HOMEOPATIA

HOMEOPATIA
Zima 2009
2010
Kwartalnik
4(16)2009/2010
Magazyn bezpłatny oferowany w Twojej aptece
Prawdy i mity o hemoroidach
Porozmawiajmy o Thymuline
Syrop na medal
Jak rozpoznać grypę
Konsekwencje złych nawyków emisji głosu
Krzyżówka

Drodzy Czytelnicy
Trudno uwierzyć, że to już czwarta zima, kiedy oddajemy
w ręce Czytelników nasz kwartalnik. Wydaje się, że
tak niedawno dyskutowaliśmy w redakcyjnym gronie
o formie powstającego magazynu. Czy zastanawialiście
się kiedyś, dlaczego im człowiekowi przybywa lat, tym
czas upływa mu szybciej? Powodów z pewnością jest wiele,
ale zastanówmy się nad jednym z nich. Wiadomo, że
z wiekiem mamy coraz więcej obowiązków, a sił –
mniej. Żyjemy w pośpiechu i stresie, nieraz nawet nie
zastanawiając się, czy można by cokolwiek zmienić.
Dopiero gdy nadchodzi koniec roku, odczuwamy potrzebę
podsumowań i refleksji. Niektórzy nawet zapisują
postanowienia, z których i tak na ogół niewiele
udaje się zrealizować. Zmęczenie i stres nadal towarzyszą
– często nawet nie zauważamy, że coraz więcej
sytuacji wyprowadza nas z równowagi. Dlatego w tym
wydaniu kwartalnika zamieszczamy artykuł o stresie.
Przeczytajcie i przemyślcie.
Homeopatia hołduje jakości życia, na którą wpływa
także skuteczność w zwalczaniu doraźnych, można by
rzec – całkiem przyziemnych dolegliwości. Na przykład
opryszczka skórna. Niby nic groźnego, jednak
dokucza, przeszkadza, piecze, nawet boli, a tym samym
fatalnie wpływa na samopoczucie – zwłaszcza
w trakcie zabawy karnawałowej. Polecamy artykuł na
ten temat. Publikujemy również informacje o zestawie
podstawowych leków homeopatycznych, jakie naszym
zdaniem powinny znaleźć się w apteczce na zimę. Pragniemy
uchronić Was przed zagrożeniami związanymi
z tą porą roku. W redagowanie naszego kwartalnika
są zaangażowani doświadczeni lekarze i farmaceuci –
naprawdę warto im zaufać. I oczywiście, jak zwykle,
zachęcamy do rozwiązania krzyżówki z hasłem.
Rozpoczynający się właśnie Nowy Rok to okazja do
złożenia Wam serdecznych, szczerych życzeń. Niech
ten rok będzie dla Was czasem radości i pogody ducha.
Tak, abyście go rozpoczęli z pozytywną energią, która
sprawi, że zdołacie sprostać swoim zamierzeniom oraz
wyzwaniom, jakie przyniesie los. Poza tym dużo zdrowia
i spełnienia marzeń – nawet tych, które wydają
się mało realne.
Redakcja.
Homeopatia Kwartalnik nr 4(16)2009/2010
Redakcja: zespół Boiron Sp. z o.o. Adres: ul. Raszyńska 13, 05-500 Piaseczno
tel.: 0 22 702 66 70, fax: 0 22 702 66 71, e-mail: boiron@boiron.pl, www.boiron.pl.
Opracowanie graficzne i skład: Paweł Krzywda, PKstudio (idee.pl).
Homeopatia 4(16)2009/2010
1

Prawdy i mity
o hemoroidach
Prawdy
Choroba hemoroidalna występuje coraz częściej
i staje się niemal powszechna.
Prawda. Choroba hemoroidalna ze względu na częstość jej
występowania jest zaliczana do chorób cywilizacyjnych. Wynika
to z coraz mniej zdrowego trybu życia, podczas którego
często zapominamy o zbilansowanym odżywianiu i aktywności
fizycznej.
Choroba hemoroidalna jest w pełni wyleczalna.
Prawda. Trzeba jednak pamiętać, że leczenie zachowawcze
łagodzi objawy i przynosi ulgę, przy zaawansowanym stadium
choroby konieczne jest jednak leczenie zabiegowe. Nawrotów
choroby można uniknąć wprowadzając do codziennego
życia działania profilaktyczne i dyscyplinę.
Krwawienie z przewodu pokarmowego wymaga
pilnej konsultacji lekarskiej.
Prawda. Każde krwawienie z przewodu pokarmowego
bezwzględnie wymaga zgłoszenia
się do lekarza i diagnostyki. Leczenie guzków
krwawniczych jest bardziej skuteczne i bezproblemowe,
jeśli schorzenie zostanie rozpoznane
we wczesnym stadium. Dolegliwości charakterystyczne
dla choroby hemoroidalnej mogą
być ponadto sygnałem ciężkich schorzeń, m.in.
nowotworów jelita grubego. Aby je wykluczyć i rozpocząć odpowiednią
terapię należy skorzystać z konsultacji medycznej.
Osoby, które odżywiają się zdrowo i uprawiają sport,
mogą uniknąć dolegliwości hemoroidalnych.
Prawda. Zdrowy tryb życia i odpowiednia dieta mają ścisły
związek z dolegliwościami hemoroidalnymi. Posiłki ubogie
w błonnik, niewystarczająca ilość przyjmowanych płynów,
używki i brak aktywności fizycznej mogą powodować zaparcia,
których konsekwencją jest rozwój żylaków odbytu. W większości
przypadków zdrowy tryb życia pozwala uniknąć przykrych
dolegliwości związanych z hemoroidami.
Najczęściej problemy z hemoroidami dotykają osób
po 50-tym roku życia.
Prawda. Choroba hemoroidalna często występuje u osób
w podeszłym wieku. Wynika to z obniżenia napięcia mięśniowego
oraz zaniku elastyczności tkanki łącznej w warstwie podśluzowej
odbytnicy. Procesy te postępują wraz z wiekiem.
Mity
Hemoroidy są chorobą.
