Koekoek

Verschijnt den Donderdag
0.40 FR. PER NUMMER
ABONNEMENT : 1 Jaar 20 fr.
6 maanden 10 fr.
3 maanden 5 fr.
Postch. «Het Licht» Nr. 56733
August
Debunne
Humoristisch weekblad van "Vooruit
Redactie; 64, St. Pietersnieuwstraat, Gent.
99
Tel.: 157.40
Nummer 2 EERSTE JAARGANG 21 MEI 1931

2
DE PERS OVER
"KOEKOEK»
Geen levend schepsel had ooit durven
denken, dat « Koekoek » zulke
overweldigende serenade van lofbetuigingen
in de pers zou gekregen hebben
Wij zijn dan ook ten zeerste ontroerd
geweest bij dit orkaan van felicitaties.
Toen we bij Balthaear kwamen met
de dagtoladuitknipsels, die ge hieronder
lezen zult, was hij zóó uitermate
tewreden, dat hij niet spreken kon.
Maar wij zagen aan zijn bewegingen,
dat hij vanzins was een roekeloos besluit
te nemen (opslag aan de redakteurs
van «Koekoek»). Gelukkig konden
wij hein intijds weerhouden.
Maar ja, dat is hier nu bijzaak, pri.
vaatzaak, die we streng onder ons
houden natuurlijk. Van meer belang
is het oordeel van de pers.
We nemen de bladen zoo maar hoop
over schietgat, zonder rangschikking
van politieke kleur.
'T GENTENEIRKE schrijft O.m.:
«We hebben Koekoek gelezen. Om eerlijk
te zijn: we hebben Koekoek drie
keeren uitgelezen. In den grond is het
een ernstig blad, goed gepresenteerd en
properkens gedrukt. We zeggen het
ronduit: 't is goed!»
Uit LA FLANDRE LIBERALE vertalen
we: «Vooruit heeft zich een nieuwe
luxe gepermitteerd: de uitgave van
een humoristisch blad. 't Kost 40 centimes
per nummer, maar 't is er wel
80 waard. Het is op onze redaktie van
hand tot hand gegaan en dien dag is
La Flandre veel minder droog geweest
dan anders. Koekoek is bizonder goede
lectuur voor L'amicale des dames gantoises.»
Het oordeel van HET NIEUWS VAN
DEN DAG heeft ons tot in de teenen
ontroerd. We geven enkel den voornaamsten
passus: «Koekoek mag gelezen
worden door alle deftige menschen,
kwezels, kosters en klokkenluiders».
Onder handteekening van Herman
Vos schrijft DE SCHELDE: «Ik zie
Koekoek het belangrijkste blad van
den staat Vlaanderen worden.
A
V V K
V
(wat beteekent: alles voor Vlaanderen,
Vlaanderen voor Koekoek).
LE PEUPLE vergenoegt zich te melden
dat het volgende nummer van
«La Trique» (het humoristisch weekblad
onzer vrienden van Brussel) de
letterlijke vertaling zal zijn van Koekoek.
DE VOLKSGAZET zette onder haar
boekennieuws: «Verschenen: Koekoek
40 centimes» (In dit ééne regeltje —
als ge tusschen de regels lezen kunt —
steekt al het goede, dat van Koekoek
is te zeggen).
DE STANDAARD is met minder
geestdriftig. Hij schrijft: «We zijn geen
socialisten ( zijn lezers mochten het
soms niet weten — Red.), maar we
heeten een paard, een paard en Koekoek
een prachtig blad.
LE BIEN PUBLIC (voor wie het
niet weet: dat is een blad dat te Gent
verschijnt) schrikt er met voor terug
te zeggen, dat de invloed van Koekoek
even groot zal zijn als dezen van den
Medhelschen katekismus.
LA NATION BELGE zou van Koekoek
een Italiaansche uitgave wen-
BERICHT
Gevolg gevend aan de talrijke en
smachtende vereoefcen van onze lezers,
en vooral van onze lezeressen, hebben
wij het stout besluit genomen, vanaf
toekomende week de portretten van
onz acht redacteuren te laten afdrukken.
Teneinde het ongeduld der belangstellenden
niet langer op de proef te
zetten geven wij hier in elk geval de
foto van onzen opstelraad in plechtige
zitting vergaderd.
Dames, die zich met eigen oogen willen
overtuigen, kunnen zich altijd
aanmelden, T
s Zaterdags, van vijf tot
zes, tweede verdiep, eerste deur links.
Liefst In pyjama.
EEN, DIE GEEN STOMME
TAAL VERSTOND
Marjorie is op haar eerste bal. Zij
is zestien jaar oud. Haar danser heeft
haar reeds met roerende blikken aangekeken
en voert haar eindelijk in een
nevenzaaltje, waar het licht niet zoo fel
is.
In een hoekje:
— Mag ik u kussen? vraagt hij.
Geen antwoord.
— Mag ik u kussen?
Nog geen antwoord.
Viermaal achtereen vraagt hij Marjorie
of hij haar een kus mag geven
en viermaal komt geen antwoord. Eindelijk
verliest hij zijn geduld:
— Zilt gij doof?
Marjorie, zachtjes:
— En gij, zijt gij lam? ^_
schen, om Mussolini aan het lachen
te krijgen.
De eenige valsohe noot In het heele
ooncert van de pers komt in HET
VOLKSKE tot uiting. Ten einde onze
objectiviteit te bewijzen, willen we die
critiek aan onze lezers niet onttrekken.
In een hoofdartikel schrijft René De
Bruyne, dat Koekoek hem geen voldoening
heeft gegeven. «Ik, zegt hij,
die niets dan de waarheid betracht,
ik vond in Koekoek slechts leugens en
laster.»
We willen den vriend René De Bruyne
nu niet antwoorden, maar we beloven
hem plechtig, dat we 't later zullen
doen.
Er blijft ons nu niets anders over,
dan onze confraters hartelijk te danken
(Zie vervolg onderaan kolom 2) voor hun heete blijken van sympathie.
KOEKOEK
RERilfl-NOVARUM
TE 6ENT
In den stoet van Rerum-Novarum te
Gent, die, benevens eenige fanfaren,
cok evenveel manifestanten telde, werden
spandoeken gedragen, waarvan de
revolutionnaire woorden tot zelfs de
steenen der Gentsche straten deden
zweeten van geestdrift. Dat was totnogtoe
nooit te zien geweest. Vlammende
protesten tegen den loonsaftrek
van zes percent; striemende afkeuring
van de militaire ontwerpen; geweldige
critiek op de nieuwe belastingen; enz.
