Marcus 9:14-19 - Ds. GC Vreugdenhil

Zingen: Psalm 9:1
Stil Gebed, Votum en Groet
Openingstekst
Zingen: Psalm 9:2,10
Geloofsbelijdenis
Zingen: Psalm 113:2,4
Gebed om verlichting H. Geest
Schriftlezing: Marcus 9:14-19
Zingen: Psalm 40:8
Preek Mensen rondom Jezus (5)
Zingen: Gezang 291
Inzameling van de gaven
Dankgebed en Voorbede
Zingen: Psalm 149:3,5 NB
Zegen
Gemeente van Jezus Christus, gasten,
1. Inleiding. Je zult daar maar staan als vader,
met je gehavende en door een boze geest
geplaagde zoon, te midden van een
ruziemakende menigte. Je bent op pad gegaan
om hulp te zoeken voor je zoon. Op zoek
gegaan naar de grote Wonderdoener. Maar
Jezus is er niet. Wel een paar discipelen van
Hem en ook die kunnen mensen beter maken.
Ze hadden eerder al in naam van Jezus boze
geesten uitgedreven. Maar wat ze ook
proberen, het lukt ze niet. Het helpt allemaal
niets. Je wordt er verdrietig van. Nu is alle
hoop verkeken. Mij zoon zal wel nooit meer
beter worden.
Zo staat de vader daar. Omringd door mensen,
die elkaar verwijten beginnen te maken.
Vooral de discipelen krijgen het zwaar te
verduren. Zie je wel, die macht van Jezus stelt
echt niets voor. Jullie kunnen niet eens zo'n
boze geest de baas, klinkt het heftig uit de
mond van de Schriftgeleerden. Zie je wel dat
jullie niets kunnen. Nu jullie meester er even
niet bij is, is het met jullie kracht ook gedaan.
Het is allemaal nep, onzin. Luister toch niet
naar die Jezus. En de achter gebleven, negen,
discipelen staat er gelaten bij, verslagen voelen
ze zich en machteloos. Ze hadden zo graag de
vader geholpen, maar het lukte niet. Ze zijn
afgegaan voor de menigte. De Schriftgeleerden
benutten de gelegenheid. Ze gebruiken de
onmacht van de discipelen. Hoe zit dat met die
meester van jullie? Hij laat nou mooi verstek
gaan. Nou mooi stelletje helpers heeft die
geneesheer Jezus. En de mensen lachen. Trap
er toch niet in. Het is allemaal bedrog en
volksverlakkerij. Houd je nu maar aan de Wet
van Mozes. Dat is wat God geboden heeft,
maar die Jezus, die zich Rabbi noemt, nee, die
kun je beter maar links laten liggen. Die is niet
betrouwbaar.
2. Context. Ik kom vandaag ook regelmatig
mensen tegen, die eraan twijfelen of het wel
zin heeft Jezus te volgen en of het wel zin
heeft om te bidden. Vaak zijn er zoveel
moeilijk dingen gebeurd, dat mensen de moed
en het geloof langzaam zijn kwijt geraakt. Een
moeder van wie de dochter al jaren ernstig
ziek is. Een echtpaar dat de ene tegenslag na
de ander krijgt. En het geloof dat vaak al op
een laag pitje stond, lijkt niet bestand tegen de
problemen. Als er een God is, waarom is er
zoveel ellende? Waarom heb ik het dan zo
moeilijk? Wat heb ik dan misdaan? Ik heb toch
altijd goed geleefd?
Hoe zal dat bij deze vader zijn geweest? Want
hoelang heeft zijn zoon al deze problemen?
Als Jezus hem de vraag stelt, antwoordt hij –
in vers 21 – van jongs af aan. Heel zijn leven
heeft deze jongen al van die aanvallen gehad.
De jongen kan niet praten (vs. 17) en hij is
doof (vs. 25). En dan valt hij soms op de
grond, rolt heen en weer, knarst met zijn
tanden, heeft schuim op zijn mond. Men heeft
aan de hand van deze verschijnselen wel
gedacht aan een vorm van epilepsie, maar hier
blijkt een boze geest, een demon in het spel te
zijn. Jezus geneest de jongen niet, maar Hij
bevrijdt hem van deze demon. En dat dus al
vanaf zijn jonge jaren. En demon was soms zo
heftig, dat hij de jongen in het vuur liet
neervallen en in het water. De jongen moet dus
ook littekens hebben van de verwondingen.
