De Zwinkrant - De Commeere

28
> OOSTKERKE
- Maar je staat hier wel te bidden tot Maria. Heb
je nooit geleerd dat het wel haar zoon was die
ooit aan dat kruis hing ? Waarom kun jij Jezus
niet verdragen en vereer je toch zijn moeder ?
- Het is niet wat je denkt maar als meisje van 17
jaar... Ze aarzelde. Dit had ze nog nooit aan iemand
te wereld verteld maar die mens straalde
vertrouwen uit. Zou ze aan hem toevertrouwen
wat ze altijd verzwegen had ? Chantal begon
haar verhaal opnieuw: Aan 17 jaar maakte
ik een moeilijke tijd door na de dood van mijn
moeder. Ik kreeg de raad hulp te zoeken bij
een geestelijke raadsman, een priester dus.
Die heeft me, in het begin, wel gesteund maar
toen ik zijn vertrouwen gewonnen had heeft hij
me herhaaldelijk misbruikt. Mij behandeld als
een hoer en geloof me, ik ben het nog geworden
ook ! Ik heb het nadien verdrongen en weet
niet waarom jij nu de eerste ben tegen wie ik
het wel durf te vertellen. Maar weet je wat het
verschrikkelijkste was van die gewijde smeerlap?
Hij droeg een groot houten kruis en deed
het niets eens af terwijl hij me verkrachtte en
mijn jonge leven verwoestte. Ik haat kruisen en
de mannen die ze dragen !
Toen ze bemerkte hoe intriest de oude priester
dit relaas aanhoorde ebde de woede van Chantal
weg en kwam die andere karaktertrek van haar
boven: het verlangen om verdrietige mensen te
troosten.
- Echt niet jouw schuld, zei ze, ik geloof dat jij
een goed mens bent en het moet voor eerlijke
priesters verschrikkelijk zijn, nu overal het deksel
van de beerput opengaat.
- Daar zeg je me wat. Ik ben 40 jaar missionaris
geweest in Afrika maar had ook het diploma van
dokter en zelfs van verloskundige. Ik heb meer
bevallingen gedaan dan missen opgedragen.
Duizenden moeders en baby’s gered. En nu lijkt
het plots alsof ik die allemaal verkracht heb.
Maar sorry, mevrouw, mijn kruis doe ik niet af.
Jezus heeft er aan gehangen en dat was ook na
valse beschuldigingen. Ik denk dat wij allebei
veel verdriet met ons meedragen.
En toen deed Chantal net als 25 jaar geleden
in het kapsalon: ze sloeg haar arm om de
| de Zwinkrant |
oude priester en omhelsde hem in een teder en
troostend gebaar. Waarna ze toch nog de prachtige
foto’s bekeek.
- Geef me jouw adres, ik laat ze afdrukken en
stuur ze op. Chantal koos de mooiste uit en
vroeg bedeesd: Kan het soms niet in formaat
36-24? Ik heb daar namelijk een prachtig kader
voor en ‘t is een herinnering aan mijn overleden
vriendin en haar liefde voor Maria.
Twee weken nadien kwam een dik pak toe met
de mooiste foto van het kapelletje, een dik stuk
karton en een stuk plexiglas, alles op formaat
36-24. Die fotograaf had ook aan alles gedacht.
Nu alleen nog het oude schilderij uit dat kader.
Doch daaraan was iets merkwaardigs. De achterkant
van dat schilderdoek was dichtgeplakt
met bruin papier en daaronder zat iets wat
verschoof als je het schilderij bewoog. Met een
keukenmes prutste Chantal het dikke papier los
en toen zag ze, links van de scheidingslat een
witte en rechts een bruine dikke envelop.
Eerst de witte. Daarin een brief. Beste Chantal,
ik weet dat je vroeg of laat dit doek vervangt. Het
zou me plezier doen indien er een ander beeltenis
van Maria inkomt. Weet je nog die paaszaterdag
in het kapsalon ? Jij behoort tot het
beste wat me in mijn leven is overkomen. Veel
dank en het ga je goed. En mocht ik O.L.Heer
ontmoeten dan zal ik voor jou pleiten. Ik zal hem
herinneren aan zijn eigen woorden: “ Aan deze
vrouw zal veel vergeven worden want ze heeft
veel liefgehad !”
P.S. Vergeet de bruine envelop niet maar zwijg
er over in alle talen...
De dikke bruine envelop. Chantal moest gaan
neerzitten toen die open was. Kon eerst haar
eigen ogen niet geloven. Dan tellen. De tel kwijtraken
en herbeginnen. Weer missen. Tenslotte,
met bevende handen, gelijke stapeltjes maken
om met pen en papier het aantal te noteren. Ondertussen
liep een niet te stoppen tranenvloed
uit haar ogen ...Uiteindelijk bleef ze wezenloos
voor zich uitkijken naar wat op tafel lag en uit
het schilderijtje met het kapelletje kwam : tweehonderdvijftig
briefjes van honderd euro ...
Te huur per week: Prachtig vissershuisje
in Ile d’ Oleron (Frankrijk) bij bos en zee.
Ile d’ Oleron is een eilandje tussen La
Rochelle en Bordeaux, bereikbaar via
de langste brug van Frankrijk en is
vooral gekend voor zijn oesters en zijn
mooi weer (warme golfstroom). Reeds
in februari bloeit er de mimosa.
Meer info: guidodeville@hotmail.com.
Maatschappelijke zetel:
Papaverstraat 6, 8300Knokke-Heist
Tel. 050 60 88 79, Fax 050 62 32 35
verkoop, herstellingen,
onderhoud en
vernieuwingen van liften
29