You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Vasten<br />
40 maart’09<br />
1. Euh… veertig?<br />
Vasten<br />
zoals vroeger<br />
<strong>Nummer</strong>9080<br />
<strong>Nummer</strong>zesmaarttweeduizendennegen<br />
of mindfulnessen zoals nu?<br />
Toch niet over de vasten? was ‘t eerste wat mijn uitgever zei toen ik hem dat artikel hier presenteerde. Een<br />
slag van de molen? Wie zou er dat nu lezen? En ’t was niet omdat ík vijf kilo te veel woog, stelde hij nog, dat<br />
ik daar de rest van de mensheid mee moest embêteren.<br />
Primo, opperde ik – want ik ben niet voor één gat te vangen – de Humo zegt dat zes op tien Belgen vermageren wil, en dat heel<br />
België gestrest is, secundo, dat wintervet moet er toch eindelijk weer af en niet alleen bij mij, en tertio, de vasten is weer in want<br />
dat heet nu mindfulnessen. En overigens, waren wij geen magazine met onthaasting in het vaandel? Voilà, en gij nu!<br />
Ziehier dus, beste lezer, de ongecensureerde waarheid achter de veertigdagentijd, die precies vandaag begint.<br />
Tiens, … maar ’t zijn er toch veel meer, tot Pasen? Zes en een<br />
halve week, maakt toch zesenveertig? Is ’t hele paapdom dan twee<br />
millennia verkeerd geweest?<br />
Neen, neen, ’t is poepsimpel: de zondagen tel je niet mee, want je<br />
hoeft alleen maar in de week de broeksriem aan te spannen. En als<br />
je weet dat Pasen (opletten nu!) de eerste zondag is na de eerste<br />
volle maan van de lente, en je telt veertig dagen terug, zonder zondagen<br />
dus, welnu, dan kom je op een woensdag uit. Waar of niet?<br />
Overigens: dat het zo al tweeduizend jaar is, is stellig overdreven,<br />
hoor. Neen, de vasten zoals wij die kennen, ontwikkelde zich maar<br />
gradueel, tot de vierde eeuw: eerst was er de Goede Week, dan drie<br />
en later zes weken, en toen breide men daar nog wat dagen aan, tot<br />
Aswoensdag, om te compenseren voor die vrije zondagen, want veertig<br />
moest en zou men hebben: ’t is immers een zeer symbolisch getal.<br />
Waarvan? Wel, van een mensenleven. Nu schurken wij gemiddeld<br />
tegen de tachtig jaar aan, maar destijds moest men zich met de helft<br />
tevreden stellen. Veertig staat dus voor een levenseenheid: een periode van verwachting,<br />
loutering, doortocht… tot er iets nieuws opdaagt. Want het leven herrijst, gelovig of niet: de lente lacht ons weer tegemoet. Uitpuren, dus,<br />
zodat onze zielen en velletjes er weer mooi op staan, om het voorjaarslicht te ontvangen. Mens sana in corpore sano.
Change language