Bostan Hikayeleri / Garden Stories Magazine 2017

Kasım 2017 • Sayı 1 | November 2017 • Issue 1

Bostan Hikayeleri Dergisi • Garden Stories Magazine

KUZGUNCUK

BOSTANI

KUZGUNCUK

GARDEN

ROMA

BOSTANI

ROMA

GARDEN

TARLATABAN

TARLATABAN

YEDiKULE

BOSTANLARI

YEDiKULE

GARDENS

iÇiNDEKiLER

GİRİŞ

4

KUZGUNCUK

BOSTANI

10

ROMA

BOSTANI

18

TARLATABAN

28

YEDiKULE

BOSTANLARI

38

CONTENTS

INTRODUCTION

4

KUZGUNCUK

GARDEN

10

ROMA

GARDEN

18

TARLATABAN

28

YEDiKULE

GARDENS

38

Gökçe Su YOĞURTCUOĞLU

Bostan Hikayeleri – Proje Direktörü

Sosyal, kültürel ve sanatsal alanlarda,

mimarlık, kent çalışmaları, iletişim, dijital

medya gibi farklı disiplinlerde üretimde

bulunan ve yolları Kuzguncuk’ta kesişen

kişilerden oluşan 66 Kolektif üyeleri olarak

Kuzguncuk Bostanı ve diğer bostanlarla

ilgili süreçlere hep yakın durduk. “Şehirde

doğa ile yeniden bağ kurmak, kentsel

müştereklerimizden olan mevcut

bostanları, kent bahçelerini birlikte

korumak, iyileştirmek ve yenilerini kurmak,

kentsel tarımı yaygınlaştırmak için biz ne

yapabiliriz?” sorusundan yola çıkarak 2016

yılında “Bostan Hikayeleri” adını verdiğimiz

bir çalışma başlattık.

4

Hem müşterekler genelinde, hem de kent

bahçeciliği ve kentsel tarım özelinde emek

harcayan birçok kişi ve topluluk bulunuyor.

Onların ortaya koydukları iyi örnekleri ve

pratikleri görünür kılarak farkındalık

yaratmak, çoğaltarak yaygınlaştırmak, hatta

aralarında yeni bağlar ve dayanışmalar

kurarak hepsinin ihtiyaçlarına yönelik ortak

çözümler bulmak için kullanabileceğimiz

en etkili yöntemlerden biri bilgi ve deneyim

paylaşımı. Bizler de bu sürece, önce

İstanbul’daki, daha sonra Türkiye’nin farklı

kentlerindeki bostanlarla ilgili hikayeleri

toplayarak, arşivleyerek, yenilerini üreterek,

paylaşarak ve tartışarak, hatta dünyadaki

farklı kentlerle ilişkilendirerek katkı vermeyi

hedefledik. Bunun için bir seri faaliyet

düzenleyerek, dijital medya alanında farklı

ürünler ortaya koymaya başladık.

2016 yılında bostanhikayeleri.com web

sitesini kurarak mevcut bostan hikayelerini

içeren online bir arşiv yarattık. Başlangıç

olarak metin, video, fotoğraf ve ses olmak

üzere farklı formatlarda üç yüze yakın dijital

hikaye topladık. Bunları format ve biçime

ek olarak “Gençlik ve Eğitim”, “Kentsel

Haklar ve Katılım”, “Kentsel Tasarım ve

Planlama”, “Kültürel Miras ve Bellek”,

“Sosyal Topluluklar ve Ağlar”,

“Sürdürülebilir Yaşam ve Permakültür”

başlıkları altında konularına göre

kategorilere ayırdık. “Deneyim Aktarımı”,

“Projeler, Kampanyalar ve Etkinlikler” ve

“Uluslararası Bağlantılar” gibi ek başlıklar

altında da seçkiler oluşturduk.

Sitede birer “post” mantığında paylaşılan

hikayelerin her birini ayrıca etiketlendirdik;

ziyaretçilerin kendi hikaye örgülerini

yaratabilmeleri için, okudukları her post ile

“İlgili Hikayeler”i konumlandırdık. Arşivdeki

hikayeleri, sitenin sağ üst köşesinde yer

alan kategori ve etiketler aracılığıyla farklı

şekillerde erişime açmış olduk. Böylelikle

farklı toplulukların deneyimlerini,


ihtiyaçlarını, sorunlarını ve çözüm önerilerini

bu sitede görünür hale getirmeye başladık.

Bir sonraki adımımız, herkesin birer “yazar”

olarak kendi hikayesini paylaşmasını

sağlayacak teknik altyapıyı tamamlayarak

siteyi katılımcı bir platforma dönüştürmek

olacak.

2017 yılı başında tek tek İstanbul’daki

bostanları ziyaret etmeye başladık. İlk

ziyaretler için, bir araya geliş amaçları ve

pratikleri birbirinden farklı dört bostan

topluluğu seçtik: Kuzguncuk “Mahalle”

Bostanı, Roma “Topluluk” Bostanı, Yedikule

“Üretici” Bostanları ve Tarlataban

“Üniversite” Bostanı. Her birinin

temsilcileriyle yaptığımız görüşmeleri, bu

bostanların kuruluşuna, işleyişine,

ürünlerine, ihtiyaçlarına ve emellerine dair

anlattıklarını derleyerek, birer röportaj

videosu ile belgelemeye karar verdik.

Böylece, videolar başta olmak üzere arşivi

besleyecek yeni hikayelerin üretimine

girişmiş olduk.

Yeni ürettiğimiz ve üreteceğimiz videoları

da kullanarak, her sayısında İstanbul ve

Türkiye’nin diğer şehirlerindeki, hatta

dünya genelindeki farklı bostanları ve diğer

“ilgili hikayeleri” konu alan, onların işleyiş ve

ihtiyaçlarına dikkat çeken periyodik bir

yayın olarak kurguladığımız bu derginin ilk

sayısını oluşturduk. Her sayıda ele

alacağımız bostanların hikayelerini

birbirleriyle ilişkilendirmek amacıyla aynı

zamanda haritalandırmaya da başladık:

bostanhikayeleri.com/baglantilar.

2017 Kasım ayında yayınlanan bu dergiyi,

belkemiğini oluşturan videoları ve arşivdeki

diğer hikayeleri ilk kez Bostan Hikayeleri

Kent Karşılaşması’nda anlatarak, kent

bostanlarını korumak, iyileştirmek ve

yenilerini kurmak, kentsel tarımı

yaygınlaştırmak için emek harcayan farklı

toplulukların yararlanabilmesi, bilgi ve

deneyim paylaşımına, ortak çözüm

üretimine katkıda bulunabilmesi için birlikte

şekillendirmeyi umuyoruz. Yolu bostandan,

hikayesinde bostan geçen herkesi ortak bir

anlatıda buluşmaya davet ediyoruz.

We also made tags for each story that is

shared in the site as a “post” and we

positioned “Related Stories” next to each

post for the visitors to start creating their

own storylines. By the use of tags and the

selection of categories from the list at the

upper right hand corner of the web site, we

sought to make the stories accessible to

the visitors in different ways. Thereby,

through the web site, we started to make

the experiences, needs, urgencies and

solution proposals of different communities

visible. Our next step will be to turn the site

into a participatory platform by completing

the infrastructure to allow all visitors to

become “authors” and to share their own

stories.

In 2017, we started to visit the urban

gardens in Istanbul. For our first visits, we

picked four garden communities that differ

from one another in terms of their

purposes and practices: Kuzguncuk

“Neighborhood” Garden, Roma “Solidarity”

Garden, Yedikule “Producers” Garden,

and Tarlataban “University” Garden. We

then decided to document the meetings

we held with the representatives of each

garden and to edit the stories they shared

about the foundation, operation, products,

needs and objects of these gardens into

four interview videos. This way, we

embarked on the creation of new stories to

feed the archive, notably in the form of

videos.

Gökçe Su YOĞURTCUOĞLU

Garden Stories – Project Director

As members of the 66 Collective, we

produce work in social, cultural and artistic

areas, under various disciplines such as

architecture, city studies, communications

and digital media. Our paths have crossed

in Kuzguncuk and we have been closely

involved in the processes related to the

Kuzguncuk Garden as well as others.

Collectively we have started the “Garden

Stories” project in 2016 following this

question we asked ourselves: “What can

we do to re-connect with nature in the city,

to help co-protect and revitalize the

existing gardens, to build new ones as our

commons, and to make urban agriculture

widespread?”

There are various individuals and

communities that work hard to care for the

commons, and more specifically, to foster

urban gardening and agriculture. We

believe that knowledge and experience

sharing is one of the best methods to

highlight, scale up and disseminate their

efforts and good practices, and to find

common solutions for their urgencies by

building new connections and

cooperations amongst them. We aimed to

contribute to this process by collecting,

creating, archiving, sharing and discussing

stories about the urban gardens firstly in

Istanbul, then in other cities of Turkey,

making further links with cities across the

world. We started to organize a series of

activities and to produce various digital

media works to this end.

In 2016, we built the bostanhikayeleri.com

web site and therefore created an online

archive for the existing garden stories. To

start with, we collected close to three

hundred digital stories in the form of text,

video, photo and audio. In addition to

format and style, we categorized them

thematically under the titles of “Youth and

Education”, “Urban Rights and

Participation”, “Urban Design and

Planning”, “Cultural Heritage and

Memory”, “Social Communities and

Networks”, “Sustainable Life and

Permaculture”. We also created collections

such as “Experience Sharing”, “Projects,

Campaigns and Event”, and “International

Connections”.

This is how we came to create the first

edition of this magazine, which we

envisaged as a periodical publication that

features different gardens in Istanbul and

other cities of Turkey and the world, as well

as other “related stories”, pointing out their

various practices and urgencies by the

use of the videos we have created and are

yet to create. As part of this effort, we also

started to map the gardens to be featured

in each edition in order to further link their

stories with each other:

bostanhikayeleri.com/baglantilar.

By presenting this magazine to be

published in November 2017, the videos

that constitute its backbone and the other

stories in the archive for the first time

during the Garden Stories Urban

Encounter, we hope to further shape them

collectively in order to serve better the

purposes of the communities that work

towards fostering urban gardening and

agriculture. This is how we would like to

start contributing to the processes of

knowledge and experience sharing, and

generation of common solutions. And we

invite everyone, whose paths or stories

cross at the urban gardens, to come

together in this common narrative.

Kasım 2017 • Sayı 1 | November 2017 • Issue 1 5

Dilek YÜRÜK

Bostan Hikayeleri – Editör

“Bostan” kelimesi Vikipedi’de kökeni

Farsça’dan gelen “sebze tarlası” ya da

“kavun karpuz tarlası”na verilen ad olarak

geçmekte. Bulunduğu coğrafyaya göre

kurak ya da sulak alanlarda kurulabilen

bostan ayrıca bazı yörelerde halk arasında

“karpuz” anlamına da geliyor. Şehirde ise

bostan demek üretken ve sürdürülebilir

peyzaj, yerel üretim, tüketicinin gıdaya

kolay ulaşması, atalık tohum, türetici

topluluklarının kurulması, kadim tarım

bilgisi, kentli insanın elinin toprağa

değmesi, özlediğimiz kokuların, tatların

şehre geri dönmesi anlamını taşıyor bu

günlerde.

Bizler de Bostan Hikayeleri ekibi olarak

derginin bu ilk sayısında İstanbul’da adını

sıkça duyduğumuz dört bostanın

birbirlerinden farklı ama en nihayetinde

birçok ortaklıklar içeren hikayelerini sizlerle

paylaşmak için yola çıktık. Bu süreçte her

gün önünden geçtiğimiz ama fark

etmediğimiz yeni bostanlarla karşılaştık,

her öğünde masamızda gördüğümüz ama

nereden geldiğini hiç düşünmediğimiz

ürün çeşitliliğine şaşırdık. Bostancılarla,

şehrin geleceğini hayal eden topluluklarla,

sağlıklı, ekonomik, adil üretilen gıdaya

ulaşmaya çalışan üniversite öğrencileriyle,

mahalle kültürünü devam ettirmeyi dert

edinmiş ve bir araya gelmek için

mahallesindeki bostana sahip çıkmış,

dernek kurmuş komşularla tanıştık.

Her bir ziyaretimizde bu bostanların

hikayelerine yenileri eklendi, araştırdıkça

hikayeler derinleşti. “Ne zaman ve neden

kurulmuşlar? Hangi ihtiyaçlardan

doğmuşlar? Günümüze gelene kadar neler

yaşanmış bu bostanlarda? Gelecek

hayalleri ne? Bostancısıyla, tüketicisiyle,

gönüllüsüyle bu bostan insanları kimler?”

sorularının cevaplarını ve daha nicelerini

bulduk bu hikayelerde.

YEDİKULE BOSTANLARI

Değişen bostancılarıyla birlikte yüzyıllardır

yaşamaya devam eden, kentin göbeğinde

şehri besleyen, yıllardır uygulanan kadim

üretim teknikleriyle ekilen dikilen, değişen

şartlara uyum sağlamayı başarmış

Yedikule Bostanları, yanındaki İstanbul

Kara Surları’yla birlikte kültürel mirasımızın

bir parçasıyken aynı zamanda bostancının

ekmek kapısı olmuş. İstanbul’un

pazarlarında, marketlerinde gördüğümüz

yeşilliklerin kaynağı olan ticari amaçlı tarım

yapılan bostanlardan biri olan Yedikule

Bostanları’nda üretici-tüketici ilişkisinin

direkt olarak kurulduğu, üretim ve lojistik

sürecinde karbon ayak izinin azaldığı,

sulama için kullanılan kuyu sularının da

yetişen ürünlerin de sağlıklı olduğu

raporlanmış.

“Bizimkisi zor ama güzel meslek,” deyip yaz

kış fark etmeksizin sabahın köründe bostanda

çalışmaya başlayan kadınların, erkeklerin,

ailelerin hikayesini içeriyor bu bostanlar.

