Mysterieblad 1.2 op stand - De Cirkel vzw

HET
MYSTERIEBLAD 1.2
Eerste jaargang | nummer 2 Zomer 2004
‘De weg van
het mysterie...’
'2 manen' in een koolzaadveld/ ontdekt op ma.4/05/04/
Foto David Russell ©.
Een publicatie van De Cirkel vzw

HET MYSTERIEBLAD 1.2 • zomer 2004
2
- Beoogt het bewust omgaan
van de mens t.o.v. de natuur.
- In verbondenheid met zichzelf,
staand binnenin de cirkel van het geheel.
- Wij zijn scheppers.
Organiseert:
- Zweethutten voor kinderen, jongeren en
volwassenen.
- Bijeenkomsten; tentoonstellingen en
lezingen rond bewust-wording
(thema’s: graancirkels, de Maya’s, 2012,
nieuwetijdsscholen, ...)
- Natuurbeleving in de pure zin van het
woord (spiritueel sjamanisme)
Meer informatie:
Tel.: 0032 (0)16 57 33 98
(op di. en do. de ganse dag)
E-mail: decirkelvzw@yahoo.com
Sint Hadrianusstraat 3, 3018 Wijgmaal

HET
MYSTERIEBLAD 1.2
Eerste jaargang | nummer 2 Zomer 2004
Lieve mensen,
Het is een weer naar buiten
kerende tijd waarin de kiemen die
tijdens de winter gerijpt en in de
lente ontsproten zijn, nu volop tot
bloei komen. Laten we genieten en
met volle teugen de warmte
inademen, dingen neerzetten en
stralen in zomerse zonneglorie.
De weg van het mysterie ligt voor
ons open, wie wil, kan hem gaan.
Aan al mijn verwanten!
Jan L.
6/04/2004
Foto van buitenaardse genomen op
vrijdag 7 mei 2004 door Robbert van den Broeke
4 Ouroboros en de cirkel
6 Symposium 2012: Een magisch geslaagd
gebeuren
10 2012 en de grote bewustzijnssprong
12 Een leven gewijd aan cirkels
Samenvatting van het boek van Colin A.
15 Tekeningen van graancirkels (gemaakt in de
nieuwetijdsklas) + de overeenkomende
foto’s ernaast
16 Crop circle project 2004
24 LEESTIP: ‘De geometrie van de schepping’
van Dr. Melchized.
26 Cartoon van Stijn A.
27 Graancirkelreis 2004: aankondiging
28 Aktiviteitenkalender zomer 2004
COLOFON
Tweede uitgave van Het Mysterieblad
VERANTWOORDELIJKE UITGEVER: Jan Loenders
MEDEWERKER: Ramon Verachtert
Word lid van De Cirkel vzw voor ¤ 10 en
ontvang informatie over aktiviteiten en het
4 maandelijks te verschijnen mysterieblad.
Storten op rekeningnummer
001-4174638-28
met vermelding “Lidgeld De Cirkel vzw”.
HET MYSTERIEBLAD 1.2 • zomer 2004 3

HET MYSTERIEBLAD 1.2 • zomer 2004
4
Ouroboros en de cirkel
Enkele maanden geleden liet Jan (Loenders)
me weten dat hij van plan was een periodiek
blad uit te geven. Toen hij me midden januari
zei dat het eerste nummer al op 2 februari
zou verschijnen, was ik dan ook aangenaam
verrast. De daad werd hier dus bijzonder
vlug bij het woord gevoegd, goed zo. Ik
voelde mij – vooral door de vriendschap
tussen Jan en mezelf – geroepen om voor de
geboorte van deze eersteling een duit in het
zakje te doen door middel van een stukje
schrijfwerk.
Nu moet ik toegeven dat ik nogal aan
de trage kant ben en wie al eens iets
gepubliceerd heeft, zal zeker weten
dat er zoiets bestaat als een ‘deadline’. Kortom,
ik had een week tijd om te doen wat
ik wilde doen. Gelukkig had ik al dadelijk een
vrij goed verhaal in mijn hoofd. Het kwam er
dus gewoon op aan om in de volgende week
een moment te vinden om het uit te tikken
op mijn p.c.. Dat is me ook gelukt, maar de
eersteling kwam iets vroeger dan
verwacht, zodat dit verhaal
moest wachten
tot er een tweede
spruit kwam.
Dat is dus nu
een feit.
Het verhaal was eigenlijk al een beetje ontstaan
toen Jan me voor het eerst over v.z.w.
De Cirkel vertelde. Want tijdens dat gesprek
doemde Ouroboros voortdurend voor mijn
geestesoog op. Ouroboros is de slang die in
haar eigen staart bijt en op die manier (ook)
een cirkel vormt. Het gaat hier niet om een
slang die sadistische neigingen vertoont,
maar wel om een eeuwenoud symbool. En
wel een symbool dat zo veelzeggend is, dat
er waarschijnlijk meer dan één boek over kan
geschreven worden. Wees niet bang, beste
lezer, ik houd het beknopt.
De slang als legendarisch symbool kennen
de meeste mensen het best uit het verhaal
van de zondeval, het oudtestamentische
verhaal over Adam en Eva. Op een gegeven
moment verschijnt de slang op het toneel en
fluistert Eva het één en ander in, Eva gaat
naar Adam, enz. Het vervolg kennen jullie
waarschijnlijk wel, kijk anders maar eens
goed rond. Die paradijselijke slang bracht dus
in de eerste plaats verdeeldheid. Verdeeldheid
tussen hemel en aarde, tussen goed en
kwaad, tussen man en vrouw. Als wij nu zien
dat Ouroboros zichzelf opeet, dan
geeft zij daarmee aan dat de
verdeeldheid kan opgeheven
worden. De
slang die verdeelt,
verdwijnt in het
niets. Weg dua-
Ouroboros door M.C. Escher

liteit. Dat is één
aspect van de
wereldslang
Ouroboros.
Een ander aspect
is het in zichzelf
besloten liggen.
Door in haar eigen
staart te bijten om zo een
cirkel te vormen, creëert zij
een onafhankelijke ruimte, waarin de
mogelijkheid bestaat om te ontvangen. Dit
wil zeggen dat éénieder in zichzelf de ruimte
kan scheppen om ware spirituele impulsen
te ontvangen.
Met die impulsen dient dan wel iets gedaan
te worden, hamsteren telt niet.
Het derde aspect dat ik hier wil aanhalen, is
de ‘chemische bruiloft’ of ‘het heilige huwelijk’.
Ouroboros staat bij de alchemisten al
eeuwenlang symbool voor de ‘chemische
bruiloft’. Deze voltrekt zich niet tussen twee
personen, maar vindt plaats in de enkeling,
in het individu. Het is de sublimatie van de
zonnekrachten die de mens bereiken. Wanneer
de zonnekrachten de mens bereiken,
worden ze omgezet in seksuele krachten. Die
krachten kunnen zich enerzijds aardegericht
manifesteren en dan beleeft men ze
met een partner. Anderzijds kan de mens
deze krachten sublimeren, vergeestelijken,
en zullen ze opstijgen naar het hoofd, waar
ze dan als een tonicum werken. De mens
heeft zichzelf bevrucht: de ‘chemische bruiloft’
is voltrokken.
Wat hebben deze 3 aspecten - er zijn er nog
wel meer – met de v.z.w. De Cirkel te maken?
Ramon V.
Wel, zo goed ik heb
kunnen zien, wil De
Cirkel vooral een onafhankelijkeruimte
zijn die zich ontvankelijk
toont voor
al het bestaande, opdat
de ontvangen krachten
zich zouden kunnen
sublimeren tot iets heiligs,
wat ik een ‘heilig huwelijk’ noem.
Dit is ook de bewustwording van de eenheid.
Ouroboros graancirkel
Badbury 17.06.2001
Foto: Steve Alexander ©
Net zoals Ouroboros, wil – volgens mij – De
Cirkel haar eigen begin en einde zijn. En dit
niet op één fragmentarisch gebied, maar
vanuit een totaliteit. In de cirkelvorm ligt alles
besloten.
Maar misschien volstaat het met te zeggen
dat het een werken in het licht van het bewustzijn
is.
Veel succes, cirkel van mensen! ❘
HET MYSTERIEBLAD 1.2 • zomer 2004 5
5

