+ Descargar revista nº 24 (PDF) - Centro Gallego de Vitoria Gasteiz

Esther López de Armentia - Vicente Touzón
Non hai moito tempo tivemos noticias
da sorte que correu outro escapado,
de triste e amarga lembranza nas
aldeas fronterizas entre Lugo e León, na Serra
do Caurel.
Segundo contan os veciños destas aldeas, o
escapado O Corchas, non só foi un ladrón,
senón tamén un violador, unha mala besta que
vivía no monte atemorizando, roubando, violando
e se cadraba matando. El axexaba os
camiños cando as xentes dos pobos saían para
ir á feira cos animais para vender, e agardaba a
que regresaran cruzando a serra; se volvían sen
animais era sinal de que venderan e traían cartos,
entón poñía a gorra riba dun penedo e mais
a escopeta cos canos apuntado cara o camiño,
el saía de detrás do penedo pistola en man e
O Corchas
dicía “alto aí”, logo volvíase cara o penedo e
dicía “se alguén se move, dispara a matar”. Así
lles quitaba aos paisanos os cartiños da venda.
Todos coinciden en que merecía a morte que
levou. El era natural da zona de Córgomo e
coñecía ben estas serras. Ao parecer era buscado
pola Garda Civil e tamén polos que foran
compañeiros da súa partida, que o querían
axusticiar.
Meu cuñado Xosé, que vive en Oencia, preto
de Xestoso, onde aínda viven algúns dos testigos
da morte do bandido, invitounos a visitar o lugar
onde O Corchas morreu de dous disparos da súa
propia escopeta. O sobriño político de Xosé,
Carlos, un profundo coñecedor da zona e dos
seus habitantes tamén nos acompañou. Era un
día fresco e soleado do outono, que convidaba
a percorrer eses paraxes no ‘todoterreo’.
Lugar onde foi abatido O Corchas. O rapaz que lle disparou estaría no camiño de abaixo
15