 

(İZMİR), Levent Karaca (ANKARA), Zihni Karaeren (ANKARA), Hilal Karagül 

(ANKARA), Aslıhan Karul (AYDIN), Yüksel Koca (ANKARA), Macit Koldaş 

(İSTANBUL), Tülay Köken (AFYON), Abdurrahİm Koçyiğit (URFA), Şebnem 

Kösebalan (ANKARA), Mehmet Köseoğlu (İZMİR), İsmail Kurt (ANKARA), 

Naciye Kurtul (KAHRAMANMARAŞ), Sevinç Kuşkay (KOCAELİ), İrfan 

Küfrevioğlu (ERZURUM), İdris Mehmetoğlu (KONYA), A. Görkem Mungan 

(ZONGULDAK), Serpil Nebioğlu (ANKARA), Mehmet Nizamlıoğlu (KONYA), 

Sabahattin Muhtaroğlu (KAYSERİ), Fehmi Odabaşıoğlu (ERZURUM), İ. Hamdi 

Ögüş (ANKARA), Asım Örem (TRABZON), Tamer Onat (İZMİR), Banu Özvural 

(İZMİR), Hüseyin Özyurt (TOKAT), Aysun Pabuççuoğlu (İZMİR), Hatice 

Paşaoğlu (ANKARA), Ferhan G. Sağın (İZMİR), Muhittin Serdar (ANKARA), 

Zerrin Söylemez (GAZİANTEP), Yaşar Nuri Şahin (ERZURUM), Erdinç Serin 

(BOLU), Önder Şirikçi (İSTANBUL), Kadirhan Sunguroğlu (ANKARA), Eser 

Yıldırım Sözmen (İZMİR), Ramazan Şekeroğlu (VAN), Alaattin Şen (DENİZLİ), 

Mehmet Tarakçıoğlu (GAZİANTEP), Suna Türkoğlu (ANKARA), Gülberk Uçar 

(ANKARA), Hamdi Uysal (ANKARA), Hüseyin Avni Uydu (RİZE), Müjdat 

Uysal (İSTANBUL), İbrahim Ünsal (İSTANBUL), Muzaffer Üstdal (KAYSERİ) 

Gül Fatma Yarım (SAMSUN), Özlem Yavuz (BALIKESIR), Çiğdem Yenisey 

(AYDIN), Sembol Türkmen Yıldırmak (İSTANBUL), Gültekin Yücel (ANTA- 

LYA), Meral Yücel (ANKARA), Haydar Yüksek (KARS) 

CONTENTS 




27 - 30 Ekim 2010 




BİLİMSEL PROGRAM - 27 EKİM 2010 

ESKİŞEHİR SALONU 

08:30-18:00 Kayıt 

ANADOLU ÜNİVERSİTESİ BİYOLOJİ BÖLÜMÜ LABORATUARLARINDA 

09:00-16:00 Prokaryotik ve Ökaryotik Hücrelere Gen Aktarımı kursu 

Mesude İşcan, Leyla Açık 

MANİSA SALONU 

08:30-18:00 Kayıt 

09:00-16:00 Bilgisayar Uygulamalı Metot Validasyonu 

(Yöntem Geçerliliğini Kanıtlama) Kursu 

Kadir Okhan Akın, İ. Hamdi Öğüş, Muhittin Serdar, 

Mehmet Şeneş, Doğan Yücel 

CONTENTS 

16:15-16:30 Açılış Konuşması 

Nazmi Özer 

16:30-17:15 Açılış Konferansı 

Oturum Başkanı: Nazmi Özer 

The Laboratory Support of the Poisoned Patient 

Zehirlenmiş Hastaya Laboratuvar Desteği 

Ian Watson (President-Elect of EFCCLM) 

18:00-19:30 Açılış Kokteyli 

Haller Gençlik Merkezi 

(Eskişehir Büyükşehir Belediyesi’nin katkılarıyla) 




27 - 30 Ekim 2010 






09:00-11:00 Laboratuvar Yönetimi Paneli-1 

Oturum Başkanları: Naime Canoruç ve M. Baysal Karaca 


09:00-11:00 Konferanslar 

Oturum Başkanları: Turgay İsbir ve Mine Erden İnal 

CONTENTS 

09:00-09:30 Laboratuvar Test Sonuçlarının Değerlendirilmesi ve Tıbbi Karar 

DüzeyiLaboratuvar Test Sonuçlarının Değerlendirilmesi ve 

Tıbbi Karar Düzeyi 

Yahya Laleli 

09:00-09:30 Apoptoz ve Anjiyogenez; Hiperforin ve Stabil Bileşeni Olan 

Aristoforin Olası Bir Antikanser Ajan mı? 

Çiğdem Yenisey 

09:30-10:00 Analitik Standardizasyon ve Uyum Çalışmaları 

Muhittin Serdar 

09:30-10:00 Memeli Sirkadian Sisteminde Tip60 Histon Asetil Transferaz 

Geninin Karakterizasyonu 

Harun Budak 

10:00-10:30 Ölçüm Belirsizliği ve İzlenebilirlik 

Goncagül Haklar 

10:00-10:30 Propolis: Biyolojik ve Tıbbi Özellikleri 

Orhan Değer 

10:30-11:00 Kalite Kontrolde Yeni Bir Yaklaşım 

Abdurahman Coşkun 

10:30-11:00 Hücre Kültüründe Temel İlkeler 

Ali Uğur Ural 

11:00-11:30 Kahve arası 


11:30-12:00 Prof. Dr. E. Ferhan Tezcan Oturumu 

Oturum Başkanı: N. Leyla Açan 

Akılcı Tasarım Yoluyla Enzim Mühendisliği 

Uğur Sezerman 

12:00-12:30 Ders / Konferans Tıbbi Laboratuvarlarda Biyoinformatik 

Uygulamaları 

Abdullah Olgun 

12:30-13:30 Öğle Yemeği / Firma Sunumları 


13:30-14:10 Inhibiting Immune System Cells’ Response via an Activating Receptor 

“Aktifleştirici Reseptör Aracılığı ile Bağışıklık Sistemi Hücre 

Yanıtının Engellenmesi” 

Israel Pecht, Israel 




27 - 30 Ekim 2010 






14:10-14:15 Salonlara dağılma 

14:15-15:45 Panel: Vücut Sıvıları Analizi 

Oturum Başkanları: Eser Sözmen ve Pernur Öner 


14:10-14:15 Salonlara dağılma 

14:15-15:45 Sözlü Sunumlar 

Oturum Başkanları: Figen Zihnioğlu ve Ali Ünlü 

CONTENTS 

14:15-14:45 Xanthochromia: Its Place in the Diagnosis of CT-Negative 

Sub-Arachnoid Haemorrhage 

“Ksantokromi ve CT- Negatif Sub Araknoid Kanamanın 

Teşhisindeki Önemi” 

Ian Watson (President-Elect of EFCCLM) 

14:15-14:30 Emodininin MCF-7 ve MDA-231 Hücrelerinde Sitotoksisitesi ve 

Apoptozis Gen Ekspresyonları Üzerindeki Karşılaştırmalı Etkileri 

Elif Sakallı 

14:30-14:45 Radyoaktif Talyum-201’in İnsan Karbonik Anhidraz Enzim 

Aktivitesine Etkisi 

Murat Şentürk 

14:45-15:00 Bitki Fenolik BileşiklerininKaraciğer Glutatyon-S-Transferaz 

Aktivitesi Üzerine İn Vitro Etkileri 

Serdar Karakurt 

14:45-15:30 Vücut Sıvılarının Klinik Biyokimyası 

A. Görkem Mungan 

15:00-15:15 Nigella Sativa L’nin Broiler Piliçlerin Eritrosit Lipid 

Peroksidasyonu ve Redükte Glutatyon Düzeyleri Üzerine Etkisi 

Halil Özkol 

15:30-15:45 Tükürük Analizi ve Tıbbi Laboratuvar 


15:15-15:30 Organik Pestisid Spinosad’ın Oreochromis niloticus’da Böbrek 

Dokusunda İn Vivo Toksik Etkileri 

Petek Piner 

15:30-15:45 Çeşitli Kanser Tiplerinin Tedavisinde Bitki Kök Hücre 

Ekstraktlarının Kullanımı 

Şebnem Kavaklı 






27 - 30 Ekim 2010 







Oturum Başkanları: Abdullah Tuli ve Nuriye Mete 



Oturum Başkanları: Fehime Benli ve Hüseyin Avni Uydu 

CONTENTS 

16:15-16:30 Glikoz, Fruktozamin, HbA1c ve İnsülin Ölçümlerinde Ölçüm 

Belirsizliği ve Referans Değişim Değeri 

Aylin Haklıgör 

16:15-16:30 Patates ADP-Glikoz Pirofosforilazın Heterotetramer 

Oluşumunun Ters Genetik ile Kararlı Hale Getirilmesi 

A. Bengisu Seferoğlu 

16:30-16:45 İnsan Semeninin İncelenmesi ve İşlenmesi İçin Dünya Sağlık 

Örgütü Laboratuvar Kılavuzunun (5. Baskı) Tanıtımı 

Türkan Atik 

16:30-16:45 Rhodobacter capsulatus’daki Aktif Sitokrom cbb3 Oksidaz I. 

Altünitede Korunmuş Glutamat Rezidüsüne İhtiyaç Duymaktadır 

Şükriye Er 

16:45-17:00 Sarkoidozlu Hastalarda Serum ve Bronkoalveolar Lavaj VCAM, 

E-Selektin ve L-Selektin Seviyelerinin Tayini 

Fevzi Nuri Aydın 

16:45-17:00 V. cholerae Bakterisinde Cry-DASH ve CPD Fotoliaz 

Proteinlerinin Mavi Işığa Bağlı Fotoliaz Geni Ekspresyonunda 

Rol Alması 

Onur Öztaş 

17:00-17:15 Periton Diyalizi Hastalarında Farklı Diyaliz Solüsyonlarının Lipit 

Peroksidasyonu ve Asimetrik Dimetilarjinin Seviyelerine Etkisi 

Ayfer Meral 

17.00-17:15 Yakın Lactobacillus Türlerinin 16S rRNA PCR-RFLP 

Metodu ile Ayrıştırılması 

Yasin Aydın 

18:15- 18:45 Oturum Başkanı: Orhan Değer 

18:15-18:45 Oturum Başkanı: Mustafa Kavutçu 

Tıbbi Biyokimya@Ege’nin Öyküsü: Tıp Eğitiminde Bir 

E-Öğrenme Aracı Olarak Blog Kullanımı 

Ferhan Girgin Sağın 

Elektron Hayattır; Bilim ve Bilim Felsefesine Bakış 

Orhan Canbolat 

Organizasyon komitesi “Kurukahveci Mehmet Efendi ve Mahdumlarına” 

ikramlarından dolayı teşekkür eder. 

Organizasyon komitesi “Kurukahveci Mehmet Efendi ve Mahdumlarına” 

ikramlarından dolayı teşekkür eder. 




27 - 30 Ekim 2010 






09:00-11:05 Panel: Klinik Uygulama Kılavuzları ve Tıbbi Laboratuvar Yönetimi 

Oturum Başkanları: Arzu Seven ve Namık Delibaş 


09:00-11:05 Kanser: Direnç Mekanizmaları ve Tedavideki Yeri 

Oturum Başkanları: Belkıs Aydınol ve Fatih Akçay 

CONTENTS 

09:00-09:30 Klinik Uygulama Kılavuzlarının Hazırlanma Süreci ve 

Laboratuvar Tıbbındaki Uygulamalar 

Diler Aslan 

09:00-09:25 Kanserde İlac Direncliliğinin Molekuler Mekanizmalari ve 

Direncliligin Geri Çevrilmesi 

Yusuf Baran 

09:30-10:00 Türkiye’de Ulusal Klinik Uygulama Rehberleri Alanındaki Gelişmeler 

Seda Usubütün 

09:25-09:50 Oksidatif Stres ve Apoptozis: Kanser Tedavisindeki Önemi 

Tomris Özben 

10:00-10:30 Tıbbi Laboratuvarlarda Kuruluş Ve İşletme Yönetimi 

Ömer Güzel 

09:50-10:15 Meme Kanserinde Glutatiyon S-Transferaz İnhibisyonu ve 

Apoptotik Mekanizmadaki Önemi 

Yasemin Aksoy 

10:30-11:00 Toplam Kalite Uygulamalarının Laboratuvara Etkileri: 

Zorunluluk mu, Gereklilik mi? 

Aysun Bay Karabulut 

10:15-10:40 Mikobakteri Hücre Duvarı Ekstrelerinin Yüzeyel Mesane 

Tümörü Tedavisindeki Olası Rolü 


11:00-11:05 Tartışma 

10:40-11:05 Doğal Fenolik Bileşikler, Antikanser Özellikleri ve Kanser 

Kemoterapi İlaçları ile Etkileşimleri 

Haydar Çelik 



11:30-12:30 Biyokimya Eğitimi 

Oturum Başkanları: Ferhan Girgin Sağın ve Yavuz Silig 

11:30-12:00 AB Uyumlandırma Çalışmaları Çerçevesinde Tıpta Uzmanlık 

ve Doktora Eğitiminin Yeri 


12:00-12:30 Avrupa doktora eğitimine kısa bir bakış 

Gül Güner-Akdoğan 






27 - 30 Ekim 2010 






13:30-15:10 Tıbbi Biyokimyada Özel Konular ve Uygulamalar 

Oturum Başkanları: Nurten Dikmen ve Kemal Erbil 


13:30-13:55 Panel: Sağlıkta ve Hastalıkta Sialik Asit 

Oturum Başkanları: Sevtap Bakır ve Ahmet Alver 

CONTENTS 

13:30-13:55 Kanserin Önlenmesi ve Tedavisinde Vitamin D’nin Rolü 

Aysel Kıyıcı 

13:30-13:55 Sialik Asitlerin Biyolojik Fonksiyonları 

Hamdi Uysal 

13:55-14:20 Dolaşımdaki Endotel Hücreleri ve Tıbbi Laboratuvar 

Mesude Yılmaz Falay 

13:55-14:20 Yaşlanma Sürecinde Sialik Asit 

Sabire Karaçalı 

14:20-14:45 İskemi Belirteçleri 

S. Caner Karahan 

14:20-14:45 Ateroskleroz Patogenezinde Sialik Asit 

Selma Süer Gökmen 

14:45-15:10 Adiponectin, Resistin, İnsulin Direnci ve Trans-Yağ Asitleri 

Arasındaki İlişki 

Mehmet Gürbilek 

14:45-15:10 Enflamasyon ve Sialik Asit 

Gülsen Yılmaz 



15:30-17:00 Panel: Koagülasyon ve Tıbbi Laboratuvar 

Oturum Başkanları: Cumhur Bilgi ve Sevgi Eskiocak 


Oturum Başkanları: Yasemin Baskın ve Hakan Erbaş 

15:30-16:00 Pıhtılaşma Faktörleri, Kanın Pıhtılaşması ve Fibrinoliz 

Tuncer Çaycı 

15:30-15:45 Talasemilerin Prenatal Tanısında Moleküler Yöntemler Her 

Zaman Çözümleyici midir? 

Abdullah Tuli 

15:45-16:00 Kan Glikozu Ölçümünde Dört Farklı Hastane Kullanımına Uygun 

POCT Aletinin Yoğun Bakım Ünitesinde Değerlendirilmesi 

Ayşe Demir Weusten 

16:00-16:30 Koagülasyon Testleri 

Yasemin Gülcan Kurt 

16:00-16:15 Sıvı Kromatografi-Tandem Kütle Spektrometrik Yöntem ile 

Metilmalonik Asit Ölçümünün Optimizasyonu 

Merve Akış 

16:15-16:30 LC-MS/MS ile Tam Kanda Siklosporin, Takrolimus, Sirolimus 

ve Everolimusun Aynı Anda Tayini 

Emin Özgür Akgül 




27 - 30 Ekim 2010 






16:30-17:00 Koagülasyon Testlerinin Klinik Kullanımı 

Erdinç Çakır 


16.30-16:45 Neopterin Ölçümünde HPLC Yöntemlerinin Karşılaştırılması 

Mehmet Agilli 

CONTENTS 

16:45-17:00 İnvazif Olmayan Prenatal Tanı: Dolaşımdaki Serbest Fetal 

DNA’da Paternal Mutasyonların Belirlenmesi 

Ebru Dündar Yenilmez 

20:30-23:30 29 Ekim Cumhuriyet Bayramı Kutlaması / Gala Yemeği 

Anemon Hotel / Eskişehir Salonu 

20:30-23:30 29 Ekim Cumhuriyet Bayramı Kutlaması / Gala Yemeği 

Anemon Hotel / Eskişehir Salonu 




27 - 30 Ekim 2010 






09:00-11:00 Nütrisyon ve Tıbbi Laboratuvar 

Oturum Başkanları: İdris Mehmetoğlu ve Lülüfer Tamer Gümüş 


09:00-11:00 Genel Konferanslar 

Oturum Başkanları: Hatice Pınarbaşı ve Ali Türkan 

CONTENTS 

09:00-09:30 İştah Regülasyonu ve Tıbbi laboratuvar 

Özlem Gülbahar 

09:00-09:30 Farmakogenetik ve İlaç Advers Etkileri 

Bensu Karahalil 

09:30-10:00 Yağ Dokusu ve Adipokinler 

Serkan Tapan 

09:30-10:00 Metal Kirliliği, Fitoremediasyon ve Hiperakümülasyonun 

Moleküler Mekanizması 

Leyla Açık 

10:00-10:30 Nütrisyon Tedavisinin İzlenmesinde Tıbbi Laboratuvar 

Gül Saydam 

10:00-10:30 Alkanna Türlerinden Sitotoksik Etkinliği Yüksek Naftokinon 

Grubu Bileşiklerin Elde Edilmesi ve Etki Mekanizmaları 

Üzerine İleri Çalışmalar 

Erdal Bedir 

10:30-11:00 Nutrasötikler ve Kanser 

Aslıhan Avcı 


Oturum Başkanları: Hatice Pınarbaşı ve Hilal Koçdor 

10:30-10:45 B12 Vitaminin H-Ras Aktif 5RP7 Hücreleri ile Etkileşimi 

H. Mehtap Kutlu 



11:30-12:00 Konferans 

Oturum Başkanı: Nazmi Özer 

Sarkopeninin Önlenmesinde Egzersizin Uyardığı Sinyal Yolakları 

Ali Haydar Demirel 

12:00 14:00 Öğle Yemeği / Firma Sunumları 

12:00 14:00 Öğle Yemeği / Firma Sunumları 




27 - 30 Ekim 2010 






14:00-15:30 Panel: Tiroid 

Oturum Başkanları: Serhat Tokgöz ve Jale Çoban 



Oturum Başkanları: Naciye Kurtul ve Erol Demirbilek 

CONTENTS 

14:00-14:30 Tiroid Hastalıklarında Tıbbi Laboratuvar 

Taner Özgürtaş 

14:00-14:15 Kanser Enerji Metabolizması: Meme Kanseri Hücrelerinde 

Pirüvat Dehidrogenaz Enzim Kompleksi, alfa-Ketogluterat 

Dehidrogenaz Enzim Kompleksi, İzositrat Dehidrogenaz ve 

Süksinat Dehidrogenaz Aktivitelerinin İncelenmesi 

Ali Türkan 

14:15-14:30 Nöroblastom’da p14ARF Metilasyonunun Minimal Rezidüel 

Hastalıktaki Rolü 

Zübeyde Erbayraktar 

14:30-15:00 Tiroid Hastalıkarında Klinisyenin Laboratuvardan Beklentisi 

Alper Sönmez 

14:30-14:45 Glioblastoma Tedavisinde Noskapin’in İmatinib Mesilat ile 

Kombinasyonu ve Yeni Kemoterapi Direnç Faktörü Olarak Midkin 

Mine Ergüven 

14:45-15:00 Akciğer Adenokanserli Hastaların Sağkalım Tahmininde p53, 

GSTpi, Kaspaz-3 ve BCL-2’nin Etkisi 

Murat Kılıç 

15:00-15:15 Olgu sunumu 1 (Tiroid) 

15:00-15:15 Endotoksinle Uyarılmış HUVEC Kültürlerinde NO, ADMA ve 

Homosistein İlişkisi 

Özge Tuğçe Paşaoğlu 

15:15-15:30 Olgu sunumu 2 (Tiroid) 

15:15-15:30 Deneysel Olarak Hipertiroidizm Oluşturulan Ratlarda Kafeik Asit 

Fenetil Ester’in Plazma Homosistein, Asimetrik Dimetilarjinin, 

Nitrik Oksit ve Lipid Profili Üzerine Etkilerinin Araştırılması 

Funda Karabağ 






27 - 30 Ekim 2010 







Oturum Başkanları: Türkan Atik ve Halil Yaman 



Oturum Başkanları: Eser Kılıç ve Ahmet Kahraman 

CONTENTS 

16:00-16:20 Ankilozan Spondilit Hastalarında Serum ADMA, Arginin ve 

Sitrullin Seviyeleri 

Abdullah Sivrikaya 

16:00-16:20 Deneysel Diyabetde Döteryumu Azaltılmış Su Tüketiminin 

Eritrositler Üzerine Etkisi 

Arif Çolak 

16:20-16:40 Behçet Hastalarında Serum Arginin ve Arginin Türev Düzeyleri 

Hüsamettin Vatansev 

16:20-16:40 Astrosit-Nöron Laktat Mekik Modeli Hipoksik Durumda Nörona 

Daha Fazla Enerji Sağlamaktadır - Hesaplamalı ve Deneysel 

Paralel Çalışma 

Işıl Aksan Kurnaz 

16:40-17:00 Kombine İlaç Terapisi Alan Göğüs Kanserli Hastalarda Serum 

L-Karnitin ve Glutatyon S-Transferaz Düzeylerinin 

Mikrospektrofotometrik Olarak İncelenmesi 

Ebru Saatci 

16:40-17:00 Ultraviyole C’nin Ratlarda İndüklediği Apoptozis ve Oksidatif 

Strese Karşı Keten Tohumu Yağının (Linum Usitatissimum L.) 

Fotoprotektif Etkisi 

Yasin Tülüce 

17:00-17:20 Yağsız Sütün Konstipasyon Şiddet Testi, Motilinin, Açile ve 

Desaçile Ghrelin Konsantasyonlarına Etkisi 

Süleyman Aydın 

17:00-17:20 Çeşitli Kumarin Türevlerinin Antioksidan ve Radikal Tutucu 

Özelliklerinin İncelenmesi 

Özkan Danış 

17:20-17:40 Asetilsalisilik Asit (ASA)’nın Antihiperglisemik Etkinliğine 

Karşı Yeni Bir Yaklaşım 

Serkan Şen 

17:20-17:40 Yeşil Çay ve Kemik Metabolizması 

Nuriye Mete 

17:40-18:00 Madımak Bitkisi (Polygonum Cognatum Meissn) Ülseratif Kolit 

İçin Yeni Bir Tedavi Aracı Olabilir 

Özge Çevik 

17:40-18:00 Diyetle İndüklenmiş Obez Ratlarda Karaciğer ve Böbreklerin 

Ghrelin Salınımlarının Değişimi 

İbrahim Şahin 

18:00-18:30 Kapanış ve Ödül Töreni 




27 - 30 Ekim 2010 




CONTENTS 

DAVETL‹ KONUŞMACI 

ÖZETLER‹ 

[ABSTRACTS OF INVITED 

LECTURES] 




27 - 30 Ekim 2010 




Davetli Konuşmacı Özetleri İndeksi 

A 


Leyla Açık 

Yasemin Aksoy 

Diler Aslan 

Aslıhan Avcı 

B 

Yusuf Baran 

Erdal Bedir 

Harun Budak 


F 

Mesude Yılmaz Falay 

G 

Selma Süer Gökmen 

Özlem Gülbahar 

Gül Güner-Akdoğan 

Mehmet Gürbilek 

Ömer Güzel 

H 

Goncagül Haklar 

Abstracts of Invited Lectures Index 

M 

A. Görkem Mungan 

O 

Abdullah Olgun 


Tomris Özben 

Taner Özgürtaş 

P 

Israel Pecht 

U 

Ali Uğur Ural 

Seda Usubütün 

Hamdi Uysal 

W 

Ian Watson 

Ian Watson- 2 

Y 

Çiğdem Yenisey 

Gülsen Yılmaz 

CONTENTS 

C 

Orhan Canbolat 

Abdurahman Coşkun 

Erdinç Çakır 

Tuncer Çaycı 

Haydar Çelik 

D 

Orhan Değer 

Ali Haydar Demirel 

K 

Aysun Bay Karabulut 

Sabire Karaçalı 

Bensu Karahalil 

S. Caner Karahan 

Aysel Kıyıcı 

Yasemin Gülcan Kurt 

L 

Yahya Laleli 

S 

Ferhan Girgin Sağın 

Gül Saydam 

Muhittin Serdar 

Uğur Sezerman 

Alper Sönmez 

T 

Serkan Tapan 




27 - 30 Ekim 2010 



BURAYA BAŞLIK GELECEKTİR 


DAVETLİ KONUŞMACI ÖZETLERİ 

27 Ekim 2010, Çarşamba /Açılış Konferansı 

Zehirlenmiş Hastaya Laboratuvar Desteği 

Ian D. Watson 

Consultant Biochemist and Toxicologist 

Department of Clinical Biochemistry, University Hospital Aintree, Lower Lane, 

Liverpool, L9 7AL, UK 

Zehirlenmiş hastanın hikayesinin alınması, muayene edilmesi, laboratuar ölçümlerinin 

yapılması ve olası ilaç derişimlerinin belirlenmesi gerekmektedir. 

Akut vakalarda zehirlenme şekli bilinmesine veya bazı kronik durumlarda zehirlenmeye 

neden olan ajana dair bilgi sunabilmesine rağmen vakanın geliştiği 

olay yerine giden acil servis elemanları veya olay yerinde bulunan kişilerden elde 

edilen bilgiler tanıya yardımcı olabilir. Dikkatli bir klinik inceleme de toksik 

ajanın ne olduğuna dair ipucu sunabilmektedir. 

Bazı biyokimyasal/hematolojik parametrelerin ölçümü ve incelenmesi ile alınan 

zehrin ne olduğu saptanabileceği gibi gözlenen metabolik anormallikler morbidite 

ve ölüm ile korele edilebilinir. Örneğin organofosfat zehirlenmesine klinik bulgular 

ile tanı koymak mümkün iken plazma kolinesteraz aktivitesinin değerlendirilmesi 

zehirlenme şiddeti ve uygulanacak müdahaleyi belirleme de rol oynar. 

Rutin biyokimya, hipokalemi ile birlikte gözlenen hiperglisemi, teofiline maruziyetin 

belirtisi olup müdahale gerekip gerekmediğini saptanmasında kullanılabilinir. 

İlacın derişimi sadece bazen maruziyet şiddetini belirlenmesinde yardımcı olur. 

Örneğin digoksin zehirlenmelerinde aktif ölçümler Fab varlığının belirlenmesinde 

yardımcı olabilir. 

Tarama yapılması çok tercih edilen bir yol olmamasına rağmen klinisyen ve toksikolog 

arasında konsensusa ulaşılması durumunda yapılabilinir. Bu sunumda 

zehirlenmenin türü ve şiddeti hakkında bilgi sağlayabilecek laboratuvar parametreleri 

ile şu anda Birleşik Krallık’ta sık ve nadir karşılaşılan bazı zehirlenme 

vakaları için geçerli olan kılavuz hakkında bilgi verilecektir. 

Laboratory Support of the Poisoned Patient 

Ian D. Watson 


Department of Clinical Biochemistry University Hospital Aintree 

Lower Lane, Liverpool, L9 7AL, UK 

The poisoned patient will require a history to be taken, examination, laboratory assessment 

and possibly measurement of drug concentrations. 

While the context of poisoning may be known in acute situations or occasionally 

chronic situations may provide evidence as to the causative agent, information obtained 

from friends or relatives at the scene or the emergency services attending the 

scene may add to that information. Careful clinical examination may give clues as to 

the toxic agent. 

Laboratory investigation and measurement of common biochemical/haematological 

parameters may provide indicate an underlying metabolic abnormality reflecting 

the poison taken but the morbidity and mortality may be correlated with the degree 

of metabolic abnormality e.g. organophosphate poisoning may present with clinical 

symptoms but the assessment of plasma cholinesterase will indicate the severity of 

poisoning and inform intervention. 

Routine biochemistry e.g. hypokalaemia in conjunction with hyperglycaemia may be 

an indication exposure to theophylline and the need for intervention. The concentration 

of the drug is only occasionally the measure of the severity of exposure; where 

active measures e.g. of digoxin to inform FAB may be helpful. 

Screening is rarely justified, but may be performed after detailed discussion between 

a senior clinician and the toxicologist. 

The presentation will discuss a range of laboratory parameters which can be abnormal 

in poisoning providing information on the severity and type of poisoning; the 

guidelines currently in use in the United Kingdom for turnaround from laboratories 

of commonly encountered drugs and also for specialist drugs will also be considered. 

CONTENTS 

ABSTRACTS OF INVITED LECTURES 




27 - 30 Ekim 2010 




28 Ekim 2010, Perşembe / Eskişehir Salonu 

Laboratuvar Test Sonuçlarının Değerlendirmesi ve Tibbi Karar Düzeyi 

Yahya R. LALELİ 

Evaluation of Laboratory Test Results and Clinical Decision Level 

Yahya R. LALELİ 

CONTENTS 


Düzen Laboratuvarlar Grubu, Ankara 

Laboratuvar test sonuçlarının değerlendirilmesi testin kullanılma gayesine göre 

tarama, tanı, takip ve risk belirleme gibi farklı nedenlere göre, farklı kavramlarda 

yapılmaktadır. HIV, gebelik testi gibi tanı testlerinde, taranan analit(ler)in belirli 

düzeyin üstünde olması tanıyı teyit ederken, tarama veya durum belirlemede 

yaş ve cinse bağlı olarak değişen referans aralığı (RA) kavramı kullanılmaktadır. 

RA kavramı ilgilendiğimiz toplumun sağlıklı/normal kabul edilen fertlerinden 

elde edilen veri dağılımının %2,5–%97,5 aralığı içinde kalan kesimi temsil eder. 

RA kavramında hastalığı temsil eden değer yoktur. RA, testin hastalığı belirleme 

gücünü, hassasiyetini göstermez. RA dışı değer ferdin, %95 ihtimalle normal 

olarak değerlendirilen toplumun dışında kaldığını gösterir. 

Test sonuçlarını değerlendirirken kullandığımız RA 2 ana kavramı, ferdin kendi 

içindeki biyolojik değişimini (FIBD) ve fertler arasındaki değişimi (FABD) içinde 

barındırmaktadır (Fraser CG. Biological Variation: From Principles to Practice, 

2001). “Ferde bağımlılık indeksi (individuality index)” dediğimiz bu FIBD/FABD 

oranı ne kadar 1’e yakınsa, verinin sağlık/hastalık durumunu ayırma yeteneği o 

denli yüksektir. Bu indeksin düşük olduğu durumlarda bir tek bu teste dayanarak 

klinik karar verme özelliği, bilhassa hudut değerler çerçevesinde düşüktür. 

Testin klinik olarak değerli düzeyini (Tıbbi Karar Düzeyi-TKD; clinical decision 

level veya “cut-off”) belirlemek için de testin çoklu değişik sonuçlarına göre 

hastalığı belirlemedeki hassasiyetine (sensitivite) ve özgüllüğüne (spesifisite) 

dayanan ROC eğrisinden faydalanılmaktadır. ROC eğrisinin sol üst köşeye en 

yakın mesafesi, eğrinin kırılma noktası, TKD seçilebilir. Testin hastalığı belirleme 

gücü için analitik hassasiyet ve özgüllüğe bağlı olan TKD’nin yanında hastalığın 

prevalansının da bilinmesi gerekir. ROC eğrisi ve altında kalan alan kavramı görsel 

bir yaklaşım olduğundan bazı kısıtlamaları da beraberinde taşır. Bu nedenle, 

DeBari karar düzeyinin hesaplanması için sonuç olasılığını değişkenlerin birincil 

ve ikincil türevleri alınarak belirleme yöntemini önermiş ve bu lojistik regresyon 

yönteminde (LoRe) belirsizliğinin daha az olduğunu göstermiştir (2006). 

Bu tarihten çok önce, Statland, test sonuç düzeyi ile “test sonuçlarının belirleyici 

gücü” arasındaki ilişkiyi görmüş ve “Clinical Decision Levels for Lab Tests” adlı 

Duzen Laboratories Group, Ankara 

Evaluation of laboratory test results differs according to the usage purpose of the test 

such as screening, diagnosis, follow-up or risk determination. In diagnostic tests such 

as HIV and pregnancy, if the level of screened analyte(s) is over a designated value, 

then diagnosis is confirmed. On the other hand, reference range (RR) concept, differing 

according to age and gender, is used in screening or determination of a condition. 

Reference range represents the healthy/normal individuals of population at interest 

whose data are within 2.5-97.5% of the distribution. In RR concept, there is not a 

value indicating the disease. RR indicates neither the predictive value nor the sensitivity 

of the test. A test result outside the RR indicates that the individual is out of range 

of the population considered as normal by 95% possibility. 

RR includes 2 main concepts: within- (WSBV) and between-subject biological variation 

(BSBV) (Fraser CG. Biological Variation: From Principles to Practice, 2001). As 

the ratio of WSBV/BSBV (individuality index) reaches to 1, the ability of the data 

to distinguish between the healthy and sick conditions increases. If this ratio is low, 

then clinical decision should not be based solely to that test, especially if the result is 

around lower or upper limits. 

ROC Curve, based on the sensitivity and specificity of laboratory test at varying levels 

of predictive value, can also be used for the determination of clinical valuable level 

(clinical decision level-CDL or “cut-off”) of the test. The closest point to the upper 

left corner of the ROC Curve, the breaking point of the curve, can be chosen as CDL. 

However, predictive value of the test is related to the CDL, which is based on analytical 

sensitivity and specificity, as well as prevalence of the disease. There exists some 

limitations since the concept of ROC curve and the area under it is a visual approach. 

To overcome this, DeBari recommended to determine the outcome probability based 

on the 1 st and 2 nd derivatives of the variables for the calculation of decision level and 

showed that this logistic regression method (LoRe) is more definite (2006). Long before 

that, Statland pointed out the relation between test result level and “predictive 

value of test results” and correlates the level with clinical value by categorizing the results 

into 5 consecutive levels (Clinical Decision Levels for Lab Tests, 1987, 2 nd ed.). 

Clinical decision levels are required for the determination of quality control perfor- 





27 - 30 Ekim 2010 





kitabında (1987, 2. baskı), sonuçları bir birini takip eden 5 ayrı düzeyde kategorize 

ederek, düzey ile klinik değer arasında bağ kurmuştur. 

Tıbbi karar düzeyleri, laboratuvar tanı testlerinin kalite kontrol performanslarının 

(%CV ve yanlılık) belirlenmesinde istenen noktalardır (Westgard QC, Medical 

Decision Levels). 

Test sonuçlarına göre karar oluşturmada yardımcı diğer yaklaşımlar arasında ferdin 

fiziksel verileri, ailevi riskleri ve ferdin yeni sonucunun varsa eski sonucundan 

biyolojik varyasyondan fazla farklılık gösterip göstermediği de bulunmaktadır. 

Laboratuvar test sonucunu çok değerli kılacak bu yaklaşımı “ferde yönelik laboratuvar 

hizmeti” olarak adlandırabiliriz. 

Bu sunuda test verilerinin değerlendirilmesi ve tıbbi karar düzeyi hakkında 

yukarıda verdiğimiz kavramlara açıklık getirilecek ve kendi uygulamamızdan 

örnekler verilecektir. 

mances (%CV and bias) of laboratory diagnostic tests (Westgard QC, Medical Decision 

Levels). 

Physical data of the individual, familial risks, and whether the change between the 

previous and present results of an individual is higher or not than the within-subject 

biological variation are among other approaches for establishing a decision based on 

test results. This approach, which will lead to high value test result, can be called as 

“individual oriented laboratory service”. 

In this presentation, above mentioned concepts on evaluation of laboratory test results 

and clinical decision level will be clarified and examples based on personal experience 

will be given. 

Referanslar/References: 

•.DeBari VA. (2006) Computation of decision levels from differentiated logistic regression 

probability curves. Ann Clin Lab Sci 36:194-200. 

•.Fraser CG. (2001) Biological Variation: From Principles to Practice. American Association 

for Clinical Chemistry, Inc, USA. 

•.Statland BE. (1987) Clinical Decision Levels for Laboratory Tests, Second Edition. 

Medical Economics Books, Oradell NJ USA. 

•.Westgard QC. Medical Decision Levels. www.westgard.com/decision.htm, son 

erişim/last accessed: 14-09-2010. 

CONTENTS 





27 - 30 Ekim 2010 





Analitik Standardizasyon ve Uyum Çalışmaları 

Muhittin A. SERDAR 

GATA Tıbbi Biyokimya AD, Ankara 

Standardizasyonda temel hedef, laboratuvar sonuçları arasında varyasyonun 

azaltılması ve mümkün olduğunca uyumlu sonuç üretilmesidir. Farklı kit, reaktif, 

cihaz, ortam ve personel kullanımı nedeniyle standardizasyonu sağlamak 

önemlidir ve oldukça zordur. Klinisyenler testlerin hangi laboratuvar veya 

metod ile ölçüldüğünü göz ardı eder ve direkt sonuçlar üzerine (özellikle klinik 

karar eşik düzeyine göre) yorum yapar ve rehber oluştururlar. Kanıta Dayalı Tıp 

uygulamalarının hergeçen gün öneminin artması ile bu durum daha da ön plana 

çıkmıştır. 

Standadizasyon çalışmaları ilk olarak 1958 yılında, Amerikada Ulusal Sağlık 

Enstitüsü’nün isteği üzerine, lipid ve lipoproteinlerin sonuçlarının uyumunu 

sağlamak, doğru ve stabil sonuç üretmek amacıyle başlamıştır. Ozellikle kolesterol 

ölçümünde 1947 lerde %23.7 olan hatalı sonuç 2000 li yıllarda %3 lere kadar 

düşürüldüğü gösterilmiştir. Bugun CDC sini benzer amaçlarla yürüttüğü 20 nin 

üzerinde çalışma bulunmaktadır. Bu amaçla gruplar dünya üzerinde referans laboratuvarlar 

kurarak rereferans metodlar ile refarans materyaller (primer, çalışma 

ve rutin uygulama kalibratörleri ve kontroller gibi) üreterek kitlerin gelişimini 

uyumunu sağlamayı hedeflemektedirler. Bugün rutin uygulamalarımızda çok az 

metod referans metoddur (Glukoz, total protein, AST, ALT, CK gibi). Özellike 

immunolojik testlerde referans metod ve materyal konusunda önemli problemler 

bulunmaktadır. Laboratuvar testleri ile ilgili olarak International for Research 

Materials and Measurements (IRMM) , National Institute of Standards and Technology 

(NIST) ve IFCC gibi kuruluşlar referans materyaller üretmektedir. Referans 

metodlar Bureau International des Poids et Measres (http://www.bipm.org/ 

jctlm/) tarafında yayımlanmıştır. 

IFCC standardizasyon konusunda HbA1c, eGFR , idrar albumin ölçümlerinde 

ve uygulama alanlarında oluşturdukları kurullar ile önemli yol almıştır. Bu 

çalışmalardaki önemli ilerlemelerinin nedeni ise, ilgili dernekleri ve üretici firmalarla 

ile beraber çalışmaları olmuştur (özellikle National Kidney Disease Education 

Program). İlave olarak IFCC 2010 yılında kurduğu ‘Allowable Errors for 

Traceable Results’ çalışma grubu ile metod bağımsız hasta sonuçlarında uyumu 

artırmayı amaçlamışlardır. IFCC çalışma gruplarının çalışmaları, firmaların ürün 

geliştirmelerine katkılar sağlayacağı için firmalar tarafından da desteklenmektedir 

(!). Bu açıklamalardan da görülebileceği gibi metodların farklılığına bağlı 

Analitical Standardization 

Muhittin A. SERDAR 

Gulhane School of Medicine, Department of Clinical Chemistry, Ankara 

The main goal of standardization is to reduce or eliminate the variations amongst 

laboratory results and to obtain consistent results. Due to different kits, reagents, 

equipment, environment and staff, it is often difficult to achieve. Clinicians usually 

ignore which lab or methods are used to measure the test parameters and 

have comments on in-hand results (especially based on clinical decision threshold 

levels.) That situation has gained great importance because of the increase in 

evidence-based medicine applications. 

Standardization studies were firstly performed upon the request of American Institute 

of National Health in 1958 to provide harmony and to produce accurate and 

unchanged results amongst the analyses of lipids and lipoproteins. By this way, it 

was observed that the errors in cholesterol results were decreased to %3 in years 

of 2000s while it was %23,07 in 1947s. CDC has currently performed more than 

20 studies performed for the same purposes. Therefore, study groups throughout 

the world have established reference laboratories aimed to provide an harmony in 

developing kits by means of reference methods and reference materials including 

primary, study and routine calibrators and control materials. We have currently 

very few reference methods in our routine application (glucose, total protein, 

AST, ALT, CK). Immunological methods have especially some problems and 

lacks regarding reference method and reference materials. 

Some organizations like IRMM, NIST and IFCC have produced reference materials 

for laboratory tests. Reference methods were published by Bureou international 

des Poids at Measures. 

IFCC has obtained some developments in standardization of the measurements 

of HbA1C, eGFR and urine albumin and their applications by means of various 

Boards. The main reason of their progress on the subject is to work with related 

Associations and producing companies like National Kidney Disease Education 

Program. Additionally, this method aimed to increase the harmony between independent 

patient results by means of “ Allowable Errors for Traceable Results” 

working group established by IFCC in 2010. Studies of IFCC working groups 

have been also supported by companies because they have made contributions to 

the development of products by the companies (!). As seen in this paragraph, the 

studies working on alterations in patient results depending on the method differences 

are almost limited and newly performed. Because there are possibly finan- 

CONTENTS 





27 - 30 Ekim 2010 





hasta sonuçlarındaki değişimler ve bunların giderilmesine bağlı çalışmalar oldukça 

kısıtlı ve yenidir. Çünkü bu gibi çalışmalar genellikle bağımsız kurumlar 

tarafından yapılması nedeniyle finansman problemlerinden kaynaklandığı 

düşünülmektedir. 

Metod, üretici ve laboratuvar bağımsız hasta sonuçları ile ilgili uyum konusunda 

en önemli kaynaklarımız dış kalite kontrol çalışmalarının yıllık raporlarıdır ve 

konu ile ilgili sınırlı araştırmlardır. Ancak burada kalite kontrol materyallerinin 

matriks etkisi göz ardı edilmemelidir. Bu etkiden dolayı, gönüllü hasta ile yapılan 

çalışmaların daha değerli olduğu bilinmektedir. Hizmet veren laboratuvarlar 

arasındaki uyum çalışmaları gerek ülkemizde gerekse dünyada oldukça sınırlıdır. 

Bizim ve Türkiye’de yapılan diğer çalışmalara göz önüne alındığında özellikle 

uyum konusunda sorunlarımız olduğu gözlenmektedir. KBUD tarafından yürütülen 

Dış Kalite Kontrol Çalışması, Refik Saydam Hıfzıssıhha Merkezi Başkanlığı 

tarafından yeni başlatılmaya çalışılan kalite kontrol serum üretimi ülkemizdeki 

standadizasyon çalışmalarına katkı sağlayan gelişmelerdir. Ancak Kalite Kontrol 

uygulamaları, İyi Laboratuvar Uygulamalarının ufak bir bölümünü oluşturur. Bu 

sorunun temel çözümü Laboratuvar Uzmanlarının konu hakkında etkin farkındalık 

sağlaması ve ‘Ne yapabilirim?’ sorusuna yanıt aramalarından geçmektedir. 

cial problems, these studies are generally performed by independent organizations. 

Annual reports of external quality control studies and very few numbers of related 

studies are the most important sources about harmonization related with the method, 

producer and laboratory independent patient results. However, matrix effect 

of quality control materials should not be neglected. Because of this effect, studies 

carried out with voluenteering patients are supposed as of great importance. 

Harmonization studies amongst routine laboratories are ratherly limited both in 

our country and in the world. When studies of our own and studies performed in 

Turkey are taken into consideration, it has been observed that there are still some 

problems regarding harmonization. Some of the studies in our country contributing 

the increase in standardization include External Quality Control Program 

by the Association of Clinical Biochemists (KBUD) and production of quality 

control sera recently started by the Refik Saydam Hıfzıssıhha Center. However, 

it should be noted that Quality Control Programs are very minor portion of Good 

Laboratory Practices. Main solution of this problem may be considered as to effectively 

increase the level of awareness of Laboratory Experts on that issue and 

to make them finding answers to the question “What Can I Do?”. 

CONTENTS 





27 - 30 Ekim 2010 





Ölçüm Belirsizliği ve İzlenebilirlik 

Goncagül HAKLAR 

Biyokimya Ab.D., Marmara Üniversitesi Tıp Fakültesi, İstanbul 

Klinik laboratuvarlar analitik yöntemlerinin kalite hedeflerini koyarak ve 

sürdürerek test sonuçlarının klinik amaca uygunluğunu güvence altına almakla 

sorumludur. Ölçüm belirsizliği ve izlenebilirlik tüm kantitatif ölçümlerin 

temel özelliğidir. Ölçüm belirsizliği tek ölçümün gerçek miktarın en iyi tahmini 

olarak değerlendirildiği, merkezde bu değerin yer aldığı kombine belirsizlik 

ile oluşturulan bir aralığın belirtildiği ve bir kapsama olasılığının da yer 

aldığı bir yaklaşımdır. Belli bir ölçüm yöntemi için belirsizliğin klinik olarak 

kabul edilebilen sınırlarda olması sonuçların uygun kalite ve güvenilirlikte 

olması anlamına gelir. İzlenebilirlik ölçüm sonucunu uzun süreli kullanımda 

olan kalibratörler gibi bir referans ile ilişkilendirirken ölçüm belirsizliğinide sonuca 

yansıtır. Laboratuvar tıbbında izlenebilirliğin amacı hasta sonuçlarını kabul 

edilen bir referans ile ilişkilendirerek onları ölçüm sistemleri, yer ve zaman 

açısından karşılaştırılabilir yapmaktır. Ölçüm belirsizliği hesaplamaları analitik 

yöntemin neyi ölçtüğünü tanımlayarak, analitik hedefini belirleyerek, test sonucuna 

ne kadar güvenilebileceğini öngörerek ve testing gelişimine katkıda bulunarak 

test sonuçlarının klinik amaca uygunluğuna katkıda bulunur. İzlenebilir 

ölçüm sonuçları yönteme ait referans aralıkları yerine genel olarak kabul gören ve 

kullanılan referans intervallerini tanımlamaya, kanıta dayalı tıp ile iyi laboratuvar 

uygulamalarını desteklemeye ve değişik çalışmalaradan elde edilen sonuçları 

birleştirerek tıbbi araştırmaları desteklemeye yardımcı olur. Ölçüm belirsizliği 

ve izlenebilirlik verilerinin test sonuçları ile birlikte rapor edilmesi laboratuvarın 

performansının artması ve hasta takiplerinin iyileştirilmesi açısından gereklidir. 

Uncertainty of Measurement and Traceability 

Goncagül HAKLAR 

Biochemistry Department, Marmara University, School of Medicine, İstanbul 

Clinical laboratories are responsible for ensuring that test results are fit for their 

clinical purpose by setting and maintaining the quality of their analytical methods. 

Uncertainty and traceability are fundamental properties of all quantitative 

measurements. Uncertainty of measurement approach considers a single measurement 

result to be the best estimate of the measured quantity, and centred on this 

the combined standard uncertainty provides an interval of values within which 

the true value of the measured quantity is believed to lie, with a stated coverage 

probability. It is important that the uncertainty for a given measurement procedure 

falls within clinically acceptable limits, so that results are of appropriate quality 

and reliability for patient management. Traceability relates a measurement result 

to a stated reference through an unbroken chain of calibrators, each of which 

may contribute a stated level of uncertainty to the final test result. The aim of 

traceability in laboratory medicine is to link measurement results from a patient 

sample to a commonly accepted reference, making them comparable across measurement 

systems, location, and time. The principles of estimating uncertainty of 

measurement contribute to ensuring test outputs are fit for their clinical purpose 

by defining what an analytical method measures, meeting a defined analytical 

goal, indicating the confidence that can be placed in a test result, and contributing 

to defining, monitoring and indicating where a test procedure may be improved. 

Traceable measurement results allow for definition of generally accepted and usable 

reference intervals, rather than method-specific reference ranges; application 

of consistent standards of medical care, best practice guidelines, evidence-based 

medicine, and laboratory medicine practice guidelines, and pooling and comparison 

of data from various studies to facilitate medical research and research translation. 

Indication of uncertainty of measurement and traceability together with 

test results should be considered to enhance laboratory performance and increase 

efficiency in patient monitoring. 

CONTENTS 





27 - 30 Ekim 2010 




Kalite Kontrolde Yeni Bir Yaklaşım 

İç ve Dış Kalite Kontrolün Birleştirilmesi 

Abdurrahman COŞKUN 

Acıbadem Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Biyokimya Anabilim Dalı, 

Maltepe, İstanbul 

A New Perspectve in Quality Control 

Combination of Internal and External Quality Control 

Abdurrahman COŞKUN 

Acıbadem University, School of Medicine, Biochemistry Department, 

Maltepe, İstanbul 

CONTENTS 


Kalite kontrol kurallarının temel amacı hastaların teşhis, tedavi ve takiplerinde 

kullanılan test sonuçlarının hızlı, doğru ve eknomik olarak sunulmasını sağlamaktır. 

Ancak günümüzde özellikle dış kalite kontrol uygulamalarında kabul görmüş bir 

standardizasyon henüz yok. Daha da önemlisi hem iç ve hem de dış kalite kontrolde 

farklı materyaller kullanılmaktadır. İç kalite kontrolün prosedürleri daha 

iyi bilinmekte ve uygulanmaktadır. Oysa dış kalite kontrolde ülkelere ve organizasyonlara 

göre değişen çok farklı uygulamalar ve prosedürler var. Uluslararası 

Laboratuvar Akreditasyon Kurumu (ILAC) bile minimum dört yılda bir veya 

her akreditasyon denetiminden önce dış kalite kontrol’ün yapılmasını önermektedir. 

Daha da önemlisi farklı organizasyonlar farklı değerlendirme yöntemleri 

kullanmaktadır ve aynı test sonuçları bir organizasyon tarafından geçerli kabu 

edilirken bir diğeri tarafından red edilebilmektedir. Tüm bu karmaşanın içinden 

çıkabilmek için iç ve dış kalite kontrol uygulamalarının tek çatı altında toplanması 

ve aynı numunenin hem iç ve hem de dış kalite kontrolde kullanılması çok yararlı 

olacaktır. 

Analizden kaynaklanan ve test sonuçlarını etkileyen iki tür hata bulunmaktadır: 

rastgele ve sistematik hatalar. Hasta odaklı kalite kontrolde bunları tek başına 

değerlendirmenin fazla bir yararı yok. Bunun yerine toplam hatanın hesaplanması 

test sonucunun doğruluğunu değerlendirmede daha uygun olacaktır. Bu da ancak 

hem iç hede dış kalite kontrolde aynı matrisli numunelerin kullanılmasıyla mükün 

olacaktır. 

Sonuç olarak, aynı matriksli numunelerin kullanılmasıyla analizden kaynaklanan 

toplam hatanın hesaplanması kolaylaşacağı gibi kalite kontrol standardizasyonunda 

da önemli bir aşama kat edilmiş olacaktır. 

The main purpose of quality assurance procedures is to ensure that test results are 

appropriate to maintain excellence in the diagnosis, monitoring, and treatment of 

disease. However, in current practice, no standardized procedure or frequency 

for the evaluation of methods exists, particularly in external quality assessment. 

Furthermore, different quality control materials are used for both internal and external 

quality assessment. Procedures of internal quality control are well known 

and documaned. However in external quality control there are different procedures 

and aplications which is varying according to countries and organizations. 

According to the International Laboratory Accreditation Cooperation (ILAC), the 

minimum frequency of proficiency testing is defined as one activity prior to granting 

accreditation and one activity relating to each major subdiscipline within 4 

years. Furhermore different organizations use different evaluation methods and a 

test result which is accepted by an organizations may be rejected by another one. 

To overcome these discrepancies we thought that the best way is to combine internal 

and external quality assessment using the same quality control material and 

the same working procedure. 

Analytical errors which effect test results have two main components: random 

(imprecision) and systematic (bias) errors. In a patient-based quality approach, 

random or systematic errors alone are not adequate and Instead, total error should 

be considered to evaluate the accuracy of the tests. This can be achived by using 

the same matrix samples for both internal and external quality assessment. 

In conclussion, we suggest that the strategy of using the same matrix samples for 

both internal and external quality assessment will facilitate the calculation of total 

errors and the standardization of quality control in clinical laboratories. 





27 - 30 Ekim 2010 





Prof. Dr. E. Ferhan Tezcan’ın Özgeçmişi 

Prof.Dr. E. Ferhan Tezcan 1940 yılında İstanbul’da doğdu. 

İlk ve orta öğrenimini İstanbul’da tamamladıktan sonra 

1965 yılında İstanbul Üniversitesi Fen Fakültesi, Kimya 

Yüksek Mühendisliği Dalı’ndan mezun oldu. Aynı yıl 

Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi Biyokimya Bilim 

Dalı’nda asistan olarak çalışmaya başladı. 1968 yılında 

biyokimyada uzmanlık, 1969 yılında aynı alanda doktora 

derecesini aldı ve 1970 yılında öğretim görevlisi kadrosuna atandı. 1975 yılında 

doçent, 1981 yılında profesör oldu. 

1976-1981 yılları arasında Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Fakültesi’nde 

Yönetim Kurulu Üyesi olarak çalıştı ve 1981’de Sağlık Bilimleri Fakültesi 

Dekanlığı’na seçildi. 2547 sayılı Yükseköğretim Yasası ile bu fakültenin enstitüye 

dönüştürülmesinden sonra Sağlık Bilimleri Enstitüsü Müdürlüğü’ne atandı ve 

1982-1988 yılları arasında Enstitü Müdürlüğü görevini yürüttü. 

1981 yılında Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi Fakülte Kurulu tarafından Biyokimya 

Bilim Dalı Başkanlığı’na, 1983 yılında ise Biyokimya Anabilim Dalı 

Başkanlığı’na atandı ve bu görevini 2003 yılına kadar sürdürdü. 

Prof. Dr. E. Ferhan Tezcan biyokimya alanında 1969 yılından başlayarak lisans 

düzeyinde, 1972 yılından başlayarak da lisansüstü düzeyde dersler verdi ve 

sayısız öğrenci yetiştirdi. Başlıca çalışma konuları olan enzim saflaştırılması ve 

kinetiği idi. Bu alanda çeşitli ulusal projelere katılan Prof.Dr. E. Ferhan Tezcan, 

13 yüksek lisans, doktora ve uzmanlık tezine danışmanlık yaptı; 50’nin üzerinde 

bilimsel makale yayınladı; ulusal ve uluslararası dergilerde editörlük ve hakemlik 

yaptı. 1989 yılında Avrupa Biyokimya Dernekleri Federasyonu FEBS’in 25. 

Kuruluş Yılı Ödülü’nü, 1994-1995 ve 1995-1996 akademik yılları için Hacettepe 

Üniversitesi Bilim Teşvik Ödülü’nü aldı. Türk Biyokimya Derneği’nin kurucu 

üyelerinden olan Tezcan, 1976-1980 yılları arasında yönetim kurulu üyesi olarak 

görev yaptı. 

CONTENTS 


2007 yılında emekli olan Prof. Dr. E. Ferhan Tezcan, 2 Kasım 2009 tarihinde 

aramızdan ayrıldı. Anısı önünde saygıyla eğiliyoruz. 




27 - 30 Ekim 2010 





Akılcı Tasarım Yoluyla Enzim Mühendisliği 

Uğur SEZERMAN 

Sabancı Üniversitesi, Biyoloji Bilimleri ve Biyomühendislik Programı, İstanbul 

Enzimler çevreci nedenlerle yeşil teknolojilerin kulanılmasının zorunlu 

kılınmasından ötürü endüstriyel işlemlerde giderek daha fazla kullanılmaya 

başlanmıştır. Bu aşamada yaşanan en büyük sorun doğal ortamlarda bulunan 

enzimlerin yüksek pH ve yüksek ısı gibi zor endüstriyel koşullarda istenen aktiviteleri 

gösterememesidir. Bunların gerçekleştirilebilmesi için pek çok enzim 

mühendisliği yöntemleri geliştirilmiştir. Bu süreçte ki ilk aşama işlevi ve/veya 

çalışma koşulları değiştirilmek istenen enzimin 3 boyutlu yapısının belirlenmesidir. 

Proteinlerin üç boyutlu yapılarının sadece dizi bilgisinin kullanılarak belirlenmesi 

biyoinformatikteki en önemli ve zor problemlerden biridir. Yapının deneysel 

olarak belirlenmesi için X-ışını kristalografi ve Nükleer Magnetik Rezonans 

(NMR) gibi farklı yöntemler kullanılmaktadır. Bütün bu yöntemler emek yoğun 

ve masraflı olmalarından dolayı kullanımda sınırlı kalmışlardır. Bu yüzden proteinlerin 

yapılarının belirlenmesi ve işlev yapı ilişkilerinin bulunması için işlemsel 

yöntemlerin geliştirilmesine ihtiyaç vardır. Bu yöntemler, proteinlerin istenen etkiyi 

yaratmak için değişitirilmesinde kullanılacak ipuçlarının bulunmasını mümkün 

kılacaktır. Bu konuşma grubumuzda bu amaçla geliştirilmiş olan yöntemleri 

özetleyecektir. Bunlar yapı bulma algoritmaları, motif bulma algoritmaları ve belirlenen 

mutasyonların yapı ve fonksiyona etkisi belirlemek için kullandığımız 

Moleküler Dinamik (MD) ve Moleküler Mekanik (MM) algoritmalarını içermektedir. 

Geliştirdiğimiz yöntemlerin tüm uygulamaları lipazlar ve selülazların enzim 

mühendisliği yöntemleri ile değiştirilmesi üzerine verilecektir. 

Enzyme Engineering Using Rational Design 

Uğur SEZERMAN 

Sabancı Üniversitesi, Biyoloji Bilimleri ve Biyomühendislik Programı, İstanbul 

Enzymes are frequently replacing the chemicals in industrial processes due to 

their environmental friendliness in green technology era. The biggest challenge 

at this level is the use of these natural enzymes in harsh conditions of industrial 

processes such as extreme pH and temperature at desired activity levels. Several 

enzyme engineering methods are being developed to realize this goal. The first 

step of the functional and/or working condition modification process is to determine 

the three dimensional structure of these enzymes. 

Determining the three dimensional structure of proteins starting from the sequence 

information only is one of the most challenging problems in bioinformatics. There 

are several experimental methods that are used to obtain the protein structure such 

as X-ray crystallography and NMR. All of these methods have their application 

limitations and they are not cost and labor effective. Therefore, there is an imminent 

need for computational methods to determine the protein structure and the 

rules governing the structure function relationship which will reveal clues about 

how the structure can be manipulated to create the desired impacts on the protein. 

This talk will focus on computational approaches we developed in our group to 

solve the protein structure determination problem and to understand the structure 

function relationship. These are three dimensional structure determination algorithms, 

functional motif finding algorithms and MD and MM methods we used 

to determine the impact of mutations on the protein’s stability and the function. 

All the applications of these methods will be on the use of these tools to enzyme 

engineering of lipases and cellulases. 

CONTENTS 





27 - 30 Ekim 2010 





Tibbi Laboratuvarlarda Biyoinformatik Uygulamaları 

Abdullah OLGUN 

Biyokimya, Erzincan Askeri hastanesi, Erzincan 

Biyoinformatik, kompütasyonel biyoloji, sistem biyolojisi ve “-omiks” bilimlerindeki 

gelişmeler sayesinde laboratuvar tıbbı uygulaması dramatik şekilde 

değişmiş bulunmaktadır. Bu nedenle laboratuvar tıbbı alanında çalışanların bu 

yeni bilimlere ait kabiliyetlerle donanmaları gerekir. Hastalık mekanizmalarının 

daha iyi anlaşılması; tarama, tanı, takip, prognozun tahmini ve tedaviye yanıtın 

değerlendirilmesi için bu zorunludur. Sezgisel yaklaşımlar artık yeterli derecede 

tatmin edici sonuçlara ulaştıramamaktadır. İlgi alanına giren verilerdeki aşırı 

artışla ancak veri madenciliği ile baş edilebilir. Sadece kitapların ve literatürün incelenmesi 

yeterli olamayacağı için veritabanlarının derinlemesine analizi ile dizi 

hizalama, primer dizaynı, modelleme ve simülasyon, yüksek çıktılı veri inceleme 

gibi biyoinformatik uygulamalara tıbbi laboratuvar pratiğinin tüm seviyelerinde 

ihtiyaç duyulmaktadır. 

Bioinformatics Applications in Medical Laboratories 

Abdullah OLGUN 

Biochemistry, Erzincan Military Hospital, Erzincan 

Thanks to the developments in bioinformatics, computational biology, systems biology, 

and “-omics” sciences, the way of doing laboratory medicine has changed 

dramatically. Therefore, people in the field of laboratory medicine have to acquire 

the new skills concerning these sciences. This is almost mandatory for better 

understanding of disease mechanisms; detection of new molecular markers that 

can be used in screening, diagnosis, follow-up, estimation of prognosis and the 

response to treatment. Intuitive approaches do not result in satisfactory outcomes 

anymore. The huge increase of data to be dealt can only be managed by data mining 

techniques. The search of only textbooks and literature can not be sufficient, 

but an in depth analysis of databases and the use of bioinformatics tools such as 

sequence alignment, primer design, modelling and simulation, high throughput 

data analysis etc. can be required in all levels of medical laboratory practice. 

CONTENTS 





27 - 30 Ekim 2010 




Aktifleştirici reseptör aracılığı ile bağışıklık sistemi hücre yanıtının 

engellenmesi 

Anna ERDEI 1 and Israel PECHT 2 

1 Eötvös Lorand Üniversitesi, İmmunoloji Bölümü, Budapeşte, Macaristan, and 

2 , İmmunoloji Bölümü, Weizmann Enstitüsü, Rehovot, Israel. 

Inhibiting Immune System Cells’ Response via an 

Activating Receptor 

Anna ERDEI 1 and Israel PECHT 2 

1Dept.of Immunology Eötvös Lorand University, Budapest, Hungary, and 

2Dept. of Immunology, The Weizmann Inst.of Science, Rehovot, Israel. 

CONTENTS 


B ve T hücrelerinden oluşan bağışıklık sistemi hücrelerinin antijen reseptörleri özgül 

antijenlerine bağlandıklarında kendilerine uyan hücreleri etkin kılar. Mast hücrelerinde 

bulunan IgE Tip-1 reseptör (FceRI) üzerine yaptığımız çalışmalarımızda, 

bu reseptörün aynı reseptöre yanıt olarak salgılama işlevini de düzenleyen/ inhibe 

eden bir işlevlerinin yetilerinin olduğunu belirledik. Kompleman sistemi bileşeni 

C3a’den köken alan peptitlerin mukoza tipi mast hücrelerinin Tip-1 reseptör (FceRI) 

aracılı degranülizasyonunu inhibe ettiği gösterilmiştir. Ayrıca doğal C3a7 

peptidi ve türevi C3a9 hem seröz hem de mukoza tipi mastositlerde yukarıda belirtilen 

uyarının güçlü birer inhibitörü olarak saptanmıştır. Bu peptitlerin FceRI 

uyarımlı membran-proksimal olayları inhibe ettiklerini gösterdik. Peptitler, FceRI 

b alt birimi, protein tirozin kinaz Lyn, fosforillenmesini ve sitoldeki serbest 

kaslsiyum seviyesinin geçici artşını baskılar. Ayrıca yanıtın geç dönemi de tümör 

nekrozis faktör-a salınmasının baskılanması ile gözlendiği şekilde inhibe olur. 

Farklı birbirinden bağımlı ve bağımsız yöntemler kullanılarak yapılan deneyler 

ile bu peptitlerin etkileşim bölgesinin FceRI b alt birimi olduğu saptanmıştır. 

Birlikte ele alındığında bu sonuçlar FceRI b alt biriminin düzenleyici rolüne sahip 

olduğunu kanıtlarken C3a dizinde birbirinden ayrı olarak “etkinleştirici” ve “inhibe 

edici” bölgelerin varlığına işaret eder. Her iki duruma yönelik yanıt fizyolojik 

koşullarda denge halindedir. 

Antigen receptors of the immune system cells, from the B- to the T-cell receptors 

are activating their respective cells upon binding specific antigens. In the frame of 

our studies of the Type-1 receptor for IgE (FceRI) on mast cells, we have resolved 

the capacity of this receptor to also produce a regulatory-inhibitory function of 

these cells secretory response to the same receptor. Peptides originally derived 

from complement component C3a were originally shown by us to inhibit the type 

1 Fce receptor (FceRI)-mediated degranulation of mucosal type mast cells. We 

have further shown that C3a7, a peptide with a natural sequence, and its modified 

derivative C3a9, are powerful inhibitors of the above response of both serosal 

and mucosal type mastocytes. We demonstrate that these peptides inhibit FceRIinduced 

membrane-proximal events: suppress phosphorylation of the FceRI b 

subunit, the protein tyrosine kinase Lyn, as well as the transient rise in free cytosolic 

Ca2+-level. We showed that also the late phase of response is also inhibited, 

as demonstrated by the suppression of tumor necrosis factor a (TNF-a) secretion. 

Experiments employing several different and independent methods provided 

evidence that the interaction site of these peptides is the FceRI b-subunit. Taken 

together these results establish the modulator role of the FceRI b-subunit and suggest 

presence of distinct “activating” and “inhibitory” motifs in the C3a sequence. 

Response to both is in balance under physiologic conditions. 





27 - 30 Ekim 2010 





Ksantokromi ve CT- negatif sub araknoid kanamanın 

teşhisindeki önemi 

Ian WATSON 


Department of Clinical Biochemistry 

University Hospital Aintree 


Sub-araknoid kanama (SAK) hastalar tarafından gökgürültüsü yada geçirdikleri en 

şiddetli baş ağrısı şeklinde tanımlanır. Sub-araknoid kanamanın saptanması genellikle 

bilgisayarlı tomografi (BT) kullanımı ile gerçekleştirilir. BT tekniklerinin 

gelişimi ile diyagnozda verim artmıştır. Bu sayede kanama sonrası ilk 24 saat 

içerisinde hastaların % 98’inde tanı koyulabilmektedir ki bu süreç içerisinde BT’ 

de negatif bulgu veren SAK’lı hasta sayısı azdır. Ancak BT’de pozitif olarak gözlenen 

bulgular bu süreç sonrasında hızlı bir azalma gösterir. İlk hafta sonrasında bu 

hastaların sadece % 50’sinde BT ile pozitif tanı mümkün iken bu süre sonrasında 

tanı yüzdesi hızla düşüş göstermektedir. Ama kanama nedeni ile açığa çıkan Hem, 

intratekal olarak bilirubine dönüştürülür ki bu duruma da ksantokromi adı verilir. 

Daha önce beyin omurilik sıvısında (BOS) bilirubin varlığı görsel olarak saptanmakta 

olup tanı gözlemcinin görsel yetileri ile kısıtlanmış idi. Birkaç yüz 

hastanın değerlendirilmesi ile görsel yetilere oranla spektrofotometrik ölçümün 

BOS’ta bilirubin varlığının incelenmesinde çok daha etkin olduğu saptanmış ve 

bu konuda İngiltere’de bir kılavuz geliştirilmiştir. Tatminkar sonuç eldesi ve 

bilirubin ölçüm duyarlılığı için gereken kısıtlama ve önlemler ve diğer olası belirteçler 

araştırılmaktadır. 

Xanthochromia: its place in the diagnosis of CT-negative 

sub-arachnoid haemorrhage 

Ian WATSON 


Department of Clinical Biochemistry 

University Hospital Aintree 


Sub-arachnoid haemorrhage is typically characterised by the patient as a thunderclap 

or the worst headache ever. Detection of SAH is usually performed using 

CT and as CT techniques have improved the diagnostic yield has also improved 

so that following a bleed within the first 24 hours a 98% are detected by CT; so 

there are a small number of SAH positive patients in whom the CT is negative at 

this time. However positivity by CT falls after this time so that within a week it 

will be down to 50% positive, and falls off rapidly thereafter. However, the bleed 

will have resulted in the haem being released being converted intrathecally to bilirubin, 

this is xanthochromia. 

Historically bilirubin in CSF has been detected visually, this depends on the individual 

observer’s visual acuity. Guidelines issued in the UK following a review of 

several hundred patients found that variation in visual acuity resulted in positive 

patients being missed and that spectrophotometry was a far superior technique for 

examining CSF for bilirubin. 

The limitations and precautions required to obtain satisfactory results and the sensitivity 

specificity of bilirubin measurement and the options around other potential 

markers will be explored. 

CONTENTS 





27 - 30 Ekim 2010 




Vücut Sıvılarının Klinik Biyokimyası 

Ayça Görkem MUNGAN 

Tıbbi Biyokimya A.D., Karaelmas Üniversitesi Tıp Fakültesi, 

Zonguldak 

Clinical Biochemistry of Body Fluids 

Ayça Görkem MUNGAN 

Department of Medical Biochemistry, Karaelmas University, Faculty of Medicine, 

Zonguldak 

CONTENTS 


Bu sunumda, kan ve idrar dışındaki ter, BOS, amniyon sıvısı, tükrük, gözyaşı 

gibi vücut sıvılarının biyokimyası ve analiz yöntemleri anlatılacaktır. Bu sıvıların 

çoğu ilgili dokularda kanın ultrafiltrasyona uğraması ile oluşurken; bir kısmı 

da aktif transportla üretilir. Hastalıkların tanısı, seyri ve şiddetine bağlı olarak 

içerik ve hacimlerindeki değişiklikler kullanılarak önemli bilgiler elde edilmektedir. 

Matriks özellikleri de kan ve idrardan farklı olduğu için ölçümleri 

sırasında ve kalite kontrol uygulanmasında problemlere yol açar ve referans aralık 

oluşturulmasında da zorluk yaratır. Standart referans aralığın olmaması ve kalite 

kontrol zorluğu günümüz araştırmalarının kalite kontrol ve referans aralık üzerine 

yoğunlaşmasına neden olmuştur. Preanalitik hata açısından, örnek toplanmasının 

özellik gösterdiği daima akılda tutulmalıdır. Gelecekte proteomikler ve mass 

spektrometrik gibi teknolojilerin gelişimi ile vücut sıvılarının daha hassas, hızlı, 

doğru ve daha noninvaziv yöntemlerle incelenebilmesi bu belirteçlerin önemini 

daha da arttıracaktır. 

In this presentation, the biochemistry and analysis methods of body fluids as BSF, 

amnion fluid, saliva, eye drops except blood and urine will be explained. While 

some of these fluids are formed by active transport, most of them occur by ultrafiltration 

of blood in the related tissues. Significant information has been obtained 

by using the content and volume changes in relation with the diagnosis, process 

and severity of the diseases. As the matrix specifications are different from the 

blood and urine, problems arouse during measurement and quality control applications 

and development of reference range becomes complex. The absence 

of standard reference range and difficulty in quality control condensed the investigations 

on quality control and reference ranges. It must be always in mind that 

sample collection has specifity because of preanalytic error. In future, the quicker, 

exact, sensitive and more noninvasive examination of body fluids with the development 

of proteomitics and mass spectrometric technologies will increase the 

significance of these indicators. 





27 - 30 Ekim 2010 





Tükürük Analizi ve Tibbi Laboratuvar 

Güler BUĞDAYCI 

Tıbbi Biyokimya, Abant İzzet Baysal Üniversitesi, Bolu 

Kan hücresel ve kimyasal bileşenlerinin analizi, laboratuar tanı yöntemlerinde 

yaygın olarak kullanılmaktadır. Diğer biyolojik sıvılar da hastalık tanısında 

kullanılmaktadır. Tükürük kullanımı ise non-invaziv olarak ve sınırlı bir eğitimle 

bireysel olarak toplanabilmesi nedeniyle önerilmektedir. Tanı sıvısı olarak tükürük 

kullanımındaki ilerlemeler çağdaş teknolojik gelişmelerden belirgin olarak etkilenmektedir. 

Proteinler, genomikler, hormonlar, ilaçlar, metaller, patojenler, RNA 

ve DNA ölçümü serum bileşenleri ile karşılaştırıldığında; tükürüğün moleküler 

bileşenlerinin de geniş bir aralıkta ölçümü ve takibi mümkündür. Araştırma 

katılımcılarından çoğu durumda, pasif salya tekniği kullanılarak uyarılmamış 

tükürük örneği alınmaktadır. Pamuk bazlı emici materyallerin kullanımı tükürük 

yeterli örnek sağlamayı zorlaştırmasının yanı sıra çoğu tükürük belirteçlerinin immun 

deneylerini interfere etmektedir. Çoğu modern swaba pamuk yerine sentetik 

köpük bazlı materyaller kullanılmaktadır. Bazen emici materyal kullanımının 

sağlanması tercih edilebilmektedir. Tükürük hormon analizi, malign neoplazmlar, 

otoimmun hastalıklar, tedavi amaçlı ve yasadışı ilaç kullanımı takibi, infeksiyon 

hastalık tanısı ve adli tıp gibi laboratuar incelemeleri çoğu durumda zaten 

kullanılmaktadır. Tükürüğün kullanımı ile ilgili rahatsızlık veren şey ise biyolojik 

belirteç olarak plazma ile karşılaştırıldığında çoğu değer oldukça düşük düzeyde 

bulunmaktadır. Nanoteknolojideki gelişmeler bu durumu düzeltebilir. 

Salivary Analysis and Medical Laboratory 

Güler BUĞDAYCI 

Medical Biochemistry, Abant İzzet Baysal University, Bolu 

The most commonly laboratory diagnostic procedures involve the analyses of the 

cellular and chemical constitutes of blood. Other biologic fluids are utilized for 

the diagnosis of disease, and saliva offers some distinctive advantages. Whole 

saliva (mixed saliva) can be collected non invasively, and by individuals with 

limited training. Advances in the use of saliva as a diagnostic fluid have been 

tremendously affected by current techonological developments. For example the 

ability to measure and monitor a wide range of molecular components in saliva 

and compare them to serum components has made it feasible to study proteins, 

genomics, hormones, drugs, metals, pathogens, RNA, and DNA. In most circumstances, 

research participants can donate whole unstimulated saliva easily using 

the passive drool technique. Difficulty obtaining sufficient, saliva test volumes 

using cotton based absorbent materials, and the fact that cotton interferences in 

immunoassay of most salivary biomarkers. Most modern swab devices are no longer 

made of cotton; instead, they employ synthetic foam-based materials. In some 

situations, the preferred methods involve obtaining a sample using absorbent materials. 

In many situations, saliva already contributes for laboratory investigations, 

such as hormonal analysis, malignant neoplasias, autoimmune disease, pharmaceutical 

and illicit drugs monitoring, infectious disease diagnosis, and forensic 

medicine. An inconvenience in the use of saliva is the fact that concentrations of 

its biological markers are found in lower levels in comparison with plasma. The 

development of nanotechonology is improving this situation. 

CONTENTS 





27 - 30 Ekim 2010 




Tıbbi Biyokimya@Ege’nin Öyküsü: Tıp Eğitiminde Bir E-Öğrenme Aracı 

Olarak Blog Kullanımı 

Ferhan GİRGİN SAĞIN 

Tıbbi Kimya AD, Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi , İzmir 

The Launch Story Of A Biochemistry Blog – Answers To Why, Tips For 

How… 

Ferhan GİRGİN SAĞIN 

Department of Medical Chemistry, Faculty of Medicine, Ege University 

CONTENTS 


Blog (ağ günlüğü); \”web\” ve \”log\” kelimelerinin birleşmesinden oluşan bir 

kısaltmadır. Her türlü dosya paylaşımına, katılıma ve yoruma izin vermesi, çok teknik 

bilgi gerektirmemesi ve sık güncellenebilmesi nedeniyle sıklıkla kullanılagelmektedir. 

2009-2010 eğitim döneminde de Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi, Tıbbi Kimya AD 

Uygulamaları’na destek olması amacıyla bir blog oluşturulmuştur. Blog, ücretsiz bir 

yazılım (www.blogger.com) kullanılarak hazırlanmış ve ilk olarak Ekim 2009’da 

yayınlanmıştır. Öğretim üyelerinin hazır bulunduğu bir oturumda, blog mantığı ve 

işleyişi öğrencilere tanıtılarak kullanımları özendirilmiştir. Her bir pratik öncesinde 

deneylere ait yönlendirmeler, güncellenmiş eğitim materyalleri, ödevler ve yapılması 

gereken hazırlıklar blogda yayınlanmıştır. Bloga ayrıca konularla ilgili önemli web 

sitelerinin ve kitap-yayınların link’leri de eklenerek konunun değişik kaynaklardan 

öğrenilmesi özendirilmiştir. İçerdiği yazılım aracılığıyla ziyaretçi sayısı, ziyaretçi 

profili, v.b. blogla ilgili istatistiki bilgilere de ulaşılabilmektedir. Ekim 2009’dan bu 

yana blogu 7 474 kişi ziyaret etmiştir. Bloga ilgi, pratiklerin yoğun olduğu dönemlerde 

anlamlı derecede yüksek olmuştur (2 468 kez/Ekim, 1 795 kez/Kasım). Blogun 

değişik sayfaları 21 708 kere ziyaret edilerek incelenmiştir (ortalama ziyaret süresi 

3.4 dakika). Öğrenci sayısı (n=362) ve pratik uygulama sayısı (n=12) göz önüne 

alındığında, blogun öğrenciler dışında da izlendiği açıktır. Bloga, bugüne dek, 31 

soru/yorum yazılmıştır. Başlangıçta öğrenciler bu konuda çekimser davranmışlardır, 

bu sorun blogu etkileşimli olarak kullanan öğrencilere sürpriz bir ödül verileceği 

duyurularak aşılmaya çalışılmıştır. Blog henüz uygulamasının ilk yılındadır, ancak 

uygulamanın öğrenciler ve öğretim üyeleri arasında bir heyecan ve motivasyon 

yarattığı gözlemlenmiştir. Öğrencilerin sınıfa daha hazırlıklı gelmeleri, derse 

katılmayan öğrencilerin de blogu izleyebilmeleri önemli kazanımlardır. Gelecek için 

hedeflerimiz, bloga daha çok görsel materyal ve “online” egzersiz eklemektir. 

First year experience with the launch of a web log (MEDICAL BIOCHEMISTRY@ 

EGE) as an innovative educational tool to support biochemistry practicals at Ege University 

Medical School is presented. The simplicity of creating, and publishing blogs 

made this tool an ideal venue for these purposes. The blog, prepared via a free blogging 

software (www.blogger.com) was launched in October 2009. An introductory session 

to clarify its facilities and also to encourage the usage was given. A week before each 

practical, updated material related to lab work, guidance on how the content will be 

covered, pre-lab assignments, etc. were announced. The blog incorporated links to 

that enabled student access to relevant materials. It also featured a hit counter. Since 

launch, there were 7 474 visits (2 468 visits/October and 1 795 visits/November) and 

21 708 page views. Considering the class size (n=362) and the number of practicals 

(n=12), the hit counter indicated that the readers are not only our students. We had 31 

posts with underutilization of the “comment and questions” feature at the beginning. 

A contest to choose the 5 most interactive blog user was announced after the second 

week, and students were encouraged to participate more. Although the launch of the 

blog is recent, this innovative tool created enthusiasm among students and faculty. It 

enabled students to come class prepared. An advantage that we had not foresee beforehand 

was communication with absent students. Our plans are to provide structured 

exercises to increase interaction and to include short audio or video segments. 





27 - 30 Ekim 2010 




28 Ekim 2010, Perşembe / Manisa Salonu 

Apoptoz ve Anjiyogenez; Hiperforin ve Stabil Bileşeni Olan Aristoforin 

Olası Bir Antikanser Ajan mı? 

Çiğdem YENİSEY 

Apotosis and Angiogenesis; Are Hyperforin and It’s Stabil Derivate is 

Aristoforin Anticancer Agent? 

Çiğdem YENİSEY 

CONTENTS 


Adnan Menderes Üniversitesi, Tıp Fakültesi Biyokimya AD, AYDIN 

Apoptoz hücre sayısını kontrol eden ve hasarlı hücreleri yok eden bir proses olup, 

morfolojik ve biyokimyasal yönlerden hücresel nekrozdan farklıdır. Apoptozun en 

önemli yönü kanser tedavisinde kullanılabilir olmasıdır. Neoplazilerin birçoğunun 

ilerlemesi yeni kan damarlarının oluşumuna bağlı olup, bu proses anjiyogenez 

olarak adlandırılmakta olup, tümörden salgılanan faktörler ve matriks proteinleri 

yoluyla regüle edilmektedir. Anjiyogenezden sorumlu olan mekanizmanın 

tanımlanması ise tümörün ilerlemesi ve metastaz oluşumu hakkında değerli bilgiler 

sağlayabilmektedir. Anjiyogenez, kompleks bir proses olup, migrasyon, proliferasyon 

ve son olarak yeni kan damarlarının oluşumu ile sonuçlanmaktadır. 

.Hiperforin, St. John’s wort bitkisinde bulunan phloroglucinol derivatı olup, başlıca 

antidepresan etkisinin olduğu bilinmektedir. Son zamanlarda tümör hücrelerinde 

apoptozu indüklediği ve kanserin yayılımını ve metastaz oluşumunu inhibe ettiği 

gösterilmiştir. Hiperforin kültüre edilmiş endotel hücrelerinin büyümesini inhibe 

etmektedir. Matrigel üzerinde kapiller tüp formasyonunun hiperforin’in mikromolar 

konsantrasyonun bozulduğu saptanmıştır. Hiperforin’in in vivo anjiyogenezi 

ve in vitro olarak anjiyogenezin basamaklarını inhibe ettiği gösterilmiştir. Aynı 

zamanda, in vivo tümörün büyümesini herhangi bir toksik etki göstermeden inhibe 

etmekte ve antitümör aktivitesinin klinikte kullanılan bir ilaç olan paclitaxel 

ile mukayese edilebilir düzeyde olduğu saptanmıştır. Hiperforin saf halde ışığa 

ve oksijene karşı duyarlı olup, çözünürlüğü sulu çözeltilerde çok az olan bir maddedir. 

Bu nedenler terapötik olarak kullanımını sınırlandırmaktadır. Hiperforin’in 

derivatı olan maddenin tümör hücrelerinin proliferasyonu için daha etkili olduğu 

saptanmıştır. Bu bileşiklerden biri olan Aristoforin’in in vivo olarak antitümör 

aktivitesi olduğu gösterilmiş olup, kanser terapisinde klinik olarak kullanımına 

dikkat çekilmiştir. Aristoforin, hiperforin’in yüksek oranda stabil bir derivatı 

olup, aköz ortamda çözünürlüğünün daha fazla olduğu ve aynı zamanda hem in 

vivo ve in vitro olarak parental kullanımında antitümör aktivitesi gösterdiği rapor 

edilmiştir. 

Adnan Menderes University, Medice Faculty, Department of Biochemistry, 

Aydın 

Apoptosis is a process that regulates cell number or eliminates damaged cells, 

which differs morphologically and biochemically from cellular necrosis. An exciting 

aspect of apoptosis is that it can be utilized in the treatment of cancer. The 

progressive growth of most neoplasms is dependent upon the establishment of 

new blood vessels, a process named angiogenesis and regulated by tumor-secreted 

factors and matrix proteins. Defining the biologic mechanisms responsible for 

angiogenesis can provide valuable insights into tumor progression and the development 

of metastases. Angiogenesis is a complex process in which several key 

steps; migration, proliferation and finally differentiate to form new vessels. 

Hyperforin, a phloroglucinol derivative found in St. John’s wort related mainly 

to its antidepressant effects, has been reported recently to induce apoptosis in tumour 

cells and to inhibit cancer invasion and metastasis. Hyperforin inhibited the 

growth of endothelial cells in culture. Capillary tube formation on Matrigel was 

abrogated completely by addition of hypeforin at the low micromolar range. It is 

shown that hyperforin inhibits in vivo angiogenesis and is able to inhibit several 

key steps of angiogenesis in vitro. Also, it’s inhibit the growth of tumors in vivo 

without producing any overt toxicity, and its antitumor activity was determimed 

is comparable with that exerted by paclitaxel, a drug already in clinical use. As a 

pure compound, hyperforin is sensitive to light and oxygen, and it is also poorly 

soluble in aqueous solution. These factors are major limitations to its therapeutic 

use. Significantly, some of hyperforin derivatives are more potent in suppressing 

tumor cell proliferation. One of the compounds, which we named Aristoforin, 

also has potent antitumor properties in vivo, pointing to a possible clinical use 

in cancer therapy. It was reported that Aristoforin as a highly stable derivative of 

hyperforin that possesses enhanced solubility characteristics and retains the antitumor 

properties of the parental compound in vitro and in vivo. 





27 - 30 Ekim 2010 




Memeli Sirkadian Sisteminde Tip60 Histon Asetil Transferaz 

Geninin Karakterizasyonu 

Harun BUDAK 

Fen Fakültesi, Moleküler Biyoloji Bölümü, 

Atatürk Üniversitesi, Erzurum 

Characterization of Tip60 Histone Acetyltransferase Gene in 

the Mammalian Circadian System 

Harun BUDAK 

Science Faculty, Department of Molecular Biology and Genetics, Ataturk University, 

Erzurum 

CONTENTS 


QMemelilerde, ventral hipotalamusun suprakiazmatik (SCN) çekirdeğin’de 

konumlanmış olan merkez ritim düzenleyici, sirkadian (~24 saat) ritimler ile 

davranış ve fizyoloji’yi kontrol eder. SCN saat ışık/karanlık döngüsünden gelen 

dışsal etkilerin retinadan yansıtılması vasıtası ile ayarlanır. Bu saat vücuda 

yayılmış olan periferal saatleri hormonal ve nöronal sinyaller ile senkronize 

eder. Moleküler düzeyde sirkadian saatler, saat genlerini içeren transkripsiyonel/ 

translasyonel feedback döngüsü (TTLs) tarafından kontrol edilir. Bu proteinlerin 

ürünleri geribesleme ile kendi transkripsiyonlarını kontrol ederler. Asetilasyon 

ile saat proteinlerinin modifikasyonu, saat mekanizmasının salınımlarının devamı 

için kritik rol oynamaktadır. Histon asetiltransferaz (HATs) MYST protein ailesinin 

bir üyesi olan TİP60, metabolizmada DNA tamiri ve apoptozis gibi birçok 

fonksiyonu olduğu bilinmesine karşın sirkadian sistemdeki rolü hakkında bilinenler 

çok azdır. Sirkadian (TTLs) döngüsünün ana düzenleyici proteinlerinden biri 

olan cryptochrome 1 protein (CRY1)’i ile TİP60 proteinin ilişkisi, tarafımızdan 

gösterildi. SCN-spesifik Tip60 nakavt fareler ve Cry1-/-Tip60+/- ikili mutant 

fareler kullanılarak Tip60’nin sirkadian sistemdeki davranışsal düzenlemelerdeki 

fonksiyonel rolü araştırıldı. Elde ettiğimiz ilk datalara göre, sirkadian ritmin 

sürdürülebilmesi için Tip60’nin varlığının elzem olduğu önerildi. 

In mammals, a central pacemaker located in the suprachiasmatic nuclei (SCN) of 

the ventral hypothalamus, controls circadian (~24 hrs) rhythms in behavior and 

physiology. The SCN clock is entrained by the external light/dark cycle via direct 

projections from the retina. It synchronizes peripheral clocks throughout the body 

by both humoral and neuronal signals. On the molecular level, circadian clocks 

are governed by transcriptional/translational feedback loops (TTLs) involving a 

set of clock genes whose protein products feed-back on their own transcription. 

The modification of clock proteins via acetylation plays a critical role in maintaining 

the oscillation of the clock machinery. TIP60 is a member of the MYST family 

of histone acetyltransferases (HATs) with multiple functions in metabolism, DNA 

repair and apoptosis. However, little is known about its role in the circadian system. 

We show that TIP60 interacts with cryptochrome 1 protein (CRY1), which 

is one of the main regulators of the circadian TTL. We used SCN-specific Tip60 

knockout mice and Cry1-/-Tip60+/- double mutants to investigate the functional 

roles of Tip60 in circadian regulation of behavior. Our initial data suggest that 

Tip60 is essential for the maintenance of circadian rhythmicity. 





27 - 30 Ekim 2010 





Propolis: Biyolojik ve Tıbbi Özellikleri 

Orhan DEĞER 

Tıbbi Biyokimya, K.T.Ü, Tıp Fakültesi, Trabzon 

Propolis arılar tarafından toplanan çeşitli yapışkan bileşiklere (reçine) verilen 

isimdir. Bu bileşiklerin bir kısmı bitki sekresyonları iken bir kısmı da yaralardan 

çıkan bitki exüdalarıdır. Propolis, kovanı atmosfer elemanlarından korumak 

yanında bakteri, mantar ve virüs ataklarından da korur. Propolisin bileşimi 

oldukça karmaşıktır ve bitki orijinine göre değişiklik gösterir. Genellikle, %50 

reçine, %30 mum, %10 esansiyel ve aromatik yağlar, %5 polen ve %5 çeşitli diğer 

bileşiklerden ibarettir. Propoliste bulunan ana kimyasal sınıflar flavonoidler, fenolik 

ve çeşitli aromatik bileşiklerdir. Propolis, yüzyıllardır insanlar tarafından bilinmekte 

ve tıbbi amaçlarla kullanılmaktadır. Son zamanlarda sağlığı düzeltmek ve 

hastalıkları önlemek amacıyla gıda ve içeceklerde kullanımı artmıştır. Dolayısıyla 

propolis fonksiyonel gıda,nutraceutical, dizayn edilmiş gıda , terapötik gıda olarak 

adlandırılmaktadır. Araştırma grubumuz son on yılda arı ürünleri (polen, propolis, 

arı sütü) ile çalışmaktadır. İlk çalışmamızda, polen ve propolis ekstraktları eritrositlerdeki 

lipid peroksidasyonunu inhibe etti.Miyeloid hücre serilerinde (HL- 

60), propolisin 6.25 ve 12.5 mg/ml konsantrasyonlardaki ekstraktlarının kaspaz-3 

aktivitesini arttırmak suretiyle apopitozisi indükleyebileceğini rapor etik. PMA 

(forbol miristat asetat) ile indüklenen izole PMN lökositlerde, akım sitometrik 

cellprobe testleriyle belirlenen solunumsal patlama aktivitesi ve PMN elastaz 

salınımı propolis konsantrasyonu arttıkça azaldı. Bir başka çalışmada da, K-562 

kanser hücre serilerinde solunumsal patlama propolis ekstraktları ile inhibe edildi. 

Diş hekimliğinde propolisin kullanımı ile ilgili çeşitli çalışmalar gerçekleştirildi. 

Propolisli ağız gargarası klorheksidinli kadar etkin bulunmamasına rağmen, insan 

gingival fibroblastlarına daha az sitotoksik etkide bulundu. Propolis,dentin hassasiyetinin 

giderilmesinde de etkin bir ajan olarak bulundu. Propolis çözeltilerinin, 

çıkmış dişler için en etkili saklama ortamı olduğu bulundu. PC-3 prostat 

kanseri serisinde,Nav 1.5 ve 1.7 voltaj kapılı sodyum kanalları (VGSC) mRNA 

ekspresyonlarının, propolisin dimetilsülfoksit ve su ekstraktları tarafından inhibe 

edildiği bulundu. Bu ekstraktların PC-3 serilerinde protein ekspresyon profillerini 

(proteomik) değiştirmek suretiyle antiproliferatif etkili olabilecekleri bulundu. 

Son çalışmamızda, propolisin fibroblast hücre kültüründe hidrojenperoksit ile 

oluşturulan DNA hasarını önleyebileceği COMET yöntemi ile gösterildi. 

Propolis: Biological And Medical Properties 

Orhan DEĞER 

Medical Biochemistry, Blacksea Technical University, Faculty of Medicine, 

Trabzon 

Propolis is the name given to various sticky substances (resins) which bees 

collect; some of these are plant secretions, and others are plant exudates from 

wounds. Propolis serves to protect bee hive from the elements of weather plus 

from attack by bacteria, fungi and viruses. The composition of all propolis is very 

complex, and varies according to the plant origin. In general, it is composed of 

50% resin, 30% wax, 10% essential and aromatic oils, 5%pollen, and 5% various 

other substances.The main chemical classes present in propolis are flavonoids, 

phenolics, and various aromatic compounds. Propolis has been known about and 

used by human beings for medicinal purposes for centuries ,and recently propolis 

has been extensively used in food and beverages to improve health and prevent 

diseases. Teherefore, propolis may be called as a functional food, a nutraceutical, 

a designed food, a therapeutic food. Our research group has been working on bee 

products (pollen,propolis,royal jelly) for about ten years. In the first study, pollen 

and propolis extracts inhibited lipid peroxidation in erythrocytes. In myeloid cell 

lines (HL-60), we reported that propolis may induce apoptosis by increasing caspase-3 

activity at 6.25 and 12.5 mg/ml concentrations. For isolated PMN leukocytes 

with PMA (phorbol myristate acetate) which induces respiratory burst, both 

respiratory burst and secretion of PMN elastase determined by flow cytometric 

cell probe tests decreased as propolis concentration increased. Also,in another 

study,respiratory burst within K-562 cancer cell lines was inhibited by propolis 

extracts.Various studies for use of propolis in dentistry were carried out. Mouthrinse 

containing propolis was not found as effective as mouthrinse containing 

chlorhexidine,but it was found to be less cytotoxic on human gingival fibroblasts 

than that of chlorhexidine. Propolis was found as an efective agent for dentine hypersensitivity.Propolis 

solutions were found to be more effective storage medium 

for avulsed teeth. mRNA expressions of voltage-gated sodium channels (VGSC), 

Nav 1.5 and 1.7,were found to be inhibited by dimethylsulfoxide (DMSO) and 

water extracts of propolis in PC-3 prostate cancer cell line. It was found that 

those extracts may have anti-proliferative activity through differentiating protein 

expression profile (proteomics) in PC-3 cell line. Finaly, propolis may prevent 

hydrogen peroxide-induced DNA damage determined by COMET assay in fibroblast 

cell lines 

CONTENTS 





27 - 30 Ekim 2010 





Hücre Kültürünün Temel Prensipleri 

Ali Uğur URAL 

Hematoloji, GATA, Ankara 

Organ, doku ve hücrelerin büyüme faktörlerini, hücre besinlerini içeren media 

içerisinde, uygun sıcaklıkta ve bir inkübatörde yetiştirilmesine hücre/doku kültürü 

denir. Hücre kültürü ilk olarak 1907 yılında Ross Harrison tarafından kurbağa 

sinir hücresinin vücut dışında yetiştirilmesiyle başarılmıştır. O zamanlar hücre 

kültürü bir merak idi, ancak 1998’de tıbbın en iyi on keşfi arasında yer aldı. Kültür 

ortamında fibroblast gibi destek dokular, iskelet dokusu, deri, kemik iliği ve 

birçok tümör dokusu üretilebilir. Mekanik veya enzimatik olarak hücreler bir dokudan 

alınıp, bir kültür oramında büyütüldüklerinde buna primer kültür denir. Bunun 

yanında hücreler sınırsız sayıda pasajlanıp, uygun stabil fenotipini koruyor ve 

homojen bir hücre grubunu içeriyorsa buna da sürekli hücre dizisi denilmektedir. 

Hücre kültüründe teknik ilerlemeler ticari olarak büyüme medialarının temini, antibiyotiklerle 

kontaminasyonun kontrol edilmesi, hücreleri subkültür yapabilmek 

için tripsin’in kullanılması ve hava-temizleyici sistemlerin kullanıma girmesi ile 

mümkün olmuştur. Günümüzde hücre kültürü teknolojisi yeni ilaç etkilerinin belirlenmesi, 

aşı üretimi, kemik iliği gibi bazı hücrelerin farklılaştırılması, biyokimyasal, 

geneik ve üreme amaçlarıyla ve gen tedavisinde kullanılmaktadır. 

Basic Principles of Cell Culture 

Ali Uğur URAL 

Hematoloji, GATA, Ankara 

In vitro cultivation of organs, tissues, and cells, supplemented with a medium containing 

cell nutrients, growth factors using an incubator at defined temperature are 

collectively known as cell/tissue culture. Cell culture was first successfully undertaken 

by Ross Harrison by cultivating frog nerve cells in vitro in 1907. At that 

time, cell culture was a curiosity but in 1998, it was named as one of “medicine’s 

ten greatest discoveries”. Different types of cell are grown in culture including 

connective tissue elements such as fibroblasts, and skeletal tissue, skin, bone marrow 

and many types of tumor cells. Cells when mechanically or enzymatically 

removed from a tissue and plated on suitable culture environment, are called as 

primary culture. Moreover, populations of cells that can be passaged indefinitely 

and express reasonable stable phenotype and contain homogenous cell population 

are known as continuous cell line. The technical improvements in cell culture 

made by commercially available of media, control of contamination with antibiotics, 

use of trypsin to remove adherent cells to subculture, and the use of clean-air 

equipment. Today, cell culture technology has been used to determine the effects 

of new drugs; vaccine production; differentiation of some cells such as bone marrow; 

biochemical, genetic, and reproductive purposes; and gene therapy. 

CONTENTS 





27 - 30 Ekim 2010 





Elektron Hayattir; Bilim ve Bilim Felsefesi 

Orhan CANBOLAT 

Temal Bilimler, Gazi Üniversitesi, Ankara 

Bilgi karakteri itibariyle insan tarafından üretilen ve tüketilendir.” Bilgi ” tarifi 

tanımı oldukça geniş bir yelpazeyi içerir ve içerisinde metafizik ve fizik bilgi 

kavramlarını taşır. “Bilimsel bilgi” tarifi ise tanımlamayı oldukça daraltmakta ve 

elde edilen bilgiyi tamamen doğa bilimleri ve insan aklının üretebileceği bilgi 

ile sınırlandırmaktadır. Bilimsel bilgiyi üreten “bilim” ise olguya ve mantıksal , 

seçici , genelleyici , eleştirel temellere dayanır . Bu tip bir bilimin ürettiği bilgiyi 

“bilimsel bilgi “diye tanımlayabiliriz . Bilgi üretim yolları sosyolojik , kültürel 

karakter taşıdığı için belli bir medeniyetin ürünüdür. Bu manada tümevarım 

, tümden gelim veya , hipotetik tümden gelimli yöntemlerden birini kullanarak 

ürettiğiniz bilgini karakteri de diğerlerinden farklı olacaktır. Biyokimya alnında 

veya diğer doğal bilimler alanında yer alanların esas ve temel görevi , ön yargıdan 

ve tabulardan uzaklaşmak ve bilimsel bilgiyi üreten bilimi özgürleştirmektir. Bu 

görev yerine getirmede temel işlevimiz ise ; bilginin elde edilme şeklini doğru 

anlamak ve elde edilen bilginin test edilme yöntemlerini bulmaktır Biyokimyasal 

süreçleri açıklamada veya kimyasal reaksiyonları anlamada kullandığımız 

yöntem; biyokimyayı , kimyaya , kimyayı fiziğe , fiziği ise kuantum fiziğine indirgemekten 

geçer. Biyokimya alanında Kimyasal bağlar başta olmak üzere bir 

çok süreç elektron ve onun ilişkileriyle açıklanmaktadır. Elektronların ilişkisine 

dayanarak ürettiğimiz bir çok bilgi bizi hayatı anlamada bilimsel bir yol gösterebilir. 

Biyokimya alanı ise ürettiği bilginin karakteristik özelliği dolayısıyla bu dilin 

kullanımına veya test edilmesine en açık alanlardan bir tanesidir. 

Electron is Life; Science and Philophy of Science 

Orhan CANBOLAT 

Gazi University, Faculty of Medicine, Department of Biochemistry, Ankara 

Knowledge is produced and consumed by human in respect to its characteristic. 

Explanation of “Knowledge” covers a wide area. It covers both Metaphysics and 

Physics concepts. On the other hand “Scientific Knowledge” definition is narrower. 

It restricts knowledge to natural sciences and human mind. Scientific Knowledge 

is the type of knowledge that can be perceived and can be tested in order to 

be proved. Science which produces the scientific knowledge forms its foundations 

on facts, mind, selection, generalization and review. Knowledge, produced by 

such a science can be defined as scientific knowledge. Understanding the production 

of the knowledge by Natural Sciences which include Biochemistry, with 

the use of the paradigms of west will help us to understand our field of interest 

or our field of work. Knowledge is the production of a civilization in order that 

the production process has sociological and cultural aspects. Characteristic of the 

knowledge which is produced by the use of Induction, Deduction or Hypothetical 

Deduction will expected to be different. 

The role of the ones that act in the field of biochemistry and other natural sciences 

is distant themselves from preconceptions and taboos and also let the science 

free. Our main function to accomplish such a task is to understand the way of the 

acquirement of knowledge and to find ways to test knowledge in order to prove 

it. In a universal sense; the process of the acquirement of knowledge depends on 

the history, a civilization and its language. It will be an illusion; to produce ideas 

over such knowledge or to claim such knowledge exists in the civilization without 

understanding the genetic codes of the language. Although the paradigms of the 

science of the west change in time, they always stand on same foundations. On the 

other hand methods used for testing the acquired knowledge diversify. The most 

important thing is to be open to criticism in order to test the knowledge, produce 

further knowledge, and expand the treasure of knowledge. 

The method we use to explain biochemical processes or chemical reactions is simply 

can be explained as reducing biochemistry to chemistry, chemistry to physics, 

physics to quantum physics. This reduction method is also used in other fields of 

medicine. Although the method of reduction is sound within itself, if the process 

reversed in other words if we reach chemistry through physics and biochemistry 

through chemistry, we face troubles to make explanations in molecular level. In 

the field of biochemistry starting from chemical bindings, most of the processes 

CONTENTS 





27 - 30 Ekim 2010 





are explained with the features of electrons and their relations. These explanations 

are made based on quantum physics by the use of reduction. The cabability 

of electrons to explain macro molecular relations based on micro molecules and 

chemical reactions can place them in the center of the journey to understand the 

life. Knowledge based on electron relations can help us to understand the life itself. 

The understanding of the structure of the field of science that we act in and the 

language we use to analyze is the most important tool to reach knowledge. Because 

of the characteristic of the knowledge produced within, Biochemistry is a 

promising field to use and test this language. 

CONTENTS 





27 - 30 Ekim 2010 




29 Ekim 2010, Cuma / Eskişehir Salonu 

Klinik Uygulama Kılavuzlarının Hazırlanma Süreci ve Laboratuvar 

Tıbbındaki Uygulamalar 

Diler ASLAN 

Clinical Practice Guidelines Development Process and Laboratory 

Medicine Practice Guidelines 

Diler ASLAN 

CONTENTS 


Tıbbi Biyokimya, Pamukkale Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Denizli 

Her türlü bilginin hızla arttığı ve yayıldığı günümüzde, karar verme sürecinde 

referans alınacak onaylı dokümanlara ihtiyaç vardır. Bu dokümanlar; yasal mevzuat, 

standard, kılavuz, protokol, klinik haritalar, uzman görüşleri, uzmanlardan 

ortak öneriler, politika ifadeleri, yayınlar vb. çeşitli başlıklarda toplanmaktadır. 

Kılavuzlar, sağlık bakımı ve hizmetleri alanında yaygın kullanılırlar. Kılavuzlar, 

belirli bir sağlık girişimi hakkında en uygun kararların verilebilmesi için bakım 

sağlayıcılar ve yararlananları ve diğer paydaşları yönlendiren, sistematik olarak 

üretilen, kanıta dayalı metinlerdir. Sağlık girişimi alanları; tedavi, operasyon, 

konsültasyon, tanı, değerlendirme, izleme, terapötik girişim, laboratuvar testi 

istemi ve sağlık ekonomisi alanındaki sağlık teknolojilerinin değerlendirilmesi 

gibi çeşitli alanlar olabilir. Kılavuzlar üretim yöntemlerine göre kanıt değeri en 

yüksek dokümanlardır. Klinik Uygulama Kılavuzları (KUKlar), belirli klinik durumlarda 

en uygun sağlık bakımı için sağlık bakımı sağlayıcısı (hekim ve diğer 

paydaşlar) ve hasta kararlarına yön veren kılavuzlardır. Laboratuvar Tıbbı Uygulama 

Kılavuzları (LTUKlar), laboratuvar testlerinin tanı, tedavi, izleme, korunma 

gibi durumlarda hasta yararına klinik ve maliyet etkili olarak kullanılmasında 

referanstırlar. Kılavuzlar en etkin ve verimli tıbbi kararlar için yararlı olmaları 

yanında çok yararlı eğitim materyalleridir. Kılavuzların hazırlanması çok 

kapsamlı, emek, bilgi yoğun ve masraflı bir süreçtir. Basılan ve yayımlanan 

kılavuzların da yaşam ömürleri vardır. Bu da oldukça bağlayıcı bir konudur. Bu 

bağlamda, ulusal kılavuzların ayrı hazırlanması yerine uluslararası kılavuzların 

ulusal koşullara uyarlanmasıyla hazırlanması görüşleri yoğunluk kazanmaktadır. 

Konuşma, izleyen konuları kapsamaktadır: Kılavuz tanımı; üretilme nedenleri; 

KUK’lar; tıbbi kararlarda KUK’lar ve anahtar ilkeleri; Kılavuz üretim süreci; 

LTUK’lar; kılavuz hazırlama kuruluşları. Etkin ve verimli laboratuvar yönetimi 

ve sağlık hizmetleri için KUK’ların geliştirilmesinde yer alınmalı ve LTUK’lar 

geliştirilmelidir. Konuşmamın temel hedefi, bunların gerçekleştirilebilmesi için 

tıbbi laboratuvar eğitimi müfredatına kanıta dayalı uygulamalar eğitimi modülünün 

eklenmesi gerekliliğine dikkat çekmektir. 

Medical Biochemistry, Pamukkale University, Faculty of Medicine, Denizli 

The reference documents are needed for effective and efficient decision-making. These 

documents are classified as follows: directives, acts, standards, guidelines, protocols, integrated 

care pathways, expert opinions, consensus recommendations, political statements, 

algorithms, etc. Guidelines are documents which are highly used in healthcare services. 

Guidelines are systematically developed evidence-based statements which assist providers, 

recipients and other stakeholders to make informed decisions about appropriate health interventions. 

Health interventions are defined broadly to include not only clinical procedures 

but also public health actions (WHO, Global Programme on Evidence for Health Policy, 

Definition, 2003) such as assessment of therapeutic intervention, counseling, diagnosis, 

evaluation, management, prevention, rehabilitation, risk assessment, screening, technology 

assessment, and treatment (US NGC Categorization). Guidelines have the highest level 

of evidence according to their development methods. Clinical Practice Guidelines (CPGs) 

are systematically developed statements to assist practitioner and patient decisions about 

appropriate healthcare (US Institute of Medicine 1990). In laboratory medicine, guidelines 

provide recommendations on the use of a wide range of tests in detecting or predicting a 

target condition, for staging and monitoring a disease, and for decisions to initiate, modify, 

or terminate treatments (Oosterhuis et al. ClinChem 2004). Guidelines are also used as 

educational materials as well as for supporting the medical decisions. The guidelines development 

process is highly complicated and challenging task required a multidisciplinary 

team, and a structured organization. The guidelines should be updated periodically. In this 

context, there are arguments about the production of national guidelines that the adaptation 

of international guidelines to the national circumstances might be better than original production 

in national level. My talk is composed of the following topics: Guidelines, CPGs; 

guidelines in decision-making; key principles for clinical practice guidelines; guideline 

development process; evidence-based practice guidelines, LMPGs, and guidelines providers. 

The main objective of my talk is to point out that the evidence-based practices training 

module should be included into the syllabus of medical laboratory training in order to take 

place in the development process of CPGs; the development of national LMPGs for effective 

and efficient laboratory management and also healthcare services. 





27 - 30 Ekim 2010 





Türkiye’de Ulusal Klinik Uygulama Rehberleri Alanındaki Gelişmeler 

Seda USUBÜTÜN 

Performans ve Kalite DB, Sağlık Bakanlığı, Ankara 

Sağlık Bakanlığı’nca 1992 yılında başlatılmış olan akılcı ilaç kullanımı 

çalışmalarının önemli bir kazancı, birinci basamak hekimlerine yönelik olarak 

sağlık sorunlarının tanısı ve tedavisinde kaynakların etkin kullanımını amaçlayan 

bir klinik rehberin hazırlanması olmuştur. 2002 yılında basımı yapılan, Birinci 

Basamağa Yönelik Tanı ve Tedavi Rehberi’nin bugünlerde yeni başlatılan Aile 

Hekimliği Sistemine uyumunu sağlamak üzere revizyonu yapılmaktadır. Sağlık 

Bakanlığı tarafından geliştirilen diğer klinik rehberler: Nisan 2007’de elektronik 

kitap olarak basılan, Birinci Basamağa Yönelik Zehirlenmeler Tanı ve Tedavi 

Rehberi; uygulamada birlikteliği sağlamak ve hekimlerin klinik pratiklerinde yol 

gösterici olması amacı ile 2008’de yayımlanan, Doğum Eylemi Yönetim Rehberi; 

ve 2010’da yayımlanan, Birinci Basamak Sağlık Çalışanlarına Yönelik Yaşlı 

Sağlığı Tanı ve Tedavi Rehberi’dir. Son geliştirilen ve basıma hazır olan, Sezaryen 

Doğum 1: Klinik Endikasyon Olmaksızın Planlı Sezaryen Doğum Kararı ve 

Sonuçları rehberi, 12 aylık bir süreçte Türkiye Sağlık Bakanlığı ile İngiltere 

Ulusal Sağlık ve Klinik Mükemmeliyet Enstitüsü (NICE) arasında sürdürülmekte 

olan işbirliği ve ortak çalışmanın ürünüdür. Rehber, klinisyenler, hastalar 

ve Bakanlık personeli olan bir teknik ekipten oluşan multi-disipliner bir Rehber 

Geliştirme Grubu tarafından hazırlanmıştır. Sağlıkta Dönüşüm Programı’nın 

temel hedeflerinden biri, kalite iyileştirme çalışmalarının yanı sıra kanıta-dayalı 

klinik rehberlerin geliştirilmesi ve uygulamaya konmasıdır. Rehberler klinisyenlerin 

iyi uygulama standartlarının belirlenmesini sağladıkları gibi Türkiye’de 

hizmet kullanıcıların sağlık sisteminden ne beklemeleri gerektiği konusunda 

bilgilendirilmelerine yardımcı olmaktadır. Ayrıca, gerek performansa dayalı ek 

ödeme sistemine eklemlenerek klinisyenlere finansal teşvik sağlanması, gerekse 

rehber geliştirme süreçlerine klinisyenlerin doğrudan katkısının sağlanması yoluyla 

kanıta-dayalı rehberlerin sunulan sağlık hizmetlerinin kalitesi ve verimliliğini 

artırıcı etkisi olması ve genel sağlık sonuçlarının iyileştirilmesine katkı sağlaması 

beklenmektedir. 

Developments on National Clinical Practice Guidelines in Turkey 

Seda USUBUTUN 

Performance and Quality Management Unit, Ministry of Health, Ankara 

When Ministry of Health (MOH) started the rational drug use trainings in 1992, 

the significant gain from these trainings was the publication and dissemination of 

a guideline for primary care physicians. “The Primary Health Care Diagnosis and 

Treatment Guideline” is now being revised to be compatible with the new family 

medicine system. Other clinical guidelines published by MOH are: “The Guide 

for Diagnosis and Treatment of Poisoning” published in April 2007, “The Delivery 

Management Guideline” published in 2008, and “The Guideline for Diagnosis 

and Treatment of Elderly Health” published in 2010. The recent guideline: 

“Caesarean Section 1: Decisions and Outcomes of a Planned Caesarean Section in 

the Absence of a Clinical Indication”, is the product of the collaboration between 

MOH Turkey and National Institute of Health and Clinical Excellence (NICE) 

UK over a twelve months’ period. It is developed by a multidisciplinary group of 

clinicians, patients and technical staff from MOH. Developing and implementing 

evidence-based clinical guidelines alongside quality improvement initiatives is a 

key objective of the Health Transformation Programme. Guidelines will help set 

standards of best practice for clinical professionals and inform Turkish service 

users about what they should expect from the healthcare system. In addition it is 

expected that evidence-based guidelines, supported by both financial incentives 

through a performance-based supplementary payment system and by clinician engagement 

in the guideline development process will contribute to improving the 

overall quality and efficiency of the health services provided, and to health outcomes 

for patients in Turkey. 

CONTENTS 





27 - 30 Ekim 2010 





Tıbbi Laboratuvarlarda Kuruluş ve İşletme Yönetimi 

Ömer GÜZEL 

Biyokimya, Biruni Centro Laboratuvarları, Istanbul 

Tıbbi laboratuvarların kuruluş koşulları ve işletmelerinin yönetiminde ülkeden ülkeye, 

kurumdan kuruma ve laboratuvardan laboratuvara çeşitli farklılıklar olması 

kaçınılmazdır. Hedef ,kurulacak laboratuvarın hizmet kalitesi ve işleyişi açısından 

iyi kalitede tıbbi hizmet üretebilir olmasını sağlamaktır. Laboratuvar yöneticilerinin 

başarılı olabilmeleri için sadece mesleki alandaki uzmanlıklarının üst düzeyde 

olmaları yeterli olamaz, aynı zamanda yönettikleri laboratuvarın tüm kaynaklarını 

da iyi yönetebilmeleri şarttır. Toplam süreci üç başlık altında değerlendirebiliriz: 

1) Kuruluş aşaması - Alt yapı - Cihaz, ekipman - İnsan kaynağı - Maliyet analizi 

- Tehditler ve fırsatlar - İş planı 2) İşletme aşaması - Test Maliyetleri - Hizmet 

segmentasyonu - Laboratuvar çalışanlarının eğitimi ve motivasyonu - Laboratuvar 

Bilgi Yönetim Sistemi - Toplam kalite yönetimi ve akreditasyon, ISO 15189 - 

Kaynakların verimli ve etkin kullanımı - İş akışı; Pre analitik, Analitik, post analitik 

3) Yönetim Laboratuvar yöneticisi tıbbi hizmet ve yönetsel sorumlulukları 

olan bir kişidir. Laboratuvarda; - Hizmet Kalitesinden - Çalışanların ve ortamın 

güvenliğinden - Cihaz, ekipman, alt yapının güvenli ve doğru çalışmasından - 

Malzeme kalitesinden - Kalite Yönetim sisteminin işletilmesinden - Klinisyenlerle 

iyi ilişkilerin sürdürülmesinden - Maliyet etkililiğin sağlanmasından - Yasal 

sorumlulukların yerine getirilmesinden - Çalışmaların verimli ve fizibil şekilde 

yapılmasından - Üst yönetime rapor vermekten Sorumludur. Ülkemizde Tıbbi 

Laboratuvar Uzmanlık Eğitimi ve sonrasındaki uygulama aşamasında en önemli 

eksiğimiz, laboratuvar yöneticisi olarak yetiştirdiğimiz kişilerin yönetim becerilerinin 

yeterince geliştirilememesidir. 

Essentials of Medical Laboratory Management 

Ömer GÜZEL 

Biochemistry, Biruni Centro Laboraories, Istanbul 

The needs of medical laboratories in general differ not only form country to country, 

institute to institute, but also from laboratory to laboratory. Main effort has to 

be focused on raising the quality and functionality of services to good level. Specialists 

in laboratory medicine are not only expected to be professional experts, 

but are also expected to be excellent managers of their laboratories, managing all 

sources they have in good condition. Total management process could be evaluated 

in three main categories; 1) Development - Infrastructure - Instruments - Human 

Resources - Cost containment - Threats and opportunities - Business plan 

2) Operational - Cost of the tests - Service areas/segmentation - Education and 

motivation of staff - Laboratory Information Management System - Total Quality 

Management and Accreditation, ISO 15189 - Efficient and effective management 

of resources - Work flow; preanalytic, analytic, postanalytic 3) Management Laboratory 

manager has medical and managerial responsibilities. Laboratory manager 

is responsible; - Quality of medical services provided - Safety of laboratory 

and staff - Proper maintenance and good performance of instruments - Quality of 

consumables - Performance of Quality Management system - Keep good contacts 

with physicians - Develop a system of activity based costing - Legal responsibilities 

- Efficiency and feasibility of performance - Reporting to board We have 

to overcome the lack/ weakness of Medical Laboratory Specialists education in 

managerial skills in our country. 

CONTENTS 





27 - 30 Ekim 2010 




Toplam Kalite Uygulamalarının Laboratuvara Etkileri: 

Zorunluluk mu, Gereklilik mi? 

Aysun BAY KARABULUT 

İnonu Universitesi Tıp Fakultesi, Biyokimya AD, İstanbul 

Efeect of Total Quality on the Laboratory Manegement : 

Is it Obligation or Necessity ? 

Aysun BAY KARABULUT 

Inonu University Faculty of Medicine, Department of Biochemistry, İstanbul 

CONTENTS 


Sağlıkta kalite çalışmaları bir lüks veya gereksiz bir uğraş değil artık zorunluluk 

halini almıştır. Kalite belgelendirme çalışmalarının temelinde Toplam Kalite 

Yönetimi anlayışı yatmaktadır. Kalite çalışmalarının bir başlangıç noktası var 

olmakla birlikte sonu yoktur. Teşhis ve tedavinin kontrol altında bulundurulması 

yönetimi, tasarımı da kapsayan ISO standartlarının yanı sıra akreditasyonu gündeme 

getirmekte, akreditasyon ise sağlık kurumlarını işletim sistemlerinde personel 

güvenliği ile doğru teşhis ve tedaviyi de ölçülebilir kılmaktadır. Sağlık 

hizmetlerinin olmazsa olmazı olan; laboratuvarlar niteliği bakımından hizmet 

sektörü içerisinde özel bir yere sahiptir. Onu diğer hizmetlerden ayıran ve kalite 

çalışmalarını daha da önemli hale getiren, sunulurken bir taraftan da tüketiliyor 

olması ve riskli süreçlerden oluşmasıdır. Bu nedenle laboratuvar ve Hastane 

organizasyonlarında kalite sistemleri gün geçtikçe artmaktadır. 

Sağlık hizmetlerinde önemli bir yeri olan Tıbbi laboratuvarların çalışma süreci, 

hastanın bakımı için laboratuvar sonuçları üreten teknik aktivitelerden ve 

teknik çalışmayı destekleyen yönetim aktivitelerinden oluşmaktadır. Bu anlamda 

laboratuvarın amacı; doğru 

çalışarak ve güvenilir sonuç vererek müşterilerini memnun etmektir. Güvenli 

sonuçlar verebilmek için de laboratuvarda kalite kontrol sisteminin uygulanabilmesi 

önemli bir yer tutar. 

ISO 9001:2008 ve ISO 15189 uluslararası bir standart olup, tıbbi laboratuvarların 

kalite yönetim sistemlerini geliştirmeleri ve yeterliliklerini değerlendirmeleri 

içindir. Akreditasyon kuruluşları tarafından, tıbbi laboratuvarların yeterliliğinin 

tanınması ve teyit edilmesi amacıyla kullanılmaktadır. 

Klinik kimya laboratuvarlarında uygulanmaya başlayan kalite kontrol 

uygulamaları, sonrasında laboratuvar sektörüne toplam kalite yönetimi 

kavramlarının uyarlanmasını, laboratuvarda uygulama disiplinin gelişmesini ve 

düzenli denetim anlayışının benimsenmesini sağlamıştır. Ayrıca tıbbi laboratuvarlarda 

analitik kalitenin iyi olması, kayıp anlamına gelen yeniden örnek çalışması 

ve istem tekrarlarını ortadan kaldırarak maliyetin azalmasına neden olmuştur. 

TKY anlayışı, sağlık kuruluşlarının diğer birimlerine göre klinik laboratuvarlarda 

daha kolay uygulanabilir. Çünkü klinik laboratuvarcılar, kaliteli laboratuvar 

uygulamaları, istatistiksel kalite kontrol ve kalitenin izlenmesi için veri analizi 

The quality of health care work is now not a luxury or an unnecessity has become 

an necessary work. On the basis of quality certification study lies in Total Quality 

Management approach. Quality of work has a starting point, although there is no 

end., Diagnosis and treatment be kept under the control of management, including 

design of the ISO standards are raised, as well as accreditation, the accreditation 

of health institutions in the operating system makes the correct diagnosis and 

treatment can also be measured. 

The Laboratory services sector, as sine qua non of health services, in terms of 

quality has a special place. And quality that separates it from other services that 

make their work even more important, is being offered on the one hand, are consumed 

in the process of being formed and is risky. Therefore, laboratory and hospital 

quality systems in organizations is increasing day by day. 

An important part of health care, the medical laboratory’s work process, producing 

laboratory results for patient care technical support activities and technical 

work consists of management activities. In this sense, the lab aim to provide accurate 

and reliable results by working to satisfy customers. To secure results in 

the laboratory is very important to the implementation of quality control systems. 

International standards are ISO 9001:2008 and ISO 15189, and these standarts 

improve their quality management systems of medical laboratories and to assess 

their qualifications. 

Clinical chemistry laboratory quality control practices was introduced to the laboratory 

sector, adaptation of the concepts of total quality management, laboratory 

development and application of discipline has led the adoption of a regular audit 

approach. In addition, medical laboratory analytical quality is good, which means 

the loss of the case study again and again to eliminate the cost of claims has led to 

the decrease. TQM concept, according to other units of health facilities more easily 

applicable in clinical laboratories. Developers because the clinical laboratory, 

quality laboratory practice, statistical data analysis for quality control and quality 

monitoring has experience in the field. This way of understanding the quality 

improvement of laboratory services must be provided at all stages spread. Overall 

approach to quality management how to do the job will be done by describing the 

general policies, including practices and procedures, quality laboratory processes, 





27 - 30 Ekim 2010 





alanlarında deneyimlere sahiptir. 

Bu şekildeki kalite geliştirme anlayışının laboratuvar hizmetlerinin tüm 

aşamalarında yaygınlaştırılması sağlanmalıdır. Klinik laboratuvarda kalite yönetimi 

için genel yaklaşım; işin nasıl yapıldığını ve yapılacağını açıklayan genel 

politikaları, uygulamaları ve prosedürleri içeren kaliteli laboratuvar süreçlerini, 

kalite kontrolü ve daha güncel kavram olarak kalite güvencesini vurgular. 

Bu bilgiler ışığında, “Turgut Özal Tıp Merkezinde kalite çalışmaları 

uygulamalarının yaygınlaştırılmasının hasta- personel tatminini artırıcı ve Laboratuara 

pozitif etkisi olup olmadığı konu edinilmiştir. Çalışmanın problem cümlesi 

“Toplam Kalite Uygulamalarının Laboratuvara Etkileri: Zorunluluk mu, Gereklilik 

mi?” şeklinde tasarlanmıştır. Biz merkezimizde 2007 tarihinde Kalite Yönetim 

Sistemi çalışmalarına başladık. Merkez laboratuarının akreditasyonu için 

çalışmalara başladık ve ISO belgesini 2008 ‘de aldık. Daha sonra tüm hastanenin 

bu uygulamaya katılımının gerekli olduğunu anladık. Çalışmalarımızın sistemli 

sürdürülmesi için eğitimleri, dökümantasyonun oluşturulmasını, kalibrasyon 

hizmetlerini kapsayan ve bunları öncelik sırasına göre tamamlamamızı sağlayan 

kalite takvimini oluşturduk. ISO 9001:2008 belgesini tüm hastaneye aldık. 2009 

ve 2010 yılları için klinisyen ve hasta memnuniyeti anketleri yapılmıştır. Klinisyenlere 

uyguladığımız anketlerden kalite çalışmalarının hem laboratuar memnuniyetinin 

arttığı hem de hasta memnuniyetini artırdığını gördük. Bu anketlerden 

elde edilen veriler neticesinde, kalite çalışmaları ve hasta hakları uygulamalarının 

yaygınlaştırılmasının, personel ve hasta tatminini artırıcı etkisinin olduğu ortaya 

konmuştur. 

quality control and ensure a more contemporary concept emphasizes quality in 

clinical laboratories, 

In this study, in light of the above information, quality work in Turgut Ozal Medical 

Center common practice to increase patient satisfaction and positive effect on 

whether the laboratory was obtained. Study the problems of the sentence, “The 

Effects of Total Quality Laboratory Practices: Do Obligation, Necessity?” we 

started to work on the Quality Management System on our hospital in 2007. Accreditation 

of laboratories have begun to work for the center. We have received 

ISO 9000 Labratory certification at the first . We understand to participation of all 

hospitals to implement then it becomes necessary,. Continuation of our work for 

systematic training, documentation creation, including calibration services, and 

enable us to finish them in order of priority to the quality and than we have created 

the calendar. We have received ISO 9001:2008 certification in all hospitals 

in 2010. For the clinician and patient satisfaction surveys were conducted. We 

with applied the quality of survey and laboratory clinicians to work, saw increase 

satisfaction and improve of patient. As a result, obtained data quality of this questionnaire 

studies and patients’ rights practice, the effect of quality on the patient 

satisfaction is increased. 

CONTENTS 





27 - 30 Ekim 2010 




Avrupa Birliği Uyumlandırma Çalışmalarında Tıpta Uzmanlık ve Doktora 

Programlarının Yeri 

İzzet Hamdi ÖĞÜŞ 

Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi Tıbbi Biyokimya Anabilim Dalı 

hamdi.ogus@hacettepe.edu.tr 

Medical Specialization and Ph.D. Programs in The Harmonization 

for European Union 

İzzet Hamdi ÖĞÜŞ 

Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi Tıbbi Biyokimya Anabilim Dalı 

hamdi.ogus@hacettepe.edu.tr 

CONTENTS 


Avrupa Tıp Uzmanları Birliği (UEMS) 1958’de kurulmuştur ve kendini en yüksek 

standartta tıbbi hizmeti sağlamaya ve bunu tüm Avrupa Birliği bireylerine 

uygulamaya adamıştır. 

UEMS, bu amaçla mezuniyet sonrası eğitim, sürekli tıp eğitimi ve uzmanlık hizmeti 

uygulamalarında kalite güvencesi için önemli alanlarda standartlar ve politikalar 

geliştirmiştir. Bu harmonizasyon kavramı, bütün AB ülkelerini tıbbi eğitim 

ve uygulama programları gelişmeye yönlendirmiştir. 

Çağdaş eğitim programları bazı temel özelliklere sahip olmalıdır: Eğitim 

konularının tanımlanması ve ayrıntılandırılması, ölçme ve değerlendirme, ölçeklenebilirlik, 

karşılaştırılabilirlik (ve ECTS ölçeklendirme sistemi) ve akreditasyon. 

Türkiye’de Tıpta uzmanlık programları henüz geliştirilme aşamasındadır. Bu 

çalışmalar Türk Tabipleri Birliği’nin bir alt kuruluşu olan Uzmanlık Dernekleri 

Eşgüdüm Kurulu (sırasıyla TTB ve UDEK) tarafından yönetilmektedir. 

Bu alanda tek yasal yetkili olmasına karşın, Sağlık Bakanlığı bu standardizasyon 

ve uyumlandırma çalışmalarının yeterince yeterince aktif olarak katılmamaktadır. 

Çeşitli üniversiteler ve hastanelerdeki kimi bölümler uluslar arası kuruluşlarca 

akredite edilmiştir. Bu konudaki temel uyarıcı ve yönlendiric faktörler UDEK ve 

tıpta uzmanlık dernekleridir. 

European Union of Medical Specialists (EMS), established in 1958, commits itself 

to ensuring that the highest quality standards of medical practice are applied 

throuhout Europe for the benefits of European citizens. 

The UEMS had developed standards and policies in the key areas of postgraduate 

training, continuing medical education and quality assurance in specialist practice 

for this purpose. This harmonization concept directed all the EU countries to develope 

medical education and training programs . 

A modern education program must have some essential characteristics : Teaching 

subject description and itemization, Testing and assessment, Scalability, Comparability 

(and ECTS grading system), and Accreditation. 

Medical specialization programs in Turkey are under development. These studies 

coordinated by Coordination Council of Societies of Medical Specialist (UDEK), 

a subdivision of Turkish Medical Association (TBB). 

Althouh it is the only legal authority in this area, The Ministry of Health is not active 

contributer of this harmonization and standization studies in Turkey. 

Some medical departments in various universities and hospitals are accredited 

by international organizations. UDEK and Societies of Medical Specialist are the 

major motivating factors. 





27 - 30 Ekim 2010 




Avrupa Standartlarında Doktora Eğitimine Genel bir Bakış 

Gül GÜNER-AKDOĞAN 

Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi- İzmir 

Tıbbi Biyokimya Anabilim Dalı – gul.guner@deu.edu.tr 

Overview of PhD Education in the European System 

Gül GÜNER-AKDOĞAN 

Dokuz Eylül University School of Medicine, İzmir 

gul.guner@deu.edu.tr 

CONTENTS 


PhD derecesinin modern konsepti olan “izlem altında araştırma eğitimi”, 19. 

yüzyılda geliştirilmiş olup günümüzde dünya ülkelerinin çoğunluğuna yayılmış 

durumdadır (Nerad ve Heggelund, 2008). Genel amaç, nitelikli bir araştırmacı 

yetiştirmek olup bu da PhD tezinin değerlendirilmesi ve araştırma verilerinin sözlü 

olarak savunulması ile gerçekleşmektedir. Öteden beri, doktora eğitiminin 

kalitesini geliştirmek amacıyla çalışmalar gerçekleştirilmekte, ülkemizde, 

Avrupa’da ve tüm dünyada projeler yürütülmektedir. Bunlardan belli-başlıları: 

Avrupa Üniversiteler Birliği’nin Doktora Programları Projesi (EUA, 2006), Tıp- 

Sağlık Konseyinin Türkiye’de Tıp-Sağlık Bilimlerinde Lisansüstü Eğitimin ve 

İnsan Gücünün Planlanması-Bologna Süreci ile Uyumlandırma Projesi (2008), 

TÜBA’nın “Türkiye’de Doktora Eğitiminin Durumu Üzerine Görüşler” (2006) 

ile Ocak 2008’de hazırladığı “Türkiye’de Doktora Eğitiminin İyileştirilmesine 

Yönelik Öneriler”, YÖK’ün Yükseköğretim Stratejisi (2007), Uluslararası Biyokimya 

Birliğinin PhD Standartları Çalışması (2000–2010). Avrupa Biyokimya 

Dernekleri Federasyonu (FEBS) Eğitim Komisyonu, gerek FEBS’in yıllık kongrelerinde 

(İstanbul, 202, Atina, 2008, Göteborg, 2010), gerekse değişik ülkelerde 

düzenlediği Eğitim Çalıştaylarında - Sofya (2008), Kluj (2009), Atina (2010), 

Opatya-Riyeka (2010), doktora eğitimine yer vermekte, doktora eğitiminde kalite, 

danışmanlık gibi konuların üst düzey bilim insanları tarafından ele alınarak 

tartışılmasını sağlamaktadır (www.febs.org ve http://edu.febs.unibe.ch). Özellikle 

tıp ve sağlık alanında Avrupa genelinde doktora eğitiminin gelişmesine yönelik 

olarak 2005’de kurulmuş olan ORPHEUS (Organisation for PhD Education in Biomedicine 

and Health Sciences- www.orpheus-med.org ve www.orpheus2011izmir. 

org - 2005’den bu yana çok sayıda kongre ve çalıştay gerçekleştirmiştir. 2005 ve 

2006 yıllarında Zagreb’de, 2007 yılında Helsinki’de, 2009 yılında Aarhus’da, 

ve 2010 yılında Viyana’da düzenlenen ORPHEUS toplantılarında, Avrupa ve 

Avrupa’ya komşu ülkelerden giderek artan biçimde, gerek kurum ve kuruluş 

düzeyinde, gerekse bireysel düzeyde yoğun bir katılım gerçekleşmiştir. Tüm bu 

platformlarda, özellikle şu konular üzerinde durulmaktadır: doktora öğrencisinin 

kabul koşulları, danışmanlık kriterleri, doktora programının özellikleri, araştırma 

ortamı, PhD tezinin değerlendirilmesi, ortak doktoralar, doktora eğitiminde 

hareketlilik, işbirlikleri, uluslararası boyut, Bologna süreci ve doktora, vb. Tüm 

bu çalışma ve projelerde, önemli olan bir nokta şudur ki, genel amaç “doktoranın 

standardizasyonu” değil, “doktora eğitiminin standartlarının” belirlenmesidir 

(Mirecka, ve Mulvany, 2010). 

The modern concept of PhD education, “research education under supervision”, has 

been developed in the 19th century and is being practiced in the majority of the countries 

throughout the world (Nerad and Heggelung, 2008). The main objective is to 

educate a qualified researcher and this is assessed through the evaluation of the thesis 

and the defense of the research results. A great number of projects have been ongoing 

in Europe as well as throughout the world with the aim of enhancing the quality 

of doctoral education. The outstanding are: the “doctoral project” of the Association 

of European Universities (EUA, 2006), the project on “the planning and adaptation 

of the graduate education and human resources in medicine and health sciences with 

the Bologna process” (Turkish Council on Medicine and Health, 2008), report from 

the Turkish Academy of Sciences (TUBA, 2002, 2006), the strategy report of Turkish 

Council of Higher Education (YOK, 2007), and the project on “the PhD standards in 

the biomolecular sciences” of the International Union of Biochemistry and Molecular 

Biology (IUBMB). The Education Committee of FEBS (Federation of European 

Biochemical Societies) has focused on doctoral education both during the annual congresses 

of FEBS (Istanbul, 2002, Athens, 2008, and Gothenburg, 2010) and during 

the education workshops which have been organised in Sofia (2008), Cluj-Napoca 

(2009), Athens (2010), and Opatija near Rijeka (2010) (www.febs.org and http:// 

edu.febs.unibe.ch). Standards and quality in PhD education, supervision, and related 

issues are discussed by experts in the field and interactive small-group discussions allow 

for the sharing of experiences from different countries. 

ORPHEUS (Organisation for PhD Education in the European System in Biomedicine 

and Health Sciences- www.orpheus-med.org and www.orpheus2011izmir.org ) has 

been inaugurated in 2005 with the aim of working for the enhancement of PhD education, 

specifically in biomedicine and health sciences. The ORPHEUS conferences 

held in Zagreb (2005 and 2006), Helsinki (2007), Aarhus (2009) and Vienna (2010) 

have witnessed increasing participation and interest from individuals and institutions 

dealing with PhD education. 

Some of the issues which have been intensely discussed are: acceptance criteria for 

PhD education, criteria for supervision, characteristics of a PhD curriculum, research 

environment, evaluation of PhD thesis, joint degrees, mobility in PhD education, collaborations, 

the international dimension of the PhD, the Bologna process and PhD, etc. 

It is important to note that in all these platforms, projects, and reports, the general aim 

is not “standardization of PhD”, but “determination of standards for PhD” (Mirecka 

and Mulvany 2010). 





27 - 30 Ekim 2010 




Kanserin Önlenmesi ve Tedavisinde Vitamin D’nin Rolü 

Aysel KIYICI 

Tıbbi Biyokimya Anabilim Dalı, Selçuk Üniversitesi, Selçuklu Tıp Fakültesi, 

Konya 

The Role of Vitamin D in Prevention and Treatment of Cancer 

Aysel KIYICI 

Department of Medical Biochemistry, Selcuklu Faculty of Medicine, Selçuk 

University, Konya 

CONTENTS 


Yağda eriyen vitaminler grubundan olan ve kolesterolden sentezlenen D vitamini, 

dolaşıma verilerek farklı dokular üzerinde etki göstermesi ve bu etkisinin 

çeşitli ‘feedback’ mekanizmalarla düzenlenmesi nedeniyle vitaminden çok 

steroid yapılı bir hormon olarak değerlendirilir. Kemik gelişimi ve kalsiyum 

homeostazı primer fonksiyonları olsa da; insülin ve prolaktin gibi hormonların 

salgılanmasından bağışıklık sisteminin düzenlenmesine kadar pek çok farklı fizyolojik 

olayda rol alır. Ayrıca D vitamininin güçlü antiproliferatif, prodiferansiyatif, 

proapoptotik ve immünmodülatör etkileri vardır. Yapılan çalışmalarda kuzey 

kutbunda yaşayan kişilerde kolon, meme, pankreas, prostat, akciğer ve hodgkin 

lenfoma gibi kanserlere yakalanma ve bu kanserlerden ölme riskinin güney kutbunda 

yaşayanlara kıyasla artmış olduğu görülmüştür. Yine bazı prospektif ve 

retrospektif araştırmaların sonuçlarına göre Vitamin D düzeyinin kolon, prostat 

ve akciğer kanserlerinde prognostik öneme sahip olduğu görülmektedir. Güneş 

ışınlarından faydalanma süresi uzadıkça ve D vitamininden zengin beslenmeyle 

de meme kanseri riskinin anlamlı oranda azaldığı bulunmuştur. Gerek hayvansal 

çalışmalar gerek de prospektif ya da retrospektif çok sayıda yüksek sayıda 

katılımcısı olan klinik araştırmalardan elde edilen sonuçlar, D vitamininin kansere 

karşı korunmada, kanser gelişimini engellemede ve kanserin teşhisinden sonra da 

mortalitenin azaltılması ve prognozun iyileştirilmesinde önemli etkileri olduğunu 

ortaya koymaktadır. Gelecekte D vitaminin bu etkilerinin mekanizmasının 

aydınlatılmasıyla kanser tedavisinde ve kanserden korunmada yeni bir çığır 

açılması muhtemeldir. 

Vitamin D, which is a member of fat soluble vitamins and synthesized from cholesterol, 

is considered as a steroid hormone because of its effects on various tissues 

and the regulation of these effects by feedback mechanisms after secretion 

to the circulation. It plays roles in various physiological processes in a broad 

range from regulation of secretion of hormones like insulin and glucagon to immunumodulation, 

besides bone development and calcium homeostasis are its primary 

functions. Vitamin D has antiproliferative, prodifferentiative, proapoptotic 

and immunomodulatory effects also. In previous studies it was observed that risk 

of developing cancers like colon, breast, pancreas, lung and Hodgkin lymphoma 

and mortality rates from these cancers are increased in individuals living in northern 

hemisphere compared to the southern. Similarly, it was demonstrated due to 

the results of some prospective and retrospective investigations that Vitamin D 

levels have prognostic value in colon, prostate and lung cancers. Significant decrease 

in risk for breast cancer was observed with prolongation of the period for 

exposure to sun light and by means of utilization of high Vitamin D containing 

diet. Results from experimental animal researches as well as prospective and retrospective 

clinical surveys which enroll high number of participants, exhibit the 

considerable effects of Vitamin D in protection against cancer, prevention to cancer 

and decreasing mortality rates and recruitment of prognosis after the diagnosis 

of cancer. In future, it is probable that the effects of Vitamin D in treatment and 

prevention of cancer will mark an era by identification of the underlying mechanisms. 





27 - 30 Ekim 2010 




Dolaşımdaki Endotel Hücreleri Ve Tıbbi Laboratuar 

Mesude YILMAZ FALAY 

Ankara Numune Eğitim ve Araştırma Hastanesi ,Hematoloji Bölümü, 

Ankara 

Circulating Endothelial Cells and Clinical Laboratory 

Mesude YILMAZ FALAY 

Ankara Numune Eğitim ve Araştırma Hastanesi ,Haematology Department, 

Ankara 

CONTENTS 


Endotel damar bütünlüğü, hücre büyümesi, angiogenez, inflamatuar yanıt, koagülasyon 

ve trombosit adezyonunda rol oynamaktadır. Dolaşımdaki endotel hücreleri: 

,matür endotel hücreler (CEC), endotelyal progenitör hücreler (EPC) ve endotelyal 

mikropartikülleri (EMP) içerir. Dolaşımdaki endotel hücreleri ilk olarak 1960’ 

larda sentetik graft yerleştirilen hayvanlarda daha sonrada koroner by-pass yapılan 

insanlarda gösterilmiştir. Orak hücreli anemi, trombotik trombositopenik purpura 

(TTP), sitomegalo virus ve riketsia enfeksiyonları, akut myokard infarktüsü, endotoksemilerde 

ve intravasküler işlemlerde (kateter vb) CEC artmaktadır. Ayrıca 

tümör angiogenezine neden olarak tümör progresyonunda da rol oynamaktadır. 

Sağlıklı kişilerde periferik kanda 2,6±1,6 µl CEC bulunmaktadır. EMP’ler ise 

endotel hücre membranlarının fragmanlarıdır. CEC ve EMP artışı aktive olmuş 

ya da yaralanmış endotel göstergesi olarak kabul edilir. Kemik iliği kaynaklı 

olan dolaşımdaki diğer hücre ise endotelyal progenitör hücredir. (EPC). İskemi 

sonrası endotel bütünlüğünün tekrar sağlanmasında ve yeni kapiller oluşumunda 

rol oynadıkları gösterilmiştir. Hipoksi, hematopoetik sitokinler ve GM-GSF EPC 

salınımına neden olmaktadır. EPC’ in olgunlaşma yönünden hematopoetik kök 

hücrelerle endotel hücreler arasında bir yerde olduğu bilinmektedir. Sağlıklı bireylerde 

dolaşımda bulunan hücrelerin %0.01’ i kadardır. Tümoral oluşumlarda 

indüklenen angiogenezde EPC’ in rolü olduğu gösterilmiştir. Dolaşımda bulunan 

EPC sayısının azlığı ile kardio vasküler hastalık gelişimine yol açabilecek endotelyal 

tamir kapasitesinin düşüklüğü arasında korelasyon bulunmuştur. Tip II diyabetli 

hastalarda da EPC sayısında azalma gösterilmiştir. Yapılan araştırmalarda 

eritropoetinin ve östrojenin EPC mobilizasyonuna yol açtığı, statinlerinde EPC’ i 

artırdığı gösterilmiştir. Günümüzde EPC kardiovasküler hastalıkların ve tümörlerin 

tedavi yöntemlerini artırmada, gelişmelerini önlemede önemli bir şans olarak 

görülmektedir. . Pratikte CEC, CPC sayımı ile yapılan klinik çalışmalarda esas 

problem , perifer kanda sayıca az olmalarıdır. Bu nadir hücrelerin sayımı için 

immünhistokimyasal teknikler, immunomanyetik ayırma ve akım sitometrik yöntemler 

kullanılmaktadır. Akım sitometrik yöntemin avantajı diğer yöntemlere 

göre hızlı ve çok parametreli analiz yapılabilmesidir. 

Endothel vessel tone contributes to cellular growth, angiogenesis, imflammation, 

coagulation and adhesion of thrombosis. Circulatiıng endothel cells includes 

mature endothel cells (CEC), endothelial progenitor cells (EPC) and endotelyal 

microparticles. Circulating endothelial cells has detected first in animals planted 

with synthetic graft and subsequently in patients with coroner by-pass surgery. 

CEC count was shown as increased in cases of hook cell anemia, trombotic trombosithopenic 

purpura (TTP), cytomegalo virus and infections of ricetsia, acute 

myocard infarktüs, endotoximia and intravasculer processs like Catater. Moreover 

it acts in tumor progression as being reason of tumor angiogenssis.Healthy 

humans have 2,6±1,6 µl CEC in thier peripherial blood. EMPs are fragments of 

the membranes of endothelial cells. İncreased CEC and EMP are considered as 

indicators of an activated or injured endothelium. Other circulating cell derived 

from bone marrow is enothelial progenitor cell (EPC). İt is shown that they take 

part in the regaining of endothelial tone after ischemia and in the growth of new 

kapils.Hypoxia, hemathopoetic cytokins and GM-GSF causes EPC release. EPC 

is known as in between hematopoetic stem cells and endothelial cells in terms 

of maturation.İt is measured as 0.01% of circulating cells in an healthy person. 

The role of EPC is clearly shown in angiogenesis induced by tumoral cases. The 

corelation has been found between the less number of circulating EPC cells and 

low capabilkity of endothelial repair which may cause cardiovasculer disease. 

The decrease in EPC count has been shown in patients with diabetes type II.The 

sudies have shown that eritropoetinin and eustrogen causes EPC mobilization and 

statins increases EPCs. Recently EPC is considered as an important factor to 

incrase the chance of treatment methods of cardiovasculer disaeses and tumors 

as well as stoping thier growth. Main problem in practice in the clinical studies 

with CEC and CPC countis their less number in peripherial blood. To count for 

such rare cells, immunhistochemical techniques, immunomagnetic separation and 

flow cytometric methods are utilized.The advantage of flow cytometric method in 

compare to others is the capability of fast and multi parameter analysis. 





27 - 30 Ekim 2010 




İskemi Belirteçleri 

S. Caner KARAHAN 

KTÜ Tıp Fakültesi Tıbbi Biyokimya AD, Trabzon 

scaner61@yahoo.com 

The Markers of Ischemia 

S. Caner KARAHAN 

KTÜ, Faculty of Medicine, Department of Biochemistry, Trabzon 

scaner61@yahoo.com 

CONTENTS 


.Miyokard nekrozunun ana nedeni olan iskemi koroner kan akımı ile miyokarda 

yeterli oksijen sağlanamadığında ortaya çıkan klinik durumdur. İskemi süresince 

miyositlerde anaerobik glikoliz, kas kontraksiyonlarının kısıtlanması, asidoz, sarkolemmal 

bozulma ve kardiak makromoleküllerin salınması gibi hücre nekrozuna 

neden olabilecek çeşitli değişiklikler meydana gelir. Miyokardial nekroz gelişme 

riski bulunan hastaların erkenden tanımlanabilmesi akut koroner sendromlar(ACS) 

ve iskemik strok gibi akut iskemik hastaların tansıı, risk sınıflaması ve prognozun 

belirlenmesinde önemlidir. Bu amaçla önerilen başlıca iskemi belirteçleri; 

iskemi tarafından modifiye edilmiş albümin(IMA), bağlanmamış serbest yağ 

asitleri(FFAu), kolin(Cho) ve SCUBE proteinleridir. 

.1990 yılında Albümin Kobalt Bağlama(ACB) testi denilen ve albümine kobalt 

bağlanmasını tayin etme esasına dayanan yeni bir biyokimyasal değerlendirme 

yöntemi geliştirilmiştir. Bu test miyokard iskemisinin oldukça erken zamanda 

değerlendirilmesinde kullanılan ve FDA onaylı ilk iskemi belirteci olan IMA dır. 

Uzun zincirli FFA memelilerdeki enerjinin büyük bir kısmını karşılaması ile fizyolojik 

homeostaz için esansiyeldirler. Plazmadaki uzun zincirli FFA gliserol esterleri 

ve albümine bağlanmış halde(büyük bir kısmı) taşınır iken küçük bir kısmı 

ise serbest haldedir ve bunlara bağlanmamış serbest yağ asitleri denir (FFAu). 

Göğüs ağrısı ile acil servise gelen hastalarda kan FFAu tayininin ACS ve balon 

anjiografisi gibi miyokard iskemisi görülen hastaları erkenden değerlendirme 

imkanı verebileceği rapor edilmiştir. 

Kuaterner yapıda bir amin bileşiği olan kolin fosfolipid metabolizması ve asetil 

kolin, fosfatidat gibi sinyal moleküllerinin sentezinde gereklidir. Aterosklerotik 

hastalarda trombin ve kollagen tarafından aktive edilen trombosit ve lökositlerdeki 

fosfolipaz D etkisiyle kan kolin seviyelerinin anlamlı olarak arttığı ileri 

sürülmüştür. Ayrıca, yükselmiş kan kolin seviyelerinin iskemi veya aterom plağı 

destabilizasyon markörü olarak kullanılabileceği gösterilmiştir. 

Son yıllarda, epidermal growth faktör süperfamilyasının bir grubu olan ve sinyal 

peptid-CUB-EGF benzeri domain proteinileri(SCUBEs) denilen yeni iskemi 

belirteçleri tarif edilmiştir. Trombositler ile endotel hücreleri arasındaki 

etkileşimlerde rol oynayan SCUBE proteinlerinin ACS ve AIS gibi akut iskemik 

olaylarda kullanılabilecek değerde olduğu ileri sürülmüştür. 

Myocardial ischemia, a major cause of myocardial necrosis, is initiated whenever the 

coronary arterial flow cannot supply sufficient oxygen to the myocardium. Within the 

times of myocardial ischemia several changes leading to cellular necrosis occur within 

myocytes such as onset of anaerobic glycolysis,cessation of concractions, acidosis, sarcolemmal 

distruption and leakage of cardiac macromolecules. The ability to identify a 

patient at risk for cell death, before it actually occurs, would represent an important advance 

for patients presenting with suspected acute ischemic events such as acute coronary 

syndrome or acute ischemic stroke. By now, the suggested markers of ischemia 

are ischemia-modified albumin(IMA), unbound free fatty acid(FFAu), choline(Cho) 

and signal-peptide-CUB-EGF like domain-containing proteins(SCUBEs). 

In 1990, a novel biochemical evaluation has been developed based on human serum 

albumin binding to a transitional metal, cobalt, Albumin Cobalt Binding (ACB) test. 

This test is used to detect the presence of Ischemia-Modified Albumin(IMA), an 

extremely early indicator of myocardial ischemia approved by FDA before necrosis 

occured. 

Free fatty acids(FFAs) play several essential roles in physiological homeostasis. Plasma 

long-chain fatty acids are either esterified to glycerol or nonesterified, most of 

which are bound to albumin. But, a small amount of FFAs is unbound referred as to 

unbound free fatty acid(FFAu). Current data suggest that monitoring of plasma FFAu 

concentrations in patients presenting with ischemic symptoms may provide an early 

indication of cardiac ischemia including ACS and percutaneous coronary intervention. 

.Choline is a quaternary saturated amine related to phospholipid metabolism and synthesis 

of signaling molecules. It has been hypothesized that a major factor causing 

choline increase in blood is the activation of platelet and leukocyte phospholipase D 

by thrombin and collagen in atherosclerotic patients. Hence, elevated levels of choline 

have been suggested of as marker of ischemia or coronary plaque destabilization. 

.In recent years, a novel marker for the detection of ischemia has been identified, signal-peptide-CUB-EGF 

like domain-containing proteins(SCUBEs), a group proteins 

of the epidermal growth factor superfamily. This marker, a protein associated with 

platelet-endothelial interactions, may be indicative of platelet activation occuring during 

acute ischemic events containing ACS and AIS. 





27 - 30 Ekim 2010 





Adiponectin, Resistin, İnsulin Direnci ve Trans-yağ Asitleri 

Arasındaki İlişki 

Mehmet GÜRBİLEK 

Selçuk Üniversitesi Meram Tıp Fakültesi Tıbbi Biyokimya Anabilim Dalı, 

Meram -KONYA 

gurbil@yahoo.com 

İnsülin direnci tip2DM’nin patofizyolojisinde önemli bir risk faktörüdür. 

Hastalığın sıklığı artan nüfus, yaşlanma, şehir hayatı, obezite ve sakin yaşam biçimi 

ile artmaktadır. Diabetin gelişimi obesite, hipertansiyon, dislipidemi ve düşük 

HDL kolesterol gibi birçok klinik ile ilişkilidir. Bu risk faktörlerinin altında yatan 

patofizyoloji ile insülin direnci arasındaki ilişki açık değildir. Ancak, çevresel 

faktörler, fiziksel aktivite azlığı, diyet alışkanlığı ve genetik faktörler hepbirlikte 

etkili olabilmektedir. 

Doymuş ve doymamış yağ asitlerinin insülin sensitivitesi üzerindeki rolü çeşitli 

klinik çalışmalar ile anlaşılmaya çalışılmaktadır. Bununla birlikte trans yağ 

asitlerinin etkileri ile ilgili bilinen bilgiler oldukça azdır. (Lahham S.H. EJCI, 

2010). 

Diyetteki yağ asitleri insülin rezistansı oluşumunda önemli rol oynar. Rezistans 

gelişimi iskelet kasının ve adipoz dokunun yapısal yağ asidi kompozisyon 

değişikliği nedeniyle olabilir. 

Son yıllarda ülkemizde trans yağ asidinin diyet ile alımı, fast-food gıda alımı 

alışkanlığı ve margarin tüketiminin artması ile hızlanmıştır. 

Diyetteki yağ asitleri hem depo hem de yapısal yağ asitlerini etkiler. Böylece çeşitli 

fizyolojik fonksiyonların, örneğin, hücre zarı akışkanlığı, hormon bağlanma, 

hücresel sinyal iletimi ve eikozanoidlerin metabolizmasında değişikliğe neden 

olabilirler. 

Bizim önceki çalışmalarımızda, trans yağ asidi ile beslenen ratların plazma trigiliserit 

ve LDL- kolesterol düzeylerinin yükseldiği gösterilmiştir. Eritrosit hücre zarı 

fosfolipid kompozisyonunda da değişiklikler görüldü. 

Trans yağ asitlerinin insülin hassasiyetini azalttığı ile ilgili çeşitli hipotezler ileri 

sürülmüştür. 

İnsülin hemostasis, adiponektin ve resistinin biyokimyasal mekanizmaları üzerine 

etkileri ile ilgili de hipotezler ileri sürülmüştür. 

Adiponektin adipoz dokudan sekrete edilen bir peptid hormondur. Endotel ve 

damar hücrelerinin proliferasyonunun inhibe ettiği antiaterojenik bir hormon 

özelliğine sahiptir. Adiponektinin antiinflamatör aktivitesinin, insülin rezistansı 

Association Between Adiponectin, Resistin, Insulin Resistance, 

And Trans-Fatty Acids 

Mehmet GÜRBİLEK 

University of Selçuk, Faculty of Meram Medicine, Department of Biochemistry, 

KONYA 

gurbil@yahoo.com 

Insulin resistance is a major risk factor for pathogenesis of type II Diabetes mellitus. 

The prevalence of the disease appears to be increasing due to population 

growth, aging, urbanization the increasing prevalence of obesity and physical inactivity. 

The development of diabetes is associated with multiple clinical such as 

obesity, hypertension, dyslipidemia, glucose intolerance, high triglycerides, and 

low HDL cholesterol. However, the underlying pathophysiology of this all of risk 

factors is unclear in relation to insulin resistance. It appears enviromental factors 

such as physical inactivity, dietary attributes and genetic factors. 

While a great deal is now understood from a wealth of clinical studies on the role 

of SFA and unsaturated fatty acid in modulating insulin sensivity. Much less is 

known about effects of dietary TFAs (Lahham S.H. EJCI, 2010). 

Dietary fatty acids play an important role in the induction of insulin resistance. 

The resistance is possibly due to alterations in the fatty acid composition of structural 

lipids in skeletal muscle and adipose tissue. 

In recent years, TFA in take in Turkey has increased because of higher comsumption 

of fast foods products, packaged snacks, margarines. 

TFAs are produced artificially by heating liquid vegetable olives in the presence 

of metal catalysts and hydrogen. The partial hydrogenation causes the carbon atoms 

to bond in a straight configuration. TFAs are produced in large quantities industrially 

to harden margarine, turn vegetable oils into shortening, lenghhen shelf 

life by replacing fatty acids that would oxidize more quickly, and give a certain 

“mouth fell”. 

While, dietary fatty acids influence both stored and structural lipids. It is altered 

several physiological functions such as the physical state of the membrane fluidity, 

hormone binding, signal tranductions and eicosanoid production (Saravanan 

N, EJE, 2005). 

Our previous observations showed that feeding trans-fatty acids in rat increased 

plasma triglycerides and LDL-cholesterol levels. The changes observed in the 

eritrocytes plasma membrane phospholipids composition in the trans-fatty acidsfed 

groups. 

CONTENTS 





27 - 30 Ekim 2010 





nedeniyle gelişen metabolik hastalıklara karşı koruyucu bir etkiye sahip olduğu 

düşünülmektedir. Böylece adiponektin diabetin gelişiminde majör bir role sahiptir. 

Diğer faktör ise resistindir. Bir sinyal peptidi olup, adipositlerden salgılanır ve 

insülin rezistansı oluşturan molekül olarak tanımlanır. Resistin monosit ve makrofajlardan 

da salgılanır. (Odegaard A. Nutr. Rev. 2006). 

Resistin, insülin hassasiyeti ile zıt ilişkili olan bir hormon olarak davranır. Ancak 

rezistin ve insülin direnci arasındaki ilişki çok açık değildir. 

It has been hypothesized that trans-fatty acids may reduce insulin sensitivity 

through their effects on impared biochemical mechanisms of resistin, adiponectin 

and insulin hemeostasis . 

Adiponectin, which is a peptide hormone, is secreted by the adipose tissue and 

has an antiatherogenic hormone effect that inhibits the proliferation of vascular 

smooth cell and endothelial cell. Adiponectin has to anti inflammatory activity 

and a protective effect agonist the development of metabolic disorders due to 

insulin resistance. Adiponectin plays a major role in pathogenesis of diabetes mellitus. 

Another factor, resistin is a signal peptit secreted from the adipocytes and insulin 

resistance-inducing molecule. Resistin is produced by monocytes and macrophages 

of peripheral blood (Odegaard A. Nutr. Rev. 2006). 

Resistin may act as a hormone that is associated with insulin resistance. İt is a 

pro-inflammatory factor. Resistin has been shown to be inversely associated with 

insulin sensitivity. 

However, the relationship between resistin and insulin resistance were not very 

clear. Biochemical mechanisms of dietary trans fatty acids, to insulin resistance 

and glucose hemeostasis need further study. 

CONTENTS 





27 - 30 Ekim 2010 





Pıhtılaşma Faktörleri, Kanın Pıhtılaşması ve Fibrinoliz 

Tuncer ÇAYCI 

GATA, Tıp Fakültesi, Tıbbi Biyokimya Anabilim Dalı, Ankara 

Kanın dolaşımda sıvı halde kalmasını sağlayan, ayrıca damarlarda oluşan 

kanamaları durduran ve daha sonra aynı damarın fonksiyonunu devam ettirebilmesi 

için pıhtıdan temizlenmesini sağlayan mekanizmaların tümüne hemostaz denir. 

Hemostaz ile pıhtılaşma (koagülasyon) zaman zaman aynı anlamda kullanılmakta 

ise de koagülasyonun hemostazın sadece bir bölümü olduğu bilinmelidir. 

Hemostaz mekanizmasında vasküler yapılar, trombositler, koagülasyon faktörleri 

ve fibrinolitik sistem rol alır. Hemostaz üç aşamada gerçekleştirilir. ilk aşamada 

zedelenmiş damarda vazokonstrüksiyon meydana gelir. Damardaki daralma ile 

hem kanama azaltılır hemde kan akımı yavaşlatılarak trombositlerin hasarlı bölgedeki 

endotel altında bulunan kollojene yapışması sağlanır. Böylece kanamayı durduran 

ilk tıkaç oluşmuş olur. Akabinde plazmada bulunan pıhtılaşma faktörlerinin 

görev aldığı ve son olarak fibrin oluşumuyla sonuçlanan sekonder hemostaz meydana 

gelir. Bu haliyle hasarlı damardaki tıkaç sağlamlaştırılır ve kanama kontrol 

altına alınır. Son olarak plazminojenden meydana gelen plazminin, oluşan fibrini 

parçalamasıyla fibrinoliz meydana gelir ve bu son süreç tersiyer hemostaz olarak 

adlandırılır. Her üç hemostaz sürecinde rol alan faktörlerde meydana gelen eksiklikler 

ve yapısal bozukluklar hayatı tehdit eden çok ciddi sonuçlara sebep olabilir. 

Coagulation factors, Blood Coagulation and fibrinolysis 

Tuncer ÇAYCI 

Department of Medical Biochemistry, Faculty of Medicine, GATA, Ankara 

All of the mechanisms are called as hemostasis that keep the in liquid state the 

blood in circulating, and also stop bleeding in the vessel and then it can continue 

to function to be removed from the clot. Hemostasis and blood clotting (coagulation) 

is sometimes used in the same meaning. But coagulation should be known 

only as a phase of hemostasis. Vascular structures, platelets, coagulation factors 

and fibrinolytic system are played role in the mechanism of hemostasis. Hemostasis 

is performed in three stages. In the first stage, vasoconstriction occurs at vascular 

injury. With the narrowing of blood vessels reduces bleeding and slowe blood 

flow in the damaged area. in the conclusion, platelets adhese to collagen under 

endothelial cells. The first stopper is formed so that stop bleeding. Subsequently 

secondary hemostasis occurs in the formation of fibrin that involving the plasma 

clotting factors. Plugs secured in this state, and bleeding can be controlled. Finally 

plasmin occurring from plazminojen, degrades the fibrin and this last process is 

called as tertiary hemostasis. Deficiencies and structural errors of factors played 

role in the every three process of hemostasis can cause very serious consequences 

that are the life-threatening disorder. 

CONTENTS 





27 - 30 Ekim 2010 





Koagülasyon Testleri 

Yasemin GÜLCAN KURT 

GATA, Tıp Fakültesi, Tıbbi Biyokimya Anabilim Dalı, Ankara 

Hemostaz kan damarlarının, plateletlerin ve koagülasyon faktörlerinin dâhil 

olduğu karmaşık bir süreçtir. Hemostazın farklı aşamalarını test edebilecek pek 

çok farklı laboratuar testi bulunmaktadır. Kanama bozukluğunu değerlendirmede 

öncelikle basit tarama testlerinden başlanarak daha spesifik testlere doğru bir algoritma 

izlenmelidir. Tarama testleri in vivo olayları taklit eden in vitro koşullarda 

yapılır, bu yüzden yorumlarken dikkatli olunmalıdır. Tarama testlerinin normal 

olması, hemostazın normal olduğu anlamına gelmez, hastanın klinik tablosuna 

göre daha spesifik ileri testler çalışılmalıdır. 

A. Trombosit Fonksiyon Testleri 

i. Trombosit Sayımı ve Periferik Yayma: Normal değeri 150000–450000/μl dir. 

Düşük değerler saptandığında periferik yayma ile değerlendirilmelidir. 

ii. Kanama Zamanı: Hemostazın vaskuler platelet fazını değerlendiren bir testtir. 

Ancak standardize olamaması tekrarlanabilirliğinin ve doğruluğunun az olması 

nedeniyle genellikle günümüzde kullanılmayan bir testtir. 

iii. Trombosit Agregasyonu: Plateletten zengin plazma ile çalışılır. Aggregometre 

ile optik dansite takip edilerek platelet agregasyonu ölçülür. Platelet agrege edici 

ajan (agonist) olarak ristocetin, ADP, kollajen, epinefrin, araşidonik asit kullanılır. 

B. Koagülasyon Testleri 

Başlıca iki koagülasyon tarama testi vardır; Protrombin Zamanı ve Aktive Parsiyel 

Tromboplastin Zamanı. Her iki test de pıhtı oluşana kadar geçen süreyi ölçer, 

sadece pıhtılaşmayı başlatmak için farklı vasıtaları kullanırlar. Bu testler sitratlı 

plazmada çalışılır. Sitrat konsantrasyonu NCCLS tarafından %3.2 olarak tavsiye 

edilmiştir. 

i. Protrombin Zamanı (PTZ): Tromboplastin eklenerek plazmadaki pıhtılaşmanın 

ölçülmesine dayanır. Ekstrinsik pıhtılaşma yolu (Faktör VII) ve ortak yolun (II, 

V, X, fibrinojen) bütün olarak çalışmasını ölçer. 

ii. Aktive Parsiyel Tromboplastin Zamanı (aPTT: PTT): Pıhtılaşma başlatıcısı 

olarak kontak faktörleri (yüzey aktivatörü) kullanılır. İntrinsek pıhtılaşma yolu 

(VIII, IX, XI, XII) ve ortak yolu (II, V, X,fibrinojen) ölçer. PTT reaktifi içerisinde 

fosfolipid ve kaolin, ellajik asit, silika gibi intrinsik yol aktivatörleri bulunur. 

iii. Normal Plazma ile Karıştırma Testleri: PTZ ve/veya aPTT testleri uzamış 

bulunduğunda, hasta plazması 1:1 oranında normal plazma ile karıştırılarak testler 

tekrar çalışılabilir. 

Coagulation Tests 

Yasemin GULCAN KURT 

GMMA, Faculty of Medicine, Department of Medical Biochemistry, Ankara 

Hemostasis is a complex process that involves blood vessels, platelets and coagulation 

factors. There are many of different laboratory tests for testing different 

stages of hemostasis In assessing bleeding disorders should be started firstly from 

the simple screening tests and an algorithm into a more specific tests should be 

monitored. Screening tests are done in vitro mimicing in vivo events, so it should 

be interpreted with caution. Screening tests to be normal, does not mean haemostasis 

is normal, according to the patients’ clinical status, more specific tests 

should be run. 

A. Platelet Function Tests 

i. Platelet Count And Peripheral Smear: Normal value is 150000-450000/μl. Lower 

values should be evaluated by blood smear. 

ii. Bleeding Time: Vascular plathelet phase of hemostasis is evaluated by this test. 

Today it is not commonly used due to its poor reproducibility inaccuracy and unable 

to be standardized. 

iii. Platelet Aggregation: Platelet rich plasma is used for this assay. Aggregometer 

measures patelet aggregation by monitoring the optical density. Various platelet 

agregating agents (agonists) such as ristocetin, ADP, collagen, epinephrine, arachidonic 

acid is used. 

B. Coagulation Tests 

There are two primary screening tests for coagulation, prothrombin time and activated 

partial thromboplastin time. Both test measures the time until the clot is 

formed just they use different means to start the clot process. These tests are run in 

citrated plasma. Citrate concentration of 3.2% as was recommended by NCCLS. 

i. Prothrombin Time (PT): It is based on the addition of thromboplastin and measure 

clotting in plasma. It measures the integrity of extrinsic (Factor VII) and the 

common coagulation path (II, V, X, fibrinogen). 

ii. Activated Partial Thromboplastin Time (aPTT: PTT): As the initiator of coagulation 

contact factors (surface activator) is used. Intrinsic (VIII, IX, XI, XII) and 

common coagulation path (II, V, X, fibrinogen) is measured. In the PTT reagent 

phospholipid and intrinsic path activators such as kaolin, ellagic acid, silica is 

found. 

iii. Mixing Studies: When PT and/or aPTT tests are prolonged patient plasma is 

mixed 1:1 with normal plasma and the test should run again. 

