Lava 14.1 - binnenwerk.indd - CWI

hema waar ze me onder het genot van koffie en een tompouce
verzocht haar versie van het Vlaardinger incident,
die ze, net als de tompouce steeds weer herkauwde, aan de
Rotterdamse meester te vertellen.
‘Natuurlijk had haar zoon de valse schoondochter alleen
maar willen omarmen, ik had het zelf gezien,’ mompelde ik
om haar te plezieren. De rechtbank deed ik daar minder plezier
mee. Achter het hekje van het getuigenbankje legde ik als
een vurige revolutionair mijn getuigenis af en werd na doorvragen
door de openbare aanklager op het nippertje door
Meester. I. behoed voor naderend onheil.
‘Voor meineed stuur ik je zo vijf jaar de kast in,’ sprak de
rechter dreigend. Achter me hoorde ik applaus en toen ik
omkeek, schrok ik me rot van de vijandige blikken die de voltallige
bewonerscommissie van de flat, die het hoog opgekamde
slachtoffer bijstonden, me toewierp.
‘Meineed? Een kast? Waar heeft die vent ’t in godsnaam
over?’ fluisterde ik verbaasd tegen de zwijgende en ongemakkelijk
in zijn bank draaiende A.
Die avond, zag ik vanaf mijn hoekplaatsje in de stamkroeg
van A. hoe hij, omringd door zijn leeftijdsgenoten met hun
piepjonge vriendinnen, alweer het hoogste woord voerde.
Toen ik ’m op weg naar het toilet, aan een jonge nieuw
gekomen vrouw flemend om haar telefoonnummer hoorde
vragen, besloot ik te vertrekken. Onopgemerkt verliet ik de
rumoerige kroeg en stapte op de tram.
Bij thuiskomst waar ik, om de familie T. te ontlopen, op
mijn tenen in het donker naar de tweede etage sloop, tastte ik
ter hoogte van de zolderdeur tevergeefs naar het lichtknopje,
en voelde hoe iets nats de zijkant van mijn gezicht raakte.
Geschrokken sprong ik opzij en toen mijn hand eindelijk de
schakelaar vond, zag ik de witgewassen vitrage van mevrouw
T. druipend boven een teiltje hangen en besefte ineens dat ik
bijna in een valletje was gelopen. De jas liet ik hangen en toen
ik even later gewapend met mijn koffer de huisdeur voorgoed
achter me dichttrok, hoorde ik bij de meisjes een raam openschuiven.
Op de tonen van Boudewijns lied, die in de laatste
regels het trieste lot van de zestienjarig bezong, liep ik voor
het eerst sinds tijden, weer met een zorgeloos gevoel de
straat uit.
34 Lava 14.1 Lava 14.1 35