SYMPOSIUM 2012
Een magisch geslaagd gebeuren
Op 01 en 02 mei 2004 was het dan eindelijk
zo ver: het symposium rond 2012, door vzw
De Cirkel georganiseerd, zou eindelijk van
start gaan. Heel wat mensen zakten af naar
“Quasimodo”, een prachtige hoeve in Bossut,
die voor deze tweedaagse het actieterrein
zou zijn. Deze locatie bleek de juiste keuze.
Een symposium over spiritualiteit in een
aantrekkelijk natuurlijk kader: toegegeven,
het had alles mee om iets bijzonders te
worden. Het zag er ook naar uit dat zelfs
het goeie weer waarop we hadden gehoopt,
zouden krijgen. Gerenommeerde sprekers
uit België, Nederland, Groot-Brittannië en
zelfs de USA hadden volmondig ja gezegd om
aan dit gebeuren hun medewerking te
verlenen. De lijst met inschrijvingen gaf aan
dat het hier niet zou gaan over twee man en
een paardenkop die eens zouden komen
piepen. Kortom, veel kans op een
onvergetelijk weekend...
HET MYSTERIEBLAD 1.2 • zomer 2004
6
DE EERSTE DAG:
Na een ochtendmeditatie die de geesten
rustig maakte - sommige aanwezigen legden
een hele rit af om er te geraken - beet
organisator Jan Loenders de spits af. Met
veel gevoel voor humor verhaalde hij over
zijn fascinatie voor het graancirkelfenomeen
en hoe hij zo uiteindelijk bij de
Maya’s en 2012 is terechtgekomen. Sinds
het zien van een aantal foto’s een aantal jaren
geleden, werd hij zo door de schoonheid
van deze patronen gegrepen, dat hij
ondertussen al zo’n 80 formaties persoonlijk
bezocht. Door de contacten met Mayakenner
Patrick Geryl en zijn eigen intuïtie,
raakte hij diep overtuigd van de realiteit
van het aanbreken van een nieuwe tijd op
aarde. Jan legde er bovenal de nadruk op
dat angst een slechte raadgever is en dat
persoonlijke groei bij deze belangrijke
sprong het na te streven ideaal is.
Na een pauze was het de beurt aan Maurice
Eeraerts. Deze sympathieke Zoerselaar is
Flower Of Life-initiator voor België en werkt
dus in de traditie van Drunvalo Melchizedek.
Door middel van een prachtige diavoorstelling
nam hij ons mee op een reis doorheen
onderwerpen zoals heilige geometrie,
architectuur, Egyptische cultuur, esoterische
wijsheid... Hij overtuigde ons
ondermeer van het onvoorstelbare belang
van de levensbloem als universeel symbool:
alles wat met het leven te maken heeft,
zelfs ons DNA, zit hierin vervat. Door het
Merkaba veld in onszelf te activeren, een
lichtlichaam van zo’n 18 meter breed, kunnen
we onszelf met het magnetisch veld
van de aarde verbinden en op die manier
de komende turbulente tijden overstijgen.
Het “her-inneren” van zoveel eeuwenoude
kennis, bracht een gezond hongergevoel
met zich mee. Buiten konden we genieten
van een lekkere veganistische maaltijd. Er
was genoeg voor iedereen en het was een
waar genoegen tijdens het eten met bekenden
bij te praten en met onbekenden kennis
te maken. Wie wilde, kon na het eten
nog verder keuvelen of eens een kijkje gaan
nemen in de Frontier Bookshop. Daarnaast
waren er ook nog de standjes van PPO.be

vzw (rijden op plantenolie) en de juwelen
van Karla Mertens.
Na de middag was het tijd voor de praktijk:
onder begeleiding van Maurice maakten we
in groepjes van 4 een reuzegrote Merkaba ter
heling van de ganse planeet. Meer dan 120
mensen die zich met veel liefde in deze vorm
verenigden: een unicum. Heel veel positieve
energie werd naar alle uithoeken van de
planeet uitgezonden. Vandaar dat we ons na
deze meditatie helemaal opgeladen voelden
en nog meer benieuwd waren naar wat Rudi
Klijnstra ons allemaal te vertellen had. Rudi
is iemand die in nauw contact staat met natuurwezens:
elfjes, feeën, nimfen... Hij liet
ons dia’s waarop hij ze had vastgelegd zien.
De wezentjes die iedereen kent vanuit de
sprookjes en de films van Walt Disney, zouden
wel eens meer werkelijkheidsgetrouw
kunnen zijn dan wel iedereen denkt. Meer
zelfs, de aarde bruist van het leven, alleen is
het zaak om je volledig voor deze entiteiten
open te stellen. En daarbij goed op je tellen
te passen, want net zoals onder ons mensen
heb je er met goede en minder goede bedoelingen.
Bedankt Rudi.
Opening van het weekend in de cirkel
Regisseur Wiek Lenssen mocht als laatste
spreker de eerste dag afronden. Vooraleer
zijn documentaire “The Year Zero” – over
zijn ontmoeting met Maya-stamhoofden –
werd vertoond, kreeg hij de kans om uitvoerig
te vertellen over het proces dat hij bij
het maken van de film heeft doorgemaakt.
Het leek wel alsof hij deze docufilm moést
maken: mooi om te horen hoe het “toeval”
hem – wanneer het nodig was – keer op
keer een handje toestak. Uit zijn getuigenis
spreekt een bijzonder grote toewijding voor
dit onderwerp. Na zijn verhaal konden we de
film op groot scherm zien. We onthouden
vooral de emotionele getuigenissen omtrent
de toekomst van de aarde en het overduidelijke
diepe respect van de Maya’s voor de natuurlijke
tijd. Daar kan je als westerse “homo
consumens” nog veel van leren.
De eerste dag zat erop. Wie wilde kon ‘s
avonds nog genieten van een relaxerend
klankbad, verzorgd door Patrick Knoops en
Luti Westerkamp. Of je kon ook vroeg tussen
de lakens kruipen in de prachtige logeerkamers
van gastvrouw Dominique.
Bart
HET MYSTERIEBLAD 1.2 • zomer 2004 7

HET MYSTERIEBLAD 1.2 • zomer 2004
8
DAG TWEE: NOG MEER VAN HET GOEDE
Erika Witthuhn is een Duitse vrouw die in
Brussel woont. Sinds een aantal jaren volgt
ze een wel heel bijzonder dieet: ze leeft van
wat heet “divine nutrition”, lichtvoedsel. Dit
betekent dat ze geen of zeer weinig voedsel
tot zich neemt. Door meditatie en visualisatie
heeft ze het hongergevoel, dat steeds
nauw samenhangt met hoe we met onze
Muzikaal intermezzo van 'Living Water'
emoties omgaan, weten los te laten. Onvoorwaardelijke
liefde, vrolijkheid, plezier
zijn tegelijkertijd voorwaarden en hulpmiddelen
bij deze levensstijl. Iedereen was
het er over eens dat deze lieve mevrouw
een weergaloze uitstraling heeft. “Leven
van de liefde” moet voortaan letterlijk worden
genomen: het is de liefde die alle leven
maakt en het in stand houdt.
Judith K. Moore, de tweede spreekster, kan
als geen ander over deze liefde meepraten.
Deze spraakwaterval uit New Mexico is sinds
jaar en dag een graag geziene bezoekster van
de graanvelden in Wiltshire. Ze staat al een
tijdje in contact met Laolin, een geest die haar
heel wat boodschappen doorgeeft over de be-
Medewerkers in de zon
tekenissen van formaties. We leerden dat
veel patronen boodschappen voor de mensheid
bevatten die verwijzen naar een toekomstige
“quantum leap”. Zelfs de door mensen
gemaakte formaties bevatten boodschappen,
omdat deze vormen vaak niet zomaar vanuit
het niets in het brein van de maker zijn
ontsproten. Aan de hand van haar aantekeningen,
de starglyphs, verduidelijkte ze haar
inzichten.
Dit alles was nog maar het begin. Want er
stond immers een bezoek aan een heuse
graancirkel op het programma! In Herent,
zo’n 15 km van Bossut, had Jan samen met
een aantal gelijkgestemden 3 dagen voor
het symposium een levensbloem gelegd in
rogge. De boer had zijn volledige toestemming
gegeven en het leggen van de levensbloem
in het gewas ging gepaard met heel
veel respect voor de planten. Maandelijks
werden er ook sjamanistische praktijken
uitgevoerd om contact te leggen met de
energie achter het fenomeen. Deze formatie
mag dan wel klein bier zijn vergeleken met
het échte werk, het stelde Judith in staat om
contact te maken met haar gids om ons zo
een boodschap mee te geven over onze bestemming.
Met zo’n 40 mensen mediteerden
we in deze formatie. Graancirkelonderzoeker
Bert Janssen was ook van de partij
en filmde volop. Vooraf konden we ons tegoed
doen aan overheerlijke soep met
brood.

