Hardwerken 08

an ten KRAKT... 19 8 68
a- al
;
■
■
VOOR VELEN EEN VISUEEL DRAMA
Nog altijd is er iemand, die door de redaktietuinen
van de nederlandse dagbladen fluistert:
DENK AAN ONZE ABONNEES EN ADVERTEERDERS,
ZIJ ZIJN DE HEILIGEN VAN ONS VOORTBESTAAN.
Zo moet er ook zo'n schichtig type in de jaren
1967/1968 rond hebben gelopen in die tuinen
van het r o t t e r d a m s c h n i e u w s b l a d .
Medio juli 1968 begon hij wat te kraaien, maar
begin augustus werd het kraaien krijsen.
'Waar is de leesbaarheid van onze krant.'
Werden de lezers van Rotterdam en omstreken geteisterd.
Uit de reacties die binnen kwamen hield men het wel
voor duidelijk.
Er was echt iets aan de hand.
Maar waarom...
Een vrij traditioneel krantenbeeld in de jaren zestig
bepaalde de architectuur van het nederlandse dagblad.
Ofschoon er af en toe op de jeugdpagina van zo'n krant
voorzichtig wat 'typografisch moderns' werd gedaan,
bleef het toch bij frutselen.
Jan van Keulen, eens de vormgever van 'De Groene
Amsterdammer' is de typograaf van zakelijke gerichtheid
en doeltreffend. Hij bracht een belangrijke
typografische verbetering aan. Naar zijn aanwijzingen
liet hij de broodtekst van het r n geheel zetten in de
vrije regelval. Het aanzien van die opmaak werd zo
herkenbaar, verlevendigd en één geheel met de inhoud,
deze kenmerken gingen het gezicht bepalen van die krant.
Visueel en ook economisch een vooruitgang.
MAAR...zoals altijd wordt alles moeilijk aanvaard wat
nieuw is, éénmaal aanvaard dan heeft men de vernieuwing weer
veel te snel tot zich genomen. Er valt nauwelijks over
te praten, de afbeeldingen zijn herkenbaar.
Van de helaas veel te vroeg afgebroken typografische
vooruitgang zijn de krantengebroeders Sijthoff toen gaan
deduceren en combineren.
Hun macht sloeg toe, toen deze krant bijna ten onder ging.
Een bank deed een overboeking.
a