speciaal bijvoegsel voor "koekoek

More documents

Recommendations

Info

2 KOEKOEK VAN SEVEREN. — Kom bdnnen, Moena. MOENS. — Hier sta ik, omgord het zwaard dat de schedels der lauwaards en der Joden aal doorklieven, in den mond het signaal des laatsten oordeels, als de Dietschers aan uwe rechterhand, O Voerder, en de bastaards aan uw* linkerhand zullen oprijzen. VAN SEVEREN. — Zeg het liever in venen, Moens. Zulk proza kunt ge in ons weekblad schrijven, maar om te spreken verdraagt het proza die verheven taal niet. Zeg het in verzen. MOENS. — Tot uw bevel, voerder. Ik zal het zingen. (Hij zingt met begeleiding van bazuinen). DINASO-BRAND Mijn tanden kleppren van verrukking omdat ik na een eeuw verdrukking weer laaien voel den Dietschen brand. De Vlaming is weer vrij in 't land. Maar die met ons niet mee en doet versmoren wij in. 't eigen bloed. Een Vlaming mag zijn woord weer [spreken t Zal Dietbrand in de pense steken van al wie 't anders zeggen durft, die vuile honden met hun schurft! En die met ons niet mee en doet versmoren wrj in 't eigen bloed. Een nieuwe zon straalt over Vlaandren Wij slaan de demokratie aan spaantdiren, Wij wurgen socialist en jood, wij wurgen in den moederschoot al wie met ons niet mee en doet, er komt een zondvloed van al 't bloed! VAN SEVEREN. — Hebt ge nog zoo eenige coupletjes? Want eerlijk gezeld ik heb dat noodig. O, mijn vriend, soms faalt mijn hart. Als ik toch zie hoe schoon het leven is, dan denk ik aan alles wat ik gelezen, bemind, bewonderd heb. Neen, weg van mij, valsohe beschaving, weg van mij kuituur! Wies, nog een gedicht van uw laatste inspiraties! WIES MOENS. — Luister dan naar het lied van onzen heldenstrijd. DINASO-LIED Men hoorde eindlijk onze schreeuwen DIE NA ZOO veel gebrulde leeuwen, de Vlamen riepen tot de daad. Sla vijand dood en kameraad! Wij zouden alles slaan kapot Toen kwam het uniformverbod, en ik DIE NA ZOO was bij God verdomd 't lag alles weer in snot. VAN SEVEREN. — Waar hebt gij dat toch geleerd? Wies, jongen, waar Is onze verfijning naartoe? Waar is de tild dat gil van uw moeder zongt? WIES MOENS Ik ach, DTE NA ZOO was haar borst, heb nu naar 't bloed van Joden dorst. VAN SEVEREN DIE NA ZOO vier of vijf diskoers DINASO-DRAMA voor Dietschers, Vlamingen en boers op stormpas met den dolk niet loopt moet worden opgeknoopt... MOENS. — Zoo is 't voerder. VAN SEVEREN. — En toch, mijn vriend, pak ne stoel en zet u. We zijn nu onder elkaar, en ge moogt uw ordönnansuniformke een beetje losknoopen. Soms voel ik mrj een beetje verloren in al die romantiek. MOENS. — De gemoederen moeten begeesterd worden, voerder. Moereland moet herboren worden. VAN SEVEREN. — 'k Weet het wel. Zeg maar Van Severen tegen mij en laat ons niet onnoozel doen. Wij meenen het niet slecht, maar 'k vrees soms dat het slecht zal uitdraaien. Stel u eens voor dat wij zegevieren! MOENS. — Dat zullen we. VAN SEVEREN. — Gij hebt goed spreken! Maar waar moeten we dan naartoe? Hitier kan daar tegen, hij kan zich zelf gleichschalten. Maar wij, Moens, wij zijn toch geen primairen. En de bijl, en de koncentratdekampen... brr, 't is niet proper. MOENS. — Ter wille van de zuivering, voerder! 't Is noodig! Als alles met den grond zal gelijk zijn gelegd, dan zal er kunnen gebouwd worden. VAN SEVEREN. — Ge zijt jong, ge zijt overdadig. Ach, Ik herinner mij uw verzen van vroeger gelezen te hebben. De aarde is een leeuwerik die mikt naar de zon... MOENS. — Nu mikken wij In t vleesch! VAN SEVEREN. — Maar als 't vleesch ne keer het aangezicht van uw moeder heeft? Herinnert ge u niet meer? MOENS. — Dat was in mijn pacifistischen tijd! Nu ben ik de God van het zwaard!! VAN SEVEREN. — Ja, ge zfyt altijd nogal hoogdravend geweest. Dat is 't gevaar van die pacifisten door dik en door dun. Als ze bloed geroken hebben vergeten ze hun pacifisme. MOENS. — En dat verwijt g\j mij? Voerder VAN SEVEREN. — Ik zie het, ge verstaat mi] niet. Ik meende dat er nog één was in de bende om er een beetje serieus mee te spreken. In positie, bij Wotan. Fiks! Snuit eerst uw neus, dat kan ik niet uitstaan! Fiks nu! Rechts om! Keert! Marsch! VAN SEVEREN (alleen). — Enfin... Heer, vergeef het hun, 't zijn nog geen menschen. (Hij zit in gedachten verslonden...)
