De Marinier-Verkenner Opleiding 2011 - Mariniersmuseum

Belevenissen van
twee cursisten
Takenboek
VVO 2011-1
Door: Marn 1 ALG De Zeeuw en Janssen
Foto: Archief
Maandag 18 april werden wij verwacht op de Van Ghentkazerne
te Rotterdam om daar deel te gaan nemen aan het Takenboek.
Voordat ik in Rotterdam aankwam was ik redelijk zenuwachtig,
het is allemaal nieuw. Nieuwe mensen om je heen, niet wetend
wat voor programma er is, zal het kinderachtig zijn of worden
we volwassen behandeld, al dat soort kwesties speelden er door
mijn hoofd. Ik ben van mening dat ik hierin niet de enige was. Al
met al viel het reuze mee. We werden ontvangen in de filmzaal
waar we een introductiepraatje kregen, ook werden hier aan de
hand van de presentielijst de klassen ingedeeld.
Het zogeheten Takenboek bestaat uit een aantal onderdelen die
de marinier, die een plaats in de VVO ambieert, met een voldoende
dient af te rond. De onderdelen die geëxamineerd worden zijn
infanterie-exercitie (Infex), Kaart en Kompas en Fysiek profiel.
Ook worden er nog lessen VBD (verbindingen) in het programma
verwerkt.
Week 1
Begon voor ons soepel. Maandag na het introductieverhaal konden
we inrouleren, zaaltjes werden geregeld waarna we verder
gingen met de eerste verbindingsles. Deze hele week zou in het
teken staan van verbindingen onder andere procedures, formats,
callsigncards et cetera. Iedere dag werd er gesport om zo op te werken
voor de test Fysiek profiel (aan het eind van het Takenboek).
Week 2
Deze week stond in het teken van lessen kaart en kompas, infex
en fysiek profiel. Vooral kako en infex stonden hoog in het
vaandel in week 2. ‘s Ochtends vroeg op het exercitieterrein
werd er door het opleidingskader les gegeven in Infex. Eén vent
voor de club en die gaf de commando’s, stap voor stap werd dit
behandeld totdat het er bij een ieder volledig ingesleten zat. Dag
3, 4,5 stonden helemaal in het teken van gewapende infex, wat
betekende dat je ‘s avonds weer de boeken in moest om jezelf
voor te bereiden op een ochtend vol ‘aap in een roestig horloge’
momentjes. Aan kako werd ook veel aandacht besteed, iedere dag
minimaal twee lesuren, soms ook meerdere blokuren. Daarnaast
werd er op fysiek gebied nog gewerkt aan onder andere speedmars,
looptraining, zwemmen, marsen, combinatietraining en
circuittraining.
Week 3
De week van de feestdagen, kortom ‘ideaal’. Deze week moest een
ieder een les of presentatie voorbereiden van ongeveer vijfentwintig
minuten over een militair onderwerp en deze les/presentatie
vervolgens geven aan de klas. Niet conform PSI stijl maar je eigen
stijl. Ook stond deze week in het teken van het kako examen dat
op dinsdag plaatsvond. Woensdag nog sporten en infex en dan
‘eindelijk’ het lange weekend.
Week 4
De testweek voor drie van de zes deelnemende klassen. Waarom?
Alfa, Bravo en klas Charlie zijn op kako- bivak naar Oirschot
om daar de vier praktijkexamens kaart en kompas af te leggen.
Deze vier examens zijn coördinatenloop bij dag en nacht en
kompasloop bij dag en nacht. Voor klassen Delta, Echo en Foxtrot
begon de week met circuittraining, infex examen, looptraining,
combinatietraining. Op woensdag begon de test fysiek profiel
met daarin op de eerste dag de touwbaan, uurloop (af te leggen
afstand twaalf kilometer) en afsluitend de hindernisbaan. Daarna
was het rust bij de stukken. Donderdag bestond uit s’ochtends
de zwemtest gevolgd door tien kilometer marsen dan lunchen
gevolgd door wederom infex examens. Vrijdag was de dag van de
herexamens.
Week 5
Deze week zou exact hetzelfde zijn als week 4, alleen nu wisselden
de klassen van programma: Delta, Echo en Foxtrot gingen op
kako bivak en Alfa, Bravo en Charlie hadden de testweek op de
Van Ghentkazerne.
