Germana-sovetia militoKiam <strong>en</strong> 1941 la germanoj atakis Sovetunion, la aviadiloj ĵetis ankaŭbruligajn bombojn super Bjalistoko. Felicja Raszkin d<strong>en</strong>ove disfuĝis, piedec<strong>en</strong>tojn da kilometroj s<strong>en</strong>cele tra la ĉirkaŭa regiono, por serĉi protekton ĉefremdaj homoj: “Ĉie la homoj estis same konsternitaj pri la milito. Ili ne poviskompr<strong>en</strong>i, ke Germanio atakis Sovetion, malgraŭ la subskribita pakto prineagresado“, Raszkin notis.“Ni devis nin gardi ne nur antaŭ la germanaj soldatoj, sed ankaŭ por nefidi vilaĝanojn. Serĉante vespere tranoktejon, ne ĉiam ni estis akceptataj kun lasama koreco. Okazis, ke oni rifuzis al ni helpon, parolante ke certe ni estasjudinoj. Anstataŭ neadi, ni plu marŝis.”Kiam la sovetianoj fuĝis el Bjalistoko, la nova reĝimo sub la germanojfariĝis multe pli kruela, ĉar la germanoj celis la forpelon kaj murdon de la judoj.La unuaj bomboj, falantaj sur Bjalistokon, malbridis panikon, same kiel <strong>en</strong>Grodno. La sovetia militistaro kaj civiluloj laborantaj <strong>en</strong> diversaj rusaj oficejoj,tute surprizitaj per la militeksplodo, forlasis la urbon tumulte. Ili provis fuĝi pervagonaroj, kamionoj kun soldatoj aŭ per siaj veturiloj. La germanoj mitraladis lavojojn kaj multaj estis pafitaj tuj <strong>en</strong> la kom<strong>en</strong>co de la fuĝo. Raszkin informiĝispri la fama kruelega krimego de la germanoj, kiuj la 27an de junio <strong>en</strong>fermispreskaŭ 800 homojn <strong>en</strong> sinagogo kaj bruligis ĝin: “La vidintoj longe aŭdisterurajn kriojn de la viktimoj, kaj post la sinagogo restis cindro kaj brulnigrajostoj. La tuta kvartalo estis detruita, kaj <strong>en</strong> la pogromo oni murdis ĉirkaŭ 2000judojn.”Vivaĉo <strong>en</strong> la gettoLa 2an de aŭgusto 1941 oni fermis la pordegojn de la getto. Raszkin:“Malantaŭ la pordegoj estis alia mondo. Niaj stratoj pli malriĉaj, niaj loĝejoj plimallumaj, homoj malsataj. Oni s<strong>en</strong>igis niajn okulojn je la tuta verdaĵo de laparkoj kaj herbobedoj, kaj niajn orelojn – je ĉiuj sonoj de la kantantaj birdoj. Niperdis aspekton de la normalaj homoj, kiuj iras sur la trotuaroj. Eĉ la ĉielo perdissian bluon, ĉar la kapoj ne leviĝis, sed klinis sin al la griza pavimo. La laboroekster la getto fariĝis plej valora, ĝi donis kontakton kun la urbo-vivo pulsantaĉirkaŭe. Ne plu grava estis loko, nek laboro tie, nur elgliti el tiu ĉi malliberejo!Pro mia laboro ekster la getto mi havis f<strong>en</strong>estreton al la granda mondo.“ Dume, lapatro de Felicja Raszkin estis deportita, kune kun Jakobo Ŝapiro, la esperantisto.Malgraŭ la granda malamo, kiu ekregis <strong>en</strong> Bjalistoko, Felicja, ne ankoraŭ 20-jara, spertis sian unuan amon – Stefano. Raszkin sincere priskribis siajn s<strong>en</strong>tojnkaj emociojn por li. Sed poste li perdiĝis.La malfacila kaj naŭza vivado <strong>en</strong> la bjalistoka getto, <strong>en</strong> kiu FelicjaNowak pasigis sian plej malfeliĉan vivotempon, estas skizita tra pluraj ĉapitroj.36I srae la E spe ra nt ist o N-ro <strong>156</strong>-<strong>157</strong>
