Klik hier voor de JUNI 2013 editie van Helmond magazine.

HELMONDMAGAZINE.NL | JAARGANG 2
serie
HELMONDSE DIVA’s
helmond in
amsterdam tuschinski
een interview met regisseur
ROBERT VAN DEN BROEK
architectuur
fotografie
BAS GIJSELHART
lakei zet
helmond op kaart
interview met
WIM STRIJBOSCH
100 jaar
BIBLIOTHEEK
HELMOND
colours of helmond
ALI MESSAOUDI
arjan bevers
IK HEB EEN
WERELDBAAN
JUNI 2013 | € 4,95
topfotograaf
uit helmond
GERARD VAN HAL
nationaal
en internationaal
KUNST EN CULTUUR AGENDA
gemeentemuseum helmond
COUP DE CHAPEAU
nieuwe
route van
KUNSTKWARTIER
helmond
CULTURELE
HOOFDSTAD 2018
ondernemer
van de editie
BAS TEEUWEN
kordater
en sterker
BETTY VAN DE WALLE

V E E S T R A A T 2 7 H E L M O N D | W W W . V A N O O R S C H O T M O D E . N L

WWW.VANOORSCHOTM ODE.NL
Helmond | Roosendaal | Boxmeer | Oss | Venray | Breda

Een woning kopen
maken we samen
weer leuk, vertrouwd
en verstandig.
hetwarewonen.nl
twee-onder-één-kap drie-onder-één-
De Veste
Stepekolk
Nog niet eerder vertoond:
• Tweekappers, driekappers en geschakelde buitenwoningen
in het deelplan Stepekolk (Brandevoort,
Helmond)
• Complete woningen met 3/4 slaapkamers en ruime tuin
• Inclusief complete keuken, luxe badkamer en
fraaie berging
• Maximale invloed op de indeling en afwerking
• Mogelijkheid starterslening
• Uitstekend bereikbaar en alle dagelijkse voorzieningen
om de hoek
en dat allemaal vanaf 194.000,- v.o.n.

kap
Wonen zoals het
ooit bedoeld is
Verkoop gestart!
Inmiddels is de verkoop van nieuwe tweekappers,
driekappers en geschakelde buitenwoningen in het deelplan
Stepekolk, tegen het centrum van Brandevoort, in volle
gang. Of je nu een starter of een doorstromer bent; voor
ieder wat wils! Als vanzelfsprekend heb je maximale invloed
op de indeling en afwerking van je toekomstige thuis.
De complete woningen worden aangeboden tegen een
Ontwikkeling
www.sdkvastgoed.nl
geschakeld
WAAR VOOR JE GELD
VANAF 194.000,- V.O.N
buitengewoon scherpe prijs en mocht het nodig zijn, kun je
wellicht gebruik maken van de starterslening. Zo maken we
een woning kopen weer leuk, vertrouwd en verstandig.
Welkom bij Het Ware Wonen. Wonen zoals het ooit
bedoeld is. Neem ook eens een kijkje op
www.hetwarewonen.nl en like ons op Facebook.
Interesse?
0492 ­ 549055

editoCULTURELE
HOOFDSTAD 2018
Dynamiek staat ook centraal bij de Culturele
Hoofdstad van Europa. Samen met Eindhoven,
Tilburg, Breda en Den Bosch gaan we voor de
Het is zomer! We hebben er al een paar dagen
van mogen proeven, maar we verwachten dat het
Grote Genieten van de zomer nu niet lang meer op
zich laat wachten. Met deze derde editie van het
HLMND Magazine luiden we de zomer in met de
Culturele Hoofdstad Eindhoven 2018. Gemeente
Helmond vindt het dan ook heel belangrijk om dit te
delen met alle Helmonders en dus hebben wij hier
drie volle pagina’s aan besteed. We gaan er volop
voor, Helmond gaat er volop voor!
mooiste parels uit Helmond. Ook nu hebben we weer
prachtige interviews en verhalen uit onze stad.
ARJAN BEVERS
En niet te vergeten, op onze cover hebben we
BEELDEND
Arjan Bevers. Wij zijn trots op Arjan, een van de beste
In deze editie is er veel aandacht voor beeld. En dan kappers van Nederland en tweedeprijs winnaar van
bedoel ik niet alleen de prachtige foto’s die er weer
in staan. Wij hebben een interview met Robert van
de Coiffure Award in de categorie dames.
den Broek. Een Helmondse regisseur die een film in UW MENING
Helmond maakt. Naast een première in Filmhuis heeft Ook na deze derde editie zijn wij benieuwd
de film ook een première in Tuschinski Amsterdam naar uw mening over HLMND Magazine. Over
gehad. Ik ben ervan overtuigd dat we deze film
de rubrieken, de vormgeving, de tekst, de
binnenkort ook op een van de Nederlandse
fotografie, uw impressie en uw eerste indruk,
zenders zien.
kortom over het gehele magazine.
Mail uw reactie naar info@helmondmagazine.nl
Ook hebben we een interview met onze
en win één van de vijf entreekaarten voor de
Helmondse topfotograaf Gerard van Hal. Ik had
tentoonstelling van Coup de Chapeau in
de eer om deze prachtige fotograaf op de foto te het Gemeentemuseum Helmon. Deze vijf
zetten. Hij is niet alleen een vakman, maar ook zeer entreekaarten worden verloot onder de eerste 25
betrokken bij alles wat met Helmond te maken heeft. reacties. Ik wens u veel lees- en kijkplezier.
DYNAMIEK
In het verhaal met Wim Strijbosch, directeur van
Poppodium Lakei, wordt duidelijk hoe hij Helmond
op de kaart heeft gezet in heel Nederland. Inmiddels
kennen diverse artiesten en bezoekers de weg naar
Lakei. Dit levert zeker een niet te verwaarlozen
dynamiek in Helmond.
Ugur Ozdemir
Hoofdredacteur
voorwoord
7

www.theaterspeelhuis.nl
Bestel nu uw kaarten
voor seizoen
2013-2014!
theater speelhuis
kromme steenweg 29, helmond
0492-587000
www.theaterspeelhuis.nl

colofon
www.helmondmagazine.nl
hlmnd magazine is een kwartaal
stads lifestylemagazine voor helmond
hoofdredacteur
VormgeVing & ontwerp
ugur ozdemir www.ugurozdemir.nl
eindredacteur
isabelle ruyters
redactie@helmondmagazine.nl
opmaak
ugur ozdemir
fotografie
ugur ozdemir, daniëlle verbeek,
hans boymanns, fotostudio etage 4 /
frank malipaard, www.1eye2you.nl
tekst
romy van der sande,
bernke van kreij, folly van dijk,
aldi van lierop, selena emeni
isabelle ruyters, marije goris
adVertenties / sales
sales@helmondmagazine.nl
contact
info@helmondmagazine.nl
de plaetse 178, 5708 zj helmond
social media
www.twitter.com/hlmndmagazine
www.facebook.com/helmondmagazine
drukwerk
drukkerij gewa b.v. b.a.
hoge mauw 130, 2370 arendonk / belgië
coVer foto
ugur ozdemir
coVer foto mede mogelijk gemaakt door
van oorschot mode
copyright
niets uit deze uitgave mag
openbaar worden gemaakt of worden
gereproduceerd door middel van druk,
fotokopie, film, internet of op welke andere
wijze dan ook zonder voorafgaande schriftelijke
toestemming van de redactie.
www.helmondmagazine.nl
wordt gehost door:
threvon internet services
eindredacteur
Isabelle Ruyters
Communicatieadviseur Isabelle Ruyters heeft een hart voor bladen maken.
Iedere nieuwe editie moet weer ‘de beste en de mooiste’ worden. Voor haar is
het belangrijk dat het HLMND Magazine een boeiend en kloppend geheel is. Iets
moois maken, dáár draait het om.
junior editor
Selena Emeni
Selena is geboren in Boxtel, en woont al tien jaar in het centrum van Helmond.
Ze is in de afstudeerfase van haar opleiding ICT media design aan de Fontys
University. Verder werkt ze parttime bij Grillmaster restaurant, gevestigd in de
Ameidestraat. Ze houdt van inspireren, creëren en ontwerpen en is
een persoon van leven en laten leven.
trainer, coach en ondernemer
Patricia Beumer
Patricia heeft een enorme passie voor het ontwikkelen van mensen.
Dit doet zij door middel van individuele begeleiding en teamontwikkeltrajecten.
In beide gevallen is haar aanpak fris, doelgeleid en vooral gericht op doen en
ervaren. Voor HLMND magazine schrijft zij prikkelende artikelen over
persoonlijke ontwikkeling.
www.ontwikkelenmetpit.nl
fotograaf
Hans Boymanns
Hans Boymanns is geboren en getogen in Mierlo-Hout. Sinds 2001woont hij in
Brandevoort. Fotografie is zijn grote passie. Onlangs heeft hij zijn vakopleiding aan
de fotovakschool in Boxtel afgerond. Voor HLMND Magazine fotografeert hij ‘het
Helmondse’ met een eigen kijk op beeld. Als trotse Helmonder vindt hij het een
voorrecht om bij te kunnen dragen aan HLMND Magazine.
www.hansboymanns.nl
Helmond
Magazine is ook
beschikbaar voor
op je tablet, pc
en mac.
Download
de PDF op:
www.helmondmagazine.nl
onder het menu
download.
contributors
9

10
inhoud
- 07 -
voorwoord
van Onze hOOFdredacteur
- 09 -
Colofon &
cOntriButOrs
home
Juni 2013
JaarGanG 2
nO.03
- 12 -
BinnenkiJk
een authentieKe Jaren
dertiG WOninG
- 22 -
diva’s van helmond
ieder met een ander verhaal,
maar stuK vOOr stuK echte
diva’s. PrachtiGe dames met een
BiJzOnder GevOel vOOr stiJl, in
mOde, in PersOOnliJKheid en in
WOnen. een mOOie serie met een
chique KiJK OP Onze stad.
- 32 -
helmond Centrum
a niGht tO rememBer
centrum
16
CoverstorY
arjan kon kiezen voor een baan
in een prestigieuze londense
kapperszaak, maar tóch koos hij
voor helmond. “Het klinkt als een cliché,
maar het is écht waar dat wanneer je haar
goed zit, je je beter voelt. Dat zie ik dagelijks.”

- 34 -
gerard VAN HAL
“miJ Gaat het Om de mensen”
- 37 -
cOlumn Brandevoort
- 38 -
lakei zet helmOnd OP Kaart!
- 42 -
alles over niets
een intervieW met
rOBert van den BrOeK
- 46 -
miJn autO landrover
- 48 -
gemeentemuseum
helmOnd cOuP de chaPeau
- 56 -
kunstkwartier
KunstKWartierBOOm
film
inhoud
52
arChiteCtuur
Bas gijselhart wil de kijker iets laten beleven.
deze getalenteerde fotograaf is begonnen als architect.
hij doet er alles voor om zijn opdrachtgevers (vaak architecten
en projectontwikkelaars) met zijn beelden te verrassen.
kunst
- 59 -
column
cOlumn Centrum
- 60 -
ondernemer Bas teeuWen
- 64 -
reizen rOute naPOléOn
- 68 -
100 Jaar BiBliOtheeK helmOnd
- 73 -
sport cOlumn
- 74 -
Culturele hoofdstad
helmOnd is er BiJ in 2018!
- 78 -
cultuur
interView
BettY van de walle
als mensenmens staat ziJ aan het
rOer van het elKerlieK zieKenhuis
- 84 -
verlangen
PersOOnliJKe OntWiKKelinG
- 87 -
Columns
‘t haaGJe & dierdOnK
- 88 -
interView
ali messaoudi
cOlOurs OF helmOnd
- 92 -
ons huis de veste BlOK 7
- 94 -
Boeken
dOOr de rOiJ en BOschman
- 96 -
kunst en Cultuur agenda
reGiOnaal, natiOnaal en
internatiOnaal
agenda
11

12
foto: daniëlle verbeek
genieten
Je hoort het vaak: Het mooiste van het reizen is
toch wel het weer ‘thuiskomen’. Zonder veel op
reis te zijn, is dat voor ons een dagelijkse ervaring.
Het is heel goed toeven in onze, pas verworven,
authentieke jaren dertig stek nabij het centrum
van Helmond. Met het behoud van zoveel mogelijk
karakteristieken hebben we twee jaar lang
grondig geklust. Nu kunnen we dan ook grandioos
genieten van alles om ons heen en van het met de
dag en de seizoenen veranderende licht zoals dat
bij ons van alle kanten binnenstroomt.
Er staan nog véél projecten in de planning; het
realiseren maakt de voldoening des te groter.
Eigen haard is daarmee echt goud waard! Stap
voor stap werken we de ‘home sweet home’
wensenlijst af en op de ‘nu even niet’ momenten
zijn we op stap in het centrum dat om de hoek ligt.
Het is GENIETEN met hoofdletters en we hopen
dat in ons Helmond nog héél lang te mogen!
Reinout Hooghiemstra

innenkijk
13

STEENWEG 32A HELMOND 0492-527469
15

16
“ik doe er
alles aan om mijn
klanten goed aan te
kunnen voelen”
ik heb
gekozen
voor
passie
mijn

arjanbevers
Hij kon zó beginnen bij de fameuze Haarsalon van Tony en guy in
londen. ze waren laaiend enTHousiasT over de jonge kapper uiT
vlierden. een inTernaTionale carrière lag voor arjan bevers in HeT
verscHieT. maar Toen Hij, 22 jaar jong, op de valreep de mogelijkHeid
kreeg om avanTi kappers aan de Helmondse sTeenweg van zijn baas
over Te nemen, Hoefde Hij nieT lang na Te denken. Tony en guy
Hadden HeT nakijken.
tekst: bernke van kreij foto’s: ugur ozdemir
kleding: van oorschot mode
Arjan wil graag de beste zijn. Eigenlijk in alles
wat hij doet. Of het nu koken, knippen of
wielrennen is. Hij legt de lat altijd hoog voor
zichzelf. “Dat zit er nu eenmaal in. Maar ik vind
het geen lastige eigenschap. Ik zie het ook niet
als een competitie met anderen. Dat doe ik
alleen voor mezelf. Alles wat ik doe, doe ik met
overtuiging. Dat begon al toen ik heel jong was.
Met sporten bijvoorbeeld. Met zwemmen wilde
ik eigenlijk de snelste zijn, maar dat lukte niet.
Dus stelde ik mijn doel bij, maar wel op niveau.
Ik moest van mezelf alle zwemdiploma’s halen
die er waren. Hetzelfde met judo. Ik was een
klein manneke, kon dus onmogelijk al die grote
jongens verslaan. Maar ik kon natuurlijk wel de
zwarte band halen. Dus werd dat het doel. Ik
ga altijd voor het hoogst haalbare voor mezelf.”
SWITCHEN
Bij de meeste kappers-in-de-dop begint het
met het kaalknippen van de poppen van zuslief.
Maar bij de familie Bevers in Vlierden waren
geen poppen voorhanden. De twee jongens
speelden gewoon met autootjes en maakten
boomhutten in de buurt. Toch was het al
vroeg duidelijk dat de jonge Arjan iets ‘met zijn
handen’ zou gaan doen. De timmermanszoon
ging dan ook vol goede moed naar de LTS
in Deurne. Maar na twee jaar maakte hij
samen met een vriend de overstap naar de
opleiding uiterlijke verzorging. “Misschien wel
een bijzondere switch, maar niemand die er
vreemd van opkeek of er iets van vond. Het was
prachtig om met schoonheidsverzorging bezig
te zijn. Ik genoot van haren vlechten, krullers
inzetten. Dat was mijn eerste kennismaking
met het kappersvak, ik was meteen verkocht. Ik
wilde een hele goede kapper worden, zo niet
de beste.”
HULPJE
Niet lang daarna vertrok Arjan naar de
kappersschool in Veldhoven en combineerde
dat met een baantje bij haarsalon Antoine in
Asten. Eén dag naar school, vier dagen werken.
“Maar knippen was er in het begin helaas nog
niet bij. Als beginnend kapper ben je vooral
hulpje. Haren wassen, de vloer vegen, verfjes
mengen. Voor een ongeduldig type als ik, viel
het niet mee. Ik had me suf geoefend op van
die kapperspoppen en ik wilde onderhand
wel eens zelf knippen. Ik was ervan overtuigd
dat ik het kon. Maar mijn baas was streng. Zijn
salon had een hele goede naam en dan laat je
je klanten natuurlijk niet door een onervaren
broekie knippen Achteraf snap ik dat heel
goed van hem. Ik ben daar nu zelf ook heel
terughoudend in. Mensen komen voor de
kwaliteit. Je kunt je dan niet permitteren dat er
iemand knipt waar je nog niet 100 procent van
overtuigd bent.”
EIGEN WEG
Ongeduldig als Arjan was, ging hij zijn
knipkunsten uitproberen in de kennissenkring.
Zijn eerste klant was een goede vriend die hij
met een tondeuse te lijf ging. “Natuurlijk was
het spannend. Eerst heel voorzichtig kleine
stukjes en daarna flink de tondeuse er in.
Van die opgeschoren zijkanten waren toen
helemaal hip. Het eindresultaat zag er goed uit.”
Niet lang daarna kwam daar moeder Bevers
bij. Vervolgens de tantes en de buurvrouwen.
“Het begon met verven, een beetje bijknippen
en zo steeds verder. Niet te ingewikkeld. Ik
was op een gegeven moment zo’n beetje elke
avond op pad om vrienden en kennissen thuis
te knippen. Toen heb ik echt mijn vlieguren
gemaakt.”
cover
interview
17

18
inmiddels is
hun liefde
bezegeld met
twee prachtige
zoons, Noah
en Quinn

GROTE STAP
Het ging de knipgrage Arjan niet snel genoeg in
de salon in Asten. Hij was negentien toen hij zijn
geluk beproefde bij Avanti in de grote stad, in
Helmond. Philip Smeets, de toenmalige eigenaar
van Avanti, zag in Arjan wat hij zelf ook in zich had;
een gedreven, ambitieuze en vooral hele goede
kapper. “Er ging een wereld voor me open. Niks
eerst hulpje. Ik was meteen één van de kappers,
maakte deel uit van een topteam. Ik groeide met
de dag.”
“Philip was een gedreven leermeester. Hij hield
ook van uitdagingen. Ik werkte er net een paar
maanden toen hij me meenam naar de uitreiking
van de Coiffure Awards, zeg maar de Nederlandse
Oscars voor de kappersbranche. Ik vond het
prachtig om te zien hoe dat er aan toe ging.
Ik dacht meteen: dat wil ik ook. Ik wil de beste
worden in mijn vak.”
‘Ik heb zelf niet zo
heel geweldig haar.’
LONDEN
“Ik begon steeds vaker te fantaseren over mijn
toekomst. Aan de ene kant wilde ik eigenlijk
wel een eigen salon, en aan de andere kant
wilde ik ook mijn geluk op internationaal niveau
beproeven. Ik had inmiddels een mooi portfolio
opgebouwd. Met die map onder mijn arm ben
ik op een dag naar Londen gegaan, naar de
beroemde kappers Tony en Guy. Ze waren onder
de indruk van mijn werk. Ik kreeg vrijwel direct een
baan aangeboden. Ik stond op het punt om naar
Londen te vertrekken, toen Philip mij het aanbod
deed Avanti Kappers van hem over te nemen.
Daar hoefde ik niet lang over na te denken.”
“Met mijn vader en broer, die ook timmerman
is geworden, hebben we vervolgens de hele
zaak van onder tot boven verbouwd. Ik wilde er
helemaal mijn kapsalon van maken, het moest
helemaal top worden. Het was natuurlijk ook wel
enorm ruig, op je 22ste je eigen kapperszaak.
De lat legde ik weer hoog. Het oude team bleef
gewoon in dienst. Een geweldige leuke groep
mensen en allemaal topkappers. We hebben er
direct met z’n allen de schouders onder gezet.”
COIFFURE AWARDS
“Er zijn wel eens mensen die me vragen of
Helmond niet te klein is voor me. Dat Avanti
naar de Randstad moet verhuizen of daar ook
een vestiging opent. Dat vind ik onzin. Mensen
rijden ook naar Sluis, in een uithoek van Zeeland,
om daar in een Michelin-sterrenrestaurant te
eten. Dan rijden ze voor een goede kapper ook
heus wel naar Helmond. Ik zit hier prima. Morgen
komt er bijvoorbeeld een dame uit de buurt van
Rotterdam. Die heeft op internet zitten zoeken en
wilde per se door mij geknipt worden. Hoeveel
kappers rijdt die dame wel niet voorbij voordat ze
hier is? Dat is toch geweldig.”
Dat mensen van heinde en verre naar Helmond
komen om bij Avanti geknipt te worden, heeft
Arjan ook te danken aan de Coiffure Awards,
de meest prestigieuze prijs die je als kapper in
Nederland kunt winnen. De afgelopen 11 jaar
werd Avanti maar liefst 34 keer genomineerd.
Vorig jaar won Arjan zijn eerste award, voor Heren
Zuid-Nederland. “Eindelijk, want genomineerd
zijn is leuk, je gaat toch voor de winst.” Dit jaar is
Avanti maar liefst vier keer genomineerd en in de
categorie Dames is de tweede prijs gewonnen.
“We zijn daar als salon ook wel echt trots op.”
MOOIER MAKEN
“In mijn vak heb je een hele grote verantwoordelijkheid,
vergis je niet. Klanten geven zich
volledig aan je over, ze moeten je volledig kunnen
vertrouwen. Het liefst geef ik advies wanneer
iemand een heel ander kapsel wil. Ik kijk dan
samen met de klant, wat er het beste bij hem
of haar past. Soms verwachten mensen echt
wonderen van je. Dan komen ze met een plaatje
aan van Sylvie van der Vaart of Jennifer Aniston
aan zetten. Ze weten dan vaak niet dat er bij
die mensen de hele dag iemand met een föhn
achteraan rent om het kapsel in vorm te houden.
Je moet natuurlijk wel realistisch blijven.
Ik doe er alles aan om mijn klanten goed aan te
kunnen voelen. Iemand kan doodongelukkig
worden van een iets te korte pony, terwijl ik vind
dat het wel mooi is. Het klinkt misschien als een
cliché, maar het is écht waar dat wanneer je haar
goed zit, je je beter voelt. Dat zie ik dagelijks. Ik
probeer mensen ook altijd net iets mooier naar
buiten te laten gaan.”
‘Met creativiteit en
vakmanschap mensen
mooier maken, een
dankbare wereldbaan.’
ONVERGETELIJK
Zichzelf knippen, dat doet-ie niet. “Dat gaat ook
niet. Ik laat me door mijn team knippen, elke keer
iemand anders. Ik heb zelf niet zo heel geweldig
haar. Verkeerde genen denk ik. Mijn moeder en
broer hebben allebei van dat dikke, krullende haar.
Vèrrekenshaar, noemden wij dat vroeger. Ik heb
helaas meer van mijn vaders kant meegekregen:
snel dunner wordend haar met zelfs een kalende
plek op het achterhoofd. Niet wat je wenst, maar
ja, het is niet anders.”
Natuurlijk zijn er ook onvergetelijke momenten
in het kappersvak. Zoals laatst, toen Arjan een
vrouw mocht knippen die na een lange periode
‘Ik wilde een hele
goede kapper worden,
zo niet de beste.’
van chemokuren haar pruik wilde afzetten.” Haar
haar was weer wat gegroeid en ze durfde het
aan om weer gewoon over straat te gaan. Nadat
ik het had geverfd, geknipt en gestyled, stonden
er tranen van geluk in haar ogen. En bij mij ook.”
Of de keer dat een meisje met lang haar, na flink
twijfelen, in samenspraak met Arjan had besloten
dat ze een nieuw, kort kapsel wilde. “Ik was vol
goede moed aan de achterkant begonnen om
er flinke stukken af te halen, totdat ze ineens zag
hóe kort het werd. Ze raakte bijna in paniek, want
dat had ze nooit bedoeld. Tja, wat doe je dan? Ik
heb er toen een mooie bob van gemaakt. Op zo’n
moment moet je proberen er het nog het beste
van te maken.”
ONTMOETING
En dan nog die ene keer dat er een bloedmooie
vrouw met prachtige, lange, blonde haren
binnenwandelde. Een collega was haar aan het
knippen, toen ze me er even bij riep voor wat
advies. Met een smoesje heb ik het werk van
mijn collega overgenomen. Ik wilde haar per se
knippen. Dat was mijn eerste kennismaking met
Mireille, de vrouw van mijn leven.”
Inmiddels is hun liefde bezegeld met twee
prachtige zoons, Noah en Quinn. Of die ook de
kappersgenen van papa hebben, weet Arjan
nog niet. “Maar Noah staat wel geboeid te kijken
wanneer ik thuis Mireilles haar föhn. ‘Mama,
mooie haren’, zegt ie dan. We zullen wel zien
wat zij later worden. Het maakt me ook niet
uit. Ze moeten gaan doen waar ze gelukkig van
worden. Ik had van tevoren nooit gedacht dat
ik kapper zou worden. Maar ik heb ontdekt dat
dit voor mij het mooiste vak van de wereld is. Ik
kan hier alles van mezelf in kwijt. Met creativiteit
en vakmanschap mensen mooier maken, een
dankbare wereldbaan.”
Arjan Bevers - Avanti Kappers
www.avantikappers.nl
@avantikappers
www.facebook.com/avantikappers
Steenweg 19B Helmond
Tel 0492-527010
19

Uw tandarts in Brandevoort
Kom binnen, adem de fijne sfeer van ons prachtige pand, ontspan en voel u thuis.
De Veste Tandartspraktijk nodigt u uit in de spreekkamer en heeft tijd voor u.
Loop binnen voor uw gebit, wandel naar buiten als geheel(d) mens.
Uw gebit is belangrijk voor u, u bent dat voor ons.
Maak vrijblijvend een afspraak en laat u informeren.
Op dinsdag
en woensdag
tot 20.00 uur
geopend!
De Veste Tandartspraktijk | De Plaetse 34 | 5708 ZJ Helmond | Tel. 0492 - 746012 | info@deveste.nl | www.deveste.nl

Hello
HelMon d

serie
interview
22
diva s
helmondse
’
Helmondse diva’s. zo Hebben we deze serie beTiTeld. in parijs, londen en in andere
meTropolen kom je ze in dozijnen Tegen. iedere millimeTer van de sTraaT zou je overdrijvend
kunnen zeggen. maar in Helmond? daT was even zoeken! wij Hebben voor deze ediTie vier
dames (op leefTijd) die modebewusT zijn voor u geporTreTTeerd.
Je komt ze in elke metropool tegen, de
meest excentrieke, charmante, chique
dames met een mooie leeftijd. Zonder
mode te definiëren, en het zo breed
mogelijk te bekijken zijn we op zoek
gegaan naar de diva’s die in onze kleine
metropool rond lopen.
De afdruk van het verleden, dat Helmond
een arbeidersstad is, en met de nuchterheid
van “doe normaal dan doe je gek genoeg”
kom je niet makkelijk tot de horizon van
een stad. In New York, Londen, Parijs,
Milaan wordt er niet omgekeken naar de
meest excentrieke geklede dames. De vrije
geest en je te kunnen uiten door middel
van kleding zijn elementen om van een
doorsneeplaats een wereldstad te creëren.
Ze liggen niet voor het oprapen, maar met
trots hebben we een reeks diva’s gevonden
die de uitstraling hebben van een
stadsmens. Ze doorbreken het ingeprente
imago van Helmond en bevestigen dat
Helmond een moderne, hippe stad is.
tekst: selena emeni foto’s: ugur ozdemir
Stuk voor stuk zijn het dappere dames
die op de foto durfden, zien en gezien
willen worden. Ze bewijzen dat mooi zijn
niet is gekoppeld aan leeftijd. De rimpels
worden voor lief genomen en doorbroken
door hun jonge geest. De ‘diva’s’ zijn
opvallende verschijningen en het lijkt alsof
ze allemaal een patent op jeugdigheid
hebben. De kledingstukken die ze vol
trots en vertrouwen dragen, de zekerheid
die met de leeftijd komt, en momenten of
herinneringen die worden gekoesterd zijn
fascinerend.
Ze laten zien dat mode niet voorgeschreven
hoeft te worden door de modehuizen.
Door de jaren heen hebben ze hun eigen
stijl ontwikkeld. Maar behalve stijl is de
creatieve geest vastgelegd op de foto. We
hebben te maken met mooie dames, die
inhoudelijk zelfs nog mooier zijn.
Ze hebben elk hun eigen verhaal, dat ze
openhartig hebben verteld. Sommigen
zullen u verbazen, u meesleuren, voor
een glimlach zorgen. Sommigen zullen u
inspireren met hun gevoel voor mode.

