Smiscruise 2010

13.00 uur. Aankomst iets ten westen van de Engelsmanplaat.
We liggen op flink wat stroom. Gulliver ligt op zo’n
50 meter precies tegenovergesteld aan onze schuit. Hoezo
stroom? Het eerste schip ligt in de stroom en wij liggen net
buiten deze stroom. Het schuimspoor tussen de boten markeert
de stroom.
We hieuwen het anker om 15.30 uur. Flink opkruisen tegen
de stroom in. Veel tegelijk vertrekkende schepen is oppassen
geblazen. Laat vele maar voorgaan is net zo overzichtelijk.
Kortom, we verlaten de ankerplaats in de laatste
regionen. Veel nieuwsgierige zeehonden. Via het Smeriggat,
de Holwerderbalg komen we in het Pinkegat. Tientallen
zeehonden liggen op de punt bij De Hon lekker in de zon.
Het venijn zit hier in de staart. Er wordt veel gestuurd over
de spiegel. Veel schepen zien we vastlopen. Toch denken
we slim te zijn door een route binnendoor te pakken. Steeds
peilend en dan ineens een vastloper. Een onderwater opdoemde
zandrug zorgt voor stilstand. Hoezo slim? Meteen het
roer en zwaard omhoog en weer los. Dit tafereel herhaalt
zich daarna vele malen. In gezelschap van Oemoemenoe
en Johanna weten ook wij de klus uiteindelijk te klaren.
Na het Pinkegat een tijstop bij De Hon op de oostpunt van
Ameland om 18.30 uur. Voordat we hier kunnen landen,
moeten we toch even het ijzeren zeil inschakelen. We kunnen
zeilend niet op tegen de vloedstroom. Louis moet even
aan wal. Maar hoe hier te komen? Broek uit en met spierwitte
benen en blote voeten het koude water in. Tja, je moet
echt iets over hebben voor de matroos der eerste klasse.
Even naar Jan gewaad; altijd gezellig. In een prachtige
avondzon begeeft scheepskok Louis zich naar het kombuis.
Lekker in de zon gegeten. Om 19.45 uur weer onder zeil.
Na een mooie avondtocht komen we in de schemer aan ten
zuiden van Het Oerd. Een prachtig landzicht. We ankeren
tussen de eerder aangekomen boten. Op ons privéterras
genieten we van koffie, whisky en sterren. Een zeer rustige
nacht volgt. We horen zelfs het water niet. Ik lig lekker
totdat ik naar stuurboord schuif op het moment dat we
droogvallen.