Van de 739 groote opschriften, die
in de urenlange massabetooging werden
gedragen, konden wij er slechts
een paar opschrijven, daar de pastoors,
die de afdeelingen leidden, hun bokken-
en geitenbonden deden maicheeren
gelijk bezetenen. Wij notaerden in
der haast: Vlaamsen rechtsherstel of
revolutie (gedragen door volksvertegenwoordiger
De Schrijver), Moeders
ga voor uw kindje staan (gedragen
cioor de stoelkenszetsters van St. Baafs
en St. Pieters en gevolgd door de derde
congregatie van O. L. V. Onbevlekt
Ontvangen), Geen kanonnenvleeseh
rueer (gedragen door den Vriendenkring
der katholieke oud-gardecivleken,
aan wier hoofd senator Ligy), De Bestendige
Deputatie van Oost-Vlaanderen
gaf het voorbeeld der klassenverzoening
(gedragen door de heeren Van
Steenberge en Dr De Paep), Vive la
liberté du père de familie (gevolgd door
B\ de lezers van «Le bien public»),
Werkloozen! denkt aan het rijk hiernamaals
(gedragen door graaf Jean de
Hemptinne), en nog eenige andere
even nijdige opschriften.
Volksvertegenwoordiger Siffer was
telet de betooging mee te maken, daar
bi' de belangen der Gentsche haven
tiidens de roeiwedstrijden van Terc'ónck
moest behartigen. lef er Boonants
was den paus goeien dag gaan
zeggen. (Als daar maar geen lollekens
van voort komen, want dat jong
volk...). Buiten deze gewettigde afwezigheden
waren er in den stoet
stoet snelle boerinnekens, en wij moesten
ons bedwingen om geen stommiteiten
te begaan.
Er kwamen ons geen andere incidenten
ter oore.
Uit de hooge Wereld
Vóór de laatste verkiezingen in
Spanje hebben de koningsgezind en insdhrijvingslijsten
laten rondgaan. Ziehier
wat de twee rijkste grondbezitter»
van het land hebben gelammerd:
Hertog de Medinaceli: 1000 pesetas.
Hertog d'Arion: 100 pesetas.
La Nation Beige, die ons dit nieuws
heeft gebracht, is er veertien dagen
lang de kluts van kwijt geweest.
Wij met. Wij begrijpen alles, 't Is
veel gemakkelijker op te strijken dan
af te dekken. Gevoelige menschen
sdheiden met zonder weemoed van
wat hun nauw aan 't harte ligt. Partir
c'est mourir un peu...
Bil de laatste auto-rallye in Italië
heeft Mussolini zelf een wagen bestuurd.
Dat is heel wijs van zijnentwege.
Het kan altijd te pas komen. Al was
het maar om er uit te muizen Hjfc
Fons

Onze galerij van beroemde en beruché e mannen
Augusl Debunne
In onze «galerij» willen de omstandigheden,
dat August Debunne
de tweede aan de beurt
komt, onmiddellijk na Jaspar. Al
de eer is voor Jaspar.
Weet gij, dat er onlangs in dc
wandelgangen van de Kamer een
klein incident plaats had? Het is
door weinigen gekend, maar
«KOEKOEK> was er natuurlijk bij.
Debunne, of Gusten, of Gust,
of de «slunse* gelijk gij het nemen
wilt, had iets gezegd, dat niet in
den smaak viel van den eersten
minister.
Jaspar wilde hem daarover uitleg
vragen op de manier die hen:
eigen is als hij meent, dat hij met
een ondergeschikte te doen heeft.
Het is hem slecht bekomen.
— Móssieur le premier ministre,
zei Gust, als gij Jaspar heet, welnu
mijn naam is Debunne en die is
minstens zooveel waard als de
uwe.
«Koekoek» heeft het verder gesprek
niet afgeluisterd. Hij kon
zich niet inhouden van lachen.
Ziet gij daar Debunne staan die
aan Jaspar zegt, dat de «slunse
zooveel waard is als de eerste
minister van Belgenland!
Dit incident teekent een van de
schoone kanten van Debunne:
zijn fierheid. De fierheid over zich
zelf, maar meer nog de fierheid
over de klasse, die hij vertegenwoordigt.
Moeten wij het leven van Debunne
vertellen? Iedereen kent het
en de socialistische dagbladen zullen
het u in het lang en in het
breed verhalen. Het is inderdaad
een prachtig leven. Met zijn vuisten,
met zijn kop en met zijn tanden
is hij er op los gegaan.
Aan de snaken, die met aandoening
zingen van «ze zullen hem
niet temmen* kunnen wij zeggen:
Kijkt naar dien leeuw van Meenen.
Moesten wij een levensbeschrijving
geven van Debunne, wij zouden
natuurlijk moeten beginnen
met te zeggen, wanneer hij geboren
is. En wij doen 't niet gaarne. Als
men aan Gust vraagt hoe oud hij
• s, antwoordt hij altijd met de
raag:
— Hoe oud zie ik er uit?
Hij heeft gelijk. On n'a que
:'âge qu'on paraît, zegt de
Sranschman. En Gust is van dichtbij
de grens.
Debunne is nu al tien jaar
burgemeester van Meenen. Wat
gaat de tijd toch snel! Wij herinneren
ons zijn inhuldiging van
1921 alsof het van gisteren was.
Het was een kleurige stoet en wij
zijn er van overtuigd, dat die van
Zondag a.s. het niet minder zal
zijn.
Als gij een hoop Belgen ziet voorbijtrekken
en gij kijkt aandachtig
toe, dan kunt gij zien van welke
streek zij zijn. Gij zegt: dat zijn
Boralns, dat zijn Antwerpenaars,
dat zijn Gentenaars en dat zijn
Westvlamingen. Gij zult ze Zondag
wel zien deze laatsten, in plechtgewaad
natuurlijk: zwart kostuum,
tuitte das en bruine schoenen.
De Bunne is door en door een
gevoelsjongen. Gij moet hem bij
voorbeeld in de Kamer eens de
oudjes hooren verdedigen. Hij
beeft van verontwaardiging. Daarna
smeekt hij bijna: — «Allons,
meneer de Minister, toon eens, dat
gij een menschenhart hebt —».
Ten slotte, als er een weigerend
antwoord komt, is het 't onstuimig
temperament van den ouden
Westvlaamschen volkstribuun, dat
bovenkomt.
Als gij aan Gust spreekt over de
klerikalen op den buiten, lacht hij
eens bitter en zijn hoofd eventjes
achteruitwerpend, zegt hij: «Ik ken
ze, jongen>.
