Klik hier voor de JUNI 2013 editie van Helmond magazine.

miekeluijben
ze is geboren in Helmond op 1 december 1949,
jongsTe uiT een gezin meT drie kinderen. een
na- oorlogs kind, ofTewel een babyboomer. ik
kijk nog even op mijn Horloge en bel aan bij een
mooie vrijsTaande woning in mierlo, waar HeT
voorTuinTje perfecT is onderHouden. nieT veel
laTer gaaT de deur open, een pracHTige dame
begroeT mij meT Haar felblauwe ogen. “ik Heb neT
koffie gezeT, kom binnen” zegT ze meT een
warme glimlacH.
Ze kwam al vroeg in de stoffenwinkel Van Laarhoven
Jaspers, aan de Noord Koninginnewal. De winkel
was van haar oma die prachtige kleurrijke stoffen
had. “Als ik er nu nog langsloop, zie ik het voor me”,
zegt ze wegdromend. “Oma was altijd druk bezig en
dankzij haar is mijn interesse in kleding begonnen.
Het was zo mooi om haar aan het werk te zien, ik
heb altijd zelf ook een boetiek willen hebben”, zegt
ze. “Helaas is dat er nooit van gekomen.”
Getrouwd, moeder van twee zonen en trotse oma
van drie kleinkinderen. De energie spat er van af bij
deze classy dame. Samen met haar man spendeert
ze haar tijd graag aan de kleinkinderen. “Belangeloos
en liefdevol”, weet ze me te vertellen terwijl er om
haar mondhoeken een glimlach speelt.
Ze is geboren in Helmond waar ze haar jeugdjaren
met plezier heeft doorgebracht. Na haar opleiding
leerde ze haar man kennen en verhuisde ze naar
Mierlo. “Ik heb mijn liefde niet willen opgeven voor
de liefde voor een stad. Maar je zult mij vaker in
Helmond zien dan in Mierlo. Helmond is een stukje
van mij, dat pakt niemand mij af.”
Terwijl we verder babbelen komt de geur van haar
parfum vrij die de kamer heerlijk vult. Ik herken
deze geur, Paris van Yves Saint Laurent. Even dwaal
ik af, maar focus me weer gelijk op het gesprek. Zo
houdt deze modieuze dame zich bezig met kunst en
gaat ze eens in de twee maanden er op uit om met
vriendinnen verschillende musea te bezoeken. “Ik
was laatst in Nijmegen waar ze een expositie hadden
over de 18de eeuw. De klederdracht van toen
was heel indrukwekkend”, lacht ze en voegt
eraan toe dat vrouwen nu gelukkig met een
broek voor de dag mogen komen. Ze legt me
uit dat het een revolutie was, de mantelpakjes
van Chanel. De eerste mannelijke, maar tevens
o zo chique kleding, die Gabrielle Chanel in
1954 introduceerde.
Ik vraag wat verlegen of ik een kijkje mag nemen
in haar klerenkast, waarop ze met trots “natuurlijk”
antwoordt. We lopen via de woonkamer naar boven.
De woonkamer ziet er strak uit, heel modern en
symmetrisch. Maar gek genoeg oogt en voelt het
heel warm. Eigenlijk zie ik deze dame terug in haar
interieur. Een mooie dame, die er perfectionistisch
uitziet maar, zodra je haar kent, heel warm is .
In haar walhalla van kleding aangekomen, zie ik een
Stroke jasje hangen. Ik hoop ook ooit een mantelpak
in mijn garderobe te kunnen hangen. Ik baan me
een weg tussen de vele hoeden, broeken, jurken en
sjaaltjes. “Ik winkel overal zoals bij Boetiek 4More in
Brandevoort of Claudia Sträter in Eindhoven. En mijn
make-up koop ik bij La-Feuillette aan de Kerkstraat.
Het geeft me een goed gevoel, als ik weer een
mooi item aan mijn garderobe kan toevoegen. Al
vindt mijn man Peter het onnodig”, zegt ze met een
knipoog. Ik pak een kleurrijk sjaaltje en krijg te horen
dat het een zijden sjaal is die wel twintig jaar oud is.
Er zit een verhaal achter weet ze me nieuwsgierig
makend te vertellen. Maar helaas moet ik weer gaan.
Wat voor verhaal zal er toch achter de sjaal zitten...
25