12-2008

A u g u s t u s 2 0 0 8 p a g i n a 16
KEEP IN TOUCH
is. Na ook hier lekker rustig gewandeld te hebben door een
heel aardig stadje met tal van bezienswaardigheden eindigden
we toch bij zijn geboortehuis alwaar wij met bijna devote
aandacht het lange verhaal van héél zijn leven hebben
beluisterd. Met begrip want hij was een belangrijk man en
heeft bijna op het nippertje Rusland veroverd en wie weet…
enfin. Wij hebben weliswaar Cruijff voor
het opscheppen buitenshuis, maar zo
hoog als ze daar Napoleon hebben, dat is
wel heel hoog. Meer dan vijftig
traptreden hoog en onderweg kun je dan
al zijn heldendaden lezen. En hij keek op
ons neer, met dat handje in zijn vest. Een
beetje pompeus, dat toch wel.
De laatste nacht aan boord was
onstuimig. De zee dan, bedoelen wij,
want wij zaten keurig en sommigen wel
degelijk in smoking aan het
afscheidsdiner en probeerden niet te
morsen met de kreeft. Over
klantenbinding gesproken!
Om het niet te gek te maken laten
we hier nog even een dessert zien, maar
de champagne en de wijn besparen wij
u, want u zult langzamerhand toch wel een
wrange spijt hebben voelen opwellen dat u toch maar niet
had ingeschreven op deze reis. Zo dachten wij terwijl wij
merkwaardig wankelend onze hut niet konden vinden. Maar
wij zeiden het al, de zee was onstuimig. Normaal gaat geen
zee ons te hoog. Niettemin werden we veilig wakker in Nice.
En tevreden, want het was allemaal toch maar goed
afgelopen en nu pas begon het echt hard te waaien!
Terwijl we dit zitten te tikken is het beestachtig slecht
weer boven Italië. We willen niet overdrijven en beweren dat
Jan F. dát ook nog zo heeft kunnen regelen maar stellen wel
vast dat hij er wel voor heeft gezorgd dat we een zéér
betrouwbare reisorganisatie hadden, en een erg leuke en
leerzame reis en bovendien overal met zijn neus bovenop
stond om moeilijkheden te voorkomen en op te lossen. En
daarbij zijn zelfbeheersing slechts zelden verloor zoals op deze
foto valt te constateren. Wij hebben hem dat niet alleen
verteld maar ook een boek geschonken met inscriptie waaruit
de waardering blijkt. OK, Jan F. hééft al een boek, maar dit
ging over het schip waar wij met zoveel plezier ingingen.
Terwijl al het personeel ons nazwaaide reden wij –
alweer met zo’n bus – over de beroemde Boulevard d’Anglais
naar het vliegveld waar we drie uur moesten zitten alvorens
een vliegtuigje van ‘Cityhopper’ ons over de Alpen tilde. We
wisten niet eens dat die kleintjes al zover van huis mochten.
Nou ja, ík niet,
Dodo wél… schreef
Willem
Vereniging van Gepensioneerde Verkeersvliegers — voorheen RKPA