Folia-Magazine-30-jaargang-2012-2013

Een ambitieuze wervelwind
Deze week in Folia maakt kennis: promovenda en NRC-columnist
Rosanne Hertzberger. Ze vindt het ‘kapitaalvernietiging’ als vrouwen
na hun opleiding niet gaan werken en thuis blijven. tekst Dirk Wolthekker / foto Danny Schwarz
‘A
ls vrouwen zorg en werk willen
combineren in een driedaags
baantje moeten ze niet zeuren dat
dit uiteindelijk niet leidt tot de
grote emancipatie. Als je die keuze maakt kun je
niet gelijktijdig eisen dat een raad van bestuur
voor de helft uit vrouwen bestaat of dat er
genoeg vrouwen op televisie verschijnen.’ Dit zei
promovenda en columnist Rosanne Hertzberger
onlangs in het televisieprogramma Pauw & Witteman
naar aanleiding van eerdere uitspraken
van minister Bussemaker over de vrouwenemancipatie.
In het programma zei Hertzberger
ook dat er sprake is van ‘kapitaalvernietiging’
als vrouwen na een studie besluiten niet te gaan
werken om voor huis en haard te zorgen.
Promovenda en columnist/journalist Rosanne
Yente Hertzberger (Rotterdam, 1984) doet
geregeld pittige uitspraken, zo veel is duidelijk.
Ze studeerde in Leiden en Delft Life Science
& Technology en bracht studieperiodes door
in Parijs en Lausanne. Zij studeerde af op een
project bij Nestlé Research Center in Zwitserland,
dat haar promotieonderzoek daarna wilde
financieren. Ze zit nu in de eindfase van haar
dissertatie: een onderzoek over oxidatieve stress
van melkzuurbacteriën, met name waterstofper-
30 Folia Magazine
oxideproductie. Tijdens haar promotie werkte
ze bij contractonderzoekbureau NIZO Food
Research, maar het onderzoek zelf deed ze
aan de UvA. Haar columnistencarrière startte
Rosanne bij het Leids universitair weekblad
Mare nadat ze de tweede prijs had gewonnen in
de Mare-Kooyker kerstverhalenwedstrijd. Voor
‘Rosanne wil
voortdurend prikkelen’
Mare schreef ze de column ‘Megahertz’. Daarna
kreeg ze een wekelijkse column bij nrc.next en
sinds april 2012 bij NRC Weekend. Voor NRC
schreef ze ook grotere stukken, onder meer over
kant-en-klaarmaaltijden, kraken, natuurbeleid
en de hang naar natuurlijkheid en emancipatie
en positieve discriminatie.
‘Rosanne is als een wervelwind, soms waait ze met
de kracht van een orkaan,’ zegt Eveline Hertzberger
over haar zus. ‘Rosanne leeft met volle teugen
en heeft een grote bevlogenheid en bezieling. Ik
vergelijk haar weleens met dat Duracellkonijntje
uit de reclame. Dat konijntje wist nooit van
ophouden, Rosanne ook niet, ze gaat maar door.
Dat was altijd al zo hoor, van jongs af aan heeft ze
kracht voor tien. We zijn thuis met drie kinderen,
Rosanne is de middelste. Wij zijn van huis uit
altijd gestimuleerd ergens iets van te vinden, dus
dat hebben we alle drie wel, maar bij Rosanne is
dat het meest geprononceerd, onze broer en ik
zijn iets diplomatieker. Rosanne wil voortdurend
prikkelen, mensen aan het denken zetten.’
Elsevier-journalist Wouter van Noort denkt er
hetzelfde over. Hij heeft met Rosanne gestudeerd
in Leiden. Ze waren huisgenootjes in een
studentenhuis aan een van de Leidse grachten.
Beiden waren ze lid van de studentenvereniging
Quintus, maar wel van verschillende disputen.
‘Rosanne was lid van het damesdispuut Cassis.
Hoe zou ik dat dispuut nu eens omschrijven?
Laten we zeggen: het dispuut van de schreeuwende
vrouwen. Niet echt een verrassing dus
dat Rosanne met al haar meninkjes en boude
uitspraken bij dat dispuut zat.’ En inderdaad: op
de website van Quintus staat als lijfspreuk van
Cassis: ‘We zingen en we zooien en we maken
veel kabaal, maar als het er op aankomt zijn we
toch het ideaal.’ Want het lijkt allemaal leuk en
lollig maar, vertelt Wouter, het gaat echt wel
ergens over bij Rosanne. ‘Ze is tegendraads,
daagt uit, is rebels. Je kunt met haar lachen en
ouwehoeren, maar als het erop aankomt is ze