De Marinier-Verkenner Opleiding 2011 - Mariniersmuseum

Dartmoor, UK
Op de mooie zomerachtige zondagochtend van 24 april stonden
er twintig cursisten om 07:30 uur gereed om te vertrekken met
de bus naar Dartmoor. Twintig? zult u zeggen, er waren er toch
21? Dat klopt, alleen er was één cursist die meende dat hij twaalf
uur later kon beginnen dan de rest (07:30/19:30 héél verwarrend).
Dankzij zijn snelle reactievermogen zat hij diezelfde middag nog
in het vliegtuig richting Londen. Om vanuit daar de trein te pakken
richting Okehampton camp, waar bij aankomst de rest al op
één oor lag.
De eerste dagen werden er weer twee stalks uitgevoerd, die iets
lastiger waren dan in Nederland vanwege de hoogteverschillen
in het terrein. Ook deden we twee map tot ground stands. Hierbij
gebruik je overeenkomende kenmerken van het terrein en de
kaart om bepaalde locaties of je eigen positie te bepalen. Door
deze stands leerde je ook goed de kaart te lezen omdat deze
nogal verschilt met een Nederlandse kaart door onder andere
alle hoogtelijnen. Hieruit bleek ook dat de jongens die nog niet
berggetraind waren meer moeite hadden met het lezen van zowel
het terrein als de kaart. Ook hadden deze week een quarry day om
verschillende vertical assault technieken te behandelen. Er waren
verschillende stands met onder andere abseilen 3 e lijn, running
down, speleoladders en roller haulige.
Er werd afgesloten met de welbekende tokkel (dachten we). Alleen
was het niet de bedoeling om ontspannen van boven naar
beneden te suizen, maar juist andersom, van beneden naar boven
in de apenhang, wat bij velen tot leuk verzuurde onderarmpjes
leidde. Tot slot nog even testen of iedereen zijn crusador wel
waterproof verpakt had door 3 e lijn te abseilen in het meertje in de
quarry, om vervolgens met een drijfpakket naar de kant te zwemmen.
Resultaat: behoorlijk wat natte slaapzakken (leermomentje).
De volgende dag stond in het teken van survivallessen. Een stukje
theorie met onder andere de principes en oorzaken van survival
en een stukje navigatie tijdens een survival situatie, gevolgd door
demo’s van manieren om water op te vangen en zo goed mogelijk
te filteren en verschillende vallen om verschillende diersoorten
te vangen, van een eekhoorntje tot een beer. Ook werden er
meerdere noodonderkomens behandeld en kregen we les in het
maken van vuur, wat overigens lang niet zo makkelijk gaat als je
QUA PATET ORBIS - september 2011
104
soms denkt. Na deze les werd er nog even flink ‘geaasgierd’ op de
spareribs en de gegrilde kip die waren bereid op de geïmproviseerde
ovens/grills.
Met de magen licht gevuld werden de spullen opgepakt en werd
er terugverplaatst naar de parkeerplaats waar twee walibi’s klaarstonden
om ons naar het DOP (Drop Off Point) te brengen, waarvandaan
we 3 e lijn ’s nachts zouden verplaatsen via een aantal
checkpoints, naar een PUP (Pick Up Point). Na een behoorlijk lange
nacht marsen (lees: ongeveer twaalf uur lang kniehoge graspollen
ontwijken en proberen niet weg te zakken in de swampy area),
arriveerde iedereen op het PUP. Nou ja, niet iedereen. Eén cursist
verloor ’s ochtends vroeg bij het ophangen van een draadantenne
op een regenachtige bergtop, bijna z’n gehele vingertop van z’n
trekkervinger. Helaas betekende dit einde opleiding voor hem.
Op het PUP werd iedereen gestript, om vervolgens de survival in
te gaan. Per buddypaar moest er een noodonderkomen gebouwd
worden en moest er genoeg hout bij elkaar gesprokkeld worden
om de nacht mee door te komen. Na de demo kip slachten werd
er per buddypaar een kip uitgedeeld en deze werd op gepaste
wijze geslacht. Een paar uur later zat iedereen tevreden en lichtelijk
uitgehongerd z’n zelf geslachte kip op te peuzelen in z’n
noodonderkomen.
