12-2008

d e c e m b e r 2 0 0 8 p a g i n a 1
KEEP IN TOUCH
Jons Viruly
‘Vleugels aan het woord
gegeven’, de ondertiel van een
nieuwe biografie
Pag. 5
Lauweren
Kroezen op een
echte zee
In de bestuursvergadering van 25 november jl. is onze voorzitter Frits Brouwer
opgestapt. De voortdurende aanvallen op zijn positie vanuit een groep dissidente
leden en de afnemende steun binnen het bestuur deden hem tot dit besluit komen.
Ongetwijfeld heeft de situatie thuis, die een zware wissel trekt op zijn beschikbare tijd
en energie, bij dit besluit een grote rol gespeeld.
Een uitgebreid verslag van de
najaarscruise
Pag. 11
Pensioenzaken
Ondanks de nijpende situatie
op de beurs zijn onze
pensioenen niet in gevaar
Pag. 9
De term ‘dissident’ mag wat zwaar klinken maar ik bezig hem zonder schroom
omdat hij in feite niets anders betekent dan ‘een afwijkende mening toegedaan’. In
eerdere brieven hadden Arjen Hoogland, Ben Nijssen en Rick Driessen kritiek geuit
op het bestuursfunctioneren en er bij de voorzitter op aangedrongen er een punt
achter te zetten. Op 16 oktober kwam een groep leden die zich rond hen had
gevormd bijeen in museum Valkenheide te Maarsbergen om de positie van de
voorzitter te bespreken. Naar aanleiding van die bijeenkomst is een brief aan de
voorzitter — en later aan het hele bestuur — verzonden waarin zware druk op hem
werd uitgeoefend om alle functies binnen
de VGV neer te leggen.
Deze brief werd tijdens de genoemde
bestuursvergadering besproken.
Gevraagd naar een reactie werd gesteld
dat het na zeven maanden van pogingen
deze Gordiaanse knoop te ontwarren, het
tijd werd hem door te hakken. Daarop
werd het voorstel gedaan dat het hele
bestuur op de eerstkomende algemene
ledenvergadering zou aftreden om de weg
Beste leden,
Van het secretariaat
De laatste nieuwtjes op het
gebied van o.a. reisfaciliteiten
en ziektekostenverzekering
Pag. 20
Van de redactie van het
televisieprogramma NOVA is een
verzoek binnengekomen om te
achterhalen wie de cockpitcrew was
op vlucht KL845 in de nacht van 30
september op 1 oktober 1975, ten
tijde van een burgeroorlog in
Libanon, tijdens de tussenlanding op
het vliegveld van Beiroet op weg
naar Sydney.
Tijdens die fuelstop verongelukte
Malev vlucht MA240 vlak voor de
kust; er waren geen overlevenden.
De KLM-machine liep ongeveer
anderhalf uur vertraging op als
gevolg van deze crash. Aan boord
van het Malev-toestel zat één
Nederlander; diens dochter
probeert nu zoveel mogelijk
gegevens van deze gebeurtenis te
achterhalen. Ze heeft zelfs al een
transcript van de torencommunicatie.
Eenieder die in die nacht aan boord
van de KL845 gezeten heeft of
misschien weet wie daarop zat,
wordt verzocht dit aan de secretaris
te melden.
Jan F. Schipper
Vereniging van Gepensioneerde Verkeersvliegers — voorheen RKPA

A u g u s t u s 2 0 0 8 p a g i n a 2
KEEP IN TOUCH
vrij te maken voor de ‘groep Valkenheide’ om haar initiatieven te ontplooien. Dit
voorstel vond onvoldoende steun. Toen tijdens de verdere discussie werd gesteld
dat zijn kundigheid en kennis van zaken, met name op pensioengebied, buiten
kijf staat maar Frits kennelijk de bindende kracht mist om de gelederen gesloten
te houden en het hem daarom niet blijkt te lukken de kritiek te doen
verstommen, trok deze de conclusie dat hij geen steun meer had en gooide hij de
handdoek in de ring.
Na afloop van de bestuursvergadering in de auto naar huis had ik het gevoel
dat er een ongeluk was gebeurd. Er had iets onomkeerbaars plaatsgevonden en er
was schade aangericht. Ik vond het een dramatische ontwikkeling. Er was tekort
gedaan aan een persoon die ondanks zijn tekortkomingen enorme verdiensten
voor de gepensioneerde vliegers heeft betekend. Het voorstel aan het hele bestuur
om op te stappen had mijn sympathie maar liever nog had ik gezien dat alle
bestuurleden zich in april volgend jaar herkiesbaar hadden gesteld zodat in een
echte verkiezing een eerlijke strijd mogelijk was geweest. Die weg is nu
afgesneden. Aan de resterende bestuursleden de taak de scherven op te rapen en
de scheuren te repareren. Maar ook op de groep Valkenheide rust de
medeverantwoordelijkheid in de komende algemene ledenvergadering de lege
stoelen op te vullen zodat we gesterkt de toekomst tegemoet kunnen treden.
Ik mag hopen dat de alsdan aantredende voorzitter een manier vindt om
Frits alsnog op passende wijze te bedanken zodat hij met lauweren in plaats van
pek en veren omkleed op zijn actieve periode in de VGV kan terugzien.
Edo Brandt, redacteur
Van de vice-voorzitter
Tijdens de laatste vergadering van het bestuur van de VGV, op
25 november jl., heeft Frits Brouwer de functie van voorzitter
met onmiddellijke ingang opgegeven. Tevens heeft Frits te kennen
gegeven niet langer lid van Pensioencommissie van de VGV en
namens de gepensioneerde vliegers lid van de Deelnemersraad
van het pensioenfonds te willen zijn.
Het bestuur betreurt het besluit van Frits, het had hem een
waardiger afscheid gegund. Het bestuur bedankt Frits voor zijn
vele werk en de opgeofferde tijd voor de belangen van de
gepensioneerde vliegers gedurende de tien jaar dat hij lid van het
bestuur van de VGV is geweest.
Bestuur VGV
Vacature – voorzitter
Harry Happel – vice-voorzitter/
penningmeester
Jan F. Schipper – secretaris
André Hermans – pensioenzaken
Jaap Veenstra – ledenadministratie
Pensioencommissie
Lou van Munster
Frans Goudappel
Jan F. Schipper
Wim van Beek
André Hermans
Redactie KIT
Edo Brandt
www.vgv-ned.nl
Redactionele artikelen en ingezonden stukken
verwoorden niet noodzakelijk de mening van het
bestuur van de Vereniging.
Ingezonden stukken worden alleen in overleg met
de auteur geredigeerd.
Keep In Touch verschijnt driemaal per jaar.
Als vice-voorzitter zal ik, totdat een nieuwe voorzitter is
gekozen, de functie van voorzitter waarnemen. Bestuurslid
André Hermans zal in het bestuur de pensioenzaken behartigen.
Het bestuur zoekt naarstig naar kandidaten voor de functie van
voorzitter en naar verdere aanvulling van het bestuur tot zeven
leden. Ook wordt gezocht naar gegadigden voor de
evenementencommissie. Kandidaten wordt verzocht contact op te
nemen met de secretaris of ondergetekende.
Namens het bestuur
Harry Happel, vice-voorzitter
Vereniging van Gepensioneerde Verkeersvliegers — voorheen RKPA

