J - Comhaltas Archive

hi mo sheanathair ag gui an uile rnhallacht
air fein os iseal i ngeall ar chomh
hamaideach saonta is a bhi se. A
thuisce a duirt an strainsei r leis gan a
bheal a oscailt fad a bhi se ar a dhroim,
ba choir go dtuigfi da ce leis a raibh se
ag caint. Ach niorbh aon mhaith a
bheith ag deanamh brain nuair a bhi an
bran dean ta, agus thosaigh se ag sarnhlu
da fein a raibh i ndan do. Cad a tharladh,
no ca leagfadh an capall e le
breacadh an lae?
Minic a chuala se faoi dhaoine a rug
an Puca chun siuil fado fada . A uncail
fein - nar thit an tu baiste sin air, agus
ni fhaca einne riarnh aris e! Agus duine
de na Drisceolaigh a bhi ag cuairtiocht
- a dhala fein - Oiche Sharnhna agus
nar thainig abhaile. Nach bhfuarthas
eisean an la ina dhiaidh sin ar bhruach
an Locha Deirg i dTfr Chonaill - e
cosnochta, ar saochan ceille, agus fad
Eireann ana theach fein.
A g
machnamh ar na cursai sin a bhf
se agus e deich mile sli a bhaile.
Ag dui trid an Bhearna Mhor
doibh bhuail smaoineamh eile e -
cad dearfadh se lena bhean da
mba rud e gur leag se suil uirthi aris?
Ar aghaidh leo de ruaig reatha agus
nlorbh fhada go raibh se i gcuid den tir
nach raibh eolas na aithne ar bith aige
uirthi. Thosaigh se ag tabhairt a
pheacai chun cuirnhne agus ag ra a
phaidreacha os iseal. Agus ansin, agus
iad ag sciurdadh tri ghleann mar domhain
, cad dearfa ach bhog daba mar cuir
a bheola an chapaill, agus car thuirling
se ach i mbeal Thaidhg - beal a bhi ar
leathadh aige agus e ag iarraidh a anail
a tharraingt. An dtuigeann tu anois me?
B' in buille na tubaiste! Ni fheadfadh
aon duine beo cur suas lena leitheid,
agus nlor thuisce crioch leis an gcasachtach
agus an seiliu agus an bealghlanadh
na lig Tadhg beic as -
" Scread maidine ort, a mhic an
diabhail! Go mbrise tu do rnhuineal -"
Agus leis sin samhlaiodh do go raibh
se ag titim - ag titim - no gur bhuail se
an talamh de thuairt a bhain croitheadh
as a raibh d'fhiacla aige, agus a d'fhag ar
seachranbeille e.
Nuair a th