Mit. Hemoroidy to prawidłowa struktura anatomiczna obecna
u każdego człowieka. Tworzy je wiązka naczyń krwionośnych,
umiejscowionych w błonie śluzowej odbytu. Są one odpowiedzialne
za uszczelnienie odbytu, a więc nie dopuszczają do
niekontrolowanego wydostawania się stolca. O chorobie hemoroidalnej
mówimy dopiero wówczas, gdy dojdzie do przekrwienia
i powiększenia się hemoroidów, czego konsekwencją
może być ich wypadanie z odbytu.
Choroba hemoroidalna nie dosięga osób w młodym wieku.
Mit. Chociaż grupą najbardziej narażoną na to schorzenie są
osoby po 50-tym roku życia, coraz częściej jej
objawy obserwuje się wśród młodszej części
społeczeństwa. Jest to wynikiem siedzącego
trybu życia i błędów żywieniowych. Z tego
względu hemoroidy są czasem nazywane chorobą
pracowników biurowych. Choroba hemoroidalna
jest częsta także u kobiet w ciąży i po
porodzie.
Choroba hemoroidalna jest zawsze
konsekwencją niezdrowego trybu życia.
Mit. Choroba hemoroidalna może być uwarunkowana
genetycznie. W niektórych przypadkach
wynika ona ze słabej kondycji mięśni
zwieracza i tkanki łącznej, które są odziedziczone. Nie zawsze
więc problemy z guzkami krwawniczymi wynikają z zaniedbań
pacjenta i nie zawsze mamy na nie wpływ.
Badanie lekarskie w przypadku podejrzenia choroby
hemoroidalnej jest bardzo bolesne.
Mit. Podczas badania pacjent przyjmuje pozycję łokciowo-kolanową,
boczną lub ginekologiczną. Lekarz bada palcem kanał
odbytu. W razie konieczności zastosowania podczas badania
odpowiedniej aparatury, lekarz uprzedza o tym pacjenta i stara
się z nim współpracować. Bolesność takiego badania może wynikać
z silnego napięcia mięśni odbytu. Jeśli będziemy rozluźnieni
i niezestresowani, badanie nie powinno sprawiać bólu.
W przypadku pojawienia się dolegliwości hemoroidalnych
konieczne jest leczenie chirurgiczne.
Mit. W przypadku mało zaawansowanych dolegliwości lekarz
najczęściej zaleca leczenie zapobiegawcze. Niewielkie zmiany
związane z żylakami odbytu mają tendencję do cofania się. Leczenie
zapobiegawcze opiera się głównie na stosowaniu diety
bogatoresztkowej, zwiększeniu ilości płynów dostarczanych
organizmowi i wprowadzeniu do planu dnia ćwiczeń fizycznych.
Objawy utrzymujące się podczas zmiany trybu życia
można łagodzić za pomocą odpowiednich maści i czopków.
Ulgę przynoszą też nasiadówki z rumianku i borowiny.
G.J.
2
Homeopatia 4(16)2009/2010

Porozmawiajmy
o Thymuline i...
Z czym kojarzą się Państwu Święta Bożego Narodzenia? Większość odpowie,
że z udekorowaną choinką, zapachem ciasta, śniegiem za oknem itd. Owszem,
tak właśnie postrzegamy i potem wspominamy czas grudniowych świąt.
Mnie przez kilka dobrych lat ogarniało wspomnienie strachu, wręcz przerażenia
na samą myśl o zbliżających się uroczystościach. Przyczyna była bardzo prozaiczna.
Moje dzieciństwo to Wigilie
u babci na wsi. Babcia była
prawdziwą mistrzynią w kuchni.
Do dzisiaj pamiętam smak
przygotowywanych przez nią
potraw. Nawet proste dania:
omlet (wtedy jeszcze wcale
tak się nie nazywał), twaróg
w śmietanie (nie mylić z twarożkiem
ze śmietaną), bliny,
chałki wypiekane w piecu chlebowym…
Na Boże Narodzenie
były szykowane potrawy wyjątkowe.
Moja mama, niestety
nie odziedziczyła talentów
kulinarnych. Coś tam jeszcze
w genach pozostało, na przykład
sposób wyrobu pierogów
z grzybami ale niewiele poza
tym. Ja w kuchni, to już prawdziwa
porażka. Ledwo radzę
sobie z „gorącym kubkiem”. Po
kilkunastu latach żałosnych
prób kuchnię omijam szerokim
łukiem. Rodzina jakoś pogodziła
się z tym faktem, tym bardziej,
iż przekonałam ją o swoich niezliczonych innych talentach.
Jakich? Hmmm… Różnych. Na przykład świetnie piorę, nikt tak,
jak ja nie potrafi pięknie powiesić wypranych ciuchów (sortuję
wg wielkości, kolorów, skarpety – parami i wszystkie w jednym
kierunku), prasowaniu, układaniu w szafach itp. W kwestii
bardziej „przyjęciowej” – umiem ładnie zapakować prezenty,
przystroić mieszkanie i ogród, udekorować stół (każdego roku
w innej tonacji kolorystycznej). Tylko co z tego, że stół wygląda
pięknie, jak nie ma czego położyć na talerzach… Od kilkunastu
lat wszystkie święta odbywają się w moim domu. Umówiliśmy
się z rodziną, że każdy coś przygotowuje. Kiedyś mama przynosiła
pierogi, kapustę z grzybami i sernik, mój mąż przygotowywał
karpia, barszcz i bigos (na kolejny dzień), a szwagierka robiła
rybę po grecku, galaretę, sałatki i wypieki. I było wyśmienicie
do czasu, aż któregoś roku synek szwagierki rozchorował się tuż
przed Wigilią na tyle poważnie, iż zagroził nam głód świąteczny.
Powstała panika i moje gorączkowe tarcie chrzanu, krojenie
warzyw na sałatkę, nieudolne odpalanie piekarnika i strach,
że nie dam rady. Jakoś sobie poradziłam ale zajęcia kuchenne
znienawidziłam bezpowrotnie. Postanowiłam zadbać o zdrowie
rodziny szwagierki, żeby sytuacja już nigdy nie powtórzyła
się. Każdej jesieni pracowałam nad podniesieniem odporności
systemu immunologicznego Bartusia. Musiał być zdrowy od
listopada do maja (okres obejmował wszystkie święta). I… udaje
się to nam już ponad 20 lat.