A u g u s t u s 2 0 0 8 p a g i n a 3
KEEP IN TOUCH
VGV, quo vadis?
In iedere vereniging blijkt het moeilijk om bestuursleden te vinden. De VGV is daarop geen uitzondering. Nog moeilijker is
het om bestuursleden met kennis van zaken te vinden.
Al meer dan veertig jaar zet ik me in voor het welzijn van de vliegers, eerst in de VNV en de KLM-ondernemingsraad voor
de actieven en gepensioneerden, later in de deelnemersraad en de VGV voor de gepensioneerden. Die inzet ging gepaard met
opofferingen van mij en van mijn gezin. We hadden dat er voor over omdat we heilig geloofden in de noodzaak van
belangenbehartiging en het gezamenlijk sterk staan. Er is in die jaren veel bereikt, maar natuurlijk lukt niet alles.
In veel organisaties is ook een oppositie. Zo ook sinds een jaar binnen de VGV. Op zich prima, dat houdt de gedachten
scherp. Anders wordt het als die oppositie geen probleem signaleert en geen doel aangeeft. Iedere vereniging heeft in de statuten
een doel geformuleerd, zo ook de VGV. Een oppositie zou dus moeten aangeven waarom met het huidige beleid of gang van
zaken dat doel niet optimaal kan worden bereikt en waarom dat met het beleid van de oppositie beter kan worden bereikt. Niets
van dat al; er is maar één doel geformuleerd: Frits Brouwer moet weg. In de aanvang was er nog één inhoudelijk doel van de
oppositie: verbeteren van de verstandhouding met de VNV. Echter, zoals in de vorige KIT reeds aangegeven, is de relatie met de
VNV prima en zijn er zelfs afspraken gemaakt over de verdere samenwerking. Die enige doelstelling van de oppositie is dus
vervallen.
Is de oppositie groot? Onlangs zijn negen leden bijeengeweest en de groep claimt vijftien man groot te zijn. Enkele daarvan
ken ik helemaal niet, andere heb ik in geen jaren gesproken; zij kunnen dus onmogelijk een eigen oordeel hebben over mijn
huidige functioneren. Enkele andere hebben wel een motief: rancune omdat hun argumenten het binnen het VGV-bestuur of de
VGV-Pensioencommissie niet gehaald hebben. De groep van negen heeft een brief gestuurd met de mededeling dat men een
andere voorzitter zal zoeken en die voorstellen op de volgende jaarvergadering; tevens zou mij tegen die tijd worden verzocht alle
functies die betrekking hebben op ons pensioen neer te leggen. Prima, de functie van voorzitter heb ik nooit geambieerd maar
alleen vervuld vanwege het ontbreken van andere kandidaten. En dat verzoek om functies neer te leggen zie ik dan wel komen.
Het is dan de ledenvergadering die daar over beslist.
Tot zover dus geen probleem? Ja toch! Eén van de opposanten is onze secretaris Jan F. Schipper. Ook hij heeft geen enkel
argument aangedragen, anders dan dat zijn “gevoel" zegt dat ik moet vertrekken. Dat heeft de sfeer in het bestuur behoorlijk
verstoord. In de vorige KIT is de oproep gedaan aan allen om te stoppen met onderling ruziën en de rijen te sluiten om ons
gezamenlijk in te zetten voor het welzijn van de VGV en de gepensioneerden. Ondanks dat is de oppositie doorgegaan (ook al is
er geen inhoudelijk doel), met nare gevolgen voor de sfeer en de effectiviteit van het bestuur.
Mijn vrouw is ernstig ziek en daarvoor is zeer veel tijd en aandacht nodig. Onder normale omstandigheden zou ik graag
bereid zijn om mijn kennis en kunde ter beschikking van de VGV te blijven stellen. De controverse kost echter zoveel meer tijd en
energie dat ik dat met een zieke vrouw niet kan opbrengen. Daarom heb ik besloten mijn bestuursfunctie op te geven. Het is
jammer voor de VGV en de overige gepensioneerden dat mijn kennis, inzicht en inzet verloren gaan. Dat komt dan op conto van
de oppositie. Ik heb het niet zo gewild, maar het zij zo.
Ik wens de VGV een voorspoedig voortbestaan onder een bekwaam bestuur.
Frits H.W. Brouwer
Vereniging van Gepensioneerde Verkeersvliegers — voorheen RKPA

A u g u s t u s 2 0 0 8 p a g i n a 4
KEEP IN TOUCH
Laatste ijzer uit het vuur
U ziet het: dit dreigt een ‘vlammend’ betoog te worden.
Het bos waarover ik u in ‘Hertenleed’ rapporteerde,
verspreidt een penetrante brandlucht wegens achteloos met
vuur spelen. Er is sprake van een niet te verwaarlozen
oprisping van onmin en ongenoegen in deze vereniging en
het eerste slachtoffer kwam al versuft uit de dichte walm naar
buiten strompelen. Verbeelden
wij het ons of horen wij een licht
triomfantelijk gejoel uit de nog
niet aangetaste struikgewassen
opklinken? Dáár gaat de
voorzitter, dat ruimt lekker op…
Begrijp mij niet verkeerd,
het is natuurlijk het
onvervreemdbaar recht van de
leden van deze vereniging om
hun misnoegen tot uitdrukking te
brengen over bestuur(sleden) en/
of hun beleid. Op de laatste
ledenvergadering is dat door
enkelen hunner ook gedaan, in
een stijl waarin vele andere leden
zich niet herkenden, maar het
moest even geleden worden en tot besluit van de vergadering
werd Frits Brouwer vrijwel unaniem tot voorlopig voorzitter
gekozen. We hadden elkaar eens even flink de waarheid
gezegd. Dat was dan dat en zo hoort het ook.
Maar sommige leden koesterden kennelijk toch een
gevoel van ontevredenheid dat zo niet te stillen was. In,
achter, onder en langs het bestuur heen bleef men wroeten en
zelfs kleine oproerige vergaderingetjes beleggen om toch de
positie van de voorzitter te ondergraven. Die werd daar niet
vrolijker van en toen ook zijn echtgenote nog ernstig ziek
werd besloot hij, na een bestuursvergadering waarin hij de
loyaliteit van zijn bestuursleden testte, af te treden. Einde
verhaal? En vanwaar dat overdreven gedoe met dat
brandende bos?
Er zijn wat illusies in vlammen opgegaan. Wij hebben, in
de eeuwenlange traditie van democratie, de leden het recht
gegeven om te beslissen over door wie zij geleid willen worden
en voor hoelang. De leden, niet enkelen die iets dwars zit. Als
je een ander beleid wenst, of zelfs een ander bestuur(slid) dan
is de ledenvergadering daarvoor het enig juiste instrument.
Dan presenteer je lang tevoren een nieuw programma met
daarbij de bestuursleden die bereid zijn om dat uit te voeren,
je stelt een datum vast voor die ledenvergadering en aldaar
beantwoord je vragen met heldere
argumenten en liefst zo min mogelijk
hatelijkheden. Na de discussie wordt
erover gestemd, mondeling of
schriftelijk als het over personen gaat,
en wie weet? Soms zijn mensen best
voor rede vatbaar en krijg je je zin. En
zoniet, dan nog maar even wachten.
Wat er nu is gebeurd is niet zo zuiver.
De leden kiezen een voorzitter en in
de achterkamertjes wordt besloten dat
die toch maar weg moet. Daar waren
die leden niet bij, maar ‘ze horen het
nog wel eens’. Nu bijvoorbeeld, maar
het is al geschied. Hij is zelf
afgetreden toch? Kom nou, er is veel
en nogal onredelijk druk op hem
uitgeoefend. Door persoonlijke omstandigheden verloor hij
een ongelijke strijd. En wij een voortreffelijke voorzitter die in
brede kring werd en wordt gewaardeerd en van wie zelfs van
zijn felste critici bekend is dat zij zijn kennis en kundigheden
bewonderen en waarderen. Maar ze kunnen niet ‘met hem
werken’. Ik kan U verzekeren dat er nogal wat mensen zijn
die tientallen jaren met hem uitstekend konden samenwerken
wat in de kwaliteit van cao’s en pensioenen tot uitdrukking is
gekomen.
‘Wie breekt, betaalt’ is een algemeen geaccepteerd
principe. Ik twijfel er niet aan of er komt weer een nieuwe
voorzitter en een nieuw beleid en de aanstichters van deze
brand zullen zeker de vlammen uittrappen. Dat daarbij ook
de rechten van de gewone leden geschroeid zijn zal ze niet
eens opvallen? Namens die leden hoop ik dan maar dat ze
hun vingers niet gebrand hebben!
Willem ter Reehorst
Vereniging van Gepensioneerde Verkeersvliegers — voorheen RKPA