Hij kent ze inderdaad. Hij heeft
ze overal ontmoet, zij hebben hem
overal achtervolgd.
Maar nu staat hij daar toch, de
«slunse* uit het Picketpoortje van
Meenen! En, zonder valsche
vleierij, kan KOEKOEK getuigen
dat hij er nog flink voorkomt.
Wat Debunne vooral heeft: hij
is door en door van zijn klasse gebleven.
Hij kent ze op een draad
en, gevoegd bij zijn koppige overtuiging,
ligt daar ongetwijfeld het
groot succes in, dat hij bij het
arbeiderspubliek blijft oogsten.
Debunne is tien jaar burgemeester
van Meenen en vijf-entwintig
jaar lid van de Kamer.
Gust, jongen, doet er om te beginnen
maar nog tien jaar bij.
Daartoe bestaat een uitstekend
middel: Vecht zooals gij gansch uio
leven gevochten hebt en laat het
aan uw hart niet komen. Koekoek!
ARCHIBALD.
Inden Volkenbond ©nze Prijskamp Laalsle berichten
EEN GEVAARLIJK
VOORSTEL
De Zweedsche regeering heeft te
Genève een voorstel ingediend, waarbij
het voortaan verboden zou zijn te
liegen. Te liegen in de pers wel te
verstaan. Noch minder noch meer.
We vragen ons af, waar het met
de gazetten naar toe moet als ze verplicht
worden altijd de waarheid te
schrijven? Maar ze zouden 't lezen
niet meer waard zijn en allemaal op
elkander gaan gelijken! Wie zou Le
Bien Public van Koekoek nog kunnen
onderscheiden?
Die Zweedsche regeering moet waarlijk
prozaïsch aangelegd zijn. Ge ziet
wel, dat die menschen den oorlog niet
meegemaakt hebben, anders zouden ze
weten dat de waarheid in beroerde
(zie vervolg onderaan 2 kolom)
Eerstdaags, t.t.z. eerstweeks, geeft
«Koekoek» een prijskamp, met ongeveer
een milliard prijzen.
Houdt u allemaal gereed!
We hebben een reportage gereed
over Piccard. We kunnen echter genist
nog een 14-tal dagen wachten
haar te geven. De feiten zullen ons
niet tegenspreken.
tijden geen pruim tabak waard is. Of
hebben ze ginder misschien van onze
nationale leus met gehoord: De forten
van Luik houden stand!?
Moest de Zweedsche regeering,
helaas!, haar zin krijgen, dan rest
er ons toch nog altijd een troost: 't is,
dat het ons niet verboden is te liegen
tegenover onze vrouw, onze vrienden
en ons zelf.
SMARTELIJK ONGELUK
IN HET MINISTERIE
Zeventien uren voor het ter pers
gaan, vernemen we den poldtieken
dood van minister Vauöhier.
Onze vliegende reporter is dadelijk
naar hem op zoek gegaan, vond hem
driekwart verstikt onder geheimzinnige
dossiers en kon hem dan ook onmogelijk
ondervragen.
Bij onzen vriend Jaspar kon hij een
express-interviewke afnemen.
— «Mijnheer de eerste-tninister, wat
denkt U over de twee nieuwe ministers?»
— «Wel, Koekoek, hun namen zeggen
genoeg! M. Petitjean zal de groote
Jan niet uithangen en M. Paul Charles
is vast en zeker een geboren «Cha»
reu» zoodat de Vlaamsdhe. Congokwesties
zich nu vanzilf zullen oplossen!»
Toekomende week meer daarover.

4
of de Geschiedenis van de
veertig Wildemannen, de Kas
met Vleugels en de wonderlijke
Bekeering
Er was eens een eiland, Papoea geheeten.
De bewoners van dat land
wisten van tuten noch blazen. Zij kenden
noch de heiligen van den Gregoriaansohen,
noch deze van den republikeinschen
kalender, zoodat hun
berekeningen altijd mis uitvielen.
Hetgeen aanleiding gaf tot ruzie en
bloedige geschillen, waarbij de twee
partijen, om de beurt, elkander braadden
en opaten.
De Papoeas waren zoo goed als verdoemd,
want zij liepen naakt, geloofden
in steenen, hagedissen en versleten
parasols. Een schoon meisken
noemden zij: Kwapjalmskwlpr en
Iemand die mag meedoen onder den
duim: een christen-democraat.
Dat kon niet blijven duren. De sluizen
des goddelijken toorns werden boven
de Papoea-hoofden opc.i gedraaid.
Op een schoonen dag kregen onze inlanders
het bezoek van missionnarissen,
die hun katoentjes aandeden, en
van blanke soldaten, die ze hun weer
afdeden.
Toen dat spelletje lang genoeg geduurd
had, werden de Papoeas, met
behulp van zachte woorden en matrakken,
in de toppen der boomen gejaagd
om bananen en kokonoten te
plukken ten r^hoeve der Europeesche
gezondheid.
«Bananen sterken de spieren en bevorderen
de geestelijke vermogens»
schreven de geneesheeren belangloos
in de bladen van het beschaafde werelddeel.
En er moet wel iets waar van zh'n,
want de blanken werden langs om
slimmer: In den loop van een tiental
jaren zonden zij een half dozijn koningen
wandelen.
En de Papoeas, die geen bananen
meer, maar Amerikaansche vleeschblikjes
te veroberen kregen, werden
langs om dwazer.
Zoo is het verleden maand gebeurd,
d;. de inwoners van Kuni plots in de
lucht een ongewoon geronk hoorden.
Wat ze voor een dtkke zwarte vlieg
hielden, r
:i& niets anders dan een
tweedekker.
' Herrie en verbastering natuurlijk
onder de Papoeas. Algemeene knieval
en smeekbeden aan de steenen,
de hagedissen en de versleten parasols.
Helaas! hier schiet onze pen tekort
en moeten wij het woord verleenen aan
onzen katholieken confrater «DE GA­
ZET VAN ANTWERPEN»:
Op dit oogenblik komt een katechist
Ananias, bij: «Wat gebeurt er hier?»
vraagt hij. — «Maar hoor 'och dat
ontzettend lawaai!» «Dat? — maar
dat is een vliegmachien. Daar sterft
men niet van! Ik heb u toch al lang
gezegd, dat de blanken kor.ien vliegen
in groote kassen met vleugels. De missionaris
heeft het me verteld; maar
gij, hebt me niet willen ; leven. De
missionaris liegt, hebt gü beweerd. Nu
ziet ge aan het vliegmachien, dat dit
niet waar is. En zoo gaat het ook,
als de missionaris zegt dat er een hemel
en een hel is. Hij lieg 1
volstrekt
niet, en gij zult allen in het groote
vuur der hel gaan, als gü het doopsel
weigert...»