24
“de mantel-
pakjes van
Chanel
waren
een
revolutie.”

miekeluijben
ze is geboren in Helmond op 1 december 1949,
jongsTe uiT een gezin meT drie kinderen. een
na- oorlogs kind, ofTewel een babyboomer. ik
kijk nog even op mijn Horloge en bel aan bij een
mooie vrijsTaande woning in mierlo, waar HeT
voorTuinTje perfecT is onderHouden. nieT veel
laTer gaaT de deur open, een pracHTige dame
begroeT mij meT Haar felblauwe ogen. “ik Heb neT
koffie gezeT, kom binnen” zegT ze meT een
warme glimlacH.
Ze kwam al vroeg in de stoffenwinkel Van Laarhoven
Jaspers, aan de Noord Koninginnewal. De winkel
was van haar oma die prachtige kleurrijke stoffen
had. “Als ik er nu nog langsloop, zie ik het voor me”,
zegt ze wegdromend. “Oma was altijd druk bezig en
dankzij haar is mijn interesse in kleding begonnen.
Het was zo mooi om haar aan het werk te zien, ik
heb altijd zelf ook een boetiek willen hebben”, zegt
ze. “Helaas is dat er nooit van gekomen.”
Getrouwd, moeder van twee zonen en trotse oma
van drie kleinkinderen. De energie spat er van af bij
deze classy dame. Samen met haar man spendeert
ze haar tijd graag aan de kleinkinderen. “Belangeloos
en liefdevol”, weet ze me te vertellen terwijl er om
haar mondhoeken een glimlach speelt.
Ze is geboren in Helmond waar ze haar jeugdjaren
met plezier heeft doorgebracht. Na haar opleiding
leerde ze haar man kennen en verhuisde ze naar
Mierlo. “Ik heb mijn liefde niet willen opgeven voor
de liefde voor een stad. Maar je zult mij vaker in
Helmond zien dan in Mierlo. Helmond is een stukje
van mij, dat pakt niemand mij af.”
Terwijl we verder babbelen komt de geur van haar
parfum vrij die de kamer heerlijk vult. Ik herken
deze geur, Paris van Yves Saint Laurent. Even dwaal
ik af, maar focus me weer gelijk op het gesprek. Zo
houdt deze modieuze dame zich bezig met kunst en
gaat ze eens in de twee maanden er op uit om met
vriendinnen verschillende musea te bezoeken. “Ik
was laatst in Nijmegen waar ze een expositie hadden
over de 18de eeuw. De klederdracht van toen
was heel indrukwekkend”, lacht ze en voegt
eraan toe dat vrouwen nu gelukkig met een
broek voor de dag mogen komen. Ze legt me
uit dat het een revolutie was, de mantelpakjes
van Chanel. De eerste mannelijke, maar tevens
o zo chique kleding, die Gabrielle Chanel in
1954 introduceerde.
Ik vraag wat verlegen of ik een kijkje mag nemen
in haar klerenkast, waarop ze met trots “natuurlijk”
antwoordt. We lopen via de woonkamer naar boven.
De woonkamer ziet er strak uit, heel modern en
symmetrisch. Maar gek genoeg oogt en voelt het
heel warm. Eigenlijk zie ik deze dame terug in haar
interieur. Een mooie dame, die er perfectionistisch
uitziet maar, zodra je haar kent, heel warm is .
In haar walhalla van kleding aangekomen, zie ik een
Stroke jasje hangen. Ik hoop ook ooit een mantelpak
in mijn garderobe te kunnen hangen. Ik baan me
een weg tussen de vele hoeden, broeken, jurken en
sjaaltjes. “Ik winkel overal zoals bij Boetiek 4More in
Brandevoort of Claudia Sträter in Eindhoven. En mijn
make-up koop ik bij La-Feuillette aan de Kerkstraat.
Het geeft me een goed gevoel, als ik weer een
mooi item aan mijn garderobe kan toevoegen. Al
vindt mijn man Peter het onnodig”, zegt ze met een
knipoog. Ik pak een kleurrijk sjaaltje en krijg te horen
dat het een zijden sjaal is die wel twintig jaar oud is.
Er zit een verhaal achter weet ze me nieuwsgierig
makend te vertellen. Maar helaas moet ik weer gaan.
Wat voor verhaal zal er toch achter de sjaal zitten...
25

26
“de auto laat
ik staan en
ik spring op
mijn fiets...”

nellyclaassen
ze is geboren in Helmond op 10 februari 1945. nelly
claassen speelde al vroeg meT HeT poppenHuis
daT Haar vader Had gemaakT. ze nodigde dan ook
al Haar vriendinnen uiT op de THee. zo gasTvrij is
Haar onTvangsT nu nog. ze is een mensen- mens
en laaT zicH nieT kennen. ze komT uiT een gezin daT
besTaaT uiT een vader, een moeder en een zus. een
gezin waar alles in HeT Teken van inHoud sTond.
verrijking, normen en waarden.
Ik parkeer mijn auto op het achterterrein
waar plaats is voor twee auto’s. Maar door
mijn parkeervaardigheden past mijn eigen
auto er amper in. Snel stop ik een kauwgom
in mijn mond, alsof dat mijn verkoudheid kan
verhullen. Ik controleer of mijn nieuwe lipstick,
nr 96 van Chanel genaamd excentriek, niet te
excentriek is. Terwijl ik twijfel of ik mijn lipstick
af moet doen, zwaait de achterdeur open. Een
blonde dame met een elegante houding staat
in de deuropening. Ze lacht warmhartig en kijkt
hoe ik heb geparkeerd. “Kom snel binnen”, zegt
ze, terwijl ik haar blozend groet.
“Mijn man Harry en ik hebben dit huis samen
gebouwd. Ik werkte overdag en ’s avonds
kwam ik thuis en gingen we verder klussen.” Na
een korte wandeltocht door haar huis komen
we aan in de salon. Het is een fraaie woning,
mooi ingericht waar de balans van kleuren
goed tot zijn recht komt. Ze heeft donker hout
gecombineerd met crème. “Zal ik lekker thee
zetten of lust je wat anders te drinken?” vraagt
ze, terwijl ze haar rokje recht strijkt. Ik zie overal
boeken en tijdschriften. Ze zijn zo perfect in het
interieur verwerkt dat ik me begin af te vragen
of het puur decoratief is bedoeld. Maar niets is
minder waar.
“Na de Mulo ben ik gaan werken op kantoor
bij Vlisco. Er was in die tijd een groot verschil
tussen mannen en vrouwen op het werk. Ik
moest zelfs ontslag nemen toen ik trouwde.
Kun je je dat nu nog voorstellen?”, vraagt ze
terugdenkend aan de jaren. “Na de Vlisco ben ik
het onderwijs ingerold en na het volgen van de
benodigde vervolgopleidingen werd ik hoofd
van de centrale administratie bij het huidige
ROC. Ik heb er drieënveertig jaar met veel
plezier gewerkt.” Ik heb een pientere dame
voor me, dat is zeker. En dat wordt mij meer
bevestigd als ze vragen begint te stellen over
mijn achtergrond. “Wat zijn je kerntaken als
editor?”, vraagt ze me. Ik moet er van lachen.
“Ik stelde toch de vragen?”
Ze heeft een prachtige groene jurk van Cavalli
aan met bijpassende Prada stiletto’s. Alleen
weet ik niet of ik jaloers moet worden op haar
jurk of op haar figuur. “Ik fiets elke dag een uur.
Of ik nu naar de politieke vrouwen of naar het
filmhuis ga, de auto laat ik staan en ik spring
op mijn fiets.” Ik trek snel mijn buik in en begin
me schuldig te voelen over de hamburger die ik
gisteren naar binnen heb gewerkt.“ In 1980 ben
ik van Helmond naar Bakel verhuisd. Het enige
dat ik in Bakel doe, is prettig en comfortabel
wonen. In Helmond leef ik! Ik ben er geboren
en getogen en bovendien heb ik er gewerkt.
Helmond voelt dus voor mij als thuiskomen, zo
vertrouwd. Helmond is een krachtige stad en
door mijn verbondenheid fiets ik er nog altijd
graag naartoe”, zegt ze lachend.
We neuzen rond in haar klerenkast die iets
weg heeft van een boetiek. Haar vestjes en
truien heeft ze op kleur gesorteerd, waardoor
het net een regenboog van kleuren is die in
elkaar over lopen. De merken vliegen om mijn
oren; Moschino, Cavalli, Brunello Cucinelli
en vele anderen. Ik zie een diep uitgesneden
marineblauwe jurk hangen. Als ik die uit de kast
haal zegt ze: “Ah, dat is mijn favoriete jurkje van
een vorig seizoen maar dat gaan we zeker niet
gebruiken voor deze fotoshoot”. Ik kijk haar
verbaasd aan. Ze weet precies wat ze wil.
Een modieuze dame met niet alleen een label,
maar met een brede horizon, die ze nog
steeds verbreedt.
27

28
“ik golf
18 holes
zonder
kar.”

trudywoolderink
Trudy woolderink werd geboren in rijssen
op 4 december 1931. ze komT uiT een gezin
meT Twee broers en Twee zussen. van Huis
uiT Hadden ze een sTeenfabriek. ik bel deze
dame op en groeT Haar vriendelijk aan de
Telefoon. ik Hoor een HarTelijke sTem aan de
andere kanT van de lijn. na een uiTgebreide
rouTebescHrijving Te Hebben gekregen, geef ik
aan daT ik over Tien minuTen voor
Haar deur zal sTaan.
Ik besluit om de auto thuis te laten en te
voet te gaan, ze woont immers dicht bij mij.
In de verte zie ik iemand staan, ze heeft een
mooie strakke jeans aan met een fleurig tricot
vestje erop. Nee, dat kan ze niet zijn. De dame
waarmee ik heb afgesproken is immers 81
jaar. De dame in de verte wuift naar mij.
Ik word hartelijk ontvangen in haar fraaie
woning aan de Kanaaldijk, die warm en
klassiek oogt. “Lust je koffie?”, vraagt ze
opgewekt. Dan begint ze te vertellen: “Mijn
man en ik hadden een destilleerderij in
Twente. Na zijn overlijden ben ik met mijn
zoon en dochter naar Helmond verhuisd. Het
is alweer veertig jaar geleden. Je hoeft niet
in Helmond geboren te zijn om je hier thuis
te voelen, het is een mooie stad en tevens
bourgondisch. In al die jaren heb ik veel zien
veranderen, het is een krachtige stad met
dynamiek.” Ze pakt elegant haar kopje koffie
en neemt een slok terwijl ze ver uitkijkt naar
buiten. Alsof ze door de jaren heen kijkt, met
een tevreden glimlach.
Haar zoon Ferdinand woont in Parijs en heeft
twee kinderen. “Ik mail af en toe met mijn
kleinkinderen, maar door mijn gebrekkige
Frans zijn het helaas korte mailtjes”, zegt ze
lacherig. “Gelukkig komen ze tijdens vakanties
vaak naar Nederland.” Haar dochter Jacqueline
heeft ook twee kinderen. “Mijn kleinkinderen
zijn mijn trots en levenslust.”
“Ik heb jaren gewerkt in de modezaak van
mijn dochter, de gekste combinaties heb
ik gezien. Zo combineerden ze een beige
gestreepte rok met een geruit truitje. Totaal
niet volgens de mode van toen, maar mode
heeft voor iedereen een andere definitie en
dat moet ook. Je moet je goed kunnen voelen
in wat je draagt. Je moet niet iets dragen
omdat het mode is, het moet je staan.” Ze wipt
vrolijk haar voetjes op en neer en wijst naar
haar schoenen, ze heeft stoere veterschoenen
aan. “Dames van mijn leeftijd zeggen dat ik
mannenschoenen aan heb en het niet past
bij mijn leeftijd. Ik trek me er niets van aan.”,
zegt ze lachend met een stoute blik. Ik moet
toegeven dat het hele trendy schoenen zijn.
Deze stijlvolle dame staat regelmatig op de
golfbaan ‘het Woold’, in Asten-Heusden. In
gedachten zie ik haar al in de golfkarretjes
rondrijden, maar dan onderbreekt ze me
alsof ze mijn gedachten leest. “Ik golf 18
holes zonder kar! Golfen houdt de “chi” in
beweging.”
We lopen door haar kledingkasten. Ze heeft
een winter- en een zomergarderobe. “Ik
heb net de zomerkast opgeruimd, laat de
zomer maar komen, dan kan ik mijn nieuwe
aanwinsten dragen”, zegt ze terwijl ze een
zijden broek tevoorschijn haalt met gouden
gestikte siersels, prachtig. “Ik winkel wel
overal, met name op de Steenweg.” Ik zie
vele grote dozen liggen en vraag wat erin zit.
Ik mag ze openmaken. Zodra ik de deksels
eraf haal zie ik chique hoedjes die stuk voor
stuk handgemaakt zijn. Stuk voor stuk. Een
Parisienne zou er jaloers op zijn…
29

30
“soms werd ik
door de nonnen
van school
terug naar huis
gestuurd, mijn
mouwtjes waren
te kort.”

jokesmeulders
op 6 maarT 1949 werd joke smeulders
in Helmond geboren. een dame zonder
complexen, eigenlijk een voorbeeld voor
velen. je HebT mensen in HeT leven die kijken
en je HebT mensen die zien. zo is joke een
bijzondere dame meT een even zo bijzonder
kijkperspecTief. meT Haar mobiele Telefoon
die ze nooiT geHaasT zal opnemen, maar je
alTijd Te woord zal sTaan. een ecHTe dame
die in de kunsT Haar eigen module HeefT
onTwikkeld, nooiT klaar zal zijn meT werken
en meT beide voeTen op de grond sTaaT.
Ze is opgegroeid in een gezin met moeder,
vader en zus. Moeder werkte als een van de
eerste vrouwen in de bouw. Haar man en zij
hadden een bouwbedrijf. “Daar stond ze dan,
mijn moeder, lang slank postuur en met een
gracieuze houding op de bouw” vertelt ze met
volle trots. “Vergis je niet, want mijn moeder
kon prachtig breien en was altijd koninklijk
gekleed.” Nachten achter elkaar breide haar
moeder de mooiste kledij voor haar kinderen.
Al op jonge leeftijd ging Joke zich uiten met
haar kleding. “Soms werd ik terug naar huis
gestuurd van de meisjesschool, omdat mijn
kleding niet gepast was. De nonnen draaiden
dan lappen stof om mijn armen, omdat ik
te korte mouwtjes had.” Ze lacht schaterend
terwijl ze me dit vertelt en vervolgens vraagt
ze of ik thee lust. Ze heeft haar huis smaakvol
modern ingericht, maar oogt ook sereen. Een
tegenovergestelde weerspiegeling van haar
drukke leven. Ze werkt nog volop, heeft vele
werken op haar naam staan en met pensioen
zal ze nooit gaan. Terwijl ik kijk naar het
papierwerk dat op haar bureau ligt, komt ze
terug met een sierlijke pot thee.
Op haar derde leerde ze al breien, deze
geboren kunstenares. Ze was dol op de
tekencursus die haar oma kocht. “Tekenen
heb ik altijd gedaan, dat is mijn passie”, zegt
ze terwijl ze zwaait met het HB potloodje
dat ze vast heeft. “Ik ben altijd de jongste
in de klas geweest. Ik was veertien op de
naaischool, terwijl de andere vrouwen in de
twintig waren.”
Ze heeft haar trouwjurk zelf in elkaar genaaid.
“Ik zal mijn trouwjurk altijd bewaren”
zegt ze met een heimelijke blik.
Op haar 32ste was ze de oudste van
de klas, toen ze haar studie aan de
Kunstacademie in Eindhoven begon. “Ik
ging met een vriendin mee naar de open
dag. Toen we er rondliepen hoorde ik
een leraar zeggen: “Nog twee macraméhuisvrouwtjes”
(een handwerktechniek
die in de jaren ‘80 populair was). Woedend
thuis aangekomen, belde ik de academie
op om een klacht in te dienen. Het gesprek
eindigde met een uitnodiging voor het
toelatingsexamen.”
Getrouwd, moeder van drie kinderen,
waarvan de jongste een extra rugzakje had,
en fulltime het huishouden draaiend houden.
Het is haar toch gelukt om af te studeren aan
deze pittige opleiding.
“Lust je een kop soep?” Ze komt warm en
moederlijk over, terwijl ik haar in mijn hoofd
bestempelde als een workaholic. Beschaamd
bedank ik haar, en mijn ogen vallen op haar
laarzen. “Hip toch, Hunter laarzen voor een
oma van vier kleinkinderen.” Over haar stijl
valt niet te twisten, ze is een modemens.
Met prachtige items in haar kast die allemaal
een bijzonder verhaal hebben. Ze ploft
nonchalant neer op een bankje, terwijl ik
verder snuffel in haar garderobe. Ze heeft
rode handschoentjes van fijn afgewerkt leer
met studs erop. “Studs zijn de trend van dit
jaar”, roep ik wijzend naar de handschoenen.
“Ik heb die handschoenen een paar jaar terug
zelf afgewerkt”, antwoordt ze.
Je hebt mensen die de trends volgen, maar
deze gracieuze dame is een persoon die
trends creëert.
31

entru
elmo elmo
Dag en nacht
Het centrum van Helmond is volop in ontwikkeling. Nu al
ervaar je een verschil van dag en nacht. Met de leukste
shop experiences voor overdag. En de gezelligste uitgaansgelegenheden
voor de late uurtjes. Laat je verrassen en
verleiden door Helmond. Bruisend centrum van de regio.
Je (be)leeft in centrum Helmond.

m
nd. nd.
verrassend
Vrijdagavond
21/6/2013
A Night to
Remember
Midnight shopping
in centrum Helmond
Winkels open tot 23.00 uur
Nacht van het boek (tot 02.00 uur)
Goodiebags
Dansoptredens
Mobiele muziek
Horeca
Boekenmarkt bieb op Speelhuisplein
Feelgoodmarket

kunstenaar
van de editie
34
gerard
gerard van Hal, foTograaf,
bekend ToT over de grenzen,
is een mensen-mens.
“leg je nieT Teveel de nadruk op de TecHniek? wanT daT vind ik
eigenlijk Helemaal nieT zo inTeressanT, weeT je. mij gaaT HeT om
de mensen die ik foTografeer. die vind ik véél boeiender dan die
camera. daT is gereedscHap, HeT maakT me nieT blij of zo.”
Het klinkt een beetje bezorgd. We hadden het over
de overgang van analoog naar digitaal fotograferen,
over zijn eerste camera (een Olympus), de Hasselblad
waaraan hij nu al jaren de voorkeur geeft. Zijn eerste
doka. Een boeiend gesprek met Helmonds bekendste
fotograaf: Gerard van Hal. Maar als dat gesprek een
andere wending krijgt, richting de mensen die hij zo
graag voor zijn camera heeft, raakt hij pas écht op
dreef. Gerard van Hal is een mensen-mens. “Mensen
interesseren me”, is zijn simpele verklaring. Fotograaf
was hij niet altijd: zijn loopbaan begon in de zorg,
als groepsleider bij mensen met een verstandelijke
beperking. “Prachtig werk, maar na een jaar of tien
dacht ik: nu wil ik wat anders. Of nee, eigenlijk wist
ik al snel dat ik dat werk niet mijn leven lang wilde
doen. Het was of doorgroeien, of iets totaal anders.
Het werd iets anders. In de zorg moet je teamspeler
zijn. Ik ben daar te individualistisch voor.”
DE BESTE FOTOGRAAF VAN NEDERLAND
Hij wilde de beste fotograaf van Nederland worden.
“Dat is niet arrogant bedoeld”, haast hij zich te
zeggen. “Wat ik bedoel is: het kan altijd beter. Ik
heb nog steeds veel zelfkritiek. Dat is mijn drive.
Mezelf verder ontwikkelen, nieuwe dingen leren.
Niet die bekendheid, want dat is relatief.” Dat hij
een prominente plaats inneemt in zijn stad is iets
waar hij licht zijn schouders over ophaalt. “Kwestie
van hard werken. En daarbij: een voetballer van
Helmond Sport is bekender, hoor!” Heeft hij nooit het
gevoel dat Helmond te klein voor hem is geworden?
“Helmond is mijn stad, ik voel me Helmonder. Als
mensen lelijke dingen zeggen over Helmond, wil ik
tekst: folly van dijk foto: ugur ozdemir
dat rechtzetten. Natuurlijk, ik had ook kunnen kiezen
voor Amsterdam: daar gebeurt het. Maar dat heb ik
niet gedaan en ik heb er nooit spijt van gehad. Wat
op me afkomt, is prima. Trouwens, Zuidoost Brabant
is Booming Business!”
Fotograferen was een hobby. “Ik was 17 toen ik
ermee begon en weet je waarom? Ik had er een
grondige hekel aan om gefotografeerd te worden.
Nog altijd, trouwens. Geef mij dat toestel maar, zei ik
daarom altijd. Zo is het begonnen.” (En ja hoor: zelfs
op zijn eigen website verstopt hij zijn gezicht op de
foto.) Aanvankelijk zette hij dieren en gebouwen op
de gevoelige plaat, maar dat verveelde snel. “Mensen
zijn veel leuker. Ik observeer ze graag en als fotograaf
heb je een pracht excuus om ze uitgebreid te
bestuderen.” Om ze vervolgens op een verrassende
manier te portretteren, want Gerard van Hal is wars
van clichés en graag tegendraads. Het kan zomaar
gebeuren dat je je op je paasbest hebt gekleed en hij
je een pyjamajasje laat aantrekken.
ik zou heel
graag anton
corbijn
fotograferen
Hij behaalde het diploma van de fotovakschool.
“Veel theorie en niks automatische bediening: alles