A u g u s t u s 2 0 0 8 p a g i n a 5
KEEP IN TOUCH
‘Jons Viruly (Vleugels
aan het woord gegeven)’
Wim Adriaanse
Uitgeverij ‘Aprilis’
ISBN 978 905994 223 3, 2008
€ 30,-
In de vierde klas van de RHBS in Gorinchem (1949 /
1950) woonde ik een luchtvaartlezing bij die vermoedelijk
door Viruly werd gegeven. In tijdens die – achteraf gezien
gedenkwaardige – gelegenheid rondgedeelde foldertjes werd
vermeld dat er bij de RLS op Ypenburg 24 Tiger Moth
lesvliegtuigjes op mij stonden te wachten en dat je tussen de
vierde en de vijfde klas practisch voor niets een
zweefvliegopleiding kon volgen. Dat leek mij wel iets (voor de
zomer van 1950) en ‘the rest is history’.
In september 1954 bereikte ons op de RLS het nieuws
dat er een KLM vliegtuig was verongelukt bij Shannon en
mijn eerste gedachte was: ‘Als dat Viruly maar niet is’. Want
ik had inmiddels veel van zijn luchtvaartboeken gelezen en
indachtig mijn kennis omtrent Antoine de Saint-Exupéry (een
geboren
schrijver
maar soms
toch wel een
brokkenpiloot) had ik altijd,
zoals dat dan heet, mijn hart vastgehouden
voor Viruly.
En inderdaad was hij de gezagvoerder onder wiens
commando de Super Constellation PH-LKY ‘Triton’ op 5
September 1954 vlak na de start vanaf Shannon in de
modder van de gelijknamige rivier belandde. Dat was
schrikken. Daarna verloor ik hem uit het oog, totdat ik voor
mijn indiensttreding bij de KLM op mijn verjaardag in 1955
(‘on request’, denk ik) zijn boek ‘De zee en de overkant’
cadeau kreeg.
Het behandelt zijn vertrek
uit bezet Nederland in
1941 naar Zweden en
vervolgens naar Engeland.
Daar vloog hij eerst de
North Atlantic op-en-neer
en hij eindigde als chef-
vlieger van de KLM
Bristol-Lissabonlijn. Dat
was natuurlijk mooi om te
lezen voor een KLu
Harvard-vlieger die, naar
verwacht, het volgende
jaar bij de KLM in dienst
Vereniging van Gepensioneerde Verkeersvliegers — voorheen RKPA

A u g u s t u s 2 0 0 8 p a g i n a 6
KEEP IN TOUCH
zou treden en alsdan vooralsnog aanvankelijk eerst slechts als
navigator(tje) op dezelfde Noordatlantische route zou worden
ingedeeld. Het ook toen al voor mij ontroerendste deel van
het boek is nog steeds het ‘Naschrift’ dat ik u gaarne
hieronder laat lezen.
Wat dapper, dacht ik toen al, om de illusies van heel je
leven, neergelegd in dat boek, niet te vernietigen en die
gewoon het licht te laten zien.
Eenmaal bij de KLM aangeland bleek dat de naam
Viruly aanleiding was voor het ontstaan van een met zijn
naam samenhangend werkwoord dat werd gebruikt om een
ongemerkte landing in modder aan te duiden. Ook wisten
collega’s te vertellen dat zijn volgende boek als titel zou
dragen ‘Wij dachten dat wij naar New York vlogen’.
Vorige maand vernam ik dat er een boek gewijd aan het
werkwoord ‘viruleren’ in aantocht was en op 30 oktober 2008
overhandigde auteur Wim Adriaansen in het Militaire
Luchtvaart Museum op Soesterberg het eerste exemplaar van
dit boek aan de heer Lucas Viruly, kleinzoon van de
hoofdpersoon ervan: Adriaan ‘Jons’ Viruly.
‘Jons Viruly–Vlieger en schrijver’ is een prachtig boek en
het vormt een meer dan voldoende weerwoord op beide
hierboven vermelde smalende opmerkingen. De vindplaatsen
van vrijwel alle mededelingen en citaten worden met
voetnoten aangegeven; gelukkig zijn al deze (574) noten
achter in het boek geplaatst, hetgeen de leesbaarheid nog
verder ten goede komt.
De auteur schetst met volle overtuiging en een breed
penseel een welhaast volledig beeld van de destijds
vermaarde vlieger-schrijver en tevens van de geschiedenis en
omstandigheden in en om zijn leven. Hij heeft uit allerlei
mogelijke en onmogelijke bronnen kunnen putten, niet het
minst uit het familie-archief van de familie Viruly dat, naar
verluid, uit vele fotoalbums en plakboeken bestaat.
Het boek is met (vliegende) vaart geschreven; ik werd in
gedachten meegenomen naar allerlei bekende en ook veel
Vereniging van Gepensioneerde Verkeersvliegers — voorheen RKPA

A u g u s t u s 2 0 0 8 p a g i n a 7
KEEP IN TOUCH
onbekende gebeurtenissen in de luchtvaart-, toneel- en
letterkundige historie van de vorige eeuw. Het zou te ver gaan
om deze allemaal te bespreken. Laat ik een aantal voor mij
min of meer onbekende wederwaardigheden van de
hoofdpersoon in vraagvorm aan u voorleggen:
Waar komt de naam Viruly vandaan?
Welke waren de ‘Burgerlijke Stand’-namen van zijn
dochter Avyola?
Waarom heeft hij vanuit Soesterberg zoveel
‘weer’vluchten uitgevoerd?
Wat was de naam van zijn secretaresse voor wie hij zijn
eerste vrouw verliet?
Met welk verhaal werd in eind 1940 een Duitse Gestapoofficier
zover gekregen dat hij aan Viruly een uitreisvisum
voor Zweden verstrekte?
Wie was hem daarbij behulpzaam?
Met welk vliegtuigje heeft hij in Zweden gevlogen?
Met welke type vliegtuig botste hij op 28 December 1943
tijdens een start vanaf Gander tegen een sneeuwhoop?
Waarom liet Viruly na terugkomst uit de oorlog in
Nederland zijn zoon Maarten zijn koffer niet naar boven
brengen?
Met welke functionaris van de Verenigde Naties heeft
Viruly in 1948 een groot aantal reizen in het Midden-Oosten
gemaakt?
Wat schreef Viruly in een boek dat hij al voor 1940 aan
Mary Dresselhuis ten geschenke gaf ? Zou dit een wens van
hem hebben ingehouden?
Heeft Viruly ooit een Mauritius-vlucht gemaakt?
Tot hoelang heeft Viruly (aan wie?) alimentatie moeten
betalen?
Welk schip heeft een rol gespeeld bij een serieuze crisis in
het huwelijk van het echtpaar Viruly-Dresselhuis?
Is er een verband tussen Viruly en Audrey Hepburn?
Welk incident in 1946 is bij het vliegend personeel van
de KLM niet bevorderlijk geweest voor de reputatie van
Viruly als vlieger?
En zo zijn er in het boek nog meer belangrijke en
wellicht onbelangrijke aspecten uit het leven van Jons Viruly
te vinden.
Maar het meest benieuwd was ik toch naar de
beschrijving van de auteur van de ramp met de ‘Triton’. En
ook hier weet Wim Adriaansen in mijn ogen een juiste toon
te treffen. In een evenwichtig betoog laat hij alle aspecten van
dit ongeval de revue passeren, inclusief de cynische woorden
die Viruly (volgens een journalist om de ellende uit te
drukken waarmee hij – achter een facade van flinkheid –
rondliep in zijn hart): ‘Je mag niet eens een vliegtuig in de
Shannon zetten’.
Toen het boek al bij de drukker lag, heb ik onderstaande
(ongedateerde) brief van toenmalig copiloot Roy Parfitt aan
onze oud-collega Jan Bartelski, aan de auteur toegezonden.
Ook uit deze brief
Vereniging van Gepensioneerde Verkeersvliegers — voorheen RKPA

A u g u s t u s 2 0 0 8 p a g i n a 8
KEEP IN TOUCH
blijkt dat er geen eenduidig antwoord op de schuldvraag kan
worden gegeven.
Vrijwel onmiddellijk na
het ongeval werd Viruly
gepensioneerd en hij
bleef actief, zij het
naast zweefvliegen
slechts in de literaire
wereld. In die tijd
besteedde hij wederom
veel aandacht aan de
pacifistische
levenshouding die hij
bijna met de paplepel
ingegoten had gekregen.
Ook dit laatste gedeelte van het boek over de oudere man
Jons Viruly is, zelfs voor de huidige generatie van
gepensioneerde vliegers, interessant want worden wij niet
allen geconfronteerd met de vraag hoe wij ons na onze
pensioendatum zullen gaan bezighouden?
En zouden wij bij onze 75ste verjaardag nog een sonnet
als het onderstaande kunnen schrijven?
Ik rond af. En denk hierbij aan een vrijwel volmaakte
tempel die ik ooit eens in Japan heb gezien. De maker ervan
vond dat aan zijn kunstwerk één foutje moest kleven, want
een té mooie tempel zou de afgunst van de goden kunnen
oproepen. En dus liet hij op een pilaar de klimopranken niet
van beneden naar boven doch van boven naar beneden
groeien. In afwijking van de drie overige volmaakt witte
zuilen was deze pilaar bruin uitgeslagen omdat iedere
Japanse bezoeker hem even
met zijn handen aanraakte
om aldus, vermoed ik, de
toorn der goden ook ver
van zijn eigen leven te
houden.
Gelukkig heeft ook
Wim Adriaansen geen
volmaakt boek geschreven:
op bladzijde 151 deelt hij
mede dat tijdens een
kruishoogte boven de tien
kilometer een drukcabine
vereist is; wij weten dat hij tienduizend voeten heeft bedoeld.
Om in deze verheven sferen te blijven citeer ik met
betrekking tot het boek de woorden van de Heilige
Augustinus ‘Tolle, lege’: koop (het en) lees (het).
Aart van Wijk
Vereniging van Gepensioneerde Verkeersvliegers — voorheen RKPA