Het vliegmachien was het beste argument!
Na dat ze het lang hadden
aangestaard, besloten ze allen zich te
Het Hoekje van den Soldaat
Op weg naar den Vrede
Gerustellende verklaringen
van Ministers de Broqueville
en Jaspar
De socialisten, de flaminganten en
andere landverraders zullen nu wel
den bek gesnoerd zijn! Al hun gepraat
over Vrede en entwapening is in het
niet verzonken sinds de Uatste verklaringen
van ministers de Broqueville
en Jaspar.
Forten zyn geen offensieve wapens!
heeft de eerste inet waren mannenmoed
verklaard.
Inderdaad, inderdaad! H ware
moeilijk, bij een aanval, een fort onder
den arm te nemen en ermee op
den vluchtenden vijand los te stormen.
Men moet blind zijn als een mol
of een socialist om dit niet te zien.
We kunnen er zelfs bijvoegen dat
onze vriend Jaspar nog veel duidelijker
is geweest din zijn collega. Forten
zijn geen bewapeningen! heeft
onze eerste minister gezeid in de Kamerzitting
van 12 Mei 1.1.
Wie er nu nog aan twijfelt, dat onze
regeering het schoonste sieraad zal
uitmaken van de Geneefsche ontwapeningsconferentie
van 1932, moet werkelijk
met slechten wil doorspekt zijn!
Neen! Wij herhalen het luid voor
al wie het maar hooren wil: FORTEN
ZIJN GEEN BEWAPENINGEN!
Wij verklappen overigens geen geheim,
wanneer wij hier uitbrengen,
dat de Generale Staf duchtig aan 't
werk is om de formuul van Jaspar in
werkelijkheid om te zetten.
Onze forten zullen niet langer, gelijk
deze van den vijand, gebouwd worden
uit staal en gewapend beton,
maar uit gekauwd papier en goeden
wil. Aan den ingang zal men een opschrift
plaatsen: Welkom! Alle menschen
zijn broeders! met het tarief der
consommatie- Een dubbel jazz-band
wordt voorzin.
Voor de inwijding rekent men op
kardinaal Van Roey om den eersten
dans in te leiden met citaten uit de
Bergrede en op generaal Galet die
de bekende romance zal zingen:
C'est pour la Paix que mon canon tra-
[vaille!
Loin du marteau je vis en Liberté!
In den loop van den dag groote velokoers
met hindernissen, genaamd
' «Ronde der Forten», sprint over de
loopgrachten en den prikkeldraad, met
zilveren beker, uitgeloofd door «Het
Laatste Nieuws».
's Avonds mitraljeuzenkoncert met
los kruit en verlichting a giorno.
Genummerde plaatsen op voorhand.
P. S. Door kwaadwillige tongen is
het gerucht verspreid, dat deze feestelijkheden
drie milliard zullen kosten.
Den belastingbetalers kunnen wij verzekeren,
dat het hier geen franken,
maar slechts gestabiliseerde kersesteenen
betreft.
GENERAAL PARDAF.
bekeeren. Veertig inwoners van Kuni,
werden met Paschen gedoopt».
Ten einde onze lezers op geen dwaalspoor
te brengen, willen wij hen er op
wijzen dat DE GAZET VAN ANTWER­
PEN geenszins een spotbl^c". is, maar
wel het orgaan van Minister Heyman.
In onze eeuw van vooruitgang zijn
de wonderen uit de lucht niet.
Dr PANGLOSS.
KOEKOEK
Dr R. Branquart
WIL VAN NAAM
VERANDEREN
Men heeft nooit wat men wil
Kent gij Dr. René Branquart niet?
Hij is niet alleen socialistisch volksvertegenwoordiger
en oud-burgemeester
van 's Gravenbrakel, maar daarenboven
— wij zeiden bijna «vooral» —
de joviaalste aller Walen, 't is te
zeggen juist het tegenovergestelde van
Pater, die een azijnpisser is.
Maar Branquart heeft nog andere
eigenschappen en namelijk deze van
een der beste wijnkelders van hei Walenland
te bezitten. Al de vrienden,
die naar 's Gravenbrakel gingen, kennen
het huis en den kelder. Zulks geldt
natuurlijk niet voor Vandervelde. Die
mag bij Branquart niet binnen.
Helaas, de roode dokter draagt, zooals
gij verder zult zien, den naam niet
dien hij verlangt!
In de leeszaal van de Kamer «ruist
hij de vorige week onzen vriend Balthazar,
die, als wij goed ingelicht zijn,
ook bestuurder is van het blad VooruJA,
het dagelijksch bijblad van «Koekoek,
maar een blad, dat natuurlijk
veel minder ernstig opgeste.' • is dan
dit laatste.
Branquart neemt de handen van
Balthazar en zegt met het sappigste
Waalsch accent:
— Nom de dieu, je voudrais avoir
un nom comme Ie tien! Je mérite un
nom de festin, moi. Je voudrais m'appeler
«Balthazar»...
Of vrij vertaald: «Potverdeke, ik
zou een naam willen hebben, zocals gij
er een draagt. Et verdien een festh'nnaam.
Be zou «Balthazar» willen
heeten!)
Balthazar begreep hem, maar hij
antwoordde:
— Et moi je voudrais avoir ta cave,
René.
(En ik zou uw kelder willen, René).
Zedeles?
Men heeft het nooit zooals men het
wil. Branquart heeft den kelder en
heeft den naam niet. Balthazar heeft
den naam, maar hij heeft den kelder
niet.
DOKTER A. : Zoodus, het was hoog
tijd, dat ge de operatie verrichttet ?
DOKTER B. : Ja, had ik nog een
dag langer gewacht, hrj was er weer
boven op zonder operatie.

Militair
Koekoekslied
Minister de Broqueville zal
een korps Ardensche Jagers
oprichten
Uit c'.e Ardennen kwamen klachten:
«Luxemburg Is niet beschut!
Geef ons forten en loopgrachten,
Licht en r-der zwaar geschut!»
Halall! Halalll
Hall! Hall! Halal
Broquevll zonk In gepeinzen.
Weet zelfs God wat dit bediedt?
Plots zei hij: «'k Zal niet ontveinzen.
Dat een vondst door 't hoofd mij schiet!»
En zich wendend tot de klagers:
«Beter, sprak hij dan beton!