‘Helmond is mijn stad, ik voel
me Helmonder.’
35

36
moest handmatig”. Daarnaast begon hij een
kleine fotostudio naast zijn werk in de zorg.
“Op het moment dat mijn werkweken de 80
uur overschreden, wist ik dat ik moest kiezen.
Het werd publieksfotografie; portretten,
bruidsreportages. Later kwamen daar ook
bedrijven bij als opdrachtgever. Natuurlijk was
ik zeker in het begin niet vies van bijvoorbeeld
reclamewerk, want dat bracht geld in het laatje
en het was in het begin bepaald geen vetpot.
Maar blij werd ik er niet van. Reclame praat
niet terug.” Alle dokawerk deed hij zelf. Tien
jaar geleden schakelde hij over naar digitale
fotografie. “Een complete revolutie. Pas met de
komst van een digitale Hasselblad vertrouwde ik
erop dat ik kwalitatief verantwoorde foto’s kon
maken. Al duurde het lang voordat ik tevreden
was en voldoende know how bezat.” De doka is
inmiddels nauwelijks meer in gebruik, maar nog
steeds intact. “Nee, die gaat niet weg. Kwestie
van nostalgie.” En nog altijd geeft Gerard van Hal
de voorkeur aan zwart-wit. “Kleur leidt vaak af
van de essentie.”
‘Ik wilde de beste
fotograaf van
nederland
worden.’
VRIJ WERK
Hoe meer vrij werk, hoe liever het Van Hal is.
Helemaal zelf bepalen waar, wanneer en wie
hij op de gevoelige plaat vastlegt. Zo ontstond
de serie New York, als resultaat van zijn
zwerftochten door Manhattan. “Het is natuurlijk
geweldig om diverse mensen in zo’n metropool
te fotograferen. Bij sommige New Yorkers is
hun privéleven publiek. Maar terwijl ik daar
rondzwierf, bedacht ik me dat ik verder, dieper
wilde gaan: achter voordeuren en coulissen
kijken. En ik realiseerde me: dat kan toch in
Helmond ook? Mensen zijn mensen, of ze nu
in Brabant of de VS wonen. Daar ben ik nu mee
bezig: laten zien wat en wie Helmonders zijn.
Ik heb meegekeken achter de schermen van
Rood-Wit ‘62, met carnaval, bij het Annatheater.
Deuren gaan open bij mensen die in een andere
cultuur leven, bij echtparen die al een leven lang
‘of mijn foto’s
kunst zijn, moeten
anderen maar
beoordelen.’
samen zijn. Je moet er uitvoerig de tijd voor
nemen, het zijn allemaal miniprojecten. Ik ben
daar nog wel een jaar of wat mee bezig.” Hij zit zo
gepassioneerd in zijn verhaal, dat een volgende,
praktische vraag hem bijna lijkt te storen. Want
hoe krijgen wij, Helmonders, die fotoseries te
zien? “Dat zie ik tegen die tijd wel. Een boek
wellicht en ongetwijfeld een expositie.”
GROTE VOORBEELDEN
Heeft Gerard van Hal nog specifieke ambities op
zijn vakgebied? “Ik zou heel graag Anton Corbijn
eens fotograferen. Ik bewonder hem heel erg.
Hij inspireert me, net als Richard Avedon, Elliot
Erwitt en Henri Cartier-Bresson.”
TAxI, VLIEGTUIG, HOTEL
Regelmatig is hij op reis voor het vak. “Stel je dat
niet te romantisch voor: het is vliegtuig in en uit,
taxi, hotel, reportage maken. Vaak portretten
van CEO’s. Het mooiste is als de klant mij zoveel
vertrouwen geeft, dat ik binnen de opdracht
mijn eigen gang kan gaan. Heeft hij of zij een
plaatje in zijn hoofd dat niet matcht met mijn
idee, dan zorgt dat voor een spanningsveld
vol uitdaging.” Gerard is altijd op zoek naar
diepgang. “O ja. Dat is ook de reden dat ik
geen persfotograaf zou willen zijn: het is me te
vluchtig. Ik bewonder persfotografen heel erg,
maar het gaat mij te snel. Ik wil observeren. Het
maakt mij niet uit welke type mensen ik voor de
lens heb: er is altijd wel iets in een persoon dat
triggert. Er hoeft ook niet per se een klik te zijn,
als de gefotografeerde zich maar op zijn gemak
gaat voelen. Kinderen zijn boeiend en spontaan:
met volwassenen ga ik de dialoog aan.”
We lopen langs de foto’s die de wanden van
het mooie, diepe pand van Van Hal sieren. De
fotograaf licht ze graag toe, zoals de serie ‘ouder
worden’. “Vandaag de dag moet je rond je 60e,
70e jaar je gaan afvragen hoe je wilt omgaan
met ouder worden. In tegenstelling tot vroeger
lijkt het of ouder worden een keuze is. Deze
serie is een zoektocht naar hoe de tegenwoordig
ouder wordende mens hiermee omgaat.” Voor
de Boekenweek portretteerde hij een aantal
Helmondse schrijvers. Zijn trouwreportages
zijn verre van doorsnee: “Als twee mensen
voor elkaar kiezen voor de rest van hun leven,
wil ik hun drijfveer laten zien. De liefde tussen
die twee, in een passende omgeving.” Terloops
komt zijn eigen vrouw ter sprake: “Als we op
vakantie zijn, blijft mijn camera thuis. Dan ben
ik er voor haar.”
‘Kleur leidt vaak af
van de essentie.’
De vraag of hij zijn werk als kunst beschouwt,
wuift Van Hal snel weg. “Dat boeit me niet. Ik
geloof wel dat sommige van mijn foto’s het
algemene overstijgen. Of dat dan kunst is,
moeten anderen maar beoordelen.”
Kennismaken met het werk van Gerard van
Hal kan op een laagdrempelige manier in
het prachtige pand in de Kerkstraat. Gewoon
binnenlopen en op je gemak de foto’s aan de
muren bewonderen en op je laten inwerken....
Elke derde dinsdag van de maand is er in het
pand van Gerard van Hal het Fotografiecafé, een
ontmoetingsplaats voor wie geïnteresseerd is in
fotografie.
* * * * * * * * * *
Gerard van Hal (51)
Geboren in Rijsoord 1962, verhuisde
op zesjarige leeftijd naar Helmond,
in 1977 naar Deurne en in 2007 weer
terug naar Helmond. Sinds 1994
beroepsfotograaf.
Getrouwd, 1 zoon, 1 dochter.
www.gerardvanhalfotografie.nl

Syl is getrouwd en moeder van twee
kinderen. Naast haar werkzaamheden in
het onderwijs, heeft ze ook een eigen
(kinder)coachingspraktijk.
www.kindercoachhelmond.nl
Syl’s column
life needs a break
Wacht even…
Het begint bijna… niet alleen deze column, maar ook de zomervakantie. Dan
gaan we allemaal naar een reisbestemming waarop we hebben gewacht, toch?
Om vervolgens bij terugkomst met een ontspannen blik te vertellen dat het
zo heerlijk is geweest. Ja, is het fijn geweest? Ook zo genoten? Weer helemaal
ontspannen? Het was lekker hè? Zo lijkt het dan even of iedereen dezelfde
bestemming heeft gehad.
Kijk, zo lag ik als puber elke zomer aan de mooie, uitgestrekte stranden van
Ouddorp, omringd door lokale beach boys. We streken weken achter elkaar neer
op dezelfde plaats. De dagen vlogen voorbij. Ik snoof graag wat cultuur op bij het
andere geslacht (je bent tenslotte jong en je wilt wat), breidde mijn woordenschat
enorm uit door al dat kletsen, trainde mijn buikspieren van het lachen, kreeg een
goede huidscrub door het fijne zand en genoot van de natuur, vooral vanaf mijn
handdoek. De meeste beweging was toch het recht trekken van mijn bikini. Toen
was dat voor mij echt een heerlijke vakantie (en wat zal ik het mijn kinderen
verbieden!).
Mijn man, Hein, had ook zulke vakanties. Alleen lag hij, als jonge god, te dobberen
in een van de vele baaitjes van Portugal. Verder bracht hij zijn tijd door aan een
idyllisch pleintje, haalde goedkope broodjes bij de bakker en …Daar stopte hij
even met praten. “Gewoon met nog wat dingen”, zei hij met een glimlach die
weinig te raden overliet.
Laten we maar eerlijk zijn tegen elkaar. Ik kan mij tenslotte ook weinig herinneren
van wat er om mij heen gebeurde. Wat ik wel weet is die glimlach als ik terug
denk aan die bestemming.
En dan ineens is het al twintig jaar later. Ik zit op een soortgelijk strandje met
mijn gezin. De zon schijnt in mijn gezicht. Aan mijn linkerkant ligt een groepje
jeugd, voor mij zijn de kinderen aan het spelen, tussen mijn tenen voel ik het zand,
aan de rechterkant ligt mijn adonis. Verder zie ik vissers wachten op het vangen
van de grootste vis, surfers die wachten op de beste golf, de meeuwen wachtend
op etensrestjes, mijn kinderen op een ijsje, mijn man wacht geduldig om mij in te
smeren en ik… Ik hoef niet meer op dat hartverwarmende gevoel te wachten.
Het is er gewoon! Mijn hart heeft de juiste bestemming gekozen. De vakantie is
begonnen. Nu is het alleen nog wachten op die bruine huid.
Een fijne, heerlijke bestemming allemaal!
Zonnige groetjes,
Syl
column
brandevoort
37

muziek
38

lakei
lakei om ToT een bruisend en veelzijdig muzikaal onTmoeTingspunT, waar VRIJ 13 AU
in minder dan drie jaar Tijd Toverde wim sTrijboscH HeT Helmondse poppodium
alle genres welkom zijn. lakei is een begrip geworden in de sTad. die groei
zeT zicH sTraks voorT als lakei zicH HeefT geseTTeld in de popzaal van de
cacaofabriek. zeker weTen.
VERKNOCHT AAN HELMOND
Hij is Helmonder in hart en nieren, trots op wat
er is bereikt met Lakei. Zijn hele ziel en zaligheid
stak hij erin. Maar hij laat vooral duidelijk zijn
dat het niet alleen zijn verdienste is. “Dertig
vrijwilligers en dertig maatschappelijke
stagiairs werken intensief mee. Die koester
ik, ze zijn de besten. Betrokken, constructief,
enthousiast. Ze zijn er altijd. Wie zei ook alweer
dat zonder vrijwilligers alles stilstaat? Daar is
geen woord van overdreven.” Het typeert Wim
Strijbosch: bevlogen en bescheiden. Want
dat hij straks wellicht directeur wordt van de
Cacaofabriek – hij rept er met geen woord over.
Dit gaat over Lakei.
graphics van
beeldmateriaal: lakei foto: hans boymanns
tekst: folly van dijk
NOOIT SPIJT
Het kantoor van Wim Strijbosch is allesbehalve
chic. Sober ingericht. Maar dankzij de tientallen
posters aan de muur wél vol leven. Ze vormen
een bonte terug- en vooruitblik op de historie
van Lakei. Voor Wim is het een totaal andere
ambiance dan bij zijn vorige baan: ambtenaar
bij de gemeente Son en Breugel. Een
opmerkelijke carrièreswitch, inderdaad.
“Dat muziek mij met de paplepel is ingegoten,
is te sterk uitgedrukt. Mijn moeder zong, de
radio stond vaak aan, dat was het wel zo’n
beetje. De liefde voor muziek kwam uit mezelf.
Ik speelde gitaar, zong, las muziektijdschriften.
Zaal open: 20:00 uur / aanvang: 20:30
TickeTs: € 18,00 (vvk) / € 20,00 (dagk
WWW.LAKEIHELMOND
39

40
Mijn eigen smaak? Die is heel breed: Metal,
gitaarmuziek, Gregoriaanse koormuziek, Frank
Sinatra. Ik kan uit mijn dak gaan, maar ook
tranen van ontroering hebben bij een subtiele
gitaarsolo. Uitersten, ja. Een carrière in de muziek
heb ik nooit nagestreefd. Ik ben jurist, studeerde
criminologie in Maastricht – de enige periode
dat ik buiten Helmond woonde. Doordeweeks
dan hè, want in de weekends haastte ik me
terug. Mijn loopbaan begon in het bedrijfsleven,
daarna heb ik gewerkt bij het bureau HALT en
zo belandde ik bij de gemeente Helmond. Later
Son en Breugel. De overstap naar Lakei was een
grote, waarvan ik nooit spijt heb gehad.”
Eigenlijk rekende hij op een blijvende
bestuursfunctie bij Lakei, drie jaar geleden. Maar
de zoektocht naar een nieuwe directeur kwam
bij hem uit. Wim aarzelde: een vaste baan als
ambtenaar Welzijn en Zorg in Son opgeven om
het Helmondse poppodium (toen nog Plato) uit
het slop te trekken? Hans Gaillard, burgemeester
van Son, trok hem over de streep. “Zit niet te
lullen Wim, je hart ligt daar. Je krijgt alleen
maar spijt van de dingen die je niét doet.” Dat
argument gaf de doorslag.
BREED IN DE PEEL
“Met Lakei dragen we bij aan de waarde van de
stad. Helmond heeft dat nodig. Er is al enorm
veel verbeterd, maar wat zou ik graag zien dat
méér Helmonders de schouders onder hun stad
zetten!”
‘Je krijgt alleen
maar spijt van de
dingen die je niét
doet.’
Essentieel is om je doelen helder te hebben. Zo
heb ik me verzet tegen pogingen om van Lakei
een landelijke poptempel te maken. Helmond
vraagt daar helemaal niet om. Bovendien hebben
we de Effenaar al. Nee, mijn insteek is: Helmond
en directe omgeving bedienen en dan met
name de Peeldorpen. Dan hebben we het over
zo’n 200.000 mensen. En ik heb breed ingezet.
We krijgen hier alles over de vloer: symfonische
rock, metal, klassiek, cabaret, jazz, country, folk,
korenfestivals. Nick en Simon. Er is hier een
grote Molukse gemeenschap, dus nodigen we
Molukse bands uit. We werken intensief samen
met het onderwijs. Kruisbestuiving! Iedereen
die van muziek wil proeven, kan hier terecht. En
wie hier komt optreden, is steevast aangenaam
verrast over de techniek: licht en geluid zijn
optimaal.”
PLATO
Poppodium Plato, gebouwd in 1995, kwam
voort uit Road House. Het liep niet naar wens en
stond een tijdlang leeg. De binding met de stad
bleef uit. Wim: “Continuïteit en visie ontbraken.
Dat moest anders: ik wil de Helmonders letterlijk
en figuurlijk een podium bieden.” Met bijna niks
ging hij verwoed aan de slag. Nodigde bands uit,
ging kijken, luisteren, stapte af op scholen en tal
van andere organisaties. Het had het effect van
een steen in een vijver. Hij zette in op een brede
programmering, conform de opdracht van de
gemeente Helmond. “Zo heb ik de identiteit
van Lakei gekweekt. Maar: een poppodium op
de kaart zetten als je breed programmeert is
niet makkelijk. Wat ik uitdraag: veelzijdigheid
ís onze identiteit. De consequentie is dat Lakei
geen vast publiek heeft.” Nadeel of voordeel?
“Alleen zo is Lakei een ontmoetingsplaats voor
alle Helmonders.”
EEN PLATTE PROGRAMMERING
Programmeren is zijn core-business: een
tijdrovende klus die Wim Strijbosch vrijwel in
zijn eentje klaart. Altijd op zoek naar een goede
invulling. Zo’n 60, 70 producties per jaar. Zelf
zoeken, aanvragen honoreren, goed lezen,
luisteren, kijken. Want kwaliteit is een must.
Zijn referentiekader: “mijn eigen muziekkennis,
de voorkeuren van mijn kinderen en hun
schoolgenoten. Door schade en schande wijs
worden. En inmiddels een brok ervaring
natuurlijk.” Plannen gebeurt soms een jaar
vooruit, soms slechts een maand. De realiteit is
dat de zaal niet altijd vol zit. “Soms accepteer
je dat, uit artistiek oogpunt. Maar vaak denk
ik: dan maar een platte programmering. En dat
bedoel ik beslist niet negatief. Vergeet niet, we
zijn een gesubsidieerde instelling, het budget is
beperkt. En we willen geen enkele euro over de
balk smijten.”
CACAOFABRIEK
“De aanstaande verhuizing naar de Cacaofabriek
was de afgelopen jaren lastig, want het bleef
vaag wannéér dat zou zijn. We zaten daarmee
enigszins in een spagaat. Investeren doe je
dan niet meer, maar we moeten wel door.
Daarom was ik blij toen de kogel door de kerk
was. De verhuizing maakt ons wel een beetje
weemoedig. We gaan er beslist op vooruit qua
locatie en comfort. Maar we zijn ook verknocht
geraakt aan dit pand.” Voorjaar 2014 is het zover:
dan opent de vernieuwde Cacaofabriek de
deuren. Het kloppend hart voor liefhebbers van
kunst, film, horeca en muziek, inclusief popzaal
‘Het kloppend hart
voor liefhebbers
van kunst, film,
horeca en muziek.’
voor 500 man publiek. “Het wordt geweldig”, zegt
Strijbosch, die hoopt dat het Lakei-publiek de
nieuwe locatie snel zal weten te vinden. “En dat
we nieuw publiek aantrekken natuurlijk. Mensen
die dit geen fijn gebouw vinden, maar straks de
Cacaofabriek wél. We rekenen op een boost. We
hebben er alle vertrouwen in.” De naam Lakei
verdwijnt daarmee in de geschiedenisboekjes.
“Jammer, ja, want we waren trots op deze naam.
Het is kort, krachtig, dienend, het bekt lekker.”
KOMENDE MAANDEN
Maar voor het zover is, staat er nog heel wat op
stapel in Lakei: een RightDub dansfeest, een
akoestisch optreden van de gitaarvirtuoos Richie
Kotzen, een informatiemiddag van Helmond
Young Together en een Boek– en Stripspektakel.
Na de zomer komen het Zweedse Moon Safari,
de Engelse rockzanger Damian Wilson en de
Bluesroute. In oktober staat het Nederlandse
CCC Inc (met Ernst Jansz en Jan Hendriks
van Doe Maar) op de planken, verschillende
dansfeesten, een vervolg op Korenslag en een
grote metalband waarvan de naam nog even
geheim blijft. Op de website staat de actuele
agenda.
www.lakeihelmond.nl

Beleef meer Eindhoven,
lees !
Neem een
GRATIS
jaarabonnement
Wilt u ook meer van Eindhoven beleven?
Ga dan naar frits.nl/ja voor een gratis jaarabonnement.
We vragen alleen een bijdrage van € 7,50 in de bezorg- en handelingskosten.
41

42
alles
over
niets
‘als je ooiT een film wilT gaan maken over non-dualiTeiT, moeT je me even bellen.’ HeT leek een klein,
onscHuldig zinneTje daT de Helmondse filmmaker roberT van den broek een jaar of vier geleden Tegen
cabareTier en filosoof paul smiT uiTsprak. HeT was na afloop van een lezing van smiT waarin voor
roberT, veel dingen op zijn plaaTs vielen. HeT ging over non-dualiTeiT. Heel korT door de bocHT was
de essenTie van deze lezing, daT je als mens geen enkele conTrole HebT over Hoe dingen lopen in HeT
leven. alles gaaT zoals HeT gaaT. en zo kwam er zomaar een speelfilm, eenTje die Helemaal in Helmond
werd gedraaid… alles over nieTs.

oek
robert
van den
een interview met regisseur
tekst: bernke van kreij foto: niels schoonhoven
Een filmmaker uit Helmond, een Helmondse
actrice in de hoofdrol, draailocaties in de
Stiphoutse bossen, café Zeezicht, Pathe
bioscoop, het Filmhuis, een huis in de
Zwanenbeemd en tennispark De Warande en
vervolgens in april van dit jaar een première
in het Amsterdamse filmtheater Tuschinski.
Misschien een verrassende combinatie,
maar ja. Zo kunnen dingen nu eenmaal
gaan. Robert van den Broek had het zelf van
tevoren ook niet zo bedacht. Of zelfs dúrven
denken. Achteraf is hij toch wel trots op het
eindresultaat. Zijn eerste speelfilm.
“ leven met
een knipoog ”
ADVAITA
Vanachter een kopje koffie in de serre van
Il Borgo vertelt de bevlogen, enthousiaste
Robert deze ochtend graag over het avontuur
waarin hij zomaar terecht kwam. Hij maakt
wel een voorzichtig voorbehoud, want nondualiteit
oftewel ‘advaita’ is geen alledaags
onderwerp. Het voert te ver om daar een heel
artikel in HLMND magazine aan te wijden.
“Vertel iemand maar eens dat hij niet bestaat
en dat hij een illusie is. Daar draait het in de
kern wel om bij Advaita. Vandaar dat niet
iedereen zit te wachten op deze filosofie,
maar ook dat is goed, want alles is al goed”,
zegt Robert met een lach. Vandaag wil hij het
dus vooral over de film hebben. De ondertitel
is niet voor niets ‘een vingerwijzing naar
bevrijding’. “Het is een kennismaking met het
non-dualisme. We hebben geprobeerd het
met deze film in zo’n vorm te gieten dat het
voor iedereen te begrijpen is. Of iemand er
verder iets mee gaat doen, is aan hemzelf.”
EDUCATIE
Films maken is niks nieuws voor Robert.
Samen met zijn broer Willem-Jan runt hij
in Helmond een studio onder de naam
PantaMedia. De hoofdmoot van het werk
van PantaMedia bestaat uit de ontwikkeling
en realisatie van educatieve filmproducties
en e-learning modules. Het klantenbestand
is divers, maar wordt gedomineerd door het
bedrijfsleven en onderwijs die multimediale
leermiddelen nodig hebben. PantaMedia
maakt de vertaalslag van papier naar beeld,
maar ook educatieve documentaires zitten in
het portfolio. En dan is er nog de theatermaker
Robert van den Broek, die de afgelopen
twee jaar prachtige kindervoorstellingen
maakte met het Sinttheater. Kortom, dat de
veelzijdige, creatieve Robert ooit eens een
speelfilm zou maken, was geen vreemde
gedachte.
FILOSOFIE
“Ik hoorde een jaar of vier geleden voor het
eerst van non-dualiteit. Ik was een beetje op
zoek naar antwoorden op vragen over ons
bewustzijn. Wie ben ik? Wat is die IK dan?
Wat is nu het verschil tussen waarheid en
werkelijkheid? Van die vragen. Ik ben wat
gaan lezen over de materie en over deze wijze
van denken. Zo kwam ik ook terecht bij een
aantal podcasts van Veronica DJ Patrick Kicken
met Paul Smit, “Praten over bewustzijn”. Het
waren hele laagdrempelige gesprekken over
alledaagse dingen en situaties. Smit en Kicken
film
43

wisten een en ander zo treffend uit te leggen,
dat greep me en daarmee ook de filosofie van
non-dualiteit. Voor mij was het een helder
antwoord op alle grote vragen die ik tot dan toe
had. Alles viel op zijn plaats”
Nee, Robert is niet gaan zweven. Integendeel.
Hij staat steviger dan ooit met beide benen op
de grond. “Het is een beetje een easy-way-ofliving,
wanneer je zo gaat denken. Je leert los te
laten. Stop met piekeren, stap uit de mallemolen
van het leven door een andere zienswijze. We
verbeelden ons dat we iets zijn. Maar we zijn
niets. De evolutie heeft immers bepaald dat je
een ‘ik’ bent, maar die is er dus helemaal niet.
Probeer die ik maar eens te vinden in jezelf.
“Zo, Helmond is weer
even mooi op de kaart
gezet.”
Het is slechts een gedachte, die je ook nog
eens zelf creëert. En dan ook nog angstvallig in
stand probeert te houden. De verlichting zit ‘m
in het loslaten daarvan. Het lijkt misschien wat
ingewikkeld allemaal, maar dat is het dus juist
niet. Het is het meest simpele dat er is. Het is
voor ons mensen alleen lastig om zo simpel te
denken. Wij maken het graag ingewikkeld voor
onszelf, dat hebben we ons aangeleerd. Daar
gaat de film over.”
“Het was een nieuwe waarheid voor mij. Als je
op een andere manier kijkt naar sommige zaken,
wordt het veel gemakkelijker om te relativeren.
Het grappige was dat ik als filmmaker vaak hele
scènes voor me zag, vooral van die alledaagse,
herkenbare dingen. Ik voelde er wel wat voor
om er anderen op een laagdrempelige manier
kennis mee te laten maken.”
CHEMIE
En zo gebeurde het dat Robert dus op een dag
Paul Smit aansprak. Noem het toeval, maar
een week of vier later meldde Ismaël Lotz, een
bevlogen Groningse cameraman en editor, zich
bij Paul. Eigenlijk met hetzelfde verhaal als dat
van Robert. Mocht er ooit zo’n film gemaakt
worden, dan wilde hij die wel draaien.
Nadat het trio elkaar in 2011 een keer had
ontmoet, verliep het eigenlijk heel ‘advaita’;
het liep gewoon zoals het liep. Robert en Paul
doken achter de computer en begonnen met
het schrijven van scènes. Scènes die mogelijk
een film konden worden.
“Het was een verrassende chemie tussen Paul
en mij. We hadden een Google-document
aangemaakt, waar we allebei in konden
werken. Soms zelfs tegelijkertijd. Dan zag ik
hem schrappen wat ik net had geschreven, of
andersom. Op een bepaald moment hadden we
genoeg materiaal voor een film. Ondertussen
had de tam-tam via de social media zijn
werk gedaan. Uit de meest verrassende
hoeken dienden zich allerhande mensen aan.
Hoofdrolspelers Natasja van Tilburg (ook uit
Helmond), Steye van Dam, Fleur van der Kieft
en cabaretier Guido Weijers, tal van andere
acteurs, tientallen figuranten, cameramensen,
licht- en geluidstechnici, visagisten en zelfs
een producent die een prachtige soundtrack
produceerde. Een voor een vakmensen, die
allemaal belangeloos wilden meedoen. Dat
was echt geweldig. Zo hebben we alles vorig
jaar zomer kunnen draaien met nul budget.
We hebben uiteindelijk alleen kosten gemaakt
voor het persen van de DVD, het drukken van
de boeken en uiteraard de catering, die we
overigens ook vaak zelf hebben verzorgd.”
HELMONDS
“De keuze voor Helmond als draailocatie was
zeer zeker ook uit praktisch oogpunt”, bekent
Robert. “Voor mij was het fijn om alles vanuit
huis te regelen. Ik ken hier natuurlijk een hoop
mensen, dat schakelt wel makkelijk. Iedereen
die ik aansprak over de film en om medewerking
vroeg, zei direct ja. Dat is het mooie van
“Het leven is volmaakt
zoals het is. niet
meer en niet minder. “
Helmonder zijn in Helmond. Je kent elkaar en
kunt daardoor op elkaar bouwen. Niemand maar
dan ook niemand vroeg of er een vergoeding
tegenover stond. Alle bedrijven werkten
belangeloos mee en omarmden dit project. En
dan zit je tijdens de première samen met een
hoop BN’ers de film te kijken in Tuschinski en zie
je al die Helmondse bedrijven en instellingen op
het witte doek voorbij komen. Dan denk ik toch
stiekem, ‘Zo, Helmond is weer even mooi op de
kaart gezet.’.”
Overigens zijn er ook veel complimenten voor
de film zelf. Naast de alledaagse scènes die de
kijker aan het denken zet, is de opbouw van de
film erg verrassend. Herkenbare, soms hilarische
situaties zijn gelardeerd met informatieve
interviews die Paul Smit met deskundigen had.
Los van de herkenning en de trots op deze
grotendeels Helmondse productie, maakt de
film iets bij de kijker los. Of hij nu wil of niet. En
dat is nu precies de bedoeling. Of eigenlijk ook
niet. Het is maar hoe je het bekijkt. Eigenlijk gaat
het allemaal nergens over. Alles over niets.
Non-dualiteit
Non-dualiteit, ook wel advaita genoemd,
betekent niet-twee. Het is een eeuwenoude
Indiase filosofie. In deze manier van denken
wordt verwezen naar het feit dat alles één
is. Alles in het universum is gemaakt van
hetzelfde spul, namelijk energie. Robert:
“Het lijkt best ingewikkelde materie, maar
eigenlijk is het heel simpel te vergelijken
met een druppel water in de oceaan. Die
druppel voelt zich geen eenzame druppel,
die druppel ís de oceaan. Zo is het met alles
om ons heen, alles is een geheel. Er is echter
een probleempje, wij mensen dénken dat
het anders is. Wij zien onszelf als een ‘ik’ met
een eigen wil. Juist dat maakt het leven zo
ingewikkeld. We leggen onszelf van alles
op om te voldoen aan het beeld van onze
‘ik’. En de grap is, dat die ‘ik’ dus helemaal
niet bestaat, want we zijn gewoon allemaal
onderdeel van een geheel. Er is geen
twee, er is alleen één.” In advaita wordt
ons duidelijk gemaakt dat je het leven
veel makkelijker kunt leven wanneer je
je neerlegt bij het feit dat je geen invloed
kunt uitoefenen op het leven zelf.”
www.allesoverniets.nl
rechts: robert van den broek

