GEDURFDE STADSWONINGEN IN KORTRIJK - Kortrijk Heritage

42
pieter De bruycker:
‘Zo’n buitenkansje konden we niet laten liggen.’
Pieter: “We wonen hier nu bijna zes jaar. Mensen die het
huis gezien hebben in zijn vroegere staat, staan nog altijd
versteld van wat we ervan gemaakt hebben. Het pand was
onbewoonbaar verklaard. Het bestond uit twee studiootjes en
twee appartementjes. In één van die studio’s had het gebrand.
De eigenaar zag het niet zitten om het nog op te knappen. Hij
wou er gewoon van af. Maar veel gegadigden waren er niet.
Het huis was rijp voor de sloop en het stond op een kleine
lap grond van 84 m². Voor mij was het juist een opportuniteit
omdat er nog veel werk aan was. Als je iets koopt dat in
goeie staat is, dan betaal je voor die goeie staat. Ook als er
een ouderwetse keuken in zit. Wil je een nieuwe, dan heb je
misschien geen centen meer. Door weinig te betalen voor de
aankoop, had ik meer budget om het pand naar mijn hand te
zetten. Maar er was wel heel veel te doen.”
“De oppervlakte en de oriëntatie kon ik natuurlijk niet
veranderen. Maar voor de rest heb ik nu een woning die
echt naar mijn goesting is. Je mag bijna zeggen dat we
een nieuwbouw gezet hebben. Eigenlijk zijn alleen de
buitenmuren blijven staan. Mijn vrouw was er aanvankelijk
niet voor te vinden. Ze zei: Het heeft hier gebrand, dat is niets
voor ons. En vrienden vroegen zich luidop af of we wel goed
wisten waar we aan begonnen. Maar ik wist het natuurlijk.
Doordat mijn vader en ik allebei in de branche zitten, leek het
ons een logische stap om een grote verbouwing te doen. We
schrokken daar niet voor terug. Het tekenen van de plannen
hebben we grotendeels zelf gedaan. Alleen het nazien van
het plan met stedenbouwkundige voorschriften, hebben we
aan een architect overgelaten. Net als het indienen van de
bouwaanvraag.”
“De dag nadat mijn vader voor het eerst was komen kijken,
had hij al een A4’tje klaar met hoe hij het allemaal wou
aanpakken. Na enig overleg volgde al snel het plan om nog
een verdieping bij te bouwen. In houtskeletbouw. We wilden
veel licht. En er was sowieso een garage nodig. Als je in het
stadscentrum woont, moet je een garage hebben. We hebben
ook meteen gekeken naar de oriëntatie: Kunnen we buiten?
Kunnen we een dakterras maken? Er was maar één plaats
waar dat mogelijk was. En dat was op de buitenste hoek. Daar
hebben we eerst het hellend dak weggenomen. Nu zit er een
plat dak, met dakterras en geïntegreerde bloembakken en met
een uitzicht op de kerktorens en de serres op het dak van het
stadhuis. Het is hier rustig en stil, terwijl je echt niet centraler
kunt zitten. Ik ben van Gent. Maar daar in het centrum gaan
wonen was onbetaalbaar. Ik woon hier graag. Er is hier altijd
wel iets te doen en je hebt alles bij de hand. Heb je iets nodig,
twintig stappen en je hebt wat je zoekt. En voor de kinderen
zijn er speeltuinen, parkjes en sportterreinen in overvloed.”
“Het was een gigantisch werk om de bestaande woning te
ontmantelen. Zoals ik zei, zaten hier vier wooneenheden in:
twee studio’s en twee appartementjes. Dat impliceert dat er
ook vier kleine keukens en badkamers moesten verwijderd
worden. Alle plafonds moesten eruit. Alles moest open. We
hebben de afbraakwerken zoveel mogelijk zelf gedaan, maar
het echte zware werk hebben we aan vaklui overgelaten.
We wilden tenslotte geen jaren bezig zijn. Vanaf de aankoop
tot de start van de werken heeft het een veertien à zestien
maand geduurd. En dan nog tien maand voor de opbouw
en de afwerking. Aan de buitenkant hingen vroeger witte,
langwerpige plakketjes tegen de gevel gelijmd. Helemaal
niet onze stijl. Bovendien was er schade aan de gevel door de
brand. Wij hebben voor ceder gekozen, omdat het zeer vlot
bewerkbaar is en onderhoudsvrij. En het is toch een warm
materiaal dat past bij een moderne stijl.”
Anders in de rij Stovestraat
43