'k Sticht een korps Ardensche Jagers,
Van Vlrton tot aan Bouillon.»
En Bovesse Is rechtgerezen:
«Dat is nu geen flauwe truut!»
Recht ook rees Albert (Deveze):
«"k Breng u 't militair saluut! »
Door de bergen van de Ardennen
Golft nu onze jagersstoet,
Schieten als maneuver, hennen,
En de hesp geeft leeuwenbloed.
Zie ze Jagen, dat 't een lust is,
Everzwijn en ander wild;
Geen meid die nog niet gekust is,
En zoo zijn ze op Jacht gedrild.
Mannen blijft nu bij uw vrouwen,
Jagers zitten in het groen!
(Ja, waarom nog forten bouwen,
Als de jagers 't beter doen?)
Sneller kloppen alle herten.
Menig meisken is gejaagd;
En naar 't voorbeeld van de herten
Menig man nu horens draagt.
Jagerkens die 't land beminnen,
Hoeden Luxemburg voor nood,
En veel kroostrijke geziinnen.
Eten nu St-Hubertebrood.
Maar mocht weer eens oorlog woeden,
En komt «Dikke Bertha» dan:
Niemand die haar kan behoeden,
Al er op, gelijk één manl
nerum Novarum ín 't Vaticaan
De poort der konsdstoriezaal werd
langzaam plechtig geopend... De Palatijnsdhe
wachten bliezen op hun zilveren
trompetten het hartversterkend
«Girre-bij» en de honderlen bedevaarders
stroomden naar binnen met aan
hun hoofd minister Heyman, dronken
van de steeds goddelijkere rhum «Novarhum»
Maar... — O! verborgenheden
des volks! — daar zat de Heilige
Stoel, op zijn troon verheven en de tallooze
pelgrims stortten zich op hun
godvruchtige knieën bij den aanblik
van Leo, ongelukkig genoeg, den fatalen
dertiende...
— «Weest welkom, kinderen» sprak
hij.
«Wadde» protesteerde dadelijk onze
Henri, «mü voor kinderhoofd uitmaken?
O, heilige Vader, uwe goedertierenheid
is te groot! Laat mij voor u
neergeknield, in stomme aanbidding
mijn welsprekendheid luchten! Laat
me U zeggen o gérant van het hemelsch
rijstpapparadijs, wat wij verstaan
onder Rerum Novarum, dien
liefdebr... pardon dien wereldbrief van
Leon treize aan het kapitalisme...»
En een blaadje uit den tak halend
vervolgde de nachtegaal van St. Niklaas,
met religieuse tremolo's in de
stem:
«Ziehier, o geliefde Pius, wat «Het
Volk» er over schrijft: Rerum Nova- .
rum is een — lichtbaak in donkere
zee, — ma:r neen, — 't is een openslaande
dageraad — of beter — 't is
een licht aan den hemel! — Als U
dat niet genoeg is, o weet dan dat
het ook is. — het anker der hoop — en
mocht ge vandaag sentimenteel zijn gestemd,
laat me U dan toeroepen, o
onfeilbare alweter, dat het ook is, —
de kracht der liefde. —
Maar aangezien Rerum Novarum geschreven
werd in verbal.! met den
«wortel der wanorde» kan ik den opsteller
van 't Volksken van den 14n Mei
niet verbeteren en moet ik hem najubelen:
«Rerum Novarum Is de suikerü
van het Volk!»
Min. Heyman kust den vijfden pikkel
van den H. Stoel.
Op deze speeoh volgde een diepe stilte.
Al de aanwezigen sidderden van
ontroering en hun oogen richten zich
beurtelings in onbeschrijfelijke extt"">
op den Paus en op den minister...
Alleen pater Rutten keek verstrooid
naar het fresko, waarop Eva haar appel
verkoopt. Op dit unieke moment,
gaf Pius XI met den glimlach der. zelfvoldaanheid
zijn ditmaal kosteloozen
apostolisohen zegen en toen zijn vermoeide
hand neerzonk sprak hij deze
historische woorden uit:
-r- Laat ze in 't Waasland maar
voor U bidden Henri, het helpt niet, ge
zijt de uitverkorene onnoozele en ge
zult God zien...
Koekoek» Spo(r)l-Echo
Langs de baan der groóte draadevenementen
Onze L. H. Hemelvaart was een
sportieve dag niet alleen ter gelegenheid
der regatten van Terdonok maar
ook wegens Rerum Ne - arum: een echte
uitvaart met als uitzet de St. Michielshelling
en als aankomst de Handelsbeurs.
Gezien de weinige deelnemers
en de onthouding van onze V.: amsctoe
spierkracht ontbrak het dezen koers
aan enthousiasme en ma ' tsontplooiingen.
Alhoewel de tandem Tibbaut-Mgr.
Coppieters tot diegenen behooren, die
er gewoonlijk anders nogal aan snokken,
werden zij toch door den dweilkampioen
Ronse in den sprint geklopt
met een tonglengte.
Wat de ronde van Italië betreft, het
was weer een Hamerlynck, ook nog
genaamd Don Fredo, c"'.e met stevige
pedaalstooten, dank zij zijn opvallend
brio, zijn impulsief temperament en
zijn enthousiastische machtsontplooiingen
in een formidabelen eindrush
den omloop van Parijs won.
We wisten daarover het oordeel in
te winnen van Voorult's Sportredacteur,
die ons bevestigde dat de Vlaamsche
spierkracht in dit machtig populair
decor moest zegevieren ondanks
de conditie van G. Ronsse, eenigszins
getemperd docr de hitte der koloniale
tentoonstelling en ondanks den tenor
Romain Gyssels, den lenigen pedaalkampioen
of anders gezegd den hazenwind
van Denderwindeke... in 't kort:
«haze-Denderwind».
• • B • • H «
BRIEVENBUS
G. H. (Brugge). — Gelief Albertina
in kwestie naar Gent te zenden voor
nader onderzoek.
DE VOGHEL..RE (Gent). — De
drukkerij van «Koekoek» kan bezocht
worden den 31n Juni a.s.

6
DE FORTEN HOUDEN
STAND
Voorzitter Poncelet opent de vergadering
om 2 uur.
M. JASPAR. — In afwachting dat
de Vlaamsche kwestie wordt opgelost,
zouden wij 300 millioen kunnen goedkeuren
voor de forten. Het vaderland,
mijne heeren, moet verdedigd worden.
Wij zijn hier allen goede Belgen...
WARD HERMANS. — Tiens, tlensï
RIK HEYMAN. — In 't Vlaamsen*
asteblief.