Richie Kotzen
Crippled Black Phoenix
80’s & 90’s Swing Night!
Moon Safari
Amsterdam Saints
Damian Wilson
CCC Inc.
22
JUN
12
JUL
31
AUG
04
SEP
15
SEP
13
OKT
19
OKT
POPPODIUM HELMOND
www.lakeihelmond.nl
45

mijn auto
46
‘dit is
mijn laatste
autoproject,
dat heb ik
mijn vrouw
beloofd’

Op een legerbasis, tijdens een ritje, raakte Sterk besmet met het
‘Landrover virus’. En dan kun je, volgens hem, niet meer terug. In de tijd
waarin Charles Sterk werkloos raakte, hielp deze bijzondere opknapper
hem door deze lastige periode. “Ik heb heel veel steun gekregen, zo
heeft mijn broer me geholpen bij de financiering. Alle hulp die ik kreeg
tijdens het opknappen was heel waardevol. En zonder Gerard Staa van
Garage Automatic was het me nooit gelukt.”
Sterk is een optimist en een doorzetter, maar hij schrok toch wel even
toen bleek dat hij een kat in de zak had gekocht. “Tja, je koopt ‘m via
Marktplaats en kijkt dan toch een beetje door een roze bril. Een nieuw
chassis bleek noodzakelijk, niet goedkoop. Gelukkig heb ik een neus
voor koopjes en heb ik er één voor 100 euro op de kop getikt, terwijl
dit onderdeel normaal 1.800 euro kost. Ook kwam ik erachter dat het
vele malen goedkoper is om onderdelen uit Engeland te laten komen.”
Het klinkt als een ‘eitje’ het opknappen van zo’n auto. “Tja, het is dan ook
rover
cHarles sTerk HeefT een passie voor auTo’s en een
neus voor koopjes. en daT komT Héél goed van pas als
je een landrover uiT 1971 opknapT! na bijna een jaar
sleuTelen, kan Hij de weg op. “ik ben Heel TroTs.”
land liefde voor
mijn passie hoor”, lacht hij. “Omdat ik ‘m door de keuring wilde krijgen,
was het wel spannend tegen het einde. Ik moest hard doorwerken om
alles af te krijgen. Nu is het een kwestie van finetunen, de motor lekt
nog wat olie.”
Sterk heeft ook een Fiat 500 uit 1967. Dat is echt zijn laatste opknapper,
zo heeft hij zijn vrouw toegezegd. “Engelse auto’s trekken me erg, maar
dat is financieel niet haalbaar. Het opknappen van een oude motor, is
nog wel iets dat lonkt.”
De komende jaren toert Sterk als het aan hem ligt rond met de
Landrover. “Je moet er geen 120 kilometer per uur mee gaan rijden op
de snelweg, maar verder gaat het prima.” Sterk wil niets anders dan een
oldtimer.“ Dit is echt mijn project, ik vind het fantastisch. Het is mooi om
te zien dat andere mensen de auto waarderen. Tijdens Koninginnedag
werden er zelfs foto’s van mijn Landrover gemaakt!”
tekst: romy van der sande foto: hans boymanns
47

gemeentemuseum helmond
48
Raymond Pettibon - No Title (Be our Valentine) (2008)

chapeau
coup de
kunsTliefHebbers komen ook in de zomer aan Hun
Trekken. gemeenTemuseum Helmond presenTeerT
van 2 juli ToT en meT 8 sepTember de boeiende,
gevarieerde TenToonsTelling coup de cHapeau:
absTracTe, concepTuele kunsT en poparT, van
scHilderkunsT ToT insTallaTiekunsT.
beeld: gemeentemuseum helmond
tekst: folly van dijk
Vescom stelt voor deze expositie kunstwerken uit de indrukwekkende bedrijfscollectie ter beschikking.
De collectie bestaat uit abstracte en conceptuele kunst en popart of kunst die daaraan verwant is.
Gemeentemuseum Helmond voegt daaraan enkele eigen stukken toe die naadloos aansluiten bij de selectie
van Vescom: beeldende kunst geïnspireerd door de populaire beeldcultuur en postindustriële samenleving.
Kunst die opvalt door ironie, humor en relativering.
49

50
“Coup de Chapeau:
abstracte, conceptuele
kunst en popart, van
schilderkunst tot
installatiekunst. “
De titel Coup de Chapeau is ontleend aan het
gelijknamige topstuk uit de bedrijfscollectie
vervaardigd door Roy Lichtenstein (1923-1997),
Amerikaans icoon van de pop-art. Lichtensteins
vaak cartooneske werk is kenmerkend dankzij
de felle primaire kleuren en vette zwarte lijnen.
Striptekeningen en advertenties vormden voor
hem een bron van inspiratie. De popcultuur uit
de jaren ‘50 en ‘60 (televisie, reclame, strips en
film) komt in zijn werk volop tot leven.
De expositie is kleurrijk en vol diversiteit:
de werken variëren van schilderkunst tot
installatiekunst. Ook zijn er werken van onder
andere Armando, Bernd & Hilla Becher, Joseph
Beuys, Ger van Elk, Barbara Hepworth, Hans van
Hoek, Damien Hirst, Jonathan Meese, Julian Opie
en Wilhelm Sasnal.
STIJLGENOTEN VAN LICHTENSTEIN
De popcultuur is ook heel duidelijk herkenbaar
in de werken van Roy Lichtensteins landgenoten
Raymond Pettibon (1957) en Andy Warhol
(1928-1987) en de Brit Marc Quinn (1964). Hun
werk en dat van vele anderen vergezelt de kunst
van Roy Lichtenstein op deze zomerexpositie.
Raymond Pettibon maakt werken vol actie
en voorziet deze van teksten, waardoor een
fascinerend contrast ontstaat tussen beeld
en tekst. De spraakmakende en veelzijdige
kunstenaar Marc Quinn is al jaren geïntrigeerd
door fotomodel Kate Moss, die vooral bekend
is van haar werk voor Calvin Klein. Quinn maakt
regelmatig werken met haar als middelpunt. Ook
Wim Delvoye, Betty Beaumont en Julie Roberts
reflecteren met hun werk op de maatschappij.
De Vlaming Delvoye laat op humoristische
wijze de grens tussen het persoonlijke en het
publieke vervagen. Roberts toont gedetailleerde
klassieke voorstellingen, in een hedendaagse
stripboekachtige stijl.
CULTUUR EN ONDERNEMEN
Het Gemeentemuseum Helmond slaat
welbewust een nieuwe weg in met deze
expositie: actief samenwerken met het
bedrijfsleven op cultureel gebied. Een
weg die, als het goed is, zich breed gaat
vertakken. Door samen te werken met veel
“Het is voor het eerst dat het publiek de
gelegenheid krijgt om deze kunstwerken te
bekijken. “
verschillende disciplines kun je tot prachtige
culturele uitingen komen waarvan iedereen
kan profiteren. Het is bovendien een weg die
perfect aansluit bij de ambitie om samen met
Eindhoven, Breda, Tilburg, ‘s-Hertogenbosch en
de provincie straks in september de titel Brabant
Culturele Hoofdstad 2018 in de wacht te slepen.
‘De krachten bundelen’ is in die aanloop het
allesoverheersende motto.
BEDRIJVEN VERZAMELEN KUNST
Na 1945 kwam er steeds meer aandacht voor
het welzijn van werknemers in bedrijven. De
werkplek moest gaan motiveren en inspireren.
Gemotiveerde werknemers doen hun werk
immers beter! Dat bracht veel bedrijven er toe
om kunst aan te kopen en daarmee kantoren
en fabriekshallen aan te kleden. Daarbij is kunst
belangrijk voor het imago van een bedrijf: het
laat zien dat het
bedrijf sociaal
en cultureel
betrokken
is, en iets wil
terugdoen voor de
maatschappij. De trend van kunst verzamelen
zette zich dan ook voort, wat in de jaren ‘80
van de vorige eeuw een voorlopig hoogtepunt
bereikte: bedrijven gingen kunstenaars actief
financieel ondersteunen en stelden zich op
als ‘mecenas’ (beschermheer). Bij Vescom nam
de passie voor kunst grote vormen aan, wat
resulteerde in een indrukwekkende collectie. Het
is voor het eerst dat het publiek de gelegenheid
krijgt om deze kunstwerken te bekijken.
www.gemeentemuseumhelmond.nl
Andy Warhol - Queen Elizabeth II of the United Kingdom (1984)

Nacht van de
bibliotheek
vrijdag 21 juni 19.00 - 02.00 uur
· Boekenmarkt
· Cyrille Fijnaut
· Beam it up
· Contra Contra
· Piskeflöde
· Heldens Koperensemble
· Spirituele workshop
· Daan Mol
· de Culturele Apotheek
· Moordspel in de bibliotheek
Boeken, DVD’s en CD’s lenen tot 2 uur ’s nachts.
Gratis WiFi. Bibliotheekcafé Komma open!
· Kindertheater Mi-miek
· Bollywood
· Voorlezen
· Nachtwandeling met Bert Kuijpers
· iPad café
Bibliotheek | Watermolenwal 11 | Helmond | www.bibliotheekhelmondpeel.nl
51

architectuur
52
gijselhart
bas
bas gijselHarT sTudeerT in 2005 af aan de Tu/e, ricHTing bouwkunde. Tijdens
zijn sTudie onTsTond al de inTeresse voor maTerialen en deTails. diT is verder
onTwikkeld Toen Hij werkTe voor odeon arcHiTecTen in eindHoven. daar werd
bas’ creaTiviTeiT in visualisaTie zijn Handelsmerk. na een voorzicHTige oversTap
in de arcHiTecTuurfoTografie kan Hij een geTalenTeerd foTograaf meT een
uiTgebreid porTfolio genoemd worden.
tekst: isabelle ruyters
foto’s: bas gijselhart

Nieuwsgierig naar waar een architectuurfotograaf woont, ben
ik op weg naar mijn interview met Bas Gijselhart. Kiest hij voor
zichzelf ook voor een ‘architectonisch hoogstandje’ of woont hij
in een gemiddeld rijtjeshuis? Navigatie wijst mij naar een deel
van Helmond waar ik nog niet eerder ben geweest. Het oogt een
ouder deel van de stad, dus ik stel me een mooi oud pand voor.
Niets is minder waar. Ik rijd onder een stenenboog door en daar
rijd ik ineens in een nieuwbouwwijk. Aan een mooi pleintje met
hoogteverschillen, een bruggetje, nog kale bomen en veel gras,
bel ik aan…
DETAILS
Bas Gijselhart, van oorsprong opgeleid als architect weet het
zeker. Zijn opleiding aan de TU/e is niet voor niets geweest. “Ik
heb heel veel gehad aan mijn opleiding Bouwkunde. Zonder dat
was ik misschien toch wel gebouwen gaan fotograferen, maar
dan wel met een hele andere kijk. De overgang van architect
naar fotograaf is heel geleidelijk gegaan. Ik heb me steeds verder
kunnen ontwikkelen en de kennis die ik heb over gebouwen, kan
ik goed toepassen in mijn werk. Ook heb ik een bijzonder oog
voor details en materialen. Die doen heel veel voor de uitstraling
van een gebouw.” Bas heeft een duidelijke visie op zijn werkwijze.
Zijn beelden moeten iets uitspreken, de kijker iets laten beleven.
“Architectuur, mens en materie zijn drie belangrijke componenten
van mijn werk. Architectuur als gebouw en interieur. Mens als de
menselijke maat, iets wat invulling geeft en materie in de zin van
details van materialen en structuren.”
foto: woonhuis met kantoor, Lieshout
53

54
SCHADUW
Het werk dat Bas maakt, zijn niet alleen
beelden om het project vast te leggen. Zijn
opdrachtgevers gebruiken de beelden ook om
het project te verkopen. Gedreven vertelt hij:
“Ik vind het dan leuk om ze te kunnen verrassen
met iets dat ze uiteindelijk zelf gemaakt hebben.
Door beelden te maken van een klein detail,
vanuit een bepaalde hoek of met licht dat
ergens op valt. Dat betekent dat ik er dus alles
aan doe om het gebouw er zo goed mogelijk op
te krijgen. Zo bepaal ik vooraf op welke kant van
het gebouw de zon staat. Als de zon schijnt krijgt
je foto meteen zoveel meer inhoud. Het komt
door de kwaliteit van het zonlicht. Je krijgt dan
een bepaalde schaduwwerking. De gevel krijgt
veel meer diepte en geeft het beeld veel meer
textuur. Zonder zon wordt het beeld heel plat. Je
mist dan toch de reflectie en schaduwwerking
van bijvoorbeeld de bakstenen. De lichtval
maakt het verschil tussen een plat beeld en een
interessant beeld. Voor mij is daarom de lenteen
zomerperiode ook echt topdrukte. Ook als
het in het najaar of winter zonnig is, dan krijg
ik van die last-minute opdrachten om vrijwel
direct een reportage te maken.”
WENEN
Gepassioneerd begint Bas over zijn eerste
buitenlandse opdracht te vertellen, zijn trots.
“Ik ben een weekend lang naar Wenen geweest.
Eerst een dag met de architect op pad om hem
te leren kennen en te weten wat hij belangrijk
vindt. De context, het park waar het gebouw in
staat, is heel belangrijk. Dat versterkt elkaar. Ook
zijn er specifieke onderdelen van het gebouw
die heel mooi zijn. De kleurtjes in de balkons,
“Ik vind het leuk om
mijn opdrachtgevers te
verrassen.”
de schaduw die dat werpt. Daar maak ik dan
een detailfoto van, ik haal het uit zijn verband
en probeer het daarmee bijzonder te maken. Als
ik dat doe, dan merk ik dat mijn opdrachtgevers
het waarderen dat ik met een ander oog naar
hun werk kijk. Vaak zijn dat ook dingen waar
heel veel tijd aan is besteed.”
Bas laat me foto’s van het project zien. Het is
een prachtig gebouw en ook de detailfoto’s
zijn ware kunstwerken. Hiermee laat hij me
“Meest bizar is wel dat
ik voor een foto onkruid
heb staan plukken.”
zijn vakmanschap duidelijk zien. “Ik had dat
weekend wel heel veel geluk. Als het de hele
dag grijs weer zou zijn geweest, dan was dat
wel rampzalig. Dan had ik een vlucht geboekt
en kon ik nooit het resultaat behalen dat ik
nu heb behaald. Ik zou dan echt nog een keer
terug moeten. Dat is dan wel lastig als je in het
buitenland fotografeert. Als ik een project hier
in Helmond doe, dan kan ik op ieder moment
terug gaan. Soms zie ik in tijdschriften of in de
vakbladen wel eens foto’s met een grauwe lucht.
Dan denk ik echt wel ja, dan had je beter even
terug kunnen gaan.”
GELUK
Soms moet je als fotograaf ook gewoon een
beetje geluk hebben. Bas vertelt dat hij vrijwel
nooit op pad gaat zonder zijn ‘vaste uitrusting’:
zijn tas met camera, een architectuurlens, een
portretlens en een telelens. “Ik had net mijn
nieuwe architectuurlens en ging naar de markt.
De lucht was strakblauw en de zon stond op
de nieuwe bibliotheek. Ik dacht: ‘laat ik maar
een paar foto’s maken’. Een week later mocht
ik met iemand meevliegen en vlogen we over
Helmond. Toen heb ik ook nog mooie luchtfoto’s
kunnen maken. Ik heb contact gezocht met
Bolles+Wilson, de architect van de bibliotheek.
Toen kon ik ze én een foto in de prachtige zon
én ook nog een mooie luchtfoto aanbieden. Dat
was wel heel bijzonder.”
OP LOCATIE
Dat het niet altijd meezit, weet ook Bas. Hij heeft
hier ook al het een en ander aan meegemaakt.
Al lachend begint hij op te sommen wat hij al is
tegengekomen: “Soms staan er wel eens auto’s
in het beeld. Meestal is het dan eenvoudig
opgelost door even aan te bellen met de vraag of
ze even aan de andere kant van de straat willen
parkeren. Ik heb ook wel eens een hele rij met
kliko’s weggezet. Het meest bizar was wel dat ik
onkruid heb staan plukken. Ik moest voor een
ontwikkelaar een foto maken van een hoekhuis,
met een mooie bakstenen gevel en een zinken
raamomlijsting. Daar stond heel veel onkruid
voor, van die lange sprieten. Dus ik belde aan
bij die mensen. Ik legde uit wat ik kwam doen
en vroeg of ik er wat van weg mocht halen. Die
man gaf me een schoffel en vroeg ik de rest
dan ook gelijk wilde doen. Het is misschien tien
minuten of een kwartiertje werk, maar als het
in de nabewerking een uur per foto verschilt,
dan is de keuze makkelijk gemaakt. Soms kan
het gewoon niet anders. Dan staat die auto er
gewoon. Vaak ga ik dan kijken of ik een keer
terug kan gaan . Ik heb ook wel eens bij mensen
een briefje in de brievenbus gelegd. Of ze voor
de volgende dag de auto weg willen zetten of de
gordijnen open willen laten.”
DICHTERBIJ
Het gras is niet altijd groener in het buitenland.
Bas is bezig met een project over Helmondse
architectuur. “Voorheen ging ik vaak naar
Eindhoven, ook omdat ik daar meer bekend was.
Nu besteed ik meer aandacht aan Helmond en
“om beter te worden
moet je blijven bewegen.”
kijk ik meer naar de stad zoals je er op vakantie
zou gaan. Of ik zoek contact met architecten uit
Helmond, zoals Bas Knapen en Frans Benjamins,
waar ze mee bezig zijn en of ze nog mooie
plekken weten. Zij wonen toch al wat langer
in Helmond en weten vaak wat meer of zijn
misschien een keer op een interessante excursie
geweest.”
TOEKOMST
Wat de toekomst Bas brengen zal, weet niemand.
Hij zal vooral bezig blijven met het maken van
mooie beelden. Door zijn gedrevenheid heeft
hij zeker nog een aantal wensen: “Ik wil heel
graag nog eens in de grotere bladen staan zoals
Architect of A10. Ook wil ik nog meer buiten
de landsgrenzen gaan. Die Wenen-opdracht is
goed bevallen. Ik heb gezien dat er in België
en in Duitsland ook hele mooie architectuur te
vinden is. Daar wil ik zeker ook nog aan de slag
gaan. Het belangrijkste voor mij is toch wel om
‘mijn oog’ goed te blijven trainen. Ik wil steeds
weer op een hoger niveau komen. Om beter te
worden in je vak moet je blijven bewegen.”
www.basephotography.nl

Met lef, daadkracht en creativiteit zet Werkgeversplein
de werkgeversvraag om naar de juiste oplossing.
www.unitedbrains.nl
P&O-Advies
Eén loket voor
alle werkgevers
met P&O-vragen
Recruitment
De juiste match
in werving
& selectie
Opleiden
Juiste opleiding
of cursus passend
bij uw bedrijf
Kennis
Actuele kennis
van de regionale
markt
Het Werkgeversplein benut kansen en mogelijkheden op de regionale arbeidsmarkt.
Werkgeversplein Regio Helmond werkt samen met:
UWV | Leren en Werken Helmond/de Peel | VICH | BZW | Bedrijventerreinen Helmond | Atlant Groep | FOH
Gemeenten: Deurne, Asten, Someren, Gemert-Bakel, Laarbeek, Geldrop-Mierlo en Helmond
info@werkgeverspleinregiohelmond.nl 0492-845902
HELMOND STAGESTAD
Sleutel tot meer kenniswerkers
Gemeente Helmond | United Brains | Rabobank He
040-247 28 94
www.werkgeverspleinregiohelmond.nl
Innovatie
Innovatieve en
creatieve oplossingen
voor arbeidsmarktvraagstukken

kunst
56

kunstkwartier
BEELDENDE KUNSTDANSMUZIEKSCHRIJVENTHEATER
Energiek, bevlogen en vol ideeën. Esther
Hartzema is nog geen jaar directeur van
Kunstkwartier, maar lijkt haar draai al
helemaal te hebben gevonden. Hartzema
was jarenlang actief bij de Rabobank, binnen
de afdeling kunstzaken. “Het bevalt me goed
bij het Kunstkwartier”, beaamt ze. Voor wie
Kunstkwartier niet kent: het is het centrum
voor de kunsten in drie gemeentes. In
Geldrop/Mierlo en Nuenen wordt muziekles
gegeven. In Helmond komen muziek,
beeldende kunst en schrijven aan bod.
Kunstkwartier verzorgt kort- en langlopende
cursussen voor jong en oud. “Het mooie aan
deze regio is dat er op cultureel gebied ruimte
is om te groeien, om met nieuwe initiatieven
te komen.” Toch is het werk, zeker in deze
crisistijd, niet alleen maar prettig. “Ik merk
wel dat het een lastige tijd is. Er moeten soms
harde beslissingen genomen worden. Toch is
de crisis ook goed voor de kunstensector. Ik
denk niet dat kunst en cultuur ooit helemaal
zonder subsidie kunnen bestaan, maar het is
Kunstkwartierboom
gaat groeien en
bloeien
kunsTkwarTier: wie HeefT er als kind geen les gevolgd? maar de kunsTinsTelling
van Helmond wil Haar vleugels uiTslaan. of eigenlijk: meer Takken aan de boom
Toevoegen. de kunsTkwarTierboom gaaT groeien en bloeien. daT beHoefT uiTleg,
direcTeur esTHer HarTzema aan HeT woord. “doorzeTTingsvermogen, creaTiviTeiT en
samenwerken: daar pluk je de resT van je leven de vrucHTen van.”
beeldmateriaal: kunstkwartier
tekst: romy van der sande
wel goed om kritisch naar de toegevoegde
waarde ervan te kijken. Jarenlang ging er veel
energie en creativiteit naar een kunstzinnig
of cultureel project. Maar nu moet er ook
gekeken worden naar de marketing en de
behoefte bij het publiek.”
KUNSTKWARTIERBOOM
Bijna vanaf haar eerste werkdag hing hij in
haar kamer: de Kunstkwartierboom. Stevig
geworteld in Helmond, al jarenlang. Een
stam die stevig staat. Het Kunstkwartier is
hét adres voor de particuliere markt. Met
name kinderen en jongeren volgen hier een
kortlopende of langlopende cursus. In de
toekomst moeten daar meer volwassenen
bij komen. Maar: er kán meer en door de
crisis moet er misschien ook wel meer. En
daarom konden alle medewerkers ‘takken’ en
‘bladeren’ toevoegen aan de toen nog karige
boom. Zo ontstond een stroom aan ideeën
en een boom vol ingevingen.
57

