Mysterieblad 2.1 - De Cirkel vzw

HET MYSTERIEBLAD 2.1 • voorjaar 2005
20
Wichelroedeloper uit de middeleeuwen.
Toen de Romeinen in de Lage Landen kwamen,
bouwden ze een aantal verdedigingswerken,
die castella genoemd worden. In
deze castella hadden ze allemaal een tempeltje/heiligdom
dat geplaatst werd op een
leycentrum, wat ook het castellum op een
leycentrum positioneerde. In Nijmegen bij de
Waalbrug, de Valkhof, is de plaats geweest
van een castellum. Hier is er een tempeltje
geweest binnen de garnizoensplaats waar
het leycentrum lag.
Ook legden de Romeinen kaarsrechte wegen
door het landschap aan, die ze op leylijnen
legden. Zo hadden de soldaten meer
energie, zodat ze lange voettochten konden
houden.
Toen de Romeinen weer verdwenen waren,
bleven de mensen die nog steeds een natuurreligie
hadden. Zij legden hun heiligdommen
neer op kruispunten van leylijnen, zoals de
lapjesboom (met kapel van latere datum) bij
Overasselt (NL). Deze boom staat op een
leycentrum. Een lapje van iemand die koorts
had werd aan de takken van de boom gebonden,
opdat de boom de koorts overnam. Ook
nu nog hangen er tientallen lapjes in deze
koortsboom. Maar niet alleen heiligdommen
stonden op leycentra, ook bij de bouw van
kastelen en burchten werd er gelet op de
leylijnen.
Toen kwamen de christenen in de Lage Landen.
Talloze kerkgebouwen werden gebouwd
op de plaatsen van de voorchristelijke heiligdommen,
waarvoor deze 'heidense' cultuur
vernietigd werd. Sommigen werden naast
een oud heiligdom geplaatst, zoals de lapjesboom
van Overasselt, en langzaam kwam
de overgang van een natuurreligie naar het
christelijke geloof. Maar niet alle oude heiligdommen
werden gesloopt.
Er bleven vele van deze plekken gespaard,
maar met de eeuwen die volgden, verdwenen
er steeds meer. De nieuwe heiligdommen
vanaf dan waren kapellen, kerken en
kathedralen. Deze werden gebouwd op
krachtplaatsen. Er werd tevens gezorgd
dat er door de lengterichting van een kerk
een leylijn liep, maar ook andere energetische
aspecten waren van belang. Een van
de belangrijkste onderdelen was, dat de
toren en/of het altaar van een kerkgebouw
op een leycentrum werd gebouwd. De
plaats van het altaar was belangrijk, omdat
er hier contact gezocht werd met het hogere,
het goddelijke. Hier probeerde men het
hogere te benaderen. Dit was een uitermate
geschikte plaats, omdat er op die plaats
genoeg energie aanwezig was. Het was een
energierijke plek die zich goed leende om
God te benaderen.
Van deze praktijken was de kerk zich goed
bewust, maar dit beleid veranderde door