Zima. Jaka to zima… Szaro, buro, biało, znowu szaro… Kiedyś
to były zimy… Od połowy listopada było mroźnie, śnieżnie i naprawdę
zimowo. Tak zdecydowanie zróżnicowanie pór roku było
chyba korzystniejsze dla naszych organizmów. Niezdecydowane
pogodowo ni to jesienie, ni to zimy – znacznie gorzej rokują
dla zdrowotności, szczególnie tych młodszych, mniej zahartowanych
pokoleń. Porozmawiajmy zatem o Thymulinie – leku
homeopatycznym zwiększającym odporność.
Czy znacie Państwo lek o nazwie Thymuline ® ? Mam nadzieję,
że część z Państwa zna. Chcę o nim napisać, bo niedawno natknęłam
się na różne fora internetowe, których użytkownicy
wypowiadali się na temat sposobów dawkowania tego leku.
Homeopatia 4(16)2009/2010
3

Byłam wstrząśnięta. Nigdy nie przyszłoby mi do głowy wypowiadać
się w Internecie na temat, którego nie znam. Jednak
ludzie piszą… Często piszą bzdury, niestety. Spróbujmy zatem
uporządkować te informacje.
Thymuline 9 CH. Lek homeopatyczny wytworzony na bazie
syntetycznie otrzymanego hormonu grasicy. Jej działanie immunomodulujące
jest przedmiotem już ponad dwudziestoletnich
badań. W licznych pracach potwierdza się korzystny
wpływ hormonu na produkcję przeciwciał oraz na stymulację
specyficznej i niespecyficznej odpowiedzi komórkowej. Prawidłowa
odpowiedź układu immunologicznego wobec czynników
chorobotwórczych jest możliwa wtedy, kiedy będzie on
w dobrej kondycji.
Wskazania do stosowania Thymuline ® : schorzenia górnych
dróg oddechowych, angina, zapalenie uszu, grypa, infekcje
wirusowe skóry, choroby dróg moczowych i inne.
Postać i dawkowanie leku.
• granulki w tubkach 4-gramowych
(ok. 80 granulek w opakowaniu);
• mikrogranulki w tubkach 1-gramowych
• saszetki zawierające 5 tubek mikrogranulek 1-gramowych
Mikrogranulki w opakowaniach 1-gramowych zażywa się jednorazowo
(zawartość całego opakowania) i jest to niewątpliwie
wygodniejsze dla pacjenta. Bardziej opłacalny jest zakup
saszetki zawierającej 5 tubek.
Granulki z opakowania 4-gramowego należy dzielić na dozy.
1 doza = 10 granulek. Jest to mniej wygodne ale nieco bardziej
ekonomiczne finansowo.
Sposób dawkowania.
• mikrogranulki ( w pojemniku jednodawkowym = 1 g):
pierwszy miesiąc – 1 × w tygodniu 1 dawka (tubka)
kolejne 5 miesięcy – co 2 tygodnie 1 dawka (tubka)
• granulki (w pojemniku 4 g):
pierwszy miesiąc – 1 × w tygodniu 10 granulek
kolejne 5 miesięcy – co 2 tygodnie 1 doza = 10 granulek
Granulki należy stosować podjęzykowo nie mniej niż ok. 30 minut
przed lub po jedzeniu (jak każdy lek homeopatyczny). Podając lek
małym dzieciom można granulki rozpuścić go w niewielkiej ilości
przegotowanej letniej wody.
Danuta Biernacka
Thymuline 9 CH zalecana jest szczególnie dzieciom z nawracającymi
infekcjami górnych dróg oddechowych. Zmniejsza
częstotliwość nawrotów infekcji i powikłań z nimi związanych
oraz skraca czas ich trwania. Lek można stosować zarówno
w okresie bezobjawowym – profilaktycznie, jak również
w okresie występowania infekcji. W tym drugim przypadku
kurację z użyciem Thymuline można łączyć z podawaniem innych
leków homeopatycznych (np. Oscilococcinum, Homeovox,
Paragrippe) lub zleconych przez lekarza leków allopatycznych.
Lek nie wywołuje interakcji z innymi lekami.
4
Homeopatia 4(16)2009/2010

Syrop
na medal
Od lat Polacy są w światowej czołówce pod względem ilości zażywanych leków. Z roku
na rok wzrasta w naszym kraju sprzedaż preparatów farmaceutycznych, a wśród nich
syropów. Czy wiemy jednak na pewno czym są zawiesiny, po które sięgamy, gdy doskwiera
nam kaszel? Na co zwracamy uwagę podczas ich zakupu i jaką rolę odgrywa dla nas
opinia farmaceuty? Wyniki przeprowadzonych na zlecenie firmy Boiron badań rzucają
światło na zachowania kaszlących klientów polskich aptek.
Remedium na kaszel
Syrop należy do najstarszych ze znanych ludzkości
postaci leków. Jego nazwa pochodzi od
arabskiego słowa sherab, oznaczającego napój.
Niezależnie od zastosowania, sporządza się go
według podobnej procedury. Spreparowana
wcześniej substancja lecznicza zostaje rozpuszczona
w stężonym, ok. 60-cio procentowym
roztworze cukru, najczęściej sacharozy. Szczególne
szerokie zastosowanie syropy znajdują
w pediatrii. Mają zazwyczaj przyjemny smak
i są łatwe do przełknięcia, co ułatwia ich podawanie
nawet małym dzieciom. Poza tym
są jedyną (obok kropli) formą łagodzenia dolegliwości
kaszlowych u najmłodszych, gdyż
tabletki na kaszel można podawać dopiero
od 12 r.ż. Cenią je sobie także osoby starsze,
którym sprawia kłopot połykanie tradycyjnych
pastylek.
Głównym przeznaczeniem syropów jest łagodzenie objawów
towarzyszących infekcjom górnych dróg oddechowych,
takich jak ból gardła i kaszel. Syropy na kaszel są
obecnie jednymi z najczęściej kupowanych medykamentów
w naszym kraju, zwłaszcza spośród specyfików z grupy OTC
(ang. Over-the-counter), czyli dostępnych bez recepty. Jednocześnie
należą do preparatów, których zakup najczęściej konsultujemy
z farmaceutą.