CONTENTS 





27 - 30 Ekim 2010 





iv. Fibrinojen: Fibrinojen ölçümünde fonksiyonel aktivite ölçen metodlar olduğu 

gibi konsantrasyon ölçen immnoassay metodlar da vardır. Klinik laboratuarların 

çoğu fonksiyonel bir yöntem olan Clauss tekniğini kullanır. 

v. Trombin Zamanı: Hasta plazmasına trombin ilave edilerek yapılır. Fibrinojenin 

trombin vasıtasıyla fibrine çevrildiği koagülasyon kaskadının son basamağını 

ölçer. İntrensek ve ekstrensek yollardaki defektlerden etkilenmez. Çok düşük 

miktarlardaki heparine bile duyarlıdır. 

vi. Reptilaz zamanı: Trombin Zamanı testi gibidir ancak trombin yerine yılan zehiri 

olan reptilaz kullanılır. 

vii. Fibrin yıkım ürünleri; D-dimer: Fibrinoliz ürünleridir. Ama hemen tüm fibrinoliz 

pıhtılaşma sonrası meydana geldiği için trombotik durumu değerlendirmekte 

kullanılır. 

viii. Trombotik risk testleri ve hiperkoagülasyon paneli: Faktör V leiden, antitrombin 

III, protein C, protein S defektleri, protrombin mutasyonu 

iv. Fibrinogen: The methods for measuring the functional activity of fibrinogen, 

as immnoassay methods for measuring concentrations are also present. Most clinical 

laboratories use a functional method of Clauss technique. 

v. Thrombin Time: It is done by adding thrombin to patients’ plasma. Measures 

the final step of coagulation cascade, which is the conversion of fibrinogen to fibrine 

by thrombin. It is not affected by defects on the intrinsic and extrinsic paths. 

Very sensitive to low amounts of heparin. 

vi. Reptilase Time: Reptilase Time is similar to thrombin time, but the snake 

venom “reptilase” is used instead of thrombin. 

vii. Fibrin degradation products, D-dimer: These are the products of fibrinolysis. 

But almost all of fibrinolysis occur after coagulation, they are used to assess the 

thrombotic situation. 

viii. The Risk Of Thrombosis And Hipercoagulation Panel: Factor V Leiden mutation, 

antithrombin III, protein C, protein S deficiencies, prothrombin mutation 

CONTENTS 





27 - 30 Ekim 2010 





Koagülasyon Testlerinin Klinik Kullanımı 

Erdinç ÇAKIR 

GATA Tıbbi Biyokimya AD, Ankara 

Hemostaz sürecindeki defektler kanama rahatsızlıklarına neden olur ve bu durumlar 

pıhtılaşma şelalesindeki proteinlerin seviyesi, trombosit aktivasyonu ve 

fonksiyonu, temas aktivasyonu ve antitrombin aktivasyonu ile belirlenir. 

Kanama bozukluklarının çok büyük bir çoğunluğu eğer tam kan sayımı, protrombin 

zamanı (PT (INR)), aktive parsiyel thromboplastin zamanı (aPTT), trombin 

zamanı (TT) ve kanama zamanı (KZ) gibi testlerin tümü normalse ekarte 

edilebilir. Bu testler, daha spesifik testlerle teyit edilebilen, kantitatif trombosit 

bozukluklarını ve koagülasyon faktörlerinin edinsel veya konjenital eksikliklerini 

ortaya çıkaracaktır. Bu testler, özellikle damarsal nedenlere ve von Willebrand 

hastalığına bağlı kanamalar başta olmak üzere tüm kanama bozukluklarını tespit 

edememekle beraber klinisyenlere kanama bozukluklarının araştırılmasında ve 

tanı-tedavi yaklaşımlarında yol gösterici olacaktır. 

Yukarıdaki pıhtılaşma testleri başlıca, olası bir kanama diatezine sahip hastaların 

değerlendirilmesinde ve warfarin ya da heparin tedavilerinin izlenmesinde 

kullanılır. Tedavi almayan hastada uzamış değerler anormal bir kanama durumuna 

işaret ederken, kısalmış değerler ise pıhtılaşmanın arttığını düşündürebilir. 

Eğer aPTT uzamış ve PT (INR) normal ise problem intrinsik yolağa lokalizedir. 

Eğer aPTT normal ve PT (INR) uzamış ise problem ekstrinsik yolakta(Faktör VII) 

yatmaktadır. Bu durumun en çok görüldüğü edinsel sebepler, warfarin kullanımı, 

kronik karaciğer hastalıkları ve vitamin K eksikliğidir. 

Eğer hem aPTT ve hem de PT (INR) uzamış ise problem muhtemelen son ortak 

yolaktadır. Bu durumda yolaktaki son basamak olan fibrinojenin fibrine 

dönüşümünü değerlendirmek için trombin zamanı (TT) kullanılır. 

Clinical use of Coagulation Tests 

Erdinc CAKIR 

GATA Department of Medical Biochemistry, Ankara 

Defects in the process of hemostasis, leading to bleeding disorders, have been 

identified at the level of the proteins of the clotting cascades, platelet activation 

and function, contact activation and antithrombin function. 

If the findings are all normal for blood and platelet counts, prothrombin time, activated 

partial thromboplastin time, fibrinogen or thrombin time and bleeding time 

so the vast majority of important bleeding disorders can be excluded. These tests 

will reveal quantitative platelet disorders and congenital or acquired deficiency of 

coagulation factors, which can be confirmed by specific assay. The tests will not, 

however, detect all bleeding disorders, especially those due to vascular causes and 

mild von Willebrand’s disease, and patients with a strong personal or family history 

of the condition, despite normal screening investigation, should be referred 

for specialist investigation and management. 

The above clotting tests are primarily used to evaluate a patient with a possible 

bleeding diathesis or for monitoring therapy with warfarin or heparin. Prolonged 

values are abnormal in the untreated patient, while shortened values may be predictive 

of an increase in coagulability. 

If the aPTT is prolonged and the PT (INR) is normal, the problem is localized to 

the intrinsic pathway. 

If the aPTT is normal and the PT (INR) is prolonged, the problem lies in the extrinsic 

pathway (factor VII). The most common acquired causes are the use of 

warfarin, chronic liver disease, and vitamin K deficiency. 

If both the aPTT and PT (INR) are prolonged, the problem is likely to be in the 

final common pathway. In this situation, the thrombin time (TT) can be used to 

assess the last step in the pathway, conversion of fibrinogen to fibrin. 

CONTENTS 





27 - 30 Ekim 2010 




29 Ekim 2010, Cuma / Manisa Salonu 

Kanserde İlaç Direçliliğinin Moleküler Mekanizmaları ve Dirençliliğin 

Geri Çevrilmesi 

Yusuf BARAN 

Molecular Mechanisms of Drug Resistance and Reversal of Resistance 

in Cancer 

Yusuf BARAN 

CONTENTS 


Moleküler Biyoloji ve Genetik, İzmir İleri Teknoloji Enstitütüsü, İzmir 

Son dönemlerde insan ölümlerinde kalp hastalıklarından sonra ikinci sıraya 

yerleşen kanserin tedavisinde kullanılan en yaygın yöntem kemoterapidir. Ancak 

kanserli hücre ve dokuların uygulanan antikanser ajanlara karşı tedavinin başında 

veya ilerleyen dönemlerinde geliştirdikleri hücresel dirençlilik mekanizmaları, 

kanser tedavisinde başarıyı önemli ölçüde engelleyen ciddi bir problemdir. Kanserli 

hücrelerin yapı ve fonksiyon olarak birbirinden farklı sitotoksik ilaçlara karşı 

geliştirdiği dirençlilik, ‘çoklu ilaç dirençliliği’ olarak isimlendirilmiştir. Kanserli 

hücrelerde yoğun olarak gözlenen ilaç dirençliliğinin, uygulanan ilaca ve kanser 

türüne göre değişen farklı moleküler genetik ve biyokimyasal nedenleri vardır. 

Kanser hücrelerinde meydana gelen ikincil genetiksel değişim ve bozukluklar, ilaç 

dirençliliği ile sonuçlanabilmektedir. Dirençlilik mekanizmalarından biri bloke 

edildiğinde, kanser hücreleri diğer mekanizmaları etkin kılmaya çalışarak dirençli 

hale gelebilmekte ve böylece sürekli sağkalmaya çalışmaktadırlar. Bu nedenle, 

kanserde ilaç dirençliliği çalışmalarında hücresel mekanizmaları bir bütün olarak 

göz önüne almak ve incelemek son derece önemlidir. Çoklu ilaç dirençliliğine 

yol açan muhtemel mekanizmalar ana başlıklar ile aşağıya sıralanmıştır: 1. Artan 

ilaç atımına ya da azalan ilaç alımına bağlı hücre içi ilaç birikiminde meydana 

gelen azalmalar 2. Antikanser ajanın hedeflediği bölgede meydana gelen yapısal 

değişimler 3. İlacın hedeflediği molekülün hücre içi miktarındaki artışlar veya 

hedef molekülün tümü ile ortamdan uzaklaştırılması 4. Apoptozu kontrol eden 

genlerin ekspresyon düzeylerindeki değişimler 5. Seramid metabolizmasında meydana 

gelen bozukluklar 6. DNA hasar tamirindeki artışlar 7. İlaç metabolizması 

ile ilgili problemler 

Molecular Biology and Genetics, İzmir Advanced Technology Institute, İzmir 

Chemotherapy is the most widely used treatment strategy for cancer which is the 

highest second reason for humanbeing deaths after heart related diseases. However, 

cellular resistance mechanisms developed by cancer cells and tissues in the beginning 

or proceeding times to applied anticancer agents is a significant problem 

preventing succesfull therapy. Resistance developed by cancer cells to structurally 

and functionally different cytotoxic agents is called as multi drug resistance. 

Drug resistance mechanisms have different molecular genetics and biochemical 

reasons depending on the applied drug and the type of cancer. Secondary genetic 

alterations and disorders in cancer cells may also result in drug resistance. When 

one of drug resistance mechanisms is blocked, cancer cells can activate some 

others to become resistant to anticancer agents, and thereby maintain its survival. 

That is why it has vital importance to study and consider all signaling pathways, in 

multidrug resistance of cancer. The possible mechanisms of multidrug resistance 

in cancer are; 1. Decrease the intracellular concentrations of drugs to sublethal 

levels resulting from increased export or decreased inport. 2. Structural changes 

in anticancer agent binding site. 3. Increases in the numbers of drug targets or 

complete removal of the target from the cells. 4. Changes in expression levels of 

the apoptotic pathways controlling genes. 5. Aberrant ceramide metabolism. 6. 

Increases in DNA repair mechanisms. 7. Problems related with drug metabolism 





27 - 30 Ekim 2010 





Oksidatif Stres ve Apoptozis: Kanser Tedavisindeki Önemi 

Tomris OZBEN 

Tip Fakultesi, Akdeniz Universitesi , Antalya 

Oksidatif stresin biyolojik fonksiyonları ve kanser oluşumu ve gelişmesindeki 

potansiyel rolü uzun zamandan beri araştırılmaktadır. Kanserin kendisi de intrinsik 

oksidatif stres oluşturur. Kanser tedavisi sırasında kullanılan bazı kemoterapötik 

ilaçlar ve radyasyon terapisi reaktif oksijen türleri (ROS) oluştururlar. 

Kanser hücrelerindeki oksidatif stresin hücre proliferasyonunun stimülasyonu, 

mutasyonların ve genetik instabilitenin promosyonu, antikanser ilaçlarına karşı 

hücresel hassasiyetin değişmesi gibi önemli sonuçları vardır. Öte yandan, kanser 

hücrelerinin devamlı yüksek oksidatif stres altında olması, malign hücreleri 

öldürmek için bir fırsat oluşturabilir. Serbest radikallerin, özellikle reaktif oksijen 

türlerinin (ROS), apoptozisin yaygın düzenleyicileri oldukları öne sürülmüştür. 

Oksidan sinyaller, hücre yaşam ve ölümünün önemli regülatörleridir. Apoptozisi 

indükleyen tedavilerin çoğu oksidatif stres oluşturur. Kanser hücrelerini apoptozisi 

indükleyerek seçici olarak öldürmeyi hedefleyen terapötik yaklaşımlar, birçok 

klinik durumda ümit verici görünmektedir. Son araştırmalar, hücrenin ölüm 

şeklinin oksidatif hasarın şiddetine bağlı olduğunu göstermiştir. ROS’lar, ilaç 

indüklü apoptoziste rol oynadığı için, antioksidanların ROS’ları inhibe ederek, 

kanser hücrelerinde apoptozisi önleyecekleri düşünülmüştür. Kanser tedavisi 

sırasında antioksidanlarin kullanımı ile ilgili yoğun tartışmalar vardır. Sunumda, 

apoptozis üzerinde oksidatif stres ve antioksidanlarla ilgili güncel paradokslar ele 

alınacak, oksidanların apoptozis yolaklarını regüle ediş mekanizmaları ve seçici 

olarak kanser hücrelerinde apoptozisi indükleyerek kanser hücrelerinin eliminasyonu 

üzerindeki güncel gelişmeler ele alınacaktır. 

Oxidative Stress and Apoptosis: Impact on Cancer Therapy 

Tomris OZBEN 

Faculty of Medicine, Akdeniz University, Antalya 

The biological functions of oxidative stress and its potential role in cancer development 

and progression have been investigated for several decades. Cancer 

itself induces oxidative stress. It is well established that some chemotherapeutic 

agents and radiation therapy generate reactive oxygen species (ROS) in patients 

during cancer therapy. Oxidative stress in cancer cells may have significant consequences, 

such as stimulation of cellular proliferation, promotion of mutations 

and genetic instability, and alterations in cellular sensitivity to anticancer agents. 

Since cancer cells are under increased oxidative stress, this may also provide an 

opportunity to kill the malignant cells. Free radicals, particularly reactive oxygen 

species (ROS) have been proposed as common mediators for apoptosis. Oxidizing 

signals are crucial regulators of cell life and death. Many of treatments inducing 

apoptosis also evoke oxidative stress. The therapeutic strategies involving induction 

of apoptosis to kill cancer cells selectively offers promise in a variety of clinical 

settings. Recent studies have demonstrated that the mode of cell death depends 

on the severity of the oxidative damage. Since ROS plays a role in drug-induced 

apoptosis, one might suspect that antioxidants may inhibit ROS and prevent apoptosis 

of cancer cells. There is an intense argument on the concurrent use of antioxidants 

with the conventional cancer treatments. In this presentation, I will address 

some of the current paradigms of oxidative stress and antioxidants on apoptosis, 

the potential mechanisms by which oxidants can regulate apoptotic pathways and 

new developments in eliminating cancer cells by selectively inducing apoptosis. 

CONTENTS 





27 - 30 Ekim 2010 




Meme Kanserinde Glutatyon S-Transferaz İnhibisyonu ve Apoptotik 

Mekanizmadaki Önemi 

Yasemin AKSOY 

Tıbbi Biyokimya, Hacettepe Üniversitesi, Ankara 

Glutathione S-Transferase Inhibition and the Importance of Apoptotic 

Mechanism in Breast Cancer 

Yasemin AKSOY 

Medical Biochemistry, Hacettepe University, Ankara 

CONTENTS 


Bir çok kanser türünde olduğu gibi meme kanseri tedavisinde de karşılaşılan en 

önemli sorunlardan biri kullanılan ilaçlara karşı direnç gelişimidir. Kanser hücrelerinde 

kemoterapötik ilaçlara karşı gelişen ilaç direnci ile birlikte glutatyon ve 

glutatyona bağlı enzim düzeylerinin de değiştiği gözlenmektedir. Antikanser ilaçlara 

karşı gelişen ilaç direncinde, çoklu ilaç direnci protein ailesinin üyeleri ve 

Glutatyon S-transferaz izoenzimlerinin sinerjik olarak fonksiyon gösterdikleri 

kanıtlanmıştır. Kanser hücrelerinde, Glutatyon S-transferazların, özellikle de 

P1-1 izoziminin aşırı üretimi ve glutatyon konjugasyonu aracılığıyla kemoterapötik 

ajanları inaktive ederek ilaç direncini indüklediği bilinmektedir. Ayrıca, 

GSTP1-1 apoptotik sistemde anahtar bir enzim olan c-Jun N-terminal kinaz ile 

interaksiyona girmesi nedeniyle antiapoptotik aktiviteye de sahiptir. Bu nedenle 

glutatyon benzeri olan ve olmayan inhibitör bileşikler tasarlanmaktadır. Biz, 

çalışmamızda GST inhibisyonu yönünden daha aktif olması ihtimali ile GSH 

benzeri olmayan, lipofilik özellikleri nedeniyle de hücre membranını kolaylıkla 

geçebilen bileşiklerin muhtemel olumlu sonuçlarını araştırmayı hedefledik. Bu 

nedenle daha önce heterosiklik çekirdek taşıyan yapıları sayesinde kemoterapötik 

aktiviteye sahip olan benzoksazol, benzimidazol, benzotiyazol türevi bileşiklerin 

sentezlenmesi başlatilmıştır. Diğer yandan özgün bileşiklerin GSTP1-1 izozimi 

üzerindeki inhibitör etkilerinin kinetiği çalışılmaktadır. Daha sonra uygun inhibitörler 

meme kanseri hücre hatlarına uygulanarak apoptotik mekanizma ile 

GSH ve GST düzeyleri üzerinden, kemoterapötik ajanlara karşı duyarlılığı incelenecektir. 

Like most of cancer types, in the breast cancer theraphy one of the most encountered 

problem is progressing of drug resistance as a result of using chemotherapeutic 

agents. In cancer cells drug resistance develops and also glutathine and 

glutathione dependant enzyme levels change. The importance both multi drug 

resistance protein family members and Glutathione S-transferase isozymes synergitic 

expressions are emphasized. In cancer cells, over production of Glutathione 

S-transferase spesifically Pi isozyme makes more glutathione conjugated chemotherapeutic 

agents inactive and induce the drug resistance. In addition, GST Pi 

also plays a key role in apoptotic system by interacting with c-Jun N-terminal 

kinase and because of that it has also antiapoptotic effect in cells. For this reason, 

a lot of drugs similar or non similar to glutathione are designed. In our study is to 

choose a lipophilic compound, not similar structure to GSH so that it can easily 

enter the cell. By this way it can easily be more active to inhibit the GST. For this 

reason heterocyclic ring structure containing compound derivatives that has already 

been known about their chematherapeutic activity like Benzoxazole, Benzimidazole, 

Benzothiazole derivative compounds have been synthesized. On the 

other hand, inhibitory effects of new compounds on GST P1-1have been studied. 

Later, effective inhibitors will be applied to the breast cancer cells and apoptotic 

mechanism will be investigated. 





27 - 30 Ekim 2010 




Mikobakteri Hücre Duvarı Ekstrelerinin Yüzeyel Mesane Tümörü 

Tedavisindeki Olası Rolü 

N. Leyla AÇAN, Esra BÜBER 

Tıbbi Biyokimya, Tıp Fakültesi, Hacettepe Üniversitesi, Ankara 

Possible Role of Mycobacterial Cell Wall Extracts on the Treatment of 

Bladder Tumor 

N. Leyla AÇAN, Esra BÜBER 

Medical Biochemistry, Faculty of Medicine, Hacettepe University, Ankara 

CONTENTS 


Bacillus Calmette-Guerin uygulaması, bazı yüzeyel mesane tümörlerinde altın 

standart tedavi olarak kullanılmaktadır. BCG etkin bir terapötik olmasına karşın, 

patojen olması ve ölüme kadar uzanan yan etkileri nedeniyle kullanımı sınırlıdır. 

Daha az toksik ve daha etkili ajanlar üzerinde yoğun olarak çalışılmaktadır. Bunlardan 

en önemlisi Mycobacterium phlei ile yapılan araştırmalardır. M. phlei’nin 

antitümöral etkinlik göstermesi için hücre duvar ekstresi yeterli olmaktadır. M. 

phlei hücreleri üretilmiş, çeşitli fizikokimyasal basamaklardan geçirilerek farklı 

özellikte ekstreler elde edilmiştir. Bu örnekler, insan makrofaj hücreleri ile inkübe 

edilmiş, bakteri duvarının proteinlerce zengin bileşenlerinin makrofajlarda interlökin 

12 ve tümör nekroz faktörü alfa üretimine yol açtığı ELISA tekniğiyle 

gösterilmiştir. Örneklerin MALDI-MS profilleri incelemesi ile 9207, 11533, 

12460 ve 21587 Da molekül ağırlığındaki peptidlerin aktivite ile ilişkili olduğu 

gösterilmiştir. 88 farklı mikobakteri suşu üretilmiş ve bu bakteri suşlarının insan 

makrofaj hücrelerinde interlökin 12 ve tümör nekroz faktörü a salgılanmasına yol 

açma yetenekleri M. bovis’in etkisi ile karşılaştırılmıştır. Bu karşılaştırmalar sonucu 

M. bovis’in etkisine denk veya M. bovis’ten daha etkili olup, patojen olmayan 

ve hızlı üreyen 12 mikobakteri suşu seçilmiştir. Bu mikobakterilerin hücre 

duvarları, insan mesane tümörü hücreleri ile inkübe edilmiş, içlerinden altısının 

mesane tümörü hücreleri üzerinde sitotoksik etkisinin M. phlei’ye denk veya daha 

yüksek olduğu MTT testi ile gösterilmiştir. Bu suşlar arasındaki Mycobacterium 

brumae hücre duvarı ekstreleri HPLC ile daha ileri düzeyde ayrıştırılmıştır. 

Ters faz ve iyon değiştirici kolonlarda ayrıştırılan örneklerin MALDI-MS analizleri 

yapılmış ve immün stimülasyon aktiviteleri ELISA tekniği ile incelenmiştir. 

Molekül ağırlığı 1800 Da civarında organic çözücüde çözünmeyen ve molekül 

ağırlığı 3000 Da civarında, organik çözücüde çözünen yapıların immün stimülasyon 

aktivitesinde rolü olduğu görülmüştür. 

Bu çalışma Hacettepe Üniversitesi araştırma Birimi (Proje No. 03G31) ve 

Sanayi ve Ticaret Bakanlığı tarafındanTÜBİTAK kanalıyla (SBAG-SANTEZ-5- 

105S361) desteklenmiştir. 

Bacillus Calmette-Guerin application is the golden standard treatment for some 

type of the superficial bladder carcinoma. Despite being an effective therapeutic, 

pathogenicity and lethal side effects of BCG limits its usage. Intensive researches 

are carried away to find less toxic and more potent therapeutic agents for the treatment. 

Researchers focus on Mycobacterium phlei for this purpose. Cell wall extract 

of M. phlei is sufficient for antitumoral activity. M. phlei cells were cultured 

and several different extracts were prepared by physicochemical procedures. Human 

monocytic cell lines were incubated with these extracts and shown by ELISA 

technique that protein rich cell wall extracts cause interleukin 12 and tumor necrosis 

factor a production in macrophages. MALDI- MS spectra of the samples 

show that 9207, 11533, 12460 ve 21587 Da peptides may be involved in the immunostimulation 

activity. 88 different mycobacteria strains were cultured and 

the interleukin 12 and tumor necrosis factor alpha production capacities of these 

strains on human macrophages were investigated. As a result 12 nonpathogenic 

and rapid growing mycobacteria strains which have equal or better cytokine production 

activity as compared to M. bovis were selected. The cell wall extracts of 

these mycobacteria were incubated with human bladder tumor cell lines and six of 

them were observed to have cytotoxic effects equivalent to M. phlei, by MTT test. 

Among these strains Mycobacterium brumae was analyzed further with HPLC. 

The samples fractionated by reverse phase and ion exchange columns were investigated 

by MALDI-MS, and activity of the fractions were measured by ELISA. 

As a result a ca. 1800 Da component which is insoluble in organic solvent and a 

ca. 3000 Da component which is soluble in organic solvent were detected to have 

immunostimulating activity. 

This work was supported by Hacettepe University Research Fund, Project No. 

03G31 and Ministry of Industry and Trade through Scientific and Technical Research 

Institute of Turkey (TUBITAK), Project No. SBAG-SANTEZ-5-105S361. 





27 - 30 Ekim 2010 




Doğal Fenolik Bileşikler, Antikanser Özellikleri ve Kanser Kemoterapi 

İlaçları ile Etkileşimleri 

Haydar ÇELİK 1 , Emel ARINÇ 2 

1 Gıda Mühendisliği, Erciyes Üniversitesi 

2 Biyolojik Bilimler, Orta Doğu Teknik Üniversitesi, Ankara 

Natural Phenolic Compounds, Anticancer Properties and Interactions with 

Cancer Chemotherapy Drugs 

Haydar ÇELİK 1 , Emel ARINÇ 2 

1 Food Engineering, Erciyes University 

2 Biological Sciences, Middle East Technical University, Ankara 

CONTENTS 


Fenolik asitleri ve geniş bir flavonoid ailesini içeren diyetsel fenolik bileşikler, 

insan sağlığını destekleyen etkilerinden dolayı, son yıllarda oldukça fazla toplumsal 

ve bilimsel ilgi görmektedir. Birtakım popülasyon çalışmaları, fenolikçe 

zengin gıdaların ve içeceklerin çokca tüketilmesini, kanser ve kardiyovasküler 

hastalıkların dahil olduğu bazı kronik ve dejeneratif hastalıklardan korunma ile 

ilişkilendirmiştir. Bu bileşikler in vitro şartlarda kuvvetli antioksidan aktiviteler 

göstermektedirler ve sahip oldukları kemopreventif ve koruyucu etkilerin antioksidan 

mekanizmalar yoluyla olduğu düşünülmektedir. Fenolikçe zengin diyetsel 

destekleyiciler radyasyon terapisi veya kemoterapiye maruz kalan kanser hastaları 

tarafından toksik yan etkilerin azaltılması umudu ile çoğunlukla onkologlarının 

bilgisi olmadan yoğun bir biçimde de tüketilmektedir. Antioksidanların kanser 

tedavisi sırasında kullanımı, bazı araştırmacıların antioksidanların kemoterapinin 

etkinliğini arttırabileceğini iddia ettikleri, diğerlerinin ise antioksidanlar tarafından 

ilaçların sitotoksik etkilerinin engellenebileceği konusunda endişe duydukları 

ihtilaflı bir tartışma konusudur. Kinon içeren alkilleyici ajanlar ve antrasiklin antikanser 

ilaçların dahil olduğu pekçok kemoterapatik ajan sitotoksik etkilerini oksidatif 

mekanizmalar yoluyla göstermektedir. Bu konuşma, bazı kemoterapatik 

ajanlarla diyetsel antioksidan bileşiklerin etkileşimlerini ele alan son çalışmamız 

üzerinde odaklanacaktır. Saflaştırılmış enzimlerle yürüttüğümüz çalışmalar, ikinci 

jenerasyon bir antrasiklin antikanser ajanı olan idarubisinin, NADPH-sitokrom 

P450 redüktaz tarafından redüktif biyoaktivasyona uğrayabileceğini ve 

neticede aerobik şartlar altında reaktif oksijen türleri (ROS) üreterek DNA zincir 

kırıklarına neden olan reaktif ve/veya redoks aktif metabolitlerin oluşabileceğini 

gösterdi. Bu bulgu, bu biyoaktivasyon yolağının, idarubisinin antitümör etkisine 

potansiyel olarak katkıda bulanan ilaç etki mekanizmalarından biri olabileceğini 

gösterdi. İdarubisinin DNA hasar verici aktivitesine karşı test edilen diyetsel fenolik 

bileşikler içerisinde, kuersetinin oldukça etkili bir antioksidan olduğu bulundu. 

Kuersetin plazmid DNA tek zincir kırıklarında doz bağımlı olarak bir azalma 

sağladı; 100 µM yaklaşık %95 koruma gösterdi. Kuersetinin glikozit konjugatı 

olan rutin ise, yaklaşık %93 koruma gösteren test edilen en yüksek konsantrasyon 

(2 mM) haricinde, herhangi bir koruma sağlamadı. Diğer antioksidanlar, 

Dietary phenolic compounds including a large flavonoid family and phenolic acids 

have attracted considerable public and scientific interest in recent years because 

of their potential health-promoting effects. Several population studies have 

linked increased consumption of phenolic-rich foods and beverages to protection 

from certain chronic and degenerative diseases including cancer and cardiovascular 

diseases. These compounds show strong antioxidant activities in vitro and are 

thought to exert their chemopreventive and protective effects through antioxidant 

mechanisms. Phenolic-rich dietary supplements are also extensively consumed by 

cancer patients undergoing radiation therapy or chemotherapy in the hope of reducing 

toxic side effects, mostly without the knowledge of their oncologists. The 

use of antioxidants during cancer therapy is a matter of controversy with some 

researchers claiming that antioxidants can increase the efficacy of chemotherapy, 

whereas others are concerned about the possible interference of cytotoxic actions 

of drugs with antioxidants. Many chemotherapeutic agents including quinonecontaining 

alkylating agents and anthracycline anticancer drugs utilize oxidative 

mechanisms for their cytotoxic effects. This presentation will focus on our recent 

work, which addresses the possible interactions of certain chemotherapeutic 

agents and dietary antioxidant compounds. Our studies carried out with purified 

enzymes have demonstrated that idarubicin, a second-generation anthracycline 

anticancer drug, can undergo reductive bioactivation by NADPH-cytochrome 

P450 reductase to reactive and/or redox active metabolites which causes DNA 

strand breaks under aerobic conditions through generating reactive oxygen species 

(ROS). This finding suggested that this bioactivation pathway could be one 

mode of idarubicin action potentially contributing to its antitumor effect. Among 

the dietary phenolic compounds tested against the DNA-damaging activity of idarubicin, 

quercetin was found to be the most potent antioxidant. Quercetin provided 

a dose-dependent reduction in plasmid DNA single-strand breaks; 100 µM 

giving about 95% protection. Rutin, a glycosidated conjugate of quercetin, on the 

other hand, did not show any protection except at the highest concentration tested 

(2 mM), which provied about 93% protection. Other antioxidants, resveratrol, 

naringenin and trolox, showed significantly less pronounced protective effects 





27 - 30 Ekim 2010 





resveratrol, naringenin ve troloks yüksek konsantrasyonlarda bile oldukça düşük 

koruyucu etkiler gösterdiler. Kuersetinin bir alkilleyici ön ilaç olan mitomisin C 

tarafından indüklenen DNA hasarına karşı da oldukça etkili bir koruyucu olduğu 

gösterildi. Bu sonuçlar, terapi esnasında değil de, kemoterapi bitimini takiben 

kemoterapi ile indüklenmiş ikincil tümörlerin ve toksisitelerin engellenmesinde 

kuersetince zengin diyetlerin yardımcı olabileceğini önermektedir. Diğer taraftan, 

yeterli deneysel ve klinik verinin halen bulunmayışı, klinisyenlerin hastalarına, 

kemoterapi ve radyoterapi uygulanması sırasında antioksidan kullanımına dair 

kesin tavsiyeler ve öneriler yapmalarına engel olmaktadır. 

even at high concentrations. Quercetin was shown to be also a highly effective 

protector against DNA damage induced by mitomycin C, an alkylating prodrug. 

These results suggest that quercetin rich diets may be helpful in prevention of the 

chemotherapy-induced secondary malignancies and toxicities not during therapy 

but after completion of the chemotherapy. On the other hand, the lack of sufficient 

experimental and clinical data at the present time prevents the clinicians to make 

specific recommendations or guidelines to patients about the use of antioxidants 

during chemotherapy or radiation therapy. 

Acknowledgement: Supported by a grant from TUBITAK (Project ID: 106T139). 

CONTENTS 





27 - 30 Ekim 2010 




Sialik Asitlerin Biyolojik Fonksiyonları 

Hamdi UYSAL 

Veteriner Fakültesi, Biyokimya Anabilim Dalı, Ankara Üniversitesi, 

Ankara 

Biological Functions of Sialic Acids 

Hamdi UYSAL 

Faculty of Veterinar y Medicine, Department of Biochemistry, Ankara 

University, Ankara 

CONTENTS 


Çoğunlukla glikoprotein ve gangliosit’lerde bulunan siyalik asit yaygın olarak 

hayvansal dokularda ve daha az olarak da bitki, mantar, maya ve bakterilerde bulunur. 

Sialik asitlerin biyolojik rollerini kısaca gözden geçirelim; Membranların 

yüzeyindeki glikokonjugatlarda (glikolipitler, glikoprotein, proteoglikanlar) bulunan 

sialik asit yönünden zengin oligosakkaritler hücrelerin yüzeyinde su tutmaya 

yardımcı olurlar. Sialik asit açısından zengin bölgeler hücrelerin yüzeyinde 

negatif bir yük oluşturmaya katkıda bulunur. Su iki hidrojen atomu üzerindeki 

kısmi pozitif yükler nedeniyle polar molekül olduğundan, hücre yüzeyleri 

ve membranlar için çekici özellik göstermektedir. Bu da hücresel sıvı alımına 

katkıda bulunmaktadır. Metastatik kanser hücrelerinin çoğu sialik asit açısından 

zengin glikoproteinleri yüksek yoğunlukla ifade ederler. Bu da geç dönem kanser 

hücrelerinin kana geçmesine yardımcı olur. Sialik asitlerin reseptör ilişkilerinin 

yanısıra, transmembran uyarıları, fertilizasyon, büyüme ve farklılaşma’yı içeren 

birçok süreci düzenlediği bildirilmiştir. Ayrıca, sialik asit molekülleri hücreleri 

proteaz ve glikosidazların saldırılarından korur. Sialik asitlerin bir başka göze 

çarpan rolü maskeleme ve tanınma bölgeleri olarak davranmalarıdır. İlk durumda, 

sialik asitler antijenik bölgeleri, reseptörleri ve daha önemlisi sondan bir 

önceki galaktoz kalıntılarını gizlerler. Sialik asit kayıplarından sonra, moleküller 

ve hücreler bağlanabilirler, örneğin galaktoz tanıma reseptörleri yoluyla makrofajlar 

ve hepatositler gibi. Bu olgu yaygın olarak serum glikoproteinleri ve kan 

hücrelerinde çalışılmıştır. Diğer yandan sialik asitler çeşitli mikrobiyal ve hayvan 

lektinlerine karşı ligand olarak hizmet ederler. Sialik asitlerin biyolojik görevleri 

çalışmalarımız ve güncel literatür ışığında ele alınıp tartışılacaktır. 

Sialic acids are found widely distributed in animal tissues and to a lesser extent 

in other species ranging from plants and fungi to yeasts and bacteria, mostly in 

glycoproteins and gangliosides. The biological roles of sialic acids are briefly 

considered; Sialic acid-rich oligosaccharides on the Glycoconjugates (glycolipi 

ds,glycoproteins,proteoglycans) found on surface membranes help keep water at 

the surface of cells. The sialic acid-rich regions contribute to creating a negative 

charge on the cells’ surface. Since water is a polar molecule with partial positive 

charges on both hydrogen atoms, it is attracted to cell surfaces and membranes. 

This also contributes to cellular fluid uptake. Metastatic cancer cells often express 

a high density of sialic acid-rich glycoproteins. This helps these late-stage cancer 

cells enter the blood stream. Sialic acids can regulate the affinity of receptors 

and are reported to modulate processes involved in transmembrane signaling, fertilization, 

growth, and differentiation. Furthermore, sialic acids can also protect 

molecules and cells from attack by proteases or glycosidases, extending their lifetime 

and function. Another major role of sialic acids is to act either as masks or 

recognition sites. In the first case, they mask antigenic sites, receptors, and, most 

importantly, penultimate galactose residues. After sialic acids loss, molecules and 

cells can be bound, for example, by macrophages and hepatocytes, via Gal-recognizing 

receptors, and can even be taken up and degraded. This phenomenon has 

been most extensively studied with serum glycoproteins and blood cells. On the 

other hand, sialic acids themselves can serve as ligands for a variety of microbial 

and animal lectins. Biological roles of sialic acids will be discussed according to 

our current studies and in the light of current literature. 





27 - 30 Ekim 2010 





Yaşlanma Sürecinde Sialik Asitler 

Sabire KARACALİ 

Biyoloji Bölümü, Ege Üniversitesi , İzmir 

Yaşlanmayı açıklayan teoriler, genel olarak hücrelerin nukleus ve sitoplazmalarında 

genetik olarak programlanan veya rastlantıyla meydana gelen hataların birikimine 

dayandırılır. Hücre yüzey glikokonjugatları oligosakkaritlerinin son ucunda yer alan dokuz 

karbonlu sialik asitler embriyonik ve patolojik hücre farklılaşmasında olduğu gibi 

hücre yaşlanmasında da çeşitli değişiklikleri ile moleküler etiketler olarak rol oynayabilirler. 

Omurgasız-omurgalı canlıların yaşlanan hücre ve dokularının glikokonjugatlarında 

sialik asit değişikliklerinin belirlenmesine yönelik ilgi gittikçe artmaktadır. Sialik asit 

değişiklikleri; glikosidik bağın tipinde (a veya b), bağlanma noktalarında (2,3; 2,6; 2,8 

ve 2,9 gibi), kimyasal modifikasyonlarında ve ölçülebilir miktarlarında aranmaktadır. 

Çünkü sialik asitler çok çeşitli moleküller arası ilişkilerde sorumlu tutuldukları biyolojik 

görevlerini esas olarak moleküler yapılarındaki değişikliklerle gerçekleştirirler. 

Bağlantı noktalarıyla bağ tipini de seçici olarak tanıyıp bağlanan işaretli lektinlerin 

uygulandığı optik yöntemler ile kimyasal modifikasyonların ve miktar belirlemelerinin 

yapıldığı analitik yöntemlerin birlikte kullanılması sialik asit çalışmalarına önemli 

katkı sağlamaktadır. Glikokonjugatlardaki sialik asit değişiklikleriyle yaşlanmanın 

ilişkilendirildiği iki mekanizma bilinir. Birinci mekanizma; Golgi sahasında GD3 sintaz 

enziminin katalizlediği seramid GD3 artışıyla ilgilidir. GD3, mitokondri zarlarında 

geçirgenlik değişikliklerine ve apoptotik faktörlerin salınmasına neden olarak 

yaşlanmayı uyarır. Bu mekanizmaya göre hücrelerde GD3 artışının engellenmesi basitçe 

yaşlanmayı baskılar. Baskılanmanın birinci yolunda GD3 sintaz aktivitesi engellenir, 

hücrede seramid GM3’e sialik asit bağlanmaz ve GD3 sentezlenmez. Baskılanmanın 

ikinci yolunda ise sentezlenmiş GD3’ten 9-O-asetil GD3 şekillendirilerek sialik asidin 

seçiciliği ve ilişkileri değiştirilir. Hücrelerde 9-O-asetil GD3 değişimi yaşlanmanın 

engellenmesini gösteren parametredir. İkinci mekanizma; glikokonjugatlardaki sialik 

asitlerin yaşlanma süresince azalarak değişmesiyle ilgilidir. Yaşlanmayla glikosidik 

bağ tiplerinde görülen bölgesel değişiklikler, sialik asitlerin farklı reseptörler 

olarak rol oynayabileceğini işaret eder. Bu bildiride; omurgasız-omurgalı canlıların 

yaşlanan glikoproteinleri ile çeşitli sistemlerinde sialik asit değişikliklerinin literatür 

bilgileri ve özgün çalışmaların sonuçlarının örnekleri bulunmaktadır. Ayrıca Galleria 

mellonella’da gerçekleştirilen, doğal genç ve doğal yaşlı böcekler ile jüvenil hormon 

uygulamasıyla gençlik süresi uzatılan ve ekdizon hormonu uygulamasıyla erken 

yaşlandırılan böceklerin protorasik bezlerinde sialik asitlerin miktar, modifikasyon, bağ 

tipi ve 9-O-asetil GD3 değişikliklerinin belirlendiği sonuçlar sunulmaktadır. 

Sialic Acids During Ageing 

Sabire KARACALİ 

Department of Biology, Ege University , İzmir 

Theories on ageing are usually based on the accumulation of errors programmed 

genetically in cell nucleus and cytoplasm or occurring randomly. The nine-carbon 

sialic acids, located at the ends of cell surface glycoconjugate oligosaccharides, 

can play a role in cell ageing as molecular tags by means of various changes just 

as in embryonic and pathological cell differentiation. Interest in identifying the 

changes in sialic acids on the glycoconjugates of ageing invertebrate-vertebrate 

cell and tissues is increasing. Changes in sialic acids have been studied in terms 

of the glycosidic bond type (a or b), binding sites (2,3; 2,6; 2,8 and 2;9), chemical 

modifications and detected amounts, as sialic acids carry out their recognized 

biological functions between various types of molecules essentially via changes in 

their molecular structure. The use of analytical techniques that determine chemical 

modifications and amounts together with the optical methods using tagged 

lectins that bind specifically by recognizing the binding sites along with the bond 

type contribute greatly to sialic acid research. There are two known mechanisms 

that relate ageing and sialic acid changes in glycoconjugates. The first mechanism 

regards the increase in seramide GD3 catalyzed by the GD3 synthase in the Golgi 

aparatus. GD3 triggers ageing by causing permeability changes in the mitochondrial 

membranes and the release of apoptotic factors. According to this mechanism, 

prevention of the GD3 increase readily inhibits ageing. In the first inhibition 

way, the activity of GD3 synthase is halted, sialic acid cannot bind on to seramide 

GM3 and GD3 is not synthesized. In the second inhibition way, sialic acid specificity 

and interactions are altered by forming 9-O-acetyl GD3 from GD3. The 

change of 9-O-acetyl GD3 is a parameter that indicates the halting of ageing in 

cells. The second mechanism is linked to the reduction in the sialic acids on the 

glycoconjugates during ageing. The regional changes observed in the glycocidic 

bond types in ageing indicate that sialic acids can behave as alternate receptors. 

In this talk, sialic acid changes in ageing diverse systems and glycoproteins of invertebrate-vertebrates 

will be presented from the literature along with results from 

original studies. Results from a study carried out on Galleria mellonella identifying 

the changes in sialic acid amounts, modifications, bond type and 9-O-acetyl 

GD3 in prothoracic glands of naturally young and naturally old insects along with 

insects with elongated youth period via juvenile hormone administration and prematurely 

aged insects via ecdisone hormone will also be discussed. 

CONTENTS 





27 - 30 Ekim 2010 





Ateroskleroz Patogenezinde Sialik Asit 

Selma SUER GOKMEN 

Biyokimya, Trakya Universitesi, Tıp Fakültesi, Edirne 

Subendotelyal matrikste tutulmuş lipoproteinler oksidatif ve/veya non-oksidatif 

modifikasyonlara uğrarlar. Düşük dansiteli lipoproteindeki birbirini izleyen 

değişiklikler kaskadı olan multipl modifikasyon zinciri, bu lipoproteine aterojenik 

özellikler kazandırır. Plazma trans-sialidaz, düşük dansiteli lipoproteinden sialik 

asidin uzaklaştırılmasına (desialilasyonuna) neden olur. Multipl modifikasyon 

sırasında lipoprotein partikülü sialik asidini, nötral sakkaritlerini ve lipitlerini 

kaybeder, küçülür, elektronegatif yükü artar ve ardından lipit oksidasyonuna ve 

proteolitik yıkılıma uğrar. ApoB’nin değişmiş tersiyer yapısı, düşük dansiteli lipoproteinin 

agregat oluşturma eğiliminde artışa neden olur. Bu agregatların fagositozla 

alınması kolesterol esterlerinin aşırı birikiminde önemli rol oynar. 

Desialilenmiş düşük dansiteli lipoprotein, kendisine karşı üretilen antikorlarla 

etkileşime girer ve intrasellüler kolesterol birikimini uyaran immun komplekslerin 

oluşumuna neden olur. Desialilasyon, düşük dansiteli lipoproteinin in vivo en 

olası modifikasyonlarından biridir ve multipl modifikasyon zincirinde bu lipoproteinin 

aterojenik özelliklerinin gelişmesi için yeterli en erken olaydır. Bununla 

birlikte, reaktif oksijen türlerinin üretimi, multipl modifikasyon zincirinde, düşük 

dansiteli lipoprotein partikülünün desialilasyonunu ve ardından oksidasyona hassasiyetini 

tetikleyen olası anahtar olay olarak görünmektedir zira reaktif oksijen 

türlerinin indirgen olmayan terminal sialik asit kalıntılarını spesifik olarak 

kopardığı ve serbestleştirdiği gösterilmiştir. Lipoprotein partikülündeki multipl 

modifikasyon proçeslerini başlatan ve/veya sürdüren oksidasyon ve desialilasyon 

reaksiyonlarının birbirini tamamladığı açıktır 

Sialic Acid in the Pathogenesis of Atherosclerosis 

Selma SUER GOKMEN 

Medical Biochemistry, Faculty of Medicine, Trakya University, Edirne 

Lipoproteins retained in the subendothelial matrix can undergo oxidative and/or 

non-oxidative modifications. Multipl modification chain, a cascade of successive 

changes in low density lipoprotein, imparts atherogenic properties to this lipoprotein. 

Plasma trans-sialidase causes removal of sialic acid (desialylation) from low 

density lipoprotein. During the multipl modification, lipoprotein particle loses its 

sialic acid, neutral saccharides and lipids, reduces in size, increases its electronegative 

charge and then undergoes lipid oxidation and proteolytic degradation. 

An altered tertiary structure of apoB leads to an increase the ability of low density 

lipoprotein to form aggregates. The uptake of these aggregates by phagocytosis 

plays an important role in the massive accumulation of cholesterol esters. Desialylated 

low density lipoprotein interacts with antibodies produced against itself 

and cause the formation of immune complexes which induce the accumulation 

of intracellular cholesterol. Desialylation is one of the most likely modifications 

of low density lipoprotein to occur in vivo and is probably the earliest event in 

the chain of multipl modification which is sufficient for the development of atherogenic 

properties of this lipoprotein. However, it seems that the formation of 

reactive oxygen species is the likely key event which triggers the desialylation 

and subsequent susceptibility to oxidation of low density lipoprotein particles in 

the multipl modification chain because it has been shown that reactive oxygen 

species specifically cleave and liberate non-reducing terminal sialic acid residues. 

It is obvious that oxidation and desialylation reactions which trigger and/or maintain 

the multipl modification processes in the lipoprotein particle complement one 

another. 

CONTENTS 





27 - 30 Ekim 2010 




Enflamasyon ve Sialik Asit 

Gülsen YILMAZ 

Tıbbi Biyokimya, Sağlık Bakanlığı Ankara Eğitim ve Araştırma Hastanesi, 

Ankara 

Inflammation and Sialic Acid 

Gülsen YILMAZ 

Medical Biochemistry, Ministry of Health Education and Research Center, 

Ankara 

CONTENTS 


İmmun sistemin sürekli uyarılması uzun dönemde enflamasyonla sonuçlanır ve 

tamir etmek yerine hastalığa neden olur. Enflamasyon interlökin-1 (IL-1), interlökin-6 

(IL-6) ve tümör nekroz faktör-a (TNF-a)’yı içerecek şekilde enflamasyon 

ilişkili sitokinlerin uyarımına yol açar. Bu sitokinler pozitif akut faz reaktanlarının 

sentez ve salınımını artıracak şekilde hepatositleri uyarır. Sialik asit (SA) kendisi 

bir akut faz reaktanıdır ve ayrıca akut faz proteinlerinin terminal oligosakkarid 

zincirinde de yer alır. Serum SA düzeyleri enflamasyonla ilişkili pek çok hastalıkta 

artar; kardiyovasküler hastalıklar, renal hastalıklar, nörolojik hastalıklar, diabetes 

mellitus, kanser, kas ve iskelet sistemi hastalıkları gibi. Bu hastalıkların artan 

insidansı güçlü bir enflamasyon belirtecinin öneminin altını çizmektedir. Son 

çalışmalarda serum SA, CRP gibi akut faz reaktanları ile karşılaştırılarak daha 

güçlü enflamasyon belirteci olarak tartışılmaktadır. Serum SA ölçümü için geçerli 

yöntemler ve hastalıklarda özellikle enflamatuar cevapta kullanımı irdelenecektir. 

Chronic stimulation of the immune system results in long term inflammation and 

causes disease instead of repair. Inflammation leads the stimulation of inflammation-associated 

cytokines, including interleukin-1 (IL-1), interleukin-6 (IL-6), 

and tumor necrosis factor-a (TNF-a). These cytokines stimulate hepatocytes to 

increase the synthesis and release of positive acute-phase proteins. Sialic acid 

(SA) is an acute-phase reactant by itself and moieties are found also at terminal 

oligosaccharide chains of acute phase proteins. Serum SA levels are increased 

in many diseases associated with inflammation; cardiovascular diseases, renal 

diseases, neurological disorders, diabetes mellitus, cancer, muscular and skeletal 

diseases eg. A rising incidence of these diseases underlines the importance of a 

robust marker of İnflammation. In recent studies, serum SA is discussed as a more 

robust marker of inflammation compared to classical acute-phase reactants such 

as CRP. Current methods for determining serum SA and the way of using in diseases 

especially for sustained inflammatory response are examined. 





27 - 30 Ekim 2010 




30 Ekim 2010, Cumartesi / Eskişehir Salonu 

İştah Regülasyonu ve Tıbbi Laboratuvar 

Özlem GÜLBAHAR 

Tibbi Biyokimya, Gazi Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Ankara 

Regulation of Appetite and Related Clinical Laboratory Methods 

Ozlem GULBAHAR 

Medical Biochemistry, Gazi University, Faculty of Medicine, Ankara 

CONTENTS 


Günümüzde obesite ve metabolik sendrom gibi obesite ile ilişkili hastalıkların 

prevalansı her geçen gün artmakta ve global pandemisi kabul edilmektedir. 

Bu durum karşısında obesite tedavisi için iştahı azaltmaya yönelik ilaçların 

üretimi hız kazanmaktadır. Bu nedenle hem obesitenin mekanizmasını ortaya 

çıkarmak ve önleyebilmenin yollarını aramak hem piyasada kullanılan ilaçları 

doğru değerlendirebilmek açısından iştahın biyokimyasal mekanizmasının bilinmesi 

son derece önem kazanmaktadır. Son dönemlere kadar iştahın düzenlenmesi 

ile ilgili kabul edilen mekanizma, hipotalamusta yer alan açlık ve tokluk 

merkezlerinin kan glukoz düzeylerine göre uyarılmasını temel almaktaydı. Ama 

artık iştahın daha kompleks mekanizmalarla düzenlenen biyokimyasal bir süreç 

olduğu biliniyor. Hipotalamus periferden ve beyinden gelen çok çeşitli uyarılara 

cevap olarak iştahın düzenlenmesini sağlayan merkezdir. Periferden gelen sinyaller 

sonucu hipotalamusun çekirdeklerindeki nöronların bazıları uyarılırken 

bazıları baskılanır. Bu uyarılar iştahın artmasına (oreksijenik etki) veya iştahın 

azalmasına (anoreksijenik etki) yol açabilir. Periferden gelen uyarılar gastrointestinal 

sistemden ve yağ dokusundan kaynaklanır. Gastrointestinal sistemde 

sentezlenen peptitler tokluk sinyalleri oluştururlar ve anoreksijenik etkilidirler. 

Gastrointestinal sistemden kaynaklanan oreksijenik etkili tek hormon ghrelindir. 

Yağ dokusunda sentezlenen leptin anoreksijenik etki gösterir. Bu periferik sinyaller 

farklı şekillerde hipotalamusa ulaşır. Hipotalamusta iştahın düzenlenmesine 

en büyük rolü arkuat nukleus oynar. Burada yer alan NPY/AgRP salgılayan 

nöronlar oreksijenik ve POMC/CART salgılayan nöronlar ise anoreksijenik etkili 

nöronlardır. NPY/AgRP hipotalamusun diğer çekirdeklerinde yer alan orexin-A 

ve B, MCH gibi peptitleri sentezleyen oreksijenik etkili nöronların uyarılmasını 

sağlar ve iştah artar. POMC/CART ise TRH, OXY, CRH gibi peptitleri sentezleyen 

anoreksijenik etkili nöronların uyarılmasını sağlar ve iştah azalır. Leptin 

ve insülin NPY/AgRP nöronların baskılarken POMC/CART nöronlarını uyararak 

iştahı azaltırlar. Gastrointestinal sistemden gelen ve gıda alınması sonrası ortaya 

çıkan tokluk sinyalleri ise dolaylı olarak nervus vagus aracılığıyla POMC/ 

CART nöronlarını uyararak iştahı azaltırlar. Sonuçta iştah, periferden gelen sinyallerin 

santral değişikliklere yol açmasıyla düzenlenir. İştahın regülasyonu tüm 

The prevalence of obesity and metabolic syndrome like obesity associated diseases 

are on the increase every day and accepted as a global pandemic. Consequently 

increases in the production of drugs targeted at appetite suppression for obesity 

treatment have been accelerated. Therefore unveiling the biochemical mechanism 

of appetite is of most importance both for rational evaluation of drugs on the market 

and elucidating mechanisms underlying and preventing obesity. The accepted 

biochemical mechanisms for the regulation of appetite in standing years were 

mainly based on the stimulation of hypothalamic feeding and satiety centers related 

with blood glucose concentrations. Nowadays, it is believed that appetite is 

regulated by complex biochemical pathways. Hypothalamus can regulate the appetite 

by various stimuli from periphery and brain. While some of the neurons of 

the hypothalamic nuclei are inhibited by signals from periphery some can be stimulated. 

These signals also increase (orexigenic effect) or decrease (anorexigenic 

effect) the appetite. The origins of peripheral signals are generally gastrointestinal 

tract or adipose tissue and peptides that are synthesized from gastrointestinal tract 

can generate satiety signals and anorexigenic effects. However ghrelin is the only 

hormone that is originated from gastrointestinal tract and had an orexigenic effects. 

In addition, leptin has anorexic effects and synthesized from adipose tissue. 

Those peripheral signals have different pathways up to hypothalamus. Arcuate 

nucleus of hypothalamus plays a major role in appetite regulation. NPY/AgRP 

secreting neurons are effective as orexigenic and POMC/CART secreting neurons 

are effective as anorexigenic. NPY/AgRP provide stimulation of neurons effective 

orexican synthesized peptides such as orexin-A and B, MCH and increase 

appetite. POMC/CART provide stimulation of neurons effective anorexican synthesized 

peptides such as TRH, OXY, CRH, and decrease appetite. Leptin and 

insulin inhibit NPY/AgRP neurons, while they stimulate POMC/CART neurons, 

and reduce appetite. The satiety signals from the gastrointestinal tract reduce appetite 

indirectly by stimulating POMC/CART neurons through the vagal nerve. 

As a result, appetite is regulated by central changes generated by signals from 

periphery. Despite all these data, the regulation of appetite is still unclear. Most 

of our knowledge depends on the results of ELISA or RIA kits of peptide and 





27 - 30 Ekim 2010 




bu verilere rağmen hala tam olarak açıklanamamıştır. Şu an sahip olunan bilgilerin 

çoğuna, iştahın regülasyonunda rol oynayan peptit ve hormonların hazır 

ELISA veya RIA kitleriyle bakılması sonucu ulaşıldığı açıktır. Sonuçta iştahın 

biyokimyasal mekanizmalarını ortaya çıkarmaya yönelik iyi kurgulanmış modeller 

oluşturulduğu zaman basit analiz yöntemleriyle de yeni bilgilere ulaşmak 

mümkündür. 

hormones that have affects on regulation of appetite. Consequently, well designed 

models for understanding the biochemical pathways of appetite may lead us to 

reach the new data by simple analyze methods. 


CONTENTS 





27 - 30 Ekim 2010 





Yağ Dokusu ve Adipokinler 

Serkan TAPAN 

Tıbbi Biyokimya, GATA, Ankara 

Yağ dokusu; yağ hücresi, endotel hücresi ve makrofaj gibi farklı sayıda hücre 

tiplerini içeren bağ dokusudur. Yağ dokusu morfolojisi ve fizyolojisi büyük 

oranda depoladığı içerik ve tipine göre farklılık gösterir. Kahverengi yağ dokusu, 

çok sayıda mitokondri içermesi ve multiloküler hücreleriyle karakterize 

olup, özellikle yeni doğanlarda termal regülasyonun sağlanmasında gerekli 

olduğu düşünülmektedir. Zıt olarak, üniloküler yağ hücrelerinin bulunduğu beyaz 

yağ dokusu vücutta triaçilgliserollerin primer olarak depolandığı merkezi lipid 

damlacığını içeren yapıya sahiptir. Adipokinler, adipoz dokudan salınan sitokinleri 

tanımlamakta kullanılan bir terimdir. Son yıllarda yapılan çalışmalar adipoz 

dokudan salınan adipokinlerin seviyelerindeki azalma ve artışların karbonhidrat 

ve lipit metabolizmasında önemli değişikliklere neden olduğunu göstermektedir. 

İlk olarak leptinin adipokin olarak tanımlanması beyaz yağ dokusunun önemli 

bir endokrin organ olarak görülmesini sağlamıştır. Adipokinler, gerek protein 

yapıları gerekse fonksiyonları ile önemli bir çeşitlilik göstermektedirler. Adipokinler, 

klasik sitokinler (TNFa, IL-6), kemokinler (MCP-1), alternatif kompleman 

sistem proteinleri (adipsin), vasküler hemostazda rol alan proteinler (PAI-1), 

kan basıncının düzenlenmesi (anjiotensinojen), lipit metabolizması (kolesterol 

ester transfer proteini, retinol bağlayıcı protein), glukoz homeostazı (adiponektin, 

resistin, apelin, visfatin, vaspin) ve anjiogenez (VGEF) ile ilişkilidir. Adipokinler 

obezite ve insülin resistansı arasında heyecan verici yeni bir bağlantı sağlarken, 

aynı zamanda obezite ve kardiovasküler hastalıklar, hipertansiyon ayrıca hiperlipidemi 

arasında da aynı bağlantıyı sunmaktadır. Önümüzdeki yıllarda çeşitli adipokinler 

insulin rezistansı ve obeziteyi tedavi etmede potansiyel hedefler haline 

gelecektir. 

Adipose Tissue and Adipokines 

Serkan TAPAN 

Medical Biochemistry, GATA, Ankara 

Adipose tissue is a connective tissue composed of a number of different cell types 

including adipocytes, endothelial cells, and macrophages. Adipose tissue morphology 

and physiology varies greatly among depots and type. Brown adipose 

tissue, characterized by its high mitochondrial content and multilocular cells, is 

thought to be essential for thermal regulation particularly in newborn infants. In 

contrast, unilocular adipocytes found in white adipose tissue (WAT) are characterized 

by a central lipid droplet that is the primary sight of stored triacylglycerol 

in the body. Adipokines is a term used to identify cytokines released from adipose 

tissue. Current evidence indicates that adipose tissue secretes several adipokines 

and that the absence or excess of individual adipokines can cause severe alterations 

in carbohydrate or lipid metabolism. Firstly, identification of leptin as an 

adipokine led to the recognition that white fat is an important endocrine organ. 

The diversity of the adipokines is considerable, in terms of both protein structure 

and function. The adipokines encompass classical cytokines (TNF-a, IL-6), 

chemokines (MCP-1), proteins of the alternative complement system (e.g., adipsin), 

and proteins involved in vascular hemostasis (PAI-1), the regulation of blood 

pressure (angiotensinogen), lipid metabolism (cholesteryl ester transfer protein, 

retinol binding protein), glucose homeostasis (adiponectin, resistin, apelin, visfatin, 

vaspin), and angiogenesis (VEGF). Adipokines are an exciting new link between 

obesity and insulin resistance but also obesity and cardiovascular disease, 

hypertension, as well as hyperlipidemia. Various adipokines are potential targets 

in the treatment of insulin resistance and obesity in upcoming years. 

CONTENTS 





27 - 30 Ekim 2010 




Nütrisyon Tedavisinin İzlenmesinde Tıbbi Laboratuvar 

Gül Sevim SAYDAM 

Sağlık Bakanlığı Yüksek İhtisas Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Tıbbi Biyokimya 

Bölümü, Ankara 


Medical Laboratory in Monitoring the Treatment of Nutrition 

Gül Sevim SAYDAM 

Turkey High Specialty Training and Research Hospital, Department of Medical 

Biochemistry, Ministry of Health, Ankara 


CONTENTS 


Yapılan çalışmalar medikal ve cerrahi hastalarının %50 kadarında protein enerji 

malnutrisyonunun (PEM) kanıtlandığını göstermektedir. PEM’nun medikal ve 

cerrahi hastalarında tedaviyi olumsuz etkilediği (infeksiyon sıklığı, mortalitede 

artış, hastanede yatış süresinde artış ve tıbbi bakım masraflarında artış gibi) bilinmektedir. 

PEM’li hastalarda uygulanan enteral ve parenteral (IV) nütrisyon tedavileri 

tıbbi tedavi kapsamında yer almaktadır. Nütrisyon tedavi kapsamında, 

hastalar için optimal beslenme şartlarının sağlanması gerekmektedir. Bu nedenle 

beslenme durumunun doğru ve özgül olarak değerlendirilmesi ve beslenme tedavilerinin 

etkinliğinin izlenmesi büyük önem taşımaktadır. Hastaların destek nütrisyon 

tedavisi alıp almayacaklarını belirlemek için vücut protein-enerji rezervlerinin 

ölçümü önemlidir. Hastanın nutrisyon açısından değerlendirilmesinin 

ve tedavi etkinliğinin izlenmesinin bileşenlerinden biri de laboratuar testleridir. 

Nütrisyon desteğinin yeterliliğinin saptanması için de doğru ve tekrarlanabilirliği 

yüksek biyokimyasal testler gereklidir. Bu amaca yönelik yapılan biyokimyasal 

ölçümler nütrisyon durumunun kantitatif ve en duyarlı ölçütüdürler. Güvenilir 

nütrisyon testleri ile beslenme eksikliği, biyolojik fonksiyonlar etkilenmeden 

önce ve eksiklik klinik muayene ile saptanamadan önce belirlenebilir. Bu nedenle 

klinik laboratuarcı nütrisyon durumunun değerlendirilmesi alanındaki ilerlemelerden 

haberdar olmalı ve klinisyenler için en uygun olacak testleri uygulamaya 

koymalıdır. Bu sunumda bu amaca yönelik yapılan çalışmalar ve uygulamada 

olan yenilikler yer almaktadır. 

The studies show that 50% of the hospitalized patients have the protein energy 

malnutrition (PEM) condition. It is widely known that PEM negatively affects 

the effectiveness of treatment of those patients (the frequency of infection, the 

increase in mortality, the increase in the period of hospitalization and in medical 

care expenses). Enteral and parenteral (IV) nutrition treatments applied to patients 

with PEM take part in the medical treatment procedures. In the procedure of nutritional 

treatment, the optimum conditions for nutrition should be provided for patients. 

Therefore, an accurate and specific evaluation of the nutritional condition 

and monitoring the effectiveness of the nutrition treatments is very important. The 

measurement of body protein-energy reserves of the patients is very important to 

determine if patient need or not for nutritional support. Laboratory tests are one of 

the fundamentals for evaluating in terms of nutrition of the patient and for monitoring 

the effectiveness of the treatment. Accurate and precise biochemical tests 

are required for evaluating the proficiency of the nutritional support. Biochemical 

measurements carried out for this specific purpose are quantitative and the most 

sensitive measurements of nutrıtional condition. With reliable nutritional tests, 

the lack of nutrition may be determined before biological functions have been not 

affected and before lack has been not determine with clinical examination. For 

that reason, a clinical chemist should be aware of all the improvements and developments 

in the field of the evaluation of nutritional condition and should apply the 

tests to be of most value to the clinician, in practice. In this presentation, studies 

intended for this purpose and new applications in the field take part. 





27 - 30 Ekim 2010 




Nutrasötikler ve Kanser 

Aslıhan AVCI 

Tıbbi Biyokimya A.D., Ankara Üniversitesi, Tıp Fakültesi, 

Ankara 

Nutraceuticals & Cancer 

Aslıhan AVCI 

Department of medical Biochemistry, Faculty of Medicine, Ankara University, 

Ankara 

CONTENTS 


Nutrasötikler insan sağlığı üzerinde medical etkileri olan yiyecek ekstreleri olma 

hakkına sahiptirler. Bir nutrasötik genel olarak medical bir formattan oluşur; kapsül, 

tablet veya reçete edilen bir toz şeklinde olabilir. Diğer bir deyişle nutrasötik; 

bir takım hastalıklara (ki bunlar hiperkolesterolemi, kanser,ateroskleroz gibi) 

karşı korunmada fizyolojik etkilere sahip bir yiyecek ektresi anlamına gelir. Son 

on yıldan uzun süredir yapılan çaışmalada meyve ve sebzelerde bulunan çeşitli 

mikronütrientlerin kanseri azalttığı gösterilmiştir. Kansere karşı koruyucu olan 

fitokimyasallar sıklıkla şunlardır: curcumin, genistein, resveratrol, diallyl sulfide, 

S-allyl cysteine, allicin, lycopene, capsaicin, diosgenin, 6-gingerol, ellagic acid, 

ursolic acid, silymarin, catechins, eugenol, isoeugenol, dithiolthiones, isothiocyanates, 

, isoflavones, protease inhibitors, saponins, phytosterols, Vitamin C, 

limonene, lutein, folic acid, beta carotene, selenium, vitamin E, flavonoidler ve 

diyetsel lifler. Bu ajanlarınkarsinogenezin başlangıcını, transformasyon ve hiperproliferasyon 

aşamalarını baskıladığına inanılmaktadır. Flavonoidler 15 karbon 

atomu içeren, suda çözünen polifenolik moleküllerdir. İki benzene halkasının üç 

tane kısa karbon zinciriyle bağlı olduğu görülür. Flavonoidler 6 major alt gruptn 

oluşurlar; chalcone, flavone, flavonol, flavonone, anthocyaninler ve isoflavonoidler. 

Bu diyetsel ajanların karsinogenezin özellikle anjiogenez ve metastaz 

basamaklarını suprese ettiğine inanılır. Bu bilgilerin yanısıra bazı bitkilerin kombinasyonu, 

antikanser tedainin başarısını değiştirebilir ve azaltabilir, bud a hayatı 

tehdit eden yat etkilere neden olabilir. 

Nutraceuticals are extracts of foods claimed to have a medicinal effect on human 

health. The nutraceutical is usually contained in a medicinal format such 

as a capsul, tablet or powder in a prescribed dose. In other words, nutraceutical 

implies that the extract or food is demonstrated to have a physiological benefit 

or provide protection against a some diseases like as hypercholesterolemia, cancer, 

atherosclerosis etc. Researches over the last decade have shown that several 

micronutrients in fruits and vegetables reduce cancer. The active components of 

dietary phytochemicals that most often appear to be protective against cancer are 

curcumin, genistein, resveratrol, diallyl sulfide, S-allyl cysteine, allicin, lycopene, 

capsaicin, diosgenin, 6-gingerol, ellagic acid, ursolic acid, silymarin, catechins, 

eugenol, isoeugenol, dithiolthiones, isothiocyanates, , isoflavones, protease inhibitors, 

saponins, phytosterols, Vitamin C, limonene, lutein, folic acid, beta carotene, 

selenium, vitamin E, flavonoids, and dietary fiber. These dietary agents are 

believed to suppress the transformation, hyperproliferation, and initiation of carcinogenesis. 

Flavonoids are water soluble polyphenolic molecules containing 15 

carbon atoms. Flavanoids can be visualized as two benzene rings which are joined 

together with a short three carbon chain. The flavonoids consist of 6 major subgroups: 

chalcone, flavone, flavonol, flavanone, anthocyanins and isoflavonoids. 

These dietary agents are believed to suppress the steps of carcinogenesis. Their 

inhibitory influences may ultimately suppress the final steps of carcinogenesis as 

well, namely angiogenesis and metastasis. The combination of some herbs with 

certain foods and drugs may reduce or change the success of anticancer therapy or 

cause life-threatening side effects. 





27 - 30 Ekim 2010 





Sarkopeninin Önlenmesinde Egzersizin Uyardığı Sinyal Yolakları 

Haydar A. Demirel 

Hacettepe Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Spor Hekimliği A.D., Ankara 

İskelet kasları genç erişkinde vücut ağırlığının %40-50’sini oluştururken bu oran 

75-80 yaşlarına doğru %25’lere düşmektedir. Sarkopeni adı verilen yaşlanmaya 

bağlı kas kitle kaybı, kas fonksiyonlarında ve kuvvet üretme kapasitesinde düşme 

yanı sıra mitokondriyal fonksiyon ve oksidastif kapasite kaybını da beraberinde 

getirir. Böylece fiziksel aktiviteye katılacak kas kitlesinde meydana gelen 

kayıplar bir kısır döngü şeklinde yaşlıda giderek inaktif bir yaşamın yerleşmesine 

neden olur. İskelet kas kitlesinin korunması, miyofibriler proteinlerin sentez ve 

yıkımı arasındaki denge ile ilişkilidir. İnsülin benzeri büyüme faktörü (IGF), 

büyüme hormonu (GH) ve testosteron (T) sentez yönünde rol oynarken, sitokinler 

ve kortizol protein yıkımında rol oynarlar. Bu süreçte myostatin miktarının 

artması da sentezin azalmasına neden olan bir diğer faktördür. Böylece, yaşlı kas 

hücresinde azalan protein sentezine, protein degredasyonunu tetikleyen bazı sinyal 

yolaklarının aktivasyonu da eklendiğinde sarkopeni kaçınılmazdır. 

Sarkopeninin azaltılması ya da önlenmesinde direnç egzersizlerinin ayrı bir önemi 

vardır. Protein sentezi ve kas kitlesinde artışa neden olduğu bilinen direnç 

egzersizlerinin yetişkin iskelet kasında Akt/mTOR ve ERK1/2 sinyal yolaklarının 

aktivasyonunu sağladığı bilinmektedir. Nitekim, direnç egzersizlerine bağlı 

S6K1 fosforilasyonunun özellikle uzun süreli kas hipertrofisi ile başat gittiği 

gösterilmiştir. Kuşkusuz hipertrofi ile ilişkili sinyal yolaklarının uyarılması atrofi 

ile ilgili yolakların inhibisyonu ile de yakından ilgilidir. Akt aktivasyonu, atrofiye 

neden olan atrogin-1/MAFbx ve MuRF1 genlerinin transkripsiyonel ‘upregülasyonunu’ 

inhibe eder. Akt bu inhibisyonu hipertrofiyi negatif yönde etkileyen bir 

sinyal molekülü olan FOXO’yu inhibe ederek gerçekleştirir. 

Öte yandan bulgular yaşlı iskelet kasında protein sentezini artıran uyarılara karşı 

azalmış bir anabolik yanıt olduğu düşündürmektedir. Nitekim direnç egzersizleri, 

yaşlılarda da kas kitle ve kuvvetinde bir artışa yol açmakla birlike bu düzey gençlerden 

daha düşüktür. Esansiyel amino asitlerin direnç egzersizleri ile birlikte 

veya tek başına alınması miyofibriller protein sentezini artırmakla beraber bu 

artış yaşlılarda gençlerden daha azdır. Keza, tek doz yüksek frekanslı elektrik 

uyarısıyla yaşlı sıçanlarda iskelet kası mTOR, ERK1/2 ve p70S6K fosforilasyonunun 

arttığı ancak bu artışın gençler kadar olmadığı bildirilmiştir. 

Günümüzde insan ömrünün giderek uzaması ile iskelet kaslarının yaşamsal 

bir önemi olduğu anlaşılmaya başlanmıştır. Kas kitlesinin korunması ve 

CONTENTS 





27 - 30 Ekim 2010 




geliştirilmesinde düzenli fiziksel egzersizlerin rolü büyüktür. Giderek yaşlanan 

toplumumuzun sağlığının korunması ve geliştirilmesi için küçük yaşlardan itibaren 

egzersiz alışkanlığının kazandırılarak yaşam boyu fiziksel aktivitenin sürdürülmesi 

ciddi bir önem taşımaktadır. 

CONTENTS 






27 - 30 Ekim 2010 





Tiroid Hastalıklarında Tıbbi Laboratuvar 

Taner ÖZGÜRTAŞ 

GATA Biyokimya AD. Etlik 06018 ANKARA 

Endokrinologların en sık ve en önemli görevlerinden biri tiroid fonksiyon testlerinin 

(TFT) yorumlanması ve hastaya yaklaşımdır. Çoğu zaman TFT’ lerinin yorumlanması 

oldukça kolaydır, çünkü hasta en sık görülen iki tiroid rahatsızlığından (hipertiroidi, 

hipotiroidi) birine hem test sonuçları hem de klinik şikâyetleri ile uymaktadır. Bazı 

durumlarda ise, TFT’ lerin yorumlanması güç veya yanlış değerlendirilmesi mümkündür. 

Çünkü klinik laboratuarlarda kullanılan testlerin çoğu “tanımlama” değil 

“karşılaştırma” yöntemi ile istenen bileşiğin ölçümünü sağlar. Hemen hemen 

tüm ölçümlerde, bileşiğin bilenen miktarını içeren solüsyonlar kullanılarak, hasta 

örneğindeki bilinmeyen bileşik miktarı karşılaştırmalı olarak hesaplanır. Burada önceden 

kullanılan solüsyonla hasta örneğinin benzer olduğundan hareket edilir ancak 

böyle olmadığı durumlarda test sonuçları etkilenecektir. Aynı zamanda birçok test için 

inaccuracy derecesi kullanılan testle birlikte değişir, çünkü laboratuarlar hastaların 

klinik durumu veya test sırasında kullandığı ilaçlar konusunda yeterli bilgiye sahip 

değildirler. 

Başlangıç troid fonksiyon testlerinin seçimi, kabul edilen rehberlere ve lokal laboratuar 

protokollerine göre değişebilir. Birçok laboratuar, başlangıç tarama testi olarak 

high sensitive TSH testini kullanmaktadır. Başlangıç testi olarak yalnız başına T3 

veya T4 testlerini kullanmak subklinik tiroid disfonksiyonlarını gözden kaçırmaya 

neden olabileceği için tavsiye edilmez. Bazı laboratuarlar hala total tiroid testlerini 

kullanmaya devam etmektedirler. Ancak bu yaklaşım, tiroid-bağlayan protein düzeylerindeki 

değişikliklerden etkilendiği için teşhiste karışıklıklara yol açabilmektedir. 

Hatta, serbest hormon ölçümleri kullanıldığında bile aşırı tiroid hormon bağlayıcı 

protein değişikliklerinde, tiroid dışı hastalıklarda ve bazı ilaçların varlığ ında teşhis 

güçlükleriyle karşılaşılmaktadır. Son zamanlardaki test iyileştirmelerine rağmen hala 

aynı testin iki farklı ticari kitle ölçümünde önemli farklılıklar ortaya çıkmaktadır. Laboratuvarda 

kullanılan metodların Endokrinolog tarafından bilinen yöntemler olması 

da oldukça önemlidir, test sonuçları ile ilgili karmaşık durumlarda laboratuarla irtibata 

geçebilirler. Birçok durumda laboratuar interferans için ekstra testler uygulama veya 

değerlendirmede bulunabilir. 

Bu sunumda sizlere, laboratuardan sıkça istenen tiroid testlerinin yöntemsel 

detaylarından ve testlerle ilgili özel durumlarla testlere ait sınırlamalardan kısaca 

bahsedilecektir. 

Medical Laboratory in Thyroid Disease 

Taner ÖZGÜRTAŞ 

GATA Biyokimya AD. Etlik 06018 ANKARA 

Interpretation of thyroid function tests (TFT) is one of the most common and 

important duties of the endocrinologist. In most circumstances, interpretation of 

TFT results is straight forward, since the pattern of abnormal findings and clinical 

symptoms fall into one of two thyroid disfunctions (hyperthyroidism, hypothyroidism). 

In some situations, thyroid tests can provide misleading or inaccurate 

information, for most of the test methods used in clinical laboratories do not 

use “definitive” methods for measuring compounds but instead use “comparative” 

methods. In almost all cases, solutions containing known amounts of the 

compounds are used, unknown compounds in patient’s sample are measured with 

comparing. This requires the assumption that the a given sample and those of patients 

are similar in all other respects. When this assumption is not valid, then the 

results are affected. Besides, for a number of tests, the degree of inaccuracy varies 

with specific method used in a given laboratory, since the laboratories generally 

do not receive info about the clinical status of or medications taken by the patient 

at the time of analyses. 

The choice of first-line thyroid function tests depends on local arrangements and 

laboratory protocols. In many laboratories, a highly sensitive TSH assay is used 

for initial screening. T3 and T4 estimations alone as an initial screen, however, 

will miss subclinical thyroid dysfunction, and are not advised. Total-thyroid hormone 

assays are still used in some laboratories. Because of the changes in thyroidbinding 

proteins, these tests can cause diagnostic confusion. Note, however, that 

free-hormone assays by routine methods are still affected by extreme changes in 

binding- protein concentrations, non-thyroidal illness, and some drugs. Despite 

recent improvements in many assays, significant bias also exists between different 

commercial methods of same test. It is important for the endocrinologists to be 

familiar with the methods used in the laboratories, in order to be in contact with 

the laboratory in case of misleading test results. In many cases, the laboratory can 

perform additional test to evaluate the sample for possible interferences. 

In this presentation, briefly summarized details of methods for commonly required 

thyroid tests from laboratory and tests limitations about some special situations 

will be provided. 

CONTENTS 





27 - 30 Ekim 2010 





Tiroid Hastalıklarında Klinisyenin Laboratuvardan Beklentisi 

Alper SÖNMEZ 

Klinisyenler tiroid hastalıklarının tanı, tedavi ve takibinde kaliteli bir laboratuvara 

ve bilgili bir klinik biyokimya uzmanının desteğine ihtiyaç duyar. Laboratuvarlar, 

tiroid testleri için doğru ve tutarlı sonuçlar vermenin ötesinde, günlük uygulamalarda 

sık rastlanmayan sıra dışı durumlarda da yardımcı ve yol gösterici olabilmelidirler. 

Örneğin yüksek tiroglobulin antikorları nedeniyle serum tiroglobulin ölçümünün 

olması gerekenden düşük çıkması bir klinik biyokimya uzmanının dikkatinden kaçmayabilir 

ve kliniysen bu konuda uyarılabilir. Gene, tiroid dışı hastalıklar ve çeşitli 

ilaçlar tiroid fonksiyon testlerini etkileyebilir ve yanıltıcı sonuçlar ortaya çıkabilir. Bu 

yüzden klinik biyokimya uzmanı ile klinisyen arasında her zaman aktif bir işbirliği 

olmalıdır. Hizmet verilen hasta popülasyonun özelliklerine uygun ölçüm yöntemlerinin 

kullanılması da önemlidir. Örneğin, sıklıkla ambulatuvar bir hasta topluluğuna 

hizmet veren bir laboratuar için tiroid dışı hastalıkların FT4 ölçüm yöntemi üzerindeki 

etkilerini göz önüne almak çok gerekli olmayabilir. Oysa bir hastane laboratuarı 

için tiroid disfonksiyonunu tiroid dışı hastalıkların neden olduğu hatalı FT4 ölçümlerinden 

ayırmak önem taşır. İlaçlar ve diğer karıştırıcılar tüm laboratuar testlerinin 

%10’nunun hatalı sonuçlar vermesine yol açarlar. Tiroid fonksiyon testleri ise bu 

hatalardan en fazla etkilenenlerin başında gelmektedir. Bu nedenle, klinik tablo ile 

uyumsuz gibi gözüken her türlü tiroid fonksiyon testi sonucu klinisyen ve Biyokimya 

uzmanı tarafından birlikte değerlendirilip yorumlanmalıdır. 

Klinisyenlerin tiroid fonksiyon testlerini doğru yorumlayabilmek için klinik biyokimya 

uzmanlarından beklediği katkılar arasında testin söz konusu popülasyon 

(ör:gebe, yaşlı, çocuk vb.) için referans değerlerinin doğru olarak bildirilmesi, testin 

sınırlılıklarının, tespit etme limitlerinin, testi etkilemesi mümkün olabilecek ilaçlar 

ve diğer karıştırıcılar hakkındaki bilgilerin paylaşılması sayılabilir. Laboratuvarlar 

test yöntemlerinde sık değişiklikler yapmamalı ve bu değişiklikler öncesinde klinisyenlerle 

mutlaka bağlantı kurup bilgilendirmelidir. Biyokimya uzmanları yeni yöntemin 

klinik validasyonlarını klinisyenle birlikte geliştirmeli eski ve yeni yöntemler 

arasındaki ilişkinin kabul edilebilir olduğunu göstermelidir. Hatta gerekirse yeni yöntem 

için bir konversiyon faktörü tespit edip klinisyene bildirmelidir. Klinik biyokimya 

uzmanı gereğinde kendi inisiyatifi ile ilave ölçümler yapıp sonucu klinisyene bildirebilir. 

Örneğin, tarama amacıyla istenmiş bir TSH testi eğer baskılı bulunmuşsa FT4 

çalışabilir veya FT4 değeri yüksek olan bir olguda FT3 de birlikte çalışıp klinisyene 

bilgi verebilir. Tutarsız bulunan sonuçların yeniden çalışılması ve gereğinde referans 

laboratuar ile karşılaştırılması da biyokimya uzmanının yapması gereken önemli 

katkılar arasındadır. 

The Expectations of the Clinician From the Laboratory in Thyroid Disorders 

Alper SÖNMEZ 

The clinician always needs the support of a qualified laboratory and an experienced 

clinical biochemist during the diagnosis, treatment and the follow-up of 

thyroid disorders. The laboratories should not only give accurate and precise thyroid 

test results but also guide the clinician in the unusual cases. For example 

the low serum thyroglobulin levels due to high antithyroid antibodies should be 

noticed by the laboratory and the clinician should be informed from the situation. 

Again nonthyroidal disorders and several drugs may affect the results of thyroid 

tests and therefore there should be an active collaboration between the clinician 

and the laboratory. It is also important to use laboratory tests appropriate for the 

characteristics of the population being served by the laboratory. For example it 

may not be that important to rule out the effects of nonthyroidal disorders on the 

thyroid functions for a laboratory which mostly serves and ambulatory population 

while it is essential for a hospital laboratory. Chronic disorders, drugs and several 

other factors confound about the 10% of the laboratory results while the thyroid 

functions are among the most frequently confounded tests of all. Therefore any 

thyroid test result which seems to be discordant to the clinical feature should be 

interpreted together with the clinical biochemist and the clinician. 

In order to interpret the results of the thyroid function tests the clinician expects 

the laboratory to give information about the reference range for the screened population 

(children, pregnant, elderly etc), the detection limits and the limitations of 

the method and possible confounders for the method. The laboratories should not 

make frequent amendments in their methods and should always inform the clinicians 

before any alteration in their methods. The laboratory should always collaborate 

with the physician to develop clinical validation data with the implementation 

of any new method and provide data showing a favorable relation between 

the old and the new version. If required a conversion factor should be provided 

for the new test. The clinical biochemist should use his own initiative to perform 

additional tests in order to help the clinician to solve the case. For example a low 

TSH value during the screening procedure can be accompanied by measuring the 

FT4 levels. Or a high FT4 levels can be accompanied by FT3 levels. The discordant 

laboratory results are expected to be reevaluated by the laboratory. In these 

circumstances the laboratory by its own initiative should collaborate with the reference 

laboratories and help the case. 

CONTENTS 





27 - 30 Ekim 2010 




30 Ekim 2010, Cumartesi / Manisa Salonu 

Farmakogenetik ve İlaç Advers Etkileri 

Bensu KARAHALİL 

Toksikoloji, Gazi Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Ankara 

Pharmacogenetics and Adverse Drug Reactions 

Bensu KARAHALİL 

Department of Toxicology, Gazi University, Faculty of Medicine, Ankara 

CONTENTS 


İlaç etkinliğinin olmaması ve öngörülemeyen ciddi advers ilaç reaksiyonları 

(AİR) günümüzde önemli bir sağlık problemidir. AİR için bugüne kadar dökümante 

edilmiş sayılar endişe vericidir.Yatan hastalarda ciddi ya da ölümcül AİR 

için en kapsamlı çalışma 1998 yılında bir meta analiz olarak yayınlanmıştır. Bu 

çalışma AİR konusundaki tüm çalışmalar da referans olarak gösterilmektedir. Söz 

konusu meta analiz çalışmasının verilerine göre, ABD’nde 1994 yılında hastanelerde 

yatan hastalarda 2.216.000 ciddi ve 106.000 ölümcül AİR görülmüştür. Bu 

rakamlara göre AİR ABD’nde ölüm sebeplerinin sıralamasında yıllara göre 4., 5 

veya 6. sırada yer almaktadır. 2005 yılında yapılan bir çalışmaya göre, yukarıda 

belirtilen sayılara kıyasla advers etkilerde bir azalma olduğu değil, artma olduğunu 

göstermiştir. Bu çalışmaya göre, ciddi advers ilaç olaylarında artış 2.6, ölümcül 

advers ilaç olaylarında ise 2.7 katlık bir artış gösterilmiştir. AİR’nın sebepleri 

arasında genetik faktörler önemli bir yer tutmaktadır. Rapor edilen AİR’nın %50’si 

bireyin genetik faktörlerinden, %42’si ise dozlama ve tıbbi hatalardan dolayıdır 

ki bu %42’lik oranın %50’sinden fazlasından yine ilaç metabolizmasında etkin 

olan enzimlerdeki genetik polimorfizmler yani bireyin genetik profili sorumludur. 

Polimorfizm, genlerdeki değişim ve mutasyonunun populasyonda %1’den daha 

fazla sıklıkta görülmesi olarak tanımlanmaktadır. İlaç metabolize eden enzimlerin 

polimorfik özellikleri ve bunun toksisite ile ilgisi anlaşıldıkça genetik faktörlerden 

kaynaklanan İAR’nın azaltılması mümkündür. Polimorfizm-ilaç toksisite 

ilişkisine örnek olarak Tiyopurinmetiltransferaz (TPMT) polimorfizmine 

bağlı olarak çocuklarda Akut Lenfoblastik Lösemi (ALL) tedavisinde kullanılan 

merkaptopürin, tiyoguanin gibi ilaçların oluşturdurduğu AİR verilebilir. TPMT 

enzim aktivitesi düşük bireylerde tiyopürin alındığında, karaciğer toksisitesi ve 

lökopeni gibi hayatı tehdit eden AİR meydana gelir. Bu tip AİR’ları akut lenfoblastik 

lösemi, kronik inflamasyonun tedavisinde immunosupresan kullananlarda 

ve organ transplantasyonundan sonra gelişmektedir. Düşük TPMT aktivitesine 

sahip bireylerde ilaç dozu azaltılsa da bu AİR önlenemez. Bu konuda en pratik 

yaklaşım kişiye özel ilaç geliştirilmesi olarak ortaya çıkmaktadır. 

Lack of drug effectiveness and serious and apparently unpredictable adverse drug 

reactions (ADRs) continue to be a major public health problem. The numbers 

reported are worrying The most comprehensive study about serious or fatal ADR 

in hospitalized patients has published in 1998 as a meta-analysis. This study has 

been cited in all of the studies about ADR. According to the data in this metaanalysis, 

in 1994, 2 216 000 hospitalized patients had serious ADRs and 106 

000 had fatal ADRs, making these reactions between the fourth and sixth leading 

cause of death in USA. A study conducted in 2005 reported that the number of the 

adverse reactions did not decrease but increased. This study indicated that serious 

advers drug events increased 2.6-fold and fatal advers drug events increased 

4 times. Genetic factors take significant place among the ADR causes. The 50% 

of the reported ADR is due to the genetic factors while the 42% is because of the 

dosing/medical error/offlabel. More than 50% of this 42% is related to the drug 

metabolizing enyzme polymorphisms which again might be attributed to the personal 

genetic profile. Polymorphism is described as the occurence of a genetic 

variations and mutations in more than 1% of the population. Reduction in the arise 

of ADR because of the genetic polymorphisms is possible by understanding the 

characteristics of the drug metabolizing enzyme polymorphisms and their relation 

with toxicity. ADR due to the gene polymorphism of thiopurinemethyltransferase 

(TPMT) in children using the drugs like mercaptopurine and thioguanine for the 

treatment of acute lymphoblastic leukemia (ALL), is an example of polymorphism-drug 

toxicity related reaction. Individuals with reduced activity of TPMT 

are at risk of life-threatening adverse reactions like liver toxicity and leukopenia. 

Such ADRs can develop when patients with ALL are treated with the immunosuppressive 

drugs utilized to treat patients with chronic inflammatory diseases, 

and after organ transplantation. Even if the drug dosage is decreased, this ADR 

can not be prevented in individuals with low TPMT. Most practical approach in 

this subject appears to be the personalized drug development. 





27 - 30 Ekim 2010 




Metal Kirliliği, Fitormediasyon ve Hiperakümülasyonun Moleküler 

Mekanizması 

Leyla AÇIK 1 , Nezaket ADIGÜZEL 1 , Danica LEDUC 2 

1 Biyoloji, Gazi Üniversitesi, Ankara 

2 Kimya, California Üniversitesi, ABD 

Heavy Metal Pollution, Molecular Mechanism of Phytoremediation and 

Hyperacumulation 

Leyla AÇIK 1 , Nezaket ADIGÜZEL 1 , Danica LEDUC 2 

1 Biology, Gazi University, Ankara 

2 Chemistry, California University, USA 

CONTENTS 


Çevre kirliliği (Su kirliliği, toprak, hava kirliliği gibi) gezegenimizin en önemli 

sorunlarından biridir. Ağır metal kirliliği bir ttür çevre sorunudur. Kimyasal 

ve fiziksel tekniklerle temizlenmeye çalışılmaktadır. Bu teknolojiler pahalı 

ve zararlıdır. Alyssum cinsine ait bitkiler nikel ve kobalt elementlerini yüksek 

miktarlarına tolere etme özelliğine sahiptir. Bitkiler kuru ağırlığının %1 den fazla 

nikel biriktirme kapasitesine sahiptir. Metal hiperakülatör bitkiler biyokimyasal 

mekanizmalarının aydınlatılmasına ilave olarak fitoremediasyon açısından 

da önemlidir. Bitkiler nikeli çimlenme, büyüme, hastalıklara direnç, nitrojen 

metobolizması gibi olaylar için gereklidir. Fakat nikel konsantrasyonu çok yüksek 

olursa bitkide nikel toksikliğine neden olur. Bazı bitkiler ise nikel konsantrasyonu 

yüksek serpentin topraklarda yaşayabilir. Sadece tolere etmekle kalmaz, nikeli 

bol miktarda biriktirebilir. Her ne kadar A. murale bitkisi Ni hiperakümülasyonu 

için çok çalışılsa bile henüz nikel hiperakümülasyonunun moleküler mekanizması 

aydınlatılmamıştır. Bu çalışmada A. murale bitkisinin nikel alımından sorumlu 

genleri farklı ifade edilen genleri belirleme yöntemi ile belirlenmeye çalışılmıştır. 

Pollution (air, water and soil) is one of the important problem of the planet. Heavy 

metal pollution is one type of them. Chemical and physical processes involved to 

clean up heavy metal, however, these techniques are expensive and harmful. Alyssum 

species are examples of plants that can hyperaccumulate both nickel (Ni) 

and cobalt (Co), meaning that they tolerate and accumulate xtremely high concentrations 

of Ni (greater than 0.1% dry mass). Plants require nickel (Ni) for germination, 

growth, disease resistance, nitrogen metabolism, and senescence processes. 

However, if exogenous Ni concentrations are too high, plants can suffer from Ni 

toxicity. In contrast to this typical response, some plant species, native to high-Ni, 

serpentine soils, not only tolerate but also “hyperaccumulate” Ni. Although A. 

murale is one of the most studied Ni hyperaccumulators, relatively little is known 

about the biochemical mechanism underlying its ability to hyperaccumulate Ni. 

The full set of genes involved in these processes have yet to be identified. The 

present talk aims to identify the key genes in the Ni hyperaccumulation mechanisms 

in this species. 





27 - 30 Ekim 2010 





Alkanna Türlerinden Sitotoksik Etkinliği Yüksek Naftokinon Grubu 

Bileşiklerin Elde Edilmesi ve Etki Mekanizmaları Üzerine İleri Çalışmalar 

Canan SEVİMLİ-GÜR, Nuray BÖĞÜRCÜ, İsmail H. AKGÜN, 

İsmet DELİLOĞLU-GÜRHAN, Kemal S. KORKMAZ, Erdal BEDİR 

Ege Üniversitesi, Mühendislik Fakültesi, Biyomühendislik Bölümü, Bornova, 

35100 İzmir 

Biyoaktif bitkiler üzerinde yürütülen çalısmaların büyük kısmı kanserin tedavisi 

üzerine yoğunlaşmıştır. “Yeşil” tedaviye olan büyük ilgi ve takzol, etopozit, 

vinkristin, topotekan gibi bitkisel kaynaklı antikanser ilaçların başarısı bu eğilimin 

devam edeceğini göstermektedir. 

Kamptotesinler (topotekan, irinotekan), epipodofilotoksinler (etopozit), mitoksantron 

ve doksorubisin gibi klinik olarak kullanılan birçok antikanser ajanın 

topoizomeraz enzimleri inhibitörü olması, DNA topoizomeraz I ve II enzimlerinin 

antikanser ilaç tasarımı ve geliştirilmesinde ilgilenilen hedefler haline gelmesine 

öncülük etmiştir. Yapılan çalışmalarda, doğal kaynaklardan elde edilen birçok 

naftakinon türevi bileşiğin tümör hücreleri üzerindeki inhibisyon yeteneklerinin 

bu mekanizma ile yürüdüğü anlaşılmıştır. 

Boraginaceae familyası bitkilerinin naftakinon bileşikler yönünden zengin olması 

bilim adamlarını bu familyaya yöneltmişve antikanser özellikteki bileşikler bilime 

kazandırılmıştır. Bu familyanın üyesi olan Alkanna Tausch cinsi ülkemiz 

florasında 34 tür ve 40 taxa ile temsil edilmektedir (Davis, 1978). Bu cinsin hemen 

hemen tamamı endemik olduğundan (32 endemik tür) Anadolu’nun Alkanna 

cinsinin gen merkezi olduğunu söylemek yanlış olmaz. 

Ülkemizde A. tinctoria (L.) Tausch ve A. orientalis’in (L.) Boiss. kırmızı renkli 

köklerinden hazırlanan preparatlar kabızlığa karşın, yara iyi edici ve adet kesici 

olarak halk arasında kullanılmaktadır (Baytop, 1999). Günümüze kadar yapılan 

fitokimyasal çalışmalarda Alkanna türlerinden flavonoitler, pirolizidin alkaloitleri, 

yağ asitleri ve naftakinon türevi bileşikler elde edilmiştir. Bu türler arasında özellikle 

A. tinctoria köklerinden elde edilen boyar madde kozmetik sanayinde renklendirici 

olarak kullanılmaktadır ve bu alanda alınmış bir çok patent kayıtlıdır. 

Yapılan farmakolojik aktivite tarama çalışmaları, Alkanna türlerinden elde edilen 

naftakinonların yara iyi edici ve antimikrobiyal etkilerinin yani sıra DNA- 

Topoizomeraz I enzimini inhibe ettiğini göstermiştir (Papageorgiou ve ark. 1999). 

Ülkemiz florasında Alkanna cinsinin tamamına yakınının endemik olması ve naftakinonlarca 

zengin bu bitkiler üzerinde bugüne kadar sistematik bir fitokimyasal 

ve sitotoksik etki tarama çalışması yapılmamış olması grubumuzu bu konuda 

CONTENTS 





27 - 30 Ekim 2010 





çalışma yapmaya yöneltmiştir. 

Bu amaçla ülkemizin farklı noktalarından toplanan 16 Alkanna türünün toprak 

üstü ve köklerinden hazırlanan hekzan, diklorometan ve diklorometan:metanol 

(1:1) ekstrelerinin 4 kanser hücre hattına karşı sitotoksik etkileri taranmıştır. Bu 

çalışmalar sonunda 5 farklı türe ait kök ekstresi (A. tubulosa, A. pseudotinctoria, 

A. tinctoria subsp. subleiocarpa, A. pinardii ve A. cappadocica) 10 μg/ml’nin 

altında gösterdikleri IC 50 

değerleri ile ön plana çıkmıştır. 

İlerleyen çalışmalarımız en aktif türlerden biri olan A. cappadocica üzerinde 

yoğunlaşmış ve biyoaktivite rehberli izolasyon çalışmalarına geçilmiştir. Bu 

çalışmalar sonunda 8 bileşik saflaştırılarak spektral yöntemlerle yapı tayinleri 

yapılmıştır. Dört tanesi doğa ve bilim için yeni olan molekülün sitotoksik aktivitesi 

doza ve zamana bağlı olarak, 12 insan kanser hücre hattı 1 adet normal hücre 

hattında MTT testi kullanılarak taranmış ve yeni bileşiklerden ikisinin nanomolar 

seviyede etkin olduğu saptanmıştır. 

Daha sonra bileşiklerin DNA topoizomeraz I enzimini inhibe etme aktivitesi 

plazmit DNA’sı gevşeme testi kullanılarak analiz edilmiş ve bazı bileşiklerin, 2-6 

μM doz aralığında potent inhibisyon gösterdikleri bulunmuştur. 

Bileşiklerin hücre DNA hasarı oluşturma yetenekleri, tümör hücreleri DNA’sındaki 

g-H2AX düzeyinin immuno flüoresans ve Western blotlama yöntemleri kullanarak, 

nitel ve nicel olarak analiz edilmiştir. Bu çalışmaların sonunda sitotoksik 

etkinlikleri yüksek olan bileşiklerin diğer bileşiklere göre daha yüksek düzeyde 

tümör hücre DNA’sında çift zincir kırığı oluşturdukları tespit edilmiştir. 

Bileşiklerin kanıtlanan sitotoksik aktiviteleri ve DNA hasarı oluşturma yetenekleri 

sonunda meydana gelen hücre ölümünün apoptoz ve/veya nekroz olduğu anneksin 

V-FITC/PI boyamasından yararlanarak akış sitometri tekniği kullanılarak 

belirlenmiştir. 

Referanslar 

Baytop, T., (1999), Therapy with Medicinal Plants (Past and Present), 2nd Edition, 

Nobel Tip Kitapevleri Ltd., Istanbul. 

Davis, P. H., (1978), Flora of Turkey and the East Aegean Islands, Edinburgh, 

Edinburg University Press Vol.VI: 414. 

Papageorgiou, V. P., Assimopoulou, A. N., Couladouros, E. A., Hepworth, D., 

Nicolaou, K. C. Angew. Chem. Int. Ed. 1999, 38, 270-300. 

CONTENTS 





27 - 30 Ekim 2010 




CONTENTS 

SÖZLÜ SUNUM 

ÖZETLER‹ 

[ABSTRACTS OF ORAL 

PRESENTATIONS] 




27 - 30 Ekim 2010 




Sözlü Sunum Özetleri İndeksi 

A 

Mehmet Agilli 

Emin Özgür Akgül 

Merve Akış 

Türkan Atik 

Fevzi Nuri Aydın 

Süleyman Aydın 

Yasin Aydın 

C 

Özge Çevik 

Arif Çolak 

D 

Özkan Danış 

Ayşe Demir Weusten 

E 

Şükriye Er 

Zübeyde Erbayraktar 

Mine Ergüven 

H 

Aylin Haklıgör 

K 

Funda Karabağ 

Serdar Karakurt 

Şebnem Kavaklı 

Murat Kılıç 

Işıl Aksan Kurnaz 

H. Mehtap Kutlu 

M 

Ayfer Meral 

Nuriye Mete 

O 

Halil Özkol 

Onur Öztaş 

Abstracts of Oral Presentations Index 

P 

Özge Tuğçe Paşaoğlu 

Petek Piner 

S 

Ebru Saatci 

Elif Sakallı 

A. Bengisu Seferoğlu 

Abdullah Sivrikaya 

İbrahim Şahin 

Serkan Şen 

Murat Şentürk 

T 

Abdullah Tuli 

Yasin Tülüce 

Ali Türkan 

V 

Hüsamettin Vatansev 

Y 

Ebru Dündar Yenilmez 

CONTENTS 




27 - 30 Ekim 2010 




SÖZLÜ SUNUM ÖZETLERİ 

Emodininin MCF-7 ve MDA-231 Hücrelerinde Sitotoksisitesi ve Apoptoziz 

Gen Ekspresyonları Üzerindeki Karşılaştırmalı Etkileri 

Elif SAKALLI 1 , Pembegul UYAR 2 , Mesude ISCAN 3 

1Biyokimya Anabilim Dalı, Fen Bilimleri Enstitüsü O.D.T.Ü., Ankara / elifsmar@yahoo.com 

2Biyoteknoloji Anabilim Dalı, Orta Doğu Teknik Üniversitesi, Ankara 

3Biyokimya Anabilim Dalı, Fen Bilimleri Enstitüsü O.D.T.Ü., Ankara / Biyolojik 

Bilimler Bölümü, O.D.T.Ü., Ankara 

Emodin(1,3,8-trihydroxy-6-methylanthraquinone), eski zamanlardan beri tıpta tedavi 

için kullanılan bitkisel ilaçların bir bileşeni olup, inflamasyon ve kansere karşı etkiler 

gösteren bir antrakuinon türevidir. Biz araştırmamızda, emodinin MCF-7 (estrojen 

reseptör pozitif) ve MDA-231 (estrojen reseptör negatif) hücre hatlarındaki 

çoğalmaya ve apoptoziz genlerinin ekspresyonuna etkilerini karşılaştırmalı olarak 

inceledik. Hücreler 48 saat süreyle emodinin çeşitli konsantrasyonları (0-100 µg/ml) 

varlığında kültür edildi. Canlı hücrelerin yüzdesi Tryphan Blue ile hücre sayımı ve 

XTT (2,3-bis-(2-methoxy-4-nitro-5-sulfophenyl)-2H-tetrazolium-5-carboxanilide) 

yöntemiyle belirlendi. Emodinin, hücrelerin yaşamasını hücre tipine ve doza bağlı 

olarak farklı oranlarda etkilediği görüldü. 48 saatte hücrelerin % 50 sini öldürüren 

emodin konsantrasyonu (µg/ml), Trypan Blue ile hücre sayımı yöntemiyle MCF-7 

ve MDA-231 hücrelerinde sırasıyla 14,21 ve 17,69 XTT yöntemiyle 28,20 ve 20,43 

olarak belirlendi. Emodinin apoptoziz etkilerini incelemek için 5, 10, 20 µg/ml emodin 

konsantrasyonları kullanılarak büyütülen hücrelerin RNA’sı izole edildi, takiben, 

cDNA’sı sentezlendi. Bax ve Bcl-2 genlerinin aktivitelerine qRTPCR ile bakıldı. 

MCF-7 hücresinde en yüksek konsantrasyon olan 20 µg/ml emodin konsantrasyonu 

kullanıldığında DMSO kontrolüne göre Bax geninin ekspresyonunun 4,69± 2,32(kat 

değişim±SH) kat arttığı ve Bcl-2 geninin ekspresyonunun 0,29± 0,21(kat değişim±SH) 

kat azaldığı gözlemlendi. MDA-231 hücresinde kullanılan konsantrasyonlarda apoptoziz 

genlerinde önemli bir değişiklik gözlemlenmedi. Apoptozizin varlığı TUNEL 

yöntemiyle de gözlemlendi. 5 µg/ml emodin konsantrasyonuna 12 saat maruz kalan 

MCF-7 ve MDA-231 hücrelerinde DNA fragmantasyonu pozitif kontoldeki gibi çok 

olmasa da gözlendi. 

Cytotoxicity of Emodin and Comperative Effects on Apoptosis Gene 

Expression in MCF-7 and MDA-231 Cell Lines 

Elif SAKALLI 1 , Pembegul UYAR 2 , Mesude ISCAN 3 

1Graduate Program of Biochemistry, Middle East Technical 

University, Ankara / elifsmar@yahoo.com 

2Graduate Program of Biotechnology, Middle East Technical University, Ankara 

3Graduate Program of Biochemistry, Middle East Technical University, Ankara 

/ Department of Biological Sciences, Middle East Technical University, Ankara 

Emodin(1,3,8-trihydroxy-6-methylanthraquinone) which is found in certain 

plants, has been an active component in herbal extracts used for medical treatment 

from ancient times and shown anti-inflammatory and anti-cancer effects. In 

our research, we aim to study the effects of emodin on MCF-7(estrogen receptor 

positive) and MDA-231(estrogen receptor negative) cell lines by comparing its 

effects on proliferation and apoptosis genes. Cells were cultured in the presence 

of various concentrations of emodin (0-100 µg/ml) 48 hours. The percentage of 

cell viability was determined by Tryphan Blue cell counting and XTT (2,3-bis-(2- 

methoxy-4-nitro-5-sulfophenyl)-2H-tetrazolium-5-carboxanilide) method. The 

emodin concentration (µg/ml), that killed 50 % of cells in 48 hours was detected 

14,21 for MCF-7 cells and 17,69 for MDA-231 cells by Tryphan Blue cell counting 

method and the emodin concentration that killed 50 % of cells in 48 hours was 

detected 28,20 for MCF-7 cells and 20,43 for MDA-231 cells by XTT method. 

In order to investigate the effect of emodin on apoptosis, RNAs of cells treated 

with 5, 10, 20 µg/ml emodin concentrations for 48 hours were isolated followed 

by cDNAs were synthesized. The expression of Bax and Bcl-2 genes were examined 

by Real Time PCR. In comparison with DMSO control, it is observed that 

the expression of Bax gene was increased 4,69± 2,32 (fold change±SD) fold and 

the expression Bcl-2 was decreased 0,29± 0,21 (fold change±SD) fold in MCF-7 

cells upon treatment with the highest emodin concentration, 20 µg/ml whereas 

there wasn’t any significant change in MDA-231 cells. Furthermore, apoptosis 

was observed by TUNEL. DNA fragmentation was seen in both cells treated with 

5 µg/ml emodin concentration for 12 hours, but it was not intense as the positive 

control. 

CONTENTS 

ABSTRACTS OF ORAL PRESENTATIONS 




27 - 30 Ekim 2010 





Radyoaktif Talyum-201’in İnsan Karbonik Anhidraz Enzim Aktivitesine 

Etkisi 

Murat ŞENTÜRK 1 , Ali ŞAHİN 2 , Mehmet ÇİFTCİ 3 , Ö. İrfan KÜFREVİOĞLU 3 , 

Erhan VAROĞLU 2 

1Kimya Bölümü, Ağrı İbrahim Çeçen Üniversitesi, Ağrı 

2Nükleer Tıp Bölümü, Atatürk Üniversitesi, Erzurum 

3Kimya Bölümü, Atatürk Üniversitesi, Erzurum 

Bu çalışmada insan karbonik anhidraz I ve II izoenzimlerinin talyum-201 ( 201 Tl) ile inhibisyonu 

incelenmiştir. İnsan eritrosit hCA-I ve hCA-II izoenzimleri Sepharose-6Banilin-sulfanilamid 

afinite jel kromatografisi yöntemi kullanılarak sırasıyla 105,2 ve 

748,4 kat saflaştırılmıştır. 201 Tl çözeltisinin düşük konsantrasyonlarda CA enzim aktivitesi 

üzerine inhibisyon etkisi in vitro koşullarda esteraz metoduyla belirlenmiştir. 

%Aktivite-[I] grafiklerinden I 50 

değerleri CA için 40,35 μl; CA II için ise 29,83 μl 

olarak hesaplandı ([Tl + ]: 0.0036 μM, [Cu +2 ]: 0.0116 μM, [Fe +3 ]: 0.0132 μM). Ayrıca 

K i 

sabitleri ve inhibisyon tiplerinin belirlenmesi amacıyla Lineweaver– Burk eğrileri 

oluşturuldu. Buna ek olarak 5 hasta üzerinde talyum-201’in inhibisyon etkisi in vivo 

olarak tespit edildi. 0.00193 mg/kg talyum-201’in insan eritrosit CA enzimini 1 saatte 

önemli ölçüde (p ≤ 0.001) inhibe ettiği belirlendi. 

Effects of Radioactive Thallium-201 on Human Carbonic Anhydrase 

Enzyme Activity 

Murat ŞENTÜRK 1 , Ali ŞAHİN 2 , Mehmet ÇİFTCİ 3 , Ö. İrfan KÜFREVİOĞLU 3 , 

Erhan VAROĞLU 2 

1 Department of Chemistry, Ağrı İbrahim Çeçen University, Agri 

2Department of Nuclear Medicine, Atatürk University, Erzurum 

3 Department of Chemistry, Atatürk University, Erzurum 

The inhibition of two human carbonic anhydrase (hCA, EC 4.2.1.1) isozymes, 

the cytosolic hCA-I and II, with thallium-201 ( 201 Tl) was investigated. Human 

erythrocyte CA-I and CA-II isozyme was purified using Sepharose-6B-anilinesulfanilamide 

affinity gel chromatography method. The overall purification was 

approximately 105.2-fold for hCA-I and 748.4-fold for hCA-II. The inhibitory 

effects of 201 Tl on CA activity were determined at low concentrations using the 

esterase method under in vitro conditions. I 50 

values for 201 Tl solution were calculated 

from Activity % -[I] as 40.35 μL for hCA-I and 29.83 μL for hCA-II respectively 

([T l+ ]: 0.0036 μM, [Cu +2 ]: 0.0116 μM, [Fe +3 ]: 0.0132 μM). Additonally, the 

Lineweaver– Burk curves obtained were used for the determination of K i 

and the 

inhibitor type. Moreover, in vivo studies was performed on five patients for thallium-201. 

00193 mg/kg Tl-201 was determined to inhibit human erythrocyte CA 

enzyme significantly (p ≤ 0.001) in 1 hour. 

CONTENTS 





27 - 30 Ekim 2010 





Bitki Fenolik Bileşiklerinin Karaciğer Glutatyon-S-Transferaz Enzim 

Aktivitesi Üzerine In Vitro Etkileri 

Serdar KARAKURT 1 , Melike SEVER 2 , Çiğdem SARAÇ 2 , Ewa DOĞRU 2 , 

Orhan ADALI 2 

1Biyokimya A.D., ODTÜ, Ankara 

2Biyoloji A.D., ODTÜ, Ankara 

Glutatyon-S-transferaz (GST, EC 2.5.1.18) 50 kDa ağırlığında, soluble ve dimerik 

bir proteindir. Genel olarak GSH bağlı reaksiyonlar detoksifikasyon ile ilişkili olsa 

da bazı durumlarda GSH konjugasyonları toksisitenin artmasına neden olmaktadır. 

Aynı zamanda birçok organizmanın pestisit, herbisit ve antibiyotiğe karşı dirençli 

olması da artmış GST aktivitesi ile ilişkilendirilmektedir. Bunun yanında kemoterapötik 

ilaçlara karşı direnci arttırdığından dolayı tümör hücrelerinde yüksek miktarlarda 

sentezlendiği bulunmuştur. Bu çalışmada bitki fenolik bileşiklerinden tannik asit, 

elajik asit, kuersetin, naringenin, resveratrol, rutin ve hesperidin’in tavşan karaciğer 

GST enzimi üzerine olası etkileri incelenmiştir. Polifenolik bileşikler konsantrasyona 

bağımlı olarak GST enzim aktivitesini inhibe etmişlerdir. Tannik asit, elajik asit, 

kuersetin, naringenin, resveratrol, rutin ve hesperidin için IC50 değerleri sırasıyla 

0.33±0.02 µM, 142±6.36 µM, 80±1.38 µM, 260±1.92 µM, 75.9±2.06 µM, 164±3.42 

µM ve 242±4.17 µM olarak saptanmış olup, elde edilen Lineweaver–Burk ve Dixon 

grafiklerinden inhibisyon sabiti (Ki) ve inhibisyon tipi belirlenmiş olup sırasıyla 

0.4 µM (Nonkompetetif), 65 µM (Nonkompetetif), 61.5 µM (Kompetetif), 314 µM 

(Karışık Tip), 6.2 µM (Nonkompetetif), 245 µM (Karışık Tip) ve 143 µM (Kompetetif), 

olarak hesaplanmıştır. Bu sonuçlar ile bitki fenolik bileşiklerinin ksenobiyotik aktivasyon 

yolaklarında rol alan GST enzimini etkileyerek, bu enzim tarafından metabolize 

edilen birçok kimyasalın metabolizmasını değiştirebildiği ve bu fenoliklerin GST 

enzimi üzerindeki inhibe edici özellikleri nedeniyle kemoterapötik ilaçların etkinliğini 

arttırabileceği gösterilmiştir. 

In Vitro Effects of Plant Phenolic Componds on Liver Glutathione 

S-Transferase Activity 

Serdar KARAKURT 1 , Melike SEVER 2 , Çiğdem SARAÇ 2 , Ewa DOĞRU 2 , 

Orhan ADALI 2 

1 Department of Biochemistry , METU, Ankara 

2 Department of Biology, ODTÜ Ankara 

Glutathione S-transferase (GST, EC 2.5.1.18) is a soluble and dimeric protein 

with typical molecular masses of around 50 kDa. Although the majority of GSHlinked 

reactions serve the function of detoxification, in some cases toxicity is 

increased by formation of a GSH conjugate. Besides, the resistance of cells and 

organisms to pesticides, herbicides and antibiotics was implicated in GST activities. 

Moreover, GSTs have been shown to be over-expressed in tumor cells hence 

it increases the resistance for chemotherapeutic drugs. This study was undertaken 

to elucidate the possible in vitro effects of plant phenolic compounds tannic acid, 

ellagic acid, quercetin, naringenin, resveratrol, rutin and hesperidin for their ability 

to modulate rabbit GST enzyme activities. Polyphenolic compounds showed 

an inhibitory effect on rabbit liver GST enzyme in a concentration dependent 

manner. IC50 values of tannic acid, ellagic acid, quercetin, naringenin, resveratrol, 

rutin and hesperidin on GST enzyme activity were determined as 0.33±0.02 

µM, 142±6.36 µM, 80±1.38 µM, 260±1.92 µM, 75.9±2.06 µM, 164±3.42 µM, 

and 242±4.17 µM, respectively. Ki constants of tannic acid, ellagic acid, quercetin, 

naringenin, resveratrol, rutin and hesperidin were calculated as 0.4 µM (noncompetitive), 

65 µM (noncompetitive), 61.5 µM (competitive), 314 µM (mixed 

type), 6.2 µM (noncompetitive), 245 µM (mixed type) and 143 µM (competitive), 

respectively. These results indicate that plant phenolic compounds may modulate 

Phase II enzyme, glutathione S-transferase and influence the metabolic activation 

of xenobiotics mediated by this enzyme. Moreover, those compounds due to their 

inhibitory effects on GST activity may have potency for use in cancer drug efficacy 

studies and as a chemoprotective agent against GST induced toxicities 

CONTENTS 





27 - 30 Ekim 2010 





Nigella Sativa L’nın Broiler Piliçlerin Eritrosit Lipid Peroksidasyonu ve 

Redükte Glutatyon Düzeyleri Üzerine Etkisi 

Yasin TÜLÜCE 1 , Halil ÖZKOL 1 , Bünyamin SÖĞÜT 2 , İsmail ÇELİK 3 

1 Temel Tıp Bilimleri, Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Van 

2 Zooteknik Bölümü, Bingöl Üniversitesi, Bingöl 

3 Biyoloji Bölümü, Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Van 

Nigella sativa L.’nın Broiler Piliçlerin eritrositlerinde redükte glutatyon (GSH) ve lipid 

peroksidasyon (malondialdehit, MDA) üzerine etkilerinin tespit edilmesi amaçlandı. 

100 Ross 308 piliç kullanıldı ve bunlar eşit olarak kontrol, % 0.5, % 1 ve % 1.5 Nigella 

sativa L. içeren dört gruba ayrıldı. Kontrol grubu piliç besini ile beslenirken, 

uygulama gruplarına 6 hafta süresince % 0.5, % 1 ve % 1.5 öğütülmüş Nigella sativa 

L. tohumları içeren besinler verildi. % 0.5 (p


27 - 30 Ekim 2010 





Organik Pestisid Spinosad’ın Oreochromis Niloticus’da Böbrek Dokusunda 

In Vivo Toksik Etkileri 

Petek PİNER 1 , Özge TEMİZ 2 , Nevin ÜNER 2 

1Fen Bilgisi Eğitimi, Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi, Kahramanmaraş 

2 Biyoloji, Çukurova Üniversitesi, Adana 

Tarımsal uygulamalarla artan çevre ve besin kirliliği konvansiyonel tarımın alternatifi 

olarak organik tarım uygulamalarını başlatmıştır. Organik tarım yönetmeliklerinde 

pirethrinler ve rotenone gibi bitkisel orijinli maddelerle mikroorganizmalarca üretilen 

maddelerin insektisid olarak kullanılmasına izin verilmektedir. Bu bileşiklerden spinosad 

dünyada ve ülkemizde organic tarımda yaygın olarak kullanılmaktadır. Bu 

çalışmada spinosadın böbrekte in vivo toksik etkileri ilk kez araştırılmıştır. Bu amaçla 

25 mg/L, 50 mg/L, 75 mg/L spinosad 24, 48 ve 72 saat sürelerle model organizma 

O. niloticus örneklerine uygulanmış ve spinosadın toksik etkileri glutatyon 

metabolizması, stres proteinleri ve lipid peroksidasyonu incelenerek belirlenmiştir. 

Glutatyon metabolizmasına etkileri total GSH (tGSH) miktarı, Glutatyon Peroksidaz 

(GPx), Glutatyon Redüktaz (GR), Glutatyon S-Transferaz (GST) enzim aktiviteleri; 

stres proteinlerine etkileri Hsp70 miktarı; lipid peroksidasyonuna etkileri de malondialdehid 

(MDA) miktarı belirlenerek araştırılmıştır. tGSH miktarı, GPx, GR, GST 

enzim aktiviteleri ve MDA miktarı spektrofotometrik yöntemlerle, HSP70 miktarı 

ELISA yöntemi ile belirlenmiştir. Spinosad O. niloticus’da böbrek dokusunda tGSH 

miktarı ve GPx, GR enzim aktiviteleri ile Hsp70 ve MDA miktarlarında artışa, GST 

enzim aktivitesinde ise inhibisyona neden olmuştur. Bu dokuda spinosadın lipid 

peroksidasyonu ve stress proteinlerini etkileyerek oksidatif lipid ve protein hasarı 

oluşturduğu belirlenmiştir. Spinosadın neden olduğu oksidatif stres etkisinin glutatyon 

metabolizması ile giderilmeye çalışıldığı anlaşılmaktadır. Araştırma bulguları 

GPx, GR, GST enzim aktiviteleri ile Hsp70 düzeyinin spinosad toksisitesinde olası 

biyomarkırlar olarak değerlendirilebileceğini de göstermektedir. 

In Vivo Toxic Effects of Organic Pesticide Spinosad on Kidney of 

Oreochromis Niloticus 

Petek PİNER 1 , Özge TEMİZ 2 , Nevin ÜNER 2 

1 Education of Science, Kahramanmaraş Sütçü İmam University, Kahramanmaras 

2 Department of Biology, Çukurova University, Adana 

Increasing environmental and food pollution related to agricultural practices initiated 

organic farming as an alternative to conventional applications. Agricultural 

regulations allow botanical substances like pyrethrins and rotenone, and substances 

produced by microorganisms to be used as insecticides in organic farming. 

Amongst these substances spinosad is widely used in organic farming both 

worldwide and in Turkey. This study is currently the only research on in vivo 

toxic effects of spinosad on the kidney. The results were achieved by applying 25 

mg/L, 50 mg/L, 75 mg/L of spinosad on model organism O. niloticus at durations 

of 24, 48 and 72 hours. Toxic effects of spinosad were determined by analysing 

glutathion metabolism, stress proteins and lipid peroxidation. Its effects on glutathion 

metabolism were investigated by determining the total amount of GSH 

(tGSH), Glutathion Peroxidase (GPx), Glutathion Reductase (GR), Glutathion 

S-Transferase (GST) enzyme activities; effects on stress proteins were investigated 

by determining the amount of Hsp70; effects on lipid peroxidation were 

determined by investigating the amount of malondialdehyde (MDA). Amount of 

tGSH and MDA, and GPx, GR, GST enzyme activities were determined by using 

spectrophotometric assay; amount of H70 was determined by using ELISA assay. 

Spinosad caused increase in the amount of tGSH, Hsp70 and MDA and GPx, GR 

enzyme activities and inhibition of GST enzyme activity in kidney of O. niloticus. 

The results show that spinosad generated oxidative lipid and protein damage 

by affecting lipid peroxidation and stress proteins. It was seen that the Oxidative 

stress effect induced by spinosad is tried to be overcome by GSH metabolism. 

Results of the study also indicate that GPx, GR, GST enzyme activities and Hsp70 

level can be considered as possible biomarkers in spinosad toxicity. 

CONTENTS 





27 - 30 Ekim 2010 




Çeşitli Kanser Tiplerinin Tedavisinde Bitki Kök Hücre 

Ekstraktlarının Kullanımı 

Şebnem KAVAKLI 

Biyoteknoloji, Ege Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, İzmir 

Using of Plant Stem Cell Extracts at Various Cancer 

Types Treatment 

Şebnem KAVAKLI 

Biyoteknoloji, Ege Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, İzmir 

CONTENTS 


Günümüzde kültür ve yabani bitkiler içerisinden pek çok bitkinin tomurcuk, kökçük, 

genç sürgün ve tohum gibi embriyonik dokularından elde edilen bitki kök hücre 

ekstraktları kullanılarak farklı kanser türlerine karşı tedavi yolları üzerine araştırmalar 

yapılmaktadır. Çeşitli kanser çalışmalarında bitkilerden elde edilen bu ekstraktlarının 

kullanılması düşüncesi bitkilerin sahip olduğu onkofitoembriyonik özelliklerinden 

kaynaklanmaktadır. Bu terim bitkilerin genç dokularının fitokimyasal özelliklerinin 

onkolojide kullanılmasını ifade etmektedir. Çeşitli bitki türleri farklı kanser 

çeşitlerinde belirli fizyolojik fonksiyonları geliştirerek etki etmektedirler. Başta 

prostat kanseri olmak üzere kolon, yumurtalık, mide, deri, göğüs, lösemi ve akciğer 

kanserlerinde çalışmalar yapılmaktadır. Kanser çalışmalarında bitkilerdeki steroller, 

ligninler, stres hormonları, östrojen reseptörüne etki eden inhibitörler ve nötralize 

edici ajanlar, oksinler, sitokininler gibi bitki gelişim düzenleyicileri olarak çeşitli bitki 

kök hücre ekstraktları kullanılmaktadır. Bunlar vasıtasıyla kanser çalışmalarında 

antienflamatuar, antitümör, antimutajenik, progesteron üretimine yönlendirici, prolaktini 

azaltıcı, kanserli hücreyi apoptosize yönlendirici hatta metastazı önleyici gibi 

tedaviye yönelik uygulamalar üzerinde çalışılmaktadır. Bu çalışmada bitki kök hücre 

ekstraktlarının elde edildiği bitkiler ve bunların kanser çalışmalarındaki tedaviye 

yönelik uygulamalarının açıklanması hedeflenmektedir 

Today, researches is done about therapy against different forms of cancer by using 

of stem cell extracts derived from embryonic tissues such as many plant’s buds, 

rootlet, young shoots and seeds from inside of cultures and wild plants. The idea 

of using plant extracts obtained from plants in some cancer studies that are due to 

oncophytoembryonic characteristics of plants. The term is represents that using 

of phytochemical properties of young tissues of plants in oncology. Various plant 

species affect by improving certain physiological functions in different types of 

cancer. The studies are performed at particularly prostate cancer, including colonic, 

ovarian, stomach, skin, breast, leukemia and lung cancer. Plant sterols, lignin, 

stress hormones, inhibitors and neutralizing agents which effect the estrogen 

receptors, plant growth regulators such as auxins, cytokinins are used in cancer 

studies. Through these extracts therapeutic applications are working on cancer 

studies such as anti-inflammatory, antitumor, antimutagenic, guiding the production 

of progesterone, prolactin-reducing, apoptosize router and even preventing 

metastasis of cancer cells. In this study is aimed to explain that plant stem cell 

extracts were obtained from plant stem cells and their therapeutic application in 

cancer researches. 





27 - 30 Ekim 2010 





Glikoz, Fruktozamin, HBA1C ve İnsülin Ölçümlerinde Ölçüm Belirsizliği 

ve Referans Değişim Değeri 

Aylin HAKLIGÖR 1 , Mehmet ŞENEŞ 1 , Yalçın ARAL 2 , Doğan YÜCEL 1 

1 Tıbbi Biyokimya, S.B. Ankara Eğitim ve Araştırma Hastanesi 

2 Endokrinoloji ve Metabolizma Kliniği, S.B. Ankara Eğitim ve Araştırma Hastanesi, 

Ankara 

Ölçüm belirsizliği, ölçülen değerlerin dağılımını tanımlayan bir parametredir. 

Ölçüm belirsizliği hesaplamasına farklı yaklaşımlar olduğu görülmektedir. Referans 

değişim değeri (RDD) bir hastada, iki ardışık ölçümde elde edilen aynı analite ait 

sonuçlar arasında klinik açıdan önemli farkı tanımlar. Çalışmamızda bu iki kavramın 

hesaplanmasını, ölçüm belirsizliğine farklı yaklaşımları değerlendirmeyi ve bu iki hesaplama 

arasında bağıntı kurmayı amaçladık. Ölçüm belirsizliği ve RDD hesaplamaları 

glikoz, fruktozamin, HbA1c ve insülin testleri için yapıldı. Hesaplamalarda üreticinin 

sağladığı bilgiler, laboratuvar verileri (tekrarlanabilirlik, iç ve dış kalite kontrol, geri 

kazanım) ve biyolojik varyasyon verileri kullanıldı. Çalışmaya Diyabetes Mellitus 

(DM) tanısı ile takip ve tedavi edilen 151 hasta (yaş ortalaması 55 ± 10 yıl, 114 kadın, 

37 erkek) ve diyabet tanısı almayan 20 kişilik kontrol grubu (yaş ortalaması 50 ± 9 yıl, 

14 kadın, 6 erkek) alındı. Testlerin ölçüm belirsizliği küçükten büyüğe doğru şöyle 

sıralandı: HbA1c, glikoz, fruktozamin, insülin. Ölçüm belirsizliği sonuçları, belirsizlik 

kaynakları seçiminden hesaplama şekline kadar birçok etkenden etkilenmektedir. 

Sonuç olarak ölçüm belirsizliği hesabı için standardizasyon gereklidir. RDD formülüne 

sapmanın varyansı eklenerek RDD güçlendirilebilir. Böylece bu denklem hem 

ölçüm belirsizliği, hem de RDD hesabı için kullanılabilir. 

Measurement Uncertainty and Reference Change Value for the Assays of 

Glucose, Fructosamine, HBA1C, and Insulin 

Aylin HAKLIGÖR 1 , Mehmet ŞENEŞ 1 , Yalçın ARAL 2 , Doğan YÜCEL 1 

1 Medical Biochemistry, S.B. Ankara Training and Research Hosptial Ankara 

2 Endocrinology and Metabolism Clinic, S.B. Ankara Training and Research 

Hospital, Ankara 

Measurement uncertainty is a parameter defining the dispersion of values that 

could reasonably be attributed to the measurand. It is noticed that there are various 

approaches dealing the estimation of measurement uncertainty. Reference change 

value (RCV) defines the clinically significant variation between two consecutive 

results obtained from the same measurand for the same patient. In our study 

we aimed to take up these two concepts, considering various approaches dealing 

the measurement uncertainty and establishing a connection between their calculations. 

Measurement uncertainty and RCV were estimated for glucose, fructosamine, 

HbA1c and insulin tests. Data supplied by the manufacturer, obtained from 

our laboratory data (such as repeatability, internal and external quality control, 

recovery) and those on biological variation were used. 151 patients (mean age ± s, 

55 ± 10 years; 114 women, 37 men) that were followed and treated for Diabetes 

Mellitus (DM) and 20 individuals without DM (mean age ± s, 50 ± 9 years; 14 

women, 6 men ) were enrolled in the study. Rank of the tests according to the increasing 

uncertainties was HbA1c < glucose < fructosamine < insulin. Calculation 

results of measurement uncertainty, vary due to many factors such as the choice 

or calculation of sources of uncertainty.In conclusion estimation of measurement 

uncertainty needs to be standardized. By inserting the coefficient of variation of 

bias into the RCV formula, it can be empowered. In that manner, this equation can 

be used for calculation of measurement uncertainty and RCV. 

CONTENTS 





27 - 30 Ekim 2010 





Dünya Sağlık Örgütü’nün(DSÖ) İnsan Semeninin İncelenmesi ve 

İşlenmesi için Laboratuvar Kılavuzu’nun-5. Basım Tanıtımı 

Türkan ATİK 1 , Gülşen AKTAN 2 

1Biyokimya, Devlet Hastanesi, İstanbul 

2Androloji, Tıp Fakültesi, İstanbul 

İlk amaç insan semeninin hazırlanması ve tetkiki için Dünya Sağlık Örgütü’nün 

(DSÖ) hazırladığı Laboratuvar El Kitabının/ Kılavuzunun 5. basımını tanıtmaktır. 

İkinci amaç ise rutin semen analizinin içeriği ve raporlama biçiminin önemine dikkat 

çekmektir. Metod: DSÖ’nün 5. basımı yapılan insan semeninin hazırlanması ve tetkiki 

ile ilgili laboratuvar kılavuzunu inceledik. Daha sonra DSÖ’nün semen analizi laboratuvar 

kılavuzunu özetledik. Bulgular: Evrensel düzeyde daha kolay karşılaştırmalar 

yapabilmek için kılavuzun bu baskısı analizin farklı metotları tanıtıldığında mantıksal 

olarak açıklanmakta ve çok daha fazla ayrıntıyı içermektedir. Bu kılavuzun bir önceki 

baskısı ileri hareketli spermatozoaları hızlı ve yavaş olarak tanımlamakta ve “grade a” 

olarak değerlendirmekteydi. Bu baskı hareketin derecelendirilmesinin basit bir sistemle; 

hareketsizlerden, ileri hareketli ve ileri olmayan hareketli olarak ayırt edilmesini 

önermektedir. Diğer önemli değişiklik sperm morfolojisinin değerlendirilmesinde alt 

referans limitin, normal sperm % 4 (%3.0 – 4.0) olarak kabul edilmesidir. Sonuç: 

DSÖ Laboratuvar Kılavuzuna göre yapılan rutin semen analizi hastalar ve klinisyenler 

için ne yapacaklarına karar vermede son derece faydalı, kolay anlaşılabilen, çok 

güvenilir bir testtir. 

Introduction of the WHO Laboratory Manual for the Examination and 

Processing of Human Semen Fifth Edition. 

Türkan ATİK 1 , Gülşen AKTAN 2 

1 Department of Biochemistry, State Hospital, Istanbul 

2 Department of Andrology, Faculty of Medicine, Isatnbul 

Primary aim of the poster is introduction of the latest World Health Organization 

(WHO ) Laboratory Manual for The Examination and Processing of Human Semen, 

fifth edition. Second aim is, draw attention to the important of the routine 

semen analysis report form and content. Method: We examined the WHO laboratory 

manual for the examination and processing of human semen, fifth edition. 

We presented the summary of the WHO Laboratory Manual for semen analysis. 

Results: In order to make global comparisons easier, this edition of the manual 

includes much greater detail, and the rationale is explained when alternative methods 

of analysis are presented. The previous edition of this manual recommended 

that progressively motile spermatozoa should be categorized as rapid or slow defining 

“grade a” spermatozoa. In this edition a simple system for grading motility 

is recommended that distinguishes spermatozoa with progressive or non-progressive 

motility from those that are immotile. The other important modification is 

the acceptance of the lower reference limit for normal form is 4% (3.0-4.0%). 

Conclusions: Routine semen analysis is examined according to WHO Laboratory 

Manual is a very useful, most reliable, easy comprehensible test to decide what to 

do for clinicans and patients. 

CONTENTS 





27 - 30 Ekim 2010 





Sarkoidozlu Hastalarda Serum ve Bronkoalveolar Lavaj VCAM, E-Selektin 

ve L-Selektin Seviyelerinin Tayini 

Fevzi Nuri AYDİN 1 , Ergun UCAR 2 , Halil YAMAN 1 , Mehmet AGİLLİ 1 , 

İbrahim AYDİN 1 , Yasemin Gulcan KURT 1 , Tuncer CAYCİ 1 , 

Emin Ozgur AKGUL 1 , Deniz DOGAN 2 , Ergun TOZKOPARAN 2 , Erdinc CAKİR 1 , 

Cumhur BİLGİ 1 , M Kemal ERBİL 1 

1 Biyokimya A.D., GATA, Ankara 

2 Gogus Hastalıkları A.D., GATA, Ankara 

Pulmoner sarkoidoz (SAR), lenfositik alveolitin eşlik ettiği etiyolojisi bilinmeyen kronik 

bir inflamatuar hastalıktır. SAR ve tüberküloz (TBC) hastalarının akciğerlerinde 

patolojik olarak granülom formasyonu oluşur. Granülom formasyonundaki hücrehücre 

etkileşiminin ve inflamatuar alana lökosit migrasyonunun temelini, adezyon 

moleküllerinin ekspresyonu ve up-regülasyonu oluşturur. Bu çalışmada, SAR’lu, 

TBC’lu ve sağlıklı bireylerde; serum ve bronkoalveolar lavaj (BAL) sE-selektin, sV- 

CAM-1 ve sL-selektin düzeylerini saptamayı amaçladık. Çalışmaya, 10 SAR’lu, 17 

TBC’lu ve 21 sağlıklı birey dahil edildi. Tüm bireylerden BAL ve kan örnekleri alındı. 

sE-selektin, sVCAM-1 ve sL-selektin düzeyleri ELISA yöntemleri ile ölçüldü. SAR 

grubunda, serum sVCAM-1 seviyeleri sağlıklı kontrol ve TBC gruplarına göre anlamı 

düşük bulundu (p


27 - 30 Ekim 2010 





Periton Diyalizli Hastalarda Farklı Dializ Solüsyonlarının 

Lipid Peroksidasyonu Ve Asimetrik Dimetilarginin Seviyelerine 

Etkilerinin Araştırılması 

Ayfer MERAL, M. Ramazan ŞEKEROĞLU, Serpil ÖZCAN 

Tıbbi Biyokimya Bölümü, Yüzüncü Yıl Üniversitesi Tıp Fakültesi, Van 

Asimetrik dimetilarginin (ADMA), NOS’ın endojen inhibitörüdür. NO sentezini azaltarak 

koroner arter hastalık gelişimi için bir risk faktörü olduğu kabul edilmektedir. 

Bu çalışmada periton diyalizi ile tedavi edilen hastalarda farklı iki diyaliz solüsyonu 

(Physioneal ve Dianeal) kullanımının kardiyovasküler risk faktörleri ve lipid peroksidasyonu 

üzerine etkilerinin karşılaştırılması amaçlandı. Physioneal marka solüsyon 

ile tedavi gören 14 hasta çalışma grubuna alındı(Grup 1). aynı hastalarda tedaviye bir 

ay süreyle Dianeal marka solüsyon ile devam edildi(Grup 2). Sonra Physioneal ile bir 

aylık tedavinin sonunda üçüncü kez kan numuneleri alındı (Grup 3). Ayrıca 16 sağlıklı 

şahıstan kontrol grubu oluşturuldu. Her üç periton diyaliz grubunun serum ADMA seviyeleri 

kontrol grubundan yüksek bulunurken, Grup 2’nin ADMA seviyesi ise, Grup 

1 ve 3’ten daha yüksekti (p


27 - 30 Ekim 2010 




Patates ADP-Glikoz Pirofosforilazın Heterotetramer Oluşumunun Ters 

Genetik ile Kararlı Hale Getirilmesi 

A. Bengisu SEFEROĞLU, İbrahim BARIŞ, İ. Halil KAVAKLI 

Kimya Biyoloji Mühendisliği, Koç Üniversitesi , İstanbul 

Enhanced Heterotetrameric Formation of Potato ADP-Glucose 

Pyrophosphorylase Through Reverse Genetics 

A. Bengisu SEFEROĞLU, İbrahim BARIŞ, İ. Halil KAVAKLI 

Biology Chemistry Engineering, Koç University, Istanbul 

CONTENTS 


ADP-glikoz pirofosforilaz (AGPaz), allosterik enzim olma özelliğiyle karbon akışını 

kontrol eden, bakterilerde glikojen; bitkilerde nişasta sentezinde görev alan anahtar 

bir düzenleyici enzimdir. Bakteri AGPaz ı tek alt birimden oluşmasına rağmen, bitki 

AGPaz’ı farklı görevli alt birimler içerip heterotetramer (a2b2) yapıdadır. Büyük alt 

birim (LS), katalitik olan küçük alt birimle (SS) etkileşerek allosterik düzenlemede 

görev alır. LS, SS’in katalitik aktivitesini, hetero-oligomerik enzimin allosterik regülatör 

cevabını artırarak düzenler. Bitki hücresinde AGPaz’ın kararsız halde bulunduğu 

bilinmektedir. Bu çalışmada ters genetik yaklaşımı kullanılarak kararlı AGPaz enziminin 

elde edilmesi hedeflenmiştir. Bu amaç için heterotetramer oluşumu göstermeyen 

patates (Solanum tuberosum L.) büyük alt birim mutant AGPaz’ı (R88A) 

hata-meyilli PCR ile rastgele mutasyona uğratıldı ve enzimin glgC(-) Escherichia coli 

hücresinde glikojen üretimini yeniden sağlama kapasitesine sahip olup olmadığına 

bakıldı. Mutant LS’ler, yabanıl tip SS ile ifade edildiğinde, glikojen üretimini yeniden 

sağlayan dominant mutasyonlar tespit edildi. Elde edilen ikincil mutantlar, LS 

-R88A’yı baskılayarak AGPaz’ı daha kararlı hale getirmiştir. Sekans analizlerine göre 

mutasyonların rastgele olmadığı; korunmuş N ve C terminal bölgelerinde bulunduğu 

görüldü. Bir sonraki aşamada, seçilen mutantlarda R88A mutasyonunun varlığında 

veya yokluğunda heterotetramer oluşumunun artıp artmadığına bakmak için R88A 

mutasyonu, bölgeye yönlendirilmiş mutajenez ile geri çevrildi. Şu anda bu mutantların 

heterotetramer oluşumundaki etkilerini yabanıl tip ile kıyaslayarak gerçekte AGPaz’ın 

karalı olup olmadığı araştırılmaktadır. Deneyler sonunda daha fazla nişasta üretimi ile 

birlikte daha kararlı heterotetramer yapısına sahip mutantlar bulunması beklenmektedir. 

Bu çalışmanın sonucu yönlendirilmiş evrim ile AGPaz’ın bitkilerde nişasta verimini 

artırmak için kullanılabilecek daha iyi birleşmiş varyantlarının elde edilmesinin 

mümkün olduğunu gösterecektir. 

ADP-glucose pyrophosphorylase (AGPase) is a key regulatory enzyme of bacterial 

glycogen and plant starch synthesis. Unlike bacterial enzyme that is composed 

of a single subunit type, the plant AGPase is a heterotetrameric enzyme. The large 

subunit (LS) is involved mainly in allosteric regulation through its interaction 

with the catalytic small subunit (SS). It is known that AGPase has an instable 

heterotetrameric structure in plant. In this study we aim to find mutants that have 

enhanced heterotetrameric AGPase through reverse genetics. A potato (Solanum 

tuberosum L.) AGPase LS heterotetrameric formation defect (R88A) was subjected 

to random mutagenesis using error-prone PCR and screened for the formation 

of an enzyme capable of restoring glycogen production in glgC(-) E.coli. Dominant 

mutations were identified by their capacity to restore glycogen production 

when the LS containing only the second site mutations was co-expressed with the 

wildtype SS. Sequence analysis showed that most of the mutations were decided 

nonrandom and were clustered at conserved N- and C-terminal regions. Subsequently, 

the R88A mutation was reversed with site directed mutagenesis in order 

to see whether the heterotetramer formation in selected mutants was enhanced or 

not in the presence/absence of R88A mutation. We are currently testing the effects 

of these mutants on the heterotetramer formation with wild type. Eventually we 

are expecting to find a mutant which enables more stable heterotetramer formation 

together with more starch synthesis. The results of this study will indicate that 

it is possible to obtain better assembled variants of AGPase by directed evolution 

which can be used for increased starch yield from plants 





27 - 30 Ekim 2010 




Rhodobacter Capsulatus’daki Aktif Sitokrom CBB3 Oksidaz I. Altünitede 

Korunmuş Glutamat Rezidüsüne İhtiyaç Duymaktadır 

Şükrüye ER, Mehmet ÖZTÜRK 

Biyoloji Bölümü, Abant İzzet Baysal Üniversitesi, Bolu 

Active Cytochrome CBB3 Oxidase from Rhodobacter Capsulatus Requires 

Conserved Glutamate Residue on Subunit I 

Şükrüye ER, Mehmet ÖZTÜRK 

Department of Biology, Abant İzzet Baysal University, Bolu 

CONTENTS 


Oksijen redüktazlar mitokondri, birçok areobik bakteri ve arkheaların solunum zincirinin 

son halkasını oluşturmaktadır. Yönlendirilmiş mutagenez deneyleri ve aa3-tipi 

sitokrom c oksidazın kristal yapıları D- ve K- kanalı olarak adlandırılan iki proton 

transfer kanalının olduğunu göstermektedir. Glutamat D kanalında oldukça korunmuş 

bir aminoasittir. Bu bölgedeki mutasyonların oksijen reaksiyonunu ve proton alınımını 

durdurması, bu rezidünün katalik mekanizmada önemli rol oynadığını ve proton yer 

değiştirmesi için de anahtar rezidü olduğunu göstermektedir. Son zamanlarda sunulan 

sitokrom oxidaz’ın redoks merkezinin spektroskopik ve termodinamik özellikleri, 

glutamat rezidüsünün çeşitli enzimlerdeki histidine/glutamat/aspartat yapısal motifi 

için önemli olduğunu ortaya koymaktadır. Katalitik alt ünitelerin sekans kıyaslamaları 

oksijen redüktazların C ailesindeki glutamat rezidüsünün korunmadığını göstermektedir. 

Bununla beraber, homoloji modeli helix IX üzerinde yer alan ve cbb3 tipi oksidazlarda 

tamamen korunmuş olarak bulunan E380’in aktif bölgedeki kayıp glutamat ile 

yer değiştirebileceğini göstermektedir. Proton pompolama kanalını moleküler olarak 

anlamak için R.capsulatus tan elde edilen cbb3 oksidaz’ın I. alt ünitesindeki IX. helikste 

yeralan korunmuş glutamate rezidüsü yönlendirilmiş mutagenez ile glutamine 

dönüştürülmüştür. Mutasyonun enzim aktivitesi üzerindeki etkisi NADİ boyama ile 

tayin edilmiş ve E380Q mutantının tamamıyla inaktif olduğu bulunmuştur. Sonuçlar 

C-tipi oksijen redüktazların A-tipi oksijen redüktazlardaki D-kanalına benzer bir 

proton iletim kanalına sahip olduğu önerisini desteklemektedir. Bu glutamat’ın aktif 

bölgedeki histidin ile çapraz bağlantı oluşturup oluşturmadığının tespit edilmesi daha 

ileri çalışmaları gerektirmektedir. 

Oxygen reductases are terminal respiratory oxidases in mitochondria, many aerobic 

bacteria and archaea. Site-directed mutagenesis experiments and the crystal 

structures of the aa3-type cytochrome c oxidases revealed two proton transfer 

pathways, named the D- and the K-pathways. Glutamate (E) is a highly conserved 

amino acid residue in D pathway. Mutations at this locus have been shown to 

block the oxygen reaction and the uptake of protons, suggesting that this residue 

plays an important role in the catalytic mechanism and that it is a key residue for 

proton translocation. Recently presented thermodynamic and spectroscopic properties 

of the redox centers in cytochrome c oxidase indicated that this glutamate 

residue was important for histidine-glutamate/aspartate structural motifs found 

in a variety of enzymes. A sequence comparison of the catalytic subunits show 

that this glutamate residue is not conserved in the C-family of oxygen reductases. 

However, homology modeling has suggested that E380 located in the helix IX and 

fully conserved among the cbb3-type oxidases, might replace the missing glutamate 

in the active site. To gain molecular understanding of proton pumping channel, 

conserved glutamate residue on helix IX of subunit I of the cbb3 oxidase from 

R. capsulatus were substituted for glutamine by site directed mutagenesis. The effects 

of these mutations on enzyme activity were evaluated by NADI staining and 

it was found that the E380Q mutant is completely inactive. The result supports 

the proposal that the C-type oxygen reductases have a proton-conducting channel 

that is analogous to the D-channel in the A-type oxygen reductases. Establishing 

whether this glutamate is cross-linked to a histidine will require further work. 





27 - 30 Ekim 2010 




V. Cholerae Bakterisinde CRY-Dash ve CPD Fotoliaz Proteinlerinin Mavi 

Işığa Bağlı Fotoliaz Geni Ekspresyonunda Rol Alması 

Onur ÖZTAŞ, İbrahim BARIŞ, İ. Halil KAVAKLI 

Kimya Biyoloji Mühendisliği, Koç Üniversitesi, İstanbul 

CRY-Dash and CPD Photolyase are Involved in Blue-Light Dependent 

Expression of CPD Photolyase Gene in V. Cholerae 

Onur ÖZTAŞ, İbrahim BARIŞ, İ. Halil KAVAKLI 

Biology Chemistry Engineering, Koç University, Istanbul 

CONTENTS 


Fotoliaz/kriptokrom ailesi mavi ışığı algılayan, flavin içeren proteinlerdir. Fotoliyaz 

ve kriptokrom yapısal olarak benzemelerine rağmen, farklı türlerde değişik görevlere 

sahiptirler. V. cholerae bakterisi, bir fotoliaz (Phr) ve iki kriptokrom (Cry1, Cry2) genine 

sahiptir. Çalışmalar CRY1 proteininin DASH ailesinde yer aldığını ve tek zincirli 

DNA’nın tamirinde rol aldığını göstermiştir. Yaptığımız çalışmada V. cholerae bakterisi 

farklı dozlarda mavi ışığa (10, 25, 50, 100, 200 µW/cm2) ve kırmızı ışığa maruz 

bırakıldığında, Cry2 ve Phr genlerinin ifadesinde ışığa bağlı artışın olup olmadığı gerçek 

zamanlı PCR metoduyla incelendi. Elde ettiğimiz sonuçlar fotoliaz (Phr) ifadesi 

mavi ışıkla doza bağlı olarak artış gösterirken kırmızı ışığın hiçbir etkisi olmadı. Bu 

etkinin mavi ışıkla oluşan oksijen radikallerinden kaynaklanmadığını göstermek için 

besiyerine metilen mavisi ve hidrojen peroksit eklenerek yapıldı. Sonuçlar Phr gen ifadesine 

radikal oluşumunun etkili olmadığı belirlendi. Mavi-ışığa bağlı Phr ifadesindeki 

artışın fotoliaz veya CRY1 etkisiyle mi artığını belirlemek için CRY-DASH genini 

taşıyan plazmidi V. cholerae bakterisine aktarılarak fazla ifadesi sağlandı. Yaptığımız 

çalışmada CRY-DASH proteininin miktarının artmasıyla mavi ışığın Phr ifade üzerindeki 

etkisinin arttığını gördük, fakat CRY2 proteinini artırdığımızda bir değişim gözlemlemedik. 

Fotoliaz geninin etkisini görmek için Phr genini susturulmuş hücreler 

kullanılarak yapılan çalışmalarda mavi-ışığın Phr geninde anlamlı bir artışa neden 

olmadığı tespit edilmiştir. Çalışmamız V. cholerae bakterisinde, DNA tamirinin mavi 

ışığa bağlı olduğunu, CRY-DASH ve CPD fotoliaz proteinlerinin birlikte fotoliaz geninin 

ifadesini düzenlediği, bu sayede bakterilerin kendilerini UV nedeniyle oluşan 

DNA hasarına karşı hazır hale getirdiklerini göstermiştir. 

The photolyase/cryptochrome family is blue-light sensing flavoproteins. Photolyase 

and cryptochromes are structurally similar proteins; however, they differ in 

function in the cell depending on the kingdoms. Studies showed that V. cholerae 

possess one photolyase and two cryptochrome genes. Subsequent study revealed 

that CRY1 is belongs to DASH family and responsible for the single strand DNA 

repair. In our study we wished to identify whether photolyase (Phr) gene expression 

is affected by blue-light by Real-Time PCR. To this end, the cells were exposed 

to different doses of blue light (10, 25, 50, 100, 200 µW/cm2) and red light, 

the quantity of Cry1, Cry2, Phr expressions were determined by Real-Time PCR. 

Our results indicated that only Phr gene expression was significantly increased 

when cells exposed to blue light compared with the control samples subjected to 

the same amount of red light. To see this effect is not due to free radical formation 

under blue-light, cells were subjected to the hydrogen peroxide and methylene 

blue and Phr gene expression levels monitored by RT-PCR. We observed there is 

no induction of Phr gene expression compared with control genes that are induced 

under the free radicals. To see Phr induction is mediated by photolyase or CRY- 

DASH, we first overexpressed Cry-DASH protein in bacteria by transferring the 

plasmid that carry CRY-DASH gene, the result indicated a significant increase 

of Phr gene compared with untransformed cells under the blue light condition. 

However Cry2 overexpression did not affect Phr expression under the same conditions. 

Also to see the effect on photolyase for its own expression, a similar experiments 

were performed on Phr knockout V. cholerae. We have not observed 

a significant induction of Phr gene when is no functional photolyase protein in 

the cell. All these results suggested that both photolyase and CRY-DASH are responsible 

for the induction Phr expression under the blue-light. The present study 

shows blue light dependency of repair activity in V. cholerae and it is possible that 

CRY-DASH and CPD photolyase together take role in induction of CPD photolyase 

expression and make cells ready to repair DNA damage, caused by UV light. 





27 - 30 Ekim 2010 





Yakın Lactobacillus Türlerinin 16s Rrna PCR-RFLP Metodu ile 

Ayrıştırılması 

Memet ÖZTÜRK 1 , Yasin AYDIN 1 , İbrahim ÇAKIR 2 

1Biyoloji Bölümü, Abant İzzet Baysal Üniversitesi, Bolu 

2Gıda Mühendisliği, Abant İzzet Baysal Üniversitesi, Bolu 

Laktobasiller, bazı türleri probiyotik organizma olarak da kullanılan ve yaklaşık 

olarak 140 türü mevcut olan laktik asit bakterileridir. Probiyotik organizma içeren 

ürünlerin çoğunun sağlıkla ilgili antimikrobiyal aktivite, laktozun metabolize edilmesi, 

antimutajenik ve antikanserojenik etki, serum kolesterol miktarının düşürülmesi, 

antidiyeral özellik, bağışıklık sistemini uyarma ve Helicobacter pylori enfeksiyonunun 

baskılanması gibi sağlık açısından birçok fayda sağladığı düşünülmektedir. 

Bugüne kadar en çok çalışılmış ve kullanılmış probiyotik türleri; L. acidophilus, L. 

rhamnosus, L. plantarum, L. casei, L. gasseri ve L. reuteri’dir. Son on yılda laktobasillerin 

tespit ve tanısına yönelik birçok moleküler teknik geliştirilmiş olmasına rağmen, 

Lactobacillus cinsine ait çok fazla tür olması, ayrıca onların fenotipik ve fizyolojik 

olarak benzerliği nedeni ile cins içinde sınıflandırma karışıklığa ve çoğu zaman yanlış 

tanımlamaya neden olmaktadır. Son zamanlarda yapılan taksonomik tanımlamalar 

ile L. acidophilus olarak tanımlanan izolatlarının çoğu şimdilerde L. gasseri ya da 

L. crispatus olarak sınıflandırılırken L. fermentum suşlarının çoğunun ise L. reuteri 

ye ait olduğu gösterilmiştir. Bu çalışmada, 7 referans Lactobacillus türü 16S rRNA 

PCR-RFLP metodu ile tanımlanmıştır. Bu Lactobacillus türlerine ait bilinen tüm 16S 

rRNA gen dizileri GenBankası’ndan elde edilmiştir. Bazı Lactobacillus türlerine ait 

16S rRNA dizileri çok fazla benzerlik gösterdikleri için 16S rRNA gen haritaları ve 

analizleri yapılmıştır. Restriksiyon haritası ve analizleri sonucunda BsuRI restriksiyon 

enziminin 7 adet Lactobacillus türüne ait 1.6 kb uzunluğundaki 16S rRNA geninden 

farklı fragmentler oluşturduğu bulunmuştur. Elde ettiğimiz bulgular 16S rRNA PCR- 

RFLP tekniğinin Lactobacillus türlerinin tanımlanmasında diğer tekniklerden daha 

başarılı ve yüksek etkiye sahip olduğunu göstermiştir. 

Differentiation of Closely Related Lactobacillus Species by 16S Rrna 

PCR-RFLP Method 

Memet ÖZTÜRK 1 , Yasin AYDIN 1 , İbrahim ÇAKIR 2 

1 Department of Biology, Abant İzzet Baysal University, Bolu 

2 Nutrition Engineering, Abant İzzet Baysal University, Bolu 

Lactobacillus is lactic acid bacteria with nearly 140 species some of which are 

used as a probiotic organism. A number of health benefits are claimed in products 

containing probiotic organisms including antimicrobial activity, improvement in 

lactose metabolism, antimutagenic and antikarsinogenic properties, reduction in 

serum cholesterol, anti-diarrheal properties, immune system stimulation and suppression 

of Helicobacter pylori infection. The most studied and accepted probiotic 

strains include L. acidophilus, L. rhamnosus, L. plantarum, L. casei, L. gasseri and 

L. reuteri. Although various molecular techniques were developed for detection 

and identification Lactobacillus spp. in the last decae, the large number of species 

within this genus and their similar phenotype and physiology put the taxonomy 

of this genus largely in confusion, and many times leads to misidentifications. 

On the basis of current taxonomy, most of the L. acidiphilus isolates nowadays 

are classified as L. gasseri and L. crispatus, and most of the L. fermentum strains 

belong to L. reuteri. In this research, 7 reference Lactobacillus species were identified 

by 16S rRNA PCR-RFLP method. All known 16S rRNA gene sequences of 

these Lactobacillus spp. were obtained from GenBank. Since 16S rRNA gene sequence 

similarities between some Lactobacillus spp. is very high, gene restriction 

maps of 16S rRNA gene and analysis are made. After the restriction mapping and 

analysis, it was found that BsuRI restriction enzyme generates different fragments 

from 1.6 kb long 16S rRNA genes of 7 Lactobacillus spp. Our findings indicate 

that 16S rRNA PCR-RFLP technique is more successful and high efficient technique 

than other molecular techniques for identification of Lactobacillu 

CONTENTS 





27 - 30 Ekim 2010 




Talasemilerin Prenatal Tanısında Moleküler Yöntemler Her Zaman 

Çözümleyici midir? 

Ebru DÜNDAR YENİLMEZ, Abdullah TULİ, Duygu DÜZGÜNCE, 

Tıp Fakültesi Tıbbi Biyokimya, Çukurova Üniversitesi, Adana 

Are Molecular Methods Analytical any Time for Thalassemias 

Prenatal Diagnosis? 

Ebru DÜNDAR YENİLMEZ, Abdullah TULİ, Duygu DÜZGÜNCE, 

Faculty of Medicine Medical Engineering, Çukurova University, Adana 

CONTENTS 


Beta Talasemiler, beta globin zincir sentezinin yokluğu veya azalması ile karakterizedir. 

Prenatal Tanı merkezlerine geç başvurularda ve mutasyonu bilinmeyen talasemi 

olgularında hızlı sonuç vermek için seçenek yöntemlere ihtiyaç vardır. Çalışmamızda 

kord kanı Hb A düzeyleri ölçülerek, çiftlere en kısa sürede sonuç verme açısından 

yardımcı bir yöntem olarak değerlendirilmesi amaçlandı. Beta talasemi majör çocuk 

sahibi olma riski taşıyan ve gebeliğin ikinci trimestirinde olan 20 gebeden ve eşinden 

alınan 5 mL tam kandan, HPLC ile HbA ölçümü ve klasik PCR ile moleküler tarama 

testleri yapıldı. Gebelerde 18-20nci haftalarında uygulanan kordosentez sonucu 

HPLC ile kord kanı HbA düzeylerine bakıldı. Sonraki dönemde dizi analizi ile mutasyonlar 

belirlendi. Yirmi kord kanı örneği HbA düzeyleri, belirlenen mutasyonlarla 

karşılaştırıldığında mutasyon tiplerine göre; mutasyon taşımayan 4 fetüste ortalama 

HbA düzeyi % 5’in üzerinde, b0 ve b+ mutasyonu taşıyanlarda ortalama HbA düzeyi 

% 2.8 - 4 arasında idi. Çalışmada yer alan tüm homozigot fetüslerin HbA düzeyleri 

< %1 olarak bulundu. Sonuç olarak bu yöntem mutasyonu tanımlanamayan çiftlerde 

ve koriyonik vilüs DNA analizinin yapılamadığı laboratuvar koşullarında kullanışlı 

bir yöntem olduğu görülmüştür. HPLC ile fetal kan HbA analizi, beta talasemilerin 

prenatal tanısında seçenek bir yöntem olmaktadır. 

The beta thalassemias are characterized by a reduction or absence of synthesis of 

the beta globin chain. Alternative methods required either when the mutation cannot 

be characterised or when the couples comes late for investigation. We aimed 

to evaluate kord blood analysis as an auxiliary method to give the couples the fast 

and accurate result. The blood samples (5 mL) observed from the couples at risk 

of having a child with beta thalassemia major and is at the second trimester of 

pregnancy. The beta thalassemia short programme has been used for quantitation 

HbA levels analyzed by HPLC and classic PCR for molecular screening. Cord 

bloods performed at the 18-20th weeks of pregnancy and HbA levels analyzed 

by HPLC system. Unknown mutations identified in the next period by sequencing 

analysis. Twenty cord blood samples HbA levels compared with the defined 

mutations; four cord bloods do not carry mutations HbA levels were over 5%, the 

mean of HbA levels of fetuses which were heterozygote for b0 and b+ mutations 

were found 2.8 - 4%. All the homozygote fetuses HbA levels in this study were 


27 - 30 Ekim 2010 





Kan Glikozu Ölçümünde Dört Farklı Hastane Kullanımına Uygun 

Point-Of-Care Aletinin Yoğun Bakım Ünitesinde Değerlendirilmesi 

Karlijn GİJZEN 1 , David MOOLENAAR 2 , Erik PLUİM 2 , Ayse Y DEMİR 1 

1Klinik Biyokimya ve Hematoloji, Meander Tıp Merkezi 

2 Yoğun Bakım Ünitesi, Meander Tıp Merkezi 

Sıkı glisemi kontrolünün (SGK) uygulanabilmesi ve hipogliseminin önlenebilmesi 

yoğun bakım hastalarında kan glikozunun sık analizini gerektirir. Bu hastane kullanımına 

uygun point-of-care (POC) glikoz ölçüm aletleri (GA) ile gerçekleştirilebilir. Bu 

çalışmada dört farklı hastane kullanımına uygun POC-GA yoğun bakım ünitesindeki 

hastalarda değerlendirildi. SGK gerektiren hastalar (n = 80) bu çalışmaya dahil edildi. 

Her bir hastada yoğun bakımda kalış sürelerine göre 3 ile 6 kez kan glikoz ölçümü 

(n = 394) yapıldı. Ölçümlerde şu POC-GA kullanıldı: Roche Accu-Inform II System, 

HemoCue Glu201DM, Nova StatStrip ve Abbott Precision Xceed Pro Check 

(PXP). Elde edilen sonuçlar merkez laboratuvarda kullanılan Beckman Coulter DxC 

800 glikoz ölçüm yöntemi ile karşılaştırıldı. Norm olarak ISO 15197 ve TNO kalite 

kılavuzda açıklanan (PG/TG/2001.045) kriterler (ölçümlerin %95’i belirlenen kriter 

aralığında olmalıdır) karşılaştırmalarda uygulandı. Tüm ölçümler aynı heparinize arter 

kan örneğinde yapıldı. ISO 15197’ye göre, Roche’ta ölçülen değerlerin %98.7’si kriter 

aralığında iken, HemoCue, Nova ve Abbott aletlerinde yapılan ölçümlerin sırasıyla 

%94,9’u, %94,7’si ve %97,7’si kriter aralığına girmiştir. TNO kalite kılavuzuna göre 

Roche, HemoCue, Nova ve Abbott aletlerinde yapılan ölçümlerin sırasıyla % 96.1’i, 

%91’i, %81.8’i ve %94.2’si kriter aralığında girmiştir. Bu çalışma ilk kez aynı hasta 

grubunda dört farklı hastane kullanımı için geliştirilmiş POC-GA karşılaştırılmıştır. 

Karşılaştırmalarda kişisel kullanım amacıyla geliştirilmiş POC-GA için tanımlanmış 

olan kriterler kullanılmıştır. Bunun nedeni hastane kullanımı amacıyla geliştirilmiş 

POC-GA için mevcut tanımlanmış bir kılavuzun ve dolayısıla kriterlerin eksikliğidir. 

Bu çalışma hastane kullanımı amacıyla geliştirilmiş POC-GA’ nin uyması gereken 

kriterler üzerindeki tartışmaya katkıda bulunmaktadır. 

Evaluation of Four Hospital use Point-Of-Care Glucose Meters in 

an Intensive Care Unit 

Karlijn GİJZEN 1 , David MOOLENAAR 2 , Erik PLUİM 2 , Ayse Y DEMİR 1 

1 Clinical Biochemistry and Hematology, Meander Medical Center 

2 Intensive Care Unit, Meander Medical Center 

Implementation of tight glycemic control (TGM) and avoidance of hypoglycaemia 

in intensive care patients require frequent analysis of blood glucose. This can 

be achieved by accurate point-of-care (POC) hospital use glucose meters (GM). 

In this study four hospital use POC-GM were evaluated in critically ill intensive 

care unit patients. All patients (n=80) requiring TGM were included in this study. 

For each patient on the basis of their stay 3 to 6 glucose measurements (n=394) 

were performed. Blood glucose was determined by the following meters; Roche 

Accu-Check Inform II System, HemoCue Glu201DM, Nova StatStrip and Abbott 

Precision Xceed Pro (PXP). The glucose results from these POC-GM were 

compared with the results obtained from the central laboratory method, Beckman 

Coulter DxC 800. The criterions (95% values within the range) described in 

ISO 15197 and in TNO quality guideline (PG/TG/2001.045) were applied in the 

comparisons. All measurements were performed in the same heparinized arterial 

whole blood sample. According to the ISO 15197, 98.7% of the measured values 

by Roche fulfilled the criterion, whereas for HemoCue, Nova and Abbott these 

values were 94.9%, 94.7%, 97.7%, respectively. According to the TNO quality 

guideline the percentage of the values that fulfilled the criterion by Roche, HemoCue, 

Nova and Abbott were 96.1%, 91%, 81.8%, 94.2%, respectively. This 

study compares for the first time four hospital use POC-GM on the same patient 

population. In the comparisons the criterions that are described for the house use 

POC-GM have been used. This is due to the lack of guidelines for hospital use 

POC-GM. Therefore our data contributes to the discussion on the necessity for 

guidelines describing the requirements for hospital use POC-GM. 

CONTENTS 





27 - 30 Ekim 2010 




Sıvı Kromatografi-Tandem Kütle Spektrometrik Yöntem ile Metilmalonik 

Asit Ölçümünün Optimizasyonu 

Merve AKIŞ, Melis DİNÇ, Hüray İŞLEKEL 

Tıbbi Biyokimya, Dokuz Eylül Tıp Fakültesi, İzmir 

Optimization of a Liquid Chromatographic Tandem Mass Spectrometric 

Method for Quantitation of Methylmalonic Acid 

Merve AKIŞ, Melis DİNÇ, Hüray İŞLEKEL 

Medical Biochemistry, Dokuz Eylül Faculty of Medicine, Izmir 

CONTENTS 


Metilmalonik asit (MMA) doğumsal metabolik hastalıklarda ve vit B 12 eksikliğinde 

kanda ve idrarda düzeyi artan bir dikarboksilik asittir. Vit B 12 eksikliği hematolojik, 

metabolik ve nöropsikiyatrik bir çok hastalık için risk faktörüdür; geri dönüşümsüz 

klinik bulgular ortaya çıkmadan eksikliğin belirlenmesi önemlidir. MMA vit B 12 

ölçümüne göre daha yüksek tanısal duyarlılığa sahip erken bir biyobelirteçtir. MMA 

ölçümünde kullanılan en yüksek analitik doğruluktaki yöntem LC-MS/MS yöntemidir. 

Laboratuvarımızda Triple Quadrapole Ion Trap MS/MS cihazında multiple reaction 

monitoring mass spectrometry (MRM-MS) ölçüm modunda hızlı (4 dk) bir 

MMA ölçüm yöntemi optimizasyonu gerçekleştirdik. Ultrafiltrasyonla deproteinize 

edilen plazma örneklerinin LC-MS/MS analizinde 0.5mL/dk akış hızında %5 metanol, 

2.33 mL/L formik asid içeren %95dH2O mobil faz ile reversed faz C18 kolonu 

kullanıldı. MRM yönteminde negatif iyon modunda, m/z 116.9/72.8 transitionı izlendi. 

0.1-2.5 µM standart aralığında çalışılan MMA yönteminin analitik performansının 

değerlendirilmesinde: En düşük tespit limiti referans değer altındaki analitlerin ölçümünü 

sağlayacak düzeyde bulundu (LOD:0.0337 µM). Yöntemin 100 µM a kadar 

doğrusal olduğu saptandı. Gün içi değişim katsayısı (%CV) düşük ve yüksek standartlar 

için sırasıyla 2.6 ve 0.9 olarak belirlendi. Sonuçlarımız plazmada MMA in optimize 

ettiğimiz rutin klinik laboratuara da uyarlanabilecek, yüksek analitik duyarlılık 

ve özgüllükteki MRM-MS yöntemi ile hızlı ve güvenilir bir şekilde ölçülebildiğini 

göstermektedir. 

Methylmalonic acid (MMA) is a dicarboxilic acid whose level can be increased 

in plasma and urine in patients with vit B 12 deficiency and inborn error of metabolism. 

Vit B 12 deficiency is a risk factor in a wide spectrum of hematologic, 

metabolic and neuropsychiatric diseases; thus determination of the deficiency is 

of great importance before irreversible clinical findings appear. MMA is an early 

biomarker of vit B 12 deficiency having higher diagnostic sensitivity and specificty. 

