SEKOLAH AGAMA ISLAM DI PAHANG: SATU KAJIAN SEJARAH ...

Tindakan kerajaan negeri Pahang itu bukan sahaja kerana kesedaranpentingnya sistem pendidikan agama, tetapi juga bertujuan untuk memberi peluangkepada rakyat negeri Pahang memperolehi kemudahan belajar agama denganlebih sempurna dan teratur. Sebelum ini mereka yang berminat mendalami ilmuagama terpaksa merantau ke sekolah agama negeri lain. 27 Pengambilalihan sekolahagama rakyat juga merupakan hasrat kerajaan Pahang untuk menjadikan pengurusandan pentadbiran sekolah agama menjadi profesional, untuk melengkapkan prasaranadan pembangunan fizikal sekolah untuk kemudahan-kemudahan pembelajaran, untukmenjadikan sekolah-sekolah agama yang diambilalih mempunyai sumber kewanganyang tetap dan untuk memastikan kekurangan tenaga pengajar yang berkelayakan disekolah agama dapat diatasi. Melalui pengambilan banyak masalah yang berkaitandengan pendidikan Islam telah dapat diselesaikan. Usaha ini bukan sahaja melibatkankewangan yang besar dan perancangan yang bersungguh-sungguh tetapi lebih pentingialah penerusannya yang sangat mencabar di mana sekaligus memberikan imej yangbaik kepada negeri Pahang dan masyarakat Islam di negeri ini.Sejak pengambilalihan ini sekolah agama ditadbir oleh kerajaan negeri Pahangmelalui Jabatan Agama Islam Pahang (JAIP). 28Sekolah-sekolah agama yangdiambilalih dan ditubuh baru oleh kerajaan negeri Pahang ini dikenali sebagaiSekolah Menengah Agama Kerajaan Negeri Pahang (SMAN). Sekolah agama yang27 Lihat Ahmad Bustamin Mohd Yusuf, Sistem Pendidikan dan Kurikulum Sekolah-sekolahMenengah Agama Kerajaan Negeri Pahang:Cabaran dan Tindakan Untuk Wawasan 2020. Kertas kerjadibentang dalam Seminar Pendidikan Sekolah-sekolah Agama Kerajaan Negeri Pahang, Kuantan, 13 –15 Ogos 1993.hlm.3.28 Objektif JAIP adalah untuk melahirkan masyarakat yang menjadikan Islam sebagai carahidup sempurna yang mengikut dan menghayati ajaran Islam seperti yang terkandung di dalam al-Quran dan al Sunnah Lihat Jilid II Panduan Rekod-rekod Negara Malaysia, Arkib Negara Malaysia,1993, hlm. 127.14