We weten niet hoe de jongen deze demon
heeft opgelopen. Maar waarschijnlijk moeten
er wel dingen in huis gebeurd zijn.
Vermoedelijk hebben zijn ouders zich bezig
gehouden met occulte zaken. Er was daar in
het noorden van Israël veel bijgeloof en magie.
Invloeden van het heidendom waren sterk.
Wie goden vereert, wordt daar altijd mee
besmet. Wat ouders doen, heeft vaak gevolgen
voor de kinderen. Ik herinner me de kleine
Zondag 10 februari 2013 PK 18.30 uur 1

jongen Roberto, die ik in Chili ontmoette. Elke
avond zag hij iemand met een groot mes die
hem wilde doden. Het maakte hem wanhopig.
Dat hij zich soms uit een rijdende auto wilde
gooien, in de hoop er maar vanaf te zijn. Zijn
moeder was een bekend spiritiste. Gaf
lezingen en congressen. Riep geesten op, maar
was niet in staat haar zoontje te helpen.
Vorige week stond er in Trouw een artikel
over een nieuwe rage. Iemand had een fabriek
opgestart voor het maken van speciale knuffels
voor kinderen. Knuffels van Boeddha. Die
moeten kinderen bij hun kussen zetten, dan
slapen ze rustig. Er werd een hoogleraar
geraadpleegd. Een kenner van het boeddhisme.
Hij zei: typisch iets voor het Westen, om zo
iets te doen. Men pakt alleen de dingen die
men leuk vindt. Maar de meeste boeddhisten
rekenen zich tot de stroming van Theravadaboeddhisme.
En in die stroming is een beeldje
een voorwerp waar geesten inzitten. Zo'n
beeldje moet je boven je hoofd plaatsen,
anders worden de geesten boos en dat heeft
slechte gevolgen.
Arme ouders. Arme kinderen. Als je er geloof
aanhecht, zal het je beïnvloeden. (Wat een
consequenties kan het gedrag van ouders
hebben voor hun kinderen. Keuzes die ze
maken. Hoe je spreekt over andere, de
dominee en kerk, hoe trouw je bent in gebed,
Bijbellezen en kerkgang. Wat zien onze
kinderen bij ons? Herkennen ze bij ons wie de
Here Jezus voor ons is, gaan we ze voor in
gebed en stimuleren we hen om van Jezus te
houden?) Misschien is daarom de vader wel zo
wanhopig. Hij ziet zijn falen onder ogen. In
vers 24 roept hij het uit, onder tranen. Het is de
wanhoop en de totale ontreddering die deze
man naar Jezus drijft. En dan ben je bij Jezus
aan het goede adres! Want wie tot Hem komt,
zal merken dat Hij een beloner is van wie Hem
zoeken!
3. Tekst. Het hart van deze geschiedenis is de
ontmoeting van Jezus met deze vader. Hij
smeekt Jezus om te helpen. Wees met
innerlijke ontferming bewogen. Help ons. Hij
vraagt niet alleen hulp voor zijn zoon. Hij sluit
zichzelf erbij in. En Jezus wordt met
ontferming bewogen. Als Hij de nood van de
vader en de jongen ziet. Dan rommelen zijn
ingewanden van barmhartigheid. Dit is niet
zoals God het bedoeld heeft. En in een
geweldig gebaar van liefde, bestraft Hij de
geest en beveelt hem uit te gaan. En
vervolgens richt hij de jongen op. Hij zet hem
weer op zijn benen. Hij is bevrijd. Hij krijgt
een nieuw leven, dankzij de ontferming van
Jezus.