Bostancılar belediyeye ödedikleri kiraya

karşın resmi belgelerde işgalci

görünüyorlar. Ürünlerin verimli ve sağlıklı

büyümesi için gerekli hayvan gübresini

büyükşehir yasaları gereği bostana

sokmaları yasak. Çiftçi belgeleri olmadığı

için bostanlarına tarım sigortası

yaptıramıyor, parasal desteklerden

yararlanamıyorlar.

Bu hikayeye son dönemde bir başlık daha

eklendi: İstanbul Büyükşehir Belediyesi,

Yedikule Bostanları’nı, “Kentsel Tarım Parkı”

konsepti ile yeniden hayata geçirecek bir

proje hazırladıklarını duyurdu. “Bostan

kültürünün kent içerisinde tematik olarak

korunmasının ve bahçecilik tarihimizin

gelecek nesillere aktarılmasının”

amaçlandığı söylenen projede halen

cevaplanmamış sorular özellikle Yedikule

Bostanları Koruma Girişimi olarak bir araya

gelen kişileri ve STK’ları düşündürüyor. Bu

alanın nasıl işletileceği, bostan alanlarında

hangi tarım yöntemlerinin ve organik pazar

kurallarının kullanılacağı ise cevaplanmayı

bekleyen sorulardan birkaçı.

ROMA BOSTANI

Roma Bostanı, Cihangir’de şehrin en güzel

manzaralarından birinin, önce çöplüğe

dönen sonra da imara açılması gündeme

gelen dik bir yamacında boy gösteriyor.

Permakültür* ilkeleri kullanılarak

tasarlanmaya başlanan, yavaş yavaş

büyüyen, çeşitlenen, sürdürülebilir, dört

mevsim ürün alınabilen bir “gıda ormanı”**

ya da “orman bahçesi”ne doğru yol alan

bir dönüşüm hikayesi var. Farklı yerlerde

yaşayan ama hep birlikte on yıl sonrasını

hayal ederek bir araya gelen bir topluluğun

gelecek kokan bostanı burası.

Kendi deyimleriyle “Roma Bostanı

insanları” açık çağrılar yaparak düzenli

olarak bostanda bir araya geliyorlar.

Birlikte üretmenin keyfine inanan birçok insan,

çocuklarıyla, komşularıyla, toprağa değmek

isteyen ve aralarına yeni katılanlarla birlikte

ekip dikiyorlar, hasat edip paylaşıyorlar.

İlk başlarda eli toprağa değmemiş olanlar,

bu buluşmalar sayesinde şimdi yeni

gelenlere bilgilerini aktaracak seviyeye

ulaşmışlar.

Bostanın olmazsa olmazı atalık tohumların

kullanılması. Bostandaki ürünlerin hepsi

atalık tohumlardan yetiştirilmiş. Ortaya

çıkan bitkisel hastalıklara ekolojik

mücadele yöntemleriyle çözüm arıyor, su

sorununun yaşandığı bostanda fitilli

yükseltilmiş sebze yataklarında üretim

yapıyorlar.

Bu hikayede yakın tarihli olarak güzel bir

noktaya gelindi: 2011 yılında Beyoğlu Semt

Dernekleri’nin Beyoğlu Kentsel Sit Alanı

Koruma Amaçlı İmar Planı’na karşı açtığı

davanın kazanılmasıyla birlikte yalnızca

Roma Bostanı için değil, Gezi ve Fındıklı

Parkı için de, yeşil alan içerisine yapılması

öngörülen her türlü yapılaşma “yeşil alan

standartlarını olumsuz etkileyen bir işlem”

olacağından iptal edildi. Bu karar

sonrasında “İstanbulluları, Cihangirlileri,

6


The word “bostan” is defined by Vikipedi

as a “vegetable garden” or a “watermelon

field”, with an etymology from Farsi. The

“bostan”, which can be formed in either

droughty or marshy areas depending on

the geography, also commonly refers to

“watermelon” in some regions. That said,

these days within the city, it is associated

with urban gardening, productive and

sustainable landscaping, local production,

easily accessible food, heirloom seeds,

‘prosumer’ community building, primeval

agriculture knowledge, reconnecting with

the land, and the return of the smells

and tastes we have so missed.

As the Garden Stories team, for this first

edition of the magazine, we set off to share

the different stories of four familiar bostans

(i.e. vegetable gardens) in Istanbul. During

this process, we came across gardens,

which we pass each day but rarely notice;

and we got surprised by the diversity of

the produce that we see on our table at

every meal but don’t stop to think where it

comes from. We met with the gardeners,

the communities that dream about the

future of the city; the university students,

who try to access healthy, affordable and

fairly-produced food; and the

neighborhood people, who strive to sustain

the neighborhood culture, come together

and start a local foundation to look after the

local garden.

With each visit to the gardens, new stories

surfaced, and with each exploration, the

stories gained more depth. In these

stories, we found answers to such

questions as “When and where were they

built? Which urgencies started them? What

have they been through? What are their

dreams about the future? Who are these

garden people, these producers,

consumers, volunteers?“

YEDIKULE GARDENS

Having existed in the middle of the city for

centuries together with their changing

gardeners, Yedikule Gardens have

complied with the changing conditions

and continue to feed the city to this day. As

the bread and butter of their gardeners,

the gardens are sowed and planted with

production techniques implemented for

years. Together with the Istanbul City Walls

by their side, Yedikule Gardens are a

cultural heritage. As a site of commercial

agriculture, Yedikule Gardens are among

the gardens, which feed the markets and

grocery stores of Istanbul, and which

enable a direct link between the producers

and consumers. The recent reports show

that the carbon print of the production and

logistical processes has been diminished,

and that the well water used for irrigation

as well as the produce are healthy.

These gardens bear the stories of women, men

and families, who start working in the gardens

at the crack of dawn regardless of the season,

saying ‘Ours is a hard but beautiful

profession’.

Despite the rent they pay to the

municipality, the gardeners are viewed

officially as occupiers. It is forbidden for

them to take animal fertilizer, which is

necessary for the crops to grow efficiently

and healthily, into the gardens due to the

municipality laws. Not having farmers’

documents, they cannot get agriculture

insurance nor can they benefit from

financial supports.

Recently, another chapter has been added

to this story: The Istanbul Metropolitan

Municipality has announced that they have

prepared a project, which will re-actualize

the Yedikule Gardens with an “Urban

Agriculture Park” concept. The project,

which is said to aim at “protecting the

garden culture thematically within the city

and relaying our gardening history to the

future generations”, raises questions that

are still not answered, preoccupying

particularly the Yedikule Gardens

Protection Initiative and the NGO’s. How

this space will be operated, which

agriculture methods will be used in the

gardening areas, which rules of the

organic market will apply are some of the

questions that wait to be answered.

Dilek YÜRÜK

Garden Stories – Editor

ROMA GARDEN

Roman Garden is positioned at a steep

slope in Cihangir with one of the most

beautiful views of the city. It was first a

garbage site and then plans were in place

to open it up for development. The

garden’s story began to change as it was

transformed into an ever growing,

sustainable, diversified “food forest”* that

is cultivable all year round, designed using

permaculture** principles. It is a garden

imprinted by a community of people, who

live in different places but come together

and dream about the decade ahead.

In their own words the “Roma Garden

people” regularly come together in the

garden and make open calls.

Believing in the pleasure of collective

production, many people sow, plant and

harvest the soil, and share the produce

together with their children, neighbors and

those, who want to touch the soil and join in.

Thanks to these gatherings, people, who

had never before touched the soil, are at a

position to transfer their knowledge to the

newcomers.

Using heirloom seeds is a must in the

garden. All the crops that grow in the

garden are grown from heirloom seeds.

They seek solutions for the emerging

botanical illnesses using ecological

struggle practices, and they do production

in raised vegetable beds as a solution to

the water problem.

There is a recently attained silver lining to

this story: The case the Beyoğlu

Neighborhood Associations filed in 2011

against the Beyoğlu Development Plan for

the Protection of the Preserved Urban Sites

is won. This cancelled any such


bostan insanlarını, nefes alacağımız

alanları kendimizin yaratması gerektiğinin

bilincinde olan herkesi pikniğe davet

ediyoruz. Müziği, yiyecekleri, gün batımını

ve sevincimizi paylaşıyor olacağız. Toprağa

ve birbirimize değmeye devam edelim.

Başka bir hayatın mümkün olma ihtimalini

seviyoruz. Kendi bahçemizi yaşamla dolu

tutmakta, geleceği hayal etmekte ısrarlıyız,”

diyerek kutlamalar yapan Roma Bostanı

insanları, işgalle başlayan hikayelerini

“Emsal olsun, ilham olsun!” diyerek devam

ettirmekte.

KUZGUNCUK BOSTANI

Kuzguncuk Bostanı’nın bostancısını

kaybettikten sonra değişen sahipleri ve

farklı kullanım şekilleri olsa da mahalleli bu

alanı kullanmaya hep devam etmiş ve

mahalledeki adıyla ‘İlia Bostanı’ mahalle ile

birlikte varlığını sürdürmüş. Ancak son

dönemde kamuoyunun da yakından takip

ettiği mülkiyet ve imara açılma davasıyla

belleklerimize yerleşen bu bostan,

Kuzguncuklular Derneği’nin

Kuzguncuklularla oluşturduğu alternatif

planlama ve Üsküdar Belediyesi’nin

uzlaşmacı tutumuyla bir mahalle bostanı

olarak tekrar düzenlenmiş ve kullanıma

açılmıştır.

Kuzguncuk Bostanı pek çok mahallede

örnek alınmış ve böyle alanlarda “mülkiyet

hakkı”ndan çok “kullanım hakkı”nın

konuşulmasını sağlamış, kullanıcıya yeni

kentsel kullanımlar sunulmasına ön ayak

olmuş bir mahalle hareketinin paydaşı.

Sadece mahallelerin değil, üniversitelerin,

uluslararası kent hareketlerinin de dikkatini

çekmiş, onları misafir etmiş ve atölyelere ev

sahipliği yapmış.

Mahalleliye ve bilgi evleri gibi devlet

kurumlarına bedelsiz kiralanan minik

parsellerde ürün çeşitliliği oldukça zengin.

Her yıl yapılan çekiliş sonrasında bu parseller

yeni sahipleriyle buluşuyor ve hemen ardından

bostanda heyecanlı bir çalışma başlıyor.

Bugün belirli kurallar çerçevesinde hiçbir

ticari üretim kaygısı taşımayan bu bostan,

ekim dikim alanı olmaktan çok geçmişinde

olduğu gibi mahallelinin birlikte vakit

geçirdiği, spor yaptığı, çocukların özgürce

oynadıkları bir kamusal açık alan olarak

kullanılıyor.

TARLATABAN

Tarlataban, Boğaziçi Üniversitesi

öğrencilerinin sağlıklı ve ekonomik yemek

taleplerini yüksek sesle dile getirdikleri bir

dönemde alternatif olarak pırıl pırıl ortaya

çıkan bir dayanışma bostanı.

Akademisyeninden öğrencisine bu amaçla

bir araya gelinmiş, tatillerde gidilen

memleketlerdeki tohumlar kucaklanmış,

oradan İstanbul’a Tarlataban’a taşınmış.

Bu tohumlar büyütülmüş ve şehrin

dört bir yanındaki bostanlarla paylaşılmış.

Hikaye böyle başlayınca Tarlataban

gönüllüleri özellikle atalık tohuma dikkat

çekmek için bostan alanı içerisinde bir

‘tohum kütüphanesi’ kurma fikri üzerinde

uzlaşmışlar. Yapımı halen devam eden bu

şirin kütüphane binasını da yine birlikte

inşa etmeye tüm maddi ve zamansal

zorluklara rağmen devam ediyorlar.

Aynı zamanda, Boğaziçi Mensupları

Tüketim Kooperatifi BÜKOOP’a ilk yıl

yetiştirdikleri domateslerden yaptıkları

sosları satarak okul içerisinde farklı bir

ekonomik sisteme örnek olmaya çaba

harcamışlar ki bu süreçte öğrenci

kooperatifinin kurulması için de çalışmalar

başlamış.

Farklı bölümlerde, farklı sınıflarda okuyan, bu

bostana destek veren öğrenciler mezun

olduğunda sayıları azalmış; okula yeni

başlayanlarla, dışarıdan gönüllü olarak

aralarına katılanlarla tekrar çoğalmışlar.

Bilgi sürekliliğini sağlamak için tohum ekimi

gibi temel bahçecilik konularında eğitimler

vermişler, videolar çekmişler; böylece

topluluklarını ve bostanlarını ayakta tutmayı

başarmışlar. Örnek bir üniversite/öğrenci

bostanı olarak yurtdışında bu konularla

ilgilenen gruplarla bağlantılar kurmuşlar

kent hareketlerinin içinde yer almışlar.

•

Kentlerde ürettiğimizin çok daha fazlasını

tükettiğimiz bir dönemde, şehirde tarım

yapılan bostanlar ve hikayeleri, her

zamankinden daha büyük bir önem taşıyor.

Biz de bu dört bostandan başlayarak

örülecek hikayeler daha nicelerine örnek

olsun, bostanlar çoğalsın, güçlensin,

üretici-tüketici ilişkisi kurulsun, bir araya

gelinsin, toprağın kıymeti bilinsin, çocuklar

markette gördükleri sebzelerin nerede

nasıl yetiştiğini öğrensin, atalık tohumlar

konuşulsun istedik.

Bu hikayelerin, sizin zihin haritanızda da

yollar açmasını, merak edip görmeye

gitmenizi, misafir olmanızı, çantanızda taze

yeşilliklerle eve dönerken “biz nereden

başlasak,” diye düşünmenizi hayal

ettik.

Kentlerimizde daha çok bostan ve paylaşacak

hikaye var. Sizin bostan hikayeniz neden

bunlardan biri olmasın...