A u g u s t u s 2 0 0 8 p a g i n a 9
KEEP IN TOUCH
Pensioenzaken
Pensioenfonds Vliegend Personeel KLM
Sinds de vorige KIT is er één DR-vergadering geweest, op 10 september; de
volgende is op 3 december, net na de sluitingsdatum voor de KIT. Hieronder een
korte bespreking van enkele behandelde onderwerpen en latere aanvullende
informatie.
Performance en kredietcrisis
Belangrijke zorg in de huidige tijd is de financiële positie van ons Fonds. Die is
gelukkig nog steeds goed. Geen risico dus voor onze pensioenen en de indexering
daarvan. Formeel besluit het Fondsbestuur over die indexering in zijn vergadering
van december; daarbij kan worden aangetekend dat de overeenkomst van het
Fonds met de KLM inhoudt dat de door de KLM en de actieven te betalen premie
zodanig wordt vastgesteld dat de indexering betaald kan worden. Wel wordt de
dekkingsgraad (de verhoudingen tussen de bezittingen en de verplichtingen van het
Fonds) door de problemen op financiële markten steeds lager, maar die is nog ruim
voldoende. De DR wordt wekelijks door het Fonds geïnformeerd over de
ontwikkelingen. Op de website van het pensioenfonds:
http://www.klmvliegendfonds.nl/klm_fly/portal.asp staat wekelijks het laatste
nieuws over de situatie; klik op "uw pensioenfonds" en daarna op "Nieuws".
Het bezit van het Fonds bestaat slechts voor ruim een kwart uit aandelen.
Bovendien zijn die door opties verzekerd tegen grote dalingen. De kredietcrisis
heeft daardoor niet zo'n groot effect op het vermogen van het Fonds. Een groter
probleem vormt de rente. Wettelijk is vereist dat het Fonds nu reeds voldoende
vermogen heeft om straks de pensioenen te betalen. Voor de berekening van dat
vereiste vermogen wordt uitgegaan van de te verwachten rente. Hoe lager de rente,
hoe meer vermogen het Fonds nu moet hebben om straks toch voldoende te
hebben voor de pensioenuitkeringen. De lagere dekkingsgraad van het Fonds wordt
dan ook voornamelijk veroorzaakt door de dalende rentestand.
HR + achterbancommissie
In de vorige KIT is uitgebreid ingegaan op de nieuwe statuten van het Fonds,
op de verkleinde DR en op onze wens om vanwege de kleine DR een aantal
faciliteiten te geven aan een achterbancommissie. Inmiddels is door de DR en het
Bestuur het nieuwe Huishoudelijk Reglement (HR) besproken. Het is bijzonder
verheugend dat uiteindelijk het bestuur heeft besloten om het aan de
verantwoordelijkheid van de DR-leden over te laten hoe vertrouwelijk zij met de
stukken omgaan. Ongetwijfeld is het Bestuurstandpunt mede zo bepaald door de
aanwezigheid van twee gepensioneerden in het Bestuur. Nu kunnen dus de DR-
leden ter voorbereiding van vergaderingen overleg voeren met hun achterban
middels een achterbancommissie.
1 november 2008
Een week van onrust
De afgelopen week is een hectische week
geweest voor de Nederlandse
pensioenfondsen. Niet alleen bleven de
aandelenkoersen dalen, maar ook de
rente vertoonde een dalende lijn.
Voor pensioenfondsen betekent dit dat
hun beleggingen minder waard worden
en hun verplichtingen juist duurder.
Met als gevolg dat bij veel
pensioenfondsen de financiële positie is
verslechterd. In de media verschenen
dan ook berichten dat verschillende
pensioenfondsen onder de wettelijke
grenzen zijn gekomen en dat de
indexatie in gevaar zou zijn.
Hoewel ook de KLM Pensioenfondsen
last hebben van de dalende beurskoersen
en dalende rente, staan deze fondsen er
nog steeds goed voor. De dekkingsgraad
(verhouding tussen vermogen en
verplichtingen) is weliswaar
afgenomen, maar ligt nog steeds op een
goed niveau. Dat komt omdat de
KLM-fondsen in voorgaande jaren
grote financiële buffers hebben
opgebouwd.
In tijden zoals nu doen deze buffers
hun werk. Ze zijn immers opgebouwd
om financiële tegenvallers in de
financiële markten op te vangen en zo te
Vereniging van Gepensioneerde Verkeersvliegers — voorheen RKPA

A u g u s t u s 2 0 0 8 p a g i n a 10
KEEP IN TOUCH
voorkomen dat er ingegrepen moet
worden in de pensioenregeling.
Zoals u mag verwachten houden de
besturen de vinger goed aan de pols.
Ontwikkelingen op de financiële
markten en in de pensioenfondsen
worden dagelijks beoordeeld. Zo kunnen
er indien dit nodig is tijdig maatregelen
worden genomen.
Op het moment zijn maatregelen
overigens niet aan de orde. Naar de
stand van vrijdag 10 oktober is de
financiële positie van het fonds zodanig,
dat de indexatie niet in gevaar is. Het
besluit tot indexatie wordt overigens
deze maand genomen, op basis van de
financiële situatie van dat moment.
Pensioenfondsen andere maatschappijen
Van de pensionfondsen van de andere maatschappijen is helaas geen nieuws
ontvangen.
Landelijke ontwikkelingen
Wetsvoorstel Medezeggenschap
De behandeling van de Initiatiefwet over medezeggenschap van
gepensioneerden, ingediend door de kamerleden Blok van de VVD en Koser
Kaya van D66, is enigszins vertraagd. Het advies van de Raad van State is
inmiddels wel ontvangen, maar de verdere behandeling wacht op een
evaluatierapport dat door de SER wordt opgesteld over het functioneren van de
pensioenfondsen en de medezeggenschap daarin. De verwachting is dat het
rapport medio januari beschikbaar komt, waarna de behandeling in de Tweede
Kamer verder kan gaan.
Deeltijdpensioen
Eerder is reeds verteld dat in een pensioenfonds de verhouding tussen het
aantal actieven en het aantal gepensioneerden bepalend is voor de zetelverdeling
in de DR en in het Fondsbestuur. Een onduidelijkheid daarbij vormden de
deeltijdgepensioneerden; dat zijn mensen die in deeltijd werken en daarnaast reeds
een deel van hun pensioen opnemen. De vraag is hoe zij in dit verband geteld
moeten worden: ze zijn zowel actief als gepensioneerd. Het Fondsbestuur in ons
Fonds heeft ze voor de Bestuurs- en DR-samenstelling alleen als actieven geteld.
Vastgesteld is dat er op dat punt niets geregeld is in de Pensioenwet. Zoals
afgesproken hebben de gepensioneerden in de DR de vraag via het Ministerie van
Sociale Zaken en Werkgelegenheid voorgelegd aan De Nederlandse Bank (DNB).
Daar is nu een antwoord van gekomen. Het is verheugend te kunnen melden dat
de DNB ons in het gelijk heeft gesteld. Deeltijdgepensioneerden dienen voor het
bepalen van de onderlinge verhouding zowel bij de actieven als bij de
gepensioneerden te worden meegeteld. Bij de samenstelling van de DR en van het
Bestuur in ons Fonds voor de volgende zittingsperiode vanaf oktober 2010 zal
daar dus rekening me moeten worden gehouden.
Tot slot
Dit is mijn laatste verslag van de pensioenzaken. Ik heb me vele jaren graag
voor het welzijn van de gepensioneerden ingezet en daarvan verslag gedaan;
echter, de combinatie van ernstige ziekte van mijn vrouw, wat veel tijd en aandacht
vraagt, en tegenwerking van enkelen in de VGV is me teveel geworden. Daarom
heb ik mijn bestuursfunctie en plaats in de pensioencommissie opgegeven.
Jammer, maar het zij zo. Het ga u allen goed.
door Frits Brouwer,
lid Deelnemersraad (DR)
Vereniging van Gepensioneerde Verkeersvliegers — voorheen RKPA