„Poproszę jakiś syrop...”
W przeprowadzanych w lipcu 2008 badaniach sprawdzano co
mieszkańcy naszego kraju wiedzą na temat syropów, a także
czym kierują się przy ich wyborze. Badanie miało postać wywiadów
z farmaceutami, a więc osobami, które o zachowaniu
Polaków w aptece wiedzą najwięcej. Zapytano ich także o to,
co decyduje o poleceniu takiego, a nie innego syropu kupującemu.
Jak pokazały badania, chociaż większość z nas deklaruje, że
jest w stanie rozróżnić rodzaje kaszlu, z doświadczenia farmaceutów
wynika co innego. W ich opinii konsumenci rozważający
zakup syropu zazwyczaj nie są w stanie zdecydowanie
stwierdzić czy męczący ich (lub ich bliskich) kaszel jest suchy
czy mokry. Personel aptek szacuje, że pacjentów, którzy nie
mają z tym trudności jest jedynie około 20% w małych miastach
i około 35% w większych aglomeracjach. W pozostałych
przypadkach dopiero konkretne pytania aptekarza lub prośba
o zademonstrowanie kaszlu umożliwia właściwą diagnozę.
Wynika z tego, że zawsze lepiej zasięgnąć porady specjalisty
niż zbytnio ufać własnej ocenie. A nawet ci z nas, którzy poprawnie
definiują kaszel suchy i mokry, nie zawsze potrafią
dobrać rodzaj syropu odpowiednio do dolegliwości.
„...tylko żeby był słodki”.
Na rynku znajduje się obecnie kilkanaście marek płynnych
preparatów łagodzących kaszel. Z badań wynika, że wyboru
spośród nich dokonujemy przede wszystkim pod wpływem
sugestii lekarza lub farmaceuty, poprzednich doświadczeń lub
opinii znajomych osób. Wyniki te nie są zaskakujące, gdyż najbardziej
istotna jest dla nas efektywność preparatu, a źródłem
wiedzy na ten temat są specjaliści lub osoby, którem miały
styczność z danym preparatem. Znajduje to odzwierciedlenie
także w praktyce lekarskiej. – Po otrzymaniu recepty pacjenci
są głównie zainteresowani skutecznością zaordynowanego syropu
i bezpieczeństwem jego stosowania (np. u kobiet w ciąży).
Pytają przede wszystkim, jak szybko zacznie działać i kiedy
ustąpią męczące ich objawy – mówi dr Marek Lorenc, specja-
Homeopatia 4(16)2009/2010
5

lista medycyny rodzinnej.
W opinii przebadanych aptekarzy również bezpieczeństwo
ma dla nas ogromne znaczenie, dlatego w aptecznym okienku
bardzo często pytamy o brak przeciwwskazań do stosowania
leku. Dotyczy to zwłaszcza sytuacji, gdy kupowany preparat
będzie podawany małemu dziecku. Farmaceuci zwykle polecają
wówczas produkty, które zawierają tylko naturalne składniki,
a których na rynku jest stosunkowo mało (np. Stodal ® , Drosetux
® ) Wybór taki jest podyktowany brakiem działań niepożądanych,
które mogą wywoływać inne preparaty. Bowiem
w przypadku syropów zawierających niebezpieczne składniki
chemiczne, mogą się one pojawić się np. w postaci nudności,
wymiotów, podrażnień przewodu pokarmowego lub nadmiernego
pobudzenia. Problem ten znika, gdy mamy do czynienia
z syropem w pełni naturalnym i wyprodukowanym specjalnie
dla najmłodszych pacjentów. W dalszej kolejności dla konsumentów
liczy się cena oraz brak zawartości spirytusu. Ważny
jest także smak. Co może zaskakiwać, czynnik ten odgrywa
dużą rolę nie tylko w przypadku syropów dla najmłodszych.
Okazuje się, że słodkie preparaty, przeznaczone głównie dla
dzieci (takie jak np. Drostetux ® ), cieszą się popularnością także
wśród dorosłych. Aptekarze twierdzą, że część ich klientów
dużą wagę przykłada również do koloru i konsystencji
preparatu – im gęstszy syrop tym większa jego subiektywnie
postrzegana skuteczność.
„Który wybrać, pani magister?”
Bardzo często przy wyborze syropu kluczową rolę odgrywa
dla nas opinia eksperta. Czym kierują się aptekarze polecając
nam ten, a nie inny specyfik ? Farmaceuci biorący udział w badaniu
zgodnie twierdzą, że zazwyczaj decyzję o rekomendacji
danego preparatu poprzedzają krótką rozmową z pacjentem,
podczas której ustalają rodzaj kaszlu, pytają go o poprzednie
doświadczenia z tego typu środkami i podatność na działania
uboczne. Nie bez znaczenia pozostaje dla nich także kondycja
ekonomiczna klienta. Zalecając konkretny syrop pracownicy
aptek opierają się głównie na swoich przekonaniach co do
skuteczności leku. Najczęściej rekomendują specyfiki, które
uznają za bezpieczne, sprawdzone oraz które dają najlepsze rezultaty.
W mniejszym stopniu niż konsumenci kierują się przy
tym reklamą, a w większym fachową wiedzą o produktach.
Przykładowo syrop Stodal ® zdobył uznanie ze względu na bezpieczeństwo
stosowania (średnia ocena 2,95 w skali od -3 do
3), naturalne składniki (średnia ocena 2,53), ale także wielkość
opakowania (średnia ocena 2,53) i dobry smak (średnia ocena
1,63). Przez pryzmat bezpieczeństwa stosowania równie wysoko
oceniony został Drosetux ® (średnia ocena także 2,95). Badani
aptekarze stwierdzili, że polecają go szczególnie często przy
suchym i męczącym kaszlu u dzieci. Nadal jednak najbardziej
popularnym na dolegliwości gardła środkiem farmaceutycznym
pozostaje Flegamina (średnia ocena w kategorii „znany
klientom” – 3,0), na co nie bez wpływu pozostaje cena (farmaceuci
ocenili ją na 1,83). Z dostępnych na rynku preparatów
chętnie polecany jest też syrop Mucosolvan, który zdaniem
badanych szybko przynosi ulgę (średnia ocena 2,57). Wyniki
badań wyraźnie wskazują jednak na trend do coraz większego
zwracania uwagi na bezpieczny i nieinwazyjny skład wybieranego
farmaceutyku, zwłaszcza gdy będzie on podawany
najmłodszym pacjentom.