*Permakültür: “Sürdürülebilir tarım” doğadaki

insan yerleşimlerini, doğal ekosistemlerden

örneklenen tarım uygulamaları ve

sürdürülebilirlik görüşü dikkate alınan ekolojik

tasarım anlayışıdır.

**Gıda ormanı: Bitkileri karşılıklı yarar sağlayıcı

ilişkiler kuracakları şekilde bir orman örüntüsüne

benzer şekilde bir araya getirme, parçaların

toplamından daha fazlası eden bir gıda üretme

sistemi yaratma sanatı ve bilimidir. Temel fikir,

meyve, yemiş, sebze, ot, mantar ve diğer yararlı

bitki ve hayvanların doğal orman ekosistemlerini

taklit ederek yetiştirilmesiyle güzel, çeşitli,

yüksek mahsul veren ve büyük ölçüde kendi

kendinin bakımını yapan bir sistem yarata

bileceğidir.

8


construction not only in the Roma Garden,

but also in other green areas of Gezi and

Fındıklı Parks, following the reasoning that

it would be “a procedure that would affect

the standards of green spaces negatively.”

After this decision, the Roma Garden

people rejoiced by saying: “We invite the

Istanbulites, the locals of Cihangir, the

garden people, everybody, who has the

consciousness that we ourselves need to

create spaces where we can breathe, for a

picnic. We will be sharing music, food, the

sunset and our joy. Let’s continue to touch

the soil and each other. We love the

probability that another life is possible. We

insist on keeping our garden full of life and

imagining the future.” And they go on to

celebrate and carry on with their story that

began with an occupation: “Let it be an

example, let it be an inspiration!”

KUZGUNCUK GARDEN

The locals have always continued to use

the Kuzguncuk Garden, which they call

‘Ilia’s Garden’, and ensured its existence

within the neighborhood, although its

cultivators, owners and use have gone

through various changes over time.

Renowned by the public also with the past

ownership and development lawsuit, the

garden was finally re-organized and

opened to use as a neighborhood garden

thanks both to the alternative planning the

Neighborhood Association of Kuzguncuk

came up with the locals, and the

reconciliatory attitude of the Municipality

of Üsküdar.

The Kuzguncuk Garden is a stakeholder of

an exemplary neighborhood movement,

which has enabled “the right of use” rather

than “the right of property” to be discussed

in such areas, and introduced new urban

uses. It has attracted the attention of not

only the neighborhoods but also of

universities, international urban

movements, hosting and running

workshops with them.

The diversity of produce is quite rich in the

tiny blocks that are rented without charge

to the locals and state offices such as

information houses.

After the drawings that are done every year,

these blocks meet their new owners, and right

away an exciting work starts in the garden.

Bearing specific rules but no particular

commercial concerns, aside from

recreational sowing and planting, the

garden nowadays is used as a public

space where the locals including kids

spend time together, do sports activities,

and play freely as was done in the past.

TARLATABAN

Tarlataban is a solidarity garden that

brightly emerged as an alternative at a

time when the students of Boğaziçi

University loudly voiced their demands for

healthy and affordable food. Academicians

and students alike, all came together for

this purpose. They gathered seeds from

visits to various regions, brought them

back to Tarlataban in Istanbul, grown and

distributed them to other gardens all over

the city.

As the story began like this, the volunteers

of Tarlataban agreed on the idea of setting

up a ‘seed library’ within the garden area

specifically to draw attention to heirloom

seeds. Together they continue to build this

cozy library building, whose construction

still goes on despite all the financial and

time-related difficulties.

At the same time, they strove to set an

example of a different economical system

by selling the sauces made with the

tomatoes they grew in the first year to

BU-KOOP/the Boğaziçi University

Consumer Cooperative. Concurrently,

actions to found a student cooperative also

started.

Their number declined when the students

studying in different departments and classes,

and supporting this garden graduated. It

increased again with those, who started the

school anew, and those, who joined them as

volunteers from outside.

They gave trainings, shot videos on basic

gardening topics like sowing seeds in

order to provide the continuation of

knowledge; thus, they managed to sustain

their community and garden. As an

exemplary university/student garden, they

got in touch with international groups that

are interested in these subjects, and

participated in such urban movements.

•

At a time when we consume much more

than we produce in the cities, urban

gardens of agriculture and their stories

bear a greater importance than ever. We

hope the stories, which are to be

interwoven starting with these four

gardens, would set examples for many

more. We yearn for gardens to multiply and

strengthen, a producer-consumer relation

to be set up, people to gather, the value of

the soil to be known, children to learn

where and how the vegetables they see in

the grocery stores grow, and heirloom

seeds to be discussed.

We imagine that these stories would open

up new paths in your mind maps as well

and that you would be curious to go visit

the gardens. While returning home with

fresh greens in your bag, you would think,

“Where could we start from?”

In our cities there are many more gardens and

stories to share. Why wouldn’t your garden

story be one of them?

*Food forest: It is the art and science of bringing

plants together in a mutually beneficial

relationship mimicking the pattern of a forest,

creating a system of food production where

parts make more than the sum. The main idea is

that a self-sustaining system can be created,

which produces good, varied and abundant

crops, through the growth of fruits, nuts,

vegetables, herbs, mushrooms and other

beneficial plants and animals imitating the

natural forest ecosystems.

**Permaculture: “Sustainable agriculture” is the

understanding of an ecological design that

takes account of the human settlements in

nature, the agricultural practices exemplified by

natural ecosystems and the view of

sustainability.


KUZGUNCUK

BOSTANI

KUZGUNCUK GARDEN

“Kuzguncuklular, bostanı sadece ekim dikim

faaliyeti için değil, bütün önemli günlerinde ortak

bir buluşma mekanı olarak kullanıyor.”

“The locals use the garden not only as an area for sowing

and planting, but also as a common meeting ground

during all their important days.”

http://bostanhikayeleri.com/kuzguncuk-roportaj/

•KUZGUNCUK BOSTANI•

Bostan Tipi: Mahalle Bostanı

Konumu: İcadiye Caddesi Bostan Sokak Kuzguncuk

Ürün Satışı: Satış yok • Ziyaret Zamanları: 7 gün 08:00 - 22:00

İletişim Bilgileri: www.facebook.com/Kuzguncuklular-Dernegi-232078860314814/

www.uskudar.bel.tr

Boğaçhan DÜNDARALP / Mimar

Boğaçhan Dündaralp, mimarım.

Yirmi yıldır Kuzguncuk’ta yaşıyorum,

Kuzguncuk sakinlerinden biriyim. Bostanın

yaklaşık otuz yıllık serüveninin büyük bir

kısmını takip ettim, içinde oldum. Son on

yılında da çok aktif olarak görev aldım.

Kuzguncuk Bostanı yaklaşık olarak otuz

yıldır bir yapılaşma tehdidi içinde. İlya’nın

Bostanı olarak geçen bu bostan rivayet o ki

oldukça eski. Efsaneleşen bir 700 yıl lafı

var ama aslında hiçbir dayanağı yok şu

anda. Ama Kuzguncuk’ta hep var olan bir

bostan burası.

80’lerde Vakıflar Genel Müdürlüğü’ne

vakfediliyor. Aslında bütün hikaye de orada

başlıyor. 1990’da burada bir hastane

yapılması girişimi başlıyor. Tabi

Kuzguncukluların belleğinde çok güçlü bir

yere sahip olan bostan Kuzguncukluları bir

araya getiriyor. 2010’daki de bizim daha

aktif olarak içinde yer aldığımız, belki de

bugünkü bostanın bu şekilde

kullanılmasının tohumlarının atıldığı adım

oluyor. Şöyle ki, buraya bir okul yapılmak

isteniyor. Tesadüfen Boğaziçi İmar

Müdürlüğü’nde bir mimar arkadaşımız

bunun projesini görüyor ve fotoğrafını

çekiyor. Biz de buranın hava fotoğrafına o

projenin gerçek boyutlarıyla, yaklaşık

boyutlarıyla montajını yaparak başlıyoruz.

İlk aslında Kuzguncukluların haberdar

oluşu böyle oluyor.

Kuzguncuklular, burayı sadece bir ekim

dikim faaliyeti değil, bütün önemli

günlerinde ortak bir buluşma mekanı

Röportaj

olarak kullanıyor. “Olabildiğince biz bu

hafızayı görünür nasıl kılabiliriz?” Çünkü

burada bir sürü etkinlik, bir sürü bir araya

gelme biçimi, bir sürü paylaşım, deneyim

üretiliyor. Fakat bunların herhangi bir kaydı

görünür değil. Biz bunları görünür kılacak

bir takım araçlarla bunları ortaya döküp

çok ciddi bir çalışma hazırladık. Ve bunu

hem Boğaziçi İmar’a hem Anıtlar Kurulu’na,

hem farklı mecralara hukuki ya da diğer

kanallar dışında da bu projenin iptali için

kullandık.

Proje iptal edildi. Aslında burada Anıtlar

Kurulu onaylamadı projeyi. Çevre

Komisyonu projeyi onaylamadı ve proje

rafa kalktı ama imar durumunda bir

değişiklik olmadı. Burada hala bir

yapılaşma tehlikesi var. Bu tehlike yine

12


• KUZGUNCUK GARDEN•

Garden Type: Neighborhood Garden

Location: İcadiye Caddesi Bostan Sokak Kuzguncuk

Product Sales: No sales • Visiting Times: 7 days 08:00 - 22:00

Contact Info: www.facebook.com/Kuzguncuklular-Dernegi-232078860314814/

www.uskudar.bel.tr

Interview

Boğaçhan Dündaralp, I’m an architect.

I’ve been living in Kuzguncuk for twenty

years; I’m one of its locals. I’ve followed

a large part of the garden’s thirty-year

adventure and been a part of it. I’ve

actively participated in it over the past

ten years.

The Kuzguncuk Garden has been under

the threat of construction for about thirty

years. Also known as Ilya’s Garden, the

garden is reportedly quite old. There is a

legend that it is 700 years old, but there

is actually no proof of that. However, this

is a garden that has always existed in

Kuzguncuk.

In the 80’s, it was endowed to the

General Directorate for Foundations. In

fact, the story starts there. In 1990, an

attempt was made to build a hospital

there. The garden brings the people of

Kuzguncuk together, holding a strong

place in their collective memory. 2010

marks the time we became more active,

taking the steps to shape the way the

garden is being used today. At that point,

plans were in place to build a school

there. By coincidence, a friend saw the

plans at the Bosphorus Development

Directorate and took a photo of it. We

started to assemble the real,

approximate dimensions of that project

onto the aerial photo of the garden. This

is actually how the people of Kuzguncuk

first found out about it.

The locals use the area not only as an

Boğaçhan DÜNDARALP / Architect

area for planting, but also as a common

meeting ground during all the important

holidays. We asked, “How can we make

the collective memories as visible as

possible?” Many events, gatherings and

shared experiences are created here.

But, there are no visible recordings of

them. Actually, we have prepared a very

serious work to disclose them and make

them visible using various means. We

submitted it via legal and other channels

to the Bosphorus Development

Directorate, the Council of Monuments

and other platforms to have the project

cancelled.

The project was cancelled. Actually, the

Council of Monuments didn’t approve it.

The Environmental Commission didn’t


savuşturulmuş gibi görüldü fakat bu aralıkta biz de bu alanın kiralanacağını

öğrendik. Bir kiralama ihalesi yapılacaktı. İhale günü hepimiz oradaydık

Kuzguncuklular olarak. Bu ihaleyi belediye aldı ve bizim ilk sorduğumuz soru

şu oldu: Belediyeye bir heyet halinde gittik ve ‘Buraya ne yapacaksınız?’

dedik. Onlar da burayı yeşil alan olarak kullanmak, güzel, park, mesire yeri

gibi bir şekilde kullanmak istediklerini söylediler. Biz de dedik ki ‘Bizim burası

ile ilgili bir projemiz var’. Bu proje Kuzguncukluların projesi. Bizi davet ettiler,

projeyi sunduk ve projenin buraya adapte edilebilmesi konusunda da

Üsküdar Belediyesi Park Bahçeler Müdürlüğü ile ortak bir çalışma yaptık.

Bunu yaparken de bir takım ilkeler belirledik açıkçası. Burada yapılacak bir

takım düzenlemeler, iyileştirmeler, dedik biz buna. Buranın hem bostan

kullanımını yapacak, hem buradaki yeşil dokunun iyileştirmesini kapsayacak,

hem de iyileştirerek bu kamusal bellekte oluşmuş yeni hafızalara izin verecek.

Meydanın bu şekilde kullanılması, sinema olarak kullanılması durumu var.

Burada Hıdırellez’den tutun da bir çok etkinlikler de yapılıyor. Hıdırellez

zamanında ateş yakılıyor. Ne yapacağız? O zaman ortasına bir çukur yapalım,

sadece ateş orada yakılsın, kontrollü olsun. Aslında buradaki kullanımları da

bir şekilde düşünerek ve buranın yapısına da zarar vermeyecek şekilde bu

ilkeler konusunda uzlaşıya vardık.

Burada yüz küsur tane 4 metreye 6 metrelik küçük adacıklar var diyelim.

Bunların yarısını belediye kendisi, kendi ‘Bilgi Evleri’ ve sosyal sorumluluk

projeleri çerçevesinde kullanmak için talepte bulundu ve kullanıyor. Yarısı da

Kuzguncuklular arasında kura çekilerek ve dönemsel olarak kullanılıyor. Her

dönem kura çekiliyor, bir dönem çıkan bir sonrakinde olmuyor. Böyle bir

düzenle olabildiğince Kuzguncukluların da maksimum kullandığı, ekim dikim

faaliyetinin olduğu bir alan oluyor.

