Partnerstwo dla Pokoju 20 lat później

z memorandum o gwarancjach bezpieczeństwa w związku z przyłączeniemsię Ukrainy do układu o nierozprzestrzenianiu broni jądrowej, zawartympomiędzy Ukrainą, Stanami Zjednoczonymi, Rosją oraz Wielką Brytaniąo bezatomowym statusie Ukrainy (Budapeszt, 05.12.1994), a takżeposiadający szereg ukraińsko-rosyjskich umów bilateralnych, w tym Traktato przyjaźni, współpracy i partnerstwie między Ukrainą a Federacją Rosyjskąz 1997 roku, stworzył jednocześnie precedens znieważenia i zmiany ogólnieprzyjętych po II wojnie światowej granic europejskich.W takich warunkach głównymi sojusznikami Ukrainy, którzysprawdzili się w tej gorzkiej lekcji, zostały państwa członkowskie NATO i UE,szczególnie USA oraz Polska, które uważają, iż jednym z czynnikówhamujących wzrost agresywnej potęgi oraz geopolitycznych ambicjiFederacji Rosyjskiej jest niepodległość i suwerenność Ukrainy. Dlatego też,w kontekście kształtowania narodowych, międzynarodowychi regionalnych, skutecznych i efektywnych wojskowo-politycznych orazdyplomatycznych zasobów powstrzymywania, szczególną rolę zajmujewojskowa współpraca oraz jej efekty w trójkącie Polska-Ukraina-NATO.Poprzez przyłączenie się do Dokumentu Ramowego programu NATO„Partnerstwo dla Pokoju” (luty 1994) Ukraina utwierdziła się nie tylko jakopodmiot prawa międzynarodowego, ale również zatwierdziła swojąsuwerenność i niepodległość, demokratyczny kierunek rozwoju, a takżestała się jednym z beneficjentów „środowiska bezpieczeństwa” nakontynencie europejskim, aktywnym „kontrybutorem” sił oraz środkówzapewnienia pokoju i stabilności na świecie.Polskie Siły Zbrojne były jednymi z pierwszych, które zaproponowaływzmocnienie regionalnej składowej i stworzenie wspólnych, ukraińskopolskichoddziałów pokojowych, aby brać udział w utrzymaniu pokojui bezpieczeństwa na kontynencie europejskim. POLUKRBAT stał się jednąz pierwszych wielonarodowych formacji na przestrzeni postsowieckiej,która pozytywnie wykazała się w akcji uregulowania kryzysu w Kosowie.Ze względu na aspekty historyczne, stan obecny oraz perspektywywspółpracy Ukrainy z Organizacją Traktatu Północnoatlantyckiego, okresobejmujący lata 1994-2014 można umownie podzielić na cztery, precyzyjniewskazane, etapy.Etap 1: 1994-1997 – „etap zapoznania się”, który obejmowałprzystąpienie Ukrainy do programu NATO „Partnerstwo dla Pokoju” (PdP)oraz Procesu Planowania i Oceny (1995), powstanie pierwszegoIndywidualnego Programu Partnerstwa pomiędzy Ukrainą i NATO, a także12