Wśród przebadanych aptekarzy dobrą opinią cieszą się syropy
homeopatyczne, choć konsumenci pytają o nie rzadziej, niż
o tradycyjne środki. Ci z nich, którzy jednak sprawdzili ich działanie,
chętnie po nie wracają. – Homeopatyczne syropy działają
na zasadzie drenażu, tj. oczyszczenia narządu dotkniętego
chorobą, co znacząco poprawia jego funkcjonowanie i ułatwia
proces zdrowienia. To jedna z cech, która decyduje o ich popularności
– podkreśla dr Marek Lorenc. Są one także szczególnie
polecane, gdy w grę wchodzi bezpieczeństwo stosowania,
a także brak przeciwwskazań podczas zażywania innego
leku.
A co farmaceuci odradzają? Aptekarze, zwłaszcza starszej daty,
niechętnie polecają syropy, które niedawno usunięto z listy
leków wydawanych wyłącznie na receptę. Traktują je ciągle
jako mocniejsze i mniej bezpieczne. Rzadko zalecają też środki
z zawartością kodeiny, alkoholu lub efedryny, zwłaszcza kiedy
syrop kupowany jest z przeznaczeniem dla małego dziecka.
Badania pokazały, że Polaków cechuje rozwaga w kwestii wyboru
preparatu na kaszel. Staramy się unikać podejmowania
emocjonalnych decyzji „przy aptecznym okienku”. Kluczowa
zazwyczaj jest dla nas nabyta wiedza o skuteczności specyfiku
oraz opinia fachowców. Farmaceuci natomiast wydają się
być świadomi swojej roli eksperta i doradcy, a także zaufania,
jakie pokładają w nich konsumenci. Pacjent zgłaszający się
z prośbą o rekomendację syropu na ogół może liczyć na rzetelną
poradę popartą wiedzą i doświadczeniem. - Należy jednak
pamiętać, że rozmowa z aptekarzem nie jest w stanie zastąpić
konsultacji lekarskiej. Jeśli 3 dni po zastosowaniu syropu nie
ma radykalnej poprawy lub są objawy ogólnego pogorszenia,
w trosce o swoje zdrowie należy pilnie zasięgnąć rady lekarza
rodzinnego – podsumowuje dr Lorenc.
Źródło: www.nazdrowie.pl „Syropy na medal”
6
Homeopatia 4(16)2009/2010

Jak pokonać
grypę
Grypa jako wysoce zakaźna choroba atakująca układ oddechowy
znana jest od czasów starożytnych. Jedna z epidemii grypy
była już opisywana przez Hipokratesa w 412 r. p.n.e.
W strefie umiarkowanej, a więc także
w Polsce, zachorowania na grypę występują
sezonowo, to jest w miesiącach od września
/ października do marca / kwietnia,
a szczyt zachorowań występuje zwykle
między styczniem a marcem.
Nie wiadomo dokładnie, jakie są powody
sezonowości zachorowań na grypę. Wydaje
się, że mają tu znaczenie pewne czynniki
środowiskowe, jak np. duże zagęszczenie
osób w pomieszczeniach w okresie zimy
przy jednocześnie zmniejszonej wentylacji
tych pomieszczeń, czy też niskie temperatury
i niska wilgotność w czasie zimy, co
stanowi dogodne warunki dla zachowania
przez wirusy grypy zdolności do namnażania
się.
Największa zapadalność na grypę występuje
u dzieci i nastolatków, a największa
śmiertelność z powodu grypy i powikłań
pogrypowych dotyczy populacji ludzi starszych.
Istnieją także badania wskazujące, że czynnikiem sprzyjającym
zachorowaniu na grypę jest palenie tytoniu.
Jak rozpoznać grypę 1
Grypa przebiega pod postacią zespołu nagle pojawiających się
objawów, takich jak:
• kaszel,
• gorączka powyżej 38°C,
• ból mięśni i/lub ból głowy.
Różnice pomiędzy zakażeniem grypowym, a popularnym przeziębieniem:
CECHY
CHARAKTERYSTYCZNE
Początek choroby
Temperatura ciała
Bóle stawów i mięśni
Ból głowy
Samopoczucie
Katar
Suchy kaszel
Chrypka
Powikłania
GRYPA
nagły, objawy ostre
wysoka (>38)
bardzo często
bardzo często
bardzo złe
nie zawsze
często
rzadko
często
PRZEZIĘBIENIE
W przebiegu każdej infekcji grypowej,
poza wymienionymi powyżej,
częste są następujące objawy kliniczne
pojawiające się u pacjenta
w sposób nagły:
• objawy ogólne: dreszcze, uczucie
ogólnego rozbicia,
• osłabienie, brak apetytu,
• bóle kostno-stawowe,
• objawy ze strony górnych dróg
oddechowych: przekrwienie śluzówek
gardła,
• nieżyt nosa, suchy nieproduktywny
kaszel,
• senność – objaw rzadko występujący
u dorosłych, natomiast
• u dzieci poniżej 4 roku życia
w około 50% przypadków,
• u niemowląt i małych dzieci mogą
występować: apatia,
• niechęć do jedzenia,
• zaburzenia oddychania związane z niedrożnością nosa,
• objawy żołądkowo-jelitowe: nudności, biegunka i wymioty.
Typowy przebieg zakażenia
W niepowikłanym zakażeniu wirusem grypy stan chorego ulega
poprawia się po około 7 dniach. Najdłużej utrzymującymi
się objawami mogą być: kaszel – nawet do 2 tygodni,
utrzymujące się poczucie choroby i osłabienie – szczególnie
u osób starszych lub chorujących na schorzenia przewlekłe.
