1 (1)

Yerlerde ürkek yürekleriyle gezinen serçeleri görünce daha da emin oldum doğru yere
geldiğime. İşte bu serçeler gibi ufacık adımlarla ilerleyip kızımın gönlüne konacaktım
tekrar. Bana yine eskisi gibi bakacaktı. Ellerini tutacaktım hoyrat rüzgarlardan
korumak için. Ve bırakacaktım avuçlarına mavi küpeleri babasının dudaklarından bir
öpücük misali. Onu beklerken bir çay söyledim. Eli kulağında şimdi gelirdi. Dumanı
tüten bardağa bir türlü vazgeçemediğim şekeri attım, karıştırdım. Kaşığın bardağın
içindeki her devinimi bana uzun bir zaman dilimi gibi geliyordu. Beklemek zor. Bir
defa, iki defa, üç defa döndürdüm kaşığı. Bir yıl, iki yıl, üç yıl geçti ömrümden. Ve
aniden telefonun sesiyle irkildim. Çantamın içinden çıkardığım telefonun ekranında
“kızım” yazıyordu. “Alo” “Annecim merhaba, kusura bakma ne olursun, acil bir iş
çıktı, gelemeyeceğim. Başka zaman buluşuruz olur mu?