Liquid chromatographic tandem mass spectrometric (LC-MS/MS) method is 

the most robust and accurate one for MMA quantitation. We optimized a fast (4 

min) MMA assay method using triple quadrapole ion trap MS/MS in multiple 

reaction monitoring mass spectrometry (MRM-MS) mode. Ultrafiltration was applied 

to deproteinize the plasma samples. LC-MS/MS analysis was caried out 

using a mobile phase consisting of 5% methanol and 95% of a 2.33 mL/L formic 

acid solution in water on a reversed-phase C18 column at a flow rate of 0.5mL/ 

min. In MRM method m/z 116.9/72.8 transition was monitored in negative ion 

mode. The results of the analytical performance evaluation of the method was as 

follows: In the 0.1-2.5 µM standard range, limit of detection was found to be below 

the lower limit of the reference values (LOD:0.0337 µM). The measurement 

of MMA was linear up to 100 µM. The intraday coefficient of variations (%CV) 

were 2.6 and 0.9 for the low and high standard values, respectively. Our results 

of the validation procedure shows that a stable, reliable and robust LC-MS/MS 

method has been introduced in our laboratory which can be routinely applied in a 

clinical laboratory 





27 - 30 Ekim 2010 





LC-MS/MS ile Tam Kanda Sıklosporın, Takrolımus, Sırolımus ve 

Everolımusun Aynı Anda Tayini 

Murat KIZILGÜN 1 , Emin Özgür AKGÜL 2 , Tuncer ÇAYCI 2 

1 Biyokimya Bölümü , T.C.Saglik Bakanligi Diskapi Ankara Cocuk Egitim ve 

Arastirma Hastanesi, Ankara 

2 Tibbi Biyokimya, GATA Askeri Tip Fakultesi, Ankara 

Giris: Amacimiz organ transplantasyonlarinda sik kullanilan siklosoprin (Cys A), takrolimus 

(TRL), sirolimus (SIR) ve everolimus (RAD)icin tam kanda olculebilen dayanikli, 

hassas ve secici bir LC-MS/MS metodunu gelistirmek ve valide etmekti. Metod: 

Dogrudan baglantili bir kati faz ekstraksiyon-LC-MS/MS sistemi ve oldukca secici 

ve hassas atmosferik basinc iyonizasyon tandem kulte spektrometrisi (API-MS-MS) 

ile coklu reaksiyon izleme deteksiyon modunda Cys A, TRL, SIR ve RAD ayni anda 

tam kanin cokturme solusyonu ile muamelesinde sonra analiz edildi. Sonuclar: Kisa 

analitik bir kolon,perfuzyon kolonu olarak SPE kartusunun kullanilmasi, yuksek akim 

hizi ve yuksek oranda organik fazli mobil faz (metanol 97: su 3, v/v)sayesinde toplam 

analiz suresimiz 2.5 dakikaya indi. Sonuc: Immunosupresantlarin (CysA, TRL, SRL 

and, RAD) tam kanda LC-MS/MS ile analiz metodunu gelistirmis olduk. Bu metod 

bize dayanikli, hizli, hassas, secici ve ayni anda miktar tayinini yapabilmemizi sagladi. 

Robust and Simultaneous Determination of Cyclosporine a Tacrolimus, 

Sirolimus and Everolimus in Whole Blood By LC-MS/MS 

Murat KIZILGUN 1 , Emin Ozgur AKGUL 2 , Tuncer CAYCI 2 

1 Department of Biochemistry, T.C.Ministry of Health Diskapi Ankara Infantile 

Education and Research Hospital, Ankara 

2Medical Biochemistry, GATA, Ankara 

Backround: Our aim was to develop and validate a robust sensitive and selective 

liquid chromatography-tandem mass spectrometry (LC–MS/MS) method in 

whole blood for cylosporin A (Cys A), tacrolimus (TRL), sirolimus (SIR) and 

everolimus (RAD) used in organ transplantation . Methods: By an integrated online 

solid phase extraction–LC-MS/MS system and and highly selective and sensitive 

atmospheric pressure ionisation tandem mass spectrometry (API–MS/MS) 

in the multiple reaction monitoring (MRM) detection mode, CyA, TRL, SIR and 

RAD are simultaneously analysed from whole blood treated with presipitation reagent. 

Results: The total analytical time was reduced until 2.5 min with the usage 

of a perfusion column as the SPE cartridge and a short analytical column at high 

flow rate and high percentage of organic modifiers (methanol 97: water 3, v/v). 

Conclusions: A LC-MS/MS assay has been developed for quantification of four 

(CysA, TRL, SRL and, RAD) in whole blood. This method permits robust, rapid, 

sensitive, selective and simultaneous quantification. 

CONTENTS 





27 - 30 Ekim 2010 





Neopterin Ölçümünde HPLC Yöntemlerinin Karşılaştırması 

Mehmet AGİLLİ, Fevzi Nuri AYDİN, Halil YAMAN, İbrahim AYDİN, 

Yasemin Gülcan KURT, Tuncer ÇAYCİ, Emin Özgür AKGÜL, Erdinc CAKİR, 

Cumhur BİLGİ, M Kemal ERBİL 

Biyokimya, GATA, Ankara 

Amaç: Bu çalışmada neopterin düzeylerinin ölçümünde kullanılan, farklı HPLC mobil 

fazlarını ve örnek hazırlama prosedürlerini karşılaştırmayı amaçladık. Metotlar: Serum 

neopterin düzeylerinin HPLC yöntemi ile ölçümünde 3 farklı yöntem karşılaştırıldı. 

KH2PO4/K2HPO4 tampon ve amonyum fosfat içeren 2 farklı mobil faz, ayrıca örnek 

hazırlama için askorbat-%50 triklorasetik asit (TCA), 2M TCA ve asetonitril içeren 3 

farklı prosedür değerlendirildi. Ayrıca total neopterin ölçümünde gerekli olan 7,8-dihidroneopterinin 

neopterine dönüşümü sağlayan oksidasyon basamağı için asidik iodit 

kullanıldı. Her bir yöntemi değerlendirmek için hazırlanan serum havuzu 12 gruba 

ayrıldı. Serum neopterin düzeyleri, floresans dedektörlü (ex:275, em:345 nm) HPLC 

cihazıyla ölçüldü. Analitik kolon olarak 5µ partikül çaplı C18 RP, 4.6x150 mm inertsil 

kolon kullanıldı. Sonuçlar: Neopterinin alıkonma zamanlarının, amonyum fosfat 

içeren mobil faz ile elde edilen kromatogramlarda 2.9’uncu dakikada, KH2PO4/ 

K2HPO4 tampon içeren mobil faz ile elde edilen kromatogramlarda ise 4.2’nci dakikada 

olduğu görüldü. Pik yüksekliği ve genişliği dikkate alındığında kromatogramlar 

arasında anlamlı fark olmadığı gözlendi. Diğer taraftan, hem 2M TCA hem de asetonitril 

içeren prosedürlerle elde edilen kromatogramlar, askorbatlı prosedür ile elde 

edilen kromatogramlar daha iyiydi. Tartışma: Bu çalışma göstermiştir ki; amonyum 

fosfat içeren mobil faz ve hem 2M TCA hem de asetonitril prosedürlerinin kullanımı 

daha iyi neopterin sonuçlarının elde edilmesine ve çalışma süresininin kısaltmasına 

imkan sağlayacaktır. 

Comparison of Neopterin Assay Methods with HPLC 

Mehmet AGİLLİ, Fevzi Nuri AYDİN, Halil YAMAN, İbrahim AYDİN, 

Yasemin Gülcan KURT, Tuncer ÇAYCİ, Emin Özgür AKGÜL, Erdinc CAKİR, 

Cumhur BİLGİ, M Kemal ERBİL 

Biochemistry, GATA, Ankara 

Purpose: We aimed to compare different HPLC mobil phases and procedures that 

used in neopterin assessment. Methods: Three different methods were compared 

to measure serum neopterin levels by HPLC. Two different mobil phases including 

KH2PO4/K2HPO4 buffer and ammonium phosphate and three different procedures 

including ascorbat - %50 tricloracetic acid (TCA), 2M TCA and asetonitrile 

were evaluated. In addition, an oxidation step that yields converting 7-8 

dihydroneopterin to neopterin is neeed to measure total neopterin. To evaluate 

each group, serum pool was divided 12 groups. Serum neopterin levels were assessed 

by HPLC device with floresence detector (ex:275, em:345 nm). 5µ particle 

size, C18 RP, 4.6x150 mm inertsil analytical colon was used. Results: Retention 

times of neopterin were 2.9th minute obtained with ammonium phosphate mobil 

phase and 4.2th minute obtained with KH2PO4/K2HPO4 buffer from chromatograms. 

When considering peak width and height, there was no significant difference 

between chromatograms. On the other hand, the chromatograms were beter 

than procedures including either 2M TCA or asetonitrile than procedure including 

ascorbate. Conclusion: This study shows that, using ammonium phosphate mobil 

phase and either 2M TCA or asetonitrile procedures yields better neopterin results 

and this can supply diminishing the study time. 

CONTENTS 





27 - 30 Ekim 2010 





İnvaziv Olmayan Prenatal Tanı; Dolaşımdaki Serbest Fetal DNA’da 

Paternal Mutasyonlarının Belirlenmesi 

Ebru DÜNDAR YENİLMEZ 1 , Abdullah TULİ 1 , İ.Cüneyt EVRÜKE 2 

1 Tıbbi Biyokimya AD, Çukurova Üniversitesi, Adana 

2 Kadın Hastalıkları ve Doğum AD, Çukurova Üniversitesi, Adana 

Maternal dolaşımda serbest feal DNA’nın bulunması ile geçtiğimiz on yılda 

girişimsel olmayan prenatal tanıda gelişmeler kaydedilmiştir. Maternal plazmada serbest 

fetal DNA analizinde yüksek çözünürlüklü erime noktası analizi gibi yeni yöntemler 

girişimsel olmayan prenatal tanı için büyük bir potansiyel oluşturmaktadır. 

Çalışmamızda serbest fetal DNA’da beta globin geni açısından babadan kalıtılan alellerin 

erime noktası analizi ile saptanması amaçlanmıştır. Maternal plazma örnekleri 

koriyonik villüs örneklemesi öncesinde ilk trimestirinde olan 89 gebeden alınmıştır. 

Maternal kan hızlı bir şekilde 3000 g’de 10 dakika santrifüj edilmiştir. Fetal DNA 500 

µL plazmadan Roche High Pure Template LV kit ile izole edilmiştir. Paternal mutasyonlar 

erime noktası analizi ile beta globin geni için ilgili primerler kullanılarak 89 

gebeden 24’ünde belirlenmiştir. Fetal DNA’da saptanan babadan kalıtılan mutasyonlar 

arasında IVS1 110 (G-A), IVSII-848 (C-A), CD 15 (G A), IVS1-6 (T-C), IVSII-1 

(G-A) and Cd 8 (-AA) bulunmaktadır. Sonuçlar invaziv yöntem olan koriyonik vilüs 

örnekleriyle klasik PCR yapılarak doğrulanmıştır. Sonuç olarak erime noktası analizinin 

beta talasemilerin invasiv olmayan prenatal tanısında kullanılabilecek babadan 

kalıtılan alellerin taranması için hızlı ve kullanışlı bir yöntem olduğu görülmüştür. 

Fakat fetal DNA ile annenin mutasyonlarının aynı olduğu durumlarda bu yöntem 

yetersiz kalmaktedır. Bu durumlarda fetal DNA’daki mutasyonu anneden ayırmak 

için özgün belirteçlerin bulunmasına ihtiyaç vardır. 

Non-Invasive Prenatal Diagnosis; Detecting Paternally Derived Mutations 

in Circulatory Cell Free Fetal DNA 

Ebru DÜNDAR YENİLMEZ 1 , Abdullah TULİ 1 , İ.Cüneyt EVRÜKE 2 

1 Department of Medical Biochemistry, Faculty of Medicine, Çukurova University, 

Adana 

2Department of Obstetrics and Gynecology , Faculty of Medicine, Çukurova 

University Adana 

The discovery of cell free fetal DNA in the maternal circulation has driven developments 

in noninvasive prenatal diagnosis for the past decade. Analysis of fetal 

DNA from maternal plasma by new techniques such as High Resolution Melting 

Analysis (HRM) offers great potential for noninvasive prenatal diagnosis. The 

aim of our study was to detect the paternal alleles derived from father in cell free 

fetal DNA by using HRM assay for beta globin gene. Maternal plasma samples 

obtained from 89 first trimester pregnant women before Chorionic Villus Sampling. 

Maternal blood was rapidly centrifuged at 3000 g for 10 min. Fetal DNA 

was extracted from 500 µL plasma using Roche High Pure Template LV kit. The 

paternally mutations were detected in cell free fetal DNA by HRM analysis, using 

related primers for beta globin gene. Paternally alleles were detected in 24 

of 89 cell free fetal DNA. The paternal beta thalassemia mutations which found 

in fetal DNA’s were IVS1 110 (G-A), IVSII-848 (C-A), CD 15 (G A), IVS1-6 

(T-C), IVSII-1 (G-A) and Cd 8 (-AA). Results confirmed by classic PCR using 

chorionic villus sample as invasive method. We concluded that HRM analysis is a 

rapid and useful mutation scanning method in non invasive prenatal diagnosis of 

beta thalassemias, to detect paternally derived alleles in cell free fetal DNA. But 

in cases which fetal DNA carries the same mutation with the mother, this method 

is insufficient. In such situations unique markers need to be found for detecting 

the mutation in fetal DNA to separate from maternal alleles. 

CONTENTS 





27 - 30 Ekim 2010 





B12 Vitaminin H-Ras Aktif 5RP7 Hücreleri ile Etkileşimi 

H.Mehtap KUTLU 1 , Gamze GÜNEY 2 , Arzu İŞCAN 3 

1 Biyoloji Bölümü, Anadolu Üniversitesi, Eskişehir 

2Biyoteknoloji Bölümü, Anadolu Üniversitesi, Eskişehir 

3Bitki, İlaç ve Araştırma Merkezi, Anadolu Üniversitesi, Eskişehir 

Kanser günümüzde önemi giderek artan bir sağlık ve yaşam sorunudur. Ölüm nedeni 

olarak, kalp ve damar hastalıklarının hemen ardından gelmektedir. Kanser, bazı etkilerle 

değişime uğramış hücrelerin, gerek yerel ve gerek uzak noktalarda kontrolsüz 

olarak çoğalıp büyümelerinin sonucu oluşan bir hastalıktır. Normalde hücreler bir 

taraftan programlı ölüm ya da \”apoptoz\” denen olay ile yok olurken, diğer taraftan da 

büyüme faktörlerinin etkisiyle çoğalır. Büyüme faktörleri normalde DNA\’daki çeşitli 

genlerin etkisiyle oluşan proteinlerdir. Bu genler mutasyona (değişime) uğrayarak 

hücrelerin aşırı büyümesine sebep olurlarsa, o zaman kanser oluşur. Vitaminler 

vücutta metabolik olayların normal bir şekilde meydana gelmesi ve sağlıklı durumun 

sürdürülmesi için gerekli olan, vücutta sentez edilemeyen veya yetersiz derecede sentez 

edilen ve besinler içinde çevreden ufak miktarda alınması zorunlu maddelerdir. 

B12 vitamini beyin ve sinirsel sistemin normal çalışmasında anahtar rol oynayan suda 

çözünen bir vitamindir. B12 vitamini özellikle DNA sentezinde ve düzenlemesinde 

etkisi olan, vücuttaki her hücrenin metabolizmasında yer alan bir vitamindir. B12 vitamini, 

alyuvarların oluşumunda folik asitle birlikte çalışır ve böylelikle kansızlığı önler, 

homosistein düzeylerini düşürmede kullanılabilir. B12 vitamini sayısız biyolojik 

özelliklere sahip olduğundan kanser çalışmalarında önemli bir yeri vardır. Bu çalışma 

da, B12 vitamininin H-Ras aktif 5RP7 hücreleri üzerinde etkilerini belirlemek için, 

MTT (3-(4,5-dimethylthiazol-2-yl)-2,5-diphenyltetrazolium bromide) yöntemi, TEM 

ve Konfokal Mikroskobu kullanılarak 5RP7 hücrelerine karşı olan sitotoksik, hücresel 

ve ince yapısal etkileri bulunmuştur. 

Vitamin B12 Interaction with H-Ras Transformed 5RP7 Cell Line 

H.Mehtap KUTLU 1 , Gamze GÜNEY 2 , Arzu İŞCAN 3 

1 Biology Department, Anadolu University, Eskisehir 

2 Biotechnology Department, Anadolu University, Eskisehir 

3 Plant, Drug and Research Center, Anadolu University, Eskisehir 

Cancer is increasingly important as a health and life issues in today. Cancer has 

come immediately as a cause of death, after heart and vascular disease. Cancer, 

which some effects of mutant cells, both local and distant points to the result of 

uncontrolled proliferation of the growth is a disease. While cell dead with programmed 

cell death or \”apoptosis,\” in a normal hand, cell increase under the 

influence of growth factors. Growth factors are formed normal proteins under 

the influence of various genes in DNA. This gene mutation (change) leads to 

overgrowth of the cells as they come, then the cancer occurs. Vitamins occur in 

the body of metabolic events in a normal way and health status be maintained 

as required, not synthesis or inadequate synthesis in the body and small amount 

required to take are substances in nutrients from the environment. Vitamin B12 is 

a water soluble vitamin with a key role in the normal functioning of the brain and 

nervous system. Vitamin B12 is normally involved in the metabolism of every 

cell of the body, especially affecting the DNA synthesis and regulation. Vitamin 

B12, folic acid in the formation of red blood cells anemia, and thus prevents the 

work, can be used to reduce homocysteine levels. Vitamin B12 have a number 

of biological roles that potentially make them important in cancer. In this study, 

in order to evaluate vitamin B12 effects on H-Ras transformed 5RP7 cell line, 

we determined the cytotoxic, cellular and ultrastructural effects of vitamin B12, 

against on 5RP7 cells by using MTT(3-(4,5-dimethylthiazol-2-yl)-2,5-diphenyltetrazolium 

bromide) method, TEM(Transmission Electron Microscopy) and 

Confocal Microscopy. 

CONTENTS 





27 - 30 Ekim 2010 





Meme Kanseri Hücrelerinde PDC, a-KGDC, IDH ve SDH Aktivitelerinin 

İncelenmesi 

Ali TÜRKAN 1 , Ş. KALAY 1 , A. D. ZERGEROĞLU 2 , D. ÜSTEK 3 

1Gebze Yüksek Teknoloji Enstitüsü, Fen Fakültesi,Kimya Bölümü, Gebze/ 

KOCAELİ. 

2Gebze Yüksek Teknoloji Enstitüsü, Fen Fakültesi, Moleküler Biyoloji ve Genetik 

Bölümü, Gebze/KOCAELİ. 

3İstanbul Üniversitesi, DETAE Genetik, Çapa-İSTANBUL. 

E-posta:a.turkan@gyte.edu.tr 

Tümör hücreleri büyüyebilmek ve yaşamak için yüksek miktarda enerjiye ihtiyaç 

duymaktadır. Bir çok tümör hücresi enerjisini, oksijen olsa bile, glikoliz yoluyla 

sağlamakta ve laktat üretmektedir (Warburg etkisi). Bazı kanser hücreleri aynı zamanda 

oksidatif fosforilasyonu da kullanabilmektedir. Kanser enerji metabolizmasında 

kilit rol oynayan enzimlerin hedef olarak seçilmesi kanser tedavisinde yeni uygulanan 

bir yöntemdir. Pirüvat dehidrogenaz enzim kompleksi (PDC), mitokondride, pirüvatın 

asetil-CoA’ya dönüşümünü katalizlemekte; asetil-CoA’ya TCA döngüsünde tamamen 

yükseltgenmekte ya da lipit sentezinde kullanılmaktadır. Bundan dolayı PDC, enerji 

metabolizmasında ve biyosentezde önemli bir role sahiptir. Bu çalışmada PDC’nin, 

MCF7 ve T47D meme kanseri hücrelerinde aktiviteleri incelenerek, bu hücrelerdeki 

rolü aydınlatılmaya çalışıldı. Bu amaçla, gerçek ve toplam PDC aktivitesi ölçüldü. 

Ayrıca, TCA döngüsünün işlevsel olup olmadığını anlamak için izositrat dehidrogenaz 

(IDH), [alp]-ketoglutarat dehidrogenaz enzim kompleksi ([alp]-KGDC) ve süksinat 

dehidrogenaz (SDH) aktiviteleri de incelendi. MCF7 hücresinde, gerçek ve toplam 

PDC aktivitesi, sırasıyla, ortalama 5 ve 22 mU/mg protein bulundu (n=4). IDH, 

[alp]-KGDC ve SDH aktiviteleri ise, sırasıyla, yaklaşık 25, 22 ve 14 mU/mg protein 

ölçüldü. T47D hücresinde ise gerçek ve toplam PDC aktivitesi, sırasıyla, 5 ve 22 mU/ 

mg protein; IDH, [alp]-KGDC ve SDH aktiviteleri ise, sırasıyla, 4, 48 ve 12 mU/mg 

protein olarak hesaplandı (n=4). Bu sonuçlar, MCF7 hücresinde TCA döngüsünün 

işlevselliğini tam sürdürdüğünü, fakat T47D hücresinde ise kısmi olarak fonksiyon 

gösterdiğine işaret etmektedir. 

Determination of Activities of PDC, a-KGDC, IDH ve SDH in Breast Cancer 

Cells 

Ali TÜRKAN 1 , Ş. KALAY 1 , A. D. ZERGEROĞLU 2 , D. ÜSTEK 3 

1Gebze Institute of Technology, Faculty of Science, Department of Chemistry, 

Gebze/KOCAELİ. 

2Gebze Institute of Technology, Faculty of Science, Department of Molecular 

Biology and Genetics, Gebze/KOCAELİ. 

3İstanbul University, DETAE Genetics, Çapa-İSTANBUL. 

E-mail:a.turkan@gyte.edu.tr 

Tumor cells need an unusual amount of energy to grow and survive. Many tumor 

cells provide their energy from glycolysis despite abundant oxygen availability 

(the Warburg effect). However some cancer cells also can use oxidative phosphorylation. 

Targeting the enzymes playing key role in energy metabolism of 

tumor cells has been an important goal in cancer therapy. Pyruvate dehydrogenase 

complex (PDC) plays regulatory role in sugar metabolism in mitochondria by 

catalyzing conversion of pyruvate into acetyl-CoA, which is either further oxidized 

in TCA cycle or used in lipid synthesis. The objective of this study is to 

understand the contribution of PDC to the energy metabolism of the breast cancer 

cell lines, namely MCF7 and T47D. For this purpose, we measured the activity 

(actual and reactivated by phosphatase) of PDC in the mitochondrial extracts 

of the cancer cells. We also measured the activities of isocitrate dehydrogenase 

(IDH), [alp]-ketoglutarate dehydrogenase complex ([alp]-KGDC) and succinate 

dehydrogenase (SDH) to get information whether TCA cycle also is functional. In 

MCF7, actual and reactivated PDC activities were about 5 and 22 mU/mg protein, 

respectively. IDH, [alp]-KGDC and SDH activites were about 25, 22 and 14 mU/ 

mg protein, respectively. In T47D, actual and reactivated PDC activities were 

about 10 and 20 mU/mg protein, respectively. IDH, a-KGDC and SDH activites 

were about 4, 48 and 12 mU/mg protein, respectively. These results suggest that 

MCF7 cells has a full functional Kreb’s cycle; whereas T47D has a truncated 

TCA cycle. 

CONTENTS 





27 - 30 Ekim 2010 





Nöroblastom’da p14ARF Metilasyonunun Minimal Rezidüel Hastalıktaki 

Rolü 

Zübeyde ERBAYRAKTAR 1 , Zeynep ZADEOĞLULARI 1 , Safiye AKTAŞ 2 , 

Hülya ELLİDOKUZ 2 , Güldal KIRKALI 3 , Nur OLGUN 2 

1 Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir 

2 Onkoloji Enstitüsü, Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir 

3 Tıp Fakültesi, Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir 

Epigenetik değişiklikler, spesifik histon modifikasyonlarının azalması ve genlerin 

metilasyonu ya da demetilasyonu yoluyla malign tümörlerin oluşumunda 

ve progresyonunda belirgin rol oynamaktadır. Bu çalışmanın amacı; iyi ve kötü 

prognozlu iki farklı nöroblastom hücre dizisinde, farklı tedavi uygulamaları ile 

p14ARF gen metilasyon paterni arasındaki ilişkinin karşılaştırılmasıyla, nöroblastom 

minimal rezidüel hastalıktaki epigenetik değişikliklerin klinik önemini ortaya 

koymaktır. YÖNTEM: Kelly (Nöroblastik, MYCN +) ve SH-SY5Y (Nöroblastik, 

MYCN -) insan nöroblastom hücre dizilerinde oluşturulan in vitro “minimal rezidüel 

hastalık modeli” nde, p14ARF geni 5-aza-CdR ile demetile edilerek Türk 

Pediatrik Onkoloji Grubu (TPOG) kemoterapi protokolünde kullanılan ilaçların 

tümör hücreleri üzerindeki sitotoksik etkileri değerlendirildi. İlaçların hücre 

canlılığı ve hücre hasarına etkisi tripan mavisi boyaması ile belirlendi. p14ARF 

ve MYCN mRNA ekspresyon düzeyleri real-time PCR ile, protein ekspresyonu 

ELISA yöntemi ile ölçüldü. BULGULAR: KELLY’deki 5-aza-CdR, Vinkristin, 

Vinkristin+5-aza-CdR, Dakarbazin, İfosfamid+5-aza-CdR, Doksorubisin+5- 

aza-CdR, Etoposid+5-aza-CdR gruplarında p14ARF gen ekspresyon düzeyleri, 

SHSY-5Y’deki aynı gruplara göre anlamlı yüksek bulundu (p


27 - 30 Ekim 2010 





Glioblastoma Tedavisinde Noskapin’in İmatinib Mesilat ile Kombinasyonu 

ve Yeni Kemoterapi Direnç Faktörü Olarak Midkin 

Mine ERGÜVEN 1 , Nuray YAZIHAN 2 , Ezgi ERMİŞ 3 , Akın SABANCI 4 , 

Ayhan BİLİR 5 

1Biyokimya A.D., Tıp Fakültesi, Yeni Yüzyıl Üniversitesi, İstanbul 

2Fizyopatoloji A.D., Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi, Ankara 

3Moleküler Biyoloji ve Genetik Araştırma Birimi, Ankara Üniversitesi, Ankara 

4Nöroşirürji A.D., İstanbul Üniversitesi, İstanbul Tıp Fakültesi, İstanbul 

5Histoloji ve Embriyoloji A.D., İstanbul Üniversitesi, İstanbul Tıp Fakültesi, 

İstanbul 

Bu çalışmanın amacı antineoplastik imatinib mesilat (IM) ile yeni belirlenen kemoterapotik 

etkileri ile antitussif noskapin (NOS) kombinasyonunun glioblastoma 

(GBM) için etkili bir tedavi olup olamayacağını ve bu tedavide midkinin (MK) rolünü 

araştırmaktı. Deneyler insan T98G GBM hücre hattının tek tabaka ve sferoid kültürlerinde 

gerçekleştirildi. Kontrol, IM (10 μM), NOS (10 μM) ve kombinasyon gruplarının 

tek tabakalı kültürlerinde proliferasyon indeksi, apoptotik indeks (Akım sitometri), 

MK düzeyleri (ELISA), bcl-2 ve çoklu direnç proteini-1 (MRP-1) düzeyleri (Western 

emdirimi) ve sferoid kültürlerinde hücre ince yapısı (TEM) 72 saat süreyle incelendi. 

Sonuçlar Student’s t-test ile analiz edildi. Tüm uygulamaların hücre çoğalmasını ve 

bcl-2 seviyelerini azalttığı ve apoptozu artırdığı saptandı, ancak etkili ilaçlar sırasıyla 

IM ve NOS olarak belirlendi. İlaç uygulamalarının tamamının MK düzeylerini 24 

saatte azalttığı fakat NOS ve kombinasyon gruplarının 72 saatte bu düzeyleri arttırdığı 

ve kombinasyon grubunun artırma oranının NOS’dan daha fazla olduğu belirlendi. 

İlginç olarak kombinasyon grubunun MRP-1 seviyelerini 72 saatte IM ve NOS’a 

oranla daha etkili bir şekilde azalttığı ve NOS grubunun MRP-1 seviyelerinin 72. saatte 

kontrol grubu ile aynı olduğu belirlendi. Kombinasyon grubunda görülen etkilerin 

diğer uygulamalarına göre daha zayıf olduğu saptandı. Buna ek olarak, IM ve NOS’da 

mitokondri hasarı gözlenirken kombinasyon grubunda çoğunlukla sağlıklı mitokondriler 

gözlendi. Sonuçlarımız NOS’un IM ile birlikte GBM tedavisinde antagonist 

etkiye sahip olduğunu ve MK’nin bu antagonist etkideki rolünü gösterdi. 

The Combination of Noscapine with Imatinib Mesylate in Glioblastoma 

Treatment and a Newly Pronounced Chemoresistance Factor Midkine 

Mine ERGÜVEN 1 , Nuray YAZIHAN 2 , Ezgi ERMİŞ 3 , Akın SABANCI 4 , 

Ayhan BİLİR 5 

1 Department of Biochemistry, Yeni Yüzyıl University, Faculty of Medicine,Istanbul 

2 Department of Pathophysiology, Ankara University, Faculty of Medicine, Ankara 

3 Molecular Biology and Genetic Research Unit, Ankara University, Ankara 

4 Department of Neurosurgery, İstanbul University, İstanbul Faculty of Medicine, 

Istanbul 

5 Department of Histology and Embryology, İstanbul Üniversitesi İstanbul Faculty 

of Medicine Istanbul 

The objective of this study was to investigate whether the combination of an 

antineoplastic imatinib mesylate (IM) and an antitussive noscapine (NOS) with 

new identified chemotherapeutic effects, can be an effective glioblastoma (GBM) 

treatment and the role of midkine (MK) in this treatment. Experiments were performed 

in monolayer and spheroid cultures of human T98G GBM cells. Groups 

were identified as control, IM (10 μM), NOS (10 μM) and their combination. Cell 

proliferation index, apoptotic index (Flow cytometry), MK levels (ELISA), bcl-2 

and multi-dug resistance protein-1 (MRP-1) levels (Western blotting) in monolayer 

cultures and cell ultrastructure (TEM) in spheroid cultures were evaluated 

for 72 hrs. Results were statistically analyzed using the Student’s t-test. All applications 

decreased cell proliferation and bcl-2 levels, and increased apoptosis, but 

the efficient ones were IM and NOS, respectively. Although all drug applications 

decreased MK levels at the 24th hr, NOS and the combination group increased 

these levels at the 72nd hr, and the effect of the combination group much more 

than NOS. Interestingly, the combination group reduced MRP-1 levels much 

more than IM and NOS for 72 hrs, but the MRP-1 levels of NOS were similar to 

the control group at the 72nd hr. The effects of the combination group was more 

weaker than others. Mitochondria damage was observed at IM and NOS, however 

healthy mitochondria was frequently observed at the combination group. Our results 

showed that the antagonist effect of NOS with IM in GBM treatment and the 

role of MK in this antagonism. 

CONTENTS 





27 - 30 Ekim 2010 





Akciğer Adenokanserli Hastaların Sağkalım Tahmininde P53, GSTPI, 

KASPAZ-3 ve BCL-2’nin Etkisi 

Murat KILIÇ 1 , Serpil OĞUZTÜZÜN 2 , Ebru ÇAKIR 3 , Aydın YILMAZ 4 

1Kırıkkale Üniversitesi Bilimsel ve Teknolojik Araştırma Merkezi, Kırıkkale 

2Kırıkkale Üniversitesi Fen Edebiyat Fakültesi Biyoloji Bölümü, Kırıkkale 

3İnönü Üniversitesi Tıp Fakültesi Tıbbi Patoloji AD, Malatya 

4Atatürk Göğüs Hastalıkları ve Göğüs Cerrahi Eğitim ve Araştırma Hastanesi 

Göğüs Hastalıkları Bölümü, Ankara 

Akciğer adenokarsinomu, insanlarda en ölümcül kanser türlerinden biridir ve birçok 

faktörün bu kanser türünün prognozu ile ilişkili olduğu bilinmektedir. Bu çalışmada, 

apoptoz düzenleyici ve kanser detoksifikasyon belirleyicilerinin, akciğer adenokanserli 

hastaların sağkalım tahminindeki etkilerinin araştırılması amaçlanmıştır. Bu amaçla 

Atatürk Göğüs Hastalıkları ve Göğüs Cerrahi Eğitim ve Araştırma Hastanesi’ne 

başvuran 89 hastanın tıbbi kayıtları geriye dönük olarak incelenmiş ve bilinen yöntemlerle 

parafine gömülü biyopsi örnekleri immunohistokimyasal olarak p53, GSTpi, 

kaspaz-3 ve bcl-2 antikorlarıyla boyanmıştır. İmmunohistokimyasal boyama 

sonuçları ile hastaların klinik özellikleri ve sağkalımları, Mann-Whitney U, Ki-Kare 

ve Kaplan-Meier istatistik testleri kullanılarak %95’lik güvenilirlik düzeyinde analiz 

edilmiştir. Hastaların ortalama sağkalım zamanı 14 ay, sınırlı evrede sağkalım zamanı 

ise 16 aydır. bcl-2 ve GST pi immunoreaktifleri ile klinik evre ve genel sağkalım 

arasında anlamlı bir ilişki bulunamazken (p>0,05), p53 ve kaspaz-3 ekspresyonları ile 

genel sağkalımları arasında istatistiksel olarak anlamlı ilişki bulunmuştur (p0,05). However, there 

was a significant relationship between p53 and caspase 3 expressions and overall 

survival (p


27 - 30 Ekim 2010 





Endotoksinle Uyarılmış Huvec Kültürlerinde NO, ADMA ve 

Homosistein İlişkisi 

Özge Tuğçe PAŞAOĞLU 1 , Nurten TÜRKÖZKAN 1 , Mustafa ARK 2 , 

Belgin POLAT 3 , Mehmet AĞILLI 4 , Halil YAMAN 4 

1Tıbbi Biyokimya A.D., Gazi Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Ankara 

2Farmakoloji A.D., Gazi Üniversitesi, Eczacılık Fakültesi, Ankara 

3Kadın Hastalıkları ve Doğum A.D., Zekai Tahir Burak Kadın Sağlığı Eğitim ve 

Araştırma Hastanesi, Ankara 

4 Tıbbi Biyokimya A.D., Gülhane Askeri Tıp Akademisi, İstanbul 

Çalışmamızın amacı endotoksinle uyarılmış insan umblikal ven endotel hücre (HU- 

VEC) kültürlerinde NO-ADMA-Homosistein arasındaki ilişkiyi araştırmaktı. Bu 

amaçla iki grup oluşturuldu. Kontrol grubuna hiçbir madde uygulaması yapılmazken, 

LPS grubuna 10μg/mL endotoksin (E.coli 0111:B4 suşu) uygulaması yapıldı. NO 

parametresi ölçümü için son ürünler olan nitrit ve nitratın Griess yöntemiyle spektrofotometrik 

ölçümünden yararlanıldı. ADMA ve Homosistein parametreleri HPLC 

cihazında floresan dedektörle ölçüldü. Çalışmamızın sonucunda endotoksemide 

NO, ADMA ve Homosisteinin üçünün de artışı saptandı. (p


27 - 30 Ekim 2010 





Deneysel Olarak Hipertiroidizm Oluşturulan Ratlarda Kafeik Asit Fenetil 

Ester’in Plazma Homosistein, Asimetrik Dimetil Arjinin, Nitrik Oksit ve 

Lipid Profili Üzerine Etkilerinin Araştırılması 

Funda KARABAĞ 1 , Nalan BAYŞU SÖZBİLİR 2 

1Biyokimya Ad., Akü.Tip Fakültesi Uygulama Ve Araştırma Hastanesi 

2Biyokimya Ad., Akü. Veteriner Fakültesi 

Tiroid hastalıkları, insanlar ve hayvanlarda sık görülen ve hemodinamik, renal ve 

kardiyak fonksiyonlarda önemli değişikliklerin eşlik ettiği endokrin bozukluklardır. 

Propolis kovanlarda bal arıları tarafından üretilen doğal bir üründür. Propolisin esas 

bileşenleri aynı zamanda biyolojik aktivitesinden de sorumlu olan kafeik asit esterleridir 

ve bu bileşiğin bir çok yararlı etkileri belirlenmiştir. Bu çalışma deneysel olarak 

hipertiroidizm oluşturulan ratlarda tiroid hormonlarının neden olabileceği endotel 

hasarı üzerine kafeik asit fenetil esterin (CAPE) koruyucu etkisinin araştırılması için 

tasarlanmıştır. Çalışmada 50 wistar (250-300g) albino erkek rat kullanıldı. Deney 

hayvanları kontrol, placebo (4 hafta, serum fizyolojik ip.), hipertiroid (HT) (4 hafta, 

0,3 mg/kg L-tiroksin ip.), CAPE(4 hafta, 10 μg/kg caffeic acid ip.) ve “CAPE+HT” 

(4 hafta, 0,3 mg/kg L-tiroksin +10 μg/kg caffeic acid ip.) olarak 5 gruba bölündü. 

Plazma serbest T3 (fT3), serbest T4 (fT4), total kolesterol, HDL ve trigliserid (TG) 

konsantrasyonları otoanalizör ile ölçüldü. Plazma homosistein konsantrasyonları floresan 

dedektörlü HPLC ile ölçüldü. Plazma NO ve ADMA konsantrasyonları ticari 

ELISA kitleri kullanılarak belirlendi. İstatistik analiz Windows One-Way ANOVA 

testi kullanılarak SPSS13.0 programında yapıldı. Tiroksin ile CAPE’nin birlikte 

verilişi yüksek plazma fT3, fT4, ADMA konsantrasyonlarını anlamlı olarak düşürmüş 

(p


27 - 30 Ekim 2010 





Ankilozan Spondilit Hastalarında Serum ADMA, Arginin ve 

Sitrullin Seviyeleri 

Abdullah SİVRİKAYA 1 , Bahadır ÖZTÜRK 1 , Sema YILMAZ 2 , 

Alpaslan TANER 1 , Mehmet DAĞLI 3 , Fikret AKYÜREK 1 , Ali ÜNLÜ 1 

1Biyokimya, Selçuk Üniversitesi, Konya 

2Romatoloji, Selçuk Üniversitesi, Konya 

3Hematoloji, Selçuk Üniversitesi, Konya 

Asimetrik Dimetil Arginin (ADMA); endojen nitrik oksit sentaz inhibitörü olarak, 

NO sentezini azaltmaktadır. Artmış ADMA düzeylerinin aterosklerotik hastalıklarda 

ve hipertansif hastalarda yüksek düzeylerde bulunması Ankilozan Spondilit temelli 

hastalarda gelişen aterosklerotik süreçte rol oynayabileceğini düşündürmektedir. Bu 

amaçla ankilozan spondilitli 44 hasta ve görünürde sağlıklı 34 bireyde serum ADMA, 

Arjinin ve Sitrülin düzeyleri floresans detektör kullanılarak HPLC ile ölçüldü. Ankilozan 

Spondilitli hastalar ile kontrol grubunun serum sitrülin ve ADMA düzeyleri 

arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlı değildi; serum arjinin ve buna bağlı olarak 

Arjinin/ADMA oranlarında ise AS hastalarda istatistiksel olarak anlamlı derecede 

düşüktü (sırasıyla p=0,042 ve p=0,017). Sonuç olarak azalmış arginin düzeyleri ve 

Arginin/ADMA oranının ankilozan spondilitli hastalarda ateroskleroz gelişiminde 

önemli bir rol oynayabileceği düşünülmektedir. 

Serum Arginine, ADMA and Citrulline Levels in Patients 

with Ankylosing Spondylitis 

Abdullah SİVRİKAYA 1 , Bahadır ÖZTÜRK 1 , Sema YILMAZ 2 , 

Alpaslan TANER 1 , Mehmet DAĞLI 3 , Fikret AKYÜREK 1 , Ali ÜNLÜ 1 

1Biochemistry, Selçuk University Konya 

2Rheumatology, Selçuk University Konya 

3Hematology, Selçuk University Konya 

Asymmetric dimethylarginine (ADMA) is an endogenous inhibitor of nitric oxide 

synthase and is associated with atherosclerosis, vascular diseases and recently 

also with arthritic diseases. Increased plasma ADMA level has been observed in 

vascular diseases and is considered to be a vascular risk factor. Ankylosing Spondylitis 

is also related with increased atherosclerosis and cardiovacsular events. 

We aimed to determine the relation between circulating arginine, ADMA and 

citrulline levels and cardiovascular risk in ankylosing spondylitis (AS) patients. 

Serum arginine, ADMA and citrulline levels were measured in the total of 44 

patients with AS and 34 healthy individuals. Serum concentrations of arginine, 

ADMA and citrulline were determined with flourescence detector using liquid 

chromatography. Serum arginine levels and Arginine/ADMA ratio were significantly 

decreased in patients with AS compared to the healthy controls (p=0,042 

and p=0,017, respectively). However there was no significant difference between 

the groups for citrulline and ADMA concentrations. In conclution decreased arginine 

levels and Arginine/ADMA ratio may play an important role in the development 

of atherosclerosis in patients with ankylosing spondylitis. 

CONTENTS 





27 - 30 Ekim 2010 





Behçet Hastalarında Serum Arginin ve Arginin Türev Düzeyleri 

Sema YILMAZ 1 , Abdullah SİVRİKAYA 2 , Hüsamettin VATANSEV 1 , 

Aysel KIYICI 1 , Alpaslan TANER 1 , Mehmet DAĞLI3, Ali ÜNLÜ 1 

1Romatoloji, Selçuk Üniversitesi, Konya 

2Biyokimya, Selçuk Üniversitesi, Konya 

3Hematoloji, Selçuk Üniversitesi, Konya 

Behçet hastalığı sistemik vaskülit ile karakterize bir hastalıktır. ADMA endojen nitrik 

oksit sentaz inhibitörü olarak vasküler hastalıklarda endotel disfonksiyonuna yol 

açmaktadır. Çalışmanın amacı Behçet hastalığı olan hastalarda arginin ve arginin 

türevlerinin düzeylerini ölçmektir. Bu amaçla 19 Behçet hastalığı tanısını almış ve 

görünürde sağlıklı 34 kişi çalışmaya dahil edilmiştir. ADMA, arginin ve sitrülin 

düzeyleri floresans elektrot kullanılarak sıvı kromatografisi ile tespit edilmiştir. Behçet 

hastaları kontrole göre kıyaslandığında, arginin, sitrülin ve ADMA düzeylerinde 

önemli bir değişikliğe rastlanılmazken; arginin/ADMA oranlarında önemli derecede 

azalma saptanmıştır (p=0,024). Çalışma ışığında azalmış arjinin/ADMA oranlarının 

Behçet hastalığında gelişen endotelyal disfonksiyon ve vasküler kompikasyonlarda 

rol oynayabileceği düşünülmektedir. 

Arginine and Arginine Metabolites in Behcet’s Disease 

Sema YILMAZ 1 , Abdullah SİVRİKAYA 2 , Hüsamettin VATANSEV 1 , 

Aysel KIYICI 1 , Alpaslan TANER 1 , Mehmet DAĞLI3, Ali ÜNLÜ 1 

1Rheumatology, Selçuk University Konya 

2Biochemistry, Selçuk University Konya 

3Hematology, Selçuk University Konya 

Behcet’s disease has been known for many years and is characterized with systemic 

vasculitis, but the ethiology was stil unclear. ADMA, as an endogenous 

inhibitor of nitric oxide is involved in vascular diseases by its potential role in 

endothelial dysfunction. This study was performed to evaluate ADMA, citrulline 

and arginine levels in Behcet’s disease. A total of 19 patients with Behcet’s 

disease and 34 healthy individuals enrolled this study. Serum concentrations of 

citrulline, arginine and ADMA were determined with HPLC technique. Arginine/ 

ADMA ratio was significantly decreased in patients with Behcet’s disease compared 

to the healthy controls (p=0,024), however there was no significant difference 

between the groups for citrulline, arginine and ADMA concentrations. We 

can suggest that decreased arginine/ADMA production may enroll in development 

of endothelial dysfunction and vascular complications in Behcet’s disease. 

CONTENTS 





27 - 30 Ekim 2010 





Kombine İlaç Terapisi Alan Göğüs Kanserli Hastalarda Serum L-Karnitin 

ve Glutatyon S-Transferaz Düzeylerinin Mikrospektrofotometrik Olarak 

İncelenmesi 

Ebru SAATCİ, Dilek KAAN, Ömer ERGİN 

Biyoloji, Erciyes Universitesi, Kayseri 

Bu çalışmada, sağlıklı kadınlardan (Kontrol, n=24), göğüs kanseri tanısı konmuş 

hastalardan (n=35), ilaç tedavisi öncesi (TÖ) ve kombine ilaç terapisi sonrası (TS) 

alınan serum örneklerinde L-karnitin ve GST düzeyleri 250μL’de mikrospektrofotometrik 

olarak incelenmiştir. Gruplar arası n sayıları eşitlenelerek, aktivite ortalama 

değerleri üzerinden İki örnek t-testi ile yapılan istatistiksel karşılaştırmalar sonucunda, 

L-karnitin için, Kontrol-TÖ ve Kontrol-TS arasındaki farklılık anlamlı bulunmuş 

(p0,05). CDNB’ye 

karşı GST aktiviteleri için, Kontrol-TÖ ve Kontrol-TS arasındaki farklılık anlamlı 

bulunmuş (p0,05). 

EA için, Kontrol-TS ve TÖ-TS arasındaki farklılık anlamlı bulunmuş (p0,05). Çalışma sonuçları, 

göğüs kanseri metabolizması ve tedavisi çalışmalarına dair bir göstergeç olarak 

kullanılabilinmektedir. 

Microspectrophotometric Detection of Serum L-Carnitine and Glutathione 

S-Transferase Activities on Breast Cancer Patients Whom Got Combined 

Drug Teraphy 

Ebru SAATCİ, Dilek KAAN, Ömer ERGİN 

Biology, Erciyes University Kayseri 

In this study, the blood samples were taken from healthy women (control) (n=24), 

breast cancer patients (n=35) before chemoteraphy (BC) and after chemoteraphy 

(AC). Paired Sample Test statistical analysis were used to compare calculated 

serum L-carnitine levels and GST activities. For the L-carnitine levels, the statistically 

significant differences were found for the comparison of control-BC and 

for the comparison of control-AC (p0,05). The statistically significant 

differences were found for the comparison of control-BC and for the comparison 

of control-AC (p0,05) for GST activities by using CDNB. Statistically 

significant differences were found for the comparison of control-AC and for 

the comparison of BC-AC (p0,05). The study shows that the results can be used as an indicator of some 

significant teraphies and cancer metabolism studies on breast cancer biology. 

CONTENTS 





27 - 30 Ekim 2010 





Yağsız Sütün Konstipasyon Şiddet Testi, Motilinin, Açile ve 

Desaçile Ghrelin Konsantasyonlarına Etkisi 

Süleyman AYDIN 1 , Emir DÖNDER 1 , Okhan Kadir AKIN 2 , Fatih ŞAHPAZ 1 , 

Yalçın KENDİR 3 , Manar M. ALNEMAA 1 

1Tıp Fakültesi, Fırat Üniversitesi 

2Biyokimya Lab, Keçiören Eğitim Araştırma 

3Kimya, Celal Bayar Üniversitesi 

Sütün genel olarak konstipasyona neden olduğu bilinmektedir. Bununla birlikte 

yağsız sütün insan gastrointestinal sistemi üzerine olan etkileri ile ilgili henüz bir 

çalışma bulunmamaktadır. Bu nedenle de, yağsız sütün konstipasyon şiddet testi üzerine 

etkisi olup olmadığını ve çeşitli peptidlerden motilin, açile ve desaçile ghrelin 

konsantrasyonları ile birlikte intestinal motiliteyi nasıl etkilediği araştırılarak, yağlı 

süt replasmanı yapılan kontrol grubuyla karşılaştırıldı. Olgular konstipasyon derecelerine 

göre gruplandırılarak yaş ve VKI’e göre eşleştirildi. Bireylere konstipasyon derecelendirme 

test sonucuna göre yağsız süt replasmanı yapıldı. Buna göre; hafif konstipasyonu 

olan gruba (n=10) 400mL, orta derecede konstipasyonu olan gruba (n=10) 

600mL ve ciddi derecede konstipasyonu olan gruba (n=10) 800mL günlük olarak 

yağsız süt içirildi. Sağlıklı kontrol grubuna yağlı sütten 400 mL içirildi. Tüm olgulardan 

hormon analizi için süt içirilmeden önce ve sonra kan örnekleri alındı. Motilin, 

açile ve des açile ghrelin düzeyleri ELISA yöntemi ile ölçüldü. Yağsız sütün verildiği 

kontrol grubunun da dahil olduğu tüm gruplarda kan motilin, açile ve desaçile ghrelin 

düzeylerinde anlamlı artış tespit edildi (p


27 - 30 Ekim 2010 




Asetilsalisilik Asit (ASA)’ın Antihiperglisemik Etkinliğine Karşı 

Yeni Bir Yaklaşım 

Serkan ŞEN, Sefa ÇELİK 

Temel Tıp Bilimleri, AKÜ 

A New Approach to Antihyperglycemic Efficacy of 

Acetylsalicylic Acid (ASA) 

Serkan ŞEN, Sefa ÇELİK 

Basic Medical Sciences, AKÜ Afyon 

CONTENTS 


Gerek diyabette trombositlerin hiperaktif olması ve gerekse aterosklerozun diyabetik 

hastalarda çok sık görülmesi sebebi ile diyabetik hastalarda aspirin kullanımının önemi 

büyüktür. Yapılan çalışmalar da göstermektedir ki; diyabet koroner arter hastalığını 

artırdığı gibi serebrovasküler olayların hem sıklığını hem de ölüm oranını artırmaktadır. 

Bu çalışma ile deneysel tip 2 diyabet modeli oluşturulan ratlarda Asetilsalisilik asit 

(ASA)’in ozmoregülasyon, glisemik control, oksidatif stress ve inflamasyon üzerene 

etkilerinin araştırılması amaçlanmıştır. Çalışmada 24 adet Wistar cinsi erkek rat Kontrol 

(I), ASA Kontrol (II), Diyabet (III) ve ASA Diyabet (IV) olmak üzere 4 gruba 

ayrılmıştır. Diyabet modeli obez ratlara STZ enjeksiyonu (30mg/kg, çift enjeksiyon) 

ile oluşturulmuştur. ASA ise ASA Kontrol ve ASA Diyabet gruplarına gavaj ile 150 

mg/kg dozda 5 hafta boyunca oral olarak verilmiştir. Serum elektrolitleri (Na, K, Cl), 

creatinin, albumin, total protein analizleri biyokimya otoanalizörü aracılığıyla; proinflamatuvar 

sitokinler (IL-6, TNF-a, IFN-g), arjino vazopressin (AVP) ve insülin 

ölçümleri ELISA kitleri aracılığıyla; total antioksidan kapasite (TAC) ve total oksidan 

kapasite (TOC) analizleri spektrofotometrik olarak ölçülmüştür. Serum proteinleri 

elektroforez tekniği ile analiz edilmiştir. Çalışma sonunda ASA uygulamaları ile 

diyabetik ratlarda açlık kan glikozlarının düşürüldüğü ve serum AVP seviyelerinin 

yükseltildiği gözlemlenmiştir. Yine serum IL-6 seviyeleri ratlara ASA uygulanması 

neticesinde ilginç olarak yükseltilmiş bunun yanında serum sodyum düzeyleri ise 

düşürülmüştür. Bu çalışmada, diyabetik ratlarda ASA uygulamasının ozmoregülasyon 

ve glisemik kontroldeki önemi ortaya konulmuştur. Ayrıca diyabetik gruplarda 

ASA uygulaması AVP düzeylerini 2 kat arttırmıştır. İlk defa bu çalışmada ASA’nın 

hipoglisemik etkisi, AVP’ye bağlı olarak artan kan hacmi ile ilişkilendirilmiştir. Bu 

yorumun konu ile ilgili olarak literatürde yeni bir yaklaşım sergileyebileceği söylenebilir. 

Acetylsalicylic acid (ASA) treatment in diabetic patients is very important owing 

to increasingly hyperactivity thrombocytes and atherosclerosis. In several investigations, 

it was reported that diabetes caused to increased coronary artery disease 

cerebrovascular disease and death. In this study it was aimed to investigated the 

effect of ASA on osmoregulation, glysemic control, oxidative stress and inflammation 

in rats induced with experimantal diabetes type 2. 24 rats were randomly 

divided in four groups: Control (I), ASA Control (II), Diabetic (III) and ASA 

Diabetic (IV). Diabetes was induced by STZ treatment (30 mg/kg, twice injection) 

in obese rats. ASA (150mg/kg, bw,orally) was treated for five weeks in ASA 

Control and ASA Diabetic groups. Serum electrolytes (Na, K, Cl), creatinine, 

albumin, total protein levels were analyzed with an autoanalyzer. Proinflammatuary 

cytokines (IL-6, TNF-a, IFN-g), Argino Vasopressin (AVP) and insulin were 

measured with ELISA . Total Antioxidant Capasity (TOC) and Total Oxidant 

Capasity (TAC) levels were detected spectrophotometricaly. Serum proteins were 

analyzed by electrophoresis technique. At the end of the study ASA treatments 

decreased the fasting blood glucose levels in diabetic rats. ASA treatments interestingly 

increased the serum AVP levels in diabetics rats. Serum IL-6 levels were 

interestingly increased by ASA treatmets rats, but serum sodium levels were also 

decreased by ASA. In this study it was showed that important at ASA on osmoregulation 

and glysemic control in diabetic rats. Also, AVP levels were increased 

2-fold by ASA treatment in diabetic rats. Firstly in this study, hypoglysemic effect 

of ASA was attributed to increase in blood volume by AVP levels. This explanation 

may be a new approach to literature in this topic. 





27 - 30 Ekim 2010 





Madımak Bitkisi (Polygonum Cognatum Meissn) Ülseratif Kolit için Yeni 

Bir Tedavi Aracı Olabilir 

Özge ÇEVİK, Azize ŞENER 

Marmara Üniversitesi, Eczacılık Fakültesi Biyokimya Anabilim Dalı, İstanbul 

ozge.cevik@marmara.edu.tr 

Ülseratif kolit mukozal inflamatuar bağırsak hastalığı olarak bilinir ve etiyolojisi 

hala aydınlatılamamıştır. Son yıllarda kolit modellerinde bitkisel kaynaklı tedavi 

çalışmaları yaygınlaşmaktadır. Madımak (Polygonum cognatum Meissn) bitkisi 

Anadolu’da özellikle Sivas yöresinde yetişen endemik bir bitki olup günlük diyet ile 

insanlar tarafından sıklıkla tüketilmektedir. Bu çalışma madımak bitkisinin ülseratif 

kolit modeli oluşturulmuş sıçanlar üzerinde etkisinin olup olmadığını görmeyi 

amaçlamıştır. 

Çalışmada, Sprague-Dawley sıçanlar asetik asit uygulaması ile deneysel kolit modeli 

oluşturuldu ve çeşitli gruplara ayrıldı. Madımak sulu ekstraktı (PcE) 10 gün süre ile 

2 g/kg oral olarak tedavi gruplarına verildi. Deney sonunda sıçanlarda bazı serum 

parametreleri, kolon miyeloperoksidaz (MPO), lipid peroksidasyonu (LPO) ve kolonun 

makroskopik skorları incelenmiştir. 

Kolit grubunda serum TNF-a, kolesterol, kreatinin (p


27 - 30 Ekim 2010 




Deneysel Diyabetde Döteryumu Azaltılmış Su Tüketiminin Eritrositler 

Üzerine Etkisi 

Arif ÇOLAK, Ayşen YARAT, Turay YARDIMCI 

Temel Tıp Bilimleri, Marmara Üniversitesi, Tıp Fakültesi, İstanbul 

The Effect of Deuterium Depleted Water Consumption on Erythrocytes in 

Experimental Diabetes 

Arif ÇOLAK, Ayşen YARAT, Turay YARDIMCI 

Department of Basic Medical Sciences, Marmara University, Istanbul 

CONTENTS 


Diyabet komplikasyonlarının gelişmesinde hiperglisemi ve diğer metabolik 

değişiklikler sonucu oluşan oksidatif stres, önemli bir role sahiptir. Döteryumu 

azaltışmış suyun (DDW), kanser araştırmalarında tümör hücrelerinin 

çoğalmasında inhibe edici etkiye ve sağlıklı hücre zar yapısında hasara karşı 

koruyucu etkiye sahip olduğu gösterilmiştir. Bu çalışmada deneysel diyabette 

DDW’nin eritrositlerde oksidan ve antioksidan sistem parametreleri üzerine 

etkisi araştırıldı. STZ’nin (35 mg/kg) intraperitoneal enjeksiyonu ile diyabet 

oluşturuldu. Diyabet oluşumunu takiben ve diyabet oluşumundan 10 gün önce 

DDW (85 ppm) içme suyu olarak verildi. 30 gün sonunda alınan kan örneklerinde 

şeker ölçüldü ve eritrosit hemolizatları hazırlandı. Eritrosit hemolizatlarında lipid 

peroksidasyonu, Glutatyon (GSH) düzeyleri ile, glutatyon-S-transferaz (GST), 

Superoksid Dismutaz (SOD) ve Katalaz (CAT) enzim aktiviteleri tayin edildi. 

Literatürde diyabette eritrositler üzerine DDW’nin etkisini inceleyen bir çalışma 

bulunmamaktadır. 30 ve 40 günlük süre ile DDW tüketiminin eritrosit oksidanantioksidan 

sistem parametreleri üzerine farklı etkileri saptandı. Net etkisi GSH 

üzerine oldu. Hem kontrol, hem de diyabetik gruplarda eritrosit GSH düzeylerinde 

anlamlı artışa neden oldu. Kullanılan DDW konsantrasyonunun ve kullanım 

süresinin bu etkilerin oluşmasında önemli olduğu kanısına varıldı. DDW’nin etki 

mekanizmasının, yararlı dozunun ve uygulama süresinin tesbiti için daha detaylı 

çalışmaların yapılması gerekmektedir. Bu çalışma Marmara Üniversitesi Bilimsel 

Araştırma Projeleri Birimi Başkanlığı tarafından SAĞ-C-YLP-171108-0261 

numaralı proje ile desteklenmiştir. 

Oxidative stres caused by hyperglycemia and other metabolic disturbances in 

diabetes plays an important role in the development of diabetic complications. 

Deuterium depleted water (DDW) has not only tumor supressor effect in cancer 

cell line, but also has protective effect against cellular damage on healthy cell 

membrane. The purpose of this study was to examine and evaluate the effect of 

deuterium depleted water consumption on erythrocyte oxidant and antioxidant 

systems in experimental diabetes. Diabetes was created with 35 mg/kg dose of 

streptozotocin (STZ). Ten days before and following induction of diabetes, DDW 

(85 ppm) was given as drinking water. At the end of 30 days, after STZ injection, 

blood samples were taken and blood glucose levels were measured. Erythrocyte 

hemolysates were also prepared. Lipid peroxidation and glutathione (GSH) levels 

and glutathione-S-transferase, superoksid dismutase and catalase enzymes activities 

of erythrocytes were determined. There is no study about the effect of DDW 

on erythrocytes in diabetes in the literature. 30 or 40 days periods of DDW consumption 

has differently affected oxidant-antioxidant parameters of erythrocytes. 

The clear effect of has been recorded on GSH and then caused increasing GSH 

level on erythrocyte in both of control groups and diabetic groups. Be persuaded 

that, using period and consumption dose of DDW could be effective about results. 

In determining of mechanism of action and determining useful dosage and application 

period of DDW more researches need to be done This study was supported 

by a grant from Scientific Research Project Department of Marmara University 

(Project No: SAĞ-C-YLP-171108-0261. 





27 - 30 Ekim 2010 





Astrosit-Nöron Laktat Mekik Modeli Hipoksik Durumda 

Nörona Daha Fazla Enerji Sağlamaktadır - Hesaplamalı ve 

Deneysel Paralel Çalışma 

Seda GENC 1 , Isil AKSAN KURNAZ 2 , Mustafa OZİLGEN 1 

1Chemical Engineering Department, Yeditepe University 

2Genetics and Bioengineering Department, Yeditepe University 

Nöro-gliyal etkileşimler beynin normal işlevi ve normal beyin enerji metabolizması 

için önemlidir. İki temel model bulunmaktadır – klasik görüşte hem nöronlar hem 

de astrositler oksidatif metabolizma ile enerji kaynağı olarak glikozu kullanabilmektedirler, 

oysa astrosit-nöron laktat mekiğinde astrositler anaerobic glikoliz ile glikozu 

piruvata sonar laktata dönüştürdükten sonar hücre dışı ortama salarlar; bu laktat 

daha sonra nöron tarafından alınarak oksidatif olarak parçalanır. Bu çalışmada ilk 

once in silico olarak bu metabolizmadaki enzimlerin hipoksiye bağlı regülasyonunu 

çalıştıktan sonra astrosit-nöron laktat mekiği modelinin her iki hücre tipi için de enerji 

arzını karşılamaya yönelik teoride herhangi bir avantaj sağlayıp sağlamadığına 

baktık. Hem normoksik hem de hipoksik koşullarda laktat mekiğinin gerçekten nörona 

daha fazla ATP kazandırdığını gösterdik. Bunlara parallel olarak aynı zamanda 

bazı kritik enzimlerin hipoksiye bağlı regülasyonunu da çalıştık ve metabolit analizlerine 

başladık. Her iki çalışmadaki sonuçlarımız ışığında, klasik ve mekik modelleri 

arasında enerji arzına bağlı ve hipoksik veya glikoz-ve-oksijen azlığı durumlarında 

nöronun sağkalımını artıracak şekilde bir geçiş olacağını öne sürmekteyiz. 

Astrocyte - Neuron Lactate Shuttle can Provide More Energy to the 

Neuron Under Hypoxic Conditions –Computational and Experimental 

Study in Parallel 

Seda GENC 1 , Isil AKSAN KURNAZ 2 , Mustafa OZİLGEN 1 

1Chemical Engineering Department, Yeditepe University 

2Genetics and Bioengineering Department, Yeditepe University 

Neuro-glial interactions are important for normal functioning of the brain and 

brain energy metabolism. There are two major working models – in the classical 

view, both neurons and astrocytes can utilize glucose as the energy source through 

oxidative metabolism, whereas in the astrocyte-neuron lactate shuttle hypothesis 

it is the astrocyte which can consume glucose through anaerobic glycolysis to pyruvate 

and then to lactate, and this lactate is secreted to the extracellular space to 

be taken up by the neuron for further oxidative degradation. In this study, we have 

first studied hypoxia-induced genetic regulation of these enzymes and transporters 

in silico, and analyzed whether the astrocyte-neuron lactate shuttle model can 

theoretically provide an advantage to either cell type in terms of supplying the energy 

demand. We show that under both normoxic and hypoxic conditions lactate 

shuttle model does indeed provide the neuron with more ATP than in the classical 

view. We have also conducted parallel experiments to sho hypoxia-dependent 

regulation of certain key enzymes, and started metabolite analysis. Based on both 

types of study, we would propose that there should be a switch between the two 

models based on the energy demand, so as to maintain the survival of the neuron 

under hypoxic or glucose-and-oxygen-deprived conditions. 

CONTENTS 





27 - 30 Ekim 2010 





Ultraviyole C’nin Ratlarda Indüklediği Apoptozis ve Oksidatif Strese Karşı 

Keten Tohumu Yağının (Linum Usitatissimum L.) Fotoprotektif Etkisi 

Yasin TÜLÜCE 1 , Halil ÖZKOL 1 , İsmail KOYUNCU 2 

1Temel Tıp Bilimleri, Yüzüncü Yıl Üniversitesi 

2Biyoloji Bölümü, Harran Üniversitesi 

Ultraviyole (UV) ışığının etkilediği hücreler, hücresel komponentlere zarar verebilen 

reaktif oksijen türlerinin (ROS) oluşumunu indüklemektedir. Antioksidanlar üretilen 

ROS’a karşı mücadele etmektedir. Bu çalışmada Ultraviyole C (UVC) ışığına maruz 

bırakılan ratların serum, lens ve derilerinde malondialdehit (MDA), protein karbonil 

(PC) ve redükte glutatyon (GSH) düzeylerinin yanı sıra glutatyon peroksidaz (GPx) 

ile süperoksid dismutaz (SOD) aktiviteleri ölçüldü. Buna ilave olarak serumda b-carotene, 

vitamin A, C ve E ile retinada apoptozis tayini yapıldı. Ratlar kontrol, ultraviyole 

C (UVC), ve ultraviyole C + keten tohumu yağı (UVC+FSO) olarak üç gruba ayrıldı. 

UVC ve UVC+FSO gruplarındaki ratlar dört hafta süresince günde iki kere 1 saat 

UVC ışığı (1.25 mW/cm2) ile irrite edildi. UV+FSO grubuna her irritasyon periyodu 

öncesinde gavage yoluyla FSO (4 ml/kg bw) verildi. UVC grubunda MDA düzeyi 

kontrol grubuna göre tüm dokularda önemli derecede arttı (p


27 - 30 Ekim 2010 





Çeşitli Kumarin Türevlerinin Antioksidan ve Radikal Tutucu Özelliklerinin 

İncelenmesi 

Özkan DANIŞ, Serap DEMİR, Başak YÜCE-DURSUN, Cihan GÜNDÜZ, 

Mustafa BULUT 

Kimya, Marmara Üniversitesi 

Canlı sistemlerde redoks dengesinin bozulması hücrelerde fonksiyon bozukluklarına 

yol açar. Bunun sonucunda, kanser, nörodejeneratif rahatsızlıklar ve artirit gibi çeşitli 

hastalıklar meydana gelir ve yaşlanma süreci hızlanır. Bu nedenle serbest radikal 

oluşumunun azaltılması ve serbest radikallerin tutulması için terapötik yaklaşımlar 

geliştirilmelidir. Serbest radikaller ve ROS olarak bilinen diğer reaktif oksijen türleri, 

normal fizyolojik koşullarda sürekli olarak oluşurlar, patolojik durumlarda ise 

oluşumları artar. Kumarinler 1,2-benzopiron türevleridir ve çeşitli bitkisel kaynaklarda 

yaygın olarak bulunurlar. Çok sayıda farklı biyolojik ve farmakolojik aktiviteler 

gösterdikleri bilinmektedir ve insan sağlığı üzerindeki yararlı etkileri nedeniyle bu 

moleküllere gösterilen ilgi hızla artmaktadır. Kumarinlerin yapı-antioksidan aktivite 

ilişkilerini inceleyen sistematik çalışmaların sayısı oldukça azdır. Çalışmamızda 

amino, hidroksi, metoksi, asetoksi ve nitro gibi farklı fonksiyonel gruplar içeren yirmi 

kumarin sentezlenmiş ve spektral verileri ile tanımlandı. Bu kumarinler radikal tutucu, 

Cu 2+ ve Fe 3+ indirgeyici ve metal şelatlayıcı özellikleri açısından yapı-aktivite ilişkisini 

göstermek üzere incelendi. Elde edilen sonuçlar trolox, a-tokoferol ve askorbik asit 

gibi standart antioksidanlar ile kıyaslandı. Çalışmalarımız orto dihidroksi kumarinlerin 

en yüksek antioksidan ve radikal tutucu etkiye sahip olduklarını göstermektedir. Bu 

çalışma, FEN-A-110908-0223 numaralı proje olarak Marmara Üniversitesi Bilimsel 

Araştırma Projeleri Birimi tarafından desteklenmiştir. 

The Investigation of Antioxidative and Radical Scavenging Effects of 

Various Coumarin Derivatives 

Özkan DANIŞ, Serap DEMİR, Başak YÜCE-DURSUN, Cihan GÜNDÜZ, 

Mustafa BULUT 

Chemistry, Marmara University 

A redox imbalance in a healthy living system leads to malfunctioning of cells that 

ultimately results in various diseases, including cancer, neurological degeneration, 

and arthritis as well as accelerating the aging process. Therefore, therapeutic 

strategies should aim at reducing free-radical formation and scavenging free 

radicals. Free radicals and other reactive oxygen species, collectively known as 

ROS are generated continuously via normal physiological processes and more so 

in pathological conditions. Coumarins are a very large group of 1,2-benzopyrones 

derivatives that are widely distributed in a variety of natural plant sources and 

have been found to exhibit a variety of biological and pharmacological activities 

and have raised considerable interest because of their potential beneficial effects 

on human health. Very few systematic studies have been reported on structure-antioxidant 

activity correlations in coumarins. The twenty coumarins bearing different 

functionalities such as amino, hydroxy, methoxy, acetoxy and nitro have been 

synthesized and confirmed on the basis of their spectral data. They were examined 

for the first time for their effect on radical scavenging, Cu 2+ and Fe 3+ reducing and 

metal chelating activity, in order to establish structure activity relationship. The 

results were compared with standard antioxidants such as trolox, a-tocopherol 

and ascorbic acid. Our studies demonstrated that ortho dihydroxy coumarins were 

found to possess the highest antioxidant and radical scavenging activities. This 

work was supported by Marmara University, Commission of Scientific Research 

Project under grants FEN-A-110908-0223. 

CONTENTS 





27 - 30 Ekim 2010 





Yeşil Çay ve Kemik Metabolizması 

Nuriye METE, Gökhan ÇAKIRCA 

Tibbi Biyokimya, Dicle Üniversitesi 

Osteoporoz yaşlı erkek ve bayanlarda major bir problemdir. Epidemiyolojik 

çalışmalarda; çay tüketiminin yaşlı erkek ve bayanlarda görülen yaşla ilişkili kemik 

kaybının önlenmesi arsındaki ilişki gösterilmiştir. Yeşil çay ve biyoaktif içerikleri 

bu populasyonda kemik kaybını ve kırık riskini azaltmasında yararlı olabilir. Yeşil 

çayın kemik koruyucu mekanizmaları; 1. Antioksidatif stress etkisiyle kemik kaybını 

önlemesi; GTP’nin (green tea polyphenol) bilinen en önemli özelliği ROS (reactive 

oxygen species) yakalama ve detoksifiye etme yeteneği olan antioksidatif etkisidir. 

2. Antiinflamatuvar etkisiyle kemik kaybının önlenmesi; GTP’nin antiinflamatuvar 

etkisiyle birçok antiinflamatuvar hastalığın önlenmesinde ve tedavisinde yararlı 

olduğu gösterilmiştir. Aterosklerozda düşük dereceli sistemik kronik inflamasyona 

bağlı olarak sistemik kemik kaybı görülebilir. Ateroskleroz gelişiminde normal kemik 

remodeling bozulmuş olabilir ve artmış kronik proinflamatuvar mediyatörler kemik 

kaybına yol açar. Bu mediyatörler direkt ve indirekt olarak osteoklastogenezisi artırır, 

osteoklast apoptozisi önler ve osteoblastik aktiviteyi artırır. 3. Osteoblastogenezi 

artırması; TNF-a ve IL-6 üretimini engelleyerek kemik yaşam süresini artırıyor. 4. 

Osteoklastogenezi baskılaması; Kollejen stabilizasyonu ile kemik rezorpsiyonunu 

inhibe eder. 5. Osteoimmünolojik aktivitenin düzenlenmesi; RANKL sinyalizasyon 

yoluyla osteoklastların differansiyasyonunu inhibe eder. İmmün hücreler tarafından 

sitokinlerin üretimini düzenler. Osteoporoz; kemik oluşumundan ziyade rezorpsiyon 

oranında dengesizlik sonucu oluşur. Yeşil çay ve biyoaktif bileşikleri osteoporoza 

karşı bir miktar koruma sağladığı in vitro, ex vivo ,in vivo hayvan deneyleri ve insan 

epidemiyolojik bulgularından elde edilen verilerle desteklenmiştir. Yeşil çay biyoaktif 

ürünlerinin yararlı etkilerinin antiinflamatuvar, antioksidan ve bunlarla ilişkili sinyalizasyon 

yoluyla oluştuğu görülmüştür. GTP düşük kemik kitleli hastalarda BMD 

kaybını önleyen etkili bir diyet desteği olarak yardımcı kullanılabilir. 

Green Tea and Bone Metabolism 

Nuriye METE, Gökhan ÇAKIRCA 

Medical Biochemistry, Dicle University 

Osteoporosis is a major health problem in both elderly women and men. Epidemiological 

evidence has shown an association between tea consumption and the 

prevention of age-related bone loss in elderly women and men. Ingestion of green 

tea and green tea bioactive compounds may be beneficial in mitigating bone loss 

of this population and decreasing their risk of osteoporotic fractures. Possible 

mechanisms of green tea on osteoprotection: 1. Mitigating bone loss through antioxidative 

stress action:The most widely recognized properties of GTP are their 

antioxidative activities, owing to their ability to capture and detoxify ROS. 2. Mitigating 

bone loss through anti-inflammatory action: Because of its anti-inflammatory 

activity, GTP has also been proven to be beneficial in the prevention and 

treatment of a number of inflammatory diseases. A low-grade systemic chronic 

inflammation occurring in atherosclerosis leading to inflammation can also result 

in systemic bone loss. In the development of atherosclerosis, normal bone remodeling 

can be disrupted, and bone loss can be caused by chronic elevation of proinflammatory 

mediators. In general, these mediators act directly on bone or indirectly 

to increase osteoclastogenesis, prevent osteoclast apoptosis, and/ or inhibit 

osteoblastic activity. 3. Increasing osteoblast numbers, osteoblastogenesis, and 

bone formation: Improving the survival of osteoblasts through inhibiting TNF-a 

and IL-6 production 4. Suppressing osteoclastogenesis and osteoclastic activity 

Inhibiting bone resorption by stabilizing collagen. 5. Modulating osteoimmunological 

activity by inhibiting differentiation of osteoclasts through RANKL signaling 

and modulating the production of cytokines by immune cells. Osteoporosis 

is the result of an imbalance in the ratio with more resorption than formation. 

Enhancing the activity of osteoblasts, plus reducing that of the osteoclasts, may 

help restore the balance in bone metabolism and limit bone loss in the development 

of osteoporosis. There is mounting evidence that green tea contains many 

bioactive ingredients that support some protection against osteoporosis. This is 

supported by data from invitro, ex vivo, and invivo animal studies and human 

epidemiological findings. The beneficial effects of tea bioactive products seem to 

be mediated through antioxidant or anti-inflammatory pathways and their related 

signaling pathways in the various cells that comprised bonecompartments. These 

significant beneficial effects on bone suggest that GTP may serve as an effective 

dietary supplement to prevent BMD loss in patients with low bone mass. 

CONTENTS 





27 - 30 Ekim 2010 





Diyetle İndüklenmiş Obez Ratlarda Karaciğer ve Böbreklerin Ghrelin 

Salınımlarının Değişimi 

İbrahim ŞAHİN 1,2 , Süleyman AYDIN 2 

1Erzincan Üniversitesi, Sağlık Yüksekokulu, Beslenme ve Diyetetik Bölümü, 

Erzincan 

2Fırat Üniversitesi, Tıp Fakültesi (Fırat Hormon Araştırma Grubu), Biyokimya 

ve Klinik Biyokimya AD. Elazığ 

Son zamanlarda lipopeptid hormon olan ghrelinin karaciğer ve böbrekler tarafından 

üretildiği gösterilmiştir. İlaçlar ve peptidler; böbrekler, karaciğer yada her iki organda 

da metabolize edilmektedir. Obezite, endojen biyoaktif peptid sentezlerini 

değiştirerek yaşayan tüm canlıların neredeyse bütün organlarını etkiler. Normal ratlarla 

karşılaştırıldığında karaciğer ve böbreklerdeki ghrelin salınımlarının nasıl değiştiğini 

görmek için ratlarda diyet yöntemiyle obezite oluşturduk. 

Altı adet 60 günlük erkek rat (obezite grubu) kafeterya stili diyetle beslenirken 6 adet 

kontrol rat normal rat yemiyle beslendi. Hayvanlar 13 hafta beslendikten sonra sakrifiye 

edildi. Bir ELİSA kiti kullanılarak ghrelin miktarlarını belirlemek için karaciğer 

ve böbrek dokuları alındı ve homojenize edildi. Aynı zamanda obezite oluşumunda 

ghrelin yoğunluğunun nasıl değiştiğini ABC metoduyla immünohistokimyasal olarak 

görmek için, doku örneklerinin bir kısmından histolojik kesitler alındı. 

Kontrollerle karşılaştırıldığında obez ratların her iki dokusundaki açile ve desaçile 

ghrelin düzeyleri düşüktü, fakat farklılıklar istatistiksel olarak anlamlı değildi (p>0.05). 

İmmünohistokimya da obez ratların karaciğer ve böbrek dokularına paralel bir azalış 

gösterdi. Enerji harcanmasında ghrelinin önemli bir rol oynadığı bilindiğinden, 

karaciğer ve böbrek dokularında ghrelin düzeyinin azalışının bu organlarda enerji 

metabolizması yada homeostasisi düzenleyerek obezitenin oluşturduğu yükü telafi 

etmeye çalıştığı sonucuna varılabilir. 

Altered Ghrelin Expression of Rat’s Kidneys and Liver in Diet Induced 

Obese Rats 

İbrahim ŞAHİN 1,2 , Süleyman AYDIN 2 

1Erzincan University, Faculty of Health Sciences Department of Nutrition and 

Dietetics, Erzincan 

2Firat University, Medical School (Firat Hormones Research Groups) Department 

of Biochemistry and Clinical Biochemistry, Elazig 

It has recently been shown that the lipopepitide hormone, ghrelin, is produced 

by the liver and the kidneys. Drugs and peptides were metabolized through the 

kidneys, the liver, or both organs. Obesity effects almost all organs in living every 

organism by changing their endogenous bioactive peptide synthesis. We induced 

obesity in rats through dietary means in order to see how ghrelin expression was 

affected in the kidneys and liver compared with normal control rats. 

Six 60 day-old male rats (the obesity group) were fed with cafeteria style food 

while 6 control rats received normal rat food. The animals were fed for 13 th weeks 

and then sacrificed. Their kidneys and liver tissues were removed and homogenized 

in order to quantify their ghrelin using an ELISA assay. Some tissue was 

also taken for histological sectioning in order to carry out immunohistochemistry 

using ABC methods to see how ghrelin intensity was altered in induced obesity. 

In tissues, acylated and desacylated ghrelin were decreased in obese rats when 

compared with the controls, the differences being statistically insignificant 

(p>0.05). Immunohistochemistry also showed a parallel decrease in kidney and 

liver tissue of obese rats. It can be concluded that the decreased level of ghrelin in 

both kidneys and liver tissues tries compensate for the obesity burden by regulating 

energy metabolisms or regulating homeostasis in these organs, knowing that 

ghrelin plays an important role in energy expenditure. 

CONTENTS 





27 - 30 Ekim 2010 




CONTENTS 

POSTER ÖZETLER‹ 

[POSTER ABSTRACTS] 




27 - 30 Ekim 2010 




P-001 

İn vitro Hemolizin, Serum Kreatin Kinaz ve Kreatin Kinaz MB Aktivite, 

Kreatin Kinaz MB Kütle, Troponin ve Miyoglobin Ölçümlerine Etkisi 

Oğuzhan ÖZCAN 1 , A. KARAKAŞ 1 , G.SAYDAM 2 , D.YÜCEL 1 ,T. TOKSÖZ 1 

P-001 

In Vitro Hemolysis on Serum Creatine Kinase, Creatine Kinase MB Activities, 

Creatine Kinase MB Mass, Troponin and Myoglobin 

Oğuzhan ÖZCAN 1 , A. KARAKAŞ 1 , G.SAYDAM 2 , D.YÜCEL 1 ,T. TOKSÖZ 1 

CONTENTS 

1 Ankara Eğitim ve Araştırma Hastanesi Tıbbi Biyokimya Bölümü, Ankara 

2Yüksek İhtisas Hastanesi Tıbbi Biyokimya Bölümü, Ankara 

drozan29 @hotmail.com 

Serumda kreatin kinaz MB izoenzim (CK-MB) aktivite ölçümü akut miyokard 

infarktüsünün tanısında kritik öneme sahiptir. Klinik laboratuvarlarda tanı aracı 

olarak yaygın bir şekilde kullanılmaktadır. 

Hemoliz klinik laboratuvarlarda sık karşılaşılan bir hata kaynağıdır. Hemolizin 

CK ve CK-MB aktivite ölçümünü, eritrositlerden açığa çıkan enzimlere ve ara 

ürünlere (adenilat kinaz, ATP, glikoz-6-fosfat) bağlı olarak pozitif yönde interfere 

ettiği bilinmektedir. 

Çalışmamızda hemolizin CK (Olympus), CK (Roche), CK-MB aktivite (Olympus), 

CK-MB aktivite (Roche), CK-MB kütle, Troponin ve Miyoglobin (DiaSorin) 

üzerine etkisi araştırılmıştır. 

Bu amaçla normal ve patolojik değerde analit konsantrasyonuna sahip serum 

havuzları hazırlandı. Bu havuzlara 21 g/L konsantrasyonlarında Hb değeri elde 

edilecek şekilde hemolizat eklendi ve seri dilüsyon yapıldı. Hemolizat eklendikten 

sonra tüm analitler her iki havuzda da çalışıldı. Elde edilen veriler kullanılarak 

ortalama yüzde değişim ve referans değişim değerleri hesaplandı ve interferograf 

halinde gösterildi. 

Sonuçta hemolizata bağlı pozitif interferansın CK-MB aktivite için, CK aktivite 

değerlerine göre daha düşük Hb düzeylerinde %10 sınırını aşmaya başladığı 

görülmüştür. CK-MB kütle, Troponin ve Miyoglobin ölçümlerinde ise hiçbir Hb 

derecesinde %10 sınırını aşan değişiklik saptanmamıştır. 

1 Ankara Training and Research Hospital, Medical Biochemstry Department, 

Ankara 

2Yüksek İhtisas Hospital, Medical Biochemstry Department, Ankara 

drozan29 @hotmail.com 

Measurement of serum creatin kinase MB isoenzyme activity has critical value in 

the diagnosis of acute myocardial infarction. It is widely used in clinical laboratories 

as a biochemical marker. 

Hemolysis is a common source of error observed in clinical laboratories. It is 

well known that hemolysis causes positive interference CK and CK-MB activity. 

These effects are resulted from the release of erythrocytic constituents (adenylate 

kinase, ATP, glucose 6 phosphate). 

In our study we examined the effect of in vitro hemolysis on serum creatine kinase 

activity (Olympus), creatine kinase activity (Roche), creatine kinase MB isoenzymes 

activity (Olympus), creatine kinase MB isoenzymes activity (Roche), creatine 

kinase MB mass, troponin and myoglobin (DiaSorin). 

For this purpose, we prepared serum pools which are consist of analyte concentrations 

at normal and pathological values. And sufficient hemolysate was added to 

obtain hemoglobin concentration of 21g/L. Later these pools were diluted serially. 

After hemolysate added, all analytes were measured in both serum pools. 

The data was used to calculate the mean percent changes and reference change 

values. It was also shown as interferografs. 

It was found that the positive interference due to hemolysis began to exceed the 

limit of 10% at lower Hb concentration for CK-MB activity than CK activity. 

And there were not observed any value exceeded the limit of %10 for creatine 

kinase MB mass, troponin and myoglobin at any level of hemoglobin values. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-002 

Astım olarak takip edilen hastalarda kistik Fibroz insidansı 

Nevin HATİPOĞLU, Hüsem HATİPOĞLU, Serdar ERKAL, 

Serdar TÜRKMEN, Özden TÜREL, Çiğdem AYDOĞMUŞ, 

Arzu BABAYİĞİT, Nuri ENGEREK, Keramettin KURT, Rengin ŞİRANECİ 

P-002 

The Incidence Of Cystic Fibrosis In Patients Evaluated As Asthma 




CONTENTS 

İstanbul Bakırköy Kadın Doğum ve Çocuk Hastalıkları Eğitim ve Araştırma 

Hastanesi Çocuk Kliniği ve Biyokimya Laboratuvarı 

Istanbul Bakırkoy Maternity and Children’s Educational Hospital, Pediatrics 

Department and Biochemistry Laboratory 

Kistik fibroz solunum sistemi, bağırsak, pankreas, safra yolları ve üreme sistemi 

dahil olmak üzere birçok sistemin etkilendiği kronik, genetik geçişli bir 

hastalıktır. Tekrarlayan akciğer semptomları ve astım benzeri bulguları olan hastalarda 

ayırıcı tanıda kistik fibroz yer almalıdır. Ter testinde 60 mmol/L’nin üzerindeki 

klor değeri ile klinik özellikleri uyumlu hastalarda tanısı konulur. Tanının 

kesinleşmesi için ikinci bir test pozitifliği aranır. 

.Yöntem: Çalışma Eylül 2009-Ağustos 2010 döneminde gerçekleştirildi. En az 

üç kez hışıltı atağı ile hastanemize başvuran 0-18 yaş arası çocuklarda kistik fibroz 

araştırmak için ter testi istendi. Tekrarlayan hışıltı ile başvuran her hastanın 

akciğer grafisi, tüberkülin cilt testi, immün globülin değerleri gibi rutin incelemeleri 

yanında teri toplanarak terdeki klor düzeyi ölçüldü. Hastanemiz alerji 

laboratuarında Wescor Swert-Check Konduktiv-Osmometrik analizör yardımıyla 

ter testi çalışıldı. 

Son bir yıl içersinde alerji polikliniğimize kronik astım şikayetleriyle başvuran 

180 vakanın ikisinde ter testi pozitifliğinde saptandı. Tanısını kesinleştirmek için 

başka bir merkezde ter testleri tekrarlandı. Burada da aynı pozitiflik bulununca 

tanıları kesinleşti. 

Kistik fibrozda erken tanı çok önemlidir. Bu hastalarda oldukça kısa olan yaşam 

süresini uzatmak için yeterli beslenme, enfeksiyonlarla mücadele, solunum fizyoterapisi 

yanında esas olan tanı için girişimin erken yapılmasıdır. Tekrarlayan 

solunum semptomları olan çocuklarda noninvaziv tarama testi olarak ter testi 

yapılmalıdır. 

Cystic fibrosis is a chronic and genetically transmitted disease affecting respiratory, 

gastrointestinal, and reproductive systems as well as pancreas and biliary 

tract. This morbidity must be considered in patients with recurrent respiratory 

symptoms and asthma-like signs. The chlorine level above 60 mmol/L in sweat 

has been accepted as diagnostic for cystic fibrosis in patients with compatible 

clinical findings. The definitive diagnosis can be made after A second measure of 

chlorine level in sweat at a different laboratory. 

This study was performed between September 2009 and August 2010. Children 

aged 0 to 18 years old with at least three episodes of acute wheezing were enrolled 

in this study. Sweat was collected and chlorine level was measured in every patients 

besides routine work-up tests for recurrent wheezing (tuberculin skin test, 

chest X-ray, immune-globulin levels). The sweat test was performed in allergy 

laboratory of our hospital by Wescor Swert-Check Conductive Osmometer analyser 

and results were recorded. 

One hundred and eighty patients have been admitted to our allergy outpatient 

clinic with chronic asthma during last year and sweat tests were positive in two of 

them. The test was repeated for each patients and found to be positive in another 

laboratory, confirming the diagnosis of cystic fibrosis. 

Early diagnosis is essential for cystic fibrosis. The relatively short life span could 

be improved with adequate nutrition, combatting with infections, respiratory 

pysiotherapy, but timely diagnosis is of utmost importance. Sweat chlorine test 

should be used as a routine and noninvasive study for pediatric patients with recurrent 

respiratory symptoms. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-003 

Astımlı Çocuklarda Magnezyum Düzeyleri 




P-003 

Magnesium Levels In Asthmatic Children 




CONTENTS 





Magnezyum insan vücudunda temel bir mineral olup vücudun metobolik 

işlemlerinin 300’ün den fazlası için gereklidir. Vücut magnezyumunun yaklaşık 

%60’ı kemik yapısında yer alır. Ayrıca enerji metabolizmasında yer alan pek 

çok enzimin kofaktörüdür. Magnezyum sülfatın etkisi düz kaslarda kalsiyum 

kanallarının bloke ederek kas kasılmalarının engelleme ve var olan spazmı çözme 

şeklindedir. 

Çalışma Ocak 2009 ve Ağustos 2010 tarihlerinde yapılmıştır. Magnezyumun düz 

kas gevşemesindeki etkisini araştırmak üzere 1-17 yaş arasındaki, astım krizine 

girmiş 50 hasta, astım bronşit tedavisinde olan 50 hasta ve sağlıklı 50 çocukta 

serum magnezyum düzeyleri çalışıldı. Test Roche-Hitachi Modular P biyokimya 

analizöründe fotometrik yöntemle ölçüldü. Magnezyum normal değerleri 1.59- 

2.10 mg/dL olarak kabul edildi. 

Sağlıklı ve astım bronşit tedavisi gören çocuklarda normal aralıktaki değerler (ortalama 

1,93 mg/dL) bulunmasına rağmen astım krizine girmiş çocuklarda serum 

magnezyum ortalaması (ortalama 1,62 mg/dL) bulunmuştur. Bu değerler normal 

sınırlarda olmasına rağmen alt değerlerdedir. 

QSon yıllarda magnezyum sülfat akut astım krizindeki hastaların tedavisinde 

kullanılan bir ajandır. Magnezyum tedavisinin hastanede yatış süresini azalttığı 

yönünde veriler mevcuttur. Klasik akut astım atağında magnezyumun standart 

tedavideki yerinin belirlenmesinde hastaların serum magnezyum değerleri yönlendirici 

olabilir. 

Magnesium is an essential mineral that is responsible from over 300 metabolic 

functions in human body. Approximately 60% of this element is deposited in bone 

tissue. Magnesium is also a cofactor involved in numerable enzymes of energy 

metabolism pathway. Magnesium sulphate blocks calcium canals of smooth muscle, 

hence preventing muscle contraction and leading relaxation of muscle spasm. 

This study was performed during the period of January 2009 and August 2010. 

Patient aged between 1 to 17 years old were enrolled to investigate the effects of 

magnesium on smooth muscle relaxation. Fifty patients at acute asthma attack, 50 

patients under chronic management of asthma, and 50 healthy children were included 

into this study. Serum magnesium levels were measured by Roche-Hitachi 

Modular P biochemistry analyser using photometric method. Normal levels of 

magnesium was accepted as 1.59-2.10 mg/dL. 

Levels at normal range (mean 1,93 mg/dL) were recorded in healthy children and 

patients with chronic asthma therapy, whereas the levels were lower (mean 1,62 

mg/dL) in those patients at acute asthma crisis, still within normal values but close 

to low levels. 

Magnesium sulphate has been used for acute attack therapy of asthma in last years. 

There is growing data that this therapy shortens lenght of hospital stay. Estimating 

serum magnesium levels may be a guide to determine the role of this agent in 

standard therapy of asthma crisis. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-004 

Deneysel Huntington Hastalığı Modelinde Alfa-Lipoik Asit Ve 

Deferioksamin’in Antioksidan Etkisi 

Hülya ŞAHİN, Meral YÜKSEL 

P-004 

The Antioxidant Effects Of Alpha Lipoic Acid And 

Deferrioxamine On Experimental Huntington’s Disease Model 

Hülya ŞAHİN, Meral YÜKSEL, 

CONTENTS 

Sağlık Hizmetleri Meslek Yüksek Okulu, Marmara Üniversitesi, İstanbul 

Academy of Health Care, Marmara University, İstanbul 

3-Nitropropiyonik asit (NP) fungal bir toksin olup, deney hayvanlarına uygulandığında, 

Huntington hastalığı (HH) benzeri koreiform hareketlere ve striatal lezyonlara neden 

olmaktadır. Bu çalışmada hidrofilik ve hidrofobik bir antioksidan olan alfa lipoik asit 

(LA) ile demir tutucu bir molekül olan deferioksaminin (DE) NP verilen sıçanlara 

etkisi araştırıldı. Çalışmamızda, Sprague-Dawley sıçanlara (14 haftalık, dişi, n=64) 20 

mg/kg/gün NP verildi. Tedavi amaçlı LA (35 mg/kg/gün) ve DE (10 mg/kg/gün) eş 

zamanlı uygulandı. 10 günlük uygulama sonrası sıçanlar sakrifiye edilerek, beyinleri 

çıkarıldı. Striatumun birinci parçası kemilüminesans (KL) yöntemi ile serbest radikal 

ölçümü için kullanıldı. İkinci parçada ise doku glutatyon (GSH) ve malondialdehit 

(MDA) ölçümleri spektrofotometrik yöntemle gerçekleştirildi. Bulgularımız, lusigenin 

(O2.-) ve luminol (.OH, H2O2, HOCl) aracılı KL’ın NP-uygulanan sıçanlarda 

arttığını gösterdi. LA ve DE uygulamaları bu etkiyi azalttı (p


27 - 30 Ekim 2010 




P-005 

Demir Eksikliği Anemisi Olan Kişilerde Lökosit Ve Alt Gruplarının 

Değerlendirilmesi 

Ali ÖZCAN 1 , Muzaffer ÇAKMAK 2 , Ahmet Ruhi TORAMAN 3 , 

Aslıhan ÇOLAK 2 , Hamza YAZGAN 4 , Mehmet DEMIRDÖVEN 4 , 

Osman YOKUŞ 2 , Ahmet GÜREL 5 

1 Özel Central Hospital Biyokimya Laboratuvarı, 

2 Özel Sema Hastanesi İç Hastalıkları Kliniği, 

3 Özel Sema Hastanesi İş Yeri Hekimi, 

4 Özel Sema Hastanesi Çocuk Hastalıkları Kliniği, 

5 Özel Sema Hastanesi Biyokimya Laboratuvarı, İstanbul 

Çalışmada demir eksikliği anemisi olan hastalarda lökosit, granülosit, lenfosit ve 

monosit düzeyleri değerlendirildi.. Hastanemizin çocuk ve dahiliye polikliniğine 

başvuran ve demir eksikliği tanısı alan 84 kadın hasta ile sağlıklı 109 kadının tam kan 

sayım değerleri retrospektif olarak tarandı. Tam kan sayımı Micros60 tam kan sayım 

cihazında, serum demiri spektrofotometrik, ferritin ise immünokimyasal yöntemle 

ölçüldü. Demir eksikliği anemisi olan grupta granülosit sayısı yüksek tespit edilirken 

lenfosit sayısı düşük tespit edildi. Grupların monosit sayıları arasında fark bulunamadı. 

Total lökosit sayısı anemili grupta daha yüksek olmasına rağmen bu yükseklik istatistiksel 

olarak anlamlı değildi. Bu sonuçlar demir eksikliğinin, anemi ile birlikte hücresel 

savunma sistemi elemanları üzerinde de etkili olduğunu düşündürmektedir. 

P-005 

Evaluation Of Leucocyte And Its Subgroups In Iron Deficiency Anemia 

Ali ÖZCAN 1 , Muzaffer ÇAKMAK 2 , Ahmet Ruhi TORAMAN 3 , 

Aslıhan ÇOLAK 2 , Hamza YAZGAN 4 , Mehmet DEMIRDÖVEN 4 , 

Osman YOKUŞ 2 , Ahmet GÜREL 5 

1 Biochemistry Laboratory of Private Central Hospital , 

2 Clinic of Internal Medicine of Private Sema Hospital, 

3 Health Services of Private Sema Hospital, 

4 Clinic of Pediatric of Private Sema Hospital, 

5 Biochemistry Laboratory of Private Sema Hospital, Istanbul 

In this study leukocyte, granulocyte, lymphocyte and monocyte levels were evaluated 

in patients with iron deficiency anemia.The 84 female patients who diagnosed 

with iron deficiency anemia and 109 healthy women, complete blood count data 

were evaluated retrospectively. Complete blood count analyses were performed with 

Micros60, serum iron was measured with spectrophotometric method and ferritin 

was measured with immunoassay method. While granulocyte count was found to be 

higher in the group having iron deficiency anemia, lymphocyte count was found to be 

lower. No difference of monocyte count was found between the groups. While total 

leukocyte count was higher in the group having anemia, the difference was not statistically 

significant. These results make us think that iron deficiency, besides resulting in 

anemia, is also effective on elements of cellular defense system. 

CONTENTS 




27 - 30 Ekim 2010 




P-006 

Orak Hücre Anemisinde Biyokimyasal Parametrelerin Değerlendirilmesi 

Mehmet GENÇ 1 , Oktay Hasan ÖZTÜRK 1 , Zafer YÖNDEN 1 , Nigar YILMAZ 1 , 

Özgür Yıldırım KURTGÖZ 1 , Ahmet Burak GÜRPINAR 1 , 

Mehmet Rami HELVACI 2 , 

P-006 

The Assessment Of Biochemical Parameters In Sickle Cell Anemia 

Mehmet GENÇ 1 , Oktay Hasan ÖZTÜRK 1 , Zafer YÖNDEN 1 , Nigar YILMAZ 1 , 

Özgür Yıldırım KURTGÖZ 1 , Ahmet Burak GÜRPINAR 1 , 

Mehmet Rami HELVACI 2 , 

CONTENTS 

1 Tıbbi Biyokimya, Mustafa Kemal Üniversitesi Tıp Fakültesi, Antakya, Hatay 

2 Dahiliye, Mustafa Kemal Üniversitesi Tıp Fakültesi, Antakya, Hatay 

Bu çalışmada, orak hücre anemili hastaların ve orak hücre anemi taşıyıcıların biyokimyasal 

parametreleri sağlıklı kişilerle karşılaştırıldı. M.K.Ü. Araştırma ve Uygulama 

Hastanesi Hematoloji polikliniğine başvuran hastalardan 25 orak hücre anemili 

hasta, 24 orak hücre anemi taşıyıcısı çalışmaya dahil edildi. Hastaların serum demir 

(Fe), ferritin, serbest demir bağlama kapasitesi (SDBK), hemoglobin (Hb), hematokrit 

(Htc), total protein, total kolesterol, trigliserit, LDL-kolesterol, HDL-kolesterol 

parametreleri otoanalizörler kullanılarak ölçüldü. Orak hücre anemili hastaların serum 

demir değerleri; sağlıklı kişilerin serum demir değerlerinden anlamlı olarak daha 

düşük bulundu. Orak hücreli anemi hastalarının ferritin değeri sağlıklı kişilere göre 

daha yüksek bulundu. Hemoglobin, hematokrit ve HDL kolesterol değerleri gruplar 

arası karşılaştırıldığında orak hücre anemili hastalarda daha düşük olmak üzere bütün 

gruplarda anlamlı fark tespit edildi. Orak hücre anemili hastalarda LDL kolesterol, 

total kolesterol ve serbest demir bağlama kapasitesi değerleri taşıyıcı ve sağlıklılara 

göre daha düşük saptandı. Sonuç olarak, bu parametreler açısından taşıyıcı ve sağlıklı 

grup arasında anlamlı bir fark saptanmazken, orak hücre anemili hastaların taşıyıcı ve 

sağlıklı gruba göre anlamlı değişkenlik gösterdiği tespit edildi. 

1 Medical Biochemistry, Faculty of Medicine of Mustafa Kemal University, 

Antakya, Hatay 

2 Internal Medicine, Faculty of Medicine of Mustafa Kemal University, Antakya, 

Hatay 

This study aimed at comparing the biochemical parameters of the patients having contracted 

sickle cell anemia (SCA) as well as the traits of disease with those of healthy 

people. To this end, out of the patients applying to the hematology clinic at the research 

hospital in M. K. University, 25 SCA patients in addition to 24 traits were put in the 

research. Serum iron (Fe), ferritin, free iron binding capacity (FIBC), hemoglobin 

(Hb), hematocrit (Htc), total protein, total cholesterol, trigliserid, LDL-cholesterol and 

HDL-cholesterol parameters were measured with autoanalyzers. Serum iron readings 

of SCA patients were detected to be significantly lower than those of healthy people. 

Ferritin readings of SCA patients were found to be higher than those of healthy ones. 

When the readings for hemoglobin, hematocrit and HDL-cholesterol were compared, 

a significant difference was detected among the groups, meanwhile the lower readings 

belonging to the SCA patients. LDL-cholesterol and total cholesterol values as well 

as free iron binding capacity of those patients proved to be lower than those of the 

traits as well as of the healthy people. In conclusion, while no significant difference 

was found between the trait and the healthy group in terms of those parameters, SCA 

patients differed significantly from the trait and the healthy group. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-007 

Anormal Hemoglobin Tanısında Selüloz Asetat Elektroforezi, HPLC, Ce 

Yöntemlerinin Karşılaştırılması 

Gülhan KARAKOYUN, Esin Damla ZİYANOĞLU KARAÇOR, Ali SÖNMEZ, 

Abdullah TULİ, Levent KAYRIN, Kıymet AKSOY, Nurten DİKMEN, 

P-007 

Comparison Of Cellulose Acetate Electrophoresis, Hplc, Ce At The Diagnosis 

Of The Abnormal Hemoglobin 

Gülhan KARAKOYUN, Esin Damla ZİYANOĞLU KARAÇOR, Ali SÖNMEZ, 

Abdullah TULİ, Levent KAYRIN, Kıymet AKSOY, Nurten DİKMEN, 

CONTENTS 

Tıbbi Biyokimya, Çukurova Üniversitesi 

Medical Chemistry, Çukurova Üniversitesi 

Çukurova de anormal hemoglobinlerin en sık görüldüğü bölgedir. Özellikle orak hücre 

anemisi taşıyıcı sıklığı bölgede çok yüksek olup bölgenin illeri arasında farklılıklar 

göstermekte, bu oran bazı yerlerde %50’lere kadar çıkabilmektedir. Çalışmada 

kliniğimize başvuran 50 anormal hemoglobinli olgu incelenmiştir. Bu olguların hemoglobin 

tipleri selüloz asetat elektroforezi (CAE), yüksek basınçlı sıvı kromatografisi 

(HPLC, Agilent 1100 kısa hemoglobin programı) ve kapiller elektroforez (CE) (Sebia) 

ile incelenmiştir. Çalışmanın amacı anormal hemoglobinlerin tanısında kullanılan 

bu yöntemlerin karşılaştırılmasıdır. Çalışma sonucunda, CAE ile 2 olgu Hb SS(F), 3 

olgu Hb AE, 45 olgu Hb AS olarak belirlenmiş; bunların HPLC ve CE çalışmasında 

CAE ile Hb AS gibi görünen 2 olgunun Hb AD olduğu, Hb SS görünen bir olgunun 

ise Hb SD olduğu belirlenmiştir. Bu olguların moleküler analizinde ise Hb AD 

gibi görünen bir olgunun Hb Stanleyville II olduğu belirlenmiştir. Selüloz asetat elektroforezi 

ucuz olmakla birlikte anormal hemoglobinlerin ayrımında yeterli değildir. 

Hb SD’li olgudaki hemoglobin piklerinin ayrımının HPLC’de CE’den daha belirgin 

olduğu gözlenmiş bu da kapiller elektroforez için dezavantajdır. Bu yöntemler tanı 

koymada yardımcı olmakla birlikte kesin tanının moleküler yöntemlerle konulması 

gerekmektedir. 

Çukurova region in Turkey, is one of the most common place for abnormal hemoglobins. 

Especially sickle cell anemia carrier’s frequency is very high in this region. 

Also the variation for this value is observed between the cities. On the other hand in 

some place the ratio reaches to 50%. In this study 50 samples were collected from 

the patient with abnormal hemoglobin which are applied to our clinic. The hemoglobin 

types of these specimens studied by cellulose acetate electrophoresis (CAE), high 

pressure liquid chromatography (HPLC, Agilent 1100, short hemoglobin program) 

and capillary electrophoresis (CE). The aim of this study was the comparison of these 

methods which are using for diagnosis of abnormal hemoglobins. At the end of the 

CAE studies we determined 2 events as Hb SS(F), 3 events as Hb AE and 45 events 

as Hb AS. But when the same samples were studied with HPLC and CE one of the 

sample was found Hb SD, not Hb SS, and 3 sample were found Hb AD, not Hb AS, 

and also among those one of them was found Hb Stanleyville II, not Hb AD when the 

molecular analyses were applied to those samples. Even if CAE is a cheaper method 

according to the others, the resolution is not enough. On the other hand the separation 

of Hb SD peaks is better with HPLC according to CE and this is the disadvantage of 

CE method. These methods were helpful for diagnosis of abnormal hemoglobin’s 

although diagnostically the most accurate method is the molecular one. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-008 

Adıyaman’da Beta Talasemi Prevalansı 

Ahmet GENÇ 1 , Deniz TAŞTEMİR 1 , Mehmet BÜYÜKLEYLA 2 , 

Murat ÇELİKER 3 , 

P-008 

Beta Thalassemia Prevalance In Adiyaman City 

Ahmet GENÇ 1 , Deniz TAŞTEMİR 1 , Mehmet BÜYÜKLEYLA 2 , 

Murat ÇELİKER 3 , 

CONTENTS 

1 Sağlık Hizmetleri MYO, Adıyaman Üniversitesi, Adıyaman 

2 Biyoloji, Çukurova Üniversitesi 

3 Biyokimya, Adıyaman Kadın Doğum ve Çocuk Hastalıkları Hastanesi 

1 Academy of Health Care, Adıyaman University, Adıyaman 

2 Biology, Çukurova University 

3 Biochemistry, Adıyaman Kadın Doğum ve Çocuk Hastalıkları Hastanesi 

Beta talasemi Türkiye genelinde major sağlık problemlerinden biridir. Ülke genelinde 

beta talasemi taşıyıcı sıklığının %2.1 olduğu tahmin edilmekle birlikte bazı bölgelerde 

bu oran %10’a kadar yükselmektedir. Özellikle Akdeniz, Marmara ve Ege Bölgelerinin 

33 ilinde evlilik öncesi hemoglobinopati taraması yapılırken, Doğu Anadolu 

ve Güneydoğu Anadolu Bölgelerinde ise sadece belirli merkezlerde (Şanlıurfa`da 

%6.4, Kahramanmaraş`ta %0.7, Gaziantep`te %3.9, Erzurum`da %0.7, Diyarbakır`da 

%3.6, Elazığ`da %0.7 ve Van`da %2.1) beta-talasemi insidansı belirlenmiştir. Bununla 

birlikte, Adıyaman ilindeki b-talasemi taşıyıcı sıklığı ve genotipleri bilinmemektedir. 

Bu çalışmada Adıyaman ilindeki beta talasemi taşıyıcı sıklığını ve taşıyıcıların 

genotiplerini belirlemek amacıyla evlilik öncesi tarama için başvuruda bulunan 1616 

kişinin HPLC ve kan sayımları incelendi. Bu kişilerin 1138’i Adıyaman merkezde, 

238’si Adıyaman ilçelerinde ve 206’sı Adıyaman ili dışında yaşamaktadır. Çalışmada 

HbA2 değerleri %3.7`den yüksek, MCV değerleri 80 fL`den düşük olan örnekler ile 

anormal hemoglobin taşıyan kişilerin mutasyonları DNA dizi analizi ile tanımlandı. 

Çalışmanın sonucunda Adıyaman merkezde 26 kişi, ilçelerde 2 kişi ve il dışından 2 

kişide beta talasemi taşıyıcılığı tespit edildi. Sonuç olarak Adıyaman ilinde beta talasemi 

taşıyıcı sıklığı %2.29 ve anormal hemoglobin sıklığı %0.07 olarak belirlendi. 

Adıyaman ilindeki beta talasemi taşıyıcı sıklığı ile ülkemizdeki sıklık birbirine yakın 

bulundu. 

Beta thalassemia is one of the major health problems overall Turkey. It is estimated 

that on a general scale, beta thalassemia carrier frequency is 2.1% and this ratio reaches 

even as high as 10% in certain regions. In 33 cities particularly from regions of Mediterranean, 

Marmara and Aegean, premarital hemoglobinopati survey is performed 

whereas in Eastern and Southeastern Regions only in a few centers has beta-thalassemia 

incidence been detected (in Şanliurfa 6.4%, Kahramanmaras 0.7%, Gaziantep 

3.9%, Erzurum 0.7%, Diyarbakir 3.6%, Elazig 0.7% and Van 2.1%). However, b- 

thalassemia carrier frequency and genotypes were not known for city of Adiyaman. 

In present study, in order to detect beta thalassemia carrier frequency and genotypes 

of carriers for city of Adiyaman, HPLC and blood counts of 1616 people who applied 

for premarital tests have been analyzed. Of all these applicants, 1138 live in Adiyaman 

city center and 238 in districts of Adiyaman and 206 live outside Adiyaman. In this 

research, samples with above 3.7% HbA2 values and below 80 fL, MCV values and 

mutations of individuals with abnormal hemoglobin have been completed via DNA 

sequencing. At the end of research in center of Adiyaman 26 people, in its districts 2 

people and outside city 2 people have been identified as carriers of beta thalassemia. 

To conclude the frequency of beta thalassemia carriers for city of Adiyaman is 2.29% 

and frequency of abnormal hemoglobin is 0.07%. A similarity has been witnessed 

between the overall Turkey and city of Adiyaman with respect to beta thalassemia 

carrier frequency. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-009 

Stabil Durumdaki Orak Hücreli Anemi Hastalarının Hemolizat Lipitlerinin 

Taşıyıcı Ve Sağlamlarla Kıyaslanması 

Yeşim ÖZTAŞ 1 , Selma ÜNAL 2 , Nuriman ÖZGÜNEŞ 1 

P-009 

Comparison Of Hemolysate Lipids Of Steady State Sickle Cell Anemia 

Patients With Carriers And Controls 

Yesim OZTAS 1 , Selma UNAL 2 , Nuriman OZGUNES 1 

CONTENTS 

1Hacettepe Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Tıbbi Biyokimya Anabilim Dalı, Ankara 

2Mersin Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Pediatri Anabilim Dalı, Hematoloji Ünitesi, 

Mersin 

Stabil durumdaki orak hücreli anemi (OHA) hastalarının hemolizat lipitlerinin 

miktar veya içerik yönüyle, taşıyıcı ve sağlıklı çocuklardan olası farkının 

araştırılması amaçlanmıştır. 

Son 3 ayda krize girmemiş ve transfüzyon almamış 15 OHA hastası çocuk, 10 

taşıyıcı ve 10 sağlıklı çocuğa ait kan örneklerinden elde edilen eritrosit paketinden 

Folch yöntemiyle lipit ekstraksiyonu yapıldı. Ekstrelerde, kit ile kolesterol ve 

trigliserit (TG) tayin edildi. Sonuçlar, Drabkin yöntemiyle belirlenen, hemolizat 

hemoglobin (Hb) düzeyine oranlanarak verildi. Hemolizat, sitozol ve gost olarak 

ayrılarak, ayrıca lipit ekstraksiyonu yapıldı. Lipit ekstreleri ince tabaka kromatografisi 

(TLC) ile incelendi. 

Hemolizat lipit ekstrelerindeki kolesterol düzeyleri hastalarda 3.79±0.8 mg/g 

Hb, taşıyıcılarda 3.34±0.61 mg/g Hb ve sağlamlarda 3.26±0.54 mg/g Hb olarak 

bulundu. Hastalara ait hemolizat kolesterol düzeyleri rölatif olarak yüksekse de 

taşıyıcı ve sağlamlardan farkı anlamlı değildi (p=0.165). Hemolizat TG düzeyleri 

hasta, taşıyıcı ve sağlamlarda sırasıyla 0,66±0,29 mg/g Hb, 0,58±0,17 mg/g 

Hb ve 0,64±0,13 mg/g Hb olarak bulundu, sonuçlar benzerdi (p=0.627). TLC ile 

nötral lipitlerin incelenmesi sonucunda, tüm örneklerde hemolizat ve gostta daha 

yoğun olarak ve sitozolde az miktarda kolesterol görüldü. Her bir gruptan seçilen 

iki örnekle yapılan polar lipitlerin incelenmesinde sifingomyelin, fosfatidil kolin, 

fosfatidil inozitol ve fosfatidil etanolamin varlığı görüldü. 

SONUÇ: Stabil durumdaki OHA hastalarında, taşıyıcı ve sağlamlara kıyasla, hemolizat 

lipit içeriği ve miktarında farklılık gözlenmedi. 

1Hacettepe University, Faculty of Medicine, Department of Medical 

Biochemistry, Ankara 

2Mersin University, Faculty of Medicine, Department of Pediatrics, Division of 

Hematology, Mersin 

The difference in the amount and content of hemolysate lipids of steady state 

sickle cell anemia (SCA) patients, carriers and healthy controls were investigated. 

15 SCA patients that had not been in crisis and had any transfusion for the last 

three months, 10 carriers and 10 healthy children were included in the study. After 

the blood samples were collected, erythrocyte packet was obtained and used 

for lipit extraction by using Folch’s method. Cholesterol and triglyceride (TG) 

levels were detirmined in the extract by using kits. Results were expressed per g 

hemoglobin in the hemolysate which was measured by Drabkin’s method. Ghost 

and cytosol was also obtained from the hemolysate and lipids were extracted. The 

extracts were applied in thin layer chromatography (TLC). 

Cholesterol levels in the lipid extract of the hemolysate samples were 3.79±0.8 

mg/g Hb in SCA patients, 3.34±0.61 mg/g Hb in SCA carriers and 3.26±0.54 

mg/g Hb in controls. There is a relative increase of cholesterol levels in the lipid 

extract, but the difference is not significant (p=0.165). Triglyceride levels in the 

hemolysate extract were not different between the groups, being 0,66±0,29 mg/g 

Hb in patients, 0,58±0,17 mg/g Hb in carriers and 0,64±0,13 mg/g Hb in controls 

(p=0.627). Investigating neutral lipids by TLC, cholesterol was observed highly 

in gost and hemolysate and to a less extent in cytosol of ll samples. Polar lipids 

were investigated in 2 children from each group and sphingomyelin, phosphatidiyl 

cholin, phosphatidyl inositol, and phosphatidyl ethanolamin were observed. 

The hemolysate lipids were not different in steady state sickle cell anemia patients, 

carriers and controls by means of content and quantity. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-010 

Fibronektine Bağlı H-ras aktif Hücrelerinin Apoptoz Mekanizmasının 

İncelenmesi 

Zerrin İncesu, Çağlar Fırat 

P-010 

Investigation of Apoptotic Mechanism of Fibronectin bound-H-ras 

active cells 

Zerrin İncesu, Çağlar Fırat 

CONTENTS 

Anadolu Üniversitesi, Eczacılık Fakültesi, Temel Tıp Bilimleri, Biyokimya A.D., 

Eskişehir 

Anadolu University, Faculty of Pharmacy , Basic Pharmaceutical Sciences Department 

of Biochemistry, Eskisehir 

Fibronektin, ekstrasellüler matriksin glikoprotein ailesine ait yüksek moleküler kütleli 

bir proteindir. Hücre zarında lokalize olmuş integrin molekülleri ile etkileşimde bulunur. 

Bu protein; hücre gelişimi, hücre farklılaşması, doku oluşumu, apoptoz gibi bir 

çok hücresel olayda önemli etkiye sahiptir. Ayrıca fibronektin reseptörleri tümörojenik 

fenotiple ilişkilendirilmiş ve metaztaz oluşumu için önemlidir. 

Bu çalışmada, H-ras aktif sıçan embriyo fibroblast hücrelerinin fibronektin proteinine 

bağlanma kapasitelerinin ve bu bağlanmanın hücre apoptozu üzerine etkilerinin belirlenmesi 

amaçlanmıştır. 

Bu hücrelerin fibronektin proteinine bağlanması protein konsantrasyonuna bağlı 

olarak değişim göstermiş ve hücrelerin 30 ug/ml fibronektin’e maksimal oranda 

bağlandığı bulunmuştur. Buna karşın, 30 ug/ml fibronektin’e bağlanan hücrelerin 

canlılığını sürdürerek apoptoza gitmediği, 10 ug/ml fibronektin’e bağlanma gösteren 

hücrelerde ise apoptotik mekanizmanın tetiklendiği görülmüştür. Kaspaz-3 ve kaspaz-9 

enzimlerinin fibronektin’e bağlı fibroblast hücre apoptozu üzerine olan etkileri 

bu enzimlere spesifik inhibitörlerin kullanılması ile incelenmiştir. Her iki enzimin 

ayrı ayrı inhibisyonu sonucunda, fibronektin’e bağlı bu hücrelerin apoptoz oranında 

azalma tespit edilmiştir. 

Sonuç olarak, H-ras aktif hücrelerinin farklı dozlardaki fibronektin’e bağlanması sonucunda 

doza bağlı olarak apoptoz mekanizmasının indüklediği ve bu mekanizmanın 

tetiklenmesinde kaspaz-3 ve kaspaz-9’un rol oynadığı düşünülmektedir. 

Fibronectin is one of the extracellular matrix glycoproteins with high molecular 

weight. Integrins which are localised on cell membrane can be able to attach to the fibronectin 

proteins. Fibronectin plays an importan role in many cellular activities, such 

as cell growth, differentiation and migration, tissue formation and apoptosis. Fibronectin 

receptors are related to the tumorigenic phenotype and important for metastasis. 

The purpose of this study was to determine the adhesion capacity of H-ras active rat 

embryo fibroblast cells to fibronectin protein and the effects of this adhesion on cell 

apoptosis. 

The results obtained from adhesion assay, suggest that binding of these cells to a fibronectin 

substrate is dose dependent and cell adhesion increased to a maximum at 30 ug/ 

ml concentration of fibronectin. The cells which adhered to 30 ug/ml fibronectin continued 

to survive however the cells which adhered to 10 ug/ml fibronectin was found 

to be apoptotic. The effects of caspase-3 and caspase-9 on fibronectin-bound cells 

was investigated by using spesific caspase inhibitor molecules. The results showed 

that inhibition of these apoptotic enzymes in H-ras active cells reduced the DNA fragmentation. 

As a results, apoptosis was induced on these cells by binding to fibronectin hovewer 

this effect seems to be dose-dependent. Both caspase-3 and caspase-9 might have a 

critical role on apoptosis of fibronectin bound-cells. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-011 

Hypericum Perforatum L. Hiperforin Ve Aristoforin’in MCF-7 Ve HeLa 

Hücreleri Üzerine Etkilerinin Araştırılması 

Çiğdem YENİSEY 1 , Zafer TEKE 2 , Viki KALDERON 3 , Sabriye TÜRKER 3 , 

H. Kübra BAŞALOĞLU 4 , Mukadder SERTER 1 , Serhan SAKARYA 5 

P-011 

A Comparative Study Of Effects Of Hypericum Perforatum L., Hyperforin 

And Aristoforin On MCF-7 And HeLa Cell Lines 

Çiğdem YENİSEY 1 , Zafer TEKE 2 , Viki KALDERON 3 , Sabriye TÜRKER 3 , 

H. Kübra BAŞALOĞLU 4 , Mukadder SERTER 1 , Serhan SAKARYA 5 

CONTENTS 

1 Tıbbi Kimya A.D, Adnan Menderes Üniversitesi Tıp Fakültesi , Aydın 

2 Gastroenteroloji Cerrahi Kliniği Yüksek İhtisas Eğitim ve Araştırma Hastanesi, 

Ankara 

3 Fen Bilimleri Bölümü, Özel Çakabey Anadolu Lisesi, İzmir 

4 Histoloji ve Embriyoloji, Adnan Menderes Üniversitesi Tıp Fakültesi , Aydın 

5 Klinik Mikrobiyoloji ve Enfoksiyon Hastalıkları, Adnan Menderes Üniversitesi 

Tıp Fakültesi, Aydın 

Hiperforin, phloroglucinol derivatı olup, başlıca antidepresan etkisi bilinmekle birlikte son 

zamanlarda tümör hücrelerinde apoptozu indüklediği, kanserin invazyonunu ve metastazını 

inhibe ettiği rapor edilmiştir. Hiperforin ekstresinin 5 ve 15 µM konsantrasyonunun MCF- 

7 ve HeLa hücreleri üzerindeki apoptoz etkileri karşılaştırıldığında, aralarındaki farkın, 

p=0.006 ve p=0.05 düzeylerinde anlamlı olduğu görülmüştür. Bu nedenle, hiperforin’in 

HeLa hücrelerinde apoptotik etkiden çok anti-proliferatif etki gösterdiği düşünülmektedir. 

Aristoforin ekstresinde 15 ve 30 µM konsantrasyonunun MCF-7 ve HeLa hücreleri üzerindeki 

apoptoz etkileri kıyaslandığında, aralarındaki farkın, p=0.005 ve p=0.004 düzeylerinde 

anlamlı olduğu görülmekte olup, aristoforin’in MCF-7 hücreleri üzerinde etkisinin 

daha fazla olduğunu düşündürmektedir. Hypericum perforatum L. için 5, 15 ve 30 µM’luk 

çözeltilerinin MCF-7 ve HeLa hücreleri üzerindeki apoptoz etkileri, karşılaştırıldığında 

aralarındaki farın, p=0.03, p=0.05, p= 0.036 olduğu saptanmış olup, MCF-7 hücreleri 

üzerindeki apoptotik etkisinin çok daha fazla olduğu görülmektedir. Ayrıca, Hyperforin’in 

30 µM konsantrasyonu HeLa hücrelerinde anti-proliferatif etki göstermiş ve mikroskopta 

sayma alanında hemen hemen hiç canlı hücreye rastlanmazken, MCF-7 hücreleri üzerinde 

en fazla hücreyi apoptoza götürmüştür. Hiperforin hücre proliferasyonu üzerine, hücre 

tipine spesifik olmaksızın engelleyici etki gösterirken, Hypericum perforatum L.’un hücre 

tipi ve ortam CO2 miktarına göre farklı etki gösteren bir seçiciliğinin olduğu gösterilmiştir. 

Kanser hücreleri üzerindeki bu seçicilik tedaviye yönelik yeni stratejilerin geliştirilmesinde 

faydalı bir özellik olabilir. Açıklama: Çalışmamızda gerekli olan Hiperforin ve Aristoforin 

ekstrelerini sağlayan ve çalışmamızın her aşamasında bize destek olan Almanya, Leipzig 

Üniversitesi Organik Kimya Enstitüsünden Bölüm Başkanı Prof.Dr. Athanassios GI- 

ANNIS ve Doktora öğrencisi Aybike YEKTAOĞLU’na teşekkür ederiz. 

1 Medical Chemistry, Adnan Menderes Üniversitesi Tıp Fakültesi, Aydın 

2 Clinic of Gastroenterology Surgery Yüksek İhtisas Eğitim ve Araştırma Hastanesi 

3 Department of Physical Sciences, Özel Çakabey Anadolu Lisesi 

4 Histology ve Embryology, Faculty of Medicine Adnan Menderes University 

5 Medical Chemistry, Faculty of Medicine Adnan Menderes University 

5 Clinic Microbiology and Infection Diseases, Faculty of Medicine Adnan Menderes University 

Although hyperforin, a derivative of phloroglucinol, is mainly known to have an antidepressant 

effect, it has been recently reported that this subtance induces apoptosis in tumor cells and inhibits 

invasion and metastasis of cancer. When the apoptotic effects of hyperforin extract on MCF- 

7 and HeLa cells were compared at 5 and 15 µM concentrations we found that there was a 

statistically significant difference (p=0.006 and p=0.05, respectively). Therefore, it is considered 

that hyperforin has an antiproliferative effect on HeLa cells rather than an apoptotic effect.When 

the apoptotic effects of aristoforin extract on MCF-7 and HeLa cells were compared at 15 and 

30 µM concentrations under a 5% carbon dioxide atmosphere, we found that there was a statistically 

significant difference (p=0.005 and p=0.004, respectively), suggesting that aristoforin 

has more powerful apoptotic effect on MCF-7 cellsWhen the apoptotic effects of Hypericum 

perforatum L. on MCF-7 and HeLa cells were compared at 5, 15 and 30 µM concentrations we 

found that there were statistically significant differences (p=0.03, p=0.05 and p=0.036, respectively). 

It appears that Hypericum perforatum L. has much more apoptotic effect on MCF-7 

cells. In addition, hyperforin at a 30 µM concentration had an antiproliferative effect on HeLa 

cells and no viable cells were seen during the cell counting procedure at the microscopic examination. 

It also showed more apoptotic effect on MCF-7 cells under the normal circumstances. 

According to our findings, although hyperforin demonstrated a preventive effect on cell proliferation 

that was not associated with cell type, Hypericum perforatum L. was shown to have a 

selective effect on the cell lines at the different amounts of carbon dioxide in the enviroment. 

This selective effect on cancer cells could be a beneficial tool in the context of development of 

new treatment modalities. Aknowledgement: We thank to Prof. Athanassios GIANNIS, who is 

Director of Institute of Organic Chemistry at the University of Leipzig, Germany, for providing 

us the extracts, hiperforin and aristoforin and giving us valuable suggestions, and also to Aybike 

YEKTAOGLU, Ph.D. candidate. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-012 

H-RAS Hücre Hattında Kafeik Asit Birikmesi Ve Histopatolojik 

Değişiklikler 

Arzu İŞCAN 1 , H.Mehtap KUTLU 2 , Gamze GÜNEY 3 

P-012 

Histopathological Alterations And Caffeic Acid Accumulations On H-RAS 

Transformed Cell Line 

Arzu İŞCAN 1 , H.Mehtap KUTLU 2 , Gamze GÜNEY 3 

CONTENTS 

1Bitki, İlaç ve Araştırma Merkezi, Anadolu Üniversitesi, Eskişehir 

2Biyoloji, Anadolu Üniversitesi 

3Biyoteknoloji, Anadolu Üniversitesi 

1Phyto, Medicine and Research Center, Anadolu Üniversitesi , Eskişehir 

2Biology, Anadolu Üniversitesi 

3Biotechnology, Anadolu Üniversitesi 

Doğal bir fenolik antioksidan olan kafeik asit sebze, meyve ve içeceklerde yaygın 

bir şekilde bulunan ve insan beslenmesinde önemli bir yeri vardır. Kafeik asit bir 

antioksidandır ve karsinogenik inhibitör olarak görev alır. Karsinogenler, kanseri yapan 

ajanlar veya maddeler olarak yer alırlar. Kafeik asidin içinde olduğu antioksidanlar 

ise kanser ve koroner hastalıkları önlerler. Kafeik asit antioksidan aktivitesi, 

enzim aktivitesini inhibe etme, anti-inflamatuar aktivite ve HIV replikasyonunu inhibe 

etme gibi geniş biyolojik aktivitelere sahip olduğu bilinmektedir. Son zamanlarda, 

kafeik asit hücresel yanıtta oksidatif değişiklikleri düzenlediği gösterilmiştir. 

Bu çalışmanın amacı, kafeik asidin mekanizmasının ve 5RP7 hücrelerinde apoptozun 

araştırılmasıdır. Kafeik asidin 5RP7 hücrelerine hızlı bir şekilde girdiği ve zamana ve 

konsantrasyona bağlı olarak hücreleri öldürdüğü MTT (4,5-dimethylthiazol-2-yl)-2,5- 

diphenyltetrazolium bromide) methodu ile bulunmuştur. Kafeik asidin 5RP7 hücrelerinde 

ince yapıda yaptığı değişiklikler ve bu yapısal değişiklikler TEM( Geçirimli 

Elektron Mikroskobu) ve Konfokal Mikroskobu ile gösterilmiştir. 

Caffeic acid, a natural phenolic antioxidant, is widely distributed in vegetables, fruits, 

and beverages, and is therefore an integral part of the human diet. Caffeic acid is an 

antioxidant and it can also act as a carcinogenic inhibitor. Carcinogens refer to any 

substances or agents that are involved in the promotion of cancer. Antioxidants, including 

caffeic acid, are essential in preventing diseases such as cancer or coronaries. 

Caffeic acid has been reported to possess a wide spectrum of biological effects such 

as antioxidant activity, inhibition of enzyme activities (lipoxygenase, glutathione S- 

transferase, xanthine oxidase), antitumor activity, anti-inflammatory effect, and inhibition 

of HIV replication. More recently, caffeic acid has been demonstrated to modulate 

cellular response on oxidative challenge. The aim of this study was to investigate 

the mechanism of induce caffeic acid, apoptosis in 5RP7(H-ras transform cell line). It 

was found that caffeic acid entered in 5RP7 (H-ras transform cell line) very quickly 

and then inhibited their survival in a concentration- and time-dependent manner. Caffeic 

acid induced characteristic morphological changes typical of apoptosis in these 

cells by using MTT (4,5-dimethylthiazol-2-yl)-2,5-diphenyltetrazolium bromide) 

methods. We investigated that ultrastructural effect of caffeic acid, against on H-ras 

transformed cell line and ultrastructural changes of these cells by using Transmission 

Electron Microscopy (TEM) and Confocal Microscopy. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-013 

Diyabetik Ratların Beyin Dokularında Apoptozis Oranları 

Kamil SEYREK 1 , Funda KIRAL 2 , Pınar Alkım ULUTAŞ 2 , Hasan AKŞİT 2 , 

Turgut ŞEKERLER 2 

P-013 

Rate Of Apoptosis In Diabetic Rats Brain 

Kamil SEYREK 1 , Funda KIRAL 2 , Pınar Alkım ULUTAŞ 2 , Hasan AKŞİT 2 , 

Turgut ŞEKERLER 2 

CONTENTS 

1 Temel Bilimler, Balıkesir Üniversitesi, Balıkesir 

2Temel Bilimler, Adnan Menderes Üniversitesi 

1Basic Sciences, Balıkesir University, Balıkesir 

2Basic Sciences, Adnan Menderes University 

Yirmi adet rat iki gruba ayrılarak deney grubundakilere 50 mg/kg streptozotosin intraperitonal 

olarak verildi. Kontrol grubundaki hayvanlara ise aynı yoldan sodyum 

sitrat solüsyonu enjekte edildi. Apoptosisi gösteren stoplazmik histonlara sarılı DNA 

kırılmaları ELISA yöntemi ile tespit edildi. Ratların serum ve beyin dokularındaki 

glukoz, malondialdehit (MDA) ve askorbik asit düzeyleri ile total antioksidan kapasiteleri 

(TAS) tespit edildi. Apoptotik hücrelerin varlığını gösteren 405 nm\’daki 

ortalama absorbansın anlamlı (P < 0.05) bir artışla 0.33±0.24 U\’den 0.73 ± 0.39 

U\’ye çıktığı tespit edildi. Kontrol grubundakiler (2.97 ± 1.06 µmol/g protein ) ile 

karşılaştırıldığında diyabetik ratların beyin dokularındaki MDA düzeylerinde (3.86 ± 

2.83 µmol/g protein) bir artışın bulunduğu, ancak bunun istatistiksel bir anlam ifade 

etmediği (P > 0.05) tespit edildi. Diyabetik ratların serum MDA düzeylerinde (19.30 

± 3.46 µmol/L) kontrol grubuna göre (16.21 ± 2.85 µmol/L) istatistiksel anlamlı bir 

artışın varlığı saptandı. Diyabetik ratların beyin askorbik asit düzeyleri (4.07 ± 0.84 

mg/g protein) sağlıklı olanlarınkine (5.60 ± 1.85 mg/g protein) göre istatistiksel olarak 

anlamlı düzeyde (P < 0.05) düştüğü saptandı. Deney grubunun serum askorbik asit 

düzeylerinin de (6.78 ± 1.97 mg/L) kontrol grubundakilere oranla (11.28 ± 1.87 mg/L) 

anlamlı düzeyde (P < 0.001) azaldığı tespit edildi. Diyabetli ratların beyin TAS düzeyleri 

(0.38 ± 0.08 mmol trolox equivalent/g protein) kontrol grubunun TAS düzeylerine 

(0.54 ± 0.19 mmol trolox equivalent/g protein) oranla ve diyabetli ratların serum TAS 

düzeyleri (2.85 ± 0.28 mmol trolox equivalent/L) kontrol grubunun TAS düzeylerine 

göre (3.25 ± 0.42 mmol trolox equivalent/L) anlımlı şekilde (P < 0.05) düştüğü 

saptandı. 

Twenty rats were divided into control and experimental groups at random. In experimental 

animals diabetes was induced by intraperitoneal injection of a single 50 mg/ 

kg dose of streptozotocin, while the animals in control group received sodium citrat 

buffer. At the end of the experiment, in brains of the control and experimental animals 

apoptosis rate was measured by detecting cytoplasmic histone-associated DNA 

fragmentation using ELISA test. Brain and serum levels of glucose, malondialdehyde 

(MDA) and ascorbic acid as well as total antioxidant status (TAS) were detected in all 

animals. Induction of diabetes with streptozotocin resulted in a statistically significant 

increase in the serum glucose from 174.20 ± 21.13 mg/dL in control rats to 376.30 

± 40.65 mg/dL in diabetic rats (P < 0.05). The mean absorbance at 405 nm, indicating 

apoptosis rate in brain tissue, for healthy brain tissue was 0.33±0.24 U, while it 

increased significantly to 0.73 ± 0.39 U in brain tissue from diabetic rats (P < 0.05). 

Compared to the control animals brain MDA levels in diabetic rats were remarkably, 

but not significantly (P > 0.05), higher (2.97 ± 1.06 µmol/g protein and 3.86 

± 2.83 µmol/g protein, respectively). On the other hand, a statistically significant (P 

< 0.05) increase from 16.21 ± 2.85 µmol/L to 19.30 ± 3.46 µmol/L was detected in 

serum MDA levels of the diabetic rats. Compared to the brain ascorbic acid levels of 

healthy rats (5.60 ± 1.85 mg/g protein), diabetic rats showed a significant decrease (P 

< 0.05) in their brain ascorbic acid concentration (4.07 ± 0.84 mg/g protein). Likewise, 

serum ascorbic acid concentration of experimental animals (6.78 ± 1.97 mg/L) 

was significantly (P < 0.001) lower than that of controls (11.28 ± 1.87 mg/L). As to 

brain and serum TAS, compared to the control rats a statistical significant (P < 0.05) 

decline was observed in diabetic rats. TAS of brain in diabetic rats decreased from 

0.54 ± 0.19 mmol trolox equivalent/g protein to 0.38 ± 0.08 mmol trolox equivalent/g 

protein. Similarly, serum TAS of diabetic rats reduced from 3.25 ± 0.42 mmol trolox 

equivalent/L to 2.85 ± 0.28 mmol trolox equivalent/L. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-014 

Hepatosellüler Karsinomda Apoptozis Mekanizması Ve Bazı Benzimidazol 

Türevlerinin Hepatosellüler Karsinom Üzerine Etkisi 

Ayşegül GÖRÜR 1 , Necmiye CANACANKATAN 1 , Oğuz Emre GÜL 1 

Öztekin ALGÜL 2 , Semra ERDOĞAN 3 , Figen DORAN 4 

P-014 

Mechanisms Of Apoptosis In Hepatocellular Carcinoma And The Effects 

Of Some Benzimidazole Derivatives On Hepatocellular Carcinoma 

Ayşegül GÖRÜR 1 , Necmiye CANACANKATAN 1 , Oğuz Emre GÜL 1 , 

Öztekin ALGÜL 2 , Semra ERDOĞAN 3 , Figen DORAN 4 

CONTENTS 

1Biyokimya Anabilim Dalı, Mersin Üniversitesi, Eczacılık Fakültesi 

2Farmasötik Kimya, Mersin Üniversitesi, Eczacılık Fakültesi 

3Biyoistatistik, Mersin Üniversitesi, Tıp Fakültesi 

4Tıbbi Patoloji, Çukurova Üniversitesi ersitesi, Tıp Fakültesi , Adana 

1Department of Biochemistry, Faculty of Pharmacy, Mersin University 

2Pharmaceutic Chemistry, Faculty of Pharmacy, Mersin University 

3Biostatistic, Faculty of Pharmacy, Mersin University 

4Medical Patology, Faculty of Medicine, Çukurova University 

Hepatosellüler karsinom (HCC), dünyada en sık görülen malign tümörlerdendir ve 

kanser ilişkili ölümlerde 3. sırada yer almaktadır. Malign tümörlü olgularda uygulanan 

tedavi stratejilerinin amacı proliferasyon/apoptozis dengesinin tekrar sağlanmasıdır. 

Son yıllarda kanser tedavisinde kullanılmak üzere araştırmacıların yoğunlaştığı heterosiklik 

bileşiklerden biri de benzimidazol türevleridir. Bu çalışmada, karsinojen 

bir ajan olan N-nitrozodietilamin (DEN) ile oluşturulan deneysel HCC’de, apoptozis 

mekanizması ve benzimidazol türevi olan 2-(3-Metoksibenzil)-1H-benzimidazol 

(BB3) ile 2-(2,4-Diklorobenzil)-1H-benzimidazol (BB4) bileşiklerinin HCC üzerine 

etkisi araştırıldı. Kontrol (n=24), HCC (n=18), HCC+BB3 (n=18), HCC+BB4 

(n=18) ve HCC+DMSO (n=6) olmak üzere 5 farklı çalışma grubu oluşturuldu. 18 

hafta süresince 1 mg/kg/hafta i.p. BB3 ve BB4 uygulamaları yapıldı. Çalışmanın 

başlangıcında (0. hafta) kontrol grubundan 6 sıçan öldürüldü. Her bir gruptan rastgele 

seçilen 6 sıçan 6., 12. ve 18. haftalarda öldürüldü. Gruplar hem kendi içinde 

zamana bağlı olarak, ayrıca 6., 12. ve 18. haftalarda ise birbirleri ile karşılaştırıldı. 

Apoptozisin göstergesi olarak kaspaz-3, -8 ve -9 enzimleri kolorimetrik; Fas/FasL 

ekpresyonları ise immünohistokimyasal yöntemler ile belirlendi. HCC’ de kaspaz-3 

enzim aktivitesinin kontrol grubuna göre arttığı ve BB3’ün ise bu artışı daha fazla 

indüklediği saptandı. Ayrıca kontrol grubu ile karşılaştırıldığında HCC, HCC+BB3 

ve HCC+BB4 gruplarında Fas ve FasL ekspresyonunun arttığı saptandı. Histopatolojik 

incelemelerde HCC gelişiminin BB3 tarafından engellendiği ancak BB4’ ün aynı 

etkiyi göstermediği saptandı. Sonuç olarak BB3’ ün HCC tedavisinde umut verici bir 

yaklaşım olabileceği öne sürülebilir. 

Hepatocellular carcinoma (HCC) is one of the most frequent malign tumors worldwide 

which is ranked third among cancer related mortality. The aim of the treatment strategies 

in cases with malign tumors is regeneration of the proliferation/apoptosis balance. 

Benzimidazole compounds are one of the heterocyclic compound groups that researchers 

have been focused on cancer treatments. In this study, we aimed to determine 

the mechanisms of apoptosis in HCC and the effect of the benzimidazole derivatives 

2-(3-methoxybenzyl)-1H-benzimidazole (BB3) and 2-(2,4-Dichlorobenzyl)-1H-benzimidazole 

(BB4) on HCC. Experimental HCC was developed by N- nitrosodiethylamine 

(DEN), a carcinogenic agent. 5 groups were included as control (n=24), HCC 

(n=18), HCC+BB3 (n=18), HCC+BB4 (n=18), and HCC+DMSO (n=6). BB3 and 

BB4 were administered 1 mg/kg/week i.p. during 18 weeks. 6 control rats were killed 

at the beginning of the study. 6 rats were chosen randomly from each group and killed 

at the end of 6th, 12th and 18th weeks. All groups were evaluated time dependently in 

itself and also were evaluated between each other at 6th, 12th and 18th weeks. Apoptosis 

was evaluated by measurement of caspase -3, -8 and -9 enzymes by colorimetric 

methods and Fas/FasL expression by immunohistochemical staining methods. There 

was statistically significant increase in caspase-3 enzymes in HCC group compared 

to the controls and this increase was induced by BB3. Additionally, Fas and FasL 

expressions were significantly increased in HCC, HCC+BB3 and HCC+BB4 groups 

compared to the controls. Histopathological findings indicated that HCC development 

reduced by BB3 whereas BB4 failed to show the same effect. In conclusion, BB3 may 

be proposed as a promising approach in cancer therapy. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-015 

Deneysel Fibrosarkom Modelinde Curcuminin Apoptosis Üzerine Etkisi 

Ece Mine DEMİR 1 , Mukadder SERTER 2 , Kemal ERGİN 3 , 

İbrahim METEOĞLU 4 , Kamil SEYREK 1 , Çiğdem YENİSEY 2 

1Biyokimya, Adnan Menderes Üniversitesi Devlet Hastanesi , Aydın 

2Tıbbi Kimya A.D, Adnan Menderes Üniversitesi, Aydın 

3Histoloji ve Embriyoloji, Adnan Menderes Üniversitesi 

4Patoloji, Adnan Menderes Üniversitesi 

Fibrosarkom bir yumuşak doku sarkomudur. Bcl-2 ve Bax, apopitoza aracılık eden 

bcl ailesine ait proteinlerdir. Bax proteini apoptotik, Bcl-2 proteini antiapoptotik etkiye 

sahiptir. Curcumin son yıllarda apoptotik etkisi ve bu etki nedeniyle kanserde 

tedavi amaçlı kullanımı çok araştırılan doğal bir moleküldür.Bu çalışmanın amacı; 

curcuminin fibrosarkom üzerine apoptotik etkisini ve Bcl-2, Bax proteinlerinin 

ekspresyonlarının nasıl etkilendiğini incelemektir. Çalışmaya 24 adet Wistar Albino 

erkek sıçan alındı. Sıçanlar kontrol (n=8), fibrosarkom (n=6), fibrosarkom+curcumin 

tedavi (n=5), sadece curcumin grubu (n=5) olmak üzere dört gruba ayrıldı. Apoptozun 

saptanması için doku kesitlerinde tunel yöntemi kullanılarak apoptotik hücre sayımı 

yapıldı. Bcl-2 ve bax proteinlerinin ekspresyonları Western blot ve immunohistokimyasal 

yöntemler kullanılarak gösterildi. Apoptotik hücreler fibrosarkom+curcumin 

grubunda fibrosarkom grubuna göre anlamlı olarak artmış bulundu (p=0.006). Sadece 

curcumin uygulanan grup ve kontrol grubu arasında değişiklik olmadığı görüldü. 

(p=0.448). Fibrosarkomda curcumin tedavisinin Bcl-2 protein ekspresyonunu istatistiksel 

olarak anlamlı olmamakla birlikte belirgin şekilde azalttığı saptandı (p=0.068). 

Bax ekspresyonu ise tedavi ile değişiklik göstermedi (p=0.223). Bizim çalışmamızda 

elde ettiğimiz sonuçlar, curcuminin fibrosarkom dokusu üzerine güçlü şekilde apoptotik 

etki yaptığını ve bu etkide bcl-2 ekspresyonunun rolü olduğunu, ancak Bcl-2 

ekspresyonundaki azalmanın apoptotik hücre sayısındaki artış kadar güçlü olmaması 

nedeniyle, muhtemelen curcuminin apoptotik etkisinde farklı mekanizmaların da rol 

oynuyor olabileceğini göstermektedir. 

P-015 

Effects Of Curcumin On Apoptosis In An Experimental Fibrosarcoma 

Model 

Ece Mine DEMİR 1 , Mukadder SERTER 2 , Kemal ERGİN 3 , İbrahim METEOĞLU 4 , 

Kamil SEYREK 1 , Çiğdem YENİSEY 2 

1Biochemistry, Adnan Menderes Üniversity, State Hospital, Aydın 

2Medical Chemistry, Adnan Menderes University 

3Histology ve Embriyology, Adnan Menderes University 

4Patology, Adnan Menderes University 

Fibrosarcoma is a sarcoma of the soft tissue. Bcl-2 and Bax, proteins which belong 

to the bcl family, mediate apoptosis. Bax protein has apoptotic effects, whereas Bcl-2 

protein has anti-apoptotic effects. Curcumin is a natural molecule which has apoptotic 

effects. The aim of this study was to investigate apoptotic effects of circumin on fibrosarcoma 

and expressions of Bcl-2 and Bax proteins. The study was performed on 

24 Wistar Albino male rats. They were divided into four groups; i.e. control group 

(n=8), fibrosarcoma group (n=6), fibrosarcoma+curcumin group (n=5) and circumin 

group (n=5). Tunnel technique was used to count apoptotic cells in tissue sections to 

determine apoptosis. Western blot and immunohistochemical methods were used to 

determine expressions of Bcl-2 and bax proteins. There was a significant increase in 

the number of apoptotic cells in fibrosarcoma +curcumin group compared to fibrosarcoma 

group (p=0.006). There was not a significant change in circumin and control 

groups (p=0.448). Circumin was found to decrease Bcl-2 protein expression considerably 

in fibrosarcoma, though not significantly (p=0.068). There was not a significant 

change in Bax expression (p=0.223). The results of the study showed that circumin 

had a strong apoptotic effect on fibrosarcoma tissue and that bcl-2 expression had a 

role in this effect. However, the decrease in bcl-2 expression did not compensate for 

the increase in the number of apoptotic cells. This may suggest that different mechanisms 

other than apoptotic effects of circumin interplay. 

CONTENTS 




27 - 30 Ekim 2010 




P-016 

Antikanser Ve Antibakteryel Etkili Bir Kimyasal Yapı Bankasının 

Tasarımı, Sentezi Ve Değerlendirilmesi 

F. Esra ÖNEN BAYRAM 1 , Daniel SCHERMAN 2 , Jean HERSCOVICI 3 , 

Mehmet ÖZTÜRK 4 , Rengül ÇETIN-ATALAY 4 , 

P-016 

Design, Synthesis And Evaluation Of Novel Compounds As Anticancer And 

Antibacterial Agents 

F. Esra ÖNEN BAYRAM 1 , Daniel SCHERMAN 2 , Jean HERSCOVICI 3 , 

Mehmet ÖZTÜRK 4 , Rengül ÇETIN-ATALAY 4 

CONTENTS 

1Tıp Fakültesi Tıbbi Biyoloji Bölümü, Yeditepe Üniversitesi, İstanbul 

2Kimyasal ve Genetik Farmakoloji Enstitüsü, INSERM, Paris, France 

3Fen Fakültesi Kimyasal ve Genetik Farmakoloji Enstitüsü Moleküler Biyoloji 

ve Genetik Bölümü, INSERM, Paris, France 

4Fen Fakültesi Moleküler Biyoloji ve Genetik Bölümü, Bilkent Üniversitesi, 

Ankara 

1Department of Medical Biology, Faculty of Medicine, Yeditepe University 

2Chemical and Genetic Pharmacology Institute, INSERM 

3Faculty of Science, Chemical and Genetic Pharmacology Institute, Molecular 

Department of Biology and Genetic, INSERM 

4Faculty of Science, Department of Molecular Biology and Genetic, Bilkent 

University 

Biyolojik sistemlerin etki mekanizmalarını kontrol edebilecek küçük kimyasal yapıların 

geliştirilmesi tıbbi kimyanın ana temasını oluşturmaktadır. Bu çalışmada antikanser ve 

antibakteryel etkiler gösterebilecek, etiltiazolidin-4-karboksilat halkasından türetilmiş 

102 kimyasal yapı sentezlenerek bir molekül bankasının oluşturulması amaçlanmıştır. 

İlk olarak, özel antibakteryel maddeler geliştirmek üzere, thymidilate synthase X (Thy 

X) enziminde etkinlik gösteren moleküller saptayabilmek için sodyum sianoborohidrit 

ortamında indirgeme ve “klik” tepkimeleri kullanılarak tiazolidin ve triazol grupları 

taşıyan bileşikler sentezlenmiştir. Elde edilen yapıların etkileri, Thy X enziminin 

katalitik aktivitesi ölçülerek gösterilmiştir. Bu ölçümler sonucunda enzimatik aktiviteyi 

submikromolar düzeyde engelleyen benzoil ve trifluoroasetik amid yan gruplarını 

içeren iki molekül saptanmıştır (Ki=0.13μM ve Ki=0.057μM). Ayrıca, sentezlenen 

bileşiklerin karaciğer ve meme kanser hücre hatları üzerindeki sitotoksik etkisi kolorimetrik 

Sulforhodamine B yöntemi kullanılarak araştırılmış ve uç alkin yan gruplu 

bir tiazolidinin antikanser etkisi gözlemlenmiştir (insan meme kanseri hücre hattında 

IC50=0.21µM). Hücre ölümünün Cytochrome C ve TUNEL boyama yöntemleri 

kullanıllarak, apoptoz sonucu meydana geldiği gösterilmiştir. Sonuç olarak, tiazolidin 

bileşiklerinin, antibakteryel ve antikanser tedavilerinde yenilik getirebileceği kanısına 

varılmıştır. 

The development of small organic molecules for the regulation of biological systems 

constitutes the main aim of medicinal chemistry. In our novel anticancer and antibacterial 

agent investigation, we developed a library of 102 compounds around an 

ethylthiazolidine-4-carboxylate ring. First of all, for the development of specific antibacterial 

agents, we aimed to design structures that could be potent Thymidilate synthase 

X (Thy X) inhibitors. We synthesized a library based on thiazolidine and triazole 

scaffolds using aminative reduction and click chemistry reactions. The properties of 

these molecules were evaluated by measuring the enzymatic activity of Thy X. This 

study revealed a benzoyl and a trifluoroacetic amide derivative that demonstrated inhibitory 

activity at submicromolar concentrations (Ki=0.13μM ve Ki=0.057μM). Furthermore, 

the analysis of the cytotoxic activity of the synthesized compounds on liver 

and breast cancer cells lines, using the colorimetric Sulforhodamine B assay, lead to 

the identification of a thiazolidine compound bearing a terminal alkyne moiety, with 

a promising lethal effect (IC50=0.21µM on human breast cancer cell lines). TUNEL 

and Cytochrome C staining assays indicated that the detected cell death was resulting 

from apoptosis. To conclude, thiazolidine derivatives gave promising results, suggesting 

that these structures can lead to effective antibacterial and anticancer agents after 

optimization. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-017 

Spc111 Ve SPC212 Malignant Mezotelioma Hücrelerinde PDC, A-KGDC, 

SDH Ve IDH Aktivitelerinin İncelenmesi* 

Şaban KALAY 1 , Ali TÜRKAN 1 , Asuman DEMİROĞLU-ZERGEROĞLU 2 , 

Duran ÜSTEK 3 , Hülya AZAKLI 3 

P-017 

Investigation Of PDC, A-KGDC, SDH And IDH Activities In SPC111 And 

SPC212 Malignant Mesothelioma Cells* 

Şaban KALAY 1 , Ali TÜRKAN 1 , Asuman DEMİROĞLU-ZERGEROĞLU 2 , 

Duran ÜSTEK 3 , Hülya AZAKLI 3 

CONTENTS 

1Kimya, Gebze Yüksek Teknoloji Enstitüsü, İstanbul 

2Moleküler Biyoloji ve Genetik, Gebze Yüksek Teknoloji Enstitüsü 

3Genetik, İstanbul Üniversitesi, Deneysel Tıp Araştırma Enstitüsü 

Malignant mezotelioma hücreleri agresif ve ölümcül tümörlerdir. Günümüzde kanser 

tedavisinde, tümör hücre enerji metabolizması hedef olarak gösterilmektedir; özellikle, 

mitokondrideki enerji metabolizmasında etkili enzimler üzerinde durulmaktadır. 

Kanser hücreleri ATP’nin büyük çoğunluğunu mitokondriyel oksidatif fosforilasyon 

yerine oksijenli glikolizden elde ederek alışılmamış bir biyoenerjitik özellik göstermektedirler 

(Warburg etkisi). Son zamanlarda gerçekleştirilen çalışmalarda, Warburg 

hipotezinin aksine, bazı kanser hücrelerinde, ATP’nin mitokondriyel oksidatif fosforilasyondan 

elde edildiği gösterilmiştir. Kanserli hücrelerde mitokondriyel enzimlerin 

aktivitelerinin doğru ölçülmesi, kanser enerji metabolizmasının anlaşılabilmesi için 

önem arz etmektedir. Bu çalışmada SPC111 ve SPC212 mitokondri ekstraktlarında, 

PDC (pirüvat dehidrogenaz enzim kompleksi), a-KGDC (a-ketoglutarat dehidrogenaz 

enzim kompleksi), SDH (süksinat dehidrogenaz) ve IDH (izositrat dehidrogenaz) 

enzim aktiviteleri belirlendi. Her bir kanser hücre hattı PBS, NaHCO3 ve antibiyotikleri 

içeren RPMI 1640 ortamında yetiştirildi. Hücreler (2x107) kazınarak toplandı 

ve mitokondri izolasyonları gerçekleştirildi. PDC, a-KGDC, SDH ve IDH aktiviteleri 

(n = 4) spektrofotometrik yöntemlerle belirlendi. PDC aktivitesi SPC111’de 10.0±2.4, 

SPC212’de ise 5.7±0.8 mU/mg protein ölçüldü. İki kanser hücre hattında da IDH, 

SDH ve a-KGDC aktiviteleri sırasıyla 13.7±1.8, 35.0±3.2 ve 45.4±7.2 mU/mg protein 

olarak bulundu. Sonuçta, bu kanser hücre hatlarında PDC ve IDH aktivitelerine 

göre daha yüksek a-KGDC ve SDH aktivitesi elde edilmesi, anaplerozisin (kanda 

glikoz kadar mevcut olan glutaminden a-ketoglutarat oluşması gibi) TCA çevriminde 

işlevselliğin sürdürülmesinde önemli rol oynadığını göstermiştir. *Bu çalışma 

TÜBİTAK tarafından desteklenmiştir (Proje No: 108T910) 

1Chemistry, Gebze Institute of Technology, İstanbul 

2Department of Molecular Biology and Genetic, Gebze Institute of Technology, 

İstanbul 

3Genetic, İstanbul University, Institute of Experimental Medical Research, 

İstanbul 

Malignant mesothelioma is an aggressive and lethal tumor. Nowadays, cancer energy 

metabolism is the new target of cancer therapy; particularly, mitochondrial enzymes 

that play key roles in the mitochondrial energy metabolism are of major interest. Cancer 

cells present abnormal bioenergetic properties characterized by a predominant 

production of ATP by aerobic glycolysis rather than mitochondrial oxidative phosphorylation 

(Warburg effect). But recent studies concluded that several tumors derive 

most of their ATP from mitochondrial oxidative phosphorylation, in striking contrast 

with Warburg’s hypothesis. Accurate measurements of activities of mitochondrial enzymes 

in cancer cells help us understand cancer energy metabolism. In this study, we 

determined the activities of such as PDC (pyruvate dehydrogenase), a-KGDC (a-ketoglutarate 

dehydrogenase), SDH (succinate dehydrogenase) and IDH (isocitrate dehydrogenase) 

in the mitochondrial extracts of SPC111 and SPC212. Each cell line was 

maintained in RPMI 1640 medium containing PBS, NaHCO3 and antibiotics. The 

cells (2x107) were harvested by scraping and mitochondria isolation were performed. 

PDC, a-KGDC, SDH, IDH activity measurements (n = 4) were done using spectrophometer. 

PDC activity was 10.0±2.4 mU/mg in SPC111 and 5.7±0.8 mU/mg protein 

in SPC212. IDH, SDH and a-KGDC activities were 13.7±1.8, 35.0±3.2 and 45.4±7.2 

mU/mg protein, respectively, in both cell lines. In conclusion, higher a-KGDC and 

SDH activities compared to that of PDC and IDH suggest that anaplerosis (i.e., formation 

of a-ketoglutarate from glutamine, which is found as much as glucose in the 

blood) plays important role in keeping full functionality of TCA cycle in these cancer 

cell lines. *This work was supported by TÜBİTAK (Project Number: 108T910) 




27 - 30 Ekim 2010 




P-018 

İki Farklı İon-Exchange HPLC Cihazında HbA1c Sonuçlarının 

Karşılaştırılması 

Handan NALBANT, Gökçe ATİKELER, Ayşe F. TUNCEL, Şehri ELBEG, 

Hatice PAŞAOĞLU 

P-018 

Comparing HbA1c Results Which Are Measured By Two Different 

Ion-Exchange HPLC Analyzers 

Handan NALBANT, Gökçe ATİKELER, Ayşe F. TUNCEL, Şehri ELBEG, Hatice 

PAŞAOĞLU 

CONTENTS 

Tıbbi Kimya Anabilimdalı, Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi 

Department of Medical Chemistry, Faculty of Medicine, Gazi University 

HbA1c bütün dünyada diyabetli hastaların takibinde en çok kullanılan parametrelerden 

bir tanesidir. Biz çalışmamızda, iki farklı ion-exchange HPLC cihazının HbA1c 

sonuçlarını karşılaştırmayı hedefledik. Çalışmaya laboratuarımıza HbA1c ölçümü için 

gönderilen ve EDTA’lı tüpe alınan 298 hasta tam kanı dahil edildi. Her numune, iki 

ayrı cihazda çalışılarak sonuçlar karşılaştırıldı. İstatistik hesaplamalarında SPSS 15.0 

for Windows kullanıldı. HbA1c değerleri sola çarpık bir dağılım gösterdiğinden nonparametrik 

Wilcoxon Eşleştirilmiş İki Örnek Testi kullanıldı. P< 0.05 anlamlı olarak 

kabul edildi. Her iki cihazın HbA1c ortancaları (ortanca1 = % 6.0 ve ortanca2 = % 6.3 

) arasında 0.3’lük bir fark bulundu. Bu fark, istatistiksel olarak anlamlıydı. ( p< 0.001 ) 

DCCT ( Diabetes Control and Complicarion Trial ) sonunda, HbA1c ölçümünde hem 

referans bir metodun hem de tek bir standardın olmamasının karışıklık yarattığına 

dikkat çekilmiştir. Sonra “American Association of Clinical Chemistry” ve “International 

Federation of Clinical Chemistry (IFCC) ‘nin altında, HbA1c metodlarının 

standardize edilmesi amacıyla komiteler kurulmuştur. (1995) National Glycohemoglobin 

Standardization Program (NGSP) ise 1996’da , HbA1c sonuçlarının DCCT 

değerlerine göre kalibre edilmesi için bir çalışma başlatmış ve bu çaba, sonuçlar 

arasındaki uyumu önemli derecede artırarak impresizyonu azaltmıştır. Ancak günümüzde 

hala bu konuda uluslar arası bir konsensus sağlanabilmiş değildir. İki cihaz 

arasındaki % 0.3’lük farkın, özellikle kan glukoz değeri sıkı bir şekilde regüle edilen 

diyabet hastalarında klinik açıdan da anlamlı olacağını düşünüyoruz. Sonuç olarak 

çalışmamız, HbA1c standardizasyonu konusunda tam bir uluslararası konsensus 

sağlanıncaya kadar hastaların mümkün olduğunca aynı laboratuarda takibinin önemli 

olduğun göstermiştir. 

HbA1c is one of the most used parameters in the follow-up of diabetic patients all over 

the world. In our study, we have aimed to compare the HbA1c results which are measured 

by two different HPLC analyzers. 298 whole blood samples were included in 

the study. Each sample was analyzed by two different HPLC analyzers and the results 

were compared. We have used SPSS 15.0 for Windows for biostatistical calculations. 

In comparing the results Wilcoxon test ( a non-parametric test ) was used. Because 

HbA1c results were skewed to left. P< 0.05 is accepted statistically significant. There 

was a difference of 0.3 between two medians of HbA1c results. ( median 1= 6% vs. 

median 2= 6.3 % ) This difference was statistically significant. ( p< 0.001) At the 

end of the Diabetes Control and Complication Trial, it was noted that the absence of 

both a reference method and a single HbA1c standard had generated confusion. After 

that, committees were established under the auspices of the American Association for 

Clinical Chemistry and International Federation of Clinical Chemistry and Laboratory 

Medicine to standardize HbA1c assays. The National Glycohemoglobin Standardization 

Program was implented in 1986 to calibrate HbA1c results to DCTT-equivalent 

values and this calibration effort has markedly improved harmonization of results and 

decreased imprecision. But nowadays there isn’t still an international consensus about 

this matter. We think that a difference of 0.3 in HbA1c result can be clinically important 

especially in patients whose plasma glucose concentrations are strictly regulated. 

As a result, we have showed that until there’s an international consensus it is important 

to follow-up diabetic patients in the same laboratory if possible. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-019 

Lipoprotein Altsınıf Düzeylerinin Koroner Kalp Hastalarında Ve Sağlıklı 

Kişilerde İncelenmesi 

Mehtap ATAK 1 , Hüseyin Avni UYDU 1 , Mehmet BOSTAN 2 , Adem DEMİR 1 , 

Buket AKCAN 3 , Adnan YILMAZ 3 , Ahmet TEMİZ 2 , Asım ÖREM 3 

P-019 

Investigation Of Lipoprotein Subfraction Levels In Coronary Heart 

Patients And Healty People 

Mehtap ATAK 1 , Hüseyin Avni UYDU 1 , Mehmet BOSTAN 2 , Adem DEMİR 1 , 

Buket AKCAN 3 , Adnan YILMAZ 3 , Ahmet TEMİZ 2 , Asım ÖREM 3 

CONTENTS 

1Kimya Bölümü, Rize Üniversitesi, Rize 

2Kardiyoloji A.D., Rize Üniversitesi, Rize 

3Biyokimya A.D., Karadeniz Teknik Üniversitesi, Trabzon 

1Chemistry Department, Chemistry Department, Rize University, Rize 

2Cardiology Department, Faculty Of Medicine, Rize University, Rize   

3Biochemistry Department, Faculty Of Medicine, Rize University, Rize 

Tüm dünyada, koroner kalp hastalığına (KAH) yol açan ateroskleroza bağlı 

hastalıklar başlıca ölüm nedenlerinden biridir. Son yıllarda yapılan çalışmalarda 

serum kolesterol düzeyleri normal seviyelerde olduğu halde bireylerde koroner 

kalp hastalıkları görülmektedir. Lipoprotein alt sınıflarının analizi bu durumu 

açıklamaya yardımcı olabilir. LDL ve HDL gradientli jel elektroforezi, NMR, 

HPLC ve ultrasantrifüjleme ile alt sınıflarına ayrılmaktadır. Bu çalışma; koroner 

damar tıkanıklık düzeyleri anjiyografi tekniği ile belirlenen denekler üzerinde 

gerçekleştirildi. Çalışmaya katılan denekler bir damarı tıkalı (n=13), iki 

damarı tıkalı (n=26), üç damarı tıkalı (n=22) hasta grupları ile damarı tıkalı olmayan 

kontrol grubu (n=24) olmak üzere 4 farklı grup oluşturuldu. Bu kişilerin 

plazmalarında Quantimetrix lipoprint sistem kullanılarak lipoprotein alt sınıfları 

tespit edildi. Çalışma gruplarının lipoprotein alt sınıflarının analizi sonucunda 

sadece üç damarı tıkalı olan hastalarda HDL’nin bazı alt sınıfları ile kontrol grubu 

arasında anlamlı derecede farklılık (p


27 - 30 Ekim 2010 




P-020 

Esansiyel Hipertansiyon Hastalarında YKL-40 Düzeyinin Karotis İntima 

Media Kalınlığı Ve İnsülin Direnci İle İlişkisi 

Nezaket EREN 1 , Bedia ÖZDEMİR 1 , Alper ÖZEL 3 , Şebnem CİĞERLİ 1 , 

Fatma TURGAY 1 , Berna ASLAN 1 , Yüksel ALTUNTAŞ 2 , 

Ali Osman ÖZTÜRK 2 

1 Şişli Etfal Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Biyokimya Laboratuarı, İstanbul 

2 Şişli Etfal Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Dahiliye Kliniği, İstanbul 

3 Şişli Etfal Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Radyoloji Kliniği, İstanbul 

Yeni tanı almış hipertansif hastalarda ve sağlıklı gönüllülerde, Karotis İntima- 

Media Kalınlığı (KIMK) ölçümleri ve serum YKL-40 düzeyi ile serum CRP ve 

homosistein düzeylerini karşılaştırarak, insulin direnciyle ilişkisini araştırmayı 

hedefledik. 

Esansiyel hipertansiyonlu (n=50 ) ve normotansif kontrol grubunda ( n=30) vücüt 

kitle indeksi (VKİ), Sistolik kan basıncı (SKB), diastolik kan basıncı (DKB) ve 

bel çevresi ölçüldü, hsCRP, (Roche Modüler Otoanalizörde) insulin( DXI 800 

Access immünassay), homosistein (Immulite 2000), YKL-40 (sandwich ELISA) 

düzeyleri ölçüldü. İntima-media kalınlık (IMK) ölçümleri dupleks Doppler ultrasonografi 

cihazı ile gerçekleştirildi. 

Hasta grubunun ortalama CCA (Karotis Comunis Arteria) düzeyi (0,71±0,15 mm) 

kontrol grubundan (0,56±0,10 mm) istatistiksel olarak anlamlı düzeyde yüksektir 

(p 0.05, p>0.01). 

Çalışmamızda hipertansif hastalarda YKL-40 değerlerinin, KIMK’dan bağımsız 

yükseldiğini saptadık. Bu bulgu, bir inflamasyon belirteci olan YKL-40’ın, yine 

bir inflamatuar süreç olan hipertansiyonda yükselebileceğini ve bir inflamasyon 

markeri olarak kullanılabileceğini gösterdi. Fakat tedavi ile SKB ve DKB’si kontrol 

altına alınmış hastalarda, inflamasyonun azalmasına paralel olarak serum 

YKL-40 düzeylerinin azalıp, azalmadığına dair daha ileri çalışmalara ihtiyaç 

vardır. 

P-020 

Investigation Of Relationships Between YKL-40 Levels In Patients Of 

Essential Hypertension, Insulin Resistance And Carotid Intima Media 

Thickness 

Nezaket EREN 1 , Bedia ÖZDEMİR 1 , Alper ÖZEL 3 , Şebnem CİĞERLİ 1 , 

Fatma TURGAY 1 , Berna ASLAN 1 , Yüksel ALTUNTAŞ 2 , 

Ali Osman ÖZTÜRK 2 

1 Sisli Etfal Research and Training Hospital, Department of Biochemistry, İstanbul 

2 Sisli Etfal Research and Training Hospital , Department of Internal Medicine, 

İstanbul 

3 Sisli Etfal Research and Training Hospital , Department of Radiology, İstanbul 

50 patients who applied to the Hypertension Clinic of Şişli Etfal Education and 

Research Hospital and who were newly diagnosed of essential hypertension and 

30 normotensive controls totaling 80 cases were included in this study. BMI, SBP, 

DBP and waist measurements were measured for each of the case. 

Insulin, CIMT, hcCRP, and homocysteine levels were significantıy higher than in 

control group. However, There was no significant correlation between patients’ 

serum YKL¬ 40 levels and serum total cholesterol, hsCRP, CIMT, SBP, DBP, 

homocysteine levels and gender (p>0.05). Meaningful correlation was found between 

serum YKL-40 levels and HOMA-IR, age, BMI, waist circumference, and 

triglyceride levels. YKL-40 levels are increased in obese and dyslipidemic patients. 