Net zoals we in karavaan met lintjes aan de
wagens vertrokken waren, keerden we ook
terug naar Bossut. Barbara Lamb ziet eruit
als je grootmoeder die graag een praatje
met je slaat over de tijd dat je nog met je driewieler
reed. Maar vergis je niet: Barbara heeft
als regressietherapeute veel ervaring met
mensen die contacten hadden met buitenaardsen
en is in dit wereldje zelfs een begrip.
Wie dacht dat buitenaardsen per definitie
boosaardig zijn en eruit zien als
“Greys”, kon bij deze lezing zijn visie bijstellen.
Ze toonde veel dia’s met tekeningen of
foto’s waarop deze wezens te zien waren in
de meest uiteenlopende vormen. Barbara
vertelde ook over een ontmoeting die ze
zelf had met een wezen in haar woonkamer:
een “friendly ambassador”, zoals dit wezen
zichzelf voorstelde. Een eye-opener op alle
vlakken, deze lezing.
Ondertussen hadden we al meer dan een
uur achterstand op ons schema – die mechanische
tijd toch! Heel wat mensen moesten
blijkbaar op tijd vertrekken, zodat 2012-deskundige
Geoff Stray zijn razend interes-
Energetisch opladen in de stertetraëder
sante lezing voor een gedecimeerd publiek
moest afwerken. Geoff, die vriendelijke man
uit Sussex, presenteerde ons heel wat materiaal
waaruit blijkt dat het vijf voor twaalf
staat op de klok van de aarde. Van de I-
Ching tot wetenschappelijke rapporten en
astronomische gegevens: de onderbouw
van deze lezing was zondermeer indrukwekkend.
Geoff legde dit alles voor met
zeer veel openheid en voorzichtigheid: deze
man maakte dus niet alleen indruk door wat
hij vertelde, maar ook door hoe hij het vertelde.
De afwezigen hadden ongelijk.
Meteen luidde dit het einde in van een magisch
weekend. Een weekend dat niet mogelijk
zou zijn geweest zonder de hulp van
vele vrijwilligers. Jan gaf al te kennen dat hij
symposia zal blijven organiseren. Bedankt
aan allen die dit mogelijk maakten! ❙
v.l.n.r. Judith K. Moore en Barbara Lamb
HET MYSTERIEBLAD 1.2 • zomer 2004 9

2012 en de
grote bewustzijnssprong
Over een mogelijke zondvloed, apocalyps,
ondergang van de aarde, noem maar op, zijn
reeds vele dingen gezegd en geschreven.
Wat is daar nu echt van aan ?
Het zou ook al in 2000 gebeurd zijn, wat niet
het geval was, en nu is er dan het jaartal
2012: gebeurt er dan wel iets???
HET MYSTERIEBLAD 1.2 • zomer 2004
10
Wel, we kunnen het er allemaal over
eens zijn, dat we de laatste jaren in
een versneld tempo groeien in bewustzijn.
We evolueren als mens op alle gebieden
en de stroom aan informatie, de mogelijkheid
tot ontwikkelen, is in deze westerse
landen nog nooit zo groot geweest.
Iedereen voelt en ziet enerzijds de liefdesstroom,
en iedereen voelt en ervaart ook
wel eens de donkere duivelse machtsstrijd
die binnenin en om ons heen woedt.
Vrede en oorlog, liefde en haat, verbondenheid
en eenzaamheid, allemaal uitersten die
nu steeds duidelijker zichtbaar worden. Het
gaat snel en het zal nog sneller gaan, vermoed
ik.
Als we alleen al maar naar de exponentieel
stijgende lijn van de ontwikkeling in de
technologie kijken, gaan onze ogen vanzelf
open.
Zo ook zijn er tekenen in de natuur terug te
vinden die duiden op een verhoogde trilling.
Bijvoorbeeld: dat de zon de laatste 50 jaren
steeds actiever wordt, is voor geen enkele
wetenschapper nog langer een geheim.
Ja, zelfs de aurora borealis (oftewel het
noorderlicht) ziet men tegenwoordig in
Mexico verschijnen, en dat alleen ten
gevolge van een verhoogde zonneactiviteit.
En dat het magnetisme van de aarde aan
het stilvallen is, is ook niet langer een
geheim. Men doet daar reeds jaren onderzoek
naar en er zijn vele onheilspellende
berichten over geschreven. ...en de rampenscenario's
hopen zich op....
Toch is dat niet alleen omdat men de
mensen wat wil opdissen of angst wil aanjagen,
maar omdat er gewoon duidelijke
feiten over terug te vinden zijn, zowel op als
buiten onze planeet. We kunnen er niet
naast blijven kijken. En dat is ook wat de
Indianen, ons westerlingen, reeds lang
proberen duidelijk te maken.
Nu kom ik toch ook nog graag bij de meer
onconventionele, meer mysterieuze onderwerpen
zoals graancirkels, lichtbollen,
UFO's e.d.. Zelf houd ik mij al enkele jaren
met deze fenomenen bezig en kom ik tot
de slotsom dat deze wonderen niets anders
dan boodschappers zijn met als aankondiging:'Wij
zijn getransformeerde lichtsymbolen
op de huid van moeder aarde; Wij
zijn de meesters van de heilige structuur;
Bereid jullie voor op een mogelijke overgang'.
En de lichtbollen en allerhande andere
lichtgevende voertuigen, die daarbij
zoveel gezien worden, zijn voor mij niets anders
dan de helpers bij het maken van deze
acupunctuurpunten op de krachtlijnen van
de aarde.
We groeien allen naar een verhoogde staat
van bewustzijn en als we naast al de
voorafgaande feiten ook nog eens 2 hoogstaande
culturen als de Egyptenaren en
de Maya's mogen geloven, dan is het inderdaad
op 21 december van het jaartal 2012
tijd voor een totale ommekeer.