58
LUCHT
Eén van de takken is maatschappelijke thema’s.
Kunst en cultuur toegankelijk maken voor
diverse groepen. De termen die erbij geschreven
staan: Zorg & welzijn, wijken en jeugdbeleid. Het
eerste succesvolle project voor mensen met Niet
Aangeboren Hersenletsel (NAH) is afgerond, een
samenwerking met stichting SWZ. “Eén van de
cursisten gaf aan dat sinds hij blind is, het altijd
druk is in zijn hoofd. Hij moet leren prikkels
op een andere manier te verwerken, dat kost
hem veel energie. Tijdens onze cursus was het
eindelijk even helemaal rustig in zijn hoofd. Hij
zei dat hij weer lucht in zijn hoofd kreeg, dat is
toch prachtig?”
ONTMOETINGSPLEK
Hartzema zag hoe enthousiast deze cursisten
waren. Hoe iemand met Parkinson eindelijk kon
ontspannen. Alleen de reis naar het Kunstkwartier
was al een belevenis op zich. Over de grenzen
kijken, de blik naar buiten. Iets wat perfect
past bij de visie van Hartzema. “Kunstkwartier
wordt zo ook een ontmoetingsplek.” Ze zag hoe
de cursisten zongen, maar ook vol overgave
luisterden naar klassieke muziek. Gesloten ogen,
meegevoerd door de muziek en de woorden van
de docent. “Zo maakten ze een reis in hun hoofd,
iets wat ze in het echte leven niet meer kunnen.
Heel waardevol!” Ook voor de docent is het iets
nieuws. “Niet iedere docent is geschikt voor het
geven van dit soort lessen, ik zoek docenten
die samen met me op avontuur willen. Deze
cursusleidster was heel enthousiast en heeft zelf
ook een groei doorgemaakt, dat is mooi om te
zien.”
‘Het Kunstkwartier
is een mooie school
voor het leven.’
DREMPEL
De komende jaren gaan er meer van dit soort
pilots plaatsvinden. Hartzema is volop in
gesprek met diverse instanties. Zo wil ze de
samenwerking aangaan met de LEVgroep.
Ze brengt het verhaal vol overtuiging. Maar
de kritische luisteraar vraagt zich af hoe dit
waarheid kan worden, met bezuinigingen in de
zorg en de kunst- en cultuursector die zich aan
het herbezinnen is. “Ik zie inderdaad een flinke
financiële drempel, maar ik heb er vertrouwen in
dat we er met diverse partijen uit gaan komen.
WIE IS ESTHER HARTZEMA?
Esther Hartzema woonde jarenlang in het
Midden-Oosten. In Nederland verruilde
ze het stadse Rotterdam voor Limburg.
Na haar studie Algemene Letteren in
Utrecht (specialisatie Kunstbeleid en –
management) vervulde ze zo ongeveer
elke denkbare functie binnen de afdeling
kunstzaken bij Rabobank. Ze stelde een
jonge collectie samen, die uitgroeide tot
een volwassen collectie voor een groot
publiek. “Met de voltooiing van de Rabo
Kunstzone was mijn werk daar gedaan:
kunst toegankelijk maken en de verbinding
leggen met het zakelijke. Die insteek heb ik
meegenomen naar het Kunstkwartier.”
www.kunstkwartier.nl
Kromme Steenweg 16, 5707 CC Helmond
0492-542.445
Kunstkwartier gaat niet voor de winst, we zien
een behoefte en daar willen we iets mee doen. Ik
ben niet voor één gat te vangen, ik vind dat je lef
moet tonen en geloof moet hebben in je goede
verhaal. Kunstkwartier staat voor belangrijke
waardes: samenwerken, samen leven, tolerantie
en duurzaamheid.” Ze hoopt ook een bijdrage te
leveren aan de leefbaarheid in wijken. “Kunst en
cultuur in wijkhuizen, maar ook op straat. Kunst
en cultuur verbroederen, zorgen ervoor dat
mensen elkaar meer opzoeken, elkaar kennen
en elkaar daardoor helpen.” En ook jongeren
hoopt ze te kunnen inspireren.
Een missie, zo kun je het wel noemen. “We
stimuleren in onze maatschappij vooral de
linker hersenhelft die staat voor logica, denken
en analytisch vermogen. Als kind teken je, ga
je naar muziekles, kom je in aanraking met
kunst en cultuur. Maar dat verliezen we al snel,
vaak al op de middelbare school. Terwijl de
rechter hersenhelft staat voor intuïtie, gevoel
en creativiteit. Zaken die juist heel belangrijk
zijn en waar steeds vaker een beroep op wordt
gedaan. Wij kunnen een bijdrage leveren aan
het nieuwe denken.”
BRAINPORT
Met het oog op Brainport: de slimste regio waar
de kenniseconomie floreert, ziet Hartzema
mogelijkheden. De commerciële tak aan de
boom. “Juist in een kenniseconomie als deze,
waar innovatie belangrijk is, is het ook belangrijk
om creatief te denken. Daar kunnen wij een
bijdrage aan leveren. De linker en rechter
hersenhelft moeten contact met elkaar maken.”
Niet alleen de hersenhelften moeten elkaar
vinden, ook de verschillende disciplines gaan
elkaar opzoeken in het Kunstkwartier. “We
gaan ons aanbod verder uitbouwen. Denk aan
nieuwe media, fotografie en film. Disciplines die
elkaar ook gemakkelijk kunnen opzoeken. Het
grote voordeel is dat je als kind dan nog geen
keuze hoeft te maken, je kunt snuffelen aan
diverse kunstdisciplines.” Zaal Scala kan voor
die cursisten een mooi podium vormen, waar ze
samen aan de slag kunnen.
CLUBGEVOEL
Het woord ‘samen’ valt regelmatig. “Dat
clubgevoel, die gezelligheid: dat moeten we
koesteren en bevorderen. In Nuenen gaan we,
mede door financiële druk, groepslessen geven.
Ik zie dat ook als iets positiefs: je krijgt langer les
en gaat samen aan de slag.”
‘We moeten de
gezelligheid en
het clubgevoel
koesteren.’
Hartzema was altijd bezig met beeldende kunst.
Bij het Kunstkwartier ging een nieuwe wereld
voor haar open. “Ik ben onder de indruk van de
vaardigheden die mensen hier leren. Het gaat
zo veel verder dan bijvoorbeeld het bespelen
van een instrument. De vaardigheden die je hier
oppakt, daar kun je de rest van je leven iets mee.
Het is een leerschool voor het leven.”
IN JE KRACHT
Een bloeiende boom, die creëer je niet zomaar.
Daarvoor moet je zaaien, snoeien, er is water
nodig. Daarom breekt nu een hectische
tijd aan. Gesprekken voeren met allerlei
instanties bijvoorbeeld, de samenwerking
opzoeken. “We zitten op een scharnierpunt
in de tijd. Maatschappelijke thema’s en –
zekerheden staan op de tocht, worden herzien.
Pensioen, de verzorgingsstaat: het is niet
meer vanzelfsprekend. Ik denk dat het voor
Kunstkwartier in deze tijd belangrijk is om geen
geïsoleerd instituut te zijn. We moeten onze
deuren openzetten, onze blik naar buiten laten
gaan en integreren in de samenleving. Het is niet
meer van deze tijd om te wachten op cursisten
die zich aanmelden, we moeten zelf stappen
zetten. De komende jaren gaat onze boom
groeien. Met in ons achterhoofd onze missie:
kunst en cultuur dragen bij aan persoonlijke
ontwikkeling. Kunst zet jou in je kracht.”

Marie-Claire Coenen , geboren en getogen in
Helmond. Haar ouders begonnen in 1954 in de
Veestraat de winkel Coenen kookplezier. Marie-Claire
nam de winkel samen met haar man Joost de Vos
eind 1987 over. Samen met zoon Wouter wonen ze
boven de winkel in de Kerkstraat.
volle
glazen
Ik weet, ik ben een groot liefhebber van een lekker glas wijn.
Prosecco mag je me zelfs voor wakker maken, en ook in een glaasje
bier spuug ik niet, maar over deze glazen wil ik het niet hebben.
Ik wil het hebben over al die half lege glazen waar je overal over
valt. Of je nu de krant openslaat, de radio aanzet of ’s avonds tv
gaat kijken, alleen maar ellende.
De huizencrisis, de bankencrisis, de eurocrisis, de economische crisis,
je zou er bijna een punthoofd van krijgen, maar is het wel crisis?
Zitten wij niet gewoon in een overgangsfase naar een nieuwe
werkelijkheid? En deze nieuwe werkelijkheid, biedt deze niet
ook gewoon kansen?
Natuurlijk kunnen wij ons blijven focussen op wat allemaal niet
meer kan, maar wat kun je daar nu in hemelsnaam mee winnen?
Verbeter je je eigen situatie hiermee? Bied je hier kansen mee voor
anderen? Wordt het leven er leuker van? Nee, nee, nee.
Kunnen wij niet gewoon met z’n allen besluiten ons te focussen op
alles wat wel goed gaat, wel leuk is en wel kan? Wat is er mis met
een gezellige picknick met vrienden op de hei? Niets toch?
Of gezellig met de vriendengroep naar de kasteeltuinconcerten, of
zondags met de familie naar de carat concerten in de Warande…
Wij wonen met z’n allen in een prachtige stad in een prachtig land.
Doe daar wat mee!
Als wij nou eens allemaal besluiten om het woord crisis te
verbannen, en ons nog alleen te focussen op alle uitdagingen en
mogelijkheden die op ons pad komen, wat zouden wij dan veel voor
elkaar kunnen krijgen. Geen half lege glazen meer, maar half volle,
of liever nog volle glazen.
Jacqueline Bozon* zou zeggen:
GAS EROP! en daar kan ik mij alleen maar bij aansluiten
Marie-Claire
*Jacqueline Bozon is een Helmondse kunstenares.
column
centrum
59

ondernemer
basteeuwen
60
makelaar zijn is geen gemakkelijke job vandaag de dag. maar de
makelaar in HarT en nieren zieT kansen waar anderen beren op
de weg zien. bas Teeuwen (49) is zo’n makelaar. opgegroeid in een
ondernemersgezin, Helmonder geworden, vader van drie docHTers en
alTijd een volle agenda. maar geen spoorTje sTress. voor een gesprek
meT Hlmnd magazine neemT Hij alle Tijd.
tekst: folly van dijk foto: ugur ozdemir
DE GOEDE EIGENSCHAPPEN
“Als jochie was ik graag in de schilderswinkel
van mijn ouders in Veldhoven. Geweldig
vond ik het om met klanten te kletsen, te
helpen met de verkoop. Commercieel en
dienstbaar zijn en mensen om me heen, nu
weet ik dat ik toén al voelde dat ik daar iets
mee wilde in mijn leven.”
Drie onmisbare kenmerken voor een
makelaar, het vak dat Bas Teeuwen al op
jonge leeftijd ambieerde. “Ik wilde gericht
studeren, vandaar dat ik op de HEAO voor de
differentiatie makelaardij koos.” Hoewel blij
met zijn eerste baan als beleidsambtenaar
bij VROM, ervoer hij die periode toch als een
verblijf in de wachtkamer. “Eind jaren ‘80 was
het ook crisis. Weinig werk in de makelaardij.
In 1991 kon ik als assistent makelaar aan de
slag bij – toen nog – Praasterink in Helmond.
Eindelijk! dacht ik.”
FIJN WONEN IN HELMOND
Helmond kende hij totaal niet. “Vanuit
Veldhoven kom je niet gauw in Helmond als
je er niets te zoeken hebt. Helmond verraste
me. Een gemoedelijk ´dorp´ met veel
faciliteiten. We zijn dan ook snel hierheen
verhuisd. Mijn vrouw Wytske is net zo min
Helmonder als ik, zelfs geen Brabantse: ze
komt uit Dordrecht. Maar ze heeft het hier
nog meer naar haar zin dan ik. Werkt bij de
gemeente en legt makkelijk contacten. Jaren
hebben we met veel plezier in Brouwhuis
gewoond, nu alweer 13 jaar in Dierdonk.
We hadden best in Brouwhuis willen blijven,
maar in Dierdonk konden we zelf gaan
bouwen en dat was een grote wens van
mij. En nu willen we niet meer uit Dierdonk
weg. Het is een heerlijke thuishaven in
ons hectische bestaan met drie kinderen,
allebei een baan en een hoop bezigheden
daarnaast.”
Helmond is een
gemoedelijk dorp.
WARM NEST
“Als je maar geen schilder wordt!”, drukte
Bas’ vader hem op het hart. “Mijn vader was
huisschilder, mijn moeder runde de winkel.
Ze drongen er nooit op aan dat wij, kinderen,
de zaak zouden overnemen. Het waren zware
tijden, ze moesten er keihard voor werken.

moment”
“never a dull
61

62
Vakanties hadden we niet, maar we hadden veel
vrijheid en werden vroeg zelfstandig. We waren
met z’n drieën: mijn broer, zus en ik. Ik kijk terug
op een warm nest. ”
Toch: je bent zoon uit een ondernemersgezin
of niet. Zeven jaar geleden begon het te
kriebelen bij Bas. “Na een aantal jaren in
dienst bij een makelaarskantoor wilde ik
voor mezelf beginnen. Ik was al bezig met de
voorbereidingen voor een eigen kantoor, toen
Adriaan van den Heuvel mij vroeg of ik bij zijn
kantoor wilde aansluiten. Met mijn ´nee´ nam
hij geen genoegen.... Ik kocht mezelf in en werd
vierde vennoot met een optimale dosis vrijheid
waarmee ik de sector particuliere woningen ben
gaan uitbouwen. Zo werd ik uiteindelijk toch
ondernemer. En het voelt goed.
Dit kantoor staat als een huis in Helmond,
heeft een goede reputatie. Eén locatie, alles
onder één dak: efficiënt en laagdrempelig. Nog
altijd kan iedereen zo binnenlopen, al gaat
het merendeel van de klantcontacten nu via
internet en telefoon.”
CRISIS
Is het vak in deze tijden van crisis eigenlijk nog
wel leuk? Bas gaat er eens goed voor zitten.
“Nou en of! Het is juist extra interessant. Een
geweldige uitdaging. Kansen benutten en
aangrijpen. Er is veel aanbod en weinig vraag,
dan moeten we dus alles uit de kast trekken. En
“Ik kijk terug op een
warm nest.”
innoveren.” Bas doelt onder meer op zijn project
ZienopZondag, de mogelijkheid om op zondag
huizen te bezichtigen. Een frisse benadering
van de markt, nu veel stellen allebei werken. Hij
polste collega´s over zijn plan, want “alleen als je
zoiets met meerdere makelaars doet, krijgt het
body. Het levert echt niet altijd snel verkoop op,
maar stilzitten doet dat zéker niet.”
Het harde werken betekent wel eens schipperen
met het privéleven. “Zeker, maar de kinderen
gaan boven alles. Twee meiden zitten op
het Jan van Brabantcollege. De oudste moet
binnenkort een studierichting kiezen. Genoeg
“We zijn dan ook veel
meer dan een gemiddeld
makelaarskantoor.”
stof tot praten thuis dus... “Zwaar, zo´n
vrouwenhuishouden? Hij lacht. “Nee hoor.
Hooguit delf ik wel eens het onderspit als ik
voetbal wil kijken.” Bij kijken blijft dat trouwens
niet: Bas speelt enthousiast zaalvoetbal. En hij is
lid van een kookclub, van de ondernemersclub
Dierdonk en het Vastgoedplatform. “Er zijn
perioden dat Wytske en ik elkaar door de week
nauwelijks zien. Vakanties maken dat dan weer
goed. Altijd aan zee. Wij moéten de zee zien,
liefst in een lekker warm land. Dus trekken we
naar Frankrijk en Spanje.”
“Helmond verraste me.”
Uitrusten, genieten, opladen en nieuwe ideeën
opdoen. Zoals het ruilplatform: wensen van
kopers en verkopers nauwgezet op elkaar
afstemmen. Ook dat vraagt samenwerking
tussen makelaars, voor Bas Teeuwen is dat
vanzelfsprekend. “De verkoper van vandaag
is de koper van morgen. Ik vind het volstrekt
logisch om te zien of we tot een match kunnen
komen.” Zijn idee krijgt ruim bijval: binnenkort is
het een extra service van Funda. “Zoals in ieder
vak moeten ook wij vernieuwend bezig blijven”,
legt hij uit. “Zéker nu, met deze moeilijke markt.”
Dankzij het ruilplatform maakte hij laatst mee
dat een woning binnen een dag verkocht was.
Een uitzondering, dat wel, “maar het toont aan
dat vernieuwing werkt”. Heeft hij nog adviezen
voor eigenaren van huizen die lang te koop
staan? “Kijk, de koper wil het beste product
voor de laagste prijs. Die prijs is heel essentieel.
Ook van belang is de afwerking van een huis. Er
staan veel dezelfde huizen te koop, dus kiest de
koper voor de woning met de beste afwerking,
de mooiste keuken. Een huis met sanitair uit
de jaren ‘60, ‘70 willen de mensen niet. En een
goede presentatie is heel belangrijk.”
PSYCHOLOGIE
Optimistisch blijven, is de boodschap van
Teeuwen. “We moeten ook een beetje
relativeren, niet reageren op de waan van de
dag en elkaar niet gek maken. Want de crisis
is ook psychologisch.” Dat er een flink brok
psychologie onmisbaar is in zijn vak, is evident.
Een huis heeft grote emotionele waarde en
geen twee mensen zijn hetzelfde, dus menselijk
inzicht en tact zijn onmisbaar wil je een goede en
betrouwbare makelaar zijn. Dat geldt ook voor
de collega’s van Bas die cliënten begeleiden bij
planschade- en onteigeningsprocedures. “Een
gedwongen vertrek is een persoonlijk drama.
Het komt in alle Peelgemeenten veel voor.
Nieuwbouwwijken als Brandevoort hebben
veel verblijfsverplaatsingen in de agrarische
sector teweeggebracht, maar het gebeurt ook
door aanleg en omlegging van wegen bij de
particulier ‘in de straat’. Heel vaak horen we:
we willen voor een miljoen nog niet weg. Wij
gaan dan op de stoel van de bewoners zitten en
voeren de onderhandelingen met de gemeente
voor een optimale schadeloosstelling. Juist
omdat het bijna altijd persoonlijke drama’s
zijn, is een adviseur die rationeel denkt en
handelt onmisbaar. Het blijft een pleister op de
wonde, want wij kunnen een overheidsbesluit
niet terugdraaien, maar wel zorgen voor
zoveel mogelijk compensatie. Ons kantoor
beschikt over heel veel kennis op dit gebied.
We zijn dan ook veel meer dan een gemiddeld
makelaarskantoor. Dat is onze kracht, ook voor
de toekomst. Onderscheidend zijn en blijven, en
optimale dienstverlening bieden.”
“Met mijn ‘nee’ nam
Van den Heuvel geen
genoegen.”
En als hij nu, bijna-vijftig, terugkijkt naar dat
jongetje in de schilderswinkel, is dan alles op
z’n plek gevallen? Bas denkt even na. “Nu ik
zelf ondernemer ben: ja. De crisis maakt dat we
kansen nu niet optimaal kunnen benutten, maar
biedt ook genoeg uitdaging. En afwisseling:
elke dag is anders. Never a dull moment.”

PRINTING
PRINTING
WITH
WITH
PASSION
PASSION
this publication
was printed by
gewadrupo
this publication
was printed by
gewadrupo
with
with
www.gewa.be
2370 Arendonk (B) l Hoge Mauw 130
Tel +32 (0)14 67 86 69
www.gewa.be
Fax +32 (0)14 67 23 16
www.gewa.be
2370 Arendonk (B) l Hoge Mauw 130
Tel +32 (0)14 67 86 69
Fax +32 (0)14 67 23 16
www.gewa.be
❙❙
❙❙
●
●
▲ ▲ ■
■
63

64
napoléon
route
jaarlijks sTaaT frankrijk bol van de ToerisTen. de groTe sTeden en de
kusTgebieden zijn veruiT favorieT. maar landinwaarTs zijn er de vele
cHarmanTe dorpjes, de uiTgesTrekTe meren en de pracHTige bossen.
bijzonder is de rouTe napoléon. een rouTe die de drukTe van de zuidfranse
kusT verbindT meT de sTilTe van de franse alpen.
castellane
reizen
tekst: isabelle ruyters foto: shutterstock

in de
voetsporen van de
franse keizer
Iets meer dan 80 jaar geleden (in 1932) werd
deze historische route geopend. Stap in de
schoenen van Napoléon Bonaparte voor de
weg die hij aflegde om Frankrijk te heroveren
na zijn ballingschap naar het eiland Elba.
EEN STUKJE GESCHIEDENIS
Om de route de juiste lading te kunnen geven, is het
handig om een klein stukje historie als bagage mee
te nemen. Keizer Napoléon werd in 1814 verbannen
naar Elba. Hij was niet van plan om daar zijn tijd uit
te zitten, maar wilde zijn keizerstitel en Frankrijk zo
snel mogelijk heroveren. Op 1 maart 1815 kwam hij
met zijn lijfwacht van 600 man aan land in Golfe-Juan,
tussen Cannes en Antibes. Zijn opmars moest kort en
krachtig zijn, maar hij moest ook de vele confrontaties
met de koningsgezinde dorpen in het Rhônedal
zien te ontwijken. Vandaar de slingerweg richting
de Alpen. Na een triomftocht van 20 dagen kwam
Napoléon aan in Parijs. Daar kon hij, gesteund door
een enorme menigte, de macht weer overnemen.
VOLG DE BORDEN
De Route Napoléon is 324 kilometer lang. Door
Napoléon en zijn gevolg te voet en te paard afgelegd.
Afhankelijk van je conditie en beschikbare tijd is de
route ook met de fiets of de auto af te leggen. Het
maakt niet uit aan welke kant je begint, het is altijd
prachtig. Hier wordt een aantal bezienswaardigheden
langs de route beschreven van het zuiden (Golfe-
Juan) naar het noorden (Grenoble), zoals de kleine
Keizer ons voorging.
We volgen de N85 en de borden met de Keizerlijke
adelaar…
GOLFE-JUAN
Aan de Côte d’Azur, tussen Cannes en Antibes, ligt
Golfe-Juan. Toen Napoléon hier aan land kwam,
was dit nog een heel bescheiden vissersdorp. Daar
is inmiddels veel in veranderd. Het is een mondaine
badplaats geworden. Er zijn diverse musea te
bezichtigen en door de veelzijdigheid hiervan, zit er
altijd iets van jouw smaak bij. Picasso heeft hier een
tijd gewoond en gewerkt en dus is zijn bijzondere
werk in een van de musea te zien. De baai heeft een
ideale ligging. Je kunt er heerlijk genieten van het
strand of met watersport actief bezig zijn. Om de
route verder op te pakken rijd je richting Cannes en
neem je de N85 richting Grasse. Hiermee verlaat je
ook de drukte van de kust en rijd je zo de bossen en
de bergen in.
CHANEL NO. 5
Grasse is vooral beroemd om de parfumindustrie.
Om je een beeld te geven: Grasse maakt meer dan
60% van de landelijke productie van natuurlijke
aroma’s. Deze worden voor zowel parfums als voor de
voedingsindustrie gemaakt. Het Musée International
de la Parfumerie geeft een beeld van de geschiedenis
van de parfumindustrie. Tegenwoordig worden
geurstoffen ook synthetisch geproduceerd. De luxe
parfummerken wagen zich hier niet aan. Zo zijn er in
Grasse nog jasmijnvelden speciaal voor de productie
van Chanel No. 5. Nog met de jasmijn en lavendelgeur
in je neus verlaat je het dorp via de N85.
65

66
EZELPADEN
Het contrast kan bijna niet groter zijn: van de
luxe bloemenvelden naar de ezelpaden van
Napoléon. In zijn regeerperiode had hij opdracht
gegeven om verharde wegen aan te leggen op
veel plaatsen waar nog ezelpaden lagen. Bij zijn
opmars terug in Frankrijk kwam hij er achter dat
dit niet gebeurd was. Sterker nog: er was zelfs
nog geen begin gemaakt. Tussen Escragnolles
en Saint-Vallier-de-Thiey ligt nog 10 km van de
authentieke route. Startend in de bossen ga je
over het oude pad naar de warmere hoogvlaktes.
Hiervoor moet je dan wel even de N85 verlaten,
maar het is echt een bijzondere ervaring! Om de
route weer op te pikken, kun je in Escragnolles
de verharde weg, de N85, weer op in westelijke
richting.
GROOTSE KLOOF
Het dorpje Castellane is een typisch Frans dorpje.
Bij binnenkomst zie je de vele geraniums in
prachtige rode en roze tinten over de balkons
hangen. In het dorp, op een rots van 184 meter
hoogte staat de kapel Notre Dame du Roc. Het
is een intensieve klim van ongeveer een half
uur, maar dan word je beloond met een prachtig
uitzicht over het dorp en de omgeving.
Castellane ligt aan het oostelijke uiteinde van
de Gorges du Verdon. Met 25 kilometer lengte is
de kloof de op een na grootste van Europa. Aan
het westelijke uiteinde ligt het Lac Ste. Croix.
Een prachtig meer dat je als vertrekpunt kunt
gebruiken om de kloof met de kano of waterfiets
te ontdekken. Zeker weten dat je onder de indruk
bent van de natuur op en naast het water! Als je
de tijd hebt, dan krijg je er geen spijt van als je
even van de Route Napoléon afwijkt en hier wat
langer blijft.
LUxE KUUROORD
De N85 brengt ons weer terug op het pad van
Napoléon. We komen aan in het kuuroord Digne
les Bains, ook wel de lavendelhoofdstad. De
plaats ligt pal tussen de Alpen en de Provence
en biedt behalve luxe en cultuur ook hier weer
een prachtige natuur. Digne les Bains ligt in het
hart van Reservaat Haute Provence, het grootste
geologische reservaat van Europa. Er zijn hier
heel veel fossielen te vinden, waardoor je je in de
prehistorie waant. Let wel op! Je mag hier niets
van meenemen, want ze zijn beschermd! De
omgeving van het reservaat is ook een plek waar
je gerust een stop van enkele dagen (of langer!)
kunt maken.
Opnieuw volgen we de N85. Voor het eerst sinds
we de kuststeden hebben verlaten, komen we
weer in de buurt van de snelweg. Maar voor de
Route Napoléon volgen we de N85 en rijden we
onder de snelweg door.
ROMEINEN
We komen aan in Sisteron. Deze sfeervolle Franse
plaats is gebouwd aan de oever van de Durance.
Het Musée du Vieux Sisteron geeft een mooi
beeld van het ontstaan van de stad en leef- en
werkwijzen. Er is zelfs een mausoleum te zien
uit omstreeks de 2e eeuw, gebouwd voor een
rijke Gallo-Romeinse familie. Het ontstaan van
Sisteron gaat ruim 4000 jaar terug. Toen was
het al een rustplaats voor de Romeinen. Ook
Napoléon vond het hiervoor een prima plek. Met
zijn manschappen verbleef hij in Sisteron voor de
klim naar de Col Bayard. Je kunt hiervoor vanuit
Sisteron voor de officiële route kiezen, de N85 of
voor de snellere variant. Dan pak je de snelweg
A51 richting Gap.
COL BAYARD
Deze berg is met zijn 1246 meter het hoogste
punt van de route. Napoléon moest door de
sneeuw over deze bergpas. Een barre tocht op
weg naar de laatste knooppunten voordat hij zijn
overwinning in Grenoble kon vieren. Nu is het
vooral een mooi ski- en golfgebied. Het laatste
stuk van de Route Napoléon is erg bergachtig en
gaat wederom via de N85. Het is een tocht die
gepaard gaat met flink wat hoogteverschillen
en scherpe bochten. Vergeet niet om af en toe
eens te stoppen en van de weidse uitzichten te
genieten. Het is een prachtig stuk Frankrijk.
ONTMOETING
Ook Laffrey is een toeristische trekpleister en
ligt op 30 kilometer ten zuiden van Grenoble.
Het is omgeven door prachtige meren, waardoor
het een favoriet watersportgebied is. Op de
historische plaats, La Prairie de la Rencontre
(de weide van de ontmoeting) staat een
enorm standbeeld van Napoléon te paard. Hier
ontmoetten Napoléon en zijn inmiddels flink
gegroeide leger, de Koninklijke troepen die hem
moesten stoppen. In het Koninklijke leger zaten
veel soldaten die Napoléon voor zijn verbanning
gediend hadden. Toen Napoléon hen naderde
riep hij: “Soldaten, als er één onder jullie is die zijn
Keizer wil doden, hier ben ik”. De soldaten lieten
hun wapens zakken en de menigte juichte “Vive
L’Empereur!” (Leve de Keizer!). De keizer was terug
en marcheerde dezelfde dag Grenoble binnen.
Als je bij het standbeeld midden op de vlakte
staat, verbeeld je dan maar eens dat het vol staat
met het Franse Leger. Dan voel je de grootsheid
van deze overwinning!
HERWONNEN
Dinsdag 7 maart 1815 komen Napoléon en zijn
troepen aan in Grenoble. De Porte de Bonne is
gesloten, maar de soldaten die hem bewaken
zijn Napoléon gunstig gezind. De poort wordt
geopend: Napoléon wordt de stad binnen
gedragen door de inwoners tot aan het Hotel des
Trois Dauphins. Grenoble is een stad met veel
bezienswaardigheden, waaronder de kathedraal
en Fort de la Bastille, een serie forten op een
bergklif tegenover het centrum. De Bastille is
zichtbaar vanuit verschillende plaatsen in de stad.
Je kunt er met de kabelbaan naar toe, ruim 200
meter hoog. Dat is puur genieten van het uitzicht
over het, door Napoléon herwonnen, land.
Na 324 kilometer heeft Napoléon in zes dagen
tijd Frankrijk heroverd. Hij begint dan aan zijn
glorieuze opmars naar Parijs. Als je zelf in Grenoble
bent aangekomen, dan heb je er waarschijnlijk
langer over gedaan dan die zes dagen. Je hebt
in ieder geval een zeker zo bijzondere route
achter de rug, die een mooie verbinding is tussen
een belangrijke historische gebeurtenis en het
hedendaagse Frankrijk.
Bonne Route! (goede reis!)
foto: isabelle ruyters Plaquette in Digne