Buradaki ekim dikim alanlarının hiçbiri ticari değil. Son derece insanların

inisiyatifine bırakılmış, kendileri için yaptıkları, daha çok paylaşım için

kullandıkları şeyler. Arada hasat zamanları oluyor. Hasat zamanlarında

buradaki bir takım ürünler ortak olarak pişirilip yenebiliyor. Bunun gibi bir

fonksiyonu var.

Bir taraftan bunun, süreçleri olarak bir mahalle girişimi olması, aynı zamanda

kolektif üretim, tasarım, uygulama gibi süreçleri içeriyor olması ve son derece

buraya ait, sadece bu bağlamda anlaşılır bir model olması gibi çok özgün

pozisyonları var. Bu özgün pozisyonları ile diğer bostanlardan ayrılıyor ama

onlarla ilişkisi de açıkçası çok organik değil.

Burada eğitim amaçlı permakültürel faaliyetler yapılıyor ya da çocuklarla bir

takım eğitim öğretim faaliyetleri yapılıyor. Şu ana kadar Amerika, Hollanda,

Almanya vesaire olmak üzere pek çok uluslararası ‘workshoplar’ yapıldı.

Pek çok kent hareketinin ilgisini çektiği bir durum oldu, deneyimlerimizi

paylaşmamızı istediler.

Olabildiğince biz buradaki deneyimleri herkesle paylaşıp açmaya ve bu

özgün durumun farklı şeylere model olabileceğini düşünerek farklı yönlerden

konuya yaklaşmaya devam ediyoruz.

Özellikle her yaştan grubun kullanımıyla, sabah yürüyüşleri ile, akşam üstü

çocukların okuldan çıktıktan sonra burayı kullanma biçimleriyle, haftasonları

insanların bebeklerini ve çocuklarını alıp buraya gelmesi ile burada muazzam

bir ortam oluşuyor. Dolayısıyla sadece buradaki mahalleye özgü bir durum

değil; buradaki hayatı deneyimleyen herkes bunun bir parçası olmaya

başlıyor. Belki de bostan gücünü buradan alacak gibi görünüyor bundan

sonraki süreçte de.

14


approve the project and it was shelved, but no change occurred in its

zoning status. There was still a danger of construction here. This danger

was evaded for the time being, but in the mean time, we learned that this

area was to be rented out. There was going to be a rental bidding. As the

locals of Kuzguncuk, we were there on the bidding day. The municipality

won the bid. We went to the municipality as a delegation and asked

“What will you build here?” They replied that they wanted to use it as a

green space, as a nice park or recreational area. We said, “We have a

project for it. It is the locals’ project.” We presented the project and

conducted a joint work with the Municipality of Üsküdar Parks and

Gardens Directorate to adapt the project here.

We identified a number of principles whilst doing this. We referred to

them as arrangements and improvements to be done here. This way this

area will be used as a garden while the green texture will be improved.

Thus, it will allow new memories to be formed as part of the public

recollection. The square is being used as a cinema and for many other

events such as Hıdırellez, the Summer Festival. A fire is lit there on

Hıdırellez for example. How to do it? We dig a hole in the middle and light

the fire so it’s under control. Actually, we agreed on the principles by

considering how to enable these types of uses without harming the

structure.

Let’s say there are over a hundred small 4-to-6-meter blocks here. The

municipality is using half of these for its own Knowledge Houses and

social responsibility projects. The locals use the other half periodically by

drawing lots. A draw is held during each term. Once you draw a lot for a

period, you can’t participate in the next. In this way, it becomes an area

for sowing and planting activities that the locals use to the max.

None of the sowing and planting areas are commercial here. They are left

to locals’ initiative, used for themselves and for sharing. During harvest

times, some crops are collectively cooked and eaten. It is used in this

way.

The field has very unique positions. As a process, it’s a neighborhood

initiative and it includes collective production, design, implementation

and so on. It is a model that belongs and is unique to this place and can

be interpreted only in this context. It is distinguished from other gardens

by these features. Its relation with them is not very organic, either.

Permaculture activities are held here for educational purposes. Other

educational activities are also held for children. Many international

workshops - American, Dutch, German, and so on - have been held. It

has attracted the attention of many urban movements. We’ve been asked

to share our experiences.

We continue to open up and share our experiences with everybody as

much as possible. We have a multi-faceted approach so that this unique

situation can be a model for various purposes.

Groups of all ages use the garden. An amazing environment is created

here. For example people come here for morning walks, or with their

babies and children on the weekends or during the week. Children use it

in different ways after school time. It is not a situation that is only peculiar

to this neighborhood. Everyone that experiences the life here begins to

become a part of it. It seems that perhaps this is how this garden will be

empowered in the times to come.


KUZGUNCUK BOSTANI’YLA İLGİLİ HİKAYELER

Kuzguncuk Bostanı /

Dayanışma Mimarlığı

Sergisi ve Kitabı /

Mimarlar Odası İstanbul

Büyükkent Şubesi

Kuzguncuk Bostanı için Kuzguncuklu iki mimar Boğaçhan

Dündaralp ve Tülay Atabey tarafından hazırlanan ‘İyileştirme

ve Koruma Projesi’nin hikayesi ve detayları.

http://bostanhikayeleri.com/dayanisma-mimarligi-kitabi/

Yeni toplumsal hareketler

bağlamında toplumsal

aktörün ve protestonun

dönüşüşüne yerel bir örnek:

Kuzguncuk Bostanı Hareketi

Tan Morgül’ün 2000 yılında Kuzguncuk Bostanı’nı yapılaşmaya

açma girişimine karşı verilen mücadeleyi “Yeni Toplumsal

Hareketler” kuramı yardımıyla analiz etmeyi amaçlayan yüksek

lisans tezi.

http://bostanhikayeleri.com/yeni-toplumsal-hareketler/

Kuzguncuk Bostanı’nda

Çocuklar Toprakla Buluştu

Üsküdar Belediyesi ve Kuzguncuk sakinlerinin katılımıyla

Kuzguncuk Bostanı’nda ‘Kuzguncuk Bostanı Bahar Şenliği’

düzenlendi. Proje kapsamında bostan olarak belirlenen ve

ekime hazır hale getirilen dikim alanına, domates, biber ve

patlıcan tohumu ekildi. Kuzgunculular çocuklarıyla yeşilin ve

güzel havanın tadını çıkardılar.

http://bostanhikayeleri.com/kuzguncuk-bostaninda-cocuklar/

16


KUZGUNCUK GARDEN RELATED STORIES

Kuzguncuk Garden /

Solidarity Architecture

Exhibition and Book /

Chamber of Artchitects’

Istanbul Metropolis Branch

The story and details about the ‘Amendment and Protection

Project’ prepared for the Kuzguncuk Garden by two architects

from Kuzguncuk, Boğaçhan Dündaralp and Tülay Atabey.

A local example for the

transformation of the social

actor and protest within the

context of new social

movements: The Kuzguncuk

Garden Movement

Postgraduate thesis by Tan Morgül analyzing with the help

of the “New Social Movements” theory the struggle against

the attempt in 2000 to open the Kuzguncuk Garden to

construction.

Children Met with the Soil

at the Kuzguncuk Garden

‘Kuzguncuk Garden Spring Festival’ was organized in the

Kuzguncuk Garden with the participation of the Municipality

of Üsküdar and the locals of Kuzguncuk. The planting area

that was designated as a vegetable garden as part of the

project was prepared for sowing and tomato, pepper and

eggplant seeds were planted. The locals enjoyed the greenery

and the beautiful weather with their kids.


ROMA

BOSTANI

ROMA GARDEN

“Roma Bostanı’nın en önemli özelliği

çevresinde çit olmaması. Çitlenmediği için

herkese açık bir alan.”

“Roma Garden’s most important feature is that it

doesn’t have a fence around it. Since it’s not enclosed,

it is an area open for everybody.”

http://bostanhikayeleri.com/roma-roportaj/

•ROMA BOSTANI•

Bostan Tipi: Topluluk Bostanı

Konumu: Kılıçali Paşa Mahallesi, Tüfekçi Salih Sk Beyoğlu

Ürün Satışı: Topluluk içinde paylaşım • Ziyaret Zamanları: Cumartesi - Pazar

İletişim Bilgileri: romabostani.org, facebook.com/RomaBostani/

Başak DURGUN / Roma Bostanı İnsanı

Benim ismim Başak. Roma Bostanı

insanlarındanım. Roma Bostanı’yla 2015

senesinde tanıştım. O yıl tezimin ön

çalışmasını yapmak için İstanbul’a

geldiğimde sosyal medyadan takip ettiğim

veya çok duyduğum bir kent bostanının

olduğunu öğrenmiştim. 2015’in Haziran

ayında bir ziyaret edeyim, neler

yapıyorlarmış acaba dedim. O noktada

beni buraya bağlayan bir mekan haline

geldi. Benim doktora tezim sebebiyle

ilişkilendim burayla. Yeşil alanlara

İstanbul’daki çeşiti aktörlerin, sosyal

hareketlerin, devletin, sermayenin ne çeşit

yatırımlar yaptıklarını araştıran, analiz eden

bir proje bu. Roma Bostanı’yla böyle bir iş

üzerinden tanışmama rağmen farklı bir

ilişkilenmeye de girmiş oldum. O yüzden

kendimi Roma Bostanı insanı olarak

tanıtıyorum çünkü burayla çok daha farklı

bir yerden, bir gözlemci olarak değil ekim

yapmaya çok değer veren bir insan olarak

ilişkilenmeye başladım.

Bu birçok kişiden farklı bir hikaye. Roma

Bostanı’nın mücadelesine tabi ki değer

veriyorum, tabi ki o benim bir parçam.

Ama İstanbul’dan çok uzakta uzun süreler

yaşamış bir insan olarak İstanbul’un

toprağına bir şey ekiyor olmak benim için

çok özel bir yerde.

Roma Bostanı’nda iş yapmaya

başladığımda, bu çalışmalara katılmaya

başladığımda İstanbul’un birçok önemli

öğelerini de manzarasından görebildiğimiz

bu alanda bu işleri yaparken kendimi biraz

daha şehrin asıl toprağına, gerçeğine bağlı

Röportaj

hissettim ve benim için bir aidiyet öğesi

haline geldi. Sanki burası benim

mahallemin bahçesi gibi hissetmeye

başladım, halbuki Feneryolu’nda

oturuyorum. Çünkü köklerimle, gerçek

köklerimle buraya bağlanırmış gibi

hissettim ekim yaparken. Benim için önemi

bu. Çok özel bir yerden giriyor, kendi hayat

hikayemden biraz bağlıyor beni buraya.

Kadıköy’den gelen var, benim gibi

Feneryolu’ndan gelen var, adada oturan

var. Bazı ekim günlerinde ve şenliklerde

başka şehirlerden gelip yardım edenler de

oluyor.

Buradan tanıştığım birçok arkadaşımla ben

sinemaya da gidiyorum, gece eğlenmeye de

gidiyorum, başka bahçelerde

20


• ROMA GARDEN•

Garden Type: Community Garden

Location: Kılıçali Paşa Mahallesi, Tüfekçi Salih Sk Beyoğlu

Product Sales: Sharing within community • Visiting Times: Saturday - Sunday

Contact Info: romabostani.org, facebook.com/RomaBostani/

Interview

My name is Başak. I’m one of the people

of the Roma Garden. I was introduced to

the Roma Garden in 2015. When I came

to Istanbul then to do preliminary studies

for my thesis, I found out about an urban

garden that I had been following on

social media. In June 2015, I visited it to

learn what people were doing there. It

ended up being a place that connects

me to Istanbul. I got involved because of

my doctorate thesis. It is a project that

researches and analyzes what kinds of

investments various actors, social

movements, the state and capital in

Istanbul make on the green areas.

Although I was introduced to the Roma

Garden through my work, I formed a

different link with it. And though I came

from quite a different place, I introduce

myself as a person of the Roma Garden.

I connect with it not as an observer, but

as a person, who values sowing and

planting.

Mine is a different story than many

others. Of course, I value Roma Garden’s

struggle and it is a part of me. However,

as someone, who actually lived very far

from Istanbul for a long time, it’s very

special for me to cultivate the soil of

Istanbul.

When I started to work in the Roma

Garden, in an area where you can see

some of the important landmarks of

Istanbul, I felt more connected to the

land and reality of this city. It became an

element of belonging for me. It began to

Başak DURGUN / Roma Garden’s People

feel as though this was my neighborhood

garden although I live in Feneryolu. I felt I

was connecting with my real roots while

planting. This is its significance for me. It

connects me to here through my own life

story.

People come from neighborhoods like

Kadıköy, Feneryolu, the Islands. People

come even from other cities to help

during planting times and festivals.

I go to the cinema, go out at night or

come across in other gardens with many

of the friends I met here. People who

come here for the first time are greeted

with excitement. This is one of its most

important features.


karşılaşıyorum. Buraya gelen herkes çok

büyük bir heyecanla karşılanıyor. Bu da en

önemli taraflarından bir tanesi.

Burayı bilip gelen birçok insanın, ekim dikim

bahçe işleriyle ilgisi olup çok fazla bilgisi

olmayan insanların öğrendiği de bir yer.

Sosyal medyadan duyup çok gelen oluyor

etkinliklere. Ama birçok kez de gerçekten

yoldan geçerken ‘Burada garip birşeyler

oluyor, niye burada insanlar var? Bir şey mi

var?’ diye gelip ‘Merhaba,’ diyen, ‘A siz

burada bahçe mi yapıyorsunuz?’ ya da ‘Ben

sizi duymuştum ama burada olduğunu

bilmiyordum, yardım edebilir miyim?’ diyen

çok insan oluyor. Roma Bostanı’nın en önemli

özelliği çevresinde çit olmaması. Çevresinde

çit olmadığı için, çitlenmediği için herkese

açık bir alan.