3a. Gemeente als we willen weten wie God is,
dan moeten we hier goed kijken. Zoals Jezus
zich vol ontferming neerbuigt over de jongen,
die door de geest op de grond geworpen wordt,
zo is God. De nood van mensen gaat Hem aan
het hart. De gebrokenheid en zonde doen Hem
verdriet. Dat is het eerste, wat we hier kunnen
zien en leren. De Here Jezus laat door de
bevrijding van de jongen iets zien van het
komende Koninkrijk, de wereld zoals God het
bedoeld heeft. Waar de duivel verdreven zal
zijn en voorgoed uitgeschakeld is. Het
Koninkrijk, waar geen verdriet, pijn en zonde
meer is. Wie in Hem gelooft en volgt, zal ook
de kracht van dat Koninkrijk in zijn leven zien
en ervaren. Wie Jezus toelaat in zijn leven,
ontvangt ook de Geest, en de gaven van de
Geest en de krachten van de toekomende
eeuw. Dat zal je leven stempelen!
3b. En het tweede is, wat God ook heel erg aan
het hart gaat, is het ongeloof waar Hij op stuit
en het geloof waar Hij zo naar verlangt. Want
dat loopt als een rode draad door deze
geschiedenis heen. Opnieuw horen we de
woorden uit de mond van Jezus: alle dingen
zijn mogelijk voor wie gelooft. Daar waar
geloof in Hem opbloeit, daar wordt het
Koninkrijk zichtbaar. Daar waar mensen
bevrijd worden en opgericht, daar zien we
Koninkrijk zichtbaar worden. Ten dele, maar
wel echt en reëel. Maar daar waar ongeloof is,
daar kan de Geest heel weinig doen. Daar
krijgt Hij weinig ruimte.
Hoe confronterend moet dat voor Jezus
geweest zijn. Even te voren was Hij op de
berg, met Petrus, Jakobus en Johannes. En de
hemelse heerlijkheid daalde om Hem neer. De
heerlijkheid van God omstraalde Jezus. Mozes
en Elia spraken met Hem over de weg die Hij
als Messias moest gaan. Door het lijden naar
Zondag 10 februari 2013 PK 18.30 uur 2

de heerlijkheid. En de Vader bemoedigde Hem
met deze woorden: je bent mijn geliefde Zoon.
En de discipelen kregen een persoonlijke
opdracht: luister naar Hem! Heel hun leven en
discipelschap zou in het teken moeten staan
van het luisteren naar Jezus. Een discipel is
een leerling, die luistert en aan de voeten zit
van Jezus. Die zijn woorden hoort en
vervolgens deze woorden doet. Die leeft in het
krachtenveld van Gods Geest. Maar als Jezus
dan beneden komt, vindt Hij de menigte van
mensen. Ze discussiëren met elkaar. Maken
elkaar verwijten. En de man staat met zijn
zoon in het midden. En de negen overgebleven
discipelen zijn niet in staat de de jongen te
bevrijden. En Jezus roept uit: O ongelovig
geslacht, hoelang zal ik nog bij jullie zijn, hoe
lang zal Ik jullie nog verdragen?
Wie zijn er ongelovig? Voor een deel zijn dat
de mensen, die achter Jezus aanlopen, om Zijn
wonderen. Ze willen van Hem profiteren.
Beter worden, maar niet Hem volgen, zich aan
Hem toevertrouwen. De Schriftgeleerden ook.
Zij wijzen Jezus af. Ze accepteren niet dat Hij
de weg, de waarheid en het leven is. Ze
geloven niet dat Hij de enige weg is tot de
Vader. En ook de vader van deze jongen. Want
waarom komt hij nu pas? Waarom heeft al die
jaren gewacht om bij Jezus hulp te zoeken?
Jezus was al drie jaar aan het rondtrekken. Hij
had gepredikt en vele mensen geholpen.
Waarom komt hij nu pas, als zijn bootje vol
water loopt en dreigt te zinken? Waarom Jezus
als hulp in gelukken? Waarom aan het eind
van het traject, als je helemaal uitgedokterd
bent? En tenslotte de discipelen. Ook zij
kunnen de man niet helpen. Waarom niet? Aan
het einde van de geschiedenis stellen zij die
vraag ook aan Jezus. Waarom konden wij het
niet? U had ons toch volmacht gegeven?