Staand in de cirkel, al handen gevend, komen
we heel ver. Vertrouwen levend, vriendschap
delend, onze harten schenkend aan die ene...
Hoe kunnen we ons voorbereiden? Wat kunnen
we doen?
Tot slot: Laten we in de kring gaan staan,
samen geraken we verder.
Ho, Jan.
Alvast aan te bevelen
Door Jan Loenders
LEKTUUR:
'De Orion-profetie' van Patrick Geryl
'Wat wisten de Maya's?' van Peter Toonen
‘De natuurlijke tijd’ van Peter Toonen
Artikels over 2012 e.d. in het boeiende tijdschrift:
Frontier-magazine
AKTIVITEITEN:
Maya-kalender en voorbereidingen voor 2012
zo. 27/06 van 14u.-18u. (zie advertentie)
Mayakalenderwerkdag en
voorbereidingen voor 2012
Zondag 27/06: van 14u.-18u.
Begeleid en verzorgd door Jan Loenders.
Een samenkomen rond thema’s die ons heden
ten dage allen aangaan.
Uitwisselen, verdiepen, samenzijn rond deze
nieuwetijdsthema’s.
Werken met de mayakalenderschijf:
mogelijkheid tot het maken van en
het verder uitdiepen van dit
instrument, toedracht over 2012
en enkele hulpmiddelen
(sjamanisme, visualisatie,
meditatie, ...)
ter voorbereiding van een
grote overgang.
Waar?:
‘De cirkel’VZW-ruimte.
Kosten?:
Vrije bijdrage.
Info en reservatie:
bij ‘De cirkel’ vzw
Bijnaam van deze graancirkel: ‘De tijdtunnel’.
Foto: Steve Alexander ©.
HET MYSTERIEBLAD 1.2 • zomer 2004 11

Een leven gewijd aan cirkels
“Signs of contact” is het authentieke verhaal
van de Brit Colin Andrews, de meest
vooraanstaande graancirkelonderzoeker ter
wereld. In het begin van de jaren ’80, lang
voordat het fenomeen media-aandacht
kreeg, raakte hij als elektrisch ingenieur
geïntrigeerd door wat hij opmerkte aan de
Engelse gewassen. Hij had er toen nog geen
idee van hoe dit verschijnsel hem
uiteindelijk diepgaand zou veranderen.
Andrews bezocht en onderzocht in twintig
jaar tijd zo’n 3000 formaties. In het boek
schetst hij zowel zijn eigen groeiproces, als
de indrukwekkende evolutie van de patronen
in de velden.
HET MYSTERIEBLAD 1.2 • zomer 2004
12
Colin Andrews behoorde samen met
zijn collega’s Pat Delgado en Busty
Taylor tot de eerste personen die begonnen
op te merken dat er zich al een aantal
jaren fundamentele dingen afspeelden in
de graanvelden (Taylor was als zweefvliegtuigbestuurder
waarschijnlijk de eerste persoon
ter wereld die de formaties opmerkte).
Het drietal had echter meer vragen dan
antwoorden en vond in metereoloog
Terence Meaden een
bondgenoot die evenzeer
gegrepen was door het fenomeen
als zijzelf. Hij formuleerde
een hypothese
waarin hij plaatselijke wervelwinden
verantwoordelijk achtte voor de perfect
gave cirkels in het graan. Toen eind jaren
tachtig de graancirkels een onvoorstelbare
geometrie tentoon begonnen te spreiden,
en ook de wervelingen van de (volledig in-
Het lijkt wel alsof ze
onderhevig zijn
geweest aan een
onbekende
energiebron
tact gelaten) stengels complexer begonnen
te worden, werd deze hypothese verlaten
en verdween Meaden van het toneel.
Geometrische vormen in het veld
De eerste vormen in het graan in Zuid-Engeland
verschenen waarschijnlijk midden jaren
zeventig. Er is echter veel bewijs dat
graancirkels veel ouder zijn. De Brit Terry Wilson
publiceerde enkele jaren geleden een
boek “The Secret History of Crop Circles”,
waarin hij aan de hand van talloze Middeleeuwse
geschriften overtuigend aantoonde
dat de cirkels reeds in de Middeleeuwen verschenen.
Ook Andrews haalt in zijn boek de
tekening aan van “De maaiende duivel”, die
in 1678 werd getekend, naar aanleiding van
het aantreffen van een cirkel in het graan.
“Nature”, nu het meest gerespecteerde wetenschappelijk
tijdschrift, wijdde eind 19de
eeuw eveneens een artikel aan het fenomeen.
Naar graancirkels is eigenlijk behoorlijk wat
onderzoek gedaan. William Levengood, een
bioloog uit Massachusets met zes patenten
op zijn naam, constateerde bij zijn onderzoeken
naar de graanhalmen uit cirkels heel
wat extreme groeiafwijkingen
die niet voorkomen bij de halmen
buiten de cirkels. Het lijkt
wel alsof ze onderhevig zijn geweest
aan een onbekende
energiebron. De knopen van
de halmen zijn vaak erg gezwollen.
In sommige cirkels doet men eigenaardige
vaststellingen: tientallen vliegen die met
hun snuit aan de halmen zijn blijven kleven,
grote hoeveelheden vreemde stoffen die
in dergelijke zuivere vorm niet op aarde voor-

komen ... Of pas opgeladen batterijen die in
de cirkel leeglopen ...
Eén van de krankzinnigste gebeurtenissen
vond plaats in 1996, een echt topjaar op
graancirkelgebied. Op zondag 06 juli, een
zonnige dag in Wiltshire, verzamelden zich
zoals dagelijks enkele duizenden toeristen
rondom het bouwwerk Stonehenge. Het was
druk op de autoweg A303, die op enkele
tientallen meters van het bouwwerk ligt.
Omstreeks 18u begonnen de wagens echter
te vertragen. Er ontstond zelfs een gigantische
file. Mensen stapten uit hun auto’s om
te kijken naar wat daar plots lag:
een graancirkel in de vorm van
een 120 meter lange “fractal”,
gemaakt uit 149 cirkels. Niemand
van de duizenden mensen
die op die plaats aanwezig
waren, inclusief de suppoosten
en de bewakers van Stonehenge,
had iets gemerkt.
Het hek was pas goed van de dam toen drie
weken later op Windmill Hill bij Avebury, de
“triple julia” verscheen: een enorme drie-armige
formatie met een spanwijdte van driehonderd
meter, die de eerder verschenen
“Julia-set” drie maal in zich verenigde.
Andrews heeft het in het boek uitvoerig over
deze feiten, maar deze vormen niet het
hoofdthema van het boek. De lezer wordt integendeel
ingeleid in de vele ervaringen en
inzichten uit eigen hand, die zelfs nog opmerkelijker
zijn. De ontdekking bijvoorbeeld
dat de graancirkels aanvankelijk dezelfde afmeting
hadden als het bouwwerk Stonehenge
(die de theorie dat Stonehenge gebouwd
Hij hing als het
ware vast aan een
onzichtbare
energiebron, die
zijn lichaam in een
hoek van 10-15
graden vastzette.
werd op een oude graancirkel ondersteunt).
Hij ontdekte ook dat er een verband bestaat
tussen graancirkels en de aanwezigheid van
ondergrondse waterreservoirs. Bij de cirkels
die verschenen in de USA, werd er een
connectie vastgesteld tussen de locatie van
de formaties en Indiaanse begraafplaatsen.
Niet thuis te brengen ervaringen
Colin Andrews en Pat Delgado maakten in
1989 kennis met de energie achter de graancirkels.
In een formatie die ze beiden bezochten,
hoorden ze een vreemd zoemend geluid,
dat ze niet konden lokaliseren. Plotseling
dempte het vreemde geluid
en werden ze zich er van bewust
dat de bron van het lawaai
zich nu voor hen bevond.
Op een gegeven moment
begon Delgado om hulp
te roepen. Hij hing als het
ware vast aan een onzichtbare
energiebron, die zijn lichaam
in een hoek van 10-15 graden vastzette.
Delgado wist niet wat hem overkwam.
Het tweetal, was verstijfd van schrik. Welke
energie zou tot zoiets in staat zijn? Uiteindelijk
wist Colin Andrews zijn vriend uit
deze vreemde positie te trekken, waarop
ook het vreemde geluid stopte. Na dit voorval
maakten beiden zich uit de voeten.
Hoe beangstigend deze ervaring voor beiden
ook mag geweest zijn, Andrews blijft ervan
overtuigd dat de energie achter het fenomeen
intrinsiek vreedzaam is. De patronen
zijn immers van een ongekende schoonheid
en dragen een symboliek in zich mee
van universele liefde. De energie achter de
formaties noemt hij “een broer van magne-
Bart
HET MYSTERIEBLAD 1.2 • zomer 2004 13