HERMANS. — Zwiïg gij. Ge zrjt een
goed christen maar een slecht Vlaming.
HEYMAN. — En gU, een goed Vlaming,
maar een slecht christen.
HERMANS. — Wat? En als de bisschop
zei: Snuit uw Vlaamschen snotneus,
heb ik dan mijn snotneus... (twee
deurwaarders schieten toe met elk een
zakneusdoek).
LIPPENS. — Smoel toe, godver! Als
Jaspar zijn smikkel roert is er al kadijl
genoeg!
JASPAR. — De forten, mijne heeren...
HUYSMANS. — Houden stand.
PIEULLIEN. — Stockholm! Stockholm!
Slaat hem dood.
HUYSMANS. — Kss! Kss!
JASPAR. — Zwijg nu, meneer Vuiljan,
Huysmans is minister geweest in
mijn kabinet en dus is hij een patriot.
LEURIDAN (in 't Vlaamsen) Haha!
JASPAR. — De forten, mijne heeren...
ANSEELE. — Als we nu eens van de
sociale verzekeringen sprakert.
HEYMAN. — Hij is daar weer met
zijn sociale verzekeringen. Dat komt
hier niet te pas!
JASPAR. — Zwijg Rik! Gij praat
altijd uw neus voorbij. Mijne heeren,
de forten zijn juist sociale verzekeringen.
BRANQUART (in 't Pransch) Haha!
JASPAR. — Door forten te bouwen
zullen wij de werkloosheid verminderen.
HOUT ART. — Ik zal de belastingen
weer verlagen
JASPAR (stil tot Houtart). — Ge
moet nu het land niet al te veel voor
den aap houden; eerst moet ge nog
nieuwe belastingen doorvoeren.
(Luid) Mijne heeren, ik hoop dat
niemand onze landsverdediging zal
sapeeren.
SAP. — Is dat een zinspeling op mij?
VAN BELLE. — 't Is weer alles
voor Vlaanderen...
BALTHAZAR. — En Vlaanderen
voor Koekoek!
DE BROQUEVILLE. — Gansch het
land zal verdedigd zijn. Ik lieg nooit.
SINZOT. — En ik zal er dezen keer
bij zijn als 't kogels regent. Had bü
den laatsten oorlog mijn moeder juist
geen valling gehad, ik zou er reeds bi.;
geweest zijn (Toejuichingen op de liberale
banken).
BOVESSE. — Gij zoudt zeker alleen
de Duitsche dikke Bertha's tegen houden?
Als de Maas niet versterkt wordt,
verwerpen wy de kredieten. Een man,
©en woord
DE BROQUE VILLE. — Ik Heg nooit.
BOVESSE. — Dank u voor deze verklaring.
Wij zullen de kredieten goedkeuren.
(Devèze juicht toe).
OZERAY. — Ja maai-, zal Luxemburg
worden prijs gegeven?
MARQUET (tot Vroome). — Wat is
dat, Luxemburg?
VROOME. — Een provincie, papa.
MARQUET. — Een provincie zonder
Casino of speelzalen? Waarom moet
dat verdedigd worden?
DE BROQUEVILLE. — Ik geef u de
verzekering, meneer Ozeray, dat Luxemburg
zal verdedigd worden. Bc lieg
nooit.
OZERAY. — Met forten.
DE BROQUEVILLE. — Ik heb een
ander plan. Ik lieg nooit. Wij zullen
bataljons Luxemburgsche jagers oprichten.
SANDRONT (landbouwafgevaardigde)
Hola! De boeren klagen nu al over
de jagers die hun land verwoesten.
DE BROQUEVILLE. — Wij spreken
Na Doumergue, Doumer, Men zou
bijna kunnen zeggen: 't Blijft in de
familie, Doumer-fue. Alleen het
staartje viel er af. En 't moet wel zijn,
dat dit staartje iets te beteekenen
heeft, want gelijk Doumergue de
eeuwige glimlach vertegenwoordigde,
zoo vertegenwoordigt Doumer de viesgemutstheid.
Men zegt soms: *t venijn zit in den
staart, maar hier is het: de leute zit in
den staart.
KOEKOEK
van geen konijnenjagers, of pensjagers,
maar van soldaten. Ik lieg nooit.
BRANQUART. — Er zijn geen kindermeiden
in de Ardennen. Wat zullen
die arme Jagerkens daar doen?
DEVEZE. — Spot niet met ons leger,
waarvan Napoleon heeft (jezegd,
dat het de moedigste van alle Belgen
waren. (Stemmen: Leve Napoleon!
Leve Devèze!).
DE BROQUEVHjLE . — Mijne heeren,
ik lieg nooit. Ons korps Ardensche
jagers zal Luxemburg beschermen,
gelijk de garde clvlek in 1914.
VOS. — Sauve qul peut! De Jacht is
open.
DE BROQUEVILLE. — Zrj zullen de
Dultschers neervellen als konijnen, Zü
zullen de dikke Bertha's overrompelen;
zij zullen de granaten opvangen in hun
knapzak; zij zullen Aken innemen. Ja,
mijne heeren, Aken is altijd een Belgische
stad geweest gelijk Eupen, en wij
moeten Aken terug hebben.
Onze Ardensche jagers zullen den
vijand op de hielen achtervolgen tot
Nurnberg en tot Hamlburg, en tot Berlijn.
JASPAR (fluisterend tot de Broqueville).
— Pas op, houd uw jagers tegen
of de andere regimenten zullen niets
meer te doen hebben.
DE BROQUEVILLE (in een adem
door). — Zij zullen Hindenburg gevangen
nemen in zijn paleis; z0 zullen
Pommeren en Silezië bezetten, zij zullen
de broederhand reiken aan onze
Russische geallieerden.
JACQUEMOTTE. — Leve de bolsjewisten!
DE BROQUEVILLE. — Pardon, In
Rusland zijn nu de bolsjewisten meester.
Wel, ik lieg nooit! Onze Ardensche
jagers zullen het Roode leger verslaan,
Moskou in brand steken, en was
er geen Oeralgebergte, miijne heeren,
dan zouden zij in een oogwenk Azië
verslaan (Hij stort neer op zijn bank,
van uitputting).
HEYMAN. — Rap, rap, een glas
suikerwater.
SINZOT. — En breng voor mij een...
't is wáár hier is geen glazeke te krijgen.
(Maar van alle znden knetteren toejuichingen
voor de Broqueville).
DEVEZE. — Ik stel voor deze redevoering
in al de kazernes uit te plakken.