In hypertensive patient group, CIMT and YKL-40 levels were significantıy higher 

than in normotensive group (p0.05). This might be because of the fact that CIMT 

levels were close to each other in the patient group. We need more cases to come 

to a more clear conclusion. 

In conclusion, it can be said that increased levels of YKL-40 independentıy of 

atherosclerotic risk factors in hypertension is a new inflammatory indicator playing 

role in the pathogenesis of essential hypertension. However, futher studies are 

needed to investigate whether YKL-40 levels are decreased or not, in paralel with 

the decrease in inflammation, in patients whose diastolic and systolic blood pressures 

are under control as a result of the treatment. 

CONTENTS 




27 - 30 Ekim 2010 




P-021 

Koroner Arter Hastalığında Serum Resistin Düzeylerinin İncelenmesi 

Nezaket EREN 1 , Elif KILIÇ 1 , Şebnem CİĞERLİ 1 , Fatma TURGAY 1 , 

Celal KIRMA 2 , Şaban YAYLA 1 

P-021 

Investıgatıon Of Serum Resistin Levels in Coronary Artery Disease 

Nezaket EREN 1 , Elif KILIÇ 1 , Şebnem CİĞERLİ 1 , Fatma TURGAY 1 , 

Celal KIRMA 2 , Şaban YAYLA 1 

CONTENTS 

1 Şişli Etfal Eğitim ve Araştırma Hastanesi , Biyokimya Laboratuarı, İstanbul 

2 Koşuyolu Kalp ve Damar Cerrahisi Eğitim ve Araştırma Hastanesi , İstanbul 

Bu çalışmada, anjiyografik olarak koroner arter hastalığı tanısı alan grupla (darlık 

oranı >%25) (n=43), normal koroner arter lümen çapı (darlık oranı


27 - 30 Ekim 2010 




P-022 

Kütahya Bölgesinde Kolesterol, Lipit ve Tiroit Metabolizması 

Hastalıklarının Karşılaştırmalı Olarak Araştırılması 

Mehmet YAKAR 1 , Zuhal YILDIRIM 2 , Yusuf ÖZAY 3 , M. Kasım ÇAYCI 1 , 

Hayri DAYIOĞLU 1 

P-022 

Comparative Investigation of Lipid, Cholesterol and Thyroid Metabolism 

Diseases in Kütahya Region 

Mehmet YAKAR 1 , Zuhal YILDIRIM 2 , Yusuf ÖZAY 3 , M. Kasım ÇAYCI 1 , 

Hayri DAYIOĞLU 1 

CONTENTS 

1Dumlupınar Üniversitesi, Fen Edebiyat Fakültesi, Biyoloji Bölümü, Kütahya 

2Etimesgut Halk Sağlığı Laboratuvarı, 06770 Ankara, Turkiye 

3Ahi Evran Üniversitesi, Sağlık Yüksekokulu, Kırşehir 

zyildirim2004@yahoo.com 

1 Dumlupinar University, Faculty of Arts and Science, Department of Biology, Kutahya 

2Etimesgut Public Health Laboratory, Ankara 

3 Ahi Evran University, Health Institution, Kirsehir 

zyildirim2004@yahoo.com 

Bu çalışma Kütahya bölgesinde kolesterol, lipit metabolizması ve tiroit 

metabolizmasına bağlı hastalıkları araştırmak ve bu iki metabolik hastalığın birbiri ile 

ilişkisini değerlendirmek için yapılmıştır. 

Kütahya il merkezindeki 13 sağlık ocağından ve ilçelerden Kütahya Bölge Hıfzıssıhha 

Enstitüsü Laboratuvarına analiz için gönderilen 320 hastanın tiroit fonksiyon testleri 

incelenmiş (tiroit situmule edici hormon, total triiodotironin ve total tiroksin) 

ve total kolesterol, trigliserit, HDL-kolesterol, LDL-kolesterol ve total lipit düzeyleri 

ölçülmüştür. 

Çalışmamızın sonucunda 250 kişide testler (% 78.12) normal sınırlarda, 42’sinde (% 

13.12) hipotiroidi değerleri, 28’inde ise (% 8.75) hipertiroidi değerleri bulunmuştur. Total 

kolesterol düzeyleri 200 mg/dl’nin üstünde olan hastalar total kolesterol düzeyleri 200 

mg/dl’nin altında olan hastalarla karşılaştırıldığında trigliserit, LDL-kolesterol, total lipit 

ve tiroit situmule edici hormon düzeyleri anlamlı olarak yüksek bulundu (p


27 - 30 Ekim 2010 




P-023 

Mentha Spicata L. Kuru Tozunun Ve Nane Ekstrelerinin Bazi 

Biyokimyasal Parametreler Ve Total Antioksidan Kapasite Üzerine Etkileri 

Ayşe ÖZDEMİR 1 , Nalan Bayşu SÖZBİLİR 2 

1Hemşirelik Bölümü, Biyokimya A.D., Uşak Üniversitesi, Uşak 

2Afyon Kocatepe Üniversitesi, Veterinerlik Fakültesi, Biyokimya A.D., Afyon 

Mentha spicata( peppermint), Labiatae familyasına ait ve flavonoid içerikli bir bitkidir. 

Bu çalışma, Mentha spicata’nın bazı biyokimyasal parametrelere etkilerini 

ve antioksidan aktivitesini araştırmak amacıyla gerçekleştirilmiştir. Araştırmamız 

55 adet 2–3 aylık erkek Sprague-Dawley sıçanlardan oluşan ikisi kontrol, üçü deneme 

olmak üzere toplam 5 grupta yapılmıştır. Pozitif kontrol grubuna (K) standart 

rat yemi, negatif kontrol grubuna standart rat yemi ile 1ml %0,5lik sodyum karboksimetil 

selüloz (CMC)(gavajla); Mentha Spicata L. sulu ekstreli gruba (MS), 

standart rat yemi ve 1gr /kg Mentha Spicata L. sulu ekstresi (gavajla); Mentha 

Spicata L. dietileterli ekstreli gruba (MD),standart rat yemi ile 1gr/kg Mentha 

Spicata L.’nın dietileterli ekstresi ve 1ml %0,5lik sodyum karboksimetil selüloz 

(CMC)(gavajla) ; Mentha Spicata L. kuru tozu verilen gruba (MT) ise: 200 ppm 

Mentha Spicata L. kuru tozu standart rat yeminin içine karıştırılarak verilmiştir. 

MDA düzeylerinde MS grubunda, istatistiksel olarak anlamlı bir azalma, CMC 

grubunda bir düşüş, MD grubunda artış görülmektedir(p=0,000). Antioksidan 

kapasite düzeyinin MD grubunda istatistiki olarak azaldığı, GSH nın ise MT 

grubunda arttığı görülmektedir(p=0,001). Sonuç olarak ratların diyetine katılan 

200 ppm Mentha Spicata L. tozu ile sulu ve dietileterli ekstrelerinin, antioksidan 

kapasite ve bazı biyokimyasal parametreler üzerine istatistiksel olarak anlamlı 

değişiklikler yapmadığı belirlenmiştir. 

P-023 

The Effects Of Mentha Spicata L. Dry Powder And Its Different Types 

Extracts On Certain Biochemical Parameters And Total Anti-Oxidant 

Capacity 

Ayşe ÖZDEMİR 1 , Nalan Bayşu SÖZBİLİR 2 

1Health Sciences, Nursing Division, Department of Biochemistry, 

Uşak University, Uşak 

2Veterinary Faculty, Department of Biochemistry, Afyon Kocatepe University, 

Afyon 

The plant Mentha spicata, or peppermint, is a plant belonging to the Labiatae family 

and is the flavonoid content. The present study was carried out to investigate 

the effects of certain biochemical parameters and Mentha spicata, on antı-oxidant 

levels. Our study was carried out on 55 Sprague- Dawley rats, aged 2-3-monthsold 

divided into 5 groups as 2 control and 3 experimental groups. While positive 

control group (C) was fed with standard rat diet, negative control group (CMC) 

was fed with standard rat diet+ 1ml %0,5 sodium carboxymetyl cellulose (CMC); 

Mentha spicata aqueus group (MS) was fed with standard rat diet + 1gr /kg bwt/ 

day Mentha spicata aqueus extract gavage, Mentha spicata dietyleter group (MD) 

was fed with standard rat diet + 1gr /kg bwt/day Mentha spicata dietyleter extract+ 

1ml %0,5 sodium carboxymetyl cellulose (CMC) gavage whereas (MT) 

group was fed with standard rat diet + 200 ppm dead Mentha spicata powder. 

Malondialdehyde level was obtained a decrease in statistical significance in MS 

group, was obtained a increase in statistical significance in MD group (p=0,000). 

The CMC group showed a significant decrease of MDA levels. Antioxidant 

activity decrease significantly in group MD. Glutathione increase significantly 

in group MT. MD group had a decline(p=0,001). Consequently, It was observed 

that 200 ppm supplementation of Mentha Spicata L. powder to the diets,aqueous 

and dietyleter extract did not exhibit statistically significant changes on certaın 

bıochemıcal parameters and total antı-oxıdant capacıty 

CONTENTS 




27 - 30 Ekim 2010 




P-024 

Mersin Bölgesinde Homosistein, Vitamin A Ve Vitamin E\’Nin Referans 

Aralığının Belirlenmesi 

Serin AKBAYIR, Fikret ŞEN, Arzu YURTSEVER BAKIR, Gülhan ÖREKİCİ, 

Lülüfer TAMER GÜMÜŞ, 

P-024 

Determination Of Reference Intervals Of Homocysteine, Vit A And Vit E In 

Mersin Region 

Serin AKBAYIR, Fikret ŞEN, Arzu YURTSEVER BAKIR, 

Gülhan ÖREKİCİ, Lülüfer TAMER GÜMÜŞ, 

CONTENTS 

Tıbbi Kimya, Mersin Üniversitesi Tıp Fakültesi 

Medical Chemistry, Faculty of Medicine, Mersin University 

Klinik laboratuar testlerinin tıbbi karar amacıyla kullanılabilmesi için her testin referans 

aralıklarının bilinmesi gerekir. Referans aralıklarının coğrafi bölge, ırk, cinsiyet, 

yaş ve beslenme alışkanlıkları gibi etkenlere bağlı olarak değişmesi nedeniyle 

her laboratuar kendi referans değerlerini belirlemelidir. Ancak referans aralıklarının 

hesaplanması oldukça zordur. Son yıllarda hastane verileri kullanılarak, referans 

aralıklarının indirekt yöntem ile daha kolay hesaplanabildiğine dair yayınların sayısı 

artmaktadır. Çalışmamızın amacı Mersin Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Klinik 

Biyokimya Laboratuarı’nda 01.01.2003 ile 30.06.2010 tarihleri arasında HPLC yöntemi 

ile çalışılan , Homosistein, Vitamin A ve Vitamin E düzeyleri kullanılarak indirekt 

yöntemle referans aralıklarının hesaplanmasıdır. Belirtilen tarihler arasında 7820 

veri elde edilmiştir. Alt gruplara ayırmada ise MARS (Multivariate Adaptive Regression 

Splines; Çok Değişkenli Uyumlu Regresyon Uzanımları Tekniği) analizinden 

faydalanılmıştır. Elde ettiğimiz verilere göre 0-47 ve 47 ve üzeri yaş aralığı için erkek 

Homosistein düzeyleri sırasıyla 6.51-56.85 ve 9.128+ (0.206xyaş) µmol/L olarak belirlendi. 

0-41 ve 41 ve üzeri yaş aralığı kadın homosistein düzeyleri ise sırasıyla 5-32 

ve 3.325+ (0.239xyaş) µmol/L olarak belirlendi. 0-22 ve 22 ve üzeri yaş aralığı için 

erkek Vit A düzeyleri sırasıyla 0.56-6.85 ve 2.840- (0.014xyaş) µmol/L iken aynı yaş 

gruplarındaki kadın Vit A düzeyleri ise sırasıyla 0.744-4.875 ve 2.219-(0.001*yaş) 

µmol/L olarak saptandı. Vit E düzeylerinin yaşa bağlı olarak değişmediği sadece cinsiyete 

bağlı değiştiği belirlendi. Kadın ve erkek Vit E referans aralıkları sırasıyla 11- 

59.99 ve 8.995-55.95 µmol/L olarak saptandı. Laboratuarımız için Homosistein ve 

Vit A düzeylerinin yaş ve cinsiyete göre Vit E düzeylerinin ise cinsiyete göre referans 

değerlerinin yeniden hesaplanması gerektiğini düşünmekteyiz. 

The reference intervals of the clinical laboratory tests have to be known for medical 

decision. As reference interval values vary due to factors such as geographical district, 

ethnicity, age and feeding, all laboratories have to determine their own values. 

However, it is quite difficult to estimate the reference intervals. Recently, publications 

are increasing which shows that estimating the reference intervals by indirect 

method is easier by using hospital data. The aim of this study was to analyze the 

reference intervals, by using HPLC methods,Homocystein, Vitamin A and Vitamin E 

which were performed at the Clinical Biochemistry Laboratory of Mersin University 

Medical Hospital between 01.01.2003 and 30.06.2010 by using data with indirect 

method. Between those days 7820 data were obtained. MARS (Multivariate Adaptive 

Regression Splines) analyze was used in order to seperate the subgroups. In our 

study, we found that the reference intervals for homocystein in men aged 0-47 and 

>47 were 6,51-56,85 and 9,128+(0,206x age) respectively. Homocystein in women 

aged 0-41 and > 41 are 5,32 and 3,325+(0,239x age) respectively. According to data 

for Vit A in men;reference interval for ages between 0-22 is 0,56-6,85 and ages>22 is 

2,84-(0,014xage). Vit A İn women, reference interval for ages between 0-31 is 0,744- 

4,875 and ages>31 is 2,219-(0,01xage). In this study, it was detected that the Vit E 

levels didn’t vary with regard to age but varied with sex. And it was detected that the 

reference intervals of VitE in women and men were 11-59,99 and 8,995-55,95 respectively. 

We believe that the reference intervals of Vit A,homocysteine and Vit E need 

to be computed according to sex & and sex respectively with respect to the results of 

our study. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-025 

Cedrus Libani A. Rich. İbrelerindeki Glutatyon S-Transferaz Enzim 

Aktivitesi Ve Glutatyon Miktarı Üzerine Mevsimsel Etkiler 

Ayşe ÇAKIR, Elif ÖZTETİK 

P-025 

Seasonal Effects On Glutathione S-Transferase Enzyme Activities And 

Glutathione Levels In Cedrus Libani A. Rich Needles 

Ayşe ÇAKIR, Elif ÖZTETİK 

CONTENTS 

Biyoloji, Anadolu Üniversitesi, eskişehir 

Biology, Anadolu University, Eskişehir 

Çevredeki kimyasal kirleticiler, klimatik ve diğer faktörlere bağlı olarak mevsimsel 

farklılık gösterirler. Kuraklık, yüksek / düşük sıcaklıklar, kontaminasyon ve hava 

kirliliği gibi çevresel stresler bitki hücrelerinde oldukça reaktif ve sitotoksik olan reaktif 

oksijen türlerinin (ROS) artmasına neden olmaktadır. Bu değişiklikler antioksidan 

enzimlerin aktivitelerinde değişen oksidatif stres etkisine bağlı olarak farklılıklar 

oluşturur. Bu çalışmanın amacı Cedrus libani A. Rich. ibrelerindeki glutatyon S- 

transferaz (GST) aktivitesi ve glutatyon (GSH) miktarlarının mevsimlere bağlı olarak 

değişimini incelemektir. Eskişehir merkez ilçede on farklı bölge ve merkeze uzak bir 

kontrol bölge seçilmiştir. Aralık ve Nisan aylarında her bölgeden beşer ağaç olmak 

üzere iğne yapraklar toplanmıştır. Cedrus libani A. Rich yapraklarındaki mevsimsel 

değişikliklerin detoksifikasyon seviyelerine etkisini tanımlamak üzere GST aktivitesi 

ve GSH içeriğinin absorbans değerleri sırasıyla Habig ve arkadaşlarına (1974) ve Ellman 

metoduna (1958) göre spektrofotometrik olarak belirlenmiştir. Ayrıca Lowry 

yöntemi (1951) kullanılarak ibrelerdeki total protein içerikleri belirlenmiştir. İki farklı 

mevsimde elde edilen deney sonuçları karşılaştırılmıştır ve Aralık ayında toplanan 

yapraklardaki GST enzim aktivitesinin Nisan ayında toplanan örneklere göre daha 

yüksek olduğu görülmüştür. Aynı şekilde bitkideki GSH içeriğinin de Nisan ayında 

toplanan örneklerde daha düşük seviyede olduğu bulunmuştur. Bununla birlikte Nisan 

ayında toplanan örneklerin total protein içeriğinin daha yüksek olduğu gözlenmiştir. 

Chemical pollutants in the environment vary seasonally depending on climatic and 

other factors. Environmental stresses, such as drought, high / low temperatures, contamination 

and pollution cause an increase in quantities of reactive oxygen species 

(ROS) that are highly reactive and cytotoxic in plant cells. These variations cause 

some changes in antioxidant enzyme activities due to the varying effects of oxidative 

stress. The aim of this study is to find out the seasonal changes in glutathione S-transferase 

activity and quantity of glutathione in needles of Cedrus libani A. Rich. Ten 

different regions in downtown Eskisehir and one control region far from downtown 

were selected. Needles from five trees in every region were collected in December 

and April. Absorbance values for GST activities and GSH contents in Cedrus libani 

A. Rich needles were determined according to Habig et al (1974) and Ellman method 

(1958) respectively, by using spectrophotometer to identify seasonal changes in detoxification 

levels. Lowry method (1951) was also used to find out the total protein 

contents in needles. Results of the experiments were compared for two different seasons 

and GST enzyme activities were seen to be higher in needles collected in December 

than in those collected in April. The GSH content in the plant was also found out 

to be lower in the samples collected in April. However, higher content of total protein 

was identified in the needles collected in April. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-026 

Farklı Sıcaklık Uygulamalarının Türk Mercimek Çeşitlerinde Antioksidan 

Korunma Sistemi Üzerine Etkileri 

Mehmet Cengiz BALOĞLU, Oya ERCAN, Özge KALMAN, Osman YAŞAR, 

Hüseyin Avni ÖKTEM, Meral YÜCEL 

P-026 

Effects Of Heat Stress Applications On Antioxidant Defence System Of 

Turkish Lentil Cultivars 

Mehmet Cengiz BALOĞLU, Oya ERCAN, Özge KALMAN, Osman YAŞAR, 

Hüseyin Avni ÖKTEM, Meral YÜCEL 

CONTENTS 

Biyoloji, ODTÜ, Ankara 

Biology, METU, Ankara 

Mercimek, yüksek protein, folik asit ve lif içeriğiyle insan beslenmesinde oldukça 

önemli bir yer tutar. Türkiye dünyada mercimek üretiminde ilk sıralarda yer almakta ve 

ülke tüketimi için de yüzyıllardır tarımı yapılmaktadır. Kurağa ve yüksek sıcaklıklara 

oldukça toleranslı olmasına rağmen büyüme sezonunda orta seviyede neme ihtiyaç 

duyar. Türkiye’de mercimek üretimi Doğu, Güneydoğu ve İç Anadolu bölgelerinde 

yapılmaktadır. Bu çalışmada yazlık (Meyveci) ve kışlık (Kafkas) olmak üzere 

iki mercimek çeşidinin farklı sıcaklıklarda gösterdikleri büyüme geriliği, oksidatif 

hasar ve antioksidan tepki karşılaştırıldı. 9 günlük mercimek tohumları farklı sıcaklık 

uygulamalarına (25 ˚C, 35˚C ve 40˚C )2 gün maruz bırakıldı ve çeşitli fizyolojik ve 

biyokimyasal parametrelerde meydana gelen değişimler incelendi. Kafkas çeşidi yüksek 

sıcaklıklarda su kaybı gösterirken yazlık çeşit meyvecide önemli bir değişiklik gözlenmedi. 

2 gün boyunca 40 ˚C uygulaması iki çeşitte de gövdede büyüme geriliğine 

sebep olurken, kökte anlamlı bir değişim meydana gelmedi. İyon sızıntısı ve lipid 

peroksidasyonu sonuçlarının gösterdiği gibi 40˚C uygulaması, meyvecide daha belirgin 

olmak üzere, iki çeşitte de hücre zarı hasarına sebep oldu. Yüksek sıcaklıklara 

maruz bırakılma nedeniyle önemli miktarda biriken prolin, Kafkas türünde daha az 

belirgin görülen membran hasarına sebep gösterilebilir. Askorbat peroksidaz (APX) 

ve Katalaz (KAT) enzimlerinin antioksidan aktivite ölçümleri iki çeşitte de benzer 

sabitlikte bir profil çizmiştir. Bu durum bazı ozmokoruyucu moleküllerin ve enzimatik 

olmayan antioksidan moleküllerin yüksek sıcaklıklarda antioksidan savunma 

sisteminde daha önemli rollerinin olabileceğini düşündürmektedirler. 

Lentil is a valuable component in human diet with its high protein, folic acid and fiber 

content. It has been widely cultivated in Turkey as one of the major lentil producing 

countries. Lentil plants slightly tolerant to drought and high temperature however 

they require at least moderate moisture during the growing season. In Turkey, lentil 

is cultivated in Eastern, South-Eastern and Central Anatolian Regions. In this study, 

two cultivars of lentil which were summer sown (cv. Meyveci) and winter sown (cv. 

Kafkas) were compared for their growth retardation, oxidative damage and antioxidant 

responses under heat stress conditions. 9 days old lentil seedlings were subjected 

to 2 days of different temperatures (25 ˚C, 35˚C and 40˚C ), and examined for the 

changes in various physiological and biochemical parameters. Kafkas cv. exhibited 

water deficit when subjected to elevated temperatures whereas no significant change 

was observed in summer sown cultivar Meyveci. Exposure to 40˚C for 2 days caused 

growth retardation in shoots of both cultivars but root lengths remained unchanged. 

As shown with electrolyte leakage and lipid peroxidation (MDA) results application 

of 40˚C also caused membrane damage in both cultivars but more apparently in cv. 

Meyveci. Significant proline accumulation upon exposure to elevated temperatures 

may also cause the mild status of membrane damage in cv. Kafkas. Antioxidative 

activities of ascorbate peroxidase (APX) and catalase (CAT) enzymes showed similar 

stable patterns for both cultivars which show that some osmoprotectants or non-enzymatic 

antioxidant molecules may have greater roles in antioxidant defence system 

against elevated temperatures. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-027 

Propolis Ekstraktlarının Fibroblast Hücre Serilerinde H2O2 İle Uyarılmış 

Dna Hasarı (Genotoksisite) Üzerine Etkisinin Comet Assay Yöntemi İle 

Araştırılması 

Selim DEMİR 1 , Yüksel ALİYAZICIOĞLU 1 , İbrahim TURAN 1 , Orhan DEĞER 1 , 

Tuğba Nigar ÇAKIROĞLU 1 , İbrahim AKALIN 1 , Abdülkerim BEDİR 2 

1Tıbbi Biyokimya, Karadeniz Teknik Üniversitesi, Trabzon 

2 Tıbbi Biyokimya, Ondokuz Mayıs Üniversitesi, İzmir 

Propolis, polifenolik bileşikler ve flavonoidler açısından zengin, toplandığı bölgenin 

coğrafyasına ve iklimine göre kompozisyonu değişebilen, antibakteriyel, antitümöral, 

antiinflamatuar, antioksidatif, antimutajenik ve diğer faydalı aktiviteleri 

ile doğal bir ilaç olarak kullanılan önemli bir arı ürünüdür. Propolisin biyolojik etkisi, 

çoğunlukla flavonoidlerin varlığına atfedilmektedir. Reaktif oksijen ürünlerinin 

oluşumundaki artma, antioksidan enzim düzeylerindeki azalma ve/veya DNA onarım 

mekanizmalarında defekt olması, oksidatif DNA hasarı oluşumuna yol açmaktadır. 

Oksidatif hasara bağlı olarak DNA’da; tek ve çift zincir kırıkları, alkali labil bölgeler, 

baz modifikasyonları ve şeker-fosfat omurga hasarı meydana gelebilir veya DNA ile 

protein arasında çapraz bağlanma olabilir. Günümüzde genotoksisite çalışmalarında 

birçok yöntem kullanılmakla birlikte; basit, ucuz ve tekrarlanabilir bir metot olan 

comet analizi diğer yöntemlerden bir adım öne çıkmaktadır. Bu çalışmada, fibroblast 

hücre serileri kullanılarak Trabzon propolisinin etanolik ekstraktlarının 50 μg/mL’ 

lik konsantrasyonda, H2O2 ile indüklenmiş DNA hasarı üzerine etkisi comet analizi 

ile incelendi. Hücrelerin, 50 μg/mL etanolik propolis ekstraktıyla; genotoksik ajandan 

önce, genotoksik ajanla aynı anda ve genotoksik ajandan sonra muamelesi sonucu 

DNA hasarındaki % azalma sırasıyla; %96, %98.92 ve %99.84 olarak saptandı. 

Sonuç olarak propolisin etanolik ekstraktlarının; fibroblast hücre serilerinde, H2O2 

kaynaklı DNA hasarını engellediği ve antimutajenik aktiviteye sahip olabileceği sonucuna 

varıldı. 

P-027 

Investigation Of Effect Of Propolis Extract On H2O2-Induced Dna Damage 

In Fibroblast Cell Lines By Comet Assay 

Selim DEMİR 1 , Yüksel ALİYAZICIOĞLU 1 , İbrahim TURAN 1 , Orhan DEĞER 1 , 

Tuğba Nigar ÇAKIROĞLU 1 , İbrahim AKALIN 1 , Abdülkerim BEDİR 2 

1Medical Biochemistry, Karadeniz Teknik University 

2Medical Biochemistry, Ondokuz Mayıs University 

Propolis is an important bee product, rich of polyphenolic compounds and flavonoids, 

it has antibacterial, antitumoral, antiinflamatory, antioxidative, antimutagenic properties 

and changeable composition according to climate and geography of harvest region, 

and is used as a natural drug with other useful activites. Biological effect of 

propolis is predominantly attributed to its content of flavonoids. Increased reactive 

oxygen species, decreased antioxidant enzyme levels and/or defects in DNA repair 

mechanisms result in oxidative DNA damage. As a result of oxidative damage, single 

or double strand breaks, alkali-labile sites, base modifications and sugar-phosphate 

backbone damage can occur or cross-links between DNA and proteins may form. 

However many methods have been used in genotoxicity studies, comet analysis, a 

cheap, simple and repeatable method, steps forward other techniques. In the recent 

study the effect of ethanolic extracts of Trabzon propolis at the concentration of 50 

μg/mL to H2O2-induced DNA damage was investigated in fibroblast cell lines using 

comet analysis. Cells were treated with 50 μg/mL ethanolic extracts of propolis 

before, simultaneous and after the genotoxic agent and the % decline of DNA damage 

was determined as 96%, 98.92%, 99.84%, respectively. It was concluded that 

ethanolic extracts of propolis prevent H2O2-induced DNA damage in fibroblast cell 

lines and might have antigenotoxic activity. 

CONTENTS 




27 - 30 Ekim 2010 




P-028 

Pepino Meyvesine (Solanum Muricatum) Ait Antioksidan Etkinin H2O2 

Aracılı Eritrosit Lipid Peroksidasyonunun Ve Dpph(2,2-Difenil-1-Pikrilhidrazil) 

Radikal Temizleme Aktivitesinin İncelenmesi 

Adem DEMİR 1 , Hüseyin Avni UYDU 1 , Mehtap ATAK 1 , Hasan EFE 2 

1Kimya, Rize Üniversitesi, Rize 

2Biyokimya, Rize Üniversitesi, Rize 

Hızlı gelişen teknoloji insan hayatını kolaylaştırırken bir yandan da sigara, çevre 

kirliliği ve radyasyon gibi etkenler de oksijen molekülünü etkileyerek insan sağlığını 

tehdit etmektedir. Oksijenden türetilmiş serbest radikaller; membran yapılarında bulunan 

çoklu doymamış yağ asitlerini peroksidasyona uğratarak membran bütünlüğü ve 

fonksiyonunun bozulmasına yol açarlar. Vücutta bulunan antioksidanlar serbest radikalleri 

kontrol etmekte yetersiz kalacağından diyetle alınan antioksidanların desteğine 

ihtiyaç duyulmaktadır. Pepino bol miktarda C vitamini ve polifenolik bileşik içerir. 

Bu çalışmanın amacı; Pepino meyvesinin kabuğuna ve posasına ait özütlerin eritrosit 

hücreleri üzerinde antioksidan etkilerini karşılaştırmaktır. Bu bağlamda özütlerin 5 

farklı konsantrasyonu (50, 100, 250, 500,1000 µM) ile özüt bulundurmayan eritrositlerden 

6 çalışma grubu oluşturuldu. Stocks, J- Dormandy T. L. metoduna göre lipit 

peroksidasyonun son ürünü olan malondialdehit (MDA) düzeyleri belirlendi ve IC50 

değerleri bulundu. Bunun yanında özütlerin yine 5 farklı konsantrasyonu (25, 50, 75, 

100, 200 µM) ile özüt bulundurmayan 6 farklı ortamda DPPH radikal temizleme aktivitesi 

araştırıldı ve IC50 değerleri bulundu. Yapılan istatistiksel değerlendirme sonucunda 

pepino kabuk özütünün antioksidan kapasitesinin pepino posa özütüne göre 

anlamlı olarak (p


27 - 30 Ekim 2010 




P-029 

Türkiye’nin Güneydoğu Anadolu Bölgesi’nden Seçilmiş Tıbbi Bitkilerin 

Etanol Özütlerinin Antioksidan Özellikleri 

Melih ONAY 1 , Nursen ÇORUH 2 

P-029 

Antioxidant Activities Of Ethanolic Extracts Of The Selected Medicinal 

Plants From Southestern Anatolia In Turkey 

Melih ONAY 1 , Nursen ÇORUH 2 

CONTENTS 

1Biyokimya, ODTÜ, Ankara 

2Kimya, ODTÜ, Ankara 

1Biochemistry, METU, Ankara 

2 Chemistry, METU, Ankara 

Serbest radikaller tarafından indüklenen birçok hastalığa karşı, antioksidanların yararlı 

etkileri yıllardır bilinmektedir. Bu çalışma ’nin Güneydoğu bölgesinden bazı tıbbi bitkilerin 

antioksidan özelliklerinin ve toplam fenol içeriğinin (TPC) tayin edilmesi için 

tasarlanmıştır. Biz bu çalışma içerisinde beş yerel bitki belirledik. Glycyrrhiza glabra 

(GG) bitkisinin kökü ve Lavandula stoechas,(LS) Melissa officinalis (MO), Ocimum 

basilicum (OB), and Tilia tomentosa (TT) nın arial kısımları alındı ve etanol özütleri 

elde edildi. Etanol bitki özütleri arasında en yüksek özüt ürünü % 11,78 ile LS de 

gösterilirken, en düşük özüt ürünü % 7,67 ile TT da bulunmuştur. GG, MO ve OB un 

özüt ürünleri ise sırası ile %11.08, 7.92 and 7,76 olarak belirlenmiştir. GG, LS, MO, 

OB, and TT nın etanol özütlerinin radikal yakalama özelliği (RSA), radikal yakalama 

yeteneği metodu ile incelendi. Bu çalışma için DPPH (2,2 diphenyl-1- picrylhydrazyl) 

metodu kullanıldı. Etanol özütlerinin RSA’leri 0.001- 2.5 mg/mL arasında çalışıldı 

ve grafiklerde en az yedi nokta incelendi. Seçilmiş etanol bitki özütlerinin yüzde elli 

etki yoğunluğu (EC50) µg/mL olarak belirlenildi. En yüksek RSA kapasitesi TT’da 

bulundu. Diğer taraftan en düşük RSA kapasitesi LS’de gösterildi. Buna ek olarak 

seçilmiş bitkilerin TPC’leri standart olarak gallik asit kullanılarak çalışıldı ve sonuçlar 

gallik asit eşdeğerine göre özütün mg’ında bulunan toplam fenolün µg olarak belirlendi. 

En yüksek TPC’i TT’de bulunurken, en düşük TPC’i LS’de gösterildi. Bu çalışma 

içerisinde biz söyleyebiliriz ki TT’nın etanol özütleri yüksek antioksidan özelliğine ve 

TPC’ine sahipken, LS yüksek antioksidan özelliğine ve TPC’e sahip değildir. 

Beneficial effects of antioxidants have been known against many diseases that are 

induced by free radicals for decades. This study was designed to evaluate antioxidant 

activities and total phenol contents of the some medicinal plants of southestern Turkey. 

In this current study, we selected five local plants . Roots of Glycyrrhiza glabra 

(GG) and aerial parts of Lavandula stoechas,(LS) Melissa officinalis (MO), Ocimum 

basilicum (OB), and Tilia tomentosa (TT) were taken and obtained their ethanolic 

extracts. The highest extraction yield among ethanolic plant extracts was displayed as 

11.78 % in LS while the lowest yield was found for TT as 7.67 %. Yields of GG, MO 

and OB were obtained as 11.08, 7.92 and 7.76 % respectively. Radical scavenging 

activities (RSA) of GG, LS, MO, OB, and TT ethanol extracts carried out with radical 

scavenging method. DPPH (2,2 diphenyl-1- picrylhydrazyl) method was used for this 

study. RSA of ethanolic extracts were examined in range of 0.001- 2.5 mg/mL and 

the seven points were studied on plots at least. Fifty percent effective concentrations 

(EC50) of selected ethanolic plant extracts were determined as µg/mL. The highest 

RSA was found for TT . On the other hand, it was shown that LS had the lowest radical 

scavenging activity. In addition, TPC’s of selected plants were studied by using 

gallic acid as standard and results were determined as µg of total phenolics including 

in mg of extracts as the gallic acid equivalents(GAE). The highest TPC was found for 

TT while the lowest TPC was displayed for LS. In this present study, we can say that 

ethanolic extract of TT has high antioxidant activity and TPC. In contrast, LS has no 

high antioxidant activity and TPC. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-030 

Çeşitli Çözücülerde Türk Propolisinin Çözünürlüğünün İncelenmesi 

Tuğba Nigar ÇAKIROĞLU, Orhan DEĞER, Yüksel ALİYAZICIOĞLU, 

Ahmet ALVER, Yaşam BARLAK, İbrahim TURAN, Selim DEMİR 

P-030 

Investigation Of Solubility Of Turkish Propolis In Different Solvents 

Tuğba Nigar ÇAKIROĞLU, Orhan DEĞER, Yüksel ALİYAZICIOĞLU, 

Ahmet ALVER, Yaşam BARLAK, İbrahim TURAN, Selim DEMİR 

CONTENTS 

Tıbbi Kimya, Karadeniz Teknik Üniversitesi Tıp Fakültesi, Trabzon 

Propolis bal arıları tarafından çeşitli bitki kaynaklarından toplanan yapışkan, reçineli 

doğal bir üründür. Propolisin biyolojik aktivitesinden başlıca sorumlu olan yapılar 

flavonoidler gibi fenolik bileşiklerdir. Flavonoidler aynı zamanda antioksidan aktiviteden 

de sorumludur ve bu da özellikle flavonoidlerin radikal temizleme etkisine 

dayanmaktadır. Bu çalışmada, Trabzon ilinden toplanan Türk propolisinin sulu, etanollü, 

DMSO’ lu, gliserollü ve asetonlu ekstraktları hazırlanarak toplam polifenol ve 

flavonoid içerik, demir (Fe+3) indirgeyici güç ve toplam antioksidan statü tayinleri 

yapılarak, hangi çözücü içinde en fazla çözünebileceğinin belirlenmesi amaçlanmıştır. 

Ayrıca propolisin liyofilize edilerek hazırlanan sulu, etanollü ve DMSO’ lu ekstraktları 

da aynı yöntemler kullanılarak tayin edilmiştir. Sonuçları desteklemek amacıyla her 

bir ekstrakt HPLC ile kalitatif olarak analiz edilmiştir. Normal ekstraktlar ile liyofilize 

edilerek hazırlanan ekstraktların toplam polifenol ve flavonoid içerikleri, 

demir (Fe+3) indirgeyici güçleri ve toplam antioksidan statüleri birbirleriyle uyumlu 

bulunmuştur. HPLC analizlerinde DMSO’ lu ve asetonlu ekstraktlar ile etanollü ve 

gliserollü ekstraktların piklerinin benzerlik gösterdiği tespit edilmiştir. Sulu ektraktta 

ise temel olarak bir pik gözlenmiştir. Yapılan bu çalışmalar neticesinde propolisin 

en iyi DMSO içinde, daha sonra sırasıyla etanol, aseton, gliserol ve suda çözündüğü 

sonucuna varılmıştır. 

Medical Chemistry Tıbbi Kimya, Faculty of Medicine, Karadeniz Technical 

University, Trabzon 

Propolis is a sticky, resinous natural product collected by honeybees from various 

plant sources. Phenolic compounds such as flavonoids are mainly responsible for the 

biological activity of propolis. Flavonoids are also responsible for antioxidant activity 

which is principally based on their radical scavenging effects. In this study, a major 

aim is to investigate which solvent is the best for the solubility of the propolis by using 

concentrations of total polyphenols and flavonoids, assays of ferric reducing power 

and total antioxidant status in extracts of Turkish propolis prepared with water, ethanol, 

dimethyl sulfoxide (DMSO), glycerol and acetone. In addition, propolis samples 

were lyophilized in same solvents except that glycerol and acetone. Same analyses 

were carried out in lyophilized propolis samples. Each extract of propolis was also 

analysed qualitatively by HPLC method. Total concentrations of polyphenols and flavonoids, 

ferric reducing power and total antioxidant status of both normal and lyophilized 

extracts were found to be agree with each other. In HPLC analysis, peaks seen 

with DMSO and acetone were similar, and those of with ethanol and glycerol were 

also similar. In water extract of propolis, principally one peak was observed. It was 

concluded that propolis solubility was found to be greatest in DMSO, and ethanol, 

acetone, glycerol and water, respectively. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-031 

Değişik Ekstraksiyon Yöntemleri Uygulanan Çeşitli Bitkilerden Elde Edilen 

Ekstraktların Antioksidan Güçlerinin Belirlenmesi 

H. Serdar ÖZTÜRK, Ender ŞİMŞEK 

P-031 

Determination Of Antioxidant Strength Of Extracts Derived From Various 

Plants With Different Extraction Methods 

H. Serdar ÖZTÜRK, Ender ŞİMŞEK 

CONTENTS 

Tıbbi Kimya Anabilim Dalı, Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi, Ankara 

Bu çalışmada çeşitli bitkilerden farklı çözücüler ile elde edilen bitkisel ekstraktlarda 

antioksidan aktivite tayini yapıldı. Yöntem ve Gereç: 3 farklı çözücü (saf su, %80 

etanol ve %80 metanol) ile hazırlanmış 13 bitki (Nigella sativa, Urtica dioica, Trigonella 

foenum, Viscum album, Plantago major, Agropyron repens, Crataegus monogyna, 

Humulus lupulus, Lavandula stoechas, Achilla millefolium, Papaver rhoeas, 

Linum usitatissimum, ve Lepidum sativum) ekstraktının antioksidan aktivitesi ‘Difenilpikrilhidrazil 

(DPPH) radical scavenging assay’ yöntemine göre DPPH radikalinin 

% engellemesi olarak hesaplanmıştır. Bulgular: Seyreltmesiz bitkisel ekstraktlarda 

antioksidan aktivite %16.1 ile %93.3 arasında değişim göstermiştir. 13 bitki 

arasında Plantago major en yüksek ve Linum usitatissimum en düşük antioksidan 

aktiviteyi göstermiştir. DPPH yöntemi ile ‘antioksidan aktivitesi’ belirlenmiş bütün 

bitkisel ekstraktlarda Folin-Ciocalteu yöntemi ile ‘toplam polifenolik bileşen’ tayini 

yapılacaktır. Belirlenecek uygun bitki ekstraktlarının daha sonraki çalışmalarımızda, 

hayvan modellerinde deneysel olarak oluşturulacak kanser ve ateroskleroz vakalarında 

test edilmesi planlanmaktadır. 

Department of Medical Chemistry, Faculty of Medicine, Ankara University, 

Ankara 

Aim: In this study, determination of antioxidant activity of plant extracts obtained 

from various plants with different solvents were performed. Methods and Materials: 

13 plant (Nigella sativa, Urtica dioica, Trigonella foenum, Viscum album, Plantago 

major, Agropyron repens, Crataegus monogyna, Humulus lupulus, Lavandula stoechas, 

Achilla millefolium, Papaver rhoeas, Linum usitatissimum, and Lepidum sativum) 

extracts were prepared with three different solvents (distilled water, 80% ethanol 

and 80% methanol) and their antioxidant activity was measured by \’Diphenylpicrylhydrazyl 

(DPPH) radical scavenging assay\’ according to the percentage inhibition of 

DPPH free radicals. Results: Antioxidant activity of undiluted herbal extracts varied 

between 16.1% and 93.3%. Among 13 plants, Plantago major showed the highest antioxidant 

activity and Linum usitatissimum had the lowest antioxidant activity. Conclusion: 

All herbal extracts, measured ‘the antioxidant activity’ by DPPH method, will 

be used for the determination of \’total polyphenolic compounds\’ by the method of 

Folin-Ciocalteu. Appropriate plant extracts to be determined at the end of this project 

are planned to be tested in subsequent studies on animal models with experimentally 

induced cancer and atherosclerosis. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-032 

Fare Ehrlich Asit Solid Tümör Modelinde Thymus Sipyleus Ve Taurinin 

Beyin Antioksidan Savunma Sistemine Etkisi 

Gamze TURNA 1 , Zuhal YILDIRIM 2 , Salih SARI 1 , 

Melike EROL DEMİRBİLEK 3 , Nedret KILIÇ 1 

1 Tıbbi Kimya, Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi, Ankara 

2Etimesgut Halk Sağlığı Laboratuvarı, Etimesgut Halk Sağlığı Laboratuvarı, 

Ankara 

3Sağlık Yüksekokulu, Aksaray Üniversitesi, Aksaray 

Bu çalışmada Ehrlich asit solid tümör modelinde Swiss albino farelere taurin (200 

mg/kg/gün) ve Thymus sipyleus Boiss. subsp. sipyleus var. sipyleus (endemik tür) 

metanol özütü (1.5 g/kg/gün) uygulamasının, farelerin beyin dokusunda malondialdehit 

(MDA), ileri oksidasyon protein ürünleri (AOPPs) ve süperoksit dismutaz (SOD) 

aktivitesi üzerindeki etkisi araştırıldı. Denekler tümör kontrol (n=6), sağlıklı kontrol 

(n=6), kekik tedavi (n=6), kekik koruyucu (n=6), taurin koruyucu (n=6) ve taurin tedavi 

(n=6) olmak üzere altı gruba ayrıldı. Koruyucu gruplara tümör enjeksiyonundan 

sonraki ilk günden başlayarak 17 gün süreyle madde verildi. Tedavi gruplarına tümör 

enjeksiyonundan sonra 11inci günden itibaren 7 gün süreyle madde verildi. Tümör 

kontrol ve sağlıklı kontrol grupları karşılaştırıldığında sağlıklı kontrol grubunun SOD 

aktivitesinin anlamlı olarak yüksek, AOPP düzeyinin anlamlı olarak düşük olduğu 

saptandı (p0.05). Sonuç olarak Thymus sipyleus’un metanol özütü ve taurin uygulaması SOD 

aktivitesinin artmasında ve MDA düzeyinin azalmasında anlamlı etki yaratmazken, 

taurin uygulaması AOPP düzeyinin azalmasında etkili olmuştur. 

P-032 

Effects Of Thymus Sipyleus And Taurine On Brain Antioxidant Defence 

System In Mice Ehrlich Ascites Solid Tumor 94 

Gamze TURNA 1 , Zuhal YILDIRIM 2 , Salih SARI 1 , 

Melike EROL DEMİRBİLEK 3 , Nedret KILIÇ 1 

1Medical Chemistry, Faculty of Medicine, Gazi University, Ankara 

2Etimesgut Labrotary for Public Health, Ankara 

3Academy of Health, Aksaray University, Aksaray 

In this study, the effects of taurine (200 mg/kg/day) and methanol extract of Thymus 

sipyleus (an endemic species) (1.5 g/kg/day) on malondialdehyde (MDA), advanced 

oxidation protein products (AOPPs) and superoxide dismutase (SOD) activity 

in the brain tissue of Swiss albino mice in which oxidative stress was conducted by 

Ehrlich ascites solid tumor model. Animals were divided into 6 groups as healthy 

control(n=6), tumor control (n=6), thyme treatment (n=6), thyme protective (n=6), 

taurine protective (n=6) and taurine treatment (n=6). The protective groups received 

these substances for 17 days starting from the 1st day after the tumor injection. The 

treatment groups received these substances for 7 days starting from the 11th day after 

the tumor injection. It was found that the SOD activity increased significantly and 

AOPP level decreased significantly in the healthy control group in comparison with 

the tumor control group (p0.05). In 

conclusion, the methanol extract of Thymus sipyleus and taurine treatment neither 

increase SOD activity, nor decrease MDA level significantly. However, taurine treatment 

significiantly decreased AOPP level. 

CONTENTS 




27 - 30 Ekim 2010 




P-033 

Bazı Medikal Gıdaların Sulu Ekstraktları İle Protein Glikasyonunun 

İnhibisyonu 

Ebru KOCADAĞ KOCAZORBAZ, Figen ZİHNİOĞLU 

P-033 

Inhibition Of Protein Glycation By Aqueous Extracts Of Some Medicinal 

Food. 

Ebru KOCADAĞ KOCAZORBAZ, Figen ZİHNİOĞLU 

CONTENTS 

Biyokimya, Ege Üniversitesi, İzmir 

Kocadage@hotmail.com 

Kandaki glukoz düzeyinin artmasının sonuçlarından biri, hemoglobin ve albumin gibi 

proteinlerin glikasyona (glukoz ve diğer indirgenmiş şekerler ile proteinlerin enzimatik 

olmayan reaksiyonu) uğramasıdır. Canlı organizmalarda; protein glikasyon reaksiyon 

ürünlerinin birikimi toksik, antijenik ve heterojen olan ileri glikasyon son ürünleri 

(AGEs) ve reaktif prekürsörlerin oluşumuna neden olmaktadır. İleri glikasyon son 

ürünleri (AGEs); diyabet, ateroskleroz, nefropati, romatoid artrit, nörodejenerasyon 

gibi hastalıkların patojenezini etkilemektedirler. Bu nedenle AGElerin oluşumunu engelleyen 

bileşenler, potansiyel törepatik ajanlar olarak ilgi görmektedir. Son yıllarda 

yapılan çalışmalarda bazı alkolik bitki ekstrelerinin fenolik içeriğinden dolayı protein 

glikasyonunu inhibe ettiği gözlenmiştir. Ancak sulu bitki ekstraktlarıyla yapılan 

bir çalışma henüz rapor edilmemiştir. Bu çalışmada, antidiyabetik olarak bilinen 

böğürtlen yaprağı (Rubus caesius), zeytin yaprağı (Olea europea), üzüm (Vitis vinifera), 

taflan (Prunus laurocerasus) ve tarhun (Artemisia dracunculus) bitkilerin 

sulu ekstraktlarının protein glikasyonuna inhibisyon etkisi sığır serum albumin ve 

glukoz model sistemi kullanılarak in vitro koşulda incelendi. 355nm/460nm alınan 

florometrik değerler, albumin glikasyonunun ve deglikasyonunun göstergesi olarak 

kullanıldı. Spesifik inhibitör aktiviteleri, % inhibisyon değerleri ve IC50 değerleri hesaplanarak 

deglikasyonda en etkin olan tür belirlendi. Ayrıca, çalışmada kullanılan 

tüm bitki ekstratlarının, doza bağımlı inhibisyon etkinliği gösterdiği gözlendi. Alınan 

sonuçlar doğrultusunda hazırlanan preparatların potansiyel antiglikasyon bileşenlerini 

içerdiği, ancak törepatik anlamda kullanımları için; ilgili bileşenlerin izolasyonu 

karakterizasyonları ve in vivo çalışmalar ile desteklenmesi gerektiği açıktır. 

Biochemistry, Ege University, İzmir 

One of the consequences of elevated blood glucose is an increase in glycated proteins 

(non-enzymatic reactions of proteins with glucose and other reducing sugars) such as 

hemoglobin and albumin. The accumulation of the reaction products of protein glycation 

in living organisms leads to heterogenous, toxic and antigenic advanced glycation 

end products (AGEs) and reactive precursors that have been implicated in the pathogenesis 

of age-related disease such as diabetes, atherosclerosis, end-stage renal disease, 

rheumatoid arthritis and neurodegenerative diseases. Consequently, inhibitors of 

AGE formation have recently gained attention as potential therapeutic agents. Some 

plant alcoholicic extracts have been shown to inhibit protein glycation by means of 

their phenolic contents, but aqueous plant extracts have not been stutied to date. In this 

study the protein glycation inhibitory activity of aqueous extracts from Rubus caesius, 

Olea europea, Prunus laurocerasus, Artemisia dracunculus and Vitis vinifera plants, 

which were known as antidiabetic, was evaluated in vitro using the model system of 

bovine serum albumin and glucose. Fluorescense at 355nm/460nm was used as an 

index of albumin glycation/deglycation. The data were expressed in terms of %inhibition. 

Specific inhibitory activities showed that all plants exhibited antiglycation property. 

Obtained date indicated clearly that all plant extracts tested, could be promising 

for an effective glycation inhibitor due to their IC50 values besides exhibiting dose 

dependent inhibitory activities. Further studies are warranted to isolate, characterize 

the inhibitor compunds and should be confirmed by in vivo studies for their potential 

therapeutic use. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-034 

Morus Alba (Beyaz Dut)Ve Morus Nigra (Kara Dut)’ nın Antioksidan Ve 

Antimikrobiyal Aktivitelerinin Belirlenmesi 

Emre AVCI 1 , Gülçin ALP 2 , Sibel GÖKŞEN 1 , Selda GÖKŞEN 1 , 

Şule COŞKUN CEVHER 3 

P-034 

The Determination Of Antioxidant And Antimicrobial Activities Of Morus 

Alba (White Mulberry) And Morus Nigra (Black Mulberry) 

Emre AVCI 1 , Gülçin ALP 2 , Sibel GÖKŞEN 1 , Selda GÖKŞEN 1 , 

Şule COŞKUN CEVHER 3 , 

CONTENTS 

1Biyoloji, Hitit Üniversitesi , Çorum 

2Mikrobiyoloji, Hitit Üniversitesi, Çorum 

3Biyoloji, Gazi Üniversitesi, Ankara 

1Biology, Hitit University, Çorum 

2Microbiology, Hitit University, Çorum 

3Biology, Gazi University, Ankara 

Tüm dünya ülkelerinde olduğu gibi ’de de tıbbi açıdan önemli olan bitkiler, yüzyıllardan 

beri halk arasında hastalıkların tedavisi amacıyla kullanılmaktadır. Günümüzde dut 

meyvelerinin taze tüketiminin yanı sıra işlenmiş ürünleri de önemli bir tüketim potansiyeline 

sahiptir. Bu çalışmada Çorum ve çevresinden toplanan Morus alba (beyaz dut) 

ve Morus nigra (kara dut)’nın olgun ve ham örneklerinin antioksidan aktiviteleri ticari 

kit kullanılarak spektrofotometrik yöntem ile tespit edildi. Antimikrobiyal aktivitenin 

belirlenmesinde ise disk difüzyon yöntemi kullanıldı (yöntemde Staphylococcus aureus 

ATCC 25923, Candida albicans ATCC 10231, Escherichia coli ATCC 25922, 

Enterecoccus faecalis ATCC 29212 ve Pseudomonas aeruginosa ATCC 27853 suşları 

kullanıldı). Antimikrobiyal aktivite açısından en duyarlı suş Staphylococcus aureus 

ATCC 25923 (13,5 ± 2,0 mm) ve en dirençli suş ise Escherichia coli ATCC 25922 (5,0 

±1,0 mm) olduğu idi. Antioksidan aktivite açısından olgun dutların ham dutlara göre 

daha yüksek aktiviteye sahip olduğu belirlendi.. Karadut ve beyaz dut kıyaslandığında 

ise karadutun antioksidan aktivitesinin (2,025- 2,711 mmol Trolox eguivalent/l) beyaz 

duta (0,446- 0,535 mmol Trolox eguivalent/l) göre daha yüksek olduğu tespit edildi. 

In addition to all the world countries, important medicinal plants have been used for 

the treatment of diseases for centuries in Turkey. Today the consumption of fresh 

Mulberry fruits as well as consumption of processed products are also important potantial..In 

this study Antimicrobial and antioxidant activities of mature and raw samples 

of Morus alba and Morus nigra were determined. Antioxidant activities were 

measured with spectrophotometric method by using commercial kits. Disc diffusion 

method was used to determine the antimicrobial activity ( Staphylococcus aureus 

ATCC 25923, Candida albicans ATCC 10231, Escherichia coli ATCC 25922, Enterecoccus 

faecalis ATCC 29212 and Pseudomonas aeruginosa ATCC 27853 strains 

was used).. In terms of antimicrobial activity the most sensitive strain was Staphylococcus 

aureus ATCC 25923 (13,5 ± 2,0 mm) and also the most resistance strain 

was Escherichia coli ATCC 25922 (5,0 ±1,0 mm). Antioxidant activities of mature 

mulberries were higher than raw mulberries. When comparing the antioxidant activities 

of white mulberry (0,446- 0,535 mmol Trolox eguivalent/l) and black mulberry 

(2,025- 2,711 mmol Trolox eguivalent/l), according to white mulberry black mulberry 

was higher antioxidant activity. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-035 

Asetik Asit İle Oluşturulan Kronik Mide Ülseri Modelinde Yeşil Çay Ve 

Whey Proteinlerinin Terapötik Etkileri 

Ayliz VELİOGLU OGUNC 1 , A. Ozer SEHİRLİ 2 , Berna KARAKOYUN LACİN 3 , 

Hulya SAHİN 1 

P-035 

Therapeutic Effects Of Green Tea And Whey In Chronic Ulcer Model 

Induced Asetic Acid 

Ayliz VELİOGLU OGUNC 1 , A. Ozer SEHİRLİ 2 , Berna KARAKOYUN LACİN 3 , 

Hulya SAHİN 1 

CONTENTS 

1Sağlık Hizmetleri Meslek Yüksek Okulu, Marmara Üniversitesi , İstanbul 

2Eczacılık Fakültesi, Farmakoloji Anabilimdalı, Marmara Üniversitesi, İstanbul 

3Sağlık Bilimleri Fakültesi,Hemşirelik Bölümü, Marmara Üniversitesi, İstanbul 

Kronik mide ülseri tedavisi için son yıllarda değişik tedavi protokolleri uygulanmaktadır. 

Ancak her geçen gün, olgu sayısı da artmaktadır. Bu çalışmadaki amacımız, çok yönlü 

terapötik etkileri bildirilen yeşil çay ve whey proteinlerinin, deneysel sıçan kronik 

mide ülseri modelinde etkilerini ve bu etkinin sinerjistik niteliğini araştırmaktır. 

Çalışmamızın ilk aşamasında, Spraque Dawley sıçanlarda (n=40), ketamin anestezisi 

altında, mide dokusuna asetik asit uygulamasıyla kronik mide ülseri (peptik ülser) 

oluşturuldu. Uygulamadan sonra sıçanlara, 2 hafta süreyle yeşil çay (100 mg/kg doz) 

ve whey proteinleri (80gr/kg doz) oragastrik yolla verildi. Süre sonunda, sıçanların 

dekapitasyon ile sakrifiye edilmesini takiben karaciğer ve mide dokuları toplandı. Bu 

dokularda malondialdehit (MDA), Glutatyon (GSH) düzeyleri, Miyeloperoksidaz 

(MPO) enzim aktivitesi ölçüldü. Aynı dokuların reaktif oksijen türleri (ROT) ise kemilüminesans 

yöntemiyle ölçülmüştür. Mide dokularında ülser odakları makroskopik 

olarak skorlandı. Bulgularımıza göre, yeşil çay ve whey’in deneysel modelimizde 

karaciğer ve mide dokularında anlamlı derecede(p


27 - 30 Ekim 2010 




P-036 

Endometriosis İle İnterlökin-18 -607 C/A Promotör Gen Polimorfizminin 

Fonksiyonel İlişkisi 

Lokman AYAZ 1 , Sevim KARAKAŞ ÇELİK 2 , Filiz ÇAYAN 3 , 

Nurcan ARAS-ATEŞ 4 , Lülüfer TAMER 1 

P-036 

Functional Association Of Interleukin 18 Gene –607 C/A Promoter 

Polymorphisms With Endometriosis 

Lokman AYAZ 1 , Sevim KARAKAŞ ÇELİK 2 , Filiz ÇAYAN 3 , 

Nurcan ARAS-ATEŞ 4 , Lülüfer TAMER 1 

CONTENTS 

1Biyokimya, Mersin Üniversitesi Tıp Fakültesi, Mersin 

2Tıbbi Biyoloji, Zonguldak Karaelmas Üniversitesi Tıp Fakültesi, Zonguldak 

3Kadın-Doğum Hastalıkları, Mersin Üniversitesi Tıp Fakültesi, Mersin 

4Tıbbi Biyoloji ve Genetik, Mersin Üniversitesi Tıp Fakültesi, Mersin 

Endometriosis uterus boşluğu dışındaki endometriyal dokunun varlığı olarak bilinir. 

Birçok bulgu, endometriosisin poligenik ve mutifaktöriyel bir hastalık olduğunu 

bildirmektedir. IL-18, menstrüel siklus süresince başlıca endometriyal epitel hücreleri 

ve stromal hücrelerde eksprese olmaktadır. Bu çalışmamızın amacı, interlökin-18 (IL- 

18) C607A polimorfizminin endometriosis riski ile ilişkili olup olmadığını, ve endometriozis 

evreleri ile IL-18 (-607) gen polimorfizminin potansiyel korelasyonunu 

araştırmayı amaçladık. Çalışma grubu cerrahi ve histopatolojik olarak endometriosis 

tanısı konulan 135 kadın ve laparotomi ya da laparoskopi incelemesi ile endometriosis 

tanısı almayan 85 kontrol olmak üzere toplam 219 kadından oluşmaktadır. Hasta 

ve kontrol grubundan elde edilen genomik DNA, “DNA high pure PCR template 

preparation” kiti kullanılarak lenfositlerden izole edildi. IL-18 (-607) polimorfizm 

genotiplendirilmesi PCR bazlı Restriksiyon Fragment Uzunluk Polimorfizmi (RFLP) 

yöntemi kullanılarak belirlendi. Endometriosis grubunda IL-18 -607 C/A gen polimorfizminin 

genotip dağılımı kontrol grubuna göre anlamlı bir fark gösterdi (CC / CA 

/ AA oranları sırası ile endometriosis için;% 22.2, % 53.3, % 24.5 ve kontrol için;% 

40.5, % 50.0, %9.5). IL-18 -607 CA ve AA genotipleri kontrol grubuna göre endometriosis 

için risk oranı 1.1943 (95% CI: 1,044-3,166, P=0.036) ve 4.675 (95% CI 

1.872-11.67 P=0.001) kat olduğu belirlendi. Endometriosis evrelerine göre yapılan alt 

grup analizde ise IL-18 -607/AA genotipi ve endometriosis evreleri arasında pozitif 

bir ilişki belirlendi. Sonuç olarak, IL-18 -607 C/A gen polimorfizmi endomeriosis için 

artmış bir risk ile ilişkisi olabileceğini düşünmekteyiz. 

1Biochemistry, Faculty of Medicine, Mersin University, Mersin 

2Medical Biology, Faculty of Medicine, Zonguldak Karaelmas University, Zonguldak 

3Gynecologic Diseasesı, Faculty of Medicine Mersin University, Mersin 

4Medical Biology and Genetic, Faculty of Medicine Mersin University, Mersin 

Endometriosis is defined as the presence of endometrial tissue outside the uterine cavity. 

Increasing evidence suggests that endometriosis is a polygenic and multifactorial 

disease. IL-18 was constitutively expressed in endometrial epithelial cells and stromal 

cells throughout the menstrual cycle. The aim of the study is to investigate whether 

the interleukin-18 (IL-18) C607A polymorphism is associated with the risk of endometriosis, 

and to evaluate potential correlation of IL-18 (-607) gene polymorphism 

with the stages of endometriosis The study included 219 women; 135 patients with 

endometriosis diagnosed with surgery and histopathology, and 84 control subjects 

who had no evidence of endometriosis during exploratory laparotomy or laparoscopy. 

Genomic DNA of control and patients was extracted from whole blood using High 

Pure PCR template preparation kit. Genotype distribution of the C607A polymorphism 

in the IL-18 gene was detected by using a PCR-based restriction fragmentlength 

polymorphism (RFLP) method. The genotype distribution of the IL-18 -607 

C/A gene polymorphism in the endometriosis group was significantly different from 

that of the control group (CC/CA/AA rates were 22.2%, 53.3%, 24.5% and 40.5%, 

50.0% and 9.5 % for the endometriosis and control groups, respectively). The odds 

ratio of endometriosis for the IL-18 -607 CA and AA genotypes were 1.1943 (95% 

CI: 1,044-3,166, P=0.036) and 4.675 (95% CI 1.872-11.67 P=0.001) compared with 

the control group. Further subgroup analyses according to the stage of endometriosis 

also revealed a positive association between the IL-18 -607/AA genotype and stages 

endometriosis patients in the population studied. In conclusion, we suggest that the 

IL-18 -607 C/A gene polymorphism may be associated with an increased risk for 

endometriosis. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-037 

Deneysel Olarak Oluşturulmuş Meme Tümöründe Tamoksifenin Lipid Ve 

Lipoproteinler Üzerine Etkisinin İncelenmesi 

Koray KODAL 1 , Erol ÇAKIR 1 , Sevgi ESKOCAK 1 , Hakan ERBAŞ 1 , 

Ufuk USTA 2 

P-037 

The Effect Of Tamoxifen On Lipids And Lipoproteins In Experimental 

Breast Cancer 

Koray KODAL 1 , Erol ÇAKIR 1 , Sevgi ESKOCAK 1 , Hakan ERBAŞ 1 , 

Ufuk USTA 2 

CONTENTS 

1Tıbbi Kimya, Trakya Üniversitesi, Edirne 

2Patoloji, Trakya Üniversitesi, Edirne 

1 Medical Chemistry, Trakya University, Edirne 

2 Patology, Trakya University, Edirne 

Bu araştırmada, deneysel olarak farelerde solid meme kanseri oluşturularak tamoksifen 

tedavisinin lipid, lipoproteinler ve lipid peroksidasyonu üzerine etkileri incelendi. 

Denekler, 4 gruba ayrıldı. Tedavi 21 gün sürdü. Tamoksifen, zeytinyağı içinde 

çözündürülerek gavaj ile verildi. Serumda total kolesterol, trigliserid, yüksek dansiteli 

lipoprotein kolesterolü, çok düşük dansiteli lipoprotein kolesterolü ve malondialdehit 

düzeyleri ölçüldü. Total kolesterol düzeyinin, hem sağlıklı, hem de tümörlü kontrol 

grubuna göre tamoksifen tedavisi verilen gruplarda anlamlı olarak azaldığı gözlendi. 

Trigliserit düzeyinin, sağlıklı kontrol grubuna göre tümörlü grupta arttığı, tamoksifen 

tedavisinin anlamlı düşüşe yol açtığı bulundu. Yüksek dansiteli lipoprotein kolesterol 

düzeyinin tümörlü gruplarda anlamlı olarak azaldığı, bu azalmanın tamoksifen tedavisiyle 

daha da arttığı bulundu. Çok düşük dansiteli lipoprotein kolesterolü düzeyinin, 

sağlıklı kontrol grubuna göre; tümörlü kontrol grubunda arttığı, tamoksifen tedavisi ile 

anlamlı olarak azaldığı gözlendi. Malondialdehit düzeyinin ise sağlıklı kontrol grubuna 

göre; tümörlü kontrol grubunda, düşük doz tamoksifen tedavisi verilen grupta, 

yüksek doz tamoksifen tedavisi verilen grupta anlamlı olarak artmış olduğu gözlendi. 

Malondialdehit düzeyinde görülen yükselme en çok yüksek doz tedavi grubunda idi. 

In this research, solid breast cancer is formed experimentally in mice and the effects 

of tamoxifen treatment on lipids, lipoproteins and lipid peroxidation are examined. 

The mice were grouped into 4. The duration of treatment was 21 days. Tamoxifen 

was dissolved in olive oil and given by gavage. The levels of total cholesterol, triglyceride, 

high density lipoprotein cholesterol, very low density lipoprotein cholesterol 

and malondialdehyde in serum were measured. The levels of total cholesterol were 

found to be significantly decreased in tamoxifen treatment groups when compared 

with both healthy control group and control group with tumors. Triglyceride level 

was found to be increased in group with tumors when compared with healthy control 

group. Tamoxifen treatment caused statistically significant decrease. The levels of 

high density lipoprotein cholesterol were found to be significantly decreased in groups 

with tumors. This decrease increased more with tamoxifen treatment. The level of serum 

very low density lipoprotein cholesterol was found to be increased in group with 

tumors, when compared with the healthy control group and the level decreased significantly 

with tamoxifen treatment. Serum malondialdehyde levels were measured to 

be increased significantly in control group with tumors, low dose tamoxifen treatment 

group and high dose tamoxifen treatment group when compared with healthy control 

group. The maximum increase in malondialdehyde level was in high dose group. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-038 

Karbohidratların Sulu Ortamda Tanınmasına Yönelik Boronik Asit Esteri 

Damgalı Polimerlerin Sentezlenmesi 

Burcu OKUTUCU, Seçil ÖNAL 

P-038 

Synthesis Of Boronic Acid Imprinted Polymers For The Recognition Of 

Carbohydrates In Aqueous Media 


CONTENTS 

Biyokimya, Ege Üniversitesi Fen Fakültesi, İzmir 

Biochemistry, Faculty of Science, Ege University, İzmir 

Boronik asit türevli taşıyıcılar ile karbohidratların, nükleotidlerin ve glikoproteinlerin 

tanınmasına yönelik çalışmalar son yıllarda oldukça ilgi çekici olmuştur. Mono- ve 

oligosakkaritlerin sulu ortamda boranat ve fenilboranat iyonlarıyla geri dönüşümlü 

oluşturduğu kompleksler ile ilgili çalışmalar uzun yıllardır yapılmaktadır. Moleküler 

damgalama, hedef molekül varlığında fonksiyonel monomer ve çapraz bağlayıcının 

insiyatör ile kopolimerizasyonu sonucunda mikrokavitelere sahip polimerik yapıların 

oluşturulmasıdır. Fenil boronik asitler, diol grubu içeren bileşiklerin kovalent olarak 

damgalanmasında yaygın olarak kullanılan fonksiyonel monomerlerdir. Şekerfenilboronik 

asit esterlerinin çapraz bağlayıcı ile oluşturdukları polimerik yapı hidrolizlenerek 

kalıp molekül uzaklaştırıldıktan sonra hazırlanan moleküler damgalı 

polimerler diol spesifiktir. Bu çalişmada, fruktoz-, galaktoz-, glukoz- ve rafinoz-fenilboronik 

asit esterleri sentezlenerek moleküler damgalı polimerlerde kalıp molekül 

olarak kullanıldı. Çapraz bağlayıcı (etilenglikoldimetakrilat; EDGMA) inisiyatör 

(2,2’-azobisbutirilonitril; AIBN), porojen (kloroform) ve kalıp molekül uygun oranlarda 

karıştırıldı. Termal polimerizasyon yöntemiyle moleküler damgalı polimerler 

hazırlandı. Kalıp molekülün polimerden uzaklaştırılması için farklı hidrolitik yıkamalar 

yapıldı ve her bir polimer için en uygun yıkama koşulları belirlendi. Hazırlanan polimerler 

ile geri bağlama çalışmaları yapıldı. Polimerlerin sulu ortamda farklı şekerleri 

tanıyabilirliği test edildi. 

Boronic acid derivative matrices which employed for the separation of carbohydrates, 

nucleotides and glycoproteins were attractive nowadays. Reversible complex formation 

of boronate and phenyl boronate ions with mono- and oligosaccharides in aqueous 

solutions is well known for many years. Molecular imprinting is a process synthesizing 

polymer that has microcavities by which functional and cross-linking monomers 

are co-polymerized in the presence of the target analyte. Phenyl boronic acid has been 

frequently used as functional monomer for the imprinting of diols. Cross-linking of 

sugar-phenyl boronic acid esters followed by the removal of templates via hydrolysis 

gives the molecularly imprinted polymers for the specific to diols. In this study, the 

esters of fructose, galactose, glucose, sucrose and raffinose were synthesized and used 

as template analytes in molecularly imprinted polymers. Cross-linking agent (ethylenglycol 

dimethacrylate; EGDMA), initiator (2,2’-azobisbutrylnitrile; AIBN), porogen 

(chloroform) and appropriate ratio of template were mixed. Thermal polymerization 

was used for preparation of carbohydrate imprinted polymers. In order to remove the 

template, different hydrolytic washings were made and the best condition was determined 

for each polymer. The batch rebinding studies were done for all polymers. The 

recognition of different saccharides by each polymer was tested. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-039 

Glukoz-Boronat Esteri Damgalı Polimer İle İdrardaki Bazı 

Karbohidratların Tanınması 


P-039 

Recognition Of Some Urinary Carbohydrates By Glucose-Boronate 

Imprinted Polymer 


CONTENTS 



Metabolik hastaklıkların bazıları idrarda aşırı miktarda şekerin atılımı ile karakterize 

edilirler. İdrarda en fazla bulunan karbohidrat glukoz olmakla beraber diğer 

karbohidratların (glukuronik asit, fruktoz, galaktoz, laktoz, maltoz, mannoz, sükroz, 

arabinoz, riboz ve ksiloz) da idrarda bulunduğu bilinmektedir. Karbohidrat 

metabolizması hastalıklarının teşhisi ile tedavisinde ve patolojik öneminin 

anlaşılmasında klinik açıdan önemlidir. İdrarda karbohidrat analizleri kağıt kromatografisi, 

ince tabaka kromatografisi, yüksek performans sıvı kromatografisi ve kapiler 

elektroforez yöntemleri ile yapılmaktadır. 

Karbohidrat tanınmasına yönelik sentetik reseptörlerin hazırlanması ve bu tanımanın 

taklit edilmesi supramoleküler kimya alanında oldukça ilgi çeken bir alandır. Sentetik 

karbohidrat reseptörü hazırlama yöntemlerinden biriside moleküler damgalama 

teknolojisidir. Moleküler damgalama, sentetik polimerlerde yapay tanıma bölgelerinin 

oluşturulmasında kullanılan etkin bir tekniktir. Teknik oldukça basit olup genellikle 

sentetik polimerlerde fonksiyonel monomerler ve çapraz bağlayıcının kalıp molekül 

etrafında in situ kopolimerizasyonu ile spesifik tanıma bölgelerinin oluşturulmasıdır. 

Bu çalışmada, glukozun boronik asit esteri sentezlenerek kalıp molekül olarak 

moleküler damgalı polimerin hazırlanmasında kullanıldı. Hazırlanan bu polimerin 

idrarda farklı karbohidratların (galaktoz, glukoz, fruktoz, maltoz, laktoz, rafinoz, ksiloz) 

tanınmasında kullanılabilirliği test edildi. İdrara eklenen 100 μg /ml galaktoz, glukoz, 

fruktoz, maltoz, laktoz, rafinoz ve ksilozu glukoz boronik asit damgalı polimerin 

tanıma kapasitesi galaktoz (%47), glukoz (%66), fruktoz (%55), laktoz (%35), maltoz 

(%25), sükroz (%30), rafinoz (%32) ve ksiloz(%1) olarak bulundu. 

Several metabolic disorders are characterized by excretion of large quantities of carbohydrate 

in the urine. Although the most frequently found carbohydrate in the urine 

is glucose, different carbohydrates (glucuronic acid, fructose, galactose, maltose, lactose, 

sucrose, mannose, arabinose, ribose and xylose) are also present at low concentrations. 

Carbohydrate analysis of urine is clinically important in assisting diagnosis of 

disorders of carbohydrate metabolism and understanding its pathologic significance. 

Paper chromatography, thin layer chromatography, high performance liquid chromatography 

and capillary electrophoresis are the techniques that are often employed for 

the determination of urinary carbohydrates. 

The recognition of carbohydrates in their natural environment is diffucult, the mimicking 

of carbohydrate recognition by synthetic receptors has attracted much attention. 

Molecular imprinting has proved to be an attractive technique for the creation 

of artificial recognition sites within synthetic polymers. The technique involves construction 

of the sites of specific recognition commonly made in situ copolymerization 

of functional monomers and crosslinker around the template molecule. 

In this study, the ester of glucose was synthesized and used as template in molecularly 

imprinted polymer. Usability of the glucose- boronate imprinted polymer was tested 

to recognize the different urinary carbohydrates (glucose, fructose, galactose, lactose, 

maltose, raffinose, xylose). The 100 μg /ml amount of sugars; galactose, glucose, fructose, 

maltose, lactose, raffinose and xylose was spiked to the urine and the recognition 

capacity of glucose boronic acid imprinted polymer was found for galactose (47 %), 

glucose (66 %), fructose (55 %), lactose (35%), maltose (25%), sucrose (30 %), raffinose 

(32%) and xylose 1(%), respectively. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-040 

DNA İzolasyonunda Saflık Ve Miktar Bakımından Spin Kolon Metotlarının 


Fatih KARA, Esra LALOĞLU, Abdulkadir YILDIRIM, Fatih AKÇAY, 

Ebubekir BAKAN 

P-040 

Comparison Of Spin Column Methods In Terms Of Purity And Amount In 

Dna Isolation 

Fatih KARA, Esra LALOĞLU, Abdulkadir YILDIRIM, Fatih AKÇAY, 

Ebubekir BAKAN 

CONTENTS 

Tıbbi Kimya, Atatürk Üniversitesi Tıp Fakültesi, Erzurum 

Medical Chemistry, Faculty of Medicine, Atatürk University, Erzurum 

DNA izolasyonu, kan, semen, kıl, kemik ve tükürük gibi biyolojik örneklerden 

DNA’nın ekstraksiyonu işlemidir ve PCR tabanlı tekniklerin önemli bir parçasıdır. 

DNA’yı izole etmek için kullanılan metotlar, çalışmanın amacına ve numunenin 

tipine göre önemli ölçüde değişkenlik gösterir. Uygun DNA miktarı ve saflığı, izolasyonu 

müteakip işlemler için elzemdir. Bu çalışmanın amacı, -biri daha uzun santrifüj 

süreleriyle karakterize- iki spin kolon metodu arasında, miktar ve saflık bakımından 

bir karşılaştırma yapmaktı. Katılımcılardan elde edilen 40 adet venöz kan örneği, iki 

farklı DNA izolasyon kitinin (grup 1 için Invitrogen Pure Link Genomic DNA Mini 

Kit ve grup 2 için Invisorb Spin Blood Mini Kit) etkinliğini karşılaştırmak için, randomize 

bir şekilde iki gruba ayrıldı. Her bir grupta farklı bir kit kullanılarak DNA 

ekstraksiyonları yapıldı. DNA saflığı OD260/OD280 oranı kullanılarak belirlendi. 

DNA miktarı Biophotometer Plus (Eppendorf, Germany) cihazı ile ölçüldü. DNA 

saflığı, grup 1’de 1.59 ± 0.15 (mean ± SD) ve grup 2’de 2.08 ± 0.25 idi. DNA miktarı 

ise grup 1’de 63.82 ± 28.84 µg/mL ve grup 2’de 21.71 ± 5.40 µg/mL idi. Gruplar 

arasında saflık ve miktar bakımından istatistiksel olarak anlamlı farklılık bulundu 

(p


27 - 30 Ekim 2010 




P-041 

Anormal Sperm Morfolojisine Sahip İnfertil Erkeklerdeki Sperm DNA 

Hasarının Komet Yöntemi İle Tespit Edilmesi 

Ayşen DURMAZ 1 , Nurten DİKMEN 1 , Ege Nazan GÖKER TAVMERGEN 2 , 

Erol TAVMERGEN 2 , Nilüfer ÇALIMLIOĞLU 2 

P-041 

Detection Of Sperm DNA Damage With Comet Assay, Associated With 

Abnormal Morphology In Infertile Men 

Ayşen DURMAZ 1 , Nurten DİKMEN 1 , Ege Nazan GÖKER TAVMERGEN 2 , 

Erol TAVMERGEN 2 , Nilüfer ÇALIMLIOĞLU 2 

CONTENTS 

1Biyokimya, Çukurova Üniversitesi, Adana 

2Kısırlık Araştırma ve Uygulama Merkezi, Ege Üniversitesi, İzmir 

1 Biochemistry, Çukurova University, Adana 

2Research Center of Infertility and Practice, Ege University, İzmir 

Sperm DNA bütünlüğünün korunmuş olması; başarılı bir fertilizasyon, embriyogenezis 

ve embriyo gelişimi için gereklidir. Spermatogenez bir seri mayoz ve mitoz bölünmeyi, 

sitoplazmik yapıdaki değişiklikleri, somatik histonların geçiş proteinleri ile yer 

değiştirmesini ve son olarak da protaminlerin sperm DNA’sına katılımını içerir. Anormal 

spermatozoada DNA hasarı yüksek, ROT üretimi artmış ve antioksidan kapasite 

azalmıştır. Fertilizasyon, klivaj, blastosist gelişimi ve implantasyon gibi henüz 

tam olarak anlaşılamamış konulara da ışık tutacağı düşünülerek bu çalışmada paternal 

genomun incelenmesi amaçlanmıştır. Bu amaçla Ege Üniversitesi Aile Planlaması 

Kısırlık Araştırma ve Uygulama Merkezine başvuran oligospermik, astenospermik, 

teratospermik ve normospermik 40 infertil bireydeki sperm hücresine ait DNA hasarı 

Komet Yöntemi ile çalışılmış, sonuçlar CometScore15 Tritek bilgisayar programı 

kullanılarak hesaplanmıştır. Ayrıca yukarıda sayılan tüm sperm anomalilerini içeren 

%85’i kısa kuyruklu olan ve %100 baş anomalisine sahip olan oligoastenoteratospermik 

bir vakanın mikroenjeksiyonu gerçekleştirilmiş olup aynı zamanda sperm 

DNA hasarı da Komet Yöntemi ile hesaplanmıştır. Mikroenjeksiyon sonrası fertilizasyon, 

klivaj ve gebelik durumu takip edilerek DNA hasarı ile ilişkisi incelenmiştir. 

Çalışmanın sonuçları incelendiğinde spermdeki DNA hasarının pronükleus oluşumunu 

engellemediği bununla birlikte astenoteratozoosperminin artmış DNA hasarı ile ilişkili 

olduğu gözlenmiştir. Bunun sonucunda da embriyo kalitesinin azaldığı ve gebeliğin 

negatif yönde etkilendiği dikkat çekmiştir. 

Sperm DNA integrity is essential for successful fertilization, embriyogenesis and embryo 

development. Spermatogenesis involves a series of mitosis and meioses, changes 

in cytoplasmic architecture, replacement of somatic cell histones with transition proteins, 

and the final addition of protamines to the sperm DNA. Abnormal spermatozoa 

show high level of DNA damage, excessive reactive oxygen species (ROS) production 

and decreased antioxidant profile. In this study we aimed to look into the paternal 

genome considering it would shed light on subjects not yet clearly understood such 

as fertilization, cleavage, blastocyst formation and implantation. For that purpose, the 

DNA damage of sperm cells from 40 infertile oligozoospermic, asthenozoospermic, 

teratozoospermic and normozoospermic individuals who applied to Ege University 

Family Planning, Infertility Research and Treatment Center was studied with Comet 

Assay and the results were calculated using CometScore15 Tritek software. There 

was an oligoasthenoteratozoospermic case 85% of whose sperms were short tailed 

and 100 % had head anomalies and who had all the above-mentioned sperm anomalies. 

That patient’s microinjection was performed and also the sperm DNA damage 

was calculated with Comet Assay. Following microinjection, fertilization, cleavage 

and pregnancy were monitored and their relation to DNA damage was studied. When 

the results of the study were analyzed, it was found that the DNA damage of the sperm 

did not prevent pronucleus formation but it was related to the increased DNA damage 

in asthenoteratozoospermia. As a result, it was observed that DNA damage decreased 

embryo quality and affected pregnancy rate negatively 




27 - 30 Ekim 2010 




P-042 

Hipertiroidili Ve Hipotiroidili Hastalarda Oksidatif Stres Parametreleri Ve 

Adenozin Deaminaz Aktivitesi 

Kiran TUGBA RAİKA 1 , Bay Karabulut AYSUN 1 , Sahin IBRAHİM 2 , 

Colak CEMİL 3 

P-042 

Oxidative Stress Variables And Adenosine Deaminase Activity In Patients 

With Hyper And Hypothyroiditis 

Kiran TUGBA RAİKA 1 , Bay Karabulut AYSUN 1 , Sahin IBRAHİM 2 , 

Colak CEMİL 3 

CONTENTS 

1Biyokimya, İnönü Üniversitesi, Malatya 

2Endokrinoloji, İnönü Üniversitesi, Malatya 

3İstatistik, İnönü Üniversitesi, Malatya 

1Biochemistry, Inonu University, Malatya 

2Endocrinology, Inonu University, Malatya 

3Statistics, Inonu University, Malatya 

Hipertiroidizm, dokuların yüksek miktarda tiroid hormonları ile karşılaşması sonucu 

bazal metabolik hız artışına sebep olan klinik bir durumdur. Hipotiroidizmde ise 

tiroid hormonlarının eksikliği veya etkisizliği sonucu metobolik yavaşlama görülür. 

Hipertirodizm ve hipotiroidizmde oksidatif stres parametreleri ile adenozin deaminaz 

aktivitesinin çalışılması amaçlanmıştır. Araştırmada sigara, alkol ve en az 20 gündür 

ilaç kullanmayan bireyler seçilerek hipertiroidi (n:20), hipotiroidi (n:20) ve kontrol 

(n:20) grupları oluşturulmuştur. Plazma NO, MDA düzeyleriyle, GSH ve ADA aktiviteleri 

spektrofotometrik metodlarla çalışılmıştır. Hipertiroidi plazma NO seviyeleri 

ile hipotiroidi plazma NO seviyeleri kontrollere kıyasla seviyeleri kontrollere kıyasla 

yüksek bulunmuştur. Hipertiroidi, hipotiroidili hastalarda GSH aktivitesi kontrol 

grubuna göre (p= 0.001) anlamlı derecede düşüktür. Hipotiroidi plazma ADA aktivitesi 

kontrol grubuna göre (p= 0.001) anlamlı derecede düşük bulunmuştur. Hipertiroidili, 

hipotiroidili ve kontrol gruplarının ADA, GSH, NO, MDA, TSH, T3, T4, ST3, 

ST4, yaş değişkenleri korelasyon analiz sonuçlarına göre MDA ile NO arasında pozitif 

yönde güçlü ilişki (r= 0.832, r=0.948, r=0.850; p=0.0001) tespit edilmiştir. Hipertiroidili 

ve hipotiroidili hasta plazma MDA ve NO düzeylerinin yüksek bulunması 

artan oksidatif stresin, azalan GSH aktivitesiyle oksidatif strese cevabın yetersiz 

kaldığını düşündürmektedir. Hipertiroidizmde azalan GSH aktivitesi, artan ADA ve 

lipid peroksidasyonu ile otoimmun hastalıklarda artış gösteren nötrofil sayısı ve aktive 

olmuş T hücreleri ilişkilendirilebilir. 

Hyperthyroidism is a clinical condition that characterized by increased basal metabolism 

as a result of excessive production of thyroid hormones in tissues. On the other 

hand hypothyroidism is characterized by decreased metabolism resulting from insufficient 

production or ineffectiveness of thyroid hormones. The aim of this study was 

to examine oxidative stress variables and adenosine deaminase activity in patient with 

hyperthyroidism and hypothyroidism. In the study, individuals who do not smoke, 

consume alcohol and have not used drugs over at least the last 20 days were chosen 

to form hyperthyroiditis (n=20), hypothyrodiditis (n=20) and control (n=20) groups. 

Plasma Nitric oxide (NO), Malondialdehyde (MDA) levels and Glutathione (GSH) and 

Adenosine Deaminase (ADA) activities were measured by using spectrophotometric 

methods.Hyperthyroiditis plasma NO and ADA levels and hypothyroiditis plasma 

NO levels were significantly higher compared to controls. Hyperthyroiditis and hypothyroiditis 

GSH activities were significantly lower than control group (p=0.001). In 

hypothyroiditis, plasma ADA activity was found to be significantly lower than control 

group (p= 0.001). Strong positive correlation was found between ADA, GSH, NO, 

MDA, TSH, T3, T4, ST3, ST4 and age variables of hyperthyroiditis, hypothyroiditis 

and control groups and MDA and NO according to the results of correlation analysis 

(r= 0.832, r=0.948, r=0.850; p=0.0001). High levels of plasma MDA and NO found in 

patients with hyper and hypothyroiditis suggests that the response to oxidative stress 

is inadequate with decreasing GSH activity. GSH activity, which decreases in hyperthyroidism, 

may be associated with increasing ADA and lipid peroxidation with the 

number of neutrophils and activated T cells increasing in autoimmune diseases. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-043 

Diyabetik Sıçan Karaciğer Dokularında Proteazomal Aktivite 

Değişikliklerinin Araştırılması 

Burcu KIVRAKDAL, Ebru TAYLAN, Halil RESMİ 

P-043 

A Study On Proteasomal Activity Alterations In Diabetic 

Rat Liver Tissue 

Burcu KIVRAKDAL, Ebru TAYLAN, Halil RESMİ 

CONTENTS 

Tıbbi Kimya, Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir 

Medical Chemistry, Dokuz Eylül University, İzmir 

Proteinlerin diyabette uzun süre hiperglisemiye maruz kalması, protein yapısında 

hasara neden olur. Hasara uğramış sitozolik proteinlerin yıkımında görev alan en 

önemli protein yıkım mekanizmalarından birisi proteazomlardır. Proteazomlar, 

hasarlı proteinler yanında hücre içi sinyal ileti yollarında görev alan proteinleri de 

etkin biçimde ortadan kaldırırlar. Proteazom üç farklı katalitik aktiviteye sahiptir 

ve diyabette artmış kas yıkımından sorumludur. Nitrik oksitin proteozomal aktiviteyi 

uyardığı gösterilmiştir. Bu çalışmada, diyabetik hayvan modeli kullanılarak 

proteazom aktivitesinin kas olmayan bir dokudaki değişimleri ve nitrik oksidin proteazomal 

aktivite üzerine etkileri araştırılmıştır. Çalışmada üç deney grubuna ait 

karaciğer örnekleri incelendi. Bu gruplar, “kontrol grubu”, “streptozotosin enjeksiyonu 

ile oluşturulan diyabet grubu” ve diyabetik hayvanlara bir nitrik oksit vericisi 

olan NOC18 enjeksiyonlarının intraperitoneal olarak uygulandığı “nitrik oksit grubu” 

idi. Proteazomal aktiviteler floresan özelliğe sahip ürünlerin ölçümü ile protein sülfidril 

grupları ise mikroplaklara uyarlanmış Ellman reaksiyonu kullanılarak ölçülmüştür. 

Çalışma sonucunda elde edilen veriler, sadece tripsin benzeri aktivitenin diyabetik 

grupta kontrol grubuna göre anlamlı olarak düşük olduğunu göstermiştir. Diyabetik 

karaciğer dokusunda proteazomal aktivite ile ilişkili çok az veri bulunmaktadır. Elde 

edilen sonuçlar diğer çalışmalarda saptanan kimotripsin benzeri aktivitedeki azalma 

ile uyumludur. Nitrik oksidin ise proteazomal aktivite üzerinde herhangi bir etkisinin 

olmadığı saptanmıştır. 

The exposure of proteins to hyperglycemia in diabetes causes damage in their structure. 

Proteasome is the major protein degradation pathway for the damaged proteins 

in cytosol. Besides the damaged proteins, proteasomes effectively eliminate the functional 

proteins in intracellular signal transduction. The proteasome has three different 

catalytic activities which responsible for increased muscle wasting in diabetes. It was 

indicated that nitric oxide stimulates proteasome activity. In this experimental study, 

the change in proteasomal activity was measured in a nonmuscle tissue. The effect of 

nitric oxide was also studied. In this study three groups of liver was examined. Tissue 

samples obtained from control group, diabetic group which was induced by streptozotocin 

injection and nitric oxide group. The nitric oxide group was developed via 

intraperitoneal injections of a nitric oxide donor, NOC18 to diabetic rats. The proteasomal 

activities and protein sulfhydryl oxidation were measured by flourometrically 

and Ellman’s reagent, respectively. We demonstrated that, among the proteasomal 

activities only trypsin-like activity was significantly decreased in diabetic group when 

compared to control group. There are a few data related to proteasomal activity in liver 

tissue. The data which presented here is consistent with decreased chymotrypsin-like 

activity detected in a previous study. We also found that nitric oxide did not affect 

proteasomal activity. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-044 

Hiperlipidemili Hastalarda Ldl Alt Grupları Dağılımının Belirlenmesi 

Ebru TAYLAN, Pınar TUNCEL 

Tıbbi Kimya, Dokuz Eylül Üniversitesi , İzmir 

Düşük dansiteli lipoproteinler (LDL) koroner arter hastalığı için temel risk faktörü 

olarak gösterilmektedir. LDL partiküllerinin boyut, yoğunluk ve kimyasal bileşimine 

bağlı olarak farklı alt grupları tanımlanmıştır. B paternine sahip kişilerde yüksek trigliserit 

ve düşük yüksek dansiteli lipoprotein (HDL) kolesterol bulunma eğilimi yüksektir. 

Küçük yoğun LDL (kyLDL), artmış koroner hastalık riski ile ilişkilidir. Bu 

çalışmada, hipertrigliseridemi, hiperkolesterolemi ve kombine hiperlipidemili hastalarda 

LDL alt gruplarının dağılımını araştırdık. LDL alt gruplarının belirlenmesinde 

gradient jel elektroforezi ve heparin-magnezyum reaktifi ile basit çöktürme yöntemlerini 

kullandık. Jellerin dansitometrik analizi sonrası, partikül çapı 25.5 nm’den küçük 

olan partiküller kyLDL, büyük olanlar büyük hafif LDL (bhLDL) olarak kabul edildi. 

Lipid paneli ile LDL alt grupları arasında P


27 - 30 Ekim 2010 




P-045 

N-Asetilsisteinin Kolitte Lipid Peroksidasyonu Üzerine Etkileri 

Gülben SAYILAN ÖZGÜN, Sevgi ESKİOCAK, Eray ÖZGÜN, Aylin YILMAZ 

BİYOKİMYA, Trakya Üniversitesi, Edirne 

P-045 

The Effects Of N-Acetylcysteine On Lipid Peroxidation Of Colitis 

Gülben SAYILAN ÖZGÜN, Sevgi ESKİOCAK, Eray ÖZGÜN, Aylin YILMAZ 

Biochemistry, Trakya University, Edirne 

CONTENTS 

Amaç: Çalışmamızın amacı asetik asit ile kolit geliştirilmiş sıçanlarda N-asetilsisteinin 

(NAC) lipid peroksidasyonu üzerine etkisini araştırmaktır. Yöntem: Çalışmada 40 

adet Wistar sıçan rastlantısal olarak 4 gruba ayrıldı. Çalışma grupları; kontrol (n=10), 

kolit (n=10), NAC1 tedavi (n=10) ve NAC2 tedavi (n=10) olarak belirlendi. Deneysel 

kolit modeli, kolit ve NAC tedavi gruplarındaki sıçanlara asetik asidin (pH 2.4, % 4) 

intrarektal olarak uygulanması ile oluşturuldu. Asetik asit uygulamasının ardından 24. 

saatte, NAC1 grubundaki sıçanlara 100 mg/kg/gün dozunda, NAC2 grubundakilere 

ise 500 mg/kg/gün dozunda NAC intraperitonal olarak enjekte edildi. Lipidlerin oksidatif 

stresten etkilenme düzeyinin göstergesi olan plazmada malondialdehid (MDA) 

düzeyleri değerlendirildi. Bulgular: Kolit grubu plazma MDA düzeyi kontrol grubuna 

göre anlamlı derecede arttığı (p


27 - 30 Ekim 2010 




P-046 

Asetil Salisilik Asitle İndüklenmiş Gastrik Hasara Karşı b-Glukan’ In 

Koruyucu Etkisi 

Orhan Veli ÖZKAN 1 , Oktay Hasan ÖZTÜRK 2 , Mehmet AYDIN 3 , 

Nigar YILMAZ 3 , İbrahim YETİM 1 , Ahmet NACAR 4 , 

Süleyman OKTAR 5 , Sadık SÖĞÜT 2 

P-046 

Protective Effect Of b-Glucan Pretreatment Against Acetyl Salicylic Acid 

Induced Gastric Damage 

Orhan Veli ÖZKAN 1 , Oktay Hasan ÖZTÜRK 2 , Mehmet AYDIN 3 , 

Nigar YILMAZ 3 , İbrahim YETİM 1 , Ahmet NACAR 4 , 

Süleyman OKTAR 5 , Sadık SÖĞÜT 2 

CONTENTS 

1Genel Cerrahi, Mustafa Kemal Üniversitesi Tıp Fakültesi, Hatay 

2Tıbbi Kimya, Mustafa Kemal Üniversitesi Tıp Fakültesi, Hatay 

3Fizyoloji, Mustafa Kemal Üniversitesi Tıp Fakültesi, Hatay 

4Histoloji ve Embriyoloji, Mustafa Kemal Üniversitesi Tıp Fakültesi, Hatay 

5Farmakoloji, Mustafa Kemal Üniversitesi Tıp Fakültesi, Hatay 

1 General Surgery, Faculty of Medicine, Mustafa Kemal University, Hatay 

2 Medical Chemistry, Faculty of Medicine, Mustafa Kemal University, Hatay 

3 Physiology, Faculty of Medicine, Mustafa Kemal University, Hatay 

4Histology ve Embriyoloji, Faculty of Medicine, Mustafa Kemal University, Hatay 

5Pharmacology, Faculty of Medicine, Mustafa Kemal University, Hatay 

Gastrointestinal sistem hasarını tetiklediği iyi bilinen Nonsteroidal Antiinflamatuar 

(NSAİİ) ilaçların, son zamanlarda lipid peroksidasyonu ile ilişkili olduğu ileri 

sürülmüştür. Deneysel rat modelinde Asetil salisilik asit (ASA) ile indüklenmiş 

gastrik hasara karşı b-Glukanın antioksidan kapasitesi aracılığıyla koruyucu etkisi 

araştırılmıştır. 32 erkek Wistar albino rat 4 gruba ayrıldı. Kontrol grubuna 10 gün 

serum fizyolojik verildi. b-glukan grubuna 10 gün boyunca 50mg/kg b - glukan verildi. 

ASA grubuna 10 gün serum fizyolojik verildi ve 4 saatte biticek şekilde tek doz 

300 mg/kg ASA verildi. ASA + b-glukan grubuna, 10 gün 50mg/kg b - glukan ve 

tek doz 4 saatlik 300mg/kg ASA verildi. Gastrik dokuda malondialdehit (MDA) ve 

nitrik oksit (NO) düzeyleri ile katalaz (CAT), süperoksit dismutaz (SOD) ve glutatyon 

peroksidaz (GSH-Px) aktivitelerinin oksidatif durumu belirlenmiştir. Gastroprotektif 

ve antioksidan etkisine bağlı olarak b - glukan, ASA’nın indüklediği gastik doku 

hasarında önemli histolojik düzelme sağlamıştır. Kontrol grubuyla karşılaştırıldığında 

ASA alan ratlarda MDA ve NO düzeyleri ile CAT ve GSH - PX aktiviteleri artmış, 

SOD aktivitesi ise azalmıştır. ASA + b - glukan grubunda MDA ve NO düzeyleri ile 

CAT ve GSH-PX aktiviteleri artmış, b - glukan grubunun tersine SOD aktivitesi de 

artmıştır. 

Nonsteroid antiinflammatory drugs are well documented to induce gastrointestinal 

tract damage which has been recently suggested to be mediated by lipid peroxidation. 

To investigate for the potential protective effect of b-glucan against acetyl salycylic 

acid (ASA) induced gastric damage by means of its antioxidant capacity in an experimental 

rat model. Thirty two male Wistar Albino rats were randomized into 4 groups. 

Control group received saline for 10 days. b-glucan group received 50mg/kg b-glucan 

for 10 days. ASA group, received saline for 10 days and 300mg/kg ASA as a single 

dose 4 hours. ASA+b-glucan group was administered 50mg/kg b-glucan for 10 days 

and 300mg/kg ASA was given as a single dose 4 hours . Gastric tissue malondialdehyde 

(MDA), nitric oxide (NO) levels, catalase (CAT), superoxide dismutase (SOD) 

and glutathione peroxidase (GSH-Px) activities were determined for oxidative status. 

b-glucan provided a significant histological improvement in ASA induced gastric tissue 

damage which is attributed to gastroprotective and antioxidant effects of b-glucan. 

When compared to control group, MDA and NO levels, CAT and GSH-PX activities 

were increased in stomachs of ASA treated rats whereas SOD activity was diminished 

in the same group. Increases in MDA and NO levels, CAT and GSH-PX activities 

were reversed by b-glucan administration whereas SOD activity was increased in 

ASA+ b-glucan group. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-047 

Kreatinin Tayinine Yönelik Enzim Temelli Hibrit Biyosensörlerin 

Geliştirilmesi 

Çağrı ALTUĞ, Erhan DİNÇKAYA 

P-047 

Enzyme Based On Hybrid Biosensor For The Development For 

Determination Of Creatinine 

Çağrı ALTUĞ, Erhan DİNÇKAYA 

CONTENTS 



Bu çalışmada kreatinin amidohidrolaz, kreatin amidinohidrolaz ve sarkozin oksidaz 

enzimlerinden yararlanıldı. Bu enzimler , oksijen tayini amacıyla kullanılan çözünmüş 

oksijen probu yüzeyinde, glutaraldehid yardımıyla jelatin ile çapraz bağlanarak 

kreatin ve kreatinin biyosensörü hazırlandı. Ölçümler kreatin ve kreatinin derişimi ile 

doğru orantılı olarak tüketilen oksijen düzeyinin belirlenmesi yoluyla çizilen standart 

grafikler yardımıyla gerçekleştirildi. Hazırlanan kreatinin biyosensörü için optimum 

koşullar belirlendi. Kreatinin biyosensörünün optimizasyon çalışmaları sonunda kreatinin 

amidohidrolaz, kreatin amidinohidrolaz miktarı , sarkozin oksidaz miktarı, jelatin 

miktarı ve glutaraldehid yüzdesi sırayla 0,016mg/cm2 kreatinin amidohidrolaz(37U), 

0,56mg/cm2 kreatin amidinohidrolaz(16U), 0,38mg/cm2 sarkozin oksidaz(25U), 

5,90mg/cm2 jelatin ve %2,5 olarak bulundu. Yapılan optimizasyon çalışmaları sonucunda 

çalışma tamponu pH=8,0 , 50 mM lık fosfat Tamponu olmasına ve ölçümlerin 

37 0C gerçekleşmesine karar verildi. Geliştirilen kreatinin biyosensörünün karakterizasyon 

çalışmaları sonucunda, substrat olarak kreatinin kullanılması durumunda 

10μM-750uM doğrusal sonuçlar alınabildiği belirlendi. Tekrarlanabilirlik denemelerinde 

(n=10) 500uM kreatin derişimi ortalama değer =499,8 uM standart sapma (S.S)= 

+-6,957 uM ve varyasyon katsayısı VK= %1.4 bulundu. 

In this work, enzymes were used creatinine amidohydrolase, creatine amidinohydrolase 

and sarcosine oxidase. These enzymes was crosslinked with gelatine by using 

glutaraldehyde and fixed on pretreated Teflon membrane, served as and creatinine 

biosensor. Measurements were carried out by standart curves which were obtained by 

the determination of consumed oxygen level, related to creatinine concentration in the 

enzymatic reaction. Firstly, the optimum conditions for the creatinine biosensor and 

the creatinine biosensor were established. In the optimization studies of the creatine 

biosensor, creatinine amidohydrolase amount, creatine amidinohydrolase amount, 

sarcosine oxidase amount , gelatine amount and glutaraldehide ratios were determined 

as 0,016mg/cm2 (37U), 0,56mg/cm2 (16U), 0,38mg/cm2 (25U), 5,90mg/cm2 gelatine 

and 2,5% respectively. Phosphate buffer (50mM. pH= 8 ) and 37 0C were established 

as providing the potimum working conditions. The characterization studies of 

developed the creatinine biosensor proved a lineratiriy in the creatinine concentration 

range 10uM-750uM. The reproducibility experiments (n=10) revealed that for 500 M 

creatinine , the average value =499,8 uM, standart deviation (SD) was +-6,957 uM 

and, variation coefficient (C.V) was 1,4 %. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-048 

Türkiye’de Nadir Rastlanan Beta Talasemi Mutasyonlarının Dizi Analizi 

İle Belirlenmesi 

Duygu DÜZGÜNCE, Ebru DÜNDAR YENİLMEZ, Abdullah TULİ 

P-048 

Detecting The Beta Thalassemia Mutations Rarely Observed In Turkey By 

Sequence Analysis 

Duygu DÜZGÜNCE, Ebru DÜNDAR YENİLMEZ, Abdullah TULİ 

CONTENTS 

Tıbbi Kimya, Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi , Adana 

Medical Chemistry, Faculty of Medicine, Çukurova University, Adana 

mRNA üretimini değiştiren mutasyonlar sonucu normal globin sentezinin azalması 

veya yokluğu ile oluşan beta talasemi, hemolitik anemi ve mikrositoz ile karakterize 

otozomal resesif bir bozukluktur. Bugüne kadar beta talasemi fenotipine neden olan 

500’den fazla farklı mutasyon çeşidi tanımlanmıştır. Türkiye’de önemli bir sağlık problemi 

olan beta talasemilerin ülke genelinde gen frekansı %2,1 olarak tahmin edilmektedir. 

Bu sıklık Türkiye’nin güneyinde yer alan Çukurova Bölgesi’nde %3,7 olarak 

gösterilmiştir. Risk altındaki popülasyonlarda beta talaseminin önlenmesi, toplumdaki 

moleküler spektrumun bilinmesini gerektirir. Bu nedenle popülasyondaki beta 

talasemi mutasyonlarının tamamının tanımlanması hastalığın önlenmesindeki temel 

amaçtır ve özellikle erken prenatal tanı için yararlıdır. Bu amaçla çalışmamızda prenatal 

tanı merkezimize başvurmuş ve klasik yöntemlerle mutasyonu belirlenememiş 40 

bireye dizi analizi yapılarak Türkiye’de nadir gözlenen mutasyonların tespit edilmesi 

amaçlanmıştır. Dizi analizi sonucu bulunan mutasyonlar; Kodon 9/10, IVSI-130, IV- 

SII-848, Kodon 15, Fsc 22/23/24, Kodon 36/37, Cap+22, Kodon 17 ve IVSII-726. Dizi 

analizi ile tespit edilen mutasyonlar Türkiye’de nadir rastlanan mutasyonlar arasında yer 

almaktadır. Sonuç olarak, dizi analizi ile nadir görülen mutasyonların tanımlanmasının 

hastalığın önlenmesinde rol alan prenatal tanıya katkılar sağlayacağına ve mutasyon 

tiplendirilmesinin kesin ve hızlı bir biçimde yapılmasına olanak sağlayarak hastalara 

genetik danışmanlıkta yardımcı olacağına inanmaktayız. 

Beta thalassemia, formed by the reduction or absence of normal globin sythesis results 

from mutations that change mRNA production, is an autosomal ressesive disorder 

characterized with hemolytic anemia and microcytosis. Up to now more than 500 

kinds of mutations that is known to cause beta thalassemia phenotype has been identified 

in the world. Beta thalassemia is an important public health problem in Turkey 

and the gene frequency is estimated to be 2,1%. This frequency in the south of Turkey 

in Çukurova region was shown as 3.7%. Prevention of beta thalassemia implies 

knowledge of molecular spectrum occuring in population at risk. So the detection 

of all mutations of beta thalassemia in each population is the major goal in prevention, 

and is especially helpful for early prenatal diagnosis. For this purpose in our 

study we have aimed to detect mutations that rarely observed in Turkey by applying 

sequence analysis to 40 individuals have applied our prenatal diagnosis center and 

have unidentified mutations with conventional methods. The mutations identified by 

sequence analysis are Codon 9/10, IVSI-130, IVSII-848, Codon 15, Fsc 22/23/24, 

Codon 36/37, Cap+22, Codon 17 and IVSII-726. These mutations detecting by sequencing 

are among the rare mutations in Turkey. As a result, we believe that the 

announcement of these rare mutations will provide contribution to prenatal diagnosis 

that have a role in prevention the disease and asist genetic counselling to patients by 

enabling to certain and fast mutation typing. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-049 

Mesane Tümörü Tedavisinde Yararlı Olabilecek Mikobakteri Suşları 

Esra BUBER 1 , Zehra Stara YUKSEL 2 , Tanil KOCAGOZ 3 , Alpaslan ALP 4 , 

Zeynep SARIBAS 4 , N. Leyla ACAN 1 

P-049 

Mycobacterial Strains As Candidates For The Treatment Of Bladder Cancer 

Esra BUBER 1 , Zehra Stara YUKSEL 2 , Tanil KOCAGOZ 3 , Alpaslan ALP 4 , 

Zeynep SARIBAS 4 , N. Leyla ACAN 1 

CONTENTS 

1Tıbbi Kimya, Hacettepe Üniversitesi , Ankara 

2Biyomühendislik, Marmara Üniversitesi, İstanbul 

3 Tıbbi Mikrobiyoloji, Acıbadem Üniversitesi , İstanbul 

4Tıbbi Mikrobiyoloji, Hacettepe Üniversitesi , Ankara 

1Medical Chemistry, Hacettepe University, Ankara 

2Bioengineering, Marmara University, İstanbul 

3Medical Microbiology, Acıbadem University, İstanbul 

4Medical Microbiology, Hacettepe University, Ankara 

Mesane içine Bacillus Calmette-Guerin uygulaması, yüzeyel mesane tümörü tedavisinde 

yaygın olarak kullanılan bir yöntemdir. Daha güçlü ve daha az yan etkili terapötikler 

bulunması amacıyla yoğun çalışmalar yapılmaktadır. Bazı araştırmacılar bu 

amaçla Mycobacterium phlei üzerinde durmaktadırlar. Bu çalışma bilinen 88 mikobakteri 

suşu arasından mesane tümörü tedavisinde kullanılabilecek güçlü ve daha az 

yan etkili mikobakteri türlerini seçmeyi amaçlamaktadır. Middlebrook 7H9’da üretilen 

mikobakteriler, ısı muamelesinden sonra sonike edilmiş ve santrifüjlenmiştir. Süpernatanlar, 

monositik hücre hattı THP-1 ile inkübe edilmiş ve tümör nekroz faktörü alfa 

ve interlökin 12 cevapları ELISA yöntemi ile ölçülmüştür. Bu incelemeler sonucu M. 

bovis’in etkisine denk veya M. bovis’ten daha etkili olup, patojen olmayan ve hızlı 

üreyen 12 mikobakteri suşu seçilmiştir. Bu mikobakterilerin hücre duvarı ekstreleri, 

insan mesane tümörü hücreleri ile inkübe edilmiş, içlerinden altısının mesane tümörü 

hücreleri üzerinde sitotoksik etkisinin M. phlei’ye denk veya daha yüksek olduğu MTT 

testi ile gösterilmiştir. Bu 6 suşun hücre duvarı ekstreleri yüzeyel mesane tümörü tedavisinde 

M. bovis’e alternatif kemoterapi adayları olarak düşünülebilir. (Bu çalışma 

Sanayi ve Ticaret Bakanlığı’nın TÜBİTAK kanalıyla desteklediği SBAG-SANTEZ- 

5-105S361 No.lu projenin bir bölümüdür.) 

Intravesical application of Bacillus Calmette-Guerin is widely used in the treatment 

of the superficial bladder carcinoma. Intensive research has been carried out to more 

potent therapeutic agents with less side effects. Several researches focus on Mycobacterium 

phlei for this purpose. This study aims to identify powerful and less harmful 

mycobacteria for the treatment of bladder carcinoma among 88 species known to 

date. Mycobacteria strains grown in Middlebrook 7H9 medium were sonicated after 

heat treatment and centrifuged. The supernatants were incubated with monocytic cell 

line THP-1; followed by measurement of tumor necrosis factor alpha and interleukin 

12 response by ELISA method. As a result 12 nonpathogenic and rapid growing 

mycobacteria strains which have equal or better cytokine production activity as compared 

to M. bovis were selected. The cell wall extracts of these cells were incubated 

with human bladder tumor cells and the cytotoxicity of the extracts were measured 

by MTT test. The cell wall extracts of these 12 mycobacteria were incubated with human 

bladder tumor cell lines and six of them were observed to have cytotoxic effects 

equivalent to M. phlei by MTT test. The cell wall extracts of these six strains may be 

an alternative to M. bovis as a candidate for the chemotherapy of superficial bladder 

carcinoma. (This work is the part of a project supported by Ministry of Industry and 

Trade through Scientific and Technical Research Institute of Turkey (TUBITAK), 

Project No. SBAG-SANTEZ-5-105S361.) 




27 - 30 Ekim 2010 




P-050 

Telomeraz İnhibitörü GRN163l’nin (Imetelstat) Matriks 

Metalloproteinazlar Üzerine Etkileri 

İlgen MENDER 1 , Dimitris KLETSAS 2 , Z.Gunnur DIKMEN 1 

P-050 

The Effects Of Telomerase Inhibitor Grn163l (Imetelstat) 

On Matrixmetalloproteinases 

İlgen MENDER 1 , Dimitris KLETSAS 2 , Z.Gunnur DIKMEN 1 

CONTENTS 

1 BİYOKİMYA, HACETTEPE Üniversitesi , Ankara 

2BIYOLOJI, NCSR DEMOKRITOS, Yunanistan 

1 Biochemistry, HACETTEPE University, Ankara 

2 Biology, DEMOKRITOS, Greece 

Matriks metalloproteinazlar (MMP) ekstraselüler matriksin degredasyonuna yol açarak, 

tümörün invazyonunda ve metastatik oluşumlarında önemli rol oynamaktadırlar. 

Farklı kanser hücre serilerinde bir çok MMP’nin farklı ekspresyon seviyeleri gösterdiği 

bulunmuştur. GRN163L, telomeraz RNA’sının (hTR) kalıp bölgesine komplementer 

olan N3\’ g P5\’-tiyo-fosforamidat yapıda bir oligonükleotittir. Bu çalışmada, normal 

akciğer, meme dokusu ve akciğer, meme kanser hücrelerine uygulanan GRN163L’nin 

(1mM) MMP’ler üzerindeki etkisi incelenmiştir. GRN163L, hücre kültürü ortamında 

hücreler kültür kabına tutunduktan 24 st sonra uygulandı ve ilaç ilave edildikten 24 st 

sonra da hücreler toplandı. GRN163L uygulanmış DLF-4 normal akciğer hücreleri, 

H1299 ve A549 akciğer kanseri hücreleri, BNF-8 normal meme hücreleri, MDA- 

MB-231 meme kanseri hücre serisinde MMP-1 ve MMP-2 mRNA ekspresyonlarına 

Real-Time PCR tekniği ile bakıldı. DLF-4 normal akciğer hücreleri ile BNF-8 normal 

meme hücrelerinin MMP-1 ve MMP-2 mRNA ekspresyonlarında azalmaya 

neden olduğu tespit edildi. MDA-MB-231 meme kanseri hücre hattında GRN163L 

uygulandıktan sonra MMP-1 mRNA ekspresyonunda belirgin bir azalma gözlenirken, 

MMP-2 mRNA ekspresyonunda artış gözlendi. A549 akciğer kanseri hücrelerinde 

GRN163L uygulandıktan sonra MMP-1 ekspresyonunda belirgin bir değişiklik görülmemekle 

birlikte, MMP-2 mRNA ekspresyonunda belirgin bir azalma gözlenmektedir. 

H1299 akciğer kanseri hücrelerinde ise, MMP-1 ekspresyonunda artış gözlemlenirken, 

MMP-2 ekspresyonunda belirgin bir değişiklik gözlenmemektedir. Telomeraz 

inhibisyonuna ek olarak görülen bu etkiler, hücrelerin invazyonunu ve metastaz yapma 

potansiyellerini azaltmaktadır. 

Matrixmetalloproteinases have an important role in metastatic formations and invasion 

of tumor by causing degradation of extracelullarmatrix. In different cancer cell 

lines was found to show different expression levels of several MMPs. GRN163L, 

complement to template region of telomerase RNA, is oligonucleotite in structure 

of N3\’ g P5\’-thio-phosphoramidate. In this study was investigated for effecting of 

GRN163L (1mM) treated to normal lung, breast cells and lung, breast cancer cell lines 

on MMPs. GRN163L was treated following 24 hrs of plating and then cells were collected 

following 24 hrs of GRN163L incubation. MMP-1 and MMP-2 mRNA expressions 

of GRN163L treated DLF-4 normal lung cells, H1299 and A549 lung cancer 

cells, BNF-8 normal breast cells, MDA-MB-231 breast cancer cell lines were analyzed 

by Real-Time PCR assay. We observed that MMP-1 and MMP-2 expressions 

of GRN163L treated DLF-4 normal lung cells and BNF-8 normal breast cells were 

decreased. While observing that in MMP-1 expression of GRN163L treated MDA- 

MB-231 breast cell lines were decreased, in MMP-2 expression of same cell lines 

were increased following 24 hrs. Although MMP-1 expression of GRN163L treated 

A549 cancer cell lines weren’t altered, MMP-2 expression of same cell lines were 

decreased following 24hrs. While MMP-1 expression was increased, MMP-2 expression 

wasn’t altered in H1299 lung cancer cell lines. These effects besides telomerase 

inhibition decrease invasion and metastatic potential of cancer cells. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-051 

Akut Egzersizde Antioksidan Ve Adenozin Deaminaz Aktivitesi Üzerine 

Cinsiyetin Etkisi 

Aysun BAY KARABULUT 1 , M.Emin KAFKAS 2 , 

Seyfi SAVAŞ 2 , Muhsin HAZAR 3 , Tugba Raika KIRAN 4 , Önder OTLU 1 

P-051 

Effect Of Acute Exercise On The Antioxidants And Adenosine Deaminase 

Activity With Gender 

Aysun BAY KARABULUT 1 , M.Emin KAFKAS 2 , 

Seyfi SAVAŞ 2 , Muhsin HAZAR 3 , Tugba Raika KIRAN 4 , Önder OTLU 1 

CONTENTS 

1Biyokimya, İnönü Üniversitesi, Malatya 

2Beden Eğitimi ve Spor Bölümü, İnönü Üniversitesi, Malatya 

3Beden Eğitimi ve Spor Bölümü, Gazi Üniversitesi, Ankara 

4Merkezi Araştırma Laboratuvarı, İnönü Üniversitesi, Malatya 

1Biochemistry, İnönü University, Malatya 

2Department of Pyhsical Training and Sports, İnönü University, Malatya 

3Department of Pyhsical Training and Sports, Gazi University, Ankara 

4Labrotary of Research, İnönü University, Malatya 

Aerobik solunumun doğal ürünlerinden serbest radikaller olarak da bilinen reaktif 

oksijen türleri, farklı biyolojik mekanizmalara sebebiyet vermektedir. Lipid peroksidasyonun 

son ürünü Malondialdehid (MDA), serbest radikallerden Nitrik oksid (NO), 

antioksidan ajan olarak Glutatyon (GSH), antioksidan enzimlerden Süperoksit dismutaz 

(SOD), pürin katabolize edici enzim olarak da Adenozin deaminazı çalıştık. 

Çalışmaya düzenli egzersiz yapan, yaş ortalamaları 21.67 ± 0.89, ortalama boyları 

180.0 ± 6:07 (cm) 12 bayan 12 erkek dahil edilmiştir. Çalışma grubundaki her birey, 

çalışmaya başlamadan önce oturur vaziyette kalp atış hızları 1 dakika süreyle stetoskop 

yardımıyla kayıt altına alınmış ve Max VO2 ölçümü olarak kaydedilmiştir. Bireylerin 

egzersiz öncesi ve egzersiz sonrası NO, MDA, SOD, ADA ve GSH aktivite 

sonuçlarını değerlendirmek üzere yapılan Wilcoxon Signed Ranks analiz sonuçlarına 

göre gruplar arası önemli farklılıklar olduğu tespit edilmiştir. Akut egzersiz öncesi 

ve sonrası oksidatif stres parametreleri ve adenozin deaminaz aktiviteleri üzerinde 

cinsiyet farkının etkisinin olup olmadığına dair bir çalışmaya rastlanmamıştır. Bayanlarda 

egzersiz öncesi ve egzersiz sonrası adenozin deaminaz aktivitesi karşılaştırması 

sonucunda; egzersiz sonrası aktivitenin egzersiz öncesine göre anlamlı derecede yüksek 

olduğu tespit edilmiştir. Sonuç olarak, egzersiz sırasında serbest oksijen radikal 

seviyesinin artmasıyla birlikte antioksidan defans kapasitesi düşer.Bu çalışmanın 

ardından akut egzersiz sırasında antioksidan takviyesi yapılarak planlanan daha 

kapsamlı çalışmalara ihtiyaç duyulabilir. 

Natural products of aerobic respiration, the reactive oxygen species, also known as 

free radicals in the body are caused by different biological mechanisms. We studied 

malondialdehyde (MDA) as lipid peroxidation end product, Nitric Oxide (NO) as free 

radical, Glutathione (GSH) antioxidant agent, Superoxide Dismutase (SOD) antioxidant 

enzyme, and Adenosine Deaminase (ADA) as purin catabolizing enzyme. Selection 

of subjects in the study of regular exercise habits, the average age 21.67 ± 0.89 

(years) and mean height 180.0 ± 6:07 (cm), 12 men and 12 women participated. Each 

subject’s 1-minute video in heart rate, were noted with sitting position before starting 

to work with the help of a stethoscope and were reported Max VO2 measurement. 

Subjects before and after exercise, NO and MDA, SOD, ADA, GSH activity were significantly 

differ in analysis of Wilcoxon Signed Ranks was used to determine the findings 

have been resolved. To our Knowledge, no study has determined whether there 

are gender differences in oxidative stres and Adenosine Deaminase with and without a 

preceding bout of acute exercise. Acute exercise for women with pre-test and post test 

subjects between only Adenosine Deaminase Activity were found increased in posttest 

and a significant difference. Consequently, the increase in the level of oxygen free 

radicals during exercise, the antioxidant defense capacity decreases.After our study, 

need to be planned more comprehensive studies and antioxidant supplementation during 

acute exercise. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-052 

İn Vitro Fare Embriyo Kültüründe İntrasellüler Reaktif Oksijen Türevleri 

İle Vitalite Arasındaki İlişkinin Araştırılması 

Şeref ERDOĞAN 1 , Hülya LEVENTERLER 2 , Nurten DİKMEN 3 

P-052 

Investigation Of The Relation Between The Intracellular Reactive Oxygen 

Species And Vitality In Mouse Embryo Cultured In Vitro 

Şeref ERDOĞAN 1 , Hülya LEVENTERLER 2 , Nurten DİKMEN 3 

CONTENTS 

1Fizyoloji, Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi , Adana 

2Kadın Has. ve Doğum AD. Üremeye Yardımcı Tedavi Merkezi, Çukurova Üniversitesi 

Tıp Fakültesi, Adana 

3Biyokimya, Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi, Adana 

1 Physiology Çukurova University Faculty of Medicine, Adana 

2 Gynecology and Obstetric- Center of Assisted Reproduction, Çukurova University 

Faculty of Medicine, Adana 

3 Biochemistry Çukurova University Faculty of Medicine, Adana 

İn vitro fertilizasyon (IVF) uygulamalarında başarıyı etkileyen en önemli faktörlerden 

biri transfer edilen embriyoların kalitesidir. IVF ile elde edilen embriyolardan 

implantasyon şansı yüksek olabilecek embriyo seçimine yönelik araştırmalar devam 

etmektedir. Çeşitli çalışmalarda serbest radikaller ile embriyo vitalitesi arasındaki 

ilişki bildirilmiştir. Serbest radikaller hücrelerde metabolik aktiviteler sonucunda 

oluşmaktadır. Yapılan çalışmalarda embriyo kültür ortamlarında reaktif oksijen türevlerinin 

(ROT) düzeylerinin belirlenmesinin embriyo seçiminde objektif bir yöntem 

olarak kullanılabileceği bildirilmiştir. İntrasellüler ROT düzeyleri ile embriyo vitaliteleri 

arasında ilişki kurabilecek objektif bir yöntem geliştirmek amacı ile Balb/c 

soyu fare embriyoları kullanılarak bu çalışma planlandı. Çalışmada PMSG-prime 

Balb/c dişi farelerden pronükleer (PN) zigotlar ve embriyolar elde edildi. KSOM ve 

Hepes-KSOM fare embriyo kültür medyumu kullanıldı. MII oosit, PN zigot ve farklı 

gelişim aşamalarındaki embriyolarda (2-, 4-, -8 hücre, morula ve blastosist) ve bunların 

bulunduğu kültür ortamında ROT düzeyi 2’,7’- dichlorofluroscein diacetate (DCF- 

DA, 50nM) ve epiflöresan mikroskop ile bağlantılı CCD kamera kullanılarak ölçüldü. 

Fare embriyo kültüründe ROT düzeyi saptanamadı. Farklı gelişim aşamasındaki 

embriyoların (2-, 4-, -8 hücre, morula ve blastosist) ROT üretiminde yükselen bir 

artış saptanmış olup en yüksek düzey blastosist basamağında tesbit edildi. Metabolik 

olarak aktif embriyolar, inaktif olanlardan daha fazla ROT üretmekte olup, ROTi 

düzeyi in vitro güvenli bir şekilde ölçülebildiği için in vitro embriyo kültürü ve embriyo 

seçiminde vitalite indeksi olarak kullanılabilir. Bu çalışma TF2007BAP20 nolu 

proje ile desteklenmiştir. 

Successful outcomes after in vitro fertilization (IVF) procedures depend on many factors, 

one of the most important being embryo quality. During recent years there have 

been extensive studies on selecting IVF embryos with high implantation potential. 

Several studies have shown a relation between free radicals and embryo vitality. Free 

radicals are formed in cells as a result of metabolic activities. In several studies it is 

explained that determination of the level of reactive oxygen species (ROS) in embryo 

culture media may be used as an invasive method for embryo selection. The objective 

of this study was to develop a method for exploiting the relationship between intracellular 

ROS (ROSi) level and embryo vitality by using Balb/c mouse embryos. Media 

were based on KSOM and Hepes-KSOM mouse embryo culture media. Pronuclear 

(PN) zygotes and embryos were obtained from PMSG-primed Balb/c female mice. 

Levels of ROS were determined in MII oocyte, PN zygote and embryos successive 

stages (2-,4-, 8-cell, morula and blastocyst stages) of development by the 2’,7’-dichlorofluorescein 

diacetate (DCF-DA, 50 nM) using intensified CCD camera attached 

to epifluorescence microscope, simultaneously. Level of ROS was not detected in 

mouse embryos culture. A gradual increase in ROS production was determined in 

successive stages of embryo development (2-,4-, 8-cell, morula and blastocyst stages) 

and it reached the highest level in blastocyst stage. Because of metabolically active 

embryos produce more ROS than inactive ones and ROSi can be determined in vitro 

safely, ROSi levels may be use as a vitality index in vitro embryo culture and embryo 

selection. This study was supported by Cukurova University Research Council (TF- 

2007BAP20) 




27 - 30 Ekim 2010 




P-053 

Α-Amilaz Aktivitesi Tayinine Yönelik Yüzey Korozyonunu Esas Alan Yeni 

Bir Elektrokimyasal İmpedans Spektroskopisi Temelli Biyosensör Sistemi 

Umut MENGÜLLÜOĞLU, Çağrı ALTUĞ, Cemre URAL, İkbal Cansu BARIŞ, 

İlkay ERTEKİN, Erhan DİNÇKAYA 

P-053 

A Novel Electrochemical Impedance Biosensor Based On Surface Corrosion 

For Α-Amylase Activity 

Umut MENGÜLLÜOĞLU, Çağrı ALTUĞ, Cemre URAL, İkbal Cansu BARIŞ, 

İlkay ERTEKİN, Erhan DİNÇKAYA 

CONTENTS 

Biyokimya, Ege Üniversitesi Fen Fakültesi , İzmir 

Biochemistry, Faculty of Medicine, Ege University, İzmir 

Biyolojik materyallerin tutuklanmasında elektrokimyasal polimerizasyon yöntemlerinin 

kullanıldığı çeşitli polimerler mevcuttur. Bu polimerler iki ana grupta toplanabilir: 

İletken ve iletken olmayan polimerler. Her iki polimer türü de, nötral pH’ya 

yakın bir pH değerinde çalışılan tampon içerisindeki monomer ve biyomateryalin 

sulu çözeltisinden elde edilebilir. Polimerizasyon, çalışma elektrodunun belirli bir potansiyeldeki 

polarizasyonu ile gerçekleştirilir. Bu polarizasyon sonucunda ortamdaki 

monomerin oksidasyonu gerçekleştirilir ve sonuç olarak elektrod yüzeyinde istenilen 

biyomateryalin tutuklandığı polimerik film tabakası elde edilir. Bu çalışmada, Au 

elektrod yüzeyine polipirol ile nişasta molekülleri polimerize edildi. Çalışma tamponunda 

bulunan a-amilaz enzimi ile yüzeydeki nişasta moleküllerinin etkileşimi sonucu 

elektrod yüzeyinde meydana gelen korozyona bağlı olarak, elektrod-çözelti ara 

yüzeyindeki impedans özelliklerinin değişiminden yaralanılarak söz konusu enzimin 

aktivitesi ölçüldü. Çalışmada gerçekleştirilen tüm ölçümler fosfat tamponunda (pH 

7.0; 50 mM) ve 35°C’de gerçekleştirildi. Optimum pirol konsantrasyonu, optimum 

KCl konsantrasyonu, inkübasyon süresi ve karıştırma hızı sırasıyla 0,1M; 0.05M; 15 

dakika ve 100 rpm olarak bulundu. Geliştirilen biyosensör, a-amilaz aktivitesinin 

0,687 ve 4,122 U/mL değerleri arasında doğrusal tayin aralığına sahiptir. 

There are several different electrochemically grown polymers used for entrapment of 

biomaterials. These can be separated into two main groups: Conducting and nonconducting 

polymers. Both types of polymer can be obtained from an aqueous solution 

of monomer and biological material, near a neutral pH of working buffer. Polymerization 

can be performed by polarizing the working electrode at a potential at which 

the monomer will be oxidized resulting in the formation of a polymeric film containing 

the entrapped biomaterial on the electrode surface. Here, we polymerized starch 

molecules by using polyprrole on Au electrode surface to determine the activity of 

a-amylase enzyme according to the impedance changes of the electrode-solution interface 

when the electrode surface corroded by interaction of a-amylase and starch 

molecules. In this study, all measurements were carried out in phosphate buffer system 

(pH 7.0; 50 mM) and 35°C. Optimum pyrrole concentration, optimum KCl concentration, 

incubation time and stirring velocity were detected as 0.1M, 0.05M, 15 

minutes and 100 rpm respectively. The biosensor had a linear range for a-amylase 

activity between 0.687 and 4.122U/ml. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-054 

CYP2E1 ( Sitokrom P450 2E1) Gen Polimorfizminin Lenfoma Vakalarında 


Pelin EROĞLU 1 , Erdinç YALIN 2 , Burhan HAZAR 3 , Candan ÖZTÜRK 4 , 

Mehmet BERKÖZ 5 , Serap YALIN 1 

P-054 

Investigation Of Gene CYP2E1( Sitokrom P450 2E1) Polymorphism In 

Lyphomas Cases. 

Pelin EROĞLU 1 , Erdinç YALIN 2 , Burhan HAZAR 3 , Candan ÖZTÜRK 4 , 

Mehmet BERKÖZ 5 , Serap YALIN 1 

CONTENTS 

1 Mersin Üniversitesi Eczacılık Fakültesi, Biyokimya Anabilim Dalı, Mersin 

2 Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi, Biyokimya Anabilim Dalı, Adana 

3 Ortadoğu Hastanesi, Adana 

4 Mersin Üniversitesi Tıp Fakültesi, Mikrobiyoloji Anabilim Dalı, Mersin 

5Mersin Üniversitesi Eczacılık Fakültesi, Mersin 

Lenfoma, lenfositler olarak bilinen immun sistem hücrelerini içeren bir kanser tipidir 

ve tüm insan malignensilerinin yaklaşık % 20’sini oluşturur. Lenfomın iki esas tipi 

vardır: Hodgkin (HL) ve Non-hodgkin lenfoma (NHL). Çeşitli çevresel ve işsel maruziyetin 

NHL için bir risk faktörü olduğu düşünülmektedir. Sitokrom P450 (CYPs), 

enzimlerin en büyük ve en çeşitli gruplarından birini temsil eder. Çeşitli sitokrom 

P450 enzimleri, polimorfik olarak bilinen ksenobiyotiklerin aktivasyonu ve detoksifikasyonuna 

neden olur. Değişik sitokrom enzimlerinin (CYP1A1, CYP2D6 ve 

CYP2E1) insanlarda polimorfik olarak dağılımı gösterilmiştir. CYP2El, karsinogenezisde 

önemli bir role sahiptir. Bu çalışmanın amacı, Türk populasyonunda CYP2El 

polimorfizminin lenfoma ile ilişkisini araştırmaktır. Bu çalışma, 43 lenfomalı ve 68 

sağlıklı bireyden oluşmaktadır. Genomik DNA örnekleri Poncz yöntemi kullanılarak 

kandan izole edildi. PCR amlifikasyonu ve onu izleyen Rsa I ile kesim sonrası 

CYP2E1*5B bölgesindeki polimorfizm RFLP ile analiz edildi. Sonuçlar ki-kare ve lojistik 

regresyon analizi ile belirlendi. CYP2E1*5B polimorfizminde kontrol grubunun 

% 91,2’sinin wild type (c1/c1), % 8,8’inin heterozigot (c1/c2) genotipinde olduğu belirlendi. 

Lenfoma’lı hasta grubunun ise % 55,8’inin wild type (c1/c1), % 44,2’sinin ise 

heterozigot (c1/c2) genotipinde olduğu saptandı. Varyant (c2/c2) genotipine ise hiçbir 

olguda rastlanmadı. Lojistik regresyon analizi CYP2E1*5B polimorfizmi ve lenfoma 

arasında anlamlı bir bağlantı olduğunu ortaya çıkarmıştır (p < 0.05). Sonuç olarak, 

yaptığımız bu çalışmada CYP2E1 geninin lenfomaya yatkınlığı değerlendirmede 

önemli bir markır olabileceği kanısındayız. 

1Mersin University, Faculty of Pharmacy, Department of Biochemistry, Mersin 

2Cukurova University, Faculty of Medicine, Department of Biochemistry, Adana 

3Ortadoğu Hospital, Adana 

4Mersin University, Faculty of Medicine, Department of Microbiology, Mersin 

5Mersin University, Faculty of Pharmacy, Department of Pharmaceutical Tecnology, 

Mersin 

Lymphoma is a type of cancer involving cells of the immune system, called lymphocytes 

and constitute approximately 20 % of all human malignancies. There are two 

major types of lymphoma: Hodgkin’s lymphoma (HL) and Non-Hodgkin lyphoma 

(NHL). Several environmental and occupational exposures have been suspected as 

risk factors for non-Hodgkin’s lymphoma The cytochromes P450 (CYPs) superfamily 

represent one of the largest and diverse group of enzymes. Several cytochrome 

P450 involved in the activation and detoxification of xenobiotics are known to be 

polymorphic. Several CYP enzymes (e.g. CYP1A1, CYP2D6 and CYP2E1) were 

shown to be polymorphically distributed in humans. CYP2E1 has been suggested to 

play a important role in carcinogenesis. The aim of the study was to investigate the 

association of CYP2E1 polymorphism with lymphoma in a Turkish population. The 

study composed of 43 lymphoma cases and 68 health person. Genomic DNA samples 

were obtained from blood using Poncz method and were assayed for restriction fragment 

length polymorphisms in the CYP2E1*5B loci by PCR amplification followed 

by digestion with RsaI. Statical analysis were evaluated by using chi-sqare and logistics 

regression. According to the result of study, among the control group 91,2 % 

were found of wild type genotype, 8,8 % were heterozygote genotype in CYP2E1*5B 

gene polymorphism. In patient goups with lyphoma 55,8 % were wild type genotype, 

44.2 % were heterozygote genotype and none showed homozygote mutated variant 

genotype. Logistics regression analysis clarified that there is meangful relationship 

between CYP2E1*5B polymorphism and lymphoma (p < 0.05). Finally in the study 

we found that, CYP2E*5B gene is a important marker for explain the suspectibility 

to lyphomas. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-055 

Hemoglobin A2 Ve F Düzeylerinin HPLC, Kapiller Elektroforez Ve Manuel 

Yöntemler İle Saptanması 

Esin Damla ZİYANOGLU KARACOR, Gülhan KARAKOYUN, Ali SÖNMEZ, 

Abdullah TULİ, Levent KAYRIN, Nurten DİKMEN 

P-055 

The Determination Of Hemoglobin A2 And F Levels By HPLC, Capillary 

Electrophoresis And Manual Methods 

Esin Damla ZİYANOGLU KARACOR, Gülhan KARAKOYUN, Ali SÖNMEZ, 

Abdullah TULİ, Nurten DİKMEN, 

CONTENTS 

Tıbbi Kimya, Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi, Adana 

Medical Chemistry, Faculty of Medicine, Çukurova University, Adana 

Sağlıklı yetişkin bireyde hemoglobin (Hb) A (a2 b2) %95 ten fazla bulunur, HbA2 

(a2d2) %2,5-3,5 olup, HbF (a2g2) ise % 1’in altındadır. Çukurova bölgesinde hemoglobinopatiler 

yaygın olarak görülmekte ve önemli sağlık problemlerine yol 

açmaktadır. HbA2 ve HbF düzeylerinin doğru ölçümü, hemoglobinopatilerin tanı 

ve yorumunda oldukça önemlidir. Bu çalışmada mikrokolon kromatografisi ile iyon 

değiştirici reçine kullanılarak HbA2 ölçümü ve Betke’ nin alkali denatürasyon yöntemi 

ile HbF ölçümü yapılmıştır.Diğer iki yöntem yüksek basınçlı sıvı kromatografisi 

(HPLC Agilent 1100 kısa hemoglobin programı ) ve kapiller elektroforez(Sebia) dir. 

Bu çalışmada HbA2 ve HbF düzeylerinin bu 3 yöntem ile ölçülerek,bu üç yöntemin 

karşılaştırılması amaçlanmıştır. Bu çalışmada 40 olgu incelendi. Bu olguların 14 tanesi 

HbAA, 20 tanesi HbAS, 3 tanesi HbAE, 2 tanesi HbAD,1 tanesi HbSF olarak 

saptandı. Bu olguların 3 farklı yöntem ile HbA2 ve HbF düzeyleri saptandı ve sonuçlar 

SPSS 13.0 paket programı ile değerlendirildi. HbA2 düzeylerinin saptanmasında 

her üç yöntemin de birbirleriyle iyi korelasyon gösterdiği; ancak bu korelasyonun 

anormal hemoglobinli olgularda bozulduğu belirlendi. Bunun nedeni, manuel ve kısa 

program HPLC yönteminin anormal hemoglobinli olgulardaki kısıtlılığıydı. HbF 

düzeylerinde ise iyi bir korelasyon saptanamadı. Bunun nedeni ise HPLC cihazında 

kullanılan kısa hemoglobin programının kısıtlılığı olarak açıklandı. 

In healthy adult, hemoglobin (Hb) A (a2 b2) is main hemoglobin, accounting for 

more than 95% of total Hb, followed by HbA2 (a2d2) representing 2.5-3.5% of the 

total, and HbF (a2g2) constituting less than 1%. Hemoglobinopathies are the most 

common genetic disorder and constitutes important health problems in Çukurova region. 

Therefore, an accurate measurement of HbA2 and HbF levels in the presence 

of other Hb variants is an essential step in the diagnosis and understanding of various 

hemoglobinopathies. In this study, we were used three different methods for the 

measurement of Hb levels. The manual HbA2 measurement was done by using ion 

exchanging resin with microcolumn chromatography and manual HbF measurement 

was done by Betke’s alkali denaturation method. The other two methods were capillary 

electrophoresis (Sebia) and High Pressure Liquid Chromatography (HPLC, Agilent 

1100 short hemoglobin programme). We aimed to compare these three methods 

for the measurements of HbA2 and F levels. In this study, 40 cases were examined. 14 

of the cases were with HbAA, 20 with HbAS, 3 with HbAE, 2 with HbAD and 1 with 

HbSF. HbA2 and HbF levels in the cases were detected by three different methods 

and the results were analyzed with SPSS 13.0 pack programme. Hb A2 levels of all 

three methods demonstrated good correlation with each other, but the discordance of 

correlations was observed in the cases with abnormal hemoglobin. This was probably 

due to the lack of the HPLC and manual method in these cases. The same correlation 

was not observed in HbF levels and we thought that the reason of discordance observed 

correlation was the limited characteristics of short programme of HPLC. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-056 

İnsan CXCL7 Geninin Seçici Sekans Sirna Yöntemi İle İn Vivo İnhibisyonu 

Dilay KIZIŞAR 1 , Güneş ESENDAĞLI 2 , Engin Umut AKKAYA 3 , 

Mahinur S. AKKAYA 1 

P-056 

Sequence Selective Gene Inhibition By Sirna Of Human Cxcl7 Gene In Vivo 

Dilay KIZIŞAR 1 , Güneş ESENDAĞLI 2 , Engin Umut AKKAYA 3 , 

Mahinur S. AKKAYA 1 

CONTENTS 

1Kimya, ODTÜ 

2Temel Onkoloji, Hacettepe Üniversitesi, Ankara 

3Kimya, Bilkent Üniversitesi, Ankara 

1 Chemistry, ODTÜ 

2Basic Oncology, Hacettepe University 

3Chemistry, Bilkent University 

siRNA’lar (küçük, hücresel süreçlere etki eden ribonükleik asit) 20-25 nükleotid 

boyundaki çift sarmallı ribonükleik asitlerin ribonükleaz III enzimi tarafından kesilmesiyle 

oluşur ki bu süreç RNAi tarafından etkilenen spesifik mRNA (Mesajcı 

RNA) degradasyonunu başlatır. siRNAlerin tüm ökaryotlarda gen regulasyon 

mekanizmasının önemli bir parçası olduğu bilinmektedir. Son yıllarda, gelecek vaadeden 

tedavi yöntemleri olarak çalışılmaktadır. Bu çalışmada, akciğer kanserinde 

görülen CXCL7 genini hem dsRNA ile, hem de insan hücrelerinin stabil transformasyonu 

ile hedefleyeceğiz. Her iki yöntemde de çift sarmallı RNA ve vektör tasarım 

optimizasyonu gereklidir. Susturma in vivo test edilecek ve düzeyleri qRT-PCR ile 

saptanacaktır. Hücre kültürü deneyleri Hacettepe Üniversitesi, Temel Onkoloji Bölümü 

ile ortaklaşa yürütülecektir. 

Small interfering RNAs (siRNAs), also known as short interfering RNAs are generated 

by ribonuclease III cleavage of 20-25nt in length dsRNAs which mediate RNAiinduced 

specific mRNA degradation. Small interfering RNAs are known to be an 

important part of the gene regulation mechanism in all Eukaryotes. Recently, siRNAs 

are being utilized as promising treatment approaches. In this study, we will target a 

gene involved in lung cancer CXCL7, a chemokine synthesized by platelets, either via 

introduction of dsRNAs or by stable transformation of a human cell line. Both of the 

methods require optimization of designing of dsRNA and the constructs. The silencing 

will be tested in vivo on cells and will be verified by qRT-PCR. The cell culture 

experiments will be conducted as a collaboration with Basic Oncology Department of 

Hacettepe University. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-057 

HIV-1 Transaktivatör Proteinin Aktivitesini Durduracak İnhibitörlerin 

Geliştirilmesi 

İlhan DEMİRHAN 1 , Canan ASLAN 1 , Erdoğan BERÇİN 2 

1Biyokimya, Erciyes Üniversitesi Kayseri 

2Farmasötik Kimya, Erciyes Üniversitesi 

Bu çalışmada İnsan immün yetmezlik virüsü HIV’in replikasyonundan sorumlu 

regülatör proteini olan Tat’ın (Trans activator of transcription), aktivitesini bloke 

edebilecek inhibitörlerin sentezlenmesi ve bu kimyasal maddelerin Tat-proteini üzerine 

olan etkilerinin in vitro deneyler ile tespit edilmesi amaçlanmıştır. S-[(1-fenil-2- 

metil-2-nitroetil)] sistein türevi bileşiklerin, Tat-proteinin aktivitesi üzerine etkileri 

Jurkat hücre kültüründe araştırılmıştır. Sentezlenen “S-(1-Fenil-2-metil-2- nitroetil) 

sistein, S-[1-(4-Dimetilaminofenil)-2- metil-2-nitroetil]sistein, S-[1-(2-Metoksifenil)-2- 

metil-2-nitroetil]sistein, S-[1-(4-Klorofenil)-2- metil-2-nitroetil]sistein” 

bileşikleri kullanılmıştır. Jurkat hücreleri biri Tat geni (pCV1), diğeri HIV-1-LTR 

ile Kloramfenikol asetiltransferaz geni (pC15CAT) içeren iki farklı plazmit ile transfekte 

edilmiştir. Transfeksiyon yapılan hücrelere inhibitörler tek dozda (50μg/ml) 

denenmiştir. Tat-proteinin aktivitesinin CAT ekspresyonu ile doğru orantılı olduğu 

prensibine dayanarak sonuçlar değerlendirilmiştir. Sonuçta 1. inhibitör “S-(1-Fenil-2- 

metil-2-nitroetil)sistein” CAT enzim aktivasyonunu %29 inhibe ederken, 2. inhibitör 

“S-[1-(4-Dimetilaminofenil)-2-metil-2-nitroetil]sistein” %25 inhibe etmiştir. Bunun 

yanında “S-[1-(2-Metoksifenil)-2-metil-2-nitroetil]sistein” ile %13’lük ve “S-[1-(4- 

Klorofenil)-2-metil-2-nitroetil]sistein” ile %31’lik inhibisyon gözlenmiştir. Ancak 

yapılan toksisite testi sonucu inhibitör etkisi araştırılan bu sistein türev bileşiklerinin 

hücreler üzerine toksik etkileri olduğu görülmüş ve tesbit edilen inhibisyonun anlamlı 

olmadığı sonucuna varılmıştır. Sonuç olarak bu çalışmanın HIV enfeksiyonuna karşı 

geliştirilecek ilaçlar açısından aydınlatıcı olacağı düşünülmektedir. 

P-057 

Development Of Inhibitors To Stop The HIV-1 Transactivator Protein 

İlhan DEMİRHAN 1 , Canan ASLAN 1 , Erdoğan BERÇİN 2 

1Biochemistry, Erciyes University Kayseri 

2Pharmaceutical, Kimya, Erciyes University Kayseri 

In this study, it is aimed to develop and synthesize several inhibitors to block the activity 

of regulatory protein responsible from HIV replication called Tat (Trans activator 

of transcription), and to identify the in vitro effects of these chemicals on Tat- protein. 

Based on b-nitrostyrene and L-cystein, the effects of a cystein derivative formulized as 

S-(1-phenyl-2-methyl-2-nitroethyl)cysteine, on Tat-protein in Jurkat cell culture has 

been investigated. Synthesized “S-(1-phenyl-2-methyl-2- nitroethyl)cysteine, S-[1- 

(4- Dimethylaminophenyl)-2-methyl-2 nitroethyl] cysteine, S-[1-(2-Methoxyphenyl)-2- 

methyl-2-nitroethyl]cysteine, S-[1-(4- chlorophenyl)-2-methyl-2-nitroethyl] 

cysteine, ” compounds have been used. Jurkat cells were transfected with 2 different 

plasmids including Tat gene (pCV1), chloramphenycol acetyl transferase gene with 

HIV-1-LTR (pC15CAT). In the transfected cells single dose (50μg/ml) of chemicals 

were tried. The results were evaluated depending on the direct proportion between the 

CAT expression and Tat-protein. As a result, 1st inhibitor “S-(1-phenyl-2-methyl-2- 

nitroethyl)cysteine” has inhibited CAT enzyme activity %29, whereas the 2. inhibitor 

“S-[1-(4- Dimethylaminophenyl)-2-methyl-2 nitroethyl]cysteine” inhibited %25. 

Furthermore, a %13 inhibition was seen with “S-[1-(2-Methoxyphenyl)-2-methyl-2- 

nitroethyl]cysteine” and %31 inhibiton with “S-[1-(4- chlorophenyl)-2-methyl-2-nitroethyl]cysteine”. 

However, the toxicity tests performed during the experiments have 

shown that these cystein derivative compounds are highly toxic to the cell line and it 

was decided that this inhibition was not a significant inhibition of these compounds. 

As a result, this investigation can be informative for the other compounds that are being 

developed against HIV infection. 

CONTENTS 




27 - 30 Ekim 2010 




P-058 

Türkiye ekmeklik buğdaylarında kalıcı direnç geliştiren lr34 geninin 

taranması 

Barış BOYLU, Kubilay YILDIRIM, Elif ATICI, Mahinur S. AKKAYA 

P-058 

Genetıc Screening Of Turkish Wheat Varieties For The Durable Resıstance 

Gene, Lr34 

Barış BOYLU, Kubilay YILDIRIM, Elif ATICI, Mahinur S. AKKAYA 

CONTENTS 

Biyoteknoloji, ODTÜ Ankara 

Biotechnology, METU Ankara 

Buğdayda bulunan pas hastalıkları (kızıl pas, kahverengi pas, sarı pas), dünyadaki 

buğday üretimini etkileyen en önemli ve eski hastalıklardır. Patojenin zaman içinde 

evrimi sonucunda bu özel direnç genlerinin dirençleri etkisiz olmaktadır . Bunun 

yanında bitkide patojene karşı özel direnç değil kalıcı direnç sağlayan genler ( durable 

resistance/ adult plant resistance) patojene karşı oluşturdukları dirençleri zaman 

içinde kaybetmemekte ve etkili olmaktadırlar. Bu önemli direncin ABC-transporter 

isimli tek bir gene bağlı olduğu bulunmuştur. Genin klonlandığının gösterildiği ve 

sonrasında sunulan yayınlara dayanılarak herhangi bir buğdaygil bitkide, basit bir kaç 

PCR reaksiyonu sonucunda LR34 geninin bulunup bulunmadığı ve eğer bulunuyorsa 

bulunan genin işlevlimi mi işlevsizmi (dirençli ya da hassas alel mi) olduğu saptanabilir. 

İşlevli Lr34 geniyle işlevsiz L34 geni birbirlerine büyük ölçüde benzemektedir. 

Dolayısıyla işlevli ve işlevsiz aleller arasındaki nükleotit değişiklikleri bunları 

saptayabilen PCR primerleri yardımı ile yapılan PCRlar sonucunda amplikonun sentezlenip 

sentezlenmediğne bağlı olarak izlenebilir. Bu çalışmamızda 62 adet türkiyede 

yetiştirilen ve kaynaklanan ekmeklik buğday türü, LR34 geninde bulunan mutasyon 

bölgelerine göre dizayn edilmiş moleküler markörler tarafından taranmıştır. Bu 

çalışmamızda 14 adet ekmeklik buğday cinsinin bu gene sahip olduğu belirlenmiştir . 

Bu çalışmamız türkiyede bulunan buğday türleri içinde kendi alanındaki ilk çalışmadır. 

Wheat diseases such as brown rust and yellow rust are among the most important and 

ancient diseases that effect wheat cultivation world wide The genes that confer resistance 

agains a specific pathogen cannot raise durable resistance. On the other hand 

genes that confer durable resistance ( adult plant resistance) does not lose their function 

with time. One of most important of durable resistances reported, are the gene 

loci, Lr34/Yr18/Pm38. This important resistance was found to be coded by a single 

gene, which encodes an adenosine triphosphate–binding cassette transporter (ABCtransporter) 

type protein. The presence of LR34 gene and whether it is resistance or 

susceptible can be detected. The difference between resistance and susceptible LR34 

gene is narrow . Accordingly the differences between resistance and susceptible alleles 

are detected by the specifically designed PCR primers that can detect these differences. 

By these method it can be easily detected that in any given wheat variety does 

contain Lr34 and which form of LR34.In our study, 62 different Turkish bread wheat 

varieties were screened by the gene specific molecular markers, developed from those 

Lr34 gene mutation sites. The 14 cultivars determined to contains the gene. This study 

is the first screening of Turkish cultivars for the presence of LR34 gene. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-059 

Orak Hücre Anemili Hastalarda Metilentetrahidrofolat Redüktaz 

Gen Polimorfizmi 

Onur ALBAYRAK 1 , Z. Özen GÜÇLÜTÜRK 1 , B. Şahin KARAGÜN 2 , 

M. Akif ÇÜRÜK 1 , Yurdanur KILINÇ 2 

P-059 

Methylenetetrahydrofolate Reductase Gene Polymorphism In Patients With 

Sickle Cell Anemia 

Onur ALBAYRAK 1 , Z. Özen GÜÇLÜTÜRK 1 , B. Şahin KARAGÜN 2 , 

M. Akif ÇÜRÜK 1 , Yurdanur KILINÇ 2 

CONTENTS 

1Tıbbi Biyokimya Anabilim Dalı, Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi, Adana 

2Çocuk Hematoloji Bilim Dalı, Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi, Adana 

HbS, hemoglobin molekülünün yapısında yer alan beta globin zincirindeki 6. aminoasit 

olan Glutamik Asit yerine Valin geçmesi sonucu meydana gelen bir hemoglobin 

varyantıdır. Hemoglobinopatiler içinde önemli bir yere sahip olan orak hücre 

anemisi özellikle Çukurova bölgesinde sık görülen kalıtsal bir hastalıktır. Orak hücre 

hastalığında antitrombotik tedavi ile oklüzif hastalıkların önlenmesi amacıyla, vasküler 

hastalık gelişimi için genetik olarak yüksek riskli bireylerin tanınması yararlı olacaktır. 

Erken koagülopati gelişimi için yüksek riskli bireyleri belirlemek amacıyla Çukurova 

bölgesinden bir grup orak hücre hastasında Metilentetrahidrofolat redüktaz (MTHFR) 

geni 677CgT ve 1298AgC polimorfizmlerinin sıklığı araştırıldı. Bu çalışmada 28 

orak hücreli hastadan alınan kan örnekleri hematolojik ve moleküler düzeyde incelendi. 

ARMS yöntemi ile olguların beşinde HbS-b-talasemi tespit edildi. MTHFR polimorfizmleri 

Real-Time PCR yöntemi ile belirlendi. 677CgT genotiplerinin hastalar 

arasındaki dağılımı CC % 54, CT % 39 ve TT % 7, 1298AgC genotiplerinin dağılımı 

ise AA % 43, AC % 50 ve CC % 7 olarak saptandı. Orak hücre hastalarında morbidite 

ve mortalitenin önemli bir nedeni iskemik komplikasyonlardır. Tromboembolik olaylarda 

MTHFR geni genel populasyonda ve orak hücre hastalarında araştırılan hedef 

genlerden biridir. MTHFR genindeki en yaygın mutasyonlar 677. nükleotitteki CgT 

ve 1298. nükleotitteki AgC değişimidir. Bu mutasyonların varlığında MTHFR’in 

termolabil formu meydana gelir ve vasküler hastalıklar için bağımsız bir risk faktörü 

olan homosistein düzeyinin yükselmesine neden olur. Bu çalışma Ç.Ü. BAP 

tarafından TF2010BAP4 ve TF2010BAP16 no.lu projeler ile desteklenmiştir. 

1 Medical Biochemistry Department, Çukurova University Faculty of Medicine, 

Adana 

2 Pediatric Hematology, Çukurova University Faculty of Medicine, Adana 

HbS is a hemoglobin variant occuring as a result of the substitution of Glutamic Acid 

to Valine in the 6th amino acid of the β globin chain. Sickle cell anemia is prevalent in 

the Çukurova region and constitute the majority of hemoglobinopathies. In sickle cell 

disease, characterization of genetically high risk individuals for developing vascular 

disease would be useful; particularly for a potential primary prevention of occlusive 

disorders with antithrombotic therapy. We determined the frequences of the 677CgT 

and 1298AgC Methylenetetrahidrofolate reductase (MTHFR) gene polymorphisms 

in a group of sickle cell anemia patients from Çukurova region in order to identify 

individuals at risk of developing early coagulopathies. In this study, 28 blood samples 

taken from patients with sickle cell disease. In 5 patients, HbS-b-thalassemia were 

determined by ARMS method. MTHFR polymorphisms were analyzed by Real-Time 

PCR. The frequency of the 677CgT genotype was 54% CC, 38% CT, 7% TT and 

the frequency of the 1298AgC genotype was 43% AA, 50% AC, 7% CC. Ischemic 

complications are a major cause of morbidity and mortality in patients with sickle cell 

disease. MTHFR is one of the target genes investigated in thromboembolism events in 

the population as well as in the sickle cell anemia patients. The most common mutation 

in the MTHFR gene is the substitution of CgT at nucleotide position 677 and the 

substitution of AgC at nucleotide position 1298. The presence of these mutations is 

associated with a thermolabile variant of MTHFR leading to the elevated levels of homocysteine, 

which is known to be an independent risk factor for vascular disease. This 

study was supported by Ç.Ü. BAP with projects TF2010BAP4 and TF2010BAP16. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-060 

İnsan Koroner Endotel Hücresinde Oksidatif Hasara Karşı Resveratrolün 

Antioksidan Etkileri 

Oya SAYIN, Nur ARSLAN, Gül GÜNER-AKDOĞAN 

P-060 

Antioxidant Effects Of Resveratrol Against Oxidative Injury Of Human 

Coronary Artery Endothelial Cell 

Oya SAYIN, Nur ARSLAN, Gül GÜNER-AKDOĞAN 

CONTENTS 

Tıp Fakültesi, Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir 

Tıp Fakültesi, Dokuz Eylül University İzmir 

Oksidatif stres, reaktif oksijen ürünlerinin oluşumu ve yıkılımı arasındaki bir dengesizlik 

olarak tanımlanmaktadır. Vasküler ve enflamatuvar hücrelerden kaynaklanan 

hidrojen peroksit, oksidatif stresi indükleyerek endotelde fonksiyon kaybına neden 

olmaktadır. Bu da koroner arter hastalığı, kalp yetmezliği, hipertansiyon, periferal 

arter hastalığı ve diyabette önemlidir. Resveratrol; stilbenlerin alt grubu olup, üzüm 

ve kırmızı şarapta bulunan polifenolik bir bileşiktir. Antienflamatuvar, antioksidan, 

antikanser, sitoprotektif ve kardioprotektif etkilere sahiptir. Literatürde resveratrolün 

hidrojen peroksit hasarı ile indüklenen endotel hücresi üzerine in vitro etkisinin 

araştırıldığı bir çalışmaya rastlanmamıştır. Bu çalışmanın amacı, resveratrolün in vitro 

insan koroner arter endotel hücresini hidrojen peroksit hasarına karşı koruyucu 

etki gösterip göstermediğini araştırmaktır. Bu amaçla hücre sitotoksisitesi, reaktif oksijen 

ürünleri oluşumu, g-glutamil sistein sentetaz, glutatyon redüktaz ve glutatyon 

peroksidaz enzimlerinin protein ekspresyonları ve glutatyon düzeyi incelenmiştir. 

Resveratrolün antioksidan etkileri g-glutamil sistein sentetaz, glutatyon redüktaz ve 

glutatyon peroksidaz enzimlerinin protein ekspresyonları Western blot yöntemi ile 

değerlendirildi. İn vitro insan koroner endotel hücrelerinde resveratrolün glutatyon 

düzeyine etkisi de yüksek performanslı sıvı kromatografisinde değerlendirilmiştir. 

Bulgular: Resveratrol, indirgenmiş glutatyon düzeyiniı anlamlı olarak arttırmaktadır 

(p


27 - 30 Ekim 2010 




P-061 

Obstruktif Uyku Apneli Hastalarda MMP-9 Aktivitesi İle Polimorfizminin 

Kardiyovasküler Risk Değerlendirmesi 

Meral YÜKSEL 1 , Hacer KUZU-OKUR 2 , Ayliz VELİOĞLU-ÖĞÜNÇ 1 

P-061 

MMP-9 Activity And Polymorphism As A Risk Factor For Cardiovascular 

Diseases In Obstructive Sleep Apnea Patients 

Meral YÜKSEL 1 , Hacer KUZU-OKUR 2 , Ayliz VELİOĞLU-ÖĞÜNÇ 1 

CONTENTS 

1Tıbbi Laboratuvar Teknikleri Bölümü, Marmara Üniversitesi, Sağlık Hizmetleri 

Meslek Yüksekokulu , İstanbul 

2Uyku Ünitesi, S.B. Süreyyapaşa Göğüs Hastalıkları ve Göğüs Cerrahisi Eğitim 

ve Araştırma Hastanesi , İstanbul 

1Department of Medical Laboratory Techniques, Marmara University, Academy 

Of Health Care Istanbul 

2Uyku Ünitesi, S.B. Süreyyapaşa Chest Diseases and Thoracic Surgery Training 

and Research Hospital Istanbul 

Obstruktif uyku apnesi (OUA) kardiyovasküler morbidite ve mortalite ile ilişkilidir. 

Matriks metalloproteinazlar (MMP) çinko içeren bir endoproteaz ailesi olup, ekstrasellüler 

matriks degradasyonunu düzenlemekte, kardiyak ve vasküler yeniden 

yapılanmaları oluşturmaktadır. MMP-9 aktivitesi koroner arter hastalığı olan hastalarda 

artmakta ve kardiyovasküler mortalite için neden oluşturmaktadır. Bu çalışmanın 

amacı OUA hastalarında MMP-9 aktivitesi ile MMP-9 polimorfizminin incelenerek 

kardiyovasküler hastalık riski açısından değerlendirmektir. Hafif (n=23) ve orta-ağır 

seyirli (n=154) OUA hastaları çalışmaya dahil edildi. Gece boyu polisomnografik 

ölçümün ardından sabah hastalardan kan alındı. Biyokimyasal analizler ile DNA 

ekstraksiyonu gerçekleştirildi. MMP-9 polimorfizmi için spesifik primerlerle PZR- 

RFUP analizi yapıldı. MMP-9 aktivitesi ELISA yöntemi ile tayin edildi. MMP-9 aktivitesi 

hafif seyirli OUA hastalarında (290.0 ± 134.1 pg/ml) orta-ağır seyirli hastalara 

(427.0 ± 168.9 pg/ml) göre düşük bulundu (p


27 - 30 Ekim 2010 




P-062 

Apo E Gen Polimorfizminin Koroner Arter Hastalık Şiddeti Üzerine 

Etkisinin Araştırılması 

Hüseyin Avni UYDU 1 , Mehmet BOSTAN 2 , Mehtap ATAK 1 , Adnan YILMAZ 3 , 

Adem DEMİR 1 , Özlem FAİZ 1 , Ömer ŞATIROĞLU 2 , Ahmet TEMİZ 2 

P-062 

Investigation Of The Effect Of Apo E Gen Polymorphism On Severity Of 

Coronary Artery Disease 

Hüseyin Avni UYDU 1 , Mehmet BOSTAN 2 , Mehtap ATAK 1 , Adnan YILMAZ 3 , 

Adem DEMİR 1 , Özlem FAİZ 1 , Ömer ŞATIROĞLU 2 , Ahmet TEMİZ 2 

CONTENTS 


2Dahili Tıp Bilimleri, Rize Üniversitesi, Rize 

3Temel Tıp Bilimleri, Rize Üniversitesi, Rize 

1Chemistry, Rize University, Rize 

2Internal Medicine, Rize University, Rize 

3Basic Medical Sciences, Rize University, Rize 

Ateroskleroz patogenezinin altında yatan genetik ve çevresel faktörlerle ilgili 

çalışmalar son yıllarda yoğunluk kazanmıştır. Koroner arter hastalığı (KAH) hem 

gelişmiş hem de gelişmekte olan ülkelerde görülen hipertansiyon, dislipidemi ve diyabet 

gibi onu oluşturan nedenlerin teşhisi ve tedavisine rağmen ölümlere yol açan 

bir hastalıktır. KAH’nın oluşumuna katkı sağlayan lipoproteinler, yapılarındaki proteinler 

aracılığıyla metabolize edilirler. Bu proteinlerden apolipoprotein E (apo E) 

düşük yoğunluklu lipoprotein (LDL) reseptörleri için ligand olarak görev yapan ve 

bu reseptörlerle etkileşimi sonucu çeşitli vücut hücrelerindeki kolesterol ve diğer lipidlerin 

taşınmasına katılan bir plazma proteinidir. Koroner arter hastalığının şiddeti ile 

apo E gen polimorfizmi arasındaki ilişkiyi ortaya koymak amacıyla: 114 kişilik KAH 

hasta grubunda (33’ü bir damarı tıkalı, 54’ü iki damarı tıkalı ve 27’si üç damarı tıkalı) 

plazma lipid profili [TG, TK, LDL-K, HDL-K, apo AI, apo B and Lp (a)] enzimatik 

kolorimetrik ve monoklonal immünopresipitasyon metotlarını kullanarak, apo E gen 

polymorfizm ise polimeraz zincir reaksiyonu (PZR) ve restriksiyon fragmen uzunluğu 

polimorfizm (RFLP) tekniği uygulanarak belirlendi. Hasta grubunu aterojenik genotip 

olan apo E4 alelinin varlığına göre gruplandırıldığında; gen ekspresiyonu ürünü olan 

apo E proteini E4 alelinin bulunmadığı grupda daha yüksek olduğu (E4 aleli bulunan 

grupta 3,50±0,74 mg/dL, E4 aleli bulunmayan grupta 4,66±1,56 mg/dL) diğer lipit 

parametrelerinde anlamlı bir değişim olmadığı saptanmıştır. Bu sonuçlar, apo E gen 

polimorfizminin ateroskleroz oluşumuna katkıda bulunan lipit fraksiyonları üzerine 

etkisinin sınırlı olabileceğini göstermektedir. 

The publications have recently focused on genetics and environments factors underlying 

atherosclerosis pathogenesis. Coronary artery disease (CAD) is a disease leading 

deaths in both development and developing countries although the causes such as 

hypertension, dyslipidemia and diabetes mellitus existing it are early estimated and 

treated. Lipoproteins contributing to CAD are metabolized via the proteins in their 

structure. Of these, apolipoprotein E (apo E) is a protein functioning as ligand for low 

density lipoprotein receptors and joining in transporting cholesterol and other lipids 

into the various somatic cells in result of interaction with these receptors. To exhibit 

the relationship between the severity of CAD and apo E gen polymorphism, plasma 

lipid profile [TG, TC, LDL-C, HDL-C, apo AI, apo B and Lp (a)] was analyzed in individuals 

with CAD (n: 114; 33 person 1 vessel disease, 54 person 2 vessel disease and 

27 person 3 vessel disease) using colorimetric and monoclonal immuneprecipitation 

methods and apo e gen polymorphism was studied polymerase chain reaction (PCR) 

and restriction fragment length polymorphism (RFLP) techniques. When the patients 

were classified according to apo E4 allele as atherogenic allele present or absent, apo 

E protein, gen expression product, was lower in group with apo E4 allele compared 

to group without apo E4 allel (3,50±0,74 mg/dL and 4,66±1,56 mg/dL, respectively). 

A significant change was no observed in other lipid parameters of the patients. These 

results show that the effect of apo E gen polymorphism on lipid fractions contributing 

to formation of atherosclerosis might be limited. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-063 

Tokat Bölgesinde Kistik Fibrozis İle İlişkili Mutasyonların Dağılımı 

Şemsettin ŞAHİN, İsmail BENLİ, Leyla AYDOĞAN, Oğuzhan ŞAYLAN 

Biyokimya, Gaziosmanpaşa Üniversitesi, Tokat 

Kistik fibrosiz dış salgı bezlerini (ekzokrin bezleri) etkileyen otozomal resesif geçişli 

genetik bir hastalıktır. 7. Kromozomun uzun kolunda 31. bölgesinde lokalize olan 

gen kistik fibrozis ile ilişkilidir. Ailede kistik fibrozlu bir çocuk var ise, doğacak 

diğer çocuklarda kistik fibroz olabilir. Bu araştırmada Tokat bölgesinde kistik fibroz 

şüphelenilen 67 hastadan kistik fibrozis ile ilişkili 19 mutasyon (M.F508del, 

M.G542X, M.N1303K, M.W1282X, M.G551D, M.1717-1GgA, M.R553X, 

M.CFTRdele2,3(21kb), M.I507del, M.711+1GgT, M.3272-26AgG, M.3905insT, 

M.R560T, M.1898+1GgA, M.S1251N, M.I148T, M.3199del6, M.3120+1GgA, 

M.Q552X) tarandı. Kistik fibroz geni üzerindeki mutasyonların tespiti INNO-LiPA 

CFTR19 stripli mutasyon tarama kiti kullanılarak yapıldı. Sonuçlar verilere göre 

yorumlandı. Bu çalışmada kistik fibroz şüphesiyle hastanemiz pediatri polikliniğine 

başvuran 67 hasta alındı. Bu hastaların mutasyon taraması laboratuarımızda yapıldı. 

Araştırma sonucu 2 hastada homozigot M.N1303K mutasyonu tespit edildi. 1 hastada 

ise heterozigot M.I148T mutasyonu gözlendi. Geriye kalan hastalarda ise mutasyon 

tespit edilmedi. 