Buradaki proje uzun düşünülen bir proje, bir

gıda ormanı yaratmak adına sürdürülen bir

proje. Bu yüzden ağaçlar hem toprağı

iyileştirmek adına, hem de toprağı tutmak

adına ekilen ağaçlar var. Hem de meyve

ağaçları var, ikinci kademede olanlar. Önde

görülen mevsimlik sebzeler de buradaki

hareketi artırmak, buradaki ilişkiyi kurmaya

devam etmek için var. Bunların hiçbirinde,

buradaki hiçbir yerde ilaç kullanılmıyor. Doğal

ilaç yapılıyor, sarımsak ilacını yapmıştık

beraber, onu kullanıyoruz. Gübre ihtiyacımız

olduğu zaman tavuk gübresi kullanıyoruz.

Olabildiğince atalık tohum kullanılacak,

hybrid (melez) tohum gibi bir şey, öyle bir

olayın içerisine girmiyoruz. Olabildiğince en

doğal yöntemlerle yapabildiğimiz şeyler.

Tam olarak permakültürü uygulayabiliyor

muyuz, o tartışılır. Kent içinde olduğumuz için

başka türlü problemlerimiz oluyor. Yamaçta

olduğumuz için birçok problemler oluyor.

Ama en büyük kuralı doğal yöntemlerle

toprakla ilişkiye girmek. Biraz da nasıl oluyor

onu öğrenmek. Ne çıkıyor? Nasıl bir böcekle

karşılaşıyoruz domatesin üzerinde? Kabağın

üzerinde ne oluyor?

Burada ürünlerin paylaşımı şöyle: Biz burada

etkinlik yaptığımızda etkinlik süresince

birşeyler toplayabilmiş oluyorsak onları almak

isteyen götürüyor. Ya da yoldan geçerken

burayı bilen ya da bilmeyen bir insan

gördüğünü alabiliyor. Bu konuda çok açık

bir proje.

22


Many people who come here are

interested in but not very

knowledgeable about gardening. Many

people come to the events by following

them on social media. At other times,

people come because they happen to

pass by and think ‘What’s happening

here, why are people here?’ They stop

and say ‘Hello, are you gardening

here?’ or ‘I’ve heard about you, but I

didn’t know the garden was here. Can I

help?’ Roma Garden’s most important

feature is that it doesn’t have a fence

around it. Since it’s not enclosed, it is

an area open for everybody.

There is a long-term project to create a

food forest. Seedlings and trees are

planted to improve and hold the soil.

There are also fruit trees on the second

level. The seasonal vegetables at the

front serve to increase interactions and

establish relations here. No chemical

pesticides are used here. We use

natural pesticides like the garlic-based

ones. When we need fertilizer, we use

chicken manure. We use heirloom

seeds as much as possible instead of

hybrid seeds. We do everything in the

most natural way possible.

It’s debatable whether we are able to

apply permaculture fully. We have

various problems because we are

located in the city and on a slope. But

the biggest rule is to engage with the

soil using natural methods and to learn

how to do it. What is produced? What

kinds of insects do we see on the

tomatoes? What’s on the zucchinis?

We share the crops here. If we collect

produce during an event, people get to

take them home. Or a passer-by,

whether he knows what goes on here

or not, can take what he sees. In that

sense, it is a very open project.


Müge TERLAN / Roma Bostanı İnsanı

Röportaj

Merhabalar, Müge Terlan benim ismim. Cihangir’de oturuyorum yaklaşık

24 yıldır, mahalleliyim. Bostan, Gezi sonrası hemen burada Cihangir’de

kurulan park forumundan sonra başladı. Bu alan çok büyük bir çöp

alanıydı aslında. İlk sene ben bostan ekibinde değildim ama başka

faaliyetleri yapıyordum forum içinde. Ama arkadaşlarımın ne kadar

uğraştığını biliyorum buradaki çöpü boşaltmak için. Toprak getirdiler,

toprağı yenilemeye çalıştılar.

İki yıl boyunca Gezi’den sonra sadece yaz aylarında ekim yapıldı burada.

Tarhlar düzenlendi ilk önce çünkü çok eğimli bir alan olduğu için zor bir

yer, yani işlenmesi zor bir yer. Sonra üçüncü seneden itibaren bir

permakültür fikri doğdu. Bunun en büyük sebeplerinden bir tanesi

burada gördüğümüz yataklar, sebze yatakları. Çünkü burada biraz su

sorunu yaşıyorduk yaz aylarında. Bu sebze yatakları şöyle düzenlendi:

katman katmanlar, şimdi sırasını biraz karıştırabilirim ama, altta elyaf var,

üzerinde bir sıra cüruf var, içinde bir boru var, deliklerden oluşan bir

borusu var. Olabildiğince suyu içinde hapseden ve sebzelerin de yavaş

yavaş emmesini sağlayan bir sistem. Bir kerede boru dolduruluyor ve

uzun süre idare edebiliyor yaz aylarında.

Dört mevsim ekilmeye başlandı üçüncü yıldan itibaren. Ben o zamandan,

ikinci senesinden beri de buradayım.

İlk dönem profesyonel değildi, permakültürden önce. Hangi sebzeyle

hangi sebzeyi yan yana ekelim, o onu engellemesin gibi bir mantıkla

yapılmıyordu ama permakültürden sonra böyle ekilmeye başlandı.

Bu alan tehlike altında bir alan çünkü bu Roma Bahçesi’nin içerisinde

4 tane sosyal tesis kurmak istiyorlar. Bunlardan bir tanesinin inşaattı

devam ediyor şu anda. Sonuçta bostan alanı da tehlike arz ediyor, bizim

için değil tabi ama diğerleri için. Şikayetlerimizi yapıyoruz sürekli. O yan

taraftaki inşaatta her geçen gün biraz daha ilerleyerek yeni bir şeyler

yapıyorlar ve sürekli şikayette bulunuyoruz. Onun karşılığında cevap

geliyor, gelmiyor. Bir yandan bekliyoruz ama işte yapabildiğimiz kadar da

burayı korumaya çalışıyoruz, buradaki yeşil alanı korumaya çalışıyoruz.

Burası ikinci alan sosyal tesis kurmak istedikleri, bir de aşağıdaki

bahçede iki alan daha var.

Buraya iki tane bilir kişi geldi ve kendi

raporlarında da bizim kullandığımız

cümleleri kullandılar. Yani bir şekilde

buranın halinden memnunlar, lehimize

işleyen bir süreç var. Ama o kararı

çıkarmadıkları için bu yan taraftaki inşaat

devam ediyor ve bostan alanı da tehlike

altında.

Biz burada gıda ormanı yaratmaya

çalışıyoruz ve beş yıl içinde buraya

diktiğimiz meyve ağaçlarının büyüyeceğini

düşünüyoruz. Sebzeleri çoğunlukla sebze

yataklarına dikiyoruz ve olabildiğince de

ağaç dikmeye çalışıyoruz. Burada var olan

bu yeşil alanı yaşatmak, büyütmek ve

bunun yapılabileceğini göstermek istiyoruz.

Burası çöpten ibaretti ilk başlandığı zaman.

Dolayısıyla kurtarabileceğimiz bir yeşil

alan. Bu bize de iyi geliyor tabi, ruhumuza

da iyi geliyor. Benim için çok iyi, çok

burnumun dibinde, toprağa ihtiyacım

olduğunda geliyorum, temizlik yapıyorum.

Özel günlerde hepimiz bir araya gelip

ekimi, biçimi, fidelemeyi, tohumları ekmeyi

yapıyoruz. Bazı etkinlikler de yapıyoruz

zaman zaman. Dolayısıyla, bu anlayışta

insanların bir araya gelebileceği bir alan ve

rahatlatıyor. Manzaramız da çok güzel bu

arada gördüğünüz gibi.

Suyla ilgili problemimiz oldu demiştim. Arka

taraftaki binadan ilk başlarda su

alabiliyorduk, ikinci sene su vermediler.

Çağrı yapıyoruz ve çok çeşitli Nazilli’de

yaşayan birisi bile gelebiliyor. İstanbul’a

gelmiş, o gün o çağrıyı bir şekilde duymuş

ve toprakla uğraşan birisi. Geliyor, bilgilerini

paylaşıyor hatta. “Bu kadar da hassas

davranmayacaksınız bunlara, şöyle şöyle

sokuşturuverin” gibi bilgiler de alıyoruz.

Yazlık sebzelerimizi, daha önce

fidelediğimiz bazı yerlerden, mesela

Çengelköy’den salatalık fideleri geldi,

onları ektik. Üzerine bir malçılama ve

cansuyu ile beraber kanalların içerisine su

doldurma. Bir nevi yaz sezonunu açtık gibi.

24


Interview

Müge TERLAN / Roma Garden’s People

Hello, my name is Müge Terlan. I’ve been living in Cihangir for

about 24 years. The garden started after the park forum that was

held here in Cihangir following the Gezi events. This was a very

large garbage area. I wasn’t actually in the garden team the first

year; I was doing other activities within the forum. Still, I know

how hard my friends worked to remove all the garbage. They

brought soil and tried to improve it.

For two years following Gezi, planting was done only during

summer. First, the vegetable beds were made because it is a

difficult land to cultivate due to the area’s steepness. Later, in the

third year, the idea of permaculture emerged largely because of

the water problem we had during summer time. The vegetable

beds are arranged layer by layer. If I’m not mistaken, there are

fibers at the bottom and clinker ash on top of that. There is a pipe

in it with holes. It is a system that locks the water in and allows

the vegetables to absorb it slowly. The pipe is filled once and it

retains water for a long time during the summer.

Beginning with the third year, we’ve been planting during four

seasons. I’ve been here since the second year. It wasn’t very

professional before the permaculture stage. After that a new logic

was applied. We began to consider which vegetables to plant

next to each other so that one doesn’t intrude with the other.

This area is under danger because they want to build four social

facilities in the garden. One of them is under construction right

now. After all, the garden area poses a threat, of course not to us,

but to the others. In that construction area next door, they are

advancing more every single day and doing something new. And

we’re constantly filing complaints. Sometimes we get a reply,

sometimes we don’t. On one hand, we are waiting, but we are

also trying to protect the green area as much as we can. This is

the second area where they want to build a social facility. There

are two more areas in the garden below.

Two experts came and in their reports they used the same

sentences we use. In a way they like how things are here. There

is a process that continues in our favor.

However, since they haven’t issued that

decision yet, the construction next door

continues and the garden area is in

danger.

We are trying to create a food forest

here. We think that the fruit trees that we

have planted will grow in five years.

We plant the vegetables mostly in the

vegetable beds and we try to plant as

many trees as possible. In fact, we aim to

save and enlarge this green area here

and show that it can be achieved. This

area was filled with garbage when it was

first started. Now it is a green area that

we can save. Of course this makes us

feel good and uplifts our spirits. It’s really

good for me; I live nearby and come to

do some cleaning when I need to feel the

soil. On special days, we gather to sow

seeds, plant or reap. We also have

events time to time. It’s an area where

people can come together. It’s relaxing.

In addition, the view is very beautiful as

you can see.

Earlier I said we had a problem with

water. Initially we were able to get water

from the building at the back, but they

didn’t provide water in the second year.

We make a call and people from various

places like Nazilli come. People, who

have come to Istanbul and happened to

learn about the call that day. People, who

have experience working with the soil.

They come and share their knowledge.

We get hints like ‘You shouldn’t be too

gentle with these, just immerse them like

this.’

When planting our summer vegetables,

for example, the cucumber seedlings

came from Çengelköy. After mulching

and the first watering, we filled the

canals with water. Summer season is

almost here.


ROMA BOSTANI’YLA İLGİLİ HİKAYELER

Roma Bostanı ve Gezi’yi

kapsayan imar planı iptal!

Beyoğlu Semt Dernekleri’nin açtığı davadan Beyoğlu Kentsel

Sit Alanı Koruma Amaçlı İmar Planı’nın iptal edilmesi kararının

çıkmasıyla Gezi Parkı, Fındıklı Parkı, Roma Bostanı gibi

Beyoğlu’nda son kalan yeşil alanlar kurtuldu.

http://bostanhikayeleri.com/beyoglu-imar-plani-iptal/

Roma Bostanı:

“Emsal olsun, ilham olsun!”

Beyoğlu Kentsel Sit Alanı Koruma Amaçlı İmar Planı’nın iptal

edilmesiyle Roma Bostanı insanları İstanbulluları, Cihangirlileri,

bostan insanlarını 23 Temmuz Pazar günü Roma Bostanı’nda

pikniğe davet etti. Katılımcıların müziği, yiyeceği, gün batımını

ve sevinci birlikte paylaştığı etkinliğin videosu.

http://bostanhikayeleri.com/emsal-olsun-ilham-olsun/

Yenebilir Orman Bahçeleri:

Maceraya Davet

Kendinizi, etrafınızın neredeyse tamamen gıdalarla dolu olduğu

bir ormanda düşleyin. Gökyüzüne baktığınızda dallarda

sallanan olgunlaşmış meyveler ve yemişler görüyorsunuz.

Yere doğru baktığınızda böğürtlen, yaban mersini, daha önce

görmediğiniz meyveler, yararlı bitkiler var. Bu bir hayal değil!

İhtiyacınız olan tek şey, gıda ormanı bahçesi tasarlamak.

http://bostanhikayeleri.com/yenebilir-orman-bahceleri/

26


ROMA GARDEN RELATED STORIES

The development plan for

Roma Garden and Gezi is

cancelled!

As the lawsuit of the Beyoğlu Neighborhood Associations

resulted with the cancellation of the Beyoğlu Development Plan

for the Protection of the Preserved Urban Sites, the remaining

green areas in Beyoğlu, such as Gezi Park, Fındıklı Park

and Roma Garden, are saved.

Roma Garden: “Let it be an

example and an inspiration!”

With the cancellation of the Beyoğlu Development Plan for the

Protection of the Preserved Urban Sites, Roma Garden people

invited the Istanbulites, the locals of Cihangir and the garden

people to a picnic on the 23 rd of July at Roma Garden. This

is the video of the event with people sharing their music, food

and joy.

