Wumkes.nl - Tresoar

86
waar niet van hier herkomstig, doch werd wel door onze
pottebakkers gebruikt voor de ringeloor- en stempelversiering
op hun aardewerk.
III. Moord-Nederlandsche Majolica.
Deze groep is een van de belangrijkste, daar de invoering
ervan in de 16 e eeuw, niet alleen in technischen en
aesthetischen zin een groote vooruitgang beteekende,
doch dit fabrikaat tevens de directe voorlooper vormt van
het in de 17 e eeuw opgekomen Delftsch aardewerk (majolica).
De meestal grijs-witte, soms echter ook bleek of
helder rood gekleurde, scherf is aan de voorzijde overdekt
met een ondoorzichtig, uit tin-oxyde verkregen, glazuur, dat
gewoonlijk vuil-wit, soms ook wel cobalt-blauw gekleurd is.
De teekening is in blauw of in verschillende kleuren —
blauw, groen, geel, bruin en paars — aangebracht op
de reeds met rauwe glazuur overdekte ongebakken scherf
en wordt daarna gebakken, waardoor dan de versiering
onder de gladde oppervlakte van de glazuurlaag komt te
liggen. Goedkoopheidshalve is het aan de achterzijde alleen
met doorzichtig loodglazuur overdekt. Hier schijnt de
scherf grijs-grauw door de glazuur heen. In dit laatste
opzicht onderscheidt deze 16 e en begin-17 e eeuwsche majolica-groep
zich kenmerkend van het algemeen bekende
Delftsche aardewerk, dat niet alleen een technisch veel
volmaakter tin-glazuur toont, doch waarbij het vaatwerk
ook aan de achterzijde met tin-glazuur overdekt is.
Deze nieuwe techniek en de daarmee gepaard gaande
kleurschakeering hebben — zooals door Dr. A. Pit is bewezen
— de Noord-Nederlanders in de 16° eeuw van Italiaansche
majolica-bakkers {speciaal in Faënza) en hunne
Spaansche navolgers (Sevilla) ontleend. Daarbij is bewezen,
dat deze majolica zeker te Haarlem omstreeks van het
midden der 16 e eeuw af, en niet onwaarschijnlijk ook te
Delft, vervaardigd is, terwijl uit een groote schervenvondst
gedaan te Rotterdam, ter plaatse waar het nieuwe Raadhuis
wordt opgetrokken, door den directeur van het Museum