P-063 

The Distribution Of Mutations Associated With Cystic Fibrosis In Tokat 

Region 

Şemsettin ŞAHİN, İsmail BENLİ, Leyla AYDOĞAN, Oğuzhan ŞAYLAN, 

Biochemistry, Gaziosmanpaşa University Tokat 

Cystic fibrosis is autosomal recessive disease affecting exocrine gland. The gene 

associated with cystic fibrosis localized on region of 31 on long arm of chromozome 

7. If there is a child with cystic fibrosis in a family, other childs may be 

born with cystic fibrosis. In this search; in Tokat region, 19 mutations (M.F508del, 

M.G542X, M.N1303K, M.W1282X, M.G551D, M.1717-1GgA, M.R553X, 

M.CFTRdele2,3(21kb), M.I507del, M.711+1GgT, M.3272-26AgG, M.3905insT, 

M.R560T, M.1898+1GgA, M.S1251N, M.I148T, M.3199del6, M.3120+1GgA, 

M.Q552X) have been screened in 67 patients suspected with cystic fibrosis. Mutations 

analyses of cystic fibrosis gene were carried out with INNO-LiPA CFTR19 which is 

stripped cystic fibrosis mutation screening kit. Results were interpreted according to 

data. In this study; 67 patient who attended to our pediatric clinic with suspected cystic 

fibrosis were included. Mutations in these patients screened on our laboratory. As a 

result; M.N1303K mutation (homozygous) has been detected in 2 patients. M.I148T 

mutation (heterozygous) has been observed. Mutations were not detected in the other 

patients. 

CONTENTS 




27 - 30 Ekim 2010 




P-064 

Tokat Bölgesinde Vkorc1 C1173T Ve G1639A Mutasyonlarının Dağılımı 

Şemsettin ŞAHİN, Erkan SÖĞÜT, Hüseyin ÖZYURT, Leyla AYDOĞAN, 

İsmail BENLİ, Cuma MERTOĞLU 

Biyokimya, Gaziosmanpaşa Üniversitesi, Tokat 

Vitamin K epoksit redüktaz kompleksi (VKORC1) hepatositlerde lokalize olmuş 

bir membran proteinidir. VKORC1 kan koagulasyonu için temel olan vitamin K 

anabolizmasında önemli bir rol oynar. VKORC1’in yüksek aktivitesi daha yüksek 

kan koagulasyonuna yol açar. Varfarin gibi kumarin türevleri VKORC1’in kan koagulasyonun 

azalmasına yol açan aktivitesini inhibe eder. VKORC1’in en yaygın olarak 

çalışılan allelleri C1173T ve G1639A’dır. Bu çalışmaya Tokat bölgesinde koagulasyon 

bozukluğu nedeni ile hastanemize başvuran 101 hasta alındı. Bu hastaların VKORC1 

C1173T ve VKORC1 G1639A mutasyonlarının taranması laboratuarımızda yapıldı. 

Mutasyon tarama işlemi LightCycler 480 Real-Time PCR cihazı ile ticari kitleri 

kullanılarak Real-Time PCR yöntemi ile çalışıldı. Sonuç olarak; çalışmaya toplam 

101 hasta alındı. 21 hastanın (%20,7) taranan her iki mutasyon içinde homozigot, 46 

hastanın (%45,5) taranan her iki mutasyon içinde heterozigot olduğu belirlendi. 34 

hastada ise (%33,6) her iki mutasyonda görülmedi. 

P-064 

The Distribution Of Vkorc1 C1173T And G1639A Mutations In 

Tokat Region 

Şemsettin ŞAHİN, Erkan SÖĞÜT, Hüseyin ÖZYURT, Leyla AYDOĞAN, 

İsmail BENLİ, Cuma MERTOĞLU, 

Biochemistry, Gaziosmanpaşa University, Tokat 

Vitamin K epoxide reductase complex (VKORC1) is a membrane protein located hepatocytes. 

VKORC1 plays an important role in the anabolism of vitamin K which is 

essential for blood coagulation. High activity of VKORC1 leads to a higher blood coagulation. 

Cumarin derivatives like Warfarin inhibit VKORC1 activity which leads to 

a reduction of blood coagulation. In this study; 101 patient who attended to our clinic 

with coagulation disorder were included. VKORC1 C1173T and VKORC1 G1639A 

mutations in these patients were screened in our laboratory. Mutation scanning process 

was studied with LightCycler 480 device using Real-Time PCR comercial kits with 

Real-Time PCR method. As a result; 101 patients were included this study. 21 patients 

(20,7%) were homozigous for both mutations. 46 patients (45,5%) were heterozigous 

for both mutations. These mutations were not observed in 34 patients (33,6%). 

CONTENTS 




27 - 30 Ekim 2010 




P-065 

Fmf (Famılıal Medıterranean Fever) Mutasyonlu Hastalarda Süperoksid 

Dismutaz (SOD) Ve Glutatyon Peroksidaz (GSH-Px) Enzim Polimorfizmi 

Ali AKBAŞ 1 , Hüseyin ÖZYURT 2 , Şemsettin ŞAHİN 2 , İsmail BENLİ 2 , 

Oğuzhan ŞAYLAN 2 , Leyla AYDOĞAN 2 , Fatih EKİCİ 3 , Mücahit EĞRİ 4 , 

Bünyamin KISACIK 5 , 

1Biyokimya, Sivas Devlet Hastanesi, Sivas 

2Biyokimya, Gaziosmanpaşa Üniversitesi Tıp Fakültesi, Tokat 

3Fizyoloji, Gaziosmanpaşa Üniversitesi Tıp Fakültesi, Tokat 

4Halk Sağlığı, Gaziosmanpaşa Üniversitesi Tıp Fakültesi,Tokat 

5Dahiliye, 25 Aralık Devlet Hastanesi, Iğdır 

Ailesel Akdeniz Ateşi (FMF) otozomal resesif geçiş gösteren ve klinik olarak periyodik 

karın ağrısı, ateş, artralji/artrit ve deri döküntüleri ile kendini gösteren bir 

hastalıktır. Aktive olmuş enflamatuar hücreler tarafından üretilen serbest oksijen 

radikalleri FMF patogenezine katkıda bulunmakta ve FMF ile ilgili patofizyolojik 

değişikliklerden sorumlu tutulmaktadır. Bu çalışmada; FMF hastalarında SOD (Mn- 

SOD Val-9Ala) ve GSH-Px (GPX1 Pro198Leu) enzim polimorfizmlerinin rolünün 

değerlendirilmesi amaçlandı. Bu çalışma için; 129 FMF hastası ve 95 kontrol grubu 

seçildi. Real Time - Polymerase Chain Reaction (RT-PCR) yöntemi ile MnSOD Val- 

9Ala ve GPX1 Pro198Leu enzim polimorfizmleri incelendi. FMF mutasyonu gözlenen 

hastaların %52,7’sinde GSH-Px polimorfizmi, %77,5’inde ise SOD polimorfizmi 

görülmüştür. Bu da gösteriyor ki FMF hastalığında hem GSH-Px enzimi hem de SOD 

enzimi kısmen de olsa etkilenmiş ve büyük oranda polimorfizm görülmüştür. Sonuç 

olarak; SOD ve GSH-Px enzim polimorfizmlerinin FMF patofizyolojisinde etkin 

olduğunu söyleyebiliriz. 

P-065 

Evaluation Of Superoxide Dismutase (SOD) And Glutathione Peroxidase 

(GSH-Px) Enzymes Polymorphism In Fmf (Familial Mediterranean Fever) 

Patients 

Ali AKBAŞ 1 , Hüseyin ÖZYURT 2 , Şemsettin ŞAHİN 2 , İsmail BENLİ 2 , 

Oğuzhan ŞAYLAN 2 , Leyla AYDOĞAN 2 , Fatih EKİCİ 3 , Mücahit EĞRİ 4 , 

Bünyamin KISACIK 5 , 

1Biochemistry, Sivas Devlet Hospital, Sivas 

2Biochemistry, Gaziosmanpaşa University Faculty of Medicine, Tokat 

3Phisiology, Gaziosmanpaşa University Faculty of Medicine, Tokat 

4Halk Sağlığı, Gaziosmanpaşa University Faculty of Medicine, Tokat 

5Internal, 25 Aralık State Hospital, Iğdır 

Familial Mediterranean Fever (FMF) is an autosomal recessive disease and clinically 

characterized by periodic abdominal pain, fever, arthralgia / arthritis and skin lesions. 

Free oxygen radicals that are produced by activated inflammatory cells are also supposed 

to contribute to the pathophysiologic changes in FMF. In this study, we aimed 

to evaluate the role of polymorphisms of SOD (MnSOD Val-9Ala) and GSH-Px 

(GPX1 Pro198Leu) enzymes in FMF patients. For this study, 129 FMF patients and 

95 healthy controls were selected. MnSOD Val-9Ala ve GPX1 Pro198Leu enzym 

polimorphisms were examined using Real Time - Polymerase Chain Reaction (RT- 

PCR) methot. GSH-Px polymorphism was seen in the 52,7% of patients observed 

FMF mutation, in the 77,5 % SOD polymorphism. This shows that both the FMF 

disease enzyme GSH-Px and SOD enzyme is partially affected, and was largely polymorphism. 

As a result; we can say that SOD and GSHPX enzyme polymorphism is 

effective on FMF pathophysiology. 

CONTENTS 




27 - 30 Ekim 2010 




P-066 

Türkiye’de İlk Kez Gözlenen Anormal Hemoglobin: Hb Stanleyville II 

Figen GÜZELGÜL, Erdinç YALIN, Kıymet AKSOY 

Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi Tıbbi Biyokimya Anabilim Dalı, 01330, 

Adana 

figenguzelgul@gmail.com 

Dünyada en sık görülen kalıtsal kan hastalığı hemoglobinopatilerdir. Dünya Sağlık 

Teşkilatının (WHO) verilerine göre; dünyadaki hemoglobinopati taşıyıcılarının 

sıklığı %5,1 ve Türkiye genelinde ise %2,1’dir. 

Çukurova yöresinde beta talasemi taşıyıcı sıklığı %3,7 ve alfa talasemi taşıyıcı 

sıklığı %3,3 olarak belirlenmiştir. Bu çalışmada Doğum Öncesi Tanı merkezimize 

başvuran bir olguda a globin geni Gap- PCR yöntemiyle incelendiğinde 3.7 

kb’lık delesyonu içerdiği ayrıca DNA dizi analizi sonucunda Türkiye’de ilk kez 

gözlenen Hb Stanleyville II [a78 (EF 7) AsngLys (AACgAAA)] anormal hemoglobin 

taşıyıcısı olduğu belirlenmiştir. 

P-066 

A Novel Abnormal Hemoglobin Observed in Turkey: Hb Stanleyville II 

Figen GÜZELGÜL, Erdinç YALIN, Kıymet AKSOY 

Cukurova University Medicine Faculty Biochemistry Department, 01330, Adana 

figenguzelgul@gmail.com 

.Hemoglobinopathies are the most frequent hereditary blood disorder worldwide. 

According to World Health Organization, the prevalance of hemoglobinopathy 

carriers are %5,1 and %2,1 for worldwide and for Turkey respectively. 

.The prevalance of alpha and beta thalassemia carriers in Cukurova region are 

%3,3 and %3,7 respectively. In this study, a case applied to our Prenatal Diagnosis 

Center was investigated for a globin gene with Gap- PCR method and was 

found to carry 3.7kb deletional mutation. Moreover, a novel abnormal a globin 

chain mutation for Turkey causing Hb Stanleyville II [a78 (EF 7) AsngLys 

(AACgAAA)] was observed by using DNA sequencing analysis. 

CONTENTS 




27 - 30 Ekim 2010 




P-067 

Aktif Ve Pasif Sigara İçicilerde Serum Kotinin Düzeyleri Ve Böbrek 

Fonksiyonu İle İlişkisinin Araştırılması 

Haluk DÜLGER 1 , Ahmet DÖNDER 1 , M. Ramazan ŞEKEROĞLU 1 , 

Reha ERKOÇ 2 , Bülent ÖZBAY 3 

P-067 

Investigation Of Relationship Between Serum Levels Of Cotinine And 

Renal Function In Active And Passive Smokers 

Haluk DÜLGER 1 , Ahmet DÖNDER 1 , M. Ramazan ŞEKEROĞLU 1 , 

Reha ERKOÇ 2 , Bülent ÖZBAY 3 

CONTENTS 

1Biyokimya Anabilim Dalı, Yüzüncü Yıl Üniversitesi Tıp Fakültesi, Van 

2İç Hastalıkları Anabilim Dalı, Nefroloji Bilim Dalı, Yüzüncü Yıl Üniversitesi 

Tıp Fakültesi, Van 

3Göğüs Hastalıkları Anabilim Dalı, Yüzüncü Yıl Üniversitesi Tıp Fakültesi, Van 

Vücuda alınan nikotin, metaboliti olan “kotinin”e dönüşür ve bu şekilde idrarla dışarı 

atılır. Değişik şekillerde vücuda alınan nikotinin böbrek fonksiyonları üzerine olumsuz 

etkileri bulunmaktadır. Bu çalışmada, bilinen herhangi bir hastalığı bulunmayan, 

aktif ve pasif olarak sigara dumanına maruz kalan kişilerde glomerüler filtrasyon 

hızı, mikroalbuminüri ve b-2 mikroglobulin atılımının böbrek fonksiyonları üzerine 

etkisinin olup olmadığının araştırılması amaçlandı. Çalışmaya dahil edilen bireyler 

üç gruba ayrıldı, birinci grup aktif sigara içenlerden, ikinci grup pasif olarak sigara 

dumanına maruz kalanlardan ve üçüncü grup ise sigara içmeyen ve sigara içenlerle 

bir arada bulunmayan sağlıklı kişilerden oluşturuldu. Bu gruplara dahil edilen bireylerden 

kan ve idrar numuneleri toplandı. Alınan kanlarda serum glukoz, üre, kreatinin, 

total protein, albumin, globulin ve kotinin düzeyleri ölçüldü. Alınan idrar numunelerinde 

ise mikroalbumin, b-2 mikroglobulin ve kreatinin düzeyleri tespit edildi. Serum 

kotinin değerleri aktif içiciler ve pasif içiciler, kontrol grubuyla karşılaştırıldığında 

anlamlı olarak yüksek bulunmasına rağmen, pasif içicilerdeki artış istatistiksel olarak 

anlamlı değildi. İdrar mikroalbumin ve kreatinin seviyeleri aktif içici grupta anlamlı 

olarak yüksek olmasına rağmen, b-2 mikroglobulin seviyelerindeki değişiklikler 

anlamlı değildi. İdrar mikroalbumin/kreatinin düzeyi, gerek aktif gerekse pasif sigara 

içici grupta kontrol grubuna göre anlamlı olarak yüksekti. Sonuç olarak, aktif sigara 

içicilerde serum kotinin düzeylerinde ve mikroalbuminüride artış tespit edildi. Pasif 

sigara içicilerinde ise, serum kotinin seviyelerinde artış gösterilememesine rağmen, 

mikroalbumin/kreatinin düzeylerinin yüksek olduğu saptandı. Böylece böbreğin pasif 

içicilerde dahi sigara içiminden etkilenerek glomerüler fonksiyonlarının bozulmasına 

yol açabileceği ve idrar mikroalbumin/kreatinin oranının artmasının ateroskleroz riskini 

artırabileceğine işaret ettiği kanaatine varıldı. 

1Biochemistry Department, Yüzüncü Yıl University Faculty of Medicine, Van 

2Department of Internal Medicine, Nefroloji Bilim Dalı, Yüzüncü Yıl University 

Faculty of Medicine, Van 

3Department of Chest Diseases, Yüzüncü Yıl University Faculty of Medicine, 

Van 

Nicotine intake turns into “cotinin” with metabolite and is excreted with urine. Nicotine, 

taken in various ways, has adverse effects on renal functions. We investigated 

whether active or passive smoking has any advers effect on renal functions in term 

of glomeruler filtration rate, microalbuminuria and b-2 mikroglobulin excretion. The 

volunteers included in the study were classified into 3 groups: the first group consisted 

of active smokers, the second group were passive smokers, and the third group were 

controls as non active and passive smokers. Blood and urine samples were collected 

from the groups. In the collected blood, serum glucose, urea, creatinin, total protein, 

albumin, globulin, and cotinin levels were measured. In the collected urine samples, 

microalbumin, b-2 mikroglobulin and creatinin levels were measured. Although serum 

cotinin levels were found high compared with both passive and active smokers 

by control groups, the meaningfully increase in passive smokers were not found 

statistically meaningfull. Although urinary microalbumin and creatinin levels were 

meaningfully high in active smokers, the changes in b-2 microglobulin levels were 

not found meaningfull. Urinary microalbumin/creatinin ratio increased significantly 

in both active and passive smokers. Serum cotinin levels and urinary microalbumin/ 

creatinin ratio was increased in active smokers, additionally despite no significant 

increase in cotinin levels, urinary microalbumin/creatinin ratio was also increased in 

passive smokers. Kidney may be affected by even passive smoking and glomeruler 

functions may be affected i.e. increased microalbumin/creatinin ratio may be indicating 

increased atherosclerosis risk in these persons. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-068 

Diyabetik Nefropati Gelişiminin Bir Göstergesi Olarak İdrar Proteini Ve 

8-Hidroksi-2\’- Deoksiguanozin (8-OHdG) Düzeylerinin Karşılaştırılması 

Erdim SERTOĞLU, Muhittin A. SERDAR, Metin UYANIK, Serkan TAPAN 

P-068 

Comparison Of Urinary Protein And 8-Hydroxy-2’-Deoxyguanosine (8- 

OHdG) Levels As A Predictor Of Development Of Diabetic Nephropathy 

Erdim SERTOĞLU, Muhittin A. SERDAR, Metin UYANIK, Serkan TAPAN 

CONTENTS 

Tıbbi Biyokimya Anabilim Dalı, Gülhane Askeri Tıp Akademisi, Ankara 

Department of Biochemistry, Gulhane Military Medical Academy, Ankara 

Diyabette artmış oksidatif stresin, diyabetin ve komplikasyonlarının ilerlemesine 

katkıda bulunduğu bilinmektedir. Son zamanlarda, idrardaki 8-Hidroksi-2\’- 

Deoksiguanozin’in (8-OHdG) diyabetik hastalarda in vivo oksidatif DNA hasarını ve 

diyabetik nefropati gelişimini tahmin etmede duyarlı ve kullanışlı yeni bir klinik biyobelirteç 

olarak görev yapabileceği öne sürülmüştür. Bu çalışmanın amacı, tip 2 diyabet 

hastalarında idrar 8-OHdG düzeylerini protein ile karşılaştırmak ve sağlıklı insanlardan 

hastaları ayırt etmede biyokimyasal belirteç olarak rolünü değerlendirmektir. 

Bu amaçla, proteinürinin eşlik ettiği 12 tip 2 diyabet ve 11 sağlıklı kontrol hastası 

çalışmaya dahil edilmiştir. İdrar 8-OHdG konsantrasyonları modifiye edilmiş LC-MS/ 

MS metodu ile ölçülmüş ve aynı hastaların 24 saatlik idrardaki protein düzeyleri ile 

kıyaslanmıştır. Tip 2 diyabet hastaları idrarlarında kontrol hastalarından daha yüksek 

ancak istatistiksel olarak anlamsız 8-OHdG konsantrasyonlarına sahiptiler(hastalar ve 

kontrol grubu sırasıyla; 3,44±2,23, 2,18±1,24 nmol/mol kreatinin). Ancak, hastaların 

idrarlarındaki protein konsantrasyonları kontrol grubuna göre önemli ölçüde yüksek 

bulundu. Hastaların ve sağlıklı bireylerin idrarlarındaki protein düzeyleri arasında 

anlamlı derecede fark olmasına rağmen, modifiye edilmiş LC-MS/MS metodu ile 

tespit edilen 8-OHdG düzeyleri istatistiksel olarak anlamsız bulundu. Sonuçta, bu 

çalışma göstermiştir ki diyabetik hastalarda diyabetik nefropati gelişimini tahmin etmede 

idrar 8-OHdG düzeyleri proteinüri gibi yararlı bir klinik belirteç değildir. 

The increased oxidative stress in diabetes is known to contribute to the progression of 

diabetes and its complications. Recently, 8-hydroxy-2’-deoxyguanosine (8-OHdG) in 

urine has been suggested to serve as a new sensitive and useful clinical biomarker to 

predict the oxidative DNA damage in vivo and the development of diabetic nephropathy 

in diabetic patients. The aim of this study is to compare the levels of urine 8-OHdG 

with protein in patients with type 2 diabetes and to evaluate its role as biochemical 

marker for distinguishing these patients from healthy people. For this purpose, 12 patients 

with type 2 diabetes accompanied by proteinuria and 11 healty control subjects 

were included in this study. The urine concentrations of 8-OHdG were measured by 

modified LC-MS/MS method and compared with the 24-hour urine protein levels of 

the same patients. The type 2 diabetic patients usually have higher concentrations of 

8-OHdG in their urine than the control subjects but not statistically significant (patients 

and control group respectively; 3,44±2,23, 2,18±1,24 nmol/mol kreatinin). However, 

concentrations of protein in urine of patients were significantly higher than the control 

subjects. Although the levels of urinary protein between patients and healthy individuals 

were significantly different, 8-OHdG levels detected by modified LC MS/MS 

method were found to be statistically insignificant. Eventually, this study provides 

evidence that 8-OHdG in urine is not a useful clinical marker as proteinuria to predict 

the development of diabetic nephropathy in diabetic patients. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-069 

Kreatinin Düzeyiyle Lipid Profili Arasındaki İlişki Ve Statin Grubu İlaç 

Kullanımının Etkisi 

Ahmet Burak GÜRPINAR 1 , Nigar YILMAZ 1 , Oktay Hasan ÖZTÜRK 1 , 

Özgür Yıldırım KURTGÖZ 1 , Zafer YÖNDEN 1 , Cumali GÖKÇE 2 , 

Mehmet AYDIN 3 

P-069 

The Relationship Of The Creatinin Level With The Lipid Profile And The 

Effect Of Statin Based Drugs 

Ahmet Burak GÜRPINAR 1 , Nigar YILMAZ 1 , Oktay Hasan ÖZTÜRK 1 , 

Özgür Yıldırım KURTGÖZ 1 , Zafer YÖNDEN 1 , Cumali GÖKÇE 2 , 

Mehmet AYDIN 3 

CONTENTS 

1Tıbbi Biyokimya, Mustafa Kemal Üni., Tıp Fakültesi, Hatay 

2Dahiliye, Mustafa Kemal Üni., Tıp Fakültesi, Hatay 

3Fizyoloji, Mustafa Kemal Üni., Tıp Fakültesi, Hatay 

Serum kreatinin, böbrek fonksiyonunu değerlendirmek için en sık kullanılan tahlillerden 

birisidir. Bu çalışmada, kreatinin değerleri ile lipid profili arasındaki ilişki ve 

statin kullanımının etkisi incelendi. Dahiliye polikliniğine başvuran kreatinin değeri 

1.3 mg/dl’ den yüksek olan 100 kişi; statin kullanmayan (Grup 1) ve statin kullananlar 

(Grup 2) olarak 2 gruba ayrıldı. Kreatinin düzeyi (Jaffe metodu) ve lipit paneli kolorimetrik 

yöntem ile biyokimya otoanalizöründe çalışıldı. Çalışmaya katılan grupların 

yaşları arasında anlamlı fark yoktu. Kreatinin düzeyi, grup 1 ile grup 2 kıyaslandığında 

grup 2’ de anlamlı olarak daha düşük bulundu. HDL-kolesterol değerleri kontrol 

grubuna kıyasla grup 1’ de anlamlı olarak daha düşüktü. Ayrıca grup 2’ nin HDLkolesterol 

değerleri grup 1’ den daha yüksek tespit edildi ama anlamlı fark yoktu. 

Grup 1 ile grup 2’ nin LDL-kolesterol seviyesi karşılaştırıldığında grup 2’ nin LDLkolesterol 

seviyesi daha yüksekti ama anlamlı fark yoktu. Sonuç olarak, kreatinin 

yükseldikçe HDL-kolesterol seviyesinin anlamlı olarak düştüğü, statin alan grupta ise 

HDL-kolesterol seviyesinin yükseldiği tespit edilmiştir. Statin kulanımının kreatinin 

seviyesini anlamlı şekilde düşürdüğü ve indirek olarak böbrek fonksiyonlarına olumlu 

etkisi olabileceği düşünülmüştür. 

1Department of Biochemistry, Faculty of Medicine, Mustafa Kemal University, 

Hatay 

2Department of Internal Medicine, Faculty of Medicine, Mustafa Kemal University, 

Hatay 

3Department of Physiology, Faculty of Medicine, Mustafa Kemal University, 

Hatay 

Serum creatinine is one of the most commonly employed analyses used to assess how 

well the kidneys work. This study is aimed to investigate the relationship of the creatinine 

level with the lipid profile as well as the effect of statin based drugs. 100 patients 

applying to the internal medicine clinic with creatinine rate over 1.3 mg/dl were divided 

into 2 parts as group 1 that didn’t receive statin and group 2 that received statin. 

Creatinine level (Jaffe method) and lipid panel was studied with calorimetric method 

on biochemical automatic analyzer. There was no significant age difference between 

the groups. When the creatinine levels of group 1 and 2 were compared, that of group 

2 was found to be significantly lower. HDL-cholestrol levels of group 1 was detected 

to be lower than that of the control group. On the other hand, HDL-cholestrol levels 

in group 2 were found to be higher than those in group 1, though with no significant 

difference. When LDL-cholestrol levels of group 1 was compared with that of group 

2, the latter was found higher; yet there was no significant difference. In conclusion, 

it was detected that as the creatinine level rose, HDL-cholestrol level decreased more 

significantly while in the statin taking group this level increased. This suggests that 

statin administration reduces the creatinine level thus contributing to well functioning 

of kidneys. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-070 

Kronik Böbrek Hastalıklarında Hscrp, Nitrik Oksit, Adiponektin Ve Leptin 

Düzeyleri 

Hacer Ebru AÇIKGÖZ 1 , Nihal OCAK 1 , Emre SARANDÖL 1 , Zehra SERDAR 1 , 

Kamil DİLEK 2 , Melahat DİRİCAN 1 

P-070 

High Sensitive C-Reactive Protein, Nitric Oxide, Adiponectin And Leptin 

Levels In Chronic Renal Diseases 

Hacer Ebru AÇIKGÖZ 1 , Nihal OCAK 1 , Emre SARANDÖL 1 , Zehra SERDAR 1 , 

Kamil DİLEK 2 , Melahat DİRİCAN 1 

CONTENTS 

1Tıbbi Biyokimya Anabilim Dalı, Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi, Bursa 

2Nefroloji Bilim Dalı, Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi, Bursa 

Subklinik aterosklerozun erken belirteci olabilecek nitrik oksit (NO), hs-CRP, adiponektin 

ve leptin düzeylerinin sağlıklı kontroller ile çeşitli kronik böbrek yetmezlikli 

hasta gruplarında karşılaştırılması amaçlandı. Çalışmaya böbrek nakli yapılmış 

hastalar (BN, n=18) ile hemodiyaliz tedavisi gören (HD, n=18) ve görmeyen (KBY, 

n=18) kronik böbrek yetmezlikli hastalar ve sağlıklı gönüllüler (n=18) alındı. Serum 

NO düzeylerinin HD ve BN gruplarında KBY ve sağlıklı kontrollerden daha yüksek 

olduğu gözlendi. hs-CRP; BN ve HD hastalarında kontrollere göre anlamlı olarak 

daha yüksekti. Plazma adiponektin konsantrasyonu KBY, HD ve BN hastalarında 

benzer olup, kontrollere göre ~2 kat yüksekti. Böbrek hastalarında serum leptin 

düzeyinin sağlıklı gruptan ~ 3 kat yüksek olduğu bulundu. BN hastaları takrolimus 

(n=9) ve siklosporin (n=9) kullanımına göre incelendiğinde NO, adiponektin ve 

leptin düzeyleri bakımından farklılık olmadığı; hs-CRP düzeyinin ise takrolimus kullananlarda 

anlamlı olarak daha yüksek olduğu görüldü. Tüm gruplarda adiponektin 

ile HDL-kolesterol arasında anlamlı pozitif korelasyon olduğu saptandı. KBY ve BN 

hastalarında NO ile hs-CRP düzeyleri arasında anlamlı pozitif; HD grubunda ise adiponektin 

ile hs-CRP ve leptin arasında anlamlı negatif korelasyonlar olduğu görüldü. 

Böbrek fonksiyonlarındaki azalmanın adipositokinlerin düzeylerinde artışa yol 

açabileceği; NO seviyelerindeki artışın ise inflamasyonla ilişkili olabileceği sonucuna 

varıldı. 1291 

1Department of Medical Biochemistry, Uludag University Faculty of Medicine, 

Bursa 

2Department of Nephrology, Uludag University Faculty of Medicine, Bursa 

The aim of the study was to compare nitric oxide (NO), hs-CRP, adiponectin and 

leptin levels in healthy controls with various groups of chronic renal failure patients as 

an early marker of subclinical atherosclerosis. In this study,we used patients with renal 

transplantation (RT, n = 18), chronic renal failure patients whose treated (HD, n = 18) 

and non-treated (CRF, n = 18) with hemodialysis and healthy volunteers (HC, n = 

18). NO serum levels in HD and RT groups were found to be higher than in CRF and 

healthy controls. hs-CRP in RT and HD patients was significantly higher than controls. 

Plasma adiponectin concentration was similar in patients with HD, CRF and RT, 

and ~ 2 times higher than in controls. Serum leptin levels in renal patients were found 

to be ~ 3 times higher than the healthy groups. When we examine the RT patients, 

who used tacrolimus (n=9) and cyclosporine (n=9), there is no difference between 

two groups in NO, adiponectin and leptin levels, but hs-CRP levels were significantly 

higher in patients who used tacrolimus. In all groups there were significant positive 

correlation between adiponectin and HDL-cholesterol. We observed that significant 

positive correlation between NO and hs-CRP levels in CRF and RT patients, and 

significant negative correlation between adiponectin with hs-CRP and leptin levels 

in HD groups. It was concluded that decline in renal function can lead to an increase 

in adipocytokine levels and increase in NO levels may be related with inflammation. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-071 

Sağlikli Çocuk Ve Erişkinlerde İdrar N-Acetyl-Ss-D-Glucosaminidase 

Aktivitesi: Ön Çalışma 

Özgür BAYKAN 1 , Tuncay SEYREKEL 1 , Rıdvan FIRAT 1 , 

Meryem BENZER 2 , Harika ALPAY 2 , Goncagül HAKLAR 1 

P-071 

Urinary N-Acetyl-Ss-D-Glucosaminidase Activity In Healthy Children And 

Adults: A Preliminary Study 

Özgür BAYKAN 1 , Tuncay SEYREKEL 1 , Rıdvan FIRAT 1 , 

Meryem BENZER 2 , Harika ALPAY 2 , Goncagül HAKLAR 1 

CONTENTS 

1Biyokimya Ab.D., Marmara Üniversitesi Tıp Fakültesi, Istanbul 

2Çocuk Sağlığı Ve Hastalıkları Ab.D. Pediatrik Nefroloji Bd., Marmara 

Üniversitesi Tıp Fakültesi, Istanbul 

1Dept. Of Biochemıstry, School Of Medicine,Marmara Unıversity, Istanbul 

2Subdepartment Of Nephrology,Department Of Pedıatrıcs, School Of 

Medıcıne,Marmara Universıty, Istanbul 

Relatif olarak yüksek molekül ağırlığa (>130 kDa) sahip N-acetyl-ß-D-glucosaminidase 

(NAG) glomerüler bazal membrandan filtre edilememesi nedeniyle tübüler 

hücreler için özgül bir idrar belirtecidir. NAG aktivite artışı tübüler hücre hasarını 

göstermekle birlikte, hücresel hasar olmaksızın, artmış lizozomal aktiviteyi de 

yansıtabilir. İdrarda NAG düzeyinin belirlenmesi, diabetes mellitus, nefrotik sendrom, 

enflamasyon, vezikoüreteral reflü, idrar yolu infeksiyonları gibi nedenlerle 

oluşabilen renal hasarın oldukça hassas bir göstergesidir. Çalışmamızın amacı, 6-18 

yaş arası sağlıklı çocuklar ve 18-45 yaş arası sağlıklı erişkinlerde referans aralıkların 

belirlenmesi için bir ön çalışma yapmaktır. Çalışma Marmara Üniversitesi Hastanesi 

Merkez Laboratuvarında yapıldı. Kesinliğin değerlendirilmesi amacıyla sağlıklı 

kişilerden idrar havuzu oluşturuldu. Sabah ilk idrarlardan orta akım örnekleri toplanarak 

(n=33) aynı gün analiz edildi. İdrar NAG aktivitesi (Diazyme Laboratories, 

USA) Roche Modüler Analizöre (Roche Diagnostics GmbH, Mannheim, Germany) 

adapte edilerek spektrofotometrik olarak ölçüldü. İdrar kreatinin konsantrayonları da 

yine modüler analizörde kinetik Jaffe yöntemi kullanılarak çalışıldı. Enzimin idrarla 

atılımında hacim ve zaman etkisinin neden olabileceği değişkenliği azaltmak amacıyla 

idrar NAG değerleri kreatinin konsantrasyonuna oranlanarak ifade edildi (U-NAG/ 

Cr=IU/L:mg/dL). Çalışmamızın istatistiksel değerlendirmeleri SPSS 15.0 programı 

kullanılarak yapıldı. Gün-içi kesinlik değerleri (%CV) %3 (2.92±0.09, ortalama±SD) 

olarak bulundu. Çocuk yaş grubunda idrar NAG/Cr medyan değeri ve dağılım aralığı 

3.26 IU/L:mg/dL (1.60-6.09) iken erişkinlerde 1.98 IU/L:mg/dL (1.48-4.24) olarak 

bulunmuştur (p130 kDa) which does not permit its 

filtration through the glomerular basal membrane. Increased NAG activity indicates 

damage to tubular cells, although it can also reflect increased lysosomal activity without 

cellular damage. The determination of urinary NAG provides a very sensitive 

indicator of renal damage such as injury due to diabetes mellitus, nephrotic syndrome, 

inflammation, vesicoureteral reflux, urinary tract infection, etc. The aim of our study 

was make a preliminary study for the establishment of reference ranges of urinary 

NAG/creatinine ratio in healthy children aged 6-18 and adults aged 18-45 years. The 

study was held at Marmara University Hospital Central Clinical Laboratory. Fresh 

urine pool from healthy subjects were used for precision estimation. Spot urinary samples 

(n=33) were collected after the first morning void and analysed same day. Urinary 

NAG activities were determined spectrophotometrically (Diazyme Laboratories, 

USA) adapted to Roche modular analyser (Roche Diagnostics GmbH, Mannheim, 

Germany). Urinary creatinine concentrations were estimated by Jaffe’s kinetic method 

again on modular analyser. The urinary NAG values were expressed as a ratio to 

urinary creatinine concentration (U-NAG/Cr ratio in IU/L:mg/dL), as this relationship 

shows less variability than the urinary enzyme excretions related to volume or time. 

The statistical analyses were performed using SPSS 15.0. The inter-assay CV was 3% 

(2.92±0.09, mean±SD). In pediatric age group U-NAG/Cr ratio was 3.26 IU/L:mg/dL 

(1.60-6.09) and for adults 1.98 IU/L:mg/dL (1.60-6.09) (p


27 - 30 Ekim 2010 




P-072 

Kronik Böbrek Hastalarında İdrar Protein/Kreatinin Oranlarına Göre 

Serum Parametreleri 

Metin DEMİR, Nejla BARIŞ, Serap ÇUHADAR, Ayşenur ATAY, 

Mehmet KÖSEOĞLU 

P-072 

Serum Parameters According To Urinary Protein/Creatinine Ratio In 

Chronic Kidney Disease 

Metin DEMİR, Nejla BARIŞ, Serap ÇUHADAR, Ayşenur ATAY, 

Mehmet KÖSEOĞLU 

CONTENTS 

II. Biyokimya ve Klinik Biyokimya Laboratuvarı, İzmir Atatürk Eğitim ve 

Araştırma Hastanesi, İzmir 

II. Biochemistry and Clinical Biochemistry Laboratory, Izmir Ataturk Training 

and Research Hospital, İzmir 

Böbrek hastalığının saptanması için glomeruler filtrasyon hızı (GFR) değerleri 

kullanılmaktadır. Serum kreatinin üretimi kas kitlesi ile orantılıdır ve günler arasında 

belirgin farklılık göstermez. Klirens hızı ise büyük ölçüde GFR’yi yansıtır. Glomerüler 

kapiller duvarının hasarlanması, tübüler hasar gibi durumlarda proteinüri meydana 

gelir. Biz de yaptığımız bu çalışmada protein/kreatin oranlarına göre hasta 

grupları oluşturup, serum parametrelerindeki olası değişiklikleri araştırdık. Hastanemiz 

laboratuvarına Kasım 2009 – Mart 2010 tarihleri arasında gelen 248 hasta verisi 

incelendi. Bu çalışma için hastaların idrar protein ve kreatinin düzeylerine bakıldı. 

İdrar protein/kreatinin(mg/g) oranına göre 7 grup oluşturuldu. Kalsiyum (Ca), fosfor 

(P), paratiroid hormon (PTH) ve MDRD (Modification of Diet in Renal Diseases) 

değerleri için one sample kolmogorov-smirnov testi yapıldı. Bu test sonucuna göre 

Ca, P ve PTH için nonparametrik Kruskal Wallis testi, MDRD değerleri için ANOVA 

testi uygulandı. P


27 - 30 Ekim 2010 




P-073 

Renal Fonksiyonlar icin Yeni Bir Belirtec Olarak Sistatin C 

Mine YAVUZ TASLİPİNAR 1 , Ayse Ozden SOYDAS 1 , Nilufer BAYRAKTAR 2 , 

Sebnem KOSEBALABAN 1 

P-073 

Serum Cystatin C As A Novel Marker Of Renal Functions 

Mine YAVUZ TASLİPİNAR 1 , Ayse Ozden SOYDAS 1 , Nilufer BAYRAKTAR 2 , 

Sebnem KOSEBALABAN 1 

CONTENTS 

1Biyokimya, Etlik Ihtisas Egitim ve Arastirma Hastanesi, Ankara 

2Biyokimya, Baskent Universitesi Hastanesi , Ankara 

1Biochemistry, Etlik Ihtisas Education and Research Hospital 

2Biochemistry, Baskent University Hospital 

Glomeruler filtrasyon hızı (GFH), sağlıklı ve hastalıklı dönemde renal fonksiyonel 

kapasitenin en sensitif ve spesifik göstergesidir. Bu nedenle renal yetmezliğin erken 

tanısının yanında doğru ve hızlı belirlenmesi de önem kazanır. Glomeruler filtrasyon 

hızı eksojen ve/veya endojen belirteçler kullanılarak belirlenmektedir. Bu endojen 

belirteçlerden biri olan serum kreatinin konsantrasyonu ile GFH hesabı (kreatinin 

klirensi) yaygın olarak kullanılmaktaysa da ideal belirteç arayışı devam etmektedir. 

Bundan dolayı biz bu çalışmamızda non-diabetik kronik böbrek yetmezlikli (KBY), 

diabetes mellituslu (DM) ve nefrotik sendromlu (NS) hastalarımızda bu belirteçlerden 

en çok ümit vaat edenlerinden biri olan sistastin C’nin değişimini araştırdık. Çalışmaya 

dahil edilen 22 KBY’li, 21 DM’li, 17 NS’li olguda serum sistatin C, serum kreatinin, 

idrar protein ve kreatinin ve 24 saatlik kreatinin klirens düzeylerini tayin ettik. 

KBY grubu ile DM ve NS grupları arasında sistatin C ve kreatinin klirensi parametrelerinde 

anlamlı farklılık bulundu. DM ve NS grupları arasında ise sadece Sistatin 

C’de anlamlı farklılık bulundu. Serum sistatin C’nin idrar proteini ve kreatinin klirensi 

ile korelasyonlarına baktığımızda, KBY’li grupta serum sistatin C ve idrar proteini 

arasında r= 0.556, p=0.007; serum sistatin C ve kreatinin klirensi arasında r=- 

0.815, p=0.000; DM’lu grupta serum sistatin C ve idrar proteini arasında r= 0.493, 

p=0.023; serum sistatin C ve kreatinin klirensi arasında r=-0.760, p=0.000 olarak bulundu. 

NS’li grupta ise serum sistatin C ile idrar proteini ve kreatinin klirensi arasında 

anlamlı korelasyon bulunamamıştır. Biz bu çalışmanın sonucunda, sistatin C’nin renal 

hasar gelişmiş ya da gelişmekte olan hastalarda böbrek fonksiyonlarının izlenmesinde 

kullanılabileceği özellikle de kreatinin klirensinin yeterli bilgi vermediği 

erken dönemde faydalı olabileceği kanısına vardık. 

Glomerular filtration rate (GFR) is generally considered the most sensitive and specific 

index of renal functional capacity in health and disease. Therefore, accurate and 

quick determination of GFR is essential for early diagnosis of renal failure. In clinical 

practice, GFR is usually estimated with exogenous and/or endogenous markers. Serum 

creatinin is one of these endogenous filtration markers. Although it is used commonly 

for GFR estimation (creatinin clearence), more ideal markers are still seeking. 

One of the most promising of the new serum markers is cystatin C. For this reason, 

we studied the differences in levels of cystatin C in patients with non-diabetic chronic 

renal failure (CRF), diabetes mellitus (DM) and nephrotic syndrome.(NS). We determined 

serum cystatin C, serum creatinine, urine protein and creatinin and 24-hour 

creatinine clearence levels in a total of 22 patients with CRF, 21 patients with DM and 

17 patients with NS. Serum cystatin C and creatinine clearence levels were significantly 

different between CRF group and DM and NS groups. Not creatinine clearence 

levels but only serum cystatin C levels were significantly different between DM and 

NS groups. Serum cystatin C was positively correlated with urine protein (r= 0.556, 

p=0.007) and negatively correlated with creatinin clearence (r=-0.815, p=0.000) in 

patients with CRF. Serum cystatin C was positively correlated with urine protein (r= 

0.493, p=0.023) and negatively correlated with creatinin clearence (r=-0.760, p=0.000) 

in patients with DM. There was no significant correlation between serum cystatin C 

and urine protein and creatinin clearence. As a result of this study, we concluded that 

using serum cystatin C levels may be used in patients with advanced/developing renal 

damage especially when creatinine clearence did not give enough information. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-074 

Sigara ve Maraş Otu Şeklinde Dumansız Tütün Kullanımının Plazma 

Nitrik Oksit Düzeylerine Etkisi 

Naciye KURTUL 1 , Saniye BÖYÜKKARA 1 

P-074 

The Effect of Smoke and Smokeless Tobacco Use as Maraş Powder on 

Plasma Nitric Oxide Level 

Naciye KURTUL 1 , Saniye BÖYÜKKARA 1 

CONTENTS 

1Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi, Fen Fakültesi Kimya Bölümü, 

Biokimya AD, Kahramanmaraş 

beren_buyukkara@hotmail.com 

1University of Kahramanmaraş Sütçü İmam, Faculty of Science Department of 

Chemistry, Division of Biochemistry, Kahramanmaraş 

beren_buyukkara@hotmail.com 

Dumansız tütün kullanımı tüm dünyada yaygındır. Türkiye de özellikle 

Kahramanmaraş’ta ve diğer güney şehirlerinde, Maraş otu (MO) olarak bilinen ve tütün 

Nicotiana ructica L. cinsinden hazırlanan bir çeşit dumansız tütün, sigaraya alternatif 

olarak sıkça tüketilmektedir. Dumansız tütünle, artmış kardiyovasküler hastalıklar, 

ağız boşluğu, larinks ve farinks kanserleri riski birliktedir. 

Bu çalışmada, sigara içenlerde (Grup 1), Maraş otu kullanlarda (MOK; Grup 2) ve 

sigara içmeyen ve MO kullanmayan sağlıklı kontrol grubundan (Grup 3) elde edilen 

kan örneklerindeki plazma nitrik oksit (PNO) konsantrasyonları Griess reaksiyonuyla 

ölçüldü ve sonuçlar karşılaştırıldı. 

PNO konsantrasyonlarının, sigara içen grupta (p


27 - 30 Ekim 2010 




P-075 

İki Farklı Organizma Tarafından Remazol Brillant Mavisinin 

Giderimlerinin Karşılaştırılması; GC-MS Ve FT-IR İle Metabolitlerin 


Hatice ARDAG AKDOGAN, Merve CANPOLAT 

Kimya, Pamukkale Üniversitesi, Denizli 

Çevre kirliliğine neden olan birçok organik maddenin biyolojik olarak yıkımında 

beyaz çürükçül funguslar görev almaktadır. Ağaçtaki lignini, içerdikleri ekstraselüler 

lignolitik enzimlerle parçalayabilme özelliğine sahip olup, çok çeşitli organik 

maddelerin yıkımında da rol almaktadırlar. Günümüzde özellikle boya ve tekstil 

endüstrisi işletmeleri tarafından kullanılan ve bu işletmelerden çevreye bırakılan atık 

su içerisindeki sentetik boyar maddelerin düşük maliyetle ve kısa sürede biyolojik 

olarak arıtılmasının araştırılmaktadır. Bu boyaların doğaya karışmaları durumunda 

beyaz çürükçül funguslar tarafından kolaylıkla biyolojik olarak giderilebildikleri 

gözlenmiştir. Bu amaçla, bu çalışmada, Remazol Brillant mavisinin Pleurotus ostreatus 

ve Coprinus plicatilis ile yıkımları araştırıldı. Bu boya (10.0 mg L–1) her iki organizma 

tarafından %100 giderildi. Lakkaz ve MnP enzim aktiviteleri de izlenlendi. Dekolorizasyon 

sonunda, GC-MS and FT-IR yoluyla metabolitler tanımlanmaya çalışıldı. 

Sonuçlar karşılaştırıldığında herhangi bir tayin edilebilir metabolit gözlenmemiştir. 

P-075 

Comparision Of Remazol Brillant Blue Removal By Two Different 

Organisms; Investigation Of Metabolites With GC-MS And FT-IR 

Hatice ARDAG AKDOGAN, Merve CANPOLAT 

Chemisty, Pamukkale University, Denizli 

White rot fungus participate in biological degradation of enviromental pollution 

caused by many organic matter. Also white rot fungus contain variety exstracelular 

enzymes and this enzymes are used for biological degradation of organic matters. 

The investigate the biological treatment of synthetic dyes, at a low cost and in the 

shortest possible time, which are used expecially dye and textile industries and are an 

important polluting agent in the waste water dumped into the environment by these 

industries. For this purpose, in this study, of Remazol Brillant Blue was researched to 

remove with Pleurotus ostreatus and Coprinus plicatilis. This dye was removed 100% 

(dye concentration; 10.0 mg L–1) by both organisms. Laccase and MnP enzyme activities 

were also monitored. There was an attempt to identify metabolites via GC-MS 

and FT-IR at the end of the decolorization. The results compared and did not contain 

any detectable metabolite. 

CONTENTS 




27 - 30 Ekim 2010 




P-076 

Serbest Ve İmmobilize Pleurotus Ostreatus İle İki Farklı Disazo Boyarmaddenin 

Biyolojik Yıkımı 

Merve CANPOLAT, Hatice ARDAG AKDOGAN, Aykut DEMIRCALI, 

Fikret KARCI 

P-076 

Biodegradation Of Different Two Disazo Dyes By Free And Immobilized 

Pleurotus Ostreatus 

Merve CANPOLAT, Hatice ARDAG AKDOGAN, Aykut DEMIRCALI, 

Fikret KARCI, 

CONTENTS 



Reaktif boyalar tektil endüstrisinin önemli kimyasal atıklarıdır. Bu amaçla; özellikle 

boya ve tekstil endüstrisi işletmeleri tarafından kullanılan ve bu işletmelerden çevreye 

bırakılan atık su içerisindeki önemli kirlilik faktörü olan sentetik boyar maddelerin 

düşük maliyetle ve kısa sürede biyolojik olarak arıtılması araştırılmıştır. Bu çalışmada; 

yeni sentezlenen iki disazo (2fp:5-[3’-metil-4’-(m-nitrofenilazo)-1’H-pirazol-5’- 

ilazo-6-hidroksi-4-metil-3-siyano-2-piridon and 2ip:5-[3’-metil-4’-(m-metilfenilazo)- 

1’H-pirazol-5’-ilazo-6-hidroksi-4-metil-3-siyano-2-piridon) boyarmaddelerin serbest 

ve immobilize Pleurotus ostreatus ile giderildi. Serbest P. Osteratus 145 dakikada 2fp 

ve 2ip boyarmaddelerinin 1ppm konsantrasyonunu %78 ve % 68 oranında giderdi. 

İmobilize P. Osteratus çalkalamalı sistemde 60 dakikada 2fp ve 2ip boyarmaddelerinin 

1ppm konsantrasyonunu %100 oranında giderdi. Lakkaz enzim aktiviteside 

izlendi. Dekolorizasyonun sonunda FT-IR ile metabolitler belirlenmeye çalışıldı. Bu 

sonuçlar karşılaştırıldığında tayin edilebilir bir metabolit içermediği gözlemlenmiştir. 

Reactive dyes are important chemical pollutants from textile industries. For this purpose, 

is to investigate the biological treatment of synthetic dyes, at a low cost and in 

the shortest possible time, which are used expecially dye and textile industries and 

are an important polluting agent in the waste water dumped into the environment by 

these industries. In this study, two disazo (2fp:5-[3’-methyl-4’-(m-nitrophenylazo)- 

1’H-pyrazole-5’-lyazo-6-hydroxy-4-methyl-3-cyano-2-pyridone and 2ip:5-[3’-meth- 

yl-4’-(m-methylphenylazo)-1’H-pyrazole-5’-lyazo-6-hydroxy-4-methyl-3-cyano- 

2-pyridone) dyes which were new synthesized removed by free and immobilizated 

Pleurotus ostreatus (P. osteratus). 2ip and 2fp was degraded about 68.8% and %78.8 

of 1.0 mg/L within just 145 minutes by free P.osteratus. The immobilized P. osteratus 

metabolized 100% of 1.0 mg L–1 within just 60 minutes in batch system. Laccase 

enzyme activity was also monitored in all samples. There was an attempt to identify 

metabolites with FT-IR at the end of the decolorization. These results indicate that the 

samples did not include any detectable metabolite. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-077 

Trametes Versicolor İle Direct Blue 15 Giderimi Üzerine Glisinin Etkisi 

Cemile CETIN, Merve CANPOLAT, Hatice ARDAG AKDOGAN 


Ülkemizde çevre sorunları ve buna paralel olarak sorunların çözümüne yönelik 

çalışmalar giderek artmaktadır. Artan miktarda doğaya terk edilen atıklar, canlı 

hayatının temel taşlarından olan su, hava ve toprakta ciddi problemlere yol açmaktadır. 

Tekstil boyahanelerinde oluşan renkli atık suyun bazı boyarmaddelerin toksik özellik 

göstermesi riskinin yanında estetik kaygılardan dolayı da renginin uzaklaştırılmasına 

çalışılmaktadır. Atıktaki renk geleneksel arıtma metotları ile ancak kısmi olarak 

uzaklaştırılabilmektedir. Beyaz çürükçül fungus yardımı ile atık suyun sadece rengi 

uzaklaştırılmamakta aynı zamanda organik kirlilik miktarı da azaltılmaktadır. Bu 

çalışmada; Trametes versicolor ile direct blue 15 giderimi ve giderim üzerine başlangıç 

glisin konsantrasyonunun etkisi glisinin artan konsantrasyonlarında (%0,1’den %0,3 

(w/v)) araştırıldı. Metabolitler FT-IR metoduyla belirlenmeye çalışıldı. Serbest 

T.versicolor 3 günün sonunda 40.0 mg L-1 konsantrasyonunu %98 giderdi. Sonuçlar 

gösterdi ki artan glisin konsantrasyonu ile Direct blue 15 giderimi azaldı. Takip eden 

çalışmalarda diğer amino asitlerin etkisi incelenecektir. 

P-077 

The Effect Of Glycine On The Removal Of Direct Blue 15 By Trametes 

Versicolor 

Cemile CETIN, Merve CANPOLAT, Hatice ARDAG AKDOGAN 


Enviromental problems in our country and in parallel studies for the solution of the 

problem have been increasing. When these wastes were charged in the nature continually, 

live the life of the foundation stone of the water, air and soil leads to serious 

problems. The color of textile dyehouse effluents compose an aesthethic problem as 

well as toxcity in case of spome dyestuffs and removal of color is desired. Complete 

decolorisation of the colored effluent can not be achieved by conventional treatment 

processes. White rot fungus, not only removes the color of the effluent but also reduces 

the organic pollution values. In this study; the removal of direct blue 15 by 

Trametes verticolor and the effects of initial glycine concentration was researched by 

increasing the glycine concentration from 0,1 % to 0,3 % (w/v). There was an attempt 

to identify metabolites via FT-IR at the end of the decolorization. Free T. versicolor 

removed 98% of 40.0 mg L–1 within just 3 days in batch system. The results showed 

that increasing glycine concentration decreased the removal of direct blue 15. In the 

following studies, the other amino acides’s effects will be observed. 

CONTENTS 




27 - 30 Ekim 2010 




P-078 

900 MHz’lik Elektromanyetik Radyasyonun(EMR) Rat Beyin Dokusu ve 

Serumunda Protein Oksidasyon, Lipit Peroksidasyon, NO, Paraoksanaz 

Düzeylerine Etkisi 

Birşen BİLGİCİ 1 , A. AKAR 2 , B. AVCI 1 , Ö. K. TUNÇEL 1 

1Ondokuz Mayıs Üniversitesi Tıp Fakültesi Biyokimya AD, Samsun 

2Ondokuz Mayıs Üniversitesi Tıp Fakültesi Biyofizik AD, Samsun 

b_bilgici@yahoo.com 

Mobil telefon kullanımı ve baz istasyonlarının artışı EMR’ nin olumsuz etkilerinin 

olabileceğini düşündürmektedir. Çoğu ülkede, GSM network 900MHz ve 1800 MHz 

bantlarında çalışmaktadır. 

.Hücre düzeyinde oluşan hasar, reaktif oksijen ürünleri tarafından hücresel protein 

ve lipit yapıların oksidatif hasarına bağlı olarak gerçekleşmektedir . Yapılan pek çok 

çalışmada, garlic (sarmısak)’in antioksidan etkisi gösterilmiştir 

.Bu çalışmadaki amacımız 900 MHz’lik EMR’nin rat beyin dokusu ve serumdaki olası 

oksidan ve garlik ekstresinin antioksidan etkisinin araştırılması idi. 

66 wistar rat rastgele olarak üç gruba ayrıldı (Grup 1, 900 EMR/1saat/gün, Grup 2, 

900 MHz EMR/1saat/gün + 500mg/kg/gün Garlik ekstresi alan, Grup 3, kontrol grubu). 

Üç hafta sonunda ratlar sakrefiye edilerek beyin dokusu ve serumda lipit peroksidasyonu 

(MDA), protein oksidasyonu, paraoksanaz, NO seviyeleri çalışıldı. 

Beyin dokusunda; protein oksidasyon düzeylerinde kontrol ile grup 1, grup 1 ile grup 

3 arasında istatiksel olarak anlamlı fark gözlenirken ( p=0,001, p=0,001) kontrol 

ile grup 3 arasında fark gözlenmedi (p>0,05). Beyin dokusunda lipit peroksidasyon 

düzeyleri kontrol ile grup I, grup I ile grup III arasında anlamlı fark gözlendi(p0,05). 

.Bu çalışmaya göre 900 MHz EMR’ın beyin dokusunda lipit ve protein oksidasyonunu 

artırdığı, serumda NO düzeyini artırdığını, garlik uygulamasının ise bu artışı 

azalttığını söyleyebiliriz. 

P-078 

Effect of Electromagnetic Radiation(EMR) on the level of protein oxidation, 

lipit peroxidation, NO, paraoxanase in rat brain tissue and serum 

Birsen BILGICI 1 , A. AKAR 2 , B. AVCI 1 , Ö. K. TUNÇEL 1 

1Department of Biochemistry , Faculty of Medicine, Ondokuz Mayis University, 

Samsun 

2Department of Biophysics, Faculty of Medicine, Ondokuz Mayis University, 

Samsun 

b_bilgici@yahoo.com 

Recently, mobil phone using and the increase of the base stations made us think that, 

there might be some negative effects of EMR. 900 MHz and 1800 MHz EMR are 

commonly used by GSM network in many countries. 

.Damage at the level of cell caused by protein and lipid structures oxidations are due to 

ROS. However, many investigations indicate that garlic extract has on antioxidant effect. 

.The aim of this study is the investigation of probable oxidan effect of 900 MHz EMR 

and antioxidant effect of garlic extract on the rat brain tissue and serum. 

.The 66 wistar rat has been randomly grouped as follows: Group 1, exposed to 900 

MHz EMR (1 h/d for 3 weeks using an experimental exposure device), group 2, exposed 

to 900 MHz EMR plus 500 mg/kg/d garlic extract, group 3) as control. In all 

groups, the levels of protein oxidation, lipit peroxidation(MDA), nitric oxide and paroxonase 

have been measured in serum and brain tissue. 

.A statistically significant difference has been detected at the level of protein oxidatio 

in group 1 than control and group 3 in brain tissue ( p=0,001, P=0,001). Between 

control and group 3 has been not found statistically significant difference (p>0,05). 

Brain lipit peroxidation has been found statistically significant different between control 

and group 1 and group 3 (p0,05). As for paraoxanase has 

not been detected in brain tissue. 

Serum NO levels has been founding istatically significant diference between control, 

group 1 and group 3 (p=0,005), where as serum lipit peroxidation, protein oxidation, 

paraoxanase levels was not found different. 

Under the light of this study, 900 MHz EMR has made protein oxidation and lipit peroxidation 

increase in the brain tissue and NO levels increase in the serum. However, 

this effect has been decreased by garlic extract. 

CONTENTS 




27 - 30 Ekim 2010 




P-079 

Cucumis Melo’ Dan Elde Edilen Biyosorbent Üzerine Pb2+ Biyosorpsiyonunun 

Kinetik Ve İzoterm Çalışmaları 

Tamer AKAR, Sercan ARSLAN, Tuğba ALP, Derya ARSLAN, 

Sibel TUNALI AKAR 

P-079 

Kinetic And Isotherm Studies To Biosorbent Obtained From Cucumis Melo 

For Biosorption Pb2+ 

Tamer AKAR, Sercan ARSLAN, Tugba ALP, Derya ARSLAN, Sibel TUNALI 

AKAR 

CONTENTS 

Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Kimya Bölümü 26480 

Eskişehir 

searslan@ogu.edu.tr 

Eskisehir Osmangazi University Faculty of Arts and Science Department of 

Chemistry 26480 Eskisehir 

searslan@ogu.edu.tr 

.Günümüzde sulardan ağır metallerin giderimi önemli araştırma konuları arasında 

yer almaktadır. Ağır metal, boyar madde gibi kirleticilerin, çeşitli biyosorbentler 

kullanılarak sulu çözeltilerden uzaklaştırılması olarak tanımlanan biyosorpsiyon, su 

arıtımında kullanılan geleneksel yöntemlere bir alternatif oluşturmaktadır [1,2]. 

Bu çalışmada, Cucumis melo (C. melo) tohumlarından hazırlanan biyokütle ile 

sulu çözeltideki Pb2+ iyonlarının giderilmesine yönelik biyosorpsiyon koşulları 

araştırılmıştır. Biyosorbent ile Pb2+ giderimi için en uygun pH (5,5), biyokütle 

miktarı (1,8 g/L) belirlenmiş, biyosorpsiyon denge süresi çalışmaları yapılmıştır. 

Biyosorpsiyon 3 farklı sıcaklıkta (20, 30 ve 40 °C) kinetik ve izoterm parametreleri 

değerlendirilmiştir. Pb2+ biyosorpsiyon verimi %95,00’in üzerinde önemli 

sayılabilecek bir değere ulaşmıştır. Sıcaklık arttıkça biyosorpsiyon kapasitesinin de 

arttığı gözlemlenmiştir. Her 3 sıcaklıkta da kısa sayılabilecek biyosorpsiyon dengeleri 

gözlenmiştir (50 dakika). En yüksek biyosorpsiyon kapasitesi 40 °C’de bulunmuştur. 

Sonuç olarak biyosorpsiyon verileri C. melo biyokütlesinin sulu çözeltilerden Pb2+ 

uzaklaştırılmasında yararlı bir biyosorbent olabileceğini düşündürmektedir. 

Anahtar kelimeler: Biyosorpsiyon, izoterm, kinetik, Pb2+, C. melo. 

In recent years, removal heavy metals from waters is among the major research topics. 

Biosorption is a considerable alternative process to traditional methods for the 

removal of pollutions such as heavy metals and dyes in water treatment form [1, 2]. 

In this study, biosorption conditions were investigated with biomass prepared from 

Cucumis melo (C. melo) seeds for removal Pb2+ ions from aqueous solutions. Optimum 

pH (pH 5,5), biomass dosage (1,8 g/L) were determined and biosorption equilibrium 

studies were conducted for the removal Pb2+ ions. Biosorption kinetics and 

isotherms were evaluated at three different temperatures (20, 30 and 40 °C). Pb2+ 

biosorption yield has reached a value of 95 % that can be considered significant. It 

was observed that biosorption capacity of biomass was increased with increasing temperature. 

A relatively biosorption equilibrium was observed at (50 minutes) all studied 

temperatures. Biosorption capacity was reached a highest value at 40 °C. Overall biosorption 

data suggest that C. melo biosorbent may be useful for the removal of Pb2+ 

ions from aqueous solutions. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-080 

Örnekleme Zamanına Bağlı Olarak Mogan Gölü Suyu Ve Dip Çamurunda 

Ağır Metal Kirliliği’nin Araştırılması 

Mustafa KAVUTCU 1 , Mehmet DEMİRÖRS 2 , Cengiz GÜLSAYIN 2 , 

Nilhan NURLU 1 

P-080 

Investigation Of Heavy Metal Pollution In Mogan Lake Water And Of Bottom 

Mud Depending On Different Sampling Times 

Mustafa KAVUTCU 1 , Mehmet DEMİRÖRS 2 , Cengiz GÜLSAYIN 2 , 

Nilhan NURLU 1 

CONTENTS 

Gazi Üniversitesi, 

1Tıp Fakültesi Tıbbi Biyokimya AD. Beşevler-Ankara, 

2Sağlık Hizmetleri Meslek Yüksekokulu, Gölbaşı- Ankara 

Gazi University Faculty of Medicine 

1 Department of Medical Biochemistry. Beşevler-Ankara, 

2Gazi Üniversity Vovational School of Health Services, Gölbaşı- Ankara 

Sucul ekosistemler, hem taşıdıkları doğal değerler hem de insan yaşamına olan katkıları 

sebebi ile son derece önemlidirler. Mogan Gölü, doğal niteliğini henüz kaybetmemiş 

bir göl olarak, kurak ve karasal iklim karakteri gösteren Ankara ve çevresi için, sulak 

alan karakteriyle son derece önemlidir. 2004-2006 yılları arasında, 4 farklı istasyon 

ve 4 farklı zaman diliminde alınan su örneklerinin fizikokimyasal özellikleri yanı sıra, 

su ve dip çamuru örneklerde AAS ile ağır metal analizleri yapılmıştır. Göl suyuna ait 

bazı parametreler (ortalama) pH: 8.43, sıcaklık: 21.4 ˚C, iletkenlik: 957 µmhos/cm, 

çözünmüş oksijen: 7.9 mg/L, fosfat (PO4)3-: 0.63 mg/L, azot (NO3-, NO2- ve NH4+ 

olarak): 6.4 mg/L olarak ölçülmüştür. Bu parametrelerden fosfat, nitrat ve amonyum 

seviyelerinde istasyonlar arası bir fark yok iken, numune alma zamanına bağlı olarak 

Mart ve Kasım aylarında Haziran ve Eylül aylarına göre anlamlı derecede yüksek 

bulunmuştur (pCr>Cd>Ni>Hg>Cu şeklinde bir sıralama sözkonusu iken 

dip çamurunda Pb>Cd>Cr>Ni>Hg>Cu şeklinde seyretmektedir. Göl çevresinden 2 

önemli karayolunun (Ankara-Konya Yolu ve Ankara Çevre Yolu) geçmesi, egzoz 

gazları içinde bulunan birçok kimyasal madde ile birlikte Pb gibi ağır metallerin göl 

ortamına ulaşmasından kaynaklanacağı düşünülebilir. Bu çalışma Gazi Üniversitesi 

BAP birimi tarafından desteklenmiştir (Kod no:21/2004-03) 1626 

Aquatic ecosystems are extremely important for both their natural values they carry 

and for their contribution to human life. Mogan Lake, yet not lose the natural qualities 

as being a lake, is extremely important with its wetland character for Ankara, that 

shows arid and continental climate environment. In between years 2004-2006, water 

samples that were collected from 4 different stations and on 4 different time sequences 

were examined for physicochemical characteristics and also for heavy metal content 

with AAS analysis. Some of the measured parameters of the lake water are as follows 

(values were shown as averages); pH: 8.43, temperature: 21.4˚C, conductivity: 957 

µmhos/cm, dissolved oxygen: 7.9 mg/L, phosphate: (PO4)3-: 0.63 mg/L, nitrogen (as 

NO3-, NO2- and NH4+): 6.4 mg/L. As phosphate, nitrate and ammonium parameter 

levels between different sampling stations were found same, those parameter levels 

that were examined according to sampling time were found significantly higher in 

June and September compared to March and November (pCr>Cd>Ni>Hg>Cu 

order and in the bottom mud they were found as Pb>Cd>Cr>Ni>Hg>Cu order. There 

are two main highways passing around the lake (Ankara-Konya and Ankara Orbital 

Highways) that causes one to consider that exhaust gases of vehicles which have many 

chemicals and heavy metals like Pb causes the pollution. This study was supported by 

Gazi University BAP unit (Project Code: 21/2004-03) 1727 




27 - 30 Ekim 2010 




P-081 

Mikrobiyal İsimlendirme Sistemi Kullanılarak Türkiye’deki Peynir, 

Örneklerinde Mikroflora Tanımlaması 

Hülya DEMİR 1 , Belinda ORAL 2 , Figen DÖNMEZ 3 , Fikrettin ŞAHİN 4 

P-081 

Naming System Using Microbial Cheese In Turkey, The Microflora In 

Samples 

Hülya DEMİR 1 , Belinda ORAL 2 , Figen DÖNMEZ 3 , Fikrettin ŞAHİN 4 

CONTENTS 

1Kimya, Gazi Üniv , Atatürk Meslek Yüksek Okulu, Ankara 

2Kimya, Atatürk Univ, Biyoteknoloji Araştırma Ve Uygulama Merkezi, Erzurum 

3Bitki Koruma, Atatürk Üniv, Ziraat Fak., Erzurum 

4Genetik, Yeditepe Univ, İstanbul 

1Kimya, Gazi University , Atatürk Vocational School, Ankara 

2Kimya, Atatürk Univ, Biyoteknoloji Araştırma Ve Uygulama Merkezi, Erzurum 

3Bitki Koruma, Atatürk Üniv, Ziraat Fak., Erzurum 

4Genetik, Yeditepe Univ, İstanbul 

Bu çalışma Erzurum/Şenkaya ilçesinden alınan peynir ‘Karınkaymağı’ örneklerinde 

bakteri ve mantar floralarını belirlemek için yapılmıştır. 20 örnekten 60 çeşit bakteri, 

20 çeşit mantar izole edilmiştir. Bunlar, Mikrobiyal Tanımlama Sistemi’ni (MIS; 

MIDI Inc., Newark, Del.) kullanan metilli yağ asit (FAMEs) analizi esas alınarak 

tanımlanmıştır. En baskın bakteri türleri sırasıyla Enterococcus faecalis, Staphylococcus 

hominis, Pseudomonas putida, Streptococcus sanguis, Weissella viridescence, 

Lactococcus lactis, mantar türleri Aspergillus versicolor, Penicillium spp., Fusarium 

spp., Exophiala salmonis, Torulomyces rubrum, Phoma spp., Ulocladium spp., ve Geotricum 

candidum izlemektedir.Tanımlamada kullanılan klasik metotlar ve rasgele 

seçilen izole edilmiş mikroorganizmalar MIS sonuçlarını doğrulamaktadır. Elde edilen 

sonuçlar; MIS sisteminin peynir örneklerindeki mikro floranın tanımlanmasında 

kullanılan çabuk ve güvenli bir metod olduğudur. 845 

This study Erzurum / Şenkaya cheese taken from the district \’Karınkaymağı\’ samples 

were done to determine the bacterial and fungal flora. 20 samples from 60 kinds 

of bacteria, fungi were isolated from 20 varieties. They use the Microbial Identification 

System with the methyl fatty acids (FAMEs) were identified on the basis of 

analysis. The dominant species of bacteria were Enterococcus faecalis, Staphylococcus 

hominis, Pseudomonas putida, Streptococcus sanguis, Weissella viridescence, 

Lactococcus lactis, fungal species Aspergillus versicolor, Penicillium spp., Fusarium 

spp., Exophiala salmonis, Torulomyces rubrum, Phoma spp., Ulocladium spp., and is 

followed Geotricum candidum. Classical methods are used to identify and randomly 

selected isolated microorganisms have confirmed the results of the MIS. Obtained 

results, the MIS system, the micro flora of the cheese samples used in the definition is 

that a quick and safe method. 808 




27 - 30 Ekim 2010 




P-082 

Potansiyel Antioksidan Olarak Myrtus Cummunis L 

Hülya DEMİR 

Kimya Bölümü, Gazi Universitesi, Atatürk Meslek Yüksekokulu, Ankara 

P-082 

Essential Oil Of Myrtus Communis L. As A Potential Antioxidant 

Hulya DEMİR 

chemistry Department, Gazi University, Atatürk Vocational School, Ankara 

CONTENTS 

Myrtaceae (Myrtus cummunis L.) Akdeniz boyunca kendiliğinden büyüyen Myrtaceae 

familyasına ait bir bitkidir. Türkiye’ninde içinde bulunduğu, Yunanistan, 

İtalya, Cezayir, Tunus ve Fas gibi Akdeniz ülkelerinin tipik bir yıllık çalısıdır. Bu 

çalışmada Türkiye’nin Akdeniz Bölgesinde yetişen Myrtus cummunis L. (Myrtaceae) 

yapraklarının antioksidan aktivitesi ve uçucu yağ içeriği araştırıldı. Yaprak 

ekstraklarının antioksidan aktivitesinin belirlenmesinde 2,2-diphenyl-1 picrylhydrazyl 

(DPPH) ve b-carotene-linoleik asit metodu kullanıldı. Yağ asitleri içeriğini belirlemede 

gaz kromatografisi yöntemi kullanıldı. Yaprak ekstraklarında a-terpinene 

(34.4%), cineole (9.6%), linalool (6.2%), a-pinene, camphene, cineole, terpineol, terpinen-4-ol, 

thymol,caryophyllene ana bileşiklerdir. Metanol ekstraktı için DPPH radikal 

giderici aktivite 84.52% idi. Bu sonuçlar gösteriyor ki Myrtus yaprak ekstreleri 

gıda katkı maddesi olarak kullanılabilir. 

Myrtaceae (Myrtus communis L.) is an evergreen shrub belonging to the family of 

Myrtaceae growing spontaneously throughout the Mediterranean area. It is a typical 

annual shrub of the Mediterranean countries including Turkey, Greece, Italy, Algeria, 

Tunisia, and Morocco. In this study the leaves of myrles, Myrtus cummunis L. 

accessions from the Mediterrenean region of Turkey were evaluated for their antioxidant 

activities and essential oil content. 2.2-diphenyl-1 picrylhydrazyl (DPPH) 

and b-Carotene-linoleic acid methods were used to determine antioxidant activity of 

leaf extracts. Gas chromatography was used to determine fatty acid composition . 

a-terpinene (34.4%), cineole (9.6%), linalool (6.2%), a-pinene, camphene, cineole, 

terpineol, terpinene-4-ol, carvacrol, caryophyllene are the main compounds of leaf 

extracts. DPPH radical antioxidant activity was %84.52 for methanol extract .These 

results show that leaf extracts of Myrtus may be used as food additives. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-083 

Bazı Bifidobakteri Türlerinin Ekzopolisakkarit (EPS) Üretimi Ve 

Kolesterol Giderimi Arasındaki İlişki 

Gülçin ALP 1 , Belma ASLIM 2 

P-083 

Relation Between Exopolysaccharide (EPS) Production And Cholesterol 

Removal By Some Bifidobacterium Spp 

Gülçin ALP 1 , Belma ASLIM 2 

CONTENTS 

1Mikrobiyoloji, Hitit Üniversitesi, Çorum 

2Biyoloji, Gazi Üniversitesi, Ankara 

1Microbiology, Hitit University, Çorum 

2Biology, Gazi University, Ankara 

Kolesterol vücut dokuları için önemli bir temel yapı taşıdır. Ancak yüksek kan kolesterolü 

koroner kalp hastalığı için bilinen önemli bir risk faktörüdür. Bu nedenle 

kan kolesterolünün düşürülmesinde probiyotik kullanımına ilgi sürekli artmaktadır. 

Çalışmanın amacı anne sütünden ve anne sütüyle beslenen bebeklerin dışkısından 

izole edilen Bifidobacterium breve A28, S4 ve S9 ile Bifidobacterium bifidum A10 

and S9 suşlarının kolesterol giderimi ile ekzopolisakkarit (EPS) üretimleri arasındaki 

olası ilişkiyi araştırmaktır. Herbir suşun total EPS üretim miktarı fenol-sülfürik asid 

metodu ile mg/ml olarak hesaplanmıştır. B. breve A28 and S4 suşlarının (97,64 ve 

93,67 mg/l, sırasıyla) B. bifidum A10 and B. breve S9 suşlarına (38,00 ve 39,85 mg/l, 

sırasıyla) göre daha yüksek miktarda EPS üretimine sahip olduğu belirlenmiştir. 

suşların kolesterol gideriminin belirlenmesinde Gilliland ve arkadaşlarının modifiye 

metodu kullanılmıştır. Yüksek EPS üretimine sahip B. breve A28 and S4 suşlarının 

kolesterol giderimi de düşük EPS üretimine sahip olan B. bifidum A10 and B. breve 

S9 suşlarına göre daha iyi olduğu tespit edilmiştir. Bu araştırma göstermiştir ki, Bifidobakterilerin 

yüksek EPS üretimi kolesterol giderimi için probiyotik suşların seçiminde 

önemli olabilir. 

Cholesterol is an important basic building block for body tissues. However elevated 

blood cholesterol is a well known major risk factor for coronary heart disease. Therefore 

interest in use of probiotics for lowering blood cholesterol levels is increasing 

continuously The purpose of this study was to investigate a possible relation between 

exopolysaccharide (EPS) producing and cholesterol removal of Bifidobacterium 

breve A28, S4 and S9 and Bifidobacterium bifidum A10 and S9 strains that were isolated 

from breast fed infants feces and breast milk samples. Total EPS (expressed as 

mg/l) was estimated in each sample by phenol–sulphuric acid method. B. breve A28 

and S4 strains which produced high EPS (97.64 and 93.67 mg/L, respectively) and 

B. bifidum A10 and B. breve S9 strains which produced low EPS (38.00 and 39.85 

mg/L, respectively) were determined. Cholesterol removal was studied according to a 

modified method of Gilliland et. al. Cholesterol removal of high EPS production- B. 

breve A28 and S4 were found better than low EPS production- B. bifidum A10 and B. 

breve S9. This investigation showed that high EPS production of Bifidobacteria may 

be important in the selection of probiotic strains for cholesterol removal. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-084 

Hipotirodili Kadınlarda Serum Visfatin Ve Leptin Düzeylerinin İnsülin 

Sensivitesiyle İlişkisi 

Savaş GÜZEL 1 , Banu İLK 2 , Eda ÇELİK GÜZEL 3 

P-084 

The Relationship Between Serum Levels Of Leptin, Visfatin And Insülin 

Sensitivity In Hypothyroid Women. 

Savaş GÜZEL 1 , Banu İLK 2 , Eda ÇELİK GÜZEL 3 

CONTENTS 

1Tıp Fakültesi, Namık Kemal Üniversitesi, Tekirdağ 

2İç Hastalıkları Kliniği, Taksim Eğitim Araştırma Hastanesi, İstanbul 

3Aile Hekimliği Polikliniği, Tekirdağ Devlet Hastanesi, Tekirdağ 

1Biochemistry, Namık Kemal University Faculty of Medicine, Tekirdağ 

2Internal Medicine, Taksim Education and Research Hospital, İstanbul 

3Family Medicine, Tekirdağ State Hospital, Tekirdağ 

Klinik hipotiroidizm insülin resistansının görüldüğü bir durumdur. Adipositlerden 

salgılanan visfatin ve leptin; insülin direnci üzerine etki eden hormonlardır. Çalışmanın 

amacı hipotiroidi hastalarda bu iki mediatörün insülin direnci ile ilişkisini araştırmaktır. 

Çalışmaya 40 hipotiroidili kadın hasta ve 25 sağlıklı kontrol grubu alındı. Serum visfatin, 

leptin, tiroid hormonları, glukoz, trigliserid, LDL, HDL, insülin düzeyleri ölçüldü. 

BMI ve HOMA-IR hesaplandı. Serum visfatin düzeyleri hipotiroidili hastalarda 

kontrol grubuna göre anlamlı olarak yüksek saptandı (35,17±5,93 - 25,83±3,61 (ng/ 

ml) P


27 - 30 Ekim 2010 




P-085 

Yüksek İrtifada Santral Kornea Kalınlığı Ve Bazı Oksidasyon Sistem 

Parametreleri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi 

Kıymet DOLBUN 1 , Işıl ÇAKIR 1 , Gülden BAŞKOL 1 , Eser KILIÇ 1 , 

Metin MÜJDECİ 2 , Hatice ARDA 2 , Sarper KARAKÜÇÜK 2 

P-085 

Investigation Of The Relationship Between Central Corneal Thickness And 

Some Oxidation System Parameters At High Altitude 

Kıymet DOLBUN 1 , Işıl ÇAKIR 1 , Gülden BAŞKOL 1 , Eser KILIÇ 1 , 

Metin MÜJDECİ 2 , Hatice ARDA 2 , Sarper KARAKÜÇÜK 2 

CONTENTS 

1Biyokimya, Erciyes Üniversitesi Tıp Fakültesi 

2Göz Hastalıkları, Erciyes Üniversitesi Tıp Fakültesi 

1Biochemistry, Erciyes University Faculty of Medicine 

2Ophthalmology, Erciyes University Faculty of Medicine 

Bu çalışmada; yüksek irtifada gözün santral kornea kalınlığı ve antioksidan sistem 

arasındaki ilişki araştırılmıştır. Bu çalışmaya 57 gönüllü katıldı. Katılımcıların ilk 

muayene ve ölçümleri, Erciyes Üniversitesi Tıp Fakültesi Göz kliniği’nde (1080 m) 

yapıldı. 24 saat sonra, Erciyes Dağı’na 2200 m’ye araçlarla gidilip 2800 m. irtifaya 

orta tempolu yürüyüşle ulaşılıp, aynı muayene ve ölçümler tekrarlandı. Katılımcıların 

santral korneal kalınlığı (SKK) ölçümleri yapılarak, 40 katılımcıda kan ksantin oksidaz 

(XO), tiyol, ve adenozin deaminaz (ADA) seviyeleri incelendi. Yüksek irtifada 

SKK’da istatistiksel olarak anlamlı artış bulundu (p0,05). 

Aynı şekilde korelasyon analizlerinde istatistiksel olarak anlamlı bir fark görülmedi 

(p>0,05). SKK’nın 2800 metrede artması, hipoksinin kornea endotel fonksiyonunu etkilemesi 

sonrası oluşan stromal ödeme bağlanmıştır. Çalışılan oksidan sistem parametreleri, 

iki irtifa arasında farklılık göstermemiştir. Aklimatize olmadan ve yüksek irtifaya 

süratla çıkılması nedeniyle santral kornea kalınlığında artış tespit edildi, fakat bu 

artış ve çalışılan oksidan sistem parametreleri arasında ilişki görülmedi. 

In this study, the relationship between central corneal thickness and the antioxidant 

system was investigated at the high altidude. 57 volunteers participated in this study. 

Participants\’ first examinations and measurements were performed in Erciyes University 

Faculty of Medicine Eye Clinic (1080 m). After 24 hours, they were taken to 

Erciyes Mountain (2200 m) with cars and they reached with mid-tempo march to 2800 

m. altitude and same examinations and measurements were made again. Participants\’ 

central corneal thickness (CCT) measurements were performed and 40 participants 

xanthine oxidase (XO), thiol, and adenosine deaminase (ADA) levels were examined 

in blood at both high and low altitude. Although a statistically significant increase 

was seen in CCT (p0.05). There were no 

significant difference between correlation analysis (p> 0.05). The increase in CCT at 

2800 meters was due to the stromal edema caused from endothelial disfunction that 

was effected by hypoxia. Oxidant systems parameters showed no differences between 

the two altitudes. Because of unacclimatization and rapidly at which high altitude was 

attained, an increase in CTT was confirmed, but no correlation was seen between this 

increase and oxidant system parameters we studied. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-086 

Reoksijenizasyon Süresinin Uzatılması Reaktif Oksijen Radikali Düzeyi 

Artışı ile Paraleldir 

Püreda YAZICI 

P-086 

Enhancıng The Reoxygenatıon Perıod is Parallel wıth The Reactıve Oxygen 

Specıes Induce 

Pureda YAZICI 

CONTENTS 

Dokuz Eylül Üniversitesi Araştırma Laboratuvarı (ARLAB), İzmir 

pureda.yazici@deu.edu.tr 

Dokuz Eylul University Medical School Research Laboratory (ARLAB), Izmir 


.Bu çalışmada İnsan Koroner Arter Endotel Hücre Kültüründe (HCAEC) uygulanan 

hipoksi-reoksijenizasyonun reaktif oksijen radikali (ROS) düzeyini değiştirip 

değiştirmediğini görmek amaçlanmıştır. 

.HCAEC’de; epigallokateşin-galat (EGCG), Polifenon 60 ve Koenzim Q 10 ile 2 saat 

süreyle inkübasyon uygulanmış ardından 6 saat hipoksi ve sırasıyla 1-4-18 saat reoksijenizasyona 

maruz bırakılmıştır. EGCG; yeşil çayın içeriğinde %60 olarak en fazla 

bulunan bileşenidir. Polifenon 60 ise tüm yeşil çay bileşenlerinin bir karışımıdır. 

Hipoksi için hipoksik kabin (%95 N2, %5 CO2), reoksijenizasyon için (%95 hava, 

%5 CO2) CO2 inkübatörü kullanılmıştır. 

.Bu maddelerin farklı dozlarıyla (EGCG:50, 100, 200 µM; Polifenon 60:31.25, 62.5, 

125 µgr/ml, Koenzim Q10:10, 50 µM) yapılan 2 saat inkübasyon sonrasında aynı 

doz grubunda reoksijenizasyon süresinin artırılması ROS düzeyi artışı ile paralel 

bulunmuştur. 31.25 µgr/ml Polifenon 60 grubunda 18 saat reoksijenizasyon, 1 saat 

reoksijenizasyondan daha yüksek ROS düzeylerine neden olmuştur (p=0.029). 62.5 

µgr/ml Polifenon 60 grubunda 4 saat ve 18 saat reoksijenizasyon, 1 saat reoksijenizasyondan 

daha yüksek ROS düzeylerine neden olmuştur (p=0.029, p=0.029). 125 

µgr/ml Polifenon 60 grubunda 4 saat ve 18 saat reoksijenizasyon, 1 saat reoksijenizasyondan 

daha yüksek ROS düzeylerine neden olmuştur (p=0.029, p=0.05). 10 µM 

Koenzim Q10 grubunda 18 saat reoksijenizasyon, 1 saat reoksijenizasyondan daha 

yüksek ROS düzeylerine neden olmuştur (p=0.029). 

.Sonuç olarak şöyle söylenebilir, hipoksi süresinden bağımsız olarak, HCAEC’ de 

reoksijenizasyon süresi uzadıkça ROS düzeyi artmaktadır. 

.In this work; to see the changing at reactive oxygen radical (ROS) level in Human 

Coronary Artery Endothelial Cell (HCAEC) which is hypoxia-reoxygenation performed 

is aimed. 

.HCAEC is incubated for 2 hours in Epigallocatechin-gallat (EGCG), Polyphenon 60 

and Coenzyme Q 10 and later 6 hours hypoxia and by the way 1-4-18 hours reoxygenation. 

EGCG, is the most abundant component (% 60) of green tea. Polyphenon 

60 is the mixed of all green tea components. Hypoxic chamber (%95 N2, %5 CO2) 

for hypoxia and for reoxygenation (%95 air, %5 CO2) CO2 incubator is used. 

.After 2 hours incubation with different doses of components (EGCG:50, 100, 200 

µM; Polyphenon 60:31.25, 62.5, 125 µgr/ml, Coenzyme Q10:10, 50 µM), in same 

dose group enhancing the reoxygenation period is paralel with the ROS induce. In 

group of 31.25 µgr/ml Polyphenon 60, 18 hours reoxygenation is more than 1 hour 

reoxygenation ROS induce (p=0.029). In group of 62.5 µgr/ml Polyphenon 60, 4 and 

18 hours reoxygenation is more than 1 hour reoxygenation ROS induce (p=0.029, 

p=0.029). In group of 125 µgr/ml Polyphenon 60, 4 and 18 hours reoxygenation is 

more than 1 hour reoxygenation ROS induce (p=0.029, p=0.05). In group of 10 µM 

Coenzyme Q10; 18 hours reoxygenation is more than 1 hour 

reoxygenation ROS induce (p=0.029). 

.As a result we can say that separated from hypoxic period; in HCAEC when reoxygenation 

period gets longer ROS level is induced. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-087 

Hiperkolesterolemide Atorvastatin Tedavisinin Oksidatif Stres Ve Hdl 

Fonksiyonu Açısından Değerlendirilmesi 

Gülşen AKALIN 1 , İpek ERDOĞAN 2 , Aysen AKALIN 3 , Özkan ALATAŞ 2 

P-087 

Assesment Of Oxidative Stress And Hdl Function On Hypercholesterolemia 

Treatment With Atorvastatin 

Gülşen AKALIN 1 , İpek ERDOĞAN 2 , Aysen AKALIN 3 , Özkan ALATAŞ 2 

CONTENTS 

1Biyokimya, Anadolu Üniversitesi, Eskişehir 

2Biyokimya, Osmangazi Üniversitesi, Eskişehir 

3Endokrinoloji, Osmangazi Üniversitesi, Eskişehir 

1Biochemistry, Anadolu University, Eskişehir 

2Biochemistry, Osmangazi University, Eskişehir 

3Endocrinology, Osmangazi University, Eskişehir 

Hiperkolesterolemi, aterojenezin en önemli nedeni olarak düşünülebilir. Ayrıca hiperkolesterolemi 

serbest radikal oluşumunu da artırmaktadır. Hiperkolesterolemi tedavisinde 

kullanılan HMG CoA redüktaz enzim inhibitörü atorvastatin ateroskleroz 

gelişimini engelleyebilmektedir. Çalışmanın amacı hiperkolesterolemi tedavisinde 

kullanılan atorvastatinin oksidatif stres ve HDL antioksidan fonksiyonları açısından 

etkinliğini değerlendirmektir. Çalışmaya 30 hiperkolesterolemik hasta (yeni tanı almış 

(O.ay) ve 3 ay atorvastatin tedavisi alan) ve 30 sağlıklı birey dahil edildi. Serumda 

HDL’nin antioksidan kapasitesi florometrik bir yöntemle malondialdehid (MDA) 

konsantrasyonları HPLC ile antioksidan potansiyeli (AOP) ise spektrofotometrik 

yöntem ile ölçüldü. Kontrol (10,0+1,39 U/L ) ve 3.ay statin tedavi grubu (9,2+3,20 

U/L) AOP değerleri 0. Ay tanı grubuna (6,15+4,11 U/L) göre anlamlı düzeyde yüksekti 

(p


27 - 30 Ekim 2010 




P-088 

Epigallokateşin Galatın Antioksidan Ve Prooksidan, Polifenon 60’ın Prooksidan, 

Koenzim Q’nun Antioksidan Etkisi 

Püreda YAZICI, Gül GÜNER-AKDOĞAN 

P-088 

The Effect Of Antioxidant And Prooxidant Epigallocatechin-Gallat, 

Prooxidant Of Polyphenon 60 And Antioxidant Of Coenzyme Q 10 

Pureda YAZİCİ, Gul GUNER-AKDOGAN 

CONTENTS 

Dokuz Eylül Üniversitesi Araştırma Laboratuvarı (ARLAB), İzmir 


Dokuz Eylul University Medical School Research Laboratory ( ARLAB), Dokuz 

Eylul University Medical School 

Bu araştırmada İnsan Koroner Arter Endotel Hücre Kültürü’nde (HCAEC) hipoksireoksijenizasyon 

hasarı oluturularak farklı dozlardaki epigallokateşin galat (EGCG), 

Polifenon 60 ve Koenzim Q10’un etkisi ölçüldü. Hipoksi-reoksijenizasyon öncesi 

maddelerle 2 saat preenkübasyon olarak uygulandığında etki oluşmadı (p


27 - 30 Ekim 2010 




P-089 

Türk Toplumunda Endotel Lipaz Gen Polimorfizm İlişkili İnflamasyon 

Marker Düzeyleri Ve Ateroskleroz Oluşum Riski Arasındaki İlişkinin 


Altay Burak DALAN 1 , Bahar TOPTAŞ 2 , E. Çiğdem KASPAR 1 , 

Melike Zehra BUĞRA 2 , Nihat POLAT 2 , Turgay İSBİR 1 

P-089 

Investigation Of Endothelial Lipase (El) Gene (Lipg) Polymorphism, 

Related Inflammation Marker Levels And Risk Of Atherosclerosis 

Development In The Turkish Population 

Altay Burak DALAN 1 , Bahar TOPTAŞ 2 , E. Çiğdem KASPAR 1 , 

Melike Zehra BUĞRA 2 , Nihat POLAT 2 , Turgay İSBİR 1 

CONTENTS 

1Tıp Fakültesi, Yeditepe Üniversitesi, İstanbul 

2Tıp Fakültesi ve Deneysel Tıp Araştırma Enstitüsü, İstanbul Üniversitesi, 

İstanbul 

1Faculty of Medicine, Yeditepe University , İstanbul 

2Faculty of Medicine and İnstitute of Research in Experimental Medicine, 

İstanbul University, İstanbul 

Aterosklerotik koroner arter hastalığı (KAH) bir çok toplumda ölüm nedenlerinin 

başında yer alan genetik ve çevresel faktörlerin neden olduğu kompleks bir hastalıktır. 

Çalışmamızda koroner arter ateroskleroz gelişiminde endotelyal lipaz (EL) geninin polimorfizmi 

ile inflamasyon belirteçleri (IL-1b,TNF a, IL-6,IL-8) ve (EL) düzeylerinin 

birarada incelenenerek ortaya koyulması ve daha önce Türk toplumunda çalışılmamış 

olan bu ilişkinin araştırılması hedeflenmiştir. Hasta ve kontrol gruplarında HDL ortanca 

değerleri arasında istatistik olarak anlamlı fark bulunmuştur (p0.5). EL ortanca değeri 95mg/dl üzerinde olan bireylerde EL ve 

IL-8 düzeyleri arasında negatif bir ilişki (r=-0.298; p= 0.049) saptanmıştır. EL -584 

C/T genotipine ait frekanslar hasta grubunda CC 45 (%42.1),TC 61 (%51.7), TT 1 

( %1) iken, kontrol grubunda CC 45 (%59.2), TC 29 ( %38.2), TT 2 (% 2.6) olarak 

saptanmıştır. Hasta ve kontrol grubu karşılaştırıldığında hasta gubunda TC genotipinin 

ististiksel olarak anlamlı şekilde yüksek olduğu gözlemlenmiştir (p=0.036). 

Ayrıca IL-6 düzeyi ile VLDL arasında düşük düzeyde pozitif bir ilişki saptanmıştır. 

Bulgularımız halkımızda koroner arter hastalığının inflamasyon belirteçleri lipid profilleri 

ve endotelyal lipaz polimorfizminin inflamasyon aterotrombogenezde etkin bir 

görev aldığına ilişkin ipuçlarının mevcut olduğunu göstermektedir. 

Atherosclerotic coroner artery disease (CAD) is a complex disease, which is the leading 

cause of mortality in many populations and is caused by various genetic and environmental 

factors. In motive of our study was to investigate the endothelial lipase 

gene polymorphism, inflammation marker (IL-1b,TNF-a,IL-6,IL-8) and endothelial 

lipase levels in the development of coronary artery atherosclerotic disease and 

to find out any possible relationship among these parameters, which was not previously 

studied in the Turkish population. In the patient and control groups the HDL 

median vaules have been found to be statistically significant (p0.05). In individuals whose EL median 

levels are above 95mg/dl a negative relation was detected between EL and IL-8 levels 

(r=-0.298; p= 0.049). The frequencies EL -584 C/T genotypes were detected as CC 

45 (%42.1),TC 61 (%51.7),TT 1 ( %1) in the patient group and as CC 45 (%59.2), TC 

29 ( %38.2), TT 2 (% 2.6) in the control group. There TC genotype was found to be 

statistically significantly higher in the patient proup (p=0.036). Additionally, a weak 

positive relationship was observed between IL-6 and VLDL levels. Our findings suggest 

that lipid profiles, endothelial lipase gene polymorphism and inflammation take 

effective roles in the atherothrombogenesis in the Turkish population. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-090 

Bozulmuş Glukoz Toleranslı Olgularda Aterojenik Moleküler Olan CD40 

Lıgand, P-Selectın Ve Von Wıllebrand Faktör Plazma Düzeyleri 

Serkan TAPAN 1 , Teoman DOGRU 2 , Halil GENÇ 2 , Nuri KARADURMUŞ 3 , 

Alper SÖNMEZ 4 , İlker TAŞCI 5 , Cemal Nuri ERÇİN 2 , Ali Uğur URAL 6 

1Tıbbi Biyokimya, GATA, Ankara 

2Gastroenteroloji, GATA, Ankara 

3İç Hastalıkları, GATA, Ankara 

4Endokrinoloji, GATA, Ankara 

5İç Hastalıkları, GATA, Ankara 

6Hematoloji, GATA, Ankara 

Solubl CD40 ligand (sCD40L), solubl P-selektin (sP-selektin), ve von Willebrand 

faktör (vWF) platelet aktivasyonu ve endotel fonksiyonunun iyi bilinen belirteçleridir. 

Ayrıca aterosklerozun gelişmesi ve ilerlemesinde önemli rolleri vardır. Bozulmuş glukoz 

toleransı (BGT), Tip 2 diabetes mellitus ve kardiyovasküler hastalıklar için artmış 

risk oluşturmaktadır. Bu çalışmanın amacı BGT’si olan bunun yanında hipertansiyon, 

dislipidemi ve morbid obezite gibi diğer ek metabolik bozukluğu olmayan olgularda, 

dolaşımdaki sCD40L, sP-selektin ve vWF düzeylerini araştırmaktır. 77 BGT’li 

olgu yaş, cinsiyet ve vücut kitle indeksi eş 81 sağlıklı normal glukoz toleranslı (NGT) 

kontrolde plazma sCD40L, sP-selektin ve vWF düzeyleri ELIZA metoduyla ölçüldü. 

Yüksek sensitif C-reaktif protein (hsCRP) düzeyleri serumda türbidimetrik metotla 

otoanalizörde ölçüldü. İnsülin rezistansının derecesi HOMA-IR ile tespit edildi. 

BGT ve NGT gruplar demografik ve antropometrik değişkenler açısından benzerken, 

BGT’li grupta metabolik sendromlu olgu daha fazlaydı. sCD40L, sP-selektin, vWF 

ve hsCRP düzeyleri açısından BGT ve NGT gruplar arasında farklılık bulunamadı. 

Buna rağmen, metabolik sendromu olan BGT’li olgularda plazma sCD40L düzeyleri 

NGT’li ve BGT’Lİ metabolik sendromu olmayan olgularla karşılaştırıldığında 

yüksek değerler bulundu (p


27 - 30 Ekim 2010 




P-091 

Nikotin Uygulanan Veya Pasif İçicilik Oluşturulan Sıçanlarda Akut Stresin 

Hasar Oluşturucu Mekanizma Üzerindeki Rolleri Ve Kronik Orta Düzey 

Egzersizin Koruyuculuğu 

Tuncay SEYREKEL 1 , Özgür BAYKAN 1 , Pınar KURU 2 , Seyda BİLGİN 2 , 

S.Tiber MENTEŞE 2 , Gökhan TAZEGÜL 2 , Goncagül HAKLAR 1 , 

Özgür KASIMAY 3 

P-091 

The Role Of Acute Stress On The Injury Mechanism In A Rat Model Of 

Passive Smoking Or Nicotine Application And Protective Effects Of 

Chronic Mid-Level Exercise 

Tuncay SEYREKEL 1 , Özgür BAYKAN 1 , Pınar KURU 2 , Seyda BİLGİN 2 , 

S.Tiber MENTEŞE 2 , Gökhan TAZEGÜL 2 , Goncagül HAKLAR 1 , 

Özgür KASIMAY 3 

CONTENTS 

1Biyokimya Ab.D., Marmara Üniversitesi Tıp Fakültesi, İstanbul 

2Tıp Fakültesi Öğrencileri, Marmara Üniversitesi, İstanbul 

3Fizyoloji Ab.D., Marmara Üniversitesi Tıp Fakültesi, İstanbul 

1Dept.of Biochemistry, School of Medicine,Marmara University, İstanbul 

2Student, School of Medicine,Marmara University, İstanbul 

3Dept.of Physiology, School of Medicine,Marmara University, İstanbul 

Sigara, büyük miktardaki reaktif oksijen türü içeriği nedeniyle oksidan hasar 

oluşturmaktadır. Bu oksidan etki belirgin olarak hücre zarının lipid bileşenleri üzerinedir. 

Egzersizin ise oksidatif stresten koruyucu etkileri gösterilmiştir. Çalışmamızda 

nikotin kullanımı veya pasif sigara içiciliği sonrası egzersiz uygulanımı ve akut 

stresin hasar oluşturucu mekanizma üzerindeki rollerini ve egzersizin olası koruyucu 

etkilerini araştırmayı amaçladık. Deneylerde 200-250 ağırlığındaki erkek Sprague- 

Dawley sıçanlar (n=48) kullanıldı. Birinci gruba nikotin bitartarat (0,1 mg/kg/gün, 

ip) verilirken, diğerlerine sigara dumanı inhalasyonu (0,1 mg/kg/gün) uygulandı. 

Uygulamaların 1 haftasında egzersiz grubundakiler 45 dak/gün, 5 gün/hafta, 4 hafta 

orta dereceli yüzme egzersizine başladılar. Beşinci haftada tüm gruplara alternatif 

akım (60V) ile elektrik şoku akut stresi oluşturuldu. Sıçanlar dekapite edildiler ve 

AST, ALT ölçümü için kan örnekleri ile hasar parametrelerinin değerlendirilmesi 

için akciğer, mide, karaciğer, kolon ve gastroknemius dokuları alındı. Dokularda lipit 

peroksidasyonu (LP) ve myeloperosidaz (MPO) aktiviteleri çalışıldı. Karaciğerde sigara 

dumanı uygulanan ve nikotin verilen grupta artan LP, egzersiz ile anlamlı olarak 

azaldı (p


27 - 30 Ekim 2010 




P-092 

Migren Hastalarında Homosistein Ve Adma Düzeyleri İle Enos Gen 

Polimorfizminin Araştırılması 

Aysel KIYICI 1 , Aynur KARAKUŞÇU 2 , Kamile MARAKOĞLU 3 , 

Hüsamettin VATANSEV 1 , Bahadır ÖZTÜRK 1 , Ali ÜNLÜ 1 

P-092 

Investigation Of Homocysteine And Adma Levels And Enos Gene 

Polymorphism In Patients With Migraine 

Aysel KIYICI 1 , Aynur KARAKUŞÇU 2 , Kamile MARAKOĞLU 3 , 

Hüsamettin VATANSEV 1 , Bahadır ÖZTÜRK 1 , Ali ÜNLÜ 1 

CONTENTS 

1Tıbbi Biyokimya, Selçuk Üniversitesi Selçuklu Tıp Fakültesi, Konya 

2Nöroloji, Özel Farabi Hastanesi, Konya 

3Aile Hekimliği, Selçuk Üniversitesi Selçuklu Tıp Fakültesi, Konya 

1Biochemistry, Seçuk University Selçuklu Faculty of Medicine, Konya 

2Neurology, Farabi Hospital, Konya 

3 Family Medicine, Seçuk University Selçuklu Faculty of Medicine, Konya 

Homosistein, koroner arter hastalıkları ile serebral iskemi ve infarktla ilişkisi ortaya 

konmuş, vasküler endotel hücre hasarından sorumlu bir türev aminoasittir. Nitrik oksit 

ise arteriol düz kas gevşemesi ve trombosit agregasyon inhibisyonu yaptığından son 

yıllarda vasküler hastalıkların patogenezinde araştırılan bir moleküldür. Çalışmamızda 

nörovasküler bir hastalık olan migrenin ve migrende aura olarak tanımlanan nörolojik 

bozuklukların patogenezinde homosistein ve nitrik oksit aracılıklı bir mekanizmanın 

olabileceğini düşünerek, migrenli hastalarda homosistein ve bir nitrik oksit sentaz 

(NOS) inhibitörü olan asimetrik dimetil arjinin (ADMA) düzeyleri ile endotelyal nitrik 

oksit sentaz (eNOS) gen polimorfizmini araştırmayı amaçladık. Çalışmaya 91 migren 

hastası ile 77 sağlıklı kontrol dahil edildi. Hasta ve kontrol gruplarındaki bireylerin 

serum örneklerinde homosistein ve ADMA düzeyleri sırasıyla HPLC tekniği ve 

ELISA yöntemi ile ölçüldü. Real time PCR tekniği ile eNOS Glu298Asp polimorfizmi 

araştırıldı. Migren hastalarının ADMA düzeyleri kontrol grubundan anlamlı olarak 

düşük bulundu (p=0,0001). Homosistein düzeyleri her iki grupta da benzerdi. Migren 

hastalığı ile eNOS gen polimorfizmi arasında anlamlı bir ilişki bulunamadı. Migren 

hastalarında ADMA düzeyleri azalmaktadır, bu da daha önce yapılan çalışmalarda bu 

hasta grubundaki artmış NO düzeylerini açıklayabilir. Ancak bu hastalıkla eNOS gen 

polimorfizmi arasında bir ilişki bulunamamıştır. 

Homocysteine is an amino acid which is responsible from vascular endothelial damage 

and which was found to be related with coronary artery diseases, cerebral ischemia 

and infarct. Nitric oxide is a molecule which is investigated frequently in the pathogenesis 

of vascular diseases because of its effects such as arteriolar muscle relaxation and 

platelet aggregation. In our study we aimed to investigate levels of homocysteine and 

asymmetric dimethyl arginine (ADMA) which is an inhibitor of nitric oxide synthase 

and endothelial nitric oxide synthase (eNOS) gene polymorphism due to the hypothesis 

that a mechanism related with homocysteine and nitric oxide in the pathogenesis 

of migraine and neurological disorders characterized as aura in migraine. A total of 91 

patients with migraine and 77 healthy individuals were contributed to this study. Homocysteine 

and ADMA levels in the serum samples of all participants were measured 

with HPLC and ELISA methods respectively. eNOS Glu298Asp polymorphism was 

investigated with real time PCR technique. ADMA levels in patients with migraine 

were significantly lower than the control group (p=0,0001). Homocysteine concentrations 

were similar in the groups. No significant relation exists between migraine and 

eNOS gene polymorphism. ADMA levels decrease in patients with migraine and this 

can explain the increased production of NO in this population which was previously 

demonstrated. However no relation was demonstrated between this disease and eNOS 

gene polymorphism. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-093 

Uzun Süreli Alkol Tüketiminin İndüklediği Pro-Matriks Metalloproteinaz-9 

Seviyeleri Üzerinde Quercetinin İnhibitör Etkisi 

Ahmet KAHRAMAN, Hamdullah ÇAKAR, Tülay KÖKEN 

P-093 

The Inhibitory Effect Of Quercetin On Long-Term Alcohol 

Consumption-Induced Pro-Matrix Metalloproteinase-9 Levels 

Ahmet KAHRAMAN, Hamdullah ÇAKAR, Tülay KÖKEN 

CONTENTS 

Tıbbi Biyokimya, Afyon Kocatepe Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Afyon 

Biochemistry, Afyon Kocatepe University, School of Medicine, Afyon 

Uzun süreli alkol tüketiminin karaciğer üzerinde inflamasyon, fibrozis ve oksidatif 

hasar gibi zararlı etkilere neden olduğu ileri sürülmektedir. Fibrozisin non-invaziv 

bir belirteci olan Matriks metalloproteinazlar (MMPs) ekstrasellüler matriks proteinlerinin 

yıkılmasında önemli bir rol oynarlar. Tümör nekroz faktör-alfa (TNF-a) da 

inflamasyon, proliferasyon ve tümörogenezisi provoke eden anahtar inflamatuvar 

bir sitokindir. Amacımız uzun süreli etanol kullanımının indüklediği pro-MMP-9 

(pMMP-9) ve TNF-alfa seviyeleri üzerinde bir polifenol olan quercetin’in inhibitör 

etkisini araştırmaktır. 28 rat rasgele 4 gruba ayrıldı: Kontrol grubu (C), etanol verilen 

grup (EtOH) (1 ml/gün, 30 gün boyunca, %80 intragastrik olarak (i.g.); quercetin 

verilen gurup (Q) (100 mg/kg rat, 3 günde 1 kez, , 30 gün boyunca) i.g. ve 

etanol+quercetin verilen grup (EtOH+Q) (1 ml/gün,%80 etanol, 3 günde bir ve 100 

mg quercetin/kg rat, 30 gün boyunca) i.g. Etanol verilmesi alkolik hasarın genel bir 

biomarkırı olarak plazma AST aktivitesini artırdı (p


27 - 30 Ekim 2010 




P-094 

Akut Bruselloz Ve Kırım Kongo Kanamalı Ateş Hastalarında Serum 

Amiloid A Düzeylerinin Ayırıcı Tanıdaki Önemi 

Kenan ÇELİK 1 , İsmail SARİ 1 , Deniz BAKIR 1 , Aynur ENGİN 2 , Sevtap BAKIR 1 

1Biyokimya AD., Cumhuriyet Üniversitesi Tıp Fak., Sivas 

2Enfeksiyon Hastalıkları ve Klinik Mikorbiyoloji AD, Cumhuriyet Üniversitesi 

Tıp Fak., Sivas 

Bu çalışmada, akut brusella ve kırım kongo kanamalı ateşi (KKKA) hastalarına ait 

serum amiloid A (SAA) düzeylerinin belirlenmesi ve SAA’nın KKKA’nın bakteriyel 

enfeksiyonlardan ayırıcı tanısında ayırt edici bir belirteç olup olamadığının 

araştırılması amaçlandı. Akut brusella tanısı konulmuş 30, Kırım Kongo Kanamalı 

Ateş tanısı konulmuş 40 hastadan ve herhangi bir sistemik rahatsızlığı bulunmayan 

40 gönüllü bireyden kan alınarak serumları ayrıldı. Daha sonra bu serumlarda Serum 

Amiloid A düzeyleri, Human A-SAA ELISA kiti (Biosource) kullanılarak, kit 

prosedürü doğrultusunda belirlendi. Yapılan analizler sonucunda hem Kırım Kongo 

Kanamalı Ateş hasta grubu (152,88 ± 58,37 μg/mL) ve kontrol grubu (4,29 ± 1,51 μg/ 

mL) Serum Amiloid A düzeyi ortalamaları arasında hem de Akut Brucella (206,42 

± 79,39 μg/mL) ve kontrol grubu Serum Amiloid A düzeyi ortalamaları arasında 

istatistiksel olarak anlamlı bir fark tespit edilmiştir (p


27 - 30 Ekim 2010 




P-095 

Soğuk Stresine Maruz Kalan Sıçanlarda Kortizol Ve Lipit Peroksidasyon 

Düzeyleri 

Aysun ÇETİN 1 , Berkay SARAYMEN 2 , Didem BARLAK KETİ 1 , 

Seda ARTIŞ 3 , Cem SÜER 3 

1Biyokimya ve Klinik Biyokimya Anabilim Dalı, Erciyes Üniversitesi Tıp 

Fakültesi, Kayseri 

2 Biyokimya Anabilim Dalı, Erciyes Üniversitesi Eczacılık Fakültesi, Kayseri 

3Fizyoloji Anabilim Dalı, Erciyes Üniversitesi Tıp Fakültesi, Kayseri 

Soğuğa maruz bırakma belirgin olarak strese neden olur. Bu çalışmada akut ve kronik 

soğuk stresinin kortikosteron düzeyleri, antioksidan enzim aktiviteleri ve lipit peroksidasyonu 

üzerine etkilerinin incelenmesi amaçlanmıştır. Lipit peroksidasyonu hücre 

membranında çoklu-doymamış yağ asitlerinin oksitlemesi ile oluşan bir kimyasal 

reaksiyon olup, serbest radikallere bağlı hasarın saptanmasında önemli bir göstergedir. 

Çalışmada 18 adet, 220 ± 20 g ağırlığında, 3 aylık Sprague-Dawley cinsi sıçan 

kullanıldı. Sıçanlar kontrol grubu, akut soğuk stresi grubu ve kronik soğuk stresi grubu 

olmak üzere her biri altı hayvandan oluşan üç eşit gruba bölündü. Akut stres grubundaki 

sıçanlar 1.gün +4 ºC sıcaklığındaki soğuk odada, 2 saat süreyle, sadece bir kez 

soğuğa maruz bırakıldıktan sonra sakrifiye edildi. Kronik stres grubundaki sıçanlar 

ise 15 gün boyunca, +4 ºC sıcaklığındaki soğuk odada, günde 2 saat süreyle soğuğa 

maruz bırakıldı. 16. gün kontrol ve kronik stres grupları da sakrifiye edildi. Grupların 

hepsinden kan ve beyin dokusu örnekleri alındı. Kan örneklerinde plazma kortikosteron 

düzeyleri ölçülürken, beyin dokusu örneklerinde ise antioksidan enzim aktiviteleri 

ve lipit peroksidasyon seviyeleri değerlendirildi. Kontrol grubu ile karşılaştırıldığında 

kronik soğuk stresi grubunda kortikosteron ve malondialdehit düzeylerinde anlamlı 

artış (p< 0.001), antioksidan enzimlerden glutatyon peroksidaz ve süperoksit dismutaz 

aktivitelerinde ise anlamlı azalma (p


27 - 30 Ekim 2010 




P-096 

Metabolik Sendrom İle İskemi Ve İnflamasyon Belirteçleri Arasındaki 

İlişki 

Banu Arslan ŞENTÜRK 1 ,Türkan YİĞİTBAŞI 1 , Ruhan UZUN 1 , Gonca ORU 2 , 

Yasemin BASKIN 3 , Nesil GÖREN 2 , Füsun ÜSTÜNER 1 

P-096 

The Relation Between Metabolic Syndrom With Ischemia And 

Inflammation Markers 

Banu Arslan ŞENTÜRK 1 ,Türkan YİĞİTBAŞI 1 , Ruhan UZUN 1 , Gonca ORU 2 , 

Yasemin BASKIN 3 , Nesil GÖREN 2 , Füsun ÜSTÜNER 1 

CONTENTS 

1Biyokimya, İzmir Atatürk Eğitim ve Araştırma Hastanesi, İzmir 

2Endokronoloji Enstitüsü, İzmir Atatürk Eğitim ve Araştırma Hastanesi, İzmir 

3Onkoloji Enstitüsü, Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir 

Metabolik sendrom (MS) kardiyometabolik risk faktörlerinin toplandığı bir durum 

olarak tanımlanmaktadır. İskemi modifiye albumin (İMA) düzeyleri son yıllarda akut 

miyokart iskemisini gösteren erken bir belirteç olarak kullanılmaya başlanmıştır. Bu 

çalışmanın amacı, MS ile İMA arasındaki ilişkiyi ortaya koymaktır. Gereç ve Yöntemler: 

Yapılan vaka-kontrol çalışmasında yaş ve cinsiyet eşleşmesi yapılmış 31 

sağlıklı birey (23 kadın, 8 erkek) ve 47 MS’lu vakada (34 kadın, 13 erkek); İMA, ürik 

asit, c-reaktif protein (CRP), fibrinojen, demir ve MS parametreleri ölçüldü. Bulgular: 

MS grubunda İMA düzeyleri (0.800 ± 0.186) kontrol grubu ile kıyaslandığında (0.551 

± 0.103) (p < 0.001) daha yüksek bulundu. Ayrıca ürik asid (5.19 + 1.48 ; 3.90 + 1.17) 

(p < 0.001), CRP (0.93 + 0.82 ; 0.29 + 0.41) (p< 0.001), fibrinojen (329.51 + 70.40 ; 

280.07 + 38.82) (p < 0.001) düzeylerinin istatistiksel olarak anlamlı düzeyde yüksek, 

serum demir (66.11 + 24.33 ; 86.71 + 30.40) (p < 0.001) düzeylerinin istatistiksel 

olarak anlamlı düzeyde düşük olduğu görüldü .Olgular ile İMA düzeyleri arasında 

güçlü ve pozitif yönde (r:0.613, p


27 - 30 Ekim 2010 




P-097 

CCl4 İle Sıçanlarda Oluşturulmuş Akut Karaciğer Toksisitesinde 

Yabanmersininin Koruyucu Etkileri 

Gülin GÜNER 1 , Hatice KALKAN 2 , Funda YILMAZ 3 , Eser SÖZMEN 1 , 

Yasemin AKÇAY 1 

P-097 

The Protective Effects Of Wild Blueberry On Carbon Tetrachloride- 

Induced Acute Liver Injury In Rats 

Gülin GÜNER 1 , Hatice KALKAN 2 , Funda YILMAZ 3 , Eser SÖZMEN 1 , 

Yasemin AKÇAY 1 

CONTENTS 

1Tıbbi Biyokimya, Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi, İzmir 

2Gıda Teknolojisi, Ege Üniversitesi Gıda Mühendisliği, İzmir 

3 Tıbbi Patoloji, Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi, İzmir 

1Biochemistry, Ege Üniversity, Faculty of Medicine, İzmir 

2Biotechnology, Faculty of Food Engineering, Ege University, İzmir 

3Pathology, Faculty of Medicine, İzmir 

Yabanmersini meyvesinin yapısında bulunan fenolik asitler ve flavonoidler yüksek 

antioksidan ve antiinflamatuar özellik göstermektedir. Yabanmersininin bu özellikleriyle 

karaciğer dokusunda inflamatuar süreci yavaşlatacağı ve hasarın düzeyini 

azaltacağı düşünülmektedir. Bu çalışmada, çay ve şarap olarak iki farklı formda verilen 

yabanmersininin, sıçanlarda CCl4 ile oluşturulmuş akut karaciğer hasarı üzerine 

olan etkilerini araştırmayı amaçladık. Her grupta 8 sıçan olmak üzere normal diet; 

normal diet ve karaciğer hasarı; karaciğer hasarı ve diete ilave yabanmersini çayı; 

karaciğer hasarı ve diete ilave yabanmersini şarabı olan 4 grup oluşturuldu. Çalışmanın 

8. gününde karaciğer dokusu ve kan örneklerinde biyokimyasal (SOD, CAT, TBARS, 

serum oksidasyonu, TEAC, FRAP) ve histopatolojik tetkikler yapıldı. Sonuç olarak 

çalışmamızda, yabanmersini çayının içerdiği fenoller, antosiyanidinler ve flavonoidler 

nedeniyle steatozis, balonlaşma dejenerasyonu, lobüler nekro-inflamasyon skorlarında 

azalma, mitoz skorunda artma ile hem histopatolojik, hem de doku CAT, doku SOD 

aktivitesinde artma, doku TBARS düzeyleri ve serum oksidasyonunda düşme gibi biyokimyasal 

parametrelerle CCl4’ün karaciğerde oluşturduğu toksik etkileri azalttığını 

göstermiştir. Bu sonuçlar, yabanmersini çayının daha yüksek dozda ve daha uzun süre 

verildiğinde, karaciğere koruyucu etkisinin daha da artabileceğini ve karaciğer rejenerasyon 

kapasitesini arttırma yönünde etkili olabileceğini düşündürmektedir. Buna 

karşın daha yüksek oranda fenol içeren yabanmersini şarabının CCl4 ile oluşturulan 

karaciğer hasarında anlamlı bir koruyucu etkisi olmadığı gösterilmiştir. 1452 

Flavonoids and phenolic acids which are contents of blueberry fruit, have high level 

of antioxidant and antiinflammatory effects. We think that this feature of blueberry 

fruit can reduce inflammation and the level of damage on liver tissue. In our study, 

we aimed to search the effect of blueberry fruit on acute liver damage which made 

by CCl4. And we applied blueberry fruit as tea and wine, to the rats. Totally 32 rats 

were divided into four groups (n=8). Groups are arranged as; 1. normal diet; 2. normal 

diet and liver damage; 3. liver damage and blueberry tea; 4. liver damage and 

blueberry wine. Following day of the study completion (8th day), we investigated 

some biochemical (SOD, CAT, TBARS, serum oxidation, TEAC, FRAP) and histopathological 

parameters on liver tissue and blood samples. As a result, we found both 

histopathological (lowering of steatosis, ballooning degeneration and lobular necroinflammation 

scores and increase of mitosis score) and biochemical (increase in tissue 

CAT and SOD activity, decrease in TBARS level and serum oxidation) parameters 

indicates that blueberry tea can reduce the toxic effect of CCl4 on liver through its 

phenolic, anthocyanidin and flavonoids contents. These findings suggest that, its useful 

effects (hepatoprotective effect, increase of liver regeneration) may improve, when 

we give blueberry tea for a longer time and higher dose. On the other hand, this study 

showed that blueberry wine which has higher phenolic activity, has no significant 

protective effects on CCl4 induced acute liver damage. 1318 




27 - 30 Ekim 2010 




P-098 

Farelerde Preterm Doğumun Önlenmesinde Anti-Makrofaj Migrasyon 

İnhibitör Faktör Antikorunun Etkinliği 

Nesin AKDEMİR 1 , Gamze TUNA 2 , Feriha ÖZKAYA 3 , 

Fatoş GÜLDAL KIRKALI 2 , Namık DEMİR 1 

P-098 

The Efficiency Of Anti-Macrophage Migration Inhibitory Factor Antibody 

On Preservation Of Preterm Delivery In Mice 

Nesin AKDEMİR 1 , Gamze TUNA 2 , Feriha ÖZKAYA 3 , 

Fatoş GÜLDAL KIRKALI 2 , Namık DEMİR 1 

CONTENTS 

1Kadın Hastalıkları Ve Doğum Anabilim Dalı, Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir 

2Tıbbi Biyokimya Anabilim Dalı, Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir 

3Moleküler Tıp Anabilim Dalı, Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir 

1Obstetrics And Gynecology, Faculty Of Medicine, İzmir 

2Medical Biochemistry, Faculty Of Medicine, İzmir 

3Molecular Medicine, Health Science Institute, İzmir 

Preterm doğum 37. gebelik haftasından önce doğumun gerçekleşmesi olarak 

tanımlanmaktadır ve preterm doğumların %25-40’ı intrauterin enfeksiyon ile 

ilişkilidir. Makrofaj migrasyon inhibitör faktör (MIF), proinflamatuar sitokinlerin 

sentezini arttırarak ve glukokortikoidlerin antiinflamatuar etkilerini inhibe ederek inflamatuar 

yanıtları düzenlemektedir. MIF’in özellikle intrauterin enfeksiyon ile ilişkili 

preterm doğumun başlamasında rol oynayabileceği düşünülmektedir. Bu çalışmada, 

farelerde lipopolisakkarit (LPS) ile oluşturulmuş preterm doğum modelinde anti- 

MIF antikorunun preterm doğumun önlenmesinde etkili olup olmadığını araştırmak 

ve IL-6 ve TNF- a düzeyleri üzerindeki etkisini belirlemek amaçlandı. Balb/c cinsi 

gebe farelerde gebeliğin 17. gününde intraperitoneal (IP) olarak verilen LPS ile preterm 

doğum modeli oluşturuldu. Kontrol grubu, yalnız LPS uygulanan, LPS ile eş 

zamanlı ve LPS’den 2 saat önce anti-MIF uygulanan grup olmak üzere dört alt grup 

içeren iki ayrı deney grubu oluşturuldu. Birinci deney grubunda gebelik süresi ve fetus 

ağırlıkları ölçüldü. İkinci deney grubunda ise her gruptan LPS uygulamasından 8 saat 

sonra gestasyonel doku örnekleri alındı ve bu örneklerde TNF-a ve IL-6 düzeyleri 

ölçüldü. LPS den 2 saat önce anti-MIF verilen grupta, doğuma kadar geçen süre yalnız 

LPS verilen gruba göre anlamlı olarak uzun bulundu ( p= 0.004). LPS ile eş zamanlı 

anti-MIF tedavisinin gebelik süresine etkisinin olmadığı izlendi (p= 0.26). LPS ile 

eş zamanlı ve 2 saat önce anti-MIF verilen gruplarda gestasyonel dokularda TNFa 

(sırasıyla p=0.01, p=0.01) ve IL-6 (sırasıyla p=0.025, p=0.006) düzeyleri yalnız 

LPS verilen gruba göre anlamlı olarak düşük bulundu. Anti-MIF tedavisinin preterm 

doğumu önlemedeki etkinliğinin ilk kez araştırıldığı bu çalışmada, MIF’in preterm 

doğum patogenezinde önemli olduğu ve anti-MIF antikorlarıyla nötralizasyonunun 

preterm doğumu geciktirebildiği gösterildi. 

Preterm births are happened to be before the 37th pregnancy week and %25-40 of 

those are related to the intrauterine infection. Macrophage migration inhibitory factor 

(MIF) regulates inflammatory responses, by inducing the expression of pro-inflammatory 

cytokines and by inhibiting anti-inflammatory effects of glucocorticoids. MIF 

may play a role in initiation of preterm birth associated with intrauterine infection. In 

this study, it is aimed to investigate the possible effect of anti-MIF antibody on preservation 

of preterm birth in mice induced by Lipopolysaccharide (LPS) and its effect on 

the IL-6 and TNF- a levels. On day 17 of gestation, LPS was administered intraperitoneally 

to pregnant Balb/c mice to induce preterm delivery. Two different experimental 

groups ,both of which are consist of 4 subgroups ,were performed: control group, only 

LPS injection group, simultaneous anti-MIF and LPS injection group and anti-MIF 

administration 2 hours prior to LPS injection group. In the first experimental group, 

the gestation duration and fetal weight were measured. In the second experimental 

group, 8 hours after LPS injection, gestational tissue samples were obtained and TNFa 

and IL-6 levels were measured in those samples. The duration of gestation in anti- 

MIF administration 2 hours prior to LPS injection group was significantly longer than 

only LPS injection group (p=0.004). Simultaneous injection of anti-MIF and LPS 

had no effect on duration of gestation (p=0.26). TNF-a and IL-6 concentrations in 

gestational tissues were significantly lower in simultaneous anti-MIF and LPS injection 

group (respectively p=0 .010 ve 0.025), and in anti-MIF administration 2 hours 

prior to LPS injection group (respectively p= 0.010 ve 0.006) compared to only LPS 

injection group. We have demonstrated in this study for the first time that anti-MIF 

antibody can retard LPS induced preterm birth in mice. Results from these study suggest 

that MIF play a role in the pathophysiology of preterm birth. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-099 

Lipopolisakkarit Uygulanan Sıçanlarda Yüksek Doz Eritropoetin’in 

Karaciğer Ve Böbrek Hasarı İle İnflamasyon Üzerine Etkisi. 

Jale ÇOBAN 1 , Zehra EREN 2 , Ferda ÖZKAN 3 , Fatma Kübra YEŞİL 1 , 

Gülsen ÖZMEN 1 , Serdar ÖZTEZCAN 1 

P-099 

The Effect Of High Dose Erythropoeitin On Hepatotoxicity, Nephrotoxicity 

And Inflamation Induced By Lipopolysaccharide Pretreatment In Rats. 

Jale ÇOBAN 1 , Zehra EREN 2 , Ferda ÖZKAN 3 , Fatma Kübra YEŞİL 1 , 

Gülsen ÖZMEN 1 , Serdar ÖZTEZCAN 1 

CONTENTS 

1Biyokimya, Yeditepe Üniversitesi Hastanesi, İstanbul 

2Nefroloji, Yeditepe Üniversitesi Hastanesi, İstanbul 

3Patoloji, Yeditepe Üniversitesi Hastanesi, İstanbul 

1Biyokimya, Yeditepe Üniversitesi Hastanesi, İstanbul 

2Nefroloji, Yeditepe Üniversitesi Hastanesi, İstanbul 

3Patoloji, Yeditepe Üniversitesi Hastanesi, İstanbul 

Lipopolisakkarid (LPS) uygulamasına bağlı olarak gelişen karaciğer ve böbrek 

hasarında inflamasyon önemli bir rol oynamaktadır. Kupffer hücre aktivasyonun 

önlenmesi LPS’ye bağlı karaciğer hasarını azaltmada etkili bir yöntem olabilir. 

Kronik böbrek yetmezliğine bağlı aneminin tedavisinde yaygın olarak kullanılan 

Eritropoetin’in (EPO) hücre koruyucu ve anti-inflamatuar etkilerini Eritropoetin 

reseptörü aracılığıyla gerçekleştiği düşünülmektedir. Çalışmamızda LPS’ye bağlı 

karaciğer be böbrek hasarının ve inflamasyonun önlenmesinde EPO’in etkisi incelendi. 

Bu amaçla, Sprague-Dawley yetişkin erkek sıçanlarkullanıldı. Sıçanlar kontrol 

grubu (grup I), LPS uygulanan grup (grup II) ve LPS’den önce EPO uygulanan grup 

(grup III) olarak gruplandırıldı. LPS uygulamasından dört saat sonra dekapite edilen 

deneklerin kan örneklerinde böbrek ve karaciğer fonksiyon testleri, TNF l, İL- 

6, CRP ve tam kan sayımı parametreleri ölçüldü. Ayrıca histopatolojik inceleme de 

yapıldı. LPS uygulaması karaciğer ve böbrek hasarını gösteren üre, kreatinin, AST, 

ALT ve inflamasyon parametrelerinde (TNF l , İL-6) yükselmelere neden olmuştur. 

Bu parametreler Grup II’de Grup I’e göre anlamlı olarak artmış bulundu. Endotoksemi 

oluşturmadan önce EPO uygulamasının karaciğer ve böbrek hasarını azalttığı 

ve inflamasyon parametrelerinde yükselmeyi önlediği gözlendi. Grup III’te Grup 

II’ye göre AST, ALP, GGT; üre ve kreatinin değerleri anlamlı olarak daha düşüktü. 

Yapılan histopatolojik incelemelerde tek başına LPS uygulanan sıçanların karaciğer 

parankim hücrelerinde dejenerasyon bulguları, portal alanlarda hafif derecede iltihabi 

infiltrasyon, sinüzoidlerde Kupffer hücre proliferasyonu izlenirken, LPS öncesi EPO 

uygulanan gruptaki sıçanların karaciğerlerinde bu bulgular minimumdu. Sonuç olarak 

EPO’nin, LPS ile oluşturulan endotokseminin erken evresinde gelişen inflamatuar 

süreçleri baskılayarak, organ hasarını önleyici etkisi olabilir. 

Inflammation plays an important role in the damage of liver and kidney caused by 

lypopolysaccharide (LPS) administration. Kupffer cells are the most important source 

of proinflammatory cytokines. Therefore, the inhibition of Kupffer cell activation 

may decrease the damage of the liver caused by LPS. Anemia induced by chronic 

renal insufficiency is treated with Erythropoietin (EPO), and it is belived that EPO 

performs cell protection and anti-inflammatory effects via erytropoietin receptors. In 

our study we examined the erythropoietin effects in prevention of inflammation and 

renal and liver cell destruction related to LPS. We used Sprague-Dawley mature male 

rats. We categorized the rats into three groups as group I- control group, group II- LPS 

administered rats, group III- EPO administered rats before LPS application. The rats 

were decapitated 4 hours after the LPS administration, and the blood samples were 

examined for renal and liver function tests, TNF- l, IL-6, CRP and also whole blood 

counts were performed. Histopathologic examination was also performed. The results 

revaluated that LPS administration caused an increase in blood urea, creatinine, AST, 

ALT levels as well as inflammation parameters such as TNF- l, IL-6. Those parameters 

were significantly higher in group II than in Group I. The results revealed that 

EPO administration before endotoxemia, prevents increase in inflammation parameters 

and decreases liver and renal cell damage. Histopatologic examination revealed 

that LPS administered group showed hepatocyte degeneration, mild inflammatory infiltration 

in portal areas and Kupffer cell proliferation in sinuzoids. EPO administred 

rats before LPS aplication showed minimal histopatologic changes. We concluded 

that EPO is helpful in prevention of inflammatory process induced by LPS related 

endotoxemia and decrease organ damage. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-100 

Serum Prokalsitonin Analizinde Eclıa Ve Elfa Yöntemlerinin 


Burçin ERDEM KINAŞ 1 , Aybala EREK 2 , Şule BATÇIK 3 , Ahmet Rıza URAS 2 

1Biyokimya Laboratuvarı, Karadeniz Ereğli Devlet Hastanesi, Zonguldak 

2Biyokimya Laboratuvarı, Vakıf Gureba Eğitim ve Araştırma Hastanesi, 

İstanbul 

3Anestezi Ve Reanimasyon Bölümü, Vakıf Gureba Eğitim ve Araştırma 

Hastanesi, İstanbul 

Sistemik inflamasyon belirtileri veren yoğun bakım hastalarında, olası infeksiyonun 

erken tanısında ve sepsis şiddeti ile prognozunun değerlendirilmesinde prokalsitonin 

(pct) ölçümü istenmektedir. Çalışmamızda ECLIA ( Elektrochemiluminesans 

immunoassay) yöntemini kullanan Roche Modular E170 otoanalizör cihazı ile 

ELFA (Enzymed-Linked Fluorescent Assay) yöntemini kullanan VIDAS cihazı ile 

karşılaştırmayı amaçladık. Roche Modular E170 otoanalizör cihazında yapılan tekrarlanabilirlik 

çalışmasında gün içi ve günler arası düşük ve yüksek konsantrasyonlarda 

sırası ile %CV değerleri % 3,97 , % 1,18 ve % 3,16, % 1.77 bulundu. VIDAS cihazının 

iki farklı seviye de gün içi ve günlerarası % CV değerleri sırasıyla %3.30, %3.18, ve 

%2.65, %3.93 olarak bulundu. 54 ng/ml değerindeki Geri elde çalışmasında yüzde 

geri elde edilen miktar %94 ve %95 bulundu. Yaptığımız linearite çalışmasında PCT 

ölçümleri 0.041-62.15 ng/ml değerleri arasında lineer bulundu. İki cihaz arasındaki 

ilişki regresyon analizi yapılarak incelendi ve korelasyon katsayısı olarak ifade edildi 

( r= 0.996, p


27 - 30 Ekim 2010 




P-101 

Koroner Arter Hastalık Düzeyinin Gösteriminde Enflamasyon 

Belirteçlerinin Karşılaştırılması 

Mehmet BOSTAN 1 , Hüseyin Avni UYDU 2 , Adnan YILMAZ 1 , Adem DEMİR 2 , 

Mehtap ATAK 2 , Ömer ŞATIROĞLU 1 , Ahmet TEMİZ 1 , Mustafa ÇETİN 1 

P-101 

The Comparison Of Inflammation Markers In Projection Of Severity Of 

Coronary Artery Disease 

Mehmet BOSTAN 1 , Hüseyin Avni UYDU 2 , Adnan YILMAZ 1 , Adem DEMİR 2 , 

Mehtap ATAK 2 , Ömer ŞATIROĞLU 1 , Ahmet TEMİZ 1 , Mustafa ÇETİN 1 

CONTENTS 

1Dahili Tıp Bilimleri, Rize Üniversitesi, Rize 


1Internal Medicine Sciences, Rize University, Rize 

2Chemistry, Rize University, Rize 

Ateroskeroz ve onun belirtileri koroner arter hastalığının (KAH) alt yapısını oluşturan 

ve bütün dünyada yaygın olarak gözlenen sistemik bir hastalıktır. Enflamasyon 

aterosklerozun gelişiminde ve oluşan plağın ruptüründe önemli bir rol oynar. Biyokimyasal 

belirteçler biyolojik bir durumun gösteriminde kullanılan madde olarak 

tanımlanır ve enflamasyonun serum markörleri aterosklerotik olaylarla ilgili risk faktörlerinin 

bir parçası olarak değer kazanmaktadır. Mevcut çalışmanın amacı sağlıklı 

gönüllülede (n:60) ve KAH’larında (n:114) enflamasyon markörlerinden high sensitive 

C reaktif protein (hsCRP), myeloperoksidaz (MPO) ve lipoprotein ilişkili fosfolipaz 

A2 (Lp-PLA2)’nin serum düzeylerini karşılaştırmak ve KAH şiddetiyle (tıkalı 

damar sayısı olarak) ilişkili olarak bu markörlerdeki değişimi belirlemektir. Serum 

MPO düzeyleri ELISA yöntemiyle, hsCRP seviyesi yüksek hassasiyetli turbidimetrik 

analiz ile ve Lp-PLA2 düzeyleri ise kolorimetrik yöntemle belirlendi. Serum lipit 

profili [TG, TK, LDL-K, HDL-K, Lp (a)] ise enzimatik kolorimetrik metotla tayin 

edildi. Hasta grubunun serum hsCRP ve Lp-PLA2 düzeyleri anlamlı olarak daha yüksek 

gözlenirken (sırasıyla p: 0.003 ve p: 0.000), MPO düzeyindeki artış ise istatiksel 

olarak anlamlı değildi (p: 0.737). Hasta grubuna ait HDL-K düzeylerindeki anlamlı 

azalma (p: 0.008) LDL-K seviyelerindeki anlamlı artışa (p: 0.013) göre daha belirgindi. 

Hastalık şiddetine bağlı olarak enflamasyon markörlerinde anlamlı bir değişim 

saptanmadı. Sonuç olarak serum hsCRP düzeyine göre Lp-PLA2 seviyelerindeki 

artışın daha belirgin olması, onun damara özgü yeni bir enflamatuar bir markör 

olduğunu gösterebilir.[sb1] 

Atherosclerosis and its clinical manifestations observed widely prevalent throughout 

the world are a systemic disease and underlie coronary artery disease (CAD). Inflammation 

plays an important in atherogenesis and rupture of vulnerable plaque. Biomarkers 

are defined as a substance used as an indicator of a biological state and serum 

markers of inflammation have emerged as component of risk factor burden. The aim 

of present study is to compare serum levels of inflammation markers such as high 

sensitive C reactive protein (hsCRP), myeloperoxidase (MPO) and lipoprotein-associated 

phospholipase A2 (Lp-PLA2) in healthy volunteers (n: 60) and individuals with 

CAD (n: 114) and determine the change in these markers as associated with severity 

of CAD (as a number of vessel disease). Serum levels of MPO, hsCRP and Lp-PLA2 

were assayed by ELISA, a high sensitivity turbidimetric method and a colorimetric 

assay, respectively. Serum lipid profile [TG, TC, LDL-C, HDL-C, Lp (a)] is estimated 

using enzymatic colorimetric method. Serum levels of hsCRP and Lp-PLA2 were 

statistically higher in patients group compared to healthy volunteer (p: 0.003 and p: 

0.000, respectively) but the increment of MPO level was no significant (p: 0.737). A 

significant decrease (p: 0.008) in HDL-C concentration as to a significant increase (p: 

0.013) in LDL-C concentration belong to patient group compared to control group 

was more clear. There was no a significant change in inflammation markers depended 

on severity of cardiovascular disease. As a result, becoming clearer of an increase in 

Lp-PLA2 level compared to hsCRP level in individuals with CAD may indicate to be 

a novel biomarker of vascular-specific inflammation intravascular specific marker. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-102 

Akut Koroner Sendromda CA 125 

Güler TOPÇU 1 , Mehmet ŞENEŞ 1 , Aylin HAKLIGÖR 1 , Müjgan MİHMANLI 2 , 

Tufan GUNAY 3, Doğan YÜCEL 1 

P-102 

CA 125 In Acute Coronary Syndrome 

Güler TOPÇU 1 , Mehmet ŞENEŞ 1 , Aylin HAKLIGÖR 1 , Müjgan MİHMANLI 2 , 

Tufan GUNAY 3, Doğan YÜCEL 1 

CONTENTS 

1Biyokimya, Ankara EAH 

2Biyokimya, Siyami Ersek Göğüs Kalp ve Damar Cerrahisi EAH, İstanbul 

3Kardiyoloji, Siyami Ersek Göğüs Kalp ve Damar Cerrahisi EAH, İstanbul 

Karbonhidrat antijen 125 (CA125) epiteliyal serozal hücrelerden sentez edilen yüksek 

moleküler ağırlıklı bir glikoproteindir. Özgüllüğü düşük olduğundan kullanımı 

sınırlı olmakla beraber over kanserinde hastanın takibinde yararlı bir tümör belirtecidir. 

Konjestif kalp yetmezliğinde ve aort stenozu olan hastalarda CA 125 yüksekliği 

saptanmış, ancak bu yüksekliğin mekanizması iyi anlaşılamamıştır. Buna rağmen 

prognostik değeri olduğu belirtilmektedir. Bu çalışmada akut koroner sendrom (AKS) 

ile başvuran, Troponın I (TnI) pozitif olan hastalarda CA 125’in kardiyovasküler riski 

değerlendirmedeki yerini belirlemeyi amaçladık. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya 43 

hasta alındı. Kan örnekleri acil servise başvuran ve TnI >0.06 ng/mL olan hastalardan 

6 saat sonra alındı. Brain Natriuretic peptide (BNP), CA 125 immünometrik yöntemle 

ölçüldü. Bütün hastalara kılavuza uygun olarak erken koroner anjiyografi uygulandı. 

Koroner arter hastalığının boyutu ve şiddeti Gensini skoru indeksine göre hesaplandı. 

Sonuçlar: Gensini skoru ile BNP ve CA 125 arasında pozitif bir korelasyon saptandı 

(sırasıyla; r=0.5600, p


27 - 30 Ekim 2010 




P-103 

Deneysel Distal Kolit Rat Modelinde Hiperbarik Oksijen Ve Medikal Ozon 

Tedavilerinin Karşılaştırılması 

Özcan ALTINEL 1 , Şeref DEMİRBAŞ 2 , Tuncer ÇAYCI 3 , Emin Özgür AKGÜL 3 , 

İsmail Hakkı ÖZERHAN 1 , Eyüp DURAN 1 , Bülent UYSAL 4 , Bülent KURT 5 , 

Nail ERSÖZ 1 , Halil YAMAN 2 , Mehmet YAŞAR 1 , Şükrü ÖTER 4 

P-103 

Comprasion Of Hyperbaric Oxygen And Medical Ozone Therapies In A 

Rat Model Of Experimental Distal Colitis 

Özcan ALTINEL 1 , Şeref DEMİRBAŞ 2 , Tuncer ÇAYCI 3 , Emin Özgür AKGÜL 3 , 

İsmail Hakkı ÖZERHAN 1 , Eyüp DURAN 1 , Bülent UYSAL 4 , Bülent KURT 5 , 

Nail ERSÖZ 1 , Halil YAMAN 2 , Mehmet YAŞAR 1 , Şükrü ÖTER 4 

CONTENTS 

1Genel Cerrahi AD., Gülhane Askeri Tıp Akademisi, Ankara 

2İç Hastalıkları BD., Gülhane Askeri Tıp Akademisi, Ankara 

3Tıbbi Biyokimya AD., Gülhane Askeri Tıp Akademisi, Ankara 

4Fizyoloji AD., Gülhane Askeri Tıp Akademisi, Ankara 

5Patoloji AD., Gülhane Askeri Tıp Akademisi, Ankara 

Önceki çalışmalar, akut distal kolit (ADK)’in şiddetini azaltmada hiperbarik oksijen 

(HBO)’in etkili olduğunu göstermiştir. Diğer taraftan, ozon tedavisi (OT) çeşitli patolojik 

durumlarda inflamasyonu azaltır. Bu çalışmanın amacı, deneysel bir ADK rat 

modelinde HBO tedavisi ve OT’nin etkilerini karşılaştırmaktır. Kırk rat rasgele dört 

gruba (sham, ADK, ADK+HBO, ADK+OT) ayrıldı. Diğer gruplardaki sıçanlarda %4 

asetik asit intrakolonik uygulama ile verilirken, Sham grubundaki ratlara serum fizyolojik 

verildi. ADK grubundaki ratlara hiçbir tedavi uygulanmadı. ADK+HBO ve 

ADK+OT gruplarında, HBO ve ozon tedavileri uygulandı. Asetik asidin verilmesi 

tüm hayvanlarda bir inflamatuvar yanıta neden oldu. Ratların distal kolonları ve kan 

örnekleri alındı. ADK grubundaki histopatolojik skor diğer gruplardakinden önemli 

bir şekilde daha yüksekti. ADK+HBO ve ADK+OT gruplarındaki histopatolojik 

skorlar, ADK grubuyla karşılaştırıldığında önemli bir şekilde daha düşüktü (her ikisinde 

de p


27 - 30 Ekim 2010 




P-104 

İmmobilize Çoklu Enzim Sistemlerinin Modellenmesi 

Alper AKKAYA, Arif Hikmet USLAN 


P-104 

Developing Of Multi Enzyme Systems 

Alper AKKAYA, Arif Hikmet USLAN 

Biochemistry, Natural And Applied Sciences, Ege University, İzmir 

CONTENTS 

Bu çalışmanın amacı, sıralı reaksiyonları katalizleyen farklı enzimlerin uygun bir 

materyale immobilizasyonu ile multienzim kompleksi oluşturulması için model 

geliştirmektir. Bu amaçla taşıyıcı materyali hazırlamak için glisidil metakrilat (GMA), 

sodyum aljinata aşılandı. Böylece reaktif epoksi grupları, 

olduğu belirlendi ve immobilize ürünün aktivitesi 196,6 U/g taşıyıcı olarak bulundu. 

Epoksi grubundan üreaz immobilizasyonu, pH 8’de yapıldı. Optimum reaksiyon süresi 

2 saat ve immobilize ürünün aktivitesi 284,8 U/g taşıyıcı olduğu belirlendi. 

Objective of this study was to realize appropriate enzyme immobilization onto a suitable 

support material and to develop a model which enables reactions catalyzed with 

different enzymes arranged in order. Glycidyl-methacrylate (GMA) was grafted onto 

sodium-alginate and grafting product was used as immobilization material. Thus reactive 

epoxy groups were added to sodium-alginate which also has carboxyl groups. 

Average molecular weight of sodium-alginate was determined using Ubbelohde viscosimetri. 

The molecular weight of sodium-alginate was calculated as 15885 Da. 

Graft polymerization was made in two steps. Firstly, sodium-alginate was activated 

with benzophenone using UV-light at 254 nm. Secondly, GMA was grafted under 

UV-light at 365 nm onto activated sodium-alginate. Grafted GMA was determined 

gravimetric and titrimetric. Additional groups after grafting were showed with FT- 

IR spectrum. 1-Ethyl-3-(3-dimetylaminopropyl)-carbodiimide (EDC) was used for 

immobilization urease from carboxyl groups at pH 5.0. Suitable EDC/-COOH ratio 

was found 1/10 and immobilized product activity was 196.6 U/g support. Reaction 

medium pH was 8.0 for immobilization from epoxy group. Optimum immobilization 

reaction time was found as 2 hours and immobilized product activity was 284.8 U/g 

support. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-105 

Tavuklarda Deneysel Ornithobacterium Rhinotracheale Enfeksiyonlarında 

Antibiyotik Ve Kafeik Asit Fenetil Ester’in Bazı Biyokimyasal Parametreler 


Sema TEMİZER OZAN 1 , Fulya BENZER 2 , Mine ERİŞİR 1 , Ayşe KILIÇ 3 , 

Bülent TAŞDEMİR 2 , Halil ŞİMŞEK 4 , Osman GÜLER 2 

1Fırat Üniversitesi, Veteriner Fakültesi, Biyokimya Anabilim Dalı, Elazığ 

2Veteriner Kontrol ve Araştırma Enstitüsü, Elazığ 

3Fırat Üniversitesi, Sivrice Meslek Yüksek Okulu, Elazığ 

4Bingöl Üniversitesi, Sağlık Hizmetleri Meslek Yüksek Okulu, Bingöl 

Gram negatif bakteri olan Ornithobacterium rhinotracheale (ORT) kanatlı hayvanlarda 

solunum sistemi hastalığına yol açan bulaşıcı bir hastalıktır. Bu çalışma; tavuklarda 

deneysel ORT enfeksiyonlarında antibiyotik (ANT; Enrofloxacin) ve antibakteriyel 

madde olan kafeik asit fenetil ester’in (KAFE) bazı kan parametreleri üzerine etkilerini 

araştırmak amacıyla yapıldı. Uygulama sonucunda kan örnekleri alınarak serbest 

radikal hasarı olarak serum malondialdehit (MDA) düzeyine, antioksidan olarak eritrosit 

glutatyon peroksidaz (GSH-Px), katalaz (KAT) enzimleri ile glutatyon (GSH) 

düzeylerine bakıldı. Serum MDA düzeyleri kontrole (3,19±0,03 nmol/ml) göre enfeksiyon 

(4,18±0,24 nmol/ml) grubunda arttı. Antibiyotik (3,44±0,26 nmol/ml) ve KAFE 

(3,65±0,16 nmol/ml) verilmesi MDA düzeyini düşürdü. Ancak ANT ve KAFE’nin 

birlikte verilmesi (4,12±0,32 nmol/ml) MDA’yı değiştirmedi. Kontrol grubuna 

göre enfeksiyon grubunda KAT (10,44±0,32 k/gHb; 8,07±0,19 k/gHb) ve GSH-Px 

(38,39±2,02 U/gHb; 20,71±1,83 U/gHb) aktiviteleri düştü, ancak GSH (0,38±0,02 

nmol/ml; 0,39±0,02 nmol/ml) düzeyi değişmedi. Antibiyotik ve KAFE’nin tek başına 

veya birlikte verilmesi KAT ve GSH-Px aktivitelerini normal seviyeye getirmede 

etkili olmamıştır. ORT enfeksiyonunun serum MDA düzeyini artırdığı ve ANT ile 

KAFE’nin tek başına verilmesinin MDA düzeyini düşürdüğü belirlenmiştir. 1193 

P-105 

Effect Of Antibiotic And Caffeic Acid Phenethyl Ester In Chickens Infected 

With Experimental Ornithobacterium Rhinotracheale On Some 

Biochemical Parameters 

Sema TEMİZER OZAN 1 , Fulya BENZER 2 , Mine ERİŞİR 1 , Ayşe KILIÇ 3 , 

Bülent TAŞDEMİR 2 , Halil ŞİMŞEK 4 , Osman GÜLER 2 

1Department of Biochemistry, Faculty of Veterinary, Firat University, Elazığ 

2Veterinary Control and Research Institute, Elazığ 

3Sivrice Vocational School, Firat University, Elazığ 

4Health Services, Vocational School, Bingöl University, Bingöl 

Ornithobacterium rhinotracheale (ORT), a gram negative bacteria, is an infectious 

disease causing respiratory tract disease at poultry. This study was done to examine 

effects of an antibiotic (Enrofloxacin) and Caffeic Acid Phenethyl Ester (CAPE) 

which is an antibacterial substance in chickens with experimental ORT infections on 

some blood parameters. After the application, the level of malondialdehyde (MDA) 

as free radical damage, erythrocyte glutathione peroxidase (GSH-Px), catalase (CAT) 

enzyme activities and glutathione (GSH) levels as antioxidants were examined in taking 

blood samples. The level of serum MDA increased in infected groups (4,18±0,24 

nmol/ml) compared to the controls (3,19±0,03 nmol/ml). Giving ANT (3,44±0,26 

nmol/ml) and CAPE (3,65±0,16 nmol/ml) decreased MDA level. However, giving 

ANT and CAPE together did not change MDA (4,12±0,32 nmol/ml). The activities 

of CAT (10,44±0,32 k/gHb; 8,07±0,19 k/gHb) and GSH-Px (38,39±2,02 U/gHb; 

20,71±1,83 U/gHb) decreased at infectious group compared to the controls but the 

level of GSH (0,38±0,02 nmol/ml; 0,39±0,02 nmol/ml) had no change. Giving ANT 

and CAPE together or alone could not increase to normal levels CAT and GSH-Px 

activities. It was determined that while ORT infection increased serum MDA level, 

giving ANT and CAPE alone decreased MDA level. 1138 

CONTENTS 




27 - 30 Ekim 2010 




P-106 

Radyoterapinin İskelet Kasında Kasılma Mekaniği Ve Oksidatif Stres 


Serap YALIN 1 ,Ülkü ÇÖMELEKOĞLU 2 , Nejat YILMAZ 3 , Mehmet BERKÖZ 4 , 

Suat ASLANTAŞ 5 , Pelin EROĞLU 1 , Fatma SÖĞÜT 2 

P-106 

Influence of Radiotherapy on Contraction Mechanics and Oxidative Stress 

in Skeletal Muscle 

Serap YALIN 1 ,Ülkü ÇÖMELEKOĞLU 2 , Nejat YILMAZ 3 , Mehmet BERKÖZ 4 , 

Suat ASLANTAŞ 5 , Pelin EROĞLU 1 , Fatma SÖĞÜT 2 

CONTENTS 

1Biyokimya, Mersin Üniversitesi, Mersin 

2Biyofizik, Mersin Üniversitesi, Mersin 

3Histoloji-Embriyoloji, Mersin Üniversitesi, Mersin 

4Farmasötik Teknoloji, Mersin Üniversitesi, Mersin 

5Radyoloji, Adana Numune Hastanesi, Adana 

Radyoterapi birçok kanser türünü tedavi etmede kullanılan en etkili yöntemlerden biridir. 

Ancak radyoterapi bir taraftan kanser hücrelerini yok ederken diğer taraftan normal 

hücrelerin ölümüne de yol açabilmektedir. İskelet kaslarının radyasyona duyarlılığı 

birçok dokuya göre düşüktür. Bu çalışmada radyoterapinin normal iskelet kasında 

kasılma mekaniği ve oksidatif stres üzerine etkisinin incelenmesi amaçlanmıştır. 

Deneylerde 30 Adet sıçan kullanılmıştır. Sıçanlar grup I (kontrol), grup II (3. ay) ve 

grup III (6.ay) olmak üzere rastgele üç gruba bölünmüştür (n=10). Grup II ve grup 

III’deki sıçanlara Picker C-9 60Co teleterapi cihazıyla günlük 1Gy dozunda 10 gün 

boyunca radyoterapi uygulanmıştır. Son uygulamadan üç ay sonra Grup I ve grup 

II’deki sıçanların gastroknemius kasından 3 mm genişliğinde kas şeritleri çıkarılarak 

Krebs çözeltisi içeren ortama alınmıştır. Kasın bir ucu kuvvet transduserine bağlanmış, 

diğer ucu ise sabitlenmiştir. Kaslar Ag/AgCl elektrotlar kullanılarak supramaksimal 

pulslarla uyarılmıştır. Transdusere gelen kuvvet sinyalleri bilgisayara aktarılmış ve 

kayıtlanan kasılma eğrilerinden kasılma kuvveti, kasılma süresi ve gevşeme süresi 

ölçülmüştür. Oksidatif stres için kas örnekleri homojenize edilmiş ve malondialdehid 

(MDA) düzeyi, superoksit dismutaz (SOD) ve katalaz aktiviteleri saptanmıştır. 

Kasılma kuvveti, kasılma süresi ve gevşeme süresi açısından kontrol grubu ile 3. Ay 

grubu arasında istatistiksel olarak önemli bir fark gözlenmezken, 6. Ay grubunda 

kasılma süresi ve gevşeme süresinde önemli miktarda artış gözlenmiştir. 6.ay grubunda 

MDA düzeyi artmış, SOD ve katalaz enzim aktiviteleri azalmıştır; diğer gruplarda 

ise bu parametrelerde bir değişiklik gözlenmemiştir. Sonuç olarak oksidatif stresin 

artması ve kasılma ve gevşeme süresinin uzaması radyoterapinin iskelet kasında 

kasılmadan sorumlu iyonik mekanizmaları bozduğu şeklinde yorumlanabilir. 

1 Mersin University, Pharmacy Faculty, Biochemistry Department, Mersin 

2 Mersin University, Faculty of Medicine, Biophysics Department, Mersin 

3 Mersin University, Faculty of Medicine, Histology-Embryology Department, Mersin 

4 Mersin University, Pharmacy Faculty, Pharmaceutical Technology Department, 

Mersin 

5 Numune Hospital, Radiology Dapartment, Adana 

Radiotherapy is one of the most effective tool used to treat many kinds of cancer. Radiation 

may also lead to death of normal cells while destroying cancer cells. Radiation 

sensitivity of skeletal muscle tissue is low compared to many other tissues. The aim 

of this study was to investigate the effect of radiation on contraction mechanics and 

oxidative stress in normal skeletal muscle. Thirty rats were used in experiments. Rats 

were divided into three groups to be random as group I (control), group II (3 months) 

and group III (6 months) (n = 10). One Gy daily dose of radiotherapy for 10 days was 

applied by Picker C-9 with 60Co teletherapy device to the group II and group III rats. 

Three months after the last application, 3 mm wide strips of muscle from the gastrocnemius 

muscle was removed from group I and group II rats and was taken to the environment 

containing Krebs solution. One end of muscle was connected to force transducer, 

the other end was fixed. Muscles were stimulated with supramaximal pulses 

using Ag/AgCl electrodes. Force signals coming to transducer were transferred to the 

computer and the contraction force, duration of contraction and relaxation were measured 

via the curve of the contraction records. For oxidative stress, muscle samples 

were homogenized and malondialdehyde (MDA) level, superoxide dismutase (SOD) 

and catalase activities were determined. Contraction force, duration of contraction and 

relaxation were not statistically different in the control and 3 months groups. Duration 

of contraction and relaxation were significantly increased during 6 months period. 

MDA levels were increased, SOD and catalase enzyme activities were decreased in 6 

months group however, these parameters were not changed in other two groups. As 

a result, increased oxidative stress and prolonged contraction duration and relaxation 

may be interpreted as radiotherapy cause to disruption of ionic mechanisms responsible 

for contraction in skeletal muscle. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-107 

Bazı Antidiyabetik Bitkilerin Dipeptidil Peptidaz Iv İnhibitör Etkilerinin 


Ali ZEYTUNLUOGLU, Figen ZİHNİOĞLU 

P-107 

Screening Of Dipeptidyl Peptidase Iv Inhibitory Effects Of Some 

Antidiabetic Plants 

Ali ZEYTUNLUOGLU, Figen ZİHNİOĞLU 

CONTENTS 


Biochemstry, Ege University, İzmir 

Dipeptidil peptidaz IV (DPP IV); tip 2 diyabet, immun cevap, T hücre aktivasyonu, 

sinyal transdüksiyonu, proliferasyon ve metabolik homeastazın kontrolü gibi birçok 

fizyolojik olayda kritik öneme sahip biyolojik aktif peptidlerin hidrolizinde görev 

alan serin proteazdır. Tip 2 diyabet açısından bakıldığında, DPP IV insülin salınımını 

ve kan glukoz düzeyini düzenleyici etkilere sahip olan glukagon benzeri peptid 

(GLP-1ve GLP-2) ve glukoz bağımlı insülinotropik peptid (GIP)’in hidrolizinden 

sorumludur. Bu nedenle DPP IV inhibisyonu ile inkretinlerin degredasyonlarının 

engellenmesi glisemik kontrol açısından önemli olup, son yıllarda araştırmacılar antidiyabetik 

ajanlar için yeni bir grup olan DPP IV inhibitörlerinin geliştirilmesi üzerine 

yoğunlaşmışlardır. Doğal kaynaklardan elde edilen inhibitörlerin sentetik orjinli 

olanlara oranla daha düşük toksisite, fizyolojik koşullarda yüksek stabilite gösterdikleri 

bilinmektedir. Bu çalışmada antidiyabetik ve serin proteaz inhibitörlerince 

zengin olduğu bilinen bazı bitkilerin(19 farklı tür) sulu ekstraklarında DPP IV peptid 

inhibitör aktivitesinin taranması ve ön karakterizasyonu gerçekleştirildi. DPP IV inhibisyon 

etkinliklerinin belirlenmesi amacıyla öncelikle farklı koşullarda hazırlanan bitkilerin 

sulu ekstraklarının protein değerleri esas alınarak spesifik inhibitör aktiviteleri 

belirlendi. En yüksek inhibitör etkisine sahip 6 türün IC50 değerleri hesaplanarak 

Lineweaver-Burk grafiği ile inhibisyon tiplerinin kısmi karışık olduğu gözlendi. 

Sonuç olarak hazırlanan bitki ekstrelerinin DPPIV inhibisyonu ile Tip 2 diyabet tedavisinde 

kullanılabilecek potansiyel peptid inhibitörleri içerdiği belirlendi. Ancak ileri 

aşamada peptid bileşenlerin izolasyonları, yapı analizleri ve invivo testlerle sonuçların 

teyit edilmesi gerekmektedir. 

Dipeptidyl peptidase IV (DPP IV) enzyme is a multifunctional type II transmembrane 

serine peptidase protein which regulates various processes most notably plasma glucose 

homeostasis by cleaving incretin peptide hormones as glucagon-like peptide-1 

(GLP-1) and glucose-dependent insulin releasing polypeptide (GIP). Inhibitors of the 

Dipeptidyl peptidase IV reversibly block DPP IV mediated inactivation of these incretin 

hormones resulted in glycemic control. Because of this fact recently researches 

focused on the development of DPP IV inhibitor compounds as a major new class 

of oral anti-diabetic agents. In the present study we evaluated the screening and preliminary 

characterization of DPP IV inhibitory activity in aqueous extracts of traditional 

antidiabetic medicinal plants so that inhibitors from natural sources have some 

advantages in comparison with those of synthetic origin such as low toxicity, high 

stability in physiological conditions Nineteen plants having antidiabetic property were 

screened for their ability to inhibit DPP IV activity in correlation with their protein 

content. Preliminary characterization of DPP IV inhibition was evaluated by the spesific 

inhibitory activity of aqueous extracts of plants prepared without ant with heat 

(60 0C). IC50 values of the species with the highest inhibitor effect were judged and 

Lineweaver-Burk plots showed that inhibition mode was of partial mixed type. This 

study could provide a new insight into DPP IV inhibitors from plants that could be 

useful for treatment of Type 2 diabetes 




27 - 30 Ekim 2010 




P-108 

Türkiye’deki Helicoverpa Armigera’nın Piretroidlere Karşı Geliştirdiği 

Dirençte Glutatyon S-Transferaz İzozimlerinin Rolü 

Metin KONUŞ 1 , Sakine UĞURLU 2 , Mesude İŞCAN 3 

P-108 

Role Of Glutathıone S-Transferase Isozymes On Pyrethroıd Resıstance In 

Helıcoverpa Armıgera From Turkey 

Metin KONUŞ 1 , Sakine UĞURLU 2 , Mesude İŞCAN 3 

CONTENTS 

1Biyokimya Yüksek Lisans Programı, ODTÜ, Ankara 

2Bitki Koruma Merkez Araştırma Enstitüsü, Tarım ve Köyişleri Bakanlığı, Ankara 

3Biyokimya Yüksek Lisans Programı ve Biyolojik Bilimler Bölümü, ODTÜ, Ankara 

1Graduate Program of Biochemistry, METU, Ankara 

2Plant Protection Central Research Institute, Ankara 

3Department of Biological Sciences, METU, Ankara 

Helicoverpa armigera, pamukta yeşilkurt, ekonomik olarak önemli pamuk, baklagiller, 

soya fasülyesi, nohut ve sebzelerde ciddi ürün kayıplarına neden olan zararlılardan biridir. 

Pamukta yeşilkurt piretroidli insektisitlere karşı direnç kazanmaktadır. Dünyanın 

değişik bölgelerindeki H. armigera populasyonlarının piretroidlere karşı direnç 

geliştirdikleri rapor edilmektedir. Glutatyon S-transferazların (GST) direnç gelişimine 

neden olduğu iddia edilmektedir. Literatürdeki birçok araştırmada glutatyon S-transferaz 

enzim aktivitesinin analizinde bu enzimlerin genel substratı olan 1-kloro-2,4- 

dinitrobenzen (CDNB) kullanılmaktadır. Bununla birlikte, diğer GST izoenzimlerininde 

direnç gelişiminde belirli bir sorumluluğu olabilir. Bu çalışmada, H. armigera’nın 

Çanakkale (n=30) ve Mardin (n=30) tarla populasyonları ile Almanya’dan getirilen 

hassas (n=30) populasyonun mide bölümleri GST izozimlerinin metabolik dirençlilikteki 

rolünün araştırılması amacıyla kullanıldı. GST aktiviteleri 4-nitrobenzilklorid 

(PNBC), 3,4-dikloronitrobenzen (DCNB), CDNB ve 1,2-epoksi-3-(p-nitrofenoksi) 

propan) (EPNP) substratları varlığında ölçüldü. PNBC substratıyla yapılan ölçümlerde 

Çanakkale ve Mardin populasyonları hassas populasyona göre sırasıyla istatistiksel 

olarak anlamlı (p


27 - 30 Ekim 2010 




P-109 

Benzoksazol ve Nitrofenil Halkası Taşıyan Bazı Bileşiklerin Glutatyon 

Transferaz P1-1 Üzerindeki İnhibisyon Etkileri 

Yaman MUŞDAL 1 , Yasemin AKSOY 1 , Esin AKI 2 , İlkay YILDIZ 2 , 

Usama HEGAZY 3 , Bengt MANNERVIK 3 

P-109 

The Inhibitory Effect of Some Benzooxazole and Nitrophenyl Ring Containing 

Compounds on Glutathione Transferase P1-1 

Yaman MUŞDAL 1 , Yasemin AKSOY 1 , Esin AKI 2 , İlkay YILDIZ 2 , 

Usama HEGAZY 3 , Bengt MANNERVIK 3 

CONTENTS 

1Hacettepe Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Biyokimya ABD, Ankara 

2Ankara Üniversitesi, Eczacılık Fakültesi, Farmasotik Kimya ABD, Ankara 

3 Uppsala Üniversitesi, BMC, Biyokimya ve Organik Kimya ABD, Uppsala, 

İsveç 

ymusdal@hacettepe.edu.tr 

Glutatyon transferazlar, endojen ve eksojen elektrofilik bileşiklerin glutatyona 

konjugasyonunu katalizleyen, detoksifikasyonda rol alan faz II metabolizması 

ailesi enzimlerindendir. Birbirinden bağımsız genler tarafından sentezlenen bu 

ailenin sitozolik sekiz tane alt birimi bulunmaktadır. Bunlardan biri olan GST P1- 

1, birçok kanser hücresinde aşırı ekspresyon göstermekte ve bazı kemoterapötik 

ilaçların inaktivasyonuna neden olarak ilaç direncinin oluşumuna yol açmaktadır. 

Çalışmamızda benzoksazol ve nitrofenil grubu, GST P1-1 için olası inhibitör 

bileşikler tasarlandı. Bu amaçla, E.coli XL-1 Blue hücrelerinde ekspresyonu 

sağlanan GST P1-1 enzimi, S-hekzilglutatyon sefaroz 6B afinite kromatografisi 

kullanılarak saflaştırıldı. Enzim inhibisyon kinetik çalışmaları sentezlenen özgün 

bileşiklerle gerçekleştirildi. Bileşiklerden benzoksazol halkası taşıyan XT4B 

(IC50= 15 µM), XT5B (IC50= ~50 µM), XT9B (IC50= ~20 µM) kodlu bileşikler 

GST P1-1 üzerinde inhibisyon göstermektedir. Buna karşın diğer benzoksazol 

halkalı XT2B, XT12B, XT17B kodlu bileşikler ile nitrofenil halkası taşıyan XT1, 

XT2, XT3, XT9, XT11, XT12 kodlu bileşikler GST P1-1 üzerinde herhangi bir 

inhibisyon göstermemektedir. Bileşiklerin IC50 değerlerinin belirlenmesinde 

Graphpad Prism 4.0 yazılımı kullanıldı. 

1 Hacettepe University, Faculty of Medicine, Department of Biochemistry 

2 Ankara University, Faculty of Pharmacy, Department of Pharmaceutical 

Chemistry 

3 Uppsala University, BMC, Department of Biochemistry and Organic Chemistry 

ymusdal@hacettepe.edu.tr 

Glutathione transferases, are a family of phase II detoxification enzymes that catalyze 

the conjugation of endogenous and xenobiotic electrophilic compounds to 

glutathione. There are eight cytosolic isozymes of this family which are synthesized 

by independent genes. GST P1-1 is one of the member of this family and it 

is overexpressed in many cancer cell lines. It inactivates some of the cancer drugs 

in overexpressed cells and leads to formation of drug resistance. In our study, 

benzoxazole and nitrophenyl ring containing compounds were designed for the 

inbition studies for GST P1-1. For this reason, recombinant GST P1-1 enzyme 

was expressed in E. coli XL-1 Blue cells and then purified by using S-hexylglutathione 

Sepharose 6B affinity chromatography. Enzyme inhibition kinetic studies 

were performed with synthesized compounds. Benzoxazole ring containing compounds, 

coded as XT4B (IC50= 15 µM), XT5B (IC50= ~50 µM), XT9B (IC50= 

~20 µM) show inhibition on GST P1-1. However, other benzoxazole ring compounds 

XT2B, XT12B, XT17B and the nitrophenyl ring containing compounds 

XT1, XT2, XT3, XT9, XT11, XT12 does not have inhibition on GST P1-1. IC50 

values of the compounds were determined by using GraphPad Prism 4.0 software. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-110 

Sıçan Ince Barsak Dokusundan Butirilkolinesteraz Saflaştırılması, Karakterizasyonu 

Ve Statin Türevi Ilaçlar Ile Etkileşiminin Incelenmesi. 

Ebru BODUR 

P-110 

Purification And Characterization Of Butyrylcholinesterase From Rat 

Intestine And Its Interactions With Statin Compounds 

Ebru BODUR 

CONTENTS 

Tıbbi Biyokimya, Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi, Ankara 

Medical Biology, Hacettepe University Faculty of Medicine, Ankara 

Butirilkolinesteraz (BChE) kolinesteraz ailesi içinde yer alan, yaygın olarak tüm 

dokularda bulunan ve farklı ester bileşiklerini parçalayabilme yetisine sahip bir 

enzimdir. “Çöpçü enzim” olarak da bilinen BChE, bağırsak mukoza hücrelerinde, 

sindirim yoluyla alınan toksik bileşiklerin detoksifikasyonunda rol oynar. 