Abonnement i Jaar Ir. 25.0. Abonnement maanden r. 12.50 Abonnement a maanden fr. 6.25 Postcheckrekenlng «Het l,lcht» n. B87SM HUMORISTISCH WEEKBLAD van VOORUIT Redaktie : 64, St. Pietersnieuwstraat, Gent — Telefoon 157.40 Verschijnt den Donderdag — 0.50 fr. per nummer Nummer 26 - Derde Jaargang — 26 Oct. 1933 Onze galerij van beroemde en beruchte mannen GEORGES VAN SEVEREN Der Vlamische Hitier werd geboren te Wakken, waar zijn vader in de Maatschappij het hoogst gewichtig ambt van notaris uitoefende. Daar het natoriaat naast het koningschap de eenige funktie is, die overerfelijk bleef in België, werd Georges als 't ware voorbestemd om de voetstappen zijns vaders te volgen, en om in deze schoone klerikale gemeente tot het einde zijner dagen venditie te houden in schoone pachthoeven en vette beesten, om akten te notarieeren en om, met den pastoor en met den menschenveearts, een der notabelen te zijn die de dorpspolitiek zouden leiden. Georges werd dus opgevoed tot een schoon en gedistingeerd manneke, leerde Latijn, Grieksch, Fransch en beleefde manieren, zat gaarne op den schoot der meiskens tot hij groot genoeg was om door de wetten der eeuwige wisselwerking de meiskens op zijn schoot te nemen. Kortom, hij zou geworden zijn, wat in dat arme Vlaanderen een der zoovele kreaturen zijn van het kapitalisme, waarover niets meer te zeggen valt dan dat ze de boerkens van hun slijkdorp braaf en dom houden. Maar... toen kwam de oorlog! Georges voelde zich voor 300 t.h. Belg en werd vrijwilliger om zijn Belgisch Vaderland te verdedigen. De oorlog, dat was ook weer een sociaal verschijnsel, waarin de wet van het kapitalisme zooals overal elders haarfijn wordt toegepast: de arme dompelaars vlogen in de eerste linies, mochten hun vel riskeeren om onbekende helden te worden; de fils d papa's vochten in theorie, maar werden in feite onmiddellijk in een offcierenschool gestoken, om er hun opleiding te ontvangen als landsverdedigers voor de achterposten, om het vaderland te kunnen redden in de kaberdoeskens waar meer voor de voortplanting dan voor de uitmoording werd gezorgd. Het militarisme van Georges Van Severen was in dien tijd meer van scheppenden dan van destrueerenden aard. Zoodat het schijnt, dat op een goeden dag de jonge adjudant historiekens kreeg met andere gegradeerden en naar het front vloog. Het fijne heeft nooit iemand er van geweten, tot na den oorlog Georges Van Severen in een katholieke meeting op Poullet's teen trapte, en hij toen een afstraffing kreeg onder den vorm van de historie van «een zeker manneken, dat aan Poullet de nederigste en onderdanigste smeekbrieven had geschreven, om toch elders Führer te mogen spelen dan daar waar de kogels en bommen ontploffen.». Wanneer we over dat incident nadenken, mogen we gerust zijn dat Georges zijn eigen geparfumeerd vél tegen de verdoemde Marxisten niet zal wagen, en we gelooven zelfs dat, moest der V&mischer Hitier ooit eens zijn broekske afgestroopt krijgen, om door wat proletarische handen eens te leeren, hoe de huiden van gesatineerde ezels worden gelooid, er niet veel van heel het Dinasokinderspel in Vlaanderen zou overhuiven. Toen de oorlog was af gelooven. was Georges adjudant, en pronkte met veel dekoraties in al de siieke middens, waar vooi de bevrijders van ons Belgenland. schatten van li".fde voor niets of tegen zeer verminderde tarieven werden gereser veerd. Hij studeerde voort te Gent, waar de diploma's zoo maar naar den kop der oorlogsgegradeerden werden gesmeten, maar zoo erg was het gesteld met het universeele hart van Georges, en met zijn kosmische liefde voor het schoonste en zwakste gedeelte der menschheid, dat hij deze onderscheiding op de hoogeschooi verwierf, de eenige oorlogsstudent te zijn, die van zijn professors een buis kreeg. Papa Van Severen begon te vinden, dat zijn telg te lang studeerde en te veel schulden maakte b*j al het geld dat hij reeds kostte. De aanstaande Führer kreeg onder, zijn broekske door een telegram, dat hij nu verder maar voor zijn eigen moest zorgen, of de koeien kon gaan wachten om zijn brood te verdienen! Toen zag Georges eensklaps, dat de Maatschappij rot was, omdat er geen hemélsche dauw was voor superieure aristokraten mei een te groot en te beminnend hart en Georges werd... kommunist! Hij ontdekt Paul Colin, die toen ook de bourgeois ging opeten, alsook een paar Gentsche dichters, die later tot de partij toegetreden zijn. Zoo ontstond « Ter Waarheid », een links-revolutionnair tijdschrift, bijna zoo rood als het bloed van Lenin en waarin Georges de komst van de proletarische revolutie op lyrische tonen verkondigde, terwijl de socialiseering der vrouwelijke sympathiseerenden op rationeel* schaal werd ingericht. Zóó was de tweede episode van den Vldmischen Hitier! Maar in 1921 werden verkiezingen uitgeschreven en Georges lonkte naar
Page 4 and 5: 4 KOEKOEK een mandaat Te Tielt-Roes
Page 6 and 7: 6 KOEKOEK Express-interview met Wie
Page 8 and 9: s Dinaso Is niet alleen een politie
Page 10 and 11: 10 KOEKOEK Brieven van Pierken r Di
Page 12 and 13: 12 KOEKOEK Vlaamsche snotters, pas
Page 14 and 15: "> KOEKOEK Uit het leven van den Pl
Page 16: De führer Van Severen neemt voedse

speciaal bijvoegsel voor "koekoek

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?