A u g u s t u s 2 0 0 8 p a g i n a 11
KEEP IN TOUCH
‘Kroezen’ op een
Wie in Amsterdam is getogen ziet grachtengordels vooral
als een plek waar je nooit kunt parkeren en dat klopt dus ook
voor Venetië. Geen blik te zien, maar wel
te werpen op véél gevels. Amsterdam
mag dan een Gouden Eeuw hebben
gekend maar de huizen zien er toch wat
alledaagser uit dan die waarin de
Venetianen pronken. De voorkant dan.
De achterzijden zijn er wat bescheidener:
bealgde stoeptreedjes en aangevreten
muren, maar dat draagt weer bij aan de
romantiek: knus, bruggetjes, heel smalle
vaartjes en de was hangt er ook vaak
buiten. De beste manier – en ook de
duurste – om Venetië te leren kennen is
een gondel huren. Een zeer slank en
wankel bootje dat in handen van de
gondelier verandert in een rustgevend,
want stabiel, vaartuig dat door de
kunstenaar op het achterplecht met één zeer lange slanke
echte zee
En vele VGV-ers gingen mee…
riem feilloos wordt voortgedreven. Geen krasje of
schrammetje en toch op een paar millimeter langs stenen
stoepjes en tegenliggers.
U merkt het al, we waren nog niet aan de
echte ‘Kroes’ toe, maar slenterden diep
tevreden over het beroemde San
Marcoplein, over al die kleine bruggetjes
naar de fraaie Rialtobrug en weer terug
met de Vaporette (de watertram) naar het
Dogenpaleis en de Campaniletoren. Het is
gewoon een leuk stadje met een heel apart
sfeertje waarin je zo’n groep gemakkelijk
kwijtraakt want er was geen gids met een
bordje of vlaggetje om de kudde bijeen te
houden en dus deed iedereen gewoon wat
hij leuk vond en at en dronk wanneer en
waar het zo uitkwam: langs het Grand
Canal of zomaar een pizza uit het vuistje.
We waren twee dagen gelukkig…
Vereniging van Gepensioneerde Verkeersvliegers — voorheen RKPA

A u g u s t u s 2 0 0 8 p a g i n a 12
KEEP IN TOUCH
Twee dagen maar? Jawel, die andere zeven dagen zéér
gelukkig.
Met de “Astor”, de oceaanstomer die we na een korte
maar leuke busreis langs de kust inderdaad aantroffen in
Istrië, nabij Triëst. Overigens moet hier nog haastig
opgemerkt dat de moderne bussen
ook tot Italië zijn doorgedrongen, perfecte stoelen, grote
ramen, goede airco en public adress. Wordt het geen tijd dat
de luchtvaart ook eens wat beter voor zijn klanten zorgt? De
zeevaart doet dat al een poosje zoals U uit dit verslag zult
kunnen opmaken.
Daar ligt íe dan….
Nou ja, wat wilt U weten over dat zeeschip? Alles? Goed:
176,5 meter lang, ruim 20 meter breed en
21.000 Bruto Register Ton. Behalve uit Hitlers
oorlogsnieuws (weet U nog?) weet niemand meer hoe zwaar
dat wel is, maar het klonk als groot en dat was het dan ook.
Verscheidene onzer leden raakten voortdurend de weg kwijt
aan boord, maar dwaalden dan toch tevreden mompelend
rond tussen twee eetzalen, een theater, een zwembad, een
korfbalveld en wat meer van die verrassende plekjes die je aan
boord van luchtvaartuigen toch zelden aantreft, hoewel men
mij uit betrouwbare bron verzekert dat het op de Airbus
380... We hadden de hele nacht om aan alles te wennen en
stelden met een zucht van opluchting vast dat hutten en
badkamertjes weer prima in orde waren en de bedden breed
genoeg. De nacht viel, maar wij hebben ‘t niet gehoord… De
kroes was begonnen, langs Split, Messina, Capri, Olbia,
Ajaccio.
De volgende middag, na een verbijsterend ontbijtbuffet
klemden wij ons vast aan de reling om het aanmeren in Split
te mogen aanschouwen. Strakblauwe lucht, spierwitte stad,
uitnodigend krommende baai waaruit zich een driftig klein
bootje losmaakte en ons tegemoet stoof. Even hoopten we dat
het de burgemeester zou zijn (onze eerste keer in Split dus)
maar het was gewoon de loods. Die functionaris klimt dus op
de brug om de kapitein te vertellen hoe het allemaal mis zou
kunnen gaan en hoe dat te voorkomen. In ons vak heette dat
een ‘route-instructeur’, maar dan voor ieder veld iemand die
daar gestationeerd zou zijn en het instappen tijdens de
approach, dat was niet op te lossen. Zo heeft ieder vak zijn
eigen eigenaardigheden.
Goed, Split dus. We kregen een stadstour en de
bezichtiging van een heel oud Romeins paleis van de keizer
Diclometanus. Met veel kelders en kamers, religieuze ruimten
waar veel gebeden en geschuild werd en er werd ook veel
gevochten, want bijna iedere volksstam is hier wel langs
geweest om iets te veroveren of weg te halen, ook die van
Venetië.
Het wandelen
in de stad was
aangenaam, maar
wel goed opletten
want het verkeer is
er tamelijk ordeloos.
Wat dat betreft
passen ze goed in de
Europese Unie. En
na het bezichtigen
van de altijd
aanwezige
kathedralen,
basilieken en kerken
was het goed toeven
op de met fraaie marmeren tegels bestrate esplanade. We
hadden van de gids begrepen dat het lokale Genootschap ter
Bescherming van de Oudheden van Split daar niet zo blij
mee was want ‘het paste niet bij de sfeer van de oude
stadsdelen’. Dat is waar, maar de jeugd zat daar niet zo mee
en skeelerde er vreugdevol op los. Een meer dan aangenaam
uitzicht en het lokale bier smaakte ook uitstekend dus wat ons
betreft mochten ze toetreden.
Wij klommen weer aan boord, het schip ‘wendde de
steven’ en vertrok naar Sicilië.
Vereniging van Gepensioneerde Verkeersvliegers — voorheen RKPA

A u g u s t u s 2 0 0 8 p a g i n a 13
KEEP IN TOUCH
Dat is een fors eind varen, helemaal rond de voet van de
laars, maar de avond kwam met een zeer aangekleed diner en
een gérant die zich nog een paar woordjes Nederlands
herinnerde. Los daarvan waren kwaliteit en service ver ‘above
standard’ en ook ook de wijnen lieten weinig te wensen over.
En toch meenden wij oprecht dat de onvaste tred waarmee
wij de hutten benaderden geheel aan de scheepsdeining te
wijten was. Vreemd hoor, je zet je voet neer op een vloer die
even weg is en dan weer rap terugkomt!
Tijdens het ontbijt legde de loods of de kapitein ons
geruisloos langszij Messina, dat dus op Sicilië ligt, zij het niet
altijd even rustig – straks daarover meer. De stad ziet er fraai
uit en dat verbaast als je nagaat dat vrijwel alle volkeren de
strategische positie zeer aantrekkelijk vonden en dat met
geweld onderschreven. Grieken, Carthagers, Romeinen en
zelfs de Noormannen hebben er gevochten en gebouwd.
Alweer veel godshuizen, maar het mocht nauwelijks baten.
Ook al niet omdat in vrediger tijden de natuur middels
aardbevingen en vulkaanuitbarstingen dat wat nog stond
weer plat legde. Het heeft geleid tot een forse, solide bouwstijl
– niet hoger dan drie, vier verdiepingen – en dat hielp wel een
beetje maar in 1908 was er een aardbeving die vrijwel niets
van stad en bevolking overliet (70.000 doden!). Je zou denken
dat het zo wel genoeg was, maar nee, men groef weer van
alles op en bouwde verder. Tja, strategisch gezien (de straat
van Messina is smal en Italië dichtbij) was het wel te
begrijpen. Om een lang verhaal in te korten: in 1943 werd
Messina ‘bevrijd’ en dus weer platgegooid.
Het Noormannenbouwwerk is weer redelijk hersteld en
verder wat kathedralen en fonteinen. Eentje is aan Neptunus
gewijd, die staat prominent aan de haven omringd door blote
dames die in aanbidding naar hem opkijken. Eindelijk een
betrouwbare godheid?
In de haven staat een ander gedenkteken dat we hier
even afdrukken,
vooral wegens de
behartenswaardige
tekst, hoewel we niet
geheel zeker zijn van
de vertaling… Zou
het zoiets kunnen
zijn als: ‘Uw en
andere staten ten
goede komend’?
Willen die paar
latinisten in onze
vereniging even te
hulp schieten? (‘Wij
zegenen uw en deze
burgerijen’, red.)
Maar buiten de stad kwamen we, met weer zo’n zeer
comfortabele bus en een goed verstaanbare gids, door een
prachtig landschap via een kustweg naar het
Zuiden bij een van de bekendste plekken van
het eiland: de ‘Etna’. Die kustweg alleen al is
een wonder van technisch vernuft, want er is
geen vlakke meter grond te bekennen en het
aantal tunneltjes en bochten is ongelofelijk.
Maar het moest want die kust is zo mooi dat
iedereen er wil wonen. Het klimaat en het
uitzicht zijn erg verlokkelijk en dus is alles
volgebouwd. Vandaar die heel dure weg,
maar er is wel een zeer reëel en
eeuwigdurend gevaar: de vulkaan! We
gingen hem bekijken want hij was even(?)
rustig. Echter de sporen van de verwoestende
lavastromen waren nog duidelijk in het
landschap te zien. We waren het al bijna
vergeten, maar een aantal jaren geleden was
er een uitbarsting waarbij de lavastroom
Vereniging van Gepensioneerde Verkeersvliegers — voorheen RKPA