Co należy wiedzieć o Oscillococcinum ® ?
• Nie wywołuje znanych skutków
powolny, objawy łagodne
zwykle nieznacznie podwyższona
rzadko
rzadko
umiarkowanie złe
bardzo często
rzadko
często
rzadko
ubocznych, w tym nie wywołuje
senności.
• Nie ma ryzyka przedawkowania
i nie wpływa na choroby współistniejące,
np. na zmianę ciśnienia
krwi, itp.
• Nie wpływa na działanie innych
leków.
• Jest bezpieczny dla całej rodziny,
dla osób „od 6 do 106 lat”. Zastosowanie
u niemowląt i dzieci poniżej
6. roku życia wymaga zasięgnięcia
opinii lekarza.
• Pomaga zlikwidować pierwsze
objawy grypy i przeziębie-
Homeopatia 4(16)2009/2010
7

nia, takie jak złe samopoczucie, gorączkę,
a zastosowanie leku od razu, zanim grypa
się rozwinie, skraca jej czas trwania
i łagodzi jej przebieg.
• Działa szybko, zwłaszcza, jeśli jest użyty
na początku choroby, po pojawieniu się
pierwszych objawów. Dlatego warto mieć
Oscillococcinum ® w domowej apteczce.
• Może być bezpiecznie stosowany z innymi
lekami, ponieważ nie wykazuje interakcji
z innymi lekami, pochodzenia chemicznego
czy roślinnego, bądź suplementami diety.
Może być stosowany przez osoby leczące
się z powodu chorób przewlekłych.
• Stanowi szybkie, właściwe i godne zaufania
rozwiązanie w samoleczeniu objawów przeziębienia
i grypy. Jeżeli, pomimo leczenia,
objawy utrzymują się przez dłużej niż 3 dni
lub nasilają, należy zwrócić się o po radę do
lekarza, który ustali diagnozę i zaproponuje
odpowiednią terapię.
• Jak w przypadku każdego leku, kobiety w ciąży
powinny przed podjęciem leczenia skonsultować
się ze swoim lekarzem lub farmaceutą.
• Tak jak każdy lek, Oscillococcinum ® ma termin
ważności umieszczony na kartoniku,
którego nie należy przekraczać. Czas stosowania
wynosi dla Oscillococcinum ® 5 lat od
daty produkcji.
Więcej informacji oraz możliwość zadania pytania
ekspertowi na: www.oscillococcinum.pl.
Skład jakościowy i ilościowy:
1 g granulek zawiera substancje czynne:
Anas barbariae hepatis et cordis
extractum 200K 0.01 ml.
Postać farmaceutyczna:
granulki w pojemniku jednodawkowym.
Wskazania do stosowania:
objawy grypy, przeziębienia i infekcji
grypopodobnych: gorączka (do 38,5°C), uczucie
ogólnego rozbicia, bóle mięśniowe i kostno-stawowe.
Przeciwwskazania:
nadwrażliwość na substancję czynną
lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.
Podmiot odpowiedzialny:
Boiron SA, 20 rue de la Libération,
69110 Sainte-Foy-lès-Lyon, Francja.
1) Makowiec-Dyrda M. i wsp.: Profilaktyka i leczenie grypy. Wytyczne Kolegium Lekarzy Rodzinnych w Polsce,
wyd. AKTIS, Łódź 2006, s. 13–14.
8
Homeopatia 4(16)2009/2010

Konsekwencje złych
nawyków emisji głosu
Chrypka i nawracające stany zapalne są często wynikiem
złych nawyków w emisji głosu. W tekście opowiemy o ćwiczeniach
pozwalających rozluźnić mięśnie gardła i szczęk.
Gdyby ktoś zapytał Cię, po czym można poznać nauczyciela,
zapewne odpowiedziałbyś to, co większość ludzi. Tym, co
wyróżnia nauczyciela spośród innych profesji, jest jego głos.
Przede wszystkim głośny, krzykliwy, raczej wysoki i bardzo
często zachrypnięty. Aby zapracować sobie na taki sposób
mówienia i uzyskać taki efekt dźwiękowy wcale nie trzeba
kilkunastu lat pracy w szkole. Niektórym wystarczy tylko rok
(a nawet i nie) intensywnego używania narządu głosu w warunkach
szkolnych, który przecież różni się od sposobu, w jaki
korzystamy z niego w sytuacjach rodzinnych czy towarzyskich.
Nauczyciel albo zaczyna pracę w szkole z potężnym zasobem
złych nawyków, gdyż je przyswoił (obserwując swoją rodzinę,
otoczenie, w którym wzrastał) albo nikt wcześniej nie nauczył
go, jak emitować głos bez obciążania strun głosowych
albo też tworzy je sam, próbując odnaleźć się w sytuacji, gdy
musi zapanować nad gromadką dzieci nie tylko siedzących
w ławkach, ale również biegających po szkolnych holach czy
boiskach. Inną przyczyną złych nawyków emisyjnych są codzienne
stresy i napięcia. Negatywnie odbijają się one i na
postawie ciała i na sposobie oddychania. Gdy przytłacza nas
ciężar obowiązków, trudne sytuacje zawodowe, wymagania,
troska o bezpieczeństwo uczniów czy lęk przed oceną naszej
pracy, uginamy się pod ich ciężarem i pomniejszamy się: garbimy
się. To także powoduje, że zaczynamy coraz gorzej oddychać
– szybko, płytko i łapczywie. Zapominamy o spokojnym,
głębokim oddechu, co nie jest wskazane, gdy dużo i często
mówimy. To właśnie oddech jest tym elementem emisji głosu,
który u nauczycieli najczęściej źle funkcjonuje. Innym, równie
niebezpiecznym nawykiem, jest mówienie zbyt wysoko i zbyt
głośno. Takie emitowanie dźwięków może wynikać między
innymi z hałasu (nawet drobny szum w klasie prowokuje podnoszenie
głosu), trudności w utrzymaniu dyscypliny w klasie,
ale w przypadku nauczycieli nauczania zintegrowanego może
mieć inne źródło, związane z jednej strony z wiekiem dziecka
i budową ich krtani, z drugiej, wynika z procesu komunikacji.