Ayrıca BChE’ın lipid metabolizmasında henüz belirlenememiş bir rolü olduğu 

düşünülmektedir. Diyabetik ve obez farelerde BChE seviyeleri normale oranla daha 

yüksek olarak bulunmuş ve ayrıca hiper-lipoproteinemik hastaların serumlarında 

BChE seviyelerindeki artışa paralel olarak HDL seviyesinin azaldığı saptanmıştır. 

Bu bilgilerden yola çıkarak planlanan çalışmada; BChE, sıçan ince barsak dokusundan 

G-25 jel filtrasyon kromatografisi ve ardından Prokainamid-Sepharose 4B 

afinite kromatografisi kullanılarak yaklaşık 286 kez saflaştırılmıştır. Saflaştırılan 

BChE ile substrat olarak butiriltiyokolin kullanılarak yapılan çalışmada enzime ait 

kinetik parametreler olan Km, Kss, katalitik etkinlik sabiti kcat ve üçlü kompleks 

oluşum sabiti b değerleri sırası ile, 0.046 ± 0.02 mM, 1.465 ± 0.243 mM, 3.828 

± 0.149 ve1.863 olarak bulunmuştur. Substrat olarak benzoyilkolin kullanılan 

çalışmalarda ise Km, b ve kcat değerleri sırası ile 0.056 ± 0.014 mM, 1.00 ± 0.622, 

2.531 ± 0.449 olarak saptanmıştır. Saflaştırılan BChE ile simvastatin ile kinetik 

etkileşimi incelendiğinde simvastatin’in IC50 değeri 133 μM olarak saptanmıştır. 

Substrat olarak butiriltiyokolin ile yapılan kinetik çalışma sonucunda ise simvastatin 

BChE üzerine kompetitif tipte inhibisyon gösterdiği bulunmuş ve Ki değeri 

non-lineer regresyon ile 47.1 ± 2.05 μM olarak hesaplanmıştır. 1458 

Butyrylcholinesterase (BChE), a member of the Cholinesterase family, is an enzyme 

capable of hydrolyzing different ester compounds found ubiquitously in all 

tissues. Known also as bioscavenger enzyme BChE of the intestinal mucosa plays 

a role in detoxification of toxic compounds ingested through the gastrointestinal 

track. Also there are reports on an as yet unidentified role for BChE involving 

lipid metabolism. In a study on diabetic and obese rats BChE levels were found 

to be higher as opposed to the controls. Furthermore a decrease in HDL levels of 

hyperlipoproteinemic patients parallel to an increase in serum BChE levels has 

been noted. In this study BChE is purified from rat intestine by G-25 gel filtration 

chromatography followed by procainamide-Sepharose 4 B affinity chromatography 

approximately 286 times. Kinetic parameters Km, Kss, kcat and b obtained 

for purified rat intestinal BChE using butyrylthiocholine as substrate was found 

as 0.046 ± 0.02 mM, 1.465 ± 0.243 mM, 3.828 ± 0.149 and 1.863, respectively. 

Using benzoylcholine as substrate, the Km, b and kcat values were found as 0.056 

± 0.014 mM, 1.00 ± 0.622, 2.531 ± 0.449, respectively. Interaction of simvastatin 

with pure rat intestinal BChE was investigated and the IC50 value for simvastatin 

was found as 133 μM. Further kinetic analysis with butyrylthiocholine as 

substrate yielded that simvastatin is a competitive inhibitor of rat intestinal BChE 

with a Ki value of 47.1 μM through non-linear regression analysis. 1269 




27 - 30 Ekim 2010 




P-111 

Biomass Ve Sigara Dumanının Rat Karaciğerindeki Bazı Zenobiyotik- 

Metabolizma Enzimleri Üzerine Etkileri 

Serap ŞAHİN BAŞAK 1 , Yavuz SİLİĞ 2 , Ömer Tamer DOĞAN 3 

P-111 

Effects Of Biomass And Cigarette Smoke On Some Xenobiotic- 

Metabolizing Enzymes In Rat Liver 

Serap ŞAHİN BAŞAK 1 , Yavuz SİLİĞ 2 , Ömer Tamer DOĞAN 3 

CONTENTS 

1Kimya Bölümü, Cumhuriyet Üniversitesi, Sivas 

2Biyokimya, Cumhuriyet Üniversitesi, Sivas 

3Göğüs Hastalıkları, Cumhuriyet Üniversitesi, Sivas 

Biomass gelişmekte olan ülkelerde, ısınma ve yemek pişirme gibi günlük ihtiyaçlar 

için enerji elde etmek amacıyla yakılmaktadır. Biomass yakıtının dumanı 

karbon monoksit, nitrik oksit, sülfür oksitler (başlıca kömürden), formaldehit ve 

polisiklik organik maddeler gibi zararlı materyaller ile benzo(a)piren gibi karsinojenlerle 

birlikte daha birçok diğer toksik organikleri de içermektedir. Sitokrom 

P450 (CYP)-bağımlı monooksigenazlar, birçok ilaç, çevresel kirleticiler ve kimyasal 

karsinojenlerin bioaktivasyon ve detoksifikasyonlarını içeren birincil oksidasyon 

enzim sistemlerini içermektedir. Bu çalışmada; Biomass (tezek) ve sigara 

dumanına maruz kalan ratların karaciğerlerinde, NADPH-sitokrom c-redüktaz, 

NADH sitokrom b5 redüktaz, N-nitrosodimethylamine N-demethylase, aminopyrine 

N-demethylase, Anilin hidroksilaz enzim aktiviteleri incelendi. Bu çalışmada 

normal şartlar altında beslenen 300 g ağırlığındaki yetişkin erkek Wistar-strain 

albino ratlar kullanıldı. Ratlar, her biri yedi hayvan içeren beş gruba ayrıldı. Grup 

1; Biomass dumanı, Grup 2; sigara dumanı, Grup 3; sigara dumanı + Biomass 

dumanına 3 ay boyunca günde bir saat maruz bırakıldı. Kontrol grubu hayvanlar 

ise herhangi bir uygulamaya maruz değildi. Tüm deney gruplarında, NADHsitokrom 

b5 redüktaz, NADPH-sitokrom c-redüktaz enzim aktivitelerinde kontrol 

gruplarına göre önemli artışlar gözlendi. Diğer yandan, aminopiridin N-demetilaz, 

Anilin hidroksilaz, N-nitrozidimetilamin N-demetilaz enzim aktivitelerinde 

ise tüm deney gruplarında kontrol grubuna göre ılımlı değişiklikler gözlendi. 

1Department of Chemistry, Faculty of Medicine, Cumhuriyet University, 

Sivas 

2 Department of Biochemistry, Faculty of Medicine, Cumhuriyet University, 

Sivas 

3 Department of Respiratory Disease, Faculty of Medicine, Cumhuriyet 

University, Sivas 

Biomass fuel is burned to obtain energy for daily necessities like heating and cooking 

in developing countries. Biomass fuel smoke contains a number of noxious 

materials such as carbon monoxide, nitrous oxides, sulphur oxides (principally 

from coal), formaldehyde, and polycyclic organic matter, including carcinogens 

such as benzo(a)pyrene and many other toxic organic. Cytochrome P450 (CYP)- 

dependent monooxygenase is the primary oxidation enzyme systems involved in 

the detoxication and bioactivation of a number of drugs, environmental pollutants 

and chemical carcinogens. In this study, we investigated effects on aminopyrine 

N-demethylase, Aniline hydroxylase, NADPH-cytochrome c-reductase, NADH 

cytochrome b5 reductase, and N-nitrosodimethylamine N-demethylase in liver 

of rats exposed to biomass (dried dung) and cigarette smoke. Adult male Wistarstrain 

albino rats weighing about 300 g each and nourished under normal conditions 

were used in this study. Rats were divided into five groups each of which 

contains seven animals. Animals were exposed to biomass smoke (group 1), to 

cigarette smoke (group 2) and to both cigarette smoke and biomass smoke together 

(group 3), for an hour daily for three months. Whereas the control group 

animals was not subjected to any application. It has been found out that the activities 

of NADH cytochrome b5 reductase and NADPH-cytochrome c-reductase 

enzymes activity in all experimental groups were significantly elevated than seen 

in the control group. On the other hand, aminopyrine N-demethylase, Aniline hydroxylase 

and N-nitrosodimethylamine N-demethylase enzymes activities were 

found to be moderately changed in all experimental groups when compared to the 

control group. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-112 

Türk Popülasyonunda Manganez-Süperoksit Dismutaz (SOD2) 

Polimorfizmi 

Yavuz SİLİG, Ayça TAŞ, Hatice PİNARBASİ 

P-112 

Manganese-Superoxide Dismutase (SOD2) Polymorphisms in Turkish 

Population 

Yavuz SİLİG, Ayça TAS, Hatice PINARBASI 

CONTENTS 

Biyokimya Anabilim Dalı Tıp Fakültesi, Cumhuriyet Üniversitesi, Sivas 

aycaca_2222@hotmail.com 

Department of Biochemistry, Faculty of Medicine, Cumhuriyet University, Sivas 

aycaca_2222@hotmail.com 

Mangan süperoksit dismutaz (MnSOD), süperoksit radikali, hidrojen peroksit ve 

oksijen de içeren reaktif oksijen türlerinin dismutasyonunu katalizler. Reaktif oksijen 

türlerinin birikimi, DNA, proteinler ve lipidlerin yapı ve fonksiyonlarına 

zarar verebilir. MnSOD, hücresel metabolizmada reaktif oksijen türlerinin en çok 

oluştuğu mitokondride bilinen tek süperoksit süpürücü ve antioksidan savunma 

siteminin önemli bir enzimidir. MnSOD translasyon sonrası N-terminal sinyal 

düzeniyle mitokondriye transfer edilmiş nükleer şifreli bir proteindir. Sinyal düzeni 

proteinlerin mitokondri tarafından doğru transfer edilebilmesi için önemlidir. 

MnSOD geninin(SOD2) ikinci ekzondaki bir polimorfizm, MnSOD enziminin 

sinyal düzeninin -9 pozisyonuda olarak adlandırılan 16 pozisyonda alanin amino 

asiti valin ile yer değiştirir. Bu polimorfizm MnSOD ‘un yapısal düzenini ve mitokondriyal 

transferini değiştirebilir. Sonuç olarak alanin içeren enzim normal 

transfer gösterir ve valin yapılı enzimden % 30–40 daha fazla aktivite gösterir. 

Bu çalışmada, toplam 440 (kadın: 201,% 46 ve erkek: 239,% 54) Türk sağlıklı 

bireyler incelendi. Çalışma grubunun yaş ortalaması 56,3 ± 11,1 yıl (erkek, 57,4 ± 

6,6; kadın, 55,5 ± 4,1) idi. Türk toplumunda bu polimorfizmin dağılımı bir PCR- 

RFLP yöntemi kullanılarak incelenmiştir. Mangan süperoksit dismutaz gözlenen 

genotip frekansları sırasıyla Ala16Ala : % 17,5 Ala16Val: % 50,5 ve Val16Val 

için % 32,0 olarak tespit edildi. 

Manganese superoxide dismutase (MnSOD) catalyzes the dismutation of a specific 

type of reactive oxygen species, superoxide radicals, into hydrogen peroxide 

and oxygen. Accumulation of reactive oxygen species can damage structures 

and functions of DNA, proteins, and lipids. MnSOD, the only known superoxide 

scavenger in mitochondria, may be particularly important for antioxidant defense 

because mitochondria are the major sites for cellular metabolism and hence production 

of reactive oxygen species. MnSOD is a nuclear-encoded protein that 

is transported, after translation, into mitochondria via an N-terminal signal sequence. 

The signal sequence is essential for correct transport activity of proteins 

by mitochondria. A polymorphism on the second exon of the MnSOD gene 

(SOD2) results in an alanine-to-valine change at amino acid position 16 (Ala- 

16Val), also described as the -9 position of the signal sequence of the MnSOD 

enzyme. This polymorphism may change the structural conformation and mitochondrial 

transport of MnSOD. As a result, the alanine-containing protein shows 

normal transport and generates 30-40% more active enzyme than does the valine 

form of the enzyme. In the present study, a total of 440(females: 201, 46% and 

males: 239, 54%) Turkish healthy individuals were studied. The mean age of the 

study population was 56,3±11,1years (males, 57.4±6.6; females, 55.5±4.1). The 

distribution of these polymorphisms in a Turkish population was examined using 

a PCR-RFLP method. The observed geno¬type frequencies of Manganese 

superoxide dismutase were 17.5, 50.5 and 32.0% for Ala16Ala, Ala16Val and 

Val16Val, respec¬tively. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-113 

İn Vitro Fertilizasyon (Ivf) Hastalarının Folikül Sıvılarında Adenozin 

Deaminaz, 5’nükleotidaz Ve Guanaz Enzim Aktiviteleri İle Oksidasyona 

Duyarlık Seviyelerinin Araştırılması 

Z.Esra DURAK, Cengiz KARAKAYA, Mustafa KAVUTCU 

P-113 

Investigation Of Adenosine Deaminase, 5’Nucleotidase And Guanase 

Enzyme Activities And Susceptibility Of Oxidation Levels From Follicular 

Fluids In Patients With In Vitro Fertilization 

Z.Esra DURAK, Cengiz KARAKAYA, Mustafa KAVUTCU 

CONTENTS 

Gazi Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Ankara 

Gazi University, Faculty of Medicine, Ankara 

Bu çalışmada, invitro fertilizasyon hastalarından zayıf, normal ve yüksek 

cevap gruplarına ait toplam 45 hastanın folikül sıvılarında purin-pirimidin 

metabolizmasında görev alan enzimlerden Adenozin Deaminaz (ADA), 5’Nükleotidaz 

( 5’NT), Guanaz ( GUA) enzim aktiviteleri ile oksidan antioksidan durum 

hakkında bilgi sahibi olamak için oksidasyona duyarlık (OD) araştırıldı. ADA 

aktivitesinde, normal- zayıf, normal- yüksek ve zayıf-yüksek cevap grupları 

karşılaştırıldığında, hem zayıf ve hem de yüksek grupta normal gruba göre bir azalma 

olmasına karşılık, istatistiksel olarak normal-yüksek ve zayıf-yüksek grupları 

arasında anlamlı bir düşme olmuştur ( sırası ile p


27 - 30 Ekim 2010 




P-114 

Kolorektal Kanserde Kras Mutasyonlarının Taraması: Arms Pcr İle Dna 

Dizileme Analizinin (Altın Standart) Karşılaştırılması 

Yasemin BASKIN 1 , Gizem ÇALIBAŞI 1 , Emre CANDA 2 , Sülen SARIOĞLU 3 , 

Uğur YILMAZ 4 

P-114 

Kras Mutation Screening İn Colorectal Cancer: A Comparison Between 

Arms Pcr And Dna Sequencing (As A Gold Standard) 

Yasemin BASKIN 1 , Gizem ÇALIBAŞI 1 , Emre CANDA 2 , Sülen SARIOĞLU 3 , 

Uğur YILMAZ 4 

CONTENTS 

1Temel Onkoloji, Dokuz Eylül Üniversitesi Onkoloji Enstitüsü, Ankara 

2Genel Cerrahi, Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi, Ankara 

3Patoloji, Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi, Ankara 

4Klinik Onkoloji, Dokuz Eylül Üniversitesi Onkoloji Enstitüsü, Ankara 

Klinik onkolojide moleküler hedeflenmiş sağaltımların önemi artmaktadır. 

Moleküler hedefle ilişkili biyobelirteçler antitümöral etkiyi öngörerek olumlu 

ve olumsuz etkilenecek hastaların seçilmesinde yardımcı olabilirler.Kolorektal 

kanserde, KRAS mutasyonları, cetuximab ve panitumumab gibi EGRF inhibitörlerinin 

tümör yanıtları için prediktif belirteç olarak bildirilmiştir.Bu 

nedenle, KRAS mutasyon test, kolorektal kanserlerde hastaların sağaltımlarının 

planlanmasında standart bir prosedür haline gelmiştir. Biz, kolorektal kanserin 

sağaltım planlamasında KRAS mutasyon analizini kullanan bir onkoloji merkezi 

olarak, ARMS-PCR kitini DNA dizileme ile karşılaştırılması yanı sıra her iki yöntemin 

klinik ve laboratuar uygulamalarındaki duyarlılıklarını sunuyoruz. KRAS 

mutasyonlarının tanımlanmasında, altın standart olarak DNA dizileme ve analiz 

için mutasyon spesifik amplifikasyon (ARMS) ve amplifikasyonun saptanmasında 

flüoresan teknolojisi (Scorpions) kullanılmıştır. KRAS mutasyonları, DNA dizilemede 

%56.6 hastada ve ARMS-PCR ile %43.3 hastada saptanmıştır (p


27 - 30 Ekim 2010 




P-115 

Wistar Erkek Sıçanlarında Plazma Okratoksin Düzeyinin Testis Bağımlı Değişimi 

Firdevs MOR a , Mehmet A. KILIÇ b , İlknur EKER c , Mesut Yılmaz b,d ve 

Kemal URAN b,e 

aMehmet Akif Ersoy Üniversitesi, Veterinerlik Fakültesi, Farmakoloji ve Toksikoloji 

Anabilim Dalı, Burdur . 

bAkdeniz Üniversitesi, Fen-Edebiyat Fakültesi, Biyoloji Bölümü, Antalya . 

cAkdeniz Üniversitesi, Fen-Edebiyat Fakültesi, Kimya Bölümü, Antalya. 

dAkdeniz Üniversitesi, Su Ürünleri Fakültesi, Su ürünleri Yetiştiriciliği Bölümü, Antalya, 

eİl Kontrol Laboratuar Müdürlüğü, Kalıntı Laboratuarı, Antalya. 

fmor@mehmetakif.edu.tr 

Okratoksin, insan ve hayvanlara birçok gıda kaynağı ile geçebilen bir toksindir. 

Sıçanlarda cinsiyete bağımlı böbrek bozukluklarına ve tümörlerine neden olabilmektedir. 

Bu durumun erkek sıçanlar tarafından yüksek düzeyde üretilen alpha-2uglobulin 

adlı bir protein ile de ilişkili olduğu düşünülmektedir. Bu çalışmada, Wistar 

çeşidi sıçanların plazma okratoksin düzeylerinin gelişim ve testise bağlı değişimi 

incelenmiştir. Wistar çeşidi sıçanların idrar plazma okratoksin düzeyleri 6 ay süresince 

izlenmiştir. Sıçanlar, 4. aylarından itibaren okratoksinli yem (100 microg/mg) ile 

beslenmişler ve erkek sıçanların bir gurubu 6 hafta toksin alımından sonra kastre 

edilmiştir. Sıçan plazma okratoksin düzeyleri de HPLC kullanılarak belirlenmiştir. 

Erkek sıçanlar ile dişi sıçanlar ve kastre edilen sıçanlar ile edilmeyen erkek sıçanlar 

arasında, okratoksin miktarları bağlamında önemli faklılıkların olduğu bulunmuştur. 

Sıçanların plazma okratoksin düzeyi zamana bağlı olarak artış göstermiş, erkek 

sıçanlarda toksin düzeyi altı hafta sonra plato düzeyine ulaşırken, dişilerin toksin düzeyi 

artmaya devam etmiş ve 25. haftalarında maksimuma ulaşmıştır. İlerleyen haftalarda 

hem dişilerin ve hem de erkeklerin plazma okratoksin düzeylerinde (dişilerde daha 

belirgin olmakla birlikte) bir düşüş gözlenmiştir. Okratoksin alımlarının 6. haftasında 

erkek sıçanların testislerinin uzaklaştırılması, plazma toksin düzeylerinde bir düşüş 

başlatmış ve 26. haftada kastre edilen erkek sıçanların plazma okratoksin düzeyleri 

minimuma ulaşmıştır. Bu bulguların ışığında şu sonuçlar elde edilmiştir: 1- Dişilerin 

plazma okratoksin düzeyi erkeklerden yaklaşık 2 kat daha fazladır ve 2- Erkek 

sıçanların testislerinin uzaklaştırılması, erkek sıçanlarda plazma okratoksin düzeyinin 

zamana bağlı olarak kararlı ve kademeli olarak düşüşüne neden olmaktadır. Bu 

çalışma göstermiştir ki, testosteron erkeklerin plazma okratoksin düzeyini belirleyen 

önemli faktörlerden biridir. 

P-115 

Testosterone-Dependent Change In Plasma Ochratoxin Levels Of Wistar 

Male Rats 

Firdevs MOR a , Mehmet A. KILIÇ b , İlknur EKER c , Mesut Yılmaz b,d ve 

Kemal URAN b,e 

aMehmet Akif Ersoy University, Veterinary Faculty, Department of Pharmacology and 

Toxicology, Burdur . 

bAkdeniz University, Faculty of Science and Literature, Department of Biology, Antalya. 

cAkdeniz University, Faculty of Science and Literature, Department of Chemistry, Antalya. 

dAkdeniz University, Faculty of Aquaculture, Department of Fishery, Antalya, 

eMinistry of Agriculture, Food Safety Laboratory, Antalya. 

fmor@mehmetakif.edu.tr 

Ochratoxin reaches humans and animals through the food chain. It leads to renal 

pathologies including renal tumors in rats with sex-dependent manner. A2uglobulin, 

which is a rat urinary protein, is also thought to be related to these renal 

pathologies. In this study, sex- and age-dependent changes in plasma ochratoxin 

levels in Wistar rats were examined. The plasma ochratoxin levels of Wistar rats 

were observed for six months via a weekly blood sample collection. Male and 

female rats were fed with ochratoxin contaminated food (100 microg/mg) from 

the age of 4 months. A group of male rats were castrated after six weeks of feeding 

ochratoxin contaminated food. The ochratoxin levels of rat plasma were determined 

using HPLC. Significant differences in the ochratoxin levels of male, 

female, castrated and non-castrated males were found. The ochratoxin levels of 

male and female rats increased during the following weeks. In male rats, the ochratoxin 

reached a steady level after six weeks, but in females it continued to rise 

to week 25. During the following weeks, ochratoxin levels started to decrease 

in male and female rats (with a significant decrease in females). Within the six 

weeks of ochratoxin uptake, male rats were castrated and the plasma ochratoxin 

level of the castrated rats decreased steadily and reached a minimum at week 26. 

The study revealed that; 1- the level of ochratoxin in females is approximately 

two-fold higher than in male rats and 2- removal of testes from male rats causes a 

gradual and steady decrease in the plasma ochratoxin levels of the rats in a timedependent 

manner. The study shows that testosterone plays an important role in 

the ochratoxin levels of male rats. 

CONTENTS 




27 - 30 Ekim 2010 




P-116 

Prediyaliz Ve Hemodiyaliz Hastalarında Kalp Yapı Ve Fonksiyonlarının 


Rabia Bilge ÖZDEMİR 1 , Cüneyt MÜDERRİSOĞLU 1 , Mine BESLER 2 , 

Çetin SARIKAMIŞ 3 , Alper Tunga ÖZDEMİR 4 , Hale ARAL 5 , 

Zeynep GÜRCAN 1 , Murat USTA 4 

P-116 

The Comparison Of Heart Structure And Functions In Predialisis And 

Hemodialisis Patients 

Rabia Bilge ÖZDEMİR 1 , Cüneyt MÜDERRİSOĞLU 1 , Mine BESLER 2 , 

Çetin SARIKAMIŞ 3 , Alper Tunga ÖZDEMİR 4 , Hale ARAL 5 , 

Zeynep GÜRCAN 1 , Murat USTA 4 

CONTENTS 

1İç Hastalıkları A.D., Sağlık Bakanlığı İstanbul Eğitim ve Araştırma Hastanesi, 

İstanbul 

2Nefroloji A.D., Sağlık Bakanlığı İstanbul Eğitim ve Araştırma Hastanesi, 

İstanbul 

3Kardiyoloji A.D., Apeks Tıp Merkezi, İstanbul 

4Tıbbi Biyokimya, Mareşal Çakmak Asker Hastanesi, Erzurum 

5Tıbbi Biyokimya, Sağlık Bakanlığı İstanbul Eğitim ve Araştırma Hastanesi, 

İstanbul, 

Bu çalışmada prediyaliz ve hemodiyaliz hastalarında yüksek PTH değerleri ve bunun 

sebep olduğu kalsiyum-fosfor metabolizması bozukluklarını araştırdık, kalp 

yapı ve fonksiyonlarını transtorasik ekokardiyografi verileri ile değerlendirdik. 

Hemodiyaliz Ünitesi’nde sürekli hemodiyalize giren 51 ve Nefroloji polikliniğinde 

takip edilen diyaliz programında olmayan prediyaliz döneminde 54 olgu çalışmaya 

alındı. Sol ventrikül hipertrofisine sebep olabilecek diğer nedenler, bilinen kalp ve 

periferik damar hastalığı, diyabet, anemi, regüle olmayan hipertansiyon, malnütrisyon, 

sıvı yüklenmesi dışlandı. 

Prediyaliz hastalarına kıyasla serum PTH, fosfor, kalsiyum x fosfor, ALP düzeyleri 

diyaliz hastalarında istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksek bulundu 

(p


27 - 30 Ekim 2010 




P-117 

Hemodiyaliz Hastalarında Lipoprotein Ilişkili Fosfolipaz A2, Arjinaz Ve 

Nitrik Oksit Düzeyleri. 

Ayşegül TEKTAŞ 1 , Sema USLU 1 , Ahmet Uğur YALÇIN 2 , Gökhan TEMİZ 2 , 

Mehmet KARA 1 , Halide Edip TEMEL 1 , Emine SÜTKEN DEMİRKAN 1 , 

Ertuğrul ÇOLAK 3 , Ömer ÇOLAK 1 

P-117 

Lipoprotein-Associated Phospholipase A2, Arginase And Nitric Oxide 

Levels In Hemodialysis Patients. 

Ayşegül TEKTAŞ 1 , Sema USLU 1 , Ahmet Uğur YALÇIN 2 , Gökhan TEMİZ 2 , 

Mehmet KARA 1 , Halide Edip TEMEL 1 , Emine SÜTKEN DEMİRKAN 1 , 

Ertuğrul ÇOLAK 3 , Ömer ÇOLAK 1 

CONTENTS 

1Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Tıp Fakültesi Biyokimya Anabilim Dalı 

Eskişehir 

2Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Tıp Fakültesi Nefroloji Bilim Dalı Eskişehir 

3Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Tıp Fakültesi Biyoistatistik Anabilim Dalı 

Eskişehir 

suslu@ogu.edu.tr 

Bu çalışmada serum arjinaz aktivitesi ile lipoprotein ilişkili fosfolipaz A2 (Lp- 

PLA2) ve nitrik oksit (NO) düzeylerinin, hemodiyaliz hastalarındaki endotel 

disfonksiyonu ve kardiyovasküler riskteki olası rollerini incelemeyi amaçladık. 

Çalışma, yaşları 29-78 arasında değişen, 70 hemodiyaliz hastası ile yaş ve cinsiyet 

uyumlu 18 kontrol grubunda yapıldı. Hasta ve kontrol grubunun serum örneklerinde 

lipit profili, yüksek duyarlıklı C-reaktif protein (hsCRP), Lp-PLA2 ve NO 

düzeyleri ile arjinaz aktiviteleri ölçüldü. Hemodiyaliz grubunda kontrol grubuna 

göre, Lp-PLA2 düzeyleri ve arjinaz aktiviteleri yüksek, NO düzeyleri ise düşük bulundu. 

Lp-PLA2 düzeyleri ve arjinaz aktiviteleri trigliserid, total kolesterol, LDLkolesterol, 

yaş, ve vücut kitle indeksi ile pozitif, HDL-kolesterol, ve NO düzeyleri 

ile negatif korelasyon gösterdi, hsCRP ile korelasyon bulunmadı. Hastaları 

ayrıca, makrovasküler komplikasyon ve/veya diyabeti olup olmamalarına göre 

gruplandırdığımızda arjinaz aktivitelerini LpLA2 düzeylerini en fazla makrovasküler 

komplikasyonlu grupta yüksek, NO ise en fazla diyabetik grupta düşük 

bulduk. Sonuç olarak arjinaz ve Lp-PLA2 artışları ve azalmış NO düzeyleri, hemodiyaliz 

hastalarında endotel disfonksiyonu ve buna bağlı gelişebilecek kardiyovasküler 

riskleri yansıtmada yararlı parametreler olarak görünmektedir. 

1Eskisehir Osmangazi University, Faculty of Medicine, Department of 

Medical Biochemistry, Eskişehir 


Nephrology, Eskişehir 


Biostatistics, Eskişehir 

suslu@ogu.edu.tr 

In this study we aimed to investigate the possible roles of serum arginase activity, 

lipoprotein-associated phospholipase A2 (Lp-PLA2) and nitric oxide (NO) levels 

in endothelial dysfunction and cardiovascular risk in hemodialysis patients. The 

study was conducted with 70 hemodialysis patients, aged between 29 and 78, 

and 18 age-and sex-matched controls. Lipid profile, high sensitivity C-reactive 

protein (hsCRP), Lp-PLA2 and NO levels and arginase activity were determined 

in serum samples obtained from patient and control groups. In patient group, Lp- 

PLA2 levels and arginase activities were higher and NO levels were lower compared 

to control group. Lp-PLA2 levels and arginase activity were found to be 

positively correlated with triglyceride, total cholesterol, LDL-cholesterol, age and 

body mass index and negatively correlated with HDL-cholesterol and NO levels, 

while there was no correlation with hsCRP. When we grouped patients according 

to having macrovascular complications and/or diabetes, we found the highest 

arginase activity and LpLA2 levels in patients with macro vascular complications 

and in addition to that diabetic group had the lowest NO levels. In conclusion, 

increased arginase and Lp-PLA2 and decreased NO levels seems to be beneficial 

parameters in terms of reflecting endothelial dysfunction and associated cardiovascular 

risks in hemodialysis patients. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-118 

Hemodiyaliz Hastalarında Serum Vegf Düzeyleri Ve Hipertansiyonla 

İlişkisi 

Şerif ERCAN 1 , Nihal YÜCEL 1 , Zerrin BİRİCİK 2 , Asuman ORÇUN 1 

P-118 

The Serum Vegf Levels And Their Relations With Hypertension In 

Hemodialysis Patients 

Şerif ERCAN 1 , Nihal YÜCEL 1 , Zerrin BİRİCİK 2 , Asuman ORÇUN 1 

CONTENTS 

1Dr.Lütfi Kırdar Kartal Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Tıbbi Biyokimya, İstanbul 

2Dr.Lütfi Kırdar Kartal Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Nefroloji Kliniği, İstanbul 

Vaskular endoteliyal büyüme faktörü (VEGF),esas olarak endoteliyal hücre proliferasyonu, 

anjiogenezis ve vaskular permabilite artışı şeklinde etki gösteren bir 

glikoproteindir.Ayrıca,vazodilatasyon aracılığıyla kan basıncı regülasyonunda da 

rol aldığı ve sentezinin hipertansiyon tarafından indüklendiği düşünülmektedir. 

Bu çalışmada, hemodiyaliz hastalarında serum VEGF düzey değişikliği ve hipertansiyon 

ile ilişkisinin belirlenmesi amaçlandı. Yöntem:Hemodiyaliz tedavi 

süresi ortalama 53±44 ay olan diyabetes mellitus tanısı almamış 39 kronik böbrek 

yetmezliği hastası çalışmaya dahil edildi. Hemodiyaliz hasta grubunda 14 hipertansiyon 

tanısı almış hasta bulunmakta idi ve bunlar arasında 5 hasta antihipertansif 

tedavi ile normal kan basıncına sahip bulunurken (ortalama 116±5 mmHg) 

diğer 9 hastanın kan basıncı tedaviye rağmen yüksek olarak bulundu (ortalama 

151±9 mmHg).Diğer 25 hemodiyaliz hastasının ise hipertansiyon tanısı bulunmamakta 

idi.Çalışmaya ayrıca kontrol grubu olarak normotansif, böbrek yetmezliği 

ve diğer bilinen bir hastalığı olmayan 30 sağlıklı birey dahil edildi.Hem hasta 

hem de kontrol grubunda serum VEGF düzeyleri enzim-bağlı immünosorbent 

ölçüm yöntemiyle belirlendi. Serum VEGF düzeyi, hemodiyaliz hasta grubunda 

ortalama 380,4±203,1 pg/ml, kontrol grubunda ise 112,3±25,4 pg/ml olarak 

belirlendi ve bu farklılık istatistik olarak anlamlı bulundu (p


27 - 30 Ekim 2010 




P-119 

Hemodiyaliz Hastalarında Bütirilkolinesteraz Aktivitesi Ve Total 

Antioksidan Kapasite 

Halide Edip TEMEL 1 , Sema USLU 2 , Ahmet Uğur YALÇIN 3 , Gökhan TEMİZ 3 

P-119 

Butrylcholinesterase Activity And Total Antioxidant Capacity In 

Hemodialysis Patients 

Halide Edip TEMEL 1 , Sema USLU 2 , Ahmet Uğur YALÇIN 3 , Gökhan TEMİZ 3 

CONTENTS 

1Anadolu Üniversitesi, Eczacılık Fakültesi, Biyokimya AD, Eskişehir 

2 Eskişehir Osmangazi Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Tıbbi Biyokimya AD, 

Eskişehir 

3 Eskişehir Osmangazi Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Nefroloji Bilim Dalı, 

Eskişehir 

heincedal@gmail.com 

Oksidatif stres genel olarak kronik renal yetmezlikli, özellikle hemodiyaliz tedavisi 

alan hastalarda, yüksek morbidite ve mortalitenin temel nedeni olan kardiyovasküler 

hastalıklarda rol oynayan önemli bir fizyopatolojik mekanizma olarak 

değerlendirilmektedir. Son yıllarda, bütirilkolinesteraz (BuChE) enzim aktivitesi 

ile kardiyovasküler risk faktörleri ve mortalite ilişkisi önem kazanmıştır. Bu 

nedenle hemodiyaliz hastalarında mortalite açısından risk faktörü olabileceği 

ileri sürülen BuChE aktivitesi ile oksidatif stres arasındaki muhtemel bağlantının 

aydınlatılması önem taşımaktadır. Çalışmamızda hemodiyaliz hastalarında serum 

bütirilkolinesteraz aktivitesi ile oksidatif stres belirteci olan total antioksidan 

kapasite arasındaki ilişkinin araştırılması hedeflenmiştir. Çalışmaya hemodiyaliz 

tedavisi alan 52 hasta ve 17 sağlıklı birey dahil edilmiştir. Hastalardan ve sağlıklı 

bireylerden alınan serum örneklerinde BuChE aktivitesi Ellman yöntemi, total 

antioksidan kapasite kit ile belirlenmiştir. Kontrol grubu serum BuChE aktivitesi 

(1,58±0,19 µmol/ml/dak) ile kıyaslandığında hemodiyaliz hastalarında serum 

BuChE aktivitesinin (1,28±0,31 µmol/ml/dak) anlamlı düzeyde (p


27 - 30 Ekim 2010 




P-120 

Son Dönem Böbrek Yetmezlikli Hemodiyaliz Hastalarında Etyolojilere 

Göre Kan Serumunda Albumin Değerlendirmesi 

Hayrullah YAZAR 1 , Mustafa Kemal BAŞARALI 2 , Sadık BÜYÜKBAŞ 2 , 

Bekir Cahit KAYHAN 3 , A. Yeşim GÖÇMEN 1 

P-120 

The Assessment Of Etiology In With End – Stage Renal Disease Adult 

Hemodialysis Patients And Blood Serum Albumin Levels. 


Bekir Cahit KAYHAN 3 , A. Yeşim GÖÇMEN 1 

CONTENTS 

1Bozok Üniversitesi Tıp Fakültesi, Biyokimya A.B.D, Yozgat 

2Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi, Biyokimya A.B.D, Diyarbakır 

3Devlet Hastanesi, Mikrobiyoloji A.B.D, Yozgat 

1Department of Biochemistry, Bozok University, Faculty of Medicine, Yozgat 

2Department of Biochemistry, Dicle University, Faculty of Medicine, Diyarbakır 

3Department of Microbiology, Government of Hospital, Yozgat 

Hemodiyaliz, böbreklerin fonksiyonlarını kaybettiği renal bozuklukta asid/baz 

dengesi, sıvı düzenlenmesi, toxinlerin atılması gibi işlevleri sebebi ile, yaygın 

kullanılan bir tedavi şeklidir. Son dönem böbrek yetmezliğinde (SDBY) böbreklerin 

elektrolit dengesi ve sıvı atılımının yaklaşık %90’ına yardımcı olur. 

Hipoalbuminemi SDBY’ li hemodiyaliz hastalarında, mortalite ile ilişkilidir. Bu 

çalışmada amaç, hemodiyaliz tedavisi gören SDBY hastalarının etyolojileri ile 

kan albumin seviyeleri arasında bir ilişkinin olup olmadığının ortaya konmasıdır. 

Yöntemler: SDBY’ li hemodiyaliz hastalarının etyoloji gruplarında albumin seviyeleri 

değerlendirildi. Retrospektif özellikli bu çalışma, izinleri alınarak kabul 

edilen 70 SDBY hastasının değerlendirmesini içermektedir. Özel bir hemodiyaliz 

merkezinde 24 ay devam eden çalışmamızın değerlendirmeleri ise total 24 aylık 

ve yıllık olarak yapıldı. Etyoloji gruplandırması; 1.grup : etyolojisi bilinmiyor, 

2.grup: uzun süren ve tedavi edilememiş hipertansiyon, 3.grup: tip II DM , 4.grup: 

FMF(renal amiloidozis), 5.grup: polikistik böbrek, 6.grup: ürolojik hastalıklar, 

7.grup: pyelonefrit, 8.grup: diğerleri şeklinde nefroloji 2007-2008 registry raporuna 

göre düzenlendi. 

Bulgular: 1.grup: 24 aylık total insidans %16.5 (n=11), 2.grup: %19.9 (n=14), 

3.grup: %38.9 (n=27), 4.grup: %4.3 (n=3), 5.grup: %6.7 (n=5), 6.grup: %3.7 

(n=3), 7.grup: %1.7 (n=5), 8.grup: %8.3 (n=2), etyoloji grupları tespit edildi. 

Tip II DM grubumuzda serum albumin değerinin minimal seviyede bulunması, 

hipoalbumineminin mortaliteyle olan ilişkisi göz önüne alındığında, bu konunun 

tartışılması gerektiğini ve çok merkezli çalışmalar ile sürdürülmesini öneriyoruz. 

Hemodialysis is a commonly used treatment for renal failure when a kidney has 

lost its ability to regulate fluids, electrolytes, acid/base balance and toxin removal 

from the blood. It helps the kidneys to excrete wastes and maintains the electrolyte 

balance in approximately 90% of end – stage renal disease (ESRD) patients. 

Hypoalbuminemia is associated with mortality in patients with ESRD and maintaining 

optimum albumin levels is crutial in on hemodialysis (HD). In this study, 

we aimed to group ESRD patient having HD treatment in accordance to their 

etiology and investigate their blood albumin levels. 

Methods: Methods: ESRD ‘etiology groups with albumin levels in hemodialysis 

patients were evaluated. Featured in this retrospective study, 70 ESRD patients 

agreed assessment includes taking permissions. Designated a hemodialysis center 

in the on going 24-month study of the total 24-month and annual reviews 

were performed. Etiology grouping, group 1: the etiology is unknown, group 2: 

long-lasting and could not be treated hypertension, group 3: type II DM, group 

4: FMF (renal amyloidosis), group 5: polycystic kidney, group 6: urological diseases, 

group 7: pyelonephritis, group 8: 2007-2008 nephrology as others held in 

the registry according to the report. 

Results: 24 month totally incidence (%); 1.group: 16.5 % (n=11), 2.group: 19.9 

% (n=14), 3.group: 38.9 % (n=27), 4.group: 4.3 % (n=3), 5.group: 6.7 % (n=5), 

6.group: 3.7 % (n=3), 7.group: 1.7 % (n=5), 8.group: 8.3 % (n=2), etiology causes 

was accounted. 

Serum albumin levels were found in minimal in group 3, hypoalbuminemia considering 

its relationship with mortality, and multicenter studies should be discussed 

more clearly seen as an issue to prove. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-121 

Yetişkin son dönem böbrek yetmezlikli hemodiyaliz hastalarında, etyolojilere 

göre sekonder hiperparatroidizm ve kaşıntı değerlendirmesi. 

Hayrullah YAZAR 1 , Mustafa Kemal BAŞARALI 2 , Bekir Cahit KAYHAN 3 , 

Sadık BÜYÜKBAŞ 2 , M Fevzi. POLAT 1 

P-121 

The Assessment Of Etiology, Secondary Hyperparathyroidism And Ichting 

In With End – Stage Renal Disease Adult Hemodialysis Patients 


Sadık BÜYÜKBAŞ 2 , M Fevzi. POLAT 1 

CONTENTS 







SDBY tedavisi gören hastalarımız ile ilgili daha önce yaptığımız çalışmalarda 

dikkatimizi çeken SHPT görülme sıklığı ve kaşıntı semptomu ile etyolojiler 

arasındaki muhtemel ilişkinin ortaya konulmasıdır. 

Yöntemler: Hastalarımızın kan numuneleri; hemodiyaliz tedavisi başlamadan 

önce alınmış, kanlar pıhtılaştıktan sonra, ünitemizde santrifüj edilmiş ve serumlar 

laboratuvara soğuk zincirle iletilmiştir (iPTH, P, Ca, Albumin). Çalışma 2008 

Kasım - 2009 Ekim dahil olmak üzere toplam 12 ay sürmüştür. 

Bulgular: Çalışma grupları geneli için SHPT görülme sıklığı eşit çıkmamıştır 

(P=0.003). SHPT görülme sıklığı yıllık bazda, en çok FMF grubunda toplam 3 

hastanın 2 sinde çıkmış, tip II DM’ de ise üçüncü sıklıkta, toplam 27 hastanın 12 

sinde görülmüştür. Tüm gruplarda kaşıntı semptomu ve SHPT hastalarında kaşıntı 

semptomu görülme sıklığı: Kaşıntı semptomu tüm hastalarımızda %23, SHPT 

tanısı konan (26 hasta) hastalarımızda ise %50 (13 hasta) olarak bulunmuştur. 

Kaşıntı semptomunun gruplara göre dağılımı; 1.grup: %10, 2.grup: %21, 3.grup: 

%18, 4.grup: %66, 5.grup: %40, 6.grup: %50, 7.grup: %16, 8.grup: %50. SHPT 

tanısı konulan hastalarımızda gruplara göre kaşıntı semptomu dağılımları: 1.grup: 

%50, 2.grup: %60, 3.grup: %33, 4.grup: %100, 5.grup: %50, 6.grup: %100, 

7.grup: %0, 8.grup: %100 olarak tespit edilmiştir. 

Sonuçlar: Bu araştırma kapsamındaki hastalarımızda çalışılan parametrelerden 

SHPT görülme sıklığı benzer araştırmalar ile uyumlu çıkmıştır. Kaşıntı semptomu 

ise %23 gibi yüksek oranda çıkmış ve bu oran SHPT tanısı konulan hastalarda 

daha da artmış olup %50 olarak saptanmıştır. Bu durum , hemodializ ünitesindeki 

hastaların %70’ inin uzun süredir diyaliz tedavisi görmesi ile açıklanabilir. 

Objective: In our previous studies of end-stage renal disease (ESRD) patients 

treated with secondary hyper parathyroidism (SHPT) have noticed a possible correlation 

between the incidence and etiologies manifest with symptoms of itching. 

Methods: Blood samples of patients, taken before the start of hemodialysis treatment, 

blood clots you’ve, in our unit was centrifuged and the sera were submitted 

by laboratories comply with cold chain (iPTH, Ca, P, ALP, Albumin). 

Results: Overall incidence for all groups of SHPT patients were equal (P = 0.003 


27 - 30 Ekim 2010 




P-122 

Etyolojik Tanıları Fmf Olan Yetişkin Hemodiyaliz Hastaları Ve Diğer 

Etyolojik Tanılı Hastaların Kan Serumlarında, Bazı Laboratuar Testlerinin 

Değerlendirilmesi. 


Esef BOLAT 3 , Bekir Cahit KAYHAN 4 

P-122 

The Assesment Of Etiology In Familial Mediterranean Fewer And Other 

Etiologies Adult Hemodialysis Pati 

Ents, Some Laboratory Testing In The Blood Serum. 


Esef BOLAT 3 , Bekir Cahit KAYHAN 4 

CONTENTS 



3Bozok Üniversitesi Tıp Fakültesi, Anestezi A.B.D, Yozgat 




3Department of Anestesia, Bozok University, Faculty of Medicine, Yozgat 


CREDIT çalışması (Chronic Renal Disease In Turkey) raporlarına göre Türkiye’de 

hemodiyaliz hasta sayısı 50.000’e ulaşmıştır. FMF ise ülkemizde 1/1000 oranında 

görülmekte olup, hastalığın taşıyıcılığı ise oldukça yüksektir (1/5). Amacımız; insidans 

ve prevalansı giderek artan SDBY’ nin, etyolojik tanıları FMF olanlarının 

diğer etyolojik tanılı olanlar ile mukayesesini yapmaktır. 

Yöntemler: Çalışma; 2007 Mart -2009 Mart ayı arasında gerçekleştirilmiştir. Kriterlere 

uyan hastalarımız, toplam sekiz grup olan etyolojik tanı gruplandırmasına tabi 

tutulmuştur. Tüm grupların Ca, K, P, CaxP, dztCaxP, PTH değerlerine bakılarak 

FMF ile diğer grupların istatistiksel açıdan değerlendirilmeleri yapılmıştır. 

Bulgular: Hastaların tamamı üzerinden, grupların % değerlendirme bulguları 25 

aylık olarak şu şekilde çıkmıştır: % 16.5 1.grup etyolojik özelliğe sahip olan hastalar, 

2.grup %19.9, 3.grup %38.9, 4.grup %4.3, 5.grup %6.7, 6.grup %3.7, 7.grup 

%1.7 ve 8.grup hastalar tüm hastaların %8.3’ ünü oluşturmaktadır. Düzeltilmiş 

(dzt) CaxP, fmf grubu için 50.820±16.918, diğer gruplarda 44.530±16.845. Dzt 

CaxP fmf ve diğer gruplar arasında anlamlı (P=0.029


27 - 30 Ekim 2010 




P-123 

Son Dönem Böbrek Yetmezliğinde Kt/V Üre Değerlerinin Etiyolojik 

Farklılıklar Ve Mortalite İle İlişkileri 


Sadık BÜYÜKBAŞ 2 , Ahmet BAL 4 

P-123 

The Relation Of Etiologic Factors And Mortality With Kt/V Urea In 

Patients With End Stage Renal Disease 


Sadık BÜYÜKBAŞ 2 , Ahmet BAL 4 

CONTENTS 




4Bozok Üniversitesi Tıp Fakültesi, Genel Cerrahi A.B.D, Yozgat 




4Department of General Surgery, Bozok University, Faculty of Medicine, Yozgat 

Günümüzde diyaliz yeterliliğinin de belirteci olarak karşımıza çıkan Kt/V üre 

değeri mortalite için de önem taşımaktadır. Bu nedenle çalışmamızda SDBY 

vakalarında etiyolojik gruplama yapılarak Kt/V üre ile mortalite ilişkisinin 

araştırılması amaçlanmıştır. 

Yöntemler: 34 ay süreyle izlenen SDBY hastalarının hemodiyaliz öncesi ve 

sonrası kan örneklerinde üreaz yöntemiyle saptanan üre değerlerinden Kt/V üre 

hesaplamaları Barth formülü kullanılarak gerçekleştirilmiştir. Türk registry 2007 

dikkate alınarak etiyolojik tanı gruplandırılması ile sekiz grup ve fraksiyone üre 

klirensini gösteren Kt/V üre değerine göre gruplandırma ise dört grup olarak 

belirlenmiştir. 

Bulgular: 34 ay sürede Huzur Diyaliz merkezimizde tedavi gören tüm hastalar 

üzerinden yapılan etiyolojik tanı gruplarının % dağılımı; 1. grup için %16,5, 2. 

grup için %19,9, 3.grup için %38,9, 4.grup için %4,3, 5.grup için %6,7, 6.grup 

için %3,7, 7.grup için %6,3 ve 8.grup için %2 olarak saptandı. Kt/V üre grupları 

% dağılımı ise; 1.grup %7.5 (Kt/V üre


27 - 30 Ekim 2010 




P-124 

Kronik Böbrek Yetmezliğinin PSA Düzeylerine Etkisi 

Mehmet ŞENEŞ 1 , Güler TOPÇU 1 , Aylin HAKLIGÖR 1 , 

Mehmet ERYILMAZ 1 , Yasemin KIRAÇ 2 , Murat DURANAY 2 , 

Doğan YÜCEL 1 

P-124 

Effects Of Chronic Renal Failure On Psa Levels 

Mehmet ŞENEŞ 1 , Güler TOPÇU 1 , Aylin HAKLIGÖR 1 , 

Mehmet ERYILMAZ 1 , Yasemin KIRAÇ 2 , Murat DURANAY 2 , 

Doğan YÜCEL 1 

CONTENTS 

1Ankara Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Tıbbi Biyokimya Bölümü, Ankara 

2Ankara Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Nefroloji Bölümü, Ankara 

mrylmz@hotmail.com 

1Ankara Training and Research Hospital, Department of Medical Biochemistry, 

Ankara 

2Ankara Training and Research Hospital, Department of Nephrology, Ankara 

Prostat spesifik antijen (PSA) prostat bezinden sekrete edilir ve seminal sıvıda en 

bol bulunan kallikrein benzeri serin proteazdır. Serbest PSA (fPSA) glomerüler filtrasyon 

ile elimine olurken kompleks PSA(cPSA) muhtemelen karaciğerde metabolize 

olmaktadır. Bu çalışmada kronik böbrek yetmezliği (KBY) olan hemodiyaliz 

(HD) ve periton diyalizi (PD) uygulanan hastalarda PSA ve moleküler formlarının 

renal disfonksiyondan, tedavi yöntemlerinden etkilenip etkilenmediğini sağlıklı 

bireylerle karşılaştırma yaparak değerlendirmeyi; aynı örnekleri iki farklı cihazda 

çalışarak yöntem karşılaştırmayı; HD öncesi ve sonrası kan düzeylerinde farklılık 

olup olmadığını saptamayı amaçladık. 

HD hastalarından diyaliz öncesi ve sonrası, PD hastalarından ise sabah rutin kan 

numuneleri alındı. tPSA, fPSA ve cPSA, iki farklı cihazda immunometrik; kreatinin 

ise spektrofotometrik teknikle ölçüldü. 

Bulgular: tPSA Hasta ve kontrol grubunun kreatinin ile tPSA; fPSA ve cPSA 

düzeyleri arasında bir korelasyon yoktu. HD öncesi ve sonrası sonuçlarda da fark 

saptanmadı. Advia Centaur XP’de çalışılan cPSA sonuçlarına göre hesaplanan 

fPSA ile direkt ölçülen fPSA arasında istatistiksel olarak anlamlı fakat zayıf derecede 

ilişki saptandı (r: 0.552; p


27 - 30 Ekim 2010 




P-125 

Hemodiyaliz ve Periton Diyalizi Hastalarında 

Serum “Undercarboxylated Osteocalcin” Düzeyleri 

Medine BİTİGİÇ 1 , Vildan FİDANCI 1 , Gül SAYDAM 2 , Alper AZAK 3 , 

R.YILMAZ 3 , Murat DURANAY 3 , Mehmet Fatih ALPDEMİR 1 , Doğan YÜCEL 1 

P-125 

Serum “Undercarboxylated Osteocalcin” Levels 

İn Hemodialysis and Periton Dialysis Patients 

Medine BİTİGİÇ 1 , Vildan FİDANCI 1 , Gül SAYDAM 2 , Alper AZAK 3 , 

R.YILMAZ 3 , Murat DURANAY 3 , Mehmet Fatih ALPDEMİR 1 , Doğan YÜCEL 1 

CONTENTS 

1 S.B. Ankara Eğitim ve Araştırma Hastanesi Tıbbi Biyokimya Bölümü, Ankara 

2 S.B Yüksek İhtisas Hastanesi Tıbbi Biyokimya Bölümü, Ankara 

3S.B. Ankara Eğitim ve Araştırma Hastanesi Nefroloji Kliniği, Ankara 

bitigic @hotmail.com 

Böbrek yetmezliği olan hastalarda renal fonksiyondan etkilenmeyecek ama kemik 

turnover’ini belirlemede kullanılabilecek biyokimyasal belirteçler gerekmektedir. 

undercarboxylated osteocalsin (UcOC) osteokalsinin gama karboksilasyona 

uğramamış inaktif formudur. UcOC’e hidroksiapatit kristaleri bağlanamaz ve bu 

durum sonucunda kemik matriksinde değişikler meydana gelir. Çalışmamızda 

hemodiyaliz veya periton diyalizi uygulanan hastalarda UcOC’in bir kemik 

turnover’i göstergesi olup olmadığı araştırıldı. Ayrıca UcOC’nin osteokalsin, kemik 

spesifik ALP, kalsitonin, vit D, iPTH, Ca, P, Mg ve kemik mineral dansitesi 

(KMD) ile ilişkilerine bakıldı. 

Çalışma grubu, 30 periton diyalizi, 24 hemodiyaliz ve 30 sağlıklı kontrolden 

oluşuyordu. UcOC öçlümünde, karboksile osteokalsinin baryum sülfat (BS) ve 

hidroksiapatit (HA) ile bağlanma özelliğinden yararlanıldı. Çöktürme sonrası supernatanda 

ELISA yöntemi ile UcOC ölçümü yapıldı. 

Çalışmamızda serum UcOC (BS) ve UcOC (HA) düzeyi hem periton diyalizi 

hem de hemodiyaliz giriş ve çıkış gruplarında kontrol grubuna göre yüksek, 

istatistiksel olarak anlamlıydı. Tüm grupların ortak korelasyonunda UcOC (BS) 

ve UcOC (HA) düzeyleri ile OC, K-ALP, ALP, iPTH, P ve Mg arasında pozitif 

korelasyon bulundu. Ayrıca UcOC (BS) ve UcOC (HA) düzeyleri ile KMD 

değerleri arasında negatif anlamlı bir korelasyon bulundu. 

UcOC, son aşama böbrek yetmezliğinde hemodializ ve periton dializi uygulanan 

hastalarda kemik metabolizmasının değerlendirilmesinde yararlı bir belirteçtir. 

1 S.B. Ankara Education And Research Hospital Medical Biochemistry Department, 

Ankara 

2 S.B High Specialization Hospital Medical Biochemistry Department , Ankara 

3s.B. Ankara Education and Research Hospital Clinique of Nephrology , Ankara 

bitigic @hotmail.com 

For patients with renal failure biochemical inidicators are required to determine 

bone turnover that are unaffected from renal functions. Undercarboxylated osteocalsin 

(UcOC) is the inactive form of osteocalcin that is not subjected to gamma 

carboxylation. Hydroxyapatite crystals cannot form bonds with UcOC, which results 

in changes in the matrix of the bones. In our study, we investigated whether 

the UcOC is an indicator of bone turnover for patients treated with hemodialysis 

or periton dialysis. Furthermore, we have examined the relationships of between 

UcOC levels and other bone inidicators such as osteocalsin, bone specific ALP, 

calcitonin, vit D, iPTH, Ca, P, Mg and bone mineral density (BMD). 

Study group was consisted of 30 peritoneal dialysis, 24 hemodialysis patients 

and 30 control subjects. UcOC measurements were based on precipitation of carboxylated 

osteocalcin with barium sulfate or hydroxyapatite. After precipitation, 

UcOC was measured in supernatant by ELISA. 

We observed that UcOC (BS) and UcOC (HA) levels for both peritoneal dialysis 

and hemodialyis entry and exit groups were higher compared to that of control 

group and statistically significant. UcOC (BS) and UcOC (HA) levels were 

positively correlated with OC, B-ALP, ALP, iPTH, P and Mg levels. There were 

negative and significant correlations between UcOC (BS), UcOC (HA) levels and 

BMD values. 

UcOC is a useful marker to evaluation of bone metabolism in patients undergone 

hemodialysis or peritoneal dialysis in end stage renal failure. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-126 

Hemolizin Rutin Acil Biyokimya Testlerine Etkisi Ve Hemoliz Etkisinin 

Ortadan Kaldırılması 

Türkan YİĞİTBAŞI 1 , Banu ASLAN ŞENTÜRK 1 , Yasemin BASKIN 2 , 

Mutlu ÖNEY 1 , Füsun ÜSTÜNER 1 

P-126 

The Effect Of Hemolysis On Routine Emergency Biochemistry Tests And 

Elimination Of These Effects 

Türkan YİĞİTBAŞI 1 , Banu ASLAN ŞENTÜRK 1 , Yasemin BASKIN 2 , 

Mutlu ÖNEY 1 , Füsun ÜSTÜNER 1 

CONTENTS 

1İzmir Atatürk Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Biyokimya A.D., İzmir 

2Biyokimya A.D., Tıp Fakültesi, Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir 

1 Department of Biochemistry, Izmir Ataturk Training and Research Hospital, İzmir 

2 Department of Biochemistry, Faculty of Medicine, Dokuz Eylul University, İzmir 

Hemolizin preanalitik hata olarak laboratuar test sonuçlarına etkisi ile ilgili 

yapılmış pek çok çalışma olmakla birlikte, çalışma koşullarına ve kullanılan 

metotlara bağlı olarak farklılık gösterebilen sonuçlar bulunmuştur. Bu çalışma, 

acil servise başvuran hastalarda hemolizin kullandığımız rutin yöntemlere etkisini 

araştırmak ve hemoliz etkisini ortadan kaldırmak amacıyla yapılmıştır. Hemolizat 

kullanılarak final hemoglobin konsantrasyonları 0-3060 mg/dl arasında değişen 9 

serum havuzu oluşturuldu. Elde edilen hemolizatın hemoglobin miktarı CELL- 

DYN 3700 tam kan sayımı cihazında (Abbott Diagnostic Systems, Illinois, USA) 

tespit edildi. Aynı gün serum havuzlarında glikoz, üre, ALT, AST, total bilirubin, 

direkt bilirubin, CK, amilaz, kalsiyum, klor, kreatinin, sodyum ve potasyum testleri 

için rutin yöntemlerle ardışık test ölçümleri yapıldı.(Architect C 8000, Abbott 

Diagnostic Systems, Illinois, USA). Hemoliz’in test sonuçlarına etkisi CLIA 

88 kriterleri kullanılarak değerlendirildi. Biyokimyasal ölçüm sonuçlarına göre 

187 mg/dl ‘ye kadar hemoglobin içeren serum örneklerinde hemolizin etkisi kabul 

edilebilir bulundu.375 mg/dl Hb konsantrasyonunda ALT, AST, direkt bilirubin, 

sodyum ve potasyum; 750 mg/dl Hb içeren serum örneklerinde ilave olarak açlık 

kan şeker,total bilirubin, klor; 1500 mg/dl Hb konsantrasyonunda üre ve kalsiyum 

ölçümlerindeki farklılığın kabul edilebilir değerlerin dışında olduğu saptandı. 

Sonuç olarak Architect C 8000 otomatik analizöründe numune inferferans indeks 

salin protokolünün bulduğumuz değerlere göre düzenlenmesi hemolizin test 

sonuçlarına etkisini azaltacaktır. 

Although there has been many studies about the preanalitic errors of hemolisis 

:on laboratuary tests, different results were found with different work enviroments 

and differen methods. This study was put together to investigate the effects of 

hemolisis on routine methods performed to incoming emercency patients and to 

eliminate these effects. 9 serum pools containing 0-3060mg/dl final hemoglobin 

concentrations were formed using hemolizat. The amount of acquired hemoglobin 

of hemolizat was measured in CELL-DYN 3700 hemogram analyzer(Abbott Diagnostic 

Systems, Illinois, USA). The same day routine tests were consecutively 

done on the serum pools including glucose, urea, ALT, AST, total bilirubine, 

direkt bilirubine, CK, amilase, calcium, chloride, creatinine, sodium, potassium 

tests. (Architect C 8000, Abbott Diagnostic Systems, Illinois, USA). Effect of hemolisis 

on test results were evalueted using CLIA 88 criterias. According to biochemical 

measurement results serum samples which included up to 187 mg/dl hemoglobin 

had acceptable hemolisis effects. At 375 mg/dl Hb concentration ALT 

AST direkt bilirubine sodium and potassium; serum samples that had 750mg/dl 

Hb concentration blood glucose, total bilirubine, chloride tests were included; 

at 1500 mg/dl the difference in urea and calcium measurements were outside of 

acceptable levels.In conclusion, using automatic analyzer Architect C 8000, after 

readaptations with our finding according to sample interference indices saline 

protocol would decrease the effect of hemolisis on test results. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-127 

İntakt Parathormon Ölçümünde Santrifüj Hızının Etkisi 

Güler BUĞDAYCI, Erdinç SERİN, Fatih ÖZCAN 

Abant İzzet Baysal Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Tıbbi Biyokimya AD.Bolu 

İntakt parathormon (iPTH), yaygın olarak iki yönlü immunometrik deneyle ölçülmektedir. 

Kan örnek toplamada NCCLS klavuzunu uygulamamıza rağmen, iPTH 

değerlerinde yanlış yüksek olduğu gözlenmiştir. Bazı üreticiler iPTH ölçümlerinde 

yüksek hızda santrifüj önermektedir. Tüm analitik süreçler kontrol edildikten 

sonra santrifüj hızları değiştirilmiştir. Bu çalışmanın amacı, iPTH ölçümünde 

farklı santrifüj hızlarının ölçüme etkisini araştırmaktır. Laboratuarımıza gelen 30 

hastadan (18 kadın, 12 erkek, 53 ± 17 yaş) iki K3EDTA’lı tüpe kan alınmıştır. 

Tüplerden biri 1,250 RCF’de 15 dakika (Group I) diğeri 10,000 RCF de 10 dakika 

(Grup II) santrifüj edilmiştir. Sanrifugasyon oda ısısında yapılmıştır. iPTH düzeyi 

aynı gün Immulite 2000 XPi de (Siemens Healthcare Diagnostics IL, ABD) 

ölçülmüştür. iPTH düzeylerinde (Group I n=30, 211 ± 161 pg/ml, Group II n=30, 

191 ± 159 pg/ml, p=0.001, t=3.728) önemli değişiklik olduğu görülmüştür. iPTH 

ölçümünün farklı santrifüj hızlarından etkilenebildiği görülmektedir. Sonuçlar 

daha fazla çalışma ile doğrulanmalıdır. 

P-127 

Effects Of Centrifugation Speed On Measurements Of Intact Parathormone 

Güler BUĞDAYCI, Erdinç SERİN, Fatih ÖZCAN 

Abant Izzet Baysal University, Faculty of Medicine Deparment of Medical Biochemistry, 

Bolu 

Intact parathyroid hormone (iPTH) is commonly measured with two-site immunometric 

assays. Although we followed NCCLS guidelines for the collection of 

blood specimens, we observed falsely elevated iPTH values. Some manufacturer 

suggests high speed centifugation on measurements of iPTH. After all preanalytic 

processes were controlled, centrifugation speeds were changed. The aim of 

this study was to determine the effects of different centrifugation speeds on measurements 

of intact parathormone. Blood was drawn succesively into 2 tubes two 

K3EDTA tubes from 30 patients ( 18 female, 12 male, 53 ± 17 years) who were 

admitted to our laboratory. Then, one of the tubes were cenrifuged at 1,250 RCF 

for 15 minute (Group I) and the other one were centrifuged at 10,000 RCF for 10 

minute (Group II) in room temperature. iPTH levels were measured on Immulite 

2000 XPi immunoassay systems on the same day of blood collection (Siemens 

Healthcare Diagnostics,IL,USA). Paired t-test was used for evaluating the statistical 

difference. The iPTH levels (Group I n=30, 211 ± 161 pg/ml, Group II n=30, 

191 ± 159 pg/ml, p=0.001, t=3.728) underwent significant changes. It seems iPTH 

measurements may affect different centrifugation speed. But further studies and 

confirmations are needed. 

CONTENTS 




27 - 30 Ekim 2010 




P-128 

Tiroid Hastalarında Tükürük Çinko Ve Bakır Konsantrasyonlarının 


Sevil KURBAN 1 , İdris MEHMETOĞLU 1 , F. Hümeyra YERLİKAYA 1 , 

Sait GÖNEN 2 

P-128 

Investigation Of Zinc And Copper Concentrations In Saliva Of Patients 

With Thyroid Diseases 

Sevil KURBAN 1 , İdris MEHMETOĞLU 1 , F. Hümeyra YERLİKAYA 1 , 

Sait GÖNEN 2 

CONTENTS 

1Selçuk Üniversitesi, Meram Tıp Fakültesi, Biyokimya AD, Konya 

2Selçuk Üniversitesi, Meram Tıp Fakültesi, İç Hastalıkları AD, Endokrinoloji 

ve Metabolizma Bölümü, Konya 

svlkrbn@yahoo.com 

Tiroid hormon bozukluklarının vücutta çinko (Zn) ve bakır (Cu) gibi iz elementlerin 

homeostazına etki edebildiği çok iyi bilinmektedir. Bu çalışmanın amacı 

tiroid hastalarında tükürük Zn ve Cu seviyelerini belirlemektir. Çalışmamız 126 

(21E, 105K) tiroid hastası (31 hipertiroid, 30 hipotiroid, 31 subklinik hipertiroid 

ve 34 subklinik hiportiroid) ve 38 (7E, 21K) sağlıklı kontrol üzerinde yapıldı. 

Çalışmaya katılanların tükürük örnekleri alınarak Zn ve Cu seviyeleri atomik absorbsiyon 

spektrofotometresi ile ölçüldü. Sonuçlarımız hipotiroidi (Zn için p


27 - 30 Ekim 2010 




P-129 

Malign Ve Bening Tiroid Hastalarında Serum Bakır Seviyesi 

Funda KOSOVA 1 , Bahadır ÇETİN 2 , Melih AKINCI 3 , Sabahattin ASLAN 4 , 

Zeki ARI 5 

P-129 

Serum Copper Levels In Benign And Malignat Thyroid Disease 

Funda KOSOVA 1 , Bahadır ÇETİN 2 , Melih AKINCI 3 , Sabahattin ASLAN 4 , 

Zeki ARI 5 

CONTENTS 

1Biyokimya A.D., Celal Bayar Üniversitesi, Manisa 

2 Genel Cerrahi A.D., Ankara Onkoloji Hastanesi , Ankara 

3 Genel Cerrahi A.D., Dışkapı Araştırma ve Uygulama Hastanesi , Ankara 

4Genel Cerrahi A.D., Ankara Onkoloji Hastanesi, Ankara 

5 Biyokimya A.D., Celal Bayar Üniversitesi, Manisa 

Bening ve malign tiroid hastalarında serum Cu düzeyindeki değişiklikleri 

araştırmayı amaçladık Method: Bu çalışmaya total troidektomi yapılacak olan 47 

papiller tiroid kanser, 46 bening multinoduler guatr ve kontrol grubu dahil edildi. 

Hastalar ve kontrollerin hepsi bayandı. Serum bakır seviyeleri atomik absorbsiyon 

spektrofotometrisi ile ölçüldü. Sonuçlar: Cerrahi öncesi malign grupta serum 

Cu seviyesi 131.61±33.9 μg/ dL ve cerrahiden 20 gün sonra 120.81±30.4 μg/dL 

dir. Bening grupta serum Cu seviyesi 84,75±12.1 μg/dL ve operasyon sonrası 

68.01±9.4 μg/dL dır. Bu sonuçlar 105.87±10.68 μg/dL olan kontrol değerleri 

ile karşılaştırıldı. Malign grupta pre ve postoperative serum Cu seviyesi kontrol 

grubu (pb0.05) ile karşılaştırıldığı zaman belirgin olarak yüksek bulunmuştur. 

Postoperative serum Cu seviyeleri preop seviyelerle karşılaştırıldığında belirgin 

olarak azalmasına rağmen, kontrolden hala yüksektir. Bening grupta pre ve 

postoperative serum Cu seviyeleri kontrol grubundan(pb0.05) belirgin olarak 

düşüktür. Bening grupta postoperative serum Cu seviyeleri pre-op seviyesi ile 

karşılaştırıldığında belirgin olarak azalmıştır. Tartışma: Bu öncü çalışmada bening 

ve malign tiroid hastalarında serum Cu seviyeleri karşılaştırıldı. Bu seride, 

serum Cu seviyeleri malign tiroid hastalarında arttı ve benin grupta azaldı. Hasta 

sayısı bu öncü çalışmada geniş bir tartışma yapmak için azdır ancak malign hastalarda 

seviyelerin yüksek olmas ve bening grupta seviyelerin düşük olması daha 

fazla serilerde araştırma yapma ihtiyacını düşündürmektedir. 

1Department of Biochemistry, Celal Bayar University, Manisa 

2Department of General Surgery, Ankara Oncology Hospital, Ankara 

3Diskapi Research and Training Hospital, Department of 

General Surgery, Ankara 

4Department of General Surgery, Ankara Oncology Hospital, Ankara 

5Department of Medical Biochemistry, Celal Bayar University, School of 

Medicine, Manisa 

The objective was to examine changes in serum Cu levels in benign and malignant 

thyroid disease in humans. Design & Methods: 47 papillary thyroid cancer and 46 

benign multinodular guatre patients (mean age 39±14 years) who had undergone 

total thyroidectomy and control subjects were included in this study. All of the 

patients and controls were female. Serum Cu levels were detected with atomic 

absorption spectrophotometer. Results: In the malignant group serum levels of 

Cu were 131.61±33.9 μg/ dL before surgery and 120.81±30.4 μg/dL 20 days after 

from surgery. In the benign group serum Cu levels were 84,75±12.1 μg/dL 

and 68.01±9.4 μg/dL postoperatively.These results were compared with control 

values 105.87±10.68 μg/dL. In the malignant group pre-and postoperative serum 

Cu levels were significantly higher when compared to control group (pb0.05). Although, 

postoperative serum Cu levels were significantly decreased compared to 

those of pre-op levels, it was still higher than the controls. In the benign group preand 

postoperative serum Cu levels were significantly lower than the control group 

(pb0.05).Postoperative serum Cu levels were significantly decreased compared to 

those of pre-op levels in the benign group. Conclusion: This is a pioneer study to 

compare cu levels in benign and malignant thyroid patients. In this series; serum 

cu levels increased in the malignant thyroid patients and decreased in the benign 

group. Patient numbers were small in this pioneer study to rich a conclusion but 

higher levels in the malignant patients and decreased levels in the benign group is 

needed to be searched in higher series. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-130 

Diyabetik Rat Karaciğer Dokularında İnsülin Ve Tiroid Hormonlarının 

Çinko-Bakır Düzeyleri Üzerine Etkisi 

Duygu ŞAHİN 1 , Aylin SEPİCİ-DİNÇEL 1 , Nilgün KOCAMANOĞLU 2 

Funda KOSOVA 3 , Atilla ENGİN 4 , Nilgün ALTAN 1 

P-130 

The Effects Of Insulin And Thyroid Hormones On Zinc-Copper Levels In 

Diabetic Rat Liver Tissues 

Duygu ŞAHİN 1 , Aylin SEPİCİ-DİNÇEL 1 , Nilgün KOCAMANOĞLU 2 

Funda KOSOVA 3 , Atilla ENGİN 4 , Nilgün ALTAN 1 

CONTENTS 

1Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi, Tıbbi Biyokimya AD, Ankara 

2Yüksek İhtisas Hastanesi, Diyaliz Ünitesi, Ankara 

3Celal Bayar Üniversitesi, Biyokimya AD, Manisa 

4Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi, Genel Cerrahi AD, Ankara 

duygusahin@gazi.edu.tr 

Biyomoleküllerin çeşitliliği için hücrelerin proliferasyonu, fonksiyonu ve yapısının 

devamlılığında çinko (Zn), bakır (Cu) ve demir (Fe) esansiyel minerallerdir. Bu iz 

elementlerinin homeostazı, farklı proteinlerin katıldığı hücre içi olayların kontrolü 

altındadır. Zn, Cu ve Fe’nin bozulmuş metabolizması diyabet patogenezinde rol 

almaktadır. Çalışmamızda, streptozotosin ile diyabet oluşturulan ve tiroidektomi 

yapılan ratların karaciğer dokularında çinko-bakır düzeyleri incelendi. Bu amaç 

doğrultusunda Sprague Dawley ratlar, 8 gruba ayrıldı: Grup 1; kontrol, Grup 2; 

diyabet (DM), Grup 3; diyabet + insülin (DM+İ), Grup 4; tiroidektomi ( T ), Grup 

5; T + DM, Grup 6; T + DM + İnsülin, Grup 7; T + DM + İnsülin + 1/2Doz T4 (2,5 

mg/kg) Grup 8; T+ DM + İnsülin + Tam Doz T4(5 mg/kg). Kan glukoz seviyeleri 

glukoz oksidaz metodu ile serum tiroid hormon düzeyi TOSOH Immunoassay 

Sistemi ile ölçüldü. Doku çinko ve bakır seviyeleri Unicam Atomik Absorbsiyon 

Spektrofotometresi ile analiz edildi. Cu düzeyleri kontrol grubuna (10,16±1,47) 

göre Grup 2 (15,48±2,84), Grup 6 (11,77±0,77) ve Grup 7 (13,45±1,15)’ de 

anlamlı artış gösterirken, Zn düzeylerindeki artış istatistiksel olarak anlamlı 

değildi. Diyabet grubuna (15,48±2,84) göre Cu değerleri Grup 3 (10,79±2,81), 

Grup 4 (11,09±1,79), Grup 5 (11,44±2,08) ve Grup 6 (11,77±0,77)’da istatistiksel 

olarak azaldı. Sonuçlar, diyabette bozulmuş Cu ve Zn düzeylerinin insülin ile 

regülasyonunda tiroid hormonlarının rolü olabileceğini düşündürmektedir. 

1Gazi University, Faculty of Medicine, Department of Medical Biochemistry, 

Ankara 

2Yüksek İhtisas Training and Research Hospital, Dialysis Unit, Ankara 

3University of Celal Bayar, Department of Biochemistry, Manisa 

4Gazi University, Faculty of Medicine, Department of Surgery, Ankara 

duygusahin@gazi.edu.tr 

Zinc (Zn), copper (Cu) and iron (Fe) are essential minerals that are required for 

a variety of biomolecules to maintain the normal structure, function, and proliferation 

of cells. The homeostasis of these trace elements results from a tightly 

coordinated regulation by different proteins involved in their uptake, excretion 

and intracellular storage/trafficking. Abnormal metabolism of Zn, Cu and Fe can 

lead to several chronic pathogenesis, such as diabetes or diabetic complications. 

The aim of our study was to evaluate the effects of insulin and thyroid hormone 

treatments on zinc-copper levels in diabetes and hypothyroidism. Sprague-Dawley 

rats were assigned to eight groups: Group1; control, Group2; diabetes (DM), 

Group3; DM+insulin, Group4; thyroidectomized control, Group5; thyroidectomized 

+ DM, Group6; thyroidectomized + DM + insulin, Group7; thyroidectomized 

+ DM + insulin + 1/2 T4 (2,5 mg/kg), Group8; thyroidectomized + diabetes 

+ insulin + T4 (5 mg/kg). Glucose levels were determined by glucose oxidase 

enzymatic assay (Glucometer, Ames) and free and total T3, T4 levels were measured 

in serum samples by TOSOH otoanalyzer. Zinc and copper metals determinations 

were performed with a Unicam Atomic Absorption Spectrophotometer 

(Cambridge, UK). Cu levels in liver tissue were significantly increased in Group 

2 (15,48±2,84), Group 6 (11,77±0,77) and Group 7 (13,45±1,15) compared to 

control group (10,16±1,47) but increased Zn levels were not statistically significant. 

Cu levels were significantly decreased in Group 3 (10,79±2,81), Group 4 

(11,09±1,79), Group 5 (11,44±2,08) and Group 6 (11,77±0,77) compared to diabetic 

group (15,48±2,84). Consequently, it was observed that the possible contribution 

of thyroid hormones to insulin effect on dysregulation Cu and Zn levels in 

diabetes. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-131 

Doksorubisin Uygulanan Ratlarda Coq10 ’Nin İz Element Düzeyleri 


Fatih Çağlar ÇELİKEZEN 1 , Semih YAŞAR 2 , Ali ERTEKİN 3 , Fatmagül YUR 4 

P-131 

The Effect Of Coq10 On Trace Element Levels In Doxorubucin Induced 

Rats 

Fatih Çağlar ÇELİKEZEN 1 , Semih YAŞAR 2 , Ali ERTEKİN 3 , Fatmagül YUR 4 

CONTENTS 

1Kimya A.D., Bitlis Eren Üniversitesi, Bitlis 

2Kimya A.D., Bingöl Üniversitesi, Bingöl 

3Sağlık Yüksek Okulu, Karabük Üniversitesi, Zonguldak 

4Biyokimya, Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Van 

1 Department of Chemistry, Bitlis Eren University, Bitlis 

2 Department of Chemistry, Bingöl University, Bingöl 

3 Health Academy, KarabükUniversity, Zonguldak 

4 Department of Biochemistry, Yüzüncü Yıl University, Van 

Bu çalışmada doksorubusin uygulanan ratlarda CoQ10’nin iz element düzeyleri 

üzerine etkisini araştırmak amaçlanmıştır. Materyal ve Yöntem: Çalışma için 6 

aylık Wistar Albino ırkı ratlar üç gruba ayrıldı. Her bir grup on rattan oluşturuldu. 

Grup 1; doksorubusin uygulama grubu, grup 2; doksorubusin ve CoQ10 uygulama 

grubu, grup 3 ise CoQ10 uygulama grubu olarak belirlendi. Çalışmaya başlamadan 

önce ratlardan alınan kanlar kontrol grubu oluşturmak amacıyla kullanıldı. Bulgular: 

Doksorubisin uygulama grubu ile kontrol grubu karşılaştırıldığında Zn ve Cu 

düzeylerinde gözlenen azalmalar istatistiki olarak anlamlı bulundu (p


27 - 30 Ekim 2010 




P-132 

K562 Hücrelerinin Hemin İle Farklılaşmasında Bazı Antioksidan Minerallerdeki 

Değişiklikler 

Bahire KÜÇÜKKAYA 1 , Lale AFRASYAP 2 , Ümmühani ÖZEL TÜRKCÜ 2 

P-132 

Hemin-Mediated Changes In Some Antioxidant Minerals During Erythroid 

Differentiation Of K562 Cells 

Bahire KÜÇÜKKAYA 1 , Lale AFRASYAP 2 , Ümmühani ÖZEL TÜRKCÜ 2 

CONTENTS 

1Maltepe Üniversitesi, Tıp Fakültesi,Biyofizik Bölümü,Istanbul 

2Muğla Üniversitesi, Muğla Sağlık Yüksekokulu, Muğla 

tuyap@mu.edu.tr 

1Department of Biophysics, Faculty of Medicine, Maltepe University,Istanbul 

2Muğla School of Health Sciences, Muğla University, Muğla 

tuyap@mu.edu.tr 

İnsan eritrolösemik hücresi K562, hemin gibi farklı kimyasal ajanlarla 

indüklendiğinde hücresel proteinlerde ve biyoaktif faktörlerde farklılıklar meydana 

gelir. Bu çalışmada hemin ile K562 hücreleri indüklenerek antioksidan 

özellikleri olan Fe, Se, Zn minerallerinin düzeylerine bakıldı. Bu amaçla K562 

hücreleri RPMI ortamında çoğaltıldı ve beş gün boyunca 20µM hemin ile muamele 

edildi. 2.5x106 sağlam hücrede Fe,Se,Zn düzeylerinin absorbansları üç kere 

çalışılarak inductively coupled plasma optical emission spektrometresinde ölçüldü. 

İstatistiksel analizlerde SPSS 11.5 paket programı kullanıldı. Değerlendirmede 

p


27 - 30 Ekim 2010 




P-133 

Dimension Rxl Max Cihazında Çalışılan Hcg Testine Ait Linearite, 

Doğruluk, Tekrarlanabilirlik Ve Geri Elde Çalışması 

Ayşe Özden SOYDAŞ, Mine TAŞLIPINAR, Şebnem KÖSEBALABAN 

P-133 

Lineerity, Accuracy, Precision And Recovery Studies Of Hcg Assay On 

Siemens Dimension Rxl Max 

Ayşe Özden SOYDAŞ, Mine TAŞLIPINAR, Şebnem KÖSEBALABAN 

CONTENTS 

Ankara Etlik İhtisas Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Biyokimya Kliniği 

aobarazi@gmail.com 

Ankara Etlik İhtisas Research and Training Hospital, Biochemistry Department 

aobarazi@gmail.com 

Koryonik gonadotropin, glikoprotein yapıda alfa ve beta alt birimlerinden 

oluşan heterodimerik bir hormondur. Laboratuvarımızda genellikle gebeliğin 

doğrulanmasında ve takibinde kullanılmaktadır. Yapılan ölçümlerin kalitesinde 

analitik faktörler oldukça etkilidir. Bu çalışmada hCG tetkikine ait 

metodu değerlendirmek üzere linearite, doğruluk, tekrarlanabilirlik ve geri elde 

çalışmalarının yapılması amaçlanmıştır. Çalışmada Siemens Diemension Rxl 

Max cihazında sandviç immünassay yöntemi ile hCG ölçümleri yapılarak linearite, 

doğruluk, tekrarlanabilirlik ve geri elde değerlendirilmeleri yapıldı. Linearite 

çalışması için 2500 mIU/mL değerindeki numuneden dilüsyonlar yapılarak 

solüsyonlar hazırlandı (2500, 1250, 625, 250, 100, 25 ve 0 mIU/mL) ve her numune 

iki kez ölçüldü. Gün içi presizyon çalışması için Level 1(14,8-20,0 ortalama 

17,4) kontrol serumu ardı ardına 10 kez çalışılarak Ortalama, SD ve CV değerleri 

hesaplandı. Level 1 için çalışma içi presizyonu kabul edilebilir düzeydedir. Günler 

arası presizyon çalışması için 5 farklı gün Level 1(14,8-20,0 ortalama 17,4) 

kontrol serumu çalışılarak Ortalama, SD ve CV değerleri hesaplandı ve kabul 

edilebilir olarak değerlendirildi. Yöntemin doğruluğunu değerlendirmek için bias 

değeri hesaplandı ve geri elde çalışmaları yapıldı. Bias değeri 1,351 ve % Geri 

elde değeri %91,9 olarak bulundu. Linearite, doğruluk, tekrarlanabilirlik ve geri 

elde çalışmaları ile Dimension Rxl Max cihazında çalışılan hCG testine ait yöntem 

uygun olarak değerlendirildi. 

Human chorionic gonadotrophin (hCG) is a heterodimeric hormone composed of 

alpha and beta subunits of glycoprotein. It is used as a pregnancy test intended to 

indicate the presence of pregnancy and in the course of following process. Analytical 

factors are strongly influential on measurement quality. The purpose of 

this report is to study linearity, accuracy, precision and recovery for evaluation 

of the method of hCG test. We made linearity, accuracy, precision and recovery 

studies by measuring hCG levels with sandwich immunoassay method in Siemens 

Dimension Rxl Max. Solutions for linearity study were prepared by dilutions of 

the sample which’s concentration was 2500 mIU/ml (2500, 1250, 625, 250, 100, 

25 and 0 mIU/ml) and each sample was measured two times. Level 1 control serum 

(14,8-20,0 ; mean 17,4) was measured in series of ten times and mean, SD 

and CV values were estimated for within-run precision. Within-run precision for 

level 1 was acceptable. Level 1(14,8-20,0 mean 17,4) control serum is performed 

on five different days for betweeen-run precision study. Mean, SD, CV values 

are calculated and the values were acceptable. Bias value calculated and recovery 

studies were done for evaluating accuracy. Bias value was 1.351 and % Recovery 

was found as %91.9. By linearity, accuracy, precision and recovery studies the 

performance of hCG assay on Siemens Dimension Rxl Max is verified. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-134 

Serum Sistatin C Analizinde Türbidimetrik Ve Nefelometrik Yöntemlerin 


Aybala EREK 1 , Burçin ERDEM KINAŞ 2 , Ahmet Rıza URAS 1 

P-134 

Comparison Of Turbidimetric And Nephelometric Methods For Analyzing 

Serum Cystatin C 

Aybala EREK 1 , Burçin ERDEM KINAŞ 2 , Ahmet Rıza URAS 1 

CONTENTS 

1Biyokimya A.D., Vakıf Gureba Eğitim ve Araştırma Hastanesi,İstanbul 

2Biyokimya A.D., Karadeniz Ereğli Devlet Hastanesi, Zonguldak 

Klinik laboratuvarlarda yeni bir metodun uygulamaya geçmeden önce yöntem 

performansının değerlendirilmesi önemli bir adımdır. Bu çalışmada böbrek 

fonksiyon belirteci olarak kullanılan Sistatin C ölçümünde nefelometrik ve türbidometrik 

yöntemler karşılaştırıldı. Sistatin C’ nin Roche Cobas integra 800 

otoanalizörde türbidometrik ölçüm yönteminin tekrarlanabilirlik, linearite, geri 

kazanım ve hemoliz interferans çalışmaları yapıldı. Varyasyon katsayısı (CV) 

değerleri düşük ve yüksek konsantrasyonda olmak üzere sırasıyla gün içi ; 3,97 ; 

1,32 günler arası 4,16 ; 1,09 olarak bulundu. Yöntem 7,37 mg/dl konsantrasyona 

kadar lineer idi. Geri kazanım % 81 idi. 200 mg/dl hemoglobin konsantrasyonuna 

kadar interferans saptanmadı. Dade Behring BN 2 nefelometre ve Roche Cobas 

Integra 800 otoanalizöründe 100 hasta numunesi ile karşılaştırtma çalışması 

yapıldı. Korelasyon katsayısı r 2 =0,95 , Deming Regresyon denklemi y =0,98x + 

0,22 bulundu. Sistatin C ölçümünde türbidimetrik ve nefelometrik yöntemlerin 

uyumlu olduğu sonucuna varıldı. 

1 Department of Biochemistry, Vakıf Gureba Education and Research 

Hospital,İstanbul 

2 Department of Biochemistry, Karadeniz Ereğli Hospital, Zonguldak 

Method performance evaluation is a key step in the process of implementing new 

methods in clinical laboratories.In this study nephelometric and turbidimetric 

methods which are analyzing a renal function marker, Cystatin C were compared. 

Precision, linearity, recovery and hemolysis interferance experiments were conducted 

with Roche Cobas integra 800 otoanalyzer which utilizes turbidimetric 

method.Coefficient of variation (CV) values for low and high concentrations were 

intraday; 3.97 , 1.32 and day to day; 4.16 , 1.09 respectively.The calibration curve 

was linear up to 7.37 mg/dl. Percent recovery was %81.There was no hemolysis 

interferance up to 200 mg/dl hemoglobin concentration. Method comparison experiment 

between Dade Behring BN 2 nephelometry and Roche Cobas Integra 

800 otoanalyzer was conducted with 100 samples. Correlation coefficient r 2 =0,95 

and deming regresion equation ; y =0,98x + 0,22 was obtained. It was concluded 

that turbidimetric method in Roche Cobas integra 800 otoanalyzer and Dade Behring 

BN 2 nephelometry are comparable for analyzing Cystatin C. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-135 

Arsenat Detoksifikasyonunda Glutatyonun Rolü 

Yeliz ÇAKIR, Deniz YILDIZ, Zeynep EKER 

Biyoloji Bölümü, Mustafa Kemal Üniversitesi , Hatay 

P-135 

The Role Of Glutathione In The Detoxification Of Arsenate 

Yeliz ÇAKIR, Deniz YILDIZ, Zeynep EKER 

Department of Biology, Mustafa Kemal University, Hatay 

CONTENTS 

Çalışmanın ana amacı Arsenat detoksifikasyonun insan eritrositlerinde glutatyon 

boşalımında gerekli bir adım olup olmadığını araştırmaktır. Daha önceki 

çalışmalarda inorganik arsenik bileşiklerinin eritrositlerindeki glutatyon düzeyine 

olan etkileri yaygın bir şekilde araştırılmıştır. Bununla birlikte inorganik arsenikli 

bileşiklere maruz kaldıktan sonra eritrositlerden azaltılmış formdaki glutatyon 

akışı henüz araştırılmamıştır. Bu çalışmada arsenata maruz kalmış eritrositlerin 

hücre içi ve hücre dışındaki sulfhidril düzeyi değişimleri ölçülmüştür. Arsenat 

(V) zaman ve konsantrasyona bağlı olarak hücre içi NPSH seviyesini büyük bir 

ölçüde boşaltmıştır. Eritrositler 10 mM arsenata (V) 4 saat süreyle maruz kaldıktan 

sonra NPSH düzeyi 0,28 ± 0,025 µmol/ml eritrosite düşmüştür. Hücre içi NPSH 

seviyesinin azalmasıyla birlikte zaman ve konsantrasyona bağlı olarak hücre dışı 

NPSH seviyesinde artış saptanmıştır. Hücre dışı NPSH düzeyi 4 saatte 0,180 ± 

0,010 µmol/ml eritrosite ulaşmıştır.4 saat süreyle arsenata (V) maruz kalmanın 

LDH aktivite ölçümü sonucunda ortamdaki hücresel zarlarda hasara yol açmadığı 

gözlemlenmiştir. 

.Sonuçlarımız arsenatla muamele edilen eritrositlerde membran hasarı olmaksızın 

hücre dışına NPSH çıkışı olduğunu göstermektedir. Bu sonuç arsenat detoksifikasyonu 

sırasında eritrositlerden arsenat yada arsenatın metabolik ürünleriyle 

birlikte glutatyonunda dışarı atılabileceğine işaret etmektedir. 

The main objective of the present study was to investigate if Arsenate (V) and 

Arsenite (III) exposure result in glutathione efflux from human erytrocytes as 

a required step in their detoxification process. In previous studies the effects of 

inorganic arsenic compounds on glutathione levels in erythrocytes have been extensively 

investigated. However, glutathione efflux, in the reduced form from the 

erythrocytes following exposure to inorganic arsenic compounds has not been 

investigated. In the present study we measured the change in intracellular and 

extracellular nonprotein sulfhydryl levels in arsenate exposed erythrocytes. Arsenate 

(V) extensively depleted intracellular sulfhydryl levels in a time- and concentration-dependent 

manner. Nonprotein sulfhydryl level was decreased to 0.28 

± 0025 μmole/ml erythrocyte when erythrocytes were exposed to 10 mM of Arsenate 

(V) for 4 hours. Concomittant with the decrease in intracellular sulfhydryl 

levels, a time- and concentration- dependent increase in extracellular nonprotein 

sulfhydryl levels was detected. Extracellular nonprotein sulfhydryl level reached 

to 0.180 ± 0.010 μmole/ml erythrocyte in 4 hours. Exposure to Arsenate (V) for 4 

hours did not damage the cellular membranes as evaluated by the Lactate Dehydrogenase 

Activity in the media. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-136 

Elecsys 2010 Ve Cobas E411 Cihazlarının Analitik Karşılaştırması 

Sedefgül YÜZBAŞIOĞLU ARIYÜREK, Ertuğrul KAHRAMAN 

Çukurova Üniversitesi Balcalı Hastanesi, Merkez Laboratuvarı, Adana 

syuzbasioglu@cu.edu.tr 

Çukurova Üniversitesi Balcalı hastanesi merkez laboratuarının akredite belgesi 

2 Nisan 2010 tarihinde yinelenmiştir. Joint Commission International akreditasyon 

standartlarına göre yeni kurulacak her sistem için validasyon çalışmasının 

yapılması gerekmektedir. Laboratuvarımız acil biyokimya biriminde kullanılan 

Elecsys 2010 cihazı yerine Cobas e411 cihazının kullanılabilmesi için validasyon 

çalışması yapıldı. Merkez laboratuvarına gelen rutin tam kan örneklerinden rastgele 

seçilen örneklerle çalışıldı. Tüm örneklerde CK-MB, Troponin-T ve Miyoglobin 

düzeyleri her iki cihazla ölçüldü. Veriler istatistiksel olarak analiz edildi ve bütün 

parametrelerin sonuçlarının korele olduğu görüldü. En düşük korelasyon katsayısı 

olan (r=0,996) CK-MB parametresinin regresyon denklemi y=1,0126x+0,0111 

iken en yüksek korelasyon katsayısı olan (r=0,999) Troponin-T parametresi için 

regresyon denklemi y=1,0099x-0,0017 olarak bulundu. Bu çalışmada cobas e411 

cihazının elecsys 2010 cihazı yerine kullanılabileceğine karar verildi. 

P-136 

Analytical Comparison Of Elecsys 2010 And Cobas E 411 Instruments 

Sedefgül YÜZBAŞIOĞLU ARIYÜREK, Ertuğrul KAHRAMAN 

Çukurova University, Balcalı Hospital, Central Laboratory, Adana 

Accreditation certificate of Cukurova University Balcalı Hospital, Central Laboratory 

was repeated at 2 april 2010. According to Joint Commission International 

accreditation standards, the validation study for all recently established systems 

is necessary. In order to use cobas e411 as a replacement for elecsys 2010 validation 

study was performed. Randomly blood samples from central laboratory were 

tested. CK-MB, troponin-t, and miyoglobin levels were measurement by both instruments. 

Data analyzed as statistical and results of all the parameters were correlated. 

The regression equation of CK-MB, which has the lowest r value (r=0.996), 

was y=1,0126x + 0,0111; where as y=1,0099x - 0.0017 for the Troponin-T parameter, 

which has the highest correlation coefficient (r=0.999). In this study, it was 

considered that Cobas e411 can be used as a replacement to Elecsys 2010. 

CONTENTS 




27 - 30 Ekim 2010 




P-137 

Türk Popülasyonunda 17 Hidroksilaz(CYP17) Gen Polimorfizmi İle Prostat 

Kanseri Arasındaki İlişki 

Yavuz SİLİĞ 1 , H. PİNARBAŞI 1 , E. AKGÜN 3 

P-137 

The Association Of 17 Hydroxylase (CYP17) Gene Polymorphisms With 

Prostate Cancer Patients In The Turkish Population 

YAVUZ SİLİG 1 , H. PINARBASI 1 , E. AKGUN 2 

CONTENTS 

1Biyokimya Anabilim Dalı Tıp Fakültesi, Cumhuriyet Üniversitesi, Sivas 

2Sağlık Bilimleri Fakültesi, Giresun Üniversitesi, Giresun 

ysilig@cumhuriyet.edu.tr 

Prostat kanseri birçok ülkede erkeklerde en sık görülen kanser türüdür. Prostat 

kanserinin etiyolojisi büyük ölçüde bilinmemesine rağmen, genetik ve çevresel 

faktörler etkili olmaktadır. İleri yaş, androjen metabolizması ve kalıtım olası risk 

faktörleri olarak bildirilmiştir. Seks steroidlerinin sentezinde iki önemli basamağı 

sentezine aracılık eden sitokrom P450c17a enzim için CYP17 geni tarafından 

kodlanır. Bu çalışmada, CYP17 gen ile prostat kanseri riski arasındaki ilişkisi 

304 Türk bireyler (152 prostat kanseri hastaları ve 152 yaşları ayarlanmış erkek 

kontrol grubu) araştırıldı. CYP17 geni, A1/A2 genotip hasta (% 53) ve kontrol 

grubunda (% 59) yaygındır. Biz CYP17 genotipleri ile prostat kanseri arasında 

bir ilişki bulamadık (A1/A1 genotip (referans); A1/A2 genotip: OR, 0.62; 95% 

CI (0.36-1.06) ; (P = 0.065), A2/A2 genotip: OR 0.48; 95% CI (0.21-1.11) ; (P 

= 0.058). Sonuç olarak Türk toplumunda CYP17 polimorfizmi ve prostat kanser 

riski arasında bir ilişki olduğuna dair delil bulunmamıştır. 

1Department of Biochemistry, Faculty of Medicine, Cumhuriyet University, 

Sivas 

2Faculty of Health Sciences, Giresun University, Giresun 

ysilig@cumhuriyet.edu.tr 

Prostate cancer is the most common cancer among men in many countries. Although 

the etiology of prostate cancer largely is unknown, both genetic and environmental 

factors may be involved. Advanced age, androgen metabolism and 

heredity-race have been reported to be possible risk factors. The CYP17 gene 

codes for the cytochrome P450c17a enzyme, which mediates two key steps in the 

sex steroid synthesis. In this study, association of the prostate cancer risk with 

CYP17 gene was investigated in 304 Turkish individuals (152 prostate cancer patients 

and 152 age-matched male controls). CYP17 gene, the A1/A2 genotype is 

common (53%) in cases and controls (59%). We found no associations of CYP17 

genotypes and risk of prostate cancer (A1/A1 genotype (reference); A1/A2 genotype: 

odds ratio, 0.62; 95% confidence interval, (0.36-1.06); (P = 0.065), A2/A2 

genotype: odds ratio, 0.48; 95% confidence interval, (0.21-1.11) ;(P = 0.058). We 

conclude that there was no evidence of an association between CYP17 polymorphism 

and Prostate cancer risk in the Turkish population. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-138 

Isırgan Otunun Dimetilbenzantrasen Uygulanan Tavşanlarda Lipit 

Peroksidasyonu, Antioksidan Maddeler Ve Nitrit-Nitrat Düzeyleri Üzerine 

Etkisi 

Ali ERTEKİN 1 , İdris TÜREL 2 , Gökhan OTO 2 , Fatih Çağlar ÇELİKEZEN 3 , 

SemihYAŞAR 4 

P-138 

The Effect Of Nettle Herb On The Levels Of Lipid Peroxidation, 

Antioxidant Substances And Nitrite - Nitrate In Rabbits Induced With 

Dimetylbenzanthracene 

Ali ERTEKİN 1 , İdris TÜREL 2 , Gökhan OTO 2 , Fatih Çağlar ÇELİKEZEN 3 , 

SemihYAŞAR 4 

CONTENTS 

1Biyokimya A.D., Karabük Üniversitesi, Zonguldak 

2 Farmakoloji A.D., Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Van 

3Biyokimya A.D., Bitlis Eren Üniversitesi, Bitlis 

4Biyokimya A.D., Bingöl Üniversitesi, Bingöl 

Bu çalışmada, ısırgan otu ekstresinin 7,12-dimetilbenzantrasen(DMBA) verilen 

tavşanlarda nitrik oksit oksidasyon ürünleri, lipit peroksidasyon ürünleri ve antioksidan 

maddeler düzeyleri üzerine etkileri araştırıldı. Çalışmayı 21 dişi Yeni Zelanda 

ırkı tavşan oluşturdu. Tavşanlar üç gruba bölündüler. Deneme süresi 150 gün 

olarak belirlendi. Kontrol grubuna 0.5 ml/kg/gün dozunda % 10’luk dimetilsülfoksit 

(DMSO) çözeltisi, DMBA grubuna %10’ luk DMSO’da çözündürülen DMBA 

maddesi 0.5 ml/kg/gün olarak verildi. Diğer gruba DMBA’ ya ilaveten ısırgan 

otu ekstraktı 0.2 ml/kg/gün şeklinde uygulandı. Deneme sonunda kan örnekleri 

alındı. Yapılan analizlerde kontrol grubu ölçümlerine göre hem DMBA verilen 

hem de DMBA+ısırgan otu verilen grupta nitrit ve nitrat düzeylerinde gözlenen 

artışlar istatistik olarak anlamlı bulundu(P


27 - 30 Ekim 2010 




P-139 

Östrojen Uyarımlı Meme Karsinogenezinde Evreye Özel Glut-1, Glut-3 Ve 

Glut-12 Ekspresyonları 

CANCER 

Hilal KOÇDOR 1 , Mehmet A. KOÇDOR 2 , Julia S. PEREIRA 3 , 

Johana E. VANEGAS 3 , Irma H. RUSSO 3 , Jose RUSSO 3 

1Dokuz Eylül Üniversitesi Onkoloji Enstitüsü, Temel Onkoloji AD, İzmir 

2Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi Genel Cerrahi AD, İzmir 

3Fox Chase Cancer Center, Breast Cancer Research Laboratory, 

Philadelphia, Pennsylvania 

Malign hücreler, “normoksik” koşullarda dahi, hemen daima enerji substratı 

olarak glukoz kullanır. Bu hücrelere ait en temel metabolik özellik, hızlanmış / 

hızlandırılmış glikoliz, anormal yüksek glukoz alımı, tüketimi ve doğal olarak 

hızlandırılmış membran glukoz taşıyıcı proteinlerindeki (GLUT) artıştır. Şu zamana 

kadar 14 ayrı GLUT tipi tanımlanmıştır. Kanser hücrelerindeki ekspresyon 

profili, normal koşullardan farklılık göstermektedir. GLUT-1, GLUT-3 ve 

GLUT-12 meme kanseri ve kanserin kötü prognozuyla ilişkili bulunmuştur. Yine 

yapılan çalışmalarda meme karsinogenezinde önemli rolü bulunan östrojenin aynı 

zamanda GLUT regülasyonunda da rol oynadığı gösterilmiştir. Ancak karsinogenezin 

hangi aşamasında, hangi GLUT formunun eksprese olduğu belirsizdir. 

Bu çalışmada östrojen uyarımlı meme karsinogenez modelinde GLUT ekspresyon 

paternleri incelenmiştir. Genetik kökeni aynı ancak karsinogenezin farklı 

aşamalarındaki 4 hücre hattında (MCF10F: Normal meme epiteli hücreleri; E2: 

transforme hücreler; C5: transforme hücrelerin invaziv alt grubu; T4: invaziv 

hücrelerin tumorijenik alt grubu) GLUT ekspresyonları, duktulojenite kaybı, 

tümöral kitle formasyonu, ve invazivlik dereceleri incelendi. RT-PCR, 17-β östradiol 

tedavisinden sonra GLUT-1 ekspresyonunun MCF10F, E2 ve C5 downregule 

olduğunu gösterdi. Transforme hücrelerde (E2), C5 ve T4 hücrelerinde progresiv 

ve çok yüksek GLUT-3 ekspresyonu saptandı. Bu hücrelerde aynı zamanda belirgin 

invazivlik, duktulojenite kaybı ve solid kitle formasyonu gözlendi. GLUT-12, 

invaziv hücrelerde downregüle bulundu. Sonuç olarak, östrojen uyarımlı meme 

malign transformasyonu belirgin GLUT-3 ekspresyonu; karsinogenezin ileri 

aşamalarında GLUT-1 re-ekspresyonu ve GLUT-12 downregülasyonu ile ilişkili 

bulundu. 

P-139 

Stage-Specific Expressions Of Glut-1, Glut-3 And Glut-12 In Estrogen Induced 

Breast 

Hilal KOÇDOR 1 , Mehmet A. KOÇDOR 2 , Julia S. PEREIRA 3 , 

Johana E. VANEGAS 3 , Irma H. RUSSO 3 , Jose RUSSO 3 

1Dokuz Eylul University, Oncology Institute, Department of Clinical Oncology, 

İzmir 

2Dokuz Eylul University, Faculty of Medicine, Department of General Surgery, 

İzmir 

3Fox Chase Cancer Center, Breast Cancer Research Laboratory, Philadelphia, 

Pennsylvania 

Increased glucose uptake and glycolysis are main metabolic characteristics of malignant 

cells. Facilitative glucose transporter-1 (GLUT-1), GLUT-3 and recently 

GLUT-12, have been previously shown in breast cancer cells and are found to 

be associated with poor prognosis. In addition, it has been shown that Estrogen 

plays critical roles on GLUT regulation, however,the stage-specific GLUT regulation 

of mammary carcinogenesis is unclear. Thus in the present study, we are 

investigating the GLUT expression patterns in a model of estrogen induced carcinogenesis. 

In this model, different stages of tumor initiation and progression 

are represented, MCF-10F being the normal stage, trMCF cells (E2) the transformed 

stage, bsMCF cells, the invasive stage (C5), and caMCF cells the tumorigenic 

stage (T4). In addition, loss of ductulogenesis and solid mass formation 

in collagen matrix and invasiveness of the cells were counted. Real time PCR t 

showed that GLUT1 expression was downregulated in MCF10F after treatment 

with 17β-estradiol (E2), and in the invasive cell type (C5), but not in the tumor 

cells (T4), which had no changes compared to MCF10F. C5 and T4 cells showed 

the highest rate of GLUT-3 expression. These cells were also found to be associated 

with loss of ductulogenesis, solid mass formation and higher invasive 

capacity, whereas, GLUT-12 was downregulated in C5 and T4 cells. In conclusion, 

estrogen-induced malignant transformation is associated with remarkable 

GLUT-3 expression, GLUT-1 re-expression at further stages, as well as GLUT-12 

downregulation 

CONTENTS 




27 - 30 Ekim 2010 




P-140 

Taurinin Deneysel Kırık İyileşmesi Üzerine Etkisi 

Elcil KAYA BİÇER 1 , Nilgün YENER 2 , Başak DOĞANAVŞARGİL 3 , 

Mehmet ARGIN 4 , Akın KAPUBAĞLI 1 

P-140 

The Influence Of Taurine On Experimental Fracture Healing 

Elcil KAYA BİÇER 1 , Nilgün YENER 2 , Başak DOĞANAVŞARGİL 3 , 

Mehmet ARGIN 4 , Akın KAPUBAĞLI 1 

CONTENTS 

1Ortopedi ve Travmatoloji A.D., Ege Üniversitesi, Tıp Fakültesi, İzmir 

2Biyokimya A.D., Dokuz Eylül Üniversitesi, Tıp Fakültesi, İzmir 

3Patoloji A.D., Ege Üniversitesi, Tıp Fakültesi, İzmir 

4Radyoloji A.D., Ege Üniversitesi, Tıp Fakültesi, İzmir 

1 Department of Orthopaedics and Traumatology, Ege University, Faculty of Medicine, İzmir 

2 Department of Biochemistry, Dokuz Eylul University, Faculty of Medicine, İzmir 

3 Department of Pathology, Ege University, Faculty of Medicine, İzmir 

4 Department of Radiology, Ege University, Faculty of Medicine, İzmir 

Kırık iyileşmesi sürecinde, oksidatif doku hasarlanması gözlenmektedir. Kırık 

oluşumu sonrasında antioksidan kullanılan çeşitli çalışmalarda bu moleküllerin 

kırık iyileşmesini olumlu etkileyebildiği gösterilmiştir. Bu çalışmada antioksidan 

etkinliği bilinen yapısal olmayan, yarı esansiyel bir amino asit olan taurinin, kırık 

iyileşmesi üzerine etkileri araştırılmıştır. Gereç – Yöntem: Bu çalışmada 30 adet 

erişkin, erkek, Yeni Zelanda tavşanı randomize olarak kontrol ve ilaç olmak üzere 

iki gruba ayrılmış ve cerrahi olarak sağ tibialarında kırık oluşturulmuştur. Her iki 

grupta kırığın cerrahi onarımı sonrası ilaç grubuna kırık sonrası beş gün süreyle 

orogastrik tüple taurin, kontrol grubuna aynı yöntemle su verilmiştir. Çalışma 

21. günde sonlandırılmıştır. Eksitus olan ve çalışma dışı bırakılan denekler 

çıkarıldığında; kontrol grubunda dokuz, ilaç grubunda yedi denek olmak üzere 

toplam 16 denek çalışmaya dahil edilmiştir. Deney öncesi, postoperatif yedinci, 

14. ve 21. günlerde oksidatif stresi göstermek için serum malondialdehit (MDA) 

ve kemik oluşumu hakkında fikir edinmek için alkalen fosfataz (ALP) düzeyleri 

ölçülmüştür. Radyolojik olarak kaynama direk grafi ve bilgisayarlı tomografiyle 

değerlendirilmiştir. Kallusun mineral yoğunluğu ölçülmüştür. Kallusun histolojik 

olgunlaşma derecesi değerlendirilmiştir. Bulgular: Kırık iyileşmesi sürecinde 

enflamatuvar dönemde MDA düzeyleri her iki grupta başlangıç düzeyine 

göre yüksek bulunmuş; ancak iki grup arasında MDA ve ALP düzeyleri arasında 

istatistiksel olarak anlamlı bir fark saptanamamıştır. Radyolojik ve histolojik 

olarak taurin verilen grupta kaynamanın kontrol grubuna göre olumlu etkilendiği 

gözlenmiştir. Kallusun mineral yoğunluğu açısından gruplar arasında anlamlı 

bir fark saptanmamıştır. Sonuç: Bu çalışmada taurinin kırık iyileşmesi üzerine, 

olumlu bir etkisinin olabileceği gözlenmiştir. Bu etki, ilacın antioksidan aktivitesiyle 

doğrudan ilişkilendirilememiştir. Diyetle taurin alınımının kırık iyileşmesini 

olumlu yönde etkileyebileceği kanaatine varılmıştır. 

Reactive oxygen species are produced following fracture of a bone. Several experimental 

studies revealed that during the fracture healing period, administration 

of an antioxidant has a positive effect on the outcome. In this study, it is aimed 

to evaluate the effects of taurine, a non-structural, semi-essential amino acid with 

antioxidant effects, on fracture healing. Material – Method: Thirty male, adult 

New Zelland rabbits were randomly divided into two groups. An open tibial osteotomy 

followed with fixation was performed to all of the subjects. Taurin was administrated 

to the drug group orogastrically for five days while the control group 

received only tap water utilising the same method. The subjects were sacrificed at 

the 21st day. The study was completed with 16 subjects, nine being in the control 

group and seven in the drug group. In order to measure the oxidative stress, plasma 

malondialdehyde (MDA) levels were measured at day zero, seventh, 14th, and 

21st postoperative days along with alkaline phosphatase (ALP) levels to evaluate 

the bone formation. Cortical bridging and fracture union were evaluated with X- 

ray graphies and computed tomography (CT) scanning. The mineral density of the 

callus was measured via CT scans while the maturity of the callus tissue was determined 

by histologic measures. Results: During the inflammatory period of the 

fracture healing, the MDA levels were found to be higher when compared to the 

baseline values. A statistically significant difference between groups by means of 

the MDA and ALP values could not be found. The fracture healing was observed 

to be superior in the drug group by means of radiological and histological evaluation. 

The mineral density measurements did not reveal any significant difference 

between groups. Conclusion: These findings suggest that taurine supplementation 

has a positive on the fracture union. Though the relation between the fracture 

healing and the antioxidant effect of taurine could not be established in this study; 

diet supplementation with taurine may positively influence the fracture healing 

process. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-141 

Son Dönem Böbrek Yetmezlikli Hastalarda Görülen Osteoporozda 

Homosisteinin Olası Rolü 

Sebahat ÖZDEM 1 , F. Fevzi ERSOY 2 , Vural YILMAZ 2 , Levent DÖNMEZ 3 , 

Adil BOZ 4 , Dilek ÇOLAK 5 , Gültekin SÜLEYMANLAR 2 

P-141 

Possible Role Of Homocysteine In Osteoporosis In Patients With Terminal 

Renal Failure 

Sebahat ÖZDEM 1 , F. Fevzi ERSOY 2 , Vural YILMAZ 2 , Levent DÖNMEZ 3 , 

Adil BOZ 4 , Dilek ÇOLAK 5 , Gültekin SÜLEYMANLAR 2 

CONTENTS 

1Tıbbi Biyokimya ABD, Akdeniz Üniversitesi , Antalya 

2İç Hastalıkları ABD, Akdeniz Üniversitesi, Antalya 

3Halk Sağlığı ABD, Akdeniz Üniversitesi, Antalya 

4Nükleer Tıp ABD, Akdeniz Üniversitesi, Antalya 

5Tıbbi Mikrobiyoloji ABD, Akdeniz Üniversitesi, Antalya 

1 Department of Medical Biochemistry, Akdeniz University, Antalya 

2 Department of Internal Medicine , Akdeniz University, Antalya 

3 Department of Health Sciences, Akdeniz University, Antalya 

4 department of nuclear medicine, Akdeniz University, Antalya 

5 department of Medical Biochemistry, Akdeniz University, Antalya 

Osteoporoz, kemik kütlesinde azalma ve kemik dokusunun mikro-mimarisinde 

bozulma sonucu kırılganlığında artmayla karekterize bir hastalıktır. Böbrek yetmezlikli 

hastaların çoğunda osteoporoz gelişmektedir. Homosistein düzeylerindeki 

artma osteoporoz oluşumunda bağımsız bir risk faktörüdür. Böbrek yetmezlikli 

hastaların çoğunda homosistein düzeyleri yükselmektedir. Bu çalışmada kronik 

böbrek yetmezliği (KBY) nedeniyle periton diyalizi uygulanan hastada, plazma 

homosistein düzeyi ile kemik metabolizması ile kemik yapım ve yıkım belirteçleri 

arasındaki ilişki incelendi. Çalışmaya periton diyalizi uygulanan 51 hasta alındı 

(21 kadın, 30 erkek, yaş ortalaması 50.90±16.46 yıl). Kontrol grubu, kemik mineral 

yoğunluğu normal, benzer yaştaki sağlıklı 41 kişiden (22 kadın, 18 erkek, yaş 

ortalaması 45.68±11.56 yıl) oluşturuldu. Çalışma gruplarında plazma homosistein, 

serum vitamin-B12 ve folat düzeyleri, biyokimyasal kemik yapım ve yıkım 

belirteçleri ile tüm vücut ve femur kemik mineral yoğunluğu ölçüldü. Periton 

diyalizi grubunda, kemik yapım ve yıkım belirteçlerinin kontrole göre anlamlı 

değişiklikler gösterdiği tespit edildi. Homosistein düzeyleri periton diyalizi 

grubunda kontrol grubuna göre anlamlı olarak yüksekti ve bazı kemik belirteçleri 

ile anlamlı korelasyonlar gösterdi. Mevcut bulgular KBY’li hastalarda osteoporoz 

gelişiminde birbirleri ile etkileşen pek çok mekanizmanın rol oynayabileceğine 

ve homosistein düzeylerindeki artışın kemik yapım ve yıkım dengesinin yıkım 

yönüne kaymasına yardımcı olabileceğine işaret etmektedir. 

Osteoporosis is a disease characterized by increased bone fragility due to reduced 

bone mass and disturbance in bone tissue micro-architecture. Osteoporosis develops 

in most of the renal failure patients. Increment in homocysteine level is 

an independent risk factor for osteoporosis development. Homocysteine levels 

increase in most of the renal failure patients. In the present study, we investigated 

the relations of plasma homocysteine levels with bone metabolism and bone formation 

and resorption markers in chronic renal failure (CRF) patients on peritoneal 

dialysis. Studied 51 patients who underwent peritoneal dialysis (21 females, 

30 males, mean age 50.90±16.46 years). Control group included 41 age-matched 

healthy subjects (22 females,18 males, mean age 45.68±11.56 years) with normal 

bone mineral density. Plasma homocysteine, serum vitamin-B12 and folate, biochemical 

markers of bone formation and resorption and whole body and femur 

bone mineral densities were measured in experimental group. Bone formation 

and resorption markers significantly altered between CRF and control groups. 

Homocysteine levels increased in patient group and correlated significantly with 

certain bone markers. Present findings suggested that multiple interacting mechanisms 

play a role in development of osteoporosis in CRF patients and the increment 

in homocysteine levels may contribute to the process by shifting the balance 

between bone formation and resorption in favor of the latter. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-142 

D-Dımer Olçumunde Yontem Karşılaştırılması 

N. Yasemın ARDICOGLU AKISIN 1 , Abbas TANER 2 

1Biyokimya ve klinik biyokimya, Özel MESA Hastanesi, Ankara 

2Mikrobiyoloji ve Klinik Mikrobiyoloji, Özel MESA Hastanesi, Ankara 

P-142 

A Method Comparison For D-Dimer Measurement 

N. Yasemın ARDICOGLU AKISIN 1 , Abbas TANER 2 

1Biocemistry And Clinical Biochemistry, Mesa Hospital, Ankara 

2Microbiology and Clinical Microbiology, MESA Hospital, Ankara 

CONTENTS 

D-Dimer bir fibrin yıkım ürünüdür. Fibrinoliz sonucu küçük bir protein fragmanı 

olarak ortaya çıkar. Tromboembolik durumların tanısına yardımcı olmak amacıyla 

bakılmaktadır. Pulmoner emboli, venöz tromboz ve dissemine intravasküler koagülasyon 

varlığında plazma düzeylerinde artış gözlenir. Normal seviyeleri 

trombozu ekarte ettirmesine rağmen yüksek değerleri tek başına tromboz tanısı 

koyduramaz. Bu çalışmada enzim bağlı floresans yöntemi ile ölçüm yapan Vidas 

D-Dimer Exclusion (MiniVidas - Bio Merieoux) kiti ile monoklonal antikor 

kaplı lateks parçacıları kullanarak türbidimetrik ölçüm yapan otomatize STA- Liatest 

D-Di’yi (StaCompact – Diagnostico Stago) karşılaştırdık. Laboratuvarımıza 

başvuran 41 hastadan alınan sitratlı kan numunlerinden elde edilen plazma santrifüjden 

hemen sonra iki cihazda eş zamanlı olarak çalışılmış ve aralarındaki korelasyon 

OLP (Ordinary least products regression) analizi ile belirlenmiştir. Elde 

edilen verilere göre sırasıyla Vidas D-Dimer Exclusion ve STA- Liatest D-Di için 

ortanca değerleri 2.0 ve 1.83 ng/ml, test ölçüm aralıkları ise 0.03-13.08 ve 0.1- 

10.0 ng/ml idi. Regresyon analizi sonucunda y=0.105+1.42x, r= 0,933 bulundu ve 

iki yöntem arasında anlamlı pozitif korelasyon olduğu saptandı (p


27 - 30 Ekim 2010 




P-143 

Venöz Tromboz Ön Tanısı Olan Hastalarda Faktör V Leıden, Protrombin, 

Mthfr C677T Ve Mthfr A1298C Mutasyonlarının Dağılımı 

Hatice YILDIRIM YAROĞLU, Gülcan GÜNEŞ, Gökçen ALICI SERT, 

Şenay BALCI, Lülüfer TAMER GÜMÜŞ 

Mersin Üniversitesi Tıp Fakültesi Tıbbi Biyokimya AD. Mersin 

Venöz tromboz risk faktörlerinin belirlenmesi ven tıkayıcı olayların önlenmesinde 

ve komplikasyonların en aza indirilmesinde yardımcı olacaktır. Bu nedenle 

çalışmamızda tromboembolik olaylar görülen hastalarda; Faktör V Leiden, 

protrombin G20210A, MTHFR C677T ve MTHFR A1298C mutasyonlarının 

dağılımını saptamayı amaçladık. Çalışma grubumuzu son üç yıldır Mersin Üniversitesi 

Tıp Fakültesi hastanesinde venöz tromboz ön tanısı konulan 220 hasta 

(182 kadın, 38 erkek) oluşturmaktadır. Kan EDTA içeren tüplere alındı ve DNA 

high pure template preparation kiti ile lökositlerden elde edildi. Faktör V Leiden, 

Protrombin G20210A, MTHFR C677T ve MTHFR A1298C mutasyonları Light- 

Cycler mutasyon belirleme kitleri ile Real Time-PCR kullanılarak belirlendi. 

Çalışmamızda Faktör V Leiden mutasyonu %6.4 heterozigot, %2.3 homozigot 

ve %91.4 wild tip, Protrombin G20210A mutasyonu ise, %3.2 heterozigot, %0.5 

homozigot ve %96.4\’i wild tip olarak bulundu . MTHFR C677T % 45.9 heterozigot 

, %7.3 homozigot ve %46.8 wild tip ve MTHFR A1298C mutasyonu % 

51.4 heterozigot, % 10.9 homozigot, % 37.7 wild tip olarak bulundu.Sonuç olarak 

MTHFR A1298C heterozigot genotip dağılımı wild genotipe göre daha yüksek 

bulunmuştur. Mersin bölgesinde tromboembolik olaylarda bu genetik faktörlerin 

rolünü araştırabilmek için daha geniş bir çalışma grubuna gerek duyulmaktadır. 

P-143 

Distrubution Of Factor V Leiden, Prothrombin G20210A, Mthfr C677T 

And Mthfr A1298C Mutations In Patient With A Preliminary Diagnosis Of 

Venous Thrombosis 

Hatice YILDIRIM YAROĞLU, Gülcan GÜNEŞ, Gökçen ALICI SERT, 

Şenay BALCI, Lülüfer TAMER GÜMÜŞ 

Department of Medical Biochemistry, Mersin University Faculty of Medicine, 

Mersin 

Determination of risk factors in venous thrombosis will help to prevent the venoocclusive 

events and minimize its complication. So the aim of this study is to 

determine the frequency of Factor V Leiden, prothrombin G20210A, Methylenetetrahydrofolate 

reductase (MTHFR) C677T and MTHFR A1298C mutations in 

patients with thromboembolic events.The study population consisted of 220 patients,(182 

females and 38 males) with a preliminary diagnosis of venous thrombosis 

for last three years in Mersin University Medicine Faculty Hospital. Blood 

was collected in EDTA-containing tubes and DNA was extracted from leucocyte 

by high pure PCR template preparation kit. Factor V Leiden, prothrombin 

G20210A, MTHFR C677T and MTHFR A1298C mutations were detected by 

using a LightCycler mutation detection kits in Real Time PCR. In our study; Factor 

V Leiden mutation was found heterozygotes (6.4%), homozygotes (2.3%) and 

wild type (91.4%). Prothrombin G20210A mutation, 3.2% were heterozygous, 

only 0.5 % homozygous and 96.4% were wild type. The C677T MTHFR analysis 

showed that 45.9% were heterozygous, 7.3% were homozygous and the remaining 

46.8% were wild type. MTHFR A1298C mutation was present in 51.4% of heterozygotes,10.9% 

homozygotes, 37.7% wild type. As a result . MTHFR A1298C 

heterozygous genotype distrubition was higher than wild genotype . Establishing 

the role of these genetic factors in thromboembolic events in Mersin population 

will require conducting an association study with a larger sample size. 

CONTENTS 




27 - 30 Ekim 2010 




P-144 

Trombolitik Tedavide Glikojen Fosforilaz Bb, Total Sialik Asit, Oksidan Ve 

Antioksidan Parametrelerin Önemi 

Elif EMRE DOĞRUK 1 , Aysun ALTIN 1 , Gökhan BİLGİLİ 2 , 

Özlem TÜYSÜZ 1 , Zehra SERDAR 1 

P-144 

Importance Of Glycogen Phosphorylase Bb, Total Sialic Acid, Oxidant And 

Antioxidant Parameters In The Thrombolytic Therapy 

Elif EMRE DOĞRUK 1 , Aysun ALTIN 1 , Gökhan BİLGİLİ 2 , 

Özlem TÜYSÜZ 1 , Zehra SERDAR 1 

CONTENTS 

1Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Tıbbi Biyokimya Anabilim Dalı 

2Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Kardiyoloji Anabilim Dalı 

ozlemt@uludag.edu.tr 

1Uludağ University Faculty of Medicine, Deparment of Medical Biochemistry 

2Uludağ University Faculty of Medicine, Deparment of Cardiology 

ozlemt@uludag.edu.tr 

Bu çalışmanın amacı, akut miyokard infarktüslü (AMI) hastalarda trombolitik 

tedavinin oksidan ve antioksidan parametreler ve glikojen fosforilaz izoenzim 

BB (GPBB) konsantrasyonları üzerine etkisini araştırmaktır. Çalışmaya, AMI’nü 

düşündüren bir göğüs ağrısının başlamasından sonra 3 saat içinde acil servise 

başvuran ve travmaya uğramamış hastalar alındı. AMI tanısı klinik özellikler, 

elektrokardiyografik bulgular ve artmış biyokimyasal kardiyak marker düzeylerine 

göre konuldu. Çalışmaya AMI’lü total 75 hasta (50 hasta trombolitik tedavi 

aldı, 25 hasta trombolitik tedavi almadı) ve 45 kontrol alındı. Trombolitik 

tedavi doku tipi plazminojen aktivatör (t-PA) ile yapıldı. Kan örnekleri t-PA 

tedavisinden önce ve 2 ile 24 saat sonra alındı. Serum malondialdehid (MDA) 

ve E vitamini yüksek performanslı sıvı kromatografisi ile analiz edildi. Serum 

total sialik asit ve diğer oksidan ve antioksidan parametreler spektrofotometrik 

olarak ölçüldü. GPBB konsantrasyonu immünoenzimometrik ölçüm ile belirlendi. 

Başarılı reperfüzyon sonrası serum MDA, protein karbonilleri, total sialik asit 

ve GPBB konsantrasyonları arttı, antioksidan vitamin ve enzimler ise azaldı. Bu 

bulgular AMI’lü hastalarda reperfüzyon hasarında serbest radikal oluşumunun 

önemini göstermekte ve trombolizis uygulanan AMI’lü hastaların tedavisinde 

antioksidanların da yer almasının gerekliliğini belirtmektedir. Aynı zamanda 

bu parametreler, özellikle GPBB, trombolitik tedavinin etkinliğinin noninvaziv 

olarak değerlendirilmesi için de kullanılabilir. 

The aim of this study was to investigate the effect of thrombolytic therapy on 

oxidant and antioxidant parameters and glycogen phosphorylase isoenzyme BB 

(GPBB) concentrations in patients with acute myocardial infarction (AMI). The 

authors enrolled non-traumatized patients arriving at the emergency department 

within 3 hours after the onset of chest pain suggestive of AMI. The diagnosis of 

AMI was established according to clinical features, electrocardiographic findings 

and increased biochemistry cardiac marker levels. The study was carried out on 

a total of 75 patients with AMI (50 patients received thrombolytic therapy and 

25 patients did not receive thrombolytic therapy), and 45 controls. Thrombolytic 

therapy was performed with tissue-type plasminogen activator (t-PA). Blood 

samples were collected before, 2 and 24 hours after t-PA therapy. Serum malondialdehyde 

(MDA) and vitamin E were analyzed by high-performance liquid 

chromatography. Serum total sialic acid and other oxidant and antioxidant parameters 

were studied spectrophotometrically. Determination of GPBB concentration 

is based on immunoenzymometric assay. Successful reperfusion was followed by 

increased serum MDA, protein carbonyls, total sialic acid and GPBB concentrations 

and by decreased antioxidant vitamins and enzymes. These findings indicate 

the significance of free radical generation processes in reperfusion injury in AMI 

patients, and suggest the potential involvement of antioxidants in the management 

of AMI treated by thrombolysis. Also, these parameters especially GPBB can be 

used for the noninvasive assessment of the effectiveness of thrombolytic therapy. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-145 

Gastrointestinal Kanserli Hastalarda Lipid Ve Protein Oksidasyonu 

Burcu BABA 1 , Aymelek GÖNENÇ 1 , Sebahattin ASLAN 2 , 

Aysun HACIŞEVKİ 1 

P-145 

Lipid And Protein Oxidation In Patients With Gastrointestinal Cancer 

Burcu BABA 1 , Aymelek GÖNENÇ 1 , Sebahattin ASLAN 2 , 

Aysun HACIŞEVKİ 1 

CONTENTS 

1Gazi Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Biyokimya A.D., Ankara 

2Onkoloji A.D., Ankara Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Ankara 

Reaktif nitrojen türleri (RNS) kadar reaktif oksijen türleri (ROS) de normal 

hücresel metabolizmanın ürünleridirler fakat son derece reaktif olduklarından, 

yüksek konsantrasyonlarda DNA, proteinler ve lipidlere zarar verebilirler. Normal 

koşullar altında ROS’un oluşumu ve nötralizasyonu arasında iyi yönetilen 

bir denge vardır. “Oksidatif stres” oksidanlar ve antioksidanlar arasındaki denge 

oksidanların lehine kontrolden çıktığı zaman oluşur. Oksidatif stresin kanser gibi 

pek çok dejeneratif ya da kronik hastalığın patogenezinde önemli rol oynadığı 

düşünülmektedir. Gastrointestinal kanserler dünyada kansere bağlı ölümlerin 

başlıca nedenlerinden biridir. Çalışmamızda gastrointestinal kanserli hastalarda 

sağlıklı kontrol grubuna göre protein oksidasyonunun ve peroksinitrit oluşumunun 

göstergesi olarak nitrotirozin (NT), reaktif nitrojen türlerinin bir indikatörü olarak 

nitrik oksit (NO) ve lipid peroksidasyon göstergesi olarak malondialdehit (MDA) 

düzeylerindeki değişiklikleri ve bu parametreler arasında bir korelasyon olup 

olmadığını araştırmayı amaçladık. Gastrointestinal kanserli hastalarda serum 

MDA, NO ve plazma NT düzeyleri sağlıklı kontrol grubuna göre ölçülmüştür. 

MDA düzeyleri spektrofotometrik olarak, NO ve NT düzeyleri ise kit kullanılarak 

tayin edilmiştir. Hasta grubunda MDA, NO ve NT düzeyleri kontrol grubuna göre 

anlamlı derecede yüksek bulunmuştur (p


27 - 30 Ekim 2010 




P-146 

Akut Miyokard İnfarktüslü Hastalarda Ortalama Trombosit Hacmi, 

Trombosit Dağılım Genişliği Ve Trombosit Sayısının Değerlendirilmesi 

Gökhan ÇAKIRCA, 1 Nuriye METE, 1 , Birgül IŞIK, 1 

Beri HOCAOĞLU BOZARSLAN, 1 Ümit İNCİ, 2 

P-146 

Evaluation Of Mean Platelet Volume, Platelet Distribution Width And 

Platelet Count In Patients With Acute Myocardial Infarction 

Gökhan ÇAKIRCA, 1 Nuriye METE, 1 , Birgül IŞIK, 1 

Beri HOCAOĞLU BOZARSLAN, 1 Ümit İNCİ, 2 

CONTENTS 

1 Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Tıbbi Biyokimya Anabilim Dalı, Diyarbakır 

2 Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Kardiyoloji Anabilim Dalı Diyarbakır 

gokhanmardin47@hotmail.com 

Koroner kalp hastalığı gelişmiş ülkelerde olduğu gibi ülkemizde de hem mortalite, 

hem de morbidite nedeni olarak ilk sırada yer almaktadır. Trombosit ve 

beyaz kan hücreleri, damar duvarındaki endotel ve düz kas hücreleri ile makrofajlarda 

oluşan hücresel olaylar aterogenezin önemli bileşenleridir. Artmış trombosit 

reaktivitesi kanama zamanının kısalmasına ve trombosit hacminin artmasına 

neden olmaktadır. Bazı çalışmalarda koroner arter hastalıkları ve akut myokard 

infarktüsünde ortalama trombosit hacminin arttığı gösterilmiştir. Bu çalışmaya 

Koroner Yoğun Bakım Ünitesinde yatarak tedavi gören 30 hasta ile 30 sağlıklı 

birey kontrol grubu alındı. Bireylerden EDTA’lı tüplere alınan kanlar CELL- 

DYNE 3700 hemogram cihazı ile çalışıldı. Hasta grubunda trombosit, ortalama 

trombosit hacmi (MPV) ve trombosit dağılım genişliği (PDW) düzeyleri sırayla 

238633.3±52557, 9.8±1.7 ve 18.2±1.1 olarak, kontrol grubunda ise trombosit, 

MPV ve PDW düzeyleri sırayla 242300.0±37400.1, 6.7±0.6 ve 17.1 ±0.6 olarak 

bulundu. Hasta grubu trombosit düzeyi ile kontrol grubu arasında fark istatistiksel 

olarak anlamlı bulunmadı (p>0.05). Hasta MPV ve PDW kontrol grubuna 

göre yüksek, aradaki fark istatiksel olarak anlamlıdır(p


27 - 30 Ekim 2010 




P-147 

Yağlı Karaciğerde Basit İnvazif Olmayan Belirteçler Ve İndekslerin Tanısal 

Yeri 

Hüseyin KAYADİBİ 1 , Bülent YAŞAR 2 , Mustafa GÜLTEPE 3 

P-147 

Diagnostic Utility Of Simple Non-Invasive Markers And Indexes For Fatty 

Liver 

Hüseyin KAYADİBİ 1 , Bülent YAŞAR 2 , Mustafa GÜLTEPE 3 

CONTENTS 

1İskenderun Asker Hastanesi, Tıbbi Biyokimya Laboratuvarı, İskenderun 

2Haydarpaşa Numune Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Gastroenterohepatoloji 

Servisi, İstanbul 

3GATA Haydarpaşa Eğitim Hastanesi, Tıbbi Biyokimya Servisi, İstanbul 

mdkayadibi@yahoo.com 

Yağlı karaciğerin invazif olmayan testler ve indeksler ile tespiti rutin klinik pratikte 

önemli bir husustur. Bu nedenle, yağlı karaciğerin tahmini için ALT, AST, 

AST/ALT, APRI, FIB-4, FORNS ve API indekslerinin tanısal yerini belirlemeyi 

amaçladık. USG ile karaciğer yağlanması ispat edilmiş 57 hastaya karaciğer 

biyopsisi yapıldı. Yağlı infiltrasyonun derecesi Textbook of Pathology of the 

Liver’ da belirtilen skorlama şemasına göre yapıldı. Yağlı karaciğer alt grupları 

arasında ALT, AST ve AST/ALT oranı değerleri istatistiksel olarak anlamlıydı 

(sırasıyla, P=0.003, P=0.015 ve P=0.046), fakat diğer incelenen parametreler 

anlamlı değildi. 0., 1., 2. ve 3. derece yağlı karaciğer hastalarının ALT değerleri 

sırasıyla [22(18-36) U/L, 35(28-54) U/L, 35(26-72) U/L ve 71(51-82) U/L, medyan(25.-75. 

çeyreklik)] iken AST değerleri sırasıyla [23(21-27) U/L, 25(24-37) 

U/L, 29(23-43) U/L ve 37(34-46) U/L, medyan(25.-75. çeyreklik)] idi. AST/ 

ALT oranları ise sırasıyla [0.96(0.72-1.35), 0.80(0.59-1.01), 0.77(0.56-0.95) 

ve 0.59(0.44-0.76), medyan(25.-75. çeyreklik)] idi. ALT, AST, AST/ALT ve 

APRI değerleri karaciğer yağlanmasının derecesi ile anlamlı düzeyde korelasyon 

gösterdi (sırasıyla, r=0.462, p


27 - 30 Ekim 2010 




P-148 

Taenıa Sagınata İle Enfekte Çocuklarda Protein Oksidasyonunun 


Işıl ÇAKIR 1 , Eser KILIÇ 1 , Ülfet ÇETİNKAYA 2 , Sinem SÖYLEMEZ 1 , 

Gülden BAŞKOL 1 , Salih KUK 2 , Ali ÇELİKÖZ 3 , Süleyman YAZAR 3 

P-148 

Investigation Of Protein Oxidation In Children Infected With Taenia 

Saginata 

Işıl ÇAKIR 1 , Eser KILIÇ 1 , Ülfet ÇETİNKAYA 2 , Sinem SÖYLEMEZ 1 , 

Gülden BAŞKOL 1 , Salih KUK 2 , Ali ÇELİKÖZ 3 , Süleyman YAZAR 3 

CONTENTS 

1Biyokimya A.D., Tıp Fakültesi, Erciyes Üniversitesi, Kayseri 

2Parazitoloji A.D., Tıp Fakültesi, Erciyes Üniversitesi, Kayseri 

3Parazitoloji, Tıp Fakültesi, Cumhuriyet Üniversitesi , Sivas 

1 Department of Biochemistry, Erciyes University, Faculty of Medicine, Kayseri 

2 Parasitology, Erciyes University, Faculty of Medicine, Kayseri 

3 Parasitology, Cumhuriyet University, Faculty of Medicine, Kayseri 

Bu çalışmada, tenya pozitif çocukların serumlarında antioksidan statünün 

değerlendirilmesinde bir belirteç olan total tiyol düzeyleri ile protein oksidasyon 

hasarının bir göstergesi olan AOPP (ileri protein oksidasyon ürünleri) düzeyleri 

tespiti ve protein peroksidasyonunun rolünün araştırılması amaçlandı. Sonuçlar 

kontrol grubuyla karşılaştırıldı. Çalışma grubuna intestinal bir parazit olan 

T.saginata pozitif 39 çocuk ile yaş ve cinsiyet bakımından uyumlu 31 T.saginata 

negatif sağlıklı çocuk dahil edildi. Bütün katılımcılardan, bir gece açlığını takiben 

sabah venöz kan örnekleri alındı. Serum numuneleri -70 o C ’de AOPP ve total tiyol 

düzeyleri ölçümüne kadar saklandı. AOPP düzeyleri T.saginata pozitif çocuklarda 

kontrol grubuyla karşılaştırıldığında (40.96 ±13.30 micromol/L), rakamsal 

olarak yüksek bulunurken istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunamadı (p=0.27). 

Total tiyol düzeyleri T.saginata pozitif çocuklarda (559,20±170.44 micromol/L) 

kontrol grubuna göre (742.86±177.24 micromol/L) daha düşük ve istatistiksel 

olarak da anlamlı (p


27 - 30 Ekim 2010 




P-149 

Kronik Hepatit C Hastalarında Protein Oksidasyonu 

Cevat YAZICI 1 , Feray ERDEM 1 , Didem BARLAK KETİ 1 , İnci KILIÇ 2 

Orhan YILDIZ 2 

P-149 

Protein Oxidation In Patients With Chronic Hepatitis C 

Cevat YAZICI 1 , Feray ERDEM 1 , Didem BARLAK KETİ 1 , İnci KILIÇ 2 

Orhan YILDIZ 2 

CONTENTS 

1 Erciyes Üniversitesi Biyokimya Anabilim Dalı, Kayseri 

2 Erciyes Üniversitesi Enfeksiyon Hastalıkları ve Klinik Mikrobiyoloji Anabilim 

Dalı, Kayseri 

1Erciyes University Faculty of Medicine Department of Biochemistry, Kayseri 

2Erciyes University Faculty of Medicine Department of Infectious Diseases and 

Clinic Microbiology, Kayseri 

Kronik hepatit C (KHC) enfeksiyonu; sıklıkla siroz, karaciğer yetmezliği ya da 

karaciğer kanserine ilerleyen önemli bir sağlık problemidir. Hastalığın patogenezi 

açık değildir fakat etkili olan faktörlerden biri oksidadif strestir. Bu çalışmanın 

amacı; KHC hastalarında, protein oksidasyonuna bağlı oksidadif stresi, plazma 

ileri okside protein ürünleri (advanced oxidation protein products: AOPP) ve 

tiyol düzeyleri üzerinden değerlendirmektir. Yaşları 19-63 arasında değişen 15 

KHC hastası (11 kadın, 4 erkek) ve 15 sağlıklı kişi (11 kadın, 4 erkek) çalışmaya 

alındı. Hastalar ve kontrol grubundan elde edilen plazma örneklerinde, protein 

oksidasyon ürünlerinden AOPP ve plazmanın en önemli antioksidanı olan tiyol 

düzeyleri tayin edildi. Kontrolle karşılaştırıldığında, KHC hastalarında AOPP 

düzeyleri daha yüksek (23.52±2.39 / 33,16±12.89 µmol/L; p


27 - 30 Ekim 2010 




P-150 

Deneysel Kolit Modelinde Glukagon Like Peptid–2’ Nin Protein 

Oksidasyonuna Etkisi 

S. MUHTAROĞLU 1, Didem BARLAK KETİ 1, F. ERDEM 1,B. HALAÇLA 

R2, A. AKCAN 2 

P-150 

The Effect Of Glucagon-Like Peptide–2 On Protein Oxidation In 

Experimental Colitis Model 

S. MUHTAROĞLU 1, Didem BARLAK KETİ 1, F. ERDEM 1,B. HALAÇLA 

R2, A. AKCAN 2 

CONTENTS 

1Erciyes Üniversitesi Tıp Fakültesi Biyokimya Anabilim Dalı, Kayseri 

2Erciyes Üniversitesi Tıp Fakültesi Genel Cerrahi Anabilim Dalı, Kayseri 

dbarlakketi@erciyes.edu.tr 

1Erciyes University, Faculty of Medicine Department of Biochemistry, Kayseri 

2Erciyes Universitesi of Medicine Department of Surgery, Kayseri 

dbarlakketi@erciyes.edu.tr 

Ülseratif kolit; kronik, ilerleyici, remisyon ve relapslarla seyreden inflamatuvar 

bağırsak hastalığıdır. Patogenezinde oksidatif stresin rol oynadığı ileri sürülmektedir. 

Glukagon like peptid-2 (GLP-2)’nin mukozal hasarı ve bakteriyel translokasyonu 

azaltıcı etkisi, terapötik bir ajan olarak kullanımını gündeme getirmiştir. 

Bu çalışmanın amacı; GLP-2’nin protein oksidasyonu ve lipid peroksidasyonuna 

etkisini; tiyol, ileri oksidasyon protein ürünleri (AOPP) ve malondialdehit (MDA) 

düzeyleri üzerinden değerlendirmektir. Bu çalışmada 21 erkek Wistar rat; kontrol 

(n=7), kolit (n=7) ve tedavi grubu (kolit + GLP-2 n=7) olarak 3’e ayrıldı. Kolit ve 

tedavi gruplarına trinitrobenzen sülfonik asit etanol karışımı; kontrol grubuna ise 

serum fizyolojik (SF) intrarektal yoldan uygulandı. Kolit oluşumu sonrası tedavi 

grubuna 7 gün GLP-2 (50µg/kg/gün tek doz subkutan) verildi. Serum AOPP, tiyol 

ile doku MDA düzeyleri ölçüldü. Kontrolle karşılaştırıldığında, kolit grubunda 

AOPP düzeyleri daha yüksek (p


27 - 30 Ekim 2010 




P-151 

Majör Depresyonlu Hastalarda Plazma Tiyol Ve AOPP Düzeyleri 

Melike Sinem SÖYLEMEZ 1 , Figen NARİN 1 , Kıymet DOLBUN 1 , 

Murat AYDIN 2 

P-151 

AOPP And Thiol Levels In Patients With Major Depression 

Melike Sinem SÖYLEMEZ 1 , Figen NARİN 1 , Kıymet DOLBUN 1 , 

Murat AYDIN 2 

CONTENTS 

1Erciyes Üniversitesi Tıp Fakültesi Biyokimya AD, Kayseri 

2Erciyes Üniversitesi Tıp Fakültesi Psikiyatri AD, Kayseri 

mssoylemez@erciyes.edu.tr 

1Erciyes University, Faculty of Medicine Department of Biochemistry, Kayseri 

2Erciyes University, Faculty of Medicine Department of Psychiatry, Kayseri 

mssoylemez@erciyes.edu.tr 

Major depresyon; antioksidan savunma sistemindeki bozuklukla ilişkili bir durum 

olup; bu sistemde yer alan tiyol grupları, enzimatik-nonenzimatik mekanizmalarla 

ROS (Reactive oxygen species) ve diğer serbest radikalleri yok eden önemli 

bir üyedir. AOPP (advanced oxidation protein products) ise oksidatif hasarın 

markırlarından biri olarak değerlendirilmektedir. Bu çalışmada, antidepresan tedavi 

alan majör depresyonlu hastalarda oksidatif stresi değerlendirmek için plazma 

tiyol ve AOPP düzeylerinin araştırılması amaçlanmıştır. Bu çalışmaya majör 

depresif bozukluk tanısı alan 20 hasta ve 20 kontrol olmak üzere 40 kişi dahil 

edildi.Hastalara antidepresan tedavi olarak sitalopram başlandı.Tedavi öncesi ve 

sonrası gruplardan alınan EDTA’lı plazma örneklerinde tiyol ve AOPP düzeyleri 

ölçülerek, 20 kontrolün sonuçları ile karşılaştırıldı. Plazma tiyol düzeyleri Hu 

ve ark.’nın, AOPP düzeyleri Witko-Sarsat ve ark.’nın metoduna göre spektrofotometrik 

olarak ölçüldü. Tedavi öncesi ve sonrası grupta plazma AOPP düzeyleri 

kontrole göre anlamlı olarak yüksek bulunurken (p0.05). 

Her üç grup arasında plazma tiyol düzeyleri açısından istatistiksel olarak anlamlı 

bir fark bulunamadı (p>0.05). Majör depresyonda oksidatif hasarın arttığı ve antidepresan 

olarak sitalopramın oksidatif stres üzerine anlamlı bir etkisinin olmadığı 

düşünüldü. 

Major depression is associated with a defect in an antioxidant defensive system. 

The thiol groups, which are the members of this system, destroy ROS (Reactive 

oxygen species) and other free radicals by both enzymatic and nonenzymatic 

mechanisms. AOPP (advanced oxidation protein products) is also known as the 

marker of oxidative damage. The aim of this study is to determine plasma thiol 

and AOPP levels in the patients who were diagnosed with major depression and 

taken antidepressant drugs to investigate oxidative stress. Present was applied to 

20 patients with major depression and 20 controls. Patients were treated with an 

antidepressant drug, was called citalopram. Plasma samples were collected into 

blood tubes containing EDTA before and after the therapy.We measured thiol and 

AOPP levels in these samples and compared the results to the control group’s results. 

Plasma thiol and AOPP levels were determined using the spectrofotometric 

methods of Hu et al. and Witko-Sarsat et al., respectively. Plasma AOPP levels 

were significantly higher in both pre-therapy and post-therapy groups than in the 

control group (p0.05).Plasma thiol levels were 

not significantly different in all 3 groups (p>0.05). Oxidative damage increases 

in major depression and we expected that citalopram doesn’t have a significant 

effect on oxidative stress. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-152 

Psoriazis Hastalarına Uygulanan N-Asetilsistein’in Lipid Ve Protein 

Oksidasyonu Üzerine Etkisi 

Esen TANRIKULU 1 , Kader KÖSE 1 , Serap UTAŞ 2 , Cevat YAZICI 1 , 

Nazan TAŞLIDERE 2 , Seval KAYA 1 

P-152 

The Effect Of N-Acetylcysteine On Lipid And Protein Oxidations In 

Patients With Psoriasis 

Esen TANRIKULU 1 , Kader KÖSE 1 , Serap UTAŞ 2 , Cevat YAZICI 1 , 

Nazan TAŞLIDERE 2 , Seval KAYA 1 

CONTENTS 

1Erciyes Üniversitesi Tıp Fakültesi Biyokimya Anabilim Dalı, Kayseri 

2Erciyes Üniversitesi Tıp Fakültesi Dermatoloji Anabilim Dalı, Kayseri 

etanrikulu@erciyes.edu.tr 

1Erciyes University Faculty of Medicine Department of Biochemistry, Kayseri 

2Erciyes University Faculty of Medicine Department of Dermatology, Kayseri 

etanrikulu@erciyes.edu.tr 

Etiyolojisinde oksidatif stresin de rol oynadığı öne sürülen psöriasiste, immunosupresyon 

etkileri nedeniyle, lezyonların tedavisinde kullanılan psoralen+ultraviolet 

A (PUVA) ve dar band (DB)-UVB’nin serbest oksijen radikalleri (SOR)’nin üretimini 

artırdığı ve oksidatif strese neden olabileceği öne sürülmektedir. Bu nedenle 

psöriatik hastalarda, fototerapinin yanı sıra antioksidanların kullanımı; tedavi 

etkinliğinin artmasında önemli rol oynayabilir. Son yıllarda, güçlü bir antioksidan 

olduğu gösterilen N-asetilsistein (NAC)’in bu etkisi, redükte glutatyon prekürsörü 

olmasına ve doğrudan SOR’u toplayabilmesine bağlanmaktadır. Bu çalışma, fototerapi 

uygulanan psöriatik hastalarda, lipid ve protein oksidasyonu üzerinden 

oksidatif stresin varlığını göstermek amacıyla yapıldı ve tedavi protokolüne ilave 

edilen NAC’ın, bu parametrelere ve klinik iyileşmeye etkisi araştırıldı. Çalışmaya 

alınan 14 sağlıklı gönüllünün yanı sıra, PUVA veya DB-UVB ile tedavi edilen 

29 psoriazis hastası; NAC (2x600 mg NAC/gün; n:15) ve Plasebo (2x600 mg 

plasebo/gün; n:14) olmak üzere, rastgele iki gruba ayrıldı. Hastalığın şiddeti PASI 

skoru ile değerlendirildi. NAC ve Plasebo gruplarından tedavi öncesi ve bir aylık 

tedavi sonrası elde edilen serum örneklerinde ve kontrol grubunda lipid peroksit 

ile pirrolize protein düzeyleri ölçüldü. Kontrollere göre; hastalarda tedavi öncesi 

yüksek (p0.005); NAC grubunda ise azalarak 

(p0.005) belirlendi. Tedaviyi takiben her 

iki hasta grubunda da PASI skoru düşük bulundu (p


27 - 30 Ekim 2010 




P-153 

Metabolik Sendromu Olan Kişilerde Kırmızı Şarabın Oksidan Stres Ve 

Antioksidan Savunma Sistemlerine Etkisi 

Eser Y. SÖZMEN 1 , Muammer KARADENIS 2 , Hatice K. YILDIRIM 3 , 

Yasemin D. AKÇAY 4 , Candeğer YILMAZ 2 

P-153 

Effect Of Red Wine Consumption On Antioxidant System In Patients Wi̇th 

Metabolic Syndrom 

Eser Y. SÖZMEN 1 , Muammer KARADENIS 2 , Hatice K. YILDIRIM 3 , 

Yasemin D. AKÇAY 4 , Candeğer YILMAZ 2 

CONTENTS 

1Tıbbi Biyokimya A.D., Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi , İzmir 

2Endokrınoloji A.D., Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi, İzmir 

3Biyoteknoloji A.D., Ege Üniversitesi Gıda Mühendisliği Fakültesi, İzmir 

4Tıbbi Biyokimya A.D., Ege Üniversitesi Gıda Mühendisliği Fakültesi, İzmir 

1 Department of Medical Biochemistry, Ege University, Medıcal Faculty, İzmir 

2 Department of Endocrinology, Ege University, Faculty of Medicine, İzmir 

3 Department of Biotechnology, Ege University, Faculty of Food Engıneerıng, İzmir 

4 Department of Medical Biochemıstry, Ege University, Food Engineering , İzmir 

Son yıllarda yürütülen çalışmalarda kırmızı şarap alımının kardiyovaskuler 

hastalıkları azalttığı gösterilmiştir. Kırmızı şarabın içeriğinde bulunan fenolik 

bileşiklerin serbest radikalleri zararsız hale getirdiği ve lipid peroksidasyonunu 

önlediği düşünülmektedir. Metabolik sendrom insulin direnci, kolesterol 

yüksekliği ile birlikte olan bir sendrom olup kardiyovaskuler hastalıklar için için 

önemli bir risk faktörüdür. Bu çalışmanın amacı, metabolik sendromu olan hastalarda 

kırmızı şarabın serum oksidasyonu, antioksidan kapasite ve antioksidan 

enzim aktiviteleri üzerine etkisini araştırmaktır. Çalışmada, 12 hasta ve 14 sağlıklı 

kişi 3 ay boyunca günde 200 mLkırmızı şarap (Cabernet Sauvignon) içmişlerdir. 

Çalışmanın başlangıcında ve sonunda alınan kan örneklerinde serum oksidasyonu, 

paraoksonaz ve arilesteraz aktiviteleri, adiponektin, Leptin düzeyleri 

belirlenmiştir. Şarap alımı hastalarda arilesteraz aktivitesinde istatsitiksel anlamlı 

olmayan bir artışa (p=0.073), paraoksonaz aktivitesinde (p=0,057) ve bazaluyarılmış 

LDL dien düzeylerinde düşmeye neden olmuş, sağlıklı kişilerde bu etkiler 

gözlenmemiştir. Her iki grupta şarap alımı sonrası total antioksidan aktivite 

artmıştır (p0,05) both in two groups following 

to wine administration period. Current data consider that the regularly red wine 

consumption may be beneficial for the antioxidant potential on LDL oxidation in 

patients with metabolic syndrome. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-154 

Deneysel Miyokard İnfarktüslü Sıçanların Serum Ve Eritrositlerinde 

Oksidatif Stres Göstergeleri 

Betül EVRAN , Eesra Betül KALAZ, Semra DOĞRU-ABBASOĞLU, 

Müjdat UYSAL 

P-154 

Oxidative Stress Parameters In Serum And Erythrocytes In Rats With 

Experimental Myocardial Infarction 

Betül EVRAN , Eesra Betül KALAZ, Semra DOĞRU-ABBASOĞLU, 

Müjdat UYSAL 

CONTENTS 

İstanbul Üniversitesi, İstanbul Tıp Fakültesi, Biyokimya AD, Çapa, İstanbul 

evranbetul@hotmail.com 

Miyokard infaktüsü (MI) iskemik kalp hastalığının yaygın görülen bir şeklidir. 

MI’daki doku hasarında oksidatif stresin önemli bir rol oynadığı bildirilmektedir. 

İzoprenalin (İP) sentetik b-adrenerjik agonisttir ve deney hayvanlarına yüksek 

dozlarda uygulandığında insanlardaki MI’a morfolojik olarak benzeyen “infarktüs 

benzeri” lezyonlar oluşturur. Çalışmamızda sıçanlara 24 saat ara ile iki doz 85 mg/ 

kg İP periton içi yolla uygulandı ve son uygulamadan 6 ve 24 saat sonra sıçanlar 

öldürüldü. Bu sıçanların serumunda ve eritrositlerinde oksidatif stres göstergesi 

olarak malondialdehit, isoprostan ve protein karbonil düzeyleri saptandı. Kalp 

dokusundaki hasarın göstergesi olarak ise, serum troponin, kreatin kinaz ve laktat 

dehidrojenaz aktiviteleri ölçüldü. Bunlara ek olarak, MI’lı sıçanlarda oksidatif 

stres göstergeleri ile kalp hasarı göstergeleri (kardiyak markerler) arasındaki 

korelasyonlar araştırıldı. Sonuçlarımız İP uygulaması ile oluşturulan miyokard 

infarktüsünde kardiyak “markerlerde” ve oksidatif stres göstergelerinde bir artış 

olduğunu göstermektedir. 946 

İstanbul University, İstanbul Faculty of Medicine, Department of Biochemistry, 

İstanbul 

evranbetul@hotmail.com 

Myocardial infarction (MI) is a common presentation of ischemic heart disease. 

It has been reported that oxidative stress plays an important role in tissue damage 

in MI. Isoprenaline (IP) is a synthetic b-adrenergic agonist when administered to 

experimental animals in high doses, produces “infarct-like” lesions in the heart, 

which morphologically resembles MI in man. In our study, IP (85 mg/kg/i.p.) was 

given to rats as two doses with a 24-h interval. All rats were killed 6 and 24 hrs 

after last IP injection. Malondialdehyde, isoprostane and protein carbonyl levels 

as oxidative stress parameters were determined in the serum and erythrocytes of 

these animals. Serum troponin T levels and creatine kinase and lactate dehydrogenase 

activites were measured to reflect cardiac damage. In addition, the correlations 

between oxidative stress parameters and cardiac markers were investigated 

in rats with MI. According to our results, oxidative stress parameters and cardiac 

markers increased in serum of rats with IP-induced myocardial infarction. 893 




27 - 30 Ekim 2010 




P-155 

Hashimoto Tiroiditinde İnterlökin-10 (-1082) Gen Polimorfizminin 


Merve BAKİ 1 , Fevziye Emin AKMAN 1 , Müge KANMAZ-ÖZER 1 , 

Ayşenur ÖZDERYA 2 , Berrin KARADAĞ 2 , Pervin VURAL 1 , 

Semra DOĞRU-ABBASOĞLU 1 , Müjdat UYSAL 1 

1İstanbul Üniversitesi, İstanbul Tıp Fakültesi, Biyokimya AD, İstanbul 

2Şişli Etfal Eğitim ve Araştırma Hastanesi, 2. Dahiliye Kliniği, İstanbul 

mugekanmazozer@yahoo.com 

Hashimoto tiroiditi (HT) tiroid bezinin en sık görülen otoimmün hastalıkları 

arasında yer almaktadır. Etyopatogenezi tam olarak aydınlatılmamış olmakla 

birlikte, kronik inflamasyon, endotel harabiyeti ve çeşitli sitokinlerin önemli 

olabileceği düşünülmektedir. IL-10 immünosüpresif ve anti-inflamatuar özellikleri 

olan bir sitokindir. Ateroskleroz, diabetes mellitus ve çeşitli otoimmün 

hastalıklarda plazma IL-10 düzeylerinin azalması söz konusudur. Plazma IL-10 

düzeyleri genetik kontrol altındadır. IL-10 geninin promoter bölgesinde (-1082) 

mutant A allelin varlığı azalmış transkripsiyonel aktivite ve plazma IL-10 düzeylerinin 

azalması ile ilişkili bulunmuştur. Çalışmamızda IL-10 (-1082) polimorfizminin 

HT için bir risk faktörü olup olmadığını incelemek istedik. Çalışmamıza 

131 HT ve 82 sağlıklı kontrol dahil edildi. Periferik kan lökositlerinden genomik 

DNA izolasyonu yapıldı. IL-10 -1082 G/A genotiplemesi allel spesifik 

oligonükleotid-PCR (ASO-PCR) tekniği kullanılarak gerçekleştirildi. HT ile bu 

polimorfizm arasında istatiksel olarak anlamlı bir ilişki saptanmadı. Sonuç olarak, 

IL-10 (-1082) polimorfizmi HT için bir risk oluşturmamaktadır. Bununla birlikte 

örnek sayısı arttırılarak bulgularımız desteklenecektir. 1088 

P-155 

Evaluation Of Il-10 (-1082) Gene Polymorphism In Hashimoto Thyroiditis 

Merve BAKİ 1 , Fevziye Emin AKMAN 1 , Müge KANMAZ-ÖZER 1 , 



1Istanbul University, Istanbul Faculty of Medicine, Department of Biochemistry, 

Istanbul 

2Şişli Etfal Education and Research Hospital 2. Internal Medicine Clinic, 

İstanbul 

mugekanmazozer@yahoo.com 

Hashimoto thyroiditis (HT) is one of the most common autoimmune disorders 

of thyroid gland. The etiopathogenesis of HT has not been clearly elucidated although 

the role of chronical inflammation, endothelial damage and various cytokines 

have been established. IL-10 is a cytokine with immunosuppressive and 

antiinflammatory properties. There is a decrease of plasma IL-10 levels in atherosclerosis, 

diabetes mellitus and various autoimmune disorders. Plasma IL-10 

levels are under genetic control. The presence of mutant A allele in the promoter 

region of IL-10 (-1082) was shown to be related with decreased transcriptional 

activity and decreased plasma levels. The aim of our study was to investigate 

is the IL-10 (-1082) polymorphism a risk factror for HT. 131 patients with HT 

and 82 healthy controls were included in the study. Genomic DNA isolation was 

performed from peripheral blood leukocytes. Detection of the IL-10 -1082 G/A 

polymorphism was done by a allele specific oligonucleotide- PCR (ASO-PCR) 

technique. There was no a significant relationship between this polymorphism 

and HT. In conclusion, IL-10 -1082 polymorphisms are not risk factors for HT. 

However, greater number size will support our findings. 1039 

CONTENTS 




27 - 30 Ekim 2010 




P-156 

PON1 55/192 Ve ACE I/D Gen Polimorfizmlerinin Diabetik Nefropati 


Canan KÜÇÜKGERGİN 1 , Şeyda ALSANCAK 1 , Elif ÖZKÖK 3 , 

Alaattin YILDIZ 2 , Makbule AYDIN 3 , Şule SEÇKİN 1 

P-156 

Effects Of PON1 55/192 And ACE I/D Gene Polymorphisms On Diabetic 

Nephropathy 

Canan KÜÇÜKGERGİN 1 , Şeyda ALSANCAK 1 , Elif ÖZKÖK 3 , 

Alaattin YILDIZ 2 , Makbule AYDIN 3 , Şule SEÇKİN 1 

CONTENTS 

İstanbul Üniversitesi, İstanbul Tıp Fakültesi, Biyokimya1, Nefroloji2 Anabilim 

Dalı, Deneysel Tıp Araştırma Enstitüsü3, Çapa, İstanbul 

Diabet hastalarında nefropati gibi diabetik komplikasyonların gelişmesinde anjiotensin 

konverting enzim (ACE) ve paraoksanaz 1 (PON1) genlerinin önemli 

rol oynadığı belirtilmektedir. Bizim bu çalışmadaki amacımız diabetik nefropati 

gelişmesinde PON1 ve ACE gen polimorfizmlerinin etkisini incelemektir. Yöntem: 

Çalışmamız 124 nefropatili tip 2 diabet hastası , 95 nefropati içermeyen tip 

2 diabet hastası ile 117 sağlıklı kişiden oluşmaktadır. PON1 192 ve PON1 55 ve 

ACE gen polimorfizmleri polimeraz zincir reaksiyonu (PCR) tekniği ile çalışıldı. 

Genotip dağılımı pearson’s c2 testi ile istatistiksel olarak değerlendirildi. Bulgular: 

Hem kontrol hem de diabetik hasta grubunda yaş, cinsiyet, BMI açısından 

anlamlı bir farklılık saptanmadı. Diabetik hastaların ACE genotip dağılımı kontrol 

ile karşılaştırıldığında anlamlı bir farklılık bulunmadı. PON1 55 ve 192 genotip 

ve allel dağılımı açısından diabetik hasta grubuyla kontrol arasında anlamlı bir 

farklılık bulunmadı. Diğer yandan, PON1 55/192 ve ACE gen polimorfizmleri nefropatisi 

olan diabet hastaları ile nefropatisi olmayan diabet hastaları arasında da 

anlamlı bir farklılık bulunmadı. Sonuç: Sonuçlarımıza göre, ACE ve PON1 55/192 

gen polimorfizmlerinin hem diabette hem de diabetik nefropati oluşumunda bir 

rolü olmadığını ileri sürebiliriz. 

1,2Istanbul University, Istanbul Faculty of Medicine, Department of 

Biochemistry1,Nephrology2 A.B.D.,3Istanbul University Institute of Experimental 

Medicine Research, Department of Neuroscience, Çapa,Istanbul 

Angiotensin-converting enzyme (ACE) and paraoxonase1 (PON1) genes involved 

in oxidative stress are considered as candidates for diabetic nephropathy 

since oxidative stress may play an important role in the development of diabetic 

complications. The aim of this study was to investigate the association between 

PON1 and ACE gene polymorphisms and diabetic nephropathy. A total of 124 

type 2 diabetic patients with nephropathy and 95 type 2 diabetic patients without 

nephropathy and 117 healty controls were included in this study. Genotypes for 

PON1 192 and PON1 55 and ACE were determined by polymerase chain reaction 

(PCR) technique. Statistical analysis for genotype distribution was performed by 

using Chi-square test. Control and both diabetic patient groups had similar distributions 

in terms of sex, age and BMI. When distributions of ACE genotypes 

in diabetic patients were compared with those of controls, no significant difference 

was detected. There was also no significant difference in allele and genotype 

frequencies of PON1 55 and 192 between diabetic patients and controls. On the 

other hand, no association was found between the PON1 55/192 and ACE polymorphisms 

and the presence of nephropathy in diabetic patients. According to our 

findings, there is no association between the ACE and PON1 55/192 polymorphisms 

and diabetes and its complication such as nephropathy. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-157 

Kronik Böbrek Hastalarında Gerçek Kreatinin Ölçüm Yöntemlerinin 


Bülent AYDINBELGE 1 , Aytün Ş. KILINÇ 1 , Banu KAPLAN 2 , 

Murat DURANAY 2 , Gül Sevim SAYDAM 1 , Doğan YÜCEL 1 

P-157 

Comparison Of “True” Creatinine Methods In Patients With Chronic 

Renal Disease 

Bülent AYDINBELGE 1 , Aytün Ş. KILINÇ 1 , Banu KAPLAN 2 , 

Murat DURANAY 2 , Gül Sevim SAYDAM 1 , Doğan YÜCEL 1 

CONTENTS 

1Tıbbi Biyokimya Bölümü, Ankara Eğitim ve Araştırma Hastanesi , Ankara 

2Nefroloji Kliniği, Ankara Eğitim ve Araştırma Hastanesi , Ankara 

Kreatinin böbrek fonksiyonunun değerlendirilmesinde değerli bir analittir. 

Kreatinin ölçümünde en yaygın kullanılan Jaffe yöntemidir. Çeşitli kreatinin 

dışı bileşikler Jaffe yöntemini interfere eder. Bu çalışmada amacımız, “gerçek” 

kreatinin ölçümüne yönelik yöntemler geliştirerek otomatize etmek ve bu yöntemlerin 

performans özelliklerini karşılaştırmaktı. Çalışmada 102 kronik böbrek 

hastası (KBH) ile yaş ve cinsiyet olarak eşleştirilmiş 37 sağlıklı kontrolden elde 

edilen serumlarda şu yöntemlerle kreatinin ölçümleri yapıldı: Enzimatik yöntem, 

Jaffe reaksiyonuna dayanan kinetik ölçüm yöntemi, asidifikasyon yöntemi, farklı 

pH’da tamponlanan [(pH 7.8 Tamponlu1) ve pH 9,65(Tamponlu2)] pikrik asit 

ayıraçlarına dayanan yöntemler, Fuller’s earth reaktifine kreatininin adsorbsiyonuna 

dayanan yöntem. Yöntemlerin performans özellikleri karşılaştırıldı. Ayrıca, 

kreatinin yöntemleri KBH’nın evrelerine göre de [evre 1, evre 2, evre 3, evre 4] 

karşılaştırıldı. Yöntemlerin karşılaştırılmasında enzimatik yöntem referans olarak 

alındı. Enzimatik yönteme (x) göre diğer yöntemlerin (y) ilişkisini ortaya koyan 

regresyon denklemleri belirlendi. Kreatinin ölçüm yöntemlerini klinik yarar 

açısından degerlendirmek için MDRD formülünü kullanarak GFR hesaplaması 

yapıldı. Kullanılan yöntemlerin tümü de kinetik Jaffe yöntemine göre daha düşük 

kreatinin değerleri verdi. Fuller’s earth dışında, tüm yöntemler otomatize edilebilmektedir. 

Performans özellikleri genel olarak kinetik Jaffe ve enzimatik yöntem 

ile uyumludur. Bunlar içinde enzimatik yöntemle en iyi uyum gösteren yöntem 

tamponlu 2 yöntemidir. Yöntem ucuzdur ve ayıraç stabilitesi yüksektir. 

