You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Nummer Drie<br />
Herfst/Winter 2012<br />
<strong>Losse</strong> <strong>Veter</strong><br />
003-4/5<br />
Natuurlijk is het niet altijd gemakkelijk om je<br />
rondjes ‘s avonds in het donker te lopen of vrij<br />
te regelen voor een wedstrijdweekend. Toch kan<br />
ik er ook veel energie van krijgen als alles, strak<br />
naast elkaar gepland, aan het eind van de dag<br />
gelukt is zoals ik het wilde. Soms schiet ik mezelf<br />
daarin voorbij, een tegensputterend lichaam<br />
is dan het logische gevolg, en dat zet me dan<br />
weer met beide voeten op de grond.<br />
Artsen leiden zelf niet altijd het meest gezonde<br />
leven. Ben jij de uitzondering op de regel?<br />
Ik kan er soms versteld van staan hoe een<br />
rokende longarts zijn patiënten instrueert om te<br />
stoppen. Ditzelfde geldt voor de niet-sportende<br />
cardioloog met overgewicht. Uiteraard zijn dit<br />
ook uitzonderingen maar ik denk wel dat je als<br />
arts het gezonde voorbeeld mag geven aan je<br />
patiënten. Dan is je advies toch een stuk geloofwaardiger<br />
en zullen patiënten het ook eerder opvolgen.<br />
Andersom zie je ze trouwens ook, oververmoeide<br />
arts-assistenten die tot middernacht<br />
op de operatiekamer staan. Dan ben ik blij dat ik<br />
voor het huisartsenvak gekozen heb en mijn<br />
diensten later een stuk regelmatiger zijn.<br />
Kun je de adrenaline voor en tijdens de wedstrijd<br />
vergelijken met een spannende en hectische<br />
dienst in het ziekenhuis?<br />
Zeker. Momenteel loop ik een half jaar stage op<br />
de Spoedeisende Hulp (in het kader van mijn<br />
huisartsenopleiding). Ik ben al een paar weken<br />
bezig maar ik kan nog altijd zenuwachtig worden<br />
van de loeiende sirene van de ambulance op<br />
weg naar het ziekenhuis. Het onvoorspelbare,<br />
het idee dat een patiënt er zomaar ineens tussenuit<br />
kan piepen en jij de verantwoordelijkheid<br />
hebt. Het is de onzekerheid van elke beginnende<br />
dokter en kan mij nog altijd zweethandjes<br />
bezorgen. Dit is vergelijkbaar met de stress voor<br />
de wedstrijd: ‘ Hoe zal het gaan? Ben ik wel<br />
goed genoeg? Zijn die anderen niet sterker?’<br />
Ook in de atletiek is het dat onvoorspelbare, je<br />
weet nooit hoe een race zal verlopen. Over een<br />
kleine maand sta ik voor het eerst alleen in de<br />
nachtdienst. Ik kan er soms wakker van liggen,<br />
maar ergens komt toch ook weer dat competitieve<br />
naar boven en wil ik laten zien wat ik kan.<br />
Net als op de atletiekbaan! •