Małe dzieci mają mniejszą krtań, umieszczoną wyżej i krótsze
niż osoby dorosłe czy młodzież po okresie dojrzewania, struny
głosowe. Emitują zatem wyższe dźwięki. Są spontaniczne,
bardzo emocjonalne, ekspresyjne, co sprawia, że często ich
głos jest krzykliwy i ma bardzo duże natężenie. Nauczyciel,
aby nawiązać z nimi lepszy kontakt, podświadomie próbuje
się do nich dopasować. Często nie kontrolując tego, zaczyna
w różnych sytuacjach (także poza szkołą!) mówić wyżej
(tj. poza swoją optymalną wysokością głosu, tzw. średnicą)
i głośniej. Poza tym niecierpliwe i „wiercące się” małe dzieci
wymagają uciszania i przypominania o wielu rzeczach,
a więc i większej aktywności głosowej nauczyciela. Stres i złe
nawyki – głównie oddechowe i głosowe, o których była mowa
powyżej – prowadzą do przeforsowania głosu. Istotne jest to,
że często nie występują one w izolacji, ale łączą się z wieloma
czynnikami np. chorobami organizmu, przyjmowanymi lekami,
paleniem papierosów, niekorzystnymi warunkami pracy
(zakurzenie, zapylenie, niska wilgotność powietrza) czy fizycznym
zmęczeniem spowodowanym niewyspaniem. Obciążona
niepotrzebnym wysiłkiem krtań zaczyna się buntować. Ciało
wysyła nam sygnał w postaci chrypki lub często nawracających
stanów zapalnych (przez podrażnione śluzówki łatwiej przenikają
wirusy i bakterie). Jeśli nie reagujemy na te sygnały może
skończyć się to poważnych schorzeniem strun głosowych (np.
bezgłosem, guzkami głosowymi lub niedomykalnością głośni)
Homeopatia 4(16)2009/2010
9

i trudnościami w wykonywaniu pracy zawodowej. Głos to przecież
podstawowe narzędzie pracy każdego nauczyciela, o które
należy dbać. Jak? Można zapobiegać i leczyć. Takie działanie
ma między innymi znany już wielu nauczycielom homeopatyczny
środek – Homeovox ® . Specjalnie dobrane składniki nie
tylko pomagają zwalczyć chrypkę spowodowaną nadmiernym
mechanicznym wysiłkiem głosowym i niekorzystnymi warunkami
zewnętrznymi (np. suche powietrze), ale również działają
profilaktycznie na struny głosowe. Stanowią też wsparcie
w sytuacjach intensywnej pracy głosem. Jego ogromną zaletą
jest to, że nie ma działań ubocznych i dodatkowo nie wysusza
delikatnej śluzówki jamy ustnej. A tego przecież chcemy
uniknąć. Innym sposobem, nieco bardziej wymagającym, są
ćwiczenia, które pomagają pozbyć się napięcia z krtani, gardła
i szczęk. Czy zauważyłeś, że stres, silne emocje, trema, strach,
lęk powodują, że pojawia się chrypka, głos czasem zanika
a sztywna szczęka uniemożliwia swobodne mówienie? Poniższe
ćwiczenia rozluźniają napięte mięśni tych obszarów ciała.
Ich zaletą jest to, że można je wykonywać także z dziećmi,
które bardzo entuzjastycznie reagują na to wszystko, co nowe
i co związane z angażowaniem różnych części ciała. Ćwiczenia
powtarzamy od 3 do 8 razy. Można je wykonywać wielokrotnie
w ciągu dnia.
1. „Relaks z oddechem”
Oddychamy: wdech to ziewnięcie, wydech to westchnięcie.
Odwołujemy się do naturalnych odruchów naszego ciała
2. „Ciało bez szyi”
Chowamy głowę między ramionami - Podnosimy barki do góry,
tak, by szyja schowała się między nimi. Utrzymujemy napięcia
przez kilka sekund, opuszczamy barki i odczuwamy rozluźnienie
mięśni.
3. Automasaż
Opukiwanie opuszkami palców twarzy, szyi, karku i ramion.
4. Napinanie i rozluźnianie całego ciała
Spróbuj napiąć jednocześnie jak najwięcej mięśni ciała. Zaciśnij
dłonie, podkurcz palce stóp, napij łydki, uda itd., zaciśnij też
oczy, twarz. Utrzymaj napięcie kilka sekund, rozluźnij mięśnie
i odczuj różnicę. Co zmieniło się w ciele?
5. „Ciepłe dłonie”
Pocieramy dłonie jedna o drugą, kiedy są ciepłe, przykładamy
je do policzków; rozgrzewamy je ponownie, i przykładamy
ciepłe dłonie na szyję (okolica krtani) i kark. Ciepło z dłoni
przechodzi na mięśnie, przyjemnie je rozluźnia.
6. „Głowa na dłoniach”
Obejmujemy dłońmi głowę, następnie przesuwamy ją raz na
prawo, raz na lewo powoli i rytmicznie, rozciągamy mięśnie
szyi. Powtarzamy rozciąganie, dłońmi podnosimy i opuszczamy
głowę.
8. „Kopara”
Wyobrażamy sobie, że zdarzyło się coś, co odjęło nam mowę
i z wrażenia „opada nam kopara” (luźny opad żuchwy, bez
wysiłku).
9. „Gumowa żuchwa”
Rozciągamy usta w szerokim uśmiechu, utrzymujemy ten
uśmiech i jednocześnie opuszczamy i zamykamy żuchwę.
10. „Jabłko”
Wyobrażamy sobie, że w dłoni trzymamy duże soczyste jabłko.
Kilkakrotnie otwieramy buzię jakbyśmy chcieli je ugryźć.
11. „Walka żwaczy”
Mocno zaciskamy zęby, następnie maksymalnie (uwaga na
„zawiasy”) otwieramy żuchwę.
12. „Malarz”
Otwieramy szeroko buzię, żuchwa opada i pozostaje nieruchoma
(można delikatnie przytrzymać ją palcem). Czubkiem
języka na podniebieniu malujemy różne obrazki.