Edible Food Forests:

Invitation to Adventure

Imagine yourself in a forest, where your surrounding is almost

completely full of food. When you look up at the sky, you see

ripened fruits and nuts dangling from the branches. When you

look down at the ground, there are blueberries, brambles,

fruits and nutritiuous plants you’ve never seen before. It’s not a

dream! All you need is to design a food forest.


TARLATABAN

TARLATABAN

“Tarlataban olarak bir tohum kütüphanesi oluşturalım,

tohumları fideye çevirip İstanbul genelinde bostanlara

dağıtalım, insanlara birebir verelim dedik.”

“We’ve decided we should form a seed library as Tarlataban,

convert the seeds into seedlings and distribute them to

gardens across Istanbul or to individual people.”

http://bostanhikayeleri.com/tarlataban-roportaj/

• TARLATABAN•

Bostan Tipi: Üniversite/Öğrenci Bostanı

Konumu: Boğaziçi Üniversitesi Güney Kampüsü- Bebek

Ürün Satışı: Öğrenci paylaşımı ve BÜKOOP • Ziyaret Zamanları: Her hafta Pazar günleri

İletişim Bilgileri: facebook.com/1tarlataban/

Çiğdem ARTIK / Tarlataban Gönüllüsü

Ben Çiğdem, Boğaziçi Üniversitesi’nden

mezunum, Tarlataban gönüllüsüyüm. Beş

yıldır Tarlataban’da gönüllülük yapıyorum.

Tarlataban’a dahil olma sürecim Starbucks

işgaliyle başladı. O dönemde okulda

Starbucks açılmıştı ve öğrenciler ‘Neden

okulda sermaye yer alıyor?’ diye

Starbucks’ı işgal etmişlerdi. Starbucks

işgali sırasında da bir belgesel gösterimi ile

gıdanın adil dağıtılamaması, sağlıklı gıdaya

ulaşımın zor olması üzerinden tartışmalar

başladı.

Bizim okuldaki Boğaziçi Üniversitesi

Tüketim Kooperatifi BÜKOOP bu

tartışmalara dahil oldu. Sonrasında da

okulda tarım mümkün mü, üniversitede

tarım mümkün mü, sorularıyla beraber iki

ekip bir araya geldi. Diğer ekip de

Boğaziçi Üniversitesi Çevre Kulübü’ydü.

O dönemde onlar da bahçecilik yapmak

istiyorlardı ve okuldan bir arazi talep

etmişlerdi. Şu an mevcut Tarlataban arazisi

o dönemde okulun Çevre Kulübü’ne

verdiği bir araziydi.

O dönemde tartışmalar başladı. Daha

toprağı, araziyi görmeden ‘Biz nasıl tarım

yapabiliriz, biz neden tarım yapıyoruz,

neden kentte tarım önemlidir?’ gibi sorular

ve metodolojisi tartışıldı. Orada ‘Tarlataban

kimdir?’ metni oluştu. Metnin içinde de

amaçlarımız vardı:

‘Biz kesinlikle yerel tohum kullanmalıyız,

hibrid tohum kullanmamalıyız.’

‘Yerel tohum neden önemlidir? Çünkü

devlet sürdürülebilir bir tohumu engelliyor,

Röportaj

yasayla engelliyor, bizim bunu

sürdürmemiz gerekiyor.’

’Ekolojik mücadelelere destek vermeliyiz.’

‘Ekolojik tarım yapmalıyız; ilaç, gübre ve

diğer pestisistleri kullanmamalıyız çünkü

bunlar aslında doğaya zarar verir.’

Bu tartışmalardan sonra, daha doğrusu bu

amaçlarımızdan sonra biz tarlaya indik. İlk

etapta tohum meselesi çok önemli olduğu

için tohumu nereden bulacağız sorusu

ortaya çıktı. Tohumu bulmak çok zordu.

Şöyle ki, köylerde sandıklardan tohumları

çıkardılar; Tohum İzi Derneği’nin

kütüphaneleri vardı, oradan tohum geldi.

Anadolu’da tohum bulamadık, gittik

Fransa’da Kokopelli Tohum Bankası vardı,

oradan tohumlar geldi. Bir havuz

oluşturduk biz ama o havuzu oluşturmak

30


•TARLATABAN•

Garden Type: University/Student Garden

Location: Boğaziçi University South Campus - Bebek

Product Sales: Sharing within students and through BÜKOOP • Visiting Times: Every Sunday

Contact Info: facebook.com/1tarlataban/

Interview

My name is Çiğdem. I’m a Boğaziçi

University graduate. I’ve been

volunteering at Tarlataban for five years.

My involvement in Tarlataban started with

the occupation of Starbucks. At that time,

a Starbucks was opened at the school

and students occupied it, saying: ‘What

place does capital have at the school?’

The screening of a documentary during

the occupation kicked off debates over

how food is not distributed fairly and how

hard it is to access healthy food.

The Boğaziçi University Consumer

Cooperative, BU-KOOP, got involved in

these debates. Afterwards, two teams

came together posing the question

whether agriculture is possible at the

school or not. The second team was

Boğaziçi University’s Environmental

Society. They also wanted to do

gardening at the time and asked the

school for land. The current Tarlataban

land is the one the school gave to the

Environmental Society.

Debates started during that period. Long

before we were on the land, we

discussed questions like: Why do we do

agriculture? How should we do

agriculture? Why is agriculture important

in the city? We formulated the text to

outline who Tarlataban is and what our

goals are:

‘We should definitely use local seeds

and not hybrid seeds.’

‘Why are the local seeds important? The

Çiğdem ARTIK / Tarlataban Volunteer

state is using the laws to ban sustainable

seeds. We need to sustain them.’

‘We should support ecological struggles.’

‘We should do ecological agriculture. We

shouldn’t use pharma, fertilizers and

other pesticides because they harm the

environment.’

Then we got down to the field. Given

their significance, we first inquired about

how to find seeds. Finding seeds was

very difficult. They took the seeds out of

the chests in villages. Some seeds came

from the library of the Seed Trail

Association. We couldn’t find seeds in

Anatolia and we went to France to get

them from the Kokopelli Seed Bank. We

created a pool, but it was a challenging

process. Afterwards, we sowed the


da biraz zorlu bir süreç olmuştu.

Sonrasında da tohumları ektik, araziye

tohumları serptik ve ürün yetiştirmeye

başladık. İlk tarlanın girişimi orada başlamış

oldu. 2012 yılında ilk olarak bir araya

gelişimiz, sonrasında tohum buluşumuz,

sonrasında da araziyi çapalamamız gibi

başladı. Pratikte var olmaya başladık.

Tarlataban'a kimler katılıyordu o dönemde?

Müşterekler’den gelenler vardı, Kent

Savunmaları’ndan gelenler vardı. O iş yükü

döneminde bu insanların varlığıyla da

çalışmalarımızı daha rahat yürüttük.

Öğrenciyle dışarıdan gelen insanların

karşılaşma alanını yarattık. Hatta

öğrencilerin birbiriyle karşılaşma alanını bir

pratikten yaratmış oldu Tarlataban. Kendi

varlığıyla bunu oluşturdu.

Mesela ben daha önce hiç tarım

yapmamıştım, elim tohuma değmemişti,

toprakla uğraşmamıştım çok fazla. Bu

karşılaşma alanı, bu insanlarla bir arada

olma alanında herkes bilgiyi birbirine

vermiş oldu. Zaten amaçlarımızdan bir

tanesi de yaş hiyerarşisi olmayacak,

cinsiyet hiyerarşisi olmayacak, herkes

burada eşit koşullarda bir arada çalışacak,

yatay ilişkileneceğiz biz burada. Karar alma

mekanizması da öyle işleyecekti, ki

gerçekleşiyor o da.

Bu beş yıl içerisinde çok akışkan bir yapısı

oldu. Sonuçta doğayla beraber hareket

etmek zorundasın ve iki mevsimi var.

Ekim-dikim mevsimleri var. Üniversite de bu

alanı yaratabiliyor bir noktada, yani o akışı

sağlayabiliyordu. O dönemlerde kimler

gönüllü oluyordu, dışarıdan gelenler vardı.

Biz de haftasonu yapalım, toplaşma

günümüz haftasonu olsun ve gelmek

isteyen gönüllüler o gün gelsin dedik. Bu

da Pazar günüydü. Tatil günü olduğu için

her Pazar oraya insanlar hala geliyor.

İlk yılki ürün döngüsüyle sonrakiler fark etti

aslında. İlk yıl toprak çok verimliydi, belki

çok fazla heyecanla biz çok fazla fide

ekmiştik. 100-200 kiloya yakın

domatesimiz, biberimiz, patlıcanımız,

birçok ürünümüz çıktı ve ne yapacağımız

bilemedik. Çünkü çoğu Ağustos ayında

oluyor ve Ağustos ayında okulda öğrenci

olmuyor. Burada zaten dışardan gelen

insanlar hemen orayı tamamladılar. Bir

kısmını, Tarlabaşı’nda mutfak var, Göçmen

Dayanışma Mutfağı, kasalara doldurup

onlara gönderdik. Sonrasında hala

domates vardı, hala biber vardı. Onları

konserve yaptı birkaç arkadaş hocalarla

beraber. Okul yemekhanesinde yapıldı ve

BÜKOOP’ta satıldı.

Daha yeni oluşmaya başlayan, yine

Tarlataban’la aynı dönemde başlayan

Öğrenci Kooperatifi var, o da aslında bir

kantin şeklinde çalışıyor. Öğrencinin kendi

yemeğini yaptığı kantini. O da aynı

amaçlarla, adil, sağlıklı, ulaşılabilir,

erişilebilir gıdayı hedefliyor. Onlarla birlikte

çalıştık, ürünlerin bir kısmını onlara verdik,

daha doğrusu konserveleri. İlk yılın ürün

döngüsü öyle oldu. Sonrasında da

yetiştirilen ürünleri biz burada üretiyoruz,

biz burada model oluşturuyoruz. Tarımı

yapıyoruz, temsili bir tarım. Burada

ürettiklerimizi Öğrenci Kooperatifi’ne

gönderiyoruz. Öğrenci Kooperatifi de zaten

yemeği yapan yer. Fazla olursa, ürün

bunları da BÜKOOP’ta satarız, bu da biraz

bakkal misali. Yani doğrudan üreticiden

almasını hedefliyor BÜKOOP da. Böyle bir

döngü yarattık. İlk tüketilen yer tarla oluyor,

tarlaya gelen çalışan insanlar orada onu

tüketir artanları satarız şeklinde bir

döngüsü var.

32


n

seeds and began to grow crops. Thus,

our first practices began. First we came

together in 2012, and then we found

seeds and started to hoe the land. We

began to exist in practice, too.

Who was participating in Tarlataban at

that time? There were people coming

from Our Commons and from Urban

Defenses. Their presence helped us work

more effortlessly. We created an

encounter space for the students and the

people from the outside. Tarlataban even

created an encounter space for the

students thanks to practice and its own

existence.

For example, I hadn’t done agriculture at

all before. My hands hadn’t touched any

seeds. I hadn’t dealt with soil very much.

In this encounter or

being-together-with-people space,

everybody shared information with one

another. It was our goal that there

wouldn’t be a hierarchy of age or gender.

Everybody would work here together

equally and we would be linked

horizontally. The decision-making

mechanism would work like that, too, and

it was all coming true.

The garden had a very fluid structure in

those five years. After all, you have to act

together with nature and it has two

seasons. There are planting seasons. The

university was able to create this space

at some point by enabling that flow. At

those times, outsiders appeared as

volunteers. We set our meeting day on

the weekend so that those volunteers

could come. It would be Sunday. People

still come here every Sunday since it is a

day off.

The cycle of crops in the first year

differed a lot from the ones to follow. The

soil was very fertile that first year, and

maybe, in our excitement, we planted too

many seedlings. We got about 100-200

kilos of tomatoes, peppers, eggplants

and many other crops. We didn’t know

what to do with them because it was

August and there are no students at

school then. Outsiders connected the

dots for us. We put part of the produce in

crates and sent them to the Migrant

Solidarity Kitchen in Tarlabaşı. Some

friends, together with lecturers, canned

the left over tomatoes and peppers. They

were prepared in the school’s cafeteria

and sold at BU-KOOP.

The Student Cooperative, which began

its work the same time Tarlataban did,

functions much like a canteen. Students

cook their own food there. It has the

same objectives of accessing fair,

healthy and accessible food. We worked

with them and gave them some of the

canned produce. The produce cycle was

like this in the first year. We produce all

the crops here and we create a model.

We do representative agriculture here.

We send what we produce to the Student

Cooperative, which in turn prepares the

meal. If we have a lot of produce, we sell

it at BU-KOOP, which is somewhat like a

grocery. BU-KOOP also aims to get

people to buy directly from the producer.

We have created such a cycle. The field

is where the produce is consumed first.

People who work on the field consume

the produce there and we sell the rest.

Making international links is not so

problematic because agricultural policies

and problems are similar around the

world. So, the gardens in Turkey are

actually related to those abroad. We

came together with Kokopelli and the

Greek Peliti team in this way. There were


Yurtdışıyla bağlantıya geçmek aslında çok

da sıkıntılı değil çünkü Türkiye’nin yaşadığı

tarım problemleri, tarım politikaları aslında

dünyada da geçerli. Bu amaçla da biz bir

araya geldiğimizde Türkiye’deki var olan

bostanlar ya da oluşumlar zaten yurtdışıyla

da bağlantılı oluyor. Kokopelli ya da

Yunanistan’daki Peliti ekibiyle bu şekilde bir

araya geldik. Kişisel bağlantılar ama

aslında biraz da örgütsel bağlantılar vardı.