2013 - 2014
KUNSTKWARTIER
BEELDENDE KUNSTDANSMUZIEKSCHRIJVENTHEATER
CURSUSSEN • WORKSHOPS • CREATIEVE BEDRIJFSUITJES
OPTREDENS • EXPOSITIES • ONTMOETING • VOORSTELLINGEN
67

ibliotheek 100
68
jaar
precies Honderd jaar geleden werd een klein Helmonds café omgeToverd ToT leeszaal. Heren
meT Hoge Hoeden spiTTen er door een woordenboek en bezorgde moeders sloegen er een
opvoedkundig boek op na. zo begon ooiT de biblioTHeek van Helmond. van uiTleen was in die Tijd
nog geen sprake. laTer mocHTen boeken wel mee naar Huis worden genomen. de uiTgeleende
exemplaren werden dan meT de Hand genoTeerd op een lijsT. anno 2013 gaaT HeT er Heel anders
aan Toe in de Helmondse biblioTHeek. samen meT de Huidige direcTeur ruud HakvoorT
kijken we Terug en blikken we voorzicHTig vooruiT.
foto gebouw: bas gijselhart / basephotography
binnenfoto’s: daniëlle verbeek
tekst: romy van der sande

Historie Helmondse bibliotheek
‘leest’ als een spannend
geschiedenisboek.
Ruud Hakvoort haalt uit het archief
het ‘Woordenboek der Nederlandsche
Taal’, dat al meer dan honderd jaar oud
is en bladert er doorheen. “Mensen
zaten hier soms uren in te lezen”,
vertelt de directeur van de Bibliotheek
Helmond-Peel. Inmiddels is van dat
soort ‘leesmarathons’ vaak geen
sprake meer. Het aantal minuten dat
per week lezend doorgebracht wordt,
neemt af. Niet alleen het leesgedrag
maakt een ontwikkeling door, ook de
bibliotheek veranderde door de jaren
heen. Jeugdboeken kwamen in zwang,
de Tweede Wereldoorlog zorgde voor
censuur en een tochtige aanbouw bij
het pand aan de Markt zorgde voor
een slechte conditie van de boeken én
dikke truien bij het personeel. Al 100
jaar oud, een memorabele verjaardag
voor de bibliotheek. Dat moet gevierd
worden! De komende maanden
wordt op diverse manieren het
jubileum gevierd. In het pand aan de
Watermolenwal worden bijvoorbeeld
nachtelijke activiteiten gehouden en
de nieuwe voorstelling van Jacques
Vriens staat op het programma. “We
blikken niet alleen terug, maar kijken
ook vooruit. De bibliotheek had in
het verleden de slogan: de grootste
boekenkast van Helmond. Maar ik
denk dat we in de toekomst er niet
alleen voor de boeken zijn, maar vooral
voor onze bezoekers. De bibliotheek
is een ontmoetingsplaats van mensen
geworden.”
69

70
1913. De R.K. Openbare Leeszaal St. Augustinus
wordt opgericht. De leeszaal bevindt zich in
een voormalig café aan de Kerkstraat . “We
waren de tweede bibliotheek in Brabant, Tilburg
ging ons voor. Dat het twee arbeiderssteden
zijn, is geen toeval. Het was een periode van
maatschappelijke en politieke spanning. Zo
kampten veel families met alcoholproblemen”,
schetst Hakvoort een beeld. “De bibliotheek was
een plek waar mensen op een veilige manier
aan hun ontwikkeling konden werken. Daar
was in die tijd zeker behoefte aan. In eerste
instantie ging het om een kleine leeszaal waar
ook niet-leden terecht konden. De boeken waren
voornamelijk schenkingen en het ging om een
paar honderd exemplaren.”
CENSUUR
Inmiddels telt de Helmondse bibliotheek
bijna 100.000 boeken. Ook is er afscheid
genomen van de locatie aan de Markt.
Sinds 2010 is de Helmondse ‘bieb’ gevestigd
aan de Watermolenwal. Maar voordat dát
werkelijkheid was, ging er heel wat aan vooraf.
Bibliotheekgebouwen groeiden in de vorige
eeuw vaak uit hun jas, na een aantal jaren op
één plek te zijn gehuisvest. In 1937 vestigde de
bibliotheek zich in het voormalige raadhuis aan
de Helmondse Markt. Een markant wit gebouw
dat in 1966 werd verruild voor een andere
plek aan de Markt. Een kenmerkend pand met
veel glas en beton dat al drie jaar leeg stond.
Dat voormalige raadhuis werd in de Tweede
Wereldoorlog overigens ook bewoond door
Duitse soldaten. “Dat was best een lastige tijd,
want er was sprake van censuur. Ik weet niet of
alle bezoekers nog zo gemakkelijk naar binnen
gingen, terwijl er toen juist heel veel behoefte
was aan de ontspanning die lezen kan bieden. Er
is in die tijd wel een aantal boeken veilig gesteld.”
KAPELAAN
Overigens, censuur is niet beperkt tot de Tweede
Wereldoorlog. “Het is jarenlang een Rooms
Katholieke bibliotheek geweest en dus zat er ook
een kapelaan in het bestuur. Tot de jaren ‘60 deed
hij een uitspraak over de collectie. Tegenwoordig
kunnen we ons dat niet meer voorstellen, maar
er zijn soms vast pittige discussies geweest.” En
‘Het gaat niet
om de boeken,
maar om de
mensen’
niet alleen de bestuurders bogen zich over de
wenselijkheid van boeken. “Er waren ook lezers
die vloeken demonstratief uit het boek krasten”,
lacht Hakvoort.
DIKKE TRUIEN
De voormalige locatie aan de Markt werd
uiteindelijk te klein. Het ernaast gelegen klooster
werd al na twee jaar afgebroken. “Achteraf heel
jammer, want nu stond er een heel langgerekt
bibliotheekgebouw, omdat er geen ruimte was
om in de breedte te bouwen. Het ontstane ‘gat
aan de Markt’ werd opgevuld met een aanbouw,
die daar tijdelijk zou staan. Uiteindelijk heeft die
aanbouw ruim tien jaar dienst gedaan, verwarmd
door mijnkachels. Niet best voor de conditie van
de boeken. Het personeel had elke winter dikke
truien aan en in de zomer was het veel te heet.”
JEUGDBOEKEN
Sinds een aantal jaar is de bibliotheek gevestigd
aan de Watermolenwal. Een prachtig pand
met onder meer een grote afdeling voor
de jeugd. “De jeugdboeken hebben in de
afgelopen 100 jaren een enorme ontwikkeling
doorgemaakt. Die eerste jaren was er geen
jeugdboek te bekennen, de jeugd was toen
nog geen belangrijke doelgroep. Daarna
ontstonden uitgaven als Wipneus en Pim. Maar
prentenboeken? Dat was nog nauwelijks aan

de orde. Na de Tweede Wereldoorlog nam de
ontwikkeling van het jeugdboek een vlucht en
met name in de jaren ’80 kreeg de jongste lezer
veel aandacht. Met prachtige prentenboeken en
verhalen die tot de verbeelding spreken.”
ONTWIKKELING BIBLIOTHEEK
Ook de bibliotheken zelf maakten in al die
jaren een flinke ontwikkeling door. Alleen al
op technologisch gebied. Nu wordt een boek
machinaal uitgeleend en ingenomen, dat ging
jarenlang met de hand. Bepalend voor de
bibliotheken was de bibliotheekwet die in 1976
werd ingevoerd. De bibliotheken moesten voor
een breed publiek toegankelijk worden en daar
werd geld voor beschikbaar gesteld. “Inmiddels is
de situatie flink veranderd”, vertelt Hakvoort. “Nu
is er sprake van een forse bezuinigingsopdracht.
Daarom hebben we bijvoorbeeld onze
vestigingen in de wijken moeten sluiten. Toch
brengt dit ook goede ontwikkelingen met zich
mee. Zo hebben we nu diverse uitleenpunten bij
scholen. Voor onze kleinste lezers is de drempel
om naar een bibliotheek te gaan helemaal
weggenomen.” De bibliotheek is ook méér dan
enkel een plaats voor het lenen van boeken
geworden. “We hebben een mooi programma
met goed bezochte lezingen. Ook hebben we de
functie om mensen op betrouwbare informatie
en op verschillende gezichtspunten te wijzen.
De informatie-toestroom is zo groot, dat het
soms lastig is om nog te filteren.” Hierin kan de
bibliotheek met een specifiek programma een
belangrijke rol vervullen. “Naar mijn idee gaat
het niet om de boeken, maar om de mensen.
We moeten kijken waar de interesses van onze
bezoekers liggen. Wat willen zij? Daar moeten
we op inspelen. Zo was er jaren geleden veel
behoefte aan uittrekselboeken, nu zoeken
scholieren die informatie op internet.” Ook een
ontwikkeling om rekening mee te houden: de
opkomst van het digitale boek. “We zullen een
goed evenwicht moeten vinden. Het papieren
boek zal niet zomaar verdwijnen, het zal een
geleidelijk proces zijn.”
‘er waren lezers
die vloeken
demonstratief
uit het boek
krasten’
WAARDE VAN LEZEN
En dan het lezen zelf, hoe stond het daar door
de jaren heen mee? “Ik zie het ook vooral als een
manier om je wereld te verruimen, om kennis
op te doen. Lezen is geen weggegooide tijd, in
tegendeel”, stelt Hakvoort. “Daarom is het ook zo
jammer dat het aantal leesminuten ten opzichte
van twintig jaar geleden fors is afgenomen. Er zijn
ook zo veel invullingen van vrije tijd: van internet,
tot games en televisie. Mensen moeten keuzes
maken en daardoor komt het lezen onder druk te
staan.” Terwijl lezen juist zo functioneel kan zijn
volgens de directeur. “Je doet informatie op, leert
omgaan met taal, je fantasie wordt geprikkeld en
je leert communiceren. Aan ons dan ook de taak
om de waarde van lezen en literatuur meer over
het voetlicht te brengen.”
JUBILEUM PROGRAMMA
Het honderdjarig jubileum wordt op
diverse manieren gevierd. De officiële
jubileumdag is op 14 december. Er zijn
al wat feestelijkheden geweest zoals
een Lofrede door Wim Daniëls, het
eerste deel van de Literaire Quiz en de
Voorleesestafette tijdens de Boekenweek.
Een spannende activiteit is de Nacht van
de Bibliotheek op 21 juni. De hele nacht
wordt de bibliotheek gevuld met verhalen,
muziek en andere activiteiten. Ook een
ontbijt, een theatervoorstelling, een
expositie en een literaire wandeling staan
later in het jaar nog op het programma.
Meer informatie:
http://bibliotheekhelmondpeel.nl
71

Hoezo
altijd DigiD
bij de hand?
www.helmond.nl
Helmond heeft Antwoord ©
Snel en makkelijk zaken doen
www.helmond.nl

Patrick Houthooft is sportdeskundige,
sportpresentator, trainer en zelf nog actief
wedstrijdrenner!
Patrick’s column
golfsport &
helmond!
Heeft de golfsport in Helmond toekomst?
Is golf een sport, ja natuurlijk zullen de
liefhebbers zeggen! Ik ben op onderzoek
uitgegaan. Ik heb zelf mijn GVB
(golfvaardigheidsbewijs) al jaren, maar de
laatste tijd komt het er steeds minder van. Je
begint ergens fanatiek aan, maar dan komt
toch het moment: is dit het nou…?
Vanaf het begin heeft de golfsport een
imagoprobleem. Het belangrijkste punt is
om toegankelijker te worden voor iedereen.
Dit is lastig, omdat je als een van de
weinige sporten een bewijs moet hebben:
het zogenaamde GVB. Moeten we het GVB
wellicht helemaal afschaffen? Maar waar zal
het dan eindigen? Allemaal vragen die worden
opgeroepen en het begon zo goed jaren
geleden. Iedereen wilde golfen en iedereen
wilde erbij horen.
Golf is al jarenlang een van de snelst
groeiende sporten. Er zijn de afgelopen
vijf jaar 100.000 golfers in Nederland bij
gekomen. In totaal telt golf nu 380.000
geregistreerde beoefenaars, allemaal in het
bezit van het GVB. Maar de sporters komen
niet meer, dus er is werk aan de winkel. Ook
op de golfbaan in Helmond was vroeger een
grote wachtlijst, iedereen wilde spelen ook op
de nabije banen in de buurt van Helmond. De
ene na de andere openbare golfbaan werd uit
de grond gestampt. Allemaal voor niets? Nee
natuurlijk niet zeggen veel golfers in Helmond.
Het probleem is volgens intimi dat al die
golfers zich te weinig laten zien op de baan.
Het GVB is een doel op zich geworden. Het
voelt als een examen en examens vinden
mensen niet leuk. Als ze dat pasje eenmaal
hebben, zie je ze te weinig terug op de
golfbanen. Juist in deze maatschappij willen
mensen vrijheid en geen belemmeringen. Ook
een boegbeeld en veel publiciteit zijn altijd
welkom. Ze hadden Tiger Woods, maar al zijn
sexuele escapades pasten wat minder bij het
imago. Heel jammer want hier had de sport
juist een positieve wending aan moeten geven,
dit was juist het moment om het tij te keren.
Kijk wat de golfsport teweegbrengt: je bent
populair, elke vrouw wil je en ga zo maar door.
Golf moet laagdrempeliger worden. Maar
de veiligheid en de ‘snelheid’ mogen niet in
het geding komen om de jeugd de golfbaan
op te krijgen. Nu is er Kwik Golf. Ik heb het
zelf gezien, echt heel erg leuk! Kwik Golf is
een uniek concept. Kinderen kunnen met
Kwik Golf binnen tien minuten een club leren
vasthouden en een bal slaan. Het bijzondere
aan Kwik Golf is het energieke en dynamische
aspect: kinderen kunnen golfen en rennen.
Een ideale combinatie, want hoewel veel
kinderen golf best leuk vinden, kunnen ze
vaak hun energie niet kwijt. Je energie kun
je gelukkig wel kwijt bij de charmante en
gastvrije Gijs op het Helmondse golfcomplex:
beregezellig bij Gijs, hij wil het tij wel keren!
Terugkomend op mijn vorige column, ik mis
de etalageruiten, niemand roept Patricio, het is
allemaal zo sober (zullen wellicht anderen dat
ook hebben?) Ik plaatste mijn handen op de
club, zette mijn blik op cool en spande mijn
kuiten aan. Goedkeurend bekeek ik mezelf
in de vijver van de golfbaan in Helmond. Het
zat wel goed met mijn vorm, maar ja wel de
fietsvorm en niet de golfvorm!
sportcolumn

city house
tekst: folly van dijk beeld: groep5700
74
wie de media regelmaTig volgT, moeT HeT
Hebben opgemerkT: brabanT is in de race voor
de TiTel culTurele HoofdsTad 2018. en daar
HoorT Helmond bij. samen meT de provincie
noord brabanT Hebben de vijf groTe
brabanTse sTeden ’s-HerTogenboscH, Tilburg,
breda, Helmond en karTrekker eindHoven
de Handen ineengeslagen om de TiTel in de
wacHT Te slepen.
Op 6 september
weet Brabant of ze
de titel mag voeren.
Grootse plannen,
indrukwekkende
ambitie. Wint Brabant,
dan gaan deze
vijf steden en de
Provincie samen een
aantrekkelijk cultureel programma aanbieden aan
bezoekers uit Brabant, uit Nederland en uit heel
Europa. In 2018, maar ook in de jaren daarvoor
en daarna. Zo krijgen kunst en cultuur een
structurele en duurzame plaats in het hart van de
samenleving. Wat betekent dat voor onze stad?
“In één zin: cultuur krijgt opnieuw de plek die
het verdient. Midden in de samenleving.”, vertelt
wethouder Jan van den Heuvel (Cultuur). “Een
vernieuwend en spannend cultuuraanbod
verbindt straks onderwijs, sport, toerisme en
economie met elkaar. Cultuur is de aanjager en de
Haarlemmerolie van de innovatie en tegelijkertijd
de menselijke maat waar onze stad voor staat. We
gaan onze rijke cultuur nog zichtbaarder maken.
En vergis je niet, met rijke cultuur bedoel ik óók
ons verenigingsleven, het Kasteel van Sinterklaas,
Carnaval, het bandje dat elke week oefent in de
garage thuis. Juist dat plaatst cultuur in het hart
van onze Helmondse samenleving. Cultuur is niet
elitair, maar veelomvattend en verbindend.”
“Concreet brengt de titel Culturele Hoofdstad van
Europa onze stad de kans om onze cultuursector
verder te versterken, om uit onze schulp te
kruipen. En vooral om als stad aantrekkelijk te
zijn en te blijven voor inwoners, voor toeristen
en voor nieuwe werknemers (mensen die in de
Brainport-regio willen wonen en werken). Daar
hoort een gevarieerd aanbod op cultuur bij. Onze
tradities zijn bijzonder waardevol, maar niet
toekomstbestendig. En daar helpt het winnen van
de titel bij: we creëren een toekomstbestendig
cultuuraanbod dat mede is vormgegeven door de
mensen die daar het meest verstand van hebben.
De inwoners van onze eigen stad!”
DRAAGVLAK
Wethouder Van den Heuvel: “De komende
maanden gaan we de Helmonders uitgebreid
informeren over het hoe en waarom van deze
wedstrijd. We willen iedereen erbij betrekken en
aansporen om de kandidatuur te steunen. We
willen die titel immers winnen! Daarvoor hebben
we alle Helmonders nodig. De Helmonders die
actief met kunst en cultuur bezig zijn, maar zeker
“Cultuur is niet elitair,
maar veelomvattend en
verbindend”
ook de Helmonders die kunst en cultuur ‘alleen
maar’ een warm hart toedragen. Dus laat zien
dat je erbij bent! Ga naar de facebookpagina
van 2018Eindhoven|Brabant en “like” ons. In de
week van 2 september krijgen we bezoek van de
jury. Op vrijdag 6 september valt de beslissing.
Als we de titel binnenslepen, komen we in de
volgende fase: het vertalen van de geest van het

Helmondse cultuur
Om in te lijsten zo mooi
Een veelkleurig schilderij
Een lange optocht van toneel
voor iedereen, van iedereen
Een rode draad langs mens door stad
Gerard’s column
Van carnaval, zigeunerorkest
Caratconcert en kinderkoor
Van kermis tot architectuur
Met Vlisco, vloeiend kanaal
Het centrum van de wereld
Helmond is erbij
75

76
bidbook in projecten. In de aanloop naar 2018
zal elk jaar meer te merken zijn van de ideeën
en projecten die gestalte krijgen. Zo zijn er dit
jaar al de zogenaamde Opmaatprojecten. Dat
zijn 4 projecten in Helmond die laten zien wat
we bedoelen met ‘in de geest van 2018’. En ook
de Proeftuinen geven al een voorproefje. Maar
ook als we de titel niet winnen is er winst. Het
culturele veld in Helmond en daarbuiten heeft
elkaar gevonden, een aantal projecten zal, naar
mijn verwachting, sowieso worden uitgevoerd.
Er zal meer creativiteit en verbinding zijn dan
ooit.”
“We hebben alle
Helmonders nodig “
OPMAATPROJECTEN
Voorbeelden? Die zijn er al, Opmaatprojecten
genoemd, zowel fysieke als virtuele: interactieve
exposities, bijzondere festivals, spraakmakende
kunstwerken, adembenemende voorstellingen.
Een hele nieuwe invulling van Artimond, het
Kanaalproject van het Gemeentemuseum,
Windkracht en Quadrant (De Ouverture) een
audiovisuele opera van Rob Oomen over
het rijke Helmondse arbeidsverleden. Er is
een uitvoering van de Matthäus Passion met
accordeon, licht en dans. Al deze projecten zijn
voorbeelden van out of the box denken, die
passen binnen de drie programmalijnen:
• wij maken de stad
• wij verbinden mensen
• wij ontdekken de toekomst
PROEFTUINEN
En dan zijn er de Proeftuinen. Teams van
vertegenwoordigers uit verschillende disciplines
brainstormen en werken nu al samen rondom
maatschappelijke thema’s. De uitkomsten
hiervan komen terug in diverse culturele
uitingen.
CO-CREATIE
Waarom trekt Eindhoven de kar? Jan van den
Heuvel: “Omdat Eindhoven symbool staat voor
innovatie en design. Denk aan Glow, Strijp S,
de Dutch Design Week, evenementen die al
veel bezoekers trekken. Daarnaast is het een
vereiste van de Europese Commissie. Helmond
gaat vooral focussen op bijvoorbeeld technische
innovatie zoals binnen de automotive sector.
We gaan laten zien wat er al is, aangevuld met
tal van vernieuwende projecten. Niemand hoeft
bang te zijn dat Helmond er wat “bij bungelt”.
We zijn een volwassen en volwaardige partner in
dit geheel.”
“We zijn een
volwassen en
volwaardige partner in
dit geheel.”
KOSTEN EN BATEN
Natuurlijk is de gemeenteraad van Helmond
niet over één nacht ijs gegaan. Er is uitgebreid
over gesproken. Want om het maar eens
ouderwets te zeggen, de kosten gaan voor de
baten uit: elke stad maakt tien miljoen euro vrij
om in dit project te investeren. Miljoenen die
terugvloeien in projecten in de eigen stad. Alle
betrokkenen zijn ervan overtuigd dat het deze
investering waard is. Want het bedrijfsleven
krijgt innovatieve impulsen, nieuwe bedrijven
zullen zich vestigen, Helmond zal meer toeristen
HELMOND IS ERBIJ!
“Cultuur is van iedereen en voor iedereen. In Helmond zie je dat in het fantastische
verenigingsleven, de rijke koor- en harmonietraditie, het levendige carnaval en tal van kleinere
initiatieven die de stad levendig maken. Daarom past Helmond ook zo goed bij Eindhoven
Culturele Hoofdstad. Samen zijn we sterk! En een stad die cultureel actief is, wordt aantrekkelijk
gevonden. Door de bewoners zelf, maar ook door nieuwe bewoners en bedrijven.”
Udo Holtappels van Groep5700, verantwoordelijk voor de campagne
“Eindhoven kan de titel “Culturele Hoofdstad” binnenhalen dankzij de bijdragen van de andere
Brabantsteden én Helmond. We worden deelgenoot en daar gaan we veel profijt van hebben. Ik
moet er niet aan denken dat we niet mee zouden doen. Dat zou een gemiste kans zijn.”
Jan Vriends, creatieve duizendpoot, llustrator, schrijver, bedenker van “Vrijwerkers” en
initiator van brainstormsessies voor Brabant Culturele Hoofdstad
“Brabant in 2018 culturele hoofdstad van Europa? Wat mij betreft een volmondig “ja”.
Helmond heeft het allemaal: de cultuurroute, het kasteel van Sinterklaas, het Speelhuis in een
kerk, een prachtig centrum met gezellige terrassen, musea, spetterende festivals, Brandevoort...
Helmonders zijn hier trots op en dat mogen we best laten zien! Door alle losse eindjes aan
elkaar te knopen, wordt Helmond absoluut de moeite waard om te bezoeken. Laten we met zijn
allen de verwachting waarmaken en Helmond ook cultureel op de kaart zetten.”
Hugo Molleman, eigenaar van Il Borgo Italiaanse specialiteiten,
deelnemer aan de brainstormsessies
verwelkomen en zelfs de woningmarkt kan er
door opleven. Een duurzame investering dus, die
zich zeker op langere termijn dubbel en dwars
terugbetaalt. Eerdere steden die de titel droegen
hebben dat ruimschoots bewezen.
PROCEDURE
In 1985 was Athene de eerste Culturele
Hoofdstad van Europa, naar een idee van de
Griekse actrice, zangeres en politica Melina
Mercouri. Bijna veertig steden volgden,
waaronder Amsterdam in 1987
en Rotterdam in 2001.
In 2018 leveren Nederland en Malta de
culturele hoofdstad. Na de eerste selectie zijn
behalve Brabant, Maastricht en Leeuwarden
nog in de race. Voor de eerste selectie hebben
alle kandidaten een “bidbook” aan de jury
aangeboden, een uitgebreid boekwerk waarin
de plannen en ideeën uitgebreid zijn belicht.
In het najaar van 2013 wordt een tweede,
verder uitgewerkte versie gepresenteerd en
mag elke kandidaat de plannen verdedigen
tegenover de jury. De beslissing valt direct
daarna. De jury bestaat uit dertien leden, van
wie zes hooggeplaatste functionarissen uit de
Nederlandse culturele sector en zeven vanuit
Europese instellingen. In mei 2014 zullen de
ministers van cultuur van de EU de culturele
hoofdstad officieel aanwijzen.
www.facebook.com/2018helmondiserbij

advertentie van:
the gift standard
coenen helmond, kerkstraat 52 helmond
www.coenenhelmond.nl - 0492 522 005
77 3