En Jezus antwoordt hen: het ontbrak jullie aan
bidden en vasten. Wat betekent dat? Ik denk
dat het probleem van de discipelen was, dat ze
teveel hebben verwacht van hun eigen kunnen,
en te weinig omhoog gekeken hebben. Te veel
vertrouwen in zichzelf. Dat gevaar kan zomaar
in je hart binnenkomen. Zeker als je al
meerdere wonderen hebt mee gemaakt. Hoe
moeilijk is het dan om elke keer weer echt
afhankelijk te blijven. Als Mattheüs deze
geschiedenis beschrijft, dan heeft hij het over
een geloof als een mosterdzaadje. Dat is geloof
dat zich richt op God. Geloof dat rekening
houdt met de kracht van God. Dat is de les die
de discipelen moeten leren. Ze waren te weinig
op God gericht geweest. Het had ook hen aan
geloof ontbroken.
4. En wij? Herkenbaar? Dat geloof, en tegelijk
zoveel ongeloof en twijfel bij mezelf. Voor
zulke mensen is dit opgeschreven. Weet u wat
we hiervan kunnen leren?
5. Zoals deze vader, zijn er veel mensen
vandaag. Ze hebben zorgen en problemen. Ze
weten soms de weg naar Jezus niet te vinden.
Maar ze komen wel in aanraking met ons. Op
verjaardag. In het ziekenhuis. In de
wachtkamer. In de supermarkt. Op het
buurtfeest. Ze hebben noden: zorg om
kinderen, problemen in huwelijk, ziekte of
tegenslag. Soms vertellen ze er iets van. Wat
hebben ze nodig? Iemand die hen de weg
wijst. Iemand die hen vertelt wie God is.
Iemand die getuigt wat God kan doen. De
discipelen konden de jongen niet helpen. Er
staat in vers 28: zij hadden geen kracht. De
accu van het geloof was niet opgeladen. Hoe
vaak overkomt het ons als christenen niet, dat
we lauw zijn in ons getuigenis. We hebben het
over de kerk, maar vergeten over God te
spreken en op Hem te wijzen. Hoewel wij de
Heilige Geest ontvangen hebben, ontbreekt het
ons zo vaak aan kracht. Aan een krachtig
getuigenis. Ons geloof blijft zo vaak iets van
ons hoofd en niet van ons hart. Daarom is het
antwoord van Jezus ook voor ons belangrijk.
Wat is nodig om in kracht te groeien. Bidden
en vasten. Vasten: je dingen ontzeggen (eten,
tv, sociale media), en zo meer tijd te hebben
voor God en voor het Woord. Dat heeft zijn
uitwerking. Idee voor de lijdensweken of 40dagen
tijd. Tijd benutten om meer met Jezus te
verkeren, Aan zijn voeten te zitten. Te
luisteren naar zijn stem. En het gebed bepaalt
je bij wie God is. Dat is wat we nodig hebben:
dat we leeg worden van onszelf en vol van
Christus. Hij moet wassen en ik minder
worden. Het gebed leert je omhoog kijken, van
jezelf af. Samen met het Woord, leer je
Zondag 10 februari 2013 PK 18.30 uur 3

zeggen: Hij kan helpen, Hij kan je bevrijden,
Hij kan je er door heen helpen. Zoek het niet
bij jezelf, in je eigen kracht, maar bij Hem.
Het ongeloof en de twijfel kunnen we
bestrijden. Door het maar te zeggen: Here,
kom mij in mijn ongeloof te hulp. Vervul mij
met de kracht van uw Geest. Laat mij een
goede getuige van u zijn. Een wegwijzer naar
de Here Jezus te zijn.
Lauwe en luie gelovigen zijn geen goede
reclame voor Jezus. Daarom spoort de Schrift
ons aan: Bid en vast, zodat Gods Geest u kan
aanraken, en Hij u leert veel verwachting van
Jezus te hebben! Hij kan helpen. Hij is een
volkomen Redder. En wij met heel ons hart
zullen toevoegen: En: Hij is mijn God. Amen.
Zondag 10 februari 2013 PK 18.30 uur 4