A u g u s t u s 2 0 0 8 p a g i n a 14
KEEP IN TOUCH
anderhalve kilometer voor een stadje tot stilstand kwam!
Prachtig gezicht op de TV (en daarna gingen we gewoon
verder met koffiedrinken). De gids – een geboren verteller –
schetste de bloedstollende taferelen en de wanhoop van de
mensen die alles kwijt raakten. Dat was een hele goede
voorbereiding op het uitzicht vanaf de top, 2000 meter hoog.
We stonden aan de rand van een krater, een diepe kuil, het
waaide hard en was koud en je rook, zag of voelde niets
bijzonders. Maar je stond er wel en het zou zo maar weer
eens kunnen gebeuren, misschien morgen wel. ‘Vandaag
niet’, zei de gids en het klopte.
Al afdalend richting Messina zag je overigens dat de
natuur zich weer volhardend omhoog vocht door die dikke
lavalaag: sprietjes, struikjes, boompjes. Gewoon weer opnieuw
beginnen, net als de mens die de weg omhoog weer had
hersteld en – sterker nog – een leuk hotelletje had
gebouwd tussen de kraters. En een kabelbaantje voor
de skifanaten! Er schijnt soms wel degelijk sneeuw te
liggen dus daar kun je een boeiend vakantieverhaal
van maken.
Het schip zette koers naar de volgende geplande
bestemming: ‘CAPRI’, een romantisch eiland nabij
Napels. Maar ook hier greep de natuur onverwachts
in: de aanwakkerende wind had de zee te ruw
gemaakt om dat eiland te bereiken met de kleinere
bootjes die in het (te) kleine haventje van Capri wèl
zouden passen. Als alternatief werd ons geboden een
busreis vanuit Napels naar Pompeï, het door de
Vesuvius in het jaar 79 verwoeste en inmiddels weer
opgegraven dorp. Het leek ons een goed plan, na ons
bezoek aan de Etna, hoewel ook de stad Napels ons
enigszins schokte. We herinnerden ons nog de berichten over
de stapels afval die daar door een staking de straten
blokkeerden. Die waren nog niet helemaal weg, maar ook
zonder die rommel zag de stad er verwaarloosd, vuil en
ordeloos uit. Zelfs de gids excuseerde zich voor die aanblik en
gaf als reden op: een falend gemeentebestuur. Zou kunnen,
maar het boeide ons niet echt. Pompeï wel, maar dat viel een
beetje tegen.
Pas nadat we een boekje met foto’s hadden aangeschaft
konden we ons een beeld vormen over hoe de stad er had
uitgezien vóór de ramp. Het is een gigantisch werk geweest
om de
restauratie nog
zo succesvol te
volbrengen,
maar er is pas
midden 17de
eeuw serieus
met graven en
scheppen
begonnen en
eigenlijk is toen
het vak
archeologie
ontstaan. Het
was een beetje
somber en
regenachtig
Vereniging van Gepensioneerde Verkeersvliegers — voorheen RKPA

A u g u s t u s 2 0 0 8 p a g i n a 15
KEEP IN TOUCH
toen we er liepen, een perfect decor voor een plek waar alles
2000 jaar geleden zo vreselijk misliep. Hieronder een
gipsafdruk van één van de slachtoffers. In de aslaag verging
zo’n lichaam langzaam maar héél zeker. Door de
overgebleven holte vol te gieten met gips kon een afdruk
worden gemaakt. Al wandelend in die omgeving komt het
woord ‘ramptoerisme’ boven je hoofd zweven… Maar we
hebben het natuurlijk gedaan om u ervan te kunnen
berichten. Niet ‘graag gedaan’ dus… Overigens, éérst dat
boekje kopen en dan pas zelf gaan kijken!
’s Avonds een Captains Dinner, in fraai pak, hele mooie
jurken èn een hand van de gezagvoerder die bij de ingang
stond. Er mochten zelfs mensen bij hem aan tafel zitten, maar
wij niet. Niet genoeg airmiles of zo? Toch smaakte het
allemaal weer uitstekend terwijl de co-pilot op de brug stond
en ons naar Sardinië bracht. Naar Olbia voor weer zo’n
boeiende tocht over dat eiland met 20.000 inwoners, de
meesten behorend tot, of dienstig aan, de ‘Jetset’. Al uw
droomhuizen staan daar op plekken met uitzicht op grillige
rotsen en baaitjes waar je zelfs niet in mag zwemmen van het
Natuurfonds, zo kwetsbaar. De ‘Costa Smeralda’ is – volgens
geruchten -– geheel met zwart geld opgebouwd en als je er
rondkijkt zou je bijna willen dat je ouders je niet zo
gezagsgetrouw hadden opgevoed. Wat een subliem landschap,
wat een kundige architecten en aannemers. Volgens ons zijn
ze er zelf ook gaan wonen. De gids werd er af en toe ook stil
van. Jammer, we begonnen net aan haar Duits te wennen.
Van Sardinië naar Corsica was maar een nachtje varen.
Onze laatste ‘slip’ dus en het home sweet home begon aan
ons te trekken, maar Ajaccio hadden we toch niet graag
willen missen. Het eiland is eigenlijk nog mooier dan
Sardinië, maar stad heeft iets extras, een beetje Frans. Ze
ontkennen dat zelf ook niet, maar benadrukken toch wel
graag dat ze eigenlijk zelfstandig (willen) zijn. We staan maar
niet stil bij de politieke complicaties die dat veroorzaakt maar
stappen snel over naar waar ze ook graag over praten:
Napoleon!! De hele stad is doortrokken van nostalgische
bewondering voor die beroemde Generaal.
De Avenue d’Napoleon, maar ook de Rue, de Jardin, de
Cave, de Bistro en zeker en gewis… het huis waar hij geboren
Vereniging van Gepensioneerde Verkeersvliegers — voorheen RKPA