78
sterker
kordater en
ik denk dat ik
ben geworden
Betty van de Walle, Voorzitter Raad van Bestuur Elkerliek Ziekenhuis

walle
bettyvan de
beTTy van de walle is een mensenmens. een posiTief ingesTeld mensenmens. wie
denkT daT ze als voorziTTer van de raad van besTuur van HeT Helmondse elkerliek
ziekenHuis vooral meT beleid bezig is, HeefT HeT mis. “naTuurlijk is HeT in deze Tijd
van belang daT je zorg goed organiseerT, maar je kunT organiseren waT je wilT, HeT
gaaT er vooral om Hoe mensen de zorg ervaren. niemand komT vrijwillig naar HeT
ziekenHuis. maar als je er dan TocH benT, dan zorgen wij ervoor daT je HeT zo
preTTig mogelijk HebT. daT is HeT minsTe waT we kunnen doen.”
Betty van der Walle heeft een drukke agenda. De
afspraak voor het interview zit ingeklemd in een volle
woensdag. Ze heeft net een snelle lunch achter de
kiezen en excuseert zich dat ze wat later is. Ze belooft
direct dat ze daarom wat meer tijd maakt. Voordat ze
in haar kleurig ingerichte kantoor aan tafel schuift,
zet ze nog snel een bekertje karnemelk in de koelkast.
Proviand voor een mogelijk gaatje in de volgeplande
namiddag. Maar nu neemt ze even de tijd. Tijd om te
vertellen over haar passie, want zo omschrijft ze haar
werk het liefst.
AANDACHT
“Ik heb een prachtige baan. Mijn taak aan het roer
van het Elkerliek Ziekenhuis vervul ik met trots.
We zijn een fantastisch ziekenhuis. Dat kunnen en
mogen we zeggen omdat onze patiënten het zo
ervaren. Als je een prijs krijgt, omdat het je het meest
gastvrije ziekenhuis bent, heb je recht om trots te zijn.
Natuurlijk is zorg belangrijk, maar de manier waarop
je die zorg verleent en met je patiënten omgaat,
‘Problemen zijn er
om opgelost te worden’
tekst: bernke van kreij foto: ugur ozdemir
verdient minstens zoveel aandacht. Wij zorgen er
graag voor dat voor de patiënt het verblijf zo prettig
mogelijk is.”
De positiviteit straalt van Betty af. Dat heeft ze altijd
al gehad, bekent ze. “Ik zie altijd de goede kanten van
dingen. En zit er een keer iets tegen, dan zet ik er het
liefst direct mijn schouders onder om het tij te keren.
Problemen zijn er om opgelost te worden.”
BèTA-MEISJE
De jonge Betty groeide op in Steenwijk als oudste
dochter in een middenstandsgezin. Op de HBS
ontpopte ze zich als een echt bèta-meisje, waar er
nog niet zoveel van waren in die tijd. Ze begon op
haar zeventiende aan een universitaire studie in
Groningen, maar het bracht haar niet wat ze wilde.
Een advertentie in de krant voor een inserviceopleiding
voor radiologisch laborant trok haar
aandacht. Werken en leren, dat was meer iets
voor de jonge Betty. Vooral de combinatie van het
medische en het technische lag Betty goed. “Het
was begin jaren zeventig, in de tijd dat er nog veel
onbekend was over kanker en de behandeling ervan.
De radiotherapie en bestralingen stonden nog in de
kinderschoenen, vaak waren deze behandelingen
de enige hoop voor mensen die aan deze toen
nog tamelijk onbekende ziekte leden. Het was een
leerzame en indrukwekkende periode. Ik herinner me
tot op de dag van vandaag nog patiënten die in die
tijd zes weken lang intensieve behandelingen kregen.
IS DIT HET?
Nadat ik de opleiding had afgerond, vertrok ik
naar Leiden en volgde ik daar in het Academisch
Ziekenhuis een opleiding Nucleaire Geneeskunde.
In de jaren daarna werkte ik tien jaar lang in
verschillende ziekenhuizen, elke twee jaar een
ander. Ik werd ook ambitieuzer en kreeg mijn eerste
leidinggevende functies. Ik genoot van mijn werk.
Niet lang daarna werd ik moeder van twee zoons en
combineerde dat met een parttime baan. Ik was een
jaar of dertig toen me het gevoel bekroop van: ‘is dit
het nu?. ’Ik besloot weer te gaan studeren, toch maar
eens die academische titel halen. Het werd rechten.
En in de lijn van mijn werkzame leven specialiseerde
ik me in het Gezondheidsrecht.
interview
79

80
Het waren tropenjaren zo met de kinderen,
mijn baan en mijn studie, maar ik heb er geen
moment spijt van gehad. Het houdt je scherp en
gedreven. En het voedde mijn ambitie.”
IDEALISTISCH
Betty heeft wat moeite met de vraag of ze
gedreven wordt door de ambitie. “Kijk, het is
zonneklaar dat ik ambitieus ben. Naarmate ik
langer werkte en uiteenlopende organisaties
zag, wilde ik ook meer aan de knoppen zitten,
meedenken over de sturing en plannen op de
lange termijn. Maar het is nooit de ambitie an
sich geweest. Het zit in me om vooruit te gaan.
Combineerde ik in het begin mijn beleidsfuncties
nog met het werk op de vloer, in 1995 heb ik
definitief mijn witte uniform uitgedaan.”
“Ik zie het echt als een voorrecht dat ik zelf
ook jaren aan het bed heb gestaan. In mijn
huidige functie heb ik als voornaamste taak
de zorg beter te organiseren, zowel vanuit het
oogpunt van de patiënt, maar zeker ook voor
het medisch en ondersteunend personeel. Als je
alleen maar een bedrijfsvoeringsgoeroe aan het
roer zou hebben, dan zou die veel missen van
hoe het er werkelijk aan toe gaat in de zorg. De
motivatie van de individuele medewerker is een
van de belangrijkste dingen in een ziekenhuis.
Hier werken mensen die echt passie voor hun
vak hebben. Dat moet ook wel, anders hou je
het niet vol in de zorg. Medisch personeel is
ook vaak heel idealistisch. Dat is een prachtige
eigenschap, heel waardevol. Dat moet je
koesteren.”
‘Ik zie altijd de
goede kanten van
dingen.’
MAATWERK
“Het zijn op dit moment lastige tijden in de zorg
in Nederland. Aan de ene kant moet er steeds
meer bezuinigd worden, maar aan de andere
kant verlangen we allemaal steeds betere zorg.
Er kan steeds meer, dus zowel de patiënt als het
ziekenhuispersoneel legt de lat steeds hoger. En
natuurlijk is er technisch al steeds meer mogelijk,
toch moeten we steeds heel kritisch naar onszelf
blijven kijken. Naar hoe we die zorg beter en
efficiënter kunnen inrichten. Aan de andere
kant kunnen we niet een standaardprogramma
afdraaien, we moeten maatwerk blijven leveren.
Een ziekenhuis is geen productiebedrijf. Iedere
Betty van de Walle,
werkt sinds 2004 in het
Elkerliek Ziekenhuis,
vanaf 2008 vervult ze de rol
van Voorzitter van de
Raad van Bestuur.
Betty is getrouwd
en woont in Helmond.
Ze heeft twee zoons
(27 en 30 jaar).
patiënt is uniek, zo behandelen we hem ook.
Elke keer opnieuw. Maar dat neemt niet weg
dat veel in de zorg in de toekomst slimmer
georganiseerd moet worden. Ook in Helmond.”
MENTALITEIT
“Ik heb een jaar vanuit Arnhem op en neer
gereisd voordat ik hier in Dierdonk neerstreek.
Het was voor mij in het begin best wel wennen in
Helmond. Mensen gaan hier heel informeel met
elkaar om, dat is erg prettig en komt de werksfeer
zeker ten goede. Maar in een conflictsituatie
merk je dat het daardoor soms lastig kan zijn om
elkaar de waarheid te vertellen. In het Zuiden
zijn mensen altijd erg aardig voor elkaar en ze
willen dat koste wat kost ook graag zo houden.
Noorderlingen en mensen in de Randstad
zijn veel directer. Dat voelt voor Zuiderlingen
misschien niet altijd even hartelijk, maar kan wel
prettig zijn in de zakelijke omgang. Je probeert
dan functionaliteit en persoonlijkheid meer los
van elkaar te zien. Doe je dat niet, dan merk
je dat mensen soms heel erg lang dingen van
elkaar tolereren voordat ze werkelijk zeggen wat
ze vinden. Bij besluitvorming is dat soms niet
handig.”
MAATSCHAPPELIJK BETROKKEN
“Het Elkerliek streeft ernaar meer te zijn
dan alleen een ziekenhuis. We hebben een
belangrijke functie in Helmond. Naast het feit dat
we de grootste werkgever van de stad Helmond
zijn, vinden we dat we ook een belangrijke
maatschappelijke rol hebben. Dat heeft ook
te maken met hoe we ons naar ons personeel
opstellen. Mensen die bij ons werken zijn heel
trouw. Er werken hier hele families, bijvoorbeeld
een vader en zijn dochters of echtparen. Het is
een hele hechte gemeenschap, de Elkerliekers.
Dat zie je ook terug in de sfeer op de werkvloer.
We willen er zijn voor de Helmonders en stellen
ons daarom ook op als betrokken partner bij
Helmondse aangelegenheden. Zo werken we
heel actief samen met andere instellingen.”
ONDERSCHEIDEN
“We zijn trots op de prijzen die we hebben
gehaald voor de gastvrijheid van ons ziekenhuis.
Natuurlijk komen mensen hier in eerste instantie
voor de medische zorg van het ziekenhuis,
maar we zetten ons wel optimaal in om er
voor te zorgen dat mensen het hier naar hun
zin hebben. Zo heeft onderzoek uitgewezen
dat betere voeding en bijvoorbeeld muziek en
kunst, bij kunnen dragen aan een beter herstel.
Daar besteden we dan ook extra aandacht
aan. Zo proberen we ons te onderscheiden,
zonder naast onze schoenen te gaan lopen. We
blijven een regioziekenhuis, geen academisch
ziekenhuis. We moeten ons niet een te grote
broek aanmeten.”
BETREKKELIJKHEID
Betty heeft veel profijt van haar werkervaring
‘aan het bed’ nu ze zelf leiding geeft aan een
ziekenhuis. Tragisch genoeg kwam daar drie jaar
geleden nog een ervaring bij, die van patiënt. Of
beter, die van partner van een patiënt. Geheel
onverwacht werd Betty’s echtgenoot getroffen
door een zwaar herseninfarct. “Op zo’n moment
stort je wereld in. Je merkt hoe je ineens enorm
afhankelijk van zorg bent. Je ontdekt dan ook
hoe complex het in Nederland in elkaar zit om
alles te regelen. In de eerste maanden heb ik
even overwogen de zorg voor mijn man zelf
op me te nemen, maar dat is een emotionele
‘Iedere patiënt is
uniek, zo behandelen
we hem ook.’
reactie. Ik ben blij dat nu alles goed geregeld is,
dat is ook voor mijn man prettiger.”
Het is toch weer haar positiviteit die Betty ook
na deze ingrijpende gebeurtenis ontzettend
veel kracht heeft gegeven, bekent ze. “Je wordt
ineens met je neus op de betrekkelijkheid van
dingen gedrukt. Toch denk ik dat je na een tijdje
leert relativeren. Een grote tegenslag levert je
altijd iets op, het vormt je. Ik denk dat ik kordater
en sterker ben geworden, hoewel het natuurlijk
nog steeds erg zwaar is. Het sterkt me ook in het
gevoel en de overtuiging dat ik moet blijven
werken aan een betere zorg. Sommige situaties
kun je niet veranderen, al zou je dat liever wel
willen. Je moet er mee verder leven, het als
bagage meenemen en er het beste van maken.
Dan komt er altijd iets moois uit voort. ”

HELMOND
imagination
designs
europe
www.HELMONDISERBIJ.NL
www.2018eindhoven.eu

“We draaien net als voorgaande
jaren mee in de top van de Jupiler
league, met veel sfeer, spanning
en ambitie. dit geeft niet alleen
de club, maar de hele stad een
positieve boost”
Mario Captein
algemeen directeur
Helmond Sport
SPORTIEF ONDERNE

foto: john geven studio’s
MEND BETROKKEN

84
persoonlijke
ontwikkeling
verlangen
jouw
VER-LANG-EN
Een paar maanden geleden ontving ik van mijn
opleider het verzoek om een verlangenwerkstuk
te maken. Met deze opdracht ging ik op zoek naar
mijn drijfveer, naar mijn wezenlijke verlangen.
Het was een mooie, dankbare reis. Met dit artikel
hoop ik jou te inspireren op zoek te gaan naar
jouw verlangen.
“Wat is de naam van het verlangen?”,
vraagt ze de wijze. Na een lange zoektocht
antwoordt hij haar: “Het verlangen is dat wat je
roept. Je kunt het alleen zelf een naam geven.
Soms is er ineens een vonk die je verwonderd stil
doet staan en tegelijkertijd maakt dat je op weg
gaat. Eén ding kan ik je wel zeggen; De naam van het
verlangen volgen betekent: thuiskomen bij jezelf.”
Het mooie van verlangen is dat het ons ergens
naartoe laat gaan, naar iets wat we graag willen.
Een verlangen kan zijn om een bed & breakfast
te beginnen in Frankrijk, liefdevol te kijken naar
mezelf, het uitgeven van een mooi tijdschrift of
het uitlopen van een marathon. Wat het ook voor
jou is, het helpt ons op weg te gaan. Het is het
verschil tussen wat is en wat kan zijn.
In het reiken verleggen we onze grenzen en
daarin zit de beweging: we zetten een eerste
stap. Verlangen is de kracht die ons inspireert tot
groeien, ontplooien en handelen.
innerlijk
vuur
waar begin je als je een arTikel scHrijfT over verlangen. verlangen is
maar een woord, leeg, zonder veel beTekenis. ver-lang-en: een woord
waT associeerT meT ver weg, ongrijpbaar, mooie dromen, onduidelijk en
angsTig voor HeT misscHien nieT bereiken van je droom.
tekst: patricia beumer
RENNEN, SPRINGEN, VLIEGEN, DUIKEN,
VALLEN, OPSTAAN EN WEER DOORGAAN.
In de snelle tijd waarin we leven, hebben we vaak
het gevoel geleefd te worden. We ervaren ons
leven als een film. Jij als hoofdrolspeler, waar je
vanaf een afstand naar kijkt.
Door alleen te rennen en te vliegen of met
sleur – zonder echte aandacht – de gewone
dagelijkse dingen te doen, kunnen we daardoor
ons verlangen vergeten. Het wordt soms naar de
achtergrond geduwd, maar het dooft niet uit.
Je bent wat je diepe drijvende verlangen is.
Zoals je verlangen is, zo is je wil. Zoals je wil is, zo is je
daad. Zoals je daad is, zo is je lot.
Brihadaranyaka Upanishad IV 4.5
HET GEMISTE ALS INSPIRATIEBRON
De andere kant van het verlangen is dat we het
gemis moeten nemen. Verlangen en gemis zijn
polariteiten, tegengestelden, van elkaar. Het
één kan niet zonder het ander, gelijk als licht en
schaduw en vreugde en verdriet.
Verlangen kan zowel bezielen als ziek maken.
Je zal naar stilte verlangen als je de stilte mist.
Je zal naar kinderen verlangen als je een onvervulde
kinderwens hebt. Je zal naar balans verlangen
als je onbalans ervaart.

Verlangen maakt ons ziek als we ons leven vullen met blijven verlangen
naar hoe het was. Na een verlies van je baan, een dierbare persoon, je huis,
blijven we vaak achter met een diep verlangen naar herstel van het oude. We
willen ons verhaal niet verder leven. Dan moeten we opnieuw zin geven aan
het leven. De uitdaging is het opnieuw vinden van een vervulling in onszelf
en in ons leven. Daar is transformatie voor nodig. Transformatie in figuurlijke
zin is altijd gekoppeld aan doodgaan. Het oude moet sterven om het nieuwe
geboren te laten worden. De realiteit van de pijn van het verlies onder ogen
zien.
JOUW INNERLIJK VUUR
Het vuur van het verlangen. Soms diep verstopt of weggestopt. Soms op de
oppervlakte. Soms een vonkje. Soms een brandend vuur, maar waar of hoe
het ook bij jou is, het is er. Jouw innerlijk vuur. De vraag is niet of jij een vonk
hebt, de vraag is hoe leef jij in en met jouw verlangen. Het is lente. Laat je
verlangen bloeien en laat je leiden…
Een goede reis.
Zou je graag begeleiding willen in het onderzoeken van jouw verlangen?
Bel of mail. Het kennismakingsgesprek is gratis en vrijblijvend.
Per ardua ad astra (door ernaar te streven halen we de sterren)
85

Colinda Verbaarschot
muziek
column‘t haagje
‘Jij bent niet op je mondje gevallen Colinda!’
Nee lieve mensen, dat ben ik niet. Ik zou willen dat meer mensen op hun
bips waren gevallen zoals ik, dan op hun mond. Zo las ik op internet iets
over assertiviteitstraining. Leren nee zeggen. Wat belachelijk, als je het mij
vraagt kun je beter leren om ja te zeggen. Ja tegen je ambities, de dingen
waar je naar verlangt, waar je vrolijk van wordt, de dingen die je echt wilt.
Nu ik sinds een paar maanden thuis zit vanwege rugklachten, waardoor
ik zeeën van tijd heb en wel twintig setjes kettingen met bijpassende
armbandjes heb gemaakt, valt het mij op dat er twee soorten oorzaken zijn
voor mijn artroseklachten. Althans dit zijn de oorzaken volgens anderen:
stress en leren om nee te zeggen. Het leren nee zeggen valt af, dus blijft
stress over als hoofdoorzaak.
Maar ook dit klopt niet, het enige dat stress veroorzaakt in huize
Verbaarschot zijn de sokken van mijn man. Ze verdwijnen op magische wijze,
waardoor ik steeds nieuwe sokken moet kopen. De rest van de stress gooi ik
eruit via muziek, dat is mijn uitlaatklep.
Ik schrijf zelf mijn liedjes en zingen is mijn passie. De ervaring dat je in een
studio staat en je eigen lied opneemt, is schitterend. Mensen verwachten van
mij geen jazzsound of opera. Ik moet er zelf van giechelen bij de gedachte,
wat zullen mensen raar opkijken als ik, Colinda uit het Haagje, opera zal
zingen.
Kan je elke wijk in Helmond een andere klank geven qua muziekstijl?
Luisteren ze in de Oranjebuurt alleen naar klassieke muziek? En de mensen
uit het Haagje volksmuziek? Wat zijn we toch dol op om mensen in hokjes
te stoppen. Ik beschrijf mijn muziekstijl als: uit het hart.
Hoe dan ook: de oorzaken van mijn rugklachten zijn ongegrond. Maar voor
de mensen die het beter denken te weten, moet ik misschien een sticker
zoals op de voordeur met ja/nee op mijn voorhoofd plakken.
‘JA’ positieve mensen ‘NEE’ weg ermee negatieve mensen.
Gerard Bosmans
kka
Je moet meegaan met de tijd, zeggen ze, maar dat valt
niet mee voor veel oudere jongeren. Althans, als het gaat om taal.
De jeugd twittert er op los, ze liken de vreemdste dingen op facebook
en ze maken zich totaal niet druk om taalfouten in proefwerken. ‘Wij’
weten hoe het wel moet en ergeren ons dan aan de d, t en dt-fouten en
de verkeerde spelling van woorden.
Niet doen, zeg ik. Taal is een vorm van communicatie
die voortdurend verandert. Waarom zou je alles correct spellen als de
boodschap toch wel begrepen wordt? Uit onderzoek is gebleken dat de
klinkers simpelweg achterwege gelaten kunnen worden zonder dat de
betekenis verloren gaat. Kijk maar:
“t ndrzk s gblkn dt d klnkrs smplwg chtrwg gltn knnn wrdn zndr dt d
btkns vrlrn gt. Vrrssnd tch? “
Van mij mag het nog extremer. Als vaak genoeg hetzelfde gezegd dient
te worden, kan volstaan worden met alleen de eerste letters. Probeer
maar eens. Elke keer een WhatsApp sturen met de tekst ‘Ik sta in
de file’ kan na een paar keer worden afgekort tot ‘isidf ’. ‘Laat jij de
hond uit?’ wordt ‘ljdhu?’. Werkt perfect. Als ik naar huis fiets, stuur ik
een WhatsApp naar mijn vrouw: ‘kka’. Zij weet dan dat ik bijna thuis
ben, dus de koffie kan aan. Levert leuke raadsels op als je ineens een
WhatsApp krijgt met alleen maar ‘bk?’ (bijna klaar?) of ‘bhul’ (ben half
uur later). De romantici onder ons kunnen zo nu en dan
het volgende berichtje sturen: ‘ihvj’.
Dan maar hopen op ‘iovj’.
Kortom, laten we niet blijven klagen over de taalverloedering, maar er
zelf wat plezier aan beleven. Net als ik. Ik sluit zo meteen de computer
af en stuur direct een berichtje naar mijn vrouw: ‘kka’.
Gerard Bosmans is 47 jaar, getrouwd, heeft 3
kinderen en woont sinds 2006 in Dierdonk. Hij is
docent Natuurkunde op het Dr.-Knippenbergcollege.
column dierdonk
87