ANSEELE. — Deel liever Koekoek
uit aan de soldaten, de redevoering
van minister de Broquevdlle zal er in
staan.
JASPAR. — Laat ons nu de 300 millioen
kredieten goedkeuren.
POULLET. — Een klein beetje wachten
a. u. b.
JANSON. — Allez vous-en!
(De ohristen-demokraten, die vreezen
te moeten stemmen, doen hun
schoenen uit en trekken er op de teenen
uit. De kamer is niet meer in getal
en de vergadering wordt geschorst).
LIPPENS. — Voyous godver!
Volgende vergadering, Donderdag 28
Mei.

KOEKOEK
tlARj/LlT
VArt QX\J
AMOtRttt
Het Hof en onze taal Ha! Ha! in 'tFraiuch..
We lazen in «DE STANDAARD»
«Naar ons verzekerd wordt en zooals
wij hier vóór eenige weken in ons
blad reeds schreven, mag men. hopen
dat ook in de onmiddellijke omgeving
van den Koning en in de administratieve
diensten van het Paleis de
Vlaamsche taal weldra haar recht zal
verkrijgen. Maatregelen daartoe werden
reeds overwogen eu jrcxen».
Koekoek is £=i«chtigd er bij te voegen,
dai «DE STANDAARD» waarheid
heeft geschreven. Er werd aan het
Hof nkvuw personeel aangesteld. De
derde keukenmeid is een onverbasterde
frisschö boerendeerne van bachten
de kupe; de bovenmeid van 't vierde
is een gezond poezeken van Bilsen
(het dorp van Camlel Huysmans en
van andere flamingsaiten); de tweede
hovenier is de zoon van een Fransche
moeder en ee:. Duitschen vader, maar
geboren te Lovendegem, in 't hart
van Vlaanderen; de ordinaire paardenknecht
is een echten Brusseleir (dus
ook een Vlaming) en de automobielkuischer
is een gewezen Vlaamsche
piot, die geen ander Fransch kent
dan wat hij leerde in het leger. .
We roepen dan ook met de «De Standaard»;
Heil en... vliegt de blauwvoet!
Prachtige daad van
Vlaamsche overtuiging
In den nacht van 14 op 15 Mei is het
zomeruur in Nederland in voege gegaan,
een beetje later dan bij ons, omdat
de menisohen daar langer slapen.
We vernemen, dat de heeren Borms,
Waid Hermans en andere Vlaamsche
Catalanen dan ook hun horloge een
uur hebben vooruit gestoken. Een
prachtige daad van Vlaamsche overtuiging.
Men is Groot-Nederlander of
men is het niet. Tot in den dood en het
zomeruur.
> -4 > --MXit
Kleine Mies, die eenige dagen buiten
doorbrengt, ziet tegen den avond,
voor t eerst, de boerin een kip aan
t pluimen. — «Enne», zegt ze, «moet
ge nu lederen avond de kippen uUkleeden
voor ze naar bed gaan'»
Udt het officieel verslag van den
Senaat:
« De Minister (in 't Fransch). —
Moeten de arrondissementscommissarissen
politieke of administratieve
agenten zijn?
De heer Volokaert (in 't Franscb).
— Ha! Hal »
De Fransche taal is wonderzoet.
Maar het Japansdh is niet minder
sprekend. Eens dat ik een moesmeeke
had meegetroond, hadden wij niet de
minste moeite elkander te verstaan:
— Oho! riep zij uit in het zuiverste
dialect van Tokio.
En ik knikte veelzeggend van «ja!»
in het Vlaaimsoh.
- - • • • • • • • • • • • • • • I
Kunsten Lette r*n
HET WILLEMSFONDS
HOUDT DE JONGE SCHRIJ­
VERS VOOR DEN AAP
Niemand zal ontkennen dat het
Willemsfonds nuttiig werk verricht.
Des te verhduffender is volgende mededeeling,
die in de bladen is verschenen:
« Heit Willemsfonds sahrljf t een prijsvraag
uit voor een novelle van omgeveer
48 bladzijdein druk; de schrijver mag ten
hoogste 35 jaar oud zijn.
» Een prijs van 500 fr. wordt toegekend
aan heit bekroonde stuk, dat door
het Willemsfonds zal uitgegeven worden.
Het handschrift moet vóór Zaterdag
13 Juni gestuurd zijn aan het Hoofdbestuur
van het Willemsfonds, Lakenmebershuls,
Vrijdagmarkt, Gent. »
Wel, Koekoek is bereid dit voorbeeld
te volgen, maar niet voor novellen.
Wij schrijven een' prijsvraag uit voor
het beste manskostuum, op maat van
onzen hoofdredatateur. Voor het bekroonde
kostuum zal een prijs van
150 fr. worden uitgeloofd, en onze
hoofdredakteur zal het dragen.
Een tweede prijsvraag: voor iedere
flesch champagne, die vóór 15 Augustus
aan onze redaotie wordt, gezonden,
en die van eerste kwaliteit is, zal een
prijs van 6 frank worden verleend. De
redaotie behoudt zich het recht voor
niet alles ineens uit te drinken als er
al te veel Inzendingen mochten toekomen.
Wat de jonge schrijvers betreft, die
een goede novelle van 48 bladzijden
hebben, wij zetten hen aan hun werk
naar een Hollandsdh tijdschrift te zenden,
waar zij er ongeveer 3000 frank
zullen voor krijgen zonder prijs!
a« W
i?L z
. e w e
n m e t d e
J,
de kristen-demokraten:
A
V V K '.
ffonters en met
v V
(Alles voor Vlaanderen, Vlaanderen
voor Koekoek.) "»*naeren
Nieuwe uitwegen voor
onze literatuur
In het laatste nummer van Ontwikkeling
treffen we een aankondiging
aan van het boek:
Karei me* het Dubbel Voorhoofd...
waarschijnlijk door Janus Van de
Woest ijne.
In deze serie zullen achtereenvolgens
het licht zien:
Mejuffer Symforosa Timmermans,
door Felix Begijntje.
Marietje Putman door Willem Hemelzoet
en De Ivoren Teirllnck door
Herman Aapje.
Zelfs Jaspar lacht
Toen' Jaspar verleden Donderdag
«Koekoek» doorkeek, schoot hij in een
onbedaarlijken lach, zoodat al zijn
huirgenooten toesnelden, ;erst verschrikt
voor dit ongewone verschijnsel,
maar weldra zelf geheel opgewekt
door deze ongewone vlaag van
optimisme.