1Department of Medical Biochemistry, Ankara Training and Research Hospital 

Ministry of Health, Ankara 

2Department of Nephrology, Ankara Training and Research Hospital Ministry 

of Health, Ankara 

Creatinine is a very important analyte for determination of kidney function. Commonly 

used creatinine methods are based on Jaffe method. Jaffe method is interfered 

by various interferents. Our aim in this study was to improve and automatize 

“true” creatinine measurement methods, and to compare the performance of these 

methods. In this study, sera were collected from patients with chronic kidney 

disease (CKD, n = 102) and healthy control subjects (n = 37) whose age- and sexmatched 

with patients. Creatinine was measured by enzymatic method, kinetic 

method based on Jaffe reaction, acidification method, and “buffered methods” 

based on reaction of picric acid and creatinine in different pH buffers [(pH 7.8, 

Buffered1) and (pH 9.65, Buffered2)] and a method based on creatinine adsorption 

to Fuller\’s earth. Performance characteristics of the methods were compared. 

Furthermore creatinine methods are also compared regarding to CKD stages 

(stage-1, stage-2, stage-3, and stage-4 ). Enzymatic method was considered as a 

reference for comparison of methods. In order to evaluate the clinical efficiency 

of creatinine methods, GFR was calculated with MDRD formula. All the methods 

used in this study gave lower creatinine concentrations than Jaffe kinetic method. 

In conclusion, all methods can be automated except Fuller\’s earth method. In 

general, performance characteristics of the methods are comparable with Jaffe kinetic 

and enzymatic methods. Among these methods, buffer2 is the best consistent 

method with enzymatic method. It is cheaper and has a higher reagent stability. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-158 

Tip Iı Diyabetli Hastalarda Hscrp, İL-6, İL-12 Ve Neopterin 

Konsantrasyonu Arasındaki İlişki 

Aylin HAKLIGÖR 1 , Yalçın ARAL 2 , Mehmet ŞENEŞ 1 , Doğan YÜCEL 1 

P-158 

Relationship Between Hscrp, IL-6, IL-12 And Neopterin Concentrations In 

Patients With Type Ii Diabetes 

Aylin HAKLIGÖR 1 , Yalçın ARAL 2 , Mehmet ŞENEŞ 1 , Doğan YÜCEL 1 

CONTENTS 

1Tıbbi Biyokimya Bölümü, S.B. Ankara Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Ankara 

2Endokrinoloji ve Metabolizma Kliniği, S.B. Ankara Eğitim ve Araştırma 

Hastanesi, Ankara 

Diabetes mellitus (DM) kronik, inflamatuar, metabolik bir hastalıktır. Enflamatuar 

sitokinler tip 2 DM’li hastalarda enflamasyonun derecesini belirler. Bu çalışmanın 

amacı tip 2 diyabetli hastalarda hsCRP, İL-6, İL-12 ve neopterinin glisemik kontrol, 

insülin rezistansı ve obesite ile ilişkisini araştırmaktır. Çalışmaya 61 tip 2 

diyabetli hasta (21 erkek, 40 kadın, yaş: 53 ± 12) ve 20 sağlıklı birey (10 erkek, 

10 kadın, yaş: 49 ± 11) alındı. Deneklerde serumda açlık ve tokluk glikozu, üre, 

kreatinin, albumin, fruktozamin, HbA1c, insülin, hsCRP, İL-6, İL-12, neopterin, 

kolesterol, trigliserid, LDL ve HDL kolesterol; spot idrarda mikroalbumin ve 

kreatinin ölçüldü. Vücut kütle indeksi (VKI), HOMA-IR ve OUICKI indeksleri 

hesaplanarak karşılaştırıldı. Gruplar arasında sadece İL-6 konsantrasyonları 

anlamlı farklılık gösterdi (p=0.038). VKİ>35 kg/m 2 ve VKİ35 kg/m 2 and 

BMI


27 - 30 Ekim 2010 




P-159 

Nonalkolik Yağlı Karaciğer Hastalarında Serum Sitokin Düzeyleri 

Hakan TÜRKÖN, Ömür YILDIZ, Hülya YALÇIN, Ayfer ÇOLAK, 

İsmail KARADEMİRCİ, Işıl ÇOKER 

P-159 

Serum Cytokine Levels In Patients With Nonalcoholic Fatty Liver 

Hakan TÜRKÖN, Ömür YILDIZ, Hülya YALÇIN, Ayfer ÇOLAK, 

İsmail KARADEMİRCİ, Işıl ÇOKER 

CONTENTS 

Tepecik Eğitim ve Araştırma Hastanesi Biyokimya Bölümü,İzmir 

hzafer44@hotmail.com 

Department of Clinical Biochemistry, Tepecik Research and Education,İzmir 

hzafer44@hotmail.com 

Nonalkolik yağlı karaciğer hastalığı(NAYKH), dünya nüfusunu büyük oranda 

etkileyen ve görülme sıklığı giderek artan bir hastalıktır. Biz çalışmamızda, 

hastalığın patogenezinde önemli rol oynayan sitokinlerden IL-6, IL-8 ve TNFalfa 

düzeylerini ölçmeyi ve karaciğer fonksiyon testleri ile olan ilişkilerini incelemeyi 

amaçladık. Çalışmaya toplam 85 olgu dahil edildi. 42 (%49.4) kişi hasta, 43 

(%50.6) kişi kontrol grubu olarak belirlendi.IL-6,IL-8 ve TNF-alfa düzeyleri kemilüminesan 

immunassay yöntemi ile ölçüldü. İstatistiksel incelemede Student’s 

t testi ve Pearson korelasyon testi kullanıldı. Hastaların ortalama VKİ değerleri 

30,2 ± 4,1 kg/m2 olarak tespit edildi. Hasta grubunun TNF-alfa düzeyi 14.2 ± 

5.5 pg/ml, IL-6 düzeyi 3.3 ± 1.8 pg/ml, IL-8 düzeyi 16.7 ± 13.9 pg/ml olarak 

saptandı. Çalışmamızda, hasta grubunda TNF-alfa (p


27 - 30 Ekim 2010 




P-160 

Bronşiyolit Tanısıyla İzlenen Hastalarda Akut Faz Göstergeçleri 

Serdar ERKAL, Hüsem HATİPOĞLU, Nevin HATİPOĞLU, Özden TÜREL, 

Çiğdem AYDOĞMUŞ, Keramettin KURT, Serdar TÜRKMEN, 

Nuri ENGEREK, Rengin ŞİRANECİ 

P-160 

Acute Phase Response In Children Diagnosed As Bronchiolitis 

Serdar ERKAL, Hüsem HATİPOĞLU, Nevin HATİPOĞLU, Özden TÜREL, 

Çiğdem AYDOĞMUŞ, Keramettin KURT, Serdar TÜRKMEN, 

Nuri ENGEREK, Rengin ŞİRANECİ 

CONTENTS 





Akut bronşiyolit çocukluk çağında hastaneye başvuru ve yatışların önemli bir 

kısmını oluşturmaktadır. Küçük yaştaki hastalarda viruslar bronşiyolitin sık etkenleridir. 

Respiratuvar sinsisyal virus viral bronşiyolitten sorumlu en sık nedendir. 

Bu hastaların yönetiminde oksijen ve intravenöz sıvı desteği yanında bronkodilatör 

ve steroid inhalasyon tedavileri de uygulanmaktadır. Klinik durum takibinde 

akut faz göstergeçlerindeki yükseklik dolayısıyla bakteriyel süperenfeksiyondan 

şüphelenildiğinde antibiyotikler tedavi için seçilebilir. 

Bu çalışmada, 1 Ekim 2009 – 31 Mart 2010 tarihleri arasında hastanemiz çocuk 

kliniğine bronşiyolit tanısıyla yatırılan 1 ay – 5 yaş arasındaki çocuklarda lökosit 

sayısı, lökosit formülü ve polimorf nüveli lökosit (PNL) hakimiyeti ve C-reaktif 

proteini (CRP) çalışıldı; akciğer grafisi çekildi. Sonuçlar bakteriyel ko-enfeksiyon 

varlığı açısından yorumlandı. 

Çalışmaya alınan 52 hastanın %61.5’i (32 hasta) erkek, 40’ı (%76.9) 2 yaş ve 

altında idi. Hastaların CRP değerleri 1-142 mg/L düzeylerinde (ortalama 24 ± 

16 mg/L) idi. Lökosit değerleri 3,500-28,000/mm3 arasında (ortalama 12,665 ± 

4958/mm3) bulundu. PNL yüzdeleri %24-74 (ortalama %48 ± 17) arasında idi. 

Hastaların ortalama hastanede kalış süresi ortalama 5.6 gün bulundu. Bu bulgulara 

göre bronşiyolitli hastaların akut faz göstergeleri normal değerlerde olabildiği 

gibi akut bakteriyel enfeksiyondan ayırd edilemeyecek düzeylere çıkabileceği 

görüldü. 

Çoğu viral sebeplerle ortaya çıkan akut bronşiyolitleri bakteriyel ko-enfeksiyonlardan 

ayırmada akut faz göstergeleri her zaman yardımcı değildir. Etkenin tespiti, 

tedavi yaklaşımında gereklidir. Bununla birlikte mikrobiyolojik tanı olanaklarının 

yetersiz olduğu durumlarda kan sayımı, formül ve CRP gibi daha yaygın testlere 

başvurulmalıdır. 

Acute bronchiolitis is a frequent cause of hospital admissions in pediatric age. 

Viruses are the leading cause of bronciolitis of young children. Respiratory syncytial 

virus is the most frequently isolated etiology among viral bronchiolitis. The 

management of these patients include oxygen and intravenous fluid therapy in 

addition to bronchodilators and steroid inhalation. Antibiotics should be added if 

acute phase reactants are high pointing out any suspected bacterial superinfection 

in clinical course. 

Children aged 1 month and 5 years who were admitted to our hospital due to 

bronchiolitis between 1 October 2009 – 31 March 2010 were studied. Leukocyte 

counts, leukocyle differentials, C-reactive protein (CRP) levels and percentage 

of polymorphonuclear cells (PNL) were analysed, chest X-rays obtained and all 

results were evaluated for bacterial co-infection. 

61.5% (32 patients) of 52 cases were male, and 76.2% (40 patients) were at or 

under 2 years of age. CRP levels were between 1-142 mg/L (mean 24 ± 16 mg/L). 

leukocyte counts were 3,500-28,000/mm3 (mean 12,665 ± 4958/mm3), PNL differentials 

24-74% (mean 48 ± 17%). The average duration of hospital stay was 

2.5 days. These findings has shown that acute phase response was within a wide 

range in bronchiolitis, can be totally normal or very high and co-bacterial infections 

could not be differentiated solely on these laboratory results. 

Evaluation of acute phase response is not always sufficient to discriminate bacterial 

infections from viral ones. Microbiological isolation of causative agent is 

necessary for correct desicion of therapy. However, more common tests such as 

determination of CRP, blood count and leukocyte differentials should be referred 

in case of microbiological diagnostic tools are limited. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-161 

Koroner Arter Hastalığında Yüksek Duyarlıklı C-Reaktif Protein: 

Hastalığın Yaygınlık Ve Şiddeti İle İlişkisi 

F.Demet ARSLAN İNCE 1 , Ayşenur ATAY 2 , Mehmet KÖSEOĞLU 2 , 

Murat YEŞİL 3 

P-161 

High Sensitive C-Reactive Protein In Coronary Artery Disease: Relation To 

Extent And Severity Of The Disease 

F.Demet ARSLAN INCE 1 , Aysenur ATAY 2 , Mehmet KOSEOGLU 2 , 

Murat YESIL 3 

CONTENTS 

1Biyokimya ve Klinik Biyokimya Laboratuvarı, Aksaray Devlet Hastanesi, 

Aksaray 

2Biyokimya ve Klinik Biyokimya Laboratuvarı, Atatürk Egitim ve Araştırma 

Hastanesi, İzmir 

3Kardiyoloji Kliniği, Atatürk Egitim ve Araştırma Hastanesi, İzmir 

1Department of Biochemistry and Clinical Biochemistry, Aksaray State 

Hospital, Aksaray 

2Department of Biochemistry and Clinical Biochemistry, Ataturk Training and 

Research Hospital, Izmir 

3Department of Cardiology, Ataturk Training and Research Hospital, Izmir 

Bu çalışmada yüksek duyarlıklı C-reaktif protein (hs-CRP) düzeylerinin koroner 

arter hastalığının yaygınlık ve şiddetini değerlendirmede bağımsız bir belirteç 

olarak kullanımı ve serum lipid ve lipoprotein düzeyleri ile ilişkisi araştırıldı. Koroner 

yoğun bakım ünitesinde koroner anjiografi ile tanıları konmuş, yaşları 55±10 

olan 50 (35 E, 15 K) hasta çalışmaya dahil edildi. Hastalık şiddeti ve yaygınlığının 

sayısal tespiti için Reardon’ın koroner arter skorlaması kullanıldı. Total kolesterol 

(TK), yüksek yoğunluklu lipoprotein kolesterol (HDL-K), trigliserid (TG) düzeyleri 

spektrofotometrik, apolipoprotein A (Apo A) ve B (Apo B) nefelometrik, hs- 

CRP düzeyleri lateks immun yöntemle ölçüldü. Düşük yoğunluklu lipoprotein 

kolesterol (LDL-K) Friedewald formülü ile hesaplandı. Bulgular: Hastaların serum 

hs-CRP düzeyleri 2.6±2.7 mg/L olarak bulundu. Koroner arter hastalığının 

yaygınlık (p= 0.96, r= 0.006) ve şiddeti (p= 0.32, r= -0.144) ile hs-CRP arasında 

anlamlı korelasyon saptanmadı. Ayrıca lipid metabolizması ile ilişkili olmadıkları 

gözlendi. Diğer lipid ve lipoprotein düzeyleri ile anlamlı bir ilişki olmamasına 

karşın, hs-CRP ve trigliserid (p= 0.02, r= -0,322) arasında negatif anlamlı korelasyon 

saptandı. Serum hs-CRP düzeyleri, lipid ve lipoprotein düzeyleri ile 

koroner arter hastalığı yaygınlık ve şiddeti arasında anlamlı ilişki görülmemesi 

nedeniyle, koroner arter hastalığının yaygınlık ve şiddetinin inflamasyon ve lipid 

metabolizması dışında başka mekanizmalar ile ilişkili olabileceği düşünülmelidir. 

High-sensitivity C-reactive protein (hs-CRP) levels were investigated as an independent 

marker in the evaluation of extent and severity of coronary artery disease 

and relation to serum lipid and lipoprotein levels in this study. Fifthy patients 

aged 55±10 years, (35 M, 15 F) consecutively referred to coronary intensive care 

unit due to an acute myocardial infarction and who underwent coronary angiography 

were enrolled in our study. Reardon’s coronary artery scoring was used. 

Total cholesterol (TC), high density lipoprotein cholesterol (HDL-C), triglycerides 

(TG) levels were measured by spectrophotometry, apolipoprotein A (apo A) 

and B (Apo B) were measured by nephelometry. Latex immunoassay method was 

used for measuring hs-CRP levels. Low-density lipoprotein cholesterol (LDL-C) 

was calculated by Friedewald formula. Results: Serum hs-CRP levels were 2.6 ± 

2.7 mg/L in patients. There were no significant correlations between the extent 

of coronary artery disease (p= 0.96, r= 0.006) and severity of coronary artery 

disease (p= 0.32, r= - 0.144) with hs-CRP. Also we observed that there was no 

association with lipid metabolism. Although there was no relationship with other 

lipid and lipoprotein levels, a significant negative correlation between hs-CRP 

and triglycerides (p= 0.02, r = - 0.322) was found. Because there were no relation 

between serum hs-CRP levels, lipid and lipoprotein levels with extent or severity 

of coronary artery disease, we concluded that it should be considered not only 

inflammation and lipid metabolism but other mechanisms may be related to coronary 

artery disease. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-162 

Ekinokokkus Granulosus İle İnfekte Olmuş Bireylerde Antioksidan Ve 

Nitrik Oksit Düzeyleri 

Eser KILIÇ 1 , Süleyman YAZAR 2 , Gülden BAŞKOL 1 , Tarık ARTIŞ 3 , 

Dilara ERSAYİT 1 

P-162 

Antioxidant And Nitric Oxide Status In Patients Diagnosed With 

Echinococcus Granulosus 

Eser KILIÇ 1 , Süleyman YAZAR 2 , Gülden BAŞKOL 1 , Tarık ARTIŞ 3 , 

Dilara ERSAYİT 1 

CONTENTS 

1Biyokimya A.D., Erciyes Üniversitesi, Kayseri 

2Parazitoloji A.D., Erciyes Üniversitesi, Kayseri 

3Genel Cerrahi A.D., Erciyes Üniversitesi, Kayseri 

1 Department of Biochemistry, Erciyes University, Kayseri 

2 Department of Parasitology, Erciyes University, Kayseri 

3 Department of General Surgery, Erciyes University, Kayseri 

Bu çalışmada, kistik ekinokokzis ile infekte olmuş bireylerde oksidatif stres seviyesinde 

görülen değişiklik antioksidan ve oksidan ajanlar ölçülerek tayin edilmeye 

çalışıldı, bunun için plazma süperoksit dismutaz ve glutatyon peroksidaz 

enzimleri ile nitrik oksid oluşum seviyesi tayin edildi. 23 hasta ve 25 sağlıklı 

birey kontrol grubu olarak çalışmaya dahil edildi. Plazma süperoksit dismutaz 

ve glutatyon peroksidaz seviyeleri ve nitrik oksid oluşum düzeyleri kolorimetrik 

metodla tayin edildi. Hasta grubunda, süperoksit dismutaz ve glutatyon peroksidaz 

seviyeleri ve nitrik oksid oluşum düzeyleri kontrol grubuna göre istatistiksel 

olarak anlamlı düşük tespit edildi. Yapılan korelasyon analizlerinde süperoksit 

dismutaz ve glutatyon peroksidaz aktiviteleri arasında istatistiksel olarak anlamlı 

negatif korelasyon gözlendi (p < 0.001). Benzer şekilde, glutatyon peroksidaz ve 

süperoksit dismutaz aktiviteleri ile nitrik oksid seviyesi arasında da istatistiksel 

olarak anlamlı negatif korelasyon tespit edildi (p < 0.001). Elde edilen bu sonuçlar 

ilk olarak infekte bireylerde oksidatif strese karşı oluşan yanıtın düşüklüğünü 

akla getirmektedir. Ayrıca nitrik oksid seviyesinde görülen azalma hücre aracılı 

immün sistemin uyarılmasındaki düşüklüğü düşündürmektedir. 

In the present study, we tried to investigate whether infection with cystic echinococcosis 

provokes oxidative stress in the host by measuring changes in plasma 

levels of anti-oxidant enzymes such as; superoxide dismutase and glutathione peroxidase 

and oxidant agents of nitric oxide production. 23 patients and 25 control 

individuals were included in the study. Plasma superoxide dismutase [Cu–Zn superoxide 

dismutases, cytoplasmic form/ superoxide dismutase 1] and glutathione 

peroxidase [Cytoplasmic gluthatione peroxidase 1] activities and plasma nitrite 

levels were all determined based on the colorimetric methods. Statistically significant 

decreased cytoplasmic glutathione peroxidase and superoxide dismutase activities 

with decreased nitric oxide production, which produce superoxide radical 

were found in patients with cystic echinococcosis. Correlation analysis and statistical 

evaluation together showed that there was a significant negative correlation 

between glutathione peroxidase and superoxide dismutase activities (p < 0.001) 

and also significant negative correlation between glutathione peroxidase activity 

and nitric oxide level (p < 0.001). In addition, there was a significant negative correlation 

observed between superoxide dismutase activity and nitric oxide level (p 

< 0.001). These results clearly indicate that a decline in the response to oxidative 

stresses. It may also be concluded that a decrease in the nitric oxide level can be 

associated with the low stimulation of the cell mediated immune system. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-163 

Obesıte İle Oksıdatif Stress Ve Kardıyak Belirteçler Arasındaki İlişki 

Pinar BAKİ ÜNVER 1 , A. BAY KARABULUT 1 A. SERTKAYA 2 , 

T. R. KIRAN 3 

1İnönü Üniversitesi Tıp Fakültesi, Biyokimya Anabilim Dalı, Malatya 

2İnönü Üniversitesi Tıp Fakültesi, Endokrin ve İç Hastalıkları Anabilim Dalı, 

Malatya 

3İnönü Üniversitesi Tıp Fakültesi, Merkezi Araştırma Laboratuarı, Malatya 

aysunbay@hotmail.com 

Obezite tanısı konulmus hastalarda kardiyak belirteç olan miyoglobin ve homosistein 

ile obesite ve oksidatif stres markerlari olan leptin ve nitrik oksit duzeyleri 

arasindaki iliskiyi arastirmayi amacladik. Bu calisma Inonu Universitesi 

Turgut Ozal Tip Merkezine obezite tedavisi almak uzere basvuran hastalar ile 

saglikli bireylerden gruplar olusturulmak uzere planlanmistir. Calisma icin 30 

saglikli birey ve baska bir rahatsizligi olmayan 30 obezite hastasi secilmistir. 

Nitrat, Griss reaktifi ile nitrit uzerinden 545 nm’de spektroskopik olarak olculmustur. 

Serumda leptin ve standart olcumleri Insan Leptin ELISA Reaktifi ile 

Biyokimya laboratuvarinda mevcut bulunan Seac Radim analizorunde yapilmistir. 

Ornekler deproteinize edildikten sonra homosistein olcumleri reaktif hazirlayarak 

HPLC’de yapilmistir.Myoglobin duzeyleri CLEIA (kemilüminesans 

enzim immunoassay ) metoduyla olculmustur. Nitrik oksit(NO), Homosistein, 

Leptin, Miyoglobin duzeyleri obez hastalarda kontrol grubuna kıyasla yüksek 

bulunmustur. NO duzeyleri miyoglobin ile ilişkilidir ve miyoglobinin konsantrasyonunu 

değiştirir. Obez ve kontrol grubu bireylerinde; homosistein ve leptin 

duzeyleri ile yaş arasinda anlamli bir iliskiye rastlanmazken; cinsiyet ile pozitif 

yönde zayıf bir ilişki gözlenmiştir. Miyoglobin cinsiyet ve yaşla kıyaslandığında 

negatif yönde güçlü bir ilişki göstermiştir. BMI ile homosistein arasında pozitif 

bir ilişki vardır. Çağımızın en önemli hastalıklarından olan obezitenin nedenleri 

tam olarak açıklanamamıştır. Obezite sebebinin leptin rezistansi mi yoksa leptin 

yetersizliğinden mi olduğunu açıklamak için daha ileri çalışmalara ihtiyaç vardır. 

Yapılan literatür araştırmalarında obezitede nitrik oksit, homosistein, leptin ve 

miyoglobinin ile yapilan kombine bir çalışmaya rastlanmamıştır. 

P-163 

The Relationship Between Obesity And Oxidative Stress And Cardiac 

Markers 

Pinar BAKİ ÜNVER 1 , A. BAY KARABULUT 1 A. SERTKAYA 2 , 

T. R. KIRAN 3 

1Inonu University Faculty of Medicine, Department of Clinical Biochemistry, 

Malatya 

2Inonu University Faculty of Medicine, Department of Endocrinology and Internal 

Medicine, Malatya 

3Inonu University, Central Research Laboratory, Malatya 

aysunbay@hotmail.com 

We aimed to investigate obese individuals relationship with diagnosis of obesity 

and myoglobin, homocysteine as cardiac markers and the levels of nitric oxide, 

leptin oxidative stress and obesity markers.This study was planned prospective 

study that, 30 patients having obesity diagnosis and 30 control individual applying 

to Inonu University Turgut Ozal Medical Center were included. Nitrate, 

Griess reactive via nitrite was measured in 545 nm, spectrophotometrically, Leptin 

measurements were performed with Human Leptin ELISA reactive in Brio Seac 

Radim analyzer. Homocystein was measured with HPLC by precipation reactive, 

after sample is deproteinized. Myoglobine measurements were performed with 

CLEIA (Chemi-luminescence Enzyme Immuno Assay) method. NO, Homocystein, 

leptin, myoglobin statiscally significant increased in obese individuals compared 

to control. NO level is related to myoglobin levels and alters the myoglobin 

concentration. Whereas no correlation was detected between homocysteine and 

leptin levels and age of obese and control group however weak and positive correlation 

was determined with gender. A strong correlation in a negative way was 

determined when myoglobin is compared with the gender and age. There is a 

positive correlation between BMI and homocysteine.The reasons for the obesity, 

one of the most important illnesses of our time, have not been explained clearly 

yet. The further studies are needed to be done to define whether the obesity is because 

of the lack of leptin or leptin resistance. To our knowledge, this is the first 

study to investigate the relationship with nitric oxide, leptin, homocysteine and 

myglobin combined parameters with obesity. 

CONTENTS 




27 - 30 Ekim 2010 




P-164 

Esansiyel Hipertansiyonlu Hastalarda Plazma IL-18 Ve Adma Düzeyleri 

Serkan TAPAN 1 , Nuri KARADURMUŞ 2 , Alper SONMEZ 3 , İsmail KURT 1 , 

M. Kemal ERBİL 1 

P-164 

Plasma Levels Of IL-18 And Adma In Patients With Essential Hypertension 

Serkan TAPAN 1 , Nuri KARADURMUŞ 2 , Alper SONMEZ 3 , İsmail KURT 1 , 

M. Kemal ERBİL 1 

CONTENTS 

1GATA, Tıbbi Biyokimya AD., Ankara 

2GATA, İç hastalıları BD., Ankara 

3GATA, Endokrinoloji, BD., Ankara 

serkantapan7@yahoo.com 

1Gulhane School of Medicine, Department of Medical Biochemistry, Ankara 

2Gulhane School of Medicine, Department of Internal Medicine, Ankara 

3Gulhane School of Medicine, Department of Endocrinology, Ankara 


Genç erişkinlerde hipertansiyona neden olan mekanizmalar hala belirsizdir. Esansiyel 

hipertansiyonlu (EHT) hastalarla ilgili klinik ve populasyon çalışmalarında 

plazma IL-18 düzeyleri yüksek bulunmuştur. Ayrıca genç esansiyel hipertansiyonlu 

hastalarda vasküler tonusunun düzenlenmesinde ADMA’nın önemli rol 

aldığı çalışmalarla gösterilmiştir. Biz bu çalışmada genç esansiyel hipertansiyonlu 

olgularda plazma IL-18 ve ADMA düzeylerini araştırdık. Yeni tanı konmuş ve hiç 

tedavi edilmemiş genç 51 erkek hasta ve yaş, cinsiyet ve vücut kitle indeksi (VKİ) 

benzer 44 kontrol olgusu çalışıldı. Hastalarda eşlik eden başka bir patoloji yoktu. 

Plasma IL-18 ve ADMA düzeyleri ELİSA metodu ile ölçüldü. Yaş, VKİ, açlık 

glukozu, total kolesterol, LDL kolesterol ve Trigliserit seviyeleri iki grupta da 

benzerdi. EHT hastalarında ADMA düeyleri kontrol grubu ile karşılaştırıldığında 

anlamlı olarak yüksekken (p


27 - 30 Ekim 2010 




P-165 

Esansiyel Hipertansiyonlu Hastalarda Kitotriozidaz Aktivitesi 

Serkan TAPAN 1 , Nuri KARADURMUŞ 2 , Alper SÖNMEZ 3 , Emel ÇAĞLAR 1 , 

Erdim SERTOĞLU 1 , İsmail KURT 1 , M. Kemal ERBİL 1 

P-165 

Chitotriosidase Activity In Patients With Essential Hypertension 

Serkan TAPAN 1 , Nuri KARADURMUŞ 2 , Alper SONMEZ 3 , Emel ÇAĞLAR 1 , 

Erdim SERTOĞLU 1 , İsmail KURT 1 , M. Kemal ERBİL 1 

CONTENTS 

1GATA, Tıbbi Biyokimya AD., Ankara 

2GATA, İç hastalıları BD., Ankara 

3GATA, Endokrinoloji, BD., Ankara 


1Gulhane School of Medicine, Department of Medical Biochemistry, Ankara 

2Gulhane School of Medicine, Department of Internal Medicine, Ankara 

3Gulhane School of Medicine, Department of Endocrinology, Ankara 


Kitotriozidaz enzimi (ChT) aktive olmuş makrofajlar tarafından salgılanmakta 

ve insan immun yanıtında aktif rol oynamaktadır. Plazma ADMA seviyeleri, esansiyel 

hipertansiyon ile endotel disfonksiyonu ve ateroskleroz ile ilişkili diğer 

birçok duruma sahip olan hastalarda daha yüksektir. EHT olan hastalarda ChT’ın 

endotel disfonksiyonu ve ADMA ile olan ilişkisini inceledik. Çalışmaya 51 yeni 

tanı konmuş ve tedavi edilmemiş genç hipertansif olgu ve yaş, cinsiyet ve vücut 

kitle indeksi benzer 39 sağlıklı kontrol alındı. Plazma ADMA düzeyleri ELISA 

ile ölçüldü. ChT aktiviteleri floresans metotla ölçüldü. Hastalarda yüksek sistolik, 

diastolik kan basınçları, ADMA düzeyleri (p


27 - 30 Ekim 2010 




P-166 

Normal Gebelikte Homosistein Düzeyi 

Fatma TUFAN 1 , Pınar EKER 2 , Erkan ŞENGÜL 3 , Yasemin TUNAKAN 2 

1 Aile Hekimiliği, Eskişehir Mihallıççık Gün Sazak İlçe Hastanesi, Eskişehir 

2 Biyokimya, Ümraniye Eğitim ve Araştırma Hastanesi, İstanbul 

3 Kadın Doğum, Ümraniye Eğitim ve Araştırma Hastanesi, İstanbul 

Hiperhomosisteinemi gebelikte nöral tüp defekti, preeklampsi, spontan abortus, 

tekrarlayan gebelik kayıplarında ve prematur doğum gibi nedenlere sebep olabilmektedir. 

Çalışmamızın amacı normal gebelikte 1.-2.-3. ve doğumda ölçülen 

homosistein konsantrasyon değerlerini karşılaştırmak. Çalışmamızda 1.trimesterda 

52 , 2.trimesterda 51, 3.trimesterda 62 ve doğumda 55 gebe çalışmaya dahil 

edilmiştir. Gruplar arasında yaş, homosistein, vitaminB12( VitB12) ve folat 

değerleri karşılaştırılmıştır. Çalışma dışı bırakılma kriterleri fizik muayenede hipertansiyon 

(sistolik 140, diastolik 100 üzeri ) varlığı; sigara ve alkol kullanımı; 

preeklampsi, düşük, tekrarlayan gebelik kaybı ve akraba evliliği öyküsünün 

bulunması; aktif enfeksiyon; renal yetmezlik, hipotroidi ve anemi olarak belirlendi. 

Olguların yaşları 17 ile 42 arasında değişmektedir. Grupların homosistein 

düzeyleri arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık görülmektedir (p


27 - 30 Ekim 2010 




P-167 

Trombosit Disfonksiyonu İle Glikozile Hemoglobin Arasındaki İlişki 

Giray BOZKAYA, Emrah ÖZGÜ, Nuriye UZUNCAN, Baysal KARACA 

Bozyaka Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Biyokimya ve Klinik Biyokimya 

Bölümü, İzmir 

baysalkaraca@isbank.net.tr 

P-167 

The Relation Of Platelet Dysfunction And Glycated Hemoglobin 

Giray BOZKAYA, Emrah ÖZGÜ, Nuriye UZUNCAN, Baysal KARACA 

Bozyaka Training and Research Hospital, Department of Biochemistry and 

Clinical Biochemistry, Izmir 

baysalkaraca@isbank.net.tr 

CONTENTS 

HbA1c olarak bilinen glikozile hemoglobin geçmiş 8-12 haftadaki kan glukoz 

kontrolunu ortaya koyarak, uygulanan diyabet tedavisinin yeterliliği konusunda 

bilgi verir. Trombosit hacmi, trombosit fonksiyon ve aktivasyonunun bir belirleyicisidir 

ve otomatik kan sayım cihazları tarafından ölçülmektedir. Bu çalışmada, 

ortalama trombosit hacmi (MPV) düzeylerinin glisemik kontrol seviyelerine göre 

değerlendirilmesi ve MPV ile HbA1c arasındaki ilişkinin araştırılması amaçlandı. 

Hastanemize HbA1c ölçümü için başvuran 3891 hastanın MPV ve HbA1c düzeyleri 

laboratuar bilgi sisteminden elde edildi. Hemoglobin düzeyleri 12-16g/dL 

arasında olan örnekler seçilerek glisemik kontrol düzeylerine göre 3 gruba ayrıldı. 

Glukoz ve HbA1c düzeyleri sırasıyla hekzokinaz ve HPLC yöntemleri kullanılarak 

tespit edildi. Normal dağılıma sahip olmayan değişkenler Mann Whitney U testi 

ile karşılaştırıldı. Değişkenler arası ilişkinin belirlenmesinde ise Spearman korelasyon 

katsayısı kullanıldı. Anlamlılık düzeyi olarak p


27 - 30 Ekim 2010 




P-168 

2. Ve 3. Trimester Gebelerde Serum TSH Ve Beta HCG İlişkisi 

Gökçe ATİKELER, Handan NALBANT,Ayşe F. TUNCEL,Şehri ELBEG, 


Gazi üniversitesi, Tıp Fakültesi, Tıbbi biyokimya A.D. ,Ankara 

Gebelikte meydana gelen reverzıbl fizyolojik değişiklikler sonucu tiroit fonksiyon 

parametreleri normale göre değişmektedir. Bilindiği gibi serum beta HCG 

düzeyi gebeliğin başından itibaren hızla yükselerek yaklaşık 10. haftada pik yapar 

ve sonrasında gebeliğin sonuna kadar yavaş yavaş düşer. Beta HCG, TSH’ya 

olan yapısal benzerliğinden dolayı tiroit bezini uyarmakta ve tiroit hormanlarının 

salınımını artırmaktadır.Tiroit hormonlarının hipofiz bezine olan negatif feedback 

etkisiyse hipofiz bezini inhibe ederek TSH salınımını azaltmaktadır. Buna bağlı 

olarak gebeliğin özellikle 1. trimester’ında serum TSH düzeyinde beta HCG’ye 

zıt bir değişim olmaktadır. Çalışmamızda laboratuarımıza 1. Ve 2. Trimester’da 

tarama testi için başvuran gebelerin serumlarından TSH düzeyi de çalışarak beta 

HCG ve TSH ilişkisine bakmayı amaçladık. Çalışmaya toplam 44 gebe dahil 

edildi;21 hasta 1. Trimester,23 hasta 2. Trimester’daydı. 1.trimester’daki gebelerde 

serbest beta HCG ve TSH; 2. trimester’daki gebelerde total HCG ve TSH 

arasındaki ilişki çizgi grafikle gösterildi. Buna göre gebeliğin 17.haftasına kadar 

serum TSH ve HCG konsantrasyonlarının birbirleriyle ters orantılı bir ilişki 

içinde oldukları gözlendi. 

P-168 

The Relationship Between Serum TSH And Beta HCG Levels In The First 

And Second Trimesters During Pregnancy 

Gökçe ATİKELER, Handan NALBANT,Ayşe F. TUNCEL,Şehri ELBEG, 


Gazi University, Faculty of Medicine, Medical Biochemıstry Department,Ankara 

In result of reversible physiologic changes during pregnancy , thyroid function 

parameters can change mildly.As known, serum beta HCG concentrations begins 

to rise at the beginning of the pregnancy and peaks at approximately 10th weeks. 

Then it begins to drop slowly until the end of the pregnancy. Because beta HCG 

is structurally similar to TSH ,it stimulates thyroid gland and increases secretion 

of the thyroid hormones.The negative feedback effect of thyroid hormones 

on hypophysis gland inhibits TSH release from hypophysis gland. As a result , 

especially in the first trimester of pregnancy serum TSH level changes inversely 

beta HCG . In our study we aimed to define the relationship between beta HCG 

and TSH levels in pregnant women whose samples arrived to our laboratory for 

Down Syndrome screening tests. 44 pregnant women were involved in our study. 

(21 pregnants were in first trimester and 23 pregnants were in second trimester). 

In first trimester pregnants the relationship between free beta HCG and TSH and 

in the second trimester pregnants the relationship between total HCG and TSH 

were shown on the line graph.According to the line graph ,an inverse relationship 

was determined between serum TSH and HCG concentrations until 17th weeks 

of pregnancy 

CONTENTS 




27 - 30 Ekim 2010 




P-169 

Majör Depresyon Hastalarında Plazma Oreksin-A Düzeyleri 

Özlem GÜLBAHAR 1 , Aslıhan SAYIN 2 , Esra ETYEMEZ 2 , Duygu ÇABUK 2 , 

Selçuk CANDANSAYAR 2 

P-169 

Plasma Orexin-A Levels Of Patients With Major Depression 

Özlem GÜLBAHAR 1 , Aslıhan SAYIN 2 , Esra ETYEMEZ 2 , Duygu ÇABUK 2 , 

Selçuk CANDANSAYAR 2 

CONTENTS 

1 Tıbbi Biyokimya AD, Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi, Ankara 

2 Psikiyatri AD, Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi, Ankara 

mdzengin@yahoo.com 

Depresyonun temel klinik belirtileri uyku ve iştah düzensizlikleri ile emosyonel 

durumda değişimi içerir. Oreksin-A, dorsal ve lateral hipotalamusta üretilen bir 

nörotransmitterdir ve uyku, iştah, enerji tüketimi, ödül ve emosyonel değişim 

davranışlarının düzenlenmesinde etkilidir. Çalışmamızın amacı, tek uçlu majör 

depresyon hastalarında oreksin-A düzeylerini ve oreksin-A sentezi üzerinde etkili 

olan leptin ve ghrelin düzeylerini araştırmaktır. Çalışmamızda 43 tek uçlu major 

depresyon hastasının akut dönem ve tedavi sonrası oreksin-A düzeyleri ile yaş ve 

cinsiyet açısından uyumlu 44 sağlıklı bireyin oreksin-A düzeyleri karşılaştırıldı. 

Ayrıca, oreksin-A düzeyleri ile leptin ve ghrelin düzeyleri arasındaki ilişki incelendi. 

Plazma oreksin-A, leptin ve ghrelin düzeyleri enzim immünoassay yöntemi 

ile analiz edildi. Hastaların depresyon düzeylerini belirlemek için Depresyon 

Belirti Envanteri-Özbildirim Formu ve Depresyon Belirti Envanteri-Klinisyen 

Formu kullanıldı. Hastaların tedavi öncesi oreksin-A düzeyleri kontrol grubunun 

düzeylerinden anlamlı derecede daha yüksekti (p


27 - 30 Ekim 2010 




P-170 

Koroner Kalp Hastalarında Oksidatif DNA Hasarı Ve Lipid 

Peroksidasyonu 

Yüksel KAYA 1 , Ayşegül ÇEBİ 2 , Halit DEMİR 3 , Hamit Hakan ALP 4 , 

Nihat SÖYLEMEZ 1 , Ebubekir BAKAN 4 , Ayça AKPINAR 5 

P-170 

Oxidative Dna Damage And Lipid Peroxidation In Coronary Heart Disease 

Patients 

Yüksel KAYA 1 , Ayşegül ÇEBİ 2 , Halit DEMİR 3 , Hamit Hakan ALP 4 , 

Nihat SÖYLEMEZ 1 , Ebubekir BAKAN 4 , Ayça AKPINAR 5 

CONTENTS 

1Yuksek İhtisas Hastanesi Kardiyoloji Bölümü, Van 

2Giresun Üniversitesi Sağlık Bilimleri Fakültesi, Giresun 

3Yüzüncü Yıl Üniversitesi Fen Edebiyat Fakültesi Kimya Bölümü, Van 

4Atatürk Üniversitesi Tıp Fakültesi Biyokimya AD, Van 

525 Aralık Devlet Hastanesi Acil Tıp Bölümü, Gaziantep 

aysegul.cebi@giresun.edu.tr 

Koroner arter hastalığı olarak da bilinen koroner kalp hastalığı (KKH) Türkiye’de 

ilk sıralarda yer alan ölüm nedenleri arasındadır. Bu çalışmada, KKH olan bireylerde 

plazmada oksidatif DNA hasarı (8-OHDG) ve lipid peroksidasyonu 

(MDA) seviyelerini araştırdık. Bu çalışmaya koroner anjiografi ile tanısı KKH 

olarak konulmuş 79 hasta ve anjiogramı negatif olan 53 sağlıklı birey olmak üzere 

toplam 132 birey katılmıştır. Hasta ve kontrol bireylerinin plazma 8-OHDG ve 

MDA konsantrasyonları HPLC-ECD (HP, HP 1049A ECD detektörlü Agilent 

1100 modular systemleri, Germany) kullanılarak ölçüldü. İstatistiksel analizlerde 

ANOVA kullanıldı . KKH’ da plazma 8-OHDG düzeyi (2.9952±1.7486) 

kontrol bireylerine (0.2818±0.1388) göre anlamlı derecede yüksek bulunmuştur 

(p


27 - 30 Ekim 2010 




P-171 

Ovarektomize Sıçanlarda Raloksifen Tedavisinin Beyin Dokusunda 

Oksidan-Antioksidan Sistemlere Ve Öğrenme Üzerine Etkileri 

Süreyya OSMANOVA 1 , Ebru Demirel SEZER 2 , Coşan TEREK 1 , 

Volkan TURAN 1 , Onur BİLGİN 1 , 

P-171 

The Effects Of Raloxifene Treatment On Oxidative Status In Brain Tissues 

And Learning Process Of Ovarectomized Rats 

Süreyya OSMANOVA 1 , Ebru Demirel SEZER 2 , Coşan TEREK 1 , 

Volkan TURAN 1 , Onur BİLGİN 1 , 

CONTENTS 

1Kadın Hastalıkları ve Doğum Anabilim Dalı, Ege Üniversitesi, Tıp Fakültesi, 

İzmir 

2Tıbbi Biyokimya Anabilim Dalı, Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi, İzmir 

Bu çalışmanın amacı raloksifenin bilişsel süreçler ve öğrenme davranışı üzerine 

olan etkileri ve beyin dokusunda oksidan-antioksidan dağılımına olan etkilerinin 

saptanmasıdır. Yöntem: Overektomize sıçanlarda çalışma grubuna (n=8) raloksifen 

ve kontrol grubuna (n=8) plasebo verilerek öğrenme davranışı ses ve elektrik 

stresi kullanılarak aktif sakınma kafesinde çalışılmıştır. Sıçanlardan alınan beyin 

dokusu örneklerinde oksidan-antioksidan düzeyleri (katalaz, superoksid dismutaz, 

malondialdehid) ölçülerek gruplar arasında farklı beyin bölgelerini içeren 

değerler karşılaştırılmıştır. Bulgular: Bilişsel işlevleri değerlendirmek amacıyla 

kullanılan aktif sakınma kafesi öğrenme düzeneğinde raloksifen grubunda, plasebo 

alan kontrol grubuna göre daha iyi öğrenme ve daha çok arama davranışı 

ortaya çıkmışsa da aradaki fark anlamlı bulunmamıştır . Raloksifen tedavisinin 

beyin dokularında MDA düzeylerinin anlamlı düşük bulunması raloksifenin lipid 

peroksidasyonuna karşı koruyucu etki gösterdiğini düşündürmektedir . Beyin 

bölgeleri karşılaştırıldığında en yüksek SOD ve CAT düzeyleri kortekste bulunurken 

en düşük düzeyler serebellumdan elde edildi . Sonuç: Raloksifen alan 

grupta antioksidan düzeylerinin yüksek bulunması beyin için koruyucu etkisi 

olduğunu desteklemektedir. 

1 Department of Obstetrics and Gynecology, Ege University Faculty of Medicine, 

İzmir 

2 Department of Medical Biochemistry, Ege University, Faculty of Medicine, 

İzmir 

We aimed to investigate the effects of raloxifene on the antioxidant enzyme [superoxide 

dismutase (SOD) and catalase (CAT)] activities and malondialdehyde 

(MDA) levels in brain homogenates of ovariectomized female rats and its effect 

on cognitive process of learning. Methods: Female Sprague Dawley rats (n=24) 

were divided into three groups. Three weeks after ovariectomy; nonovariectomized 

group (control group) (n=8) was given physiological saline (SP) as placebo. 

First ovariectomized group ( n=8) received raloxifene 1 mg/ kg dissolved in 

a 1 % solution of carboxymethylcellulose (CMC) subcutaneusly (sc) and second 

group of ovariectomized rats were given 1 % CMC 1 mg/ kg (sc) every day for 

14 days. Learning behaviors of rats were evaluated in active avoidence cage with 

using sound and electrical stimulation. The levels of antioxidant enzymes in different 

regions of the brain homogenates were compared between three groups of 

decapitated rats. The catalase activities were determined spectrophotometrically. 

SOD activities were measured by colorimetric method based on the inhibition of 

autoxidation epinephrine by SOD at 480 nm. MDA levels were measured by thiobarbituric 

acid method. Results: Raloxifene had a significant attenuating effect 

on the levels of MDA in brain tissues suggesting raloxifene’s effect against lipid 

peroxidation. With the comparison of brain regions, cortex showed the highest average 

activity of SOD and CAT and cerebellum had the lowest average levels for 

both. Its effects on learning and cognitive process with active avoidence task were 

considered insignificant. Conclusion: Raloxifene treatment may have preventive 

effects for the brain against oxidative stress and lipid peroxidation. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-172 

İnsülin Direnci, Tip Iı Diyabet Ve Obezite İçin Risk Faktörü Olan Bazı Genetik 

Varyasyonların Türkiye’deki Frekansı 

Tomris CESUROĞLU 1 , Şefayet KARACA 1,2 , Marco De LANGEN 1 

P-172 

Frequency Of Some Genetic Variation, Known As Risk Factors For Insulin 

Resistance, Type Ii Diabetes And Obesity, In Turkiye 

Tomris CESUROGLU 1 , Sefayet KARACA 1,2 , Marco De LANGEN 1 

CONTENTS 

1 GENAR Toplum Sağlığı ve Genombilim Araştırmaları Enstitüsü, Ankara 

2 Aksaray Üniversitesi SYO. Aksaray 

skaraca@aksaray.edu.tr 

1GENAR Institute for Public Health and Genomics Research, Ankara 

2Aksaray University Sch.H. Aksaray 

skaraca@aksaray.edu.tr 

Kronik kompleks hastalıklar, genetik yapı, yaşam tarzı ve çevresel faktörlerin 

birlikte etkisi ile ortaya çıkmaktadır. Bu çalışmada, insülin direnci, tip II diyabet 

ve obezite gibi kompleks hastalıklar için risk faktörü olduğu bilimsel literatürde 

rapor edilmiş, bazı alellik varyantların sağlıklı bireylerdeki sıklığını belirlemektir. 

Genotipleme, ACE rs4646994, GNB3 rs5443, ADRB1 rs1801253, 

ADRB2 rs1042713, ADRB2 rs1042714, ADRB3 rs4994, PPARg2 rs1801282 ve 

PLIN rs894160 polimorfizimleri için MALDI-TOF temelli kütle spektrometresi 

kullanılarak gerçekleştirilmiştir. Polimorfik bölgeler, Sequenom hME (homogenious 

mass extend) protokolü kullanılarak analiz edilmiştir. Taranan tüm varyasyonlar 

için genotip ve allel frekansları hesaplanmış, sonuçların Hardy-Weinberg 

eşitliğine uyumlu olduğu saptanmıştır. İlgili hastalıklar açısından olumsuz 

yatkınlığa işaret eden bazı genotiplerin taranan grupta yaygın olduğu belirlenmiştir. 

Genetik yatkınlıklarımızın bilinmesi, beslenme davranışının ve yaşam tarzının 

genetik yapıya uygun düzenlenmesi, kronik kompleks hastalıkların önlenebilmesinde 

önem taşımaktadır. Bu hususta, genetik farklılıklarımızın belirlenmesi, risk 

faktörü olarak bilinen varyasyonların toplumdaki sıklığının saptanması, koruyucu 

tıpta yeni stratejilerin geliştirilmesine ve daha sağlıklı toplum oluşumuna katkı 

sağlayacaktır. 

Chronic complex diseases are caused by the interaction of genetic background, 

environmental and lifestyle factors of individuals. In this study, we assess the 

frequency of some allellic variants, reported as risk factors for insulin resistance, 

type II diabetes and obesity, in healthy subjects. Genotyping has performed for 

polymorphisms; ACE rs4646994, GNB3 rs5443, ADRB1 rs1801253, ADRB2 

rs1042713, ADRB2 rs1042714, ADRB3 rs4994, PPARg2 rs1801282 and PLIN 

rs894160, using MALDI_TOF based mass spectrometry. Polymorphic sites were 

analyzed according to manufacturer’s protocol of Sequenom hME platform. Genotype 

and alleles frequencies were calculated and results were consistent with the 

Hardy-Weinberg equation. Some genotypes, causing susceptibility to related diseases, 

were found to be common in the screened group. Identification of genetic 

susceptibility and arrangement of the nutrition behavior and lifestyle according 

to the genetic background are important approaches in prevention of complex 

diseases. In this regard, identification of genetic differences which are known as 

risk factors, to determine the incidence of genetic variations in the population, 

will contribute to the development of the new preventative strategies leading to a 

healthier society. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-173 

Astımlı Hastalarda Oksidatif Stres İle Total Antioksidan Kapasite 

Arasındaki İlişkinin İncelenmesi 

Rezzan ALİYAZICIOĞLU 1 , Ahmet MENTEŞE 2 , Funda ÖZTUNA 3 , 

Sevgi KOLAYLI 4 , Ahmet ALVER 2 , Orhan DEĞER 2 , Tevfik ÖZLÜ 3 , 

Yılmaz BÜLBÜL 3 , Sermet YILDIRMIŞ 1 

P-173 

Investigation Of Relationships Between Serum Total Antioxidan Capacity 

And Oxidative Stress In Asthma Patients 

Rezzan ALİYAZICIOĞLU 1 , Ahmet MENTEŞE 2 , Funda ÖZTUNA 3 , 

Sevgi KOLAYLI 4 , Ahmet ALVER 2 , Orhan DEĞER 2 , Tevfik ÖZLÜ 3 , 

Yılmaz BÜLBÜL 3 , Sermet YILDIRMIŞ 1 

CONTENTS 

1Karadeniz Teknik Üniversitesi, Eczacılık Fakültesi, Trabzon 

2Karadeniz Teknik Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Biyokimya Bölümü, Trabzon 

3Karadeniz Teknik Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Göğüs Hastalıkları Bölümü, Trabzon 

4Karadeniz Teknik Üniversitesi, Fen-Edebiyat Fakültesi, Kimya Bölümü, Trabzon 

Astım, hava yollarında değişik derecelerde obstrüksiyondan ileri gelen tekrarlayan 

semptomlara neden olan kronik inflamatuvar bir hastalıktır. Günümüzde oksidan 

ve antioksidan mekanizmalarındaki değişiklikler, astım gibi çeşitli akciğer 

hastalıklarının patogenezinde rol oynamaktadır. Çalışma grubu stabil astımlı 30 

kişi (5 erkek ve 25 kadın) ve kontrol grubu olarak da 33 sağlıklı kişiden (14 erkek 

ve 19 kadın) oluşmaktadır. Çalışmaya alınan tüm deneklerden plasma malondialdehit 

(MDA) düzeyi ve serum total antioksidan kapasite (TAC) düzeyi ölçümü 

için venöz kan alındı. Plazma aligotları MDA analizi yapılıncaya kadar -80 

0C’de derin dondurucuda saklandı. Numunelerdeki lipid peroksidasyon Yagi’nin 

metoduyla MDA konsantrasyonu olarak belirlendi. Serum numunelerinin total antioksidan 

kapasitesi (TAC), Erel tarafından bulunan otomatik kolorimetrik direk 

ölçüm metodu kullanılarak saptandı. MDA sonuçları, standart eğri kullanılarak 

hesaplandı ve nmol/ml olarak ifade edildi. TAC sonuçları mmol Trolox equiv./L 

olarak hesaplandı. Buna göre astımlı hastalarda MDA ve TAC düzeyleri sağlıklı 

kontrole göre yüksek bulundu (p < 0.05). Bu sonuçlara göre kronik inflamatuvar 

hastalıklı astım hastalarında artmış MDA ve TAC düzeyleri, oksidan/antioksidan 

dengedeki bozulmayla karakterizedir. 

1Department of Biochemistry, Faculty of Pharmacy, Karadeniz Technical University, 

61080, Trabzon 

2Department of Biochemistry, Faculty of Medicine, Karadeniz Technical University, 


3Department of Chest Diseases, Faculty of Medicine, Karadeniz Technical University, 


4Department of Chemistry, Faculty of Arts and Sciences, Karadeniz Technical 

University, 61080, Trabzon 

Asthma is a chronic inflammatory disorder of the airways, involving recurrent 

episodes of airflow obstruction. Nowadays, changes in the oxidant and antioxidant 

mechanisms has a role in the pathogenesis of various lung diseases such as 

asthma. The study groups included 30 patients with stabile asthma (5 male and 

25 female) and 33 healthy volunteers as a control group (14 male and 19 female). 

The venous blood for the plasma malondialdehyde (MDA) levels and serum total 

antioxidant capacity (TAC) levels from all subjects were recruited the study were 

drawn into the tubes. Plasma aliquots were stored at -80 0C’de C in deep freezer 

until the analysis of MDA. Serum aliquots were stored until TAC tests were performed. 

Lipid peroxidation in samples was determined as MDA concentration 

with the method of Yagi. Total antioxidant capacity (TAC) of serum samples was 

determined using automated colorimetric direct measurement method developed 

by Erel. MDA results were calculated using standard curves and expressed as 

nmol / ml. TAC results were calculated as mmol Trolox equiv. / L. According to 

the results described here, TAC and MDA levels were found to be increased in 

the patients when compared to the control group (p < 0.05). According to this results, 

increased MDA and TAC levels in asthma patients with chronic inflammatory 

disease is characterized by impairment in oxidant / antioxidant equilibrium 

asthma.. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-174 

Makroprolaktinemi Ve Gerçek Hiperprolaktinemi Hastalarında Klinik 

Özellikler 

Murat CAN 1 , Berrak GUVEN 1 , Hulusi ATMACA 2 , Serefden ACIKGOZ 1 , 

Görkem MUNGAN 1 

P-174 

Clinical Features Of Patients With Macroprolactinemia And True 

Hyperprolactinemia 

Murat CAN 1 , Berrak GUVEN 1 , Hulusi ATMACA 2 , Serefden ACIKGOZ 1 , 

Görkem MUNGAN 1 

CONTENTS 

1 Zonguldak Karaelmas Üniversitesi Tıp Fakültesi Tıbbi Biyokimya AD, 

Zonguldak 

2 Zonguldak Karaelmas Üniversitesi Tıp Fakültesi Endokrinoloji AD, 

Zonguldak 

berrak_guven@hotmail.com 

1 Zonguldak Karaelmas University Medical School Department of Biochemistry 

AD, Zonguldak 

2 Zonguldak Karaelmas University Medical School Department of 

Endocrinology AD, Zonguldak 

berrak_guven@hotmail.com 

Makroprolaktin hiperprolaktinemi hastalarında yaygın görülür ve sıklıkla yanlış 

tanı, gereksiz pahalı araştırmalar, uygunsuz tedavi nedenidir. Bu çalışmada, bölgemizdeki 

hiperprolaktinemi hastalarında makroprolaktin konsantrasyonları ile 

klinik bulguları incelemeyi amaçladık. Çalışmada 84 kadın hiperprolaktinemi 

hastası, makroprolaktinemi açısından incelendi. Prolaktin düzeyleri Immulite 

2000 cihazında çalışıldı. Polietilen glikol presipitasyonu sonrası ≤%40 geri elde 

değerleri makroprolaktinemi olarak değerlendirildi. Gerçek hiperprolaktinemik 

ve makroprolaktinemik hastaların klinik özellikleri ve biyokimyasal değerleri 

karşılaştırıldı. Çalışmada 31 hastada (36.9%) makroprolaktinemi tespit edildi 

(Grup A). Makroprolaktin bulunmayan hiperprolaktinemi hastaları (n=53,%63,1) 

gerçek hiperprolaktinemi olarak kabul edildi (Grup B). İki grup arasında galaktore 

ve oligomenore/amenore görülme sıklığı açısından istatistiksel bir fark görülmedi. 

Makroprolaktinemi hastalarında ortalama prolaktin düzeyleri 1354.6 mIU/L, gerçek 

hiperprolaktinemi hastalarında 2018.2 mIU/L bulundu. Prolaktin düzeylerine 

göre hastaların klinik özellikleri incelendiğinde, grup 1 (klinik özellik(+), makroprolaktin(-)) 

ve grup 2 (klinik özellik(+), makroprolaktin(-)) arasında anlamlı 

bir fark bulunmadı. Grup 3 (klinik özellik(+), makroprolaktin(+)) ve grup 4 

(klinik özellik(-), makroprolaktin(+)) arasında anlamlı bir fark bulunmadı. Sonuç 

olarak bizim verilerimize göre herhangi bir klinik bulgunun makroprolaktinemik 

hastaların gerçek hiperprolaktinemik hastalardan ayrımında kullanılamayacağı 

görüşündeyiz. 

Macroprolactin is common in patients with hyperprolactinaemia and often cause of 

misdiagnosis, unnecessary expensive investigation and unsuitable treatment. The 

aim of this study was to investigate the clinical findings and the concentrations of 

macroprolactin in patients with hyperprolactinaemia in our region. In this study, 

84 female hyperprolactinaemic patients were screened for macroprolactinaemia. 

Prolactin was measured by Immulite 2000 analyzer. Recoveries ≤40% after polyethylene 

glycol precipitation were indicative of macroprolactinaemia. Clinical 

features and biochemical values were compared in true hyperprolactinaemic and 

macroprolactinaemic patients. Macroprolactinaemia was detected in 31 patients 

(36.9%) (Group A). Hyperprolactinaemic patients (n=53,%63,1) in the absence of 

macroprolactin were used as true hyperprolactinaemic patients (Group B). There 

was no difference in frequency of galactorrhea and oligomenorrhea/amenorrhea 

between the two groups. Mean prolactin in patients with macroprolactinaemia 

was 1354.6 mIU/L and in hyperprolactinaemic patients without macroprolactinaemia 

it was 2018.2 mIU/L . When we evaluate clinical features of patients 

according to prolactin levels, no significant difference was found between group 

1 (clinical feature (+), macroprolactin (-)) and group 2 (clinical feature (-), macroprolactin 

(-)).There was no significant differencesin clinical features between 

group 3 (clinical feature (+), macroprolactin (+)) and group 4 (clinical feature (-), 

macroprolactin (+)) In conclusion our data show that no clinical features could 

reliably differentiate macroprolactinemic from true hyperprolactinemic patients. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-175 

Ck-Mb Testinde Floresan Enzymeimmunoassay Ve Spektrofotometrik 

Ölçüm Arasındaki Korelasyon Çalışması 

Arzu KÖSEM 

P-175 

Ck-Mb Correlation Study Between Fluorescent Enzymeimmunoassay And 

Spectrophotometric Assay 

Arzu KÖSEM 

CONTENTS 

Biyokimya, Niğde Devlet Hastanesi, Niğde 

Department of Biochemistry, NİĞDE State Hospital, Niğde 

Ceatinin kinaz-MB (KMB) akut miyokard infarktüsü tanısında en sık kullanılan 

kardiyak belirteçler biridir. CKMB aktivitesi veya kütle ölçümü akut göğüs 

ağrısı ayırıcı tanısı için gereklidir. CK-MB kütle ölçümü enzim aktivitesi ölçümüne 

göre daha stabil sonuçlar verir ve sonuçlar daha sensitivdir. Bu çalışmadaki 

amacımız iki analitik yöntemini karşılaştırmaktı. Bu çalışmada 69 hastada 

CKMB aktivitesi ve CKMB kütle ölçümleri yapıldı.Floresan enzim immunassay 

yöntem (Advia Centaur XP) ve spektrofotometrik yöntem (Roche Diagnostics 

Ltd Rotkreuz, İsviçre) kulanılarak CKMB ölçümleri yapıldı. iki teknik arasında 

korelasyon gözlendi (r=0.899). Bu veriler ile iki yöntem birbirinin yerine teşhis 

amaçlı kullanılabileceği görülmektedir. 

Ceatinin kinase -MBC(KMB) is one of the most often used cardiac markers of 

the diagnosis of acute myocardial infarction. CKMB activity or mass assay is frequently 

required for the differential diagnosis of acute chest pains. CK-MB mass 

measurement was more stable than enzyme activity after storage and appeared to 

be more sensitive. The aim of the present study was to compare the reliability of 

two different analytical platforms. In this study, 69 patients with the prediagnosis 

of measurements of CKMB activity, and CKMB mass. A correlation study for 

CK-MB analysis was performed using two techniques, fluorescent enzyme immunoassay 

on the analyser (Advia Centaur XP) , and spectrophotometric assay on 

the analyser (Roche Diagnostics Ltd. Rotkreuz, Switzerland )(r=0.899). Excellent 

diagnostic correlation between the two techniques was observed. This data 

suggests that the two methods can be used interchangeably for diagnostic purpose. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-176 

İskelet Kası Hücrelerinde Hiperkatabolik Durum İçin Bir Model Çalışması 

Ebru TAYLAN 1 , Zeynep SERCAN 2 , Halil RESMİ 1 

Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi, 1Tıbbi Biyokimya, 2Tıbbi Biyoloji ve 

Genetik AD, İzmir 

ebruezer@yahoo.com 

P-176 

A Model Study for an Hypercatabolic State in Skeletal Muscle Cells 

Ebru TAYLAN 1 , Zeynep SERCAN 2 , Halil RESMİ 1 

Dokuz Eylül University, Faculty of Medicine, 1Department of Medical 

Biochemistry, 2Department of Medical Biology & Genetics, Izmir, Turkey 

ebruezer@yahoo.com 

CONTENTS 

Hiperkatabolik sendrom, inflamatuar sitokinlerin ve katabolik hormon düzeylerinin 

arttığı biyokimyasal bir durumdur. İnsülinin anabolik etkileri azalmıştır. Diyabet 

hiperkatabolik bir hastalıktır ve hastalığın en önemli metabolik sonuçlarından biri 

kas proteinlerinin yıkımıdır. Bu çalışmada, L6 sıçan iskelet kası hücrelerini yüksek 

konsantrasyonda glukoz ve TNF-alfa içeren ortamlarda tutarak hiperkatabolik 

bir durum oluşturmayı amaçladık. 

Sıçan myoblast hücreleri %10 FBS, 5 mM glukoz içeren DMEM ile çoğaltıldı. 

Hücrelerin kontrollü olarak myotüplere farklılaşması amacıyla, tamamen konfluent 

olmadan serumu %2’ye düşürüldü. 7. gün sonunda farklı konsantrasyonlarda 

glukoz ve TNF-alfa içeren ortamlar ile değişik sürelerde inkübe edildi. Hücre 

canlılığı ortama salınan LDH miktarı ile ölçüldü. 

Denemeler sonucunda, 5-45 mM glukoz ve 1-100 ng/mL TNF-alfa konsantrasyon 

aralığının hücre canlılığında ve morfolojisinde önemli bir değişiklik yaratmadığı 

saptandı. Bu sonuçlar hücre içi metabollik süreçlerin değerlendirilmesini zorunlu 

kılmaktadır. TNF-alfa uyarısına aracılık eden NF-KB’nin aktivasyonu ile 

kas proteinlerinin başlıca yıkım yolu olan proteazomal aktivite ve alt birimlerin 

ekspresyonlarının değerlendirilmesi modelin geçerliliğinin kanıtlanmasına katkı 

sağlayacaktır. 

Hypercatabolic syndrome is a biochemical state characterized by increased inflammatory 

sitokines (eg. TNF-alpha), and catabolic hormon levels. Anabolic effects 

of insulin decrease. Diabetes mellitus is an hypercatabolic disease and one of 

the most important metabolic consequence of it is muscle protein breakdown. In 

this study, we intend to create an hypercatabolic state by applying high concentration 

of glucose and TNF-alpha to the skeletal muscle cells. 

Rat myoblasts were grown in DMEM supplemented with 10% FBS, and 5 mM 

glucose. For differentiation into myotubes, the serum content of the medium was 

reduced to 2% before the cells had reached confluency. At the end of 7. day, cells 

were incubated in mediums with different concentrations of glucose and TNFalpha 

in different times. Cell viability was assessed by measuring the LDH that 

was released to the medium. 

At the end of this study, it was found that the concentration range in 5 - 45 mM 

for glucose and 1 -100 ng/mL for TNF-alpha didn’t make any changes in cell viability 

and morphology. These results show that metabolic pathways inside the 

cell should be assessed. Studying NF-KB activation which is caused by TNFalpha 

stimulation, the activity of proteasomes and expression of its subunits may 

contribute to prove the validity of this model. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-177 

Kronik Hepatit C Hastalarında Viral Yük İle Karaciğer Fibrozis 

Belirteçleri Arasındaki İlişki 

Mevhibe BALK, Gülsevim SAYDAM, Doğan CENGİZ, Dilan BİRİCİK 

P-177 

The Correlation Between The Viral Load And The Markers Of Liver Fibrosis 

In Chronic Hepatitis C Patients 

Mevhibe BALK, Gülsevim SAYDAM, Doğan CENGİZ, Dilan BİRİCİK 

CONTENTS 

T.Yüksek İhtisas Eğitim ve Araştırma Hastanesi Tıbbi Biyokimya Laboratuarı, 

Ankara 

Kronik Hepatit C Virüs Enfeksiyonu, hastaların %20-25 inde karaciğer fibrozis 

ve siroz gelişmesi ile sonuçlanır. Fibrozisi gösteren biyokimyasal belirteçler, Aspartataminotransferaz 

(AST), Alaninaminotransferaz (ALT), AST/ALT oranı, 

Gama-glutamiltransferaz (GGT), GGT/ALT oranı, Alfafetoprotein (AFP) ve 

Protrombin zamanı Internasyonal Normalize Oranı (PT-INR) gibi testleri içerir. 

Bu çalışmanın amacı, HCV-RNA’sı pozitif hastalarda, biyokimyasal fibrozis belirteçlerini 

değerlendirmek ve viral yük ile fibrozis belirteçleri arasındaki ilişkiyi 

belirlemekti. Bu çalışmada, HCV-RNA’sı pozitif olan 106 kronik hepatit C 

hastasında, HCV-RNA düzeyleri ile GGT/ALT oranı arasında anlamlı fakat zayıf 

bir ilişki (r=0.3, p


27 - 30 Ekim 2010 




P-178 

Eritrosit Sedimantasyon Analizinin Test 1 Cihazı İle Değerlendirilmesi 

Sabahattin MUHTAROĞLU, Tuğba ÖZŞENEL 

Biyokimya A.D., Tıp Fakültesi, Erciyes Üniveristesi, Kayseri 

P-178 

Evaluation Of Erythrocyte Sedimentation Rate By Test 1 Analyzer 

Sabahattin MUHTAROĞLU, Tuğba ÖZŞENEL 

Department of Biochemistry, Faculty of Medicine, Erciyes University, Kayseri 

CONTENTS 

Eritrosit sedimantasyon hızı (ESH), inflamasyon ve akut cevabın 

değerlendirilmesinde kullanılan basit ve ucuz bir laboratuar testidir. Westergren 

yöntemi ESH tayininde yaygın olarak kullanılmakla birlikte, ölçümün 60 dakika 

gerektirmesi yöntemin dezavantajıdır. Test 1 (Alifax, Polvera,İtalya) son zamanlarda 

ESH tayini için sunulan alternatif bir testtir ve ölçüm yöntemi Westergren 

metodundan tamamen farklı bir mekanizmaya dayanmaktadır. Bu metodun etkileyici 

özelliği kısa sürede (20 sn) ve 37oC de ölçüm yapılabilmesidir. Bu 

çalışmanın amacı Test1 ile elde edilen sonuçların değerlendirilmesidir. Klinikteki 

hastalardan alınan kan örnekleri, sırası ile sitrat ve K2EDTA içeren tüplerde antikoagüle 

edildi. ESH hem Therma NE, hem de Test1 ile analiz edildi. Referans 

aralık değerlendirmesi sağlıklı bireylerde yapıldı. Test 1 ve Westergren ESH 

değerleri arasındaki korelasyon anlamlı bulundu(r=0,9012, p


27 - 30 Ekim 2010 




P-179 

Nefelometrik Yöntemle Çalışılan Kitlerin Verimliliklerinin Lbys 

Kullanılarak Hesaplanması 

Özlem GÜLBAHAR, Ayşe Fıtnat TUNCEL, Gökçe ATİKELER, Şehri ELBEG, 


P-179 

Calculating Kit Efficiency Of Nephelometric Parameters Using Laboratory 

Information Management System 

Özlem GÜLBAHAR, Ayşe Fıtnat TUNCEL, Gökçe ATİKELER, Şehri ELBEG, 


CONTENTS 

Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi, Tıbbi Biyokimya Anabilim Dalı, Ankara 

aysetncl@hotmail.com 

Laboratuar performansının değerlendirilmesinde kit verimliliklerinin hesaplanması 

önemli bir yer tutmaktadır. Maliyet analizlerinin değerlendirilmesinde 

kullanılabilmesi açısından kit verimliliklerinin doğru ve sistematik bir şekilde 

belirlenmesi gerekmektedir. Çalışmamızda, nefelometrik yöntemle çalışılan testlerin 

verimliliklerini LBYS kullanarak hesaplamayı amaçladık. Çalışmamızda, 

Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi Merkez Biyokimya Laboratuarında mevcut 

olan LBYS firmasının oluşturduğu “verimlilik hesaplama modülü” kullanıldı. 

Nefelometrik yöntemle ölçülen hsCRP, haptoglobin, apolipoprotein-A, apolipoprotein-B, 

lipoprotein(a), transferrin, prealbumin, seruloplazmin, alfa-1 antitripsin 

ve sistatin-C kitlerinin 1 yıllık (01.07.2009-30.06.2010) verimlilikleri 

hesaplandı. Kit verimlilikleri hsCRP için %87, haptoglobin için %79, apolipoprotein-A 

için %85, apolipoprotein-B için %87, lipoprotein(a) için %82, transferrin 

için % 68, prealbumin için %77, seruloplazmin için %82, alfa-1 antitripsin için 

%69 ve sistatin-C için %56 olarak bulundu. Nefelometrik testlerin bazılarında kit 

verimliliğinde sağlanması gereken değer olan %80’e ulaşılamadığı gözlendi. Bu 

düşüklüğün nedeninin kliniklerden talep edilen test sayısındaki azalma olduğunu 

düşünmekteyiz. Kit verimlilik hesaplamalarının çalışmamızda da kullanmış 

olduğumuz LBYS programları ile çok daha kolay, hızlı ve güvenilir bir şekilde 

yapılabileceğine inanmaktayız. 

Gazi University, Faculty of Medicine, Department of Medical Biochemistry, 

Ankara 

aysetncl@hotmail.com 

Calculation of kit efficiency is important for evaluating laboratory performance. 

Accurate and systematic determination of kit efficiency is required for utilization 

of cost analysis. In our study, we aimed to calculate the efficiency of nephelometric 

kits by using our laboratory information management system. “Kit efficiency 

calculation module” used in this study, is developed by laboratory information 

management system that exists in Gazi University Faculty of Medicine Core Biochemistry 

Laboratory. Efficiencies of hsCRP, haptoglobin, apolipoprotein-A, 

apolipoprotein-B, lipoprotein(a), transferrin, prealbumin, ceruloplasmin, alpha 

1-antitrypsin and cystatin C kits for a one-year period (01.07.2009-30.06.2010) 

were calculated. Efficiency of kits were obtained as; 87% for hsCRP, 79% for 

haptoglobin, 85% for apolipoprotein-A, 87% for apolipoprotein-B, 82% for 

lipoprotein(a), 68% for transferrin, 77% for prealbumin, 82% for ceruloplasmin, 

69% for alfa-1 antitripsin and 56% for cystatin-C. For some parameters efficiency 

didn’t reach 80%, which is the desired lowest level. We estimate that the reason 

for that is, decreased test demand by the clinics. We believe that, calculation of 

kit efficiency can be done with laboratory information management system that is 

easy, fast and reliable as we used in our study. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-180 

Akut Koroner Sendromlu Hastalarda Serum Gamma-Glutamil Transferaz, 

Kalsiyum, İnorganik Fosfor Değerlerinin Erken Mortalite İle İlişkisi 

Selçuk ERGEN 1 , Füsun ERDENEN 1 , Cüneyt MÜDERRİSOĞLU 1 , 

Esma ALTUNOĞLU 1 , Hanife USTA 1 , Hayri POLAT 1 , 

Mehmet Emin PİŞKİNPAŞA 1 , Hale ARAL 2 

1 İç Hastalıkları A.D., Sağlık Bakanlığı İstanbul Eğitim ve Araştırma Hastanesi, 

İstanbul 

2 Tıbbi Biyokimya A.D., Sağlık Bakanlığı İstanbul Eğitim ve Araştırma Hastanesi, 

İstanbul 

Gammaglutamil transferaz (GGT) glutatyon metabolizması ile ilişkili oksidatif 

stres için bir biomarkır olarak düşünülebilir. Serum inorganik fosfor (P) düzeyi 

de kardiyovasküler olay ve geç mortalite için bağımsız bir risk faktörü olarak 

önerilmektedir. Çalışmamızda serum GGT, kalsiyum (Ca), P düzeyleri ile akut 

koroner sendrom sonrası bir aylık mortalitenin ilişkisini incelemeyi amaçladık. 

Akut koroner sendrom tanısıyla Koroner Yoğun Bakım Ünitesine yatırılan 124 

erkek, 76 kadın toplam 200 hasta retrospektif olarak çalışmaya alındı. Bilinen 

ciddi sistemik hastalık, alkol alışkanlığı, kronik metabolik kemik hastalığı, kanser, 

paratiroid hastalığı, hepatobiliyer ve böbrek hastalığı (Glomerüler Filtrasyon 

Hızı < 60 ml/dk) olanlar çalışmaya alınmadı. Bir aylık süreçte ölen olgularda 

(n=23) yaş ve diyabet sıklığı, yaşayanlara göre anlamlı derecede daha yüksek 

olup (p


27 - 30 Ekim 2010 




P-181 

Pre-Postnatal Nicotin Uygulanımının Ratlarda Oksidan Stres Ve 

Antioksidan Savunma Parametreleri Üzerine Etkisi 

Soycan MIZRAK 1 , Gülinnaz ERCAN 1 , Osman ÇAĞLAYAN 2 , 

Candeğer YILMAZ 3 

P-181 

The Effect Of Pre-Postnatal Nicotine Administration On Oxidant Stress 

And Antioxidant Defense Parameters In Rats 

Soycan MIZRAK 1 , Gülinnaz ERCAN 1 , Osman ÇAĞLAYAN 2 , 

Candeğer YILMAZ 3 

CONTENTS 

1Tıbbi Biyokimya A.D., Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi, İzmir 

2Tıbbi Biyokimya A.D., Kırıkkale Üniversitesi Tıp Fakültesi, Kırıkkale 

3İç Hastalıkları A.D., Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi, İzmir 

Sigara kullanımı günümüzün en önemli halk sağlığı problemlerinin başında 

gelmektedir. Sigaranın içeriğinde bulunan toksik kimyasal maddelerden en çok 

araştırılanı bağımlılık yapıcı etkisi ve nikotin replasman tedavilerinde (NRT) 

kullanımı nedeniyle güncel önemi olan nikotindir. Çalışmamızda pre-postnatal 

süreçte uzun dönem nikotin kullanımının oksidan ve antioksidan sistem üzerine 

olan etkilerini araştırdık. Çalışmamızda Swiss Albino ratlar kontrol(n=10), düşük 

doz nikotin(DDN, n=10), yüksek doz nikotin(YDN, n=9) olmak üzere üç gruba 

ayrıldı. 12 ay boyunca DDN grubu için 2.22mg/kg, YDN grubu için 33.3 mg/kg 

nikotin hidrojen tartarat ratların günlük içme sularına karıştırılarak oral yoldan 

verildi. 12. ayın sonunda plazma hemolizat ve dokularda (karaciğer, böbrek, 

kalp ve akciğer) oksidan stres ve antioksidan savunma parametreleri ve kotinin 

düzeyleri ölçüldü. Kontrol ve nikotin grupları arasında total antioksidan durum, 

8-OHdG, total sülfidril grupları ve hemolizat malondialdehid(MDA), katalaz ve 

süperoksid dismutaz(SOD) düzeylerinde anlamlı farklılık saptanmadı. Sadece 

nikotin grubunda kontrole kıyasla plazma kotinin düzeyleri(p


27 - 30 Ekim 2010 




P-182 

Şizofrenide Metabolik Bağlantılı Nörohormonların Plasma Seviyelerinin 

İncelenmesi. 

Tulin YANIK 1 , Canan KURSUNGOZ 1 , Levent SUTCIGIL 2 and Fuat OZGEN 2 

(1)Biyolojik Bilimler Bölümü, ORTA DOĞU TEKNİK ÜNİVERSİTESİ, Ankara 

(2)Psikiyatri Bölümü GÜLHANE ASKERİ TIP AKADEMİSİ, Ankara 

Şizofreni, tüm dünyada etkileri olan ve çok sık görülen psikotik bir bozukluktur. 

Şizofreni, glutamate, kainate, NMDA, dopamin ve serotonin gibi birçok nörotransmiter 

yolağının bozulması ile ortaya çıkmaktadır. Bu nörotransmiterlerin 

etkilediği nörohormon/nöropeptit mekanizmalarının da şizofrenide bozulduğu 

düşünülmektedir. Bu çalışmamızda, hipotalamusun arkuat çekirdeğinde sentezlenen 

pro-opiomelanokortin (POMC)´nin kandaki ürünü olan alfa melanocortin 

stimulating hormon(α-MSH) ve nöropeptit Y (NPY) nöropeptitlerinin plazma seviyelerini 

inceledik. Bu nöropeptitler yeme mekanizmaları ve stresle ilişkilidir ve 

psikotik bozukluktan da etkilenebilir. Hipotezimize göre, serotonerjik yolakların 

bozulmasıyla değişen nöropeptit sentezinden dolayı, bu peptit hormonların 

psikotik hastalarda stres bağlantılı değişmesini ve dolaylı olarak hastaların yeme 

mekanizmalarında değişiklik olabileceğini öne sürmekteyiz. Gülhane Askeri Tıp 

Akademisi, Ankara Ruh Sağlığı ABD’na başvuran şizofren hastalardan alınan 

kanlardan plazmaları hazırlanmış ve enzim-bağlı immünosorbent assay (ELISA) 

metoduyla aday nöropeptitlerin seviyeleri belirlenmiştir. Plazma a-MSH konsantrasyonu 

kontrol grubu için 1,24±0,24 ng/ml (n=17), hasta grubu için 0,58±0,17 

ng/ml (n=17) olarak bulunmuştur. Plazma NPY konsantrasyonu kontrol grubu 

için 1,38±0,15 ng/ml (n=17), hasta grubu için 0,73±0,13 ng/ml (n=17) olarak 

bulunmuştur. Kontrol grubuyla karşılaştırıldığında, şizofren hastalarda plazma 

a-MSH ve NPY seviyelerinde anlamlı bir fark bulunmuştur (p


27 - 30 Ekim 2010 




P-183 

C. Elegans’ta Gen Baskılanması Ve Lipidomik 

Deniz EKİNCİ 

Meoleküler Biyoloji ve Genetik A.D., Max Planck Enstitüsü, Münih, Almanya 

P-183 

Gene Silencing And Lipidomics In C. Elegans 

Deniz EKİNCİ 

Molecular Cell Biology and Genetics, Max Planck Institute, Munich, Germany 

CONTENTS 

Lipidomik, biyolojik sistemlerdeki selüler lipitlerin metabolik yolları üzerine 

yapılan geniş çaplı çalışmalar olarak tanımlanır. Lipidomik araştırmacıları lipitlerin 

yapı, fonksiyon, etkileşim ve dinamiğini; ayrıca şartların değişmesi durumunda 

meydana gelen değişiklikleri incelemektedir. C. elegans (Caenorhabditis 

elegans), toprakta yaşayan bir nematod’dur (iplik kurdu). Laboratuvarda kolayca 

üretilmesi nedeniyle genetik ve biyokimyasal çalışmalar için en gözde model 

organizmalardan birisi haline gelmiştir. Yaklaşık 20.000 geni vardır ve büyük 

bir kısmı insan genlerine benzerdir. Çok basit yapılı olmasına rağmen, temel 

biyolojik özellikler bakımından insanla çok ortak yönü olan bir canlıdır. C. elegans 

ortamda besin olmadığı zaman veya kalabalık stresinde dauer denilen bir 

karakter kazanır. Bu durumda beslenmeyi durdurur ve ömrü uzar. C. Elegans’ın 

en kullanışlı özelliklerinden biri RNA interferansı (RNAi) yöntemi sayesinde 

spesifik genlerin kolayca baskılanabilmesidir. Bu sayede genlerin fonksiyonu 

hakkında fikir yürütülebilmektedir. RNA interferansının C. Elegans’da çok 

yaygın bir şekilde kullanılmasının sebebi bu nematodun ilgilenilen gene komplementer 

RNA eksprese eden transgenik bakteriyle beslenmesi sonucu hedef 

gen baskılanmış olmaktadır. Sunulan çalışmada C.elegans’ı dauer oluşturmaya 

yönlendiren metabolik yollardaki bileşenlerin belirlenmesi amaçlanmıştır. Bu 

amaçla, dauer safhasında görev alan spesifik genler RNAi tekniği kullanılarak 

baskılanmış ve lipit profillerindeki değişimler incelenmiştir. Ayrıca, dauer fazına 

girişte ve çıkışta görev alan lipitler ve ilgili bileşenler radyoaktif işaretleme (14C) 

ve LC-MS teknikleri kullanılarak karakterize edilmiştir. 

Lipidomics is defined as the large-scale study of pathways and networks of cellular 

lipids in biological systems. Lipidomics investigators examine the structures, 

functions, interactions, and dynamics of cellular lipids and the changes that occur 

during perturbation of the system. C. elegans (Caenorhabditis elegans) is a 

nematode (roundworm) which lives in temperate soil environments. Due to being 

present in all around the world and reproduced easily in laboratory, it is one of 

the most popular model organisms for genetic and biochemical studies. It has approximately 

20.00 genes most of which are similar to those of humans. Despite 

being a very simple organism, C. elegans shares many features with humans in 

terms of fundamental biological properties. When crowded or in the absence of 

food, C. elegans can enter an alternative third larval stage called the dauer state in 

which feeding stops. A useful feature of C. elegans is that it is relatively straightforward 

to disrupt the function of specific genes by RNA interference (RNAi). 

Silencing the function of a gene in this way can sometimes allow a researcher 

to infer what the function of that gene may be. RNA interference (RNAi) has 

been used extensively in C. elegans because it can be done by simply feeding 

the worms with transgenic bacteria expressing RNA complementary to the gene 

of interest. In the current study, it was aimed to identify the components in the 

metabolic parthways forcing C. elegans to enter dauer. To this end, dauer specific 

genes were silenced by means of RNAi, and changes in lipid profiles were analyzed. 

In addition, the lipis and corresponding components, which function during 

dauer entry and exit, were characterized by means of radioactive labeling (14C) 

and LC-MS techniques. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-184 

Subklinik Hipotiroidli Hastalarda Lipid Parametreleri 

Sedef DELİBAŞ, Gül Sevim SAYDAM, Mevhibe BALK, Dilan BİRİCİK 

Türkiye Yüksek Ihtisas Eğitim Ve Araştırma Hastanesi, Tıbbi Biyokimya 

Bölümü, Ankara 

P-184 

Lipid Parameters In Patients With Subclinical Hypothyroidism 

Sedef DELİBAŞ, Gül Sevim SAYDAM, Mevhibe BALK, Dilan BİRİCİK 

Turkey High Specialty Training And Research Hospital, Department Of Medical 

Biochemistry, Ankara 

CONTENTS 

Tiroid hormonlarının lipid ve glukoz metabolizması üzerinde önemli bir role 

sahip olduğu bilinmektedir. Dolayısı ile hipotiroidili hastalar lipit metabolizma 

bozukluğuna bağlı aterosklerotik kalp hastalığı riski ile ilişkilendirilmektedir. 

Çalışmamızda subklinik hipotiroidili hastaların lipit parametrelerini ötiroidi ve 

hipotiroidili hastaların lipid parametreleri ile karşılaştırarak aterosklerotik kalp 

hastalığı riski ile ilişkilendirmeyi amaçladık. Ayrıca subklinik hipotiroidili hastalarda 

glukoz düzeyleri ile diyabet ilişkisinin değerlendirilmesi amaçlandı. 

Çalışmamızda ötiroidi, subklinik hipotiroidi ve hipotiroidi tanısı alan 104 hastada 

TSH, fT3, fT4, Glukoz, Kolesterol, Trigliserit (TG), HDL, LDL düzeyleri 

çalışıldı ve tüm hastalarda HDL/LDL oranı hesaplandı. Ötiroidi hastalar 

ile subklinik hipotiroidili hastalar arasında Glukoz, Trigliserit , HDL düzeyleri 

, HDL/LDL oranları arasında anlamlı fark bulundu (sırasıyla; p=0.004, p=0.01, 

p=0.002,pP=0.02); Subklinik hipotiroidili hastalar ile hipotiroidili hastalar arasında 

Glikoz, ve lipit parmetrelerinin hiçbirinde anlamlı fark bulunmadı. Ötiroidili hastalar 

ile hipotiroidili hastalar arasında Glukoz, Kolesterol, Trigliserit, HDL, LDL 

düzeyleri, HDL/LDL oranları arasında anlamlı fark bulundu (sırasıyla; p=0.005, 

p=0.02, p=0.003, p=0.02, p=0.02, P=0.006). Sonuç olarak çalışmamızda subklinik 

hipotiroidili hastalarda da hipotiroidili hastalarda olduğu gibi diyabete yatkınlık 

ve Trigliserit, HDL düzeyleri ve HDL/LDL oranı açısından aterosklerotik risk ile 

uyumlu olduğu gözlenmiştir. 

The vital role of thyroid hormones on lipid and glucose metabolism is known. 

Consequently, the impaired lipid metabolism of patients with hypothyroidism 

is associated with atherosclerotic cardiac diseases. In this study, to investigate 

whether the impaired lipid parameters of patients with subclinical hypothyroidism 

is related to atherosclerotic cardiac diseases, we have compared those parameters 

with that of patients with euthyroidism and hypothyroidism. Moreover, we have 

also aimed to evaluate the relationship between the glucose levels of patients with 

subclinical hypothyroidism with diabetes. The levels of TSH, fT3, fT4, Glucose, 

Cholesterol, Triglyceride (TG), HDL cholesterol, LDL cholesterol were determined 

and the HDL/LDL ratios were calculated for 104 patients, who took part 

in this study, diagnosed with euthroidism, subclinical hypothyroidism and hypothyroidism. 

Between the patients with euthyroidims and subclinical hypothyroidism, 

a significant difference was observed for the levels of Glucose, Triglyceride, 

HDL cholesterol and the HDL/LDL ratios (p=0.004, p=0.01, p=0.002, p=0.02 

respectively); however there was no significant relationship between the levels of 

glucose and lipid parameters for those patients with subclinical hypothyroidism 

and hypothyroidism. A significant relationship was also observed between the 

levels of Glucose, Cholesterol, Triglyceride, HDL cholesterol, LDL cholesterol 

and HDL/LDL ratios (p=0.005, p=0.02, p=0.003, p=0.02, p=0.02, P=0.006 respectively) 

of the patients diagnosed with subclinical hypothyroidism and euthyroidism. 

The findings suggest that like patients with hypothyroidism, the patients 

with subclinical hypothyroidism have a tendency to acquire diabetes and in terms 

of their Triglyceride, HDL levels and HDL/LDL ratios they have a risk of atherosclerosis 

and therefore cardiac diseases. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-185 

Moleküler Mekanik Metodları Kullanılarak Boron Nitrat Halkası Katkılı 

Karbon Nanotüpleri İçerisinde H2 Depolanmasının Artırılması 

Aytun Koyuncular ONAY 1 , Şakir ERKOÇ 2 

P-185 

Increasing Of H2 Storage In Carbon Nanotubes Via Doping With A Boron 

Nitride Ring By Molecular Mechanics Methods 

Aytun Koyuncular ONAY 1 , Şakir ERKOÇ 2 

CONTENTS 

1TOBB Üniversitesi, Bilgisayar Mühendisliği, Ankara 

2Orta Doğu Teknik Üniversitesi, Fizik, Ankara 

aonay@etu.edu.tr 

1 TOBB University, Computer Engineering, Ankara 

2 Middle East Technical University, Department of Physics, Ankara 

aonay@etu.edu.tr 

Tek duvarlı karbon nanotüpleri içerisinde (SWCNTs) hidrojen depolanması, 

bioinformatik de SWCNT’lerin özelliklerinden dolayı son zamanlarda büyük 

önem taşımaktadır. Karbon nano tüplerin elektronik ve kimyasal özelliklerinden 

kaynaklı olmasından bilimsel çalışmalarda, karbon nano tüpler sıklıkla tercih edilmektedirler. 

Buna ek olarak, hidrojenin çevresel kirleticilerden yoksun olması 

ve onun enerji içeriği, hidrojenin olağanüstü bir enerji kaynağı olmasını sağlar. 

Bizim bu çalışmamızda, Boron nitrat katkılı karbon nanotüpler çeşitli hesaplama 

teknikleri ile incelendi ve SWCNT’ler içerisinde hidrojen depolanmasını 

geliştirme ve NT yapısı ve depolama kapasitesi nasıl değişir bu yollar çalışıldı. 

Bunun için çesitli C (n, 0) zikzak, (n, m) kiral, ve (n, n) neredeyse aynı uzunlukta 

fakat farklı çaplarda koltuk SWNT’ler denendi. Onların yapısal ve enerjik 

fonksiyonlarını belirlemek için moleküler mekanik simülasyon metodları 

(MD) seçildi. Bu sistemlerin enerjetiği PM3 yarı deneysel kendiliğinden dirençli 

alan moleküler orbital teknikleri (SCF-MO) uygulanarak gösterildi. Bu çalışma 

içerisinde, dört karbon nanotüpü içerisinde vakum oluşturuldu ve 14H2@ C(7, 

7), 20H2@ C (8, 8), 16H2@ C (14, 0), ve 10H2@ C(11, 2)’ler MM+ güç alanı 

düşünülerek moleküler mekanik metodu ile geometrik olarak optimize edildi. 

Sonuç olarak, karbon nanotüplere boron nitrat katma, karbon nanotüplerin hidrojen 

depolama yeteneğini arttırdığı gösterildi. 

Storage of hydrogen in single wall carbon nanotubes (SWCNTs) has gained a 

huge importantance recently in bioinformatics because of their properties. Carbon 

nanotubes (CNTs) have been preferred for scientific studies because of their 

electronic and chemical properties. In addition to this, the hydrogen is a remarkable 

energy source due to its the lack of environmental pollutants and energy 

content. In our present study, carbon nanotubes which were doped with boron nitride 

(CBN nanotubes) have been carried out by means of various computational 

techniques and it has been examined to search for ways to develop hydrogen 

storage in SWNTs and observed for how it alters in the NT structure and the storage 

capacity. For this reason, we have studied on various C (n, 0) zigzag, (n, m) 

chiral, and (n, n) armchair SWNTs which have nearly the same length but slightly 

different diameters. Molecular mechanics simulations (MD) have been choosed 

to determine their structural and energetics functions. The energetics of these the 

systems have been displayed by applying PM3 semi-empirical self-consistentfield 

molecular orbitals (SCF-MO) method. In this study, four carbon nanotubes 

were formed in vacuum.Then, 14H2@ C(7, 7), 20H2@ C (8, 8), 16H2@ C (14, 

0), and 10H2@ C(11, 2) were geometry optimized by molecular mechanics method 

considering the MM+ force field. In conclusion, It has been shown that boron 

nitrite substitutional doping increases the hydrogen storage capacity of carbon 

nanotubes. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-186 

Mezenkimal Kök Hücre Kültürü İçin Glukoz Ve Karboksimetil Selülozla 

Modifiye Edilmiş Aljinat Hücre İskelelerinin Tasarımı 

Burcu KUTLUCA 1 , A. Kevser PİŞKİN 2 , Sevil ASLAN 3 , Duygu UÇKAN 3 

P-186 

Designing Of Alginate Cell Scaffolds Modified By Glucose And Cellulose 

For Mesenchimal Stem Cell Culture 

Burcu KUTLUCA 1 , A. Kevser PİSKİN 2 , Sevil ASLAN 3 , Duygu UÇKAN 3 

CONTENTS 

1 Mühendislik Fakültesi, Biyoteknik Bölümü, Hacettepe Üniversitesi, Ankara 

2 Tıbbi Biyokimya A.D., Tıp Fakültesi, Hacettepe Üniversitesi, Ankara 

3 Pediatrik Hematoloji , Tıp Fakültesi, Hacettepe Üniversitesi, Ankara 

Doku rejenerasyonu çalışmalarında yeni bir yaklaşım, hücrelerin biyobozunur 

doğal veya yapay iskelelerde üretilmesidir. Doku iskelerinin kullanılmasındaki 

başlıca amaç doku oluşumunu hızlandıran üç boyutlu ortamı sağlamaktır. Doğal 

malzemelerden oluşan iskeleler hücrelerle uyum göstermeleri ve toksik etki göstermemeleri 

nedeniyle tercih edilmektedirler. Bu çalışmada karbohidrat yapıda 

bileşikler kullanılarak, bol gözenekli ve biyouyumlu bir hücre iskelesi malzemesi 

oluşturulmuştur. Modifiye aljinat jeller şişme, kararlılık, mikroskobik yüzey 

özellikleri yönünden incelenmiş ve glukoz ve karboksimetil selülozun jelin 

gözeneklerini, şişme kapasitesini ve kararlılılığını arttırdığı belirlenmiştir. İnsan 

mezenkimal kök hücreleri ile yapılan çalışmalarda MTT testi sonuçlarına göre 

hücrelerde toksik etki saptanmamıştır. Aljinat türevi jeller üzerinde mezenkimal 

hücrelerin tutunduğu ve kültür kabındakine oranla daha fazla çoğaldıkları 

saptanmıştır. Glukoz ve karboksimetil selülozun oluşturduğu gözenekli yapı 

nedeniyle artan yüzey alanı ile ilişkilendirilen hücre çoğalmasındaki verim kök 

hücre üretiminde jel sisteminin kullanılabileceğini göstermiştir. Kök hücrelerin 

kıkırdak ve diğer dokulara farklılaştırılarak doku rejenerasyonunda kullanılması 

yanında oluşturulan bu jel sisteminin kanser hücrelerinin tümörün üç boyutlu 

yapısındaki davranışları nı anlamak için de bir model oluşturabileceği ve bunun 

da ilaç tasarımına katkıda bulunacağı düşünülmüştür. 

1Faculty of Engineering, Department of Bioengineering, Hacettepe University, 

Ankara 

2Department of Medical Biochemistry, Faculty of Medicine, Hacettepe University, 

Ankara 

3 Department of Pediatric Hematology, Faculty of Medicine, Hacettepe University, 

Ankara 

Culturing of cells on biodegradable natural of synthetic polymers is a novel approach 

in tissue regeneration. The main aim in using cell scaffolds is to provide 

the three dimensional environment which augments the cell growth. Natural materials 

are preferred as they are not toxic and are compatible with cells . In this 

study a highly porous and biocompatible cell scaffold material is produced by 

using carbohydrate based compounds. Modified alginate gels are analyzed for 

their swelling ability, stability and microscopical surface characteristics and it is 

found that glucose and carboxymethyl cellulose increases the porosity , swelling 

ability and stability of the gel.No toxicity was attributed to these gels in MTT 

test applied to human mesenchimal cells. The cells attached on modified gels and 

proliferated more than that of culture plates. The efficiency in cell growth which 

is possibly due to the increased surface area due to the pores that is produced by 

glucose and carboxymethyl cellulose points out to the fact that these gels are suitable 

for stem cell culturing. This system may be used in differentiating stem cells 

into tissues for tissue regeneration purposes. Additionally, it may also be used to 

obtain a three dimensional environment similar to tumor to analyze the behaviour 

of cancer cells, thus, providing a model for drug design. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-187 

Obez Ve Obez Olmayan Kişilerde Plazma Doymuş Ve Doymamış Yağ Asit 

Düzeyleri 

Fatma Hümeyra YERLİKAYA, İdris MEHMETOĞLU, Sevil KURBAN 

P-187 

Plasma Saturated And Unsaturated Fatty Acid Levels Of Obese And 

Nonobese Subjects 


CONTENTS 

Meram Tıp Fakültesi, Selcuk Üniversitesi, Tıbbi Biyokimya A.D., Konya 

Doymuş yağ asitleri (SFA), yapısında çift bağ olmayan genellikle 12 ve 24 karbonlu 

uzun zincirli karboksilli asitlerdir. Doymamış yağ asitleri ise yapılarında 

bir veya daha fazla çift bağa sahiptirler. Metabolik çalışmalarda koroner kalp 

hastalığının riski ile doymuş yağ asidi tüketimi arasında güçlü bir pozitif bir 

ilişki bulunmuş ve yüksek oranda doymuş yağ asidi ile düşük doymamış yağ 

asidi tüketiminin kan kolesterol düzeyini artırdığı gösterilmiştir. Bu çalışmada 

obez ve obez olmayan kişilerde plazma SFA, MUFA (tekli doymamış yağ asiti) 

ve PUFA (çoklu doymamış yağ asiti) düzeylerinin araştırılması amaçlanmıştır. 

Çalışma, 18-70 yaşları arasında toplam 105 (22E, 83K) obez kişi ile 18-70 yaşları 

arasında 80 (20E, 60K) sağlıklı kontrol vakası üzerinde gerçekleştirildi. Obez 

kişilerde VKİ değeri 35 kg/m2’ den büyük, sağlıklı kontrollerde VKİ değeri 25 

kg/m2’ dan küçüktü. Plazma yağ asit düzeyleri GS-MS yöntemi ile ölçüldü. Obez 

kişilere ait SFA düzeyleri kontrol grubuna göre anlamlı derecede yüksek bulundu 

(p


27 - 30 Ekim 2010 




P-188 

Obez Ve Obez Olmayan Sağlıklı Kişilerde Plazma Lignoserik Ve Nervonik 

Asit Düzeyleri 


P-188 

Plasma Lignoceric And Nervonic Acid Levels Of Obese And Non-Obese 

SubjectS 


CONTENTS 

Meram Tıp Fakültesi, Selcuk Üniversitesi, Tıbbi Biyokimya A.D., Konya 

Lignoserik asit (C24:0), birçok doğal yağda küçük miktarlarda ve çeşitli serebrositlerde 

bulunan bir yağ asididir. Nervonik asit (C24:1) ise bir omega-9 tekli 

doymamış yağ asididir. Nervonik asidin sinir hücrelerinin miyelin kılıfının biyosentezinde 

önemli olduğu gösterilmiştir. İnsan beyninde beyaz maddenin sfingomiyelininde 

bulunur. Çok uzun zincirli yağ asitleri sadece peroksizomlarda oksitlenir 

ve peroksizomal rahatsızlığı olan kişilerin dokularında bu yağ asitlerinin 

düzeyi önemli derecede artmış bulunur. Bu çalışmanın amacı obez ve obez olmayan 

kişilerde lignoserik ve nervonik asidin plazma düzeylerini ölçmektir. Bu 

çalışma, toplam 18-70 yaşları arasında 105 (22E, 83K) obez ve 18-70 yaşları 

arasında 80 (20E, 60K) sağlıklı kontrol vakası üzerinde gerçekleştirildi. Obez 

kişilerde VKİ değeri 35 kg/m2’ den büyük, sağlıklı kontrollerde VKİ değeri 25 kg/ 

m2’ dan küçüktü. Plazma lignoserik ve nervonik asit düzeyleri GS-MS yöntemi 

ile ölçüldü. Her iki gruba ait plazma lignoserik ve nervonik asit düzeyleri arasında 

önemli bir fark bulunamadı. Fakat, obez kişilere ait lignoserik asit düzeyi ile VKİ 

(p


27 - 30 Ekim 2010 




P-189 

Kafeinin Rat Karaciğerinde Oksidan-Antioksidan Mekanizmalara Etkisi 

Canan DEMİRTAŞ 1 , Ebru OFLUOĞLU 2 , Ahmet HÜSEYİN 1 , 

Hatice PAŞAOĞLU 1 

P-189 

Effects Of Caffeine On Oxidant-Antioxidant Mechanisms In The Rat Liver 

Canan DEMİRTAS 1 , Ebru OFLUOGLU 2 , Ahmet HUSSEİN 1 , 

Hatice PASAOGLU 1 

CONTENTS 

1Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi, Tıbbi Biyokimya Anabilim Dalı, Ankara 

2Zonguldak Karaelmas Üniversitesi, SMYO, Sağlık Programları Bölümü, 

Zonguldak 

mdcanandemirtas@yahoo.com.tr 

Kafein günümüzde her gün düzenli olarak tüketilen bir maddedir, kahve, çay, 

çikolata, kola ve bazı gazlı içecekler kafein ihtiva eder. Biz çalışmamızın hedefi 

olarak, kısa süreli oral kafein alımının rat karaciğerinde olası antioksidan etkilerini 

iki farklı dozda araştırmaya çalıştık. Kafein verilen ratların karaciğer dokularında 

lipit peroksidasyon ürünü olan malondialdehit düzeylerini ölçtük. Bunun yanında 

kafeinin antioksidan özelliğini incelemek için, enzimatik ve non enzimatik antioksidan 

sistem üzerinde araştırmalar yaptık. Karaciğer dokularında glutatyon 

peroksidaz, glutatyon s transferaz aktivitelerini ve glutatyon düzeylerini ölçtük. 

Çalışmamızda 30 adet (ortalama 250 gr ağırlığında) Wistar cinsi dişi rat kullanıldı. 

Ratlar üç eşit gruba ayrıldı. GrupI :Kontrol grubuydu. GrupII ‘ye 30mg/kg, grupIII 

’e 100mg/kg (nontoksik yüksek doz) kafein 14 gün boyunca (kısa süreli) 

oral yolla verildi. Çalışmamızın sonuçları, 14 gün düşük doz(30mg/kg) ve toksik 

olmayan yüksek doz(100mg/kg) kafein uygulamasının, karaciğerde lipit peroksidasyonununu 

azalttığını, glutatyon peroksidaz ve glutatyon s transferaz aktivitelerinde 

ise istatistiksel olarak anlamlı artış olduğunu göstermektedir. Karaciğer 

glutatyon düzeyleri karşılaştırıldığında kontrol grubuna göre kafeinli gruplarda 

hafif artış tespit edilmiş, ancak gruplararasında istatistiksel olarak anlamlı fark 

bulunmamıştır. Kafeinin bu dozlarda; lipit peroksidasyonunu azaltması, antioksidan 

enzim aktivitelerini artırması ile oksidatif stresi iyileştirmesi, yapılan 

araştırmalarında ışığında antioksidan olabileceği görüşünü desteklemektedir. Kafeinin 

antioksidan olarak uygun dozunun belirlenmesinde, etki mekanizmalarının 

açığa kavuşturulmasında ileri hayvan ve insan çalışmalarının gerekli olduğunu 

düşünmekteyiz. 

1Department of Medical Biochemistry, Faculty of Medicine, Gazi University, 

Ankara, 

2Zonguldak Vocational School of Health Services, Zonguldak 

Karaelmas University, Zonguldak 

mdcanandemirtas@yahoo.com.tr 

Today caffeine is an everyday regularly consumed substance, coffee, tea, chocolate, 

coke and some soft drinks contain caffeine. The main aim of our study was 

to compare potential antioxidant effects in rat liver at 2 different doses of short 

time period oral caffeine intake. We measured malondialdehyde levels, which is 

a product of lipid peroxidation, in rats’ livers that caffeine is given. In addition, 

to evaluate antioxidant properties of caffeine we investigated enzymatic and nonenzymatic 

antioxidant systems. We measured glutathione peroxidase and glutathione 

s transferase activities and glutathione levels in liver. In our study we used 

30 female Wister rats with a mean weight of 250 grams. Rats are equally divided 

into 3 groups. Group 1 was control. Group 2 received 30mg/kg of caffeine and 

group 3 received 100mg/kg caffeine (non-toxic high dose) for 14 days (short time 

period) orally. Our results show that 14-day low dose (30mg/kg) and non-toxic 

dose (100mg/kg) caffeine usage decreased lipid peroxidation in liver. Antioxidant 

enzyme activities in rat liver like glutathione peroxidase and glutathione s 

transferase showed statistically significant increase with caffeine intake. Liver 

glutathione level comparison to control group showed a slight increase but this 

was not statistically significant. Decreased lipid peroxidation and increased antioxidant 

enzyme activities which improve oxidative stress show that these doses of 

caffeine may be an antioxidant under the influence of these studies. In our opinion, 

determining mechanism and antioxidant effect of caffeine at suitable dose 

requires advanced animal and human studies. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-190 

Kronik Soğuk Ve İmmobilizasyon Stresine Maruz Bırakılan Sıçanlarda 

Prooksidan-Antioksidan Denge Üzerine Karnozinin Etkisi 

Esra Betül KALAZ, Betül EVRAN , Pervin VURAL, 

Semra DOĞRU-ABBASOĞLU, Müjdat UYSAL 

P-190 

The Effect Of Carnosine On Prooxidant-Antioxidant Balance In Rats 

Exposed To Chronic Cold Plus Immobilization Stress 

Esra Betül KALAZ, Betül EVRAN , Pervin VURAL, 

Semra DOĞRU-ABBASOĞLU, Müjdat UYSAL 

CONTENTS 

İstanbul Üniversitesi, İstanbul Tıp Fakültesi, Biyokimya AD, İstanbul 

esrabetulkalaz@hotmail.com 

Stres modern toplumlardaki en büyük problemlerden biridir. Strese maruz 

kalınan koşullarda antioksidan defansın bozulduğu ve bu durumun oksidan ve 

antioksidan faktörler arasındaki dengeyi değiştirerek oksidatif hasara yol açtığı 

bildirilmiştir. Laboratuar hayvanlarına kronik stres uygulanması oksidatif stresle 

ilişkili doku hasarının incelenmesi için uygun bir modeldir. Uzun süreli soğuğa 

maruziyet ve immobilizasyon (hareketsiz bırakma) stresi kronik stres uygulaması 

için kullanılmaktadır. Karnozin (b-alanil-L-histidin) memeli dokularında rölatif 

olarak yüksek konsantrasyonlarda bulunan bir dipeptiddir. Reaktif oksijen radikalleri 

ve aldehidler için güçlü bir “toplayıcı (scavenger)” dır ve lipit peroksidasyonu 

ve protein oksidayonunu önler. Bu nedenle, bu çalışmada karnozinin kronik 

strese maruz bırakılan sıçanlardaki oksidatif stres üzerine etkisini araştırmayı 

amaçladık. Sıçanlara soğuk ve immobilizasyon stresi aynı anda uygulandı. Stres 

grubunda sıçanlar hareket kısıtlayıcı kafeslere yerleştirildi ve 21 gün boyunca 

(haftada 5 gün) soğuk odada (+4 °C) 1 saat bekletildi. Karnozin+stres grubunda 

ise, karnozin (250 mg/kg, i.p.) stres başlangıcından 30 dk önce enjekte edildi. 

Karaciğerde malondialdehit ve protein karbonil düzeyleri, nonenzimatik ve enzimatik 

antoksidanlar ölçüldü. Sonuç olarak, bulgularımız karnozin uygulamasının 

sıçanların karaciğerinde stresle indüklenmiş oksidatif stres üzerine koruyucu etkilere 

sahip olduğunu göstermektedir. 

Istanbul University, Istanbul Faculty of Medicine, Department of Biochemistry, 

Istanbul 

esrabetulkalaz@hotmail.com 

Stress is one of the major problems in modern societies. Exposure to stress situations 

has been proposed to impair antioxidant defences, leading to oxidative damage 

by changing the balance between oxidant and antioxidant factors. Chronic 

stress applied laboratory animals are a suitable model for investigation of oxidative 

stress related tissue changes. Several stresses such as long-term cold exposure 

and immobilization stress are used for chronic stress applications. Carnosine (balanyl-L-histidine) 

is a dipeptide which is found at relatively high concentrations 

in mammalian tissues. It is a potent scavenger of reactive oxygen species and 

aldehydes and inhibits lipid peroxidation and protein oxidation. Therefore, in the 

present study we aimed to investigate the effect of carnosine on oxidative stress in 

rats exposed to chronic stres. Both cold and immobilization stresses were applied 

to rats at the same time. In stress group, rats was placed in restraint cages and kept 

in a coldroom (+4 °C) for 1 h for 21 days (5 days a week). In carnosine+stress 

group, carnosine (250 mg/kg, i.p.) was injected to the rats 30 min before stress. 

Malondialdehyde and protein carbonyl levels, and nonenzymatic and enzymatic 

antioxidants were determined in the liver. In conclusion, our results indicate that 

carnosine treatment may have protective effects on stress induced-oxidative damage 

in liver tissue of rats. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-191 

Karnozinin Sıçanların Serum, Eritrosit Ve Karaciğerinin Lipid 

Peroksidayonuna Duyarlılığı Üzerine İn Vitro Etkisi 

Seval DEVELİ, Semra DOĞRU-ABBASOĞLU, Müjdat UYSAL 

P-191 

In Vitro Effect Of Carnosine On The Susceptibility Of Serum, Erythrocyte 

And Liver To Lipid Peroxidation In Rats 

Seval DEVELİ, Semra DOĞRU-ABBASOĞLU, Müjdat UYSAL 

CONTENTS 

İstanbul Üniversitesi, İstanbul Tıp Fakültesi, Biyokimya AD, İstanbul 

sevaldeveli@hotmail.com 

Karnozin (b- alanil-L-histidin) güçlü antioksidan etkilere sahip olan bir dipeptiddir. 

Karnozinin bu antioksidan potansiyelinin reaktif oksijen türlerini inaktive 

etme, serbest radikalleri toplama ve prooksidan metallerle kelat yapma yeteneğine 

bağlı olduğu düşünülmektedir. Bu nedenle, karnozin oksidatif stresle indüklenen 

patolojilerde prooksidan durumu azaltmak için etkin bir bileşik olabilir. Bu 

çalışmada, sıçanların serum, eritrosit ve karacağier homojenatlarının lipit peroksidasyonuna 

duyarlılıklarını karnozinin azaltıp azaltmadığını in vitro olarak inceledik. 

Bu amaçla, farklı konsantrasyonlarda karnozin prooksidanla indüklenmiş 

inkübasyon ortamlarına eklendi. Prooksidanla indüklenmiş lipit peroksidasyonu 

karnozinli ve karnozinsiz inkübasyon ortamlarında malondialdehit üretimi ölçülerek 

değerlendirildi. Serum bir serbest radikal üreticisi olan 100 mM 2,2’-azobis 

2-amidino propan hidroklorür (AAPH) ile 37 oC’de 2 saat inkübe edildi. Eritrositler 

(30 mg hemoglobin/ml inkübasyon ortamı) ise, 5 mM H2O2, 2 mM sodium 

azid ile 37 oC’de 2 saat inkübe edildi. Askorbatla indüklenmiş lipit peroksidasyonunun 

ölçümü için karaciğer homojenatları 50 μM FeSO4 ve 0.4 mM askorbik 

asitle 30 dk. inkübe edildi. Bulgularımız prooksidanlarla indüklenmiş lipit 

peroksit düzeylerinin azaltılmasında karnozinin in vitro olarak etkili olduğunu 

göstermektedir. 

Istanbul University, Istanbul Faculty of Medicine, Department of Biochemistry, 

Istanbul 

sevaldeveli@hotmail.com 

Carnosine (b- alanyl-L-histidine) is a dipeptide having strong antioxidant effects. 

Antioxidant potential of carnosine was suggested to be dependent on its ability to 

inactivate reactive oxygen species, scavenge free radicals, and chelate prooxidant 

metals. Therefore, carnosine may be an effective agent to decrease prooxidant status 

in oxidative stress-induced pathologies. In this study, we investigated whether 

or not in vitro carnosine decreases the susceptibility of serum, erythrocytes and 

liver homogenates to lipid peroxidation in rats. For this reason, carnosine was added 

to prooxidant-induced incubation mediums at different concentrations. Prooxidant-induced 

lipid peroxidation was assayed by measurement of malondialdehyde 

production in incubation mediums incubated with and without carnosine. Serum 

was incubated with 100 mM of free radical generator 2,2’-azobis 2-amidino propane 

hydrochloride (AAPH) for 2 h at 37 oC. Erythrocytes (30 mg hemoglobin/ 

ml incubation mixture) were incubated with 5 mM H2O2, 2 mM sodium azide 

for 2 h at 37 oC. For the estimation of ascorbate-induced lipid peroxidation, liver 

homogenates were incubated with 50 μM FeSO4 and 0.4 mM ascorbic acid for 30 

min. According to our results, in vitro carnosine was observed to be effective to 

decrease prooxidant-induced lipid peroxide levels. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-192 

Serum Prealbumin Düzeyleri İle Albumin, C-Reaktif Protein Ve 

Prokalsitonin Düzeyleri Arasındaki Korelasyonlar 

İdris MEHMETOĞLU, Sevil KURBAN, F. Hümeyra YERLİKAYA, 

S. Sami ERDEM, Erkan TAŞYÜREK 

P-192 

Correlations Between Serum Prealbumin Levels And Albumin, C-Reactive 

Protein And Procalcitonin Levels 

İdris MEHMETOĞLU, Sevil KURBAN, F. Hümeyra YERLİKAYA, 

S. Sami ERDEM, Erkan TAŞYÜREK 

CONTENTS 

Selçuk Üniversitesi Meram Tıp Fakültesi Biyokimya AD, Konya 

erkan1452@mynet.com 

Negatif bir akut faz proteini olan prealbumin protein-enerji durumundaki 

değişikliklere hassastır ve malnutrisyonu taramak için iyi bir araçtır. C-reaktif 

protein (CRP) gibi bir akut faz proteininin sentezi öncelik kazandığında, prealbuminin 

konsantrasyonu sentezindeki yetersizlikten dolayı hızla düşer. Bu 

çalışmanın amacı laboratuvarımızda ölçümleri yapılan prealbumin düzeyleri ile 

albumin, CRP ve prokalsitonin (PCT) düzeyleri arasındaki ilişkiyi belirlemektir. 

Bu amaçla, laboratuvarımızda Ekim 2005 - Temmuz 2010 tarihleri arasında 

ölçülen serum prealbumin düzeyleri ile serum prokalsitonin, CRP ve albumin 

düzeyleri arasında bir ilişki olup olmadığını araştırdık. Serum prealbumin düzeyi 

ölçülen 887 vakanın 230’unda PCT, 670’inde CRP ve 752’sinde albumin düzeyleri 

ölçüldü ve bu parametrelerin prelbumin düzeyleri ile olan korelasyonları incelendi. 

Serum prealbumin düzeyleri nefelometrik metodla, serum PCT düzeyleri 

kemilüminesans metodla ve diğer parametreler ise otoanalizörde rutin metodlarla 

ölçüldü. Serum prealbumin düzeyleri ile PCT ve CRP düzeyleri arasında (sırası 

ile r = -0.172, r = -0.444, p


27 - 30 Ekim 2010 




P-193 

Diyetle İndüklenen Obez Rat Modelinde Ginkgo Biloba Ekstresinin Serum 

Mda Ve Total Antioksidan Kapasitesi Üzerine Olan Etkileri 

Nil DOĞRUER ÜNAL, Bahadır ERCAN, Lülüfer TAMER GÜMÜŞ, 

Uğur ATİK 

P-193 

Effects Of Ginkgo Biloba Extract On Serum Mda And Total Antioxidant 

Capasity Levels In Diet-Induced Obese Rats 

Nil DOĞRUER ÜNAL, Bahadır ERCAN, Lülüfer TAMER GÜMÜŞ, 

Uğur ATİK 

CONTENTS 

Mersin Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Biyokimya A.D., Mersin 

Mersin University, Faculty of Medicine, Department of Biochemistry, Mersin 

Bugüne kadar yayınlanan birçok literatürde Ginkgo biloba ekstresinin (GBE) 

biyolojik etkilerinden bahsedilmistir. Bunların içinde serbest radikallere olan etkilerini, 

oksidatis stresi, nöral hasarları azaltmasını, anti-inflamatuar ve yaşlanma 

karşıtı etkilerini sayabiliriz. Biz de diyetle indüklenen obez rat modelinde GBE’nin 

serum MDA ve Total Antioksidan Kapasitesi (TAK) üzerine etkilerini araştırmayı 

amaçladık. Çalışmamıza 4 grup dahil edildi. Normal yemle beslenen ratlar kontrol 

grubunu oluşturdu (CR). Yüksek yağ içerikli yemle beslenip, 10 hafta sonunda 

kontrol grubuna oranla % 20 daha ağır hale gelen diğer ratlarsa 3 gruba ayrıldı. 

Sadece yüksek yağ içerikli yemle beslenen grup, obez kontrol grubunu(DIOR) 

oluştururken, 20 mg/kg/d GBE verilen obez grup (DIOR-L) ile 100 mg/kg/d GBE 

verilen obez grup (DIOR-H) da terapi gruplarını oluşturdu. 21 günlük GBE terapisi 

sonrasında, serum MDA düzeyleri (mmol/L), CR’da 0,20 ± 0,07; DIOR’da 

0,20 ± 0.04 ; DIOR-L’da 0,17 ± 0,11 ve DIOR-H’da 0,32 ± 0,19 olarak bulundu. 

Sadece DIOR-L ve DIOR-H grupları arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlıydı 

(p


27 - 30 Ekim 2010 




P-194 

Protein Enerji Malnutrisyon Değerlendirilmesinde Prealbumin Düzeyi 

Dilan BİRİCİK 1 , Gül Sevim SAYDAM 1 , Feza GÜNER 1 , Yusuf ÖZOĞUL 2 , 

Asiye Yeter GÜNGÖR 3 

P-194 

Prealbumin Levels In Evaluating The Protein Energy Malnutrition 

Dilan BİRİCİK 1 , Gül Sevim SAYDAM 1 , Feza GÜNER 1 , Yusuf ÖZOĞUL 2 , 

Asiye Yeter GÜNGÖR 3 

CONTENTS 

1 Türkiye Yüksek İhtisas Hastanesi, Tıbbi Biyokimya Bölümü, Ankara 

2 Türkiye Yüksek İhtisas Hastanesi, GEC Kliniği, Ankara 

3 Türkiye Yüksek İhtisas Hastanesi, Nütrisyon Bölümü, Ankara 

Türkiye Yüksek İhtisas Hastanesi, Tıbbi Biyokimya Bölümü, Ankara 

Feza Güner: fezaguner@yahoo.com 

1 The Higher Specialization Hospital of Turkey, Department of Medical Biochemistry, 

Ankara 

2 The Higher Specialization Hospital of Turkey, Clinic of GEC, Ankara 

3 The Higher Specialization Hospital of Turkey, Department of Nutrition, Ankara 

fezaguner@yahoo.com 

Protein-enerji malnütrisyonu (PEM) hastanelere başvuran hastalarda yaygın bir 

durumdur ve yatan hastalar için komplikasyonlarla ilişkili olup morbidite ve mortalite 

için bağımsız bir risk faktörüdür. PEM çeşitli kriterlere göre derecelendirilir. 

PEM’li hastaların değerlendirilmesinde, tedaviyi takipte, enfeksiyonlu hastaların 

tedavisinde Prealbumin önemli bir role sahiptir. Çalışmamızda, Ayrıntılı Beslenme 

Değerlendirme (ABD) kriterlerine göre malnütrisyon derecelendirilmesi yapılan 

hastalarda prealbumin düzeyinin önemini ve hsCRP ile ilişkisinin enfeksiyonlu 

hastalarda nütrisyon tedavisini yönlendirmedeki önemini belirlemeyi amaçladık. 

ABD kriterlerine göre değerlendirilen 87 hastanın %30’ u beslenme durumu iyi 

(Grup1), %46’sı hafif malnütrisyonlu (Grup2) ve %24 ileri düzey malnütrisyonlu 

(Grup3) olarak sınıflandırıldı. Tüm hastaların vücut kitle indeksleri hesaplanıp, 

prealbumin albumin, hsCRP, lenfosit düzeyleri çalışıldı. Grup 2’de Grup 1’e göre 

sadece albumin düzeyi ve vücut kitle indeksi anlamlı düşük bulundu (p=0.022). 

Grup 3’de Grup1’e göre, vücut kitle indeksi, prealbumin, lenfosit, albumin düzeyleri 

anlamlı düşük bulundu (sırasıyla p=0.031, p=0.004, p=0.000). Tüm hastalarda 

Prealbumin-hsCRP arasında anlamlı ters orantı bulundu (p=0.02, r=240). Sonuç 

olarak çalışmamızda Prealbumin (PAB) düzeyinin sadece ileri derece malnütrisyonu 

belirlemede önemli bir belirteç olabileceği, ancak hafif malnütrisyon derecelendirilmesinde 

ABD kriterleri ile korelasyon göstermediği sonucuna varıldı. 

Ayrıca PEM (PEM yerine PAB olacak) düzeyinin enfeksiyonlu malnütrisyon 

hastalarında tedaviyi yönlendirmede önemli olduğu bulundu. 

Protein-energy malnutrition (PEM) is a common condition in hospitalized patients 

and is related with complications in those patients also being an independent 

risk factor of morbidity and mortality. PEM is categorized according to many 

criteria. Prealbumin has an important role in the evaluation of PEM, monitorization 

of treatment and in the treatment of patients with infection. In our study, we 

have aimed to determine the importance of the level of prealbumin in patients 

categorized according to the Detailed Nutrition Evaluation (DNE) criteria and 

also to determine whether its relationship with hsCRP could provide any kind of 

treatment guidance of nutrition in infected patients. Of 87 hospitalized patients 

evaluated according to the DNE method, 30% were categorized as good nourished 

(Group1), 46% as with mild malnutrition (Group2) and 24% with advanced 

malnutrition (Group3). Body mass index (BMI) was calculated and the levels 

of prealbumin, albumin, hsCRP and lymphocyte were studied. In Group 2 only 

the levels of albumin and BMI were found to be significantly lower compared to 

Group 1 (p=0.022). In group 3, BMI, prealbumin, lymphocyte and albumin levels 

were significantly lower than that of Group 1(p=0.031, p=0.004, p=0.000 respectively). 

In all patients, Prealbumin-hsCRP levels were inversely proportional 

(p=0.02, r=240). It was concluded that Prealbumin levels could be an important 

marker for identifying only advanced malnutrition. However, in classifying mild 

nutrition it was badly correlated with the DNE criteria. PEM (PEM yerine PAB 

gelecek) level was also found to be important as a guidance for the treatment of 

malnutrition in infected patients. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-195 

Melatoninin Metionin ve Kolinden Yoksun Diyetle İndüklenen Nonalkolik 

Steatohepatit Modelinde Lipid Peroksidasyonu, Protein Oksidasyonu ve 

Oksidatif DNA Hasarı Üzerine Etkileri 

Remise GELISGEN 1 , Hayriye ÇİÇEKÇİ 1 , Hafize UZUN 1 , Erman AYTAC 2 , 

Gulgun TAHAN 3 , Veysel TAHAN 4 , Omur TABAK 5 , Erol AVSAR 4 

P-195 

The Effects of Melatonin on Lipid Peroxidation, Protein Oxidation and 

Oxidative DNA Damage in Methionine- and Choline-Deficient Diet- 

Induced Nonalcoholic Steatohepatitis 

Remise GELISGEN 1 , Hayriye ÇİÇEKÇİ 1 , Hafize UZUN 1 , Erman AYTAC 2 , 

Gulgun TAHAN 3 , Veysel TAHAN 4 , Omur TABAK 5 , Erol AVSAR 4 

CONTENTS 

1İstanbul Üniversitesi Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Biyokimya Anabilim Dalı, 

2İstanbul Üniversitesi Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Genel Cerrahi Anabilim Dalı, 

3Marmara Üniversitesi Gastroenteroloji Enstitüsü, Genel Cerrahi Birimi, 

4Marmara Üniversitesi Gastroenteroloji Enstitüsü, 5S.B. İstanbul Eğitim ve 

Araştırma Hastanesi, Dahiliye Kliniği, İstanbul 

Nonalkolik steatohepatit (NASH) progresif karaciğer fibrozisi ve siroza kadar ilerleyebilen 

nonalkolik yağlı karaciğer ailesinin bir üyesidir. Oksidatif stres NASH 

oluşumunda önemli patofizyolojik mekanizmalardan birisidir. Melatonin hem bilinen 

en güçlü antioksidan ajan, hem de farklı dokularda belirgin antiinflamatuvar 

ve antiapoptotik özellikleri olan bir hormondur. Çalışmada sıçanlarda metionin 

ve kolinden yoksun diyetle (MKYD) geliştirilen nonalkolik steatohepatit modelde 

melatoninin lipid peroksidasyonu, protein oksidasyonu ve oksidatif DNA 

hasarı üzerine etkileri araştırıldı. Metod: 34 erkek Wistar sıçan 4 gruba ayrıldı. 

İki grup MKYD ile beslenirken, iki kontrol grup ise kontrol diyetle bir aylık süre 

boyunca eş oranlı beslendi. Her iki diyet grubunda birer gruba melatonin 50 mg/ 

kg/gün intraperitoneal, kontrol grubuna ise serum fizyolojik uygulandı. Bir aylık 

süre sonunda grupların plazma ve karaciğer dokusu oksidatif stres parametreleri 

çalışıldı. Oksidatif stres parametreleri olan MDA(malondialdehid), PCO(protein 

karbonil) kolorimetrik yöntemle, 8-OHdG(8-hidroksi 2-deoksiguanozin) ELİSA 

metoduyla ölçüldü. NASH derecelendirmesinde ise Brunt sistemi kullanıldı. 

MKYD grubunda, plazma MDA, PCO ve 8-OHdG düzeyleri kontrollere göre yüksek 

bulundu ve melatonin tedavisi bu oksidatif stres parametre değerlerini MKYD 

grubuna göre anlamlı derecede düşürdü. MKYD grubunda doku MDA ve PCO 

düzeyleri ise kontrollere göre yüksek olup melatonin tedavisi sonrası anlamlı derecede 

düştüğü saptandı. Sonuç: Bu çalışma melatoninin lipid peroksidasyonu, protein 

oksidasyonu ve DNA oksidasyonuna bağlı hasarı azalttığını düşündürmekte 

ve antioksidan ajan olduğunu göstermektedir. Melatonin NASH’de ek bir terapötik 

yaklaşım olabilir. 

1Department of Biochemistry, Istanbul University Cerrahpasa Faculty of Medicine, 

Istanbul .2Department of General Surgery, Istanbul University Cerrahpasa 

Faculty of Medicine, Istanbul . 3General Surgery Unit, Institute of Gastroenterology, 

Marmara University, Istanbul . 4Institute of Gastroenterology, Marmara 

University, Istanbul . 5Department of Internal Medicine, Istanbul Education and 

Research Hospital, Istanbul 

Nonalcoholic steatohepatitis (NASH) may progress to advanced fibrosis and cirrhosis. 

Oxidative stress is one of the important pathophysiological mechanisms in 

NASH. Melatonin is not only a powerful antioxidant but also an anti-inflammatory 

and anti-apoptotic agent. We aimed to evaluate the effects of melatonin on lipid 

peroxidation, protein oxidation and oxidative DNA damage in methionine- and 

choline-deficient diet (MCDD)-induced NASH in rats. NASH was induced with 

methionine and choline-deficient diet (MCDD) in rats. Thirty-four male Wistar 

rats were divided into four groups; MCDD group (n=8), MCDD+melatonin (50 

mg/kg/day intraperitoneally) group (n=8), control diet group (n=10) and control 

diet+melatonin (50 mg/kg/day intraperitoneally) group (n=8). Colorimetric methods 

were used to determine the level of the oxidative stress markers [MDA (malondialdehyde), 

PCO (protein carbonyl)], except 8-hydroxy-2’-deoxyguanosine (8- 

OHdG), which was measured by ELISA. The levels of MDA, PCO and 8-OHdG 

in MCDD group were higher than controls and melatonin treatment significantly 

reduced these parameters according to MCDD group. MDA, PCO levels in the 

tissue of MCDD group were higher than controls and significantly reduced after 

melatonin treatment . The present study suggests that melatonin could reduce 

DNA damage by reducing oxidative stress in NASH 




27 - 30 Ekim 2010 




P-196 

Aroclor 1254 ve Aroclor 1254 ile Eş Zamanlı Vitamin E Uygulanan Gebe 

Ratların Yavrularının Karaciğer, Beyin, Böbrek, Kalp Dokusunda Lipid 

Peroksidasyon ve Bazı Antioksidan Parametrelerdeki Değişiklikler 

Ayşe SEYRAN 1 , Mine ERİŞİR 2 

P-196 

Changes in Lipid Peroxidation and Some Antioxidant Parameters in Liver, 

Brain, Kidney and Heart Tissues of Offsprings of Pregnant Rats Exposed to 

Aroclor 1254 and Vitamin E, Simultaneously Applied with Aroclor 1254 

Ayşe SEYRAN 1 , Mine ERİŞİR 2 

CONTENTS 

1 Bitlis Eren Üniversitesi Sağlık Yüksek Okulu Fizyoterapi ve Rehabilitasyon 

Bölümü Bitlis 

2 Fırat Üniversitesi Veteriner Fakültesi Biyokimya Anabilim Dalı Elazığ 

Bu çalışma ile Aroclor 1254’e ve Aroclor 1254 ile eş zamanlı uygulanan vitamin 

E’ye maruz kalan gebe ratların yavrularının karaciğer, böbrek, beyin ve kalp 

dokularında oksidan ve antioksidan parametrelerin araştırılması amaçlanmıştır. 

Çalışmada her grupta 5 rat olacak şekilde 3 grup oluşturulmuştur. 1. grup: Gebe 

Kontrol, 2. grup: Gebe Aroclor 1254 (Aroclor 1254 2 mg/kg/gün dozunda subkutan 

olarak 20 gün süreyle uygulandı), 3. grup: Gebe Aroclor 1254+Vitamin E 

(Aroclor 1254 2 mg/kg/gün dozunda, vitamin E 50 mg/kg/gün dozunda subkutan 

olarak 20 gün süreyle uygulandı). Her gruptaki gebe ratlar doğan yavruları ile 4 

hafta bekletildi. Dördüncü haftanın sonunda her gruptan doğan 10’ar adet yavru rat 

eter anestezisi altında uyutularak karaciğer, beyin, böbrek ve kalp dokuları alındı. 

Bu dokularda lipid peroksidasyonu (MDA), glutatyon peroksidaz (GSH-Px), 

katalaz (CAT), süperoksit dismutaz (SOD), glutatyon redüktaz (GR), glutatyon- 

S-transferaz (GST), glutatyon (GSH) parametrelerindeki değişiklikler saptandı. 

Yavru ratlarda Aroclor 1254 uygulaması karaciğer dokusunda MDA, GSH seviyelerinde 

artışa GST aktivitesinde azalmaya neden oldu. Böbrek dokusunda 

GST, GSH-Px, CAT aktivitelerini artırdı. Beyin dokusunda MDA seviyesinde 

ve GST aktivitesinde artışa; GSH seviyesi ve SOD aktivitesinde azalmaya sebep 

oldu. Kalp dokusunda ise GSH-Px aktivitesini azalttı, CAT aktivitesini artırdı. 

Aroclor 1254+Vitamin E uygulaması ise karaciğer dokusunda MDA seviyesinde; 

GR, CAT, SOD aktivitelerinde azalmaya ve GSH-Px aktivitesinde artışa neden 

oldu. Böbrek dokusunda GST, CAT aktivitelerinde azalma tespit edildi. Beyin 

dokusunda MDA seviyesi, GST aktivitesi arttı; GSH seviyesi ve SOD aktivitesi 

azaldı. Kalp dokusunda ise MDA seviyesi azalırken, GSH seviyesi ve SOD, CAT 

aktiviteleri arttı. Çalışmamızda yavrularda plasentadan geçişi sınırlı olan Aroclor 

1254’ün oksidan ve viatmin vitamin E’nin antioksidan etkileri belirlendi. 

1 Bitlis Eren University, Academy of Medicine, Physiotherapy and Rehabilitation 

Department Bitlis 

2 Fırat University, Faculty of Veterinary, Biochemistry Department Elazığ 

*Corresponding author: e-mail address: Aysedogan2003@yahoo.com 

With this study, it was aimed to analyze the oxidant and antioxidant parameters 

in liver, kidney, brain and heart tissues of offsprings of pregnant rats exposed to 

Aroclor 1254 and Vitamin E, simultaneously applied with Aroclor 1254. Three 

groups, each of which contained 5 rats, were formed in the study. 1st group: pregnant 

control, 2nd group: pregnant Aroclor 1254, 3rd group: Pregnant Aroclor 

1254+Vitamin E. The pregnant rats in each group were kept with their offsprings 

for 4 weeks. At the end of the fourth week, 10 offsprings from each group were 

anaesthetized with ether, and their liver, brain, kidney and heart tissues were taken 

out. The changes in parameters such as lipid peroxidation (MDA), glutathion peroxydase 

(GSH-Px), catalase (CAT), superoxide dysmutase (SOD), glutathione reductase 

(GR), glutathion S- transferase (GST), glutathione (GSH) in these tissues 

were determined. The Aroclor 1254 application in rat pups caused an increase 

in MDA and GSH levels in the liver tissue, whereas a decrease in GST activity. 

It increased GST, GSH-Px and CAT activities in the kidney tissue. While it 

increased MDA level and GST activity in the brain tissue, it reduced GSH level 

and SOD activity. It also reduced GSH-Px activity in the heart tissue, whereas it 

increased CAT activity. On the other hand, the Aroclor 1254+ Vitamin E application 

caused a reduction in MDA level and GR, CAT, and SOD activities in the 

liver tissue, and an increase in GSH-Px activity. A reduction was also determined 

in GST and CAT activities in the kidney tissue. While MDA level and GST activity 

increased, GSH level and SOD activity decreased in the brain tissue. On the 

other hand, while MDA level decreased, GSH level and SOD and CAT activities 

increased in the heart tissue. The oxidant effect of Aroclor 1254, having a limited 

transition from the placenta in the offsprings, and antioxidant effect of Vitamin E 

were determined in our study. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-197 

Çanakkale Onsekizmart Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Nöroloji 

Polikliniğine Başvuran Hastalarda Vitamin B12 Düzeyleri 

Ertan EŞSİZOĞULLARI 1 , Filiz K. TÜTÜNCÜLER 1 , Esra DEMİRCAN1, 

Dilek Ülker ÇAKIR 1 , Coşkun BAKAR 2 

1Çanakkale Onsekizmart Üniversitesi TıpFakültesi Tıbbi Biyokimya AD. , 

Çanakkale 

2Çanakkale Onsekizmart Üniversitesi TıpFakültesi Halk Sağlığı AD., 

Çanakkale 

ducakir@yahoo.com 

Vitamin B12 gastrointestinal, ürogenital ve sinir sisteminde, hematopoietik hücrelerde 

DNA sentezinde rol alır. Vit B12 eksikliği yetersiz beslenme, yetersiz emilim, 

artmış gereksinim veya artmış atılıma bağlı olabilir. B12 vitamin eksikliği, 

myelinizasyonun bozulmasına sebep olarak nörolojik bulgulara neden olur. 

Çalışmamızda Çanakkale 18 Mart Üniversitesi Tıp Fakültesi Araştırma Hastanesi 

Nöroloji Polikliniği’ne başvuran hastaların Vitamin B12 düzeylerinin, yaş ve cinsiyet 

gruplarına göre bir farkı olup olmadığı değerlendirildi. 

İstatistiksel değerlendirmede iki ortalama arasındaki farkın önemlilik testi ve 

varyant analizi kullanıldı. 

Nöroloji polikliniğine 13/10/2010 -08/06/2010 arasında değişik şikayetlerle 

başvuran 3611 hastanın 910 tanesinde (%25.2) eksikliği düşünülerek, Vitamin 

B12 düzeylerine bakıldı.


27 - 30 Ekim 2010 




P-198 

Paratiroid Hormon Çalışmasında Interferans 

Hale ARAL 1 , Ayşe KUBAT ÜZÜM 2 , Pınar BİLGİ 1 , Güvenç GÜVENEN 1 

1Tıbbi Biyokimya A.D., Sağlık Bakanlığı İstanbul Eğitim ve Araştırma 

Hastanesi, İstanbul 

2Endokrinoloji A.D., Sağlık Bakanlığı İstanbul Eğitim ve Araştırma Hastanesi, 

İstanbul 

P-198 

Interference In Parathyroid Hormone Assay 

Hale ARAL 1 , Ayşe KUBAT ÜZÜM 2 , Pınar BİLGİ 1 , Güvenç GÜVENEN 1 

1Department of Medical Biochemistry, Ministry of Health İstanbul Education 

and Research Hospital, İstanbul 

2 Department of Endocrinology, Ministry of Health İstanbul Education and 

Research Hospital, İstanbul 

CONTENTS 

Otuz yaşında erkek hasta halsizlik, eklem ağrısı ve yorgunluk şikayetleriyle İç 

Hastalıkları Bölümüne başvurdu. Kendisi bilgisayar teknisyeni olup, müzik ve 

fotoğraçılık ilgi alanıydı. Biyokimyasal değerlendirmelerde serum kalsiyum 

düzeyleri normal olmakla birlikte parathormon (PTH) düzeylerinde (329 pg/mL) 

yükseklik (referans aralığı: 15 - 65 pg/mL) görülerek Endokrinoloji Bölümüne sevk 

edildi. Normokalsemik hiperparatiroidi ile ilişkilendirilebilecek bazı belirtileri 

vardı. Ancak kemik mineral yoğunluğu ölçümü, 24 saatlik idrarda kalsiyum atılımı 

normal sınırlar içindeydi. Lokalizasyon amacı ile yapılan MIBI-paratiroid sintigrafisinde 

otonom bir yapı görülemedi. Laboratuvarımızda serum PTH ölçümü 

elektrokemiluminesan yöntem (modular analytics Elecsys – 170, Roche Diagnostics, 

Germany) ile yapıldı. Serum IgE düzeyinde yükseklik görüldü (307 IU/mL, 

referans aralığı: 0 - 100 IU/mL) ve romatoid faktör negatifti. Aynı kan örneği diğer 

laboratuvarlara uygun koşullarda ulaştırılarak 2 farklı yöntemle tekrar çalışıldı; kemiluminesan 

yöntemin kullanıldığı Centaur XP (Siemens Healthcare Diagnostics 

Inc., USA), kemiluminesan mikroparçacık yöntemin (CMIA) kullanıldığı Architect 

(Abbott Diagnostics, USA). Bu yöntemlerde keçiye karşı üretilmiş antikorlar 

kullanıldı; sonuçların her ikisi de referans aralıklarının içerisinde bulundu. Hasta 

daha önce evcil hayvanların bulunduğu yerlerde yaşamadığını bildirdiği halde, bu 

olguda sıçana karşı oluşmuş antikorların interferans etkisi ile serum parathormon 

düzeyinde yalancı yükseklik görüldü. 

A 30 year old male was investigated for fatigue, artralgies, and tiredness in the 

Internal Medicine Department. He was a computer technician and his hobbies 

included music and photography. In biochemical assessments high parathyroid 

hormone (PTH) levels (329 pg/mL, reference range: 15 - 65 pg/mL) with normal 

serum calcium levels were detected and he was referred to Endocrinology Department 

as primary hyperparathyroidism. He had some symptoms which should be 

associated with normocalcemic hyperparathyroidism. However, measurements of 

bone mineral density and 24 h urinary calcium output were within normal range. 

MIBI-parathyroid scintigram performed for localization did not show an autonomous 

parathyroid gland. In our laboratory, serum PTH levels were determined by 

the method of electrochemiluminescence immunoassay (modular analytics Elecsys 

– 170, Roche Diagnostics, Germany). He had elevated serum IgE level (307 

IU/mL, reference range: 0 - 100 IU/mL) and rhematoid factor was negative. He 

underwent further PTH assessment using 2 different assays in other laboratories 

by transporting the same blood sample properly; Centaur XP by chemiluminescent 

method (Siemens Healthcare Diagnostics Inc., USA), Architect by chemiluminescent 

microparticle immunoassay (CMIA) (Abbott Diagnostics, USA). 

Anti-goat antibodies were used in these methods; both of the results were all in 

reference ranges. However he had no history of living in a region with any pets, 

this was a case of mouse antibody interference causing erroneous elevation of 

serum parathyroid hormone. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-199 

Adıyaman Örneği: Merkez Laboratuvarı Olma Yolundaki Çalışmalar 

Hülya ERGÜL KAZIL 1 , Murtaza YETİŞ 2 

1Adıyaman 82. Yıl Devlet Hastanesi, Klinik Biyokimya Laboratuvarı, Adıyaman 

2Adıyaman 82. Yıl Devlet Hastanesi Pediatri Polikliniği, Adıyaman 

P-199 

Example Of Adiyaman: Studies On The Way To Be The Central Laboratory 

Hülya ERGÜL KAZIL 1 , Murtaza YETİŞ 2 

1Clinical Biochemistry Laboratory of Adıyaman 82. Yıl State Hospital, Adıyaman 

2Pediatric Clinic of Adıyaman 82. Yıl State Hospital, Adıyaman 

CONTENTS 

Adıyaman 82. Yıl Devlet Hastanesi Farabi Merkez laboratuvarı çalışanları 

ve hastane idaresi; testleri en doğru, güvenilir ve tekrarlanabilir yöntemlerle 

çalışmak, bunu iç ve dış kalite kontroller ile desteklemek, en geniş test menüsünü 

hastalarımıza ve hekimlerimize sunmak amacıyla merkez laboratuvarı olma yolundaki 

çalışmalarına 03.10.2005 tarihinde başladı. Hekimlerin hızlı ve yerinde teşhis 

koymasına yardımcı olmak, hastaların il dışına sevklerini önleyerek hem hasta 

mağduriyetini gidermek hem de ülke ekonomisine katkıda bulunmak amacıyla 

Aralık 2005 de, teknik şartnamede belirtilen standartlara uyan bir laboratuvar ile 

çalışmak üzere spesifik testler ihalesi yapıldı. Gerekli alt yapı kuruldu. Uygulamaya 

01.01.2006 tarihinde başlandı ve halen devam etmekte. Numunelerin ön 

hazırlık işlemleri yapıldıktan sonra özel yapılmış transport çantaları ile dış laboratuvara 

gönderiliyor. Test istemleri LIS üzerinden yapılıyor ve sonuçlar LIS üzerinden 

alınıyor. Kısa bir süre sonra hasta ve hekim geri dönüşlerinden amacımıza 

ulaştığımızı gözlemledik. 2008 de 2008/1 ve 2008/2 kamu hastanelerinin birbirinden 

hizmet paylaşımı genelgesi yayınlandı. Bu genelge doğrultusunda merkez 

ve ilçe hastaneler ile protokoller oluşturuldu. 2009 yılında sağlık müdürlüğü ve 

hastanemiz idaresi tarafından imzalanan protokol ile Farabi merkez laboratuvarı 

hizmetlerinden aile hekimlerinin faydalanması sağlandı. Merkezde 10, merkeze 

bağlı 8 toplum sağlık merkezinde bulunan toplam 81 aile hekimi ile bu hizmet 

paylaşımı yapılmaktadır. Yaptığımız bu çalışmalarla tetkik için il dışı sevkleri 

önleyerek hasta mağduriyetini giderdiğimize, hekimlere yardımcı ve ülke ekonomisine 

katkıda bulunduğumuz düşüncesindeyiz. 

The staff of Farabi central laboratory in Adıyaman 82. yıl state hospital together 

with hospital administration started their work in 03.10.2005 on its way not only 

to be the central laboratory ,but also to analyse their tests in reliable and repeatable 

methods, to support this with interior and exterior control systems and to 

provide our doctors and patients with the largest test menu. In order to work with 

a laboratory whose standards go with those written in the tecnical specification, 

in December , 2005 specific tests were given out by contract to help our doctors 

diagnose fast and correctly , to prevent patients from being refered to other cities 

outside Adıyaman ,and this contributed to the country’s economy and gave an end 

to the victimization of patients. After samples of preliminary preparation have 

been made , they are sent to laboratory outside in their specially made bags. Test 

references are given through LIS and the results are taken through LIS as well. 

Soon after patients returned back to the doctor, we observed that we had reached 

our aim. A circular order which means state hospitals can share service with each 

other was published in 2008. According to this circular order protocols were set 

up in the hospitals in the city center and townships. In 2009, with a protocol 

signed between directorate of health department and our hospital administration, 

family doctors made use of the service of Farabi central laboratory.In health care 

centers ,ten of which are in the center and 8 of which are central, 81 family doctors 

in total take advantage of this share service. We are of the opinion that we 

will help our doctors and contribute to the country’s economy when we do this 

work by preventing tests from going outside the city and by ending victimization 

of patients. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-200 

Diyarbakır Yöresinde Mefv Geninde Az Rastlanılan Bazı Kompleks 

Mutasyonlar 

Belkıs AYDINOL 1 , Sedat YILMAZ 1 , Sedat GENÇ 1 , M.Mustafa AYDINOL 2 

1Biyokimya Bölümü, Dicle Üniversitesi, Diyarbakır 

2Dicle Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Diyarbakır 

FMF(Ailevi Akdeniz Ateşi) otosomal ressesif olarak aktarılan, Musevi, Arap, 

Ermeni,ve Türklerde yaygın olarak görülen inflammatuar bir hastalıktır. Tekrarlayan 

ateş, karın, eklem, göğüs ağrıları, erisipel benzeri, döküntü gibi klinik 

bulgular gösterir.Çalışmamızda Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesine, ateş, karın, 

eklem ağrıları gibi şikayetlerle gelen ve FMF şüphelenilen 1428 kişide FMF 

mutasyonu çalışıldı. Sonuçta, 639 hastada mutasyon bulundu. En sık görülen 

mutasyon tipleri sırasıyla; E148Q, M694V, V726A, P369S, M680I, R761H ve 

diğerleri idi. Bunların için de, 8 olguda, bazı kompleks mutasyonlar bulundu. 

Bunlar; (üçlü heterozigot), (ikili homozigot), (homozigot +heterozigot) mutasyonlar 

şeklindeydi. 

Üçlü heterozigotlar: E148Q/P369S/M694V (2 olgu), E148Q/P369S/M694I (1 

olgu) idi. 

İkili homozigotlar; E148Q/E148Q+ P369S/P369S (2 olgu) şeklindeydi. 

Homozigot ve heterozigot mutasyonlar: E148Q/E148Q + M694V heterozigot(1 

olgu) , R761H/R761H +E148Q heterozigot(1 olgu), M694V/M694V + E148Q 

heterozigot(1 olgu) idi 

Bu 8 olgudan, bazılarına kolçisin tedavisi başlatılmıştı. Türkiye’de yapılan 

bir çok bölgesel çalışmada ,çok az sayıda, değişik üçlü ve ikili mutasyonlar 

rapor edilmiştir. Fakat, bizim bulduklarımız, diğerlerinden daha farklı idi. 

Bu kombinasyonların, hastalığın seyrini nasıl etkilediği, yaptığımız literatür 

araştırmasına göre tartışılmıştır. M694V mutasyonu taşıyan bireylerin hastalığı 

ağır geçirdiği rapor edilmişse de, bu tip vakalarda da dikkatli olmak gerekmektedir. 

Sonuç olarak, şüpheli klinik şikayetleri olan FMF li hastaların ve yakınlarının 

mutlaka genetik açıdan değerlendirilmesi gerekir. Diyarbakır yöresinde 

taşıyıcılığın yüksek olması, ve değişik mutasyonların iç içe girmesi, hem yeni 

doğan taramasını gerektirmekte hem de genetik danışma verilmesinin çok önemli 

olduğunu gözler önüne sermektedir. 

P-200 

Some Rare Complex Mutations Of Mefv Gene In Diyarbakir Region 

Belkıs AYDINOL 1 , Sedat YILMAZ 1 , Sedat GENÇ 1 , M.Mustafa AYDINOL 2 

1Department of Biochemistry , Dicle University, Diyarbakır 

2Dicle University, Faculty of Medicine, Diyarbakır 

FMF is an autosomal recessive inflammatory disorder, predominantly affects people 

those Jews, Armenians, Turks, Arabs. It is characterised by recurrent fevers, 

abdominal, chest, joint pains and erysipelas-like skin disease. In this study, 1428 

patients who attended to Dicle University, Faculty of Medicine with complaints 

fever and joint, abdominal pains were studied for FMF mutation detection. Mutations 

have been detected in 639 patients. Most frequent mutations were; E148Q, 

M694V, V726A, P369S, M680I, R761H and others respectively. There were 8 

cases of complex mutations which were interesting. They were: triple heterosygous, 

double homosygous, homosygous+ heterosygous cases. 

Triple mutations: E148Q/P369S/M694V (2 cases), E148Q/P369S/M694I (1 case). 

Double homosygous; E148Q/E148Q+ P369S/P369S (2 cases) . 

Homosygous + heterosygous mutations : E148Q/E148Q+ M694V heterosygous(1 

case), 

R761H/R761H + E148Q heterosygous(1 case), M694V/M694V + E148Q heterosygous(1 

case) 

Some of these 8 cases was taking colchicine. Some triple and double homosygous 

cases were reported in various regional studies in Turkey. But our findings 

were different from them. According to our literature search, we discussed 

about influence of this mutations on prognosis of disease. Although high disease 

severity were seen with M694V type, it must taken care for the rare cases similar 

to we found. Because of high prevalance of FMF mutations in this region, 

genetic analysis must be performed in all patients with suspected of FMF. Due to 

complexity and interfering of these mutations, genetic counseling and new-born 

screening must be performed in this region. 

CONTENTS 




27 - 30 Ekim 2010 




P-201 

Tarama Programının Yenidoğanlarda Sonuçları 

Serdar TÜRKMEN 2 , Serdar ERKAL 2 , Hüsem HATİPOĞLU 1 , 

Keramettin KURT 2 , Nevin HATİPOĞLU 1 , Nuri ENGEREK 1 , 

Sultan KAVUNCUOĞLU 1 , Sibel ÖZBEK 1 , Erdal ADAL 1 , 

Aysel TÜRKMEN 3 , Rengin ŞİRANECİ 1 

P-201 

Results Of Screening Program In Newborns 

Serdar TÜRKMEN 2 , Serdar ERKAL 2 , Hüsem HATİPOĞLU 1 , 

Keramettin KURT 2 , Nevin HATİPOĞLU 1 , Nuri ENGEREK 1 , 

Sultan KAVUNCUOĞLU 1 , Sibel ÖZBEK 1 , Erdal ADAL 1 , 

Aysel TÜRKMEN 3 , Rengin ŞİRANECİ 1 

CONTENTS 

İstanbul Bakırköy Kadın Doğum ve Çocuk Hastalıkları EAH, Pediatri1, 

Biyokimya 2 

İstanbul Başakşehir Devlet Hastanesi Pediatri 3, İstanbul 

Bakırköy Maternity and Pediatrics Hospital Istanbul Pediatrics1, 

Biochemistry2, 

Pediatrics, Başakşehir State Hospital Istanbul3, İstanbul 

Fenilketanüri ve konjenital hipotiroidi tarama programları uzun yıllardır 

yapılmaktadır. Son yıllarda bu programa biyotin eksikliği eklenmiştir. Bu tarama 

testleri Guthrie testleri olarak, filtre kağıtları materyalinde yapılmaktadır. Fenilketonüri 

hastalığı yenidoğan döneminde tanımlandığı takdirde tedavi edilebilen aksi 

halde ağır nörolojik ve gelişimsel bozukluklara yol açan metabolik bir hastalıktır. 

Konjenital hipotiroidi ise yenidoğan döneminde en sık karşılaşılan endokrinolojik 

sorundur. Biotinidaz eksikliği otozomal resesif geçiş göstermektedir. 

2009 Yılı 16.929 Canlı Doğum Sayısı İle Neonatal Tarama Programı Sonuçlarına 

Göre: 36 materyal uygunsuz; 1285 materyalde TSH yüksek, 791 materyalde FKÜ 

pozitif, 26 materyalde Biyotidinaz pozitif bulunmuştur. Yenidoğan tarama testleri 

olarak Sağlık Bakanlığı-Refik Saydam Hıfzısıhha Merkezi Ulusal Yenidoğan 

Tarama Programı 2006 tarihinden itibaren Ankara ve İstanbul’da yapılmaktadır. 

Konjenital hipotiroidi için TSH Eliza yöntemiyle 15 mg/dl eşik değer; Fenilketanüri 

için fenilalanin fulorometrik yöntemle 2 mg/dl eşik değer; Biyotidinaz 

eksikliği için biyotin düzeyi kolorometrik yöntemle kalitatif olarak çalışılmaktadır. 

Guthrie testleri bebek enteral beslenme sonrası 3-5 günler arasında parenteral 

beslenme durumlarında 6-8 günler yapılabilir. Hastanelerde doğumu izleyen 24 

saat sonrasında, anne sütü almış, yenidoğanlarda tercihen yapılmaktadır. Guthrie 

kağıtlarıyla numune alma sırasında dikkat edilmesi gereken noktalar vardır. 

Kanın yeterli miktarda kağıdın ön yüzüne damlatılıp (halkaları dolduracak 

şekilde bir kerede emdirilmesi), 4 saat kadar kuruması beklenmelidir. Gutherie 

kağıtlarının toplanması sırasında örneklerin birbirine yapışmaması sağlanmalıdır. 

Guthrie testleri günümüzde yüksek doğruluktaki teknoloji ile yapılmasına 

rağmen numune türü nedeniyle tarama testleri olduğu unutulmamalıdır. Klinik 

şüpheli yenidoğanlarda, aile öyküsü olanlarda kesin tanı için ayrıntılı laboratuvar 

tekniklerinin yapılması gerektiği unutulmamalıdır. 

Phenylketonuria and congenital hypothyroidism screening programs were introduced 

years ago. In recent years biotin deficiency was added in the programs. These scanning 

tests are conducted as Guthrie tests on filter paper material. Phenylketonuria is 

a metabolic disease curable only if it is diagnosed at newborn stage, otherwise it will 

lead to severe neurological and development disorders. Congenital hypothyroidism is 

the most frequently suffered endocrinological problem in newborn stage. Biotinidase 

deficiency indicates autosomal recessive transmission. 

Total 16.929 live births took place in 2009, According to Neonatal Screening Programs: 

36 Material unsuitable, TSH was above normal level in 1285, 791 material 

were positive for FKU, 26 material were positive for Biotinidase. 

Newborn scanning tests are conducted in Ankara and Istanbul using the National 

Newborn Scanning Program developed by Refik Saydam Public Health Center of the 

Ministry of Health since 2006. The TSH Eliza method is employed for congenital hypothyroidism 

at a threshold value of 15 mg/dl, the phenylananile fluorometric method 

is employed for phenylketonuria at a threshold value of 2 mg/dl, and the biotin level 

colorimetric method is employed for biotinidase deficiency, in qualitative terms. The 

Guthrie tests can be conducted in days 3 to 5 after enteral feeding, or in days 6 to 8 

in case of parenteral feeding.. They are preferably conducted on breast-fed newborns 

within 24 hours following the birth at a hospital. Certain rules must be observed in taking 

samples by means of Guthrie papers. It must be ensured to drop the blood in a sufficient 

amount on the front side of the paper (i.e. the paper must be ensured to absorb 

the blood in such a manner to fill the rings at a time), and the paper must be allowed to 

rest for approximately 4 hours for the blood to dry. Guthrie papers must be collected 

in such a manner to prevent them to stick on each other. It must be remembered that 

although the Guthrie tests are conducted using a highly accurate technology, they are 

screening tests due to the effect of the type of the sample. It must be also remembered 

that clinically suspected newborns with family history must be subject to detailed 

laboratory techniques for the purposes of final diagnosis. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-202 

N-Asetilsisteinin Kolitte Protein Oksidasyonu Üzerine Etkileri 

Aylin YILMAZ, Sevgi ESKİOCAK, Şemsi ALTANER, Nesrin TURAN, 

Tıp Fakültesi, Trakya Üniversitesi, Edirne 

P-202 

The Effects Of N-Acetylcysteine On Protein Oxidation Of Colitis 

Aylin YILMAZ, Sevgi ESKİOCAK, Şemsi ALTANER, Nesrin TURAN, 

Faculty of Medicine, Trakya University, Edirne 

CONTENTS 

Çalışmamızın amacı asetik asit ile kolit geliştirilmiş sıçanlarda N-asetilsisteinin 

(NAC) protein oksidasyonu ve kolon dokusundaki histolojik değişiklikler üzerine 

etkisini araştırmaktır. Yöntem: Çalışmada 40 adet Wistar sıçan rastlantısal 

olarak 4 gruba ayrıldı. Çalışma grupları; kontrol (n=10), kolit (n=10), NAC1 

tedavi (n=10) ve NAC2 tedavi (n=10) olarak belirlendi. Deneysel kolit modeli, 

kolit ve NAC tedavi gruplarındaki sıçanlara asetik asidin (pH 2.4, % 4) intrarektal 

olarak uygulanması ile oluşturuldu. Asetik asit uygulamasının ardından 24. saatte, 

NAC1 grubundaki sıçanlara 100 mg/kg/gün dozunda, NAC2 grubundakilere ise 

500 mg/kg/gün dozunda NAC intraperitonal olarak enjekte edildi. Proteinlerin 

oksidatif stresten etkilenme düzeyinin göstergesi olan plazmada nitrotirozin (NT) 

ve dokuda ileri oksidasyon protein ürün (AOPP) düzeyleri değerlendirildi. Kolon 

dokuları patolojik olarak incelendi. Bulgular: Kolit grubu kolon dokusunda kontrol 

grubuna göre plazma nitrotirozin ve kolon dokusu ileri oksidasyon protein ürün 

düzeylerinin arttığı (ikisi; p


27 - 30 Ekim 2010 




P-203 

Meme Kanserinde C Ve E Vitaminlerinin Asimetrik Dimetilarginin Düzeyi 

Üzerine Etkileri 

Aylin TÜRKSEVER, Hakan ERBAŞ, Erol ÇAKIR 

P-203 

Effect Of Vitamins C And E On Asymmetric Dimethylarginine Levels In 

Breast Cancer 

Aylin TÜRKSEVER, Hakan ERBAŞ, Erol ÇAKIR 

CONTENTS 

Biyokimya A.D., Tıp Fakültesi, Trakya Üniversitesi, Edirne 

Biochemistry Department, Faculty of Medicine, Trakya University, Edirne 

Meme kanseri, dünyada kadınlar arasında en sık görülen malign tümör olup 

kadınlarda görülen tüm kanserlerin yaklaşık %30’unu oluşturmaktadır. Asimetrik 

dimetilarginin (ADMA) nitrik oksit sentaz (NOS) enziminin endojen inhibitörüdür. 

Nitrik oksit (NO) sentezini yarışmalı olarak inhibe eder. ADMA düzeylerinin 

kanserde ve endotel hasarı görülen diğer hastalıklarda arttığı bildirilmiştir. Bu 

çalışmada meme kanseri oluşturulmuş farelerde antioksidan olarak bilinen ve 

antikanser etkileri gösterilmiş C ve E vitaminlerinin, ADMA düzeyleri üzerine 

etkileri araştırılmıştır. Balb/c cinsi farelerin ayak iç bölgesine erhlich asit tümör 

hücresi enjekte edildi. Denekler rastgele seçilerek 5 grup oluşturuldu. Gruplardan 

birine C vitamini 200 mg/kg/gün, diğerine E vitamini 300 mg/kg/gün, diğer 

bir gruba ise C+E vitaminleri intraperitoneal olarak enjekte edildi. Tümörlü 

hayvanların plazmalarında arginin düzeyleri istatistiksel olarak anlamlı bir şekilde 

azalmış, SDMA düzeyleri ise artmış olarak bulundu. ADMA düzeyleri ise kanserli 

hayvanların plazmalarında istatistiksel olarak anlamlı olmasa da yükselmiş 

olarak bulundu. Gerek plazma, gerekse doku örneklerinde tedavi olarak verilen C 

ve E vitaminlerinin araştırılan parametreler üzerine anlamlı bir etki yapmadığı gözlendi. 

Kanserde artan arginaz aktivesi ile birlikte ornitin üzerinden poliamin sentezinin 

hızlandığı, bunun da kanser oluşumu yönünde önemli bir unsur olabileceği 

daha önceki çalışmalarla gösterilmiştir. Sonuçta NO sentezinin azaldığı, bunun 

da yine kanser gelişimi yönünde olumsuz bir faktör olabileceği vurgulanmıştır. 

Önemli bir NOS inhibitörü olan ADMA’nın kanserli hastalarda artmış olarak 

bulunması önceki çalışmaları destekler niteliktedir. ADMA’nın kanserde anahtar 

bir rol oynayabileceği fikrinden hareketle, bu maddenin inhibe edilerek NO inhibisyonun 

ortadan kaldırılması, kanser için koruyucu ve/veya tedavi edici yeni 

ajanların geliştirilmesine temel olabilecektir. 

Breast cancer is the most common malignity in women and constitutes about 30 

% of all women cancers. Asymmetric dimethylarginine (ADMA) is an endogenous 

inhibitor of the nitric oxide synthase (NOS). In this study, we have tried to 

evaluate the effects of vitamin C and E in which it has been shown their antioxidant 

and anticancer effects, on ADMA levels in breast cancer induced mice. Ehrlich 

tumour cells were injected to medial side of food of mice. Five groups were 

randomly formed and vitamin C, 200 mg/kg/day, vitamin E, 300 mg/kg/day and 

vitamin C+E intraperitoneally applied. While plasma arginine levels were significantly 

decreased, symmetric dimethylarginine (SDMA) levels were significantly 

increased in tumour group. There was an increase in ADMA levels in the animals 

with tumour, but this was not statistically significant. There was no statistically 

significant difference on plasma and tissue parameters in the treatment groups. It 

has been shown that the arginase enzyme activity increases in cancer patients and 

this leads to the formation of polyamines through ornithine which may be important 

for cancer development. As a result of this mechanism, NO level decreases 

and this mechanism also may play a role in cancer development. As an idea that 

ADMA may have a role in cancer development, it would be important to inhibit 

ADMA synthesis and therefore removing of NO inhibition. This stage may have 

a starting point to develop possible new agents for the cancer prevention or treatment. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-204 

Mycobacterium Brumae Hücre Duvarı Bileşenlerinin HPLC İle İncelenmesi 

Zeliha ERTÜRK 1 , Esra BÜBER 1 , Ömür ÇELİKBIÇAK 2 , Bekir SALİH 2 , 

N. Leyla AÇAN 1 

Hacettepe Üniversitesi, 1Tıp Fakültesi, Tıbbi Biyokimya Anabilim Dalı, 

2Fen Fakültesi, Fizikokimya Bölümü, Ankara 

Mycobacterium brumae patojen olmayan ve hızlı üreyen bir mikobakteri suşudur. 

Bu suştan elde edilen hücre duvarı ekstrelerinin insan makrofaj hücrelerinde tümör 

nekroz faktörü alfa ve interlökin 12 salınımını uyardığı ve insan mesane tümörü 

hücrelerinde sitotoksik etkisi olduğu gösterilmişti. Bu çalışmada M. brumae hücre 

duvarı ekstresinin HPLC ile daha ileri düzeyde ayrıştırılması ve immün stimülan 

aktiviteden sorumlu fraksiyonların incelenmesi amaçlanmıştır. Ters faz ve iyon 

değiştirici kolonlarda ayrıştırılan örneklerin MALDI-MS analizleri yapılmış ve 

tümör nekroz faktörü alfa salınımı aktiviteleri ELISA tekniği ile incelenmiştir. 

Molekül ağırlığı 1800 Da ve 3000 Da civarında olan yapıların immün stimülan 

aktiviteye sahip oldukları görülmüştür. Bu yapılar mesane tümörü tedavisinde 

etkili olabilecek bir ilaç geliştirilmesinde yararlı olabilir. (Bu çalışma Sanayi 

ve Ticaret Bakanlığı’nın TUBİTAK kanalıyla desteklediği SBAG-SANTEZ-5- 

105S361 No.lu projenin bir bölümüdür.) 

P-204 

Investigation Of Cell Wall Components Of Mycobacterium Brumae By 

HPLC 

Zeliha ERTÜRK 1 , Esra BÜBER 1 , Ömür ÇELİKBIÇAK 2 , Bekir SALİH 2 , 

N. Leyla AÇAN 1 

Hacettepe University, 1Faculty of Medicine, Department of Medical 

Biochemistry, 2Faculty of Science, Department of Physical Chemistry, Ankara 

Mycobacterium brumae is a nonpathogenic and a rapid growing mycobacterial 

strain. The cell wall extracts of it was shown to cause secretion of tumor necrosis 

factor alpha and interleukin 12 from human macrophage cells and has cytotoxic 

activity on human bladder tumor cells. This work aims the further analysis of the 

cell wall extracts of M. brumae by HPLC and investigate the fractions responsible 

of immune stimulating activity.The samples fractionated by reverse phase and 

ion exchange columns were investigated by MALDI -MS, and tumor necrosis 

factor alpha secreting activity of the fractions were measured by ELISA. As a 

result component with a molecular weight of ca 1800 Da and a component with a 

molecular weight of ca 3000 Da were detected to have immunostimulating activities. 

These components may be useful in developing novel chemotheraputics for 

the treatment of bladder tumors. (This work is the part of a project supported by 

Ministry of Industry and Trade through TUBITAK, Project No. SBAG-SANTEZ- 

5-105S361.) 

