MEDEDELINGEN DER ZITTINGEN BULLETIN DES SÉANCES

— 143 —
militairen in België zouden er bij betrokken moeten worden. Een druk overleg
tussen de voorzitters volgde.
3.2.3. Fusie
Nog steeds verliep niet alles zonder problemen, zo kreeg Leopold II op
17 juni te horen [39]. Zijn medewerker Liebrechts schreef daarom de volgende
dag aan Wahis :
Le Roi vient de me faire connaître qu’il désire qu’il ne soit formé qu’une ligue
à l’initiative de la Société des Ingénieurs, ligue à laquelle tout le monde serait
prié d ’adhérer. Sa Majesté désirerait que vous en parliez à M. le baron Van
Eetvelde [...] [40]. Le Roi désire que la ligue soit placée sous votre direction et
celle de M onsieur Dufourny. Et il compte sur vous pour arranger toutes choses
de façon à ce q u ’il n’en résulte aucun froissement. Il serait bon de ne pas y mêler
M. Beernaert [41]. Le Roi espère que grâce à votre influence vous parviendrez
à réaliser Son désir, et à empêcher une action, de l’un ou l’autre groupe, dans
un sens qui pourrait présenter un certain danger pour la suite [42],
Blijkbaar waren er problemen om tot één liga te komen. Enkele organisaties
meenden dat de nieuwe federatie een politiek doel nastreefde. Ook had
een aantal organisaties moeite met een verwachte overlap van de eigen werkzaamheden
[43]. Bovendien bestonden er twee initiatieven naast elkaar : dat
van de SBH en andere industriële organisaties en dat van de koloniale verenigingen.
Beide groeperingen richtten zich tot een eigen doelgroep. Waarschijnlijk
was Leopold II bevreesd dat ze niet meer tot elkaar te brengen zouden zijn,
zodra beide groepen eenmaal een eigen federatie tot stand hadden gebracht.
Die angst was niet ongegrond, aangezien de SBII verlangde naar een federatie
voor de verdediging van de Belgische buitenlandse belangen in het algemeen,
terwijl de koloniale genootschappen zich uitsluitend richtten op de Congo.
Naarmate de aanleiding tot het federatie-streven, de motie Samuel, verder
in het verleden zou komen te liggen, nam het gevaar toe dat de twee groeperingen
uiteen zouden groeien. Dat was inherent aan de gehele opzet, waarin
aanvankelijk voor niemand een duidelijk leidinggevende rol was bepaald.
Leopold II echter had één grote federatie nodig, wilde deze indruk maken
op de publieke opinie.
Na Leopolds ingreep betrok Wahis de voorzitter van het Koninklijk Aardrijkskundig
Genootschap van Antwerpen, Fernand De Jardin, bij de plannen.
Samen richtten zij op 28 juni een oproep tot vorming van een federatie aan
de voorzitters van een zestal genootschappen [44], De zes reageerden positief
en op 28 juli kwam men bijeen. Wahis hield een toespraak waarin hij het
Congo-bestuur prees voor de vooruitgang die in de kolonie geboekt was. Daarnaast
verdedigde hij de invoering van het concessiesysteem in 1892. Wahis
eindigde met de mededeling dat het Congo-bestuur als gevolg van de Engelse
campagne een groter vertrouwen in de toekomst had, omdat het zich nu