clubblad september-oktober 2012 - TC Omnisport Heerhugowaard

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●
Probleem opgelost en de pomp kon zijn schrik aanjagende werking verder verrichten in
zijn “nieuwe frokkie”. Dat de Omnibus ook kon ontroeren bleek wel uit een prachtige
column van Remi, getiteld “Denken aan Arie”, over het op 78 jarige leeftijd overleden
clubicoon Arie Haak. De voormalige mijnwerker en gepensioneerde Hoogoven medewerker
die in de Omnibus tochten aanprees onder de titel “Tocht van de maand”, met veel aandacht
voor de schoonheid van de omgeving.
Over tot de orde van de Omnisport historie; even wat zaken op een rij welke begin 2000
speelden, “ het puntensysteem moet op de helling, want zoals het nu is komt er gedonder van”;
de Nieuwjaarsinstuif blijkt niet meer zo aan te slaan, dus wordt daar mee gestopt.
Meindert meldt zijn comeback na 22 jaar ontbroken te hebben in het peloton en voorzien te
zijn van twee nieuwe heupen van de bouwjaren ’95 en ’96, heeft hij het fietsen weer opgepakt
en het gaat nog goed ook. Gelijk komt hij met een uitgewerkt plan om het stempel- en computer
rijden te combineren, om zo ieder tot z’n recht te laten komen. Rik Louwen continueert zijn
prachtige verhalen uit Zuid oost Azië en “hiep hiep hoera, Remi heeft een e-mail adres”.
De Clubronde 2000 gaat 15 en 16 juli naar Giethoorn, de veldritten van het Geestmerambacht
en de millennium veldrit trokken respectievelijk 253 en 300 deelnemers en daar waar Rob van
den Dobbelsteen wielrenners “de dwangarbeiders van de weg” noemt, zit hij er bij de
veldrijders naast, want die zijn letterlijk “de weg”kwijt.
Symptomen van veroudering van het ledenbestand dringen inmiddels zelfs door in de Estafette
pomp daar waar Paul de Boer lyrisch uitwijdt over zijn kleinkinderen, zou het dan toch nog goed
komen met de jeugdafdeling?
Frivool fietsen we 2001 binnen met de constatering dat na 15 jaar trouwe dienst het
secretariaat overgaat van Remi naar Ilse.
April 2001; een historisch initiatief van ene John (voor een beetje Omnisporter is de
vermelding van de achternaam overbodig denk ik), hij gaat elke donderdag ochtend fietsen en
nodigt alle vutters, obu-ers en hoe ze ook mogen heten uit om met hem mee te gaan. Volgens
een boeiend verslag over de eerst 6 donderdag ritten van de hand van (ondanks dat hij was
gevallen op de Ruigeweg) Han Nierop, was de animo in het begin niet overweldigend (maximaal
een man of 6), maar inmiddels, 11 jaar later weten we hoe groot het succes van dat initiatief is
geworden.
Zo komt het één en verdwijnt het ander, want in de “bestuurspen” van mei geeft de voorzitter
aan dat er gestopt wordt met het organiseren van de halve marathons in de winter, er is
namelijk geconstateerd dat er meer vrijwilligers op de been waren dan hardlopers en daar doe
je het niet voor. En zo geeft verslaggever Remi aan dat de drie daagse Teutoburgerwoud reis
misschien wel eens de laatste (door ons zelf georganiseerde) buitenlandse trip zou kunnen zijn.
In dezelfde Omnibus lezen we in de Estafette pomp van Meindert dat hij is toe getreden tot de
stuurgroep, zelf verwoordt hij zijn inzet als volgt: “je behoort immers in een club niet alleen te
consumeren maar ook wel eens iets te produceren”, dat vind ik nou een leuke instelling.
Overigens blijven de “Estafettepompen” mijn ultieme bronnen van inspiratie, oktober 2001; een
heel lange en boeiende “pomp aflevering” van Henk Veul, over hun prachtige fietsvakanties, hij
beëindigt met: “ieder verhaal moet een einde hebben en zo ook dit”, volgens mij had hij nog
pagina’s lang door kunnen gaan.