CONTENTS 




27 - 30 Ekim 2010 




P-205 

Akciğer Ve Meme Kanserli Hasta Serumlarında Tümör Nekroz Faktör-Α Ve 

Epidermal Büyüme Faktörü Düzeyleri 

Melike EROL DEMİRBİLEK 1 , H.Ferhan KÖMÜRCÜ 2 , Nedret KILIÇ 3 

P-205 

Tumor Necrosis Factor-Α And Epidermal Growth Factor Levels In Serum 

Of Patients With Lung And Breast Cancer 

Melike EROL DEMİRBİLEK 1 , H.Ferhan KÖMÜRCÜ 2 , Nedret KILIÇ 3 

CONTENTS 

1Aksaray Üniversitesi, Sağlık Yüksekokulu, Aksaray 

2 Ankara Atatürk Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Nöroloji Bölümü, Ankara 

3Gazi Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Tıbbi Biyokimya AD, Ankara 

melikerol@yahoo.com 

1Aksaray University, School of Health, Aksaray 

2 Ankara Ataturk Training and Research Hospital, Neurology Division, Ankara 

3Gazi University, Medicine Faculty, Medical Biochemistry Division, Ankara 

melikerol@yahoo.com 

Epidermal büyüme faktörü (EGF), tirozin kinaz aktivitesini uyaran ve fosforilasyon 

reaksiyonlarını başlatan mitojenik bir polipeptittir. Böylece DNA replikasyonu 

ve hücre bölünmesi uyarılmış olur. Birçok çalışmada, kanser hastalarında yüksek 

EGF düzeylerine rastlanmıştır. Tümör nekroz faktör-a(TNF-a), tümör hücrelerinin 

gelişimini, çoğalmasını önler ve hücrelerin yıkımını sağlar. Büyüme faktörlerinin 

hücre bölünmesi için aktive ettiği mekanizmaları inhibe eder, hatta reseptörlerin 

inaktive edilmesini sağlayarak veya hücre bölünmesi sağlayacak sinyallerin 

iletilmesini engelleyerek büyüme faktörlerini down-regüle edebilir. Bu çalışmada 

akciğer ve meme kanserli hastaların serumlarında TNF-a ve EGF düzeylerini 

ve aralarındaki korelasyonu araştırmak amaçlandı. Çalışmamızda 10 kontrol, 20 

akciğer ve 20 meme kanserli hasta serumları kullanıldı. Serumlar çalışılana kadar 

-80˚C’de muhafaza edildi ve Elisa yöntemiyle TNF-a ve EGF düzeyleri ölçüldü. 

Sonuçlar pg/ml olarak verildi. Kontrol grubu ile karşılaştırıldığında, akciğer 

kanserli hasta serumlarında düşük TNF-a düzeyleri istatistiksel olarak anlamsız, 

yüksek EGF düzeyleri anlamlı bulundu (p


27 - 30 Ekim 2010 




P-206 

Advanced Oxidation Protein Product (AOPP) için Yöntem Karşılaştırılması 

Osman OĞUZ 1 , Berrin Berçik İNAL 1 , Ciğdem TOPKAYA 1 , Türker EMRE 2 , 

Esma ALTUNOĞLU 3 , Aram ASLAN 1 , Güvenç GÜVENEN 1 

P-206 

Comparison of Method for Advanced Oxidation Protein Product (AOPP) 

Osman OĞUZ 1 , Berrin Berçik İNAL 1 , Ciğdem TOPKAYA 1 , Türker EMRE 2 , 

Esma ALTUNOĞLU 3 , Aram ASLAN 1 , Güvenç GÜVENEN 1 

CONTENTS 

1Sağlık Bakanlığı İstanbul Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Biyokimya 

Laboratuvarı, İstanbul 

2 Sağlık Bakanlığı İstanbul Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Nefroloji Kliniği, 

İstanbul 

3 Sağlık Bakanlığı İstanbul Eğitim ve Araştırma Hastanesi, İç hastalıkları 

Kliniği, İstanbul 

berrin_inal@yahoo.com 

.AOPP ilk defa Witko-Sarsat ve arkadaşları tarafından kronik üremik hastalarda 

tanımlanan oksidatif bir protein hasarı belirtecidir. Çalışmalarında molekül yarı 

otomatize end-point bir yöntemle ölçülmüştür. Daha sonra AOPP ölçümü için 

kinetik bir yöntem geliştirilmiştir. Biz çalışmamızda DM II hastalarında bu iki 

yöntemi karşılaştırmayı, AOPP plazma reaktivitesinden sorumlu anahtar molekül 

olarak sunulan fibrinojen düzeyi ile korelasyonlarını araştırmayı amaçladık. 

Bu çalışmaya diabet ve nefroloji polikliniğine başvuran HbA1c seviyesi 7 g/dL 

ve üzerinde olan 93 hasta (36 kadın/ 57 erkek) alındı. Örnekler EDTA ve sitrat 

içeren antikoagülanlı tüplere alındı. Her iki yöntem Abbott Aeroset cihazına 

aplike edilerek aynı zamanda çalışıldı. Impresizyon çalışmaları NCCLS EP-5 

A2 protokolüne göre yapıldı. Korelasyonlar Microsoft Excel ve SPSS 11.5; Imprezisyon 

EP Evaluator® programı ile değerlendirildi. Kinetik ve end-point yöntemler 

arasında anlamlı korelasyon vardı (EDTA’lı örneklerde; r=0,449, sitratlı 

örneklerde; r=0,412 p=0,0001). Konsantrasyonu 27,7 U/L olan EDTA’lı örnek 

havuzunda kinetik yöntemin çalışma içi, çalışma arası ve total CV’leri sırasıyla; 

%1,4, %9,4 ve %10,2; konsantrasyonu 64,1 U/L olan sitratlı örnek havuzunda 

kinetik yöntemin çalışma içi, çalışma arası ve total CV’leri sırasıyla %3,6, %7 ve 

%8,0 olarak bulundu. Kinetik yöntemde AOPP ile fibrinojen arasında güçlü ve 

anlamlı bir korelasyon bulurken ( r= 0,644; p= 0,0001); end-point yöntemde ( r= 

0,060; p>0,05) bu tür bir ilişki bulamadık. 

Kinetik yöntem otomasyonu kolay, basit ve ucuz olması nedeniyle oksidatif stres 

araştırmalarına ilgi duyan rutin klinik biyokimya laboratuvarlarında kullanılabilir. 

1Ministry of Health Istanbul Education and Research Hospital, Department of 

Biochemistry, Istanbul 


Nefrology Istanbul 


Internal Medicine, Istanbul 

AOPP was firstly described as an oxidative protein marker in chromic uremic 

patients by Witko-Sarsat et al. In their study, the molecule was measured with 

semi-automatic end-point method. Subsequently the kinetic method was introduced 

for AOPP assay. In our study ,we aimed to compare this two methods and 

to investigated correlation with fibrinogen which is the key molecul responsible 

for human plasma AOPP reactivity in patients with DM II. 

This study involved 93 DM II patients (36 women/57 men), who have HbA1c level 

7g/dL and above, admitted to diabetes and nephrology department. The samples 

were collected in EDTA and in citrate anticoagulated tubes. Both methods were 

adapted in Aeroset autoanalyser and studied at the same time . Impresicion studies 

were done according to NCCLS EP-5 A2 protocol. Correlations were done using 

Microsoft Excel and SPSS 11.5; imprecision was evuluated using EP Evaluator®. 

There were significant correlations between kinetic and end-point methods 

(in EDTA groups ;r=0.449, in citrate groups; r=0.412; p=0.0001). Within run, 

between run and total CV were 1.4%, 9.4 % and 10.2 % in EDTA sample pool of 

27.7 U/L concentration; 3.6 %, 7 % ve 8.0 % in citrate sample pool of 64.1 U/L 

concentration respectively. There was a significant correlation between AOPP 

and fibrinogen levels (r= 0.644;p=0.0001) for kinetic method but no significant 

correlations was found in end-point method. 

.Since this kinetic method is easy for automation, simple and inexpensive, it can be 

used in routine clinical biochemistry laboratories interested in oxidative stres . 




27 - 30 Ekim 2010 




P-207 

Serviks Dokusunda Hidroksiprolin / Kollajen İçeriği Ve Gebeliğin İlk Üç 

Ayındaki Değişimi 

Asuman GEDİKBAŞI 2 , Murat GİRİŞ 1 , Oğuz ARSLAN 3 , Ali GEDİKBAŞI 3 , 

Ali İsmet TEKİRDAĞ 3 , Semra DOĞRU-ABBASOĞLU 1 

P-207 

The Hydroxyproline / Collagen Content In Cervical Tissue And Changes 

During First Trimester 

Asuman GEDİKBAŞI 2 , Murat GİRİŞ 1 , Oğuz ARSLAN 3 , Ali GEDİKBAŞI 3 , 

Ali İsmet TEKİRDAĞ 3 , Semra DOĞRU-ABBASOĞLU 1 

CONTENTS 


2Bakırköy Dr. Sadi Konuk Araştırma ve Eğitim Hastanesi, Biyokimya Bölümü, 

Bakırköy, İstanbul 

3Bakırköy Kadın Doğum ve Çocuk Hastalıkları Eğitim ve Araştırma Hastanesi, 

Bakırköy, İstanbul 

asugedikbasi@yahoo.com 

Serviksin gebelik süresince uygun ve zamanlı yeniden yapılanması, başarılı bir 

doğum için anahtar rol oynar. Bu kapalı ve sert servikal yapının, doğum sırasında 

yeterli açıklığa ulaşması, doğum eyleminin başlamasından çok önce başlayan 

aktif ve dinamik bir süreçtir. Dokuların bu ilerleyici uyumu, gebeliğin erken 

döneminde başlayan ve doğum sırasında en fazla gerginlik kaybının görüldüğü, 

biyomekanik ölçümler ile de onaylanmıştır. Kollajen servikste en fazla bulunan 

protein olup, miktarı, sentezdeki değişiklikler, posttranslasyonel değişiklikler, fibrillerin 

bir araya gelmesi ve yıkımı ile farklılık gösterebilmektedir. Bu çalışmada, 

gebeliğin ilk üç ayında abortus yapan kadınların (7-9 hafta ve 9 hafta üstü) serviks 

dokularında kollajen içeriği ve değişimi değerlendirildi. Kollajen miktarı, dolaylı 

bir şekilde, dokuların hidrolizi ile hidroksiprolin miktarının kolorimetrik ölçümü 

ile değerlendirildi Sonuç olarak her iki grubun da hidroksiprolin içeriği kontrol 

grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı düzeyde düşük bulundu (p


27 - 30 Ekim 2010 




P-208 

Sıçan Böbreğinde Dimetilarginin Dimetilaminohidrolaz (Ddah) Enzim 

Aktivitesinin Belirlenmesi için Kolorimetrik Bir Yöntem 

Emel ÇAĞLAR YILDIZ, İsmail KURT, M. Kemal ERBİL 

P-208 

A Colorimetric Method For The Determination Of Dimethylarginine 

Dimethylaminohydrolase (Ddah) Activity In Rat Kidney 


CONTENTS 

Gülhane Askeri Tıp Akademisi, Tıbbi Biyokimya Anabilim Dalı, Etlik, Ankara 

Böbrekte çok miktarda bulunan dimetilarjinin dimetilaminohidrolaz enzimi 

(DDAH; E.C.3.5.3.18) nitrik oksit metabolizmasında rol oynayan düzenleyici 

bir enzimdir ve asimetrik dimetilarjininin (ADMA)’in, L-sitrüllin’ e yıkımını 

kataliz eder. Bu çalışmada, sıçan böbreği DDAH enzim aktivitesinin ölçümü için 

Prescott-Jones’ in ölçüm yöntemi modifiye edildi. Sıçanlar servikal dislokasyonla 

öldürüldükten sonra böbrekler çıkartılarak salin içerisine alındı ve sodyum fosfat 

tamponu ile homojenize edildi. Homojenatlar 37 ºC su banyosunda üreaz 

ile 15 dakika, daha sonra substrat (1 mM ADMA) ile 45 dakika inkübe edildi. 

DDAH aktivitesi ölçümünde, ürenin diasetil monoksimle pozitif reaksiyon vermesi 

nedeniyle ortamdan uzaklaştırılması için üreaz kullanıldı. DAMO çözeltisi 

serbest L-sitrüllinin yanında proteine bağlı L-sitrüllini de ölçebildiği için sülfosalisilik 

asit (%4) ile deproteinizasyonun gerekli olduğu bulundu.Renk geliştirici 

ajan olarak sülfoferrik antipirin-diasetil monoksim karışımı kullanıldı. Sonra renk 

geliştirici çözelti supernatana eklendi ve 60 ºC’de 110 dakika karanlıkta inkübe 

edildi. Oluşan renkli kompleksin spektrofotometrede 466 nm’de verdiği absorbans 

ölçüldü. Bir DDAH enzim ünitesi, 37 °C sıcaklıkta 1 dakika sürede ADMA’ 

dan 1 µmol sitrüllin oluşumunu katalizleyen enzim miktarı olarak tanımlandı. 

Doku protein içeriği Lowry yöntemi ile ölçülerek spesifik aktivite ünite/mg protein 

olarak ifade edildi. Sonuç olarak, böbrek doku DDAH aktivitesinin belirlenmesinde 

kullanılan bu kolorimetrik yöntem basit, hızlı ve pahalı olmayan bir yöntemdir. 

Gulhane Military Medical Academy, Department of Medical Biochemistry, Etlik, 

Ankara 

Dimethylarginine dimethylaminohydrolase (DDAH; E.C. 3.5.3.18) is regulatory 

enzyme which plays a role in nitric oxide metabolism and catalyzes breakdown 

of asymmetric dimethylarginine (ADMA) to L-citrulline, is present in large quantities 

in kidney. In this study, we modified Prescott-Jones method to measure 

rat kidney DDAH enzyme activity . Rats were killed by cervical dislocation, the 

kidneys were collected in saline and homogenized with sodium phosphate buffer. 

Homogenates were preincubated with urease for 15 minutes, and incubated 

with substrate ADMA for 45 minutes in 37 ºC water bath. The use of urease in 

DDAH determination is necessary to elimination of urea from the assay, because 

urea produces positive reaction with diacetyl monoxime (DAMO). Deproteinization 

with sulfosalicylic acid (%4) was found to be essential, because the DAMO 

reagent can detect protein-bound L-citrulline as well as free L-citrulline that is 

important for our assay. We used sulphoferric-antipyrine-DAMO mixture as color 

development reagent which was added to supernatant and incubated 60 ºC water 

bath for 110 min in the dark. The colored complex was measured by spectrophotometer 

at 466 nm. One unit of enzyme is defined as the amount of enzyme that 

catalyzes the formation of 1 μmol of L-citrulline from ADMA per min at 37 ºC. 

Protein was determined by the method of Lowry. Specific activity is expressed 

as units/mg protein. This colorimetric assay is simple, rapid, nonradioactive and 

inexpensive method for detection of renal tissue DDAH activity. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-209 

Dimetilarginin Dimetilaminohidrolaz (DDAH) Enziminin Sıçan 

Böbreğinden Saflaştırılması Ve Karakterizasyonu 


P-209 

Purification And Characterization Of Dimethylarginine 

Dimethylaminohydrolase Enzyme (DDAH From Rat Kidney 


CONTENTS 

Gulhane Askeri Tıp Akademisi, Tıbbi Biyokimya Anabilim Dalı, Etlik, Ankara 

Böbrekte çok miktarda bulunan Dimetilarjinin dimetilaminohidrolaz enzimi 

(DDAH; E.C.3.5.3.18), Asimetrik dimetilarjininin (ADMA)’in, L-sitrüllin ve dimetilamine 

metabolizmasını katalizleyen bir enzimdir. Bu çalışmada; DDAH enzimi, 

sıçan böbreğinden amonyum sülfatla çöktürme, Sephacryl S-200, QAE-Sephadex 

A-50, Phenyl-Sepharose ve MMA-Sepharose kromatografisi kullanılarak 

%28 verim ve 260.03x10-3 U/mg protein’lik spesifik aktivite ile saflaştırılmıştır. 

Enzimin saflık kontrolü sodyum dodesil sülfat-poliakrilamid jel elektroforezi 

(SDS-PAGE) ile yapılmıştır. DDAH enziminin molekül ağırlığı SDS-PAGE ile 

33560 dalton, Sephacryl S-200 jel filtrasyonu ile 35870 dalton olarak bulunmuştur. 

Enzimin optimum pH’sı 6.5 olarak saptanmıştır. DDAH enzim stabilitesi üzerine 

sıcaklığın (0-80°C) etkisi incelenmiş, enzim aktivitesinin 40°C’ye kadar zamanla 

arttığı gözlenmiştir. Sıçan böbreği DDAH enziminin optimum sıcaklığı 

37 °C olarak bulunmuştur. Arrhenius eğrisinden, enzimin aktivasyon enerjisi 

(Ea) 38,845 kJ/mol, aktivasyon entalpisi (DH) 38,703 kJ/mol ve sıcaklıkla aktivite 

artma faktörü Q10 ise 1.63 olarak hesaplanmıştır. Enzimin kinetik analizi 

yapılmış, ADMA için Km değeri 0.21 mM, DDAH’ın maksimum hızı (Vmax) 

0.48 U/mg protein olarak bulunmuştur. Hill grafiklemesinden yararlanılarak enzimin 

ADMA için Hill sabiti (h) 0.74 olarak bulunmuş ve enzimin substratı ile 

negatif kooperativite gösterdiği saptanmıştır. Sıçan böbreği DDAH enziminin 

kcat ve V0 değerleri sırayla 0.165 s-1 ve 786 M-1s-1 olarak hesaplanmıştır. Bu 

çalışma literatürlere göre Türkiye’ de DDAH enziminin saflaştırıldığı ilk çalışma 

özelliğini taşımaktadır. NO-ADMA-Homosistein metabolizmalarının regülasyonunda 

kilit enzimlerden biri olan DDAH enziminin karakteristik özelliklerinin 

bilinmesinin özellikle kardiyovasküler, serebrovasküler, renal ve pulmoner 

hastalıkların tedavisinde yeni görüş ve yaklaşımların olgunlaşmasında ve yeni 

ilaçların bulunmasında yardımcı olabileceği düşünülmektedir. 

Gulhane Military Medical Academy, Department of Medical Biochemistry, Etlik, 

Ankara 

Purification and Investigation of Kinetic Properties of Dimethylarginine Dimethylaminohydrolase 

Enzyme (DDAH) Dimethylarginine dimethylaminohydrolase 

(DDAH; E.C. 3.5.3.18) enzyme which catalyzes asymmetric dimethylarginine 

(ADMA) metabolism forming L-citrulline and dimethylamine presents in large 

quantities in the kidney. In this project, rat kidney derived DDAH enzyme purification 

has been accomplished by using Sephacryl S-200, QAE-Sephadex A-50, 

Phenyl-Sepharose, MMA-Sepharose chromatographies following ammonium 

sulfate precipitation, with 28% yield and determined to have a specific activity 

of 260.03 x 10-3 units per milligram protein. Purity was controlled by Sodium 

dodecyl sulfate-polyacrylamide gel electrophoresis (SDS-PAGE). The molecular 

weight of DDAH was found to be 33560 daltons by SDS-PAGE and 35870 daltons 

by Sephacryl S-200 gel filtration. The optimum pH of the enzyme was 6.5. 

Effect of temperature on DDAH stability was investigated between 0-80 °C. Rat 

kidney DDAH enzyme activity was shown to increase up to 40 °C and the optimum 

temperature for the enzyme was 37 °C. From Arrhenius plot, Ea, ΔH and 

Q10 were found to be 38,845 kJ/mole, 38,703 kJ/mole and 1.63, respectively. As 

the kinetic parameters, Km value for ADMA was 0.21 mM and Vmax value for 

DDAH was 0.48 U/mg protein. The Hill constant for ADMA was 0.74 (h < 1.00) 

and the enzyme showed negative cooperativity with its own substrate. kcat and 

V0 values of the rat kidney DDAH were found as 0.165 s-1 and 786 M-1s-1, respectively. 

According to literature, this is the first study covering DDAH enzyme 

purification in Turkey. Characterization of DDAH enzyme which was shown to 

have key role in regulation of NO-ADMA-Homocysteine metabolism may provide 

new insights into management of cardiovascular, cerebrovascular, renal and 

pulmonary disorders; moreover, this approach may pose novel treatment models 

for these pathologies. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-210 

Asatilsalisilk Asit (ASA)\’Nın Pankreas Beta Hücre Fonksiyonu, İnsülin 

Rezistansı Ve Serum Proteinlerine Etkisi 

Serkan ŞEN, Sefa ÇELİK, Ömer HAZMAN 

P-210 

The Effect Of Acetylsalicylic Acid (Asa) On Pancreas Beta Cell Function, 

Insulin Resistance And Serum Protein Levels 

Serkan ŞEN, Sefa ÇELİK, Ömer HAZMAN 

CONTENTS 

1Temel Tıp Bilimleri, Afyon Kocatepe Üniversitesi, Afyon 

2Veteriner Hekimlik ve Temel Bilimler, Afyon Kocatepe Üniversitesi, Afyon 

1 Medical Sciences, Afyon Kocatepe University, Afyon 

2 Veterinary Basic Sciences, Afyon Kocatepe University, Afyon 

Gerek diyabette trombositlerin hiperaktif olması ve gerekse aterosklerozun diyabetiklerde 

çok sık görülmesi sebebiyle diyabetik hastalarda aspirin kullanımının 

önemi büyüktür. Çalışmada 24 adet Wistar cinsi erkek rat Kontrol, ASA-Kontrol, 

Diyabet ve ASA-Diyabet olmak üzere 4 gruba ayrılmıştır. Diyabet modeli obez 

ratlara STZ enjeksiyonu (30mg/kg, çift enjeksiyon) ile oluşturulmuştur. ASA ise 

ASA-Kontrol ve ASA-Diyabet gruplarına gavaj ile 150 mg/kg dozda 5 hafta oral 

olarak verilmiştir. Beta hücre fonksiyonunun göstergesi olarak HOMA-b (Homeostasis 

Model Assesment Beta Cell Function) ve insülin rezistansının göstergesi 

olarak HOMA-IR (Homeostasis Model Assesment İnsülin Resistans) indeksleri 

kullanılmıştır. HOMA-b ve HOMA-IR indekslerinin belirlenmesinde açlık kan 

şekeri ölçümleri Accu Check Go cihazı kullanılarak ve açlık insülin düzeyleri ise 

ELISA kitleriyle yapılmıştır. ASA’nın serum proteinleri üzerine etkisini belirlemek 

adına Helena Biosciences Protein Elektroforez kiti kullanılmıştır. Serum Protein 

Elektroforezi öncesinde ratlarda herhangi bir akut inflamasyonun olup olmadığını 

göstermek adına serum CRP düzeyleri ölçülmüştür. ASA uygulamaları sonucunda 

alfa2 ve beta bantları açısından gruplar arasında farklılığa rastlanılmazken; 

alfa1 bandı açısından gruplar arasında farklılık olduğu ve ASA-diyabet grubunda 

diyabet grubuna nazaran alfa1 bandının azaldığı gözlemlenmiştir. Albumin 

bantları açısından ASA-Kontrol ve diyabet grupları arasında istatistiki bir 

farklılığa rastlanılmazken; ASA-Diyabet, Diyabet ve ASA-Kontrol gruplarında 

Kontrol grubuna nazaran yüksek albumin bantlarına rastlanılmıştır. HOMA-b 

ve HOMA-IR indeksleri açısından ASA uygulanan gruplar ile uygulanmayan 

gruplar arasında farklılığın olmadığı tespit edilmiştir. Ancak açlık kan şekerleri 

bakımından ASA-Diyabet grubunda diyabet grubuna nazaran düşüşün olduğu 

gözlemlenmiştir. ASA’nın bu etkisinin altında yatan nedenin ise HOMA-b ve 

HOMA-IR indekslerinde meydana getirdiği iyileşmeler ile olmadığı sonucuna 

varılmıştır. Bu doğrultuda ASA’nın hipoglisemik etkinliğinin altında yatan 

nedenin farklı bir etkiden kaynaklanabileceği düşünülmüştür. 

Acetylsalicylic acid (ASA) treatment in diabetic patients is very important owing 

to increasingly hyperactivity thrombocytes and atherosclerosis 24 rats were 

randomly divided in four groups: Control, ASA Control, Diabetic and ASA Diabetic, 

diabetes was induced by STZ treatment (30 mg/kg, twice injection) in 

obese rats. ASA (150mg/kg, bw,orally) was treated for five weeks in ASA Control 

and ASA Diabetic groups. HOMA-b (Homeostasis Model Assesment Beta 

Cell Function) and HOMA-IR (Homeostasis Model Assesment İnsülin Resistans) 

were used insulin resistance respectively. In these analysis, fasting blood glucose 

levels were analysed by strip-test technique and insulin levels were determined by 

ELISA technique. The effect of ASA on serum protein levels were analysed by 

electrophoresis used Helena Biosciences Protein Electophoresis kit. Serum levels 

were determined for showing the acute inflammation before protein electrophoresis. 

No significant changes in alpha2 and beta bands were determined between 

groups, but alpha1 band level was decreased in ASA diabetic group compared 

with diabetic group. Albumin band was significantly higher in ASA-diabetic, diabetic 

and ASA-control groups than Control group. No significant changes were 

detected in albumin band level between ASA-Control and diabetic groups. ASA 

treatments didn’t effect the HOMA-b and HOMA-IR indexess, but decreased the 

fasting blood glucose levels. It was suggested that blood glucose-decreasing effect 

of ASA isn’t relatedwith HOMA-b and HOMA-IR indexes. At the and of this 

study, it might be said that an another factor may be effective in hypoglysemic 

effect of ASA. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-211 

Graves Hastalığında Çeşitli Adhezyon Moleküllerinin Gen Polimorfizmlerinin 

İncelenmesi 

Müge KANMAZ-ÖZER 1 ,Alkın KUMRAL 1 , Sevgin DEĞİRMENCİOĞLU 1 , 



P-211 

The Investigation of Various Adhesion Molecules Gene Polymorphisms in 

Graves Disease 

Müge KANMAZ-ÖZER 1 ,Alkın KUMRAL 1 , Sevgin DEĞİRMENCİOĞLU 1 , 



CONTENTS 


2Şişli Etfal Eğitim ve Araştırma Hastanesi, 2. Dahiliye Kliniği, İstanbul 

dr.alkinkumral@yahoo.com 

dr.alkinkumral@yahoo.com.tr 

1Istanbul University, Istanbul Faculty of Medicine, Department of Biochemistry, 

Istanbul 

2Şişli Etfal Education and Research Hospital 2.Internal Medicine Clinic, 

İstanbul 

Graves hastalığı (GH) tiroid bezinin en sık görülen otoimmün hastalıkları arasında 

yer almaktadır. Etyopatogenezi tam olarak aydınlatılmamış olmakla birlikte, kronik 

inflamasyon ve endotel harabiyetinin önemli olabileceği düşünülmektedir. Endotel 

tabakası çeşitli otokrin ve parakrin faktörler salgılayarak vasküler homeostazın 

regülasyonunu sağlar. Vasküler hücre adhezyon molekülü-1 (VCAM-1) ve E- 

selektin gibi adhezyon molekülleri bu maddeler arasında yer alır ve endotel hasarı 

olan bölgelerde lökosit birikmesine neden olmaktadır. VCAM-1 ve E-selektin gen 

polimorfizmleri ile bu proteinlerin ekspresyonları arasında ilişki tanımlanmıştır. 

Çalışmamızda VCAM-1 (-832 C/T) ve E-selektin (561 A/G) polimorfizmlerinin 

GH için bir risk faktörü olup olmadığını incelemek istedik. 

Çalışmamıza önceden tanısı konmuş 55 GH ve 60 sağlıklı kontrol dahil edildi. 

Periferik kan lökositlerinden genomik DNA izolasyonu yapıldı. VCAM-1 (-832 

C/T) ve E-selektin (561 A/G) gen polimorfizmleri real-time PCR yöntemi ile 

gerçekleştirildi. GH ile yukarıda bahsedilen gen polimorfizmler arasında istatiksel 

olarak anlamlı bir ilişki saptanmadı. 

Sonuç olarak, VCAM-1 (-832 C/T) ve E-selektin (561 A/G) gen polimorfizmleri 

GH için bir risk oluşturmamaktadır. Bununla birlikte örnek sayısı arttırılarak 

bulgularımız desteklenecektir. 

Graves disease (GD) is one of the most common autoimmune disorders of thyroid 

gland. The etiopathogenesis of GD has not been clearly elucidated although the 

role of chronical inflammation and endothelial damage has been established. Secreting 

various autocrine and paracrine substances endothelium provide the regulation 

of vascular homeostasis. Adhesion molecules such as vascular cell adhesion 

molecule (VCAM-1) and E-selectin are among these factors causing acummulation 

of leukocytes in damaged endothelial areas. There are relationships between 

VCAM-1 and E-selectin gene polymorphisms and their protein expressions. In 

our study, we wanted to investigate the relationship between GD and VCAM1 

(-832 C/T) and E-selectin (561 A/G) polymorphisms. 

55 patients with GD and 60 healthy controls were included in the study. Genomic 

DNA isolation was performed from peripheral blood leukocytes. VCAM-1 and 

E-selectin polymorphisms were investigated by real-time PCR. There was no significant 

relationship between above mentioned polymorphisms and GD. 

In conclusion, VCAM1 (-832 C/T) and E-selectin (561 A/G) polymorphisms are 

not risk factors for GD. However, greater number size will support our findings. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-212 

Stromal Hücre-Türevi Faktör 1 Genetik Varyantının Preeklampsi 

Etyolojisinde Rolü 

Bedia AĞAÇHAN 1 , Figen GÜRDÖL 2 , Selçuk DAŞDEMİR 1 , 

Ümmühan ÖZTÜRK 2 , Elif İŞBİLEN 2 

P-212 

Association of the stromal cell-derived factor (SDF-1) gene G801A variant 

with preeclampsia 

Bedia AĞAÇHAN 1 , Figen GÜRDÖL 2 , Selçuk DAŞDEMİR 1 , 

Ümmühan ÖZTÜRK 2 , Elif İŞBİLEN 2 

CONTENTS 

1İstanbul Üniversitesi İstanbul Tıp Fakültesi Biyokimya AD, İstanbul 

2İstanbul Üniversitesi Deneysel Tıp Araştırma ve Uygulama Enstitüsü 

Moleküler Tıp AD, İstanbul 

u_kadioglu@mynet.com 

Kemokinler ve kemokin reseptörleri organizmada immün yanıt ve inflamatuar 

reaksiyonlarda lökosit aktivasyonunun düzenlenmesinden sorumlu ligand-reseptör 

ailesidir. Özgün pleiotropik fonksiyonları olan ve kök /progenitör hücre 

kemotaksisinde önemli rol oynayan stromal hücre-türevi faktör 1 [stromal cellderived 

factor-1 (SDF1); CXC kemokin ligand-12 (CXCL12)] ve reseptörü 

CXCR4, embriyo/organ gelişimi ve doku rejenerasyonu için temel bir ligand-reseptör 

aksı oluşturur. Preeklampside immün sistem adaptasyonunda bozukluk ve 

sistemik inflamasyonun varlığı gösterilmiş olmakla beraber, saptanan immünolojik 

değişikliklerle hastalığın sebep-sonuç ilişkisi net değildir. 

Kemokinlerin preeklampsi etyolojsindeki rolünü araştıran diğer çalışmalarımızın 

devamı olan bu çalışmada SDF-1 genindeki G801A (guanin-adenin) mutasyonunun 

preeklamptik olgulardaki dağılımı incelenmiştir. 47 preeklamptik ve 54 

sağlıklı olguda polimorfizm PCR-RFLP yöntemi ile çalışılmış; hasta grubunda 

AA, AG ve GG genotip frekansları sırasıyla %14.9, %57.4, %27.7 iken; kontrol 

grubunda %3.7, %40.7, %55.6 olarak bulunmuştur (p=0.008). Hasta grubunda 

A alleli taşıyan birey sayısının (%72 ve %44, p=0.005, k 2 :7.99, OR:3.26, %95 

CI: 1.41-7.53) ve polimorfik AA genotipinin (%14.9 ve %3.7, p=0.049, k 2 =3.87, 

OR:4.55, %95 CI: 0.89-23.1) kontrol grubundakinden yüksek olduğu görülmüştür. 

Kromozom 10’da bulunan SDF-1geninde G801A mutasyonunun SDF-1 ekspresyon 

hızını arttırdığı bildirilmiştir. Çalışmamızda plazma SDF-1 düzeyleri 

ölçülmemiştir. Ancak polimorfik genotipleri taşıyan bireylerde SDF-1 sentezinin 

artmış olduğu ve bunun preeklampsideki inflamatuvar proçeslerde rol oynadığı 

düşünülebilir. 

1 Istanbul University, Institute for Experimental Medicine, Department of 

Molecular Medicine, Istanbul 

2 Istanbul University, Istanbul Faculty of Medicine, Department of 

Biochemistry, Istanbul . 

u_kadioglu@mynet.com 

Chemokines and their G-protein-coupled receptors are the major regulators of cell 

trafficking which is essential in immune response and inflammatory processes. 

Stromal cell-derived factor-1 [SDF-1, CXC chemokine ligand-12 (CXCL12)] and 

its receptor CXCR4 play an important role during embryo/organogenesis and tissue 

regeneration. Although maladaptation of immune system and systemic inflammation 

are known to be involved in the pathogenesis of preeclampsia, the impact 

of immunological alterations on the etiology of disorder is not well-defined. 

As a part of the previous work carried out in our laboratory, we aimed to examine 

the association of G801A mutation on SDF-1 gene with preeclampsia. The polymorphism 

was genotyped in 47 preeclamptic and 54 controls who had been unaffected 

by preeclampsia in previous pregnancies. Genotyping was performed with 

the polymerase chain reaction-RFLP. Statistical evaluations were made using the 

chi-square test. Fisher’s exact test was used when appropriate. In preeclamptic 

group, AA, AG and GG genotype distributions were 14.9%, 57.4%, 27.7% respectively, 

while a distribution of 3.7%, 40.7%, 55.6% in the same order was 

seen in the control group (p=0.008). The number of A allele carriers was significantly 

high in the preeclamptic group (p=0.005), and the number of AA bearers 

was also higher than that in the control group (p=0.049). It is concluded that the 

increased synthesis of SDF-1 protein due to G801A polymorphism may have an 

impact on ongoing inflammatory process in preeclampsia. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-213 

CYP1B1 Geninde Saptanan Yeni Mutasyonların Protein Stabilitesine 

Etkisinin Araştırılması 

Şefayet KARACA 

P-213 

Investigation Of The Effect Of Novel CYP1B1 Mutations On Protein 

Stability 

Şefayet KARACA 

CONTENTS 

Sağlık Yüksekokulu, Aksaray Üniversitesi , Aksaray 

Health School, Aksaray University, Aksaray 

CYP1B1 mutasyonlarının gen ürünü üzerine farklı etkilerinin olduğu birçok bilimsel 

çalışmada rapor edilmiştir. Bazı mutasyonlar protein stabilitesini artırırken, 

bazılarının stabiliteyi düşürdüğü ya da enzim aktivitesini etkilediği bilinmektedir. 

Bu çalışmada Türk PCG hastalarında yapılan DNA dizi analizi sonucunda 

CYP1B1 geninde saptanan yeni genetik varyasyonların protein stabilitesine etkisi 

araştırılmıştır. HEK293T hücre hattından total RNA izolasyonu yapılarak 

CYP1B1 cDNA sentezi gerçekleştirilmiş ve fragmanlar memeli ifade vektörüne 

aktarılmıştır. CYP1B1 geninin normal ve yönlü mutagenezle oluşturulan mutant 

formları kullanılarak transfekte COS-7 hücre hattı oluşturulmuş, hücreler, 

proteozom ve protein sentez inhibitörü ile muamele edildikten sonra protein izolasyonu 

yapılmıştır. Protein örnekleri %10 PAGE’de yürütülerek Western Blot 

analizi ile incelenmiştir. Western Blot sonuçları mutant CYP1B1 proteinlerinin 

hücredeki yıkım hızının normal proteinlerden farklı olmadığını ortaya koymuştur. 

Bu durum ilgili mutasyonların protein stabilitesini etkilemediğini göstermektedir. 

Kalıtsal hastalıkların tanımlanmasında, aday genlerin belirlenmesi ve genetik 

varyasyonların aydınlatılması ne kadar önemliyse, mutasyonların protein fonksiyonu 

üzerine muhtemel etkilerinin araştırılması da moleküler mekanizmaların 

aydınlatılması açısından bir o kadar önem arz etmektedir. 

In many studies, it was reported that CYP1B1 mutations have different effects on 

protein function. Some variations increase protein stability, when others decrease 

it or effect enzyme activity. Here, we investigated functionally effect of novel 

CYP1B1 variants detected by DNA sequence analysis in Turkish PCG patients. 

cDNA synthesis of CYP1B1 was performed after total RNA extraction from the 

HEK293T cell line. The mutations were generated by oligonucleotide-directed 

PCR mutagenesis. The wild-type and mutant CYP1B1 coding sequences were 

cloned into the mammalian expression vector and COS-7 cells were transiently 

transfected with wild-type and mutant CYP1B1 forms. Protein isolation has been 

performed after incubation of the transfected cells with proteosome and protein 

synthesis inhibitors. Protein samples were resolved in 10% SDS-polyacrylamide 

gels and analyzed by Western Blotting. Western Blot analysis revealed no differences 

between wild-type and mutant CYP1B1 protein degradation, which means 

that new variants do not effect stability of the CYP1B1 protein. Identification of 

candidate genes and description of genetic variations have great significance in 

characterization of hereditary disorders when, investigation of possible effects of 

mutations on protein function is important in clarification of molecular mechanisms. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-214 

Postmenopozal Depresyonda Monoaminoksidaz-A Gen Polimorfizminin Rolü 

Saygın DEMİREL 1 , M.Emin ERDAL 2 , Cennet Ş. ÖZTÜRK 3 , Onur KÜÇÜK 4 , 

Fatih ŞENDAĞ 5 , Erhan BAYRAKTAR 4 , Onur BİLGİN 5 , Bilal İLANBEY 6 , 

Yasemin D. AKÇAY 7 , Eser Y. SÖZMEN 7 , Ferhan G. SAĞIN 7 

1Serbest, İstanbul 2Mersin Üniversitesi Tıp Fakültesi, Tıbbi Biyoloji ve Genetik 

AD, Mersin 3Ege Doğumevi ve Kadın Hastalıkları Eğitim ve Araştırma Hastanesi, 

İzmir Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi, 4Psikiyatri, 5Kadın-Doğum, 7Tıbbi 

Biyokimya AD, Bornova, İzmir 6Yozgat Devlet Hastanesi Laboratuarı, Yozgat 

ferhan.sagin@ege.edu.tr 

Menopoz dönemindeki kadınlarda görülen fizyolojik hormonal değişiklikler yanı 

sıra duygudurum değişiklikleri de giderek önem kazanmaktadır. Bu çalışmada, 

menopozdaki duygudurum değişikliklerinde rol oynayabilecek biyojen amin 

düzeylerini etkileyen anahtar bir enzim olan monoamin oksidaz (MAO)-A gen 

VNTR polimorfizmi ve bu polimorfizmin duygudurum değişikliklerindeki olası 

etkisi Türk toplumunda ilk kez araştırılmıştır. 

Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Kadın Hastalıkları ve Doğum Kliniği ile Konak 

Doğumevi’nin Menopoz Poliklinikleri’ne başvuran perimenopozal dönemdeki 

107 kadın çalışmaya alınmıştır. Olgulara uzman tarafından Hamilton Depresyon 

Değerlendirme Ölçeği (HDDÖ) uygulanmıştır. Alınan kan örneklerinde lökosit 

DNA izolasyonu ardından PCR + % 3’lük agar jellerde elektroforez + ethidium 

bromürle görüntüleme yapılarak allel polimorfizmi belirlenmiştir. 

Olguların allel dağılımları (% 15.9’unda 1-1 alleli, % 53.3’ünde 1-3 alleli, % 

29’unda 3-3 alleli, % 1,9’unda 3-4 alleli), sağlıklı kadınlarda allel dağılımını 

araştıran diğer çalışmaların verileriyle uyumludur. HDDÖ’ne göre “depresyon 

yok” (0-7 puan, n=33), “hafif depresyon” (8-15 puan, n=40) ve “majör depresyon” 

(16’dan yüksek puan, n=34) şeklinde sınıflanan gruplar arasında allel dağılımı 

açısından istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmamıştır. HDDÖ’nde sorgulanan 

semptomlar incelendiğinde; a) kilo kaybı 1-3 allele sahip olan kadınlarda daha 

azdır (p=0,035, likelihood ratio=7,524), b) depresif durum skorları, 1-3 allele sahip 

kadınlarda 3-3 allele sahip kadınlara göre anlamlı olarak düşüktür (p=0,027). 

MAO-A VNTR polimorfizmiyle menopozda HDDÖ’nin genel skorlaması 

arasında anlamlı bir ilişki bulunmamış olsa da bazı semptomların 1-3 allele sahip 

kadınlarda anlamlı derecede düşük bulunması, bu allelin menopozal duygudurum 

değişikliklerindeki koruyucu rolüne işaret edebilir. Daha geniş örneklerle 

yapılacak çalışmalarla bu rolün ortaya çıkarılması duygudurum hastalıklarına 

yatkınlık belirlemeden tedavi seçimine kadar bir dizi klinik durumda yararlı 

olabileceğinden önemlidir. 

P-214 

Role Of Monoamineoxıdase-A Gene Polymorphism In Postmenauposal 

Depression 

Saygın DEMİREL 1 , M.Emin ERDAL 2 , Cennet Ş. ÖZTÜRK 3 , Onur KÜÇÜK 4 , 

Fatih ŞENDAĞ 5 , Erhan BAYRAKTAR 4 , Onur BİLGİN 5 , Bilal İLANBEY 6 , 

Yasemin D. AKÇAY 7 , Eser Y. SÖZMEN 7 , Ferhan G. SAĞIN 7 

1Independent, İstanbul 

2Mersin University, Faculty of medicine, Medical Biology and Genetics, Mersin 

3Ege Meternal and Gynecology Training and Research Hospital, İzmir 

Ege University, Faculty of Medicine, 4PPsychiatry, 5Meternal and Gynecology 

7Department of Biochemistry, Bornova, İzmir 

6 Laboratory of Yozgat State Hospital, Yozgat 

A variety of mood disorders are observed along with the physiological hormonal 

changes in the menopausal women (MW). For the first time in Turkish population, 

we investigated the monoamine oxidase (MAO)-A gene VNTR polymorphism 

in MW in the hope to assess an association between depression symptom 

clusters and specific allelles of the gene. 

Subjects from Ege University Faculty of Medicine, Menopause Outpatient Clinic 

and Konak Obstetrics Hospital were included in the study (n= 107). Hamilton 

Depression Scale (HDS) was applied to subjects by a psychiatrist. MAO-A gene 

VNTR polymorphisms were determined in blood samples by DNA isolation + 

PCR + agarose gel electrophoresis + imaging by ethidium bromide. 

The distribution of alleles (1.9% 3-4, 15.9% 1-1, 29% 3-3, 53.3% 1-3 allele) were 

in concordance with the results of other studies. There was no statistically significant 

association between the allele polymorphism and the research groups as 

classified by HDS (normal, minor depression and major depression). Among the 

symptoms listed in HDS, weight loss was less frequent in women with 1-3 allele 

(p=0,035, likelihood ratio=7,524), and depression scores were lower (p=0,027) in 

the same group compared to 3-3 allele group. 

Although there was no significant association between MAO-A VNTR polymorphism 

and menopausal mood alterations, the lower frequency of certain symptoms 

in women with 1-3 allele may be an indicator of the allele’s protective role. 

Further investigations with wider sample size are necessary to elucidate the link 

thus provide clinical benefits in such individuals. 

CONTENTS 




27 - 30 Ekim 2010 




P-215 

Ailevi Akdeniz Ateşli Türk Hastalardaki MEFV Gen Mutasyonu Sıklığı: 

İç Anadolu Bölgesinden Bir Çalışma 

Gülsen YILMAZ, Kayalp Damla KAYALP, Mehmet ŞENEŞ, Doğan YÜCEL 

P-215 

Mefv Gene Mutation Frequencies Of Turkish Familial Mediterranean 

Fever Patients; A Study From Central Anatolia 

Gülsen YILMAZ, Kayalp Damla KAYALP, Mehmet ŞENEŞ, Doğan YÜCEL 

CONTENTS 

Sağlık Bakanlığı Ankara Eğitim ve Araştırma Hastanesi Klinik Biyokimya 

Bölümü 

Ailevi Akdeniz Ateşi Yahudi, Ermeni, Türk ve Ortadoğu Arap populasyonunda 

sık görülen otozomal resesif inflamatuar bir hastalıktır. Hastalıktan sorumlu tutulan 

MEFV olarak adlandırılan gen prin veya marenostrin adlı proteini kodlar. 

Geçmişteki verilere göre, MEFV mutasyonları FMF’in tek sebebi değildir ancak 

FMF’e neden olan ana belirleyicidir. Bu çalışmada 1.435 hastanın moleküler test 

sonuçları retrospektif olarak değerlendirildi. Bu hastalar son 4 yıl boyunca Ankara 

Eğitim ve Araştırma Hastanesi Biyokimya Bölümüne, FMF klinik semptomları 

ile gönderilen hastalardı. Hastalar MEFV geninde sık görülen 12 mutasyonu 

içeren strip yöntemiyle (Viennalab, Avusturya) analiz edildi. 1.435 hastanın, 776 

(%54.08) hastada MEFV mutasyonları bulundu ve 659 hasta (%45.92) herhangi 

bir mutasyon taşımıyordu. Mutasyonlu hastalar homozigot (n=148), kompound 

heterozigot (n=197), heterozigot (n=427) and komplex genotipli (n=4, 3 mutasyonlu 

hastalar). En sık görülen mutasyonların sıklığı mutasyon pozitif grupta 

%48.79 (M694V), %14.86 (M680I G/C), %13.70 (E148Q), %12.35 (V726A) 

şeklindeydi. Geri kalan alleller (%10.3) nadir olarak görülen R761H, P369S, 

A744S, K695R, F479L, M694I idi. Hiçbir hastada diğer Akdeniz toplumlarında 

görülebilen I692del mutasyonu yoktu. Bilgilerimize göre, bu çalışma Türkiye’de 

tek bir merkezde yapılan, FMF hastalarında MEFV mutasyonları irdeleyen en 

geniş katılımlı çalışmadır (1.435 hasta, 2.870 allel). 

Ankara Training and Research Hospital, Department of Clinical Biochemistry 

Familial Mediterranean fever (FMF) is an autosomal recessive inherited inflammatory 

disease which is common in Jewish, Armenian, Turkish and Middle Eastern 

Arab populations. The gene responsible for the disease, called MEFV, encodes 

a protein called pyrin or marenostrin. According to recent data, MEFV mutations 

are not the only cause of FMF, but these are major genetic determinants which 

cause FMF. In present sudy molecular test results of 1.435 patients have retrospectively 

evaluated. These patients were identified as having FMF clinical symptoms 

referred to the Department of Bochemistry, Ankara Training and Research 

Hospital over the last 4 years. Patients were tested for 12 common mutations in 

the MEFV gene using a strip assay method (Viennalab, Austria). From all 1.435 

patients, MEFV mutations were found in 776 (54.08%) patients and 659 patients 

(45.92%) did not carry any mutations. Patients with mutations were classified as 

homozygotes (n=148), compound heterozygotes (n=197), heterozygotes (n=427) 

and complex genotypes (n=4, patients with three mutations). Allelic frequencies 

for the four most common mutations in the mutation positive groups were 

48.79% (M694V), 14.86% (M680I G/C), 13.70% (E148Q), 12.35% (V726A). 

The remaining alleles (10.3%) showed rare mutations which were R761H, P369S, 

A744S, K695R, F479L, M694I. No patient showed a I692del mutation which is 

sometimes evident in other Mediterranean populations. To our knowledge, this is 

the largest study (1.435 patients, 2.870 alleles) focusing MEFV mutations of FMF 

patients participated to one single center in Turkey. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-216 

C Vitamininin H-Ras Aktif 5RP7 Hücreleri Üzerindeki Etkileri 

Gamze GÜNEY 1 , H.Mehtap KUTLU 2 , Arzu İŞCAN 3 , 

1Biyoteknoloji, Anadolu Üniversitesi 

2Biyoloji, Anadolu Üniversitesi 

3Bitki, İlaç ve Araştırma Merkezi (BİBAM), Anadolu Üniversitesi 

P-216 

The Effects Of Vitamin C On 5RP7 H-Ras Transformed Cell Line 

Gamze GÜNEY 1 , H.Mehtap KUTLU 2 , Arzu İŞCAN 3 , 

1Biotechnology, Anadolu Üniversitesi Eskisehir 

2Biology, Anadolu Üniversitesi Eskisehir 

3Bitki, Drugs and Research Center , Anadolu University Eskisehir 

CONTENTS 

Yaşamın düzenli bir şekilde sürdürülebilmesi için canlıyı oluşturan hücrelerin 

sayısal dengesi önemlidir. Bunun için hücre çoğalması ve ölümü arasında bir 

denge bulunması gerekir. Bu düzen bozulduğunda ise, kanser meydana gelir. Kanser, 

vücut hücrelerinin kontrolsüz bir şekilde çoğalarak komşu dokuları işgal etmesi 

(invazyon) veya kaynağını aldığı organdan daha uzak bir yere, kan veya lenf 

yoluyla yayılması (metastaz) ile oluşan bir hastalıktır. Kanser tedavilerinde yeni 

yaklaşımlar, tedavinin sadece kemoterapi ve radyoterapi ile birlikte uygulanması 

değil aynı zamanda normal hücre veya dokuları da hasardan korumak ve ilaç 

direncine engel olmayı amaçlamaktadır. Son yılarda, vitaminlerin kanser hücreleri 

üzerinde olan etkilerini belirlemek için birçok araştırmalar yapılmaktadır. Suda 

çözünen bir vitamin olan C vitamini ( askorbik asit) çeşitli biyolojik fonksiyonlarda 

yer alan suda çözünebilen temel bir antioksidandır. İnsan beslenmesindeki 

temel rolünün dışında, sağlığı korumada da önemli bir yere sahiptir. Kanser, 

enfeksiyonlar, patolojik durumlar, solunum hastalıkları, soğuk algınlığı ve tüm 

kardiyovasküler hastalıkların tedavisinde etkin bir rolü vardır. Kanser hücreleri 

anaerobik şekilde metabolize olurlar ve bu yüzden hiçbir antioksidan enzim üretemezler. 

Bu özellik onlara C vitaminin antioksidan aktivitesini metabolize etmeyi 

imkansız kılar. Dolayısıyla enerji üretimlerini engeller. C Vitamini ayrıca katalaz 

enzimi eksikliğinden dolayı kanser hücrelerini yok eden hidrojen peroksitin üretimini 

arttırır. Katalaz, hidrojen peroksiti suda metabolize eder ve sağlıklı hücrelere 

serbest oksijen sağlar ancak kanser hücrelerinde yoktur. Bu çalışma da, C vitamininin 

H-Ras aktif 5RP7 hücreleri üzerinde etkilerini belirlemek için, MTT(3- 

(4,5-dimethylthiazol-2-yl)-2,5-diphenyltetrazolium bromide) yöntemi, TEM ve 

Konfokal Mikroskobu kullanılarak C vitamininin 5RP7 hücrelerine karşı olan sitotoksik, 

hücresel ve ince yapısal etkileri belirlenmiştir. 

For maintaining of life in regular, numerical balance of cells is important. Thus, 

a stable ratio must be between cellular proliferation and death. This layout is corrupted, 

the cancer occurs. Cancer, the uncontrolled production of body cells and 

invaded the neighboring tissue (invasion) or get the source to a location further 

away from the body, via blood or lymphatic spread (metastasis) and which is a 

disease. Therefore, new approaches to cancer treatment, treatment with only chemotherapy 

and radiotherapy in the implementation but also to protect normal cells 

or tissues from damage and drug resistance is intended to come over. Vitamin C an 

essential water-soluble vitamin, is well known for its antioxidant functions. Apart 

from its essential role in human nutrition, vitamin C has occupied an important 

place in preventive medicine to safeguard health from several pathological conditions, 

such as cancer, infections, viral respiratory illnesses, common cold, and 

above all, cardiovascular diseases. Cancer cells metabolize anaerobically and so 

produce no antioxidant enzymes. This makes them unable to metabolize the antioxidant 

activities of vitamin C thus suffocating their means of energy production. 

Vitamin C also increases intracellular production of hydrogen peroxide which 

selectively destroys cancer cells due to their relative deficiency of the enzyme 

catalase. Catalase metabolizes Hydrogen peroxide into water and free oxygen in 

healthy cells but is absent in cancer cells. In this study, in order to determine vitamin 

C effects on H-Ras transformed 5RP7 cell line, we examined the cytotoxic, 

cellular and ultrastructural effects of vitamin C, against on 5RP7 cells by using 

MTT(3-(4,5-dimethylthiazol-2-yl)-2,5-diphenyltetrazolium bromide) method, 

TEM(Transmission Electron Microscopy) and Confocal Microscopy. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-217 

Postmenapozal Diz Osteoartritli Hastalar İle Postmenapozal Osteoporozu 

Ve Diz Osteoartriti Olan Hastaların Serum Cartılage Olıgomerıc Matrıx 

Proteın Düzeylerinin Karşılaştırılması 

Gökçe OĞUZ 1 , Berrin Berçik İNAL 1 , Esra ÇETİN 2 , Çiğdem TOPKAYA 1 , 

Murat USTA 1 ,Pınar Tonbaklar BİLGİ 1 , Cansel TUHRAL 1 , Güvenç GÜVENEN 1 

P-217 

Comparision Of Serum Cartilage Oligomeric Matrix Protein Levels Of 

The Postmenopausal Patients Who Have Osteoporosis With/Without Knee 

Osteoarthritis 

Gökçe OĞUZ 1 , Berrin Berçik İNAL 1 , Esra ÇETİN 2 , Çiğdem TOPKAYA 1 , 

Murat USTA 1 ,Pınar Tonbaklar BİLGİ 1 , Cansel TUHRAL 1 , Güvenç GÜVENEN 1 

CONTENTS 

1Sağlık Bakanlığı İstanbul Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Biyokimya 


2Sağlık Bakanlığı İstanbul Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Fizik Tedavi ve 

Rehabilitasyon Kliniği, İstanbul 


Biochemistry, Istanbul 


Physical Medicine and Rehabilitation Istanbul 

Osteoartrit (OA), American College of Rheumatology (ACR) tarafından eklem kıkırdak 

yapısının bozulması ve beraber yakın kemiklerde değişiklikler olması nedeniyle, eklemle 

ilgili semptomlara yol açan durumların toplamı olarak tanımlanmaktadır. Osteoporoz 

(OP), kemik gücünde azalma ve kırık riskinde artış ile karakterize, sistemik bir 

iskelet hastalığıdır. Kartilaj oligomerik matriks protein (COMP) kıkırdakta tip II kollajen 

fibrillerine bağlanarak kollajen fibril ağının stabilizasyonunu sağlayan non kollajenaz 

bir glikoproteindir. Bu çalışmada diz OA ve OP lu hastalarda serum COMP 

seviyeleri ile klinik ve diğer laboratuvar parametrelerinin ilişkisini değerlendirmeyi 

amaçladık. Hastalarımız; osteoartrit veya osteoporoz tanısı almamış postmenapozal 

kontrol grubu (n=22) , postmenapozal primer diz OA ’ li birinci çalışma grubu 

(n=35) ve postmenapozal primer diz OA ve osteoporozlu ikinci çalışma grubu (n=15) 

olarak üç gruba ayrıldı. Hastalar fizik tedavi uzmanları tarafından Kellgren-Lawrence 

skorlaması ile hafif (evre 1 ve 2), orta (evre 3), ağır (evre 4) olarak radyolojik olarak 

sınıflandırıldı. Gruplar erken (1-2) ve geç evre (3-4) olarak ayrıca değerlendirildi. 

Üç çalışma grubunun yaş ortalamaları sırasıyla 58±7; 59±6; 61±6 (p= 0,427); BMI: 

29,2±3,8; 30,9±3,7;29,4±4,5 (p= 0,204) idi. Serum COMP düzeyleri ELİSA (Biovendor), 

serum tip I kollajen C-terminal telopeptid (CTX-I) elektrokemilimmunesans, 

ostekalsin düzeyleri RIA yöntemleriyle ölçüldü. İstatistiksel analizler SPSS 

11.5 programı ile yapıldı. Grupların istatistiksel verileri sırasıyla COMP (ng/ml): 

1061 (711-1393); 858 (708-1189); 813 (676-1005) (p=0,294); serum CTX-I (ng/ml): 

0,32(0,19-0,48);0,40(0,25-0,53) ;0,30(0,16-0,49) (p=0,823); osteokalsin(ng/ml):12,4 

(12,0-15,4); 12,5 (11,3-15,0);11,4(11,2-12,6); p=0,084. Osteoartritli grubu erken 

ve geç evre olarak sınıflandığımızda p değerleri COMP, CTX-I ve osteokalsin için 

sırasıyla 0,241;0,475; 0,393 idi. Sonuçlarımız OA’lı grubun çalışma parametrelerinin 

diğer iki gruptan anlamlı olarak farklı olmadığını göstermektedir. 

Osteoarthritis (OA) is defined by American College of Rheumatology (ACR) as the sum 

of the conditions that result in the articular symptoms due to the degeneration in joint cartilage 

with the alterations in the bones near by the joints. Osteoporosis is a systemic skeletal 

disorder characterized by decrease in the bone strength and increase in the risk of bone 

fractures. The cartilage oligomeric matrix protein(COMP) is noncollageneous glycprotein, 

the function of which binds to type II collagen fibres and stabilise the collagen fibre network 

in the articular cartilage. We aimed to evaluate the relationship of serum COMP level 

with the clinical and the other laboratory variables in female patients with knee osteoarthritis 

(OA) and osteoporosis. Patients were divided into three groups as;post-menopausal 

women not previously diagnosed to have osteoarthritis or osteoporosis as control group 

(n=22), study group 1 consisted of post-menopausal patients with primary knee OA(n=35), 

and the group 2 consisted of post-menopausal patients with knee OA and OP(n=15), according 

to the diagnostic criteria of ACR. Postmenopausal women were radiologically 

staged by physical medicine specialists using Kellgren-Lawrence score system as mild 

(stage 1 and 2), moderate (stage 3), or severe (stage 4). Patients were also evaluated as 

low and high grade stage groups. The serum COMP level was determined using ELISA 

(Biovendor) Serum type I collagen C-terminal telopeptide (CTX-I) levels were measured 

by electrochemiluminesance method and Osteocalsin levels were measured by RIA. 

(SPSS) version 11.5 was used for the analysis of data Results were COMP (ng/ml): 1061 

(711-1393);858 (708-1189); 813 (676-1005) (p=0,294); serum CTX-I (ng/ml): 0,32(0,19- 

0,48);0,40(0,25-0,53) ;0,30(0,16-0,49) (p=0,823); osteocalcin (ng/ml):12,4(12,0-15,4); 

12,5 (11,3-15,0);11,4(11,2-12,6) (p=0,084) respectively. Patients with low and highgrade 

OA results were as follows for COMP, CTX-I, osteocalcin: p=0.241,0.475,0.393. According 

to our results no significant difference was found between the group with OA and others 

for COMP, CTX-I and osteocalcin levels. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-218 

Romatoid Artritli Hastalarda Arginin Ve Asimetrik Dimetil Arginin 

Düzeyleri 

Hüsamettin VATANSEV 1 , Aysel KIYICI 1 , Sema YILMAZ 2 , 

Abdullah SİVRİKAYA 1 , Bahadır ÖZTÜRK 1 , Mehmet DAĞLI 2 , Ali ÜNLÜ 1 

Selçuk Üniversitesi Selçuklu Tıp Fakültesi 1 Tıbbi Biyokimya AD, 2 Romatoloji 

AD, 3 Hematoloji AD, Konya 

aunlu@selcuk.edu.tr 

Endojen nitrik oksit sentazın inhibitörü olan ADMA’nın, nitrik oksitin 

biyoyararlanımını azalttığı, bu nedenle endotelyal disfonksiyonu ve ateroskleroz 

gelişimi ile ilişkili olduğu gösterilmiştir. Romatoid artritin erken dönemlerinde 

kardiyovasküler problemler görülebilmektedir. Çalışmamızın amacı romatoid 

artritli hastalarda dolaşımda bulunan arginin, sitrülin ve ADMA düzeylerini belirlemektir. 

Bu amaçla romatoid artrit tanısı almış 92 hasta ve bilinen herhangi 

bir hastalığı olmayan 34 sağlıklı kontrol çalışmaya dahil edilmiştir. Serum arginin, 

sitrülin ve ADMA düzeyleri floresans detektör kullanılan HPLC sisteminde 

ölçülmüştür. Romatoid artritli hasta serum ADMA düzeylerinin önemli derecede 

arttığı (p:0,011), arginin düzeylerinin (p:0,037) ve arginin/ADMA oranlarının 

(p:0,001) önemli derecede azaldığı gözlemlenmiştir. Elde edilen sonuçlar, ADMA 

düzeyinin sistemik inflamasyon ve kardiovasküler risk açısından kullanılabilecek 

bir markır olabileceğini göstermektedir. 

P-218 

Increased Levels Of Arginine And Adma In Rheumatoid Arthritis 

Hüsamettin VATANSEV 1 , Aysel KIYICI 1 , Sema YILMAZ 2 , 

Abdullah SİVRİKAYA 1 , Bahadır ÖZTÜRK 1 , Mehmet DAĞLI 2 , Ali ÜNLÜ 1 

Selçuk University Selçuklu Medical School 1 Department of Biochemistry, 

2 Department of Rheumatology, 3 Department of Hematology 

aunlu@selcuk.edu.tr 

Plasma concentration of ADMA, a major endogenous inhibitor of nitric oxide synthase, 

is considered as a novel risk factor for endothelial dysfunction and associated 

with enhanced atherosclerosis. Cardiovascular events have been demonstrated 

either in early rheumatoid arthritis (RA). The aim of the study was to compare RA 

and control groups for their circulating arginine, ADMA and citrulline levels and 

Arginine/ADMA ratio. A total of 92 patients with RA and 34 healthy individuals 

were contributed to this study. Serum concentrations of arginine, ADMA and 

citrulline were determined with HPLC technique. Serum arginine levels and Arginine/ADMA 

ratio were significantly decreased in patients with RA compared to 

the healthy controls (p:0.037, p:0,001 respectively), however ADMA levels were 

significantly increased in the patient group (p:0,011). There was no significant 

difference between the groups for citrulline concentrations. We can conclude that 

ADMA may serve as a marker of systemic inflammation and cardiovascular risk 

in RA as well as other arthritic diseases. 

CONTENTS 




27 - 30 Ekim 2010 




P-219 

Sepsis Tanısı Konulmuş Hastalarda Serum Prokalsitonin Düzeyi Ve 

C-Reaktif Proteinle Olan İlişkisi 

Erdinç DEVRİM 1 , Oğuz Han EDEBAL 1 , Esra ELMALI 2 , Zihni KARAEREN 2 , 

Hüseyin TUTKAK 3 

P-219 

Serum Procalcitonin Level And Its Relation With C-Reactive Protein In 

Patients Diagnosed With Sepsis 

Erdinç DEVRİM 1 , Oğuz Han EDEBAL 1 , Esra ELMALI 2 , Zihni KARAEREN 2 , 

Hüseyin TUTKAK 3 

CONTENTS 

1Tıbbi Biyokimya Anabilim Dalı ve İbni Sina Hastanesi Merkez Laboratuvarı, 

Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi, Ankara 

2İbni Sina Hastanesi Merkez Laboratuvarı, Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi, 

Ankara 

3 İmmünoloji ve Allerji Hastalıkları Bilim Dalı ve İbni Sina Hastanesi Merkez 

Laboratuvarı, Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi, Ankara 

1Department of Medical Biochemistry, Central Laboratory of İbni Sina Hospital, 

Ankara University, Faculty of Medicine, Ankara 

2 Central Laboratory of İbni Sina Hospital, Ankara University, Faculty of Medicine, 

Ankara 

3 Department of Immunolojy and Allergy Diseases, Central Laboratory of İbni 

Sina Hospital, Ankara University, Faculty of Medicine, Ankara 

Prokalsitonin (PCT) 116 aminoasitten oluşan bir ön hormon olup enfeksiyon 

hastalıklarında serum düzeyi artmaktadır. Bu çalışmada sepsis tanısı konulmuş hastalarda 

serum PCT düzeyiyle C-reaktif protein (CRP) düzeyi arasındaki ilişkinin 

araştırılması ve sepsis tanısı konulmuş hastalarla kontrol hastaları arasında serum 

PCT düzeyi bakımından farklılık olup olmadığının incelenmesi amaçlandı. Bu 

amaçla, 15 Kasım 2009 – 31 Mayıs 2010 tarihleri arasında Ankara Üniversitesi 

Tıp Fakültesi İbni Sina Hastanesi Merkez Biyokimya Laboratuvarında serum PCT 

düzeyi çalışılmış 18 yaş üstündeki hastalar tarandı. Sepsis tanısı konulmuş, serum 

PCT düzeyi 25 ng/mL’nin altında, serum CRP düzeyi ve tam kan sayımı parametreleri 

PCT ile eş zamanlı çalışılanlar sepsis grubu (58 erkek ve 41 kadın) olarak 

tanımlandı. Kontrol grubu (96 erkek ve 109 kadın) olarak da serum PCT düzeyi 

25 ng/mL’nin altında ve enfeksiyöz, inflamatuvar veya neoplastik bir hastalık 

tanısı konulmamış olanlar seçildi. Sonuçlar ortalama ± ortalamanın standart hatası 

olarak verildi. p


27 - 30 Ekim 2010 




P-220 

Septik Şoklu Ve Non-Septik Yoğun Bakım Ünitesi Hastalarında Serum 

MDA Düzeyleri 

Ümmügülsüm YILDIZ 1 , Hacer DEMİR 2 , Melda TÜRKOĞLU 2 , 

Gülbin AYGENCEL 2 , Handan NALBANT 1 , Gökçe ATİKELER 1 , 

Füsun BALOŞ TÖRÜNER 2 

P-220 

Serum Mda Levels Of Septic Shock And Non-Septic Pati̇ents In Intensive 

Care Unit 

Ümmügülsüm YILDIZ 1 , Hacer DEMİR 2 , Melda TÜRKOĞLU 2 , 

Gülbin AYGENCEL 2 , Handan NALBANT 1 , Gökçe ATİKELER 1 , 

Füsun BALOŞ TÖRÜNER 2 

CONTENTS 

1Tıbbi Biyokimya A.D., Gazi Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Ankara 

2İç Hastalıkları, Gazi Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Ankara 

Yoğun bakım ünitelerinde mortalitenin en önemli sebeplerinden birini sepsis 

oluşturmaktadır. Sepsiste İnflamatuvar cevaptan sorumlu mediatörlerden biri 

serbest oksijen radikalleridir. Bunlar lipid peroksidasyonuna yol açarak hücre 

membranını bozmakta, mitokondride ATP sentezini inhibe etmekte, DNA ve 

proteinlere oksidatif hasar vermektedir . Bu çalışmada; serbest oksijen radikallerinin 

indirekt göstergesi olarak serbest oksijen radikal hasarı sonucu oluşan lipid 

peroksidasyonunun son ürünü olan MDA düzeyi ölçümleri kullanıldı. Hastalar; 

Grup 1, septik şok tablosu bulunan (n=21); Grup 2, non-septik yoğun bakım ünitesinde 

yatan hastalar (n=23); Grup 3, sağlıklı kontrol grubuyla (n=23) serum MDA 

düzeyi tiobarbiturik asit yöntemi kullanılarak karşılaştırıldı. 3 grubun ortancaları 

Kruskal-Wallis testiyle karşılaştırıldığında gruplar arasında istatistiksel açıdan 

anlamlı fark bulundu. (p=0,028, p0,05), her bir hasta 

grubunda Grup-3’e göre (ortalama:5,4 ±1,1 nmol/mL) anlamlı fark bulundu . 

(p


27 - 30 Ekim 2010 




P-221 

Farelerde Tiamfenikol Toksisitesi 

Adnan Adil HİŞMİOĞULLARI 1 , Şahver Ege HİŞMİOĞULLARI 2 , 

Dinç EŞSİZ 3 , Khalid RAHMAN 4 

P-221 

Hepatotoxicity Of Thiamphenicol In Mice 

Adnan Adil HİŞMİOĞULLARI 1 , Şahver Ege HİŞMİOĞULLARI 2 , 

Dinç EŞSİZ 3 , Khalid RAHMAN 4 

CONTENTS 

1 Tıp Fakültesi, Tıbbi Biyokimya A.D., Balıkesir Üniversitesi, Balıkesir 

2 Veteriner Fakültesi, Farmakoloji ve Toksikoloji A.D., Mustafa Kemal 

Üniversitesi, Hatay 

3 Veteriner Fakültesi, Farmakoloji ve Toksikoloji A.D., Kafkas Üniversitesi, 

Kars 

4 Biyomoleküler Bilimler ve Eczacılık Fakültesi, Biyokimya A.D., Liverpool 

John Moores Üniversitesi, Liverpool, İngiltere 

Farelerde, tiamfenikolün dozu ve yine tiamfenikol-indüklü doz rejiminin serum 

klinik kimyasında yol açtığı değişiklikleri, akut ve subakut dönemler için 

araştırmaktır. Tiamfenikol; deneme gruplarına, 7 gün boyunca içme suları içinde, 

100 mg/kg canlı ağırlık (c.a) (group 2) ve 200 mg/kg canlı ağırlık (c.a) (group 

3) dozlarında verilmiştir. Kan örnekleri, tüm hayvanlardan, çalışmanın 1, 3, 7 

ve 14.günlerinde alınmıştır. Üre, kreatinin, trigliserit ve total protein serum 

konsantrasyonlarının yanısıra alanin aminotransferaz (ALT), aspartat aminotransferaz 

( AST), laktat dehidrogenaz (LDH) ve alkalen fosfataz (ALP) aktiviteleri de 

spektrofotometrik olarak ölçülmüştür. Bu çalışmadan elde edilen sonuçlar, farelerde 

tiamfenikolün farklı dozlarda oral veriliminin, serum klinik kimya testlerinde 

belirgin değişikliklere yol açmadığını gösterdi. 

1 Faculty of Medicine, Department of Medical Biochemistry, 

Balıkesir University, Balıkesir 

2 Faculty of Veterinary Medicine, Department of Pharmacology and 

Toxicology, Mustafa Kemal University, Hatay 

3 Faculty of Veterinary Medicine, Department of Pharmacology and 

Toxicology, Kafkas University, Kars 

4 School of Pharmacy and Biomolecular Sciences, Department of Biochemistry, 

Liverpool John Moores University, Liverpool, United Kingdom 

The aim of the study was to investigate the dose and the dose regimen of thiamphenicol-induced 

changes in serum clinical chemistry in mice for acute and 

subacute periods. Tiamphenicol was given to the trial groups at doses of 100 mg/ 

kg body weight (b.w) (group 2) and 200 mg/kg body weight (b.w) (group 3) in 

drinking water for 7 days. Blood samples were collected from all animals on days 

1, 3, 7 and 14 of the study. Serum concentrations of urea, creatinin, triglyceride 

and total protein as well as serum activities of alanine aminotransferase (ALT), 

aspartat aminotransferase (AST), laktat dehidrogenase (LDH) and alkaline phosphatase 

(ALP) were measured spectrophotometrically. The results obtained in this 

study showed that oral administration of different doses of thiamphenicol in mice 

were not led significant changes in serum clinical chemistry tests.. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-222 

Vajinal Lactobacillus Spp. Suşlarının Antibiyotiklere Karşı Duyarlılıkları 

Esil HALİT 1 , Yavuz BEYATLI 2 , Belma ASLIM 2 

1Yeditepe üniversitesi, Tıp Fakültesi, Tıbbi Biyoloji Anabilim Dalı, İstanbul 

2Gazi Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi, Biyoloji Bölümü, Ankara 

Normal mikrofloranın antibiyotik tedavilerinden etkilenmemesi için seçilecek 

suşların antibiyotiklere ve antifungal ilaçlara dirençli olması önemli bir kriterdir. 

Antibiyotik uygulamalar sırasında probiyotikler kullanılarak mikrofloranın 

koruyuculuğunun devam edebileceği çeşitli çalışmalarla gösterilmiştir. Bu 

çalışmada 57 adet Lactobacillus suşunun 12 adet antibiyotiğe karşı duyarlılıkları 

ve bu ilaçlara en yüksek direnci gösteren suşların belirlenmesi amaçlanmıştır. 

Lactobacillus spp. suşlarının 12 adet antibiyotiğe duyarlılık testi disk difüzyon 

yöntemine göre yapılmış, sonuçlar NCCLS kriterlerine göre değerlendirilmiştir. 

Çalışma sonucunda Lactobacillus spp. suşlarının gentamisin (%100), ofloksasin 

(%98), siproflaksasin (%96) ve streptomisin’e (%88) karşı yüksek oranda dirençli 

oldukları gözlenirken, doksisiklin (%100), kloramfenikol (%98), tetrasiklin (%91) 

ve eritromisin’e (%89) duyarlı oldukları tespit edilmiştir. Ayrıca L. acidophilus, 

L. crispatus, L. gasseri, L. vaginalis, L.delbrueckii, L. cellobiosus, L. jensenii, L. 

brevis suşlarının kullanılan antibiyotiklere dirençli oldukları tespit edilmiştir. 

P-222 

Antibiotic Susceptibility Profiles Of Vaginal Lactobacillus Strains 

Esil HALİT 1 , Yavuz BEYATLI 2 , Belma ASLIM 2 

1Department of Medicine Biology, Faculty of Medicine, Yeditepe University, 

İstanbul 

2Department of Biology, Faculty of Science and Arts, Gazi University, Ankara 

The important criterion for the selection of probiotics is their resistance to antibiotics 

and antifungal drugs in order to protect the normal microflora during 

treatments. In the present study, antibiotic susceptibility of fifty seven vaginal 

Lactobacillus spp. to twelve different antibiotics was determined. We also aimed 

to select the most resistant Lactobacillus strains. Antibiotic susceptibility of fifty 

seven vaginal Lactobacillus spp. to twelve different antibiotics was tested by disc 

diffusion method according to NCCLS criteria. All probiotic strains were resistant 

to gentamicin (%100), ofloxacin (%98), ciprofloxacin (%96) and streptomycin 

(% 88) and sensitive to doxycycline (%100), chloramphenicol (%98), tetracycline 

(%91) and erythromycin ( %89 ). The resistance of the LAB strains to some 

antibiotics is an indicator for their potential to minimize the negative effects of 

antibiotic therapy on the host bacterial ecosystem. L. acidophilus, L. crispatus, 

L. gasseri, L. vaginalis, L. delbrueckii L. cellobiosus, L. jensenii and L. brevis 

strains were resistant to most antibiotics. 

CONTENTS 




27 - 30 Ekim 2010 




P-223 

Deneysel Tıkanma Sarılığı Modelinde Diosmin’in Oksidatif Stres Ve 

Karaciğer Hücre Hasarı Üzerine Etkisi 

Ahmet Ragıp KIZILET 1 , Fatma Meriç YILMAZ 2 , Hatice SÜRER 2 , 

Kemal KISMET 1 , Yusuf TANRIKULU 1 , Mehmet Ali AKKUŞ 1 

P-223 

The Effect Of Diosmin On Oxi̇dative Stress And Hepatic Cell Injury In An 

Obstructive Jaundice Mode 

Ahmet Ragıp KIZILET 1 , Fatma Meriç YILMAZ 2 , Hatice SÜRER 2 , 

Kemal KISMET 1 , Yusuf TANRIKULU 1 , Mehmet Ali AKKUŞ 1 

CONTENTS 

1 4. Cerrahi Kliniği, Ankara Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Ankara 

2 Tıbbi Biyokimya Bölümü, Ankara Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Ankara 

Tıkanma sarılığı, karaciğerde oksidatif stresi ve hepatik hasarı artıran bir 

hastalıktır. Diosminin farklı dokularda oksijen radikal giderici etkisi ve antiinflamatuvar 

etkisi olduğunu gösteren çeşitli çalışmalar mevcuttur. Bu çalışmanın 

amacı, deneysel tıkanma sarılığı oluşturulan ratlarda, diosmin’in oksidatif stres ve 

hepatik hasar üzerine olan etkisinin araştırılmasıdır. Ortalama 250 g ağırlığında 30 

adet Wistar-Albino tipi dişi rat, her grupta 10 rat olacak şekilde üç gruba ayrıldı. 

1. gruba sadece laparatomi uygulandı. 2. gruba safra kanal ligasyonu yapıldı. 3. 

gruba ise safra kanal ligasyonu ve 10 gün Diosmin 50 mg/kg/gün dozunda orogastrik 

verildi. Onuncu gün sonunda ratlar sakrifiye edildi. Biyokimyasal incelemeler 

için kan ve karaciğer doku örnekleri alındı. Serum antioksidan düzeylerini 

değerlendirmek amacıyla bakılan serum MDA ve SH düzeylerine göre de 

2. ve 3. gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulunamadı (p>0.05); 

sadece doku SH düzeyleri arasında fark olduğu gözlendi(p0.05). Sonuç olarak antioksidan 

ve antiinflamatuvar etkinliği bulunan Diosmin’in tıkanma sarılığında karaciğer 

hücre hasarını ve oksidatif stresi azaltmada etkinliği olmadığı gözlenmiştir. 

1 4. Surgery Clinic, Ankara Training and Research Hospital, Ankara 

2 Department of Medical Biochemistry, Ankara Training and Research 


Obstructive jaundice increases oxidative stress and causes injury in hepatic tissue. 

The antioxidant and antiinflamattory effects of diosmin in different tissues 

were shown in many studies. The aim of the study is to determine the effect of 

diosmin on oxidative stress and hepatic injury induced by obstructive jaundice in 

an experimental model. 30 Wistar-Albino type female rats with an average weight 

of 250 g were divided into 3 groups each including 10 rats. Only laparotomy was 

performed in group 1. Bile duct ligation was performed in group 2. In group 3, 

bile duct ligation was performed and orogastic diosmin 50 mg/kg/day dose was 

given for ten days. At the end of ten days, rats were sacrificed. The blood and liver 

tissue samples were taken to be examined biochemically and histopathologically. 

There was also no significant difference between these groups when we compared 

the serum MDA and SH levels (p>0.05), only tissue SH levels were different significantly 

(p0.05). In conclusion; diosmin, 

a vasoprotective agent with antioxidant and antiinflamattory properties, had no 

effect on liver cell injury and oxidative stress. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-224 

Stanozolol Ve Yüksek Proteinli Diyetin Kolon Anastomozuna Etkileri 

Yiğit Mehmet ÖZGÜN 1 , Samet YALÇIN 1 , Vildan FİDANCI 2 , 

Aytün Şadan KILINÇ 2 , Ahmet KUŞDEMİR 1 

P-224 

Effects Of High Protein Diet And Stanozolol On The Colonic Anastomosis 

Yiğit Mehmet ÖZGÜN 1 , Samet YALÇIN 1 , Vildan FİDANCI 2 , 

Aytün Şadan KILINÇ 2 , Ahmet KUŞDEMİR 1 

CONTENTS 

1 2. Genel Cerrahi Kliniği, Ankara Atatürk Eğitim ve Araştırma Hastanesi, 

Ankara 

2Tıbbi Biyokimya Bölümü, Ankara Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Ankara 

1 2. General Surgery Clinic, Ankara Training and Research Hospital, Ankara 

2 Department of Medical Biochemistry, Ankara Training and Research 


Kolon rezeksiyon ve anastomozundan sonra gelişebilen anastomoz kaçakları, 

yüksek morbidite ve mortalite ile seyreden ciddi bir komplikasyondur. Anastomoz 

iyileşmesinde, kollajen sentezi çok önemlidir. Çalışmamızda, anabolizan ve 

yüksek proteinli diyetin ayrı ayrı ve birlikte verilmesinin ratlarda kolon anastomozu 

iyileşmesi üzerine etkilerini araştırmayı amaçladık. 48 Wistar-albino rat 

dört gruba ayrıldı. Grup 1: kontrol grubu. Grup 2: gavaj yolu ile yüksek proteinli 

diyet (4mg/gün) uygulandı. Grup 3: kas içi enjeksiyon ile stanozolol (2mg/kg/ 

gün) uygulandı. Grup 4: hem kas içi enjeksiyon ile stanozolol (2mg/kg/gün) hem 

de gavaj ile yüksek proteinli diyet (4mg/day) verilen grup. Her dört grubun yarısı 

post op. 3. günde, diğer yarısı da 7. günde değerlendirmek üzere sakrifiye edildi. 

Anastomotik segmentlerin, kolon patlama basınçları, doku hidroksiprolin düzeyleri 

değerlendirildi. Grup 4, kontrol grubu ile karşılaştırıldığında post op. 7. günde 

kolon patlama basınçları değerleri anlamlı olarak yüksek bulundu. Grup 4’ün hidroksiprolin 

değerleri ise hem post op. 3. gün, hem de 7. günde kontrol grubundan 

anlamlı düzeyde yüksekti. Diğer gruplar arasında ise, 3. günde ve 7. günde kolon 

patlama basınçları ve hidroksiprolin değerleri açısından anlamlı fark saptanmadı. 

Çalışmamızda yüksek proteinli diyet ve stanozololün beraber kullanıldığında kolon 

anastomozu iyileşmesine olumlu etki ettiğini, ayrı ayrı kullanıldıklarında ise 

anastomoz iyileşmesi üzerine anlamlı etkilerinin olmadığını gördük. Kolon cerrahisinde 

kullanıma girebileceğini düşündüğümüz yüksek proteinli diyet ve stanozolol 

için ileri klinik araştırmalar gerekmektedir. 

Anastomotic leakage after colonic resection and anastomosis is a serious complication 

with high morbidity and mortality. Collagen synthesis is an essential feature 

of anastomotic healing. Our study aimed that to investigate singly and combined 

effects of high protein diet and stanozolol on the intestinal anastomosis in rats. 48 

Wistar-albino rats were divided into four groups. Group 1: Control group. Group 

2: high protein diet (4mg/day) administered by gavage. Group 3: Intramuscular 

(i.m) administered stanozolol (2mg/kg/day) group. Group 4: Both stanozolol 

(2mg/kg/day) i.m and high protein diet (4mg/day by gavage) administered group. 

In each group, half of the animals were underwent surgery on the 3rd postoperative 

day and the other half on the 7th postoperative day, for analysis procedures. 

Bursting pressures of each anastomotic segment, tissue hydroxyproline levels 

were evaluated. When the group 4 was compared with the control group, bursting 

pressures of the anastomotic segments on the 7th PO day were found significantly 

increased. Hydroxyproline levels at the anastomotic segment on the both 3rd and 

7th PO days were also significantly increased. Between the other groups, bursting 

pressures and hydroxyproline levels of the anastomotic segments on the both 

3rd and 7th PO days were not significantly different. In this study, we conclude 

that high protein diet and stanozolol positively effect anastomotic healing in rats. 

However, they are not significantly effect anastomotic healing in singly use. We 

decided that high protein diet and stanozolol may be use after colorectal surgery 

in humans but needs further researchs. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-225 

Sekonder Yara İyileşmesinde Topikal Sildenafil Sitratın Farklı 

Konsantrasyonlarda Etkisi 

Koray GÜRSOY 1 , Elmas ÖĞÜŞ 2 , Vildan FİDANCI 2 , 

Mustafa Gürhan ULUSOY 1 , Uğur KOÇER 1 

P-225 

The Effects Of Topicaly Sildenafil Citrate For Different Concentrations In 

Secondary Wound Healing 

Koray GÜRSOY 1 , Elmas ÖĞÜŞ 2 , Vildan FİDANCI 2 , 

Mustafa Gürhan ULUSOY 1 , Uğur KOÇER 1 

CONTENTS 

1 Plastik, Rekonstrüktif ve Estetik Cerrahi, 2 Tıbbi Biyokimya Bölümleri, S.B. 

Ankara Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Ankara 06340, TÜRKİYE 

Department of 1 Plastic and Reconstructive Surgery, 2 Clinical Biochemistry, 

Ankara Training and Research Hospital, Ministry of Health, Ankara 06340 

Cilt defektlerinin kapatılmasında tedavi yaklaşımında sekonder yara iyileşmesi 

genellikle ilk sıralarda tercih edilmektedir. Sekonder yara iyileşmesi çok sayıda 

hücre ve nitrik oksiti de içeren sinyal molekülünün organize işlemini gerektiren 

karışık bir süreçtir ve güncelliğini korumaktadır. Bu çalışmada, cGMP yıkımını 

azaltan ve yara bölgesinde düzeyini artıran sildenafil sitratın, sekonder yara 

iyileşmesine etkisi araştırılmıştır. Çalışmada 25 adet erişkin Sprague Dawley 

cinsi dişi sıçan kullanıldı. Her bir sıçanın dorsal bölgesinde aralarında 2 cm mesafe 

bulunan toplam 4 adet 1 cm cilt-cilt altı defekt oluşturuldu. Lezyonların her 

birine karbapol kullanılarak hazırlanmış %1 ve %5 sildenafil jeller, boş karbapol 

jel ve serum fizyolojik uygulandı. Denekler 3., 5., 7.,10. ve 14. günlerde 5’er 

adet olmak üzere sakrifiye edildi. Uygulanan tedavinin deri defektlerini kapatmadaki 

etkisi; defekt alanı ölçümü ve doku hidroksiprolin düzeyleri ölçümü 

yapılarak değerlendirildi. Sildenafil sitratın yara iyileşmesinin erken dönemlerinden 

başlayarak ve 7. günden itibaren doz bağımlı defekt alanında küçülmeye 

neden olduğu görüldü. Doku hidroksiprolin düzeylerinde sildenafil sitrat 

grubunda diğer gruplara göre doza bağımlı artış olmakla birlikte sonuçlar arasında 

anlamlı fark bulunmadı (p>0.05). Sonuç olarak; topikal uygulanan sildenafil sitrat 

jelin, doku hidroksiprolin düzeylerinde anlamlı etkisinin olmamasından dolayı 

cGMP yolağının yara iyileşmesinde bu parametrelere fazla etkisinin olmadığını 

düşünmekteyiz. Defekt alanında küçültme, vaskülarizasyon ve granülasyon kalitesini 

artırma özelliklerinden dolayı, cilt defektlerinin sekonder kapatılmasında 

mevcut kullanımda olan uygulamalara alternatif bir metot olarak kullanılabilir. 

Secondary wound healing is generally accepted as first-line treatment modality 

in reconstruction of skin defects. Secondary wound healing is a complex process 

which necessitates organization of different cell types and several signaling 

molecules including nitric oxide. Sildenafil citrate decreases cGMP degradation 

and therefore increases its levels at the wound bed. The aim of this study is to 

evaluate the effect of sildenafil citrate on secondary wound healing. In the study, 

25 Sprague Dawley female rats were included. 4 dorsal lesions consisting of cutaneous-subcutaneous-panniculus 

carnousus defects, each 1 cm in diameter and 2 

cm away from each other were created. Four different treatment modalities which 

were 1% and 5% sildenafil gell prepared with carbapol, empty carbapol gell without 

any drug in it and %0.9 NaCl solution; were utilized to treat each lesion of 

the same rat. Rats were randomized and sacrified at 3.,5.,7.,10., and 14 th days . 

Effect of each modality was evaluated by means of defect area measurement, and 

measurement of tissue hydroxyprolin levels. The results of this study revealed 

that; sildenafil citrate leads to healing of the defect in a dose dependent manner 

starting from the very early healing periods. Measurement of tissue hydroxyprolin 

levels did not reveal any significant difference in favour of sildenafil citrate 

(p>0.05). In conclusion; since any significant relation of topical application of 

sildenafil citrate on the tissue hydroxyprolin levels could not be demonstrated and 

this parameter were thought to be relatively independent from the cGMP dependant 

pathways. The healing of defects, increaments in the vascularization and the 

quality of the granulation tissue, suggest its utilization as an alternative method in 

case of reconstruction of skin defects. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-226 

Hastane Verileri Kullanılarak 25(OH)Vitamin-D’nin Referans Aralığının 

Hesaplanması 

Özlem GÜLBAHAR, Mehmet Zahit ÇIRACI, Şehri ELBEG, 


P-226 

Determining Reference Interval Of 25(OH) Vitamin-D From Hospital 

Based-Data 

Özlem GÜLBAHAR, Mehmet Zahit ÇIRACI, Şehri ELBEG, 


CONTENTS 

Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi, Tıbbi Biyokimya Anabilim Dalı, Ankara 

zahidciraci@hotmail.com 

Tıbbi karar sürecinde önemli rolü olan referans aralıklarının her laboratuarın 

kendisi tarafından belirlenmesi gerekmektedir. Çalışmamızda, 25(OH) vitamin- 

D’nin laboratuarımıza ait referans aralığını belirlemeyi ve bu değerleri üretici 

firma tarafından önerilen referans aralıklarla karşılaştırmayı amaçladık. Referans 

aralık hesaplamak için Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi Merkez Biyokimya 

Laboratuvarı’nın 2009 yılına ait vitamin-D verileri kullanıldı. Plazma Vitamin-D 

düzeylerinin analizi HPLC yöntemi ile yapıldı. Referans aralığı Laboratuar Bilgi 

Yönetim Sistemleri (LBYS) programının modifiye Bhattacharya yöntemini esas 

alınarak oluşturulmuş ‘referans değer hesaplama modülü’ kullanılarak indirekt 

yöntemle hesaplandı. Laboraratuarımıza ait 25(OH) vitamin-D referans aralığı 

5,60 - 41,70 ng/mL bulundu. Referans değerlerimiz için alt güven aralığı 5,60 

- 5,70 ng/mL , üst güven aralığı 40,90 - 42,60 ng/mL olarak bulundu. Firma 

tarafından verilen referans aralığı (10 – 50 ng/mL) bizim bulduğumuz güven 

aralıkları içinde olmadığı için veriler arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlı 

kabul edildi. Ayrıca referans verileri arasındaki bu fark tedaviye başlama kararını 

etkilediğinden klinik olarak anlamlıdır. Her laboratuar tarafından oluşturulması 

gereken referans aralıklar hastane verileri üzerinden LBYS programları 

kullanılarak çok kolay, hızlı ve ucuz bir şekilde yapılabilir. Ayrıca bu referans 

aralık çalışmalarının çok merkezli araştırmalarla toplum bazında da yapılması 

gerektiğini düşünmekteyiz. 

Gazi University, Faculty of Medicine, Department of Medical Biochemistry, 

Ankara 

zahidciraci@hotmail.com 

Reference intervales which have important role on the medical decision should be 

determined by each laboratory. In this study we aimed to determine reference interval 

of 25(OH) vitamin-D in our laboratory and compare with reference interval 

which is recommended by the manufacturer. We used plasma 25(OH) vitamin-D 

results , obtained from database of Gazi University Faculty of Medicine Core Laboratory 

in 2009 to determine referance interval. Plasma 25(OH) vitamin-D levels 

were analysed by HPLC method. Referance interval was estimated indirectly by 

using ‘referance value calculation module’ of LBYS programme , based on the 

modified method of Bhattacharya. We found reference interval 5,60 - 41,70 ng/ 

mL for our laboratory. Lower limit was 5,60 - 5,70 ng/mL and upper limit was 

40,90 - 42,60 ng/mL for reference interval. Values, given from manufacturer (10 

50 ng/mL) were out of our limits. Therefore our result was significantly different 

from manufacturer’s. Also this difference is clinicaly significant because of the 

effect of treatment. 25(OH) vitamin-D referance interval in our laboratory was 

found different from recommended interval by the manufacturer. Each laboratory 

should establish their own referance intervals and this can be done easily , faster 

and cheaper with laboratory database by using LBYS programme. We also think 

that this reference interval studies are required to be done on the basis of society 

with multi-centered researches. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-227 

Yaşlılarda Serum 25-OH Vitamin D3 Düzeyleri 

Gülbahar UZUN, Serdar DOĞAN, Gültekin YÜCEL, Sebahat ÖZDEM 

Akdeniz Üniversitesi , Tıp Fakültesi, Tıbbi Biyokimya A.D., Antalya 

Bu çalışmada yaşlı bireylerde serum 25-OH vitamin D3 (25-OH vitD3) düzeyleri 

ölçüldü. Materyal-metod: Çalışmaya 855 yaşlı birey dahil edildi (690 kadın, 165 

erkek, yaş aralığı: 61-99 yıl). 10 ng/mL’nin altındaki 25-OH vitD3 düzeyleri mutlak 

yetmezlik, 10-25 ng/mL arasındaki değerler D vitamini eksikliği, 25-80 ng/ 

mL D vitamini değerleri normal olarak kabul edildi. 25-OH vitD3 düzeyleri serum 

örneklerinde elektrokemiluminesans immunassay (ECLIA) yöntemi kullanılarak, 

Roche Modular Analytics E170 Immunassay analizöründe ölçüldü (Roche Diagnostics 

GmbH, Mannheim, Germany). Bulgular: Grubun yaş ortalaması 69.32 ± 

6.41 yıl (ortalama ± SD) olarak bulundu. 25-OH vitD3 düzeyleri, çalışma grubunun 

%19.1’inde (218 birey) mutlak yetmezlik sınırlarında, %55.4’ünde (474 birey) 

eksiklik düzeylerinde bulunurken, ancak %25.5’inde (163 birey) önerilen 

referans değerleri tespit edildi. Sonuç: Yaşlı bireylerin yaklaşık %75’inde serum 

25-OH vitD3 düzeylerinin önerilen referans değerlerinden düşük olduğu tespit edildi. 

Bu düşüklüğün yaşlılarda ortaya çıkaracağı olumsuz durumları gidermek için 

bu yaş grubunda belirli aralıklarla D vitamini ölçümlerinin yapılması gerektiği ve 

D vitamini desteğinin yararlı olabileceği düşünüldü. 

P-227 

Serum 25-OH Vitamin D3 Levels In Elderly 

Gülbahar UZUN, Serdar DOĞAN, Gültekin YÜCEL, Sebahat ÖZDEM 

Akdeniz University, Faculty of Medicine, Department of Medical Biochemistry, 

Antalya 

In the present study, we measured serum levels of 25-OH vitamin D3 (25-OH 

vitD3) in elderly. Material-method: 855 old persons (690 women, 165 men, age 

range: 61-99 years) were included in the study. 25-OH vitD3 levels below 10 ng/ 

mL were accepted as absolute deficiency, levels between 10 – 25 ng/ml as vitamin 

D deficiency and those between 25 – 80 ng/ml as normal values. Serum levels of 

25-OH vitD3 were measured in Roche Modular Analytics E170 Immunoassay analyzer 

(Roche Diagnostics GmbH, Mannheim, Germany) using electrochemiluminescence 

immunoassay (ECLIA) method. Findings: The mean age of the group 

was 69.32 ± 6.41 years (mean ± SD). 25-OH vitD3 serum levels were within the 

absolute deficiency range in 19.1% (218 persons) of the study group, at vitamin 

D deficiency levels in 55.4% (474 persons) and in recommended reference range 

only in 25.5% (163 persons). Conclusion: It was determined that the serum 25- 

OH vitD3 levels were below recommended reference levels in 75% of the studied 

elderly population. It was concluded that it is necessary to measure vitamin D 

levels at certain intervals in this age group in order to prevent the unfavorable effects 

of low vitamin D levels and vitamin D supplementation might also be useful. 

CONTENTS 




27 - 30 Ekim 2010 




P-228 

Serum Vitamin D Düzeyleri Ve Vücut Kitle İndeksi Arasındaki İlişki 

Fehime Benli AKSUNGAR 1 , Mahmure URAZ 2 , Mustafa ŞAHİN 3 , 

Eşref ÖZER 4 

P-228 

Serum Vitamin D Levels And Body Mass Index CorrelatioN 

Fehime Benli AKSUNGAR 1 , Mahmure URAZ 2 , Mustafa ŞAHİN 3 , 

Eşref ÖZER 4 

CONTENTS 

1Maltepe Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Biyokimya Anabilim Dalı, İstanbul 

2 Maltepe Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Aile Hekimliği, İstanbul 

3 Maltepe Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Ortopedi Anabilim Dalı, İstanbul 

4 Maltepe Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Dahiliye Anabilim Dalı, İstanbul 

Son yıllarda yapılan çalışmalarda dünyanın pek çok ülkesinde vitamin D 

yetersizliği gösterilmiştir. Ülkemizde de yeni yeni toplum tarama çalışmaları 

yapılmaya başlanmış ve ilk sonuçlar Türk toplumunda da ciddi Vitamin D 

eksikliği olduğunu göstermektedir. Bununla birlikte, vitamin D’nin sadece kemik 

döngüsünde rolü olmadığı, eksikliğinde diyabet, romatolojik hastalıklar ve yine 

son günlerde yayınlanan bazı olgularda psikiyatrik bazı semptomlar görülebildiği 

rapor edilmektedir. Bizler, bu çalışmada literatüre hızla eklenen yeni bilgiler 

ışığında, obez bireylerde Vitamin D düzeyini incelemeyi ve vücut kitle indeksiyle 

(BMI) karşılaştırmayı amaçladık. Vücut kitle indeksi >30 olan 22-40 yaş arası 

21 erkek, 33 kadın olmak üzere toplam 54 obez hasta ile yaş ve cinsiyet oranı 

uyumlu BMI30 olan hastalarda 4.62 ± 1.79 iken, kontrol grubunda 12.27 ± 3.67 ng/mL 

olarak saptandı (p


27 - 30 Ekim 2010 




P-229 

Non Obez Polikistik Over Sendromlu Hastalarda İnsulin Direnci Ve Serum 

Sitokin Seviyeleri 

Belkıs AYDINOL, Nurettin FİDAN, Sedat YILMAZ 

P-229 

Insulin Resistance And Serum Cytokin Levels In Non- Obese Patients With 

Polycystic Ovary Syndrome 

Belkıs AYDINOL, Nurettin FİDAN, Sedat YILMAZ 

CONTENTS 

Biyokimya A.D., Tıp Fakültesi, Dicle Üniversitesi, Diyarbakır 

Department of Biochemistry, Faculty of Medicine, Dicle University, Diyarbakır 

Polikistik over sendromu (PKOS), reprodüktif dönemde en sık görülen endokrin 

bozukluktur.PKOS’luların %50-70’i obezdir ve obez PKOS’luların %75’inde insulin 

direnci ve hiperinsulinemi mevcuttur. PKOS ile ilgili çalışmalar genellikle 

obeslerde yapılmıştır. Normal kilolu veya zayıf PKOS’lularda yapılmış çalışma 

çok azdır. Son yıllarda anormal sitokin üretimi ile bozulmuş proinflammatuar/ 

antiinflammatuar sitokin dengesinin PKOS ve insulin resistansı gelişmesinde etkili 

olabileceği düşülmektedir Bu çalışmada non-obez polikistik over sendromlu 

(PKOS) hastalarda insülin direnci ve serum sitokin seviyeleri ölçülerek aralarında 

bir ilişki olup olmadığı araştırıldı. Çalışmaya 36 nonobez PKOS’lu kadın ile benzer 

yaş ve vücut ve kütle indeksine sahip 25 sağlıklı kadın kontrol olarak alındı. 

Bütün hastalara ESHRE/ASRM consensus kriterlerine göre PKOS tanısı konuldu. 

Her iki grupta serum glukoz, insulin ve sitokin düzeyleri (IL-1 β, IL-2R, IL-6, 

IL-8, IL-10, TNF α) ölçüldü. İnsülin direncini değerlendirmek için HOMA indeksi 

kullanıldı. Bulgular istatistiksel olarak değerlendirildiğinde, PKOS ve 

kontrol grubunun glukoz değerleri açısından karşılaştırıldığında PKOSl’ularda 

anlamlı olarak yüksekti (p


27 - 30 Ekim 2010 




P-230 

Homosistein, Kolesterol Ve Vitamin E’nin Ateroskleroz Oluşumu Üzerine 

Etkisi 

Deniz KIRAÇ 1 , Nesrin KARTAL ÖZER 2 

P-230 

Effects Of Homocysteine, Cholesterol And Vitamin E On Development Of 

Atherosclerosis 

Deniz KIRAÇ 1 , Nesrin KARTAL ÖZER 2 

CONTENTS 

Biyokimya A.D., Yeditepe Üniversitesi, Tıp Fakültesi , İstanbul 

Biyokimya A.D., Marmara Üniversitesi, Tıp Fakültesi , İstanbul 

Ateroskleroz ve komplikasyonları tüm dünyada başlıca ölüm nedenleri arasında 

yer almaktadır. Arteriyal duvarda lipidlerin ve kolesterolün birikimi aterosklerotik 

lezyonların oluşumunda başlıca etkendir. Son yıllarda artan plazma homosistein 

düzeyinin de aterosklerotik vasküler hastalıklar için bağımsız bir risk faktörü 

olduğu kabul edilmiştir. Yapılan epidemiyolojik çalışmalar, vitamin E düzeyi yüksek 

olan toplumlarda koroner arter hastalığı riskinin düşük olduğunu göstermiştir. 

Bu çalışmada hiperhomosisteinemi ve hiperkolesteroleminin sıçan aortasında 

meydana getirebileceği ateroskleroz benzeri değişikliklerin incelenmesi ve vitamin 

E’nin bu durumu önleyici etkisi olup olmadığının araştırılması amaçlanmıştır. 

Sıçanlara 4 hafta süresince içme suyunda metiyonin verilerek hiperhomosisteinemi 

ve kolesterol ilave edilen yem ile besleyerek hiperkolesterolemi oluşumu 

sağlanmıştır. Bir gruba da bunlara ilaveten vitamin E verilerek, vitamin E’nin 

bu durumdaki etkisi incelenmiştir. Deney sonunda hiperhomosisteinemik ve hiperkolesterolemik 

sıçanların torasik aortasında ateroskleroza benzer değişiklikler 

olduğu, kollajen miktarının arttığı mikroskobik olarak gözlenmiştir. Ayrıca hiperhomosisteinemi 

grubunun dokularındaki kollajen miktarının kontrol grubuna 

göre istatistiksel olarak anlamlı şekilde arttığı belirlenmiştir. Vitamin E’nin ise 

homosistein ve kolesterol ile oluşan aterosklerotik değişiklikleri azalttığı tespit 

edilmiştir. 

1Department of Biochemistry, Yeditepe University, Faculty of Medicine, 

İstanbul 

2Department of Biochemistry, Marmara University, Faculty of Medicine, 

İstanbul 

Atherosclerosis and its complications are the most common causes of death in the 

world. Accumulation of lipids in the arterial wall, particularly accumulation of 

cholesterol, is a major event proceeding the formation of atherosclerotic lesions. 

Also elevated plasma homocysteine levels is emerging as an independent risk 

factor for atherosclerotic vascular diseases. Epidemiological studies have been 

shown that, increasing the level of vitamin E in society, decreases the risk of 

coronary artery diseases.The aim of this study is to investigate the effect of hyperhomocysteinemia 

and hypercholesterolemia on atherosclerosis-like alterations 

in the rat aorta also the protective role of vitamin E. Rats received methionine in 

the drinking water for 4 weeks in order to make them hyperhomocysteinemic and 

they received cholesterol in the diet in order to make them hypercholesterolemic. 

In addition, another group received vitamin E and effect of vitamin E was investigated. 

At the end of the study, some atherosclerosis-like alterations and increased 

amount of collagen were shown microscopically at the thoracic aorta of the hyperhomocysteinemic 

and hypercholesterolemic rats. Collagen amount in aortic 

homogenates were found statistically higher in hyperhomocysteinemic rats than 

controls. Also it has been shown that vitamin E inhibits atherosclerotic changes 

which are formed with homocysteine and cholesterol. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-231 

Bakla (Vicia Faba): İdrar Katekolamin Ölçümlerinde Ciddi Pozitif 

İnterferans Nedeni 

Mehmet ŞENEŞ 1 , Aylin HAKLIGÖR 1 , Güler TOPCU 1 , Gönül KOÇ 2 , 

Yalçın ARAL 2 , Doğan YÜCEL 1 

P-231 

Fava Bean (Vicia Faba): Causes A Serious Positive Interference In Urinary 

Cathecolamine Measurements 

Mehmet ŞENEŞ 1 , Aylin HAKLIGÖR 1 , Güler TOPCU 1 , Gönül KOÇ 2 , 

Yalçın ARAL 2 , Doğan YÜCEL 1 

CONTENTS 

1 Tıbbi Biyokimya A.D., S.B. Ankara Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Ankara 

2 Endokrinoloji ve Metabolizma A.D., S.B. Ankara Eğitim ve Araştırma 

Hastanesi, Ankara 

Nöroblastoma, feokromasitoma ve karsinoid tümörler gibi nöroendokrin tümörlerin 

tanısının konulmasında biyojenik amin metabolitlerinin kantitatif ölçümünden 

sıklıkla faydalanılır. Çeşitli besinlerin (muz, ananas, kivi gibi) önemli 

miktarda yüksek dopamin, serotonin ve daha az olarak norepinefrin içerdikleri 

bilinmektedir. Bakla fazla miktarda L-DOPA içerir. Diyetle alınan L-DOPA böbrekler 

tarafından dopamine dönüştürülür. Çalışmanın amacı sağlıklı bireylerde 

diyetle alınan taze baklanın idrar katekolamin ölçümüne etkisini araştırmaktır. 

Çalışmaya sağlıklı ve gönüllü 6 laboratuvar çalışanı dahil edildi [Yaş (x±sd) :39.5 

±4.76 yıl]. Gruba günde iki kez 200 g taze bakla tüketmeleri söylendi. 24 saatlik 

idrar örnekleri bakla tüketilmeden 2 gün önce normal diyetle ve bakla tüketilen 

gün toplandı. Her iki örnekte de idrar katekolaminleri ve metabolitleri (dopamin, 

3-metoksitiramin (3-MT) , epinefrin, norepinefrin, 5-hidroksiindol asetik asit, 

metanefrin, normetanefrin ve VMA) HPLC-ECD sistemiyle çalışıldı. Bakla yenilen 

gün ve sonrasında toplanan 24 saatlik idrar örneklerinde adrenalin, dopamin, 

VMA ve 3-MT’de anlamlı yükseklik bulundu (her bir analit için p


27 - 30 Ekim 2010 




P-232 

Gürültünün Tekstil Fabrikalarında Çalışanlarda Tükürük Total Siyalik 

Asit Ve Malondialdehit Değerlerine Etkisi 

Naciye KURTUL 1 , Firdevs NİLGÜN KOCALAR 1 

P-232 

The Effects Of Noise On Saliva Total Sialic Acid And Malondialdehyde 

Levels Of The People Working In Textile Factories 

Naciye KURTUL 1 , Firdevs NİLGÜN KOCALAR 1 

CONTENTS 

Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi1, Fen Fakültesi Kimya Bölümü, 

Biyokimya AD, Kahramanmaraş 

naciye.kurtul@hotmail.com 

1University of Kahramanmaraş Sütçü İmam, Faculty of Science Department of 

Chemistry, Division of Biochemistry, Kahramanmaraş 

naciye.kurtul@hotmail.com 

Sürekli gürültüye maruz kalmak çeşitli sağlık problemlerine neden olabilmektedir. 

Tekstil endüstrisi ekonomimizde önemli bir yere sahiptir. Bu çalışmada, 

sürekli gürültüye maruz kalınan işyerlerinden biri olan tekstil fabrikalarında 

çalışan kişilerde gürültünün tükürük total siyalik asit (TSA) ve malondialdehit 

(MDA) düzeylerine etkisi araştırılmıştır. Çalışmada yer alan kişilerin hepsi erkek 

olmak üzere, 21 kişilik sağlıklı kontrol grubu ile 30 dokuma bölümü (Grup I), 23 

iplik bölümü (Grup II) işçilerinden işe hem giriş, hem de çıkış saatlarında alınan 

tükürük örneklerinde bu parametreler ölçülerek karşılaştırılmıştır. Grup I ve II 

ile iplik ve dokuma bölümlerinden oluşan tekstil gürültü grubunda (Grup III)’de 

ölçülen parametrelerin tükürük değerleri kontrol grubundan (Grup IV) istatistiksel 

olarak önemli düzeyde yüksek bulunmuştur. TSA ve MDA değerlerinin Grup 

III’te sekiz saatlik çalışma sonrasında başlangıç saatine göre yükseldiği tespit 

edilmiş olup; aradaki farklar MDA için istatistiksel olarak önemli bulunmuştur. 

Sonuçta, bu çalışmada tekstil gürültü gruplarında tükürük TSA ve MDA düzeylerinin 

etkilendiği görülmüştür. Ancak bu verilerin gürültünün insan sağlığına 

olan etkilerinin değerlendirilmesinde kullanılabilmesi için ilgili çalışmalarla 

desteklenmesi gerekmektedir. 

Textile industry has an important role in our economy. In this study, it was investigated 

the effects of noise on total sialic acid (TSA) and malondialdehyde (MDA) 

levels in salivary on the workers exposed to continual noise in textile factories. 

These parameters were measured in salivary samples obtained from the control 

group of 21 healthy persons and 30 workers from weaving department (Group I), 

23 workers from yarn department (Group II), consisting of only men persons, at 

entrance/exit time, and the results were compared. The values of the parameters 

measured in salivary were higher in Group I, II, and textile noise group (Group III) 

consisting of yarn and weaving department workers than the control group (Group 

IV). The differences were found statistically significant. It was found, after eight 

hours working, the TSA and MDA values were increasing when compared with 

entrance/exit time values in the Group III. The differences were found statistically 

significant for MDA. As a result, it was observed that the salivary TSA and MDA 

levels in salivary were influenced in the textile noise groups. However in order to 

use these data in evaluating the effects of noise on human health, the data obtained 

from this study needs to be supported by further studies. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-233 

Rize Yöresindeki Koroner Arter Hastalarına Ait Serum Lipit Profillerinin 


Hüseyin Avni UYDU 1 , Mehmet BOSTAN 2 , Adnan YILMAZ 3 , Mehtap ATAK 1 , 

Adem DEMİR 1 , Hasan EFE 3 , Ömer ŞATIROĞLU 2 , Mustafa ÇETİN 2 

P-233 

The Evaluation Of Serum Lipid Profile In Individual With Coronary 

Artery Disease In Rize 

Hüseyin Avni UYDU 1 , Mehmet BOSTAN 2 , Adnan YILMAZ 3 , Mehtap ATAK 1 , 

Adem DEMİR 1 , Hasan EFE 3 , Ömer ŞATIROĞLU 2 , Mustafa ÇETİN 2 

CONTENTS 

1 Kimya Bölümü, Biyokimya A.D., Rize Üniversitesi, Rize 

2Dahili Bilimler Bölümü, Kardiyoloji A.D., Rize Üniversitesi , Rize 

3Temel Bilimler Bölümü, Biyokimya A.D., Rize Üniversitesi , Rize 

1 Department of Biochemistry, Rize University, Rize 

2 Internal Medicine, Department of Cardiology, Rize University, Rize 

3 Basic Sciences, Department of Biochemistry, Rize University, Rize 

Koroner arter hastalığı (KAH) hem gelişmiş hem de gelişmekte olan ülkelerde 

görülen hipertansiyon, dislipidemi ve diyabet gibi onu oluşturan nedenlerin 

teşhisi ve tedavisine rağmen ölümlere yol açan bir hastalıktır. Hiperlipidemi 

aterosklerotik kalp hastalığının görülmesinde ve yol açtığı ölümlerde major risk 

faktörüdür ve artmış plazma trigliserid (TG), düşük yoğunluklu lipoprotein (LDL- 

K) ve azalmış yüksek yoğunluklu lipoprotein (HDL-K) ile karakterizedir. Rize 

yöresinde sağlık kurumlarına kalp-damar hastalıkları şikâyeti ile başvuran hasta 

sayısındaki artışın, özellikle hayvansal yağ ağırlıklı beslenme alışkanlığının 

yüksek düzeyde olmasından kaynaklandığı tahmin edilmektedir. Bu araştırmanın 

amacı; ilimizdeki bu beslenme alışkanlığının hasta ve sağlıklı kontrol grubuna ait 

bireylerin plazma lipit profiline yansımasını ortaya koymaktır. Rize Üniversitesi 

Tıp Fakültesi Kardiyoloji polikliniğine başvuran 114 kişilik hasta grupları (33’ü bir 

damarı tıkalı, 54’ü iki damarı tıkalı ve 27’si üç damarı tıkalı) ile hasta gruplarıyla 

benzer demografik özelliklere sahip 70 kişilik sağlıklı kontrol gruplarında; Rize 

üniversitesi Tıp Fakültesi hastanesinin rutin laboratuarında plazma lipid profili 

[(TG, TK, LDL-K, HDL-K, apo AI, apo B and Lp (a)] enzimatik kolorimetrik ve 

monoklonal immünopresibitasyon metotlarını kullanarak tayin edildi. Çalışmaya 

katılanlar anjiyografik bulgulara göre sınıflandırıldığında, plazma TK, LDL-K, 

TK/HDL-K ve Lp (a) değerlerinde anlamlı bir artış, HDL düzeylerinde ise anlamlı 

bir azalma belirlenmiştir. Apoprotein düzeylerine yansıması ise sadece Apo E’nin 

artışı yönünde bulunmuştur. Yöremizde yaşayanların diyet alışkanlıklarında 

yapacakları değişikliklerin aterojenik lipoprotein fraksiyonların azalmasına 

dolayısıyla koroner damar üzerinde olumlu etkiye neden olacağı düşünülmektedir. 

Coronary artery disease (CAD) is the leading cause of mortality and morbidity 

in both developed and developing countries despite the considerable advances 

made in the diagnosis, prevention and treatment of the condition.; hypertension, 

dyslipidemia and diabetes mellitus are considered as major risk factors contributing 

to the condition. Hyperlipidemia is a major risk factor for atherosclerotic heart 

disease-related mortality and morbidity, and characterized by increased plasma 

TG, LDL-C and reduced plasma HDL-C. It has been estimated that the increment 

in number of the patients who apply to Health Care Service for cardiovascular 

complaints in Rize is especially based on the feed habituation which is largely 

about animal products. The scope of this experiment is to indicate the reflection 

effect of feeding habitual on plasma lipid profile in indivudials with disease and 

healty in the region. In one hundred fourteen-person patient groups (thirty-three 

1, fifty-four 2 and twenty-seven 3 vessel diseases) who apply to the department 

of cardiology of the Faculty of Medicine at Rize University and the seventy-person 

control group who has similar demographic properties to those of the patient 

groups; plasma lipid profile [(TG, TC, LDL-C, HDL-C, apo AI, apo B and Lp (a)] 

were analyzed by using enzymatic colorimetric assay and monoclonal immunoprecipitation 

method in the routine laboratory of Medicine Faculty. Classified the 

participants according to angyographic findings, it is estimated that the values of 

plazma TC, LDL-C, TC/HDL-C and Lp (a) were significantly increased whereas 

HDL-C was decreased in groups with disease. It is thought that alterations in diet 

habitual chanced by people living in region may lead to a decreament in atherogenic 

lipoprotein fractions, thereby behave on coronary artery heal 




27 - 30 Ekim 2010 




P-234 

Primer Ve Metastatik Akciğer Adenokanser Teşhisinde TTF-1, CK 7, 

CK 8’in Kullanımı 

Serpil OĞUZTÜZÜN 1 , Murat KILIÇ 2 , Nisa TANDOĞAN 1 , 

Ziya ATAY 3 

P-234 

The Usefulness Of TTF-1, CK 7, CK 8 For Diagnosis Primary And 

Metastatic Lung Adenocarcinomas 

Serpil OĞUZTÜZÜN 1 , Murat KILIÇ 2 , Nisa TANDOĞAN 1 , 

Ziya ATAY 3 

CONTENTS 

1Kırıkkale Üniversitesi Fen Edebiyat Fakültesi Biyoloji Bölümü, Kırıkkale 

2Kırıkkale Üniversitesi Bilimsel ve Teknolojik Araştırma Merkezi, Kırıkkale 

3Hannover Sitopatoloji Enstitüsü, Hannover, Almanya 

nisatandogan@hotmail.com 

Adenokarsinomalar plevra sıvısı içerisindeki en yaygın malignitedir. Genel primer 

yerleri akciğer, karaciğer, gastrointestinal ve genitoüriner yollardır. Hücre morfolojisiyle 

adenokarsinoma orijinini tahmin etmek zordur. Primer ve metastatik 

akciğer adenokarsinomları ayırdetmek için 14 plevra sıvısında tiroid transkripsiyon 

faktör-1 (TTF-1), sitokeratin 7 (CK 7) ve sitokeratin 8 (CK 8) ‘in immünositokimyasal 

ekspresyonları araştırıldı. Primer akciğer adenokarsinom (P=0.028; 

Chi-squared test) ve metastatik akciğer adenokarsinomda (P=0.004; Chi-squared 

test), TTF-1, CK 7 ve CK 8 ekspresyonları arasında istatistiksel olarak anlamlı 

farklılıklar bulundu. Primer akciğer adenokarsinomda, TTF-1, CK 7 ve CK 8’in 

belirteç olarak duyarlılıkları sırasıyla %0, %87 ve %57 idi. Ayrıca, metastatik 

adenokarsinomda ise TTF-1, CK 7 ve CK 8’in belirteç olarak duyarlılıkları 

sırasıyla %16, %86 ve %75 idi. Primer akciğer adenokarsinom bulgularına göre 

7 örneğin 4’ ünde (% 57) CK 8 pozitif bulundu. Fakat dokuz (%75) metastatik 

akciğer adenokarsinom vakasında CK 8 pozitif bulundu. TTF-1 metastatik 

akciğer adenokarsinomalarının %16’ sında eksprese edilirken, primer akciğer adenokarsinoma 

vakalarının tümünde TTF-1 negatif boyandı. TTF-1, CK 7 ve CK 

8 immünositokimyasal metod primer ve metastatik akciğer adenokarsinomaların 

tanısını ayırdetmede yeteri kadar duyarlı bulunamadı. İleride daha fazla sayıda 

örnek grubuyla ek çalışmalar yapılmalıdır. 

1Kırıkkale University Faculty of Arts and Sciences Department of Biology, 

Kırıkkale 

2Kırıkkale University Scientific and Technological Research Center, Kırıkkale 

3The Hannover Cytopathology Institute, Hannover, Germany 

nisatandogan@hotmail.com 

Adenocarcinomas are the most common cause of malignancy in pleura fluids. 

Usual primary sites include the lung, breast, gastrointestinal tract, and genitourinary 

tracts. Predicting the site of origin of an adenocarcinoma can be difficult due 

to overlapping cellular morphologic characteristics. We investigated the use of 

thyroid transcription factor-1 (TTF-1), Cytokeratin 7 (CK 7) Cytokeratin 8 (CK 

8) to differentiate the primary and metastatic lung adenocarcinoma in 14 pleura 

fluid samples. There was a significant difference between TTF-1, CK 7 and CK 

8 expressions in primary lung adenocarcinomas (P=0.028; Chi-squared test) and 

in metastatic lung adenocarcinomas (P=0.004; Chi-squared test). The sensitivity 

of TTF-1, CK 7 and CK 8 as a marker for primary lung adenocarcinomas were 

0%, 87% and 57%, respectively. Moreover, the sensitivity of TTF-1, CK 7 and 

CK 8 as a marker for metastatic lung adenocarcinomas were 16%, 86% and 75%, 

respectively. Overall results for primary lung adenocarcinomas demonstrated CK 

8 reactivity in 4 (57%) of 7 cases. Nine metastatic lung adenocarcinoma samples 

(75%) were positive for CK 8. TTF-1 was expressed in 16% of metastatic lung 

adenocarcinomas, but negative TTF-1 staining was observed in all primary lung 

adenocarcinoma cases. Our results confirm that the method of TTF-1, CK 7 and 

CK 8 immunohistochemistry is not sensitive enough for the differential diagnosis 

of primary and metastatic lung adenocarcinomas. Further studies with large 

samples should be performed in future. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-235 

EDTA ve Soğuk Aglütininlere Bağlı Yalancı Trombositopeninin 

Fatih ÖZÇELİK 1 , İsmail KURT 2 , Ömer YİĞİNER 3 , Muzaffer ÖZTOSUN 1 , 

Erol ARSLAN 4 , Muhittin A. SERDAR 2 

1 Gümüşsuyu Asker Hastanesi, Biyokimya Laboratuarı, İstanbul 

2 GATA Ankara, Biyokimya Anabilim Dalı, Ankara 

3 GATA Haydarpaşa Eğitim Hastanesi, Kardiyoloji Bilim Dalı, İstanbul 

4 Balmumcu Dispanseri, İç Hastalıkları Servisi, İstanbul 

68ozcelik@mynet.com 

Trombosit kümeleşmesi nedeniyle ortaya çıkan yalancı trombositopeni, genellikle 

etilendiamin tetra asetik asit (EDTA) veya diğer antikoagulanlara bağımlı 

antikorlar ve trombosit antijenlerine karşı oluşmuş soğuk aglütininlerle ilişkilidir. 

Bu çalışmada amaç, klinik laboratuarda sık karşılaştığımız yalancı trombositopeniyi 

tanıyabilmek ve gerçek trombositopeniden ayırabilmekti. 

Çalışma kapsamına, yalancı trombositopeni (YTSP) olabileceği düşünülen ve 

hematolojik problemi saptanmayan 62 hasta alındı. Hastaların EDTA’lı, EDTA- 

Kanamisinli ve sitratlı kan örnekleri hem oda sıcaklığında, hem de 37oC’de 

alınarak çalışıldı. 

23 hastada EDTA’ya bağlı YTSP ve sadece bir olguda soğuk aglütininlere bağlı 

YTSP saptandı. EDTA’ya bağlı YTSP olgularının beşinde aynı zamanda soğuk 

aglütinine bağlı YTSP de saptandı. Ayrıca YTSP saptananların lökosit sayıları da 

yanlış olarak yüksek bulundu. 

Klinik laboratuarlarda trombosit sayıları düşük olarak saptanan hastaların önemli 

bir kısmı tedavi gerektirmeyen YTSP’dir. EDTA’ya bağlı YTSP olgularını 1) 

EDTA’lı kan örneklerini 37 ºC’ye getirerek, 2) EDTA’lı kan örneklerine kanamisin 

ekleyerek 3) veya daha pratiği tekrar kan alımına gerek kalmadan sedimantasyon 

için alınan sitratlı kanları ölçüm için kullanarak tespit edilebiliriz. Ayrıca 

YTSP saptanan hastalarda yalancı lökositoza dikkat edilmelidir. 

P-235 

Practical Methods in the Detection of EDTA and Cold Agglutinins- 

Dependent Pseudothrombocytopenia 

Fatih OZCELIK 1 , Ismail KURT 2 , Omer YIGINER 3 , Muzaffer OZTOSUN 1 , 

Muhittin A. SERDAR 2 , Erol ARSLAN 4 

1 Gumussuyu Military Hospital, Laboratory of Clinical Biochemistry, Istanbul 

2 Gulhane School of Medicine, Department of Clinical Biochemistry, Ankara 

3 GATA Haydarpasa Teaching Hospital, Department of Cardiology, Istanbul 

4 Balmumcu Military Medical Center, Department of Internal Medicine, Istanbul 

68ozcelik@mynet.com 

Pseudothrombocytopenia caused by platelet clumping is usually associated with 

blood specimens with ethylenediamine tetraacetic acid (EDTA) or other anticoagulants-dependent 

antibodies and associated with cold agglutinins against platelet 

antigens. 

In this study, we aimed to identify the pseudothrombocytopenia which frequently 

encountered in the laboratory and distinguish it from true thrombocytopenia. 

The study included 62 patients who have not hemorrhagic abnormalities and suspected 

with pseudothrombocytopenia. Blood samples from patients with EDTA, 

EDTA-kanamycin and citrate were analyzed at room temperature and at 37ºC. 

EDTA-dependent pseudothrombocytopenia was detected in 23 of 62 patients. In 

23 patients, five of these also had a cold agglutinin dependent pseudothrombocytopenia. 

In only one case, alone the cold agglutinin dependent pseudothrombocytopenia 

was found. The high leukocyte counts of patients with pseudothrombocytopenia 

were also found to be incorrect. 

In clinical laboratories, an important part of the patients with low platelet counts 

is pseudothrombocytopenia that does not require treatment. We can detect the 

cases of EDTA dependent Pseudothrombocytopenia by several ways; i) using citrated 

blood samples that was taken for measurement of sedimentation for counting 

platelets, ii) by incubating the EDTA blood samples at 37 degrees C or iii) by 

adding kanamycin into the EDTA blood samples. In addition, it must be carefully 

for spuriously high leukocyte count in the patients with pseudothrombocytopenia. 

CONTENTS 




27 - 30 Ekim 2010 




P-236 

Uyku Apnesi Olan Hastalarda Serum Serotonin Seviyeleri 

Şerif AKMAN, Halil YAMAN, Levent KOÇU 

Tıbbi Biyokimya A.D., GATA, Ankara 

P-236 

Serum Serotonin Levels In Sleep Apnea Patients 

Şerif AKMAN, Halil YAMAN, Levent KOÇU 

Department of Medical Biochemistry, GATA, Ankara 

CONTENTS 

serotonin, esansiyel bir amino asit olan indol çekirdeği içeren triptofandan sentezlenir.vücuda 

giren triptofanın yalnızca %2 kadarı serotonin biyosentezinde 

kullanılır.serotoninin, kanda kantitatif ve kalitatif tayininde çok farklı analitik 

yöntemler kullanılmaktadır.tüm bu gelişmiş metodlar içinde hplc en iyi metotdur. 

uyku apnesi, uyku sırasında nefes almada durmalarla seyreden sık görülen bir 

hastalıktır.beyindeki optimal serotonin miktarındaki değişim hava yolu açıklığını 

ve dengeli ventilasyonu bozabilir, anormal yüksek ve düşük seviyedeki serotonin 

miktarları uyku apnesini tetikleyebilir.çalışmamızda uyku apnesi olan hasta 

grubuyla sağlıklı kontrol grubu karşılaştırılmıştır.elde ettiğimiz veriler ışığında 

hasta grubunda serum serotonin düzeyleri istatistiksel olarak anlamlı düşük 

bulunmuştur(p


27 - 30 Ekim 2010 




P-237 

Uyku Apneli Hastalarda Serum Serotonin Seviyeleri 

Levent KOÇU, Şerif AKMAN, Halil YAMAN, Abdulgaffar ALTINPINAR, 

M. Kemal ERBİL 

P-237 

Serum Serotonin Levels In Sleep Apnea Patients 

Levent KOÇU, Şerif AKMAN, Halil YAMAN, Abdulgaffar ALTINPINAR, 

M. Kemal ERBİL 

CONTENTS 

Tıbbi Biyokimya A.D., GATA, Ankara 

serotonin, esansiyel bir amino asit olan indol çekirdeği içeren triptofandan sentezlenir.vücuda 

giren triptofanın yalnızca %2 kadarı serotonin biyosentezinde 

kullanılır.serotoninin, kanda kantitatif ve kalitatif tayininde çok farklı analitik 

yöntemler kullanılmaktadır.tüm bu gelişmiş metodlar içinde hplc en iyi metotdur. 

uyku apnesi, uyku sırasında nefes almada durmalarla seyreden sık görülen bir 

hastalıktır.beyindeki optimal serotonin miktarındaki değişim hava yolu açıklığını 

ve dengeli ventilasyonu bozabilir, anormal yüksek ve düşük seviyedeki serotonin 

miktarları uyku apnesini tetikleyebilir.çalışmamızda uyku apnesi olan hasta 

grubuyla sağlıklı kontrol grubu karşılaştırılmıştır.elde ettiğimiz veriler ışığında 

hasta grubunda serum serotonin düzeyleri istatistiksel olarak anlamlı düşük 

bulunmuştur(p


27 - 30 Ekim 2010 




P-238 

Yaşlı Ve Genç Hastalarda Tiroid Bozuklukları 

Nejla BARIŞ, Metin DEMİR, Ayşenur ATAY, Mehmet KÖSEOĞLU, 

Serap ÇUHADAR 

P-238 

Thyroid Disorders In Elderly And Young Patients 

Nejla BARIŞ, Metin DEMİR, Ayşenur ATAY, Mehmet KÖSEOĞLU, 

Serap ÇUHADAR 

CONTENTS 

Atatürk Eğitim ve Araştırma Hastanesi, II. Biyokimya ve Klinik Biyokimya 

Laboratuvarı, İzmir 

nejlabaris@yahoo.com 

Ataturk Training and Research Hospital, II. Biochemistry and Clinical 

Biochemistry Laboratory, Izmir 

nejlabaris@yahoo.com 

Çalışmamızın amacı; yaşlı ve genç hastalarda, tiroid hastalık tanısını, prevalansını 

ve tiroid hormon durumunu incelemektir. Ocak 2009-Haziran 2009 tarihleri 

arasında, Endokrinoloji ve Diyabet Polikliniğine başvurmuş, tiroid hastalığı 

olan 330 hasta retrospektif olarak değerlendirildi. Hastalar yaşlarına göre 2 

gruba ayrıldı. Grup 1: 65 yaş ve üstü hastalar (n=127, 89 kadın, 38 erkek, yaş 

ortalaması 72.7±5.7), Grup 2: 65 yaş altı hastalar (n=203, 155 kadın, 48 erkek, 

yaş ortalaması 42.9±11.6). Tiroid hormonları [serbest T3 (FT3), serbest T4 (FT4), 

tiroid stimüle edici hormon (TSH)] ve anti-tiroid antikorları [Antimikrozomal antikor 

(anti-TPOAb), antitiroglobulin antikor (anti-TgAb)] değerlendirildi. 65 yaş 

ve üstü grup ile 65 yaş altı grupta sırasıyla, akut tiroidit %3.1, %3, foliküler adenom 

%1.6, %0.5, foliküler karsinom %8.7, %2.5 (p=0.023), Graves %4.7, %8.4, 

Hashimoto %17.3, %32.5 (p=0.004), toksik multinodüler guatr %14.2, %5.9 

(p=0.019), toksik olmayan multinodüler guatr %26.8, %29.1, toksik olmayan 

nodüler guatr %22.8, %18.2. Ayrıca hipertiroidi %21.3, %13.8, subklinik hipertiroidi 

%19.7, %9.9 (p=0.018), hipotiroidi %22.8, %10.8 (p=0.005), subklinik 

hipotiroidi %11.8, %17.7, ötiroid %24.4, %47.8 (p=0.0001) idi. Anti-TPOAb 

%42.5, %58.1 pozitif (p=0.008), anti-TgAb %31.5, %51.7 pozitif (p=0.0001) 

bulundu. Tiroid hastalıklarının yaşlılarda genç hastalara kıyasla farklı olduğu 

görülmüştür. Folliküler karsinom ve toksik multinodüler guatr prevalansının 

anlamlı yüksek çıkması, yaşlılarda tiroid hastalıklarının daha agresif olduğunu 

gösterebilir. Ayrıca yaşlı kişilere belirli aralıklarla TSH bakılması faydalı olabilir. 

The aim of our study is to examine the diagnosis of thyroid disease, the prevalence 

and thyroid hormone status in elderly and young patients. 330 patients with 

thyroid disease were retrospectively reviewed that admitted to the Endocrinology 

and Diabetes between January 2009-June 2009. Patients were divided into 2 

groups according to age. Group 1: patients 65 years and over (n=127, 89 females, 

38 males, mean age 72.7±5.7), Group 2: patients under 65 years (n=203, 155 

females, 48 males, mean age 42.9±11.6). Thyroid hormones [free T3 (FT3), free 

T4 (FT4), thyroid-stimulating hormone (TSH)] and anti-thyroid antibodies [Antimicrosomal 

antibodies (anti-TPOAb), antithyroglobulin antibodies (anti-TgAb)] 

were evaluated. In groups 65 years and over and under 65 years, respectively, 

acute thyroiditis 3.1%, 3% follicular adenoma 1.6%, 0.5%, follicular carcinoma 

8.7%, 2.5% (p = 0.023), Graves 4.7%, 8.4%, Hashimoto 17.3%, 32.5% (p=0.004), 

toxic multinodular goitre 14.2%, 5.9% (p=0.019), non-toxic multinodular goitre, 

26.8%, 29.1%, non-toxic nodular goiter 22.8%, 18.2%. Also hyperthyroidism 

21.3%, 13.8%, subclinical hyperthyroidism 19.7%, 9.9% (p=0.018), hypothyroidism 

22.8%, 10.8% (p=0.005), subclinical hypothyroidism 11.8%, 17.7%, euthyroid 

24.4%, 47.8% (p=0.0001). Anti-TPOAb was found 42.5%, 58.1% positive 

(p=0.008), anti-TgAb was found 31.5%, 51.7% positive (p=0.0001). Thyroid disease 

in the elderly compared to younger patients were observed to be different. 

Significantly higher prevalence of follicular carcinoma and toxic multinodular 

goiter, thyroid disease in the elderly could indicate more aggressive. Moreover, 

elderly people at regular intervals may be useful to look at the TSH. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-239 

Yenidoğan Sarılığında Fototerapi Öncesi Ve Sonrası İskemi Modifiye 

Albumin Düzeyleri 

S. Sami ERDEM 1 , Sevil KURBAN 1 , Hüseyin ALTUNHAN 2 , Ali ANNAGÜR 2 , 

Rahmi ÖRS 2 , Hümeyra YERLİKAYA 1 , İdris MEHMETOĞLU 1 

P-239 

Ischemia Modified Albumin Levels In Newborn Jaundice Before And After 

Phototherapy 

S. Sami ERDEM 1 , Sevil KURBAN 1 , Hüseyin ALTUNHAN 2 , Ali ANNAGÜR 2 , 

Rahmi ÖRS 2 , Hümeyra YERLİKAYA 1 , İdris MEHMETOĞLU 1 

CONTENTS 

1Selçuk Üniversitesi, Meram Tıp Fakültesi, Biyokimya AD, Konya 

2Selçuk Üniversitesi, Meram Tıp Fakültesi, Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları AD 

Konya 

serdem1505@yahoo.com 

Fototerapi unkonjuge hiperbilirubinemide en yaygın kullanılan tedavi şeklidir. Bu 

çalışmadaki amacımız fototerapinin hiperbilirubinemili full-term yenidoğanlarda 

serum iskemi modifiye albumin (İMA) düzeylerine etkisini araştırmaktır. Çalışma, 

hiperbilirubinemi nedeniyle tedavi görmekte olan full-term sağlıklı 3-13 günlük 

36 yenidoğan bebek üzerinde gerçekleştirildi. Hastalarda fototerapi öncesi ve 

sonrası serum İMA düzeyleri kolorimetrik olarak çalışıldı. Fototerapi öncesi ve 

sonrası İMA düzeyleri sırasıyla 0.424 ± 0.290 ve 0.531 ± 0.262 ABSU olarak 

ölçüldü. Fototerapi sonrası İMA düzeyleri fototerapi öncesi düzeylere göre biraz 

yüksek olmasına rağmen bulgular arasındaki fark istatistiki açıdan anlamlı 

değildi (p>0.05). Daha önceki çalışmalarda fototerapinin oksidan ve antioksidan 

savunma sistemleri üzerine olan etkisi hakkında farklı bulgular elde edilmiştir. 

Bilgilerimize göre fototerapinin hiperbilirubinemik yenidoğanlarda İMA düzeyleriyle 

ilgili başka bir çalışma yoktur. Biz çalışmamızda fototerapinin İMA düzeyini 

etkilemediğini belirledik. İMA oksidatif stres sonucu artan bir parametredir. 

Çalışmamızda fototerapi öncesi ve sonrası İMA’nın artmamasının antioksidan etkiye 

sahip hiperbilirubinemiden kaynaklanabileceği kanaatindeyiz. 

1 University of Selcuk, Meram Faculty of Medicine, Department of 

Biochemistry, Konya 

2University of Selcuk, Meram Faculty of Medicine, Department of Biochemistry, 

Konya 

serdem1505@yahoo.com 

Phototherapy is the most widely used form of therapy for unconjugated hyperbilirubinemia. 

The aim of our study was assess the effect of phototherapy on Ischemia 

Modified Albumin Levels in hyperbilirubinemic full-term newborns. The 

study was performed on thirty-six full-term infants from 3 to 13 days of age exposed 

to phototherapy. IMA levels of the babies were determined before and after 

phototherapy, by a colorimetric assay. IMA levels before and after phototherapy 

were found as 0.424 ± 0.290 and 0.531 ± 0.262 ABSU respectively. Although, 

IMA levels after phototherapy were slightly higher, but the difference was not 

statistically significant (p>0.05). In previous studies, there are conflincting findinds 

about the effect of phototherapy on oxidant and antioxidant systems.To our 

knowledge, there is no other study investigating İMA levels in hyperbilirubinaemia 

in newborns before and after phototherapy. In our study, we have shown that 

phototherapy did not affect IMA levels. IMA increases as a results of oxidative 

stress. We believe that, the lack of significant difference between our IMA levels 

before and after phototherapy was resulted from hyperbilirubinemia which has 

antioxidant effect. 




27 - 30 Ekim 2010 




P-240 

Dislipidemik Çocuklarda Makrofaj Aktivasyonu Göstergesi Olarak 

Kitotriozidaz Enzim Aktivitesinin Ölçümü. 

1 

Turan KOLOĞLU, 2 Sema K. UÇAR, 2 Ertürk LEVENT, 2 Mahmut ÇOKER, 

1 

Yasemin AKÇAY, 1 Eser SÖZMEN 

P-240 

Chitotriosidase Enzyme Activity As An Macrophage Activation Marker In 

Dislipidemic Children 

1 

Turan KOLOĞLU, 2 Sema K. UÇAR, 2 Ertürk LEVENT, 2 Mahmut ÇOKER, 

1 

Yasemin AKÇAY, 1 Eser SÖZMEN 

CONTENTS 

1 Tıbbi Biyokimya A.D., Ege Üniversitesi, Tıp Fakültesi, İzmir 

2, Pediatri A.D., Ege Üniversitesi, Tıp Fakültesi, İzmir 

Ailesel Hiperlipidemisi bulunan kişilerde gelişen aterosklerozun erken evrelerinde, 

ateroskleroz belirteçleri ile inflamasyon belirteçleri arasında anlamlı bir ilişki 

bulunduğu bilinmektedir. Son zamanlarda yapılan çalışmalarda, bir inflamasyon 

belirteci olarak Kitotriozidaz enziminin Gaucher hastalarında lipid yüklü makrofajlar 

tarafından bol miktarda üretildiği ve bu enzim aktivitesinin aterosklerotik 

dokularda 55 kat yükseldiği gösterilmiştir. Ancak Dislipidemik çocuklarda makrofaj 

aktivasyonu ve ateroskleroz arasındaki ilişki hala tam olarak bilinmemektedir. 

Bu çalışmanın amacı: Dislipidemik çocuklarda Kitotriozidaz aktivitesini de 

içeren inflamasyon belirteçleri ve Karotis intima media kalınlığı arasındaki ilişkiyi 

araştırmaktı. Bu çalışmaya Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Hastalıkları Hastanesi 

Metabolizma polikliniğine başvuran 12 dislipidemik çocuk ( 8 tanesi Tip II 

a ) ve 26 sağlıklı kontrol grubu dahil edilmiştir.Kitotriozidaz aktivitesi olgulardan 

toplanan kuru kan örneklerinde (dried blood spot samples) çalışıldı; ayrıca tüm 

olguların serum oksidasyon ve lipid parametreleri de ölçüldü. Total Kolesterol 

,Trigliserid ve LDL Kol. düzeyleri ailesel hiperlipidemisi olan olgularda, kontrol 

grubuna göre anlamlı yüksek bulundu( p< 0.001). Tip IIa Hiperlipidemisi 

olan hastalarda serum kitotriozidaz aktivitesi düşük bulundu. (2,8 ± 1,4 versus 

5,9 ± 4,8 mikromol/punch/h). Ayrıca Kitotriozidaz aktivitesi ile serum HDLKol. 

arasında negetif korelasyon saptandı (p=0,095, r=-0,813). İlk verilerimiz Kitotriozidaz 

aktivitesi ile serum HDL Kol. arasında güçlü bir ilişki olduğunu ve Ailesel 

Hiperlipidemisi olan çocuklarda erken ateroskleroz için bir indikatör olabileceğini 

göstermesi açısından ileriki çalışmalara yol göstermektedir. 

1 Department of Medical Biochemistry, Ege University, Faculty of Medicine, 

İzmir 

2, Department of Pediatrics, Ege University, Faculty of Medicine, İzmir 

It has been clearly known that there is a correlation between inflammation markers 

and subclinical atherosclerosis markers, in early stages of atherogenesis in subjects 

with familial hypercholesterolemia (FH). Recently, it has been shown that 

the chitotriosidase(ChT) enzyme, as an inflammatory marker, is produced in large 

amounts by the lipidladen macrophages in Gaucher Disease patients and to be 

elevated up to 55-fold in extracts of atherosclerotic tissue. However, the relationship 

between macrophage activation and atherosclerosis is still obscure in childhood 

dyslipidemia. The aim of this study is to investigate potential relationships 

between the carotid intima media thickness (carotid IMT) and the inflammation 

markers including chitotriosidase activity of dislipidemic children. 12 dyslipidemic 

children (8 of them Type IIa) and 26 healthy control subjects who have been 

managed by Metabolism outpatient clinic of Ege University Faculty of Medicine, 

Children Hospital, were taken into study. Chitotriosidase activity in dried blood 

spot samples, serum oxidation as well as lipid parameters of all patients were 

determined. Total cholesterol, triglyceride, LDL-cholesterol levels were higher 

in patients with FH than the control subjects (p


27 - 30 Ekim 2010 




P-241 

Urtica Dioical. Türünün Antioksidan Özelliklerinin Araştırılması 

R. Elif GÜLER, Mesude İŞCAN 

Biyolojik Bilimler Bölümü, ODTÜ, Ankara 

P-241 

Investigaton Of Antioxidant Properties Of Urtica Dioical 

R. Elif GÜLER, Mesude İŞCAN 

Department of Biological Sciences, METU, Ankara 

CONTENTS 

Çalışmanın amacı Türk bitkisi ısırgan otunda, kanser oluşumunu engelleyici 

yolaklarından biri olan antioksidan kapasitesinin araştırılmasıdır. Farmakognostik 

toplama kuralllarına göre bitki, Erzurum, Şenkaya , Ardahan lokasyonlarından 

hasatlanmıştır. Örnekler d su (1:10) (w/v) kullanılarak 6 ve 12 , 24, 36. saatler 

ve 50°C ,37°C, 25°C sıcaklıkta inkübe edilerek Heto,liyofilizotor de vacumla 

kurutulmuştur. Isırgan bitki özütünde, antioksidan aktivite tayin metodlarından 

toplam fenol, flavon ve serbest radikal süpürücü aktivitesi çalışılmıştır. Radikal 

süpürücü etki, Blois in (1958) de önerdiği DPPH yöntemiyle incelendi. Özütlerin 

RSA de¤erleri %6 ila %65 arasında değişirken, en yüksek RSA değeri oda 

sıcaklığında 12 saat masere edilen bitki özütünde % IC50=0.24 mg ml-1 ve %65 

RSA bulunmuştur. Aluminyum klorid kolorimetrik metoduyla (Chang et al., 

2002) flavon tayin edilmiştir. Özütün flavon içeriği quercetin eşdeğeri olarak 28,9 

and 12,73 mg g1 bulunmuştur. En yüksek flavon içeriği 12 saat 25 oC de masere 

edilen örnekte (28,9 mg g-1 que) değeridir. Toplam fenol miktarı Folin Ciocalteu 

reagent (McDonald et al. 2001) metoduyla belirlenmiştir. Fenol miktarı GaE 

eşdeğeri olarak 24.1 ± 1 to 289.5 ± 5 mg g1 arasında değişmektedir. En yüksek 

fenol içeriği 12saat ,25 oC maserasyon örneğinde (72.95 mg g-1 GaE) dir. HPLC 

(Varian ProStar) ile bileşenlerin tayini için 4.6 × 150 mm pursuit C18 kolondan 

14,4mg/ml (12saat , 25 oC ) özütde103 mg/ml caffeic acid ve 5.10-3 mg/ml que 

saptanmıştır. 

Cancer is major health problem in developing world with unsufficient treatment. 

Aim of research is to check Turkish ‘Urtica diocia’ which seems to provide promising 

agents with the antioksidant activity against cancer . UD were harvested 

according to Pharmacognostic Guidelines. UD was extracted in d water (1:10) 

(w/v) by maceration which performed for 6 and 12 , 24, 36 hours at 50°C ,37°C, 

25°C. Extracts were cooled to -80°C and dried in Lyophilizator. Total phenol and 

flavon and radical scavenging activity measurement were used to survey antioxidant 

potential. RSA was determined by DPPH (Blois 1958) The highest RSA was 

showed by 12 hour at RT°C macerated UD with % IC50=0.24 mg ml-1 and %65 

RSA value. RSA varied from %6 to %65 in different extracts. Aluminum chloride 

colorimetric method was used for flavonoid determination (Chang 2002). The 

flavonoid contents of extracts in terms of quercetin equivalent were btw 28,9 and 

12,73 mg g1 que. 12h at RT oC M. UD have the richest flavon content (28,9 mg 

g-1 que) Total phenols were determined by Folin Ciocalteu (McDonald 2001). 

Phenol content of extracts in terms of GaE equivalent varied from 24.1 ± 1 to 

289.5 ± 5 mg g1. 12h at 37 oC M. UD have richest phenolic content (72.95 mg 

g-1 GaE). HPLC analyses of UD carried out in Varian ProStar. 14,4mg/ml extract 

of 12 h at 37 oC M. UD contain 7.103 mg/ml caffeic acid and 5.10-3 mg/ml quercetin 




27 - 30 Ekim 2010 




P-242 

HDL, Modifiye LDL Aracılı Trombosit Aktivasyon Cevabını İnhibe Eder: 

GpIIb/IIIa Reseptör Blokeri 

Derya ÖZSAVCI 1 , Azize ŞENER 1 , Özge ÇEVİK 1 , Özlem B. ÖZAKPINAR 1 , 

Birgül Vanizor KURAL 2 , Gülderen Y. DEMİREL 3 

P-242 

HDL Inhibits Modified LDL Mediated Platelet Activation Response: 

Gp IIb/IIIa Receptor Blocker 

Derya ÖZSAVCI 1 , Azize ŞENER 1 , Özge ÇEVİK 1 , Özlem B. ÖZAKPINAR 1 , 

Birgül Vanizor KURAL 2 , Gülderen Y. DEMİREL 3 

CONTENTS 

1Marmara Üniversitesi, Eczacılık Fakültesi, Biyokimya Anabilim Dalı, İstanbul 

2Karadeniz Teknik Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Biyokimya Anabilim Dalı, Trabzon 

3Yeditepe Üniversitesi, Tıp Fakültesi Hastanesi, Hematoloji Bilim Dalı, Kök Hücre 


LDL ve özellikle modifiye LDL kardiyovasküler hastalıkların patogenezinde önemli 

risk faktörüdür ve trombosit aktivasyonunu arttırarak protrombotik riske katkıda bulunur. 

Diğer taraftan HDLnin LDL’yi çeşitli modifikasyonlardan koruyarak ateroprotektif 

bir rol üstlendiği bilinmektedir. 

Bu çalışmanın amacı, trombosit aktivasyonu üzerinde okside-LDL (ox-LDL) ve glike- 

LDL (g-LDL)’nin etkisini araştırmak, farklı paraoksanaz (PON) konsantrasyonlarına 

sahip HDL fraksiyonlarının LDL oksidasyonundaki rolünü belirlemek ve HDL’nin 

trombosit cevabında koruyucu etkisinin olup olmadığını flow sitometrik yöntemle incelemektir. 

Plazmadan saflaştırılmış LDL CuSO4 ile okside; glikoz ile glike edildi. Oksidasyon 

ile oluşan dien konjugatlarının konsantrasyonu belirlendi. Glikasyon fruktozamin 

reaksiyonu ile ölçüldü. ADP aktive trombositler ox-LDL, g-LDL ve/veya HDL 

ile inkübe edildi. Trombosit P-selektin, antifibrinojen ve anneksin-V antikorlarının 

ekspresyonları ve Glikoprotein IIb/IIIa (Gp IIb/IIIa) bağlı fibrinojen reseptör sayıları 

flow sitometrik olarak tayin edildi. 

Flow sitometrik ölçümler sonucunda modifiye LDL (ox-LDL ve g-LDL) trombosit 

p-selektin, fibrinojen ve anneksin-V ekspresyonunu anlamlı arttırdı (p


27 - 30 Ekim 2010 



F‹RMA ADI [COMPANY NAME] 

STAND NO 


Sergiye Katılan Firmaların Listesi 

[List of the Companies with stand] 

(Firmalar alfabetik sıraya göre yazılmıştır) 

Acıbadem Labmed Sağlık Hiz. A.Ş. 16 

Adres : Altunizade Mh. Fahrettin Kerim Gökay Cd. No.49 Üsküdar-İstanbul 

Telefon : 216-544 39 39 

Fax : 216-544 39 40 

E-mail : info@acibademlabmed.com.tr 

Web sayfası : www.acibademlabmed.com.tr 

Yetkili kişi : Doç. Dr. İbrahim Ünsal / Genel Müdür 

CONTENTS 

Firma Adı 

Stand No. 

Laboratuvar Servisleri 

ACIBADEM LABMED 16 

ALGEN 02 

AREN 10 

ASİS SAĞLIK ÜRÜNLERİ 18 

AYBER MEDİKAL 06 

BECKMAN COULTER 13 

BETAMED 14-15 

BİOBAK 11 

BİO-TEK 987 12 

CEYLAN MED 08 

DİASİS 03 

DOLUNAY 09 

EKOLMED 19 

KROS 20 

MED-KİM 01 

PERA MEDİKAL 17 

RADMED 07 

RNA 21 

SIEMENS 04-05 

Sergi Takvimi 

27 Ekim 2010, Çarşamba 12:00 – 17:00 

28 Ekim 2010, Perşembe 08:30 – 18:00 

29 Ekim 2010, Cuma 08:30 – 18:00 

30 Ekim 2010, Cumartesi 08:30 – 17:00 

Algen Diagnostik Medikal Ltd. Şti. 02 

Adresiniz : Gökkuşaği Mah. 1213 Sok. 5/3 Balgat/Ankara 

Telefon : 0312 472 56 34 (pbx) 

Faks : 0312 472 56 36 

E-mail : info@algendiagnostik.com 

Web sayfası : www.algendiagnostik.com 

Yetkili kişi : Fatma Yücel 

Firmamız, Diagnostik ve Araştırma amaçlı laboratuvar kitlerinin ithalatını yapmaktadır. 

Microelisa, RIA, Colorimetric ve HPLC Rutin testlerde kabul görmüş bilinen firmaların 

temsilciliğini yapmaktadır. Diasource, Dia Pro, Zentech, Diametra, Immundiagnostik, Ben 

Srl ve Teco bu firmalar arasında sayılabilir. Firmamız, Bilimsel Araştırma Ürünleri konusunda, 

Diasource, Cayman, SPI Bio, Biovendor, Raybiotech, Phoenix, USCN, Cusabio, Peviva 

gibi önemli firmaların ürünlerini sağlamaktadır. Firmamızın yıllara dayanan deneyimiyle 

Microelisa okuyucu cihazları, Fluorescence, Leuminescence multimod okuyucu cihazları ile 

Osmometre cihazlarının satış ve servis hizmetlerini de yürütmektedir. 

Asis Sağlık Ürünleri San ve Tic. Ltd. Şti 18 

Adres : Burhaniye Mah.Neşetbey Sok.No:12/3, Üsküdar/İstanbul 

Telefon : 216 422 38 00 

Fax : 216 422 38 03 

E-mail : info@asissaglik.com.tr 

Web sayfası : www.asissaglik.com.tr 

Yetkili kişi : Erdoğan Öztürk 

Laboratuvar tanı ürünleri ve analiz cihazları üzerine çalışan firmamız Türkiye 

temsilciliğini yaptığı firmaların ürünlerinin ithalatını yapmaktadır. Tam Otomatik İdrar 

Analiz Sistemi / Ter Test Analiz cihazı / C-14 Üre Nefes Testi Sistemi 




27 - 30 Ekim 2010 



F‹RMA ADI [COMPANY NAME] STAND NO F‹RMA ADI [COMPANY NAME] STAND NO 


Ayber İnş. Medikal Sağlik Hizmetleri İç ve Dış Tic. Ltd. Şti. 06 

Adres : Gazi Mah. Şenol Caddesi No: 112, Yenimahalle - Ankara 

Telefon : 312 211 23 33 (pbx) 

Faks : 312 211 11 61 

E-mai : satis@aybermedikal.com.tr 

Web sayfası : www.aybermedikal.com.tr 

Yetkili kişi : Zeki Özkanoğlu 

Firmamız Faaliyet Alanları Laboratuvar Cihazları (Biyokimya, Mikrobiyoloji, Hematoloji 

v.s) Reaktifleri, Sarfları Laboratuvar Hizmetleri, Sağlık Hizmetleri. 

Beckman Coulter Biyomedikal Ürünler San. Tic. Ltd. 13 

Adres : Serin Sokak, Kosifler İş Merkezi, No:9 kat:5 34752 İçerenköy / İstanbul 

Telefon : 216 5701717 

Faks : 216 5701890 

E-mail : E-mail adresi bildirmenizi rica ederiz. 

Web sayfası : www.beckmancoulter.com 

Yetkili kişi : Mehmet Dinç 

Klinik ve araştırma laboratuvarları için cihaz, reaktif üretim, satışı ve desteğinin 

sağlanması 

Biobak Laboratuvar Malzemeleri Sanayi ve Ticaret A.Ş. 11 

Adres : Hamidiye Mah. Hasdal Cad Genç Sok. Lalekent Sitesi A3 Blok 

Zemin Kat 34408 Kağıthane -İstanbul 

Telefon : 212 321 9949 

Faks : 212 321 1900 

E-mail : biobak@biobak 

Web sayfası : www.biobak.com.tr 

Yetkili kişi : Ali İpyurt 

37 yıllık tecrübesiyle Türk sağlık sektörünün köklü gelişmelerine ve ihtiyaçlarına,ileri 

teknolojiyle donanımlı yeni diagnostik ürünlerle ışık tutup, pazarlama,satış ve satış 

sonrası destek konularında diagnostik pazarın ihtiyaçlarına yanıt vererek müşteri memnuniyetini 

amaç edinip devlet kurumlarında ve özel kurumlarda faaliyet göstermektedir 

BİO-TEK 987 Medikal Cihazlar Sistem Ltd. Şti. 12 

Adres : Mithatpaşa Cad. No:11/2-6 06420 Kızılay - Ankara 

Telefon : 312 432 41 30 / 312 432 43 85 

Faks : 312 435 70 77 / 312 432 36 96 

E-mail : n-koker@bim.net.tr 

Web sayfası : www.bio-tek987.com 

Yetkili kişi : Import Coordinator Genco ÖZEN 

CONTENTS 

Betamed Tıbbi Malzeme İth. İhr.Taah. San. Tic. Ltd. Şti. 14 

Adres : Emniyet Mah. Yukari Sok. No:5 Gazimahallesi Ankara 

Telefon : 312 212 49 98 

Faks : 312 215 18 89 

E-mail : akucukel@betamed.com.tr 

Web sayfası : www.betamed.com.tr 

Yetkili kişi : Ayhan Küçükel 

* Klinik HPLC kitleri, Reaktifleri, Kontrolleri, Standartları ve HPLC Cihazı modülleri. 

* Tam Otomatik Biyokimya Analizörleri, Klinik Kimya ve Turbidimetry Kitleri, Reaktifleri, 

Kontrolleri, Kalibratörleri ve Standartları, ISE Reaktifleri ve Solusyonları * MikroEliza 

Plate Okuyucuları, Yıkayıcıları ve Tam Otomatik Elisa Analizörleri ve Sarfları, Otoimmun 

Elisa ve Immunblot Kitleri, Reaktifleri, Cihazları, TORCH ve diğer Enfeksiyon hastalıkları 

için Elisa Kitleri ve Reaktifleri ve CFT Reaktifleri * Confirmations (WESTERNBLOT), 

* Immunofluorescence (IFA) Kitleri, Reaktifleri ve Cihazları * Hematoloji Cihazları, Reaktifleri 

ve Kontrolleri & Kalibratörleri. * Elisa, HPLC, RIA, Photometric, Colorimetric, REA, 

RID, Direct MTP Assay, DNA Extraction, PCR, PCR Enzyme ve Genetic Real Time PCR 

Kitleri, Reaktifleri, Spesifik Kimyasallar & Laboratuar Kimyasalları 

1987 yılından beri laboratuvar alanında gerek rutin gerekse araştırma kitleri ve bunların 

çalışmasında kullanılan cihazlarla birlikte başarılı bir çalışma yapıyoruz. Aradığınız 

bütün araştırma kitlerinde yardımcı olabiliriz.Çalışma sahamız: Elisa, IFA, RIA ve 

HPLC iken 100’ü aşkın kit listesi ile 45 dakikada sonuç veren CHEMULISCENCE 

sistemini de başarı ile hizmete sunduk. Çok sayıda firmanın distribütörlüğünü yapmakta 

olan firmamız, kadrosunda aplikasyon için biyomedikal mühendis biyolog ve elektrik 

– elektronik mühendisleri ile satış sonrası hizmeti de aynı başarı ile yürütmektedir. 

Alımlarınızda hizmet vermemizi sağlamak için bizden geniş bilgi ve katalog isteyiniz. 

Laboratuarınızda büyük bir boşluğu dolduracaktır 




27 - 30 Ekim 2010 





Ceylan Med Tıbbi Ürünler İç ve Dış Tic. Paz. Ltd. Şti. 08 

Adres : Adnan Menderes Cad. No:206 Adapazarı, 54100 Sakarya / Türkiye 

Telefon : 264 276 44 00 

Faks : 264 291 47 35 

E-mail : info@ceylanmed.com 

Web sayfası : http://www.ceylanmed.com 

Yetkili kişi : Bünyemin CEYLAN 

Dolunay Teknik Cihazlar San. Tic. Ltd. Şti. 09 

Adres : Örnektepe mah. Örnektepe Cad. No: 165 34445 Beyoğlu- İstanbul 

Telefon : 212 210 54 35 

Faks : 212 210 54 34 

E-mail : tekin.sensoy@dolunay.com 

Web sayfası : www.dolunay.com 

Yetkili kişi : Tekin Şenşoy 

CONTENTS 

Firmamız kendi bölgesinde hastanenin birçok bölümüne (Klinik birimler, laboratuvar 

teknolojileri sarf ve ekipmanları) hitap edebilecek seçkin bayilikleri olan bir yapıya 

sahiptir. Ayrıca microarray teknolojileri ve yaşam bilimleri gibi günümüzün inovatif 

teknolojileri konusunda da hem hizmet bazında hem de yurt dışındaki seçkin üretici 

firmaların tüm Türkiye için almış olduğu distribitörlükleri (aCGH microarray tabanlı 

ekipman, kit ve sarfları, kemik markırları, doku tiplendirme kitleri, şeker ölçüm cihaz ve 

stripleri) ile ülke çapında faaliyet göstermektedir. 

Diasis Diagnostik Sistemler Tic. ve San. A.Ş. (DDS) 03 

Adres : Merkez Mah., Burcu Sok. No: 6 /4, Mart Plaza, Kağıthane 34406 

İstanbul 

Telefon : 212 444 7 337 (DDS) - 294 20 00 

Faks : 212 294 20 20 - 294 49 10 

E-mail : info@dds.com.tr; pazarlama@dds.com.tr 

Web sayfası : www.dds.com.tr 

Yetkili kişi : Kürşat Dalkılıç 

DDS, “EN ISO 9001:2008” ve “DIN EN ISO 13485:2003” Kalite Sertifikalarına sahiptir 

ve “GMP” kurallarına çok sıkı bağlı olarak üretim yapmaktadır. 24 - 36 aya kadar 

stabil ve sıvı halde kullanıma hazır Klinik Kimya ve İmmunoturbidimetrik Reaktifleri ve 

Test Kitlerinin, Kalibratör, Kontrol ve Standartların hepsi CE markasına haizdir. Kalitesi 

yurt içinde olduğu kadar uluslararası pazarda da kabul edilmiş olan DDS ürünlerini halen 

üç kıtada, yirmiden fazla ülkeye pazarlamakta ve bu haliyle IVD piyasasının önde gelen 

oyuncuları arasında yer almaktadır. 

Dolunay Teknik Cihazlar; Sağlık sektörü ve hastane laboratuvarları (Klinik HPLC , 

Tandem MS kitleri ve cihazları) başta olmak üzere, gıda sektörü, enerji sektörü, demir 

çelik, çevre temizliği ve arıtma sektörü, eğitim sektörü ( Tıp fakülteleri, üniversiteleryüksekokullar), 

araştırma kurumları ve enstitüler vs. gibi sektörlerde satış ve teknik 

servis hizmetlerini 20 yıldır sürdürmektedir. Temsilcisi olduğumuz distribitörlüklerden 

bazıları; RECIPE GMBH. ZİVAK TECHNOLOGIES, PHENOMENEX, BARN- 

STEAD, ANTEC LEYDEN, MACHEREY NAGEL, OPTIMIZE TECHNOLOGIES, 

PEAK SCIENTIFIC, SAFTEST, SIM-LAB, J2 SCIENTIFIC Gibi firmalardır . Temsilcisi 

olduğu ürünlerin satışını, kit karşılığı cihaz kurulumlarını yapmakta, satış sonrası 

destek ve hizmeti de profesyonel biçimde müşterilerine sunmaktadır. 

Ekolmed Medikal İth. İhr. San ve Tic. Ltd. Şti. 19 

Adres : Aydınlar Mah.Sokullu Mehmet paşa Cad. No:173/1 

Telefon : 312 482 44 35/36 

Faks : 312 482 44 37 

E-mail : info@ekolmed.com 

Web sayfası : www.ekolmed.com 

Yetkili kişi : Semra BOĞA 

Ekolmed, Pozitif Medikal’in distribütörü olduğu UK NEQAS Mikrobiyoloji ve Randox 

marka kit ve cihazların Türkiye Satış ve Dağıtımı için tek yetkili temsilcisidir. Ekolmed, 

laboratuvar sonuçlarının güvenilirliğini test etmek amacı ile kullanılan Dış Kalite 

Kontrol Serumları için RIQAS(Randox) ve UKNEQAS firmalarının Satış ve Dağıtımı 

için tek yetkili temsilcisi olup laboratuvarların iç ve dış kalite kontrol ihtiyaçları için 

çözüm ortağıdır. 




27 - 30 Ekim 2010 





Kros Teknolojik Ürün. San. Tic. A.Ş. 20 

Adres : Yedpa Tic. Mer. E Cad. No:128 Ataşehir-İstanbul 

Telefon : 0 216 660 00 33 

Faks : 0 216 660 00 32 

E-mail : d.topkaya@kros.com.tr 

Web sayfası : www.kros.com.tr 

Yetkili kişi : Devrim Topkaya 

Radmed Sağlık Ürünleri ve Cihazları Paz. İth. San. ve Tic. A.Ş. 07 

Adres : Refik Belendir. Sk. No:57/4 06540 Yukarıayrancı/Ankara 

Telefon : (312) 441 6656 

Faks : (312) 441 2616 

E-mail : radmed@radmed.com.tr 

Web sayfası : www.radmed.com.tr 

Yetkili kişi :Ali Adil Ökmen 

CONTENTS 

Medikal Su Arıtma Sektöründe faaliyet gösteren firmamız; kendi markaları ve üretimi 

olan KrosClinic® RentRO® Su Arıtma Sistemleri ve Neutralab® Dezenfeksiyon ve 

Nötralizasyon Sistemi ile sektörün lideridir. 

Roche,Abbott, Siemens, Olympus,Beckman Coulter… gibi diagnostikte dünya devleri 

olan firmalara ve bayilerine; Türkiye’nin her yerinde proje,satış, kiralama ve servis 

hizmetleri vermektedir. 

Firmamız EN ISO 13485:2003 ve TS EN ISO 9001:2000 kalite yönetim sistemlerine 

sahipken,üretmiş olduğu ürünlerde “CE” belgelidir. 

Med-Kim Kimya Sanayi ve Ticaret Ltd. Şti. 01 

Adres : 1456 Sokak No: 16 Kat : 1 Barohan – Alsancak – İzmir 

Telefon : 232 463 90 10 ( Pbx ) 

Faks : 232 463 45 37 

E-mail : mesuttamugur@med-kim.com.tr 

Web sayfası : www.med-kim.com.tr 

Yetkili kişi : Dr. Mesut Tamuğur 

Firmamız, dünyanın çeşitli ülkelerinde alanlarında lider olan firmaların Türkiye temsilciliklerini 

yürüterek, tanı ve tedavi alanlarında radyoaktif (Radyofarmasötik, Radyonüklid Terapi, 

Radyoimmunoassay, Araştırma Kitleri) ve radyoaktif olmayan (Otoanalizörler, EIA, Hızlı 

Testler v.b.) geniş ürün yelpazesi ile özel ve resmi sağlık kurumlarına hizmet vermektedir. 

RNA Molekuler Biyolojik Ürünler San. Tic. Ltd. Şti. 21 

Adres : Merkez Efendi Mah.Mevlana Cad.Tercüman Sit.B-1 Blok D:1 Cevizlibağ 

Zeytinburnu / İstanbul 

Telefon : 0212 665 69 60 /10 

Faks : 0212 665 69 49 

E-mail : rna rnamed.com.tr 

Web sayfası : www.rnamed.com.tr 

Yetkili kişi : Alev Kılınç 

Laboratuar Diagnostik Ürünleri 

1989 yılında kurulan MED- KİM Kimya San. ve Tic. Ltd. Şti. halen uluslararası 12 

büyük IVD firmasının Türkiye tek yetkili distribütörüdür.120 den fazla eğitimli elemanı 

İstanbul ve Ankara şubeleri , yurt çapında yerleşik 30 bayisi ve 700 den fazla hastanede 

kurulu 1500 den fazla cihazıyla Türk tıbbına IVD alanında kusursuz hizmet vermenin 

haklı gururunu yaşamaktadır. 

Siemens Healthcare Diagnostik Tic. Ltd. Sti. 04-05 

Adres : Fahrettin Kerim Gokay Cad. No: 45 Altunizade Üsküdar 34662 

İstanbul- Türkiye 

Telefon : +90 216 325 89 00 

Fax : +90 216 326 85 00 

E-mail : sibel.ozsoy@siemens.com 

Web sayfası : www.siemens.com/diagnostics 

Yetkili kişi : Sibel Özsoy 

Siemens Healthcare Diagnostics, laboratuvar tanısına yönelik hastalık yönetimi 

aşamalarında kliniğe en etkili şekilde yardımcı olmak üzere hazırlanmış geniş ve 

kapsamlı bir ürün profili sunmaktadır. İmmünoloji, biyokimya, mikrobiyoloji ve hematoloji 

başta olmak üzere sahip olduğumuz geniş sistem spektrumu ve otomasyon çözümlerimiz 

ile her ölçekteki laboratuvarın ihtiyacına çözüm olabilmekteyiz. Siemens Healthcare 

Diagnostics olarak, 900’ den fazla parametreye sahip, sektördeki en kapsamlı menü 

ile hizmet veren global bir firma olduğumuzu belirtmekten büyük mutluluk duymaktayız. 




27 - 30 Ekim 2010 




STAND PLANI [STAND AREA] 

CONTENTS 




27 - 30 Ekim 2010 




CONTENTS

22. ULUSAL BÄ°YOKÄ°MYA KONGRESÄ° 22th NATIONAL ...

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?