A.12 ALGEMENE KOMMISSIE VIR LEER EN AKTUELE SAKE

More documents

Recommendations

Info

Algemene Sinode 2002 Leer en Aktuele Sake word 'n kragtige getuienis na buite: “sodat die wêreld kan glo dat U My gestuur het” (Joh 17:21,23). Die eenheid word dus so prakties en konkreet uitgeleef dat selfs die ongelowige wêreld dit kan sien en daardeur geraak en tot geloof beweeg word. Omgekeerd bring kerklike verdeeldheid rondom die evangeliewaarheid die geloofwaardigheid van die evangelie ernstig in die gedrang. 13.6 STRUKTURERING VAN DIE EENHEID 13.6.1 Die strukturering van eenheid is in die lig van bogenoemde ook 'n vorm van gehoorsaamheid aan die kerk se verantwoordelikheid om sy eenheid in Christus duidelik in die wêreld sigbaar te maak. 13.6.2 Uiteraard sal die intensiteit van strukturering enersyds beïnvloed word deur die belydenisvraag, maar andersyds ook deur praktiese faktore soos byvoorbeeld die geskiedenis en geografiese afstand. Hiervolgens sal kerke wyer, maar ook enger ekumeniese bande moet vorm. Prinsipieel moet ons sê dat hoe groter die ooreenstemming in belydenis en in historiese en geografiese nabyheid is, hoe dringender word hierdie verantwoordelikheid. 13.6.3 Daarom moet ons ons verantwoordelikheid om aan die strukturering van die eenheid van die NG Kerkfamilie te werk, baie ernstig opneem. In terme van alle relevante kriteria is ons naaste familie. Is dit nie die leiding van die Heilige Gees dat al die lede van hierdie familie reeds besluit het om hulle eenheid sterker te struktureer nie? Daar is konkrete redes wat die erns van ons eenheidstaak in die familie onderstreep. 13.6.4 Die onwilligheid tot gemeenskap met mense van 'n ander kleur en kultuur binne die een NG Kerk het aanleiding gegee tot aparte dienste, aparte gemeentes en mettertyd ook aparte kerkgenootskappe. Die oorsprong van aparte NG kerkgenootskappe vir verskillende etniese groepe is dus problematies en was tot vandag aanleiding tot vervreemding binne die NG Kerkfamilie. Slegs as daar gewilligheid tot sterker strukturering van ons eenheid is, sal daar versoening kom. Sonder versoening sal die NG Kerk ongeloofwaardig bly. Daar is vanselfsprekend meningsverskille oor hoe die eenheidstrukture moet lyk – daaroor sal ons moet onderhandel tot ons mekaar vind. 13.6.5 Sterker eenheidstrukture in die NG kerkfamilie sal 'n enorme getuienis wees van die krag van die evangelie om vervreemding tussen mense te oorkom en sal 'n groot bydrae tot versoening in die samelewing lewer. Die standpunte wat ons as eenheid inneem, sal 'n wye perspektief verteenwoordig en gewig dra. 13.6.6 In die groter eenheid sal die NG Kerk se diens effektiewer kan wees, omdat hy meer geloofwaardigheid sal hê en beter in staat sal wees om die armoede in eie kerkverband aan te pak. 13.6.7 Dit beteken nie dat ons moet wag op meer strukturele eenheid voor ons begin om meer saam te A-12 Leer en Aktuele Sake.doc Agenda werk ten opsigte van ons gesamentlike taak as kerk nie. Ons het reeds gesien dat die eenheid van die kerk in baie dimensies tot uitdrukking moet kom, en daarom is samewerking op enige vlak reeds realisering van ons eenheid en is enige strukture waarin saamgewerk word, reeds strukturering van die eenheid. 13.6.8 Ons moet ons eenheid nie sien as 'n enkele institusionele gebeurtenis wat nog voorlê nie, maar as 'n proses wat reeds in 'n mindere of meerdere mate in baie dele van ons Kerkfamilie aan die gang is en wat met oorgawe verder ontplooi moet word. Die Algemene Sinode moet realisties beplan om hierdie proses te stimuleer. 