Uitzendwerk werkt!

1996
D
e groep flexwerkers groeit, maar het aantal
uitzendkrachten is in vijftien jaar tijd
gedaald van 3,1 naar 2,3% van de werkzame
beroepsbevolking. Het is belangrijk dat
uitzendwerk niet over één kam wordt geschoren met andere
vormen van flex. Mede door de Flexwet van 1999 beschikken
uitzendkrachten over een uitstekende rechtspositie en kan
uitzendwerk zich, zeker met het afsluiten van de nieuwe
vijfjarige cao, de beste en meest gereguleerde vorm van
flexwerk noemen.
De Wet Flexibiliteit en zekerheid werd destijds ingevoerd
om werknemers meer zekerheid te bieden naarmate de
arbeidsrelatie langer duurt. Tegelijkertijd werd de toegenomen
flexibiliteit voor (uitzend)ondernemingen begrensd.
In de abu-cao is dit vertaald in het fasensysteem, waarbij
uitzendkrachten doorstromen van flexibele dienstverbanden
(fase A) via contracten voor bepaalde tijd (fase B) naar
contracten voor onbepaalde tijd (fase C). Ongeveer 25% van
de uren die uitzendkrachten maken, bevindt zich in de
laatste twee fasen. Ook de gemiddelde uitzendduur is sinds
de invoering van de Flexwet sterk verlengd. Het uitzenden
doet wat de Flexwet beoogde: meer zekerheid bieden door
vastere en langere contracten.
gelijke beloning
De nieuwe, in 2012 voor vijf jaar afgesloten CAO voor
Uitzendkrachten onderstreept de solide positie van het
uitzenden. De cao brengt ‘flex’ en ‘vast’ dichter bij elkaar
door gelijkheid in beloning tussen uitzendkrachten en
vaste werknemers. Ook is in het afgesloten akkoord door de
abu met de bonden afgesproken dat de partijen zich
inzetten voor een blijvend sterke en onderscheidende
positie van uitzenden op de flexibele arbeidsmarkt. Als
duurzame flexibiliteit voor een duurzame economie.
1997
1998
1999
2000
2001
2002
2003
2004
2005
andere flexibiliteit
De abu is geen tegenstander van andere vormen van
flexibiliteit. Zolang deze maar een zelfde mate van
werknemersbescherming als het uitzenden realiseren.
Uitgesproken tegenstander is de abu van slechte flex-
vormen als oproep- en nulurencontracten, van te veel elkaar
opvolgende bepaalde-tijd-contracten en van schijn zzp-
constructies of zzp’ers die gedwongen tegen minimumtarieven
werken. In 1999, bij het tot stand komen van de Flexwet,
was het uitgangspunt dat vormen van ongereguleerde flex
zouden verdwijnen. Daar staat de abu nog steeds achter.
Vanzelfsprekend is de abu daarnaast fel gekant tegen elke
vorm van malafiditeit. Of het nu gaat om bemiddelaars die
de mazen van de wet opzoeken of de wet ontduiken met
ongewenste arbeidsconstructies. Zulke constructies zijn
immers niet alleen nadelig voor werknemers, maar ook
voor werkgevers die zich wel aan de wet willen houden:
zij worden geconfronteerd met oneerlijke concurrentie.
2006
VOORSTEL
De abu blijft zich onverminderd inzetten voor een sterke
positie van uitzendwerk. In het belang van uitzendorganisaties
en uitzendkrachten en daarmee in het belang van onze
arbeidsmarkt.
De abu vraagt de overheid om ontmoedigingsbeleid ten
aanzien van slecht gereguleerde flexvormen. De ABU is het
eens met de vakbonden, die ervoor pleiten dat flexwerk
alleen onder wettelijk omschreven randvoorwaarden
mogelijk moet zijn waarbij de werknemer bescherming
en duidelijkheid geboden wordt. Fatsoenlijke vormen van
flexibiliteit moeten de kans krijgen om de economische
kracht van Nederland te vergroten.
aantal Flexwerkers dagelijks aan Het werk Bron: cbs
2.200
2.000
1.800
349.000
% Zelfstandigen met personeel/
meewerkenden
1.600
% Zelfstandigen zonder personeel
1.400 331.000
1.200
728.000 % Overig flexibel
1.000
800
397.000
189.000
246.000
96.000
% Tijdelijk contract > 1 jaar
600 103.000
% Tijdelijk contract met uitzicht op vast
400
200
167.000
165.000
419.000
187.00 % Oproepkracht
0
191.000
172.000
% Uitzendkracht
2007
2008
2009
2010
2011
9