Uit het dagboek Van D r Üangloss

12 KOEKOEK
58 BERIJMDE SCHELMERIJEN
IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIUIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII
Als twee Mussetters vechten voor een brand
't Is zoo pas weer eens gebleken,
Dat een mensch steeds leeren kan.
Want in verre, vreemde streken,
Gaf men ons 't bewijs ervan.
Wil dus dit gedichtje lezen
En ge zegt weldra met mij
Dat g' om niets verbaasd móet wezen
In dees schoone maatschappij.
In Stamboel, een mooie stede,
Had een werkhuis vuur gevat
En de bluschkar kwam gereden,
zorgend voor het reddend nat.
Maar helaas, 't zou zoo niet wezen,
Want de Ingangspoort was dicht;
Vlammen groeiden, vlammen rezen,
Heel de omtrek stond in 't licht.
Onze blusschers hadden spoedig,
't Ingangspoortje neergehaald
En ze wilden fluks en moedig
Aan het blusschen gaan, bepaald.
Maar wanneer z'aan 't werken gingen,
Werden z' op gevecht onthaald
Werklui wilden hen verdringen,
Want... het blusschen werd betaald!!
En, die anderen begeerden
Even graag het premiegeld;
Maar de spuiters, die beweerden:
«Wij zijn er voor aangesteld!»
Razend, woest werd er gevochten
Slagen vielen overhoop...
En de roode vlammen zochten
Naar den best-geschikten loop!
Toen de strijders niet meer konden
En 't gevecht werd stopgezet,
Werd door iedereen bevonden,
Dat op 't vuur niet was gelet!...
Allen staarden naar het branden,
Keken d'oogen uit den kop;
Sloegen in elkaar de handen,
Want 't fabriekje brandde op!...
De belooning viel er neven
En, aan 't woest bevochten been
Was geen brokje meer gebleven,
Want... het vuur liep er mee heen!
11111111 I 11111111 • 11111111111111111 • L •• 1111111111111 • • [ 111111111111111 • 111111111 • I • L • • • 111 • 11111111111111111 IL 111111111111111111111111
De jo-jo uit Syrië gebannen
De jojo is nog lang met uit de mode.
Het sympathieke spel doet integendeel
de ronde van de wereld en zoo is het
nu al tot in Syrië gesukkeld.
Maar daar loopt het -'an geen gemakkelijk
koordeken.
De Muzelmannen kunnen moeilijk
in iets de maat houden en ook BY
het jo-jo-spel moesten zij tot overdaad
hun toevlucht nemen.
Het spreekt echter vanzelt, dat
Iemand, die kolossaal veel jojot, daar
vlug de gevolgen van draagt. De
kracht- en energieverspilling leidt
natuuriyk tot onmacht en dorheid.
En zoo komt het, dat we thans het
volgend ontmoedigend bericht lezen in
de bladen:
«De Muzelmaansche priesters
waren van oordeel dat het Jojospel
oorzaak was van de roote
onvruchtbaarheid, waarover de
bevolking te klagen had. ZY hebben
van den minister een dekreet
bekomen dat dit hemeltergend spel
in gansch Syrië verbood. Een
onverbiddeliyke jacht op alle jojo's
werd voorgeschreven en een paar
uren nadat het schuldig speelgoed
verdwenen was, ls er een weldoende
en overvloedige regen gevallen.
De boeren zyn laar natuuriyk
overtuigd dat hun priesters het
bii het goede eind hadden en dat
de voorgeschreven maatregel doeltreffend
was»
De sukkelaars! We beklagen de
Syrianeezen nog niet weinig !
Wat is een land zonder jojo's?
Maar we overdreven... We worden
het nu zelf gewaar. Een land zonder
jojo's is inderdaad mets, maar
ondanks dat is zoo'n- land met priesters...
alles!
Gr a t is - ui t deeling
van Koekoek
aan de soldaten
Ten einde de vaderlandsliefde te bevorderen
en minister Devèze aangenaam
te zyn, hebben we besloten en
besluiten we, dat «Koekoek» in al de
aubetten en by al de dag'oladverkoopers
van België gratis zal te bekomen
zyn voor de piotten en andere wapens,
mits betaling van 50 centimes.
De pers wordt verzocht dit bericht
Kosteloos in te lasschen, op een goed
zichtbare plaats, in duidelyke letter,
zr- mogeiyk geïllustreerd met de foto
van M. Devèze, mitsgaders een schoon
landschap of een ander vaderlandsch
lied. Namens de Forten-kommissie:
D'HAVE
volksvertegenwoordiger.
Met en zonder geweld
In «Vooruit» maakt Boek-Uil het
wat al te bont.
Hy vertelt dat in Laos, !n Indochina,
overspel niet zooals by ons bestraft
wordt: daar is het de minnaar die bfl
de eerste overtreding gestraft wordt;
maar by de tweede fout wordt de
vrouw veroordeeld daar zy niet meer
beweren kan verrast te worden; by de
derde maal Is het de echtgenoot die
moet boeten omdat hij onverbeterlijk
zwak schijnt te zyn!
Te Antwerpen kloeg een vrouw een
man aan die van haar zwakheid, of
haar onwetendheid, kortom van haar
zelf misbruik had gemaakt.
Verkrachting! De rechter vroeg:
— En hoe is dat gebeurd?
— Gedurende 't lof, meneer de juge.
— Bt vraag niet, waar. Ik vraag,
hoe?
zy scheen niet te begrijpen.
— Wel ja, "»i de rechter verveeld,
hoe? Met geweld?
Nu ging de vrouw een licht op:
— Met geweld den eersten keer,
meneer de juge, maar den tweeden
keer ging het gemakkelijker...
En zeggen dat men by ons den minnaar
durft straffen! Leve Laos!