De aanpak van laaggeletterdheid door openbare ... - Taalwerkt.nl

48
Samenwerkingspartners
Al met al hebben de interviews wel een lijst van potentiële samenwerkingspartners opgeleverd.
Hierbij moet wel opgemerkt worden dat er weinig concrete ideeën waren over hoe
deze samenwerking er dan uit zou moeten zijn. Zo zou het doel van de samenwerking
werving van laaggeletterden kunnen zijn, of juist het bestrijden van laaggeletterdheid. Bij
het noemen van potentiële partners is deze ‘ordening’ echter niet naar voren gekomen.
De genoemde partners zijn grofweg in drie categorieën onder te brengen:
• Werk en inkomen: bedrijfsleven, sociale werkvoorziening, kredietbank, schuldsanering,
Kamer van Koophandel.
• Onderwijs: basisscholen, ouders van basisschoolleerlingen, vmbo, praktijkonderwijs.
• Zorg en welzijn: Wmo-circuit, Zorgloketten, welzijnsorganisaties voor ouderen,
verenigingen voor mensen met lichamelijke en verstandelijke beperkingen, buurthuizen,
centra jeugd&gezin, huisartsen, apothekers, GGD.
Tot slot zijn ook woningcorporaties, Voedselbank en Vluchtelingenwerk genoemd als
mogelijke partners. Hieronder gaan we in op enkele partners die door meerdere partijen
als belangrijk of kansrijk zijn benoemd.
7.3.1 Werkgevers Uit onderzoek blijkt dat 420.000 laaggeletterden een baan hebben.
Werkgevers vormen dus een belangrijke ‘ingang’ om de doelgroep te bereiken en de
problematiek van laaggeletterdheid aan te pakken. Hiertoe is in 2007 ook het ‘Convenant
Laaggeletterdheid’ gesloten (zie kader).
Convenant Laaggeletterdheid
De Stichting van de Arbeid heeft in 2007 samen met de Ministeries van OCW, SZW en het
toenmalige ministerie Jeugd en Gezin het ‘Convenant Laaggeletterdheid’ ondertekend. De
looptijd van het convenant is 2007-2015. In het convenant is afgesproken het aantal werkende
laaggeletterden met 60 procent terug te dringen van 420.000 naar 168.000. Daarnaast is
afgesproken dat de Stichting van de Arbeid, via decentrale partijen, bedrijven oproept in
eigen bedrijf laaggeletterden op te sporen. Ook beveelt de Stichting van de Arbeid de caopartijen
aan laaggeletterde werknemers te stimuleren tot het volgen van een opleiding en
dit via cao-afspraken en inzet van O&O-fondsen te ondersteunen.
In 2010 heeft Research voor Beleid onderzoek gedaan naar de inspanningen die centrale
sociale partners, sectoren en bedrijven leveren om laaggeletterdheid onder werkenden
aan te pakken. In dit onderzoek wordt geconcludeerd dat de landelijke aanpak, waarbij via
decentrale partijen geprobeerd wordt laaggeletterdheid te bestrijden, nog relatief weinig
heeft opgeleverd. De reden waarom er vaak geen sectorale aanpak van laaggeletterdheid
ontstaat, is dat niemand zich probleemeigenaar voelt. Een van de aanbevelingen om het
bereik van het convenant te vergroten is het direct aanspreken van individuele bedrijven.
In dit onderzoek komt niet naar voren dat bibliotheken actief zijn bij het ondersteunen van
werkgevers in het bestrijden van laaggeletterdheid onder hun werknemers. Wanneer werkgevers
als samenwerkingspartners van bibliotheken genoemd worden, is dus niet helemaal
duidelijk welk beeld bibliotheken hierbij hebben. Een mogelijkheid kan zijn dat bibliotheken
zich door middel van lezingen/workshops inzetten om de aandacht voor laaggeletterdheid
in bedrijven te vergroten. Bibliotheken kunnen bedrijven met cao-afspraken over laaggeletterdheid
proactief met een aanbod benaderen. Op deze manier kunnen bibliotheken
een bijdrage leveren aan het bereiken van de doelgroep, iets wat nog altijd lastig is.
De aanpak van laaggeletterdheid door openbare bibliotheken