HET MYSTERIEBLAD 1.2 • zomer 2004
14
tisme”: een intelligente kracht. Hoogstwaarschijnlijk
is deze energie zelfs verbonden
met ons eigen bewustzijn, getuige de
vele getuigenissen waarin sprake is van
graancirkels die verschenen meteen nadat
één of meerdere mensen bepaalde vormen
hadden gevisualiseerd of erover hadden gedroomd.
Een van de belangrijkste boodschappen in
het boek blijft Andrew’s notie dat wetenschap
alleen niet volstaat om de waarheid
achter het mysterie te ontrafelen. Het antwoord
ligt in onszelf en meer bepaald in ons
vermogen om onze intuïtie te gebruiken.
Daarvan is hij in de loop der jaren meer en
meer overtuigd geraakt. Hij
haalt ondermeer het voorbeeld
aan van zijn huisalarm, dat
weken aan een stuk elke
nacht om stipt 4u15 afging.
Uitgerekend als elektrisch ingenieur
bleef het voor hem
een raadsel waarom dit steeds gebeurde.
Tot op het moment dat hij, na alweer wakker
gemaakt te zijn, opmerkte dat dit in verband
stond met de vlagjes die hij op de
muurkaart van Engeland had aangebracht.
De afstand tussen de vlagjes op de kaart befrof
in werkelijkheid exact 41,5 mijl. Deze regio
staat bekend als de “Wessex driehoek”,
een plaats tussen drie Engelse steden waar
ook veel ufo’s werden waargenomen. Vanaf
zijn ontdekking, ging het alarm niet meer af...
Andrews’ befaamde 80/20 verklaring
Andrews begon omstreeks midden jaren
’90, mede door zijn intensieve contacten
met graancirkelaars uit de meest uiteenlopende
landen ter wereld, steeds meer vermoedens
te koesteren dat er in een aanzienlijk
deel van de patronen een menselijke
hand was tussengekomen. Gepassioneerd
zoals hij was door de waarheid achter dit
mysterie, besloot hij in 1999 en 2000 mag-
Andrews blijft ervan
overtuigd dat de
energie achter het
fenomeen intrinsiek
vreedzaam is
netisch onderzoek te doen naar de graancirkels
die in Zuid-Engeland werden aangetroffen.
Tevens huurde hij een aantal privé-detectives
in die hem konden helpen bij het verzamelen
van informatie rond het jaarlijkse
cirkelgebeuren. Elk jaar is het daar immers
een drukke bedoening!
De conclusies van zijn onderzoek waren
zondermeer opzienbarend: zo’n 80% van de
onderzochte formaties vertoonden sporen
van menselijke tussenkomst: gaten in de
grond, voetstappen, gebroken stengels ...
Bij deze cirkels gaf zijn magnetometer geen
kik. Andrews liet het echter niet aan zijn hart
komen: bij de overige 20% was er immers
sprake van een inprenting van
het magnetische veld van de
aarde, exact dezelfde vorm als
die van de formatie... Het cirkelmysterie
bleef overeind.
Helaas, heel wat mensen uit
het wereldje waren van God los toen ze Andrews
80/20 verklaring hoorden. Hij kreeg
te horen dat hij zijn onderzoek had vervalst
in opdracht van de regering, ontving hatemails,
werd de toegang tot nieuwe formaties
ontzegd... De eens zo gerespecteerde Colin
Andrews werd in een klap gedegradeerd tot
bedrieger. Deze ommekeer deed hem zijn
werk voortaan in stilte verder zetten. Hoeveel
controverse er hiermee rond de persoon
Andrews ook is mogen ontstaan, wie
zijn boek leest raakt niet alleen overtuigd van
het wezenlijke belang van de studie rond de
graancirkels, maar ook van de toewijding
van de man ten overstaan van wat met recht
het grootste mysterie van deze tijd kan worden
genoemd. ❳
SIGNS OF CONTACT,
Colin Andrews, New Page Books, 2003
Engelstalig boek (niet verschenen in België)
te bestellen via Frontier Science Foundation
(www.fsf.nl) of www.amazon.co.uk

Tekeningen door Elaj
Graancirkel West Stowell
Foto: © Steve Alexander
Graancirkel 04.07.2002 Wilts
Foto: © Steve Alexander
Tekeningen van graancirkels
(gemaakt in de nieuwetijdsklas)
HET MYSTERIEBLAD 1.2 • zomer 2004 15

Crop circle project 2004
The project started last summer as an idea
in the head of our friend Jan.
Staying at the Barge Inn, Honeystreet, UK,
we met some hoaxers who tried to recruit us
for a crop circle making session. We
declined, and they later on perpetrated one
or more hoaxes in the neighborhood, one
being the East Field knotted rope. Two other
claims where: the knotted rope in South
Field (substantiated by diagrams shown very
soon after the event) and the Walker's Hill
Swallows (not a very convincing claim).
Anyway, Jan was rather impressed by these
events. Having organised symposia on the
subject of '2012' in the past, he started
making plans for a new symposium, with
some speakers from the crop circle world.
He would also like to make a formation for
his guests to do a group meditation and
some ceremonies in.
HET MYSTERIEBLAD 1.2 • zomer 2004
16
For this he asked the help of some of his
friends, including my cousin Kim and
myself. Jan had arranged that a small
field near his home would be sown (by hand,
so no tramlines) with winter barley.
This was meant as fertilizing crop, so no harm
would be done as the field would be plowed
soon after the making of the formation.
This project was only acceptable to us on
these conditions: it would have to be with the
farmers' consent (which we had: the farmer
himself offered Jan the use of the field), and
there would be no deception whatsoever: visitors
would be notified in advance that the formation
was man-made.
These conditions where met, so we joined
the project. After all, we were very curious as
to how hard making formations would be,
what the floor pattern would look like, what
details we could incorporate into the floor
and design, which tell-tale marks our instruments
would leave behind...
Based on many past experiences with crop
circles, we also wondered wether somehow
we would be able to make 'contact' or 'interact'
with whatever force that may or may not
lie beyond the phenomenon.
To sum things up, here are some basic questions
I would try and get answered by this project:
1. Design: how hard will it be to get a nice design
also look noice in the field? Can we
incorporate hidden geometries in the design
that can still be made out in the resulting
formation (e.g. let the thickness of
a ring be determined by pentagonal geometry,
but just use rope lengths to scale instead
of drawing out all the necessary extra
line in the field)
2. Floor pattern: how hard is it to make
young crop go down? Does it look messy
using planks? Is the downed crop laid in
swathes the breadth of the board, or rather
different? Can we get nice swirls in circles?
Can we make the edges smooth or does
The field, three days before the action.

it look a bit serrated? Is it
really that much work to
smoothen out an entire
edge by hand or foot?
3. Manpower: how many people
does it take to lay it all down?
4. Energy: are there dowsable lines in the
field before or after laying down the crop?
Can energy be felt inside the formation?
Do dowsing rods follow the lay of the
stems?
5. Interaction: can we draw additional energy
to the place? Can we somehow get 'response',
e.g. flashes of light, balls of light,
a formation that gets created without our
assistance perhaps? Other strange phenomena?
These are a lot of questions, and some may
seem strange to a skeptic reader, but everybody
who has been around crop circles for
more than a day will want to keep an open
mind about them... They will not all be answered
in this report, but some will.
The project
We wanted to meet regularly (about once a
month) to discuss the technical aspects of the
formation, to visit the field, and to get 'tuned
in' to the whole thing. Crop circle researcher
and video author Bert Janssen would occasionally
drop by to take some footage and conduct
some interviews. He only did this for
documentary purposes, he did not endorse
the project in any way. Anybody who doesn't
like the idea of this project should be aware
that Bert is in no way to blame for it.
The meetings
The meetings were always held on sunday afternoon.
Somehow we always got terrible
The design
Rob Geukens
weather as soon as we got to
the field, making us start to
think that maybe the gods were
not happy with our plans. Torrential
rain, gusts of wind, and an occasional
thunderstorm almost thwarted our entire
plan.
The design
After a few try-outs we agreed on a design:
Jan felt very strong about a flower of life design,
as it had special meaning for him. This
being his project, we happily agreed on this.
The core of the design was set, but I wasn't
too sure yet about some of its features. How
thick would the ring around the petals be? How
large would the central overlapping circle be?
I proposed this (pic) design, based on the
star of David (six-fold geometry). I thought the
thickness of the ring would in this design be
very harmonious to the rest of the formation.
Using a different logic, Jan proposed to
make the respective radii harmonious relative
to eachother resulting in a slightly thicker
ring and a smaller central circle. Thinking
about the practical aspects (the circle would
have to be able to hold around 70 meditating
visitors) we agreed on the design with the
thicker ring, thus giving up some of its harmonious
proportions. The final design would
thus be like this (see on top of this page).
Radius of the flower of life: 12 m
Thickness outer ring: 2 m
Total diameter: 28 m
Radius central circle: 2 m
As the field was very small (barely 40m by
40 m), the formation could hardly be bigger
than this. By English standards it is quite
small indeed.
HET MYSTERIEBLAD 1.2 • zomer 2004 17

