boletin marzo abril - Diocese de Ourense

280 • MARZO / ABRIL
témolo que facer de xeito «que non saiba
a man esquerda o que fai a dereita». Así
o Pai que ve no segredo será quen nolo
pague.
A oración cristiá non pode ser como
a dos fariseos, unha oración fachendosa,
ostentosa, chea de vaidade, para que os
vexan os demais e os teñan por santóns.
O Evanxeo fala aquí da oración «no
segredo» ou na propia habitación. Cando
fagamos esta oración -dinos Xesús- que
a fagamos sen ostentación, sen buscar
que nos vexan os demais e sabendo que o
decisivo é que a dirixamos ó Pai que está
no escondido. El pagaranos como sabe
face-lo.
Pero, no tempo coresmal, é preciso
ademais invitar ós cristiáns a orar na
Igrexa, a sentirse comunidade orante con
Cristo ó Pai, coa gracia do Espírito Santo.
É preciso que los fieis descubran a
prioridade da oración litúrxica na Eucaristía,
algunha hora do Oficio divino, a
celebración comunitaria da Penitencia
con absolución individual ou algunha
celebración da Palabra de Deus.
A Coresma é un tempo máis esixente
a hora de acudir xuntos a Igrexa, tamén
para os actos piadoso-devocionais, como
o Vía crucis, a exposición do altísimo, o
Rezo do Rosario, as charlas coresmais.
Así o camiño coresmal non só será individual,
senón comunitario, eclesial.
Por fin o Evanxeo de Mateo fálanos
do xaxún. Es necesario ampliar o contido
desta práctica non reducíndoa só a privarse
de comer e beber. Así o entenderon
os SS. Pais da Igrexa. Xaxuar é privarnos
de todo aquelo que nos distrae ou aparta
de Deus. O xaxún é privarse e aledarse o
BOLETÍN OFICIAL
máis posible do pecado e de todo aquelo
que pode facilita-lo.
Xaxuar é privarse do soño para facer
boas obras, recortar as diversións para
entregarse máis a oración e ó servicio ós
necesitados; xaxuar é privarse do que
non e necesario, nesta sociedade de consumo,
para compartir máis co famento, o
desvalido, o estranxeiro, o que pasa fame,
o que está enfermo. O xaxún non pode
ser só un cumprimento dunha norma,
senón o medio para servir con máis
lixeireza a Deus e ó próximo. A «alma»
do xaxún é a oración e a súa proba é a
esmola.
Os SS. Pais dicían que «pódese non
xaxuar xaxuando y xaxuar non
xaxuando». É dicir, a verdade do xaxún é
o amor a Deus, o desexo de se converter
a El de veras e de socorrer ó pobre. Por
iso San Mateo pide para o que xaxúa
unha actitude de sinceridade e de agradar
a Deus sen se envaidecer (ser visto polos
demais), de xeito que só o note o Pai,
quen o paga con creces. O xaxún deste
mércores de Cinsa o Papa pídenolo para
acompaña-lo coa oración pola paz no
mundo.
Que a celebración da Eucaristía, que
estamos a celebrar, acádenos do Señor o
que lle imos a pedir na oración sobre as
ofrendas:
«Ó ofrecerche este sacrificio que
inaugura a coresma pedímosche, Señor,
que as nosas obras de caridade e
as nosas penitencias nos axuden ó dominio
de nós mesmos, para que, limpos
de pecado, merezamos celebrar piadosamente
os misterios da paixón do teu
Fillo»...
Luis Quinteiro
Obispo de Ourense