13.7 AANBEVELINGS: BYBELSE BEGRONDING VIR EENWORDING 13.7.1 Die Algemene Sinode herbevestig dat hy dit as Skriftuurlike opdrag aanvaar dat die wesenlike eenheid van die NG Kerkfamilie sigbaar en werksaam gemaak moet word. Die Algemene Sinode herbevestig dat hy die strukturering van die eenheid van die NG Kerkfamilie as wesenlike deel van hierdie proses sien. 13.7.3 Die Algemene Sinode oordeel dat groter strukturele uitdrukking van die eenheid in die NG Kerkfamilie noodsaaklik is met die oog op heling (versoening), gesamentlike getuienis en meer effektiewe diens. 13.7.4 Die Algemene Sinode sien hierdie strukturering as 'n proses wat op die vlak van die plaaslike gemeente, op ringsvlak en op sinodale en algemene sinodale vlak met oorgawe ontplooi moet word. 14. HOMOSEKSUALITEIT 14.1 INLEIDING 14.1.1 Die Algemene Sinode van 1986 het die verslag Homoseksualiteit: Wat sê die Kerk? (Handelinge Algemene Sinode 1986: 672) as beleidstandpunt van die NG Kerk aanvaar. Dit sluit 'n groot aantal aanbevelings in waarvan een lui (30.5.3.2): Homoseksuele praktyke en 'n homoseksuele verhouding moet afgewys word as in stryd met die wil van God, soos in die Heilige Skrif geopenbaar. 14.1.2 Destyds het die verslag (anders as Kerk en Samelewing) geen rimpeling veroorsaak nie. Sedertdien het die situasie drasties verander soos blyk uit die feit dat verskillende streeksinodes die afgelope jare ernstig met hierdie problematiek geworstel het. Hoewel die Algemene Kommissie vir Leer en Aktuele Sake geen opdrag van die Algemene Sinode 1998 in hierdie verband ontvang het nie, het die kommissie tog geoordeel dat in die lig van die aktualiteit van die tema dit onverantwoordelik sou wees om vir ten minste nog die volgende vier jaar sondermeer met die standpunt van 1986 te volstaan. Daarby het die ASK die kommissie versoek om aandag aan die saak
Algemene Sinode 2002 Leer en Aktuele Sake te verleen en om aan die Algemene Sinode 2002 te rapporteer. 14.1.3 Ons is bewus daarvan dat die Sinode waarskynlik nog nie in staat is om oor hierdie brandende kwessie 'n duidelike standpunt in te neem nie. Hierdie verslag is niks meer nie as 'n poging om rigting te gee aan die onontbeerlike debat wat by ons pas in alle erns begin het. Hoewel die wyse waarop die diskussie in die buiteland verloop het min hoop bied dat konsensus hieroor maklik bereik sal word, kan ons tog grootliks baat by die omvattende besinning wat reeds wêreldwyd in teologiese geledere hieroor plaasgevind het. 14.2 DIE PROBLEMATIEK 14.2.1 In die debat word gewoonlik verskillende vorme van homoseksualiteit onderskei wat meestal ook moreel verskillend beoordeel word. Ons sien egter daarvan af om 'n definisie te probeer gee wat vir al die verskillende gestaltes voorsiening maak. 14.2.2 Dit is verder opvallend dat terwyl vir homoseksuele relasies tussen vroue 'n afsonderlike woord gebruik word, dieselfde selde gebeur in die geval van mans. (In Duits word wel 'n onderskeid gemaak tussen Lesben en Schwulen). Sommige is van mening dat die skerp afwysing van homoseksualiteit tussen mans en diskrimasie teenoor vroue, ondergronds verband hou met mekaar. Die woord malakos (1 Kor 6: 9) wat deur sekere verklaarders verstaan word as 'n verwysing na 'n manlike prostituut, beteken eintlik om verwyfd te wees. Volgens Josephus kon 'n man beskuldig word van malakia indien hy swak was in oorlog, te veel luuksheid geniet het, of huiwerig was om selfmoord te pleeg. In die Bybel word eintlik net een keer uitdruklik na homoseksuele relasies tussen vroue verwys (Rom 1:26). Vir ons doel sluit die begrip “homoseksualiteit” sowel manlike as vroulike vorme daarvan in. Homoseksualiteit staan dus teenoor heteroseksualiteit. 