Zorgkrant oktober 2019

ROEL TER VOERT ZET HORECAONDERNEMING IN DE GEEST VAN VADER JAN VOORT
‘Nu vooral catering en horecaservice op locatie in
plaats van grootschalige feesten in eigen zaal.’
Megchelen – Eind 2018 overleed Jan ter Voert van het gelijknamige Café-Restaurant.
Zoon Roel zet sindsdien de onderneming geheel in de
geest van zijn nu al legendarische, gastvrije vader voort. De tijden van
de grote bruiloften en partijen zijn definitief voorbij, de focus ligt nu
vooral op catering en de dienstverlening op locatie, zoals ook tijdens de
aanstaande Senioren Actief Beurs Achterhoek van Arc en Ciel waar Ter
Voert de catering voor rekening neemt.
Door Reinier Kroesen
Op de locatie aan het huidige
Oranjeplein in Megchelen is al
eeuwenlang sprake van horecabedrijvigheid.
Rond de Eerste Wereldoorlog
nam de overgrootvader
van Roel - die ook al Jan ter Voert
heette - de zaak over van de kinderloos
gebleven ondernemer Albert
Sleutjes. Anno 2019 staat dus al de
vierde generatie Ter Voert aan het
roer. Een gesprek met de 46-jarige
Roel ter Voert die een mooie familietraditie
wil voortzetten in de
geest van zijn bijzondere vader.
Roel, gaat de zaak ooit jouw
naam dragen?
“Nee, dat gaat niet gebeuren. Het
Café-Restaurant blijft ook na het
overlijden van mijn vader in de
toekomst gewoon Jan ter Voert heten.
Waar je ook komt, die naam
wordt gelijk op een positieve manier
geassocieerd met Megchelen.
Vorig jaar in de kermisperiode
werd hij ziek. In augustus bleek
kanker de oorzaak te zijn, er was
niet veel meer aan te doen. Toen
gingen alle lichten uit, dan kom je
in zo’n rollercoaster en vraag je je
af: en nu dan? Hij had gelukkig alles
al wel beschreven, maar dan
nog. Hij had zoveel energie. Kon
iedereen aansporen op een leuke
manier, terwijl wij de tong op de
schoenen hadden hangen. Daar
heb ik een hoop van geleerd. We
hebben moeilijke jaren gehad,
toen met de recessie. Men had de
hand op de knip en niemand ging
meer trouwen, de bruiloften en
partijen die we altijd hadden liepen
enorm terug. Tot ons grote geluk
waren we toen al gestart met
de catering, daar hadden we al
naam mee gemaakt. Pa was een
goedzak, voor iedereen. Toen hij
de ziekenzalving kreeg zong hij
nog. Op zijn sterfbed zei hij dat de
befaamde Nieuwjaarsparty enkele
dagen later gewoon moest doorgaan.
Hij overleed op 27 december.”
De grote tent die voor dat
nieuwjaarsfeest altijd wordt geplaatst
bleef een dag langer staan
om op de dag van Jans begrafenis
op 2 januari 2019 allen die hem de
laatste eer wilden brengen onder
te kunnen herbergen.
En toen werd je zijn opvolger….
“Tja. Mijn beide zussen wilden de
horeca niet in, de één is kapster,
de ander werkt bij een accountant.
Er was dus weinig keus. Ik deed al
lang heel veel samen met mijn vader.
Het was nooit een uitgemaakte
zaak dat iemand van ons hem
zou opvolgen, daar waren wij helemaal
vrij in. Later kom je daar
zelf over aan het nadenken. Ik
deed oorspronkelijk een opleiding
in de metaal maar ben daar mee
gestopt. Op een gegeven moment
ben ik tot de conclusie gekomen
dat ik toch verder wilde in de horeca.
Ik heb toen bij verschillende
bedrijven mogen stagelopen, dat
was nog wel een dingetje omdat je
van de concurrentie was. Een
mooie tijd was dat, veel goede en
slechte dingen gezien. Praten over
de toekomst was altijd best lastig
met pa. Hij bouwde alles op tot
wat het nu is, hij heeft het dan wel
van zijn vader overgenomen maar
het wel zelf zo groot en bekend gemaakt,
wilde er nog niet over denken
dat uit handen te geven.”
Lukt het er nu je eigen draai aan
te geven?
