Lava 14.1 - binnenwerk.indd - CWI

Uitgeverij Nieuw Amsterdam en de VPRO presenteren
DUIZEND WOORDEN PRIJS
BREEK DOOR MET JOUW KORTE VERHA AL
Iedereen kan meedoen: stuur ons voor 1 november
je verhaal van maximaal 1000 woorden en maak kans
op duizend euro, een jaar lang alle boeken van
uitgeverij Nieuw Amsterdam en een workshop van twee gerenommeerde
auteurs. De winnaar wordt gekozen door een jury bestaande uit o.a.
Christine Otten, Rascha Peper en Thomas Verbogt en wordt gehuldigd
tijdens de eerste Avond van het korte verhaal.
Inspiratie voor deze wedstrijd doe je op met de bundel
De beste verhalen van Duizend Woorden.
Nu verkrijgbaar
€ 9,95
[advertentie]
ISBN 978 90 468 0366 0
www.duizendwoorden.nl
Mest
Sanne Parleviet
Op een ochtend ligt het er. Nog week van de warmte van de
kont van de knol waar het in ovaalvormige keutels uitgerold
is, ligt het als een berg smeltende eieren van massief chocola
te dampen in de opkomende lentezon. Paardenmest. De geur
verspreidt zich over de volkstuintjes als laaghangende mistflarden
over het rimpelloze water van een koud bergmeer en
blijft op hoofdhoogte hangen. Maria knijpt haar neusvleugels
bij elkaar en steekt haar gezicht naar voren alsof ze de lucht
met de spitse punt open klieft, om haar magere lijf – dat
eruitziet alsof het daadwerkelijk door graten in plaats van
door botten bijeen wordt gehouden – erdoor te wurmen. Ze
is dertig en heeft er genoeg van dat ze niks kan laten groeien.
In haar linkerhand houdt ze met gestrekte arm een groen
emmertje achter zich, zodat de walm van rottend fruit en
vochtige schimmelboterhammen de strontgeur met terugwerkende
kracht penetreert, als de sliert rook uit een laag
overvliegende straaljager de staalblauwe lucht op een hete
dag hartje zomer. Haar rechterhand wrijft met regelmaat het
rode haar opzij, dat bij elke stap die ze zet voor haar ogen
glijdt, als het zwaar fluwelen doek in een klassiek theater dat
zijn speelster het zicht op weer een lege zaal wil besparen.
Zelfs de hevige regen van de afgelopen nacht heeft de zaden
niet kunnen verleiden te ontkiemen. Zwart als het gat van
een getrokken kies ligt haar lapje grond tussen het sappige
groen van de buurtuintjes.
Zodra Maria met rechts het plastic, dat de composthoop
bedekt, heeft opengevouwen, voorziet ze met haar nog altijd
gestrekte linkerarm de bruut blootgelegde paniekerige pissebedden,
kevers, miljoenpoten en minislakjes van een verse
laag afval. Bij het dichtvouwen van het plastic zorgt ze ervoor
dat er een kiertje openblijft. Ook ongedierte heeft zuurstof
nodig en Maria is de kwaadste niet. Ze heeft nooit geloofd in
het menselijk patent op een ziel en het lijkt haar niet meer
dan rechtvaardig dat, als zij af en toe een adempauze krijgt
van de ellende die er vanuit de wereld over haar uit wordt
gestort, zij, die ook maar toevallig aan de top van de voedselketen
terecht is gekomen, de plicht heeft om voor het
ongewervelde volkje met de ondankbare taak haar puin op
te ruimen hetzelfde te doen. Al is het maar om repercussies te
voorkomen. Maria gelooft nergens in, maar ze neemt graag
het zekere voor het onzekere.
Terwijl ze het kraantje van de ton naast de composthoop
opendraait en het emmertje met het regenwater van de afgelopen
nacht een beetje schoonspoelt, houdt ze vanuit haar
ooghoeken de houten poort die toegang tot de tuintjes geeft
in de gaten. Om iets vóór negenen ziet ze de klink omhooggaan
en beginnen haar tuingenoten een voor een het complex
binnen te druppelen. Op wat beleefde groeters na zeggen de
meeste mensen niets. Schijnbaar stoïcijns voor wat zich in de
rest van het complex afspeelt, sloffen ze via het smalle pad
rechtstreeks naar hun eigen stukje grond. Onderweg schieten
hun ogen echter, de lome zondagslichamen ten spijt, energiek
8 Lava 14.1 Lava 14.1 9
Duizend Woorden is een initiatief van uitgeverij Nieuw Amsterdam, VPRO en NRC Handelsblad.