14.2.3 In die gesprek binne eie kerklike kring bestaan eenstemmigheid dat promiskuïteit in sowel 'n heteroseksuele as 'n homoseksuele gedaante onaanvaarbaar is. Wanneer sprake is van 'n duursame homo– of heteroseksuele relasie, word onder seksualiteit veel meer as blote (biologiese) seks verstaan, maar dui dit veeleer op 'n verlange na totale lewensgemeenskap wat ook die seksueelerotiese insluit. Dit bring mee dat homoseksualiteit nie in isolasie beskou kan word nie, maar as onderdeel van die meer omvattende problematiek van die rol van die seksuele as sodanig. Dan word byvoorbeeld die vraag aktueel of die seksuele se eintlike (enigste?) funksie bestaan in die verwekking van kinders. Indien daar ook ander funksies met die seksuele saamhang, is die vraag of dit ook tot uitdrukking mag kom in 'n homoseksuele relasie. Terwyl die oorgang van die seksdrif na die seksdaad in heteroseksuele monogame relasies nie net A-12 Leer en Aktuele Sake.doc Agenda aanvaarbaar nie, maar as positief goed beoordeel word en uiteraard noodsaaklik is vir die voortbestaan van die mensdom, wonder baie of die blote afwesigheid van die moontlikheid van voortplanting, dit moreel onaanvaarbaar maak in die geval van homoseksuele, duursame verhoudings. 14.2.4 Behalwe dat promiskuïteit aan beide kante van die debat verwerp word, bestaan ook eenstemmigheid in ons geledere dat die gesag van die Skrif in hierdie aangeleentheid deurslaggewend is. Oor die eksegese van die relatief min tekste wat hier ter sprake is, bestaan egter ingrypende verskille. Maar selfs al sou konsensus bereik word dat die Skrif homoseksualiteit as sonde afwys, is die debat daarmee nog nie op 'n einde nie. Ook egskeiding en hertrou van geskeides word deur die Bybel as sonde bestempel en tog getolereer as gevolg van menslike swakheid. In ons gebroke werklikheid moet ons meermale kies, nie tussen goed en sleg nie, maar tussen sleg en slegter. Wanneer dit die enigste opsies is wat vir ons oop is, is dit “goed” om vir “sleg” te kies al hou “sleg” nie daarmee op om “sleg” te wees nie. 14.2.5 'n Vorm van toleransie wat dikwels voorkom, is dat simpatiek geoordeel word oor die homoseksuele oriëntasie (homofilie), terwyl homoseksuele praktisering afgewys word. Blykbaar is dit ook die posisie wat die verslag van 1986 inneem. Daar word beweer dat 'n homoseksuele oriëntasie as sodanig nie summier tot persoonlike skuld gereken kan word nie (Agenda, 362). Dit skep die indruk dat 'n homoseksuele gerigtheid eerder 'n siekte is as 'n sonde. Pas die homoseksuele daad word as sedelik onaanvaarbaar beskou. Maar kan die oriëntasie moreel onskuldig wees as dit dui op 'n geneigdheid tot 'n gedrag wat sondig is? Maak die begeerte na 'n sondige daad nie die begeerte self reeds sondig nie? 14.2.6 Die tolerante standpunt word in elk geval deur die homoseksuele gelowige self as neerbuigend en derhalwe as aantasting van sy/haar menswaardigheid ervaar. Nie die tolerante aanvaarding van 'n gebrek nie, maar die positiewe goedkeuring van 'n homoseksuele, duursame relasie as 'n goeie gawe, is die kernkwessie waaroor dit in die debat gaan. In kort kan ons die eintlike punt waar die skoen knyp so saamvat: Is dit moontlik om die gesag van die Skrif te aanvaar en terselfdertyd 'n duursame ("monogame") verhouding tussen mense van dieselfde geslag goed te keur? 14.2.7 'n Verdere kwessie is of die direkte uitsprake van die Skrif ten opsigte van homoseksualiteit, sondermeer bindend is vir ons. In die verslag oor die gesag van die Skrif, word aangetoon dat die Bybel geen bindende uitsprake oor die wetenskap maak nie, omdat dit die oortuigings van sy tyd reflekteer. In die Bybel gaan dit primêr om God self in sy genadige neerdaling na die mens wat kulmineer in die Kruis. Geld dit nie ook grootliks vir etiese aangeleenthede
Page 1 and 2:
Algemene Sinode 2002 Leer en Aktuel
Page 3 and 4:
Page 5 and 6:
Page 7 and 8:
Page 9 and 10:
Page 11 and 12:
Page 13 and 14: Algemene Sinode 2002 Leer en Aktuel
Page 63: Algemene Sinode 2002 Leer en Aktuel
Page 83: Algemene Sinode 2002 Leer en Aktuel
show all

A.12 ALGEMENE KOMMISSIE VIR LEER EN AKTUELE SAKE

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?