Ŝi mem trovis laboron aŭ <strong>en</strong> teksejo aŭ <strong>en</strong> tabakfabriko. Temis pri vivo kunmortverdikto. Regis la fatalismo laŭ j<strong>en</strong>a filozofio:“– Iel ni saviĝos, la germanoj devas ja malv<strong>en</strong>ki – ni diradis.– Ili malv<strong>en</strong>kos, sed ĉu ni ĝisvivos – suspiradis Tolĉsjo.“Ĉi tiuj germanoj kondutis kiel furioj kaj bestioj <strong>en</strong> la getto. Ili malhelpis,ĉikanis, sufokis. persekutis, turm<strong>en</strong>tis kaj punis la judojn ĉie kie eblis. Ilip<strong>en</strong>digis homojn ĉe la galgo, detruis la getton, s<strong>en</strong>dis pli kaj pli da viktimoj alkonc<strong>en</strong>trejoj kaj n<strong>en</strong>iigejoj kiel Treblinko kaj Aŭŝvico. Por la judoj necesisprip<strong>en</strong>si kiel savi sin mem. “La aliaj diradis, ke la germanoj kondamnis nin almorto, kaj estas nur la afero de la tempo, kiam ili efektivigos la verdikton. N<strong>en</strong>iupovis forgesi la tragedion, sed eĉ la pesimistoj aŭskultis vortojn de la espero. Miapanjo kredis je la savo kaj ne volis p<strong>en</strong>si, ke oni plilongigis al ni la vivon nur porkelka tempo.“Raszkin raportis, ke <strong>en</strong> 1943 la ribelo <strong>en</strong> la varsovia getto estis sufokita,aliflanke la batalo de Stalingrad estis malv<strong>en</strong>kita por la germanoj, kiuj fariĝis plikaj pli nervozaj. La krakova getto estis likvidita, kaj <strong>en</strong> Bjalistoko prepariĝis latranslokado de la judoj al Lublino. Feliĉe, Felicja povis eskapi la selektadon.“La getto prez<strong>en</strong>tiĝis terure. Kadavroj <strong>en</strong> sango, vunditoj s<strong>en</strong> helpo.Detruitaj loĝejoj, disĵetitaj mebloj kaj vestoj, rompitaj f<strong>en</strong>estrovitroj kajvitropecoj disfalantaj sub la piedoj. Elrompitaj pordoj de la malpl<strong>en</strong>aj domoj. Ĉieŝvebanta plumaro el disf<strong>en</strong>ditaj kus<strong>en</strong>egoj. Sufoka brulodoro.”Felicja Nowak havintus la opcion fuĝi el la getto, sed trifoje ŝi rev<strong>en</strong>is,ĉar <strong>en</strong> la getto loĝis par<strong>en</strong>coj, inter la plej proksimaj ŝiaj avino kaj patrino, dekiuj disiĝi ŝi ne povis kaj ne volis. Felicja r<strong>en</strong>kontis polajn vilaĝanojn, konatojnde ŝia familio, kiuj helpis per nutraĵoj, sed poste ŝi perdis la kontakton kun ili.Post la morto de la avino ŝi s<strong>en</strong>tis sin treege korligita kun sia patrino, kaj ŝi devistrovi respondon al la demando ĉu fuĝi aŭ resti. Finfine ŝi decidis forlasi la getton,por savi sin mem.Filatelaj novaĵoj el <strong>Israelo</strong>(daŭrigota <strong>en</strong> la sekva numero)Jehoŝua TillemanKolekti poŝtmarkojn mi kom<strong>en</strong>cis infanaĝe laŭ sugesto de mia patroankoraŭ <strong>en</strong> Sovetunio kaj daŭrigas mian hobion ekde tiam. La plimulto demiaj poŝtmarkoj bedaŭrinde ne kuŝas <strong>en</strong> albumoj pro miaj aliaj okupiĝoj,Somero-Vintro 201237
- Page 1 and 2: N-ro 156-157 somero-vintro 2012ISSN
- Page 3 and 4: Viglan agadon en Israelo spronis la
- Page 5 and 6: Dum la Zamenhofa Vespero kaj la Lan
- Page 7 and 8: la arkta mineja urbo Vorkuta, 3 000
- Page 9 and 10: Ministerio. Tiujn informilojn ni di
- Page 11 and 12: ni uzis en la Movada Foiro kaj en l
- Page 13: luksa bankedo (kiu meritas apartan
- Page 16 and 17: IF-anoj konis de liaj du partopreno
- Page 18 and 19: la Itala lingvo.Mi tre amas ekskurs
- Page 21 and 22: nivelo de ordinaraj geamikoj. Nia p
- Page 23 and 24: enkontiĝoj ĝustatempe. Persone mi
- Page 25 and 26: Zamenhof, la kuracistoMichal AmirMi
- Page 27 and 28: pri la celo de mia vizito, li tre a
- Page 29 and 30: nuntempe. Kiom aĝa vi estas?Jack.
- Page 31 and 32: Jack. Mi timas, ke mi ne vere scias
- Page 34 and 35: dummilite. Fine de 1971 ŝia famili
- Page 38 and 39: sed mian Esperanto-kolekton mi kons
- Page 40 and 41: Kiam mi fine povis ekripozi kaj rev
- Page 42 and 43: senhezite turnu al ili kaj koncize
- Page 44 and 45: ?,,,,,.,.שאתה עכשיו, ש
- Page 46: preleganto. Pasintjare ni prelegis