Als Jaspar wat later Janson ontmoette,
klopte hij hem op den buik:
— Nu mogen ze mij doen springen!
lachte hij. Iedere week krijg ik toch
Koekoek.
Janson die het ons vertelde, was er
ernstig van geworden.
Nu is het duidelijk
Een Nederlandsch professor M.
Storm van Leeuwen der universiteit
van Leiden, heeft vastgesteld, dat
iemand, die niets verricht, niet werkt,
evengoed slaperig wordt als iemand,
die veel arbeidt. Zoodat het onbegrijpelijke
geval van onzen minister Baels
wetenschappelijk verklaard is.
MADAME. — ík ben bezig met een
getuigschrift voor het dienstmeisje.
Ik schrijfdat ze brutaal, ruw en lui is
Maar ik wil het haar toch niet te lastig
maken en er ook iets gunstigs bijvoesen...
E N E E a
eten ' ~~ Z
* B
'
d a t M
* o e d
*»*

8
KOEKOEK
PAUL K.ENIS
door Mast en Danneete
met illustraties van Frntz de la Montagne
ONS FEUILLETON
(Deze roman komt in. aanmerking Voor den Nobelprijs van verleden jaar)
(1)
EERSTE HOOFDSTUK
EEN MINDERJARIGE
WAARHEID VERKRACHT
In den zomermorgen van 30 Februari
1763 stapten Mast en Danneels als onschuldige
burgers over de Botermarkt,
elk met een crème-de-glaceken: net
twee onnoozele kinderen.
Maar enkele minuten nadien zaten
die twee feniksen der achttiendeeuwsche
speurbrigade ten stadhuize, het
oude archief doorsnuffelend als. gingen
zij nu eens oprecht Van Werveke
den baard afdoen. Met koortsige haast
doorpluisden ze de stofferige dossiers,
terwijl Ferdinand Danneels voortdurend
zuchtte: «Ha, kon ik dienen loeder
maar eens te stekken krijgen!»
En zie... opeens riep Mast: «Pak vast,
rammenast, hier is onze gast!»
Danneels vloog overeind en znn vleezige
lippen lazen luidop het opschrift
van den vergeelden bundel, dien zijn
gezel hem voorhield: «Crimineel dossier
der zaak Paul Kenis, een seigneur
die de wereld ontstelde ten jare 1931.»
Sakkerdekuipe, riep Nand, eindelijk
hebben w' hem! En toen Mast, bijgenaamd
«de knaptand», het titelblad
omsloeg, lazen ze verder, schouder aan
schouder:
Portret
— «Komen deze verzen uit Kenis'
eigen koker?» vroeg Mast.
— «Het betreft hier wellicht enkel
algemeen geldende zedenregels, die hii
uit zijn schooltijd onthouden of uit een
leerboek afgeschreven heeft» — meende
Nand. «Doch kom», vervolgde hij.
«laten we geen minuut verspillen alvorens
dienen Paulus ontmaskerd te
hebben.
Mast vertrok op staanden voet met
een hollend peerd naar Brussel om
aan de hand van het «geschreven portret»
er den sieur Kenis aan te houc"en.
Wat Danneels betrof, hij ging regelrecht
naar 't Feestlokaal Vooruit om
er zijn plannen kond te maken.
— «'t Is goed», zei hij tot de verblufte
klanten, «dat Balthazar hier
i'iet en zit!»
— «Waarom?» vroeg er eene.
— «Waarom?» antwoordde Nand,
wel, om hem te vragen waar dat
naar toe gaat met de waarheid...
De waarheid... De waarheid over
Mast en mij en over mijn vriendinne,
madame Roger, die zoo schromelijk
van den auteur ofte den suspecten
complice van vele onzalige historiën».
Twee voeten, twee beenen, een b->.ik,
een kop, acht vingers en drie duim
groot, rijzig als een ivisse en spierig
als een teek. De dikke breede lippen,
de zinnelijke monti, de snuggere spitsneus,
de diep in hun kassen liggende,
ietwat uitpuilende oogen, de grootehoornen
bril en een gebasaneerde gelaatskleur,
maken van Paul Kenis, in
zijn groenen onderrok en strijpen vest
(van 't jachtmes moeten we zwijgen)
nog een goed figuur.
Uit de hierbijgevoegde stukken kan
men verder opmaken dat Kenis een
boekenworm is met veel fantazij, met
heel veel geduld en met een vruchtbaarheid,
die aan een konijnenmoer
doet denken, in literairen zin natuurlijk.
— «Maria-Jezus», riep Danneels,
«'t is nog een dichter op den hoop
toe!»
Inderdaad, op 't volgende blad was
een papierken geplakt, waarop volgend
rijmpje stond, door Paul eigenhandig
met de schrijfmachine geschreven:
Niemant en hem niet te zeer be-
[roemen
Al is zijn vrouw een allerschoonste
Ibloeme
Want op een nacht kan kommen
leenen rijm
Dat aakschoone bloemen naar de
Ikloefen zijn.
v
\
werd verkracht door Paul Kenis, bij
meerdere reprises in Vooruit...
Maar dat is niets. Ik zal rrüj wreken
en de ware historie van dienen skribent
maak ik aan heel Gent bekkend».
TWEEDE HOOFDSTUK
EEN EERSTE VERHOOR
Twee maanden vroeger ontving Danneels
het volgend verslag van Kast's
eerste onderzoek te Brussel.
Waarde broeder in spijt ende jolijt,
Ik neem de ganzenveder in de' hand
cm volgend schrijven aan mijn nieuwe
dactylo te dicteeren.
Na lang zoeken heb ik den suspecten
Kenis ontdekt op een der ministerieele
bureelen. Ik onderwierp hem aan een
eerste verhoor waarvan hier akte.
— Zijt ge geboren?
De deposant twijfelt eerst, maar zijn
stelsel is flauw en hij bekent ten
slotte.
— Waar zijt ge geboren?
Paul Kenis gebaart van Lootenhulle
le komen, maar moet na scherp verhoor
toegeven een «boerken van Destelbergen»
te zijn. Verdachte afkomst
dus.
— Ofte hij nog iets weet uit zijn allereerste
kindsheid?
Verweerder beweert kort van memorie
te zijn, maar Boekuil, die haai
goed kent, zweert er bij dat dit een
kolossale leugen is.
— Wadde», rospt Kenis «zou dien
Broefeull me verraje?!» En eer ik
wist wat hij bedoelde greep deposant
een papiermes, zwaaide het dreigend
in de lucht om het met de nerveusiteit,
hem eigen, te laten neerploffen
toekomende week
(Op wie?)
DE SCHULDIGE