Na de survival moest er weer verplaatst worden. De opdracht was
om weer via een aantal checkpoints terug te verplaatsen naar
een bepaalde locatie. Echter na ongeveer zeven á acht kilometer
verplaatsen stuitten de teams op contact, waardoor de teams
konden laten zien of de aangeleerde break contact drills wel in
hun spreekwoordelijke ‘tas’ aanwezig waren. Hierna vielen de
teams terug in hun RV-systeem, waar er verschillende RV’s werden
aangedaan om uiteindelijk na acht kilometer terug te keren
op Okehampton Camp. Hier aangekomen begonnen direct de
voorbereidingen (Iso Preps) voor de volgende opdracht. De teams
werden opnieuw herverdeeld na het uitvallen van nog twee cursisten
waardoor er nog drie teams van zes cursisten overbleven.
Na zonsondergang vertrokken de drie teams met de opdracht om
een OP screen te leggen op een aangewezen locatie.
Na een aantal dagen in een OP gezeten te hebben en alle activiteiten
van de vijand gelogd en gerapporteerd te hebben, kregen de
teams via de radio een retask om wederom een OP te betrekken
op een nieuwe locatie ongeveer acht kilometer ten zuiden van
de oude locatie. Ook hier werden opnieuw alle activiteiten van
de vijand vastgelegd en gerapporteerd. Tijdens de laatste nacht
op deze locatie kregen de teams de opdracht om een CTR (Close
Target Recce) uit te voeren op het doel om zo het hele object in
kaart te brengen door zoveel mogelijk details te noteren over
aanwezige deuren, ramen, in- en uitgangen.
De volgende avond werd het doel aanvat door een infanteriecompagnie,
waarna het object in gebruikgenomen werd als zijnde
safehouse. Dit werd het verzamelpunt voor de drie teams om
te herbevoorraden en even snel op te toppen voor de volgende
opdracht. Na een korte briefing gingen de drie teams weer op
pad om een Setting the Conditions opdracht uit te voeren. Twee
teams kregen de opdracht om een OP te betrekken met eyes on
het doel om vervolgens een FUP (Forming Up Point) en een FSG (Fire
Support Group) locatie te verkennen en uit te zetten. Het derde
team had de opdracht een Battlegroup RV te verkennen en uit te
zetten om een infanteriecompagnie tijdelijk te huisvesten en te
briefen voordat ze naar de FUP en FSG locatie werden gegidst.
De volgende ochtend verplaatsten we met de hele club tegelijk
over een afstand van ongeveer tien kilometer naar een locatie
waar we werden opgewacht voor het uitvoeren van een tactische
rivercross. Nadat alle teams aan de overkant waren aangekomen,
het ene team wat natter dan de ander, bleek dat er in dezelfde
rivier die we net overgestoken waren, een parcours was uitgezet
met een aantal touwhindernissen en andere obstakels. Dit was
bedoeld om iedereen nog even een extra fysieke prikkel te geven,
maar ook om iedereen fris en redelijk schoon aan de volgende
opdracht te laten beginnen. Direct hierna werden we naar een
nieuwe locatie gebracht, herbevoorraad en gebrieft. De teams
vertrokken apart met de opdracht om een LUP (Laying Up Position)
te betrekken en daar overdag routine te draaien, zodat de voetjes
zich konden voorbereiden op wat komen ging. ’s Avonds werd er
een RV link up gemaakt door de teams onderling waarna er verplaatst
werd naar een FRV (Final Rendez-vous). Hiervandaan gingen
er van elk team vier man op pad om in hun aangewezen OPS-box
een Area Search uit te voeren en zo de omgeving te controleren
op eventuele aanwezigheid van de vijand. Na wederom een korte
nacht kregen we de opdracht om een Agent Contact te gaan uitvoeren.
Na een korte verplaatsing van vijf kilometer werd de link
QUA PATET ORBIS - september 2011
105
up gemaakt met de Agent en kregen we van hem de opdracht om
ons binnen tien minuten te melden op een locatie waar we werden
opgewacht en in een busje werden gezet dat daarna wegreed
en we hadden geen flauw idee waarheen. Toen we werden afgezet
kregen we instructies om een klimbroekje aan te trekken en ons
gereed te maken voor een vrije afdaling van een brug. Na deze
leuke afdaling verplaatsten we ons naar een safehouse ons moesten
ophouden voor een eventuele retask. Nadat we rustig in de
afwachtende houding waren gaan zitten, werden we plotseling
overmeesterd door een aantal Engelse Royal Marine Commandos
die ons ontwapenden, blinddoekten, boeiden en in een bus gooiden
voor transport naar een onbekende locatie. Op deze locatie
werden we vastgehouden en ondervraagd. Na deze behoorlijk
vervelende nacht, was het dan eindelijk Endex en stond er een
fijne pot bier op ons te wachten. Een paar uur later zaten we met
een trots en tevreden gevoel in de bus terug naar Nederland waar
ons nog een gezellige BBQ stond te wachten.