Het programma in het bos begon met een kleine inmars. Aangekomen
op de bivaklocatie werden de klassenoudsten gebrieft hoe
het kamp eruit moest komen te zien, kortom het kamp opbouwen
onder leiding van de klassenoudsten. In de middag had je de
QUA PATET ORBIS - september 2011
108
kans om even je vaardigheden
met het kompas te checken
en zo nodig aan te scherpen.
Kijken of het koersen schieten
nog lukt en een aantal keren
het ‘oh ja moment’ aantikken.
Ook werd nog aandacht besteed
aan het afpassen; honderd
meter afpassen hoeveel “en dit
is 1” passen je nodig hebt voor
die honderd meter. Uiteraard
werd dit beoefend in verschillende
soorten terrein zoals bos,
heide en op paden. Ook is het
handig om het een keer in de
looppas te doen aangezien de
timing voor de examens redelijk
scherp zijn. Aansluitend
op deze lessen voerden we een
korte coördinatenloop van vijf
punten uit waarbij je uitkwam
op een open plaat midden op de
heide. Vanaf dat punt startte je
met een steroriëntatieloop die
uitgezet was om voor jezelf te
kunnen controleren of je goed
afpast en of je daarbij uitkomt
op het juiste eindpunt (gelet op
de beenomschrijving). Kortom;
je kwam er achter of je koersvast
was.
Na een aantal koersen gelopen
te hebben kon je terugkeren
naar het bivak en daar ging de
routine in.
Dinsdag bestond uit de praktijkexamens
coördinatenloop dag
en nacht. Een viertal punten
verspreid door het terrein.
Aangezien de Oirschotse heide nogal onderhevig is aan veranderingen
in wegen en paden is afpassen ‘mega’ belangrijk. Overdag
kun je nog veel zien maar ‘s nachts is afpassen echt van essentieel
belang.
Woensdag stond in het teken van de kompasloop bij dag en bij
nacht. Ook nu was afpassen de golden rule die niet mocht ontbreken.
Benen van twaalfhonderd meter met een einde beenomschrijving
die je onderweg meerdere keren tegen komt. Je moet
jezelf en het kompas dan ook volledig vertrouwen anders wordt
de nacht wel heel erg lang. ‘s Nachts wordt, om het je lastig te
maken, het examen afgenomen in een ander terrein dan waarin
je de hele week al bezig bent geweest. Dat betekent dus geen
bekende oriëntatiepunten.
Daar komt nog eens bij dat de benen maximaal tweeëntwintighonderd
meter zijn en je alsmaar over open of half bebost terrein
voeren. Wederom afpassen ‘keihard belangrijk’.
Als je alles goed doet kun je donderdagmorgen al gereed zijn met
al je examens. Zo niet dan moet je op donderdag, afhankelijk van
het aantal herexamens, aan de bak om de behaalde onvoldoendes
weg te werken.
Vrijdagmorgen al vroeg overal, bivakterrein leegtrekken en gereed
QUA PATET ORBIS - september 2011
109
maken voor de speedmars richting de bus.
Terug op de Van Ghentkazerne start het afwikkelen en dan lonkt
het weekend alweer.
Dit is de indeling en onze beleving van de periode Takenboek,
kort voor we met de VVO van start gingen. Ook wij hadden de
nodige opmerkingen en het is goed mogelijk dat een volgende
uitvoering anders van opzet is. Wij hebben wel degelijk weer wat
geleerd, de puntjes op de spreekwoordelijke ‘i’ gezet en het blijkt
goed te zijn om af en toe terug te gaan naar de basis.
Het Takenboek is fysiek goed te doen, als je er gewoon voor de
volle 100% voor inzet en je er op voorbereidt. Op het fysieke vlak
mag het voor geen enkele ‘jeugdige’ marinier een probleem
zijn. Voor velen bleek kako het grootste probleem. Wij zijn van
mening dat vanuit de operationele eenheden meer aandacht aan
navigeren besteedt moet worden en dan bedoel we niet keer op
keer ‘kako les 1’ maar echt dieper op de stof ingaan.
Zowel theorie als praktijk, want op kompas lopen blijkt toch wel
het moeilijkst te zijn.