B-Lijn 18 - Schermvliegen

More documents

Recommendations

Info

ParaWaiters Ondanks het feit dat het NK precisie voor veteranen reeds een aantal malen was uitgesteld vanwege de slechte weersverwachtingen, kwamen zaterdag 30 oktober toch een aantal vrijwilligers en een inmiddels kleiner aantal deelnemers naar het vliegterrein van de ParaGliding Club Sky Rebels in Numansdorp. Door een lang aanhoudende mist werd de wedstrijd pas tegen elf uur gestart. Desondanks werden toch nog vijf wedstrijdronden afgevlogen. De wedstrijd werd begonnen met een zwakke WZW-wind op een baan die op 5 graden ligt, wat neerkomt op ongeveer 60 graden crosswind. Gedurende de dag ruimde de wind steeds meer wat gedurende de zesde ronde resulteerde in een aanhoudende rugwind component. In overleg met de deelnemers is hier besloten een punt achter de competitie te zetten. De wedstrijd toonde een aanhoudend spannende strijd tussen “old-time” veteraan Lex van Die, welke vloog aan een in Nederland unieke voor de Precisie gebouwde Focus en “verse” veteraan John van der Reijden aan een Pro Design Relax. Dit keer gingen de eer en wisselbeker met Lex mee naar Arnhem. Lex nogmaals van harte gefeliciteerd. Aangezien veteranen niet eeuwig zijn heeft PGC Sky Rebels de wedstrijd opengesteld en een trofee beschikbaar gesteld voor aanstormende veteranen. Op deze manier kunnen de jongelingen onder wedstrijdomstandigheden de kunsten van de oude rotten afkijken en ervaringen opdoen en uitwisselen. Dit jaar mocht de snotneuzen-bokaal door Sigurd Schäfer meegenomen worden naar Landgraaf. Sigurd veel succes als aanstormend titelkandidaat. We hopen je vaker bij de Sky Rebels te begroeten. Langs deze weg wil ik nog graag eenmaal iedereen die zijn steun verleend heeft aan deze wedstrijd hartelijk bedanken. Namens ParaGliding Club Sky Rebels, Blue skies Aart de Harder U I T S L A G E N NK precisie Rcore s Individual RangNatNaam R1 R2 R3 R4 R5 R6 R7 R8Totaal Score 1NL Lex van Die 15 45 15 3 8 0,86 2NL John van de Reijden 6 10 236 14 15 2,81 3NL Theo Küper 150 92 30 161 75 5,08 4NL Peter Moree 250 123 61 250 50 7,34 5NL Aart de Harder 250 250 250 250 93 10,93 6NL Sigurd Schafer 250 195 250 250 215 11,60 Score Veterans 1 Lex van Die 15 45 15 3 8 0,86 2 John van de Reijden 6 10 236 14 15 2,81 3 Theo Küper 150 92 30 161 75 5,08 4 Peter Moree 250 123 61 250 50 7,34 5 Aart de Harder 250 250 250 250 93 10,93 Score Teams Falcons 1 Teamtotaal 17,54 1 Lex van Die 15 45 15 3 8 0,86 2 Theo Küper 150 92 30 161 75 5,08 3 Sigurd Schafer 250 195 250 25 215 11,60 Sky Rebels Teamtotaal 21,08 1 John van de Reijden 6 10 236 14 15 2,81 2 Peter Moree 250 123 61 250 50 7,34 3 Aart de Harder 250 250 250 250 93 10,93 In nummer 19 en in kleur een fotoreportage van Coupe Icare te St. Hilaire in Frankrijk door Claus Jolanda de Zeeuw vliegt internationaal schermvliegwedstrijden. Ze valt niet alleen op door haar prestaties, maar ook doordat er nauwelijks vrouwen meedoen op dit niveau van vliegen. Om daar meer over te horen, spreken we af in Utrecht en zitten we met een beker chocolademelk naast de ingang van het lokaal waar we beiden de theorie-examens hebben behaald. De spanning is er nog voelbaar. ‘Het examen van 3 heb ik in twee keer moeten doen,’ lacht Jolanda. ‘Ik ben toen notabene gezakt op navigatie!’ Nu navigeert ze tot in Australie, maar liert in tegenstelling tot veel andere bergvliegers ook nog in Nederland: sinds 1996 vliegt ze met een vriendenclub in Toldijk. Jolanda vertelt: ‘Het is een clubje van 12 mensen die allemaal brevet 3 hebben, en het bevalt me prima. We zijn allemaal gedreven vliegers, maar nemen ook de verantwoordelijkheid voor de verzorging van het veld en het lieren - iedereen komt daar van tijd tot tijd voor aan de beurt. En tegelijk is er een zekere vrijblijvendheid, een beetje ongebonden. Dat ligt me wel.’ Het sporten zit Jolanda wel in het bloed. Ze is turntrainster geweest en werkt nu bij het Nederlands Instituut voor Sport en Bewegen op Papendal: ‘Heb je niet gehoord van Flash? Dit is een landelijke campagne om Nederlanders in beweging te krijgen, we bewegen te weinig en dat heeft invloed op onze gezondheid. We hebben onlangs op <strong>18</strong> november ons vijfjarig jubileum gehad, waarbij we een ludieke actie hebben georganiseerd, ‘Heel Nederland danst’. We hebben hiermee ruim 144.000 mensen aan het dansen gekregen en we kregen hierdoor veel publiciteit, zelfs op de tv! Jolanda maakte in 1992 kennis met schermvliegen, toen ze voor haar sportopleiding, het CIOS, naar Belgie ging. Zij en haar vriend Marcel zaten toen nog in de ‘klimwereld’, maar raakten dankzij deze eerste bescheiden vliegmanoeuvres in de Ardennen wel helemaal in de ban van het schermvliegen. ‘Doordat ik vrij licht van gewicht ben, kwam ik al rennend van de helling los en dat riep onmiddellijk de vraag op hoe het zou zijn als je langer in de lucht zou blijven. We hebben later dat jaar op de landing bij Annecy een hele middag ademloos liggen staren naar schermvliegers,’ vertelt ze. ‘En daarna hebben we gelijk een cursus geboekt
‘De kunst is dat je het landschap leert lezen’ bij Joop Bernard en haalden binnen een jaar de twee eerste brevetten.’ Een aantal jaren hebben beiden als vrijwilliger geholpen bij Air Time, maar de ontdekdrang dreef ze verder: ‘Ik zag mensen urenlang heen en weer vliegen tussen een meertje (de ‘badkuip’) en de kabelbaan, dat vond ik op den duur saai, het leek me juist leuk om weg te vliegen. Ik wilde langer en verder, ondanks dat juist dat langere vliegen me regelmatig enorm opbrak. Dat heb ik nog: soms draait mijn maag zich om als ik in de lucht ben, in Australie is dat me dat weer gebeurd. Ik weet nog steeds niet hoe dat komt, spanning, turbulentie in de lucht, je kunt er geen peil op trekken. Vliegangst is het ook weer niet, want als ik dat had, dan zou ik stoppen met vliegen. Praat je tegen jezelf als je in de lucht bent? ‘Nee,’ antwoordt Jolanda, ‘in elk geval niet hardop. Maar je denkt wel van alles: Ha, een buizerd, die probeer ik bij te blijven, of als het tegen zit: Kom op, met druk vliegen - dat wel natuurlijk.’ Je moet blijven letten op de marges Bij wedstrijden vlieg je anders dan bij vrijvliegen. Wat moet je daarvoor aan karaktertrekken meebrengen? ‘Geduld! Je moet niet te snel willen gaan, je vliegt beter als je met een groepje samen vliegt, en dus moet je niet te snel willen uitbreken. Aan de andere kant probeer je soms toch wat uit omdat je het gevoel hebt dat zoiets zou kunnen lukken. En zo tast je telkens je grenzen af. Wedstrijdvliegen is prestatiegericht - je wil je toch meten met anderen en dan neem je meer risico dan normaal. Maar je bent er wel zelf bij: als je het niet eens bent met een taak, dan vlieg je niet. Het is dus zowel doorzetten, als relativeren. En desondanks schat je een enkele keer toch dingen verkeerd in. Vorig jaar - tijdens de NK in Slovenie, heb ik toch te weinig gelet op de marges, en merkte na het keren boven een dorpje dat er veel te harde wind was. Ik heb toen moeten landen op een miniveldje. Dat is goed afgelopen, maar het zet je wel weer aan het denken.’ Manilla Open 2004 in Australië In maart 2004 vloog Jolanda de Manilla Open 2004 in Australië: ‘Marcel en ik zijn er vier weken geweest. Het was maar een week vliegen hoor, de rest van de tijd hebben we daar rondgetrokken. Ben je tevreden met je vliegprestaties daar? ‘Ik ben uiteindelijk vijfde bij de dames geworden, was twee keer dagwinnaar en ben een keer toch vijftiende geworden van de 130 mannelijke en vrouwelijke piloten bij elkaar. Dat was een prachtige taak van 102 kilometer. Na een lastige start bleef iedereen een beetje her en der zoeken. Er was al een groep weg en de rest bleef bij de start hangen, ik heb toch de gok gewaagd om er uit te gaan. Je zoekt en zoekt en ik kwam op een gegeven moment erg laag, tot op een moment dat ik een scherm in mijn buurt als een pijl omhoog zag gaan. Een tweede ging er achteraan, en ik ben als derde die bel ingevlogen. Daardoor kwam ik enorm hoog terecht. Later kwamen we bij een enorm groot bosgebied terecht, waarvan gezegd was dat je er links- of rechtsomheen moest gaan. Ik ben – door mijn hoogte – er meer overheen gegaan. Dat lukte dus en dan voel je je geweldig. Aan de ene kant ben je dus heel bewust bezig met keuzes te maken, aan de andere kant merk je dat je soms nog te weinig bezig bent met je omgeving. Ik vlieg bijvoorbeeld op een gegeven moment over een akker zonder daar iets mee te doen, terwijl er een ander scherm achter me een enorme bel pakt. Misschien is dat wel mijn hiaat, dat je soms toch net iets te gemakzuchtig bent. Dat vliegen in Australie heeft me wel veel gedaan. Het is vooral vliegen over vlak of licht heuvelachtig land, en dat vind ik soms toch mooier en uitdagender dan bergvliegen. Bij vlakland is het uitdagender om de juiste plekken te vinden: de kunst is dat je het landschap leert te lezen. Het voelt ook veiliger aan dan al die grote rotsen om je heen, misschien is dat het wel dat ik liever vlakland vlieg.’ Wat doe je na zo’n goed gevlogen taak als je geland bent, bijvoorbeeld in Australië? ‘Eerst plassen natuurlijk. En dan realiseer je je wat er gebeurd is. Later blijkt dat je de latere overall winnaar Steve Ham voorbijgevlogen bent en je denkt: ‘Dat kan toch niet’… Vaak is je ‘retriever’ al in de buurt en dan ben je samen blij, snel ingepakt en dan is het de rest ophalen en terug naar Manilla en dat kon soms uren duren.’ Wat is dat – een retriever? ‘Dat is je chauffeur. In Australie is het normaal om iemand in te huren die je naar de start brengt en je ophaalt na een overlandvlucht, hij rijdt echt veel kilometers op zo’n dag. Met z’n vieren hadden we Dick, een gepensioneerde boer uit Manilla, ingehuurd. Hij was echt fantastisch, kende de omgeving op zijn duimpje en kende ook alle boeren in de omgeving. Toch handig wanneer je piloten zoekt.’ Er is een moment geweest dat je besloot om aan wedstrijden mee te doen. Hoe pak je zoiets eigenlijk aan? ‘Ik ben aan wedstrijden mee gaan doen omdat het dan het makkelijkst is om overlandvliegen te kunnen vliegen. En natuurlijk is het ook leuk om je te meten met anderen. Voor wedstrijden geef je jezelf op. Je hoort wel van elkaar dat er nieuws is, en je zoekt op sites van de KNVvL of internationale sites wanneer er wat georganiseerd wordt. Informatie over de NK berg, de NK lier, en o.a. het opgaveformulier vind je op de site van de KNVvL. Voor de Nederlandse kernploeg werkt dat anders, daarvoor word je gevraagd. Je krijgt dan de mogelijkheid om meer te trainen door aan meer wedstrijden mee te doen. Je moet aan verschillende voorwaarden voldoen, maar anderszijds is het natuurlijk wel voordelig, want wanneer je in de kernploeg zit kun je uitgezonden worden naar een EK of WK.’ Moet je veel dingen weten voordat je aan wedstrijden mee gaat doen? ‘Dat valt mee,’antwoordt Jolanda, ’maar de eerste keer dat je meedoet is het allemaal wel onoverzichtelijk. Wanneer je aan het NK-berg meedoet is er vaak al veel geregeld en zijn er genoeg mensen die je kunnen helpen. Meedoen aan een wedstrijd in het buitenland vergt iets meer energie. Je moet natuurlijk je eigen reis boeken en onderkomen regelen. Dan moet je zo’n retriever huren (voor Australië). Je moet uitzoeken welke radio’s gebruikt worden en of je lid moet worden van de plaatselijke schermvliegbond, je moet nummers in je scherm plakken en je GPS instellen. De eerste keer is het natuurlijk spannend, maar oefening baart kunst! Mannen en vrouwen Van de 130 deelnemers aan de ‘Manilla Open’ in Australie waren er ongeveer 15 vrouwen – voornamelijk uit Japan, natuurlijk uit Australië en Nieuw-Zeeland maar ook uit België, Duitsland en Engeland. Vliegen mannen beter dan vrouwen? ‘Wel nee,’ verzekert Jolanda, ‘eigenlijk zouden er veel meer vrouwelijke piloten kunnen zijn. Het maakt echt niet zoveel uit of je man of vrouw bent, het gaat hier niet om kracht of uithoudingsvermogen, alhoewel een goede conditie wel prettig is. Maar, ik heb wel gemerkt dat mannen anders om gaan met het vliegen - ze analyseren vluchten vaak langer - ze zijn er soms uren mee bezig. Vrouwen praten er misschien minder over. Ik ben dan ook echt verbaasd dat ik zover gekomen ben, bijvoorbeeld bij die vlucht van 83 km. in Australie, en dan kan Marcel zeggen: ‘Natuurlijk, waarom niet?’ ‘Tja waarom ook niet?’ Kees van Veen 1
Page 2 and 3: Secretariaat Afdeling Schermvliegen
Page 4 and 5: foto: Carin Rutte foto’s inzet Bo
Page 6 and 7: Grindelwald Vliegen tussen de toppe
Page 8 and 9: hij/zij mee vloog DULV goedgekeurd
Page 10 and 11: Ontwikkelingen in de luchtvaartwetg
Page 12 and 13: Anniek Peters De manoeuvres en de h
Page 16: Air Time Zekerheid Training theorie
Page 19 and 20: vervolg van pagina 8 • Verklaring
Page 21 and 22: EHBO-DAG FALCON AIR De jaarlijkse E
Page 23: NIEUWTJES _ De 14de NEDERLANDSE DEL

B-Lijn 18 - Schermvliegen

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?