HET MYSTERIEBLAD 1.2 • zomer 2004
18
Although the design did not necessitate this,
we decided to peg out the centre and the 6 tips
of the petals in advance. The pegging, very
straightfroward when done on paper using a
compas, proved a bit of an ordeal: the wind blew
the rope so strongly we could hardly hold it in
place. Also, without an outer circle to oriënt our
moves, we had to repeatedly adjust our rope
and double check our distances. Off course this
would be easier if we had made the outer ring
first... At the centre, Jan buried a large cristal,
hoping it would attract energy to the site. He
then proceeded doing a shamanistic ritual as
we stood by and watched. These rituals would
be held on a couple of occasions, sometimes
involving music, drumming or rattles.
Energy?
I tried to dowse the field on several occasions
to see if any energy-lines were present beforehand,
and if so, to see if any changes in direction,
lay or strength could be noticed. Terrible
weather however made dowsing impossible
on several occasions. On days with better
weather (scarce), one could feel some weak
lines running through the field, but they were
hardly impressive.
Instruments
We devised three stomper boards: two of 1/2
m and one of 1m long. To soften up the sharp
edges we enveloped them in towels and blankets.
On the sides, a triangular protrusion was
made to 'guide' the crop inward.
Laying down the formation
The day we planned on the actual making of
the formation started out sunny. However,
we expected terrible weather as this had always
been the case when visiting the field. We
gathered by the field around 2 pm, broad daylight
(no secrets, remember?).
Present:
• for making the formation: Jan, Kim,
Wannes, me.
Jan, Alexander and Bert Janssen waiting outside Jans
home.
• for registering the event: Bert Janssen
• chearleaders: several people
Jan and Wannes wanted to started by giving
hands and making a circle. Then we whipped
out the rattlers and danced around the field.
'Don't rattlers call out the rain?' Kim asked jokingly.
About five seconds later, it started pouring.
Very entertaining indeed.
Around 2.30 pm, Wannes got in the field to
stand in the centre and hold the rope tight. Jan
would make his first round (anti clockwise)
with the 1m board. Wannes made a small circle
at the centre to make some room.
How did they get into the field without tramlines?
Strangely enough, the entire field was
sown in properly, with the exception of a slender
line running straight to the formation, a
bit off centre. This was not done deliberately.
When dowsing the field, one could now get a
General Jan instructing his troops...
The original photo shows the design on the paper.
Unfortunately, it did not get past the scanner. Jan is
holding the rope and the two shorter boards.

very strong reaction when crossing this line.
Dowsers claim to be able to see in the landscape
and by the way vegetation grows where
certain lines run. Maybe the bald line just
had growth disturbances because of excessive
energy running through this line? or
maybe I just 'expected something' there, and
thereby also 'found' something. That's dowsing,
one can never be sure!
So how did we progress? Jan did his first
round of the ring, laying down (guite roughly)
a ring 1m wide, keeping the inner edge as
clean as possible. I followed him with a short
board, widening the ring a bit and flattening
out anything Jan left standing. The crop was
about knee-high, and very flexible. Tests conducted
beforehand on small bushes made
us feel uneasy as we had to trample the stems
completely before getting them to the ground.
But in the field, things were very diffirent:
the crop that went down also pushed other
crop down, keeping it in place. It was a bit surprising
to see how easy the stalks went down.
Before the ring was completed, the big board
snapped in half. We would have to finish the
formation with the two 1/2m ones. Suddenly
a terrible thunderstorm came over us. Rain
started flooding the place fast, and impressive
lightning bolts flashed by overhead. We
had to take shelter inside the farm building.
This interruption set us back about 45 minutes.
After the rain stopped, we continued
with the ring. The rain had turned the barnyard
into a very muddy place, but strangely enough
we did not get much mud on the laying crop.
After completing the ring, we started drawing
the outline of the petals. Jan would stand at
one of the tips (pegs), and Wannes, holding
the other end of the rope, would carefully
walk to the 2nd tip to Jan's right. Upon arriving,
he stood his ground and Jan would start
of doing the same thing, until all petals were
lined out in the field. Next, we finished the cen-
tral circle. We had planned to comb the crop
outwards, so as not to let crop from the petals
overlap this central circle.
Wannes and Jan making a small central circle for
Wannes to stand in.
It looked fine so far, but we had not made
enough preparations for the petals: there
was some last minute discussion about
how to lay them down. Jan was adamant
on adding small half-circles at the base of
the petals, whereas Kim and myself
doubted this would really look good. We
proposed to make a circle where the petals
were at their widest. Finally we agreed on a
method: the left hand side of the petal wold
be combed towards the ring, the right hand
side towards the centre, making sure the
crop did not overlap the central circle. After
finishing two petals in this manner, we
Jan starting off for the making of the big ring.
HET MYSTERIEBLAD 1.2 • zomer 2004 19

HET MYSTERIEBLAD 1.2 • zomer 2004
20
tried something else: we would follow the
outline of the petal, taking down lots of
crop at the petal's base and tip and leaving
everything standing when the petal was at
its widest. This method would gradually
Wannes lining out the petals.
Bert's watchful camera nearby.
trim the central standing crop from an
oblong shape into a circle about 1.5 m
wide. Next, one could step into the centre
of this standing feature, put the board
down and do a 360 degree turn with it,
creating a tiny circle 1/2m diameter (note:
this could be used for produceing
grapeshot at limited distance from downed
crop or tramlines). This tiny circle could
now be expanded until the entire petal was
down. This created a nice feature of the
formation: the two ways of laying down the
petals would follow eachother. One
lenghtwise, one circular, one lenghtwise,...
A final surprise awaited us when Kim was
flattening his final petal: a pheasant suddenly
flew out of the crop about 1/2 m away from
his board. It had been sitting there the whole
time, guarding its 8 eggs! We left this section
of the crop standing.
To be honest, I thought the lay of the crop wasn't
bad at all. Especially the swirled petals
where nice and pretty flat. The ring was also
pretty flat, except from areas where crop was
thin. The edges were pretty sharp, but we
edited out the places where they were serrat-
ed by hand or foot. The crop did not go down
in swathes as wide as the board, but rather
in bundles 5-8 inches wide. This is probably
because barley and wheat grow in bundles as
well, and they go down together when pressure
is applied. Most stems where not severely
damaged, and the bloom was at many
stems left unharmed (maybe the towelaround
the-board approach helped?), but in
some cases it was gone. Off course we surely
caused some damage with our shoes.
Some more observations:
• Upon finishing the small circles inside the
petals, it was very easy to leave a ring
about 1 or 2 stems wide standing like a
'screen', a feature admired by many in
other formations. This leads us to conclude
that this feature is not very hard to
include in formation. It does not involve
much extra effort or time.
• When laying down crop, it would sometimes
occur that some of the stems at
Kim succesfully mimicking brain activity ;-)
He is standing at the center, which is being widened by
Jan, not in the picture.