“Wij hebben het zakelijk momenteel
zo druk dat we er geen tijd
voor hebben om er bij stil te staan.
Afgelopen augustus hebben we
voor het eerst in ons bestaan de
zaak twee weken dicht gedaan
voor vakantie. Gewoon, omdat het
echt niet anders kon, het personeel
wilde ook graag vrij. En het
bracht ook weer heel veel rust. Ik
heb zelf weer veel kracht gekregen,
alles weer even de revue laten
passeren. Ik dacht dat ik alles
al wel wist en maar nu ik er alleen
voor sta komt er toch nog zoveel
bij kijken. Mijn vrouw Tamara
helpt wel mee in de zaak, maar we
hebben ook nog drie kinderen. We
zijn al een redelijke tijd op zoek
naar personeel. Je kunt wel mensen
krijgen, maar die moeten ook
bij dit familiebedrijf passen. Dat is
gewoon moeilijk, het is altijd onregelmatig
werken en in het weekend.
‘De horeca is niks voor me, ik
ga liever zelf aan de bar zitten’
zeggen ze dan.”
man verzorgd voor Kamps de Wild,
één van Nederlands belangrijkste
distributeurs van landbouwmachines
in Zevenaar. Dat was echt geweldig,
Bart Bresser deed de aankleding,
we hadden de tafels mooi
gedekt, grote kroonluchters opgehangen,
en al die bloemen: men
was gewoon ‘flabbergasted’! Die
verrassingen vinden we gewoon
heel leuk. En ons is niks te gek, we
deinzen nergens voor terug.
Het moet niet honderd, nee, voor
120 procent. Het is nu zo dat 75
procent van ons werk zich in buiten
de deur afspeelt. Natuurlijk is
hier elke dag het café open en bieden
we dorpsverenigingen onderdak.
Nog altijd zijn er de familiediners
en het terras zit bij mooi weer
altijd vol. Zowel Duitsers als de
Nederlanders weten ons hier te
vinden, we zitten op een knooppunt
van groene fietsroutes. We
hebben goede afspraken met wielrenclubs,
dat we ze hier op als ze
even willen pauzeren snel en goed
bedienen. Zondag ’s morgens zijn
we daarom al om 9.30 uur al open,
we vragen die clubs van te voren
even te bellen, dan staan de koffiekopjes
en thermoskannen al op tafel.
Groepen uit Zevenaar, Ulft,
Loo, noem maar op.”
Was je al bekend met Arc en Ciel?
“We kennen Arc en Ciel en Robert
van Aalst al jaren. In het verleden
hebben ze in onze zaal diverse
feestjes gegeven. We hebben ook
bij verschillende gelegenheden bij
hun thuis al de catering verzorgd,
dat contact dateert al vanaf de tijd
dat ze nog aan het Melkvonder in
Ulft zaten. Hij huurde ons dan in
voor open dagen, waar wij de koffie
schonken. In die tijd deed mijn
vader dat allemaal, maar ik heb
daar toen al wel geholpen. En nu
mag ik tijdens de Zorgbeurs het
horecaplein voor mijn rekening nemen
en de lunches voor de standhouders
verzorgen.”
Tenslotte: waarin verschil je
met je vader?
“Ik ben niet zo’n prater en wat ik
ook niet heb is zijn enorme mensenkennis.
Pa wist echt alles van
zijn klanten, of die hier nu twee of
tien jaar geleden te gast waren, hij
had echt een fotografisch geheugen.
Mijn vader zei altijd dat hij
een Bourgondiër was en dat hij
dat richting zijn gasten ook wilde
uitdragen. Op is op kennen we
nog steeds niet. We tellen altijd op
meer dan het opgegeven aantal
deelnemers aan een buffet bijvoorbeeld.
We hebben liefst iets over,
dat veranderd niet.
Voor de toekomst willen we een
breed draagvlak creëren, alleen
van de kroeg kun je niet leven. Ik
heb net iemand aangenomen om
alles weer opnieuw te structuren
en te bezien waar we over tien
jaar willen staan.”
De tijden met al die trouwfeesten
zijn voorgoed verleden tijd?
“Gemiddeld hebben we in onze
zaal nog een bruiloftspartij per
week. Maar, daarentegen zijn we
wel met heel veel nieuwe dingen
bezig. We hebben nu net een hele
grote catering voor circa duizend