A u g u s t u s 2 0 0 8 p a g i n a 16
KEEP IN TOUCH
is. Na ook hier lekker rustig gewandeld te hebben door een
heel aardig stadje met tal van bezienswaardigheden eindigden
we toch bij zijn geboortehuis alwaar wij met bijna devote
aandacht het lange verhaal van héél zijn leven hebben
beluisterd. Met begrip want hij was een belangrijk man en
heeft bijna op het nippertje Rusland veroverd en wie weet…
enfin. Wij hebben weliswaar Cruijff voor
het opscheppen buitenshuis, maar zo
hoog als ze daar Napoleon hebben, dat is
wel heel hoog. Meer dan vijftig
traptreden hoog en onderweg kun je dan
al zijn heldendaden lezen. En hij keek op
ons neer, met dat handje in zijn vest. Een
beetje pompeus, dat toch wel.
De laatste nacht aan boord was
onstuimig. De zee dan, bedoelen wij,
want wij zaten keurig en sommigen wel
degelijk in smoking aan het
afscheidsdiner en probeerden niet te
morsen met de kreeft. Over
klantenbinding gesproken!
Om het niet te gek te maken laten
we hier nog even een dessert zien, maar
de champagne en de wijn besparen wij
u, want u zult langzamerhand toch wel een
wrange spijt hebben voelen opwellen dat u toch maar niet
had ingeschreven op deze reis. Zo dachten wij terwijl wij
merkwaardig wankelend onze hut niet konden vinden. Maar
wij zeiden het al, de zee was onstuimig. Normaal gaat geen
zee ons te hoog. Niettemin werden we veilig wakker in Nice.
En tevreden, want het was allemaal toch maar goed
afgelopen en nu pas begon het echt hard te waaien!
Terwijl we dit zitten te tikken is het beestachtig slecht
weer boven Italië. We willen niet overdrijven en beweren dat
Jan F. dát ook nog zo heeft kunnen regelen maar stellen wel
vast dat hij er wel voor heeft gezorgd dat we een zéér
betrouwbare reisorganisatie hadden, en een erg leuke en
leerzame reis en bovendien overal met zijn neus bovenop
stond om moeilijkheden te voorkomen en op te lossen. En
daarbij zijn zelfbeheersing slechts zelden verloor zoals op deze
foto valt te constateren. Wij hebben hem dat niet alleen
verteld maar ook een boek geschonken met inscriptie waaruit
de waardering blijkt. OK, Jan F. hééft al een boek, maar dit
ging over het schip waar wij met zoveel plezier ingingen.
Terwijl al het personeel ons nazwaaide reden wij –
alweer met zo’n bus – over de beroemde Boulevard d’Anglais
naar het vliegveld waar we drie uur moesten zitten alvorens
een vliegtuigje van ‘Cityhopper’ ons over de Alpen tilde. We
wisten niet eens dat die kleintjes al zover van huis mochten.
Nou ja, ík niet,
Dodo wél… schreef
Willem
Vereniging van Gepensioneerde Verkeersvliegers — voorheen RKPA

A u g u s t u s 2 0 0 8 p a g i n a 17
KEEP IN TOUCH
Vereniging van Gepensioneerde Verkeersvliegers — voorheen RKPA

A u g u s t u s 2 0 0 8 p a g i n a 18
KEEP IN TOUCH
Vereniging van Gepensioneerde Verkeersvliegers — voorheen RKPA

A u g u s t u s 2 0 0 8 p a g i n a 19
KEEP IN TOUCH
UitgeKRASt
Met het overmaken van de
restituties – zo men wil: de ‘KRAScompensatie’
– aan de deelnemers
van de Rusland-cruise in september
2006 is er dan toch een eind gekomen
aan de nasleep hiervan. Zoals bekend
bij het gros van de deelnemers in het
bezit van een ‘e-mailadres’ is er met
KRAS op de valreep
overeenstemming bereikt met de
uitkering van € 45.000,-. Op de
valreep, want de dag erna, op 17 april
jl., zou het proces dienen bij het
gerechtshof in den Bosch. Binnen de
week was bovengenoemd bedrag op
onze ABN-depositorekening
overgemaakt.
Op dat moment stond er op onze
ABN-rekeningen nog zo'n kleine €
10.000,- dus met die 45 mille erbij
zo'n 55 mille (we noemen dit de
evenementenkas: ‘e-kas’)! Omdat in
het verleden, zeg de laatste 15 jaar,
voordelige saldi van reünies bijna
nooit werden gerestitueerd omdat die
bedragen hoofdelijk omgeslagen te
klein waren om daarvoor al dat werk
te doen, groeide die ‘e-kas’ gestaag,
zodat bij aanvang van de Rusland-
cruise ruim € 20.000,- in kas was.
(Zoals t/m 2006 jaarlijks in het
financieel verslag van de vereniging is
gemeld, red.)
Het dispuut met KRAS
escaleerde van lieverlee, zodat het in
de arm nemen van een advocaat in
feite als enige aangewezen weg
overbleef. We hadden tenslotte een
‘strijd-kas’! Een kleine anderhalf jaar
later kwam de boven aangehaalde
overeenstemming, maar waren we wél
ca. € 13.000,- lichter! Hadden we het
proces doorgezet, dan staat te bezien
in hoeverre we daarvan wijzer zouden
zijn geworden want KRAS kan die
procesgang met hoger beroep
makkelijk nog misschien jaren
vertragen!
In overleg met de vorige
organisator van reünies – gewezen
vice-voorzitter én verzorger van de
KIT Cees de Jager – kwam ik tot de
conclusie dat het tijd werd die zgn.
‘evenementenkas’ tot normale
proporties, zeg zo'n € 2.000,- terug te
brengen (hiermee kun je
aanbetalingen doen bij volgende
réunies) en dus zeg € 8.000,- bij die
KRAS-compensatie te voegen.
Tenslotte is die zgn. ‘e-kas’,
uiteindelijk door een kleine groep van
getrouwe reüniedeelnemers (zo'n 60
in getal) bijeen gebracht en deze
groep was ook nú weer voor een groot
gedeelte tijdens de Rusland-cruise
aanwezig. Wat ligt dan méér voor de
hand, dan NU die evenementenkas te
decimeren.
Het sinds de laatste ALV
aangetreden nieuwe VGV-bestuur was
echter een andere (ongefundeerde)
mening toegedaan, nl. de
‘evenementenkas’ (excl. de € 45.000,-
KRAS-compensatie) moest in zijn
huidige grootte als buffer aanwezig
blijven. Waarvoor die buffer was
bedoeld, werd niet aangegeven. Ik
mocht blij zijn dat de advocaatkosten
niet uit de KRAS-compensatie hoefde
te worden betaald en dát werd even
bepaald, zonder enig overleg met
ondergetekende, tijdens een
‘onderonsje’ ten huize van de nieuwe
voorzitter de ochtend vóór de laatste
ALV. (Ben je eindelijk met KRAS in
het reine, ligt de volgende kluif op je
te wachten!)
Na véél getouwtrek en
gemarchandeer mocht ik dan
uiteindelijk de evenementenkas
decimeren tot 3 mille. Gevolg:
a. restitutie van de toeslagen voor
Single/A-dek/Suite/Royal Suite,
resp. € 300,- / € 60,- / € 150,- /
€ 225,- p.p.
b. een algemene compensatie van
€ 382,- p.p. (Tot mijn schrik bleek na
uitbetaling nog slechts € 2996,72 in
kas te zijn!)
Rest mij thans mijn dank uit te
spreken voor de vele positieve reacties
van de Rusland-cruisers als antwoord
op de ontvangen restituties. Ook zij
hebben, net als ondergetekende,
ondanks de KRAS-tegenslag en de
daarmee gepaard gaande
verontwaardiging, tóch een héél
plezierige reünie meegemaakt.
Dit epistel had gepubliceerd
moeten worden in de KIT-uitgave van
jl. september. Echter, met
verontschuldigingen van onze nieuwe
redacteur, wordt dit rechtgezet in de
KIT die thans voor U ligt!
Plezierige feestdagen en een
‘Happy 2009’.
Vereniging van Gepensioneerde Verkeersvliegers — voorheen RKPA
PAJ.