the edges would go down behind a single
row of standing stems. This happened
automatically. One finds this type of detail
being described as 'remarkable', 'intricate',
or 'delicate' in many reports. We have
to conclude however that this feature can
not be considered as a hallmark of 'the real
thing'.
Overall, the design did not look too bad for a
bunch of beginners. We made some pictures
from the top of a nearby barn. We tried to get
a microlight to fly over the formation for more
photo's and video, but this proved impossible.
The field is positioned under restricted airspace
because of nearby flightpaths for
planes from Brussels International Airport.
Concerning energy: one could feel a buzz
when standing in the circle, but was it more
than suggestion or excitement? I don't know.
Anyone interested in dowsing will be happy
to hear that the dowsing rods gave a strong
reaction inside the formation, following the
heads of the crop as one moved about. Is it
the shape itself that somehow channels energy?
Is it because we tried to gather energy
by means of music, cristals, rituals or meditation?
Is it because we used a field with energy
lines already present? I do not know.
A balcony shot. Jan widens center circle,
Kim is waiting for his turn in one of the petallines.
Interaction
Did we somehow encounter strange phenomena
during this project? Jan talked to two
mediums about his project, and they both
told him that things were 'starting to move'
and 'something would happen'. One of the
medium saw a 'bright light'. Well, there certainly
was bright light the day we made the formation:
numerous flashes of lightning! We saw
no other things that day, except maybe for one
occasion. Before the storm started, I was doing
the ring with as small stomper board. Suddenly,
out of the corner of my right eye, I saw
a single ball of light zipping by in a more or
less horizontal path. It was clearly there, I
could see it zoom by and slightly change
course (see drawing). It was a ball, not a
streak. It seemed pretty low to the ground, but
there was nothing in the background to check
this, so I can't be sure. I stopped in my tracks
and shouted some profanity. Bert was filming
the field from a higher terrace, but he did
not react, so I guess he did not see anything.
This makes me think it probably wasn't that
low after all. Later on, lightning came in that
same area of the sky. The colour of the ball
HET MYSTERIEBLAD 1.2 • zomer 2004 21

HET MYSTERIEBLAD 1.2 • zomer 2004
22
and the lightning were quite similar. Did I see
a classic bol as reported in formations by
many? Or did I see ball lightning (also very
rare, so I'm happy with both solutions)? Nothing
else really happened, except maybe the
dot on the photo mentioned earlier.
The formation was made on wednesday the
28th of april. The Symposium was held on
may 1st and 2nd. No phenomenon manifested
itself that weekend either. We finished the
making of the formation around 6 pm. This
means we were at it for 3.5 hrs, including a
Tired yet generally satisfied with the result, Jan poses
for a picture. We made this photo while filming. Should
something odd appear on the picture, then the camera
might catch it as well. As you can see, no result. The red
building on the left is part of the farm house. It features
a balcony providing a nice view over the field. The black
barn behind Jan was used for the two top shots. Jan
risked his hide climbing this thing in windy weather...
forced break of about 45 minutes because
of the weather. There was always 1 person
working, sometimes a second one was at it
as well. Never were there three people working
(flattening) at the same time. The formation
had a diameter of some 28 m.
Shot from the top of the barn. Kim finishes the final
petal, Bert films at close range. A section of crop behind
Berts...behind is left standing. It contains a pheasant's
nest with 8 eggs! The sun comes out a little, adding
some interesting colours to the formation (compare
with the next photo).
For me it was a very interesting experience.
It gave me much better insight in the technical
side of crop circle making: floor patterns,
design, execution, problems, surprising results,
hallmarks of 'the real thing' that can
be duplicated intentionally or accidently,...
Does this experience make me think differently
about the reality of crop circles? Yes
and no. The man-made aspect is no longer
an unknown for me, so I can have a more realistic
look on the matter. But there is still
so much that has happened to me and my
friends around crop circles in the past that
defies rational explanation. There is still
something going on, and crop circles, manmade
or made by some other agency, seem
to be part of it. Are they the main part? Are
they messages, or just media, markers
pointing at something else? Maybe it's all

some weird coincidence: one day a formation
appeared, and no man knew how. This
mystery puzzled him and made him go out
into the field at times he normally wouldn't.
This unusual behaviour unlocked a new
world for him, making him go places he nev-
er went before, exploring possibilities he
never considered before, meeting people
he normally wouldn't even notice. Maybe
all the light phenomena are just like us: curious
souls who wonder how the circles got
there, and who are divided amongst themselves
over the questions wether those
strange creatures they sometimes encounter
inside these structures are responsible
for them? Or maybe the phenomenon
Two odd things did appear on this photograph...
Or is it just Kim and myself? The cows in the distance
couldn't care less.
is beyond and above us: it has nothing to do
with people, there is no message for us, it's
a cosmic joke or not even that. Maybe people
just want them to be meant for us, because
it somehow makes us special. If some
higher force deems us worthy its attention,
Another shot from the top, from a slightly diffirent
angle. Note the small white dot above the center, a little
to the right. Only one photo shows this little ball/dot. Too
bad it's so small on the photo, making hard to assess
what it may be. You can see Berts camera pointing more
or less in the same direction. It may have picked
something up, but I haven't checked this yet. As there is
very little to go on, I would classify this dot as
interesting yet not very. Maybe I'll blow up this picture
sometime in the near future. If it's still there, I'll inform
you. Also note the line parallel to the petal Kim and Bert
are standing in. This is the light green line mentioned
earlier, now well trodden by incoming and outgoing
traffic...
or tries to communicate with us, it somehow
makes man feel he is relevant, he has a purpose.
Like kids in the playground hanging
around the popular ones, man wants to hang
around this 'divine' reality hoping some of
the divinity rubs off on him?
Ah, nothing like some deep philosophical
mumbo-jumbo to conclude an otherwise
fair and down-to-earth report! I hope this
was instructive for you. If you have further
questions, feel free to e-mail me. You all
know the adress. ❀
HET MYSTERIEBLAD 1.2 • zomer 2004 23

LEESTIP D. Melchizedek
De geometrie van de schepping
Zoals de titel het misschien wel laat
uitschijnen, is dit toch geen boek voor
vakmensen in de geometrie, al kunnen die er
ook wel iets van opsteken. Neen, dit boek is
voor iedereen toegankelijk, en wel omdat
het de exacte weergave is van wat de auteur
reeds in vele workshops over de geometrie
van de schepping wist te vertellen. Geen
ingewikkeld vakjargon, wel duidelijke en
eenvoudige omgangstaal.
HET MYSTERIEBLAD 1.2 • zomer 2004
24
De rode draad doorheen het verhaal is
de ‘heilige geometrie’, meer bepaald
het Genesis-patroon, ook wel de Levensbloem
genoemd. Aan de hand van dit
oerpatroon kan elke gewenste geometrische
figuur worden geconstrueerd. Andersom kan
elke bestaande (levens)vorm tot het Genesis-patroon
worden herleid. De kosmische
wet wordt uitgedrukt door middel van de
geometrie. Volgens de auteur zijn de
geestelijke wetmatigheden van de geometrie
van een nog hogere orde dan die van de
wiskunde. Voor wie zich ooit in de wiskunde
heeft verdiept, moet dit toch haast wonderlijk
voorkomen. Het getuigt dan ook van
grote moed om dit via workshops (en dit
boek) aan de man te willen brengen.
De auteur doet dit op een overzichtelijke
manier. Stap voor stap neemt hij de lezer
mee op een avontuur in het geometrisch
landschap. Op die manier wordt er gaandeweg
meer inzicht verworven in wat geometrie
nu eigenlijk is. Het valt op dat hier en daar
vrij ver wordt afgeweken van de essentie
van het verhaal – vooral in het begin. Er
worden nogal wat actuele feiten ten tonele
gevoerd die op zich ogenschijnlijk weinig te
maken hebben met de ‘heilige geometrie’,
maar die bij nader inzien wel in het plaatje
passen. Ondanks het gegeven dat de auteur
al eens een zijsprong durft te wagen –
dat is natuurlijk eigen aan een workshop
met levend publiek – verliest hij het hoofdonderwerp
nooit uit het oog.
Naargelang het boek vordert, slinkt het aandeel
van de kleine feiten en kan de aandacht
volledig worden geconcentreerd op
de ‘heilige geometrie’.
Wie hier is aangekomen, heeft al een lange
weg afgelegd. We bevinden ons midden in
het land van de geometrische modellen en
de platonische lichamen.. Nu kan er daadwerkelijk
worden doorgestoten tot de kern van
de ‘heilige geometrie’: het oerbegin. Elke levensvorm
heeft als basis het Genesis-patroon.
Voor de mens zijn dit 8 cellen, die hij
de rest van zijn leven met zich meedraagt.
Het is zijn stempel van de kosmos. Alle andere
cellen in het menselijk lichaam worden
regelmatig vernieuwd, deze 8 niet. Ze
vormen onze ‘blauwdruk’.
Wie hier nog mee is, heeft volgens mij een
inwijding in de geometrie achter de rug.
Daarmee is de auteur dan ook in zijn opzet geslaagd:
de geometrie van de schepping dichter
bij de mens brengen. Eigenlijk ‘terug’ dichterbij
of terug in het bewustzijn, want het Genesis-patroon
is lang geen onbekende. Verscheidene
oude culturen maakten gebruik
van de Levensbloem. De auteur wijdt uit over
de Maya’s, de Egyptenaren, de Sumeriërs, de
Atlantiërs, enz...Hij gaat honderdduizenden
jaren terug in de tijd. Voor een klein deel gebruikmakend
van de materieel-geologische
wetenschap, maar vooral steunend op de in-

