Eindverslag sleedoornpage - Natuurpunt

� Bij een veronderstelde mobiliteit van 1000m zou een groot deel van de
waarnemingen of waarnemingsplaatsen deel uitmaken van relatief kleine en
geïsoleerde populaties. Enkel in het zuiden van Vlaams-Brabant en in de ruime
omgeving rond Leuven ontstaan aaneengesloten populaties bij deze veronderstelde
mobiliteit.
� Bij een veronderstelde mobiliteit van 2000m zou een groot deel van de
waarnemingen of waarnemingsplaatsen deel uitmaken van een grillig gevormde maar
grotendeels aaneengesloten (meta-)populatie. Enkele zones blijken geen deel uit te
maken van dit veronderstelde verspreidingsgebied. Voor een aantal zones is hiervoor
een logische verklaring te vinden, voor andere lijkt vooral de zoekinspanning de
oorzaak te zijn. Bij een mobiliteit van 2000m valt bij deze analyse het uiterste NW van
Vlaams-Brabant en de akker- en fruitteeltregio van Haspengouw in het oosten van de
provincie buiten het verspreidingsgebied van de soort.
Opvallend is de afwezigheid van de soort in de directe omgeving van de meest
beboste regio’s van Vlaams-Brabant, nl. het Meerdaal- en Heverleebos en het
Zoniënwoud. Deze boscomplexen zijn over het algemeen goed bestudeerd, de kans is
daarom reëel dat het biotoop ‘structuurarm bos’ op zich de reden is dat de soort er niet
werd waargenomen. Probleem bij deze bossen is het ontbreken van mooie mantel- en
zoomvegetaties.
Verder zijn er enkele ‘gaten’ in het berekende verspreidingsgebied. Voorbeelden
hiervan zijn de omgeving van Meise-Wolvertem, Vlezenbeek, het grensgebied tussen
Oost-Vlaanderen en Vlaams-Brabant in de ruime regio rond Ninove, de omgeving van
Nederokkerzeel en ten noorden en zuiden van Wakkerzeel. Mogelijk is de
hoofdoorzaak van deze ‘gaten’ in het verspreidingsgebied te wijten aan een geringere
zoekinspanning. Verder onderzoek in de toekomst zou hierop een antwoord kunnen
geven.
� Bij een veronderstelde mobiliteit van 5000m zou praktisch heel Vlaams-Brabant
ingenomen worden door een grote aaneengesloten (meta-)populatie. Enkel het
uiterste NW van Vlaams-Brabant en de akker- en fruitteeltregio van Haspengouw in
het oosten van de provincie vallen in dit geval buiten de berekende verspreiding van
de soort.
Algemene conclusie
De verspreidingskaart is gemaakt op basis van alle beschikbare verspreidingsgegevens van
de soort. Hoewel in de loop van voorgaand project (Jacobs et al. 2010) en door gericht
onderzoek door vrijwilligers (vnl. Guelinckx 2001 en Merckx & Berwaerts 2010) heel wat
gegevens bij elkaar gebracht zijn, vormen deze puntwaarnemingen een momentopname en
liggen er uiteraard nog tal van locaties (tussen en rond de waarnemingen) te wachten om
onderzocht te worden.
Doordat de Sleedoornpage in de meest recente werken eerder als matig mobiel beschouwd
wordt en de puntlocaties slechts een indicatie vormen voor de werkelijke verspreiding lijken
alle Sleedoornpage-specifieke acties binnen de buffer van 5000meter gerechtvaardigd.
Goed uitgevoerde acties (zowel op vlak van methode als schaal) die plaatsvinden binnen een
buffer van 2000meter, kunnen quasi zeker rekenen op een succesvolle vestiging van de
soort.
Bovendien is de Sleedoornpage een indicatorsoort voor een ‘gezond’ en gevarieerd
landschap. Maatregelen die de Sleedoornpage ten goede komen zullen tal van soorten ten
goede komen.
Sleedoornpage Vlaams-Brabant 12