Klik hier voor de JUNI 2013 editie van Helmond magazine.

Syl is getrouwd en moeder van twee
kinderen. Naast haar werkzaamheden in
het onderwijs, heeft ze ook een eigen
(kinder)coachingspraktijk.
www.kindercoachhelmond.nl
Syl’s column
life needs a break
Wacht even…
Het begint bijna… niet alleen deze column, maar ook de zomervakantie. Dan
gaan we allemaal naar een reisbestemming waarop we hebben gewacht, toch?
Om vervolgens bij terugkomst met een ontspannen blik te vertellen dat het
zo heerlijk is geweest. Ja, is het fijn geweest? Ook zo genoten? Weer helemaal
ontspannen? Het was lekker hè? Zo lijkt het dan even of iedereen dezelfde
bestemming heeft gehad.
Kijk, zo lag ik als puber elke zomer aan de mooie, uitgestrekte stranden van
Ouddorp, omringd door lokale beach boys. We streken weken achter elkaar neer
op dezelfde plaats. De dagen vlogen voorbij. Ik snoof graag wat cultuur op bij het
andere geslacht (je bent tenslotte jong en je wilt wat), breidde mijn woordenschat
enorm uit door al dat kletsen, trainde mijn buikspieren van het lachen, kreeg een
goede huidscrub door het fijne zand en genoot van de natuur, vooral vanaf mijn
handdoek. De meeste beweging was toch het recht trekken van mijn bikini. Toen
was dat voor mij echt een heerlijke vakantie (en wat zal ik het mijn kinderen
verbieden!).
Mijn man, Hein, had ook zulke vakanties. Alleen lag hij, als jonge god, te dobberen
in een van de vele baaitjes van Portugal. Verder bracht hij zijn tijd door aan een
idyllisch pleintje, haalde goedkope broodjes bij de bakker en …Daar stopte hij
even met praten. “Gewoon met nog wat dingen”, zei hij met een glimlach die
weinig te raden overliet.
Laten we maar eerlijk zijn tegen elkaar. Ik kan mij tenslotte ook weinig herinneren
van wat er om mij heen gebeurde. Wat ik wel weet is die glimlach als ik terug
denk aan die bestemming.
En dan ineens is het al twintig jaar later. Ik zit op een soortgelijk strandje met
mijn gezin. De zon schijnt in mijn gezicht. Aan mijn linkerkant ligt een groepje
jeugd, voor mij zijn de kinderen aan het spelen, tussen mijn tenen voel ik het zand,
aan de rechterkant ligt mijn adonis. Verder zie ik vissers wachten op het vangen
van de grootste vis, surfers die wachten op de beste golf, de meeuwen wachtend
op etensrestjes, mijn kinderen op een ijsje, mijn man wacht geduldig om mij in te
smeren en ik… Ik hoef niet meer op dat hartverwarmende gevoel te wachten.
Het is er gewoon! Mijn hart heeft de juiste bestemming gekozen. De vakantie is
begonnen. Nu is het alleen nog wachten op die bruine huid.
Een fijne, heerlijke bestemming allemaal!
Zonnige groetjes,
Syl
column
brandevoort
37