Bizim tohum ihtiyacımız olduğunu

öğrenince ya da Tarlataban oluşmaya

başladığında, daha biz tarlaya çapaya

girmeden önce Kokopelli Türkiye’ye

gelmişti. Bir tohum eğitimi vermeye gelmişti

çiftçilere. O dönemde de Tarlataban’a da

uğramışlardı. Bizim ihtiyaçlarımız ne olabilir

diyerek tohumlar bırakmışlardı, çok fazla

domates çeşitleri vardı. Peliti ekibi yine aynı

sene yazın gelmişti, bir ekmek atölyesi için

gelmişlerdi İstanbul’a. Bizim varlığımızı

öğrenip Boğaziçi Üniversitesi’ne de gelip

küçük çaplı bir atölye yapmışlardı, topluluk

nasıl oluşur üstüne bir atölye.

Onun dışında da Türkiye’de Çiftçi

Sendikaları Konfederasyonu var, kısaca

Çitfçi-Sen. Biz tarım politikalarını da biraz

okumaya başlayınca Çiftçi-Sen’e ulaştık.

Orada Abdullah Aysu’nun kitaplarını

okumuştuk. Abdullah ağabey BÜKOOP’la

da ilişkide olduğu için Boğaziçi

Üniversitesi’ne çok gelip gidiyordu. Böyle

olunca Abdullah ağabey bize ‘La Via

Campesina’ hareketini anlattı. Dünya

genelinde 200 milyondan fazla üyesinin

olduğu bir çiftçi hareketi. Biz çok etkilendik

bundan ve yüzümüzü bir yandan kampüse

dönmüş, bir yandan İstanbul’a ve

Türkiye’ye dönmüşken, bir yandan da

yurtdışında neler olduğuna dair takip

mekanizması oluşturduk kendi aramızda.

Bunlar biraz daha teorik, izleme, tartışma

ortamını yaratan şeylerdi.

Pratik anlamda da elimizde çok fazla

tohum vardı. Kendimiz de üretmeye

başlamıştık. Her üretimden sonra kesinlikle

tohuma ayırıyorduk. İkinci ya da üçüncü

senesinde karar aldık. Çok fazla

tohumumuz vardı. Gezi Parkı eylemlerinden

sonra çok fazla kent bostanları hareketi

başlamıştı. Bizde sera var, sera kamusal

alandır. Biz ne yapabiliriz? Buradan

yüzlerce binlerce fide çıkarabiliriz, bu

fideleri de aslında bostanlara dağıtabiliriz.

Evinde bahçesinde yapmak isteyenlere

dağıtabiliriz.

O dönem gerçekten yüzlerce tohum attık,

çok farklı sebze türlerinin tohumlarını attık

ya da tohumların kendilerini verdik.

Bunların arasında Roma Bostanı vardı,

Gezi Bostanı vardı, Kuzguncuk vardı…

Yeni oluşmaya başlayan bostanlara biz

vermeye başladık. Fideleri veriyoruz.

Bir de kişisel anlamda duyuruyoruz, kendi

sayfamızda duyuruyoruz. Oradan da

bireysel olarak gelen insanlar fideleri aldı.

Sonrasında da zaten bu fide alışverişi ya

da tohum alışverişi devam etti.

Bu sene de Yeryüzü Derneği’nin bir projesi

var “Kent Bostanları” diye. Yerel tohum

dağıtıyorlar bostanlara ve bunlara fide

üretecek yer arıyorlar. Biz de ‘Biz Kent

Bostanları’na fide yetiştiririz çünkü seramız

var ve bakabilecek kadar gönüllümüz var,’

dedik ve tohumları Kent Bostanları için

atmış olduk bu sene. Tohum meselesi çok

önemli. Yeni çıkacak milli tarım projesiyle

de daha kritik hale gelece yerel tohum. O

yüzden biz burada tohum kütüphanesi

oluşturalım, tohumları fideye çevirip,

İstanbul genelinde bostanlara dağıtalım,

insanlara birebir verelim dedik. Bu amaçla

tohum toplamaya başladık. Tohum eğitimi

yaptık zaten. Tohum nedir, yerel tohum

nedir, nasıl saklanır, nasıl kullanılır konulu.

Bu senenin başında, Aralık ayında tohum

eğitimi aldık. Bundan sonra da devam

ettireceğiz bilgi aktarımı için.

Öğrenci biraz bel kemiğini oluşturuyor.

Öğrenci, çalışan ya da hoca, yani okul

mensupları. Dışarıdan gelen insanlar da

haftasonu iş yükünü alan insanlar oluyor.

Gönül ister ki şu sıkıntılı zor zamanlar

geçsin, tekrardan dışardan insanlarla

beraber çalışmaya başlayalım.

İlk başta Çevre Kulübü’ydü, şu anda Köy

Kooperatifi Kulübü var. Onlarla beraber

etkinlikler yapıyoruz; eğitim zaten bir

tanesi. Bir yüzümüzü okula, bir yüzümüzü

tarlaya, bir yüzümüzü Kent Bostanları’na ve

İstanbul’a dönmüş durumdayız. Bir yandan

da, La Via Campasine hareketinin bir

parçası olarak gıda egemenliği konusunda

yurt dışına da dönmüş bir yapısı var

Tarlataban’ın.

Bunları, hepsi çok büyük şeyler. Varlığımız

da pratikle oluyor. Beraber kolektif bir

şekilde üreterek varlığımızı devam

ettirebiliyoruz.

34


personal as well as organizational

connections. Kokopelli came to Turkey

as Tarlataban was being formed, even

before we began to till the soil. They

came to provide training for farmers

about seeds. They also stopped by

Tarlataban at that time. They left us

seeds, taking our urgencies into

consideration. They had many types of

tomatoes. The Peliti team came in the

summer of the same year. They came to

Istanbul for a bread workshop. Learning

about us, they came to Boğaziçi

University and did a small-scale

workshop about how to build a

community.

In addition, there is the Farmers’ Union

Confederation in Turkey, Çiftçi-Sen. When

we began reading a bit about agricultural

policies, we reached out to Çiftçi-Sen.

We read Abdullah Aysu’s books. Since

Abdullah was in touch with BU-KOOP, he

used to visit Boğaziçi University a lot.

Abdullah told us about the movement ‘La

Via Campesina’. It is a worldwide

farmers’ movement that has over 200

million members. We were very

impressed by it. While we turned our

face to the campus, Istanbul and Turkey,

we created a monitoring mechanism

about what goes on abroad. All of these

were a bit more theoretical, which

created the basis for following and

debating the issues.

In practical terms, we had many seeds at

hand. We started to produce for

ourselves as well. After every production

cycle, we reserved seeds for ourselves.

We made that decision in the second or

third year. Many urban garden

movements began after the Gezi Park

protests. We have a greenhouse, which

is a public space. What can we do with

it? We can provide hundreds, even

thousands of seedlings from here, and

we can distribute them to the gardens.

We can distribute them to those, who

want to grow them at home or in their

gardens.

At that time, we sowed hundreds of

various vegetable seeds and we gave

the rest of them away. There were the

Roman, Gezi and Kuzguncuk Garden.

We started distributing seeds to the

newly forming gardens. We gave away

many seedlings with announcements we

make though our personal social media

and web page. People came and took

seedlings. This exchange of seedlings

and seeds continued.

This year there is a project called “Urban

Gardens” by the Earth Association. They

distribute local seeds to gardens and

look for places to produce seedlings. We

said, ‘We grow seedlings for Urban

Gardens because we have a greenhouse

and enough volunteers to look after

them.’ That is how we happened to sow

seeds for Urban Gardens this year.

The issue of seeds is very important.

Local seeds will become an even more

critical problem with the national

agricultural project that will come out

soon. Therefore, we’ve decided we

should form a seed library here, convert

the seeds into seedlings and distribute

them to gardens across Istanbul or to

individual people. For this reason, we

collected many seeds and conducted

trainings on topics such as: ‘What is

seed? What is local seed? How is it kept?

How is it used?’ We also had training on

seeds last December. We will continue

this knowledge sharing.

Students are the backbone of all this as

well as employees and lecturers. People

coming from outside also help reduce

the workload over the weekends. We

wish these challenging times to be over,

and we want to work together with

people from outside again.

First there was the Environmental

Society, now there is the Village

Cooperative Club. We organize events

with them, including trainings. We turn

our face to our school, our garden and

the urban gardens in Istanbul.

Concurrently, we form relations

internationally concerning food

sovereignty, being a part of La Via

Campesina movement.

All of these bear huge significance.

We exist through practice. Together we

sustain our presence by producing

collectively.


TARLATABAN’LA İLGİLİ HİKAYELER

Tarlataban Tohum Ekimi:

Semizotu

Tarlataban deneyim aktarımı videoları, semizotu ekimi.

http://bostanhikayeleri.com/tohum-ekimi-semizotu/

Bir Avuç Toprak - Tarlataban

“Bir Avuç Toprak” adlı belgesel filmin Tarlataban ile ilgili

bölümünü içeren bu video klipte röportajları yer alanlar arasında

Pınar Ercan, Cihan Tekay, Çiğdem Artık bulunuyor.

http://bostanhikayeleri.com/bir-avuc-toprak-tarlataban/

Tohumlar Kampüse

Kampanyası-İMC TV Yeşil

Bülten

Buğday Ekolojik Yaşamı Destekleme Derneği'nin ‘Doğa Dostu

Kent Bahçeleri’ projesi kapsamındaki ‘Tohumlar Kampüse

Kampanyası’nı İletişim Sorumlusu Gözde İvgin anlatıyor.

http://bostanhikayeleri.com/yesil-bulten-tohumlar-kampuse/

36


TARLATABAN RELATED STORIES

Tarlataban Seed Sowing:

Purslane

Tarlataban’s experience sharing videos, sowing of purslane.

A Handful of Land -

Tarlataban

This is a video clip about Tarlataban from the documentary

“A Handful of Land”, including interviews with Pınar Ercan,

Cihan Tekay, Çiğdem Artık

Seeds to the Campus

Campaign - İMC TV Yeşil

The communications person Gözde İvgin talks about the

‘Seeds to the Campus Campaign’ launched as part of Buğday

Association’s ‘Nature - friendly Urban Gardens’


YEDiKULE

BOSTANLARI

YEDiKULE GARDENS

“İstanbul halkını Yedikule Bostanları’na

bekleriz. Gelsinler, alışverişlerini yapsınlar,

çocuklarıyla gezsinler. Buyursunlar.”

“We are waiting for the Istanbulites here at the Yedikule

Gardens. They can come, do their shopping, visit with

their children. They are always welcome.”

http://bostanhikayeleri.com/yedikule-roportaj/

• YEDiKULE BOSTANLARI•

Bostan Tipi: Ticari Bostan

Konumu: Yedikule Kara Surları Çevresi • Ürün Satışı: Bostanlardan doğrudan

Ziyaret Zamanları: Haftanın 7 günü, güneş batana kadar

İletişim Bilgileri: Yedikule Bostancılar Derneği veya bostanlara giderek

Özkan ÖKTEN / Bahçıvan

Ben İstanbul Yedikule’de Bostancılar

Derneği başkanı Özkan Ökten.

İstanbul’un Aksaray, Samatya gibi

yerlerinde bahçıvanlık yaparak bu günlere

kadar geldik. Benden önce benim

yaptığım yerde halamın oğlu 40-42 sene

kadar kaldı. O artık yaşlandı. Yapamaz

hale gelince ben devraldım. Aşağı yukarı

22 senedir buradayım.

Benden sonra çocuklarım devam edecek...

Çocuklarım zaten bahçıvan, iki tane oğlum

var. Eğer devam ederlerse, eğer kalelerimiz

de durursa, dünya mirasımıza burada

sahip çıkabilirsek devam edeceğiz. Ama

burası giderse başka tarım yapacak bir

yerimiz yok.

Yaklaşık otuz bahçıvanız, hepimiz

Kastamonulu, Cideliyiz. Buradan Silivri’ye

kadar bostancı arkadaşlarımız var, bilakis

hemşerilerimiz hepsi. İstanbul’da belki bin

aile varız. Bazı olmayan tohumlarımızı

onlardan alıyoruz, onlar da bizim gibi dede

tohumlarıyla çalışıyorlar.

Yazın domates, biber, patlıcan, maydanoz,

semizotu, reyhan, fesleğen, kereviz

yetişiyor. Kışın karnıbahar, beyaz lahana,

mor lahana, kıvırcık salata yetişiyor.

İlkbahar aylarında Yedikule Marulu

dediğimiz marulumuz, maydonozumuz

olur. Sonbaharda da karalahana, pazı…

Genellikle ağırlıkta bu var.

Seraya erken mal çıkartmak için ihtiyaç var.

Mesela şimdi bu ayda her şey olabilirdi

Röportaj

sera olsaydı. Aradığınız, pazarda

gördüğünüz her şey burada da olurdu ama

Antalya’dan, Mersin’den, İskenderun’dan,

Adana’dan geliyor. Halk oradan yiyor.

Buradan çıkan ürünlerimiz pazarlara,

marketlere, manavlara, tabldot yemeklere,

lokantalara, restoranlara gidiyor. Muhtelif

ailelerimiz var, geliyorlar alışveriş yapıyorlar.

Diyebilirim ki İstanbul’un belki dörtte birini

değil de, onun yarısından fazlasını besleriz

biz buradan. Arabasını belirli bir yerde park

edip, bu parkurda yürüyerek yanımıza

gelebilir insanlar. Ne istiyorsa, hangi

üründen istiyorsa, ne kadar istiyorsa

alabilir, hiçbir sorun yok. Biz zaten onları

bekliyoruz buralara. Biz buralarda bu

ürettiklerimizi niye üretiyoruz, 3-5 kuruş

satalım, değerlendirelim, biz de çoluk

40


•YEDiKULE GARDENS•

Garden Type: Commercial Garden

Location: Yedikule Land Walls Area • Product Sales: Directly from gardens

Visiting Times: Seven days a week until sunset

Contact Info: Through Yedikule Bostancılar Derneği or by visiting garden

Interview

I’m Özkan Ökten, head of the Gardeners

Association in Yedikule, Istanbul.