88
ali
ali messaoudi woonT in een klein Huisje, daT uiTkijkT op een
plein meT gras, bomen en een baskeTbalveld in Helmond-wesT.
meT een glaasje zoeTe marokkaanse THee en een flink sTuk cake
(een koekje noemT ali daT) ziTTen we aan de Tafel. een modern
inTerieur daT weinig van zijn afkomsT verraadT. alleen de
zwarTe viTrage misscHien en enkele arabiscHe boeken.
tekst: marije goris foto: ugur ozdemir
Ali groeide op in Marokko. Zijn vader overleed
toen hij vier jaar was. Hij, zijn twee broers en zijn
zus, werden opgevoed door twee vrouwen: zijn
moeder en zijn oma. Zijn moeder besloot om niet
opnieuw te trouwen, tegen de verwachting en
de traditie in en om haar kinderen zelf groot te
brengen met haar ideeën en waarden. Zijn opa
was een strijdlustig man. Ali heeft dat van geen
vreemde! Hij zegt: ‘ Vrijheid van meningsuiting?
Het was toentertijd in Marokko al moeilijk om een
simpele discussie met iemand te hebben, zonder
links of rechts over je schouder te kijken…. Ik
wilde er graag weg’.
TOEVAL
Het was min of meer toevallig dat Ali in Nederland
terecht kwam. Hij was net uit militaire dienst
gekomen en had daar nog duidelijker gezien hoe
je gestraft werd als je voor je mening uitkwam.
Omdat zijn oom op het gemeentehuis van Sefrou
werkte, wist hij dat er een commissie uit Nederland
zou komen die mensen probeerde te werven
voor de textielindustrie in Enschede. Zijn moeder
zei: ‘Dáár moet je naar toe. Ga er eens kijken..’. Zo
gezegd, zo gedaan. Ali: ‘Ik had geluk dat mijn oom
er bij betrokken was. Ze zochten namelijk stevige
grote kerels, niet zo’n mager manneke als ik. Maar
ze namen me aan. Twee maanden later, na alle
formaliteiten en een medische keuring vertrok ik
colours
of helmond
naar Nederland. Het was toen het beste wat ik kon
doen. Nederland was tolerant en democratisch.
Daar kon je zeggen wat je wilde. Dat was in 1971,
ik was toen 21 jaar.’
ARABISCHE LENTE
Op mijn vraag wat belangrijke momenten waren
in zijn leven, keerpunten misschien, zegt Ali: ‘ Het
eerste waar ik aan denk is het gezin, met mijn
vrouw en mijn twee kinderen. Ik heb een zoon
van 30 jaar en een dochter van 28 jaar. We waren
niet getrouwd, en inmiddels woon ik alleen. Ik was
teveel onderweg en altijd bezig met mijn politieke
activiteiten. Daar kon mijn vrouw, begrijpelijk, niet
meer tegen. Maar we hebben nog altijd een goed
contact met elkaar.’
‘Een keerpunt is het moment van vertrek uit
Sefrou. Daarmee veranderde mijn leven radicaal.
Maar zeker ook het generaal pardon in 1992.
Het was een grote overwinning dat alle politieke
gevangenen werden vrijgelaten. Daar waren we
allemaal ontzettend blij mee. We hebben er ook
heel hard voor gewerkt. Je zou kunnen zeggen
dat dit het begin was van de Arabische lente.
Intussen is er in Marokko veel veranderd. Het is
democratischer geworden, je kunt er nu voor je
mening uit komen. Het land is in beweging. Het
wordt daarin gesteund door Europa. Ze hebben
elkaar ook nodig, want Marokko is strategisch van
belang voor Europa.’
‘Ik ben bijna twintig jaar niet terug geweest naar
Marokko. Vanwege mijn politieke activiteiten in
Nederland. We richtten in 1976 de organisatie
KMAN op, dat is het Komité Marokkaanse
Arbeiders in Nederland. Behalve dat we mensen

tolerant
“nederland was
en democratisch”
89

90
hielpen met bijvoorbeeld herhuisvesting en het
aanvragen van de kinderbijslag, waren we ook
politiek actief richting Marokko. We steunden de
politieke gevangenen daar, die er juist vanwege
hun opvattingen gevangen zaten. Marokko
was daar niet blij mee. Ik kan je verzekeren dat
wat er gebeurde in de gevangenissen erger
was dan wat algemeen bekend werd in die tijd
over Chili. Er was een gevangenis in de Sahara,
de Tazmamert, waar verschrikkelijke dingen
gebeurden. Maar dat werd stil gehouden. Zelfs
mensen in de directe omgeving hadden geen
idee dat die gevangenis daar was. Wij hebben
er voor gezorgd dat deze praktijken bekend
werden bij de media. De druk vanuit Europa was
te groot geworden, het regime kon niet verder.’
JONGEREN
‘Nee, ik heb geen spijt dat ik naar Nederland ben
gekomen. Ik ben intussen meer Nederlander dan
Marokkaan. Ik woon al vanaf 1979 in Helmond.
Ik ging naar de Sociale Academie, afdeling
cultureel werk. Ik heb een tijd gewerkt bij het
Platform, een overkoepelende organisatie die
de belangen van allochtonen in Nederland
behartigt. Ik werd lid van de Partij van de
‘nee, ik heb geen
spijt dat ik naar
nederland ben
gekomen. Ik ben
intussen meer
nederlander dan
Marokkaan.’
Arbeid en was ook lid van de raadscommissie
Maatschappelijke Dienstverlening. Wel vind ik
het achteraf jammer dat ik alleen de politieke
richting heb gezocht. We hadden meer in de
breedte samenwerking moeten zoeken met
andere organisaties, dan hadden we misschien
meer bereikt. Want ik vind het erg om te zien dat
jonge Marokkanen, vaak zijn ze hoog opgeleid,
hun plekje hier niet kunnen vinden. De meeste
zijn hier geboren, echte Nederlandse kinderen,
maar ze vinden geen baan, je ziet ze op straat.
Ze hadden meer door ons en door de regering
gekoesterd moeten worden.’
er hangt een
kleurig schilderij
boven de tafel.
een Marokkaans
straatje, de was
wappert tussen
de huizen. er
loopt een wat
geheimzinnige, in
het wit geklede
vrouw.
‘Ik vind dat Nederland een minder tolerant land
geworden is. Dat merk je vrijwel dagelijks op
straat. “Ze” denken dat ze de problemen met de
Marokkaanse jongeren nog steeds kunnen op
lossen met “projectjes”. Dat levert niets op. De
helft van het geld gaat naar onderzoek, gedaan
door mensen die geen idee hebben van de
werkelijke aard van de problemen. Je moet er vol
in gaan, je moet er van houden!’. Ali wijst naar
zijn hart. ‘Ouders hebben te weinig tijd voor hun
kinderen of ze vervreemden van hun kinderen
en weten niet wat ze moeten doen. Een comité
van ouders die samen praten zou al zó veel
oplossen. Gewoon, dichtbij mensen.’
Ali wordt emotioneel als hij verder gaat: ‘Ik vind
het heel erg om te zien wat er nu gebeurt: die
jonge Marokkanen die gaan vechten in Syrië.
Waar heb ik nu al die jaren voor gewerkt, denk ik
soms. Ze worden gehersenspoeld door radicale
moslims. Maar ze hebben geen idee wat ze
doen.’
LANDSCHAP
‘Of ik weer in Marokko zou willen wonen, nu er
zoveel veranderd is? Nee, ik geloof het niet. Als
ik straks gepensioneerd ben, zal ik er wel vaker
een poosje naar toe gaan. Ik heb er nog wel
wat familie. En ook vanwege het klimaat en de
natuur. Ja, het is daar prachtig. Maar ik houd ook
van het Nederlandse landschap, hoor. Ik wandel
hier ook graag. Er is veel te zien, veel groen,
tenminste buiten de grote steden. Ik hou echt
van Helmond, ik vind het een mooie stad.’
VERRIJKING
‘Ik lees graag. Vooral over politiek. Dat verbaast
je niet zeker? Over de situatie in Nederland en
in de wereld. Ik vind het wel heel erg dat er nu
geen duidelijke visie meer is, zoals in de jaren
zeventig. Er is geen duidelijk program, van waar
we naar toe gaan. Als burger kun je je geen
idee meer vormen van wat er aan de hand is.
Migratie zou een verrijking moeten zijn, vind
ik. We zouden van elkaar kunnen leren, maar
dan moeten we elkaar beter leren kennen,
meer mengen. Meer luisteren naar elkaar. Maar
mensen zijn bang gemaakt, de media worden
meteen geloofd. En dan zie je dat ieder in zijn
eigen wereld blijft, er is geen sprake meer van
uitwisseling. En er is niemand op dit moment
die de breuk kan of wil lijmen. Ja, je hebt gelijk,
politiek is mijn leven.’
TAJINES
Er hangt een kleurig schilderij boven de tafel.
Een Marokkaans straatje, de was wappert tussen
de huizen. Er loopt een wat geheimzinnige, in
het wit geklede vrouw. Ik vraag of Ali dit zelf
geschilderd heeft. Ja, knikt hij, dat is zo. Hij
wijst op nog een ander schilderstuk, waarin een
vrouw als uit een decor de zon in komt gelopen.
Ook zelf gemaakt. ’Meestal schilder ik alleen,
maar soms ook in een groepje. Fijn om te doen.
Maar mijn grote hobby is koken. Dan vergeet ik
alles.’ Zijn donkere ogen beginnen te glimmen.
Hij wijst op de tajin-schotels boven op een kast.
‘Knoflook raspen, met komijn, koriander, zout
en wat olie mengen, dan nog met een pepertje
en een rode paprika. Een stuk zalm hiermee
inwrijven. Schijfjes tomaat onder in de tajin
leggen, schijfjes aardappel er op, dan de vis.
‘Ik ben bijna
twintig jaar niet
terug geweest naar
Marokko. Vanwege
mijn politieke
activiteiten in
nederland.’
Weer aardappel, en weer een laagje tomaat.
Tot slot een schijfje citroen.’ Hij vertelt het zó
beeldend dat het water me in de mond loopt. Ik
ga gauw een tajin kopen.

Thuis in uw interieur.
Tanja groeneveld • Turfhoeve 9 • 5708 vC helmond • Tel. 06-24821492 • info@deCorieur.nl • www.deCorieur.nl

ons huis
tekst: aldi van lierop foto: danielle verbeek
92
“een rustig en ruim
appartement, maar in een
levendige omgeving.”

Hein Wagener reisde al twee jaar per trein van Tilburg naar
Helmond toen hij zijn vrouw Toos eens meenam naar Brandevoort.
“Ik vond dat ze die mooie wijk waar ik dagelijks langsreed ook
maar eens moest zien.” “Ik was meteen verkocht”, zegt Toos
enthousiast. “Hier wilde ik wonen.” Ze kochten een grachtenpand
aan de Neerwal en woonden er acht jaar met veel plezier. “Nadat
onze dochter het huis uit was, gingen we op zoek naar iets
kleiners. Het huis werd te groot voor ons beiden. Onze dochter
wees ons op dit appartement en ook hier zag ik mezelf meteen
wonen. Omdat het nieuw is, hebben we het helemaal naar onze
eigen smaak kunnen inrichten. We vinden het heerlijk dat we nu
de keuken en woonkamer weer op dezelfde verdieping hebben.
Aan de Neerwal hadden we beneden de keuken en een etage
hoger de woonkamer.” De moderne keuken loopt inderdaad
naadloos over in de royale woonkamer. “Hier zitten we het liefst”,
zegt Hein. “Ook omdat we vanuit de woonkamer zo ons grote
balkon op kunnen lopen.”
Rondom het binnenplein waar het balkon op uitkijkt, wordt nog
volop gebouwd. Toos: “Als Brandevoort straks klaar is, zitten we
in het hart van de wijk met nu al alle winkels en het station op
loopafstand. We houden erg van die bedrijvigheid. Maar we
vinden privacy ook belangrijk. Het appartement is heerlijk ruim
en rustig en de omgeving heel levendig. Echt heel fijn. En onze
dochter en haar partner wonen om de hoek. In oktober worden
we voor het eerst opa en oma. We zitten hier goed.”
Van € 227.457,- tot 297.949,- v.o.n.
DE VESTE BLOK 7
DIT RUIME APPARTEMENT LIGT OP DE MEEST CENTRALE PLEK IN BRANDEVOORT. HET IS LICHT, HEEFT RONDOM
VRIJ UITZICHT, DRIE SLAAPKAMERS EN EEN GROOT BALKON. IN DIT BLOK KUNT U NOG KIEZEN UIT EEN PAAR
APPARTEMENTEN VAN VERSCHILLENDE GROOTTE EN INDELING. KOM EENS KIJKEN WELK APPARTEMENT HET
BESTE BIJ U PAST.
voor meer info:
Adriaan van den Heuvel makelaars en adviseurs
www.heuvel.nl - 0492-661.884
93

oeken & muziek
94
De erfgenaam speelt zich af in Limburg, in een slaperig dorpje
waar Breder Weltmann de meeste grond bezit. Hij is de enige
erfgenaam van de familie Weltmann, welke macht en rijkdom
te danken heeft aan de winning van kool. Na de sluiting van de
mijn stortte de economie van het dorpje in. Breders vader en
grootvaders waren directeur van het grote mijnbedrijf, maar de
jongste telg van de familie handelt het liefst in aandelen vanuit
zijn werkkamertje. Hij leeft teruggetrokken in zijn enorme
landhuis, tot een enorme explosie zijn mooie leventje compleet
op zijn kop zet. Breder moet erachter zien te komen wie het op
hem gemunt heeft.
In De erfgenaam volgt de lezer Breder op de voet en ziet hem
steeds daadkrachtiger worden als hij zich meer en meer gaat
gedragen zoals zijn voorvaderen. Er zijn ook onverwachte
wendingen, want hoezeer Breder ook terugschrikt van de
familiegeheimen die hij ontrafelt, de Weltmann in hem krijgt
uiteindelijk toch de overhand.
Drievoudig Gouden Strop-winnaar Den Tex weet aan elke scène
de juiste kleur mee te geven. Een scène waarin Weltmann onder
de grond opgesloten raakt, bezorgt je bijna claustrofobie. Het
is pikdonker, hij tast in het luchtledige, maar onder de grond is
een Weltmann op zijn best.
Een goede, magistrale thriller.
Prijs: 19,95 euro
Hanny Boschman
In deze roman toont Margriet de Moor de liefde in haar
onberekenbare gestalten: van loyale genegenheid tot alles
verterende hartstocht. Met een grote sensitiviteit schetst ze
het schitterends dat de liefde teweeg kan brengen, en tegelijk
haar verwoestende kracht, het geweld en de moordlust die
het liefdesverdriet in een mens kan opwekken. Hoe goed haar
personages het ook bedoelen, ze zijn zonder uitzondering
onderworpen aan dat andere personage, de liefde zelf, waarvan
de kracht vele malen groter is dan die van henzelf.
Margriet de Moor gebruikt 4 verhaallijnen, die in elkaar grijpen,
met een verslavende liefdesrelatie als spannende overeenkomst,
af en toe geestig en vrolijk, dan weer schokkend maar vol
sentiment. Een vrouw en haar man – liefde. Een andere vrouw
– een tweede, geheime liefde. Liefde van een zoon voor zijn
moeder. Liefde tussen broer en zus.
De pers is zeer lovend over Mélodie d’amour:
‘Ze toont hoe het ene verhaal het andere uitlokt, hoe
herinneringen zich vanzelf aandienen en dat daaraan niet te
ontsnappen valt. [...] Daarmee wordt duidelijk dat verhalen
verbintenissen met elkaar aangaan, verweven raken en schrijver
en lezer een duet met elkaar uitvoeren. Een duet op de melodie
van een liefdeslied.’
**** - de Volkskrant
‘Zinnelijk geschreven, over mensen die elkaar proberen te
naderen en toch vreemden blijven voor elkaar.’
- NRC Handelsblad
‘Een boek om verliefd op te worden.’
***** - Dagblad de Limburger
Prijs: 19,90 euro
Door: Sen de Roij

Veg! Het River Cottage boek is het perfecte kookboek voor
iedereen die (af en toe) geen vlees of vis wil eten. Het boek
bevat alleen recepten met groenten in de hoofdrol.
Hugh Fearnley-Whittingstall is een enthousiast aanhanger van
biologische seizoensproducten en hij hoopt dat men meer
groenten gaat eten. Als je dit kookboek hebt dan zul je geen
enkel moment nog aan vlees of vis denken. Zijn gerechten
zijn zo compleet en precies in balans dat je alleen maar zult
genieten van al het heerlijks dat groenten kunnen brengen!
Ik heb best veel kookboeken en Veg! pas een half jaar, maar er is
geen enkel boek waar ik zoveel uit gekookt heb als uit dit boek.
Tot nu toe is ieder gerecht lekker! De gerechten zijn eenvoudig
te bereiden en de ingrediënten goed verkrijgbaar.
Het boek voorziet in elk soort gerecht: troosteten & feestjes,
volle salades, rauw gemixt, stevige soepen, brood en zo, eten
uit de voorraadkast, pasta & rijst, mezze & tapas, oven, grill &
barbecue en bijgerechten.
Mijn favoriete gerechten zijn: Pitabroodjes met pittige wortel en
kikkererwten (voor als je snel een maaltijd op tafel wilt hebben)
en Dauphinoise met knolselderij en aardappels (voor die luie
zondag waarop je tijd genoeg hebt om iets lekkers te maken!).
Veg! was genomineerd voor Kookboek van het jaar 2012.
Het juryrapport:
‘Het is geen bijbelreeks over vegetarisch eten, want het preekt
niet, het zeurt niet. Sterker nog: de schrijver zelf is niet eens
vegetariër. Het knappe van de recepten in dit boek is dat je vis
of vlees niet eens mist. En ook deze schrijver weet het helder te
beschrijven. […]’
Prijs: 24,95 euro
Door: Suzanne Mazairac
Jesse Goossens en Marije Tolman - Springende pinguïns en
lachende hyena’s
Uitgeverij Lemniscaat bestaat 50 jaar en dit vieren ze met een
wel heel bijzonder nieuw prentenboek: Springende pinguïns en
lachende hyena’s.
In dit boek vind je 50 prachtige en kleurrijke platen van bekende
en minder bekende dieren. Ze zijn gemaakt door Gouden
Penseelwinnares Marije Tolman (o.a. bekend van De boomhut).
Bij ieder dier heeft Jesse Goossens de leukste en meest aparte
weetjes over deze dieren beschreven.
Iedere plaat is een kunstwerk op zich. Want Marije Tolman
tekent niet zomaar een dier. Nee, ze zorgt ervoor dat er iedere
keer weer iets speciaals te beleven is. Zo zie je bij de bizons (die
soms wel meer dan 1000 kg wegen, 1,80 meter hoog en 2 meter
ver kunnen springen) een stukje van de grotten van Lascaux
terugkomen. En wat te denken van het peper-en-zoutstelletje
en de ketchup bij de stenen die veel grote krokodillen eten, om
genoeg gewicht te hebben om onder water te blijven?! Ook een
erg leuke plaat is die van de krekels. Je vraagt je af waarom die
krekels zo gek op hun stoelen hangen om naar de muziek te
luisteren… Dat is omdat krekels met hun knieën horen!
Dit boek is echt een aanrader. Leuk voor kinderen vanaf 6 jaar
om zelf de platen te bekijken en de weetjes te lezen, maar ook
erg geschikt om voor te lezen en samen de dieren en
grapjes te ontdekken.
Prijs: 15 euro
Door: Suzanne Mazairac
rubriek boeken & muziek is mogelijk gemaakt door
De Roij & Boschman Boeken
www.deroijboschman.nl
95

96
NEW YORK
THE EDWARD STEICHEN PHOTOGRAPHY GALLERIES
TOT EN MET 6 JANUARI 2014
Een selectie van 19 nieuwe fotografie aankopen met de
titel xL: 19 New Acquisitions in Photography presenteert
de invloedrijke rol van fotografie in de hedendaagse kunst.
Deze expositie toont foto’s die nooit eerder te zien waren in
het Museum of Modern Art. De presentatie is opgebouwd
uit experimenten in de donkere kamer van na de oorlog,
zoals fotogrammen en fotomontages, tot feministische
performances die door de camera zijn vastgelegd in de jaren
zeventig. En van politieke en documentaire fotografie tijdens
de globalisatie van de jaren tachtig en negentig tot vormen
van historische reconstructie vanaf 2000. Het MoMa is sinds
1 mei 2013 zeven dagen per week geopend.
WWW.MOMA.ORG
agenda is samengesteld door:
Maartje Vos-Swinkels van Akina Art Projects
UTRECHT
DICK BRUNA HUIS UTRECHT
TOT EN MET 23 FEBRUARI 2014
Het Centraal Museum nodigde Roland Sohier uit om een
tentoonstelling rond Nijntje te maken. De kunstenaar zag
het als een uitdaging om een opstelling te bedenken die
niet alleen leuk en toegankelijk voor kinderen is, maar
ook de volwassenen kan boeien. Hij bedacht ‘Bij Nijntje
op zolder’. Een zolder zoals je bij oma aantreft, een beetje
duister en geheimzinnig, waar van alles te ontdekken
valt. Daar heeft Sohier alle neefjes en nichtjes van Nijntje
verzameld, die hij uit allerlei bronnen heeft geplukt: de
White Rabbit uit Alice in Wonderland, Bugs Bunny, de dode
haas van Joseph Beuys, Flanagan’s Thinker on Rock op de
Neude in Utrecht, Playboy Bunny, …. Om de familierelaties
te verduidelijken, bracht hij ze allemaal in een stamboom
onder. Het dick bruna huis heeft ook een kinderatelier waar
je zelf kunt (leren) tekenen!
Ieder weekend geopend. Vanaf 11.00 uur ben je welkom om
te komen tekenen. Vanaf 12.00 uur is begeleiding aanwezig
en kun je je eigen Nijntje oren, Nijntje masker en aankleed-
Nijntje knutselen.
WWW.CENTRAALMUSEUM.NL
BARCELONA
HET MEESTERWERK VAN GAUDí
Gaudí’s meest sprookjesachtige werk had in de Efteling
niet misstaan. Casa Batlló is een ode aan de Catalaanse
patroonheilige Sant Jordi en dat komt onder meer tot uiting
in de pastelkleurige drakenstaart op het dak (Sant Jordi is
dezelfde heilige als Sint Joris, die traditioneel met een draak
wordt afgebeeld). In de balkonnetjes kun je de schedels van
de slachtoffers van de draak herkennen en de schoorsteen
verwijst naar de speer waarmee Sint Joris de draak doodde.
Gaudí ontwierp dit kleurrijke gebouw voor de rijke aristocraat
Josep Batlló, die zelf in de onderste verdiepingen van het huis
woonde. De appartementen op de bovenste verdiepingen
werden verhuurd. Tegenwoordig is het huis een prachtig
museum waar je de bouwstijl van Antonio Gaudí van zeer
dichtbij kunt bekijken.
WWW.CASABATLLO.ES/EN/

AMSTERDAM
AERNOUT MIK IN HET STEDELIJK MUSEUM AMSTERDAM
TOT EN MET 25 AUGUSTUS 2013
De tentoonstelling “Communitas” van beeldend kunstenaar Aernout Mik (Groningen, 1962) is nu te zien in het Stedelijk Museum!
Het is de eerste uitgebreide tentoonstelling van het werk van Mik in Nederland sinds 2000. “Communitas” omvat Miks belangrijkste
video-installaties uit de periode 1999-2013 en vindt plaats in de monumentale kelderruimte van het nieuwe gebouw. De kunstenaar
heeft speciaal voor deze expositie een bijzondere ruimtelijke installatie gemaakt, waarin hij architectuur en videoprojecties
combineert.
Mik schetst op treffende wijze de psychosociale toestand van de huidige samenleving. Met zijn (vaak) geënsceneerde videobeelden
verwijst hij naar actuele politieke en sociale thema’s, zoals economische depressie, mondiale crises en de wijze waarop deze tot
uitdrukking komen in de media. Het Stedelijk heeft een lange relatie met Aernout Mik. Al in een vroeg stadium toonde het museum
zijn werk onder andere in de tentoonstelling “Wild Walls” (1995) en later in de Erezaal de productie “In Two Minds”, samen met
Toneelgroep Amsterdam (2002-2003). Een andere Stedelijk Museumproductie was de deelname van Aernout Mik aan de Biennale
van Venetië in 1997, georganiseerd door Leontine Coelewij, die ook de conservator is van deze tentoonstelling.
Aernout Mik is met meerdere werken vertegenwoordigd in de collectie van het Stedelijk Museum, onder meer met de video
installaties “Kitchen” (1997), “Softer Catwalk in Collapsing Rooms” (1999), “Vacuum Room” (2005), “Raw Footage” (2006) en de recente
aankoop “Shifting Sitting” (2011).
WWW.STEDELIJK.NL
DEN BOSCH
MUSEUMKWARTIER ’S-HERTOGENBOSCH WEER OPEN VOOR PUBLIEK
Op zaterdag 25 mei 2013 ging het Museumkwartier ’s-Hertogenbosch open voor publiek. Met één kaartje kunnen de bezoekers
genieten van het aanbod van Het Noordbrabants Museum en het Stedelijk Museum ’s-Hertogenbosch. Gezamenlijk bieden de musea
het meest veelzijdige aanbod van kunst en cultuur in Zuid-Nederland: van archeologie, cultuurhistorie, oude en moderne meesters tot
hedendaagse kunst en design. Met ruim 5000 vierkante meter tentoonstellingsruimte, een museumwinkel, horeca en een bibliotheek
kan het Museumkwartier zich scharen onder de grote musea van Nederland. Het Noordbrabants Museum richt zich op kunst en
erfgoed van Noord-Brabant en de Zuidelijke Nederlanden. Het Stedelijk Museum ’s-Hertogenbosch toont hedendaagse beeldende
kunst en design en bezit unieke collecties sieraden en keramiek. Voor de komende jaren hebben ze zo’n achttien tentoonstellingen
per jaar geprogrammeerd, van Jheronimus Bosch tot de laatste ontwikkelingen in de kunst en vormgeving. In de afgelopen twee jaar
werd Het Noordbrabants Museum ingrijpend gerenoveerd en flink uitgebreid. Het Stedelijk Museum ’s-Hertogenbosch kreeg een
compleet nieuw gebouw. De musea werken op de nieuwe locatie intensief samen. Zo worden bijvoorbeeld de tuinen, het restaurant
en de bibliotheek gedeeld en ook achter de schermen wordt intensief samengewerkt, bijvoorbeeld op het gebied van faciliteiten,
marketing en sponsorwerving. Dankzij de intensieve samenwerking van de musea en de overheid zijn twee geheel vernieuwde
musea ontstaan.
kunst en cultuur agenda
97

Betalen en overboeken
> Automatische incasso terugboeken
> Nieuwe Random Reader aanvragen
> Contant geld bestellen
> Betaalpakket openen
> Betaalpakket omzetten
Sparen
> Automatisch sparen
> Spaarrekening openen
> Spaarrekening omzetten naar
Rabo InternetSparen
> Spaarrekening opheffen
€
Passen en creditcards
> Betaalpas instellen voor buiten
Europa
> Vervangende pas of creditcard
aanvragen
> Pas of creditcard blokkeren
> Paslimiet tijdelijk verhogen
> Extra Rabo Wereldpas aanvragen
> (Extra) creditcard aanvragen
www.rabobank.nl/helmond
Rekeningbeheer
> Rabo Internetbankieren aanvragen
> Rabo Mobielbankieren aanvragen
> Kopie rekeningafschrift aanvragen
> Kopie Financieel Jaaroverzicht
aanvragen
> Digitale rekeningafschriften
instellen
> Rabofoon aanvragen
> Toegangscode Rabofoon wijzigen
€
Hypotheken en lenen
> Maximaal hypotheekbedrag
berekenen
> Overschrijfformulieren bouwdepot
aanvragen
> Hypotheek online inzien
> Maximaal leenbedrag berekenen
> Lening aanvragen
> Extra aflossen Doorlopend Krediet
of HuisvoordeelKrediet
Verzekeren
> Schade melden
> Schadeverzekering afsluiten
> Zorgverzekering afsluiten
> Verzekeringspolis online inzien
en wijzigen
> Gegevens autoverzekering wijzigen
> Schadeverzekering opheffen
> Inboedelmeter updaten voor
(behoud) garantie tegen onderverzekering
> (Nieuwe) groene kaart aanvragen
> Voorwaarden online inzien
Samen sterker. Dat is het idee van coöperatief bankieren.
Overig
> Afspraak maken
> Lid worden
> Verhuizing doorgeven
> Klacht indienen
> Klant worden
> Persoonlijke gegevens wijzigen
> Gegevens Interhelp Extra wijzigen

Online
bankzaken
regelen?
Zelf online uw bankzaken regelen.
Ontdek het op rabobank.nl/helmond
snel,
handig en
eenvoudig
Steeds meer bankzaken kunt u online regelen. Daarvoor hoeft u niet langs
te komen bij één van onze kantoren. Wilt u bijvoorbeeld uw verzekeringen
aanpassen, een nieuwe pas aanvragen of een incasso terugboeken? U regelt
het direct, makkelijk en snel online.
Dit betekent dat u 24 uur per dag gebruik kunt maken van onze dienstverlening
en dus niet geheel afhankelijk bent van de openingstijden van
onze bank. Snel, handig en eenvoudig!