A u g u s t u s 2 0 0 8 p a g i n a 20
KEEP IN TOUCH
Bestuursmededelingen
Secretariaat
Elk jaar weer zijn er leden die, om welke reden ook, te
laat zijn met het voldoen van de jaarcontributie. Dat is
vervelend en het zorgt voor veel extra werk: mensen
herinneren aan deze achterstand wordt soms bemoeilijkt
doordat ze lastig te traceren zijn. Soms wordt dat veroorzaakt
door een niet-gemelde verhuizing, soms door het elektronisch
‘incommunicado’ zijn, dank zij de eminente service van onze
providers. Beste mensen, volgaarne bij ontvangst en lezing
van déze KIT de verschuldigde € 30,- direct overmaken s.v.p.;
met dank van onze penningmeester.
Gemeenschappelijke vergadering van KLMgepensioneerden
De halfjaarlijkse bijeenkomst van verenigingen van
gepensioneerden der KLM vond in oktober plaats in het
S&O-gebouw te Amstelveen. Er waren deze keer geen heel
bijzondere zaken aan de orde, meer de gebruikelijke
onderwerpen als IPB, zorgverzekering 2009, en
pensioenzaken.
Uiteraard was bij pensioenzaken de financiële gang van
zaken bij het Fonds een punt van zorg. We hebben ook ‘een
tik’ van de crisis meegekregen en de dalende rente heeft een
averechts effect. Desondanks zitten we, mede door een
conservatieve beleggingsstrategie, nog ruim boven de
gevarenzône.
Op www.klmvliegendfonds.nl is af en toe een update van
de situatie te vinden. Inmiddels heeft elke
pensioengerechtigde een brief met toelichting ontvangen.
Ons bestuurslid in de Blue Sky Group heeft een artikel over
dit onderwerp op de verenigingssite van de VGV geplaatst:
www.vgv-ned.nl
IPB–‘Reisfaciliteiten voor KLM-personeel’
Het blijkt nog niet iedere gepensioneerde bekend te zijn
dat wij nog steeds eenmaal per jaar een Free One kunnen
aanvragen. Dit geldt niet voor weduwen. Deze kunnen ook
alleen op KL-vluchten vliegen en géén companion travel
aanvragen.
Mocht u de reiskrant(en) niet ontvangen hebben of kwijt
zijn, dan kan een telefoontje naar de HR-lijn helpen:
020-6493030.
Ziektekosten
Deze sector blijft in beweging. Inmiddels moet iedereen
van zijn/haar ziektekostenverzekeraar de offerte voor 2009 in
huis hebben; er wordt door ZKA, Agis, Z & Z en ONVZ aan
ons allen ‘getrokken’ met aanbiedingen. Er zijn geen
spectaculaire veranderingen: de basispremie verandert
nauwelijks, de premies van aanvullende verzekeringen stijgen
iets en hier en daar zijn de vergoedingen verlaagd. De
eveneens verplichte zorgtoeslag neemt toe tot iets boven de
5% (via Pensioenfonds ingehouden).
Crewborrel
Op 1 november jl. vond een VOC-VGV crewborrel
plaats. Het was alsw gebruikelijk een zeer geanimeerde
bijeenkomst. Dit heb ik me deze keer laten vertellen, we zaten
met de cruise in Ajaccio.
Alvast noteren in de nieuwe agenda’s: in 2009 worden
gezamenlijke crewborrels gehouden op 4 juli en 7 november.
Plaats van handeling is steeds het S&O-gebouw aan het
Wimbledonpark teAmstelveen. Tijd van aanvang: 15.00 u.
Voor onze leden die tevens lid zijn van de VG-KLM, nu
we het toch over borrels hebben: die houdt op woensdag 17
december in het S&O-gebouw haar jaarlijkse oliebollensoos.
Najaarsreünie
Inmiddels zit de Middellandsche Zeecruise erop. We
gingen met 33 personen ‘op stap’, jammer genoeg waren er
door persoonlijke omstandigheden een aantal afzeggingen.
Na voor de meesten twee heerlijke dagen in Venetië
vertrokken we nadien vanuit Triëste met ons schip de
ASTOR, die er inderdaad uitzag zoals op de plaatjes in de
maart-KIT. Van de tocht, met vijf stops, vindt u een
uitgebreid en, zoals we van hem gewend zijn, interessant
verslag van Willem ter Reehorst eerder in dit blad,. Dank
hiervoor Willem.
Het zal mij benieuwen wat we volgend najaar gaan doen.
Heeft u ideeën ? Laat ze horen!!
Jan F. Schipper
Vereniging van Gepensioneerde Verkeersvliegers — voorheen RKPA

A u g u s t u s 2 0 0 8 p a g i n a 21
KEEP IN TOUCH
In memoriam
Op 3 oktober 2008
Dave Warnink
in de leeftijd van 84 jaar.
Hij was in dienst van de KLM van
1947-1979
Op 8 oktober 2008
Lee Geraets
In de leeftijd van 81 jaar.
Hij was in dienst van de KLM.
De periode is onbekend.
Marietta Hiemstra-Dondorp, op 29 oktober 2008. Weduwe van Rutger Hiemstra.
Jelly van der Meyden, op 6 november 2008. Echtgenote van Herman van der Meyden.
Marijke Ruige, op 11 november 2008. Weduwe van Anton Ruige.
Rietje Zwarthoed-Baets, op 12 november 2008. Weduwe van Klaas Zwarthoed.
Vereniging van Gepensioneerde Verkeersvliegers — voorheen RKPA

A u g u s t u s 2 0 0 8 p a g i n a 22
KEEP IN TOUCH
Ledenmutaties
Op 26 november 2008 telde onze vereniging 509 leden
en 114 geassocieerden. Van hen beschikken we nu over 455
emailadressen.
Wij heten het volgende nieuwe lid van harte welkom binnen de VGV:
R.E. Branderhorst, Richard & Gertrude, ex KLM.
Opzeggingen van het lidmaatschap per 1 januari 2009:
Eric van Westendorp
Ed Rypma
Van de volgende leden en geassocieerden is een adreswijziging, c.q. correctie ontvangen:
John Shanley
Lydie ter Doest-Doldersum
Rijk Nap
Nico van Dijk
Gerard Plukkel
Rene Hoogendoorn
Inge Jansen-van’t Hof
Luuk Jansen
Voor de juiste adressen en emailadressen kunt u terecht
op onze website: www.vgv-ned.nl
Aan die leden die volgens onze gegevens nog niet over
een emailadres beschikken, wordt in de maand december
per post een ledenlijst toegestuurd.
Heeft u een wijziging van emailadres of heeft u
inmiddels de beschikking daarover gekregen, meldt u dit dan
s.v.p. in een emailtje aan: jjveenstra@planet.nl
Ber van Workum
Joanne Arriens-Mackaay
Tilly de Munk-Woltrink
Dick van de Bijl
Mocht u in deze lijst of in die op de website
onjuistheden bij uw gegevens ontdekken, geef dat dan s.v.p.
even door, per email aan jjveenstra@planet.nl of per
telefoon op 035-6032963.
Jaap Veenstra
Voorzitter vacature
Vice-voorzitter en penningmeester Harry Happel
023–537 3824 h.happel@hetnet.nl
Secretaris Jan F. Schipper
072–533 2200 jfschip@planet.nl
Pensioenzaken André Hermans
(025) 131 4033 a.hermans20@kpnplanet.nl
Ledenadministratie Jaap Veenstra
(035) 603 2963 jjveenstra@planet.nl
Redactie Edo Brandt
023–562 2245 e.n.m.brandt@quicknet.nl
Bankrelatie ABN Amro
Rek. Nr. 41.94.88.138 t.n.v. Ver. Gepensioneerde Verkeersvliegers
Sluitingsdatum kopij volgende nummer 27 februari 2009
Vereniging van Gepensioneerde Verkeersvliegers — voorheen RKPA

A u g u s t u s 2 0 0 8 p a g i n a 23
KEEP IN TOUCH
The dues are due!
As we are approaching the end of the year, the treasurer
now wishes to call your attention to the payment of your
contribution for the year 2009.
At the annual meeting in April the contribution for 2009
was fixed at € 30,-
Since the KIT is forwarded by the printer acceptgiro
forms are no longer included with the KIT. Members
who make their annual payment by Bank or Postal Account
and do not use electronic banking are requested to use one of
their own Transferforms. Please, send this form to your
Bank, not to the VGV! For Account-number etc., see below.
Omdat de KIT verzonden wordt door de drukker wordt
geen acceptgiroformulier bijgesloten bij de KIT. Leden
en relaties die hun jaarcontributie per Bank of Postgiro
overmaken en geen gebruik maken van Internet Bankieren
worden verzocht gebruik te maken van hun eigen
Overschrijvingsformulier. A.u.b. dit formulier naar uw
bank sturen, niet naar de VGV! Voor rekeningnummer
enz., zie hieronder.
Members who use ‘Electronic Banking’ are requested to
use this method as it saves money to the VGV!
Accountnumber 41.94.88.138 in the name of
Vereniging van Gepensioneerde
Verkeersvliegers, VGV, Badhoevedorp. For those who
are not in possession of an Dutch Bank Account:
BIC ABNANL2A IBAN NL42ABNA0419488138
Within the EMU no costs are involved when ‘shared’ is
marked. If you prefer to use an acceptgiroform, please send
an e-mail to h.happel@hetnet.nl and you will receive a form
by mail.
For those who want to pay in Cash: You can send 30
euro’s to my home address as shown below. If you want to
pay in other currency than euro’s please add the equivalent
of 3 euro’s to cover bank costs.
No Personal Cheques please because of extremely high
bank charges.
Treasurer: H.S.M. Happel, Willem de Zwijgerlaan 18, 2082 BC Santpoort Zuid, The Netherlands
Uit de oude doos
Vereniging van Gepensioneerde Verkeersvliegers — voorheen RKPA