formatie die hij ontvangt van geestelijke wezens
die voor de auteur al jaren dienst doen
als leermeesters.
Dit laatste maakt dat De geometrie van de
schepping een boek is dat in de eerste plaats
met het hart, maar natuurlijk ook met het
hoofd wil worden gelezen. Het hart is namelijk
de beste graadmeter om te kunnen bepalen
of iets waar of niet waar is. Met het hoofd
kan daarna de werkelijkheid worden getoetst.
Het door de auteur gemakkelijk toegankelijk
maken van de geometrie van de schepping
vereist wel dat dit boek met een wakkere
1. BOEKEN
Over graancirkels:
- ‘Graancirkels’: door Janet M. Ossebaard; Standaardbasiswerk
met prachtige foto’s.
- Graancirkels: codes uit een andere dimensie’:
door Rudi Klijnstra; Klein en zeer waardevol
boekje over de evolutie in graancirkels, leylijnen,
chakra’s, symbolen, ....
- ‘In de ban van de cirkel’: door Rudi Klijnstra;
Graancirkels uit de lage landen.
- ‘Boodschappen uit de kosmos’: door Michaël
Hesemann en Herman Hegge; Standaardbasiswerk
door een Duitser en een Nederlander.
- ‘Crop cirlces revealed’ (Eng.): door Barbara Lamb
en Judith Moore: Ervaring met en channeling over
graancirkels in 1 mooi verzorgd boek.
Over heilige geometrie:
- ‘Ontdek en creëer zelf het universum’ door
Michael F. Schneider; Over symbolen vanaf de oudheid
tot nu en hoe ze zelf te tekenen.
Over aardenergiën, leylijnen, krachtplaatsen, ...
- ‘De vleugels van Pegasus’ door Brigit Coppey:
- Langs mysterieuze wegen in ZW Engeland: door
Wigholt Vleer en Dick van den Dool.
- ‘Energievelden en leylijnen in Vlaanderen: door
Cois Geysen.
- ‘Shambhala’: door Rudi Klijnstra.
V. Ramon
geest wordt doorgenomen. Dit is geen onderwerp
waar nonchalant mee mag worden omgesprongen
of dat gezien mag worden als
één of andere leuke hobby.
Drunvalo Melchizedek (VS) studeerde natuurkunde
en kunstwetenschappen aan de
universiteit van California. Hij houdt zich al
meer dan 20 jaar bezig met het onderzoek
naar en het oplossen van geometrische vraagstukken,
in het bijzonder het Genesis-patroon.
Zijn bevindingen brengt hij bij het grote
publiek via talloze workshops. ✾
Boeken-, tijdschriften- en videolijst rond verschillende mysterieonderwerpen
BIBLIOTHEEKJE
Al deze werken zijn te ontlenen in het nieuwe bibliotheekje
in ‘De cirkel’ VZW ruimte te St. Hadrianusstraat 3,
3018 in Wijgmaal
Boeken en tijdschriften: gratis; Video’s; 10 Euro waarborg.
Deze is geopend elke dinsdag (vanaf 1 juni) tussen 10u.
en 11u.: Verantw. Jan Loenders.
Gesloten tijdens de maanden juli en augustus.
Over Egypte, Atlantis, de Merkaba, ...
- ‘Niets in dit boek is waar, het is precies zoals het
is: door Bob Frissell.
2. TIJDSCHRIFTEN
- Frontier magazine:
Maart/April 2003 nummer
September/oktober 2003 nummer
Maart/April 2004 nummer
3. V I D E O ’ S
- ‘The year zero’: regie: Wiek Lenssen; film over de
Maya-cultuur en hun relatie met de datum 2012.
- ‘Contact’: Samenstelling: Bert Janssen: EBE
award winnende documentaire over het lichtbolfenomeen
bij graancirkels.
HET MYSTERIEBLAD 1.2 • zomer 2004 25

HET MYSTERIEBLAD 1.2 • zomer 2004
26
Cartoon door Stijn
De Natuurwinkel
Rotselaar
Stationsstraat 10
Tel 016/440.550 Fax 016/440.440
de.natuurwinkel@telenet.be
Ook GRATIS levering aan huis, bel
voor meer info.
Verse Bio Groenten & Fruit , Biologische
Zuivel , Bio Vleesvervangers etc ...
Gespecialiseerd in veganistische voeding.
Voor elke
klant 1 kilo
persappelsienen op
vertoon van deze
advertentie.
(geldig van 01/06 tot
28/06/04
en max. 1 kilo
per gezin)
Di, Woe, Don, Vrij & Zat
open van 9 uur tot 12.30 uur en van 14 uur tot 19 uur.
Zon, Ma & Don voormiddag gesloten
Jaarlijks Verlof van 29/06 tot 04/07/2004

Graancirkelreis 2004:
Tussen za. 17 juli en za.7 augustus
Graancirkel te Bedfordshire ◆ Ontdekt op 3/05/04 ❖ Foto genomen door Andrew King © Gewas: koolzaad.
Enkele moedige Belgen bevinden zich op dat moment in het zuid-westen van
Engeland (zo’n 30 km ten N van Stonehenge) om er de tientallen nieuwe vormen
die er jaarlijks verschijnen, te bezoeken en te ervaren.
Jan Loenders kent de streek goed
en biedt geïnteresseerden zijn diensten aan.
Voor meer info over
het vervoer, de verblijfsmogelijkheden, bezienswaardigheden, de kosten, ...:
Bel gerust ‘De cirkel’ VZW (zie vooraan dit boekje)
of e-mail: decirkelvzw@yahoo.com
HET MYSTERIEBLAD 1.2 • zomer 2004 27

HET MYSTERIEBLAD 1.2 • zomer 2004
28
Agenda
Mayakalenderwerkdag op zondag 26 juni van 14 tot 18 uur: werken
met de Mayakalenderschijf en voorbereidingen op 2012.
De Cirkel vzw op het eigentijds festival te Vierhouten, Nederland.
Vrijdag 11 juni, zaterdag 12 juni en zondag 13 juni.
Graancirkelreis: vanaf 15 juli-7 augustus.
En het mysterie gaat verder
Zweethutten 2004
Steeds op zondag, telkens van 10:30 tot 17:00u
20 juni zomerzonnewende, gemengd olv. Lut Peeters
19 september mannenhut olv. Wannes Vandenbroeck
17 oktober gemengd (m/v) olv. Jan Loenders
14 november gemengd (m/v) olv. Bruno Peeters
19 december winterzonnewende, gemengd (m/v) olv. een Indiaan?
Praktisch:
Er zijn maximum 16 plaatsen
per sessie beschikbaar
Vooraf reserveren op het
nummer 016 44 51 27 is
dus noodzakelijk.
De hut staat op een
prachtige plek te Nieuwrode
(bij Aarschot).
Deelname in de kosten:
€ 5,00
Op het einde van de sessie
delen we samen ons zelf
meegebracht voedsel.
Verdere info krijg je bij de
aanmelding.
Gezins- en jongerenhutten
zijn eveneens mogelijk.
Info en reservaties op
hetzelfde telefoonnummer