To this day, we’ve been gardening in the

neighborhoods of Istanbul such as

Aksaray and Samatya. Before me, my

cousin worked here for 40-42 years. I

took over when he got old and could no

longer work. I’ve been here for more or

less 22 years.

My sons will take over after me. I have

two sons; both are gardeners. If they

take over, if the fortress survives, and if

we can protect our world heritage here,

we will carry on. But, if we lose this

place, we don’t have any other land to

cultivate.

We are about thirty gardeners here. We

are all from Cide, Kastamonu. We have

gardener friends from here all the way to

Silivri; we are fellow townsmen. We are

maybe a thousand families in Istanbul.

When in need, we get the seeds from

them. They also work with heirloom

seeds like we do.

Tomato, pepper, eggplant, parsley,

purslane, sweet basil, regular basil and

celery are grown in the summer.

Cauliflower, white cabbage, red cabbage

and lettuce are grown in the winter. In

spring we grow what we call Yedikule

lettuce and parsley. In autumn, black

cabbage and chard are the main crops.

Özkan ÖKTEN / Gardener

We need a greenhouse to grow crops

before their season. For example, if there

was a greenhouse, we could have

everything right this month. We could

have everything you look for and see in

the markets. Instead those crops come

from places like Antalya, Mersin,

Iskenderun and Adana. People eat their

produces.

Our crops go to markets, greengrocers,

fixed-menu shops, cafés and restaurants.

Some families that know about us come

here and do their shopping. I can say we

feed maybe not one fourth of Istanbul but

at least one-eight of it. People can park

their cars and walk to the garden. They

can buy whatever type and quantity of


çocuğumuzu okutalım diye uğraşıyoruz. En azından buranın

halkı buradan daha ucuza yiyebilir.

Bazı düzenlemeler olsa, en azından dört-beş bölgede ufak

tezgahlarımız olsa, bizi halk, mahalleli, İstanbul’un muhtelif

semtlerinden geçen insanlar görse, bir-iki tane cep yapılsa

en azından, iyi olur. Bizi tanımış olurlar, bahçelerimizi gezmiş

olurlar, bu sayede kaleleri görmüş olurlar. Yani burada bir

dünya mirasının nasıl yaşatıldığı, nasıl yaşanıldığını görürler.

Biz de memnun oluruz. Hem biz de satış yaparız, hem de

onlar buraları görmüş olur. Çocuklar bir domatesi, bir biberi,

bir patlıcanı nasıl yetiştiriyoruz, nasıl dikiyoruz, bir kıvırcık, bir

maydonoz nasıl meydana geliyor, bunları görür. Yani okulda

derste göreceğine canlı canlı tabiatta görür bunu. Çok güzel

olur aslında.

Biz toprağımızı analiz ettirdik. Mallarımızı analiz ettirdik

Hıfsızssıha’da. Bizim mallarımız gayet temiz çıktı. Egzoz

gazının, şehrin tozunun, kimyasal atıkların olmadığı bir mal

olarak elimize bir netice geldi. Hiçbir katkı yoktur. Biz

kendimiz hayvansal gübrelerle yetiştirme yapıyoruz,

ilaçlamamızı yapıyoruz. Tabi ilaçlama olmadan olmuyor, onu

mecburi yapıyoruz. Yıllardır aynı şekilde devam ediyoruz.

Ama gübre almakta zorlanıyoruz. Belediye bize kamyon

buraya yanaştığında müsaade etmiyor; şehirden geçerken

koku salıyor diye şu anda alamıyoruz. Hayvan gübresinin

kıymeti toprağı eski haline döndürüyor, yani orijinal haline

getiriyor, toprağı besliyor. Ama toprak çalışa çalışa zamanla

kendini kaybetmiş oluyor. Ya tarımsal gübre kullanmak

zorundasın, ya da hayvan gübresi. Hayvan gübresi olsa

daha iyi oluyor.

Buranın mülkiyeti, dünya mirası, kale. Belediyede işgalci

olarak gözüküyoruz. Ecrimisil kira veriyoruz. Zaten yaklaşık

30-35 senedir ecrimisil kira veriyoruz. Bizden önce Bizans

döneminde burada bahçıvanlık yapan arkadaşlarımız altın

veya sikke gibi birşeyler vererek kalelerin tamiratına yardımcı

olurlarmış. Biz de şimdi onların yerine aynı şekilde ecrimisil

kira veriyoruz. Bizim verdiğimiz kiranın kalelerin tamiratına

gitmesi lazım. Burasının emniyetini sağlamaya çalışıyoruz

elimizden geldiği kadar. Geceleri burada yatıp bekleyen

arkadaşlarımız var.

Burada 23-24 tane kuyumuz var. Herkesin kuyusu var. Bazı

arkadaşlar iki kişi bir suluyor. Onların yeri küçük olduğu için

iki kişi bir kuyu kullanıyorlar. Bahçeyi mesela bölüyorsun,

tava haline getiriyorsun. Sırayla hepsine kademe kademe su

veriliyor. Ama yağmurlama olursa devamlı vermeniz lazım.

Elektrik tüketmeniz lazım, suyu az da olsa kullanmanız

lazım. Biz bir sulama yapıyoruz, bir hafta bize yetiyor aşağı

yukarı.

Biz İstanbul halkını bekliyoruz buraya, alışveriş yapsın diye.

Biz aşağı yukarı 70-75 senedir buralardayız. İstanbul halkını

buralara bekleriz. Gelsinler alışverişlerini yapsınlar.

Çocuklarıyla gezsinler. Buyursunlar. Çayını kahvesini

getirsin, yanında termosuyla gelsinler piknik yapsınlar,

otursunlar. Biz bekleriz hepsini.

42


our produce they want; there is no problem with that.

We expect them here. We produce these crops so that

we can sell them and use the money for our children’s

education. At least the locals can buy the goods for

cheaper here.

It would be good to make some arrangements. For

example, we could set four or five stalls for people

from the neighborhood or from other parts of the city

to spot when passing by. A few small pockets could

be made on the road. People would get to know us,

visit our gardens, and this way they’d see the fortress

walls. They would see how a world heritage is

maintained and experienced here. This would make us

very happy. We would sell our produce and they

would experience the heritage here. Children would

see how we plant and grow tomato, pepper, eggplant,

lettuce and parsley... They would experience this in

nature instead of the class setting.

We had our soil and crops analyzed by the Hygiene

Institute. They were rated very clean. We got a report

showing our crops have no exhaust fumes, urban dust

or chemical wastes. There are no additives. We

fertilize with animal manure. Of course we need to use

pesticides. We’ve done things this way for years.

However, it’s difficult to obtain fertilizers. The

municipality doesn’t allow us to park the trucks by the

road here. They say the fertilizer emits an odor while

passing through the city. Animal manure is valuable

because it nourishes and reverts the soil to its original

state. But, the soil loses its nutrients in time. You have

to use either agricultural fertilizer or animal manure. It

is better when it is animal manure.

The property here is part of the fortress, a world

heritage site. Municipality views us as intruders. We’ve

been paying rent as “mesne profits” (payment for

intrusion) for about 30-35 years. During the Byzantine

Period, gardeners paid in gold or coins and helped

repair the fortress. Now we pay rent as mesne profits.

It should be used to repair the fortress. We try to

ensure security here as much as we can. We have

colleagues, who keep watch overnight.

We have 23-24 wells. Everybody has a well. In some

cases, two people use one well if their lands are small.

We divide the garden into blocks and water them

gradually. If sprinklers were used instead, you’d need

to do it continuously. You then consume electricity and

more water. We irrigate once and it is enough for about

a week.

We are waiting for the Istanbulites to come do their

shopping. We’ve been here for about 70-75 years. We

keep waiting for them here. They can come, do their

shopping, visit with their children. They can bring their

tea or coffee. They can sit down and have a picnic.

They are always welcome.


YEDiKULE BOSTANLARI’YLA İLGİLİ HİKAYELER

Ne Yiyorsak Oyuz: Bir

Zamanlar Yedikule

Bostanları

Arnavutluk’tan gelen ve Yedikule Bostanları’nda bahçıvanlık

yapan bir ailenin çocuğu olan Rıza Bey, 1940’lardan bu yana

tanıklık ettiği bostanların geçmişini anlatırken Suna Kafadar da

Yedikule Bostanları Girişimi üyesi olarak o yılın deneyimlerini

paylaşıyor.

http://bostanhikayeleri.com/ne-yiyorsak-oyuz-bir-zamanlar/

İstanbul Büyükşehir

Belediyesi Yedikule

Bostanları için yeni planını

açıkladı.

Yedikule Bostanları’nı, “Kentsel Tarım Parkı” konsepti ile yeniden

hayata geçirecek bir proje hazırladıklarını belirten İBB, “‘Bostan’

kültürünü ve kent içerisinde kalmış bostan alanlarının belli

bölgelerde tematik olarak korunmasını ve bahçecilik tarihimizin

gelecek nesillere aktarılmasını” amaçladıklarını söylüyor.

Projenin adı: Tarihi Yedikule Bostanları Kentsel Tarım Parkı

Rehabilitasyon Projesi.

http://bostanhikayeleri.com/ibb-yedikule-bostanlari/

Şehir Hasadı

Yedikule Bostanları, son birkaç yıldır yıkım tehditleriyle ve

kısmen yıkımlarla karşı karşıya. Tarihi Yarımada’daki surların

etrafında konumlanan bostanlar, bugüne dek çoğunlukla

korumacılık bakışı üzerinden mimarlık gündeminde kendine yer

buldu. Ali Taptık, Aslıhan Demirtaş, Bengi Akbulut ve Defne

Koryürek ile bir araya gelen XXI Mimarlık Dergisi şehir ile tarımın

bir aradalığının ve kentsel müzakerenin açabileceği alternatif

senaryoları konuştu.

http://bostanhikayeleri.com/sehir-hasadi/

44


YEDiKULE GARDENS RELATED STORIES

We Are What We Eat: Once

Upon A Time Yedikule

Gardens

As the son of a gardeners’ family that arrived in Yedikule

Gardens from Albania, Rıza Bey talks about the history of the

gardens that he has been a part of since the 1940’s. Suna

Kafadar shares the year’s experiences as a member of the

Yedikule Gardens Initiative.

Istanbul Metropolitan

Municipality announced new

plans for Yedikule Gardens.

Istanbul Metropolitan Municipality states that they are

preparing a project to re-actualize the Yedikule Gardens with

an “Urban Agriculture Park” concept, aiming for “protecting

the garden culture thematically within the city and relaying our

gardening history to the future generations”. Project title is:

Historical Yedikule Gardens Urban Agriculture Park

Rehabilitation Project.

City Harvest

In the recent years, Yedikule Gardens have been facing threats

of demolishment and partial demolishment. These gardens,

next to the walls in the Historical Peninsula, have been in the

architectural agenda mostly with a protectionist point

of view. XXI Architecture Magazine got together with Ali Taptık,

Aslıhan Demirtaş, Bengi Akbulut and Defne Koryürek to talk

about the togetherness of the city and agriculture and

alternative scenarios that urban debates can open up.


PROJE EKİBİ - Project Team

Proje Direktörü / Yapımcı - Project Director / Producer

Gökçe Su Yoğurtcuoglu

Proje Yürütücüsü - Project Coordinator

Erman Topgül

Proje Danışmanı / Editör - Project Advisor / Editor

Dilek Yürük

Video & Etkinlik Yapım - Video & Event Production

Devrim Lüküslü

Recep Akar

Merve Akar

Adnan Onur Acar

Barış Çavuş

Emir Akın

Kürşat Gökahmetoğlu

Teoman Küçükeren

Web & Grafik Tasarım - Web & Graphic Design

Tan Mavitan

Dergi Tasarım - Publication Design

Özer Şahin

Çeviriler - Translations

Erdem Yıldırım

Dergideki görsellerin çoğu Bostan Hikayeleri röportaj videolarından ve web sitesinden alınmıştır. Giriş bölümündeki görseller bostanların sosyal

medya sayfalarından alınmıştır.

Most images in the publication are taken from the Garden Stories interview videos and web site. The images in the introduction section are taken

from the corresponding gardens’ social media pages.

66 Kolektif olarak MODE İstanbul koordinasyonunda Tridea Productions yapım katkısıyla yürüttüğümüz Bostan Hikayeleri projesinin

2016-2017 araştırma ve geliştirme fazı aktiviteleri, Idea Camp adlı platformun bir uzantısı olarak Avrupa Kültür Vakfı tarafından desteklenmektedir.

Bu aktiviteler ayrıca Heinrich Böll Stiftung Derneği Türkiye Temsilciliği tarafından verilen ek destekle gerçekleştirilmektedir.

Bu yayın Sivil Düşün AB Programı kapsamında Avrupa Birliği desteği ile hazırlanmıştır. Bu yayın içeriğinin sorumluluğu tamamıyla 66 Kolektif’e

aittir ve AB'nin görüşlerini yansıtmamaktadır.

The 2016-2017 research and development activities of 66 Collective’s Garden Stories project are implemented under the coordination of MODE

Istanbul with the contribution of Tridea Productions, and are supported by the European Cultural Foundation as an extension of the Idea Camp

platform. These activities receive additional support from Heinrich Böll Stiftung Foundation in Turkey.

This publication has been produced as part of Sivil Düşün EU Programme, with the support of the European Union. The contents of this

publication are the sole responsibility of 66 Collective and can in no way be taken to reflect the views of the EU.

UYGULAYICILAR - Implementers

DESTEKÇİLER - Supporters

www.bostanhikayeleri.com

/bostanhikayeleri

/bostanhikayeleri

/bostanhikayeleri

Bostan Hikayeleri / Garden Stories Magazine 2017

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?