13. „Luz blues”
Swobodnie parskamy oraz wibrujemy wargami prrrr…, brrr…
14. „Lew”
Zamieniamy się w groźnego lwa, wysuwamy język daleko na
brodę i ziewamy z językiem na zewnątrz (nie pozwalamy mu
się cofnąć podczas ziewania). Następnie wydobywamy długą
samogłoskę aaaa… i pilnujmy, by język nie uciekał do tyłu.
15. „1/2 ziewania”
Przeciągamy się i zaczynamy ziewać, ale zatrzymujemy się
w jego połowie, utrzymujemy ten przyjemny stan odprężenia
w gardle, krtani i żuchwie.
16. Chuchanie
Grzejemy zmarznięte dłonie. Na dłoniach odczuwamy ciepłe
powietrze.
17. „Mruczanki”
Delikatnie i cicho mruczymy mmmmmm… lub oooommm...
Regularne stosowanie przedstawionych ćwiczeń, zwłaszcza,
gdy zaczynamy odczuwać napięcie lub pojawia się chrypka,
przynosi efekty – przekonaj się o tym. Powodzenia.
Sylwia Prusakiewicz-Kucharska
Trener głosu, logopeda, pedagog
7. „Mim”
Wykonujemy różne głupie miny, próbujemy zaangażować jak
najwięcej mięśni twarzy oraz wargi i żuchwę.
10
Homeopatia 4(16)2009/2010

Dlaczego Homeovox ® ?
Unikalna formuła
– dzięki odpowiednio dobranym składnikom, lek jest
stosowany na chrypkę, nadwyrężenie strun głosowych,
Podwójne zastosowanie
– może być stosowany przed wystąpieniem
związanym z nadwyrężeniem strun głosowych
jak również w przypadku pojawienia się chrypki,
Bezpieczeństwo
– może być stosowany z innymi lekami
bez ryzyka interakcji.
BOIR/LZ/HOVOX/29/08.2009
Homeovox ® . Produkt złożony. Postać farmaceutyczna: tabletki
powlekane. Wskazania do stosowania: chrypka, nadwyrężenie strun
głosowych (mówienie, śpiewanie). Przeciwwskazania: nadwrażliwość
na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.
Podmiot odpowiedzialny: BOIRON SA, 20 rue de la Libération,
69110 Sainte Foy-lès-Lyon, Francja.
www.boiron.pl
www.homeovox.pl
Przed użyciem zapoznaj się z ulotką, która zawiera wskazania, przeciwwskazania, dane
dotyczące działań niepożądanych i dawkowanie oraz informacje dotyczące stosowania
produktu leczniczego, bądź skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą, gdyż każdy lek
niewłaściwie stosowany zagraża Twojemu życiu lub zdrowiu.

Krzyżówka nr 16
Znaczenie wyrazów.
A1.
Poziomo:
A12.
B9.
B14.
C1.
C10.
D9.
E1.
E6.
E12.
F10.
G1.
G12.
H1.
I3.
J6.
J9.
K1.
K8.
Choroba objawiająca się w postaci piekących, swędzących
pęcherzyków wypełnionych wodą; występują na twarzy,
wargach i narządach płciowych.
Pocałowana zamienia się w księcia z bajki.
Oznaczenie jednostki atmosfery chemicznej.
...rem, acta, personam.
Dla Polaka – Polska, dla Francuza – Francja.
Gatunek jabłka, którego nazwa przypomina imię żeńskie.
Symbol chemiczny wapnia.
Główny składnik powietrza.
Na przykład Drosetux firmy BOIRON, skuteczny na suchy kaszel.
Nadpobudliwosć psychoruchowa u dzieci.
Jednostka powierzchni gruntu w angielskim układzie miar.
Małpa człekokształtna, ale nie szympans.
Mamy z nim czynienia w zimie, szczypie w uszy, nos i policzki.
Posłużył do okrutnego ukarania Azji Tuhajbejowicza w „Trylogii”.
Przeciwieństwo konformizmu.
Rzeczpospolita Polska.
Po czesku – „tak”.
Z drugiej strony rewersów.
Poruszanie lalkami w teatrze lalkowym.
1A.
2G.
3A.
5A.
5F.
6I.
7A.
7G.
8E.
9A.
Pionowo:
9D.
9I.
10A.
10I.
11H.
12A.
13G.
14A.
15A.
15E.
Naśladowanie przez wyrazy dźwięków naturalnych.
W mitologii egipskiej stwórca świata, pan ładu we wszechświecie.
Rozsądnie, „z głową”.
W parze z wdziękiem.
Bez niego pies nie mógłby merdać.
Tafle lodu na jeziorze.
Posiadający dużą wartość.
Ślad, którego szuka np. policjant.
W mitologii greckiej tytanida, córka Uranosa i Gai.
Według wierzeń staroegipskich całokształt wartości duchowych,
jakie otrzymuje człowiek w momencie poczęcia.
... nieco.
Wielbiciel np. zespołu muzycznego.
Imitacja przedmiotu.
My i...
Pierwiastek chemiczny mający zastosowanie w medycynie
jako środek uspokajający.
Żołnierz policji wojskowej.
Ma urojenia, czyli...
Na konia.
Adela lub Adrianna.
Krótki, płytki sen.
Po wpisaniu liter w oznakowane miejsca odczytasz hasło:
Pierwszych dziesięć osób, które nadeślą do 8 lutego 2010 r.
na adres redakcji prawidłowe rozwiązanie z dopiskiem „Krzyżówka nr 16”
otrzyma atrakcyjne nagrody. Upominki zostaną wysłane pocztą.
Rozwiązaniem „Krzyżówki nr 15” jest hasło:
Z homeopatią pokonasz jesienne schorzenia.
Laureatami „Krzyżówki nr 15” są następujące osoby:
Gabriela Pawlus, Aneta Jurczyk, Kazimiera Węcek-Kolenda,
Beata Płonka, Danuta Przywecka, Danuta Kochanowska,
Kazimierz Baranowski, Irena Dąbrowska, Mikosz Henryk,
Marian Banach. Serdecznie gratulujemy.
12
Homeopatia 4(16)2009/2010